MKmaarsche Gourant
Woensdag 21 Nov. a.s.
te ALKSflAAB
FEUILLETON.
De onzichtbare hand.
Voor uot piddtsou *foii
advertenties in andere
bladen is uw adres:
N.V, Boek- en Handelsdrukkerij
v.ti. Herms. COSTER ZOON,
Voofdam G 9,ALKMAAR.
Maandag 19 November.
Het xnes
Proyfticlaal nienws
UIT URSEM.
(Tengevolge van een misveretand1 la het
itweede gedeelte van dit verslag reeds Zater-
dag geplaatst.)
Raadszitting van 15 Nov. Alle ledien wa-
reii aanwezig.
Na voorlezing der notuien kwam a an de
orde een serie ingekomen stukken, die vlug
werden afgewerkt.
De outslagaanvrage van het hoofd der 0.
L. school tegen 31 Dec. a.s. hetwelk eervol
veileend werd, nadat de Burgemeester met
waardeerende woorden over aen betrokken
ambtenaar had1 uiitgeweid1.
Voorstel van B. en W. tot opheffing van't
vervolgonderwijs. Den heer Buis speet het,
dat voor dit onderwijs geen post op de be
grooting was uitgetrokken en hij hoopt, dat
in 1923 bijtijds met een cursus zou warden
aangevangen.
De heer Koopman appredeerde herha-
lingeonderwijs de heer Broertjjes vroeg,
waarom dit net vorige jaar niet gegeven was
Toen bestond er, aldus de voorzitter, niet
genoeg animo voor.
De heer Buis dacht met med'ewerking van
het hoofd der school, dat deze cursus geen
groote geldelijke offers zou vragen. B. en W.
waren bereid als het mogelijk was, nog dit
jaar een cursus te geven.
Aan den gemeenfce-peneesheer wilde men
thans een vaste .aanstelling geven.
De heer Koopman vond, dat dit niet ge
wenscht was; als de arts niet beviel, kon
men een anderen aanstellen. Dit voorstel
werd niet gesteund1, zoodat het voorstel van
B. en W. om den heer van Bodegonl voor
„vast" te benoemen, werd aangenomefi.
Oemeentebegrooting.
De heer Ruyter betreurde het, dat er geen
post voor werkverschaffing op de begrooting
was geplaatst.
De voorzitter antwoorde, dat dit ook zijn
aandacht had getrokken, maar adt twee jaar
geleden een scherpe critiek was uitgeoefend
over het toen uitgekeerde bedrag, daar 6n de
polder Ursem en de Raad zich op verschil-
lend standpunt plaatsten, en en was tusschen
deze beide lichamen nog geen overleg ge-
pleegdl
De heer Ruyter drong er op aan, zoo spoe-
dig mogelijk overleg tep legen; De heer Veld-
boer vond dit dez aak vooruitloopen, de heer
Koopman wenschte, dat er alsnog een post
voor uitgetrokken werd de heer Schaap zei -
de, dat het toen verrichte werk een te hoog be
drag eischte.
De heer van Diepen beweerde, dat er niets
voor gedaan was.
De heer Broertjes gaf te kennen, dat niet
alle toen' aangestelde menschen vaklui wa
ren en zeide, dat men niet uit het oog moest
verliezen, dat werkverschaffing gee a werk-
prestatie was.
De heer Ruyter beweerde, dat de schuld
deels bij den polder te zoeken was, daar het
toezicht niet in orde was.
De-voorzitter, diaarop het woord nemende,
amtwoordde, dat men de menschen niet eerst
honger moet laten lijden, voor men tot werk
verschaffing overgaat.
De heer Koopman wilde een bedrag be-
schikbaar stellen van 500 voor de werk-
loosheid, mocht het niet noodig blijken, dan
is dat een zegen voor do gemeente.
De heer Broertjes ondersteunde het voor
stel van Koopman, waarop dit door den
Raad werd aangenomen.
Voorstel van B. en W. om den gemeente-
veldwachter 75.woninghuur te laten be
tel aar, zoodat ten slotte vijf der zeven leden
veldwachter.
De heer Broertjes ondersteunde het voor
stel van den heer Ruyter, de voorzitter ge-
waagde van den ijver van den betrokken amb
tenaar, zoodat ten slote vijf der zeven leden
er voor waren, den veldwachter gratis te la
ten wonen.
Pensioenstorting.
De heer Broertjes opencte het debat. Hij
stelde voor dat de ambtenaren 5 pet. van het
pensioen zouden betalen en de gemeente 3Vg
pet, afgezien de storting voor de ongevalien-
wet.
De heer Broertjes ging met dit voorstel
mede de heer Koopman wilde 2/3 op de amb
tenaren verhalen, van de 15 pet. De voorzit.
te voerde aan, dat dit niet ging, in strijd;
met de wet, hetgeen door den vorigen spreker
te berde werd1 gebracht.
De heer Schaap stelde voor 3 pet. door
de ambtenaren te laten betalen.
De heeren Buis en Broertjes handhaafden
hun voorstel, dat van den heer Schaap werd
aangenomen.
De post van den eersten ambtenaar ter
secretarie.
De heer Koopman keurde niet goed, deze
post te schappen, ofsehoon het salaris van
den gemeeniteontvanger te reduceeren. De
burgemeester repliceerde hierop, waardoor de
leden alle tegelijk het woord wenschten te
voeren. De voorzitter riep de heeren tot de
orde.
De heer Broertjes kon niet meegaan met
heeren, die opnieuw een post hiervoor op de
begrooting wenschten te brengen; de heer
Buis was van hetzelfde gevoelen.
Daarop werd het voorstel aangenomen, de
ze post van de begrooting te senrappen, met
vijf tegen twee stemen, n.i. de heeren Ruyter
en Schaap.
De Marktvereeniging Ursem en Om-
strexen" meid Vrijuagavond een buitenge-
wone algemeene vergadmng in cafe-bijiman
Be Rustenburg.
De voorzitter opende deze bijeenkomst en
verzocht den secretaria de notuien voor te
lezen, die onveranderd werden goedgekeurd.
Daanta hield de voorzitter een rede, waar-
iq hij de oprichting van de vereemgmg be-
sprak; het eerste jaar van bloei en hoe nadien
net marktbednjf afnam en thans geheel tenet
was gegaan. Daarom bracht spr. hot be-
stuursvoorstel ter talel om de vereenig;ing! op
te neiien en te ontbindenhij, wees op het be-
paalde in art. 1702 van het Burgeriijk Wet-
boek.
Alle leden verklaarden accoord te gaan met
het voorstel.
Wijl nu het besluit tot ontbindiag geno^-
meni was en het bestuur ambtshalVe de
commissie van liquidatie vormt, werd aan de
vergadering medegedeeld, dat er een totale
scliuld is van 1000, tegenover wel'ke aan
baten in kas was 400 en het veilingsgebouw
met toebehooren ter waarde van ongeveer
100. Het tekort van pl-m. 500 zal vol-
gens art. 7 en art. 20 der statutea door de le
den pondspondsgewijze moeten worden aan-
gezuaverd'.
Met algemeene stenmen werd' besloten aan
alle leden een storting van 12 te vragen,
ten einde zekerheid te hebben de schuild te
voidoen. Bij1 voordeeligen verkoop zal het
resteerende aan de leden worden terugbe-
taald. Bij het bestuur kan men zich vervoe-
gen voor den koop van het veilingsgebouw,
het afmijntoestel, de bascule, enz., zoowel te
zamen als afzonderlijk.
De vergadering sprak de wauschelijkheid
uit, gezamcnlijk de landbouwprodiucten elders
ter marlct te brengen, evenals voorheen
De voorzitter beloofde dit in orde te bren
gen.
De rondvraag leverde niets op.
De voorzitter bractit een woord van dank
aan het bestuur, inzonderheid aan den secrte-
taris-penningmeester, voor alles wat- zij in het
belang der markt gedaan hadden en aan de
vergadering voor de kalme, zakelijke en zelfs
prettige wijze, waarop de besprekingen ge-
voerd waren. Hij sprak den wensch uit, dat,
ondanks de opheffing der vereeniging, den
land- en tuinbouw een goede toekomst tege-
moet moclit gaan.
UIT S1NT PANCRAS.
De Voetbalclub „Vrone" vexgadferde 16
November j.li tien huize van den heer H. Gev-
ritsen.
De voorzitter, de heer C. Kloosterboer,
opende de bijeenkomst en bracht den leden.
ondcr't oog, dat, hoewel't veel beter ging
dan vroegei", er toch nog enkele leden waren
die zich schuldig maaktui aan het iaten hoo-
ren van aanmerkingen ondierllng; en tegenover
den scheidsrechter Dat moesc niet meer
piaats hebbendaar zou de vereeniging en't
spel bij: winnen.
De Secretans, de heer R. Kodemeij, las de
notuien, wel'ke onveranderd werden goedge
keurd.
Medegedeeld werd, dat wederom 100
aandeelen van het renteloos voorschot was
uitgeloot. De schuld was d'aardoor tierugge-
bracht tot 195.
De voorzitter decide ook nog mede, dat de
heer Reitama bereid was met de Itedeu een-
maal per week en wel op Dinsdag de athle-
tiek te beoefehen, wat algemeen met instan-
ming werd vernomen, doch het bestuur stelde
als eiseh: geregelde opkomst en tiefst alien.
Als kasnazieners werden aaogewezen de
heeren P. Peei^boom en G. Pioeger.
Uit een aanbeveling van 5 personen werd
de heer W. Klomp met op 1 na algemeene
stenmen beuoemd tot lid van de elftal-com-
niissie.
Van de contributie werd 5 cent bestemd tot
het vormen van een reserve-kas, om de kos-
ten bij eventueele ingevallen te kunnen beta
len.
Bij de rondvraag werd bepaald, dat ook de
vrouwen van leden vrij. entree tot het terrein
hadden.
Ook stelde men voor, de scbuttiing beschik-
baar te stellen voor het plaatscn van annon-
ces.
Opgemerkt werd, dat een1 aaiwoerder niet
tijdig of in 't geheel niet beriicht kreeg van
veranderde opsteliing.
Aangedrongen werd op tijdig bericht zen-
den van niet mee te kunnen spelien en op ge-
zamcnlijk vertrekken der spelende elftallen,
waarna de voorzitter de bijeenkomst sloot.
Zou eindelijk orize veestp.pel van een harer
grootste kwalen verkfst worden?
Onze correspondent schrijft:
Onder leiding van den heer K. de Vink,
districts-veearts, is door den heer D. C. Booy
alhier een proef gegeven met een'middel ter
272. *S2S.
Hondsrd Vijf en Twintlgste Jaargang.
OP
SCHEI-VEEMARKT.
DE DIRECTEUR VAN HET MARIKT-
WEZEN TE ALKMAAR brengt ter alge
meene kennis, dat ter gelegenheid van de
SCHEI-VEEMARKT op WOENSDAG 21
NOVEMBER a.s. het vee, hetwelk men niet
per vaartuig naar de markt brengt, all een
aangevoerd mag worden langs den HEL-
DEKSOHE WEG, over de HEILOOER-
BR'UG of over de FRIESGHE BRUG.
Aanvoer van vee over de GEESTER-
BRUG, de EMMABRUG, de NIEUWLAN-
DERSlNGELBRUG of de ljeide RUSTIE-
KE VOETBRUGGEN is verboden.
Het vee over de Boompoortsbrug bij het
Zeglis naar de markt gebracht moet den weg
yolgen langs de Voormeer en de Bierkade,
over de Schermervlotbrug en langs dfe Ka-
naaldij'k naar de FRIESCHE BRUG.
Vaartuigen met voor de markt bestemd] vee
mogen gelost worden aan. de KANAALKA-
DE, de Havenmeester zal de ligplaatsen
aanwijzen.
Het vee langs dein Heldersche weg en
per vaartuig aangevoerd aan de Kanaarka-
de mag alleen naar de markt worden go
bracht over de KORTE NIEUWESLOOT
van de Handelskade af.
Bij de FRIESCHE BR., de HEILOOER-
BRUG en aan de KORTE NIEUWESLOOT
zal het aan te voeren vee door deskundigen
worden onderzocht en zal het verschuldigde
marktgeld moeten worden voldiaan.
In het algemeen mag men geen vee ter
markt brengen zander voorafgaand deskun-
dig onderzoek en betaling van het marktgeld;
v66r des morgens ZEVEN U'UR wordt geen
vee ter markt toegelaten.
Alkmaar, 12 November 1923.
De Directeur van het Marktwezen
voornoemd,
D. SCHENK.
(Nadrule verlboden.)
De zoet-glliknladiende, elegante dokter
trad uit zijn kamex iterug in de zijkamer,
waar Carr hem stond op te wachten.
Met 'a zachte, tevriedm stem zei hiji:
„Ik heb haar onderzocht; er valt alleen 'n
kleinen tumor !te constaiieeren, dien ik aan-
raad weg te laten nemen. Maar wie uw
vrouw wijsmaakte Carr schrikte even op
—i dat ze kaniker had, deed al heel dwaas. Ik
heb haar nu 'n leefwijze voorgeschreven. U
moet er voor zorgen, dat ze niet tobt. Ja, drie
guinjes...; dank u!"
Carr zat weer in zijn stoel en meteen1 vea>
scheen in' de deur, waaradhlter de dokter
was verdwenen, mevrouw Maxwell. Hij stond
op.
„Klaar?" vroeg hij!.
Zij: kwam dicht naar hem] toe en hem bij
de lapel van de jas grijpend, vroeg ze, ge-
jaagd:
Jolm', wat heeft hij gezegd?"
„Kailitni, kalm", zei hiji itroostend. „Hiji voted!
't vanzelfsprekend, dat ik je man was, om'
mee te begimnen, en verder dat wie je zou
Men' gdooven dat je kaniker bad, 'n idiooit
was. En voor de rest1, dat ik er voor waken
moest dat je niet zou tobben. Dus, 't is alles
in orde, meisje."
„Maar, John, John! maar... wat zeii hij
over de operatic?"
„Lief kind, maak je niet zenuwacbtig, van
'n operatic is evenmini sprake als van kan-
ker. Hij constateerde sledufcs 'n kleiteen tu
mor en dien ried bij, aan1 weg te laten nemen
maar, begrijp goed, noodzakelijk is't niet.
Dat is alles."
„Oh!" Met 'n diepe zudht van verlichitiug
viel ze in zijn armen. „Ik heb me zoo bang
gemaakt voor al die akellge messen en naal-
den, ik kan je niet zeggen boe!
„Kom, kom, nu geen angst meer, Leveling
nu neem ik je mee naar buis en jij zet gezel-
li:g 'thee voor mij. Kom
Hi} omhelsde haar en, de dCur open ma-
kend, traden baiden naar buiten.
De betrelkkingen Itusschen John 'Carr en
Arthur Maxwell's vrouw verkeerden in dat
stadium, waarin a'l'leen dte wei'MCnde loyau-
teit der vrouw ten opzicbte der rechtmatige
rech'ten van haar echltgenoot haar weerbield,
alsnog den onherroepel ijken sprong te doen.
Door Douglas Valentine.
(Schrijver van De man met den KXompvoet),
Geautoriseerde vertaling van W. E. P.
(Nadruk verboden).
31)
Aan de adhterzijde van het papier stond
een uitvoerige beschrijving van Nlur-eil-Din.
Desmond boog en ovehhandigde 'bet papier
aan de eigemares.
Madame moet mijte nederige verontschul'-
digimgen aannemen", stamdlde hij;, nauwe-
ll'ij'ks wetend wat bij zeide, zoo groot was zijn
verbazing, „mijin buis en miiin diensten zijn
geheel te uwer 'bescbiikking
„De andere brief was van Graaf Pletten-
baich, den adjudant van den Kroonprins, dien
u zeker ook wel kentvoegde de dan'seres
er bij met zach'te stem, terwijl zij' het pa-
piertje weer in het za'kboekje stopte en dit 'in
haar tasdi verborg. Toen zei ze, 'Desmond
schalksCh aanzteidl:
„Ben ik dan' zoo afstootend, dlaiti u me niet
graag in uw huis heeft
Zij zag er allehliefst uit. Haar zware bonf-
mantal was opengevallem en vertoondte den
walgevormden lials, die bruite afstak tegen
Arthur Maxwell was deelgenioot in de
zaak, door zijn vader opgerichthij was 'n
©title, teruggetrokken man en tieni jaren
ouder dan zijn vrouw. Carr daarenitegeo
was 'n rijk erfgenaam, van1 haar eigten leef-
tijd en heelemaal niet zwijgzaam1. Integen-
deel, hij, had iets jongensaditig overmoedigs
af en toe en hij' dreef brutaal den spot met
zijn kleitee of grootere zonden.
In het knusse salonnetjes van Maud,
waar die theeketel zong en de sehemerlamp 'n
stemming van vertrouwelijkheid wekte, zat
Carr naast Maud op de chesterfield en vroeg,
terwijl hij haar fijne hand' streelde:
„Wanneer neem je nu eindelijk je beslis-
sing, Maud? Zoo ban't moeilijk langer; 't
is.... 't haait cms naar beneden, 't bederft
ons voor elkaar. Wij, komen om in leugentjes.
Waarom niet openjlijk bekennen?"
Maud staaride naar de punt van haar
schoentje; als antwooxd schuddia ze alleen
maar haar hoofd.
„Maar, Maud, we beibben elkaar tech
lief, is t niet? Dat is toch zo6?"
Eindelijk antwoordde ze:
„Dat is z66, maar... ik heb angst, hoe dan
ook."
Angst, waaxvoor Jij moet alleen maar
dien eersten stap wagen, Maud, en dan
dienzeifden dag zijn we ook in Parijs en zes
maanden later geirouwd. En wat dien angst
betreft, ben1 je niet banger om verder ite le-
ven, zooals je nu doiet, onbemind, niet ver-
tioeteld, ongetioost, terwijl je slechts met
mij, behoeft le gaan om voor die rest van je
leven nooit meer angst te voelen?"
Zij kni'kte, maar haar blik bleef afwezig.
Ik denk wel, dat ik er tee zal komen,
John...' ik moet... je hebt geilijk. Maar op 't
oogenblik is 't mij:, alsof het met me mee-
dragen van 'n pijn, door zekere ziekte ven
oorzaakt, mij gemakkdijker valt dan het mes
toe te laten, dat geneziing bnengt. Ik weet
niet of je me geheel begrijpt?"
„Misschien wel", zei hij zuchtend, ,yteg
me eens, is er veel onbelhagelijks den' laat-
s'ten tijd?"
„Juist, dht 'is 'it woord: onbehagelijks... ja,
dat is er. Natuurlijk slaat Arthur mij' niet,
is niet ruw of dronken, maar hij: ©pent nau-
welijks zijte mondi en is bij: eenmaal, thuis,
dan leven we als omaer "m druk. Hij1 'bnengt
wierk mee van zijn kantoor en van af het
middagmaal tot den volgenden morgen, aan
't otetbijt', menk ik niets van hem. Eerat dacht
ik, dat er zakenmoeilijkheden waren, maar
toen ik er naar vroeg, omtkende hij."
Carr lei zijn aim inniger om haar, been en
zei
„Hoe <Tenlk jij nu wel, dat ik die dingen
vind, die jij mij veftelt? Ik heb over mezelf
en over mijn verlangen naar jou zoo weinig
mogelijk als maar kon gesproken, maar dit
kan ik loch niet verdragen. Het bindert mij'
gruwelijk te moeten denken aan jou in diite
eenzame avonduren met Maxwell's persoon
ails 'n beklemming bij' je. Nteen, lieve Maud,
neen, je moest't mes er in zetten."
't Mies?"
,,'t Was jouw beeld, Maud, maar kus mij
nu maar liever en zeg dat't gebemit."
Zij verzette zich maar Carr hidld haar in
zijn armen' 'en beiaen voelden Clkanders tieiere
nabij'heidl; zij ook otedervond 'n voldoening
in zijn liefde, waarvan ze ook volkomen ze
ker was. En Arthur, was wel heel saai en,
heel benauwend den laatsten tijd...
A'ls van ze'lf werden nu ook de zaken ge-
regeld. Dee dag na morgen zou zij 'it buiS
verlaten, zoodra haar echtgenoot naar zijn
kantoor was vertroidcen. Zij zouden; samen
per auto naar Croydbn gaan, vamwaar 'n
vliegmachine hen naar Parijs zou brengen.
Voor haar man zou zij 'n brief achteriaten,
waarin zij; eenvoudig, maar duidelijk miee-
deelde, dat ze met Carr was weggereisd en
nooit meer zou terugkraen.
Toen Carr aanstalten maakte om te ver
trekken', stond ze opgewonden v66r hem.
„Johnik zal nu it mes er in zetten, boor
„Lieveling!" riep Wj uit en voorzag zidi-
zelf van de noodige kussen.
Eenige uren later zat ze tegenover haar
echtgemoot aan tafel. De conversatie was a's
gewoonlij'k uiterst gerekt. En toch, ondanks
de verveling, moest ze voortdumid denken
aan 't briefje, dat hem zou wachten, na 'n
vermoeienden dag van arbeid. Zij' kon zich
niet precies voorsMIen, hoc alles zou wor
den. Mlisschien zou hij haar alleen maar
missen als de vrouw, die nu eenmaal tegen
over hem aan tafel zat, zooals men 'n eigen
rneubel in zijn kamer kan missen. En hij
zou, evenals ook nu, zich opsluiten' met de
eigen1 gedadi'ten en haar spoedig vengetei,
evenals hij haar nu ©ok geheel vergat. Mis-
schieni was haar afwezigheid juist gemalckei-
lij'k voor hem; missch'ien was' 't een opluch-
ting...
Hij opende de deur voor haar, toen zij van
tafel opstond.
„Goeie nachlt", zei ze, toen ze langs hem
ging.
„Goeie nadht," klonfc't mat 'teriig.
{Wordt vervdltfii.)
de V-vonnig uitgesneden. wit zijden blouse.
Haar mond was volmaakt mooi, de bovend'ip
liet even' de schi'tterend witle tandlen zien.
Voor Desmond haar vnaag kon beanltwoor-
den', wanneer temninste anitwioord vereischt
werd, was 'haar stemming al weer vemnderd.
Ziji stak haar hand uit, een' klein 'bruin handL
je, en legde die op zijn schouden, terwijl zij'
hem smeekend aankeek.
„U zult me heschermen", zei ze meti zadite
stem, „ik kan dliii gejaagae leveni niet ven
dragen. Van alle fcanten' brengen: ze me in
het nauw, en ik hen hang, ik hen zoo vreese^
lijk bang. Beloof mij', dat u me zult besdher-
m'en
Desmond staarde haar hulpeloos ite de
smeeksnde oogen. Wat zij vroeg was onmo-
gelijk, dat wist hij, maar hij was offider,
geen polilieman, zei; hiji bij zichzel'f en inwen-
dig verwensch'te hij den chef, die hem in
zoo'n vervelend parkab gebracht had. Vrien-
delijk zei hij; tot Nur-el-Din:
,,Vertelt u mij: leens, wat er gebeurd :is, dat
u zoo angstig heeft igemaakt? Wie aditer-
volgt u steeds? De politic?"
Met een veradbtelijk gebaar itteofc ziji. haar
band terug.
„Bahzei ze bitter. ,,'Voior de politie ben
ik niet bang!"
Toen staarde zij peinzend een tijdlang
naar de doovende votekm in dien baard.
„Mij:n beele leven is een worsteling ge-
weest" ging zij na een poos voort, ,jaerst met
den honger, teen meti de merischen, toen met
die pblltie. Ik ben gewoon aan: een moeilijk
leven. Neen, de politie is het niet!"
„Wie lis bet dan?" vroeg Desmond, die
er nu niets meer van hegneep.
Nur-el-'Din liet haar bliik even op zijn ge-
laat rusten.
„,U heeft eetiijke oogen", zd ze, „uw oogen
zijte niet Duiitsch.... vergeef teiii bet is niet'
mijn bedoeliing uw ras te beleedigen... Ik be-
dpel, ze zijn and!ers dan die van de meesten
uwer. Missch'ien zullen uw oogen mij er nog
eens toe brengen uw vnaag te beautwoorden.
Maar nu ken ik u nog niet genoeg!"
Plotselingi bnak zij af en schuddte het
hoofd.
„Ik ben zoo moe", zudhtte zij en haar aan-
mati'gende itoon keerde terug, ,,1'aat de oude
meid mij mijn1 kamer wijzen. Ik zal omi een
uur met u dieijeuneeren.'*
Desmond boog en ging de hall in om dte
huishoudst'er te roepen. Dte oude Martha
schuiifteldle weg met he:t meisje, en 'Desmond
bleef adhiter, met nietsziende oogen in het
vuur starend. Hij was Zich' bewust van een
gevoel van vreugdte, niteitegenstaande zijin
groote vermoeidhteid en daperigheid. E>it
meisje met haar kcninklijke houdinig,* haar
Nwanderlijke stemmingm, haar vlammmdem
hartstocht interesseerde hem geweldig. Als
zij het jacbtwiild was, wel, dan was de jadnt
de moeite waard Maar wat zou htetl einde
zijn? Een omdeelbaar oogenblik zag
hij als in een visioen dat teere, aanhanke-
lijke wezentje tegen een' muur siiaand tegen
over een rij gericbte geweren...
Toen zag hij weer in gedlaChten den oudten
Maekwayte dood liggen op het portaal in
het huis in Seven Kings. Hlad dfilt1 teere meis
je die afs'chuwelij'ke daad bedireven?
Zou ten slotte het eind van zijn opdiraicbt
zijn haar voor het vuurpieloton te brengen?
En de inwendige stent van zijn geweten ante
woordde: „Ja!'dat is het dotel waarvoor je
hier gekomcn bent."
De oude Martha kwam de trap afsltbmme^
ten. Desmond dep haar, zich bijtijete herin-
nerendi dat bij: nog niet wist waar zijn slaap-
kamer was.
„Wil je me .even worgaan naar mijn slaap-
kamter, Martha?" zei bi}r „ik vmu even ze
ker weten dat de lakens niet vo'chtig zijn."
Met die woordeni draaide hij dte lamp op
tafel uit en volgde de oudte vrouw naar ha
ven.
HOOFDSTUK XII.
In „Mitt House?'.
In een van' Basil Bellward's keurige blauw
gebloemda zijden pyama's lag Desmond in
voorkoming van mond- en klauwzeer. De
heer Booy, oud 78 jaren, beweert het middel
reeds gedurende 54 jaren te bezitten em hoe
wel herhaaldelijk door hem is getracht, het
zelfde toegepast en bewezen te verkrijigen,
stuitte hij steeds op wantrouwen.
Totdlat hij van't voorjaar het weer eens
probeerde door getuigschriften welke hij van
uit Duitschland in zijn bezit had, aan den
Commissaris der Koningin op te zenden.
Deze op zijn beurt verwees de zaak naar de
Hollandsche Maatschappij van Landbouw
en zoo werd de zaak in bespreking gebracht
met als resultaat, dat als de heer Booij
koeien voor de proefneming machtig kon
worden, het de aandacht van de betrokken
autoriteiten zou hebben, en zij de resultaten
zouden gadeslaan,
Veel tot het slagen dezer zaak, heeft de
interesse van de burgemeester dezer gemeen
te, den heer Jb. Kroonenburg, die terdege
het belang hiervan imzag, hieraan toege-
daan. Als lid der Permamente Land- en
Tuinbouw-commissie, heeft hij het reedls in
Februari '23 in die betrokken commissie ter
sprake gebracht en steeds waar het noodig
was den heer Booy met de noodige voorlich-
ting geholpen.
Totdat eindelijk den heer Tjade Koelemeij
Sr. alhier de zaak ter oore kwam, die den
heer Booy verlof gaf, zijn middel op zes
koeien toe te passen.
Het ingeven der medicijneni had' piaats op
27, 28 en 29 October j.l. terwijl op 2 Novem
ber d. a. v. drie der koeien werden overge-
bracht naar den stal van Tjade Koelemeij Jr.,
alwaar zes koeien lijdende zij-fi aan mond- en
klauwzeer, en op welken datum twee dier be-
handelde koeien door den districts-veearts
den heer K. de Vink te Alkmaar smetstof
werd toegediemd, het derde dier gewoon met
het besmette voeder werd gevoed Ook de
drie koeien, op den stal van den heer Koe
lemeij Sr. achterbleven, ontvimgem besmet
voedsel uit den stal van zijn zoon.
Merkwaardige resultaten werden bereikt,
o. a.
1. na de behamdelimg door Booy leefden
de koeien als het ware op, gaven tot 2 liter
per dag meer melk, en zelfs een koe kwam
van nog geen 3 op ruim 8 liter per etmaal.
2. Na ruim drie dagen begimnen de
beesten de gewone teekenen van
mond- en1 klauwzeer te geven, zoodat
men had kunnen verwachten, dat het
voorbehoedmiddel niet dueltreffend zou zijn
geweest, de dieren bleven echter kernge-
zond, voerden bij voortduring uitstekend en
verminderden dan ook absoluut niet in het
geven der melk. Het geleek er op, dat de
ziekte uitbrak, echter dadelijk bij het optre-
den ook weer verdween, zonder de dieren
ook maar het geringste letsel zelfs te hebben
kunnen veroorzaken, wat blijkt uit het niet
minder geven der melk, den glamzemden
huid, en het uiterlijk toonen van alle teeke
nen van een volkomen gezondheid1.
Als men nagaat, dat de toegediend'e smet
stof afgenomen werd uit een gesloten blaar
van een tweejarig rumd, waarbij zoo juist de
gevreesde ziekte was uitgebroken, en men
weet, dat de koeien van den heer Koelemeij
alien ook tweejarige dieren zijn, derhalve op
een leeftijd, waarbij ze voor de ziekte het
meest ontvankelijk zijn, terwijl bovendiem het
ingeven der medicijnen reed's op den tweeden
dag geschiedde met de hulp van den zoon
van Koelemeij, die op zijn stal de ziekte
reeds had, waardoor men veilig mag aan-
nemen dat diens kleeren besmet waren, mag
voorzeker worden getuigd, dat de proefne
ming boven alle verwachting is geslaagd; en
zal ongetwijfeld het verdere verloop moeten
zijn, het middel op groote schaal te herhalem,
waardoor groote kans bestaat, dat door het
middel van den heer Booy de gevreesde ziek
te zal kunnen worden bestredem en hierdoor
een d'er grootste weldaden aan den veesta-
pel worden bewezen.
En zoo was thans 16 November de dis
tricts-veearts aanwezig om de resultatem van
de proefneming te constateeren, doch kon
hier de toezegging niet geven dat het middel
werkelijk gaf, omryden er uiterlijk eenige
blaasjes zichtbaar waren geweest, al was
het dan ook voor een paar dagen. Evenwel
kon het gezonde uiterlijk en het betere melk
geven niet ontkent worden.
Naar de heer Booy meedeelde was deze
weinige blaasuitelag te vergelijken met de
uitslag der vckxinatie tegen pokken op men
schen. Ook daar komen op den bovenarm
nog eenige verschijnselen, terwijl ze toch
Bellward's bed in diens weelderig imgeridilte
Slaapkamer. Hij1 dlrotek met langzame teug1-
jes zijn morigenk'offie, en bestudeerde met ge-
spannen aandadit een vei blauwachtig pa
pier. Verschiil'lende piapieran lagen op het
dek'bed verspreid. Aan' het hoo-fdeinde van
het bed stond een mooi shiaraton bureau, get-
©pend.
Mr.. Bellward had ziich, zooals de Fransch-
man dat uiitdirukt, niets ontzegd. Zijn Sl'aap^
kamer was met veel smnak gemeuheld. Het
meubilair was van mahoenihout, ieder meu-
belstu'k met zong gdkozen, e'n het 'cretonne van
gordijnen en1 stod'en was vroolijk en smiaak-
vol. Een zeer Puime kleerkast was 'in dten
muur imgeb'O'uwdi, en bij onderzoek had Des
mond er een ui'tgebreiae colleotie coStuums
van allerlei soont in gevonden, a'lte zoo goed
als niieuw en met den naam erin van een be-
roemdien kleermaker van Oorkslireet.
Een vroolijk bliokkenvuurtje knetterde ite'
den open iraard en het was lekker warm in
de kamer. De koffie van de oude Martha' was
uiltstekend ien Desmond: zag met spijlt dat de
fclok op den sChioorsteenimatetieil kwairt voor
iwaalf wees. «Hijl vod'de zi'dh' zoo bdhagelijk
in mr. Bellward's heerlijke bed! Maar 'toen
hij dacht aan dten lunch, dfe hem wachiite
om teen uur, hij alleen tegenover Nur-tel-Diini,
klaatde zijn gezicht weer op. Eigenlij'k was
het 'toch' niet zoo heel naar am op te Staan
("Wordt vervolgd)
Schei-Veemarkt
