DAGBLAD VOOR ALKMAAR EN OMSTREKEN. Uw Prijscouranten Stuiptrekking In verkeerde schoenen. Laat ons drnkken. N.V. Boek- en Handelsdrukkerij y.h, Herms. COSTER ZOON, EEUILLETON. Voordam G 9, ALKMAAR, No. 172 24 JULI DINSDAG Dit nummer bestaat ait 2 bladen Honderd yfjf en twintigste Jaargan^. 1923 Abonnementsprijs bij yoornitbetaling per 3 maanden f2.—fir. per post f 2.50. Bewijsn. 5 ct Advertentiepr. 25 ct p. regel, grootere letters naar plaatsrulmte. Brieyen franco N.Y. Boek- en Handelsdr. y.h. Herms. Coster Zoon, Yoordam C9, TeL Admlnlstr. No. 3. Bedactie No. 33. Directeur: G. H. KRAK lioofdredacteur: Tj N. ADEMA - door HESSEL JONGSMA. Met zorgzame hand schikte Madeleine de bonbons in de schaaltjesHet was haar even een vreemde gedachte, voor een man zulk een attentie te hebbenMaar zoo was Henri nu eenmaal, vrouwelijk verfijnd, en tochi hard, edht min ach tend wreed daarbij Zooals nu bijvoorbeeld tegenover haar Met een weemoedigen glimlach doorzag ze haar kamer, die naar zijn wezen zich langza- mcrhand scheen te hebben gevormdZijn komen hier zou toch niet zonder beteekenis voor zijn leven zijn geweestNee, zeker nietDeze overtuiging was even als een glimlach over haar wezen En zij bedacht: juist twee maanden lang tad hdjl avond aan avond hier gezeten, soms den halven nacht nog erbij, pratend, schert- send, flirtenden m66r dan dat. En tel- kens was hij dan wfeggegaan, had niet als zl] de behoefte gevoeld hun samenzijn te besten- digen Madeleine zag Henri weer voor zich, zoo als ze van een lezing hem had meegebracht naar haar kamer, zi] eenig vrouwelijk be- stuurslid van het goedaardig kunstgenoot- schap, hlj de man, d'e met een kunsthistorisch onderwerp de matig geinteresseerde aanwezl- gen had bezig gehouden. In de pauze, en ook al tijdens zijn lezing, had zij gevoeld, dat een innerlijk boeiend mensch hier zijn grau- *wen buiteiikant toonde. En, begeerig in dat achter geleerdheid en gedegenheid verborgen innerlijk een blik te slaan, had zij hem ge- inviteerdZij had het gevoel, dat tusschen hen een soort vertrouwdheid zou kunneh groeien, en toen hij haar nog eenige keeren nad bezocht en zij plotseling door gelijke in- zichten, verwant aanvoelen en slagvaardig- heid elkaar na kwamen te staan, was een zoetheid haar naar de keel geweld, waarin langjarige beheersching en strakheid weg- sanolten. Na veel jaren van liefde-ontbering en van vergetelheid zoeken in haar letterkundig werk had zij zich voelen ontbotten tot een bloei, die haar verraste met een vreemde zaligheid. Doch toen wa- hij gekomen met zijn wreede zakelijke verklaring. Hij had zijn handen op de hare gelegd en gesproken: „Er is hier in jouw kamer veel wat me aan- trekt en bindt. Maar over twee maanden komt mijn vrouw uit Parijs terug en dan moet ik dit hier onherroepelijk achterlaten. Ik zeg je dit vooruit, omdat je weten moet, dat van ons samenzijn niets behouden kan blij- ven. Misschien is het dus wel beter, dat ik nu meteen mijn bezoeken staak. Dan hoeft er naderhand ook niets achtergelaten te wor- den." Waarom,'waarom had zij toen voorgewend, dat ze't met hem eens was? Dat hun samen- komen vanzelfsprekend maar tijdelijk was, en dat zijzelf nooit iets anders gedacht had? Madeleine begreep niet, hoe ze deze welhaast dagelijksche samenkomsten, die elk uur zicht- baarder de scheiding in zich droegen, toch had aanvaard Moest ze zich nu met een bitteren smaak In den mond bekennen, dat ze gehoopt had hem durend te binden, en dat zelfs nu nog op de- zen laatsten avond een vreemde, trillende 1 verwachting haar onzeker maakte? Zij trok het kapje van de schemerlamp iets naar beneden, keurde de tint van het licht op haar handenZoo zou ook haar gelaat zacht opgloeienDoch als een pijn voelde ze de schamelheid der hoop, welke fn deze ijdele en berekende gedachte besloten lag In haar slaapkamer donsde ze toch nog haastig een vleugje poeder over wangen en hals. Zonder zich er goed rekenschap van te geven, bedacht ze, dat niet alleen geest en gevoel een man binden. En terwijl een bios Naar het Emgelsch, door Barta Ruck. 28) Nia dat alles dit leven 1 Er is slechts een sohaduwzdjde aan dit al les. Deze kamer, dit toerlijlke, gemaklkelijke Fransche bed, dieze gliimmendle Empire-meu- belen, dieze hemelsdhe badlkamer voor mij zelf alleen en' glimmend1 wit van poroelein, gliazen plankjes en glimmende branen, de glimlaOhendte zorgen eni oplettendhedien van de zwartlharige fernrne de ehamhre, de nieu- we manteau de voyage met bont omzoomd dien ik juist afgediaan heb, hot gevoel van rust, van wat kunnea doen wiat je wil, van gemak op geen van die dingen heb ik eenig redht. Zijl behooren aan George's vrouw. IHet is Vera Vayne. die filmactrioe die nu „ergens in New-York is, zij moest het voor reoht van dat alles bezittenl Deze gedachte iheeft mij1 vervolgd het Ka naal over op dien volmaakt mooden dag toen wiji ons spoedden over de zdlveren golven en onder't zilveren geleide van een luchtschip, dat boven ons zweefde totdat wiji de Fran- sChe havens bereifct hadden. Er is bitter beid in die gedaChte en vrees. Het is waar ik heb alle mogelijlke jpogin- gen gedaan om aan de Merediths den waren stand van zaken bekend) te maiken, het is uit haar hals opkroop, herdacht ze de teeder- heden, die tusschen hen geweest waren, her- denking, welke zoet was en beschamend tege- lijk. „Je bent wat opgewonden, dunkt me," zei Henri Verlinden, toen hij een bonbonschaal- tje achter elkaar had leeggegeten en at en toe een paar vage algemeenheden had gezegd met een valschen schijn van bizonderheid. Madeleine ontkende nerveus. „Nou", ging hij vergoelijkend voort. evea streelend langs haar dien avond zeer blooten arm, „het heeft ook altijd iets vreemds, zoo'n laatste avond." Met een zware beklemming om haar hart zat ze te wachten tot hij nu zeggen zou: het is de laatste avond niet, het khn de laatste avond niet zijn. Zij kon van verwachtens vol- heid met spreken. ,,'k Heb een oogenblik er over gedacht, om niet te komen, Madeleine." Zij schoot 6p in instinctief verweer: „Zou je dat dan gekund hebben?" „Gekund? Och ja, natuurlijk. Wij zijn im- mers al begonnen afscheid te nemen op het oogenblik, dat we begonnen samen te komen? „Ja, ja, natuurlijkzei ze haastig, zonder uitdrukking. „Het was een reeks afscheiden, waarvan ieder het laatste kon zijn. Na het afscheid van gisteren was geen nieuw afscheid eigen- lijk noodig." „Ja, als je't zoo b'edoelt." „Bedoel ]ij't dan anders, Madeleine?" Zij poogae vergeefs te peilen, waarheen zijn woorden stuurden. Toen zei ze met den glimlach der onderworpenheid op haar ver- strakt gezicht: „Hoe zou ik iets anders kunnen bedoelen dan onze afspraak van toen." Hij klopte haar aanmoedigend op den scbouder. „Natuurlijk'n verstandige vrouw als jij zou ook begrepen hebben ala 'k vanavond was weggebleven." Zij knikte vaag, bestuurde ineens met scher- Ee aandacht zijn versch-geschoren, ietwat lauwig overwaasd gezicht of het nu ndet iets vijandigs had. „Toen dacht ik", ging hij voort, met een lyrische stijging in zijn stem, ,boe't er hier in je kamer zou uitzien, hoe je lekkere dingen zoudt hebben en een mooi, vertrouwd licht. Daar kon ik je toch niet mee laten zitten." Madeleine kromp even samen en zei dan stroef: ,,Dus medelijden?" Hij boog zich wat naar haar toe en nam het haarlokje bij haar oor zacht tusschen duim en vinger. „Dat weet je wel beter, Madeleine. Als ik medelijden met je gevoeld had, was ik na dien eenen keer met meer teruggekomen. Maar een vrouw als jij kan een kortstondig samengaan, dat niets nalaat, dragen." „Was je daarvan overtuigd?" „Anders was ik het toch niet begonnen, kindlief. Voor een vrouw, die alleen het ge- wone vrouwendoel heeft: een man, kinderen, en de rest, zou het niet te dragen zijn. Zeg nu zelf." JaJa, zeker niet." erg instemmend klinken je woorden „Ach, ik dacht even, dat iedere vrouw dat toch min of meer heeft." „Min of meer ja, maar enkelen dan toch heel min. Opnieuw stuurde de vrouw heel waakzame oogen uit naar zijn gezicht, dat in zijn zach- te •welgevu'ldiheid hiaar mi zielfvoldaaii leek. Toen ziei ze plotseling cdherp: „Waarom heb je me dan wel gekust?" Hij lachte zelfbewust. „Om het pure genot van te kussen, Made leine." waar, dait iik al die daigen in Walesi wanho- pig geweest ben over de eene ellende voor en de andere na, die (ten beletten mijin verbaal als emst op te vatten. Maar nu, o! nu begin ik te denken dat ik nooit meer echt zal wenschen dat ze de waar- heid gelooven. •Ifk voel mijt zoo gelhWdg met ten. Ik heb nooit van andere mensdhen zooveel gehou den, cedent mijn geheele eigen familie plot seling is omigekomen tengevolge van een spooTwegongeliufc. Ik ben net een verdwaald katje dat heeft rondgedaald in een vochtigen tuin in Lon- den en zich nu te goed doet aan de warmte van een verwelkomend vuurtje. Dat klinkt alsof ik nergens anders om geef dan om lichamelijke gemakken, niet waar? Maar op mijn woord van eer, dat is toch niet waar. Het is niet omdat George'? familie rifle is en zij een mooi huis in Wales bezitten an zich kunnen veroorloven te j-eizen in om- standigheden die alles even gemakkelijk ma- ken alsof wij zaten op een tooverkleed van het sprookje en zoo eenvoudig werden over- gebracht van de eene plaats naar de andere. Neen! De weldadige atmosfeer waarin ik mij zelf bevind is niet zoo zeer een zaak van materieele belangen als wel de heerlijke en zorgzame genegenheid die mij omhult als in een mantel. En zal ik dien mantel weer laten afvallen? Moet ik weer een verdwaald dier worden, te- ruggezonden naar de vochtige, koude straat? Het is best mogelijk. Want deze belachelijke toestand kan niet Hij wilde haar naar zich toetrekken, maar zij weerde hem af: „Ben ik voor zooiets eigenlijk niet te min vrouw?" „Waarachtig niet" Je bent beleefder dan je gewone eerlijk- beid je reroorlooft, Henri." „Nee, dat is't niet." „Jawel, jongen, want kijk me nou es aan Madeleine neep haar nagels in het zachte vleesch der binnenhand, terwijl er iets als een schroeiing door haar heen ging Dat zfeg je toch met tegen een vrouw als ik Het was of haar laatste woorden in een afgrond wegduizeldenToen zag ze zich zitten in afwachting, armelijk, en haar ooren voelde ze heet worden van suizend bloed. Ze wachtte, fel, op de tegenspraak van haar eigen smadelijke woorden, de tegenspraak, die de bevrijding inhieldHet geruisch in haar ooren werd als een zoemen van zware machinesHad hij misschien al gespro ken, en was het verlossend woord haar ont- gaan? Het zwijgen begon als een ijzeren band om haar hoofd te klemmen Toen zei hfl, als van heel ver-af: „Vroeg je lets?" ,.Nee, nietsHeelemaal niet Madeleine spledde angstig of hh bij haar klappertanden ook opkeekDoch hij merkte niets. ,,0, ja, Madeleine. Er is een kans, dat mfln vrouw een dag later komt. Dan kom ik morgenavond nog even hoor." Hij hield vertrouwelijk zijn handen om haar hand en keek op, om den indruk van zijn woorden op haar gezicht te speuren. „Nee, liever niet, Henri." „Liever niet?" Hij maakte een beweging of hij de kamer door de half-geopende deur weer zou binnen- stappen. Zij weerde hem af: „Nee, Henri, werkelijk liever niet." .,En ik dacht nogal", kwam zijn veronge- lijkte wat mokkende stem, „je daarmee een..." Zij maakte haar hand loa. „Nee, asijeblieft niet weer. Eh ga nu." Madeleine sloot de deur achter hem. Met haar hoofd in waanzfnnige pfjn tegen de scherpe richels der paneelen gedrukt, hoorde zij hoe buiten zijn stappen uit haar leven weggingen. En meens schoot door de ver- moeidheW harer droefenis als een flits de ge dachte: als hij morgenavond eens gekomen was en gebleven voorgoed Provinolaal Nieuws UIT BEROEIN'. De Feestweeh. In aansluiting op onze uiteenzetting hi ons bliad van! j.i. Zaterdag tog bet volgende: De Burgemeester dezer gemeente heeft voor de verschill'ende uitvoeringen zijn toe- stemming verleend, mats er geen wanorde- lijddheden plaats vinden. De oommissieleden sullen zich be^veren de aide zooveel mogelijk te helpen handhaven; doch doen een dringend beroep op alle be- wooerst van Bergen, hun eteun te verleenen tot die ordehandhavinig, opdat onze gasten kunnen getuigen: De harmonic der samen- leving bijl feestvieren in Bergen is evenmfig aan de harmonie der heerlij'ke Natuur. Het dageflijiksch bestuur der cuer teesramomsisie. Zondag speelde B. S. V. 'I op haar terrein alhier een vriendsichappelijken voetbalwed- strijd tegen die ZilVenmeeuwen I uit Zaan- dam. Vddr den wedstrijd werden de Zilver- meeuiwen door B. S. V. met een lauwerknans gehuldigd voor het door ben behaalde loam- pioensdnap in de N. H. Voetbalbond. B. S voortduren. Het is al wonder dat hq zoo lang geduurd heeft Er moet spoedig iets gebeu- ren om de Merediths van hun vergissing te overtuigen. Wq zullen iemand ontmoeten die mij kent of die George kent en de ware vrouw van George. Bij voorbeeld Reggie Penmore dien ik moest ontmoeten. Of ja! het bezoek aan dien specialist dat weldra zal plaats hebben, den man waarop zoo geheimzinnig gezinspeeld werd als „ae tante Hij zal hen overtuigen. En dan? Wat zullen ze tot mh zeggen wanneer zij eindelijk zeker zijn dat ik Rose ben en niet het andere meisje in wier schoenen ik al dien tijd heb rond gezworven? Zou in hun gevoelens tegenover mij ook uiterlijk verandering komen? Het zou maar al te natuurlijk zijn Dat zou bij de mees- te measchen net geval ziin. Maar de Merediths zijn niet zooals de meeste measchen. Zelfs al lieten ze mq heengaan Maar dat zullen zij niet O, ik wou dat ik het wist of ze het zou den willen of niet. Maar ik ben veroordeeld in spanning te blijven verkeeren omtrent dit alles, ten minste nog eenigen tijd zoo het schijnt. Want, zoodra wij in het hotel aankwamen, werd sir Richard een telegram ter hand ge- steld. Ik zag dat hij het inzag toea wij alien de groote tafel stonden om onze kamers te bespreken. Tosn hij het las verscheen er een uitdrukking van groote teleurstelling op zijn V. won met 10 welverdiend. De 2e dftallen der beide vereenigingen be- kpjmpten elkaar v66r dm aanvang van ge- meldim wecbttijd. Door de ailvermeeuwen werd met 2—0 gewonnea. De jaarlijksche proeessie naar O. L. Vrouw ter Nood te Heiloo, zal dit j aar wor den gehouden op Miaaadag, 13 Augustus Giatermorgen reed de teer v. B. alhier met zijn motor met zijapan, waarin zijn twee jeugdige Idnderen waren gezeten, langs den Bergerweg naar Alkmaar. Nabij de Wllhelmi- na kwam zijn motor met den bondeawagpn van den heer S. uit Alkmaar in botsing, met het gevolg, dat de heer B. met zrijini kinderen in de moddersloot terecht kwam. De heer S. sprang onmidellijk in de sloot om de kinde ren te redden1. De heer B. wist uit zich zelve op het droge te komen. De reeds bejaarde beer S.f die dagelps met zijn fruitwagen van Alkmaar naar Ber gen reist, verdient zeker een woord van lof voor zijn kordaat optredea. Goedjgezinde menschen voorzaken hem spoedig van droge kleeren De Berger Dilettantendub geeft Don der- dag in „De Rustende Jager" „Sc5ma" van Jan Fabridus. Zij, die de uitbeelding van dit Indische stuk door de Berger EhiettanitencUib hetten TOOrtre^e" Dank zij de medewerking van een u±t- stek deskundig artist, zijn de tooneelen zoo- danig, dat men ze Diet beter kan wemscten. De gasten, die eens het spel van een uitste- kende dilettantendub willen zien, gaan Don- derdag naar ,,De Rustende Jager*'. Zif zullen zeker voldoening van hun avond hebben. UIT OUDE NIEDORP. Vergadering van den Raad dezer gemeente op Maandag 23 Juli, des namiddags te 6.30 uur. Afwezdg de heer J. Jong, wegens onge- steldheid. Mededleelingen: 0.a. dat de laanvuTKng van de poW$everor> dening dezer gemeente inzake het vloekver- bod door Ged. Staten is ontvangen en- dC af- kondiging dezer verordening heeft plaats ge- had. Dat die besiuiten tot af- en oveiBdhrij- ving, uitgaven uit den post van onvoorziene uitgave en de 2e suppletoire begrooting dienst 1922 goedgekeurd zijn terug ontvangen. Ingekomen zijn: 1 Verslag van de vleeschkeuring over 1922. 2. Verslag van de waren wet over 1922. 3. Verslag van de arbeidsbemiddeling. 4. Verslag van de handelswinteravond- school te Schagen. Deze stukken werden voor kenmsgeving aangenomen. 5. Een verzoek van den Raad der gemente Smilde om adhaesie te willen betuigen aan hun verzoek aan de Regeering om net inko- men der ingezetenen te bepalen naar het ge- middelde der laatste dirie jaren. Daar de burgers die geen imkomen in 1922 hebben gehad, dan nogmaals zouden moeten betalen, stelden B. en w. voor, hier niet aan te voldoen. Algemeen goedgevonden. 6. Verzoek van den Raad der gemeente Wijmbritseradeel, om adhaesie te willen- be tuigen aan hun adres aan H. M. de Komngin, waarin verzocht wordt het daarheen te willen leiden, dat de openlijke Godlslastering straf- baar wordt gestelid in het Wetboek van Straf- recht. Aangezien door den Raad dezer gemeente reeds tot aanvulling der politieveroraeniing in dieze is besloten, steliden B. en W. voor, om aan deze te voldben Goedgevonden. gezicht. „Dit valt wat tegen Megan?" zei hij. „Kijk!" En hij overhandigde het telegram aan lady Meredith. Zij las het. „Ach, ja. Daar is niets aan te doen, man" zei zijn vrouw, ofschoon haar eigen fijn be- sneden gelaat ook plotseling betrok. Al de jeugdige vroolijkheid en belangsteling was een oogenblik van haar gezicht verawenen. „Het is een genoegen dat uiigesteld wordt, dat is het eenige!" zei ze hem vertroostend aanziende en toen glimlachte ze mij toe. Ik vroeg: „Is „de tante" dan niet gekomen, Belle-mCre?" Merkwaardig dat zij dit veronderstelde fa- milielid altijd „de tante" noemen. Ik zou den ken dat zi] moesten weten dat dit alleen vol- doende zou wezen om mij te doen vermoeden dat er iets niet in den haak was. Zij zouden ten minste een naam hebben kunnen bedenken voor dezen specialist: „Tante Mary" b.v. of „Tante Georgine". „Haar verlof haar bezoek moet mis schien een week of tien dag en worden uitge- steld", zei lady Meredith toen wij in de lift naar onze verdieping zaten. Alles is tegen- woordig zoo onzeker, weet je. Men kan niet zeker zijn dat alles niet ter elfder ure veran- derd wordt! 't Is een groote teleurstelling voor ons. Ik ben bang dat het Richard's plel- zier voor't oogenblik zal bederven Zij vergat dat ik „Richard" in een lachbui fezien had bij het denkbeeld aan de tante. n dat hij gezegd had zij was de grappigste tante die hij ooit in zijn leven gezien had? En nu beweerde zij dat hij zoo bultengewoon aan die zoogenaamde tante gehecht was. 3. Een nota van het Ministerie van On der- wijo, Kunsttn en Wetenschappen ten bedrage van 137.52, als bijdrage van 1 September tot 31 December 1922 in de kosterf der Rij-ks Hoogere Burgerschool te ALkmaar. B. en W. stelden voor, dit bedrag uit de onvcorziene uitgaven dienst 1923 te voldoen. Omdat hieraan1 niet is te ontkomen, werd aldus besloten. 4. Een adres van de alhier gevestigle af dee- ling van den Algem. Nederl. Geheelonthou- dersbond, om een jaarlijksche subsidie te mogen ontvangen. B. en W. meenden ketzelfde sitandpunt als met de aanvrage van de Gymnastiekvereeni- ging te moeten innemen en- adviseerden der- nalve om afwijzend op dit verzoek te beschik- ken ALgemeen waren de leden er voor geen sub- aidie te verleenen. 5. Een rirculaire van het Prov. Bestuur van Noord-Holland d.d 13 Juni jj. over her- ziening van de jaarwedde van den gemeente- ontvanger, met verzoek mede te deelen, welk bedrag de Raad dezer gemeente wedde van den gemeente-ontvanger wenscht bepaald te zien en of het verlaagde bedrag reeds voor den' tegenwoordigen titularis, dan wel eerst bij vacature moet worden vastge- steld. B. en W. stelden den Raad voor, om het sa- laris van den gemeerte-ontvanger te bepalen op 400's jaars met twee jaarlijksche ver- hoogingen van J 50 en' reeds voor den tegen woordigen tMularis op dit bedrag vast te stcllen, en om de betrekking van Edminastrar teur van het Electriach Bedrijf, welke thans als uevenbetrekking aan dit amibt is toege- voegd, te salarieeren door dit bedrijf met 150 'a jaars. Na eenige bespreking werd het voorstel van B. en W, onveranderd aangenomen. Aanbieding gemeente-rekening over 1922. Ontvangsten 64649,0754, uitgaven 63995,76V2. Voordeeiig saldo f 653,31. Uitgenomen de wethouders werd! de ge- heel Raad benoemd om de rekening te onder- zoeken. Aanbieding verslag toestand der gemeente. Zal circuleeren Voorstel van B. en W. om met ingang van 1 Juii j.l. den stroornpnjBi voor kradrt te be palenp 20 cen per K. W. U. Werd goedgevonden. De voorzitfer deelde mede, dat het bedrijf er goed voor staaL Onderzoek gel oofsbri even leden van den gemeenteraad. Deze werden in orde bevonden. ALzoo wer den de nieuwe leden alien toegelaten. De voorzitter deelde mede, dat de brug te Verlaat zeer gevaarlijk wordt De asbelas- Hng was door een deskundige bepaald op 600 KG B. en W. hadden in overleg met B. en W. van Nieuwe Niedorp besloten die brug gedeeltelijk te vernieuwen en daarvoor prijs- opgaaf gevraagd aan 6 vaklieden. Ingeschreven was door: E. van Leeuwen „Maar wij moeten ons er in schikken dat zij niet komt", sprak George's moeder toen de lift stilstond en wij uitstapten. Op het por- taal passeerden wij een dame in een prach- tige Oostersche namiddagjapon, het haar strak weggetrokken van haar voorhoofd en vastgemaakt in een soort van knotje achter haar hoofd. Zij zag er uit mooi en boosaar- dig en excentriek, en zij keek ons strak aan toen wij ons naar onze kamers begaven. „Dat is een prinses van een van die merk- waardige staatjes", vertelde lady Meredith mij fluisterend. „Ik wou dat zij er niet zoo vreemd uit- zag." Het was misschien wat booiaardig van mij, maar ik kon niet nalaten te vragen: „Ziet de tante er ook zoo vreemd uit?" ?,Neen, lief kind, neen. Lieve hemel neen!" zei lady Meredith met een vreemde, doffe stem terwijl zij de deur open deed. Zij beet op haar lip. Maar ik kon het niet met mij z-.lf eens worden of dit kwam omdat zii iets niet prettig vond, of omdat zij haar best deed niet weer te gaan lacher. In haar kamer zei ze: „Tante heeft niets van haar; prinses Jinka is totaal haar soort niet, Rose! Maar't is een mooie japon die zij aan heeft", voegde zij er bij met een peinzenden blik op het blauw la- kensch pakje dat ik aan had; zij had het in haast voor mij gekocht toen wij even in Lon- den waren. „En dat herinnert mij dat er 'n lichtzijde is aan het feit dat de tante nog niet in Parijs i«. Wij zullen in de gelegenheid zijn wat kleeren te koopen boodsrhappen te doen voor jou kind, voordat zij komt." (Wor.'t vervolgd.) ALRMAARSCHE COURANT.

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Alkmaarsche Courant | 1923 | | pagina 5