Alkmaarsche Gourant
In verkeerde schoenen
Voor spoedlge afleve-
rlng van ALLE
Is nw adres:
Boek- en Handelsdrukkerij
v.h. Herms. COSTER ZOON,
FEUILLETON.
Voor de bnisvroaw.
Voordam G 9, ALKMAAR,
Woensdag 4 Juli.
H*. l&L
t9Qi.
Honderd Yi]t en Twlntlgste Jaargang,
GEVONDEN VOORWERPEN.
Aanwezig aan het Bureau van politie,
Langestraat en aldaar te bevragen op alle
werkdagen tusschen 11 en 1 uur, de navol-
gende voorwerpen als gevonden gedeponeerd
op 2 en 3 Juli 1923: Haakwerkje; mantel-
ceintuur; grijze handschoen; een paar grijze
dameshandschoenen en een glacfe dames-
handschoen.
Aanwezig en te bevragen bij de navolgen-
de ingezetenen, onderstaande voorwerpen, als
gevonden aangegeven op 2 en 3 Juli 1923:
Gouden armbandhorloge met double arm
band, Juff. Peet, Keizerstraat No. 16; bril,
H. Boerwinkel, Koningsweg No. 76: duif,
Idema, St. Jozephstraat No. 9; witte blouse,
B. S. de Vries, Wildemanstraat No. 10; bee-
nen kindercollier, J. Jonker, Noorderkade
No. 45; zwart poesje met witte voetjes,
Schenker, Costerstraat No. 11; huissleutel,
Visser, Alg. Begraafplaats, Westerweg; ket-
tingceintuur en een nikkelen rozenkrans, A.
de Goede, Snaarmanslaan No. 102; bos te-
lefoondraad, G. de Rie, Liefdelaan No. 11;
jongenspet, G. Braak, Wognumschebuurt
No. 24; platvoetzool, C. Bakker, Achterstr.
No. 44; zilveren rozenkrans, Ruckert, Kin-
heimstraat No. 45 en een kinderportemon-
naie, (gevonden te Bergen) P. Nijman, Ou-
acnt
degracht No. 2.
De excursle van Nederl, Landbouwers naar
Noord-ltaliS.
XIV.
(Particuliere Correspondemtie).
1TALIAANSCHE STEDEN.
Ravenna en Venetii.
Op onzen tochit hebben we verder nog een
bezoek gebracht aan Cremona, Piacenza, Bo
logna, Ravenna, Ferrara em Venetie. Het zijn
alle oude, stille siteden, die een prachtige, oude
kathedraal em dito stadhuis bezttten. De oude
universiteitssbad Bologna beeft een merk-
waardig gebouwde kerk, waarvan vooral de
voorgevel zonderling aandoet. Dit schijnt in
vcrband te staan met een oneenigheid, die de
stad eens met deoi Paus heeft gehad.
Opmerkelijk is, dat de siteden een tolgrens
hebben, wat diTect middeleeuwsche gedachteu
bij den Hollander opwekt. Alles wat in de
stad wordt ingevoerd, moet worden aangege
ven en daairvan wordt belastimg geheven. Als
wij er met onze kolonne automobielen aam-
kwiamen, was het steed® halt houdeu. Natuur-
lijk took de bagage-auito, die de dik besfeoven
koffers van het geheele gezelschap meevoerde,
vooral de aand'acht der scherpzonnige d'oua-
nen, maar het woord „01andesi" deed den
beambte in 'de houding springen. Het mili-
tair saluut werd gebracht en we kondem de
reis terstond vervolgen.
Ravenna is een stille stad van ongeveer
75.000 inwoners, maar met een roemrijk ver-
leden, waarvan' nog vele herinneringen zijn
bewaard geblevem. Een paar maal was het
de hoofdstad' van het West-Romeinsche rijk
en de Gothische kooing Theod'orik hield er
zijn verblijf. Zijn grai is in deze stad, even-
ais dat van Dante
Het huis, waar Dante woondle, bestaat nog
em vlak daarbij bevimdt zich de prachtige
grafkelder, welke van binnen geheel uit mar
iner is opgetrokken. Het graf is nog betrek-
Icclijk nieuw; alleen het prach'tilge relief bo-
ven de tombe, dat den grooten man wcer-
geeft, is afkomstig van de 15e eeuw Rome
schonik de twee bronzen deuren, gegoten uit
brons van kanonnen, welke geduremde den
laatsten oorlog werden gebniikt! In een
kledm museum worden' enkiele merkwaardighe-
den, betreffende Dante's leven en werk, ten-
toongesteld.
Het meest beroemd' van Ravenna zijn de
mozaieken, die tot de allermooiste van de we
reld worden gerekend.
Een meesterwerk in dit opzicht is de graf
kelder van Gallia Placidia, zoo genoemd
naar de keizerin van dien naam en afkomstig
u't de 5e eeuw (ongeveer 440). Van dit mau
soleum worden de mozafken het meest ge-
rocmd. Door de vensters van albast wordt
het inwendige op indrukwekkende wijze be-
licht en komt het blauw der mozafken het he-
melblauw nabij.
Vlak bij dezen grafkelder is de beroetnde
kapel van S. Vitale. Deze uit de 6e eeuw af-
komstige kerk is acbthoekig en in byzantijn-
sdien stijl opgetrokken. Met uitzondering van
het dak is zij geheel uit Oostersch manner
opgebouwd. Er bevinden zich ook
prachtige mozafken.
Deze kapel heeft tot voorbeeld1 gediend van
die (veel grootere) Aya Sofia te Konstantino-
pel, maar de laatste wordt door veel kunst-
Naar het Bngelsch, door Berta Ruck.
WOOFDSTUK III.
6)
Ver latent
Stel u mijn toestand voor
Voor dem gek gehouden, bijnia aan het eind
van mijo reis, uit den trein geworpen, mijn
X bagage mij ontnomen! (Er stond geen
op, niets). Ein daar stond ik nu en
zag den trein dem hoek omslaan, terwijl de
vroolijke afscheidsgroet van het meisje dat
had
ooren klonk.
mij deze poets had gebakken mij nog in de
Mejuffrouw Vera Vayne, het jonge oor-
logsweeuwtje van den' armien George, ha<
inderdaad haar vrijheid terug gekregem!
Maar wat moest er met mij gebeurem
met Rose Whitelands die daar stond met
Vera Vayne's valies, haar onbekookt plan dat
ik haar rol zou vervullen, en dit ja, dat
andere pakje dat zij mij uit de coup6 toege-
worpen hadwat was cfat?
Verbijsterd' nam ik het van1 het perron op.
akdoekj'
en' deed er het geparfumeerde zakdoekje af
waar zij het in gerold had. Wat was het?
Hemel! Het was het gouden kettinkje _en
het medaillon met paarlen randje, waa
portoet zat van „aen armen George".
Kenners minder moot gevonden.
Beroemd is verder nog de S. Apollinaris-
icerk van de 6e eeuw, welke de oudsibe kerk tier
weteld is, vanwege de moode mozafken, een
bezoek ten voile waard.
De laatste plaats, welke wij bezochten, was
Venetie, de stad van de gondels, van de
doomen, van de stille, nachten
De aankomst bij avond is bijzonder mooi
en moet vooral op een niet-Holiander diepen
indruk maken. Ete stilte wordt slechts onder-
broken door het geplas van de roeisponen der
goudeliers, die elkaar zoo nu en dan iets toe-
roepen. Geheimzinnig glijden de gondels
voorbij, het flauwe schijnsel hunner lanitaren-
tjes weerspiegelend in het stiile water Vaniuit
fle vertc kunki zactite muztek en zang
De stad zelf maakt bij aankomst in den
avond een indruk zooals Amsterdam, wan-
neer men het nadert van den kant van het IJ
Dat Venetie overigens aan Amsterdam doet
denken, kunnen we moeilijk zeggen, inisschien
alleen een enkel hoekje. De stad draagt een
geheel ander karakter en is ook veel Weiner
dan Amsterdam; Venetie heeft ongeveer
175000 inwoners. Het heeft, evenals onze
hoofdstad, grachten, waarvan er maar 6en
een behoorlijke breedte heeft, n.l. het „Groote
Kanaal" en de andere zeer smal zijn, een me
ter of 6. Dat is al een verschil met de Am-
stterdamsche grachten. Bovendien staan de
huizen in Venetie bijna alle met de voorgevels
direct aan het water, de stoep daalt er een
eindje in af. De wallen ontbreken dus door-
gaans en de boomen altijd. Het geheel is
daai'door z6o verschillend van de grachten
onzer hoofdstad, dat een vergelijking niet mo-
gelijk is. Wij voor ons vinden de grachten
van Amsterdam en van andere steden in ons
land in het algemeen een veel grootseher in
druk maken. Niet gaarne zouden wij de Kei-
zeisgracht te Amsterdam willen rui'len tegen
de allermooiste in Venetie en het gezicht, dat
men in het voorjaar bij helder weer heeft van
een der bruggen over dt Keizersgracht, wordt
ons inziens niet overtroffen.
De huizen in Venetie zijn de vertegenwoor-
digers van den bloeitijd' der republiek, toen
deze handel en scheepvaart, tengevolge van
het verkeer met den Levant en' Indie, tot zich
wist te trekken De rijke kooplieden bouwden
zich toen huizen als kasteelen en voorail het
„Groote Kanaal" is er nog om dit te bewij-
zen. Na de ontdekking van den zeeweg naar
Indie giing de stad achteruit en tlians kan
men zien hoe de prachtige huizen zijn ver-
weerd van ouderdom Niettemin levert het
geheel ecu schilderachtig gezicht, daar de
harmonic niet door een of ander mal modem
gebouw wordt verstoordi. In de Hollandlsdic
steden schijnt men het daarentegen den iaat-
sten tijd per se op de vernieling van het oude
stadsschoon toe te leggen. Als's winters de
bladertooi der boomien de huizen onzer grach
ten niet langer in de schaduw zet, on'tvalt ons
dikwijls de uitdrukking: ,,het is toch wei'kelijk
geen gezicht", zoo warden de meest typische
punten door den modernen bouw ontsaerd.
VenetiS gaat meft den nieuiven tijd niet
mee. Een recbtgeaarde Venetiaan heeft nog
nooit een fiets, een paard, een rijtuig of een
auto gezien. Van een sto^ilaag weet mien in
deze gdulklkige staid evemmim en ieder kan
rustiig uit winikelen 'gaan; geen rauwe door-
dlringende kreet van die cliaxom zal hem dben
versohiilkiken.
Het goederemvervoer geschiedt bijna uit-
sluitendi te water dloor middel van gondels
en den laatsten tijdl ook van motor- en stoom-
booiiijes. De menschen verpliaatsen zach te
voet, want mien kan vrijwdl overal lioopende
komien. De stoaten, of beter de steegjes
wiant die meesten zijn niet breeder dan een
meter of 3 a 4 zijn diientengevolge voort-
durend vol menschen, die bezig zijh in de
winkels faiun inkoopen' te doen. De dirukte
wordt nog venneexdlard door het groote aan-
tali vTeemdelingen, onder wie vooral1 Engel1-
schen en Amerikanen opvallen. Door hun
diplOniiatentorillen gluren zij vol ernst voort-
durend ini hun Baedeker en1 zijn dan n6g niet
in staat dien weg eni de kiunsischatten te vin
den.
Een uitzondtering op de nauwe straten en
steegjes vommt het eenige plein der 6tad. heft
San Miarco, met op den achtergrond de
praChttge kathedlraal van dien naam. Dit
plein overtoeft, volgens1 sommigen, alle an
dere pleinen der wereld in scnoonheid. Het
is ingestoten door huizen, welke alle in den-
zelifldleii stijl zijn opgetrokken. Beneden is
een winkelgalierij, waar mien ruime keuze
heeft in het beroemde Venetiaansche leer,
gllasi- en aardewerk. Wie veel' zusters heeft,
kan daar zijn gelid kwijt!
'In een der hoeken van het San Marco ver
iest, vlak voor dien zajfcant van den dom, den
99 M. hoogen toren, vanwaar men een
schitterend uiMcht over de eiliattdenstad
heeft. Volgens velefn staat deze toren daar
anderen daarente-
ontsderen. Met die-
ajh wijl het eens-.
Naast de San Miarco kerk staat het oude
palds dler dogtan, dat thacs ate nrusoum is
ingericht. DSt paleis is dloor de beruChte
,brug dlar zuchten" met die gevangenis van
voorheen verbonden. Het verhaal luidt, dat
wie hiier vroeger over werd geleidi, het dag-
licht van ziin leven niet meer kreeg te aan-
schouwen'. TDe gruwelkamer is er nog om
aan te itoonen, op welke wijze aan het leven
dezer ongelukkigen een einde werd ge-
maalkt.
Voor het paleis der dogen staande, heeft
men een pradhtig gezicht over het breeds
water, op het eiland1 S. Giorgio.
Het verkeer geschiedt, zooals we reeds
meedeeldien, grootemdeells met gondels. Wife
niet all te prozai'sch is aangelegd, wil Vene
tie zien met een gondeli en niet van af het
dek van een motor- of stoombootje. 'De gon
dels zijn typische vaaifuigen met hoog
oploopende voor- en achtersteven. Ze zijn
stemimig zwart geschildlerd en versierd met
eenig koperwerk. De gondielier beschikt over
een lange roeispaan, waarvan een hefboom
wordt gemiaakt. Hiji staat achterop en brengt
het ranke bootje mat bewondferensiwaardi
vaard'igheidi op de plaats, waar hij! het
ben wi.
De gondieliieil9 zijn een bepaald slag van
menschen, die je all het bekooriijke van een
Vematiiaanschen avond kunnen ontnemen
dbor hxm' onbeschofte wijze van optreden. Ze
kunnen hun miond geen oogenblik dicht 'hou-
dlen en als zij: niemand hebben om tegen te
praten, doen zij' dlat tegen zichzelf Ze
sdhreeuwen voorts hun collega's met schorre
stem toe, naar welke zijde moet worden uit-
gewefcen. Behialve hun iBargoensch spreken
ze anderlhalf woord Duitsch, Engelsch en
Fransch. Ze kijken' iederen dag opmieuw met
de grootste nauwgezetheid veel te diep in de
flesch en zijn groote afzetters. Hoewel zij
gebondem zijh aan het tarief (het is een
soont taxvsysteem, de bootjes bdhooren aan
een pariiculliere ondernemiiig, maar dfe stad
oefent toezicht nit), zoo overvragen zij na
de vaart met het onnoozelste gezicht tot 50
pOt. en meer. Men kan van tevoren niet z66
af spreken, of bijl de afrekening toachten zij
dien vreemdeling te plukken. Toen wij met
onze bagage naar net station gegondield
werdien, had een onzer gondeliera de brutale
geesitigheild op te mieriken, dat hi} van iedler
onzer 5 lire fooi verwachltte, opdlat hij op
ons iedier welizijln een 'goed glias wijn zou kun-
nepi drinlken.
De stad iis door een llange brug, waarop
de spoorhaan is aangelegdi, met het vaste-
land verbonden. Deze z.g.. Haigunenbrug is
een taap situfcje ingendeurswerk.
Wie van een' zeehad houdt, kunnen wij het
totihtje naar het eiland Lido aanbevelen,
waar een badplaats is, die door velfen wordt
bezocht. Het bootje vaart ieder oogenblik in
de nabijheid van ihet San Marco af, en in een
half uur is men op de plaats van bestem-
mdng. Hloewel! het pas begin Mei was, zoo
had het water der Adriatiscbe zee reeds een
temperatuiur, die 'het water hiler te liande in
dlani vollen zomeridjd bereiktals we ten
miinste warm weer 'hebben. We zijn hier al 7
weken verder, maar we hebben ons nog niet
in de Ntoordzee gewaagd!
K-
Vrouw, wat is uw pl'icht?
Te veel spreekt de moderne vrouw van
haar rechten; :aan de Afrikaansche wordt
het eens eventjes anders geleerd! Lees maar
heel aandachtig het volgende gedicht, dat ik
overnaim uit „Ons weg dleur die Wereld",
i van C. J. 'Langenhoven:-
Die werk van 'n vroa.
Wat is jou werk, o vrou?
Omi huis vir jou man te hou,
Sy solkkies te stop, en sy dassies te fas,
Sy hemdle te strijk en' sy biroeke te was?
Om sy 'kos the kook, en te staan by sy vuur,
En te stik in sy rook, en sy potte te sikuur?
In did wereld! sy kindiers te bring met smart?
Ja dit: en dan steed® nog te dra op jou hart.
En rnieer: onvennoeid by sy siekbedi te staan,
Sy moedi op te beur as sy hoofd horn ont-
gaan,
Sy wonde te salt, horn' te troos in sy kliaag,
Sy laste van teespoed same te draag;
Sy ywer steed® war te hou vir sy plig,
En jou eie steed® ongewaardieerd te verrig?
Sy huis the verfig met 'n glimlag van' vreug;
En sy hart te verhef met 'n voorbeeld van
deug;
Omi te sorg viir sy lijggaam en siel' en ver
stand;
'Dit alles, o vrou, i® jou plig, en die pand1
Aan jou toeveitooui vir die fifeOi van jou land.
En oim laatste die 'hoogste en dluurste te
noem;
Vlto die heili van jou volk, hOU' jou eer en
jou roem
Hlaing het boven uw wasdhtafel, leer het
uit uw hoofd en breng ihet in toepassing, al®
u kimt dan wordt u een model-huis-
vrouw!!
Een jDmelette au chocolaP is een van de
Zij dacht dus wehkelijfc dat ik haar onzin-
niige plan zou ten uitvoer bnengen? Dacht
ziji dat, Om het niet te verliezen, maakte ik
het kottinkje met med'aillon om' mijo eigen
hals vast. Toen stond1 ik daar hulpeloos den
toein na te kijken lang nadat er geen trein
meer te zien was. O, 'net was te slecht van
dat meisje! Mdjl in zulk een moeilijkeo toe-
stand te bnengen! Te maken dat ik te i.aat
kwam' in inijh nieuwe betrekking. Hun van
het begin af aan een ongunstige indiruk van
mijl te geven; onnauwkeurig, nonchalant met
mijn bagage! Hbe zou ik de zaak kunnen
verkliaren aan dfi Sutcliffe-Srniths?
De stem van een spoorwegbeambte deed
mij: ontwaken uit mijh gepeims.
„Mlag ik uw kaiartje even' zien!, aTs't u
bl'ieft? Ik had! mijh oud zwart moire tasch-
je nog bdji mij.
Wenktuigelijfc tastte ik er in naar mijn
kaartje en toonde het hem.
Die spoorwegbeambte bleek een zeer con-
scientieus man te zijln. Hij! zei: „Ik dacht dat
ik u uit een eerste klas wagon zag stap-
pen1, is't niet juffrouw? U moet 6.60 bij
oetalen"
„Miaar ik werd' dloor den conducteur tfe
EUston in die coupe gefzet
„J:a het spijt mi]' wet julffrouw, zei de man
op een toon van verwijlt. „M:aar u had' in
Stafford kunnen uitstappen, niet waar?"
Jia, dat was ook zoo. Het was dfe schutd
van die ..Verschijning" en haar praatjes,
waardoor ik het niet gedaan had. Ommoge-
lijfc meislje. Waaaxxm1 had ik haar ooif aan-
sChouwd, of zij! mijl? Reedla fcostte ze mij!
flHloeveel is het?" Vroeg ik wanhopig.
„Zes gulden zestiig cent, juffrouw, her-
ha aide de man.
„Hier heb je een sovereign; geef mij daar
van terug". Het was mijn liaatste sovereign
nog wel'! Eh wat moest ik nu doen? Ik liep
een eindje het sombere station langs. A:an
het eind kon ik juist in de verte een afgezet
terrein zien op een veld met een afrastering
er om1 hieen en een schildwaCht en een rij: ba-
rakken. Ik had gehoord wat het was: een
karnp van DuitsCne krijlgsgevangenen. Door
de reten tusschen die planken omheinig, kon
ik even wat zien van at dat mengelmoes van
mannen, die de treinen stonden na te kij'ken.
Sommigien droegen het Duitsche infanterie
uniform, anderen war en als zediedien ge-
klfeed.
Een groote, ruwe vent, wiens gezicht een
uitdruklang had van wreedheid en woestheid
was gekleed) in een wit wollen buis met een
korte broek en de blauwe Beijersche pet een
rooden1 band. Tk had een rilling van yol-
dloeniog bedenkende dat die tenminste veiltj
en wel achter sdiildwachten' en1 prikkeldraa<
in zat, een in den val geloopen wild' dier,
dat ten minste met zijn nagels en klauwen
geen kwaad meer kan doen
De nauwgezette beambte stoorde mij weer
in mijn overdenkingen door mij zijn geld te
rug te brengen.
Minder dam negen shilling 5.40) was
iwtwie itrafctaties voor ktecteren. U koopt
arvoor een plak chocolade en cnijdt deze
in kleine ttukjes tot u twee ons er van bebt;
os het dan op in drife' eetlfepels lauwe melk.
Laat dit afkoelea. Klbp drie eieren, voeg hier
een ons suiker aan' /toe en een paar druppels
vanieljeessence, ten Slotte de chocolade. Ver-
warm ongeveer een ons boter in een bakpan.
schenk er het choool ade-mengsel in en roer
het gedhrende eenige minuten met een lepel
om. Laat het vast en een beetje bruin wor
den aan den omderkanit, vouw de koek dan
dubbeT en dietui die omelette in een verwarmde
schotel cp.
Een andere tekkenniijl is de pannekoeken;
loe mieer variaties u daarvan 'kunt maken,
dies te beter is het. Zoo zijn er de rijsiekoek-
jes.
Hiervoor heeft u anderhalf kopje gekookte
rijst noodli'g; deze moet met zout rijk toebe-
reid zijn. Voeg er twee kopjes melk en een
geklopt ei aan toe en roer er anderhalf kop
je meel dooxheen, waar eerst een theelepeltje
zout en twee .groote theelepels bak-poeder
door gemengdl zijh. Bak deze combinatie in de
ingevette pannekoekenpan en dien ze op met
een kaassaus. Deze saus maakt u op de vol-
gende manierRoer een kwart-liter gewone
witte saus en vermeng hienmee, terwijl zij
nog beet is, twee eetlepels geraspte kaas.
Roar dlit itot d)e kaas is opgelost, doch pas
op, dlat de saus Diet meer gaat koken, nadat
die kaas n aan toe is gevoegd
Voor appelkoeken gebruikt u twee groote
appelen, twee eieren, twee eetlepels suiker,
twee eetlepels bloeni en het sap van een hal
ve citroen. Klop de eieren met de suiker met
een bouten lepel tot bet schuimt;1 schil en
rasp de appelen. Doe ze bij de geklutste
eieren' met die bloem en het citooensap. Bak
dit mengsel tot kleine ronde keekjes en doe
ze 'heet op, licht bestoooid met suiker.
Weer een andleiiie manier is om de panne
koeken in den oven te bakken. Neem twee
eieren, twee dessertldpels bloem, een kwart-
1'iter melk, een beetje zout, wat j'arn en twee
dessertlepelS suiker. Kluts de eierdooiers met
het zout, de bloem' en de suiker, voeg er dan
de gewarmde melk en het eiwit aan toe en
roer voorzidMg. Verdieel dit besllag over drie
of vier ingevette tinnen borden en bak ze in
den oven. Zorg, dat die, even verwanndJe,
jam bijl die hand1 staat en' doe Mervan tus
schen twee koekjes; dat gerecht d&ent zfefer
heet opged'aan te worden.
Ten slotte het necept voor Fransche pan
nekoeken. Kluts de dooiers van vier eieren
met vier eetlepels suiker. Voeg hier een eet-
lepefl) oranjemarmelade, een beetje geraspte
notenmuSkaat, vier eetlepels melk en vier eet
lepels bloemi aan tee. Klop het eiwit stijf en
roer 'het voorzichti'g door het mengsieltje.
Doe een stukje boter in de bakpan en voeg
het beslag hierbij, zoodra de pan heet is
Bak; de koekjes aan baide zijdfen bruin, vouw
ze dubbel, bestoood ze met suiker en dien ze
■gloeiend op.
Nh ik het tech over eetwaren heb; wist u,
dat u zulfce leuke kralen van macaroni ma
ken kunt? Dat las ik onll'angs in de „Haag-
sche Post". Het is heel gemakkelijk: van niet
all te diikke pijpen macaroni' breefct u sfcukjes
ter lengte van 1Y, c.M. af en beschildfert de
ze met een fijn pensedtje in bonte klenren.
Als ze goed droog zijh, rij'gt u ze aan een
lange goud- of zilverdraad en maakt na
iedere kraal! een knooplje. Het effect moet al-
leraamdigst wezen1!
Een fwisvrottwelijke raad:
Weet u een practische mianier om uw Spie
gel® imet vochtig weer helder te houden?
Miaak een stukje zeep nat en wrijif hiermee
over den Spiegel tat de gehieele oppervlakte
bedekt is. Laat heft zoo een (kwiartiertje zit-
teft, ha,all dan die zeep er af met een' drogen
doek en polijst het glae met een zeem of
zacht leeren lap. IE? blijft dan geen spoor
van voditighei'di meer over. Uw Spiegel blinkt
en is helder als nieuw!
'En een andere: als uw badh'anddoeken,
waschlapjes en. overige dingen, die van zg.
sponsdoek zajni gemaakt, grauw en hard' uit
de waschi komen, is dat een bewijs, dat zij
bij dfem bleeker niet goed behandeld worden.
Want dit materiaal is juiSt uiterst sterk en
kunt er jaren mee doen, zondler dat het lee-
lijk wordit, maar. het eischt een speciale
zorg, waar niet allfe menschen voldoende re-
kening mee houden. Sponsdoek mag nooit
gelijk met het overige goed gewasschen wor
den. Het moet eensteen nacfat te week staan
in en llauw zeepsopje. Als het geen gekleur-
de doeken zijn, moet u er wat zeeppoeder of
sodq aan' toevoegan; is de stof met een rand,
dian mag dit natuurliik niet. Den dag daar-
op wascht ui het goed' uit in schoon, warm
zeepsop, en spoelt het daarnla eerst tweemaal
in la/uw en dian' tweemaal in koud waiter. Dit
overvloediiig spoelen dient om alle zeep te
verwijdleiren, die anders zoo licht in die
dnaaajes dier stofi zou blijlven vastzitten.
Dlruk vervolgens de gewasschen doeken uit?
niet wringen en laat ze snel droogen, bi]
de kacheli bijlv. of ihl de zon. Deze stof kunt
u niet mlangelen Of strijken; dUs door T recht
al wat ik op de wereld bezat, totdat het sa-
laris van mijn eerste kwartaal door de fa-
milie SutclifffeHSmith zou worden uitbe-
taald.
„Wou u soma een' vigelante hebben, juf
frouw?" vroeg de portier, die mij klaarblijke-
lijk met argwaan beschouwde.
„Een' rijtuig? Waar naar toe? Ik vertrek
immers met dan trein.
Ik draaide mij om en ging naar de spoor-
weglijsten waarop de uren van vertrek der
locaaltreinen waren aangegeven. Er was
geen trein' voor 4.15, en dat was een echte
boemeltoeto. Allies de schuld van miss Vera
Vayne.
Vervelend, vervelend schepsel dat mij uit
den steltoein geworpen' had en mij hier had
laten staan met haar valies om voor te zor-
gen terwijl het mijne, zonder adres, voort-
spoedde naar Abersystwith
Het perron waarop ik been an1 weer liep
was geheel verlaten, bebalve die achterdoch-
tige portier. Daar kwam met veel lawaai en
veel drukbe een heel gezelschap aan men
schen die er al heel weinig innemend uiitza-
gen.
De moeder, heel dik, met een onbeschaafd,
alled'aagsch gezicht, te voorschijn komende
uit eeln kraag van bont nog rijker en aanzien-
liiker dan' de bontmantel van de Verschij-
ning. De dochter van omstreeks zeventien
jaar, prachtig gekleed met een mooi maar
onaangenaam gezicht. Twee kleine jdngens
met bleeke, boufe wangen, met licht groene
hangen bijl het dirogen rekt u ze meteen uit.
Door fcloppen en rekken dier gedroogde doe
ken, blijft 'het weefsel m/ooii en los.
Uit den mond der zuigeUngen.
!V66r Jantje op visde gaat, kkijgt hij van
mioeder nog ten vermaning: _Deok er om,
Jannemam, dat je je bijl tante Marie als een
echte 'hear gedraagt. Hoe gedmagt zich een
hear?"
Jantje antwoordlt vlot en vaarddg: „Hij
spreekt met twee woordien, hijl eet met zijn
vorfe en ihijl pulkt nooit in «jn neusje!"
Stadsnieuws
VEREENIGING TOT INSTANDHOU-
DING VAN EEN KINDER-
BEWAARPLAATS.
Deze vereeniging vergaderde gisteravond
in de kleine zaal van „De Unie", onder
voorzitsterschap van mej. Van der Voort, die
de bijeenkomst opende met een woord van
welkom, haar teleurstelling uitsprekende over
de geringe belangstelling.
De notulen werden, na lezing door de se-
cretaresse, goedgekeurd.
Volgde lezing van het jaarverslag, dat
als volgt luidt:
De Vereeniging tot Oprichting en Instand-
houding eener Kinderbewaarplaats heeft ge
houden in 1922: 1 ledenvergadering en 4 be-
stuursvergaderingen.
In het bestuur zelve is weinig verandering
gekomen. Als a.s. bestuurslid werd voorge-
dragen mevr. AdemaDe Man, wier benoe
ming aan de leden zal worden voorgesteld.
Me'
°Pg
volgd door mevr. DorbeckKortmann. Nog
'evr. ConijnSchroder heeft hare taak
als secretaresse neergelegd en werd opge-
steeds zijn de uitbreidingsplannen in voorbe-
reiding, doch door samenloop van allerlei
onvoorziene omstandigheden nog niet tot af-
doend resultaat gekomen, zoodat de oude toe-
stand gehandhaaf bleef. In het innerlijk le
ven der K..B. is evenmin veel verandering
gekomen. Zij bezit de sympathie der arbei-
dersbevolking en der burgerij. Wordt eene
opgeheven, dan vallen vaak aan
ver'
de K. B. de restanten der kas te beurt. Zoo
deden de Ver. Plaatselijke belangen en de
ofd. Alkmaar van den Ned Bond van Ge-
pensionneerden.
De schoolarts geeft steeds zijn zorgen aan
de Kinderbewaarplaats, controleert den ge-
zondheidstoestand der kinderen en is een
groote steun voor het bestuur tot den goeden
gang van zaken.
De K. B. behoort nu tot de aangesloten
vereenigingen bij den Armenraad en heeft
hare afgevaardigde in dies raad in hare se
cretaresse.
De inspecteur der kinderhygiene, Dr.
Tuntler, bezocht het gebouwtje en raadde aan
ten spoedigste een ander onderdak voor de
kinderen te zoeken, daar dit verblijf aan alle
mogelijke eischen te kort komt.
Wegens plaatsgebrek zijn 17 kinderen ge-
weigerd en wel in Maart 5, April 1, Mei 6,
jum 5.
De subsidie van de gemeente bedroeg de
som van f 1500.
In 1922 is de K. B. een korten tijd voor
roodvonk gesloten geweest, van 1623 Febr.
Het aantal kinderen bedroeg 2749, het aan-
tal dagen 296, het aantal gezinnen 28.
St. Nicolaas bracht voor de kinderen een
heerlijk, buitengewoon genoeglijk slot van
het oude jaar.
Dit jaarverslag werd met dank aan de sa-
menstelster goedgekeurd.
De penningmeesteresse mevr. Korteweg
deed rekening en verantwoording over het
boekjaar 1922, waarvan wij enkele posten
memoreeren
Aan contributie was ontvangen f 293.50
tegen 352 in 1921. Daartegenover was de
opbrengst van een collecte 728. De gemeen-
telijke subsidie bedroeg 1500. Verscnillende
flinke giften waren ingekomen en ten slotte
jasjes, zwart fluweelea hoedjes ec lange liee-
ren stobkousen; het eene kind in toanen.
Een vrouw, waarschijnlijk een kamenier
met een stuursch gezicht.
De chauffeur, in chocolade-kleur livrei,
keek brutaal.
Het geheele gezelschap scheen luide te ge-
tuigen' Van rijlcdom, onlangs verkpegen. Ja,
nouveaux riches dat waren ze duidelijk. Ik
hoorde er staaltjes van; het platte, knarsende
achterbuurt accent.
„Meer dan bespottelijk, een' Roll's-Royce
die't op die manier aflegt! Is dat nu een
ding waar je zeventianhonderd1 pond voor
betaald hebt, dat wou ik wel eens weten Ze-
honde
ventien hondeid!" (Crescendo!) „En dan in
den steek laten den allereersten fceer dat wij
er een' tochtje mee doen van 't kasteel naar
Camrys! En wat jou betoett Browne (dit tot
den chauffeur) ze kunnen zeggen wat ze
willen maar niemand zal mij ooit wijs ma
ken dat je je vak verstaat. Neen, al kreeg ik
je met een getuigsdirift van lord Nautwich
„Een vreeselijke vrouw", dacht ik luste-
loos, ,^net eesn vreeselijke stem". Het was
haast ongepast, dat een mensch met zulk een
stem een auto van zeventien honderd pond
mocht bezitten of dat haar dochter zulk een
keurig gemaakten mantel aan h'ad.
En de twee pafferige kinderenr met hun
mooie kleeren en hun te doorvoede gezichtjes
ik kon niet nalaten plotseling een ongemoti-
veerde afkeer van hen te hebibera, ofschoon ik
in den regel veel van kleine jongens houd.
Zij maakten ruzie en schreiden om beur-
ten.
Wordt rervol'gd
011:
