Alkmaarsclie Couran)
Brieves uit BerlQn.
N.V, Boek- en SSnnilelsilrukkerij
v.h. Herns. COSIER ZOON,
Vergadering van den Semeenteraad.
EEUILLETON.
De onzicftthar® band,
Vocrdam C 9,ALKMAAR,
Maandag 26 November.
Hit Bnze Staatsmachine.
Ho. 278 1528
Hontierd Vljf en Iwintigsta Jaargang,
De Burgemeester van Alkmaar roept de
leden van den Gemeenteraad op ter bijwo-
ning eener vergadering op
DONDERDAG 29 NOVEMBER 1923,
nam. 1 uur,
ten einde te beraadslagen en te besluiten om-
trent de hieronder vermelde punten.
De Burgemeester,
WENDELAAR.
Alkmaar, 24 November 1923.
1. Vaststelling van de-notulen der vorige
vergadering. Mededeelingen. Ingeko-
men stukken.
2. Benoeming van personeel aan de scholen
voor nijverheidsonderwijs. (bijl. nrs.
181, 183 en 19:6).
3. Idem van een ondferwijzeres bij het ver-
volg-onderwijs (bijl. nr. 183).
4. Idem van een tijdelijk leerares aan- het
gyrtinasium (bijl. nr. 185).
5. Idem van tijdelijk personeel aan de han-
delssdiolen (bijl. nr. 190).
6. Voorloopige vaststelling der gemeentere-
kening, dienst 1922( bijl. nr. 185).
7. Voorstel inzake exploitatie van een door-
loopenden Zondags- en nachtdienst bij
het plaatselijk telefoonnet (bijl. nr. 187).
8. Idem inzake gedeeltelijke demping van.
de Zandersloot (bijl. nr. 191).
9. Idem inzake vaststelling van een veror-
dening op de veemarkten (bijl. nr. 193).
10. .Idem inzake aanvaarding concessie leve
ring gas in de gemeente Bergen (bijl. nr.
193).
11. Idem inzake verplaatsing Accijnstoren
bijl. nr. 194).
12. Idem inzake verko-op bouwterrein aan
den Baansingel (bijl. nr. 195).
13. Idem inzake uitbreiding der school voor
buitengewoon lager ondienvijs (bijl. nr.
197).
14. Idem inzake invoering van georganiseerd
over leg met het gemeente-personeel (bijl.
nr. 200, zia ook bijl. nr. 127)..
15. Idem inzake regeling salarissen perso
neel nijverheidsonderwijs (bijl. nr. 201).
16. Idem inzake ontbinding huurovereen-
komst met de N.V. Alkmaarsch Veem
(bijl. nr. 179).
17. Idem inzake wijziging loonregeling
wdfklieden (bijl. nr. 180).
18. Idem tot aanvaarding schenking grond
a/d Ndeuwlandersingei (bijl. nr. 184).
19. Voorstel tot het gevea van1 namen aan
straten (bijl. nr. 188).
20. Idem tot het toekennen van vergoeding
voor het geven van onderwijs buiten den
fewonen schooltijd (bijl. nr. 189).
dem inzake regeling bezoldiging perso
neel vervolgonderwijs (bijl. nr. 198).
22. Idem tot toekenning van een1 toelage ter
tegemoetkoming in de onderhoudskosten
van den molen „De Groot" (bijl. nr.
199).
23. a. Rekening Ver. voor gezinsverpleging
over 1922 (bijl. nr. 203).
b. Sup-pi. begrooting en rekening nala-
tenschap mevr. v. d Odrd over 1921
(bijl. nr. 205).
c. Begrooting en rekening idem over
1922 (bijl. nr. 204).
d. Begrooting idem voor 1923 (bijl. nr.
206).
e. Begrooting idem voor 1924 (bijl. nr.
207).
24. Voorstel inzake jaarweddenregeling con
cierge gymnasium (bijl. nr. 208).
25. Goedkeuring reglement van orde voor de
vergaderingen van Burgemeester en Wet-
houders (bijl. nr. 209., zie ook bijl. nr.
100).
26. Behandeling bezwaarschriften en be-
roepschriften inzake belastingen (bijl.
XXVIII, XXIX en XXX).
Stool en kunst in het nieuwe Ruslond.
(Onze Bei'lij'nsche correspondent zendt ons
van zijn Russisdhe strudiereis het vervolg van
zijn verslag.)
No. 102.
Nlooiiti en nergems heeft in een groot nijk
de staat zoo absolute miadit uitgeoeffenld als
in Sovjet-Rusfljand. H'iji bevebl-t en -tegan dlat
woord 'bestaat geen verzfet. Juiisit toen ilk id
MoSkou was, bsleefde men daar een sJlaaMje
van. TkotSki'heeft de aanschouwdJijikje gdij1-
kennia van de „schaar" uitgevonden: debeide
messen, zegt hij, sted'letn de bende grond- en
hoofdelementen van het Russiisdhe econamh
sche leven voor, de landbouw en de induc-
trieele produdtie miaaar, wervolgt hij, ter-
wij-1 'deze bei-dfe eigenlijk dkaar bfehoorden to
bedfekken 'of tenmdnsHle ltd nadferen, dreiigen ze
Door Douglas Valentine.
(Schrijver van De mm met den Klompvoet).
Gmrtoriseerde vertaling van W. E. P
(Nadru'k verboden)
36)
„Zij heeft hefel1 weinlig vrienden van goe-
dfen naiam," vervolgde Mortimer waer, „ver-
borgen als ze zidh moot hiotudiem, kan ze niiet
ved omgaan melt haar oude meddwerkens,
Mowbury en Lazarra en mm Malpllaquet
u begrijipt naituurfijk wle ik bedbel. Ik weet,
diat zij een' zeer grondiige aanbevdiing voor u
heeft, dus ik dla'oht natuurlijkenfin, het
doet er ook niiat itoel'
'Hij sitond' icp en staJk zijn hand uit.
„Tot ziees, mijnheef BellHwardl, u zuilt wd
gauw van mijl hioorem. U heeft hiier eeni go-
zellig villlatje, dlaltl moet ik zeggrn, en alles
even1 smaakvol. Ik vtind die kussens bijzondiar
aaidig."
Het bleed! vloog Desmond1 niaar't >gd'aiat
en hij: boog zi'dh' voorovor, lcwasi die fcussems
bekijkend, am zijn verlegenhdd tie verber-
gen.
„Ze zijn niet kwaad," sprat hij toen, ,^k
heb za bitf Hamodi pm.dfciAP,
zach hoe langer hoe vender van elkaar te ver-
wijdtercn. De: sdiaar gaat niet didit, ze blijiflt
open en mist zoo haar zin en died. De pnj-
zc® der landbo uwprcductcn Mijven gehanid-
iiaafid of dalOn de indhuiriede pinodhcten
ech'tier woaxldn steeds duurder. De boar, diie
de bevoiking die voedingsimiddlelen levert Ikan
voor den opibnengisti siteeds minder- koopen.
Dat moet tot ongezonde toestandenl voeren.
Dus gdbood de ataachtiige staat op ze-
keren dag, de pbijren van verschillenae lh-
duStrieproaucllen :aan wdker vei-vaardiging
hij zdf mliddellliijik Of onmi'd!ddll!ijtk aancteel
heefiii, bijna 40 pOt. te vedlagen.
lAlgemeene veitjijo'terimg din de zaJkcnweieldl
De parlticuliere omdesmemingen kondfen niet
anders dben, 'dlan het voo'rfbceld: van den
staat volgen"; velcn van hen overleven dit
edhter niet en gaan faiili'ilet. „Onaangenamie
nevenverschijlnsdbn", zeker miaar, z^gt de
regeering, het is nioiodlzakelijk.voor hat alge-
■meen wdzijn, de beide messanl van de
sohaar schijnen elkaar te naderen.
Zoo 'heefti de sovjet-staat op Jt 'gebiedi dler
kunst zijln madh'twoordbn get^irokeM'. Steeds
gold als opperste, met onver'biddbllijkie ge-
strengheid' gdhandhaafd gebod hot: recht van
dfe algemeenlheid, waarvoor het redht van het
individu buiigen1 modt. De kunstaangdlegeto-
heden, dat moet erkend wotiden, hebben van
de omwenteling in November 1917 af een
bdangdijke rot gespedd. Ze wairen en zijn
geen' „bijzaak", die men' that sleepen, als men
ze niet geheel verwiaarioost, nraiar haar on-
schatbare waarde voor de volksbeschaving is
daddijk erkend en hlaah belangem werddn1
mieit zo'ig behabliigd. Andfeno Handen hdbben
in gelukkigor tijde® een slodhter voorbeeM
gegeven. In het nieuwe Rusland heeft mten,
ook als die drakerste wolken den hemd ver-
dudstjerden, geen oogehbliik vergelien, wat een
staat die zich zijln 'verantwoorddlijMreiidi jbet-
wust is, aan idle kunst venschuMgd' is.
-Wat op dit uitgekd'de geibiod tot stand
kwam, is voor een groot gededte aan db en-
ergie en het 'belfeid1 van- Lunaitschanki te dan-
ken'. Maar de „volksoommjis®aris voot vdlksn
veriich'ting en belschaving" zou nliet zooveel
suicoes van zijn work beleefd hebben, ais niet
bij de revoilutionnaire beweging die geesite-
liiikie en die miatertede idealen op een gdijfk
pllan 'hadden gestaan. Niet alia revOluties in
<ia wereldgesduodanis zijn zoo ver gpgaian
de Duhsche lomweajteling van 1918 is b.v.
geheel ondiergiegaanin materilaeilie vriagen.
Tegelijk- met I'andgoederen en iabiiefcen
werdem db vele kunsltschatten, waaraan het
land zoo rijk is tot staatshezit verkilaard. Mien
moet zich' deze ingrijpendle veraindeningen
edhter niet te sdhematisch voorstellen. Men
ondesnscheidt verschilende vaniiainten, afwij^
kingea, nuanoeeningen yan het prindpe. Hoe
de verhoudtngen zi'di zes jaar geledea igefor-
meerd hebben is trouwens niet gemakkelijk uit
te maken. Men kan weken lang vragen en xor-
schen', en kornt er toch' niet adhter, welke be-
'feekenis in dien did aan het begrip eigendoim
werd gehedrt. Theoretisch was diiit begrip
well; afges'djaft, maar lindertd'aad leefdexu res-
ten ewan nog voont. Na al'leb, wat men ge-
hoord had1, m'oest men 'galowen, dat vea'-
sdheidene 'kunstverzamelingen plotsdiinig al-
gemeen bezit geworden waren. Maardaar-
van as reeds geen sprake.
In vele gevallen word deze weg wdll inge-
slagen, voo-ral wannicer het om zeer uiitgei-'
breide verzameliingen ging, die needs vnoeger
een' eenigszins museumachtiig karakter droe-
gen, of ook wannoer er stukken van: amorme
waarde oudler waren. Daamaaet- Wleef jinr
tuschen een aanzienlijk gedbelte in partdou-
lier bezit. De knappe kunsthistoriicus Efros,
die in Lumatecharski's minisferie wenkt en te-
samien met den sdhilder en sohrijyer Igor
Grabar en de vrouW van Tno'tsfcii toezldht
houdt op de museum-MPorwerpeTi, vertdlidle
mij', dat men in Petersburg bijna 300, in Mos-
kou zelfs ongeveer 500 kunstverzamelingen,
na ze geinvmitaniseerd, en geregistheerdi tie
'hebben, ruStig in handdn van die oude partis
cuMlere eigen'aars had geHaten. De 'bezitters
'kunnen zelfe stukken1 uit hun xerzameliing
verkoopen, maar de staat mioei1 hfermede in
keninis igeiSteld wooden, om te weiten, in wiens
handen deze voorwerpen nu overgaan en om
het verdtvijnen over de .gremzen van waarde-
volle wtertcen te verfiiiindmien. Hier had dds
absoluut geen oniteigenihg plaats. Maar de
controle, die in het belanig van' het algemieeh
ligt, werdi doorge^^oeId' en meni voellti een
gitoot respect voor den kalbssalien arbeild!, die
hierbij' geteveTd is.
if-fet sdhijht deilhalve, dat men principled
alio kleinzielig gedbe will1 verraijden.
Bij de kostbaarste voorwerpen greepi men
edhter onvoorwaatddijfc toe. Niet alleeni bij
sdhilderijen of bedldh'ouwwerk.
Ik zal een voodbeeld geven. Er bevonden
zich in haodien van piarM'CuO'iere liefhebber®
o.a. kos'telijlke oude muziekinstrumienifien.
Waarom, vrtteg de staat moeten deze won-
derschoone en eddle meesterstukken in ver-
borgen' hOeicea rustteni, zoodbt slechts eeni
fcleioe kriwg van menstihen vreugdie daarvan
tbeleven'! Is het niet mooier, als men ze de
beste musid ter besdhikking sltelt >opidat,Zif in
Hij geleidde Mortimer naar dfe voordeur
en keek hem na, ttrwijil hij den lrorten oprd
afl'iep en het tuinhekje uiii dien weg opgiqg.
Hi} voelde zidh n'iets op zijn gemalk en ging
de eetkamer binnen, daikend daar Nur-el-
Din te vimdleij. Maar dfe oude huishoudlSter
was er allleen, bezig die Itaffel af te ruirnen.
„Als u naar de juffrouw zoekt, menieer",
zei ou'dte Martha,, „dlie is uit!"
„0!" zei Desmond met 'een zweem van te-
lcurstelting in zijn stem, „zou zij tegen de
thee weer 'thuis zijn
)rZe komt heelemaal niet weer iteruig", ant-
- wioordde de oude vrauw. „Ze vroeg me u te
zeggen, dat ze hier niet Icon 'blijven, mijn-
heer. En ze won ook niet, dat ik u zou sto-
ren."
„Maar heeft ze dan geen brief of zoo voor
mij adhitergelaten?" vroeg Desm'ond.
„Neen, mieneeir", antwioorddle Martha, het
tafelllaken opvouwend.
WiegDesmond staarde onthmtst naar den
natten tuin met het onaangename gevoel, dat
hij in zijn pl'icht whs' tekort gesdhoten.
HOOFDSTUK XIII.
Wat Shakespeards werken verborgen hielden.
In een zeer mismoedige stemming 'keerdfe
IxWond naar de biblMhfeek tierug. Toen hij
de hall doorliep, viel hem op, hoe weMg
aantrekkellijk het huis was. Weer rook hij'
dler* geur van vodit db ;mieest huivering-
wekkmde an trimiiiigia van- alle geuran dien
het publiek daorap ^eresn? Aldus gesctueo y
de. En Icon nets eerngs saimensteueneen j
„8t®adiiivariuflJkwaj!TJot". lief zijn de heeren
Kjaipdowski, Pabeknan, Bakaj.mskow en
Knbuulu, the j'uusit een Beediovea-cyclua b&
eind'igd heb'ben parallel met oca state J
BeeCnovm-ooncertien onder Icidsng van Da
kar Fried', die aiie inegen sympnomieen onx- i
vatte. In de pnachtiige kleine zaa! van het
Moskousche operagcoouw, dat als gescha-
pen 'is voor *mltiieme kaimermuzielc-avonden,
hoorde ik, onder een iin dwepende aandacht
verzonken sciiare, den hcmadchem zang van-
de oyde msirumen'uen. Dfeu kenncr behoef ik j
ruiet to zeggen-, wat het beteeikohii, in een con
ceit een ceite -en zelfs een altviool van Stira-
divarius te onun-oejen.
Nog minder verlegen betoondie men zich i
bij de beeldcnde kunst, als er spralke was van j
bovengenoeunde ovorwegingen. Het publiieke
kuns.bezit is tengeviclge da,ar:van reusachtig I
v-ermeerderd. In Moskou viindt men 'thans i
naast dfe beroemde kunstitempeilS, de Treiija- j
ko^'galeriji en bet Rumjanzo w-m useum die j
onberispelijk ondeihouden zijn, alle beridrten
-van verwoestingen waren valsch em
grooba zaal vol. prive-verzameilingen, die nu
aan het algemeen behooren. Onveirgelijkeliijik
zijh hieronder de 'beide, die zich geheel in
den dienst van die moderne Fransche schil-
derkunst S.eldende verzameOingen van
Sch'tschukin en Morosow. Men kan de lijin
van de groote ontwiiklceling, die van db im-
pressioinisten tot Picasso looipt, zblfs in Parijte
op geen enlkele plaata zoo dmdlalijk en ilangs
een keten van zoo uitgelfezen voorbaeldbn
vervolgen.
Het „museumr' van deni heer Schtsdhiikin
zoo mod! men het wel nioemeo, want het
fabelachtige palleis in de Malaja Grusinska-
ja is geheel daarte amgericht en do Russi-
sohe Baedekei" van 1912 (thans een* zeld-
zaamheid op -de boekenmarkt) gebru'ikt even-
eons deze waam s'taat op het eerste plan.
In het trappenhuis reeds wortibn de bezoie-
kera ontvangen door grooie decoratiieve sdhiil-
derijen van Matisse, blijkbaar voor deze
plaata vervaardigd. Aan Matisse is trou
wens bijzonideip aanidadhit gewijd: zijn- voli-
lbdig levenswerk kan.1 men overzien. Teruig
gaat hot bat Claude Moniett, aan wifen een-
machtige zaal gewijd Is.
'Van 'it klassieke „Dbjeunier sur Fberbe''
uit het jaar 1867 warden we achtereenvol-
gtans gdeid langs de afbeeldinigen1 van dfe
Icaithedraai van' Rouaan en van den' Thames-
brug biji het Lotndeinsche padementsgebouw
Renoilr, Degas, Sisley, Fanbin-Latour sluiben
ziiich hierbij, aan. Een kleine Courbet hednneif
aan nog vroegere tijden. Maar mat groote
libfde hefeft db verzambliaar de schafitbni van
dea nieuweren tijd 'bijeengebracht. Verrukt,
enitbousiast wanldellt mien# dbor een' Cezanme-
zaal, door 'een Henri Rousseau kabinet, door
een eetzaal, waadvan de breede wanden ver-
sibrd zijn met Gauguin s en waarvam een'
hoek aan van Gogh gewijd lis, totdait men in
ilwee verbijlsterend rijke Picassa zalen en een
ruiimte die boofdzakeljlk Derain toebbhoort,
eindigt. Pteasso n.l. is meer een hoogtopunlt.
Van de nog duis'tere vroeg-Spaanscbe schil-
derijen die mij nog toiaal onbekend waren,
laidlt de wiel: Icgisdi en organi'sch naar de
kubistisdhe fautasiespblen.
Men aanscho'uwt hoe allien elkaiar de hand
reiken, hoe ziidh dradbn' over en weer spinnen,
van Monet lot dfe poinbi'llisten, van Degas tot
Cezanne en Matisse en van. dozen naar Pi
casso en zijh geslacht.
Zoo is het ook 'bij Mtorosow. Hier fcreeg
Bonnadd! 'opdracht het trappenhuis te be-
soh'ilderen. weer trekken de groote Fransche
schiUders aan ons oog voerbij. Ook hUr lis
naast Monet, Cbzanne op den voongrond ge-
plaatsttwee meesterstukken1 uit die eerste pe-
ridoe vullen' de verzamelinig van Schtsdhukin
op sdhifterende wij'ze 'aan; Morosow kodht niieit
altijd! met de oirtfeilbare zfekerheid' van zijh
concurrent, maar hat :.gbhoel levert toch een
zeer grootsdhen 'aanbllik op. Em apartb sffeer
scheppen een paar zalen met moderne R'us-
scn. Em feest- en danszaial met bovmlicht
besahilUderdle Maurice Denis, tenvijll hiji op
de groote vlakken tusscben ae pijlers scenes
uit het dpraokje van Amor en Psydie, een
beefje zoetelijk, uffibeelddfe.
De bevoiking van Moskou gani'et met vole
teugen van de schatten die haar nu foebe-
hoorcn. In a! deze nieuwe „staa'temusea"
heerscht een druk vexkeer. OVeral ontmoelte
ik kleine 'tiroepen,- die luMendon naar voor-
dra'dhten van dieskundiige leidbrs, ook vragetn
steldfen en zich met hun gidsen in levendige
dbbatten wikkdldm mienschem in zeer een-
voudiige Meeding, blijkbaar tot den laagsten
stand bahoonerad'. Het is een omdferdeel van
het program dier kunsiverzorgihg in het sov-
jet-rijk, de handhaviing van zuilke besaha-
Vingsmiddblen ijveriig en. sysltemaitisch te be-
vorderen.
Een ander nieuw museum wiordt thans ih
het groote Knsmlin-paleis ingeriidh't. Diirecteur
Iwanow van het historisdhe museum aan 'het
Roods Plein builtsn db Rramlin-muren, die
db vritendelijikheid had mij nond te geleidbn,
'brengt bier een grandiose verzamdling bij-
hij bij zijn aankamsi ook had opgemerkt. Hoe
bet zij, zoolang als Nhr-bbDih er geweest
was, was dfe hopelooze veribtenhbid hem
niieit zoo opgevalten.
Een groot Mokkenvuur knapte vrool'ijk in
den baard' en wierp een hfeldfer schijnsel in dfe
kamer, d'ie ondaa'ks bfet vroege uur, tech
reedis vrij duister was. Lusteloos schOof Des-
miond! een groofen armstoel- bij het vuur en
vifel erin neer. Hij bisld ziich zal'f voor, dlat
hij iedfere minuut van zijn vrijen tijd moesit
gebruikm 'Om- dfe bijzonderbedbn van Bbll-
ward's gawioonlten en 'kennissen, die bij uit
het hoofd geleerdl Mad, te repeteieren. Hiji nam
db I'ijslfc van Bell ward's keninissen uit zijn
portfefeuillte.
Maar dozen middag kostte het hem- moeite
zijn aandacht te concentreerea. Zijn blik
dwaalde voortdurend af naar het vuur,
waann hij telken» een volmaakt mooi ovaal
gezicbtj'e met smeekende oogen en schitte-
rend witte tanden meende te kunneni zien,
dat hem vragend aankeek.
Nur-el-Din! Wat een verrukkelijk schep-
seltje toch! Wat een hartstochi schuilde er
in haar zwarte oogen, in haar stemmingen,
die zoo snel konden veranderen. van'woesten
heerschzucht in teere aanhankelijkheid! Hoe
was't mog^lijk, dat zoo'n broos wezentje
zich, allben sfrijdend den geheelen ladder
van de onderste tree tot boven aan toe had
opgewerkt! Zij moest karakter en durf heb
ben, besloot Desmond bij, zichzelfhij was
een. Hij combineert de buitengewoon koetba-
re voorwerpen, die reeds eerdier in de fantas-
tische Moskoum stadsbui'cbt ondbrgebraeb't
waren en toendentijd ook bij dje gcbruiloelijlke
s'lbtibezichtiging itiusscben een diaes van
waardelooze diingen to bezicbtigen waren,
met de sdiaiteu, die men uait kertei en kloos-
tens bet staatshezit beeft overgebracbt.
Deze requisite zijh diifcwijls strong veroor-
deeld. Maar men geraakt met het deinlk-
beeld1 verzoend, als men ziet, met wfelk een
pieildt de kosteiijke heiligdommen' en 'onder-
dfeelen van kerfcinventairisseu, dikwijle uit
donkere en verborgen piliaatsen aan bet l'icht
gebracht, bier beliandblldl worden en all® het
ware nu eenst rech't voor 'iiedfers oogen bun
sdhoomheid onthul'len. Ook hier is omver-
moeid geiwerkt. W'ant er waren massa's kbrk-
goedeieini te ordenien, te schiftfen, kunsthistic-
'risch te rangschikken, het beste uiit te kiezen.
Met barts'toohtelijiken ijver heeft men zidi op
d'ezen arbeid geworpen. Het moet inderdaad
ook een waar feest' voor museummensohen
zijn, dergelijk maieriaal 'in handen te krijgen.
De opstelting en rangschikking in bet
Kremlin, hoewel nog lang niet baeiindigd, is
in de hai'len en zalen, diie alls gereed wordfen
bescho-uwd, inderdlaad voorbeeihig. De rang
schikking van de .ertelijke iioffen en gewa-
den' in de vi-trines is van een ovmveldigende
schoonbeid. Het oog baadt in de weelder'ge
prach't, diie de Grieksch ■Katholieke gods-
dienst sedert eeuwen ontvomvde.- Voonreffe-
lijk is vervolgeos de rangsdhikking der kunst-
nij'verheidsvoorwerpee van kerkelijike af-
komst, van de met edelgesteenten bezaaide
crucifixen, van de alitaaronderdieelen uit edfel
metaal, van de bijbel-of gebedenbicekbanden,
van de' betooverende producien der R 'ssiL
sdie emailletedmiek en den Russ'ischen Kiel-
lo-iarbeid. Dan 'in de eerste plaata de „Iko-
nen", db dude heiligenbeeldeu, waarvan de
onuihspr^lbllij'ke waardigheid voortreffeiiik
'tot haar recht kioimt. Ongedwongen is die over-
gang tot dfe keizeriiike schatten, tot de bof-
fcardssen uit de 18dfe eeuw, waarvan dfe'
bracbt alle begrip te boven. gaat, tot die be-
dwelniende schittering van het Czaremziilver
uit d® 16de en 17de eeuw. In de reusaichtige
troonzalbn van) die eerste verdi-eping, die In
wit met goud of rose met goud of helblauw
met goud stiralen, gehoudbn zijh, wordt nu
de wapem- en uirustingverzameliirig bijeen
gebracht. Een sl'otrouseum bloeit bier op in
een rijkdom aan schatten en een uifgebrekf-
heid als de wiareld er hog sfledhts ebn kant: in
Petersburg,
Dr. MAX O'SBORN.
Begrooting voor P. T. en T.
Het bedrijf, dat gewooniijk met „de Post"
wordt aangeduid, omvat ook Telegrafie en
Telefonie, en wij weten alien, dat, als er db
Staat niiet achter stond, het bij exploitatie-
uitkomsten als in de laatste jaren, rijp zou
zijn geweest voor faillissement. Om een
sluitenide rekening te bevorderen zijn al ve-
lerlei maatregelen genomen; allerlei tarieven
zijn verhoogd, een aantal ambtenaren zijn
ontslagen en gepensioneerd' of op wachtgeld
gesteld wat voorloopig nog niet tot zoo'n
groote besparing leidt de leiders van het
bedrijf kunnen de zuinigheid betrachten,
maar de groote verbetering in de uitkomsten
van- het bedrijf moet komen door verbetering
van den economischen toestand en die blijft
nog uit.
Gaat men de nu ingediendb begrooting
voor het bedrijf na, dan krijgt men wel den
indruk, dat er alles word! gedaan, althans
veel, om de uitgaven te doen dalen en de
inkomsten te doen stijgen. Voor 19il was
het eindcijfer der begrooting 121.686.753,
voor 1922 daalde het tot 115.644.953;
voor 1921 was het 105.591.387 en nu voor
1924 wordt 94.484.090 geraamd, dat in
een jaar of vier een daling yan ongeveer 27
millioen.
En alweer worden de exploitatie-inkomsten
voor de drie dienstvakken samen 7 6.027 625
lager geraamd dan voor 1923, waarvan
4.1-37.000 komt op Posterijen, f 1.743.625
op Telegrafie en 147.000 op Telefonie. En
om de beteekenis van deze cijfers goed te be-
grijpen teekenen wij aan, dat die 1.743.625
verm in de-ring bij Telegrafie komt op
f 7.813.025 als totale rarning voor dit
dienstvak voor 1923; d. i. een vermindering
van bijna 2214 procent.
Voor ontvangsten voor postzegels wordt
3 millioen minder, geraamd, daarentegen
wordt op 3 ton meer gerekend wegens irain-
keering bij abonnement. Er wordt verbazend
veel minder dringend getelegrafeerd, wat
de minister ten deel-e toeschrijft aan verbete
ring van den dienst en ten deele aan het stre-
ven naar bezuiniging, wegens de malaise,
door de gebruikers. In 1923 werden b.v.
500.000 telegrammen minder naar Duitsch-
land verzonden. Daarentegen wordt er, nu
het radi-ostation Kootwijk geopend is, gere
kend op 265.000 voor radio-telegrammen,
waarvan- 225,000 voor Indie.
Bij de telefoon is de daling der inkomsten
een man, die kracht vereerde: kracht betee-
kende voor hem succes.
Maar een' spion heeft durf noodig, bedacht
hij, en Nur-el-Din had vele hoedanigheden,
die haar het vertrouwen van de menschen
konden doen winnen. Had ziji hem-, die op de
spionnenvangst heette te zijn, al niet half 'en
half ingepalmd?
Hij lachte droevig in zichzelf. Het leek er
werkelijk veel op, peinsde hij'. Wat zou de
chef zeggen, als bij zijn hoog gewaardeerden
jongen man nu met zijn grijze hareni senti-
menteel kon zieni zitten peinzen over een
vrouw, die volgens haar eigen bekentenis,
feitelijk een werktuig in Duitsche handen
was? Desmond zette zich schrap. Hij zou
den vrouwelijken kant van Nur-el-Din uit
zijn hoofd zetten en voortaan alleen aan
haar denken als lid van de bende die er op
uit was nieuwe mikpunten te ontdekkea voor
de U-boot commanaanten in het Kanaal.
'Hij keerdfe weer terug tort) zijn studio van
de lijst van BelHwiaird's vriendbn. Miaai belt
was bem niet mngelijk zijn geddch'ten daair-
bij te bepailen. 'Hiji kon dloen Wat bij wildfe,
maiair hiet gevobll dat bijl al dadblijk bij1 't be
gin van zijn opdrachi tekort geschoten was,
koni bij nibt van zidh afzetten. Hij was tedi
ook werfcelijlk, zoo zd' bij' bij: zichzelf, je redn-
ste beginneling in let vak. Daar had! bij nu
beuridfags Nur-el-Din en Martitner (die na-
tuuriijk, daar twijfelde Mij niiet aan, dfe Ifeidler
van de beoJdb was) om too te zaggem in han-
-'»j Lll61:-iJ5;11 66fi luiiiio cji iiiwiiiig
in vergelijking met 1923 geringer. Maar
ook daarbij is bet aantal aangevraagde drin-
gende gesprekken veel geringer. In 1920
waren de dringende gesprekken nog 23 proc.
van alle, in Januari 1921 waren zij nog
maar 19 proc. en in November 1922 slechts
4 proc. van alle aangevraagde gesprekken.
Ook hier zoekt de minister de oorzaak der
daling wel ten deele in den economischen
toestand, maar toch ook in het herstel van
de normale verkeersmogelijkheid van v66r
1914. De internationale gesprekken nemen
zeer toe: 1922 maakte er 1.697.000 noodig
en voor 1923 zal het waarschijnlijk meer
zijn dan de schatting, die op 2.277.000
rekende.
„Alle beetjes helpenj" zegt het spreekwoord.
Er wordt gerekend op f 45000 wegens ad-
vertentien op de postzegels en op 45000
mee dan in 1923 voor reclame op muurvlak-
ten in de posilmntoren
Het Hoofcmestuur heeft aan traktementen,
toelagen enz. 1.856.930 noodig. Op alle
onderdeelen van „gebouwen, bureel- en kan-
toorbehoeften en drukwerk" is samen
367.720 minder aangevraagd, maar die
vermindering betreft voor 295.000 alleen
aankoop, stichting em verbouwing van ge-
bouwen.
Er is lets als een razzia gehouden otider
lict personeel.
Bij den Postdienst wordt vooy 1924 gere
kend op eeni vermindering van»3 directeuren,
4 adj.-directeuren, 4 commiezem, 1 adj.-ma-
gazijnehef, 1 boekhouder, 1 expediteur, 1
magazijnbedien.de (deze laatste 4 bij den
controleur van P. en T.), verder vervallen
160 assistenten, 67 kantoorhouders, 85 con-
ducteurs, 95 kamtoorknechts, 11 hoofdbestel-
lers, 311 bestellers, 1 zaalwachter, 17 jon-
gelingen en 76 aspirant-bestellers.
Daarentegen komen er bij 79 adj.-comm.,
commies-.titulair en klerk; 1 buitengewoon- ge-
employeerde; 16 schrijvers, 1 chef expedi
teur, 269 kantoorbediendien en 2 telegrafis-
ten.
Men ziet, dat er veel. meer heengaan dan
er bijkomen, mater het publiek heeft dan ook
het recht om te meenen, flat er toch wel wat
veel personeel in dienst was.
In de S'Ommem, die voor het vervoer van
brieven en pakketten worden aangevraagd
zijn geen verbaizingwekkende veranderingen,
maar voor stichting, aankoop en verbouwing
van postkantoren wordt 1.8 millioen minder
aangevraagd dan voor 1923. Min of meer
merkwaardig vinden wij een verlaging van
den post kamtoorbehoeften1 van 647.000 in
1923 op 350.000 voor 1924. Voor rijwielen,
hitten- en homdenwagendiensten wordt
f— 150.000 meer geraamd, maar voor brie-
ventasschen, zakken, handwagens, weegtoe-
stellen, stem-pels enz. f 245.000 minder.
Bij Telegraaf en Telefoon verdwijnen: 2
directeuren, 1 adj.-directeur, 7 hoofdeommie-
zen, 25 comm-'ezen, 8 hulpboekhouders (in
den Haag), 3-09 kantoorbediend'em, 88 tele-
grafisten, 190 telefo-nisten, 98 kantoorhou
ders (telegraaf), 1 ingenieur, 7 electro-tech-
nische ambtenaren, 1 adspirant id., 41 schrij
vers, 28 vakwerklieden, 10 werklieden, 1 a«-
sistent, 11 kantoorkmechts, 2 hoofdbestellers,
76 bestellers, 16 buitengewoon geemployeer-
den en bovendien 246 stuks tijdelijk of hulp-
personeel.
Daarentegen komen er 15 commies-tit.,
adj.-comm. of klerken bij' en verder 1 electro-
tech*. hoofdambtenaar, 1 teekenaar, 1 werk-
meester, 2 chefs instrumen'tmaker, 6 chef-
momteurs, 10 instrumentma-kers, 2 machi-
ni'sten, 7 stokers, 2 vakwerklied'en-voorman
en 4 opziehters.
Ook hier dus een veel grooter aantal ver-
trekkenden- dan aankomenden- en onder deze
laatsten zijn er waarschijnlijk eenige,. die
onmisbaar bleken door uitbreiding van den
dienst.
Voor uitvoering van telegraaf- en telefoon-
werken en overneming en naasting van loca
le telefoonnetten wordt f 2.654.000 minder
uitgetrokken en dientengevolge kon ook het
cijfer- voor materiaal da-len.
Voor den gebouwendienst wordt een1 be
d-rag van ongeveer 5 ton minder uitgetrok
ken! Voor automobielen en motorrijwielen
wordt 100.000 minder gevraagd, voor rij-
wielen 20.000 minder en- voor papierrollen,
batterijbehoeften, tasschen, telegramomsla-
gen e.d.g. 200.000 minder. Dit laatste cij
fer wijst er wel op, dat er vroeger een klein
beetje verkwistend met al d'ergelijke dlngen
is omgesprongen.-
den gehad:, en hij had bbide laten an'tsniappen
zonder zelfs aok maar hun- adres te hebben
uitgevonden. Hij1 had gedladht.mlelb een beetje
tact wel iet® van de geheimzmnigbeid, die
de damseres 'en- haiar betrekking tot de bende
omgaif. te kunnen ontsluieren, want hij! dladit,
dat Nur-el-iDiu wbl genbigd was hern tot
haar vertrouwfeling te xaJken. Met de iin-
lichtlngenv dhe hij van Maar gekregeo zou
.ifebben, had hij galroopt dan den lei-dbr van
dfe benici'e op het swoon te komen. Maiar dat
llbelijke beest, Mortimer, met zijn goggle-^
-oagenv had' allbs bedorven. Zijn vetnsohijning
had Desmond gdhed overvallen: om de
waadheid te zeggen, hij was er Ibotaal door
van zijin stuk gebracht.
„AIs ik maar een beetje meer tijd had ge
had, -om miiji in mijh rd in te lleven' dacht hij
hitter, terwijll hij hij het vuur zat, „dan' zou
lik beter Itfegen- dien' snoeventifen ezel hebben
kunnen op'titeden!"
Later, toen hij db eerste voorvallen van
deze eigen'aardlge epi'siode in- zijn leven oviein-
dacht, vferwoodbrde Desmond ziich eroiver, dat
hij Mortimer, toen dfeze het huis verhiet, niet
gevdligd was-en hem' was nagegaan tot aan
zijn schuilplaa't®. Maar werkdijk, de go-'
dadhto was op dat oogenbl'ik niet bij hem op-
gekomea. Zijn ordbrs het huis niet te veriiah
teir, waren1 zeer uitdrukkeTijk en hij daoht er
zelfs niet aan, idie te oversdirijden - ten-
minste toen niet.
("Wordt vervolgd.)
Pfenterhosken.
