ftlkmaarsche Gourant
DanrabrML
Ira
sw.v
ft m m q al
VW"a m
■jbc i/
N.T. Beek- sn Randelsdrukkerij
v.h. Herns. COSTER ZOON,
08 onziohtbare hand.
AMJBJ
m i i a a
Baterdag 27 Oatober.
Ilaatsctiappl) tot Nut van hat Alpmesn
In en om de hooidstad.
IICILLITOH.
Voordam G 9. ALKMAAR.
bet verraardigeB ivan AXiLE
DrukwerbeB,
bet plaatsen ?an advertentlen
in alle bladen,
bet leveren van alle Blnnen-
en Bultenlandsche Boeken.
het leveren van abonnemen-
ten op alle Blnnen en Bniten-
landscbe bladen.
Belatt liflh met:
ProTineteai ftieuws
K* 858.
IMS.
Hondsrd Yijf en Twlitlgite Jaargang,
De naam van de vereeniging, die hier bo-
ven staat, is algemeen bekend. Geen wonder,
waar ze reeds een respectabelen ouderdom
heeft bereikt; in 1784 opgericht, heeft ze een
tijdperk van vier geslachten overleefd. En
loch zouden wij willen zeggen: hoe bekend
onbekend is zij nog bij velen in onze stad.
.Velen voelen voor maatschappelijk werk, of
voor onderwijs, of voor spaarbanken of voor
bibliotheken of voor letterkunde, of voor lees-
gezelschappen of voor woningbouw enz. enz.
of voor sommige van de opgenoemde takken
van arbeid te zamen, en toch denken zij er
niet aan „het Nut" te steunen, die met moe-
derlijxe zorg zich over al deze aangelegenhe-
den (en nog zooveel meer) heeft ontfermd,
die, toen ze nog kleine kleuters waren, heeft
gevoed en, opgevoed, en zich daarna, zooals
een goede opvoedster betaamt, heeft terugge-
trokken; het met stille blijdschap aanziende,
hoe ze, groot en sterk geworden, voortaan op
eigen beenen konden staan.
Maar dit is juist een xeiden voor velen, om
zich van het Nut af te wenden; erkend wordt,
dat het den stoot heeft gegeven aan tal van
nuttige instellingen, die wij niet meer kunnen
missen, ja, zonder welke wij de wereld ons
niet meer kunnen indenken maar, zoo heet
het: dat is geweest, het heeft zijn tijd gehad,
het is verouderd, „de Moor heeft zijn schuld
betaalid, de Moor kon gaan."
Wie intusschen een blik stoat op het lijstje
van werkzaamheden, die van „het Nuf nog
altijd uitgaan, wordt wel aanstonda over-
tuigd, dat het nog lang niet verouderd is en
dat het juist vooraan staat, waar nieuwe
werkzaamheden worden ondernomen. En
hoeveel zwakke vereenigingen worden nog
immer door het Nut gesteund; hoeveel wordt
nog immer uitgetrokken, waar het geldt, het
algemeen volksgeluk (en vooral de volksont-
wikkeling) in goede banen' te leiden en te
bevorderen.
Hoeveel meer werk zou nog kunnen gedaan
worden (al is het zeker lang niet weinig, wat
nu gebeurt) als dat werk gedragen werd
door de kracht en sympathle van velen, die
zich tot nu toe af zij dig houden.
In het bizonder gelat dat voor ons depar-
tement Alkmaar. Aan Nutsspaarbank en
Hulpbank gaf dat departement het leven; en
dat dit leven krachtig is, bewijst wel het feit,
dat het aantal inleggelden bij de spaarbank
dit jaar de J millioen reeds heeft overschre-
den. Acht ook het kleme werk niet gering:
hoe vele kleine luiden, die plotseling een te-
genslag ondervonden, zijn bij de hulpbank
geholpen, onverschillig van welke richting
ook de aanvragers mogen zijn.
Ook de bewaarschool werd door dit depar
tement in het leven geroepen: en voorts wij-
zen wij ook op de Nutsvolksbibliotheek, die
een paar duizend boeken in bruikleen kon ge-
ven aan de Openbare leeszaal.
Weet men dat alles wel? Helpt dan mede;
nu gij't weet, moogt gij u niet meer onttrek-
ken. Nu kan het voor de meesten van u toch
geen overwegenld bezwaar zijn, jaarlijks een
contributie van 3.50 te betalen, waarvoor u
niet alleen het algemeene werk' steunt, maar
voorts ook dat van het departement, en waar
voor u het recht hebt om in iederen winter
nog vier voordrachten bij te wonen, waarvan
het algemeen bekend is, dat zij op peil staan
en die, blijkens een groot bezoek, zeer veel
waardeering ondervinden. Wij noemen voor
dezen winter, op 2 Nov. a.s. den heer Ed-
mond Visser, letterkundige (zie de advertentie
in dit nummer) wij wijzen op een voordracht
van den heer van Lokhorst over Mejico, te
houden in. Januari; en op een voordracht van
den heer Brethani, te hodden in Maart.
Terwijl nog een vierde voordracht, te hou
den in December, nader zal worden vermeld.
Draalt nu niet langer, en geeft u onver-
wijld op bij 6en der bestuursledensecretaris
is de heer M. Alb. de Lange, gebouw Natio-
nale Bankvereeniging, Langestraat, alhier.
geverbalfeeerti werd wegens overtrading van
net genoemde aantUoelli dler Poditie-veriordeniing.
De „bekeurde" was, toen faiji deswqge later
door diem kantonxiadhter went vetroocndleeflld!,
dlaanmde niet tovtreden. De zaak giiing hopger
op, tot aan den Hoogen Raadi toe en deze
heeft in hoogste fastantte den- man in het on-
gelijk gesteld dit gebeurdle in Mei van dit
jaar en fhams, een paar wdken geleden, heeft
de Amstfardamsche poUitte er aan het) hoofdl-
postkantoor eenige bezoekers van het gebouw
„bijgelapt" toen die hun rijwtelen onbeheerd
buiten lleten staan. Dat zulfcs niet reedls
vroeger was gesdhied, vond zijin! oorzaak vol-
gens hetgeem ik ergens Has, to het feit dat
het arrest van' den1 Hoogen- Raad eerst eind
September in het „Weekblad van het Recht"
was verschemen..
Nu behooren wij ons als goede staatsbur-
gers en beminnaars van ordie op den open-
baren weg neder te leggen bij de uitspraak
van den' rechter en zeker bij die van ons hoog
ste recbtscollege, maar toch, bij deze bekeu-
ringen door (fen AmsterdamSdhen politie-
agent, rijlst bij dien Amsterdaimmer zeker de
vraagwat is een voorwerp, geplaatst op dien
openbaren weg? In de venortfennng staat niet:
„dat een voorwerp diet onbewaakt opjdlen
openbaren1 weg mag worden achterge'aten", er
staat alleen dat het daar niet mag worden
geplaatst. En waiar dat zoo is, is de vraag
„waarom modht dan, zooals vaak gaaiien kan
worden, iemand, die zellf besituuit, zijn auto
voor postkantoor of win'kel „plaafeen'en
zdlf in het gebouw, waarvoor bij „pllaa)tsite",
zijin zakeni gaan afdoen, en waarom mag een
wieilirijider zijn, zelfs met een sllot gesilofen
Sets, niet tegen een gebouw of den iroitoir-
ijiand piaaisen? Omdat er meer gevaar be-
staat dat een kwaiadwiMiige er gemalklktelijker
met een ohbeheerde fiefs van door gaat dan
met een auto? Maar - zoowel auto ate
filets zijn toch' voorwerpen. Waarom mag die
XLIX.
Nleuwigheden.
We hebben' 'hier een nteuwigheid gebiegetn,
die voor sommige menschen met name wieb
rijdlers, niet aangenaami is. Deze niauwighedd
is he 'dioor de politic zoo ilang het diunen
zal ten minste streng vasthouden aan een
artiikd ornzer PolMe-verordebing, luidendle:
;Het is verboden voorwerpen op den openi-
bafen- weg te plaatsen".
Nu gebeurde het reedls een jaar gellediein,
k November 1Q22 dat ieniand, die aan
h^t hoefdpostkantoor moest wezen, zijh fiiets
bdh'oorlijk van een slbt voorzag, dlaama het
gebouw biininlen ginig en daaruit ieruggekeerdi,
E. P.
Door Douglas Valeatine.
(Schrfjver van De man met den KXompvoet).
Geautoriseerde vertaling van W.
(Nadruk verboden)
18)
„Dus heeft de inbreker deze kamer niet
onderhanden genomen?" vfoteg de chef,
„N;kits aangeraakt, zelifs ntet het geld van
het meisje", antwoordde Marigold.
„Maar waarom is hij dan eogenilijk hier nog
gefeomeni?" vroeg Desinond.
jjW'aarsdhijnliik heeft de oude man hem
gestqord'V was het antwoordl van' den detec
tive. „Bamey kreeg een sdhrik, sdhoot
ouden man- neer en kwami toen hier bove® om
te maiken, dat db dlochter igeeu hulp kon ba
ton, voordlat hij een goed eind ontsmapt was.
Hij heeft natuuHijlk well kunnen denkjem, dlat
hiet schot haar wakker mOest maicen.
„Maar zijn er geen aanwijlzingen of vin»-
gemaMrukken of iets dergelijks, Marigold?"
vroeg de chef.
„Geen enlkele vilngerafdlrulk, nergensi", anlt-
woordde de ander, „mienschen zooals Barney
zijini al van hun kindlerjaren af vdlieerd sliim
op het puolt van vingerafdlrulkken, mijlnlheer.
Hij tasitte met vimger en duimi to zijn vest-
jeszak.
troftodr zelfs „plaiatsen" en- een situk van dien'
openbaren' weg voor het voetgangers-verkeer
bdemmeren? We vragen hier mlaar, all to't
dan ook tegen de besilisstog van' dien Hbogen
Raad to. En nu gaat de poltiltie blljkbaar op
die uitspraak 'af, genoemidi auiticefli dler ver-
orderiing streng toepassen h la bonheuii,
als ze dan ook mlaar die aindere verhodlsbe-
paJlltoigeltt goed toepast, doch, b.v. bananen-
schillen op den openbaren weg gooien
pllaalteen to 6dk verboden en fecto heeft
ieder, die het Damrak over moet, dlageilijks
mimschoots gdiegenheid daarover zijh hails
te breken.
De een'ige, die over de uftspraak vain dien
Hoogen Raad damiig fa zijn nopjes zatti wezen
to ongewijfeld de man, die op <fe stoep van
het hoofdipoStikBntoor een ffetsennek heeft, nar
tuurlijk met goedksurtog der rijksauteri'tei-
ten, en tegen betaling van vijf cent een rijiwfel
to bewaring neemt. Dat zotu ook eens een be-
siliiasiiing van dien Hoogen Raad waard zijn
of het RSjk toe mag staan dat iiettniamd voor
ellk rijwiel daar to bewaring gegeven betaling
mag vordaren. Maar zdfs al beantwoordlde
de H. R. dile vraag to toestemmendleni zto, dan
to het nog de vraag of het Rijk zijn klianten
want iemand, die aan' het posltikanfoor za-
ken fcomt- dben to toch fedtelijlk een klant 1
voor het toezadht op zijn rijwiel, dat hij nu
diet meer ongastraft tegen' het gebouw op
den' openbatten' weg mag pflaatsen; nog een
paar centen uit een zak moet klopipen. 't Is
een beetje fcfeifa gezien, ietwat krenterig, zou
men' zeggen1 een particulier, dte zijn Idlan^
ten ontvangt, zou een dergelijfoe belasting
met opleggen. Edodh, een particulier to het
Rijk niet zalim en zeggen en 'het Rijk to
aan het bezuinigenWie roept daar: Vleot-
wet? Daar ga ik toer toch niet op to
blijf buiten de pOliiiiek!
Maar we heoben nu nog'een andlere Ihefr-
ftog er bij gekregen, t.w. die van libagahgs-
geld om het Rijlkstnuseum te mogen bezoekien,
Sen cent entree en op Maaadlagem een- kwar-
tje. Daaitegen' to, mean ik niet zooveel in te
brengen. Men volgt daarmede het vooroeeld
van museum-beheerdens to bet buitenil'and
wie o.a. de National Galtery" te Londen,
gelijkwaardig aan het Amsterdamsdie Rijkis-
museum. wil bezoeken, moet daar een toe-
gangsprijs van „six-pence" betalen. Waarom
ook niet? Waarom zou het Rijk van degenen,
die onze kunstschatten wemschen te zten,
daarvoor nilet een kfedne tegemoetkommg vor-
deren Ik weet wel; er bestaat tegenwoordig
bij velen' een' neiiging om> te vorderen dat de
Staat zoov6ffll mogelijk voor nieto zal gewen
em dat Rijksverzamelingen dus voor_ iedereen
gratto open- zullen staan, waar het to, getoof
ik, leen onomstootelijke waarheid dlat hatgeen,
waarvoor men zich eenige opoffertogen moest
'getiroosten dloorgaans mebr op prijs wordt ge-
steld dhn' faatgeen men voor rrnets fcrijgt. Bo-
ven'dien, menigeen heeft zich bij het bezoeken
van openbare venzamdiiingen, met name van'
ons Rijfcsmuseum, dikwerf moetem leTgeren aan
het mtobruifc dat er van gemaakt werd', door
degenen, die de zalen beschouwdan als ver-
trekken, waar men voor niamenldal wat kan
uitrusten; waar anderen em pradht-gelegen-
heid vonden voor „liefdevol'le afspraakjea",
waar jongens, wiier kuhsitbesef nog niet veel
verder kon gaan dan de pHiaiafjea uiit hun
pnentenboekem, wat rond dwoaOicfen, zielker dik-
warf konden vreezen dat de jeugd sdhade zou 1
irunnen berokkanien aan een of andere vitrine
of kunstwerk. Zij! allien, behooneude tot de
door mij: genoemde categorigen zuilen nu to
iet vervolg ook hun dubbdlje moeten offeren
willen zij onze kunstschatten gaan zden, en
zij zullen of weg-blijven en niet gemltot
worden of hdi schoone dlat zij to' ons mu
seum vtaden, meer gaan waardeeben. Als alle
nieuwe Rijksbelastilngen z6<5 billijk waren alS
die, thans gehevenl aan den togang tot het
Rdjksmuseum en zoo weinig dlrukktod, voor-
waar, we zouden ons to een heilstaat gelvoe-
len!
Nog een andere niauwigbedd of beter ge-
zegd v66rtzetttog van een nteuwiighedd to,
dat sedert eenige dagen ook aan de tramwa-
gens, die op lijn 1, d. i. de lijn Stationspleln
Leidsche pleinAmstelv. weg, brievenbus-
sen bevesltigd1 zijn. Men herfanert zilch mds-
schiien dat deze nieuwdgheid eenige maanden
gdledten bdji wijze van tpnoef werd togevoerd
opl ijn 2, Stkionsplem—'Lddsche pleto—
Komingimneweg. Bedide lijhen gaan over den
N. Z. Voorburgwa1' Hangs het hoofdpostkan-
toor, waar een trafmhaite to. to de brievenlbus-
sen, bevestigd het adtteiblalicon der Ibdj-
wagens, kan mien' bdjl de halites van genoemde
lijnen briieven posteeren, die v66r het faoofd-
postlkantoor dadleilijfc geiidht wordlen. De
proefnemiing heeft op lijn 2 uitmemend vol-
dlaairn wat te verwachlfen was, want het be-
spoodigt ongetwiifeld die correspondentie _to
niet getrimge mate, wanneer men niet zijn
brieven naar een standaardbrievenbus be-
hoeft te gaan; die bovendlien maar enfcele kee-
ren to het etmaal wordt gelicbt. Nil' dteze
bussen ook op lijn 1 zdjn togevoerd, heeft men
ze Wat grooter gemiaakt, zoodat men er ook
dTukwerken to kan werpen.
En niet aliden dat deze gelegenheid om to
een traimbrievenbus te posteeren voor hel pu-
bliek een niet te omderscfaattlen veTbetering to,
zij zal op dien dluur voor de posfterijen ook
groote bespairtog met zilch brengen, otndat
het iiichtan der sliianxlaaitd-brievenlbussee nu
natuurlijk eenige malien mindier dan tot dus-
verre het geval was, moodzakdlijk zal' wezen;
reedls to bepaald dat da lich'tiing der brieven-
'bussen staandie to de omnidldieilijke nabijheid
der genoemde twee tramlijmen, sllechts een
paar maali per dag zal geschiieidlen.
Varwadbt mlag worden dat het briieven-vter-
voer to bussen bevestigd 'aian tramiwagems boe
lianger hoe mieer zall toenemen; er gaan nog
enfcele andlere tralmllijnien langs hat hoofdlpost-
kanitoor, de lijnen 3, 13, 14, 17 en met bet-
trekking tot die lijhen, welfce nilet langs dit
gebouw gaan, zal men missdhiien mlog wel een
middel weten te vihddn om die ook voor de
posterijien dienstbaar te mafklen. Ehi wie weet
of de bespairtog aan standlaard-brievenbussen
en het lidiitien daiarvan' op den dluur niet z66
bdangrijk zal worden dat men to dien Haag
kans zal zien om olok ons briefpoht te verte
gen. Want het moige er nu langzamehhand1
op gaan geiijken „dat alles weer een dlubbel-
tje zal toostor" tbamrit fien cent, toegang
Rijfcsmuseum ien cant, gesprek to een pu-
blfeke tdefooncei tien cent voor het ver-
zenden van een- brief tien cfemt to toch zeker
te veel en dubbd' te veeli voor een stadsbrfef,
waarvoor men' eveueens tien cent port durft
eischen'. Onze briafporto zijin wel zondarliliig
to dezen tijd: waar to de verhouding alls men
voor een brief van' het eene etode van Am
sterdam naar het andere bezopgd, eenl dlub-
bd'tje moet neerlaggen, terwijl een brief naar
het andere „einde" der wereld voor twee dub-
belt jas wordt bezorgd? Nog dwaizer de
man, die mij uit Engeltamd een brief toezendt
frankeert hern' met 12% cent; miju) antwoorc
daarop aan hem gezonldlen kost mij er twtor
tig. 'Wage: of dat de maniler to ami de han-
deisbetrekkingen tusschien de groote Hol-
landsche koopsteden en' den overkant der
Noordlzee te-bevordteren. Mlaar, 't to waar
ook ik vergat dlat het Rijk aan het bezui
nigen" to en 'op die kleintjes moet lletten...
SIN'I SANA.
„Aaniwijrfngea? Ja, ik beb hiler een Main
souvenir, dat earn sdirijlver van diefectiavever-
halen mtoschienl beel wat stof zou kunnen ge-
ven".
Hij had in zijn hand een' gevouwen sltukje
papier, vouwdle het open en haalde een stren-
getijie zwart haar fe voorschijn.
Kijk rj zei 'hij spottend, en hij hidd het
haar languit tegetn het Mcht. „Dat is er op
berekend om iemanldls gedachten- een hed an
deren' kant uit te voeren, to het niet? Dat
haar zat tussdien een van de fcnoopen' van
het touw, waarmee Miss Madtwayte aan' het
bed vastgebonden to geweest. Ik wou maar
even' zeggen, dat Mfes Mackwayte bruin
haar heeft. Van wie denkt u, dat dit haar
to?"
Desmond bdkaek nauwkeurig het sltrengetje
hhar op de hand van (fen dletecti've. Het was
lang, fijn en gl'anzend en' gitzwart.
De chef lachte en schtteldle het hOofd.
„Gean noiie vanj, Mari'gold1", anltwoordldte
hij; „ik zou daiken van Barney, dat to te zeg
gen, als hij rondloopt met zwarte krullen tot
op zijn schoudlerS!"
„Bamey", herhaalde die detective. „Bamey
to net zoo kaal 'als ik. „Bavendien, alls u zijin'
beschrijving ziiet, zou u zilen, dat hij zich heeft
aaogewend zijin haar fcort te lHatben.' fcnippien."
Hij rolde t haar weer op. deed' 't sltrengetje
weer to het papier en stopte dt fa zijh veteib-
jeszak.
„Dit bewijst weer eens, hoe gamlakkdijb mien1
heeren W. Blokdijk, R. Boemam, C. Betlem,
G. J. G Denijs, K. Maddexom en D. Gerltog
te Alkmaar.
Wij laten hieronder een tweetal sdhijnbaar
eenvoudige etanden van Weiss volgen:
1.
2.
3.
4.
5.
6.
7.
O ploss Ing
50—45
24—20
47-41
26-21
49—43
45 34
21 1!
1.
2.
*3.
4
5.
6.
18 27
14 :25
37 46
46 :32
32 :40
30 :28
Zwart: 35 en 38.
Wit34, 50 en dam op 25.
Onthoudt nu goed, dat wit to deze posdtle
winf door te spden 56—45. Zwart heeft nu
drie zetten, maar 3842 is de beste, want
op 35—40 vol'gt 2520 en op 3843 volgt
3430 25 48.
Na 3842 speelt wit 25—20 en't is ge-
wonnen, want op 4247 volgt 2033 en
45 34-
Op 4248 volgt 26—25.
Op 3540 volgt 20 47 an 47 15
En in het tweede standje to de wfast o zoo
eenvoudig en toch verrassand, ala men t
maar ziei
Aan' de Dammers!
Met dank voor de ontvangem oplbsaingen
van Probleem No. 778 (auteur Weiss).
Zwart: 7, 9, 13, 14, 18, 19, 30, 35, 37 en
dam op 8.
Wit: 22,24, 26,28,29, 33, 38, 39, 44,
47, 49, 50
Goede oplosstogen ontvtogen wij van de
een dwiaiallspoor kan komen to zooto zaak
alS deze", gieg hij vooat. „Stel eens, dlat Bar
ney niet gesnapt was, site! eens, dlat ik niet
had 'kunnen uiitvindlen waar Miss Mackwayte
geweest was dien avotod v66r dien' mxxxrd,. da®
zou dat strengetje haar mij! op een pradhitiige
wildd eendenjacht hebben kunnien drijiven
„Maar, vienduiveld, Marigold", riep de chef
lacheind nilL ,,.je hebt ons nog niet verteld,
van wie dat ihaar to?"
„Wel, van' Nur-el-Din, natuuriijk 1" anlt-
woorddle Marigold.
De lach bestierf den chef op de lippen, de
glinstering van zijn oogen verdween. Des
mond was verbaasd van de veilanidlering to'
dien man. De flhuwe belangstelltog', dte hij
had betoond to de verschilPendle bij'zondiedie-
den van de mlisdaad, verdween. Het scheien,
dat zijn gezicht en zijn geheele houdtog plot
seling door -iets gespannen was.
„Waanom van Nnr-el-Dto vrceg hij kort.
Marigold keek hem snai van terzijldie aan.
Desmond zag, dat die defective de verandie-
rilng ook opmerkte.
Eenvoudig, omdat Mfes Mackwayte gis-
teremavond een poos to de kamer van de dan-
seres to geweest, mijnheer", antwoorddle hij
kalm. ,^ij zat waarsdhijhlijk aan haar todlet-
tafel en toen to die haar aani haar japon of
aan haar shawl blijlvan hangen of zoo, en to
later op het bed gevallan en tussdhen den
knoop, waarmee Barney Miss Mlaefcwayte
vastbond, geraabt."
BiMHra w
ipi ii W HI
25 :23
Zwart: 12, 25, 31, 36.
Wit: 16, 21, 29, 30, 32, 46.
Wit speelt:
46411 Zwart moet 1.
41—37 2. 31 42
32—28 3. 23 32
21—17 4. 12 21
16 :47
Hoe gemakkelijk, nietwaar?
Ter oplosslng voor deze week:
PROBLEEM NO. 779
van I. WEISS.
Zwart: 2, 8, 9, 15,20, 35, 36 en dam op 6.
Wit: 11, 17, 21, 23, 28, 29, 34, 39, 41, 48,
49.
Oplosstogen v66r of op 1 Nlovemiber, Bu
reau van dit Blad.
UIT HEILOO.
(Vervolg raadsvergaderfag.)
8. Suppletoire begrooting, dienst 1923, be-
foopendie in ontvangst en uitgaaf 77491.33.
Vasigesteld.
9. Begrooting 1924. De heer Van de Vail
vroeg behandeling van dit punt to een
avondvergadering, omdat hij nogal iets in
het midden had te brengen. Besloten werd
echter door te gaan met vergadieren.
De voorzitter las het rapport voor van dte
commissie, die de begrooting had' nagezien.
Zij had wel eenige bemerkinge®, maar deed
geen voorstelle® tot wijziging.
De heer Van de Vail trad to algemeene
beschouwingen.
Het speet spr., dat de commissie niet nog
andere bemerkingen had) gemaakt bij deze
mager toegelichte begrooting. Spr. had een
overzicht over den toestand der gemeente
verwacht. Voor de toekomst zou spr. behan
deling der begrooting willen to afdeelingen,
met daarna rapporten van doze.
Spr. kwam hierop aan die verkieztogen, die
meer democraische leuzen haddien moeten
brengen. Inplaats daarvan hadden de libera-
len gezegd: protestant of niet, en enkele par-
tijien zijn daar wel biji gevaren. Spr. wenschte
wel dat voortaan alleen gesproken zou wor
den van comservatief of vooruitstrevend.
(De heer Bakker verwijderdie zich even, waar-
op de heer v. d. Vail zei: Het zal wel vaker
gebeuren geachte wethoudler, dat u mij ver-
velend vindt en u zich verwijdert. De voorz.
hamerde.)
De heer v. d. Vail, voorigaande, sprak er
zijn voldoening over uit, dat de heer Gielis
als vertegenwoordiger der R. K. arbeiders is
gekqzen.
Met het beledd van B. en W. over het af-
geloopen jaar kon spr. zich niet vereenigen.
Hij keurde af het vloekverbod, dat is geweest
een brengen van den leugen to die verorde-
ningen. Spr. was tegenstander van vloeken,
zooals ieder beschaafd mensch behoort te
zijn, maar omdat een ongepast woord voor
den een soms een vloek is en niet voor den
ander, had men het verbod niet to de veror-
dening moeten brengen. Er wordt toch de
hand niet aan gehouden en men bestrijdt er
de verruwing van het leven op straat niet
mee. Waarom brengt men de kerk in de ge-
meentepolitiek? Dit moest men niet doen.
iHierop besprak de heer v. d. Vail het we-
genvraagstuk, een voor deze gemeente zeer
belangrijke zaak. Hij wenschte dat zich geen
herhaling van de kwestie-MoIenweg zal
voordoen, waar planloos is gebouwd en dan
later maar om wegen gevraagd wordt. Dit
is wel voordieelig voor de eigenaren, maar
niet voor de gemeente. Men moet hebben een
wegenfonds, zooals b.v. in Bussum, waar
men een1 bedrag moet storten, als men bouwt.
De grondlpolitiek, die hier wordt gevolgd,
vond spr. met goed. Overal1 wordt er voor
gewaakt, dat niet enkele personen de voor-
deelen to den zak steken van waardevermeer-
dering van' perceelen bouwgrond nabij de
gemeente. Spr. keurde het af, dat tcgenover
Ter Coulster plotseling een afsluiting van
den weg was geplaatst met een bord van
aanbieding als bouwgrond. Dit was toch
gemeentegromd geweest.
Het rioleertogsvraagstuk dient drtogend
omder de oogen te worden gezien, anders zal
het de gemeente groote schatten kosten.
De retoigtog dient eveneens ems tig te wor
den bestudeerd, waar de gemeente zich (ge-
lukkig!) steeds meer uitbreidt. Het leegha-
len van de beerputten is een ernstig vraag-
stuk, evenals het tonnenstellsel. Het moet niet
blijvem voortduren, dat de menschen het vuile
water op het gazon rondom de kerk werpen.
Een en ander moet worden veranderd, anaers
zal de gemeente op den duur groote schulden
moeten make® om de nadeelen te bestrijden.
De belt ligt langzamerhand to het midden
van het bebouwde d'eel der gemeente. Moet
die daar blijven met al de nadeelen van be-
dorven Tuchten van' resten van allerlei artl-
kelen, die er's nachts gedeponeerd worden?
Voorts bepleitte spr. het farichtem van een
gymnastieklokaal to het bdang van de licha-
melijke opvoedkig der jeugd.
Wat de totaal geraamde uitgaven betreft,
merkte spr. op, dat meer dan een der de deel
ervan weggaat aan onderwijskosten, als
gevolg meest van de versnippering op onder-
wijsgebied. De poging, heden gedaan om
reisgeld voor een kind te krijgen, luidt in
een pogtog om hier een chr. school te stich-
ten. Maar dan zou men' van andere zijde ook
nog wel eens een bijzondere neutrale school
kunnen eischen met alle kosten d'aaraan ver-
bonden en de hooge belasttogen1 daardoor.
In het belang van de bevolking, vooral to
dat der jeugd, hoopte spr., dat de Raad1 in de
kommde zittmgsperiocfe vruchtbare bespre-
ktogen kan houden.
De Voorzitter antwoordde den heer v. d.
Vail, dat het verzoek om behandeling der
begrooting in secties zeer zeker verstandig
is en het beantwoorden der algemeenebe
schouwingen vergemakkelijkt. Er zal dus re-
kentog mee worden gehouden.
Het vloekverbod achtte spr. niet van dien
aard, om er veel woorden over vuil te maken.
Vloeken is een bewijs van weinig beschaving
en het komt niet te pas. In een verordening
is ook dronkenschap verboden, en als men
nu vraagt: „hoeveel processen-verbaal zijn
er opgemaakt wegens het vloeken?" kan men
Hij zei deze woorden adhteloos; maar het
onfgtog Desmond ntet, dat hiji ondertussdien
dien andier scherp waamam.
De chef antwoorddle ntet. Hij scheien ver-
vallen te zijn to' hetzeMe afgefriofckieini ge-
petos, waarto Desmond hem diien miargefli
'had aanlgetroffen.
„Ik had gedacht, mijinheer,," zei Mlariigioi'di
beschedden, „dat u, als u tijd heeft; miss<Men
graag even langs die gevangeniis zoudt gaan
om dten gevaegenie te zien. Ik wili u wdli zeg
gen, dat hij bij allle stammen van Judla zweert,
dait hij onschuldig is aan den moord op den
oudlen Mackwayte. Hij1 heeft er een' hed om-
slachtig verhaal over gedaan... missditeni
23ondt u het 'graag hoonen?"
Desmond kreeg pliotsdling een groote be
langstelltog to Marigold. Zijn voorsitel werd
z6o bescheiden gedaan, dat men' dfen todrtuk
'kreeg, dat hij een toestemmend amtwoord van
den dief voor het laaitst mogelljke hiel'd. Tbch
had Desmond het geivoel;, dat de detective lang
niet zooveel belangstdling to' <te zaak had,
als hij deed vooikomen. Het tnof Desmond,
dat de zaak gecomplpiceerder was dan Marii-
gold zeide en de defectileve het wist. Had Ma
rigold ontdekt, dipt de chef heel wat meer van
deze gehemlztoniiige zaak afwtisit, dan faijl
zelf? Eh was niet de bonding, die hij aan-
miaim; alls had' hiji het heelie vTaagstak van den
moord rteds opgelost, zijn mamter am dten
chef als een dilettiani-mmmolloog te behan'-
delen, eenvoudig een weloverwogen' plan am
infarinattes uit den chef te krijgen, dte hij tot
nu toe ntet had kunnen krijgien?
De chef wterp een blik op zijn hodoge.
„Gloed'", zei! hij; „dan wil ik er wel' even
hieengaan."
„Ik heb hier nog heel wat te dben", zei
Marigold, „dus als u miji niet kwalijfc nieefflt,
ga ik niet met u miee. Maar misschien wilt u
mij vanm'iddag nog sprefcen?"
De vraag werd met de grootlst mogelijke
onsdhuld gedaan.
De chef drdaide rond op zijn htelen en
mOnsterde Marigold met een doordringenden
blik van onder zijn borstelige wenkbxauwen
De detectieve beanfwoordde dien met den
meesten onsdhuld.
„Wel;, Marigold", antwoordde de chef „ik
dtenk van well Schifct't om zes uur?"
„Zeikier mijnheer!" zled Marigold.
'Desmond stond! bij de deurdit duel van
twee scherpe bmeinien amuseerdle hem igeweH-
dig. De chef en' Marigold kwamen' naar de
<feur. Desmond draaide zich oro teneindle de
ze te openen en stond toen vlak tegenover een
groote, ilngelijste fotografie van den chef, die
aan den muur hing van Mliss Madkwayte's
slaapkamer.
„Wd, mijnheer", riep hij; „u heeft mij nooilt
verteld, dat u Miss Mackwayte kendie!"
De chef was Mijkbiaar hevig verbaasd' over
deze uitroep.
„Goede hemel; heb Ik dat niet, Ofcewoodi?"
antwoorddle hij, en zijn oogen lachten. ^Zij
is mijn secrttaresseP
(Wordt verwlffd.)
WHf
