DAGBLAD VOOR ALKMAAR EN OMSTREKEN.
Uw Prijscouranten
Stuiptrekking
In verkeerde schoenen.
Laat ons
drnkken.
N.V. Boek- en Handelsdrukkerij
y.h, Herms. COSTER ZOON,
EEUILLETON.
Voordam G 9, ALKMAAR,
No. 172
24 JULI
DINSDAG
Dit nummer bestaat ait 2 bladen
Honderd yfjf en twintigste Jaargan^.
1923
Abonnementsprijs bij yoornitbetaling per 3 maanden f2.—fir. per post f 2.50. Bewijsn. 5 ct Advertentiepr. 25 ct p. regel, grootere letters naar plaatsrulmte.
Brieyen franco N.Y. Boek- en Handelsdr. y.h. Herms. Coster Zoon, Yoordam C9, TeL Admlnlstr. No. 3. Bedactie No. 33.
Directeur: G. H. KRAK
lioofdredacteur: Tj N. ADEMA
-
door
HESSEL JONGSMA.
Met zorgzame hand schikte Madeleine de
bonbons in de schaaltjesHet was haar
even een vreemde gedachte, voor een man
zulk een attentie te hebbenMaar zoo was
Henri nu eenmaal, vrouwelijk verfijnd, en
tochi hard, edht min ach tend wreed daarbij
Zooals nu bijvoorbeeld tegenover haar
Met een weemoedigen glimlach doorzag ze
haar kamer, die naar zijn wezen zich langza-
mcrhand scheen te hebben gevormdZijn
komen hier zou toch niet zonder beteekenis
voor zijn leven zijn geweestNee, zeker
nietDeze overtuiging was even als een
glimlach over haar wezen
En zij bedacht: juist twee maanden lang
tad hdjl avond aan avond hier gezeten, soms
den halven nacht nog erbij, pratend, schert-
send, flirtenden m66r dan dat. En tel-
kens was hij dan wfeggegaan, had niet als zl]
de behoefte gevoeld hun samenzijn te besten-
digen
Madeleine zag Henri weer voor zich, zoo
als ze van een lezing hem had meegebracht
naar haar kamer, zi] eenig vrouwelijk be-
stuurslid van het goedaardig kunstgenoot-
schap, hlj de man, d'e met een kunsthistorisch
onderwerp de matig geinteresseerde aanwezl-
gen had bezig gehouden. In de pauze, en
ook al tijdens zijn lezing, had zij gevoeld, dat
een innerlijk boeiend mensch hier zijn grau-
*wen buiteiikant toonde. En, begeerig in dat
achter geleerdheid en gedegenheid verborgen
innerlijk een blik te slaan, had zij hem ge-
inviteerdZij had het gevoel, dat tusschen
hen een soort vertrouwdheid zou kunneh
groeien, en toen hij haar nog eenige keeren
nad bezocht en zij plotseling door gelijke in-
zichten, verwant aanvoelen en slagvaardig-
heid elkaar na kwamen te staan, was een
zoetheid haar naar de keel geweld, waarin
langjarige beheersching en strakheid weg-
sanolten.
Na veel jaren van liefde-ontbering en van
vergetelheid zoeken in haar letterkundig werk
had zij zich voelen ontbotten tot een bloei,
die haar verraste met een vreemde zaligheid.
Doch toen wa- hij gekomen met zijn wreede
zakelijke verklaring. Hij had zijn handen op
de hare gelegd en gesproken:
„Er is hier in jouw kamer veel wat me aan-
trekt en bindt. Maar over twee maanden
komt mijn vrouw uit Parijs terug en dan
moet ik dit hier onherroepelijk achterlaten. Ik
zeg je dit vooruit, omdat je weten moet, dat
van ons samenzijn niets behouden kan blij-
ven. Misschien is het dus wel beter, dat ik nu
meteen mijn bezoeken staak. Dan hoeft er
naderhand ook niets achtergelaten te wor-
den."
Waarom,'waarom had zij toen voorgewend,
dat ze't met hem eens was? Dat hun samen-
komen vanzelfsprekend maar tijdelijk was, en
dat zijzelf nooit iets anders gedacht had?
Madeleine begreep niet, hoe ze deze welhaast
dagelijksche samenkomsten, die elk uur zicht-
baarder de scheiding in zich droegen, toch
had aanvaard
Moest ze zich nu met een bitteren smaak In
den mond bekennen, dat ze gehoopt had hem
durend te binden, en dat zelfs nu nog op de-
zen laatsten avond een vreemde, trillende
1 verwachting haar onzeker maakte? Zij
trok het kapje van de schemerlamp iets naar
beneden, keurde de tint van het licht op haar
handenZoo zou ook haar gelaat zacht
opgloeienDoch als een pijn voelde ze de
schamelheid der hoop, welke fn deze ijdele en
berekende gedachte besloten lag
In haar slaapkamer donsde ze toch nog
haastig een vleugje poeder over wangen en
hals. Zonder zich er goed rekenschap van te
geven, bedacht ze, dat niet alleen geest en
gevoel een man binden. En terwijl een bios
Naar het Emgelsch, door Barta Ruck.
28)
Nia dat alles dit leven 1
Er is slechts een sohaduwzdjde aan dit al
les.
Deze kamer, dit toerlijlke, gemaklkelijke
Fransche bed, dieze gliimmendle Empire-meu-
belen, dieze hemelsdhe badlkamer voor mij
zelf alleen en' glimmend1 wit van poroelein,
gliazen plankjes en glimmende branen, de
glimlaOhendte zorgen eni oplettendhedien van
de zwartlharige fernrne de ehamhre, de nieu-
we manteau de voyage met bont omzoomd
dien ik juist afgediaan heb, hot gevoel van
rust, van wat kunnea doen wiat je wil, van
gemak op geen van die dingen heb ik
eenig redht. Zijl behooren aan George's
vrouw.
IHet is Vera Vayne. die filmactrioe die nu
„ergens in New-York is, zij moest het voor
reoht van dat alles bezittenl
Deze gedachte iheeft mij1 vervolgd het Ka
naal over op dien volmaakt mooden dag toen
wiji ons spoedden over de zdlveren golven en
onder't zilveren geleide van een luchtschip,
dat boven ons zweefde totdat wiji de Fran-
sChe havens bereifct hadden.
Er is bitter beid in die gedaChte en
vrees.
Het is waar ik heb alle mogelijlke jpogin-
gen gedaan om aan de Merediths den waren
stand van zaken bekend) te maiken, het is
uit haar hals opkroop, herdacht ze de teeder-
heden, die tusschen hen geweest waren, her-
denking, welke zoet was en beschamend tege-
lijk.
„Je bent wat opgewonden, dunkt me," zei
Henri Verlinden, toen hij een bonbonschaal-
tje achter elkaar had leeggegeten en at en
toe een paar vage algemeenheden had gezegd
met een valschen schijn van bizonderheid.
Madeleine ontkende nerveus.
„Nou", ging hij vergoelijkend voort. evea
streelend langs haar dien avond zeer blooten
arm, „het heeft ook altijd iets vreemds, zoo'n
laatste avond."
Met een zware beklemming om haar hart
zat ze te wachten tot hij nu zeggen zou: het
is de laatste avond niet, het khn de laatste
avond niet zijn. Zij kon van verwachtens vol-
heid met spreken.
,,'k Heb een oogenblik er over gedacht, om
niet te komen, Madeleine."
Zij schoot 6p in instinctief verweer:
„Zou je dat dan gekund hebben?"
„Gekund? Och ja, natuurlijk. Wij zijn im-
mers al begonnen afscheid te nemen op het
oogenblik, dat we begonnen samen te komen?
„Ja, ja, natuurlijkzei ze haastig,
zonder uitdrukking.
„Het was een reeks afscheiden, waarvan
ieder het laatste kon zijn. Na het afscheid
van gisteren was geen nieuw afscheid eigen-
lijk noodig."
„Ja, als je't zoo b'edoelt."
„Bedoel ]ij't dan anders, Madeleine?"
Zij poogae vergeefs te peilen, waarheen
zijn woorden stuurden. Toen zei ze met den
glimlach der onderworpenheid op haar ver-
strakt gezicht:
„Hoe zou ik iets anders kunnen bedoelen
dan onze afspraak van toen."
Hij klopte haar aanmoedigend op den
scbouder.
„Natuurlijk'n verstandige vrouw als
jij zou ook begrepen hebben ala 'k vanavond
was weggebleven."
Zij knikte vaag, bestuurde ineens met scher-
Ee aandacht zijn versch-geschoren, ietwat
lauwig overwaasd gezicht of het nu ndet iets
vijandigs had.
„Toen dacht ik", ging hij voort, met een
lyrische stijging in zijn stem, ,boe't er hier
in je kamer zou uitzien, hoe je lekkere dingen
zoudt hebben en een mooi, vertrouwd licht.
Daar kon ik je toch niet mee laten zitten."
Madeleine kromp even samen en zei dan
stroef:
,,Dus medelijden?"
Hij boog zich wat naar haar toe en nam
het haarlokje bij haar oor zacht tusschen
duim en vinger.
„Dat weet je wel beter, Madeleine. Als ik
medelijden met je gevoeld had, was ik na
dien eenen keer met meer teruggekomen.
Maar een vrouw als jij kan een kortstondig
samengaan, dat niets nalaat, dragen."
„Was je daarvan overtuigd?"
„Anders was ik het toch niet begonnen,
kindlief. Voor een vrouw, die alleen het ge-
wone vrouwendoel heeft: een man, kinderen,
en de rest, zou het niet te dragen zijn. Zeg
nu zelf."
JaJa, zeker
niet."
erg instemmend klinken je woorden
„Ach, ik dacht even, dat iedere vrouw dat
toch min of meer heeft."
„Min of meer ja, maar enkelen dan toch
heel min.
Opnieuw stuurde de vrouw heel waakzame
oogen uit naar zijn gezicht, dat in zijn zach-
te •welgevu'ldiheid hiaar mi zielfvoldaaii leek.
Toen ziei ze plotseling cdherp:
„Waarom heb je me dan wel gekust?"
Hij lachte zelfbewust.
„Om het pure genot van te kussen, Made
leine."
waar, dait iik al die daigen in Walesi wanho-
pig geweest ben over de eene ellende voor en
de andere na, die (ten beletten mijin verbaal
als emst op te vatten.
Maar nu, o! nu begin ik te denken dat ik
nooit meer echt zal wenschen dat ze de waar-
heid gelooven.
•Ifk voel mijt zoo gelhWdg met ten. Ik heb
nooit van andere mensdhen zooveel gehou
den, cedent mijn geheele eigen familie plot
seling is omigekomen tengevolge van een
spooTwegongeliufc.
Ik ben net een verdwaald katje dat heeft
rondgedaald in een vochtigen tuin in Lon-
den en zich nu te goed doet aan de warmte
van een verwelkomend vuurtje.
Dat klinkt alsof ik nergens anders om geef
dan om lichamelijke gemakken, niet waar?
Maar op mijn woord van eer, dat is toch
niet waar.
Het is niet omdat George'? familie rifle is
en zij een mooi huis in Wales bezitten an
zich kunnen veroorloven te j-eizen in om-
standigheden die alles even gemakkelijk ma-
ken alsof wij zaten op een tooverkleed van
het sprookje en zoo eenvoudig werden over-
gebracht van de eene plaats naar de andere.
Neen! De weldadige atmosfeer waarin ik
mij zelf bevind is niet zoo zeer een zaak van
materieele belangen als wel de heerlijke en
zorgzame genegenheid die mij omhult als in
een mantel.
En zal ik dien mantel weer laten afvallen?
Moet ik weer een verdwaald dier worden, te-
ruggezonden naar de vochtige, koude straat?
Het is best mogelijk.
Want deze belachelijke toestand kan niet
Hij wilde haar naar zich toetrekken, maar
zij weerde hem af:
„Ben ik voor zooiets eigenlijk niet te min
vrouw?"
„Waarachtig niet"
Je bent beleefder dan je gewone eerlijk-
beid je reroorlooft, Henri."
„Nee, dat is't niet."
„Jawel, jongen, want kijk me nou es
aan
Madeleine neep haar nagels in het zachte
vleesch der binnenhand, terwijl er iets als
een schroeiing door haar heen ging Dat
zfeg je toch met tegen een vrouw als ik
Het was of haar laatste woorden in een
afgrond wegduizeldenToen zag ze zich
zitten in afwachting, armelijk, en haar ooren
voelde ze heet worden van suizend bloed. Ze
wachtte, fel, op de tegenspraak van haar
eigen smadelijke woorden, de tegenspraak,
die de bevrijding inhieldHet geruisch in
haar ooren werd als een zoemen van zware
machinesHad hij misschien al gespro
ken, en was het verlossend woord haar ont-
gaan?
Het zwijgen begon als een ijzeren band om
haar hoofd te klemmen
Toen zei hfl, als van heel ver-af:
„Vroeg je lets?"
,.Nee, nietsHeelemaal niet
Madeleine spledde angstig of hh bij haar
klappertanden ook opkeekDoch hij
merkte niets.
,,0, ja, Madeleine. Er is een kans, dat
mfln vrouw een dag later komt. Dan kom ik
morgenavond nog even hoor."
Hij hield vertrouwelijk zijn handen om
haar hand en keek op, om den indruk van
zijn woorden op haar gezicht te speuren.
„Nee, liever niet, Henri."
„Liever niet?"
Hij maakte een beweging of hij de kamer
door de half-geopende deur weer zou binnen-
stappen.
Zij weerde hem af:
„Nee, Henri, werkelijk liever niet."
.,En ik dacht nogal", kwam zijn veronge-
lijkte wat mokkende stem, „je daarmee een..."
Zij maakte haar hand loa.
„Nee, asijeblieft niet weer. Eh ga nu."
Madeleine sloot de deur achter hem. Met
haar hoofd in waanzfnnige pfjn tegen de
scherpe richels der paneelen gedrukt, hoorde
zij hoe buiten zijn stappen uit haar leven
weggingen. En meens schoot door de ver-
moeidheW harer droefenis als een flits de ge
dachte: als hij morgenavond eens gekomen
was en gebleven voorgoed
Provinolaal Nieuws
UIT BEROEIN'.
De Feestweeh.
In aansluiting op onze uiteenzetting hi
ons bliad van! j.i. Zaterdag tog bet volgende:
De Burgemeester dezer gemeente heeft
voor de verschill'ende uitvoeringen zijn toe-
stemming verleend, mats er geen wanorde-
lijddheden plaats vinden.
De oommissieleden sullen zich be^veren de
aide zooveel mogelijk te helpen handhaven;
doch doen een dringend beroep op alle be-
wooerst van Bergen, hun eteun te verleenen
tot die ordehandhavinig, opdat onze gasten
kunnen getuigen: De harmonic der samen-
leving bijl feestvieren in Bergen is evenmfig
aan de harmonie der heerlij'ke Natuur.
Het dageflijiksch bestuur der
cuer teesramomsisie.
Zondag speelde B. S. V. 'I op haar terrein
alhier een vriendsichappelijken voetbalwed-
strijd tegen die ZilVenmeeuwen I uit Zaan-
dam. Vddr den wedstrijd werden de Zilver-
meeuiwen door B. S. V. met een lauwerknans
gehuldigd voor het door ben behaalde loam-
pioensdnap in de N. H. Voetbalbond. B. S
voortduren. Het is al wonder dat hq zoo lang
geduurd heeft Er moet spoedig iets gebeu-
ren om de Merediths van hun vergissing te
overtuigen. Wq zullen iemand ontmoeten die
mij kent of die George kent en de ware vrouw
van George. Bij voorbeeld Reggie Penmore
dien ik moest ontmoeten.
Of ja! het bezoek aan dien specialist dat
weldra zal plaats hebben, den man waarop
zoo geheimzinnig gezinspeeld werd als „ae
tante
Hij zal hen overtuigen.
En dan?
Wat zullen ze tot mh zeggen wanneer zij
eindelijk zeker zijn dat ik Rose ben en niet het
andere meisje in wier schoenen ik al dien tijd
heb rond gezworven?
Zou in hun gevoelens tegenover mij ook
uiterlijk verandering komen? Het zou maar
al te natuurlijk zijn Dat zou bij de mees-
te measchen net geval ziin.
Maar de Merediths zijn niet zooals de
meeste measchen.
Zelfs al lieten ze mq heengaan
Maar dat zullen zij niet
O, ik wou dat ik het wist of ze het zou den
willen of niet.
Maar ik ben veroordeeld in spanning te
blijven verkeeren omtrent dit alles, ten minste
nog eenigen tijd zoo het schijnt.
Want, zoodra wij in het hotel aankwamen,
werd sir Richard een telegram ter hand ge-
steld.
Ik zag dat hij het inzag toea wij alien
de groote tafel stonden om onze kamers te
bespreken. Tosn hij het las verscheen er een
uitdrukking van groote teleurstelling op zijn
V. won met 10 welverdiend.
De 2e dftallen der beide vereenigingen be-
kpjmpten elkaar v66r dm aanvang van ge-
meldim wecbttijd. Door de ailvermeeuwen
werd met 2—0 gewonnea.
De jaarlijksche proeessie naar O. L.
Vrouw ter Nood te Heiloo, zal dit j aar wor
den gehouden op Miaaadag, 13 Augustus
Giatermorgen reed de teer v. B. alhier
met zijn motor met zijapan, waarin zijn twee
jeugdige Idnderen waren gezeten, langs den
Bergerweg naar Alkmaar. Nabij de Wllhelmi-
na kwam zijn motor met den bondeawagpn
van den heer S. uit Alkmaar in botsing, met
het gevolg, dat de heer B. met zrijini kinderen
in de moddersloot terecht kwam. De heer S.
sprang onmidellijk in de sloot om de kinde
ren te redden1. De heer B. wist uit zich zelve
op het droge te komen.
De reeds bejaarde beer S.f die dagelps
met zijn fruitwagen van Alkmaar naar Ber
gen reist, verdient zeker een woord van lof
voor zijn kordaat optredea. Goedjgezinde
menschen voorzaken hem spoedig van droge
kleeren
De Berger Dilettantendub geeft Don der-
dag in „De Rustende Jager" „Sc5ma" van Jan
Fabridus.
Zij, die de uitbeelding van dit Indische
stuk door de Berger EhiettanitencUib hetten
TOOrtre^e"
Dank zij de medewerking van een u±t-
stek deskundig artist, zijn de tooneelen zoo-
danig, dat men ze Diet beter kan wemscten.
De gasten, die eens het spel van een uitste-
kende dilettantendub willen zien, gaan Don-
derdag naar ,,De Rustende Jager*'. Zif zullen
zeker voldoening van hun avond hebben.
UIT OUDE NIEDORP.
Vergadering van den Raad dezer gemeente
op Maandag 23 Juli, des namiddags te 6.30
uur. Afwezdg de heer J. Jong, wegens onge-
steldheid.
Mededleelingen:
0.a. dat de laanvuTKng van de poW$everor>
dening dezer gemeente inzake het vloekver-
bod door Ged. Staten is ontvangen en- dC af-
kondiging dezer verordening heeft plaats ge-
had.
Dat die besiuiten tot af- en oveiBdhrij-
ving, uitgaven uit den post van onvoorziene
uitgave en de 2e suppletoire begrooting dienst
1922 goedgekeurd zijn terug ontvangen.
Ingekomen zijn:
1 Verslag van de vleeschkeuring over 1922.
2. Verslag van de waren wet over 1922.
3. Verslag van de arbeidsbemiddeling.
4. Verslag van de handelswinteravond-
school te Schagen.
Deze stukken werden voor kenmsgeving
aangenomen.
5. Een verzoek van den Raad der gemente
Smilde om adhaesie te willen betuigen aan
hun verzoek aan de Regeering om net inko-
men der ingezetenen te bepalen naar het ge-
middelde der laatste dirie jaren.
Daar de burgers die geen imkomen in 1922
hebben gehad, dan nogmaals zouden moeten
betalen, stelden B. en w. voor, hier niet aan
te voldoen.
Algemeen goedgevonden.
6. Verzoek van den Raad der gemeente
Wijmbritseradeel, om adhaesie te willen- be
tuigen aan hun adres aan H. M. de Komngin,
waarin verzocht wordt het daarheen te willen
leiden, dat de openlijke Godlslastering straf-
baar wordt gestelid in het Wetboek van Straf-
recht.
Aangezien door den Raad dezer gemeente
reeds tot aanvulling der politieveroraeniing in
dieze is besloten, steliden B. en W. voor, om
aan deze te voldben
Goedgevonden.
gezicht.
„Dit valt wat tegen Megan?" zei hij.
„Kijk!" En hij overhandigde het telegram
aan lady Meredith. Zij las het.
„Ach, ja. Daar is niets aan te doen, man"
zei zijn vrouw, ofschoon haar eigen fijn be-
sneden gelaat ook plotseling betrok. Al de
jeugdige vroolijkheid en belangsteling was
een oogenblik van haar gezicht verawenen.
„Het is een genoegen dat uiigesteld wordt,
dat is het eenige!" zei ze hem vertroostend
aanziende en toen glimlachte ze mij toe.
Ik vroeg: „Is „de tante" dan niet gekomen,
Belle-mCre?"
Merkwaardig dat zij dit veronderstelde fa-
milielid altijd „de tante" noemen. Ik zou den
ken dat zi] moesten weten dat dit alleen vol-
doende zou wezen om mij te doen vermoeden
dat er iets niet in den haak was. Zij zouden
ten minste een naam hebben kunnen bedenken
voor dezen specialist: „Tante Mary" b.v. of
„Tante Georgine".
„Haar verlof haar bezoek moet mis
schien een week of tien dag en worden uitge-
steld", zei lady Meredith toen wij in de lift
naar onze verdieping zaten. Alles is tegen-
woordig zoo onzeker, weet je. Men kan niet
zeker zijn dat alles niet ter elfder ure veran-
derd wordt! 't Is een groote teleurstelling
voor ons. Ik ben bang dat het Richard's plel-
zier voor't oogenblik zal bederven
Zij vergat dat ik „Richard" in een lachbui
fezien had bij het denkbeeld aan de tante.
n dat hij gezegd had zij was de grappigste
tante die hij ooit in zijn leven gezien had?
En nu beweerde zij dat hij zoo bultengewoon
aan die zoogenaamde tante gehecht was.
3. Een nota van het Ministerie van On der-
wijo, Kunsttn en Wetenschappen ten bedrage
van 137.52, als bijdrage van 1 September
tot 31 December 1922 in de kosterf der Rij-ks
Hoogere Burgerschool te ALkmaar.
B. en W. stelden voor, dit bedrag uit de
onvcorziene uitgaven dienst 1923 te voldoen.
Omdat hieraan1 niet is te ontkomen, werd
aldus besloten.
4. Een adres van de alhier gevestigle af dee-
ling van den Algem. Nederl. Geheelonthou-
dersbond, om een jaarlijksche subsidie te
mogen ontvangen.
B. en W. meenden ketzelfde sitandpunt als
met de aanvrage van de Gymnastiekvereeni-
ging te moeten innemen en- adviseerden der-
nalve om afwijzend op dit verzoek te beschik-
ken
ALgemeen waren de leden er voor geen sub-
aidie te verleenen.
5. Een rirculaire van het Prov. Bestuur
van Noord-Holland d.d 13 Juni jj. over her-
ziening van de jaarwedde van den gemeente-
ontvanger, met verzoek mede te deelen,
welk bedrag de Raad dezer gemeente
wedde van den gemeente-ontvanger wenscht
bepaald te zien en of het verlaagde bedrag
reeds voor den' tegenwoordigen titularis, dan
wel eerst bij vacature moet worden vastge-
steld.
B. en W. stelden den Raad voor, om het sa-
laris van den gemeerte-ontvanger te bepalen
op 400's jaars met twee jaarlijksche ver-
hoogingen van J 50 en' reeds voor den tegen
woordigen tMularis op dit bedrag vast te
stcllen, en om de betrekking van Edminastrar
teur van het Electriach Bedrijf, welke thans
als uevenbetrekking aan dit amibt is toege-
voegd, te salarieeren door dit bedrijf met
150 'a jaars.
Na eenige bespreking werd het voorstel
van B. en W, onveranderd aangenomen.
Aanbieding gemeente-rekening over 1922.
Ontvangsten 64649,0754, uitgaven
63995,76V2. Voordeeiig saldo f 653,31.
Uitgenomen de wethouders werd! de ge-
heel Raad benoemd om de rekening te onder-
zoeken.
Aanbieding verslag toestand der gemeente.
Zal circuleeren
Voorstel van B. en W. om met ingang van
1 Juii j.l. den stroornpnjBi voor kradrt te be
palenp 20 cen per K. W. U.
Werd goedgevonden.
De voorzitfer deelde mede, dat het bedrijf
er goed voor staaL
Onderzoek gel oofsbri even leden van den
gemeenteraad.
Deze werden in orde bevonden. ALzoo wer
den de nieuwe leden alien toegelaten.
De voorzitter deelde mede, dat de brug te
Verlaat zeer gevaarlijk wordt De asbelas-
Hng was door een deskundige bepaald op 600
KG B. en W. hadden in overleg met B. en
W. van Nieuwe Niedorp besloten die brug
gedeeltelijk te vernieuwen en daarvoor prijs-
opgaaf gevraagd aan 6 vaklieden.
Ingeschreven was door: E. van Leeuwen
„Maar wij moeten ons er in schikken dat
zij niet komt", sprak George's moeder toen
de lift stilstond en wij uitstapten. Op het por-
taal passeerden wij een dame in een prach-
tige Oostersche namiddagjapon, het haar
strak weggetrokken van haar voorhoofd en
vastgemaakt in een soort van knotje achter
haar hoofd. Zij zag er uit mooi en boosaar-
dig en excentriek, en zij keek ons strak aan
toen wij ons naar onze kamers begaven.
„Dat is een prinses van een van die merk-
waardige staatjes", vertelde lady Meredith
mij fluisterend.
„Ik wou dat zij er niet zoo vreemd uit-
zag."
Het was misschien wat booiaardig van
mij, maar ik kon niet nalaten te vragen:
„Ziet de tante er ook zoo vreemd uit?"
?,Neen, lief kind, neen. Lieve hemel neen!"
zei lady Meredith met een vreemde, doffe
stem terwijl zij de deur open deed. Zij beet op
haar lip. Maar ik kon het niet met mij z-.lf
eens worden of dit kwam omdat zii iets niet
prettig vond, of omdat zij haar best deed niet
weer te gaan lacher. In haar kamer zei ze:
„Tante heeft niets van haar; prinses Jinka is
totaal haar soort niet, Rose! Maar't is een
mooie japon die zij aan heeft", voegde zij er
bij met een peinzenden blik op het blauw la-
kensch pakje dat ik aan had; zij had het in
haast voor mij gekocht toen wij even in Lon-
den waren. „En dat herinnert mij dat er 'n
lichtzijde is aan het feit dat de tante nog niet
in Parijs i«. Wij zullen in de gelegenheid zijn
wat kleeren te koopen boodsrhappen te
doen voor jou kind, voordat zij komt."
(Wor.'t vervolgd.)
ALRMAARSCHE COURANT.