UKmaarsohe Courant
Damrubriek.
De ware toestand.
Voor het plaatsen van
advertenties In andere
bladen is aw adres:
N.V. Boek- en Handelsdrukkerij
v.ti. Helms, COSTER ZOON,
JU
Voordam G 9, ALKMAAR.
Hondsrd Zes en Twintigsfe Jaargang,
Zaterdag 23 Februari.
In en om de hooidstad.
FEUILLETON.
ario xx.
pyj jf/1
I mjm. M
Buitenland
So. 46.
1924.
LXVI.
\an een tegenvallertje en wat er verband
mede hcudt.
We hebben eeni tegenvallllertje. Misschien
dat ge daze mededeeling op zich zelf tniet erg
belangrij'k vindt -in een tijd, waarin tegemval-
lers vain grooier of fcleiner omvang heele-
maal niets bijzonders nicer zijin, aangezien de
dagen, toed; velen van meevallers, due dik-
werf van beteekenis, vaak zelf van groote toe-
teekenis w'aren, kcndsra spreken, reeds eein
jaar of wat achter ons liggen. Hadden allien,
s.aat, gemeente®, vennootsbhappe®, particu-
lieren, kciritom iedereen, die de meevallers
hadden, toen Wail minder ged-aan alsof er
geen op-komen aan was en flinik ter zijde ge-
legd voor de kwade dagen, in plaats zich te
laten verleidcn tot alferlei groote uitgaven,
waaraan mm1 thans vaak all te leelijik vast
zit, hoeved beter zouden we er in de wereld
voorsaan.
Nu is al het „lekkers" verteerd en kunnen
de tegenvallers en tegen vallertjes, welke aan
aille karate® gelkomen zijn, moeilijk worden
gediragcn; nu is bezuinigen overal het
wachtwcord geworden en daarbij de weten-
sbhap opgedaan, dat zuilks een heel wat rnoei-
lijker „bezigheid" lis dan „vani den hoogen
boom1 leven".
En het tegenvallertje, waarop ik in dlen
aanvang van dit schrijveni doel, geldt Am
sterdam. Het 'mag er gerust afhet 'is
bier een leelijke tegenvaTtar voor een stad,
die moeite heeft er 'te komen; die toezig is
haar reserve-fomdsen op :te eten; die damg in
de schuld zit en die de belastingschroef ook
al iniieb meer, of in elft geval als zij het wel
zou doe®, dan toch heel voorziebtig sledh'ts,
aan kan diraaiem. En itodh zal misschien1 die
extra-draai nog moeteif volgen, want we
Staar. bier voor het feit, dial! Gedeputeerde
Staten de gemeen'-e-begroo'tin/g, met zooveel
moeite sluitend' gekregen1, n i e t hebben
kunnen, goedkeuren.
De red en dlaarvan Wd, men had die be-
grooting zander een nieuwe verhooging der
gemeente-belasting sluilend gekregen, eens-
deels door nog een flinken greep te do-en in de
reservepo't, anderdeel-s door te rekenen op een
n»duitkeering van het Rijk. HM zdoer was
mien van dit -laatste wel niet geweest, dodh
men had het er" toch maar op gewaagd 'it
kori misschien nog wel mede val'len.
,,'Neen," -hebben nu Gedeputeerden doen
weten, „op die nooduitkcering vaillt niet te re
kenen, ergo, uw 'begrooting fcliopt niet; hier
hebt ge haar terug, zie maar dlaiti ge ze slui
tend1 krijgt".
En daar zitten we nu. Er staat op de be
grooting wel eem post onvoorzien, maar alls
men daar het tegenvallertjie, dat meet dan
drie mif'ioen bedraagt, gaat afnemen, zal
dat onvoorzien wel Mijken veel te krlap te zijn
voor het loopcnde jaar, dus men zal1 er
wat anders op dienian fe vindten. Maar wat?
Een van bei-denbezuinigen of nog maar wat
mieer bslasting heffen. Bezuinigen waar
op? Wil het zoden aan den dijfc zettoni d'an
zou het m'ceten gevondfcn worden door salta
ns- en laons-verlagingen, geen aangenaam
vooruiizich't, gezie®' de stormem van vercnt-
waardiigiing, die daai over touiten den1 Raad
en ook in den R'aad zouden1 opgaan, Bslas-
fog-verhooging dan 1 ook al geen1 aange-
namie bezighcid voor d'an gemeenteriaad eencr
Stad, die tbch al1 zocveel we'-af-zijude ibur-
gers, die er genoeg van hebtoen, naar elders
zag vcrhuizen, wat men kan afkeuren, sterk
afkeuren, maar waaraan teeth niet zoo ge-
raalk'kelijk tets tegen1 te doen is. Washalive ik,
als ik „wedden" moest, heltl 'itl zou houden met
d'e toelasting-betalers, die zuoh'tend zeggen
,,'t Zal straks wel waer op ons neerkomen".
De tegenvaller is er en het gat zal, op welke
wijze dan ook, moeten warden gestopt!
Kjomt hell inderdaad ittot belasMng-verh'oo-
gimg, dan zal zu'lfcs ook zefcer nog meer dan
tot nog toe bei'nvloeden een groot aantal ver-
eenigingeo m stichtingen, die door het par-
ticulier initiatief tbt stand kwamen en in
stand gehouden woirden, velen ervan door
subsidie-steuo van gemeentevege.
Een groot aantal dier vereenigingen heeft
hee langer hoe meer moeite gekregen om
zich staande te houden dat is een feit,
helwelk men in elke gemeente, waar ziji toe-
staan, zial ondervinden. Een groot aantal
daaronder hebben hun hegrootimgen sluitend
gemaafct door dd zekerheid van gemeenitelij-
ken steun en daaronder zulleni er zefcer ook
zijn, die daarop veel te veel gerekend heb
ben, evengoed als er naar het oordeel1 van
deze of gene zulilen zijn, die fe veel subslidie
bebtoen onitvangen of die zelf® h'eelemaal niet
hacfden moeien hebben. Die meeniugen Taut
ik voor wat zij zijn de een zal die, de amr
Oorspronkelijke novelle van J. C. L. B. Pet.
13)
,Ja zeker," antlwoorddd h'ij direct, „ik heb
haar gcedi gekend. Het was een ongetrouwde
dame, die inwoonde bij haar zwager, dir.
Orened.
„Grened?" riep ik vertoaasd uit.
„Ja", antwoordde !hij, „vind:t u dat zoo
wonderlijk?"
„Kunt u mij zeggen," vervolgde ik, zoinder
aciit te slaan op zijn laatste vraag, „of er
nog meer Grensds hier wonen
jtNeen," zei h'ij, „de doktier had geen; kin-
daen, ak'een maan een bro'er, die officier was
en waarvan we neurit meer ids hebben ge-
hoord".
„En wie waren de erfgenamien?" vroeg ft.
,.De kerk", antwoordde hij.
Het was duidelijk, dat dit spoor was dood-
geloopen. Ik kon niets andbrs doen. dan1 den
ouden beer danken voor zijn welwillen-dlreid
en terugkeercn.
Een uur later verliet ft Seethwood, om
denzelfden avond1 om zes uur terug tie zijn
in 'het huis van mir. Bollns. Gelukldg was hij
tthuis. 1
Toen ft de fcamter binnenlkwani, zag hlij' aan
mijn gezicht, dat ik geen suoces had gehad.
„Is had mis?" vroeg hij toelangstelitend.
Ik veritelde hem het geheete veathaall en
sprak
„Nieen, van d:ien kanit hebben wij diets te
verwachten, Wat nu?" vroeg ik wamhopig.
„Wachten", antwoordde hij, we een
nieuwe kans fcrijgen".
HOOFDSTUK IX.
Na het diner vroeg ik mr. Bolin® of hij1 al
nader bericht had onitvangen omtrenit Marion.
Hij antwoordde, dat zij1 nog denzelfden
middag was overgebracht naar het kranlkzin-
nigengesticht te Sandbourne.
„Die naam komt me bekend voor", zei ft.
,,Dat komt, omdat je er twee malen larags1
bent gespoord. Het Mgt aan het lokaaltje
tusschen Cambridge en Seethwood".
„Mag ik haar ziem?"
„Wanneer haar toestandl het toelaat, eens
in de week."
„Hoe is zij?"
„De dokter beweert, dat zij1 heel kalm is,
maar zij weigert een woord' te sprekeni."
„Wanneer lean ik er heeni gaan
„Het bezoekuur is's Woensdags van twee
tot vier".
Het was Vrijdag, dus over vier dagen kon
ik Marion terug zien. Ik kon al dlen tijd1 niet
stilzitten, ik moest afleiding hebben. voor mijn
dere vereenlgtag nuttig ot onnoodig acltteis
voor het algemeen belang. Maar net feit
staat vast, dat men ten stadhuize onder den
drang der omstandigheden nitoii meer z66 gul
met subsidieeren is, als vrcieger het geval is
geweest en dat in den Raad ook reeds her-
haaldelijk op bezuindging op die subsidie-
posten is aangedrongen. Daarvan is het ge-
volg geweest, dat B. en W. aan al de ge-
sutoSidieerde Vereenigingen1 en1 stichtingen in
een eirculaire hebben d'oen weten, dial zij; er
op dienien te rekenen, dai heel nauvkeurig
zal wordeni nagegaan of zij hun subsidie zull-
len behcuden of dat die verminderd zal moe
ten wordendat zij allies dienien' te dcen om
zkh mieerderen siteun van particulieren te
verzekeren1, terwijl uit die eirculaire ook dui
delijk genoeg blijfct, dat men op bet stadhuis
wel degelijk slrong zal wikken en wegen all-
vorens men nieuwe subsidies zal geven.
Daartegen1 va'lt zeker niet veel in te breu-
gen, in de eerste p'laats niet, omdat men niet
spoedig zal overgaan tot hell stieh'ten van
vereenigingen, waarbij men op gemeente-
subsidie rekent; in de tweede plaats omdat
men bij vele reeds giesubsidieerde vereenigiin-
gen krachtiger propaganda zal gaan voeren
tot het fcrijgen van meer particulieren Steun,
waardoor de hulp uit de openbare fcas zall
kunnen! verminderen.
Toch zullen er een aanM1 vereenigingen
zijn, die moeite zullen hebben' met hefc ver-
'krijgen van meer hulp van particulieren', nu
d'eze in velie gevallen op hun budget aller-
eerst bezuinigen, door voor velle „lidimaat-
schappen te bedaeken" en zuilks zal nog er-
ger worden, wanneer zij door den tegenval
ler, bove® genoemd, eerlang nog wat meer
Masting zullen1 moeten betalen. Eh aange-
zieni er ten slotllte toch ook een aantal door
het particulier initiatief tot stand gekomen
stichtingen zijn, die de gemeente wel subsi-
dieeren meet, omid'at zij, wanneer het parlii-
culliier initiatiefze door subsidie-dierving niet
in stand zou kunnen houden, in het algemeen
belang van gemeentewege zouden moeten1
worden bekostigd, zal de gemeente 'in vele ge
vallen1 met haar subsidiewermiindering toch
nag 'OmzicMig moeten te werk gaan. En dus
alweer die -tegenvaller van1 drie millioen
is niet te ondersch itoten.
Geen1 wonder dian 'ook alls mien met de ver-
beteringen en het uitvoeren van1 pTannan tot
verfraaidnig der stad omzichtig te werk zall
moeien gaan.
Juist de vori'ge week heeft die Raad een
gedeelte aangenomen van de plannen van B.
en W. om de bestrating te verbeteren. Een
groot aantal verkeerswegen zullen van een
geruischlooize wegverharding worden voor-
zien. Weliswaar worden' de kiosten daarvoor
arcotendeels gevonden uitl leendng-gelden en
drukken zijl niet direct -op de begroofing,
m'aar zulks nieemt toch niet weg, da't leening-
gelden- moeten worden afgelost op den duur,
en die jaarlijksche renten' er voor dienen- te
wcirden 'betaald, en daarop is niet te bezui
nigen.
Twee der voomaamste plaatSeni, die onder
het nieuwe geruisdhlcos-bela'stdngplan vallen,
zijn de Dam1 en de N. Z. VoorbupgWa11, voor
beiden zeer zeker geeh overbodige weelde. Men
kan er zich niet anders dan over verheugen,
dat men die Dam-verbetering niet heeft uit-
gesteld tot; den tijd dat over he! Dam-„moe-
ras" zal zijn besJiSt dan zou mien- mis
schien nog heel ilang kunnen wachten'
dcdi begrepen heeft, dat men het voomaam
ste pieim der stad eindelijk eens moet verbe
teren en 'Met niet aangaat heti nog langer te
laten; in een toestand, die vo'or langenooten
en vreemdeling zoo lang een schande is ge
weest.
-En wat de N. Z. Voohbufgwal betreft
eettijds heeft bij de demping 'daarvan voorge-
zeten het denkbeeld, dat die breede ver-
keersweg, parallel loopende meil Nieuwendijk
en Ralverstraat, die oude1, nauwe straten
zou ontlasten- van het verkeer, dat daar fei-
telijk geheel misplaa'tst is geworden, zelfs al
mag er slechts van een kant ingered'en wor
den.
Ongelliwijfeld is het verkeer daard'oor. aan-
merkelijk afgeleid, doch nog te veel gaan
barren en1 dergell'ijke door de nauwe straten1,
die evengoed den breeden Voorburgwal zou
den kunneni nemen, maar wier bestuurders
n'atuurlijk. het gladde asphalt bovfen de hob-
bel-keien1 van &11 ruimeren vexfceersweg ver-
kiezen. Als nu- eerlang de Voorburgwal de
geruisch'loOze wegverharding zal hebben1 ge
kregen, zulilen de wandelaars ll'angs Nieu
wendijk en Ralverstraat 'het nog geriefelijlker
kunnen fcrijgen, want dan zal de politie met
te meer rechll d'aar alle niet baslist nood'zafce-
lijfc voertuigeni-verkeer kunnen vehb'ieden.
Wat ifc over den Voorburgwal zeide, geldt
ook ten aanzien van het R'ofcin, den paralM-
weg aan gene zijde der Ralverstraat. Die
komt niet voor in de lijst der onderhanden-
te-nemen' straten, ongeliwijfeld omdat over
dien verfceersweg nog steeds niet hat laatste
\^)ord: is gesporO'ken.
All- sedert jaren- is de vraag of het water
daar al dan niet gedempt moet worden1 aan
de ord'e; voor- en 'tegenstanders zijn er nog
altijd .over aan het betoogen en ondertus-
schen M1JSC deze berangrijke straaf m fret
hart der stad m'aar wortdurend in haar pri-
mitieveni toestand.
Onoordeelkundig vol-gooien1 der typische
Amsterdamsche gradh'ten is zefcer uit den
beoze, er is diaardcor al genoeg vericnoeid,
dOch 'het is toch z&r de vraag of deze on-
ooglijke smiaiMe sloot in het hart der st'ad met
bet uit den oertijd stammende pontje nog
wel van deze® tijd is en of het water, althans
tot het Spui, niet reeds lang verdwenen had
beh'ooren te zijn.
Mien wit de Rottn-kwestie nu van gemeen
tewege „ocimmiissioraaT' m'afce®, terwijl juist
dezer d'agen1 het gemootschap „Ardiitectura"
er tegen op fcwam, bewerenae, diat de gehee-
le groote verkieerswegregeling der oude stad
ender de oogen dlient te worden- gezien dloor
■een schoonheidscommissie en niet alleen de
Rokin-kwestie. Z66 blijVen we prettig aan
den gang, zonder erg op te schieten. En
schioonbeidsco-mmiisBies niet ieder zal zoo
maar ktakkeloos wffllle® toegeven, dat we de
nieuwere en oudere stadsgedeelten nu wer-
kelijlk zooveel mooi-er hebben zien worden se
der t den tijd dat er schoonheidS-oomimisetes
uitgevoniden zijn.
Misschien d'at men nu wel tot een oplos-
sing zal zijn gekomen- tegen- den1 tijd, datr
Amsterdam wed'er wat belter in de dubbeltjes
zit om -co-k het Rokin flink aan te pa-kken en-
tegenvallert-jes ens niet meer deren kunnen.
Maar achiter de vraag: wanneer zal dat
zijn" past! wel een ferg groot vraagteeken.
STNI SANA.
Aan de Dammera!
Met dank voor de onitvangen oplossingen
dfer opgaven uit enze vorig'e rubriek.
Stand van problcem No. 195. (Weiss).
Zwart 1, 6, 17, 18, 19, 31, 36 en dam. op
13.
Wit: 16, 20, 27, 30, 32, 38, 44, 47, 48.
O p .10 s s i a g
1. 48—43 1. 31 22
2. 47—41 2. 36:47
3. 32—27 3. 47 49
4. 20—14 4. 49 :21
5 14 12 5. 17 8
6. 16: 9
Stand van No. 795 b .(v. dl. Moleo).
Zwart: 12 sch. op 2, 6, 9, 10, 11, 18, 20,
22, 24, 28, 30, 36 en dam op 23.
Wit: 12 sch. op 21, 27, 29, 31, 33, 38, 39,
41, 43, 45, 47, 49.
O p 1 o s s i n g
1. 49—44 1. 23:49
2 38—32 2. 28 17
3. 39—34 3. 49 40
4. 45 3 4.' 22 31
5. 3 27
Goede oplossihigen cntvingiett wij van de
heeren: H. Ansink, C. Betilem, W. BloMijk,
C. Blokdijk Jr, R. W. T Bosnian, P. Dekker,
G. J C. Denijs, D. Gerl'ing, A. -List, C. J. J.
B. Lutter, G. J. v. d. Ploeg, Alkmaar.
EENVOUDIGE WINST.
Hoe eenvoudig -is schijhbaar de winst in de
volgende eindsteliing:
Zwart: 31 en dam op 48.
Wit: 25,34,39,42,50.
Wit speelt 4237 en 5045, waarna
3933 doet winnen. De lezer onderzoeke dit
even zelf.
Thans vragen wij1 uw aandlacht voor deze
eenvoudige combinatie:
6. 4439 6. 43 34
7. 1— 6!
Ter oplossing voor deze week:
PROBLEEM No. 796
van J. BOURQUIN Fz.
Zwart: 7, 9, 12, 17, 18, 19, 23, 25.
Wit: 26, 27, 28, 29, 32, 34, 38, 44.
Wit speelt:
1. 27—22 1. 18 27
2. 29 18 2. 12 23
3 32 1 3. 23 43
4. 34—29 4. 19—23
5. 29 18 5. 9—14
gedachten.
„U hebt gezegd"', zeid'e ik tot mr. Bolins,
„dat ik 'bij u in dienst kan komen. Ik zou
graag zoo gauw mogelijk beginnen.
„Het is goed", antwoordde hij. „Maandag
kun je aanvangen. Ik zou morgen eens uit-
zien- naar een kamer hier in de buurt, want ft
begrijp, dat het je onaangen-aam aand'oet, in
je vorige pension te blijven. Bo-vendlen is het
ver uit de buurt."
Den volgenden ochtend ging ft er op uit en
na eenig zoeken vond1 ik een kamer die mij
geschikt leek. Toen wachtte mij1 de zware
taak terug' te gaan naar Burd-ett Road, om
mijn kleeren in te pakken. Ik zag er erg tegen
op, maar het moest gebeuren. Het was een
wonder],ijk gevoel weer de oude deur te ope
n-en en het bekende trapje op te gaan naar
mijn kamer.
Mijn hospi+a kwam mij tegemoet met een
vriendelijkheid, die, naar ik meende te merken,
gedwongen was. Toen ik vertelde dat ik ging
verhuizen, leek zij- opgeluoht en vroeg alleen
om de huur voor de maand October. Luste-
loos informeerde zij, of ze mij kon helpen,
maar ft zei, dat ik geen hulp noodig had.
Toen ik alleen op de kleine kamer was,
overviel mij een gevoel van zoo groote droef-
heid, dat de tranen mij in de oogen sprongen.
Alles herinnerde hier aan de gelukkige uren,
die ik met Marion had gesleten; haar por-
tret, het gezicht van de vroegere Mario®, op-
Zwart: 15 schijven op 6/10, 12/19, 21, 23.
Wit: 15 schijven op 24/28,.30, 32, 33, 34,
37, 38, 40, 42, 43, 48.
Als No. 796 b. een eindfepelletje van Blanke-
naar: Wit wint geforceerd iu zes zetten. Op
verzoek plaateen wij dilt eenigszin® zwaarde^e
eindspel. Men onderzoeke ook de variantett1.
Zwart: Sch'ijf op 31 en dam op 4.
Wit: 3 d'ammien op 29, 46 en 49.
Oplossingen voor of op 27 Februari;, Bu
reau van dit Blad, onder motto „Dainrur
briek".
X.
Separations- en artseni]middelbedriegers.
Het toeval wilde dat ik op mijn levenspa-d
ook de aanvoerders der Rijnische separatis-
tenbeweging leerde kennen. Behalve Smeets,
een nog betrekkelijk jonge man uit Aken, van
beroep aribeider, en vroeger /lid) der socialis-
tisdhe partij, ken ik ze alien persoo'nlijk.
In de eers/te plaats noem ik Dorten, meester
in de rechten, zoon van een meesterkniecht uit
Weseling .bij Bonn. Tot 1914 was :hij de
jdngste rechterlijke ambtenaar in Dusseldorf
en reserve-luitenant der artilerie in Rijnland.
Hij was het type van den Pruisischen ambte
naar uit den keizertijd, altijd in de puntjes
gebleed en steeds- de onivermijdel'ijke monocle
in't oog. Na zijn huwelij-k, met een oudiere,
rijke Duitsch-Amerikaansche weduwe, ver-
wisselde Dorten- op verzoek zijner vrouw> zijn
ietwat klein burgerlijke voornaam „Gott-
fried" met „Rurt". Hoeveel moeite hij zich
echter ook gaf om in zijn uiterlijk op een ech-
ten Pruisischen jonker te lijken, het gelukte
hem niet, overal kwam de bourgeois te voor-
sohijn.
Zijn- concurrent in den strij-d' can den pre-
sidentenzetel der Rijnsohe republiek is de
heer Josef Friedrich Matthes ui-t Wiirzburg.
Eerst was hij- 1-etterzetter, later, tot voor kcr-
ten tijd, redacteur van een in Frankfurt we-
kelijks verschijnend schand'aal-blaadje. Daar
hij een gevangenisstraf van 9 maanden moest
ondergaan, vluchtte hij naar Dusseldorf,
werd separatist en heeft het tot minister-pre
sident gebracht. Zijn minister van buitenland-
sche zaken is Wilhelm von Metzen, de zoon
van een aanzielijke familie in Dusseldorf.
Zijn naam- moet de s-eparatisten-leid'inig dek-
ken. Zijn vader was- een hooggeplaatst amb
tenaar in de provincie die zijn zoon- in den
han-del plaatste. De jonge man was vo-or den
oorlog bij Krupp in Essen werkzaam, maar
moest die betrekkin^ opgeven om de een of
andere louche geschiedenis.
In het „ministerie" zitten d-an nog eenige
advocaten uit Dusseldorf en in het „Direkto-
riurn" versch-eidene totaal onbekend'e perso-
nen, twpe expressionistische kunstschilders,
menschen die het eerlijk meenen, maar dwaze
fanatici, m-et begrippen over politiea die even
verward en onduidelijk zij® als hun sc-hilde-
rijen.
Het hoofdkwarti-er der „Rheinisch-West-
falischen Unabhangigkeits- Buider" is in de
Rosenstrasse in Diisseld-orf en wel in die wo-
ning van den heer Von Metzen. Wat voor
eerbiedwaardiige elem-enten daar te samen
komen, blijkt uit een schrijven van- dten heer
Matthes aan d-en voorzitter van den bond-,
waarin het o.a. heet:
„Van toonaangevende vrienden der Rijnbe-
weging heb ik gehoord -hoe slecht wij bij de
bezettings-commissie staan aangeschreven,
omdat wij- alle mogelijke misd-adige elementen
in-onzen bond^hebben. Voortdurend verian--
gen die schooiers geld' van mij, omd'er bedrei-
gingen en afipersingen. Van een der led-en
hoor ik, dat ze openlij'k zeggen: „we zijn nu
zoover, dat we door inbraak en sielen aan
geld moeten- komen en we weten ook heel goed'
de straten en de huizen, waar wat te halen
is. Daarbij komt nog, dat er weer tegeniwerr
king komt von de vroegere aanhangers der
partij-Dorten. Als oprichter en voorman van
onzen bond verklaar ik openlijk: met zulke
personen en hun palitiek, ben ik het uiterlijk
noch innerlijk eens, vooral niet tegenover de
bezetin-gsmacht."
Dan verklaart de heer Matthes verder dat
hij zoo lang zijn werkzaamheden in den bond
zal laten rusten, totdat deze weer uit fat-
soenlijke menschen is samengestel'd. Deze wil
gewekt en m-oedig, stond op den schoorsteen-
mantel. Ik vermande mij en ging naar de
slaapkdmer, waar ft mijn weinige bezittingen
bij elkaar pafcte in een valies. Daarna zag ik
alles nog eens goed aan en liep langzaam de
kraken/de trap af. Toen ik op straat was, zag
ik nog eenige malen om, alsof ik verwachtte,
dat Marion aan -het venster zou zitten, om
mij- na te wuiven. Eenige uren- later zat ik op
mijn nieuwe kamer, die kil en vreem-dl leek,
doordat alle kleinigheden, die een kamer ge-
zellig maken, en haar 'het cachet geven van
den bewoner nog ontbraken. Langzaam,
langzaam gingen de Zaterdagavond en de
Zondag voorbij.
Ik was- dankbaar, toen de Maandag was
aan'gebroken, waarop ik zou kunnen begin
nen een geregeld leven te leiden. Ol zou ik
niet meer gelukkig zijn, ik zou mij toch kun-
n-en schikken- in een bes-taan zonder emioti-es.
Vroeger had ik wel eens beweerd, dat een
leven dat rus-tig, zondier schokken voortglijdt,
een plantenleven- is en doodelijk voor een
mens-ch met temperament, maar sedert ik zelf
emotie9 -had doo-rleefd, was mij® meening ver-
anderd.
Ik werkte op het kantoor van mr. Bolins
van's morgens n-egen tot twaalf en van twee
tot zes uur. Ik was tevred'en en hij: scheen het
ook.
Dins-dagavond zei hij tot mij:
„Dorring, morgen kun je vriji krijgen om
hij om zich verzamelen, maar n-iet dat ge-
spuis, die hun eigen bureaux besicien.
Maar dan zal Matthes, of hiji wil of niet
cck zijn minister van buitenlandsche zaken
moeten ontslaan. Deze heeft in Coblenz ver-
klaard, diatt hij; in staat is met 100.000 francs,
den- Belgisdien minister van buitenlandsche
,zaken, den heer Jaspar ten val te brengen, en
we! doer omkooping der u.a-^elS' he i Do
heer Matthes meeot dat dee o;--u.ijd-rij
aan den bond een. onherstelbare schade is h1'-
rokkend.
In de Hol-landsche bladen la® ik onlangs
dat rechercheu-rs in de Ralverstraat en op de
Redzersgracht in Amsterdam 937 buisjes na-
gema-akte Baijer Aspirin-tabletten' in beslag
genomen hebben. Bij het lezen hiervan kon ik
een gli-mlach niet ondefdrukketi. Het schijnt
wel dat het in het buitenland nog lang niet
genoeg bekend is, dat het smokkelen van
echte en nagemaakte geneesmiddelen voor
tallooze personen van twijfelachtige reputa-
ti-e -een lucratief za-a'kje is. Er zijn veel meer
nagemaakte dan echte geneesmiddelen in
omloop en men zegt dat Beijeren niet zooveel
kan fabriceeren als er iederen dag aan de
grens gebracht worden. Zoo krijgt dan de
arme zieke die aan- lues lijdt voor zijn geld,
inplaats van Salvarsan een oplossing v;-.'
zoftt ingespoten en dkiizenden; hebben zeker
reeds inplaats van Aspirine, gemalen
„Sohweispat" geslikt. Hetzelfde geld-t voor
morphine, broom, cocaine, enz. Zooals ik zeg,
bestaan- er in Duitschland talrijke uitstekend
georgan-iseerde groepen, wier leden n'ets an
ders doen dan echte en nagem'aakte medicij-
nen naar het buitenland te smokkelen. Ze
leven- op groote® voet, wat zij bij- hun enorme
wins) ook goed km nen doen en laten zich met
devisen betalen, die in't buitenland in veilig-
h-eid worden gebracht. 0-ngetw.ijfeld leven er
ook in. Holland' vele van zulke rijk geworden
Duitsohers, die daar hun geld, wat ze op de
ze gemeenie manier hebbeni verdieiid, rustig
en ongehinderd- verteren-.
De Duitsche politie zit achter de genees-
middelen-smokkelaars als een die jacht houdt
achter de hazen, maar pas voor eenige weken
ded-en ze een goeden vangst Ze mam/en in
Hamburg zevenitig personen in hechteniis, die
sinds- jaren alle soorten medicijnen, echte en
n-agemaakte, over zee en door de lucht naar
en over Holland naar het buitenland hadden
gesmokkeld. Blijkens de gevonden documen-
ten bedraagt de waard'e alleen van de in be
slag genom-en smokkelwaar 50 millio-en gou-d-
m-ark. Ondet di bctrapte personen beviiden
zich groote handelaren. Tegelijk met deze be-
driegers in Ham>burg werd in Frankfort aan
Main een troep Salvarsan smokkelaars ge-
pa'kt en onsohadeliifc gemaa-kt. Hier '(Hoch-
ster-Farbwerke) en in Reulen (Baijer-Lever-
kusen) zijn de centralen der helers era sm'ok-
kelaars. Vroeger bracht men de waren over
AkenVaals naar Holland, maar deze route
schijnt tegenwoordig te geyaarlij'k te zijn
en nu neem't men die over Hamburg. Ook de
randstaten en Rusland heeft men, als opera-
tionsveld er bij- genomen. De oostelijk gelegen
landen worden vanuit Beriijn verzorgd en
hooigst waarschijnlijk slikt op het oogen-blik
een aan- hoofdpijn lijdiende bolsjewiek vol
vertrouwen, die in Duitschland gemalen
schwerspat.
De politie staat heden nog voor een raad-
s-el, hoe de smokkelaars het klaarspelen om
de medikamenten d-oor de grensconfcrole te
brengen. Wordt een troep gepak't, dan is dat
meestal een toeval.
Met is te wenschijn dat de politie hier en in
het buitenland zich blij-ft inspannen om -deze
schurken, die de zi-eken bedriegen en schade
doen. onschadelijk te maken. S.
D-E ONDERHANIDELINGEN TUS
SCHEN ENGELAND EN RU-SLAND.
De Engelsch-Russische conference is thans
vastgesteld- voor de laatste week in Maart.
Chapman, de permanente secretaris van den
De Britsche gedelegeerden zijn Sir Sydney
Board of Trade, Gregory, hoofd van de Rus-
sische afdeeling van het Ministerie voor bui
tenlandsche zaken en verm-oedelij'k een ver-
tegenwoorldiger van het ministerie van fi-nan-
cien.
DE MOEILIJRHEDEN DETR R E PUB LI
RE 1 NEN IN AMERIRA.
De republikeinsche partij in de Vereenigde
Staten verkeert den laatsten tijd wel in moei-
naar je meisje te gaan."
Ik was hem dankbaar voor zijn fijngevoe-
ligheid, want ik zag er tegen op het hem te
vragen.
D-en volgenden ochtend om tien uur was ft
weer aan St. Pa 's om- den sneltrein, die
even over tienen naar Cambridge vertrekt, te
nemen. Mijn- opgewektheid was heel wat
minder dan d'e vorige maal. Hoewel ik het
heerlijk vond, Marion terug te zien, was ik
angstig voor nieuwe teleurstellingen. Ik -had
nooit een krankzinnigengestioht of een krank-
zinnige gezien-. Sinds mijn vroegste jeugd
had ik een afschmv van het woord' en altijd
was mij- de kinderlijke voorstelling bijgeble-
ven, d'at een gek een wild' schreeuwend wezen
was, met geweldige spierkracht, gevaarlijk
voor anderen. En-fin, ik zou het spoedig zien-.-
Na anderhalf uur was ik in Cambridge aan-
gekomen, waar ik aansluiting vond op het
lokaaltje naar Sandbourne, dat een van de
eerste stations van de lijn was. Een half uur
later stond ik op het perron en zag om mij
heen. Het was hier een zandstreek, vol dien-
nembosschen. Naast het station liep een weg,
maar ik za-g geen huizen. Het leek wel of het
station alleen was gebouwd ter wille van het
gesticht. Er waren nog enkele reizigers uitge-
stapt en een va® hen vroeg in den weg naar
het krankzinnigengesticht.
(Wordt vervolgd.)
