t den in gang bij den Helderschenweg is zeer kunsiziunig opgesmukt met groen enz., waar- Li., verdere vcrs.ering van het noorden van cie Suaarmanslaan beperkt zich tot guirlandes /an dcnnengroen, lampions en veel licht, in an^cname afwisseling. H.\ zuideinde van de Snaarmanslaan heeft deze fde versiering als de Verlengde Stuart- straat te weten papieren guirlandes met v aggefjes en lampions. Zeer lief. Aan de ccrepoort met o. a. de jaartaHen 1898 192J is zeer veel zorg bestead. De Spoorstraat behoort tot de rnooist ver- sierde slraten Guirlandes van dennengroen over de geheele lengte van de straat worden gekruist door slingers van huis tot huis. De verlichting is schitterend en staande aan den ngang bij bet Stationsplein waar een prachuge eereboog het begin vonnt kan men ^enieien van een interessant schouwspel van licht en gloed. D- boomen van het Kennemerpark zijn overladen met oranjelampions, terwijl langs randcn vetpotjes zijn aangebracht. T dewen wrs vol b. wondering over deze il'lu- In dichte drommen bewoog men l>. s'cd'S cm den ingang van het park, om o"wsnel te zien. De Emmabrug, voor- rHi!k gei'llumineerd, sluit hierbij aani, het- •w.i den fentastischen indruk nog verhoogt. is een der mooiste pun ten van de stad. Hot Verdronkenoord, waar fraaie bloemen- v! often gemoerd liggen en fonteinen spuiten, b'.edi vooral bij avond een fantastischen aan- biik Het buurtcomite aan de Vierstaten is dan toch nog klaar gekomen met de versiering van haar eerepoorten voor de Nieuwpoorts- laan en den Rijksstraatweg. Deze twee poor- ten, rijkelijk getooid met groen en bloemen, met daartusschen de wapens der verschillen de provincies, vormen een geheel met den voorgevel van de tusschenstaande drie hee- renhuizen, waarover in de voile breedte in ge- bogen lijn een kolossaal oranjedoek is beves tigd. Vooral bij avond vormt een en ander een prachtig geheel door de meer dan 300 electri sche lichtjes in verschillende kleuren, die zijn aangebracht, ook rondom de kozijnen van de bovenramen der genoemde woningen. De reveille. Woensdagmorgen half acht begonnen de feestelijkheden met de reveille door de mu- ■ziekkapel „St. Louis", onder leiding van den heer P. Smits (broeder Theodorus), die zijn „jongens" op dezen dag niet vergeten kon en met opzet met deze dagen van Amsterdam hier was gekomen. De stock, waarbij zich behalve een groot aantal schoolkinderen, zeer vele belangstel- lenden aansloten, nam na de opstelling op het Doelenveld, den volgenden weg: Lombardsteeg. Ged. Nieuwesloot, Hof- plein, Doorbraak, Waagplein. Mient, Lange- straat, Payglop, Laat, Schoutenstraat, Lan- gestraat, Koorstraat, Ritsevoort, Kennemer- straat, Emmastraat, Zilverstraat. Ridder- straat, Laat, Limmerhoek, Verdronkenoord (z.z.), Huigbrouwerstraat, Laat, Boterstraat, tiouttil, Waagplein. Steeds meer belangstellenden kwamen den optocht vergrooten. Onder het spelen van verschillende vader- landsche liederen ging het verder. Voor het huis van den burgemeester werd halt gehouden en daar werd het „Wilhelmus" gespeeld ten aanhoore van den burgemeester en zijn gezin, die zich op het balcon bevon- den. De heer Wendelaar kwam beneden en idankte de heeren commissieleden voor deze hulde. De optocht ging daarna verder; de kinderen brachten met hun vlaggetjes een groet aan den burgemeester, die wederkeerig de kleinen toewuifde. Hedenmorgen had een herhaling van een en ander plaats, waarbij het muziekkorps „St. Caecilia" zijn diensten verleende. Koraalmuziek op de Steenertbrug. Om half negen de reveille was toen zoo goed1 als afgeloopen weerklonken er op de Steenenbrug de tonen van Psalm 68, in- gezet door't muziekkorps „Soli Deo Gloria", directeur de heer E. van der Wal. Ps. 68 werd gevolgd door nog meer nummere van dien aani, en afgewisseld dioor Vdleriusliederen, „Wien Neerlands bloed" en „Des Heeren dag", met de m'uziek van Kreutzer. Lan gzamerh and1 werd hati vol in de omge- ving en nu en dan waerklonk applaus. Om half tien was deze uitvoening ten eindle. Het hoofdeomite alsmede de heer Ohlen, voor- zitter der commissie voor die concerten, ven- toefden eenigen tijd bij deze uitvoering, de burgemeester onderhidd1 zich eenige oogen- blikken met den directeur. Oodsdienstoefeningen in de verschillende kerken. In de Gr. Kerk. In de meer dan voile Groote kerk, waar ook onze burgemeester aanwezig was, sprak Ds. Baar naar aanleiding van Ps. 138 la „Ik zal U loven met mijn geheele hart", zijni herdenkingsrede uit. Zooals het oude Israel, aldus spr., zoo loven wij ook God op dezen dag voor wat we gedurende de 25 ja- ren van H. M.'s regeering mochten ontvan- gen. Na een kort overzicht van wat er zoo gedurende de eerste 16 jaren was tot stand gebracht, bleef spr. wat langer bij den mo- bilisatietijd stilstaan. Vervolgens wijst spr. er op, dat de onaf- hankelijkheid de grootste zegen van ons volk is, als voorwaarde voor de voile levensont- plooiing. Zoo heeft God't ook gewild. Want God openbaart zich in de verscheidenheid der natuur, tezamen vormend een schoone harmonie maar ook in het leven der memsch- heid. Ieder individu, iedere groep van indivi- duen, ieder volk moet zelfstandig zijn plaats kunnen innemen in de groote intemationale gemeenschap. Er mogen dan in den tegenwoordigen tijd velen zijn, die om vaderlandsliefde lachen en spreken van holle phrase, die beweren: „waar het mij goed! gaat, daar is mijn va- derland", maar dat is niet alleen banaal, doch ook onwaar. Vondel drukt het zoo juist uit in zijn Gijsbrecht van Amste!,,De lief- de tot zijn land is 5eder aangeboren", die liefde mag echter geen apenliefde zijn en ontaarden in brallende liederen en valsche ontroering. Eerst als wij in den vreemde hebben vertoefd, gevoelen wij goed de waarheid van aat branaenae lied van Israel: „Jeruzalem, eer dat ik u verged, mijn rechterhand: niet van zichzeive wete!" Daarorn benoeft die liefde ook niet kunstmatig te worderi aange- kweekt. het zit ons in het bloed. Wij houcen en zullen Hijven houden van ons land, ons volk, het Oranjehuis, dat voor ons de ten- heid en onaihankelijkheid symboliseert, met een sterke liefde en we zingen met den dich- ter: k Heb u lief, mijn Nederland!" Nadat mevr. Eriks Buys en de heer Ho- gervorst met orgelbegeleiding van den heer Slinger onder groote aandacht enkele vader- landsche liederen, w.o. „Nederland bovenal" en „0, Heer, die daar des hemels tenten spreidt", hadden gezongen, vervolgde spr. zijn rede met er op te wijzen, dat wij ons land lief hebben om zijn taal, de taal uwer moeder, dichters en denkers, van't gebed tot God, om zijn volk, met al zijn deugden en al zijn gebreken, omdat het onze eigeni deug den en eigen gebreken zijn. Spr. staat wat langer sti'l bij ons groteske verleden, herinnert aan den 80-jarigen oor- log, doet om ons oprijzen de groote figuur van den Zwijger, Willem van Oranje, den Vader des Vaderlands, den grondlegger van onze Staatkundige en godsdienstige vrijheid, een man, wien het geen phrase was, maar daad, die goed en bloed veil had voor land en volk en toen hij door sluipmoordenaars- hand viel, nog bad: „Mijn God, heb mede- lijden met dit arme volk". Wij loven ook God voor wat wij in de Ko- ningin-Moeder mochten ontvangen, die haar dochter zoo uitstekend voorbereidde voor haar moeielijke taak. Gedurende H. M.'s re geering kende ons land geen bange worste- Iing als weleer, maar toch waren daar tref- fende momenten. Spr. memoreerde hierna verschillende regeeringsdaden en deed voor al uitkomen hoe het zenden van de „Gelder- lamd" om Kruger te halen een ware zege- tocht werd! Toen bracht de gansche wereld een eeresaluut aan: „la belle reine Wilhel- mine", toen was ons kleine volk groot door de daad van zijn Vorstin, toen voelden wij alien: ja, dat is een.Oranje! En wij loven op dezen dag ook God, den Koning der eere, dht Hij uit den ouden; tronk van Oranje weer een jonge scheut heeft doen uitspruiten, zoo- dat wij weer in waarh edi mogen zingen: ,.'t Is Oranje, 't blijft Oranje!" Na het „Lofgezang" van Mendelsohn en het eerste couplet van het Wilhelmus der so- listen, dat onder groote ontroering werd aan gehoord, antwoordde de gemeente staande met: „Mijn schild ende betrouwe" waarop spr. met zegenbede sloot. In de Kapelkerk. In de geheel gevuide Kapelkerk sprak Ds. Verwaal. Aan de hand der historie wees spreker op het vele, wat het Oranjehuis voor ons Vaderland is geweest en nog is. Ja, dat er onder de Oranjevorsten zijn ge weest, die voor de hoogste belangen der menschheid streden en op het lot van Europa overwegenden invloed uitoefenden. Doch Nederland heeft steeds te bed'enken, dat Oranje voor ons land een gave Gods is, het „Soli Deo gloria" de grondtoon van zijn dankbaarheid en blijdschap moet zijn, het „de Heere heeft groote dingen aan ons ge- daan, dies zifn wij verbliid". (Ps. 126 3) Ook het kerkkoor, onder de uitnemende lei ding van den heer de Haas en met het rijke talent van de beide solisten, de dames Vee- nenbos en Vincent, heeft het zijne er toe bij- gedragen, om deze morgenure tot een goede ure te maken. In de gereformeerde kerk. Ds. Meijer sprak naar aanleiding van Prediker 10:17a: „Wel gelukzalig zijt gij land, welks koning een zoon der edelen is", over den zegen door God aan ons land en volk geschonken in het huis van Oranje en in 't bijzonder in de regeering van onze geeer- biedigde Vorstin. Die zegen is drievoudig. Ten eerste. dat God zelf om der zonde wil over ons land en volk het overheidsgezag heeft incesteld, dat wij daarom als een god- delijk p-ezag hebben te eerbiedigen. Ten twee- de, dat Hij tlhans met dat gezag bekleed heeft een Vorstin, die met recht genoemd mag wor den ,.een dochter der edelen". Ten derde, dat ons volk ..welgdukzalig" mag genoemd wor den, omdat het door zulk een dochter der ede len geregeerd wordt. Ten slotte wekte hij de gemeente ot> tot een drievoudige betooning van dankbaarheid voor zulk een zegen: buigt voor Oranie, steunt den troon van Oranje, en bidt voor Oranje. Na dank- en smeekge- bed voor onze Koninsin en haar huis werd met bezieling het Wilhelmus aangeheven. In de Rem. kerk. In de Remonstr. kerk is de geheele levende gemeente, in zooverre zij tegen de feestvie- ring geene gemoedsbezwaren heeft, bijeen. De dienst draagt een plechtig, strak karak- ter. De gemeente zingt oude, national'e liede ren. In het middeipimt staat de gedachte van Paulus (II Cor. IV 7) dat het leven van een mensch, ook van een vorst, het leven van een in staatsverband vereenigd volk, ook van een koninkrijk, is het bezitten van een eeuwigen schat in een broos, tijdelijk vergan- kelijk aarden vat. Wilhelmina in haar con- stitutioneele koningschap wat is dit im- mers anders dan het behouden van den naam, waaraan ons taalgevoel andere ge- dachten verbindt, zal dit meer dan iemand onzer bespeurd hebben. Zij heeft meer moe- ten offeree dan van een harer onderdanen geeischt kan worden; haar hart tot zwijgen te brengen voor dynastieke maatschappe- lijke eischen. Zij voelt 't aarden vat om den schat. Eenmaal heeft zij ter wilie van dien schat het vat verbroken, den vrede van haar volk in gevaar gebracht en alien raad- gevers ten spijt den ouden, tot zwerveling geworden president Kruger tot zich geno- men. Onvoorzichtig, onverstandigmaar zij had een schat; en daad en afloop bewe- zen dat haar buitengewone kracht van God bleek -te komen. On® volksbestaan is ook een eeuwige schat. Het is uitgebeeld in het koningschap, waar- van wij aliereerst het aardsche zien. God, koningin en vaderland zijn geen gelijkwaar- diige grootheden; door sommige kelen. aan geheven en tot sommige doeleinden misbruikt, kunnen zij het karakter krijgen van eene godslastering. Als „aarden vat" bezien heb ben wij het lief als onze oude kerken; wij zouden ze zoo niet willem ook niet kunnen bouwen, maar bovenal, wij wiljen ze niet missen, omdat ze stammen uit een schooner, bonter, hoofscher en edeler tijd dan de onze. tn wat wij ooit ervoor in de plaats konden krijgen, zou vergankelijk, tijdelijk zijn als ditten „aaiden vat Niet overal is deze feestviering oprecht. Wij voelen er ook welbewuste uittarting in van hen die willen toonen hoe volkomen hun iegenwoordige machtspositie is. Aan zulk een misbruiken kunnen wij niet mededoen. Wei zijn wij dankbaar, en somtijds ontroerd, door de kleurige en meesleepende en zoo waardig gedragen uitbeelding van volksbe staan. 1 let is niet toevallig, dat zij die mee- nen alien belijdenden vorm van hun geloofs- leven te kunnen ontberen en ook onaandoen- lijw blijven voor dit feest. Hoevaardigen, die 't ,,aarden vat" meenen te kunnen ontberen Wij willen bescheidener, oprechter zijn. Maar 'n nog waardiiger feestviering dan met luid- ruchtig vertoon, ware een volksdaad, die ge- tuigde van haar geest, toen zij't aarden, vat ter wille van den schat verbrijzelde: een verzet tegen plannen die de regeering smeedt uit voorzichtigheid en verstandig overleg, spontaan, zooals eenmaal zij zich verzette tegen voorzichtig, verstandig overleg in. Haar buitengewone kracht bleek, omdat haar schat haar meer was dan 't aarden vat, en zij die wist te seheiden te komen van God. Moeten wij 't met Hem dan ook niet vragenJa, eigenlijk, is de bede van de zen dag alleen deze: „Uw koninkrijk kome". In de Doopsgezinde kerk. Hier trad des morgens 10.30 uur op ds. H. Westra, naar aanleiding van de woorden uit 1 Petrus II 17 „Vreest God, eert den Koning." Nauat mej. G. de Vries had laten hooren het bekende: „Wilt heden nu treden voor God den Lleer" zong de gemeente: „Neer- land wil zijn feestdag wijden, Vader, door uw Heiligen Geest." Ds. Westra ving zijn rede aan met te ver- klaren, dat hij, ofscihoon wars van alle slaaf- Sche vereering en het koningschap niet zien- de omgeven met de mysterieuze glorie, als weleer, toch gaarne en van harte feest wil vieren en de Koningin wil hulde brengen, zoowel om het verleden als om het heden. Eenige grepen doende uit het Verleden, werd er aan herinnerd, hoeveel Nederland aan de Oranje's is verplicht; daarna deed1 spr. eeni ge grepen uit het heden, wijzende op de Landsvrouw met haar plichtsbesef, haar mede-leven met anderen, haar liefde voor onze schoone moedertaal. De schaduwzijden, vooral na 1914, niet vergetend, meende spr., ook te mogen getuigen van licht en was vol hoop voor de toekooist vervuld. Het zangkoor gaf, onder leiding van den heer Joh. Brands, wijding aan het samen- zijn o.a. door het lied: „Heer, die uw tent in de Hemelen spreidt", terwijl de talrijk opge- komen schare uit voile borst het eerste cou plet van het „Wilhelmus" zong. Met dank- bede werd dit samenzijn besloten. In de Katholieke Kerken. Te 10 uur werden ook in de Katholieke Kerken dankdiensten gehouden. In de St. Lauremtius kerk werd- de solem- neele Hoogmis opgedragen door den We'E. Heer Bllars, met ;issistentie van kapelaau Hosman als dia'ken en kapelaan van Haaster als sub-diaken. Het zangkoor onder leiding van den heer A. Klooster voerde de dwestem- mige mis van M. H. van 'f Kruys uit. Na de H. Mis wend het Te Deum gezon gen, gevolgd door het „Domine Salvam fac", van A. Giiesen. Het hoofdalitaar van de St. Dominicuskerk was met oranje en wiitte bloemen versieid. Ter zijde van het altaar waren groen-versie- ringen aangebracht. Verder werd het altaar links en redds geflankeerd door het natiionale d'undoek, bevestigd aan een gekleurden vlag- gestoic en afhangend in drapeaa-ymm. Boven hingen voorts nog twee kruisschildem, omige- ven door oranje- en vlaggedoek en waarop de jaaftallen 1898—1923 voorkwamen. Bo ven het priesterkoor liangt een. schild, waar op de woorden: „Het vadwlant ghetrouwe bliif ick tot in den doot." Twee oranjevlaggen zijn Jinks en rechts boven het schild bevestigd. De Heilige Mis werd opgedragen door den ZEerw. Pater Kock O. P., daarbij geas^ sisteerd door den Wel'Eerw. Pater Siemes O. P. als diaken en den. WelEerw. Pater Knipper'sburg O. P. als sub-diaken. Het zangkoor vomle de driestemmige mis van Pe- rosi uit, gevolgd door het vierstemmige Do- mine Salvom fac van Remierse. Tot slot werd het Wilhelmus gezongen. In de St. Josephkerk was celebrant de WelEerw. Pater Preller O. P., diaken, een der Zeerw. Paters van. het genooischap van Maria te Eigmoind aan Zee en sub-diaken de WelEerw. Pater van Campen O. P. Het zangkoor voerde de driestemmige mis van Hub. Cuypers uit, terwijl1 een. gregoriaansch Te Deum gezongen werd. Heti hoofdaltaar was met eenige oranjeblbemen stemmig ver- sierd. In de Israelietische kerk. De godsdienstoefeoing had plaats overeen- komstig de orde opgenomen in het feestpro- gram. Op plechtige wijze werd een speciaal srebed voor het Koninklijk Huis in het He- breeuwsch en Nederlandsch voorgedragen, waarna met geopende Arke de zegen voor Koningin en vorstenhuis werd afgesmeekt. Hierna hield de leeraar, de heer A. de Wolff, de gelegenheidsrede, naar aanleiding van Psalm 95 vers 1 en 2, welke psalm bij het begin van iederen sabbath ter synagoge ge- zegd wordt. De spreker vergeleek den toe- stand der Israelieten in Nederland bij de ge- wijde sabbathrust. Hier op den klassieken bo- dem der vrijheid werd nimmer onderscheid gemaakt tusschen ras en godsdienst. Het was de eerste Oranjevorst, die hier den palm van godsdienstvrede plantte, de groote Wil lem de Zwijger en geen nazaat van dezen edelen man heeft ooit met deze traditie ge- broken. Koningin Wilhelmina is de draag- ster van deze traditie en daarom zijn wij Israelieten zoo innig verheugd met dit re- geeringsjubileum onzer dierbare vorstinne en bidden den Algoede om leven en welzijn voor het doorluchtig Huis van Oranje. Met een „leve de Koningin" eindigde spreker zijn rede. Hierna werd door voorzanger en gemeente een dankpsalm aangeheven, waarmede deze plechtige bidstonde geeindigd was. De drukte in de stad. Dif het g'ster en vandaag in alle straten bijzonder druk was is te begrijpen. Rceas vroeg in den morgen warm duizen- dvii van buiten gekomen, en waar alle scho- .vii vi lj.ai iiauueii en de meeste zaken hun per- mci een extra vrijea dag verrastteni, w lis net uit-L te verwonderen, dat het op vau uen morgen tot den avond leveadig .l, oruk geweest is. iViuzu.hcutpaen en draaiorgels maakten goe- ue zaken en net artistieke moest zoo nu en: en dan wet cents het loodje leggen tegen het vutioi. andslievtude. Wi] liebbeu Woensdagmorgen op den hoek van de Boterstraat naar dxie muziekuitvoerin- gen tegelijk staan luisteren. Een voltallig corps speelde in de Lange- straat het „Wilhdmus", een draaiorgel let het „0, schitterende kleuren van. Nieerlands vlag" hooren en een harmonica-mant vergastie ons terzelfder tijd op het „Wien Neerlands Bloed". On© vaderlandsch hart is toen zeer ge- roerd geworden en het was alleen maar jam mer, dat de nationale liederen van deze pot- porri niet na elkaar maar allcmaal op het- zelfde oogenblik gespeeld werden. Op de Steenebrug toonden gelijktijdig een aen baat, een degenslikker en1 een boeicniko- i hunt zeldzame kunstcn en we kunnen trouwns verzekeren, dat er aan dergelijke ar- iisten gedurende beide feestdagai geen ge- brek is geweest. Voor hen gold bovenal het spreokwoord dat de nering is waar het volk is. Ook de marken-kooplieden hebben daar- van geprofiteerd. Zij boden 2 briefjes van 100.000 mark voor een dubbeltje aan en er waren er zelfs die voor dat geld 300.000 mark leverden. Trouwens, op een 100.000 mark meer of minder werd zoo nauw. niet gekeken. Et n gedetailleerd overzicht vanl de verschil lende gebeurtenissen mogc hier thans een plaatsje vinden. Buurtfeest Luttik-Oudorp. Dinsdagavond reeds begon het feest aan het Luttik-Oudorp. En nu denke men niet, dat zich dit beperkte tot het verlichten van- de rijkelijk aangebrachte versiering. Neem, de korenbeurs voor dit doel door de gemeen te afgesiaan - was het eigenlijke feestterrein, zooals een aantal electrische lampen boven dfe groote pooht reeds aanduidden. Daar binnen. was het echt gezellig, ook al doordat het er niet overvol was, want alleen de bewoners ier buurt hadden toegang, alsmede eenige ge- ncodigden. Om ruim 8 uur sprak de heer Th. van der 'eij als voorzitter der feestcommissie een welkomstwoord tot den burgemeester en die ver ge ledten van het hoofdeomite der feeste- lij'kheden in de stad. Spr. stel'de het op groo- en prijs dat de burgemeester aanwezig was n g af als de meening der commissie weer, 'at zij zulks graag zag, omdat zijl in den heer Wendelaar ziet den eerste in de gemeente, den drager van't gezag, daartoe geroepen door en igenwoordigende Haar tot wie ailer ge- daclien thans uitgaan. De bewoners van het Luttik-Oudorp zijn aan Haar verknocht en van die gevoelens spreekt het lied, voor dit si gemaakt door een familielid van een der bewoners. Wij alien hopen, zei spr., dat Zij, met wijs beleid regeerde gedurende 25 iaar en die ons buiten den oorlog wist te Louden, nog lang gespaard moge blijven. Het driewerf hoera, door spr. voor Haar in- werd door de aanwezigen luide mee- ■v-roepen D"arna richtte de heer v. d Kleij een har- 1 -!iik woord speciaal tot den heer Wende laar, dien hij een in waarheid goed burge- ■ieasier noemde en van wien hiij; hoopte, dat hii nog lang Allanaar's burgemeester mag •v'u de steun van de burgers. (Applaus). Hierop nam de heer Wendelaar het woord yoor dp officieele opening. Hij hracht aller- nrat dank voor de woorden van welkom tot het hoofdeomite en tot hem als vertegenwoor- 'ig- r der Koningin. Met heel zijn hart en '^oofd wenschte spreker een goed vertegen- wpordigcr te zijn van de hoogste macht in 1m staat en hij aanvaard'de de uitgesproken o-'-dm van hulde namens Haar. Het is mijn "prcchte wensch, zei spr., om, zoolang ik in -i-7c st?d ben, de plichten te volbrengen1, die mii door wet en gewoonte worden' voorge- -fi-. - even Door de liefde der bevolking tot de Kmmgin: de tegemoetkomendheid, spr. -r>3 bateond was hem zijn p,licht een lust. 3nr. voerde dan de aandacht terug tot de Kou mgin Nederland kon, meende hij, niet HT.bear genoeg zijn voor wat Oranje voor rns and is geweest in den loop der eeuwen, ii vooral Koningin Wilhelmina, die wij om hare vele goede hoedanigheden en hare wijze regeering op de handen dragen Spr. eindig- de met een driewerf hoera voor de Koningin en haar gezin, welke roep daarop door alle aanwezigen werd herhaak1'. 1; rop werd het bovenbed'oelde lied ge- zoagai, gedicht en getoonzet door een oud- i aiiaarder, den heer N. Haasbroek, thans te den Haag Dat deze onder de genoodigden /'!;r>orde, spreekt vanzelf Een broer van den ditch ter, de heer H. J. Haasbroek, trad op als r eut. ierwijl de zang op een piano werd begeleid door een dame. Hoewel betrekke- lijk weinig menschen tot het zangkoor bdioor- dan, klonk het „Tot hei'l van Nederland" ■cii daverend over het feestterrein. Een luid pplaus was het loon der zangers en zange- ressen. Toen de laatste toncn waren weggestorven, nam dc heer van der Kleij weder het woord, om de Zaadmarkters en andere belangstel lenden in het algemeen en de oudste bewoon- dor buurt, mevr. Bosman, in het bijzon- der het welkom toe te roepen. Spr. bracht 1 en dank voor de hul'p, die zij hadden ge- boden bij het organiseeren van het feest. Bin- nchkori als er een slotvergadering wordt n.deu, hoopte spr. hierop nader terug te komen Thans wenschte hij alien een paar ge- e fcestdagen op de Karenbeurs en in Mkmaar. (Applaus). Dat er genoeglijk feest is gevierd, daarvan ''ouden wij ons overtuigd. Er heerschte Dins dagavond een zeer gezellige stemming. De n ir-:chting van het terrein en de aan- wozigheid van vele kermisvermakelijfkheden kwam daaraan natuurlijk zeer ten goede. Er was een rad van avoid uur, waar koek werd gewonnen; een sigarenstalletje; een heusche waarzeggerstenteen zeer bonte afdeeling waar in maskeradepak gestoken jeugdig per- s^neel niet anders dan het nieuwste snoep- goed, de Lolly, verkocht; daarnaast een tent met andere lekkemifen, gebak, enz.; verder een schiettent en een vroolijke keuken, waar men voor een paar centen het genoegep mocht hebben om -en heele hoop aaidewerk stuk te gooicu, ancs en alles qooi /La<.muarKt-bewo- iiers uigeiic n en geexp.o.uerd. Len goed buf- iet, waar nu.i op zijn weak, u vu.g m, net be- diend werd, was ook aanwezig en d!an mppunt van genoegen! ecu dansvatr, waar Ul ueer Kuijmans zijn scepai z„-.aid^ en waarover de tonen klonken van een or chestrion der firma Spanjaard. De aclnerzijde van het terrein was geheel iingenomem door een huidbeiOoiimg aan de Koniugiu. Daar was binnen een grasrand een groot en hoog bloemperk aangelegd1, in welks top een borst- beeld van H. M. was geplaatst. DaannaaSt stond te eener zijde 1898 en te andterer zijdie 1923 en daarboven een gekroonde W, alles met electrische lampjes in de nationale kleu ren verlicht. Als een zoodanig ingerichit feestterrein geen gezellige stemming weet teweeg te brengen, is daartoe niets in staat. De feestcommissie wist hoe ze het moest aanpakketi en zij heeft succes gehad! Gistermiddag begon het feest al weer vroeg, ditmaal speciaal voor de kleintjes uit de buurt en hunne vrienden en vriendinnetjes, die er voomamelijk met de poppenkast wer den bezig gehouden. Welk een pret hadden de jonge kinderen, hoe hartelijk schik (hadden daardoor de ouders en vooral de moeders, die de kleine feestvierders soms moesten dragen. In optocht ging men in den loop van den middag naar de magazijnen van de firma Vroom en Dreesmann, waar elk der circa 300 deelnemers aan het feest gra tis een mooie oranje-ballon ontving. Een alleraardigste attentie bedacht ook de fir ma Borsjes, die aan elk der kinderen een reep chocolade schonk. Om ongeveer half 5 togen de jeugd'ige feestvierenden weer huiswaarts. Toen kwa men al gauw weer die grooten opdagen, die er tot laat in den avond laten we eerlijk bekennen, dat het nacht was onder de grootste gezelligheid bijeen bleven. Menig- werf werd er zeer geanimeerd gedanst, even- als Dinsdagavond onder leiding van den heer Kuymans, op dfe tonen van het orches trion. Op het Hofplein. Al vroeg heerschte er Dinsdagavond een gezellige drukte om het afgezette gedeelte van het Hofplein, waar de Hofplein-bewo- ners hun buurtfeest vierden. In het midden van het plein als ptece de milieu een reusachtig bloemstuke met oranje- linten en lampions. De heer Hofstee heette namens de genoo digden den burgemeester welkom, die zich van het Luttik Oudorp direct naar het Hof plein had begeven. Spr. uitte den wensch, dat de heer Wende laar eenige woorden zou spreken, waaraan deze direct gehoor gaf, om te herinneren aan de feesten in Amsterdam en een daar uitge sproken rede door de koningin, naar aanlei ding waarvan spr. hartelijke en spontane woorden van waardeering wijdde aan H. M., haar noemende het symbool van de eenheid in Nederland. Zij tracht dat symbool niet alleen formed te zijn, maar met haar gan sche ziel. Zij voelt voor Haar volk, Zij leeft met Haar volk mee, dag en nacht. Dat is wat wij hebben gevoeld, en waarvoor wij Haar dankbaar zijn. In dit verband herinnerde spr, aan den Kerstgroet van H.M. in 1914, er koninklijk woord, dat zoo echt menschelijk was. Als er ooit een moment Is geweest, waarop de ko ningin Haar volk heeft getroffen, dan was het toen. Spr. had daarom gemeend dit in herinnering te moeten brengen, daarna ver- zoekende in te stemmen met't driewerf hiep, hiep, hoera voor Wilhelmina, waaraan door de omstanders direct gehoor gegeven werd. Hierna werd ihet Wilhelmus gezongen, be geleid wij vermelden dit als een bijzonder- heid door ret prachtige orchestrion van Gebr. Spanjaard. In het gfebouw van de Noordhollandsche Levensverzekerings-maatschappij werd de eerewijn aangeboden. Het orchestrion begon weer te spelen en bracht thans dansmuziek ten gehoore. Oud en jong deed mede aan den rondedans om het piece de milieu, gadegeslagen door zeer veel omstanders. Wij zullen ons maar niet aan een schatting wagen, doch de menschen ston- den op verschillende plaatsen in 4 a 5 rijen, zoodat hun aantal zeer zeker groot moest zijn. De stemming was uitermate gezellig. Ver schillende dansen wisselden elkander af. Er was geen vloer, maar daar werd niet minder om gedanst. Ook gister Woensdag avond werd door vele danslustigen gretig gebruik ge maakt, waarbij de uitstekende orchestrion- muzie'k goede diensten bewees. Het plein was gister niet meer afgesloten, zooals Dinsdag bij de opening van dit buurtfeest. De commissie van het Hofplein heeft eer van haar werk gehad en zeker zal zij ook van avond nog met genoegen constateeren, dat haar buurtfeest tot op het allerlaatste oo genblik een der punten is, waar groote drukte zich centraliseert. Feest in de Bewaarschool. De kleintjes behooren ook tot de bevolking en a's er allerki feesten voor de grooteren worden georganiseerd, waarom dan niet voor de kindferen beneden den ieerplicbtigen leef- iid Dit was de gedachtengang van de be- stuurders der Bewaarschool aan de Doelen- straat en met groote voortvarendheid' werd er em fees tie voor de kleuters op touw gezet, waai'aan ze en1 dit is juist het mooiste zelf moesten meewerken. Wij hebben gister- morgen gezien hoe handig de 3- tot 5-jari- gen," onder leiding van de directrice en haar personeel, lange, lange papieren guirlandes hebben gemaakt, samen zeker een paar hon- d meters En bloempjes en strikjes, even- eens bij: groote hoeveelheden, zoodat elk b'oemvaasie, elk ra.am versierd was, alles oranje 'Zelfs het heele speelplein was vol ge- h'?ngen met de papieren' Oxanje-kettingen, an boom tot boom en door en over elkaar. In de raamkozijnen waren takken groen1 ge- legd en daaraan weer papieren Oranjestrikjes bevestigd. De verschillende leslokalen, waar wij ons verbaasden over de mooie teekenin- ger. op de mureij, waren langs de wanden met aardig uitgeknipte strooken Oranje- papier getooid, terwijl in de breede hoofdgang met hare aardige muurteekeningen weer de papieren slingers waren aangebracht, han- gende van den- emeu kleerhaak op dtn ande ren en natuurlijk het portret van H. M. ook u.b JCixv.il de geKi oonde W's en t Alkmaarsche w. pal good uitkomen. Een 100-tal electrische .aii,pen van een fiinke slerkte overstroomit alles met een zee van licht.

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Alkmaarsche Courant | 1923 | | pagina 7