Aikmaarsche Courant
swaB [Vulpsnhouders.
Boek- en Handelsdrukkerij
v.l), Herms. COSTER ZOOM,
In nn om den Bergschen laad.
F1PILLET0K
De onziohtbare hand.
Voordam G 9, ALKMAAR.
Woensdag 31 October.
Onoto
Waterman
No. 256
1923
Honderd Vijf en Twintigste Jaargaag.
Ia den Raad' wordt men er ziclx toch meex
van b-ewust, dat ook Bergen zijhi aandacht
aan het vraagstuk van de groote verbimdlings-
wegen zal hebben te schcnken.
Na eenige discussie werd ni. besloten, om
de commissi® voor het uitbreidLugsplan te-
vens als commissi® voor wegen en plantsoe-
nen in te stellen.
De Burgemeester, hoewel geen tegenstander
van' dit denkbeeld, vond dit niet noodig,
aangez-ien hij van het optreden van dten beer
Apdldoorn als wethouder van Publieke Wer-
ken voor het gewone ondjerhoudl van de we-
gen veel heil verwacbtte en het z. i. vaozelf-
sprekend was, dat de commissi® voor het uit-
breidingsplan ook de oplossing van het ver-
bindiugswegeuvraagstuk ouder de oogen
heeft te zien. Wij gelooven; dat luet den heer
Apeldoora, d'ie thans als rcnteuier veel aan
dacht aan de wegen zal kunnen schenken,
ernst is, om alles zoo goed jnogdijk in orde
te krijgen, doch het neenit" diet weg, diat een
commissie in dezen ook van veel nut kan
zijn, al was het alleen daarom, dat een voor-
stel van een comimissie meer fcans heeft oin
in den Raad te worden aangenomen. Er
moet gehandeld worden. Gepraat is er over
deze zaalc reeds genoeg en het is bekendl, dat
de beste praters nog niet de besite werkers
zijn.
In Bergen heerscht nog steeds het verkcer-
de begrip, dat elk zandweggetje, waarvan de
beharding noodzakelijk blijkt, op een breedte
van 10 M. eigendom van de gemeente .moet
worden. Men behardt deze wegen dlan op
een breedte van 4 M. en laat de rest liggen,
zooals ze ligt Bij' de behandeling van het
adres van de bewoners van. het Tuindorp, die
klaagdcn over een te veel aan hemel- en an-
der water ald-aar, kwam dit opnieuw naar vo
ren.
De heer Barnaart zorgide daarbij voor het
komische element, door in ernst te bevveren,
dat men daar, omdat de gemeente het slloot je
aan den Kogendij'k had dicbtgegoodd, nog
meer last van regenwater zal krijgen, wau-
neer wij in't midden van dam regentijd zit-
ten! De raadsleden token elkaar toen aan
met een gezicht, alsof ze widen- zeggen
„H'oe hebben wij1 't nu?" En de voorzitter,,
die als ieder Bergenaar van meening was,
dat er nimmer meer water is geval'lea als
juist in de afgeloopcn maand, kon niet nala-
ten, op te merken, dat we nu toch allesbehal-
vc over droogte hadden te fclagen.
De heer Barnaart meendte zijn bewering
nog te kunnen1 staven, door med® te deelen,
dat er in de duinpannen nog geeu. water
stand. Waarschijnlijk heeft hij: geen aandacht
geschonken aan het feit, dat het WaterM-
dingbedrijf thans een provinciaal bedtijf is
em er dus heel wat meer water ulit do d'uineni
gehaald werd dan ooit tie voren.
Wij vinden het overigens goed, dat de ge
meente, met het oog op de toekomst, over een
breedte van. 10 M. eigenaar wordt van die te
behaxdten wegen, maar oordleeleu het abso
luut niet nood-zatolijk, diat die wegen op de
tot nu toe gevolgde methods op deze breedte
worden1 gebracht. Deze worden daardoor
volstrekt niet mooier en het zou heel wat be-
sparing van kosten geven, wanneer men we
gen1, als het Achterpad, de Midden Geestweg
en de Doorntjes, waar de bewoners reeds ja-
renlang beharding verzoekeni, over een 2 h3
M. breedte behard worden en overigens ble-
ven, zooals ze zijn. Deze wegen behoeven
niet alle voor het groote verkecr in orde te
worden gebracht, maar wel, ten dienste van
het groote .aantal- daar wonenden, begaan-
baar gemaakt te worden. Wat met betracke-
lijlk geringe mididelen in dit opzicht bereikt
kan worden, lean men zien aan het begin
van de Doorntjes, waar een particulier een
klein gedeelte van die® weg voor £igen reke-
ning behardlde. Door op deze wij'ze het ver-
zoek van de bewoners in te willigen, verrijkt
men Bergen1 met aardiige, landelijike wandel-
en fietswegen en kan men tegdijtorktijd
stra-ks de werkloozen productief werk ver-
schaffen. Het was daarom van' den heer Brug-
man goed gezien, niet met het voorstel van
B. en W. tot afwijzing van het verzoek, met
het oog op de kosten, mede te gaan, maar
aanhoud'ing tot de begrootimg te bepleiten.
Wij zijn overtuigd; dat B. en W., wanneer ze
de oplossing van dit vraagstuk eens van do
zen kant gaan bekijken, zullen erkenlnen, dat
met weinig kosten aan het verlangen van de
bewoners kan worden voldaan.
De heer Den Das nam1 met het aniwoord
van B. en W. op zijn vraag, inzaike die werk-
verschaffing, genoegen en ook wij' willen
aanneinen, dat het B en1 W. ernst is, straks
de arbeiders, die will-en werken, d!ocb door
de malaise m het leger van ne werkloozen
worden geplaatat, in de gelegehheidl te etel-
len, door arbeid het allernioodigste te beko-
m-en. Dat die taak van een college daarbij een
moeilijke is, kan' niet worden ontkend. Ook
de inkomsten van een gemeente zijn be-
grensd1, maar de redelijkheid vordert ihans,
dat een' gemeente poogit, in moeilijke tijden,
krachtig de werkloosheid te bestrijdien. Par-
ticulimn zullen echter goed doen, zooveel
mogelijk karwei-tjes, die ze andlers cog wat
zoudtn uitstellen, thans uit te laten1 voeren.
Het is absoluut verkeerd, te veronderstellen,
dat men individueel verstandig doet, met het
laten uitvoeren van znlke karweitjes nog wat
te wachten, omdat men zich kan bevoordee-
len door af te wachten, dat men-, wanneer de
tijden nog nijpender wordkm, deze werkjes
iets goedkooper ged'aan te krijgeni Een ar-
beider, die voor zijn arbeid slechts diatgeue
kan bekomen', wat hem voor verhongeren be-
hoedt, kan geen plezier in zijn werk hebben
en moet noodwendig minder presteeien, dan
een arbeider, die, door hetgieea Ixiji voor zijn
ailbeid ontvangt, in staat wordt gesteld, zitch
mensch te gevoelen. Bovendieu berokkenen
velen zich meer schade met het uitstellen van
reparaties, die gedaan moeten worden, ook
al kunnen zij die Later iets goedkooper ge
daan krijgen.
De heer Bruin, ingenicur van dte wegen-
cotnmissie van den A. N. W. B., wees er
v66r eenige weken reeds in een vergadering
van den Schoorlschen Raad op, dat geen en-
kele plaats zich de luxe van slechte wegen
kan veroorloven. Hij beweerde dit, omdat de
statistiek had bewezen, dat verwaarloosde
wegen op ddn du-ur veel meer kosten dan
wegen, die men goed onderhoudt. Deze erva-
ring geldt ook op ander gebied. De meeste
eigenaai-s verwaarloozen, am iets te noemen,
vaak het schilderen van een huis zddlang,
dat zij later, doorda-t het hout hierdoor is
aangetast, voor uitgaven komen te staan, die
»zij zich, door eerder te laten schiMereni, had1-
den kunnen besparen. E>e grondstoffen zijn
thans niet zo6 dhur, dat men, ook al waclit
men1 nog zoo lang, mag verwachten, dat het
schilderen veel goedkooper zal worden. Zoo
staat het ook met andere werkzaamheden.
Zoo langzamerhand' ontvangen de tixnmer-
lieden, die het in de oorlogsjaren ma-ar al te
vaak met het dure en slechte Duitsche den-
nenhout hebben moeten dioen, weer het goede
vurenhout van v66r den oorlog. Zelfs de
Russische houthandel herstelt zich- en tegen
de prijzen, die den timmerlieden in staat stelt,
om weer flink werk tegen behoorlijke prijzen
te kunnen lfeveren. Met de door de sm-edien en
de metselaars te venichten werkzaamhedeni is
het niet anders
De Maatschappij is niet te redden, door
nicts te doen dan te bezuinigen, maar in de
eerste plaats door te werken en te laten- wer
ken. Ni-emand zal de jarea- van 17801815
terug verlangen, toen men zich bijna letterlijk
niets d-urfde veroorloven en de helft van de
bevolking van Amsterdam en andlera groote
steden bedeeld werd. Door flink te werken
en te laten werken, kan een ieder bijdragen,
te verhinderen, dat onsze samcnleving voor
een econ-omische debacle komt -tie staan. Men
bedenke overigens, dat een gemeente tenslotte
ook de gelden van die imwonera moet beko
men.
Ook gelieven zij, die ooi-deelen het ver-
standigst te doen, door zooveel mogefijk op
hun geld- te gaan zitten, te bedeo-ken, dat zij
juist daardoor medewerken, aan de komst van
dien tijd, waarin dit geld absoluut geen
waard-e meer zal hebben.
B. en' W. waren o. i. toch met hun ant-
woord aan den heer Den Das wel Wat te
vaag. Het lag in hun voornemen, de nood-
zakelijke werken uit te voeren, inaar welke
werken werd niet gezegd. Alleen. werd mede-
gedeeld, dat zij ook daaroin het gas haddlen
bespoedligd. Op zichzelf is dit zeer lofwaar-
d!g„ maar wij mogen gerust aannemen, dat
de eerste twee maandien de arbeiders aan het
leggen van de gasleiding niets zullen hebben
en over twee maanden zitten wij: reeds in
Januari. Het valt in dit verbandi te betreu-
ren, dat het denkbeeld van den heer Bar
naart, dat het
naart, om nu eindelijk eens het bevaarbaar
maken ran de Bergervaart ter hand te ne-
men, waarvoor het vorig jaar reedS 3000
was uitgetrokken, geen- instemming kon vin
den.
Het argument, dat deze kronkelsloot toch
niet bevaren zou worden, gaat niet op. Het
is ons bekend, dat voor een huis in 'Bergen
300 bespaard had kunnen worden, wan
neer het mogelijk was geweest, met vl'etten
bouwmaterialen te komen biji het bruggetje in
dien vaart aan dfen Meerwejg. Pogingen daar-
toe werden zelfs gedaan. Men moest die ech
ter op een 200 M. afstand van dit -bruggetje,
tengevolge van- het ondiepe vaarwater, opge-
ven.
Zoo staat het ook met het vervoer van
meststoffen naar het Woudt Wij zijin het met
den heer Barnaart eens, dat van het vervoer
fangs de Bergervaart een besparing op het
wegen onderlioud verwacht mag worden. Een
Door ttougias Malenfine.
(Schrijver van De mart met den Ktompvae^.
Gemtoriseerde veaitaling vain W. E. P.
C-Madeuk verbode®).
„Wel", zei Desmond langzaam, ,,er zijn
werkeh'jk wel een paar dingen, die ik graag
zou willen weten. Waarvoor ben ik hier?.
Waarom liet u mij gisteravond volgen? Ho-e
wist u, nog voordat we naar Seven Kings
gingen, dat niet Barney den oudien Mackway-
te vermoord had? En ten slotte.
Hij hield op, vr.-ezend te overhaast te
zijn; maar toen waagde hij het:
„En ten slotte Nur-el-Din?"
De chef leunde achterover in zijn stoel en
lachte hartelijk
„Ik ben er zeker van, dat je je nu al opge-
lucht vo-elt, niet?" zei hij. To-en werd zijn ge-
zicht ernstig en hij: voegde er bij: „Je laat-
ste vraag is eeni antwoord op alle andere."
JJ bedoelt Nur-el-Din?" vroeg Desmond.
L)e chef knikte en' herhaalide:
„Nur-el-Din, ja. Daarvoor ben je hier,
daarvoor liet ik je gisteravond volgen, daar
om hij aarzelde even voor het volgende
woordlaten we zeggen veraaderstelde
ik (want in ons werk weten we zoo zelden
iets met zekerheid), dat onze vriend Barney
niets uit te staan had met den gewelddadigen
dood van dien arm-en ouden Maekwayte.
Nur-el-Din is het middelpunt, de kern, de
spil, waar alles om draait!"
De chef leunde over de tafel en Desmond
schoof zijn stoel dichterbij.
,„Er is maar een man; in de wereld, die, dit
zaalcje kan opknappen behalve iij1", begon
hij, „en dat is je broer Francis. Weet je waar
hij is, Okewood?"
„Hij sehreef mij- het laatst vanuit Athene",
antwoordde Desmond, „maar dat moet bijna
2 maanden geleden zijn!"
De chef lachte.
„Zijn tegenwoordig adres Is niet Athene",
zei hij, „als je't weten wilt, hij' d-ient ergens
bij een Duitschen staf ergens in de buurt
van Jeruzalem. Om die waarhei-d te zeggen',
ik weet wel, diat je niet erg gesteld bent op
ons werk en ik deed mijn best om je broer te
krijgen. Hij heeft zijn instructes en1 zoo gauw
als hij weg kan komen, zal hij dat doen.
Maar dat was mij niet gauw genoeg. Ik kon
alleen hem of jou gebruiken. En dus liet Ik
jou kom-en."
Hij zweeg en schraapte zijn keel. Des
mond staarde hem aan. Hij kon zijn oogen
nauwelijks gelooven. Die kalme, vastberaden
man was nu werkelijk in verlegenheid.
„Okewood", vervolgde de chef, „je weet,
onderzoek hiernaar zou o. i. niet misplaatat
zijn.
Dat de raad voor 36 leerlingen geen 1400
voor het vervolgonderwijs weaschte uit te
trekken, deed, waar wel tot net doen van cen
uitgaaf van 800 om een deet van die leerlin
gen van de openbare school in die gelegeu-
heid te stellen een paar uur in de week ond-er-
wijs in het Fransch te volgen, wel wat ei-
genaardig aan.
Bergen mag zich in deze niiet op 66n lijn
stellen met een Egmond-Binnen, mar men
liefst alles afschaft als- het geld kost. In ver-
schillende gemeenten in de oingeving, wij
noemen Schoorl en Koedijk, besloten- die ra-
den om dit onderwijs zelfs voor 10 leerlingen
nog te geven.
Wij kunnen het standpunt van den burge
meester, dat het onderwijs rijkszaak is en dat
wij dus in dezen- dte regeering: hebben te vol
gen, niet deelen en- wel om de eenvoudige,
door den heer Martin genoemdte reden, dat
wij daardoor de kinderen, die dit ondterwijs
thans behoeven, de dupe niet willen laten
worden. Wanneer wij d'esondanks meenen,
dat het raadsbesluit, om het vervolgonder
wijs op te heffen, een goed besluit is, dan is
het slechts, omdat rccds lang door deskundl-
gen op onderwijsgebied' is vastgesteld go-
worden, dat dit onderwijs verouderd is. Door
de subsidies van het Rijk warm de gterneen-
teu bij het geven van dit onderwijs, te zeer
aan ccn lecrplan verbonden. Nu het Rijk zich
van bet steunen van het Vervolgonderwijs
heeft teruggetrokken, zijn dte gemeenten' ia
het opstdlen van het leerplan, meer vrij,. En
met groote belangstelling hebben wij' kenuis
genomcn van de mededeelin-g van Mevrouw
lieijbroeck-d'Ancona. in de vergadering der
Vereeniging van Huisvrouwen, dat men in
sommige gemeenten reeds met succea poogt,
dit onderwijs door reorganisatie bij het Nij-
Verheidlsonderwijs in te deelen, in welk geval
de gemeente 65 pet. der kosten van- het Rijk
kan bekomen. Onze gemeente telt onder haar
inwoners een vooraanstaande, id® reeds vdor
jaren de noodzakelijkheid van't wijizigm van
het leerplan bij het Herha'linigsonderwijs bij
het Rijk heef-t bepleit, iemandi, die op het ge
bied van het Nijverheidsonderwijs een der
eerstcn in den lanlde is geweest.
Wij hopen, dat de gezondheid van' Me
vrouw Van Reenen-Voiter thans zoodanig
is, dat zij voor het inrichten van dit onderwijs
in overleg met de leerkrach-ten dte gewensclite
adviezen- zal kunnen geven.
Dat een onderwijsgekgeniheidi in deze rich-
ting voor de kinderen, die de Lagere School
hebben verlaten en geen verdler ondterwijs
meer ontvangen, in Bergen in het leven moet
worden geroepeii, is iets, waarvoor wij
stdli-g in dezen Raad een meerderheid ver-
wachten. Ook Volksondterwijs kan op dit
terreia mooi, opbouwend werk verrichten.
Wij hopm', dat het dit zal- doen.
Het was een goede gedachte van den Raad
om de verdienste van wijien Dr Van Pelt te
lieidenkcn door zijn naam aan een nieuw
aongelegde straat te verbinden.
De Raad deed ook goed door de wegen in
het Tuindorp naar de in Bergen wonende
en werkende stch-ildters te noemen. Hierdioor
werd ui-tgesproken, dat de gemeente het
waardeert, dat zij zich hier hebben gevestigd.
Bergen' heeft aan de schilders heel wat te
danker Door hun- werken en hun nationale
en interna lionale tentoonstellingen hebbien
zij veel aan het bekend wooden van Bergjen
bijgedrag
Ook in deze Raadszitting ontbrak het niet
aan momcnten-, waarin men poogde, elkander
uit politieke overwegingen versdiillende ver-
wij'tcn te doen en v-oor z.g. inconsequences
te stellen Toch leverde deze vergadtering,
vooral toen de heeren, nadat om kwart over
7 de beslissing inzake da gaskwestie was g<?-
vallen, weer om kwart over 8 bijeen waren
gekomen, wel het beeld van een' gezelsehap,
dat met elkander zal kunnen sammwerken.
Er vied toen meer een geesl te bespeuren,
waaruit de drang naar samenwerking naar
voren kwam dan- een mentaliteit, dte beoogde,
elkandeer een hak te zetten.'.
De heer Hoksbeijgen was Ibwendien hlijk-
bfaar niet iln dte slttemiming om ten strijde te
trdkken. Z-at hij1 bij de behandelmg van die
ga&kwesitie gereed, onii zijn tegemsitanders te
on-tmoeteni cii hun, zoo mogelijk, elk argument
uit de handen te si aan-, in de avondziitting zat
hii rustig een pijpje roofcenidl^ de discussites te
vial-gen, of ze hem nitet aangalngen.
Oofc de andere heeren hadden blijkbaar
door een goedten maalltijd aanvanlkellijlk: den
lust verloreni, om Its dilscussieerien.
Een drieitul voonstellen passeeraen a-lthans
zondter eenige bespnteking dte hamer van dien
voorziitter.
Later geraalkten de tongem edhlter^, dloteh in
meer gtemoedle'Mjkeni zin, zoodanig los, dat
wij vreesden, dat dte heeren, als v/ij Meveh
zitten. den volgenden- diag nog aan' het woord!
zouden zijh; waarom wij wijeelijk besloten,
hen maar in hum hu-istelijke besprekingen bijr
teen te laten, melt htet gtevolg, diat oolk zij toen
EpoedSg klaiar waren.
Wij! wemschen nog op deze pliaaitls krachtig
dat ik van eerlijk spreken houd en je zult dus
niet in de verkeerde veronderstelling zijn, dat
ik wil probeeren je te vleien."
Desmond maakte een beweging.
„Wacht even en laat me't even uitzeggen1",
ging de chef voort. „Wat we voor dit zaakje
noodig hebben, is een man van grooten moed
.en sterke zenuwen. Ja, en nu hebben we ke-
rels genoeg, die dat bezitten. Maar de man,
idien ik zoek, moet, behalve dat, een grondige
kennis hebben van Duitsch en van de Duit-
schers. En wanneer ik zeg grondige kennis,
dan bedoel ik daannee grondig zoo door en
door, dat hij, als het noodig is, een Duits-cher
kan zijn, Duitsch van denken, Duitsch kan
handelen. Ik hem mannen in mijn diens-t, die
voortreffelijk Duitsch kennen, en die zich
heelemaal in hun rol kunnen inleven. Maar
zij zijn nooit werkelijk op dte proef gesteld.
Niet een van hen heeft gedaan, wat jij en je
bro-er met zooveel succes volbraeht hebben.
Den eersten keer, dat ik je ontmoette, was j-e
juist uit Duitschland teruggekomen, na je
broer daar vandaan te hebben gehaald. Dat
ietnand weken' in' Duitschland leeft in oor-
logstijid en er veilig en wel weer uitkomt, is
een feit, dat bewijst, dat het jou en je broer
wel toevertrouwd is een van de moeilijkste en
neteligs-te opdrachten, die ik ooit heb moeten
geven te volbrengen. Francis is- niet hier. En
aaarom wilde ik jou er voor heben."
De chef zweeg een oogenblik, alsof hij
te steunen het streven van den heer Zeiler om
in Bergen de malaria tie bestrijden. Nu heb
Rijk dtt werk, waarvoor pao de noodige waar-
deeriinig hegon te kloiinlete, heeft losgekiten, is
dit absoluut noodig. Bergen heeft diaarbii te
groate Mangen. Dat men toch overall door-
dironigan worde van de noodizaktelijkheid1 van
de muggenverdelging. Men dliten't daaaidOor
eigen gezondheid en- die van zijn buren. Wij
zoudlen het dlan ook ten zeersiite toejuichen,
wanlneer van gemeenlteweige toestellen voor
het verdelgen van inuggen werden aamget-
schlaft en iehnand voor het reinigen- van boer-
derijten, varke-nshokken enz. beschikhaar werd
gesteld, ate dhartoe het verzoek igedaan weird1.
Kan het „Wiltltle Kruis" ito deze nitell het inh
tiatief nemem toit het oprichteh. van een oom-
missie die als ondetrdleel) van da afdeteling van
het ,,,Wit)te KruiS" dieze zaak kradhtig ter
h'and neemlti. Bergen, dat nagemoeg malaria-
vrij is, heefit er het grootste belang bij, dit
te blijven.
Prorineiaal Nienws
UIT BERGEN.
Door verschillende ingezetenen is bij de
Elide aangifte gedaan van vermissing van
ppen. Zoo worden bij Feld 21, bij Groene-
woud 8, bij Swaan 8 en bij- Min 3 kippen
vermist. Bij ondterzoek bleken de kippen in
het kippenh-ok of in de omniddtellijke nabij-
heid daarvan, begraven te zijn. Uit de spo-
rert is geeonstateerd dat men hier met een
hond te doen heeft. Het is de politic tot hed'en
niet mogen gelukken het bloeddorstige dier
op te sporen.
Op verzoek van de Autobusonderneming
Alkmaar en Omstreken is door Burgemees
ter en Wethouders de stand-pl aats bij den
Lindteboom ingetrokken en een nieuwe stand-
plaats verleend' aan de Stationsstraat, met
verbod tot het doorrijdea tot cafte „Duinver-
maak".
Zondag j.l. speelde B. S. V. II op het
terrein aan den Kerkedijk tegen D. T. V. en
wist met 4—2 te wihnen.
De overige wedstrijden gingen wegena af-
gekeurde terreinen niet dooir.
UTT OUDKARSPEL
Bij den heer van den Berg, even bulten
onze gemeente, zijn deze week ongeveer 30
jon-ge kippen gestolen.
UIT BROEK OP LANGEN'D-IJK.
De raadl verga-derde voltallig.
Ingekomen was de rekening over het per-
souenvervoer op de verbindingslijn Br-oek
Alkmaar van Mei 1922 tot Mei 1923.
Daaruit bleek dat de ontvangsten hebben
bedragen 23329,32 ka. Waar de garantie
1000 was, was er een saldo van
13329.3214.
Het marktbestuur stelde 100 beschikbaar
voor extra politietoezicht tijdens dte staking.
D-eze tegemoetkomin-g werd dankbaar aan-
vaard.
Na eenige bespreking werd) op voorstel' van
B. en W. besloten om de sluis niet voor vijf
jaar zooals de gewoonte is, doch voor 2 jaar
te verpachten, omdat B. en W. het niet aan-
durven om de sluisgelden voor vijf jaar vast
te sttellen.
Als gevolg van een vraag in de vorige
vergadering deelde de voorzitter mede, dat
dte brandslangen en o.pzetstukken voor de
brandkranen op de Dubbele buurt en het
Schapenland gereed zijn en een plaatsje ge-
vonden hebben in h-et raad'huis. Binnenkort
zal een en ander geprobeerd worden.
Bij de aan; dte orde stelling van de begroo
ting stelde de heer de Boer voor om 500
op de begrooting uit te trekken voor even-
tueele -productieve arbeid voor werkeloozen.
Na eenige bespreking werd hiertoe beslo
ten.
Wethouder Slot vroeg waarvoor de 500
was, die op de begrooting staat als- subsidie
aan werkeloozen.
De voorzitter deelde mede,. dat dit een ge
volg is van de aansluiting bij: het werkeloos-
heidsbesluit van de regeering.
De heer de Boer wilde uit bezuiniging de
f 200 voor de burgerwacht schrappen.
De heer Zuijdam achtte het v-oorthestaan
van deze instelling gewenscnt.
Bij een transportstaking b.v. is het ge-
makkelijk als men zoo iets bij de hand heeft.
Men heeft er meer aan dan aan die politie.
Het voorstel werd niet gesteund1 zoodat het
niet in stemming kwam.
De begrooting werd vastgesteld met een
ontvan-gst en uitgaaf van 79686.19 waarbij
gerekend is op 21568,40 aan plaatselijke
inkomstenbelasting.
De begrooting voor het burgerlijk armbe-
stuur werd goedgekeurd met een ontvangst
en uitgaaf van f 3802.37, waarbij1 gerekend
is op 1500 gemeentesubsidie.
Nadht de voorzitter nog mededteelde, dat
bij zijn afwezigheid als loco-burgemeester
r-esp. zullen optreden de heeren A. Glas of
R. Slot werd de vergadering gesl-oten.
iets overwoog. N
„Het is niiet de gewoonte, van welken
diens-t dan ook, O-kewoodi", zei hij, „om
iemand een zekeren- dood tegemoet te zenden.
Jij zit niet in dat kruiperige, kriewelige werk
van ons. Je bent een officier in hart en nie-
ren. Dit wou ik je nog zeggen, weet goed,
dat je volkomen vrij bent dlit aanbod van mij
hier op dit oogenblik af te slaan eni terug te
gaan naar Frankrijk, zonder diat ik een grein
minder van je denk.
„Zoudt u er mij iets meer van willen ver-
iellen?" vroeg Desmond.
„Het spijt mij, maar dat kan ik nielt, was
hot antwo-ord. „Ete mioeten maar twee men-
sdhen in 'it geheikn zijn, ik zelf- en de man,
die dteize op'dracht wil ondememten. Naltuur-
lijlk is't niet een zekeire dood. Wanneer je dte
zaak op je neemft, zal je leven dlikwijlls op het
spel staan,, maar diat is alles. Het zal een
vertwijfeld spel wordten tegen een verltwijlfel-
detn tqgenstandler. Begrijp je nu, waarom: ik
niiet wilde, d'at je zoudt (faiken, 'dat ik je
vleidte? Je hoo-fdi is niet gauw o-p hoi, diat
weet ik, maar ifc zou het efflendig vindtem het
geVoel te hebben, wanneer er iets ver
keerd1 uiffiep, dat je dhdhlt'hij heeft me
eerst opgekapid olm me er toe te brengen het
zaalcje aan te nelmlen-I"
Desimlon'dl deed twee of dirie diepe 'tlrteldcen'
aan zijn silgaret en liet haar iin het asdhbakje
valilein..
UIT NOORDSCHARWOUDE.
De Vrijz.-Dem. Kiesvereeniging besloot
een conmiissie van dri® personen te benoe-
men voor het samenstellen van een motie
tegen samenvoeging van gemeenten-.
De vergadering was van meening, dat
Broek dan in zijn hand! zal hebben om aide
gemeenschappellijke plannen tegen te werken,
dat aan de combinatie opheffing van- de open-
bare lagere school vastzit, dat elders gefole-
ken is, dat samenvoeging duurd-er uitkomt,
dat ook bij niet samenvoeging een even goede
samenwerking mogelijk is, dat haat en nijd
gezaaid zal worden, dat het mooie hoekje bij
de school voor dte vryzinn-igen behouden
moet blijven, enz.
Sommige leden waren voor samenvoeging
van 4, doch beslist tegen samenvoeging van
d-rie gemeenten.
Dc afd1. van den L. T. B. heeft voor haar
leden 30 pond koolzaad en 40 pond wortel-
zaadl, alles eigengeteeld, beschikbaar gesteld.
Besloten is door te gaan met den teett van
Deensch en -geel koolzaad en wortelzaad.
Voor rood koolzaad- werd het dtezen keer
niet noodig geacht.
Uit de Pers
De nooduitkeering aan de gemeenten.
De Gemeente-Stem schrijft:
De toestand van 's Rijks financien is
hoogst zorgelijk; met geen mogelijkheid kan
de begrooting voor 1924 in evenwieht wor
den gebracht, terwijl met eenige zekerheid
mag worden aangenomen, dat dit ook met
die voor 1925 niet mogelijk zal zijn. Krasse
maatregelen worden noodig geacht om het
land te behoeden voor de gevolgen van de
zen toestand. Vergelijken wij daarmede den
financieelen toestand van dte meeste gemeen
ten, dan staat het naar onze meening vast,
dat die vergelijking uitvalt ten gunste van
de gemeenten, uitzonderingen daargelaten.
Een vorig jaar is in tal van gemeenten over-
gegaan tot belastingverlaging. Wij hebben
daartegen toen gewaarschuwd1, maar, gaan
wij de berichten na die i-n de dagbladen voor-
komen omtrent de uitkomsten van de reke
ning 1922, dan zijn wij te zwaartillend ge
weest. Belangrijke overschotten zijn in tal
van gemeenten aanwezig, en sommige heb
ben deze zelfs niet noodig om de begrooting
voor 1924 (waarlop de nooduitkeering na-
tuurlijk niet meer voorkomt) sluitend te ma
ken.
Zonder meer dus nu dte Rijksuitkeering te
verhoogen, waardoor het tekoif op de
Staatsbegrooting nog belangrijk zou toene-
men, zou ons ongehoord toeschijnen. De
Rijksbelastingen zouden mogelijk dienen te
worden verhoogd1, terwijl het geenszins vast
zou staan; dat die der gemeenten door de
meerdere inkomsten zouden worden verlaagd,
zoodat de algemeene belastingdruk waar
schijnlijk nog zou toenemen. En dit kan nie-
mand wenschen noch verdedigen!
De motieven, waarop de nooduitkeering is
tot stand gekomen, schijnen ons ook niet
meer geheel geldende. Zij' waren, naar wij
meenen van tweeerlei aard: de waardedaling
van den gulden en de sedert 1897 aan de ge
meenten nieuw opgelegde verplich-tingen.
Wat de waardedaling van den gulden be-
treft, ontkend kan niet worden, dat tal van
voor de huishouding dter gemeente ooontbeer-
lij-ke benoodigdheden nog wel duurder in
priis zijn dan in 1914; maar de prijzen zijn
toch niet meer op dat peil, waarop zij zich
bevonden tijdens de voorbereiding van de
wet van 1921. Telkens kan men dan ook le-
zen, tot toelichtra-g op de uitkomsten van den
dienst van 1922, dat de meevallers mede aan
dezen toestand zijn te danken. Wordt daar-
nevens nu bedacht, dat diezelfde waardeda
ling van den gulden ook oorzaak is geweest
van eene verhooging van sommige ontvang
sten wij denken allereerst aan de inkom
stenbelasting dan kan het minstens twij-
felachtig worden genoemd, of deze waarde
daling thans nog -als een klemmend argu
ment door de gemeenten zou kunnen worden
aangevoerd voor het bekomen eener nooduit
keering.
En hoe staat het met de nieuwe uitgaven,
die aan de gemeenten zijn -opgelegd? Die
ziin er stellig nog en wij zullen daarop na-
der ingaan bij bespreking van vraag 2. Maar
hier denken wij toch ook aan het kenbaar ge-
maakte voornemen van de Regeering om de
Staatsz-org te vereenvoudigen en in te krim-
pen (Co-mmissie Kan-van Doorninck).
Wij zulien geen voorspellingen wagen,
noch verlangend uitspreken, maar wij ver-
trouwen er toch wel op, dat die voorgeno-
„Goed, ik zal1 het doen!" zei hij.
De Chef griioniiMe van genoegen.
„Bij Jupiiter riep hij uit, „iik wist well-,
dat je mijn mlan was!"
HOOFDSTUK VII.
Nur-el-Din.
De liefdle voor romantiek is eilgenlijlk al
leen die nobeler vormi van oieuwsgierigheid.
En er was iets i-n Desmond O-kewood's En-
l gelsdh-Iersche afkomst, dat hem graag het
avontuitrlijke dteed -olpzoekein. Hij1 bestond
eigenllijlk ui't twee mensohen, die voortdurend
miet ellklaar in strijd ware®, de Ier, vol van
zudht naar roimanttek, maar te indolerill om
die .op te zoeken en dte Engd'ischman, voor-
zichltig, maar steirfk en vol leyensfcracht, die
gevaar frotseerde ter wiMe van het gevaar
zellf.
Dieln mJor'gen noig was hij slecht gehu-
meurtl igtewees-t, oimidalt hij uifi zijn werk iln
Frankrijk was gehlaald, maar die boosheid
was nu glad verdSvemen. HSj' z&g iln dien
chef nu' alleen den toovenaar. die hem belt
rijk van avonturen zou omMuiten. Dea-
mond's oogen soh-ittertden van op-wimdilng,
toen de ander, hlijicbaar met groote voi-dloei-
ninig, een tweede sigarefte opsitak en begon
te spreken.
(Wo'-df vervolgd)
t
