Alkmaarsche Gourant
Damrnbriek.
W.V
[■'■VI
mouL
i b~ei""b~h"
Lriir
[■_H j
N.f. Boek- en lamjeisiirukker*
v.h. Herms. COSTER ZOON,
Voordam C 9, ALKMAAR.
EEUILLETOH.
In verkeerde schoenen.
Voor de bnlsvronw.
bet vervaardigeB van ALLE
Drukwerken,
bet plaatsen Tan advertentidn
In alle bladen,
bet leveren van alle Blnnen-
en Buitenlandsche Boeben.
bet leveren van abonnemen-
ten op alle Binnen en Buiten
landsche bladen.
Honderd Vijf en Twtntigste Jaargang.
Zaterdag 21 Jnli.
Is 8a m do bootdstad.
Belast zich met:
He. 1T0
XXXV.
(Nadruk verboden.)
Em betreurd RaadsUd. Qemeente-bemoel-
ingen.
Door eene voor mij tot dusverre onopgelos-
te oorzaak is mijn, de vorige week voor dit
blad aan de post ter verdere bezorging toe-
vertrouwd schrijven, onderweg verdwenen
en ik vemam zulks ite laat om nog intijds
een duplicaat te zenden. De lezer moet be-
denken, dat ongelukken steeds mogelijk zijn
zelfs bij de post.
Toch heeft het mij gespleten dat juist dife
briei zijn bestemming niet bereikt heeft, om-
dat ik er een en ander in vermeil dde omtrent
het overlijden van een geacht Amsterdam-
mer, die ook voor de provincie zijn beteekenis
heeft gehad. Sedert is" hij onder belangstel-
ling van duizenden uit alle kringen der sa-
menleving ter laaiste rustplaats gebracht en
ik wil toch nog een en ander naar aanlleiding
van zijn heengaan neerschrijven. De overie-
dene, dien ik bedoel, was Piet Nolting, de
man, die meer dan 32 jaren het lidmaat-
schap van den Amsterdamschen gemeente-
raad met cere en met toewijding had be-
ideed.
Toen hij voor de eerete maal naar den
Raad werd afgevaardigd, verooraaakte znlks
in het Amsterdam van die dagen eenige sen-
satie. Men kende den man niet; men wist al-
leen dat hij eenvoudig werkman was, die het
eerzame beroep van biljartmaker beoefetnde;
men wist ook dat hij in het „Algemeen Ne-
derlandsch Werkliedenverbond van dien 'tijd
naast een Hdldt, een de Klerk en de Rot, ten
hoog aangeschreven persoonlijkheid was,
doch dit maakte hem in de oogen van tal van
Amsterdammers uit dien tijd nog niet die
„geschikte man" voor den Amsterdamschen
fead. Dat lichaam had toen nog het „def-
tig" cachet, te „deftig" vermoedelijk, en veleln
konden het maar niet „zetten" dat ee© werk
man de zaal der vroeden op het eerwaarde
Prinsenhof zou betreden. Maar Piet Net
ting-behoorde toen tot de zich op den voor-
grond dringende nieuwe mannen der libera-
le partij; tot de radicalen die het oudeTwet-
sche van ,,Burgerplicht" niet Tanger wilden
tot de opkomende radicalen, die onder man
nen als Treub, Gerritsen, Kouveld e.a. mecm-
den, dat het uit moest zijn met al die „Kottie-
rietjes" die heusch wel bestondenmet
al diat concessie-gej aag en dat al die mono
polies, welke zaken van algemeen belang, als
water, gas, telefoon, tram, enz. in handen
hadden, door de gemeente genaast en geex-
ploiteerd moestcn worden.
Zij vormden de radioale partij, die later
in de VrijzinnigJDemocratische is omgezet
en hun aanhang was van dien aard, dat zij
in den Raad kwamen Piet Nolting was er
een van en dat zij alllengs meer en meer
invloed kregen en hun groot ideaal: gemeen
te-exploitatie van tal van bedrijven voor aige-
meen nut, verwezenlijkt zagen.
Die strooming, ik zeide het zoo juist.
bracht Nolting als eerste workman in d.n
Raad en hij heeft er zich wteten te handhavem
tot zijn dood. En dat niet alleen hij: heeft
er zich steeds de achting en den eerbied ver
worven van alien, ook Suite© den Raad, het-
zij men het met hem eens was of niet. Want
ieder wist1, ieder was er van overtuigd, dat
Piet Nolting steeds lets verdedigde of af-
keurde uit besliste overtuiging; dat hij: nooit
eenige nevenlbedoeling had, dat hij1 steeds
vroegwat is billijk en eerlijk en wat is in het
belang van Amsterdam.
Van Amsterdam, niet uitsluitend van den
Amsterdamschen werkman, want hij mocht
werkman geboren zijnhij mocht voor de ar-
beidere opkomen omdlat zij en hun belangen,
althans bij1 de gemeente, niet behartigdi war
den zooals hij billijk achtte eni bekeken van
het tijdstip, waarop wij thans leven, was er
in dien tijd zeker v6® te verbeteren hij
behoorde niet tot hen, die zich, zooals thans
bij vele Raadsleden het geval is, uitsluitend
afgevaardigd achten om te handden1, alssof
andere burgers dan degenen, die wij gewoon
zijn tot de werklicden te rekenen, geen rech-
ten zouden' hebben in het gemeentelijfc be-
heer.
Van den aanvang heeft hij de opkomst der
gemeentCbedrijven gezien en ini zij© laat
ste levensjaren zal hij zeker wel tot de we-
tensch'ap gekomen zijn, dat het groote heil
door al die gemeente-exploitatie, thans ont-
aardende in1 gemeente-sorialisatie, voor Aim-
Naar het E©gelsch, door Berta Ruck.
21)
„Neen, neen. Het is alleen als je eigen lief
persoontje", zei Lady Meredith overtuigend.
„ilet is omdat ik jou zou hebben gekozen,
uit een heele massa andere meisjes, voor de
vrouw die George gehad moest hebbaa Zeg
mi dat al'les in orde is. Zeg dat je bij' ons wilt
komen
„Ik verdien het niet. I'k voel dat ik mii toe-
eigen waar een ander meisje recht op heeft.
Maar zei ik op wanhopigen toon, tot be-
sluit: „maar ik kom'.
En ik liet toe dat Lady Meredith mijn ge-
zicht tusschen haar twee slanke handen nam
en mij kuste als bewijss dat de koop gesloten1
was.
„Richand, schel om de thee", zei ze toen
met haar zachte gededdeerde stem. „Wij
zullen hier thee drinken. Het is hier van-
daag gezelldger dan in de hal en wij behoe-
ven niet door visi'te gestoord te worden. En
Rose" hier raakte zij mijim knie met de
rose peignoir aan„jij blijft vandaag bij: ons
thee drinken, niet waar? Het verveelt je ze
ker boven op je slaapkamer thee te drinken,
he?"
„Ja, dat zal waar zdjn", bekende ik glirn-
lachend en' nog wat verbluft, nog niet geheel!
en al de verandering in mijn leven beseffen-
de die ik had aangenomen. „Als u niet kwa-
iijk neemt dat ik in1 dit slaapkamercostmim
beneden blijf heel graag Lady Meredith".
sterdjam niet bsrdkt is; diat de goudea bar-
gen, die men er zich een goede dertig jaren.
geieden va© gedroomd heeft, niet verkregen
zijn en dat velen, die vroeger met gemeente-
exploitaitie dweepten, in hun liefde er voor ze
ker wel eenigermate zijn bekoeld.
Dit neemt evenwel niet weg, dat in't heen
gaan van Piet Nolting voor den Amster
damschen Raad en voor de burgerij; verloren
is een man, die het welzijn der staa en haar
bevolking in al haar sthakeeringen, steeds
eerlijk heeft bedoeld als zoodanig zal hij
in de geschiedboeken dezer stad blijven voort-
leven.
Van de moeilijkhedle©, waarin deze eerste
stad des lands door het gemeentelijk bemoei-
en gekomen is, hebben wij de laatste dagen
weaer een paar sprekende staaltjes gehad.
In de snikheete dagen,die achter ons lig-
gen, hebben we hier weder het schitterende
schouwspel gezien dat duizenden burgers, die
op hooge verdiepingen woncn, het met wei-
mg of geen drink- en waschwater moesten
stellien. Er verschenen vanwege het gemeente-
be3tuur, openbare kennisgevingen, om todh
en zulks gold allereerst de bevoorrechten.
die niet hoog woonden niet roekeloos met
water te zijn: zich te beperke©, g-.cn tuintjes
te sproeien, niet te ploeteren en te plassen
„denk aan uw mede-menschen, diie te kort
komen", heette het. Prachtig gezegd, doch
verbiedt nu eens iemamd bij een tempera4 uur
van meer dan tachtig graden niet te pi.-:>
sen, niet te baden, met zijn dure pllanten i©
zijn stadsroase te begieten, als hij het water
wel heeft I
Niet ten onrechte heeft men in dc© Raad
tot den wetlhouder van bedrijven de opmer-
1dng geridit, dat een dergelijk beroep op de
water-hebbende burgers toch wat al te ver
§ing, doch dat het gemeente-bestuur in ge-
reke was. Waarom was het reeds maanden
en maanden te voien toegezegde water-reser
voir niet gereed? Antwoord van den w t-
houder: allerlei tegenspoed; er was hard ge-
werkt, maar mien had getobd met het tijdig
krijgen der heipalen voor dat reservoir, enz.
amz. de burgers moesten geduld hebben,
elkander helpen in deze buitengewone dagen
vol hitte. Ajles good en wel, doch de burgerii
die wel hooge belastingen opbrengt, verlangt
waar voor haar geld en in dit geval eischte
zij water, ongeacht of zij; hoog of laag boven
de waterleidingpijpen woonde.
Nu zal ik niet beweren, dat dit waterge-
brek uitsluitend te wijten is aan gemieente-ex-
ploitatie; evenmSn dat exploitatie der water-
leiding geen gemeente-zaak zou zijn, geens-
rina ik geloof dat er gemeente-exploitatie
en gemeente-exploitatie is en alles wat hy
giene betreft en daartoe behooren goed
drinkwater en goede melk allereerst zeker
bij de overhdd in harnden moet zijn; even-
min staat het vast dat de duinen bij Haar
lem wel in staait zullen zijn op den duur het
steeds groeiende Amsterdam voldoende
drinkwater te leveren, wife het brenge© daar-
van naar deze plaats ook in handen hebbe.
Doch, dit staat toch wel vast, dat een con
cession aris der gemeente, die zou hebben aan
genomen die nieuwe water-reservoirs of wa-
ter-Mders op zekeren tij'd gereed te zullen
hebben, wel zou hebben gezorgd dat alles op
tijd gereed zou zijn geweest en andere van
dte gemeente vermoedelijk een ongemakkelijk
hooge boete zou hebben gekregen, met de
kansen misschien zijn concessie te verlieze©.
Wanneer echter dergelijke dingen gebeure-
bij gemeente-expl oi tatic-bedrijven, dan hee;:
men in den' Raad prachtige interpellaties d
zerzijds en niet minder prachtige' amtwy-"-
den anderzijds, doch de burgerij is en Hi'*-
de dupe en krijgt niet de mmste schadeve,
goeding in den vorm va© minder bdasting.
Dus: leve de gemeentoexploitatie!
En nog meer moeilijkheden heeft de ge
meente zich op den hals gehaald sedert zij
zich! is gaan begeven op het glibberlig pad
der kumst en zi<h is gaan bemoeien met het
werk van' tooneel-directeuren. Dat wordt
thans wedeiom bewezen door het tweede
staaltje, waarop ik boven doelde. Gij weet,
we bezitten hier een Stadsschouwburg op het
Leidsdie Plein. Het bezit van zoo'n gcbouw
is op zich zelf zoo erg niet; de omstandig-
hede© hebben er nu eenmaal toe geleid dat
die hoofdstad dien tempel der tooneelspeel-
kunst heeft en daaraan, sedert den brand van
den vorige© sehouwburg in 1890, ten' nauw-
ste verbmiden is.
Maar de gemeente is zich ook gaan be
moeien met het bespelen van diai gebouw met
de vraag wie will, wie niet waardig is in het
gemeentegebouw op te treden en iini de latere
jaren vooral heeft men daarvan niets dan mi-
sere beleefd. Eerst hebben we er de onaan-
genaamheden gezien toen het Nederlandsch
Tooneel er speelde met Eduard Verfcade als
leider en thans, sedert dr. Royaards er de
man is, is het er niet aangenamer op gewor-
Zij schudde even het hoofd.
„Je moet mij niet Lady Meredith noe-
men", zei ze. „Je bent nu mijn dochtertje.
Wij moeten een naam bedenken, hoe je mij
noetnen moet
Er viel mij: iets in. Voordiat ik wist of ik die
gedaehfe zou uiten, ja of neen, sprak Geor
ge's moeder ze zelf uit
„Als als ik een schoondoehter had zou
ix niet willen dat ze mij „moeder" noen-lo.
Niemand moest met dien naam genoemd
worden, behalve de eigen moeder van haar
kind".
„Dank u", zed ik en ik kuste haar do
hand
Zij keek mij hed vriendelijk aan en zei:
„Als ik zeg alleen maar als ik een schoon
doehter had, zou ik graag hebben geloof ik,
dat zij mij ,,Belle-oi£re" noemde. Dat zou ik
voor haar willen zijn en het klinkt. lief".
„Ik zou u graag een naam geven, dien u
vindt dat lief klinkt!" zei ik als bij ingeving.
„Ik zal u Belle-m&re noemen!"
En toen ik zag hoe prettig zij dat vond was
ik blij, dat ik het gezegd had
Nadat het kamermeisje het zilveren thee-
servies had gebracht en het schoteltje koekjes
en wij weer met ons drie§n alleen waren, ver-
telde mijn pleegmoeder mij met een uitdruk-
king van meisjesachtig genot van het plan,
waarvan zij gesproken had.
„Als je waarlijk sterk genoeg bent om te
Kunnen reizen, Rose, dan moet je misschien
op reis; niet van ons vandaan, maar met
ons", zei ze. „Je moet weten, wij denken er
over om bijna dadelijk op reis te gaan."
„0p reis?" herhaalde ik. Ik weet zeker, dat
mijn gezicht straalde. „Op reis! O ja?"
dsn.
Een zg. „cahier de charges" regelt die
rechten en verplkhtingen van hen, die dien
Stadsschouwburg besipelen en bepaalt ook
een subsidie aan de „Kon. Ver. Het Nedierl.
Tooneel" toegestaan opdat die Vereeniging
zich werkelijk zonder zorgen kan' geven voor
de kunst en niet genoodzaakt zal wezen te
pogen publiek te trekken door het opvoeren
van minderwaardige stukken, en ook om te
voorkomen dat de tooneeldirecteur zijn ge-
zelschap zal behoeven te „doubleeren", net
land in te stiffen, wat uit den aard der zaak
aan de prestaties van het gezelschap afbreuk
moet doen. Om dit te voorkomen had men aan
dr. Royaards een subsidie verleend van
50.000, hetwelk later tot de helft werd
verminderd, aangezien de zaken in den
Stadsschouwburg al even schitterend gingen
als bij andere tooneelgezelschappen en „dou-
blemw' tdch noodzakelijk bleek.
Maar ook nu kon dr. Royaards niet uitko-
men en opdat de leden van de Vereeniging
het „Kon. Ned. Tooneel" er niet onder zou-
dani iijden, vroeg hij de subsidie van 50.000
terug mdt het recht van „doubleeren" en B.
en W. dienden bij den Raad een voordracht
in om aan dien wensch te voldoen. In de on-
langs gehouden Raadsvergadering hebben
zich tal van stemmen v66r, talrijke ook te-
gen dat voorstel verheven. Men dong niets
af op dr. Royaardis als leider van een too-
neelgezelschap, erkende zijn bekwaamhedea
als kunstmensch, maar als zakenman vond
men hem lastig en keurde men zijn beheer af
en niettegenstaande van de tafel van B.
en W. alt beweerd werd dat het „cultureele
leven" van Amsterdam den Raad ook iets
waard moest zijn en dat zonder die
50.000 die vereeniging den Stadsschouw
burg niet meer zou kunnen bespelen, de Raad
zei ,,we doen het lekker niet" en stemde met
15 tegen 12 stemmen de verhoogde subsidie
af.
Wat nu verder gebeuren zal is nog niet te
zeggen. Sommigen beweren: Dr. Royaards
blijft tdch op het Leidsche Plein, wtaar zou
hij andere heen moeten? anderen vreezen dat
hij zal heengaan en welk gezelschap moet er
dan spelen nieuwe moeilijkheden zijn te
wachten.
Men ziet, het bezit van een Stadsschouw
burg is ook al geen onverdeeld genot vooral
in dezen tijd1 van noodlijdende tooneelgezel
schappen. Waarom verhuurt men het gebouw
niet aoodieenvoudig aan den meest-biedende,
zich vrijheid behoudende om er van srtadswe-
ge over te kunnen beschikken bij bijzondere
gelegenheden, Koninklijke bezoeken, e.d.
Ketterij omdat dan net culturede leven
van Amsterdam' in gevaar zou komen? Maar
waarom, Als m)e© dan beslisf medezeggen-
schap over de exploitatie An de bespeling wil
hebben, geen stedelijk tooneelgezelschap op-
gericht? Leven wij niet in de tijdem van ge
meente-exploitatie en gemeenteiijke siociali-
satie? Is Kunst regeenngszaak of is zij het
niet? Prachtige vragen waarover men hier
eens denken kan, v66r het nieuwe wintersei-
zoen weer begint
STNI SANA
Aan de Dammere!
Met dank voor de ontvangen oplossingen
van probleem Na 764 (auteur Bergier)
Stand
Zwart: 2, 5, 7, 8, 9, 10, 12, 13, 20, 24, 25,
26. 30, 35, 36.
Wit: 11, 16,17,21,23,27,29,32,33,34,
37, 39, 41, 42, 43, 48.
Oplossing
1. 43-38 1. 36 47
2. 37—31 2. 26:19
3. 33—28 3. 24 31
4. 39—33 4. 30 28
5. 38—32 5. 47 27
6. 21 3 6. 12 21
7. 3:11
Goede oplossingen volgende rubriek.
AARDIGE WINST.
Volgens ,de Jeu de Dames" won de heer
Bergier den volgenden partijstand:
Zwart: 24,27,37,40.
Wit: 23, 28, 39 en dam op 11.
Ik was niet op reis geweest sedert de laat
ste Kerstvacantie op school, toen wij alien de
wintersport gingen meemaken in Zwitserland,
mijn familie, mijn neven en nichten en ik.
„Het is al zoo lang geieden, dat ik iets an
dere gezien heb dan Engeland, Londen!"
riep ik uit. „Het zou zalig zijn op reis te
gaan!"
Over hun theekopjes heen, zag ik de Mere
diths een blik wisselen van echt, jeugdig ge
not. Zij leefden in mijn pleizier.
Lady Meredith, wier lieve gezicht geheel
en al straalde, zei: „Het is eigenlijk niet
zoo'n heel verre reis, waar wij mee beginnen,
misschien besluiten wij later verder te gaan.
Het is maar naar Parijs!"
Maar ik zette mijn kopje neer en sloeg de
handen ineen van genot bij het denkbeeld
Parijs weer te zien; Parijs met zijn groote,
glimlachende vroolijkheid; Parijs met zijn
roezemoes, die ik als schoolmeisje zoo heer-
lijk vond!
„OI je bent dol op het vroolijke Parijs,
niet waar?" zei Sir Richard knikkende, toen
hij mijn vreugde opmerkte. Hij kwam naar
de tafel om voor zich zelf een enorm stuk
pruimentaart af te snijden, vochtig en bruin
als verrotte bladeren. Hij glimlachte mij toe
en zei: „Dat zal je wel prettig vinden, niet
waar? Rondloopen en eens kijken wat er in
de theaters gegeven wordt, en welke onwijze
nieuwe lampekappen wij voor je kunnen krij
gen bij wijze van rokken!"
„Richard! De wijde rokken zijn lang zoo
onwijs niet als de oude kokers waren. Het
komt alleen, zooals Ethel Tracey zei, omdat
een Engelsche juist achttien maanden noodlg
heeft om te wenmen aan de geringste nieuwe
door te apdfei:
1. 23—19
2. 28—22
3. 39-34
1 24:13
2. 27 18
3. 40:29
4. 11.2! en wint.
In den stand, die hieronder volgt,
Zwart: 3, 6, 8, 9, 10,12,13,15,16,16/20,
22/25.
Wit: 26, 29, 31/36, 38/40, 42/45.
nam het spel dit verloop
1. 31—27 L 22:31
2. 36 27 2. 12—17?
3. 35—30 3. 24:35
4. 34301! Zwwart kan nu op dirile mia-
nieren slaan
a. 25 :34, wiit 39 30, 23 25 wit 27—21
en 32 5.
b. 23 34, wit 40 29, 25 23, wit 33—29,
39 30, 27—21 en 32 5.
c. 35 24, wit 40—35, 23 34, wit 39 30,
25 34, 27—21 en 32 5
Ter oplossing voor deze week:
PROBLEEM No. 765
van J. BERGIER (Fr.)
Zwart: 1, 3, 6, 22, 24, 36, 37, 45.
Wit: 12, 16, 23, 33, 34, 35, 39, 43, 47, 48.
Oplossingen v66r of op 25 Juli, Bureau
van dit Blad.
NIEUWE SPEELWIJZE.
Op verzoek van den heer Broekkamp ver-
meldcn wij gaame, dat ons laatste eindspel
niet van zijn hand was, maar ontworpen was
door H. Hoogland.
Hij zond ons echter het volgende eindspel,
(auteur Broekkamp), op te lossen volgens de
nieuwe speelwijze.
Zwart: 3, 14, 31 en dam op 26.
Wit: 30. 32, 41 en dam op 29.
Wit speelt en wint.
Een van mdjn lezeressen vroeg mij het een
en ander over de inmaaki te vertellen. Dit
is een bdjl uitstefk wouiwelijke arbeki die ieder
jaar temgkeert, juist altijd in aen heer-
lijken vacantietijd, omdat dan de meeste
groenten en- vruchten rijp zijn. Het is druk.
natuiuriijlk met die immaafc, maar het
bdhoeft tegenwoordig geen carved meer te
zijn en de risico dat de oonserven niet goed
zullen blijVem, is in onzea tijd tot een mini
mum beperict. Het onpleizicrige van het in-
malkeni is alleen, dat je nooit precies weet,
wanneer je den bestelden voorraad thuis
krijlgt. Dat hiangt van de zon en den regen
af en maar al te dikwijls gebeurt het, daf de
tuinbaas uit de©' moestuin komt en aankon-
digt: ,,MevTOutw, je krijigt z66 al groote boo-
nen!" juist op 'a dag, dat je ook n kamer-
beurt ndbt; of dat de groenboer manden vol
prachtige rijpe 'kersen op de mat zet een uur
v66r je logees af gaat halen! Dat zijn nu
eenmaal de moeilajkheden van het hmshou-
deldjlk bedrijf!
Voor de mmaab wordt tegenwootidig alge
meen 'het Wecfc-toestel gebruikt.
Iedereen zal nu wel1 weten, dat het fauna-
ken faierop neerkomt: voedingsmididielen, af-
gesloten van de llucht, te verhitten. Dan blij-
vem zdji jarenlang goed? Door steriliseeren
conserveeren. 'Steriliseeren is kiemvrij'-ma-
ken; dus: bacteri&i, die bederf zouden ver-
oorzalken, dooden.
Het steri'liseer-prooes der Wedc komt op
het volgende neer: Men vult de glazen met
voedingsmiidldelen'; op dien rand van het glas
legt men' een gummiring en hierop een dek-
sd. Veeren of beugels hlouiden deze deksds
z*56 vast, dat zijl toidb iets opgelidht kunnen
worden, als biji verhitting de lucht ontwiiiken
moet. Men veThit de glazen in een waterbad.
mode!" protesteerde Lady Meredith. „De
kleine Rose zal er alleraardigst uitzien In al
les wat Jeanne voor haar maakt Ik verlang
er naar haar aan het weric te zetten. Waar
zullen wij logeeren?"
„0, in een aardig gezellig hotelletje mid
den in de stad. Wat mankeert er aan de
Ritz? Laten we de jonge dame het laatste
nieuwtje laten zien op net gebied van Pool-
sche prinsessen en rransche luchtreizigers",
zei Sir Richard. „A propos van vliegeniers
(neen dank je lieve, geen thee meer) de ver-
overde Taubes zijn te zien in het Hotel des
Invalides, die kunnen we ook gaan bekijken*.
„En die theaters! O FransChe tooneelspe-
lers weer te zien, met een jeugdig persoon
tje er bij! iilk wil zeggen nog een ander
jeugdig persoontje er bij1 riep La
dy Meredith vroolijlki uit. „Wij moeten de
kmderen, ik mean jou en Rose, bepaald mee
nemen am die verrukkelijke danseressen te
zien
Zoo babbelde zij voort, terwijl ik naast
haar zat met een stulk gesmeerd brood in
mijn hand) waar ik nog niet van geproefd
had! en mdjl maar steedls niet kon begrijpen
dat die familie, de edhte familie van George,
nu ook mijn familie zou wezem!
Daar zaten zij, dat buitengewone paar
menschen, te praten over kleeren en hotels en
theaters, alsof zij zich voornamen een uit-
stapje naar Parijs te doen in de vroolijke tij-
den van vrede! Niemand zou £6n oogenblik
gedacht hebben dat dit een beproefd echtpaar
was, dat in het begin van hun rouwtijd een
land ging bezoeken op welks bodem hun
eenige zoon zijn bloea had vergoten voor de
zaak van het Recht
Door de verhitting worden nu de baterien
in het glas gedood en zes de ludht, die er in
i% zich uit; door de hierdoor ontstane span
ning wordt het ddksel wat opgelidht en de
lucht ontsnapt door den dlnuik van veer of
beugel wordt nieunve lucht verhinderd bin
nen te komen. Na afloap van het sterilisee
ren koelen de glazen af en krimpt de nog
aanwezige lucht in. Hierdoor wordt het dek-
sel op het glas vastgezogen. Om het glas te
openen, trekt men aan den gummkring, zoo-
dat er lucht naar binnen kan stroomen. Dan
laat het deksel vanzelf los.
Na deze tedhnische uitlegging een paar
practische voorsChriften!
Men kan voor het steriliseeren alleen goe
de, absoluut frissche voedingsmiddelen ge-
bruiken. Vruchten moeten rij|a miaar mogen
niet overxijp zijn. Groenten, vleesch en melk
behooren verscn te wezen, wil1 men ze inma
te© Vleescb en melk mogen' uitsluitend van
gezonde dieren afkomstig zijn.
Het is voor de vrouiw, die wil inmaken,
dus een vereischte, dat zij voldoende kennis
der voedingsmiddelen en hun1 eigenschappen
heeft. Anders kunnen alle vericoopere naar
voor den mal houden en haar minder frisr
sdhe waar, die dus ongesdhikt is voor het in-
malken, in de handen stopper!
Qoft wordt rauw in de glazen gedaan,
daar het biji het v66rkokien zijln aroom verlie-
zen zou.
Groenten kookt men meestal v66r en doet
ze dan met het kookiwater of met versch wa
ter, met of zonder zout in de glazen.
Vleesch, dat voor largen duur gesterili-
seerd wordt, moet goed gefkookt of doorhra-
den zdjn. Alle beenderen, ook bij! wild en ge-
vogelte, behooren van te voren verwijderd te
worden. Alleen in sommige igevallen kan dat
niet; dan staat het er in de recepten apart
biji.
Glazen zijn voor de inmaak het meest ge-
sChikt. Want zdji zijln het zindelijkst en kun
nen na het gebruiik het best gereinigd wor
den. Enzdji slijten niet! Ook staat het
aardig in de huishoudfcast en men heeft bier
de meeste controle op den in'houd. Voor tea
pot fcoken" behoeft mdjn correspondente niet
bang te zdjh. De inhoud wordt verhit, maar
kookt niet. Daarom is't't beste, wanneer de
flessChen met inhoud igelijk op met het water
in den stoomketel verrnt worden; is het twee
de v661 heeter en eerder heei dan het eerste,
dan 'krijgt men' sprmggevaar.
Het verdient sterke aanbeveling de melk
te pasteuriseeren of te steriliseeren. In deze
voeddngstof komen n.I. nog altijd veel te
veel ziektekieme voor: een gevolg van een
niet voldoende zrgvuidige fchandeling der
melk in de stallen en tijdens het verver.
Er is tegen steriliseeren der mdk (waar-
voor en temperatuur van 100 gr. C. ver-
eisdht wordt) een groot bezwaar, n.l. dat zij,
na langduriige, sterke verhitting een' kook-
smiaak krijgt. IDaar het in de huishouding er
gewoonlijk sledhts om te dbm is de melk een
paar dagen goed te houden, is pasteurisee
ren meer aan te raden.
Men- verhit hiervoor die melk tot 80 gr. C.,
een kleine fl'esich voor 1/1 en 1/K L. moet 10
min. verhit worden; een met L. inhoud
een kwartier, en die van en 1 L. 20 minu-
ten.
Voor steriliseeren behoort men' de fles
sChen respectievelijfc II uiur, iy2 uur en 2 uur
op 100 gr. C. te verhitten. Dan blijft de melk
miaandenlang goed.
Voor zuigelingen is gepasteuriseerde melk
uitstekend. Over toevoeging van water, melk-
suiker enz., raadplege men1 den diolkter.
Nu nog een' paar inmaak-recepten.
Doperwtjes mogen niet lang gelegen heb
ben voor het verhitten; is dat Sijv. met warm
weer gefoeurdl, dan gaan ziji gisten. 's Mor
gans vroeg versch geplukte koopen en die
meteen dioppen en inmaken is het beste. Zij
mogen ook- niet overrijp zijn en niet gTas-
En ioch, een uur geieden had ik de harta-
tochtelijke tranen gezien van zijn moeder!
In mijn groote verbazing kon ik slechts
veronderstellen dat di t andere opzettelijk
was: een moedige poging inderdaad. Het
maakte alles een deel uit van hun gedrag
also! George niet werkelijk voor hen verloren
was, alleen weg voor het heden.
Het leek niet of het comedie-spelen was en
toch
En ik kwam tot de overtuiging dat dit ge-
deeltelijk geen comediespel was. Neen, het
genot, omdat ik zoo blij was, ik, de aangeno
men dochter, bij het voorgenomen uitstapje
naar Frankrijk. Sir Richard Meredith begon
onrustig heen en weer te loopen over het zacht
rose tapijt van het kamertje; de oogen van
zijn vrouw schitterden van opgewondenheid,
haar wangen waren helderder rose dan mijn
peignoir toen zij praatte over de preparatie-
ven voor de reis.
Toen zij even ophield, vroeg ik: „Gaat u
gaan wij al heel spoedig?"
„0 hoe gauwer hoe beter, hoe gauwer hoe
beter", zei George's moeder met een vuur,
dat zeker bestemd was om mij pleizier te
doen. „Nu je zoo veel beter bent Rose en
je ziet er werkelijk vandaag veel beter uit!"
Zij streelde mijn wang bij deze woorden;
,,dan demk ik dat wij overmorgen wel naar
Londen konden gaan. Overmorgen zei ik
Richard?" zich tot haar man wendende.
„0 best, best!" knikte Sir Richard
„En zoodra wij onze passen hebben", ging
Lady Meredith voort, „kunnen wij het Ka-
naal oversteken en goed en wel in Parijs ge-
£tablisseerd zijn voordat wij
(WorAt vervolgd.)
Tirrtti J'i-M m S
i
