AlkiPaarsche Courant
alle Handelsdrukwerk
N.V. Boek- en Handelsdrukkerij
v.h. Herms. COSTER ZOON,
Voordam C 9, ALKMAAR.
FEUILLETON.
Het pleegkind van de drle
Gelibatalrs.
So. M Wg4
Handera Zes en iwintlgste Jadrgang.
Vrjjdag 14 Maart.
Stadsnieuws
DE DAGERAAD.
Voor de half gevulde Societeitszaal van de
Harmonic" hield Woensdagav. op uitnoodi-
fling van het besfuur der afd1. Alkmaar van
,De Dageraad" de heer J. Moving, d'e voor
zitter der vereeniging, een rede over: „Thico-
sofie of God aan den dunsten draad! en de ge-
heime geschiedenis der theosofische bewe-
ging".
De voorzitter der afdeeling, de heer
A- Slagt, heette de opgekomenen welkom en
sprak zijn voldoening uit over het groot-e
aamtal. Da a ma decide spr. medfe, dat „De
Dageraad". in de theosofie een groot gevaar
ziet, meer dan in wet,ken godWienst ook
(spr. stefde op den voor grand, dat de ver
eeniging een godsloochnaiaarsvereeniging is)
en wekte op tot lidmaatsdiap.
Daarna was het woord aan den heer Mo
ving, die begrn met te zeggen te zullen. na-
gaan de grondslagen van die theosofie.
Zij is een oordenl over het onts'.aan, hlet
verloop en het einddcel dfer wereldbeweging.
in wezen dus ongeveer hetzelfde als indertijd
het Christendom, een verklaring van het we-
reidraadsel, althans zij pretendieert dit te
zijh of zij1 d'aartoe in stoat is, zou spr. na-
d|-r ma gaan.
Wanneer we duidelijk willen maken
vvrarcm de theosofie en vele andere richtiti-
gcn thans veel1 van zich doen hooren, is het
noodig na te gaian waarom de oudte christe-
lijke wereidbeschouwing zoo velen1 niet meier
voldcet.
De opkomende leerstellingen willen't om
stwn der wereld anders verklaren dan het
Christendom dat doet De wetenschap heeft
de grondgedachte van het Christendom geheel
vemtetigd en deze leeft nog slechts bij de
afgelegen wonende menschen.
'Met Christendom wil een oplossing geven
vn bet ontstaan der aarde.
Spr. ging na wat de astronomic leert over
zon m maan en concludeerde, dat de christe-
lijke beschouwingen in verband daarmede
niet zijn vol te houdien. Met ontstaan van het
uitspansd is door geleerden bestudeerd en
zij1 s'elden vast, dat dit mrtffioenen, jaien
duurdfe en dat onmogelijik in &n dag dat al-
'es ken worden' ges-ch'apen.
Hot ritetotip van het ontstaan der wereldl,
zooals dit door de christenheid wordt aange-
nom-en. werd1 dcor spr crittorh bekeken en hij
mrende aan de hand van ailerlei studios van
vete geleerden cn o a. de E'gvptotogie, dlat het
veet en veel langer is .geleden dan aan gen o-
men werd
Spr betoogde hierop, dat het Christendom,
door het -gel'oof aan den duivel te verwerpen,
al het gebemvn. hetzij goed of kwaad, op re-
ken'ing van God moet stellen. Spr. haalde
een boekje aan, door een pastoor geschreven
in 1016, waarin vertel-d' wordt, dat God' den
wereldoorlog heeft gewild 'om de Duitschers
tot het machit'igste vol'k te maken. 't Is zeer
consequent om God de schuld te gieven van
het ontstaan van.een oorlog. In de midldlel
eeuwen zou men dit en andere rampen of wat
ook wat niet gewenscht wordt, aan den dui
vel hebben toepeschrevcn Voor de iilieologen
nremde snr. het jammer dat hrt geioof aan
den duivel over boord is gegooid.
Waarom is dat dan gebeurdl? Spr. gaf een
vnorbedd: de bliksem stoat niet in bij1 dezen
of genen, orndiat h eng-oed of slecht, geloovig
of ongeloovig is, maar kracbtens 'n onveran-
cterlijke natuurwet Zoo ook is bet' met pest en
rvakken enz. Toen de natuurlijke oorzaken
ervan ontdekt warden, is het geioof aani den
duivel gestorven. Consequent zou het volgens
spr zijn geweest om ook het geioof aan God
vaarwd te zeggen, want als het kwaad langs
den1 natuurliiken weg over cms kornt. dan to
zulks ook het geval met het goedie Spr. be
toogde in dit verband, dat bidlden niet zaT hel-
pen om een goeden oogst te krijlgen, maar
wel het gebruik van voldoenden goeden
most, al is de gebrui'ker ook slecht em gtodlde-
loos. Zoo ook zal bidden niet helpen tegen
the., maar wel goedie verpleging.
Rccds een eeuw. zei snr., is het bij de den-
Widen vaststaandie. dat het absurd is om an
ders dan den natuurlijken weg aam te nemen
voor het ontstaan der wereldverklaring.
7ii bebben toen getracht een andere, betere
verklaring te vinden. EenisdeeTs kwam man tot
het materiaT'sme, maar dte grondgedachte
hiervan is ernstig aannevoefden en door tal-
loos velen dan ook wcer verlaten
Daaroo is cepoocd de leer inganig te doen
vinden. dat de wereld zelf leert hoe die maker
ervn ;s.
De Duitoche ge1eerde Schonenhauer heeft
deze piecfa'chte cfieo uitgewerkt ..D? wereld' is
een~ rvoote moordenariil geddferemt'eerd in
tallooze vormen1 die niet kunnen bestaam zan
der elkaar te vemietigen Het ellendige is. dat
ipder mensch. dier en ptont tot eigten behoud
Geauthodseerde verialing naar bet Engdsdh
van E. Philips—Oppenheim, door Mevrouw
v. d. W.
De gerant haastte zich u'it de kanier. Mat
kind' en- ik waren aileen, uitgez'onderd- die man
op de sopha. Zoo nu on dan kreumde hij: en
maak'te dan een geluid, dat mlij deed huive-
ren. Het kind daaremtegen, was onbewogen.
Zij keek miji met haar don'kere icogen aan.
„Gelooft u, dat hij. weg zal komen?" vroeg
zij ernstig.
,„U meent den man, die majoor Delaihaye
doodde?"
„Ja".
„Ik adit het zeer waarsdiijnllijk. Hij' heeft
een goeden voorapromg en ik wnonderstel, dat
hij, zijn piannen gemhakft 'heeft®.
Ik hoop, dat het hem- geilukf", mompelde
zij hartstodhtelijlk. „Ik zou hem gaama wil
len helpen".
„U weet vototrokt niet, Wie hij to?' vroeg
wIk g«l««f 9d*t, dlat adj» wai» uaaM ®j»»-
verplieht to te verstinden en: te doeden Wie
dat alles bewerkte, is geen goede vader, maar
een blinde wil geweest." Zoo ongeveer zei
Schopenhauer en hij was het hiierin eens met
de Boeddhisten.
Hiermee maakte hij die Indische theosofie in
Europa bektnd en hij. maakte ons wereldldeel
daarvoor ontvankelijk.
Theosofie bestaat uit tfwee deelen, het eene
is ontleend aan de Indische godsdiensten en
het tweede bestaat uit een aantal beweringen
van de stichtster dter theosofie, mevrouw
Biavatsky.
De theosofie is een eifeltorcn van' gedach-
ten, zei spr., die hij in 6em enkele rede nliet
geheel kon nagaan. Hij wilde dlaarom alten
d'e hoofdigedlachten aanrocrent
Deze zijn. le. Er bestaat in de wereld een
enkele realiteit, God' genoemdi, waarvan elk
ding, dus ook de mensch, een uiterlijke ver-
schijiningsvorm is
2e. Het wezen van den mensch is identiek
met het wezen van de wereld Om die idlcntt-
teit te bereiken, is £en leven rniet voldtoende en
gelooven de fheosofen, dait de mensch. die in-
nerlijk leeft met God, vele lever® dborl'eeft.
Hiermede in ovcremstemming is de leer van
de rei'nearnatie, beheerscht door die wet van
Carma, die lamgs den weg der rei'nearnatie
den werr tot die identiteit lean verkorfen.
Voor Europa mag deze gedachte nog onge-
woon Zijn, in Indte is zij diit niet, al moet men
nr'et vergeten, dat de dsnkemdte mensohen.
danr van ide reincamatie niet veel gelooven.
Spr. haalde een theosoftoch schdjver aan.
die betoogde, dat de wereld to gesehapen in
vijf dagen, elke dag bestaande uit millioenen
aardsche jaren. Brahma, de absolute realleit,
die achter de dingen zit verbijizonderde zich
in tallooze vormen, die later na het einde van
den werelddlag terug keeren naar dlen ouden
vorm.
Spr. meende, (Jat in de door de theosofen
gegeven wereldverklaring constructiefouten
zi'tten-
Welk vermogen heeft d'e mensch om te oor-
deelen over de totaliteit der wereld? Geen
enkele. Wij kunnen aileen ervaring hebben
over dat kte'ne stukje wereld, dat wij1 waar-
nemen en wie het heeft over het ontstaan of
hot einddbel der wereld1, bazelt, omd'at wij
nooh het begin noch het einde der wereld
kunnen zien En daarom zweeft de theosofie
met hare bride becnen in de lucht
Hierop kwam spr. aan de beweringen van
mevr Biavatsky. De gedachten uit dim Indi-
schcn godsdlenst vond'n in Europa ingang
on d'e aanhangers kwamen al gauw tot het
inzicht, dat het geioof moest helpen om te
doen overwiwnen Mevr. Biavatsky vond nu
lets uit. hetgem ovcreenkomt met wat de
christenen lerren., n l. de opmbaringen Mevr.
B. zei dat haar openbarinpen waren gedaan
daar Mahatma's (groote geesten), die haar
h: dlden bevolen de theosofische bewegrng te
st'rhlen.
Spr. wilde aannemen, dat de Holland'sche
theosofen te goeder trouw zijn, maar hij wil
de toch geen. bted voor den mond nemcn in
zijn oordeel over de leiders dler theosofie Hij
daarop, dat hij- op ongeveer 16-jari-
gen leeftijd tot een theosofische vereeniging
te Amsterdam toetrad. Hij teerd-e vele ge-
schriften en tal van hoogstiaande menschen
kennen en werd, torn hij 19 jaar was, uitge-
noodiigd lid te worden van de isotherische
low, waarin men ingewijd wordt in ailerlei
geheimen van de theosofie. Over dleze inwijt-
d'ing decide spr vervolgens een. en ander,
mae. Kinderachtig noemde spr. die vertoo-
ning en hij zou zich ervoor schamen1, als hij
toen niet nog haast een. kind was geweest.
Spr's aangeboren critische geest had hem
geleerd. dat de hem bij de inwijding getoonde
foto's der Mahatma's van mevr. Biavatsky
geen foto's van levrnde menschen waren1, maar
fotografieen van schildierijcn. Na onderzoek
was hem gebleken, dat die schilderijen waren
vervaardigd1 door eon Engelsichen schilder op
bestelling van mevr. Biavatsky.
De Mahatma's, zei spr., hebben nooit be-
staan, maar zijn door mevr B. uitgevonden
om geld' te maken. Spr staafdte deze uit-
spraak door tie wijzen op uitsprakem van
eenige geleerdlen en- decide dan eenige staal-
ties mee hoe die Mahatma's werdien geex-
plolteerd in het theosofische hoofdkwartier
in Indie. „Astrale" klokjes en. andere dlinigen
moesten het bewijs leveren voor het bestaan
dbr Mahatma's.
In 1886 bestend' in London reeds oen ver
eeniging voor onbevooroordfeekf onderzoek
naar „wonderen", gelijk er 'in ens land ook
een bestaat voor onderzoek naar spiritisme,
tetepathie, enz Bedoelde Engelsche vereeni
ging stelde ook een onderzoek in naar die
wenderen dter Mahatma's in Indie en ontdlek-
te, dat alles bedrog was, met het gevolg dat
mevr. Biavatsky werd gedaagd voor de recht-
bank te Madras. Zij vluchtte en vertoonde
zich n:et meer in Engelsch-Indie.
In 1888 stierf mevr. B- en- toen gebeurdte ei
weer iets, dat vreeselijk grappig was, ver
volgdte spr. Op de vergaderingi, die teen, door
dte leiders der theosofische beweging te Lon-
den gehouden werd1, streed men over de
vra?g wie hoofd zou worden. Edmund Gerrit
deeldte daarover veel mee, scbrijvendte over ge-
he;mzinnige papiercn, die gezondien, heetten te
ten is".
Zij schuiddte 'het hoofd.
„lk 'heb hem nog nooit .in mijn ilieven, ge-
zien", zeide zij, „en mdien ik het wist, zou ik
het niemiand verMlen".
E'indelijk kwam de dokter. In werkdijikheiid
was- heli slechis vijf minuten geleden, dat om
hem- was gestuurd, maar de tijid krcop lang-
zaam in de kleine kamer. Onmididellijk daar
na kwam! Hubcr, de gerant, weer binnen, ge-
vtclgd door een potitiisagent. Wij wachten al
ien op het cniderzoek van den dokter. Ik
haalde een stoel voor het kind en zij bedankte
mij'met een flauwen g'imlach. Zij bleef zit-
len mail den rug naar de sofa. Het gaf te
denken, dat zij niet de tninste belangstellimg
toonde voor den gewonde. De dokter was ein-
delijk met zijn onderzoek klaar. Hij- kwam
naar ens toe.
„De wondl to zeer eigenaardig," zeide hij
..en ik ben bang, dat het moeilijk zal zijn den
kogel te verwijdleren, maar dte wond op zich
zelf is niet gevaarlijk. Het is niet® dan een
vleeschwomd: hij heeft echter een hevigen
schok gekregen en zijn hartslag bevalt mij
niet. Hij kan veilig vervoerd worden. Als u
dat wensdit, zal ik telefoneeren1 om een: am-
bul'ancewajren ien hem naar- het heepitaal
1 famxgm Wast u iato tmwmt «fci
eijin doer de Mahatma's uit het HimaTava-
gebergte. Men werd het ten slotte eens en
elke leidter kreeg een terrein voor zijn werk-
zaamheid aangewezen
Sinsd'ien bleven gehedmzinnige telegram-
men:, geteekend door een Mahatma, door de
wereld vliegen, steed's tot dteel hebbendb dte
geadresseerden tot het geven van gdd aan te
sporen voor de theosofische beweging, die
volgens spr. een Amerikaatische dollar-ondler-
neming to geworden waarbiji door mi'dldtel van
sectevorming op d'eii' grondslag dter Indische
wijtebegeerte word't getracht geld te maken.
Resumeerende, zei spr. dat iedter, die iets
wil weten van het Bocadhlsme, beter dbet zich
direct daartoe te wendten (er zijn genoeg ver-
talingen van Boeddhistische gesdhriften ver-
schenen) en niet tot de theosofie, die zich
hopeloos onmo'gelijk heeft gemaakt.
De theosofie wil een godsditenst zijn en
voor spr. stond het vast, dat elke godsdlienst,
die God' noemt als Hem, zon der wiens wi!
niets gcbeurt en die dus al het goede en, al
het kwade wil, ook het afschuwelijkste, onre-
delijk is,
Vrijdcnkers zijn het eens met de geloovigftn
hieri-n. d'at dte wereldrcde er moet zijn. Ai
leen de geloovige neemt aan, dat zij er reed's
is. de vriidenkcr ont'kent nog haar bestaan. en
zal daarom meer idealist ziin en> voor het ont
staan der wereldvrede willen strijden.
Tcrwiil de geloovigen die maatschappelijke
vorhoudingen eon uitvloeieel van God's wil
noemen en dus alle ellonde en a-rmoedte willen
handhaven, en terwijl de theosofen zeggen.
dat alle kwaad in het leven1 een gevolg is van
mfnder goed leven in een vorig bestaan en
dus al even nun troost geven, is dte vrijd'cniker
:denlishsch er.o°g om te werkem voor verbe-
tering in d-° whoudin-gen en het ontstaan
eener wereld rede.
Sor eindigdp met een citaat van EdWin
Arnold's Boeddha, waarin wordt ontkend de
moacliikheid om dte totaliteit der wereld te
bagrijpen.
In ziin stehvoord dteeldte dte heer Slagt me-
de. dat ds Makkink rn- ds Cramer die1 ui'tnoo-
^,'n-iintr fot debat haddten: afsxwezen. Daar
ook ge«n der aanwezteen lust had' tot h-et
'wren van debat s'oot hij: daarop de verga-
^ter'ng met een dnnkbetuiging aan den spre-
ynnr 7;-p, b°-toog
REMBRANDTS LEVENSWEG.
Een buitengewoon leerzame niet alfeen,
doch ook een buitengewoon mooie en gen-ot-
volle avonid hadden gister degenen. die een
bezoek brachten a-an de Remo.nstrantoche
kerk CFnidsen 41), waar dr. C. E. Hooykaas
van R'dam een lezing hield over het in den
ho'dde nenoemd onderwerp.
De belangstelling was zeer bevredinend'.
Ds Cramer cnende de bijeekomst met
woorden van welkom. soeciaal tot dr. Hoov-
kaas. die daarop aan het woord kwam, het
een genoegen noemende over Rembrandts le-
vensweg te mogen spreken. De reschiedenis
van Rem-brandt is een der mooiste verhalen
uit de Holfa.ndsrhe historic, ze beschrijft een
van de levens, die o,ns ontroerend sterk too-
ren,. hoe de mensch over de hoogte en door de
d'ente des levens gaat.
Het was snr.'s bed'oeling vooral te toonen
den mensch Rembrandt en wat er in de zie!
van dien mensch is omgegaan. Voor de alge-
meende orienteerin? wilde spr even de rroote
feiten noemen. Het leven van Rembrandt .was
allereerst een Hollandsch leven. Hii was een
mensch van de 17e eeuw; de Gouden Eeuw
de eeuw van zeffbewustheid, van expansie
naar buiten.
Rembrandt is de eerste geweest. die zich
heeft afgewend van het naschilderen van
Itrfiaansche meesters. Hij reisde zelf naar
Italie.
Hii werd ueboren in 1606 te Leidten. Hij
stierf in 1669 in een armeluishuis op de Ro-
zenmracht te Amsterdam. Tusschen deze twee
jaartallen ligt het leven van den mensch, die
40 jaar lang geschilderd heeft en zijn werk
heeft gegeven aan zijn tijdgenooten en zijn
naoeslacht. Zijn kunst zien wij tot en met
1648 zich rustig ontwikkelendaarna zien wij
in zijn schilderijen ziin eigen zie'e-oonflict
Wij zien hem gaan door het dal des doods
en veracht door het vo-lk. later zien wij hem
bamkroetier worden. Eindelijk is hij gekomen
tot de hoogte van vlekkeloos 1'icht.
In 1631. 25 jaar oud. verliet hii Leiden, hij
moest in de grootste stad zijn en hij ging naar
Amsterdam. Daar maakte hij zich beroemd
door het schilderen van een portret van prof.
Nlco-la as Tulp, en hij sold spoedig voor den
beikwaamstan portretschilder van zijn tijd.
„De Nachtwacht" bezorgde hem toen het
on o-enoeoen van dte Amsterdammers en thans
schijnt nfleen voor dit schilderstuk het Rijks-
museum ite bestaan, aldus spr., vervolgende*
In de laatste iaren van zijn, leven schilderde
Rembrandt zijn meest grootsche werk, het
machtige, dat hem stempelde tot den gro-ot-
sten kunstenaar, waarmede hii niet langer tot
een vol'k of een land behoorde, doch tot de
gansche wereld.
Dr. Hooykaas illustreerde het vervolg van
zijn lezing met Pichtbeeldenverschillende
werken van den grooten meester van het pen-
seel.
Spr. -constateerde aTereerst, dat -geen schil
der zooveel keeren, zichzelf heeft uitgebeeld
agent?"
„Tot nog toe weinig, mij-nheer," antwoord-
die ,de agent, ,,1'k venschte gaame van dezen
mijnheer het signalement te hooren van den
persooo, die hem bet pistool l'iet zien. De
portier zag hem weggaan, naar ilk ho-or, en
een van 'de kellners zag ids in zijn hand.
Was hij -een vriend van u mijnheer?"
,,1'k weet alleen zijn naam, antwoorddle ik.
„Hij noemde zich Grooten en naar mijn oor-
dteel is- hij een vreemdteiing, ofscboom hij
vloeiend Engelsch sprak. Hij leek ongeveer
50 jaar ou-d, was glad geschoren en van -ge-
midldelde lengte."
„Dat is vrij vaag", merkte die agent op.
„Had hij niet ids bijzonder, ids eigenaar-
digs, iets, dlat zijn identiteit kan vaststel-
len?"
„Niet®, voor zoover ik mij' dat kan herin-
neran," antwoordde ik.
„Hoe was hij gekleed1?"
„Eenvoudig; ik weet niet meer, hoe hij1 ge
kleed was."
,Had -gij eenige vermoedens van zijn
plan? Sprak hij over majoor Delahaye, als-
of hij hem kende?"
Ik schu'ddte het hoofd.
„Wij beiden hebben allean opgemerkt", zei-
m ik wdat «i> jocge metoje war
als Rembrandt. Dit heeft hij aid gedaan uit
ijldtelheid, doch hij moest sdnilderen, evenals
wij alien beheefte 'hebben om adem te lhalen
en diaar hij met altijd een model tot zijn be-
sdi'i'kkinig had, moest hij; zidized wel als zoo-
danig nemen,
Aan de 'handl van de lichtbeelden, ging
spr. het zidelevem van- Rembrandt na. Tot
aan zijn „Nladiitwachtf' is hij de gevierdie, de
populaire schilder die gelukkig is en vrij.
„De Nhditwacht" b-iengt hem lin cicuiflict
met Zijn medehurgers, orndiat hiji den „schro-
melijiken moed" had gehad daarop miaar twee
pcrsonen goed te laten uitkomen, terwijl de
overigen meer als figurami em dieinst doen.
Niet direct verloor hij daardoor zijn popu-
lari'teit, doch het ging langzamerhand des-
niet.emin zteker.
Zijn eerste vrouw stierf en dat deed hem
veel leed, dat nog -vergroot weird door de
zwakke gezcndiheid van zijin zoon Titus, de
eeniiige, die 'hem 'overbleef. In- Remlbrandts
zelf-por.lrebten zien we dat verdriet, doch te-
gelijikeri'ijidl wijzen, zijn trckken crop, dat hij
zich zelven ver plaatst boven de menschen om
hem been:, zelfs in zijn failliete jaran.
Een later portret tacmt 'hem echter als een
geslagen en verslagen manhiji to op on ver-
zet zidh niet langer tegen alles wat hem
zwaar treflt.
In sterk contrast hiermede zijh z'ni portret-
'ten en schilderijien, uit zijn 10 laatste levens-
iaren. 'Nog zijn er smantelijke drekken om
zijn mond en de oogem lijiken verdu'isterd
door tra-nen, doch hij1 de ilhams innerlijlk geluk
kig. Een groote s'teun in die jaren was hem
zijn tweede vrouw, Htendri'kie Stcfftels.
Uit al zijn laatste schilderijen spreken be-
rusting en innerlij'ke vrede; aldus betoog
de dr. Hooykaas, vro-egere en' latere d'oeken
van Rembrandt aan het zelfde onderwerp ge-
wijld met.elkander vergelijlkende.
'Ds. Cramer dankte tenslotte den- spreker
voor zijn inderdaad mooie lezing.
i'rovTnciaal Aieuv>s>
UIT HEILOa
Uenueriieruad.
Gisteren kwam; de Kaad' onzer gemeen'te
in voitaliige zi't'dng bijeen. Gp vicorscel vain
den voorzrojer weid de vaststeiiling der no-
tuien uiL-gesteld tot de volgende vergadering,
ounidat nog niet alle ieden het ofdaeete ver-
sjag.hadjen on'tvangen.
Als eerste punt der agenda kwam daarop
aan de orde:
Beslissing op dte verzoeken van' het R.K.
Par. keilkbestuur om medewerki-ng 'tot sti,ch-
ting van een R.K. jongensschool en toll aan-
koop van de omderwijzersw oning aan, dan
Westerweg.
De Voorzitter herinnerde aan het raadtebe-
sluit van Dec. 1.1. tot opheffing van school 11
in verband met de stating van een- R. K.
jongensschool. Dat besluit is opgezonden
aan Ged. S aten, maar er to nog geen besCto-
sing over gekomen-, v6or 3 maanidien n.a het
beslu'it verstreken zijn, moet -de beslissing
zijn gevadlent, anders to het besluit niet van
'kracht. Die termijn is 17 Maart verstreken
en daaroim wilden B. en W. thans weder de
zaa'k aan de orde siellen.
De voorzitler las voor hoe B. en W. de zaak
wenschen te regelen. Medewerlk'ing zal wor
den verleend-' tot de stichti-mg van een- R. K.
i'cngensscbool aan den Westerweg, nabij de
R.K. keilk. De be'staande O. L. school zal
daartoe de noodige verbouwing ondergaan.
terwijl mede de onderwijizerswoning zal wor
den afgestaan. M-ocht de waning niet" wor
den gefcoch't' door heli parochiaal kerkbestuur,
-dan zal -de school in bruilkleen worden gege
ven. Er to echter zeer veel kan®, dat 'het huis
wel zal kunnen- wo-rden verkocht, otnidat het
voor het scho'olhoofd groote waardc heeft,
meer dam vo-o-r iemiand anders.
In antwoordi op een vraag van den heer
van't Veer zei de voorz. lovertuigd te zijn van,
de gO'edlkeuring door God. S'latem. Den heer
M-ulder an;two-oidde de voorzitter, dat er in
d'e betrefftende burnt nog drie protestaniische
scho-ollkiinderan over blij,ven.
Een besluit in deni geest als het door B. en
W. voorgesleldte werd gemoimiem, zonder hoof-
del ij-ke stemming.
G-o-edgevonden; werd1 dat de heer Vel-dtkamp
zal wo-r-den uitgenoodigd- als taxateur -op te
treden en dat hiet kerkbestuur ook iemanid zal
aanwijzen. Indian deze twee het niet eens
kunnen worden, zal de kantonrecbter te ATk-
maar een derden taxateur benoemen.
Punt 2. Voorstel -inzake het o'phalen van-
vuilnis. De voorzitter herinnerde er aan, dat
op 1 April a.s. het cicntract mlet den tegen-
wo-ordii'gen ophaler aflo-opt'. Op een vraag
of hij' -genaren: was het weilk ook na d'ian da
tum voor dezdffde som te verrichten, had hij
hij1 afwijzend geantwoond- omdat door ui't-
brei-ding der gemeen'te bet werk hie!' meer 'in
een dag to te do-en, Hij. vroeg daarctmi nogal
heel wa-t meer. B. en W. vinden het echter
wenschelijk, dlat de Raad daarover eerst wordt
geho-o-rd en dat daft ook andere ingezeteman
gdegeniheid krilsten in, te schrijven.
B. an W. wilden; van de galegenheid 'ge
bruik maken om bet rayon waar 'het vu'ilnto
word't opigehaald', uiti te -breiden door daarin
nog op tie namen de vclgemde wegen: Holle-
weg, Mo-lenweg, School,weg, Lappenlaan-,
bang scheen te zijn voor haar metgezel en ik
geioof nii'et, dat wij een gunstigen- induk van,
hem hebben gekregen. Hij heeft echter op
geen enkele wijze te kenn-en gegeven, dat zijn
plan- was om tusschenbeidte te komen."
„Kan het geen ongeluk geweest zijn,"
vroeg mijmheer Huber.
„I-k zou dat -ook gedacht hebben" ant-
w-oordd'e ik, „i-n-dien 'hii niet onmiddlellijk was
h-een gegaan. Hij verefween zoo spoedig, dat
ik hem zelfs- niiet zag gaan."
„Za-t u toevallig bij hem aan tafel?" vroeg
de a-gent.
„Neen, wiji kwamen te same® h-ier. W-ij ont-
moetten elkaar Charing Cross Station en hij
sprak mij aan. Hiji wist -mij® naam en herin
nerde er mij aan, d'at wij elkaar eens hadden
ontmoet in- de Va-gebomd s Club."
„Ko-n u zich hem herinmere®?"
„Dat deed ik niet."
„Em later?"
„Wij bebben een poos same® gepraat en
toen wij uit het station kwamen, noodigde hij
mij uit om mede te g'aa® lundien."
„Kwam hij met den- treim aan of m-oest hij
i-emand afhalen?" vroeg de agent.
„Noch het een, noc-h het an-dter,-voor zoover
ik kan na-gaa®, hij scheen' daar te lanterf an-
tiai. ik u vectelllee^ 4m» wij' ■nj»ar
Voor spoedige attevering van
is Uw adres
Heeren-weg, Stati-onsweg (gedeeltelijk) en
Heilooerdijttcje. Verder willden B. tn w. nog
-in de instructie opnemen, dat de ophaler ver-
plidht to ook bedrijfsafval mee te neimen, als
dit gevraagd wordt, tegen een voor elk speci-
aa-1 geval nader vast x stelun? tarief. Ten
slictte zou nog tooeten worden- v'as.-gesteld,
-dat meegen-ooim rno-et wo-rden het a-fval oo-k
van niet direct aan den weg s-taanJde huizen-,
mite de bewoners het zdlve- naar den weg
brengen.
De heer Sengere wilde voorloop-ig nog op
dezelfde wijze als ,-cf duser doorga-an, in at-
wachling van het inrichten van een nieuwt
vul nisbelt.
Da heer Mulder wilde elk-cn gemeentenaar
een kans igeven: en daarom aanbesteden.
De heer Vaihl was het daa-rmee eens. Wat
betreft het begrip bedrijfsafval vneesde spr.
moailijlcheden. Men, zou ve-r-deeld ku-nnen- ra-
ken over die vraag wat verstaan -wo-rdj omder
eon „beetjei" afval.
De heer van 'it Veer wilde den- ophaler ver-
plichten alles mee -te nemen.
De heer Mulder was het diaarmee eens.
-De heer Opdarn pleitte voor het 'besdhik-
baar stellen door de gemeente van een voor
'het o-phalen van vuilnto -geschikten wage®,
remand' die voo-r ikorlen tijd pia-ch'ter wordt,
kan niet z-oo-'n wagen daarvo-o-r aansdhaffen.
Bcven-die® kan oo-k veel beter ieder inschrij-
veni, his de gemeenite zoo-'n wagen koopt.
De voorzitter zei', dat reeds meerdere po-
giingen zijln gedaan om zoo'n wagen- te koo-
pen, maar tot -dusver zonder succes. Een
ni-euwe wage® to zeer duur. Gepaogd1 to er
een -over te nemen van een 'andere gemeente,
waar men vuillnis-au'to's aamschafte.
De beer Opdarn be'oogde -dat met een flin-
ke gesloten wa,gen het ophalen veel zinde-
lijker w-ordit en- wilde eenigszims pa'a-1 en pedk
zien gesteld aan h-et begrip van bedrijfsafval.
De heer Sengers ging hi-erin m-ee. Hij had
speciaal hinders op het oog, die van hunne
tuinderijien zo'o-veel afval baien, d'at de icpha-
ler in een ke-er zijn k-a-r vol 'heeft.
De voorzitter betoogde, dat hell beczwaar
va-n eten mieuwe vuilin-tobelt is cpgeitost door
-de bepia-lii-ng, dat het conitract elk jaar oipzeg-
baar is.
De heer van die Vail was igeen bewon-dera-ar
van het verpacht:®gsysteem,\maar -in afwateh-
ti-n-g van em betere rege'ing zo-u hij; gaame
een vast tarief voor -gmcote-re h'oevaalheden -be-
drijifsafval wiillen zien vastgestefd. En dan
vend' spr. belt -baste, dat die hoevedbeden bij,
een, afzo-ndenlijlke ri-t werd opgdiaald1.
De voo-rzitter geloofde, dat er geen kwes-
ties zou-den on,'stpan over door dm ophaler
geetochte tarieven, waarvan de beirokkm per-
seme® de 'betaling weigerdem. Bij minn-elijlke
schiilkking zou-den- die wel opigelost ku-nnm
wordm, meend'e -spr.; -hiji geloofde niet, dat
B. en W als scheidsrechters zullen moeten
optr-aden.
Da ui-tbreid-inig van -het rayo-n zooals door
B. en W. voorgestd^l, werd hierop gcedgavon-
den- zonder hoofdelijke slemming.
Den heer Opdarn- gaf de voorz. de verzelce-
ring daf B. en W. M-ijiven uiitzien naar em
wagrn.
Het voorstel van B. en W. word hierop in
zijin geheel z.b.st. aa-mgenotnen.
De beer van't Veer hocpte dat in de toe-
ko-mst 'het ophalen van vui-lnis van gemeente-
wege zou tgeschieden. De heer van de Vail
zo-u dat ook toejuichm.
Pun!1 3. Voo-rsiieil tot a-ankoop van em
strookie grond ter verb-reediing van dm Wil-
lebr-o-rdusweg.
De voorzitter lich'tte toe,' d-at de toestand' ter
plaatse thans icnitodaalbaar -is, de weg to
daar te s-mal.
De e'igena-ren, de heeron J. Opd'am en A.
Smit, willen de v-o-or vo-ldoende verbreedlng
bm-oodigde strook grond verkoopen voor 3
per M2 en willen dan voor afscheidiing z-or-
gm, een hek van harmonicagaas op steenfun-
deering.
De heer Vabl vend bet -te d'u-ur; andere
grond werd verkocht voo-r 1door bet
arnibestuur voor wegverbreeding. O-o-k ande-
ren kregm, niet meer.
Het voorstel van B. en1 W. werd ma koute
besoreking z.h.sit. aangen-omm.
Punit 4. Aanko-op van grond van den -hr.
K. Liimmem ter veTbreeding van- den, M'olen-
weg.
De kwestie, die bestomd me,t dten- beer Lim-
mm, werd dlcor den Voorzitter kont 'toege-
licht. Er was nu nog ems weer met nem on-
derhandeld1, waa-ma de beer Limmen em
ni'euw, zij® laa-tote, aanbod hadl gedaa-n. Hij
Delahaye en dit jong meisje za-gm, komen
met den treim van net vaste lan-d en hij
scheen in hen -belang te st-ellm,."
„Kende u hem?" vroeg de agent aan het
meisje.
„Nieen, ik heb hem aan: het station niet
opgamerkt. Ik zag hem met deze® mijnheer
aan tafel- zitten, maar ik ben er vrij, zeker
van dlat ik hem nooi't in mijn leven gezi-en
heb."
D-e agent bergde het opschrijfboekje op.
Het spijt mijdat ik u m-oet lastig vallm,"
zeide hij,, maar ik acht het beter, d'at u alien
meegaat naar den hoofdeommissarto in
Bowstreet."
,rIk ben g-aarnje daartoe bereid," zeide ik,
„ofschoon ik niet meer weet te vertelle®, dan
ik reeds deed"
H-et kind kwaim- plotseliing na-ar mij toe. Zij
pakt-e mij bij- die®, arm met h-aiar dlunne, slecht
gehandschomde vingers. Haar oogen
s-meekienj mij.
„M-ag ik met u medle gaan?" U wilt mij toch
niet alleen laten?"
„D-e jonge dame wordt -ook verzocht om
mee te gaan," merkte de agent- op.
„Wij gaan natuurlijk alien te zamen," zei
de ik vriemdlaliik.
vervelffd
81
