DAGBLAD VOOR ALKMAAR EN OMSTREKEN.
Ontsierende reclame.
No. 88.
Honderd zes en twintigste Jaargang
1924
Abonnementsprijs bij yooruitbetaling per 3 maanden f2.—fr. per post f2.50. Bewijsn. 5 ct. Advertentiepr. 25 ct. p. regel, grootere letters naar plaatsrulmte.
Brieven franco N.V. Boek- en Handelsdr. v.h. Herms. Coster Zoon, Voordam C9, Tel. Admlnistr. No. 3. Redactie No. 33.
Stadsnieuws
Dtt mmmer bestaat nit 3 bladen.
ZATEllDAA* HovfdredacteurTj. N. ADcMA. Directeur: 0. H. KRAK. J2 APRlJj
Alkmaar is een mooi oud stadje.
Het is met zijn grachtjes en oude geveltjes
een van die pittoreske provincie-stadjes die in
het buitenland een zekere vermaardheid be-
zitten.
De Amerikaan die dank zij de reclame
op onze cacao-busjes in de overtuiging
leeft dat iedere Hollandsche vrouw een Vo-
lendammer muts draagt en elke man op
klorapen in een wijde broek rondstapt en dat
het Hollandsche landschap uitsluitend uit
molentjes met koeien bestaat, vindt Alkmaar
in zijn reisgids genoteerd als een van de
schilderachtige oude stadjes die hij op zijn
ontdekkingsreizen noodzakelijk moet bezoe-
ken.
Zijn gids spreekt ook van den Alkmaarschen
kaashandel en wanneer buitenlandsche toe-
risten in Brussel komen en de expositie in het
„Holland Huis" bezoeken, zal het daar op-
gestelde diorama van onze wijd.vermaardt
markt er ongetwijfeld toe bijdragen, dat een
reis naar Holland en speciaal naar het oude
kaasstadje in het Noorden wordt onderao-
men.
Wij hebben er dan voor te zorgen, dat de
toeristen niet teleurgesteld huiswaarts kee-
ren.
Veel van het oude en karakteristieke moest
noodgedwongen aan de eischen des tijds
worden opgeofferd.
Want Alkmaar is geen ville morte, geen
museum van oudheden, dat een bestaan moet
vinden in de expositie van wat eens een ka-
rakteristiek geheel van oud-Hollandsche
bouwkunst geweest is.
Alkmaar is een handelscentrum, het mag
zich niet blind staren op een schoon verleden,
het moet den concurrentie-strijd aanbinden
met tal van andere gemeenten en de beste le-
vensvoorwaarden voor handel en industrie
scheppen.
Wat dien vooruitgang belemmert, zal moe-
ten verdwijnen.
Gevaarlijke straathoeken moeten veilig
warden gemaakt, te nauwe straten moeten
zoo mogelijk verbreed worden, het moderne
verkeer eischt korte verbindingen door zij-
straten, het vraagt standplaatsen voor
vracht- en personenauto's, terreinen voor
handel en industrie en zooveel meer dat de
factoren voor den bloei en uitbreiding der
stad en de welvaart van zijn bewoners mag
genoemd worden.
Veel van het oude, pittoreske moet daar-
voor wij ken.
De Langestraat is reeds een winkelstraat
geworden en haar karakter is zoodanig ge-
wijzigd, dat door het wegnemen van nog
overgebleven verkeersbelemmeringen hier
niet langer van het schenden van een karak-
teristiek geheel kan worden gesproken.
Alkmaar is gelukkig nog geen openlucht-
1 museum van half vergane gebouwen.
De uitbreiding van het telefoon-net bewijst
hoe handel en industrie hier in opkomst zijn
en de vrij snelle aanwas der bevolking toont
aan dat onze gemeente ook als geriefelijke
woonstad, met goede scholen, plantsoenen,
ontspanningsgelegenheden en niet te hooge
belastingen de concurrentie met menige an-
dere gemeente doorstaan kan.
En daamaast heeft Alkmaar nog iets heel
bijzonders.
Het heeft in zijn meest pittoreske gedeelten
een handel die zich in alle opzichten bij de
omgeving aanpast.
Op het Verdronkenoord, op Zaadmarkt en
Luttik Oudorp bij de oude pakhuizen lossen
de karren der ouderwetsche vrachtrijders hun
waren in de beurtschepen en omgekeerd.
Hier mist men de modeme transportwerk-
tuigen, de auto's en hijschende kranen, hier
wordt de vracht met paard en kar aange-
voerd en op den rug van den schipper over
de loopplank in het ruim gedragen.
Een voorbeeld van handel en bedrijvigheid
met een oud-Hollandsch karakter.
En wie op onze kaasmarkt de oude gilde-
gebruiken in eere ziet gehouden en de kaas-
dragers met hunne hoeden in de kleuren der
•veemen in hun witte pakken de volgeladen
burries op een sukkeldraf je naar. de schalen
I ziet dragen, beseft dat ook hier handel en
transport een zoodanig cachet dragen, dat
zij volkomen passen in de karakteristieke om-
lijsting van Waaggebouw en schilderachtige
oud-Hollandsche geveltjes.
Zoolang de levensbelangen der stad door
handel en verkeer op oud-vaderlandsche
wijze niet geschaad worden, moeten wij
trachten het cachet van onze markten en los-
plaatsen onveranderd te laten.
Want juist hier, aan de buitenranden der
stad, zal de inslandhouding van het oude en
karakteristieke het langste mogelijk blijven.
Maar wij kunnen meer doen om het oude
te bewaren en daardoor het stedenschoon te
verhoogen zonder aan de eischen van handel,
industrie en verkeer eenige afbreuk te doen.
Wij kunnen alleswegnemen wat leelijk is
en storend op het stadsbeeld werkt, als door
het wegnemen daarvan geen emstige belan-
gen geschaad worden.
En in dit opzicht valt er in onze stad nog
heel wat te doen en dient er te worden inge-
grepen om het stadsbeeld door hinderlijke
reclame niet meer te ontsieren dan hoogst
noodzakelijk moet genoemd warden.
Toen dezer dagen dte oude telefoon-palen
en de aan vele gebouwen bevestigde ijzeren
ramen naar beneden gehaald werden, heeirt
men dadelijk kunnen constateeren, dat het
stadsbeeld een veel zuiverder en natuurlijker
karakter heeft cekregen.
Er is iets weggenomen dat niet langer
noodzakelijk was, wat groote ijzeren gevaar-
ten, die wij uit gewoonte wel als teen geheel
met het stratenbeeld zagen, maar welker
•verwijdering ons eerst goed doet zien hoe
ontsierend zij steeds gewerkt hebben.
Daarnaast is er thans nog iets anders dat
het stadsbeeld veel van zijn schoonheid doet
inboeten en dat juist in een karakteristiek
oud stadje als het onze een storenden invloed
uitoefent.
Dat is de hinderlijke en ontsierende recla
me voor tal van producten uit den groothan-
del.
De vorige maand heeft zooals wij des-
tijds publiceerden het bestuur van den
Bond Heemschut aan ons gemeente-bestuur
een adres gezonden waarin de aandacht op
de hinderlijke reclameborden wordt geves-
tigd.
Na onderzoek aldus dit adres bleek,
dat de gemeente alleen zeggenschap heeft
over de reclame voor zoover deze zich boven
den openbaren weg bevindt.
Dit verhindert niet, dat men binnen de
rooilijn blijvend de meest brutale stadsont-
sieringen aanbrengt.
Zoo vraagt het huis links naast den fraai-
en gevel Mient C 25 op zeer leelijke wijze
aandacht voor de margarine Blue Band,
welke ontsiering tot ver uit de Langestraat
zichtbaar is.
Het huis op den hoek van de Mient en het
Waagplein verkondigt op zulk een hinderlij
ke wijze den lof van het handelsproduct Lux,
dat deze hoek voor vreemdelingen, die zoo
gaarne de Alkmaarsche kaasmarkt bezoeken,
alle bekoring heeft verloren.
Uit een oogpunt van welstand en steden
schoon en ter bevordering van het vreemde-
lingenverkeer peeft Heemschut in overwe-
ging de politie-verordening te doen aanvullen
met een artikel tot verbod of beperking van
hinderlijke reclame.
Burg, en Weth. schijnen de zaak al eens
onder de oogen te hebben gezien, maar stuit-
ten op velerlei bezwaren bij de uitvoering.
Gemeenteblad Nr. 620 bevat een aanvul-
ling der Bouw- en Woningverordening,
waarin bepaald wordt „dat het uiterlijk van
een nieuw te maken gebouw met al wat daar-
toe behoort, hekken, muren enz., zoodanig
moet zijn, dat het noch op zich zelf, noch in
verband met de omgeving uit een oogpunt
van welstand aanstoot kan geven".
Dit nieuwe artikel schiint niet zoozeer als
handleiding voor de schoonheidscommissie
dan wel tot wering van ontsierende reclame
in het leven te zijn geropen.
Het spreekt evenwel slechts van nieuw te
maken gebouwen en laat daamaast dus voile
vrijheid tot ontsiering van reeds bestaande
gevels en muren.
In Gemeenteblad Nr. 805 wordt de veror
dening op de heffing van rechten voor het
gebruik van openbaren gemeente-grond of
water vastgesteld en daarin wordt o.a. be
paald, dat men voor het hebben van rijwiel-
hekken of tochtschermen die dikwijls ook
al zonder de daarop voorkomende reclame
ontsierend werken slechts 1.per me
ter en per jaar heeft te betalen.
Voor het hebben van een uit-stekend voor-
werp boven gemeente-grond wordt slechts
1.50 per meter en per jaar berekend, ter-
wijl uitdrukkelijk bepaald wordt dat voor
zonneschermen voor winkelruiten geen belas-
ting verschuldigd is, mits ze niet van recla
mes voorzien zijn.
Het is duidelijk, dat dergelijke bepalingen
noch in financieel opzicht ten behoeve der
gemeente, noch als politie-maatregel ter we
ring van hinderlijke reclame doeltreffend zijn.
Voor het uitsteken van een reclamebord
wordt per meter en per jaar niet meer ge-
vraagd dan de prijs van een vierregelige
couranten-advertentie.
Geen wonder, dat uit vrijwel alle winkel-
gevels groote en kleine borden benevens aller-
lei lichtreclames in diverse kleuren en tetter -
soorten naar buiten steken en wie alleen al
.in de Langestraat die chaos van dikwijls
'schreeuw-leelijke reclame-borden aanschouwt,
zal moeten toegeven, dat het stratenbeeld er
buitengewoon door ontsierd wordt.
De bestaande provinciate verordening kan
hier geen verbetering brengen.
In 1912 hebben de Staten dezer Provincie
een verordening tot het weren van inbreuken
op natuurschoon in het leven geroepen die
evenwel slechts voor het landelijk gedeelte
der gemeenten van kracht is.
Hierin wordt den eigenaar of gebruiker
van eenig onroerend goed op straffe van
een geldboete van ten hoogste vijf en zeventig
gulden verboden „daarop of daaraan te
hebben muren, getimmerten, borden of andere
voorwerpen bestemd en gebezigd voor recla
me, of het onroerend goed op eenige andere
wijze tot reclame te bezigen".
Het verbod is aldus de verordening
niet van toepassing:
le. in zoover het geldt reclame voor zaken,
die worden vervaardigd of verhandeld,
of voor hedrijven die worden uitge-
oefend op of in het onroerend goed;
2e. in zoover het geldt eene reclame niet
voorkomende in het landelijke deel der
gemeente;
3e en 4e in zooverre Ged Staten vrijstelling
verleenen en tot 1 januari 1914 in zoo
ver het een reclame gold, die op het
tijds tip van het in werking treden der
verordening reeds^aanwezig was.
Voorwaardeliike vriutelling kan alleen
verleend worden in zooverre de schoonheid
van het omliggende landschap niet ge
schaad wordt.
Gedeputeerde Staten hebben het recht, het-
geen in strijd met deze verordening aange-
bracht wordt, te doen wegnemen.
In dezelfde maand van dat jaar hebben
Ged. Staten de gemeente-besturen nog eens
nadrukkelijk op deze verordening gewezen,
hun medewerkinc voor de naleving daarvan
ingeroepen en verzocht belanghebbenden er
op te wijzen, dat voor reeds bestaande recla
mes of reclame-borden na 1 Januari 1914
vrijstelling gevraagd worden moest.
Dit zal dan ook wel geschied zijn en het
kan niet ontkend worden dat waarschijn-
lijk dank zij de beperkende bepalingen dezer
verordening het aantal reclames en re
clameborden in het vrije veld tot een mini
mum beperkt is.
Hier en daar ziet de het landschap bekij-
kende treinreiziger nog eens een reusachtige
chocolade-kop opduiken, een koe zijn nek
schuren tegen een houten dienstbode die met
sunlight-zeep wascht of de weipaarden weg-
draven langs een bord waarop de heeren- en
jongenheerenkleeding van Peek en Cloppen-
burg in het bijzonder wordt aangeprezen.
Maar die reclames zijn sporadisch en over
het algemeen kan gezegd worden, dat het
Hollandsche landschap er niet meer door
ontsierd wordt.
m
Voor het tegengaan van de hinderlijke ont
siering onzer stadsstraten is een afzonderlij-
ke gemeente-verordening noodzakelijk.
Vele andere steden hebben hier reeds het
voorbeeld gegeven.
In Nijmegen verbiedt de politie-verorde
ning „op van den openbaren weg zichtbare
wijze op of boven de daken of tegen de voor-,
zij- of nchterkanten vat gebouwen of op
open plaatsen tot gebouwen behoorende. re
clameborden of andere voorwerpen, bestemd
of gebezigd voor reclame aan te brengen, te
plaatsen, te bevestigen of te hebben."
In Dordrecht is het verboden op of aan
eenig goed reclames te hebben, die door Burg,
en Weth. ontsierend worden geacht.
In Haarlem bestaat een soortgelijke ver
ordening als de provinciate waarbij voor het
onroerend goed in het landelijk deel der ge
meente een uitzondering wordt gemaakt.
In Amsterdam al thans in het niet lan
delijk gedeelte is het aanbrengen van re
clames verboden wanneer hierdoor het stads-
schoon wordt geschaad.
En in 's Gravenhage hebben Burg, en
Weth. in bepaalde stadsgedeelten het ge
bruik maken van eenig onroerend goed voor
reclame verboden wanneer dit op een vanaf
den openbaren weg of het openbaar vaarwa-
ter zichtbare plaats geschiedt en er gevaar
voor ontsiering van het stadsbeeld bestaat.
Met die voorbeelden voor oogen mag ook
wel tegen de niet-noodzakelijke ontsiering
van het Alkmaarsche stadsbeeld gewaakt
worden.
Groote tetters, bonte voorstellingen en
wanstaltige borden hebben al heel wat ste
denschoon bedorven.
Men heeft het vorige jaar hier ter stede
met koeien van tetters op elk oud ophaal-
bruggetje en sluisje den officieelen naam la-
ten schilderen.
Men heeft op het mooiste deel van het
kerkgebouw nog kort geleden een groot wit
waarschuwingsbord gehangen, waarmee op
de verkeersgevaren werd gewezen.
Men heeft een particuliere ondememing
toegestaan op de mooiste kruispunten in en
buiten de kom der gemeente reclame-horden
voor autostalling en benzine te plaatsen en
men mag er zich over verwonderen dat dit
voorbeeld nog niet door vele andere onder-
nemingen gevolgd is geworden.
Wat men den een toestaat, zal men den
ander niet kunnen weigeren.
Reusachtige reclame-borden van schoenen,
zeep en margarine bedekken de mooiste dee-
ten van vele oud-Hollandsche gevels en wie
een winkelstraat bij dag of bij avond inkijkt
ziet niets dan een bonte verzameling groote
en kleine uithangborden, lichtreclames of
vooruitgeschoven fietsenrekken.
Dat alles ontsiert het stadsschoon op noo-
delooze en hinderlijke wijze.
Het is wenschelijk dat de ontsierende re
clameborden zoo weinig mogelijk de aan
dacht trekken.
Maar de bedoeling der fabrikanten is juist
dat alter oogen daarop gevestigd zullen wor
den.
Hier zijn tegenstrijdige belangen waarin
de reclame het tegen het behoud van ons
stedenschoon zal moeten afleggen.
Wij hopen dat Alkmaar spoedig het voor
beeld van andere gemeenten zal volgen op-
dat, wanneer binnen weinige maanden de
vreemdelingen naar onze thans wereldver-
maarde kaasmarkt komen kijken, zij van Alk
maar met zijn grachtjes en ophaalbruggetjes
den onvergetelijken indruk van ongerept oud
Hollandsch stedenschoon zullen meedragen.
HANDELSAVONDSCHOOL.
Bevorderd, van de le naar de 2e klasse;
J. Boos, J. Brammer, W. Brander, J. Brau-
neck, Annie Dane, J. Dijkman, Jansje Een-
debak, P. Eriks, B. Fmkensieper, Annie
Friedt, Gerda Geerding, P. Goudsblom
(voorvv.) A. Harryvan, M. Heeringa, Willy
v.d. Hoff, J. Liitjeharms, Geertje Molenaar,
Gretha Schaper, Grietje Scharlewi, A. Swa-
ger, C. Swart (voorw.) K. Visser.
Niet bevorderd 2.
Van de 2e naar de 3e klasse:
Nielly v. Beek, D. Booy, K. Bus, J. Buurs,
J. Driesen, A. Govers, Th. v. Kessel, Mina
v.d. Laan, T. v.d. Molen, Anna Molenaar,
A. de Munk, S. Peereboom (voorw.) P. Por-
tegijs, G. Schilder, J. Sweerts, J. Tamis, C.
Uitenthuis, D. Ven (voorw.) J. Wolzak
(voorw.) P. Kuiper.
Niet bevorderd 4.
Van de 3e naar de 4e klasse:
P. de Boer, J. Bommer, A. van 't Hoff,
Corrie Jansen, C. Jonker, M. Jonkers
(voorw.) V. Kater, Th. Kregermaats,
(voorw.) Neeltje v.d. Laan (voorw.) G. de
Munk, C. Roozendaal, H. v. Til. Chr. Ver-
duin, J. Alferink, P. Bakker, J. Breek, D. v.
Coevorden, F. Endel, (voorw.) Ali Keijsper,
Sijltje Kieft, Agatha v.d. Mey, T. Mijlhoff,
N. Nicolai, A. Rayer, W. Roos (voorw.) N.
Schellings, L. Schram, Betsy Smit, G. Weel,
H. Wolzak, F. Luitjes.
Niet bevorderd 8.
RADIO-CONCERTENi.
Wij zien in onze verbeelding dte sliachtoffers
van onze April-mop over een. raidio-dbmon
stratie op de Steenenbrug deze courant al
neerleggen als ze dit opschriftje lezen.
Intusschen, men stelle zuch gerust, het is
di'tmaal emst.
Inderdaad bestaat in Alkmaar gelegenlheid
radio-concerten te volgen en tegenie-
ten.
Vele radio-beginndingen zullen inderdlaad
wel veel g e h o o r dl, doch nog niet veel geno-
ten hebben van hun toestel, omdat er aan-
vankelijk dan weer. dlit en oan weer dat aan
manikeert.
Wij hebben wel genot'en, omdait wij onze
schreden eens gewend hebben naar hotel „De
Toelast" in de «Langestraat, waatr thans door
den heer Duin'ker iemanld, die met zijn tijd
meegaat een radio-ontvangtoestel is
plaatst, waarvan ieder bezoeker van
Toelast" profijt kan hebben.
Want niet alleen kan men een helm over't
hoofd' nemen en zoo de geluidien opvangen die
uit ververwijderd'e plaatsen „verzonden"
worden; doch bovendien is in de zaal een z.g.
i,.luid&preker" aangebracht, diie het mogelijk
'maaikt, dait men, rustig aan een tafdtje geze-
ten zijn conisumptie gebruLkend, toch kan
hooren, wat men in Londen, Parijis, Brussel,
den Haag. Hilvereum enz. speelt of zingt of
spreekt
Wij hoorden iemand in Parijis bcursberich-
ten oplezen Wel aardig natuuriijk het idee
alleen dat de man zoover van ons afstaat en
dat wij hem toch zeer duidelijk hooren, is al
leuk maar op den duur eenton'ijg.
„Wilt u Londen eens hooren? Daar zal
wel muziek gegeven worden"
,.Graag", zeiden wij-
En we hoorden de Londensche muziek, pia
no, viool, enz. enz.
Een oogenblik later werd onze attentie ge
vraagd voor Newcastle, waar een volledig
ordiest op superieure wijze eenige nummcrs
speelcfe. De klanken bereiikten onze ooren
voilkomen zuiver en ongeschondlen
Zoo hoort men muziek, zang en causerien
over de meest uiteenloopende onderwerpen.
Inderdaad is alles even imteressant.
Zoo nu en dan komt eens een nijdig ge-
kras, gefluit of gefoeter die concerien of db
woorcfen onderbreken seinen van kustsfa-
tions van ons land, of i. d. en 'n oogenblik
zou men boos kunnen worden over deze in
terrupt! es", doch men herinnert zich dan da
delijk, dat men, stil-genietend van een niet-
radio-concert, ook soms plotseling cpgesdhrikt
wordt door een werkefijk hart- en oor-ver-
scheurend' nens-getoeter of een luidruchtigen
hoest van iemand die aan verkoudheid lijdt, en
door voeten-geschuifel of -getr.ippel vian
iemand. die behept is met een zenuwkwaal of
met overvloed van muzikaliteit. Ook dan er-
gert men zich, doch doet de gelcgenheid zich
voor. dan gaat men toch weer naar een
concert.
Zoo is het ook met radio-muzick. Hinder
lijke bijgeluiden nemen wij op den koop toe,
waardeerende de goede bedoeling van de ex-
ploitanten van „De Toelast", om het hun
clientele zoo gezellig mogelijk te. maken.
Waartoe in d't geval de rad:o-muziek veel
bijdraagt in dezen tijd van radio over a 1.
BERLIJNSCH DOMKOOR.
Heden over twee weken 'Zaterdag 26
April beleeft Alkmaar een bijzondere ge-
beurtenis op het gebied van kunst.
Dan zal n.l in de Kapelkerk des mid-
dags om 3 uurhet Berlijnsche Domkoor
een uitvoering geven.
Dit Berlijnsche Domkoor er wordt van
het „wereldbcroemde koor" gesproken en diit
is het ook inderdaad) werd opgericht in
1843 onder Fdix Mendelssohn Baxtholdy.
Het bestaat uit 40 scholieren en 14 zangers
van beroep en het staat momenteel onder lei-
ding van prof. Hugo Rudal1, die tevens direc
teur is van het Opera-koor te Berliju en het
Wagner-koor te Bayreuth. Wij kunnen hier
zeker spreken van een bij udtsitek dleskundige
leiding.
Wciwillende medeweridng wordt verleend
door Pauline Dobert, een altzangeres van
naam. Het bekende Kopenhaagsche dagblad
i„Politiken'" zegt b.v. van haar: „Z66 en niet
anders moet Bach worden gezongenJ>. Prof
Walter Fischer speelt orgel. Zijn spel wordt
zeer geroemd.
Wat nu het koor zelf betreft, een kleine,
maar desmiettemin v£elzeggende zinsniede uit
een beoordbeling uit een1 te H:lsingfors ver-
schijnend blad, moge genoeg zijn om aan te
toonen, wat men te genieten zal krijigen. Deze
zinsnede luidt: „Men heeft slechts een woord
van den hoogsten- lof en de grootste bewon-
dering voor het koor onder de emiim?nte lei
ding van prof Riidel. De uitvoering van elk
programmanummer op zichzelf was1 het be-
wijs van volmaakt meesterschap".
Tot zoover d'i't blad.
Wij durven een bezoek aan de Kapelkerk
ten zerste aanbevelen, en dit te meer, waar de
opbrengst ten goede komt aan ti'oodlijdende
Nederlandsche en Duitsche kinderen in
DuitschJand.
En nu de prijzen?
Die zijn z66 gering. dat daarvan niemand
zal terugschrikken. Men betaalt 1 of 0,50
en men geniet van een-zang, die nog in het
geheugen gegri'ft zal blijven alls een herinne-
ring aan iets schoons en volmaakts
Men denke er wel cm, dat hier slechts 6en
.uitvoering plaats vind't.
CINEMA AMERICAIN.
Het programma dat van 11 April tot en
met 17 April in dit theater wordt vertoond,
brengt als hoofdnummer: „De wraak van
den landlooper". Heel gelukkig gekozen is
deze titel niet. Het gaat toch in aeze film om
de geschiedenis van Graaf Cesare en Myrra
het meisje, dat op den teleurgestelden graaf
zulk een diepen indruk maakt Dat de onge-
lukkige zwerveling, die door Myrra wordt
beschermd, op een avond in een aanval van
jaloezie den lcasteleinszoon vermoordi, een
misdaad waarvan Myrra Wordt verdacht, is
niet de hoofdgebeurtenis van de film. Het
verhaal wordt door de daarvoor uitgekozen
artisten zeer goed vertolkt, met in de eerste
Slaats Margit Barnay als een uitstekende
lyrra. Haar spel en voorkomen dienen ge
roemd. Johannes Riemann als Cesare heeft
een zeer moeilijke rol, die veel beheersching
vraagt. Goede types zijn verder de kastelein
en zijn zoon, benevens Beppo, de zwakzinnige
zwerver.
Van het bijprogramma dient vooral ge
noemd de tweeacter: Papa's toestemming.
Een verhaal van liefde en rensport, met
spannende race-opnamen en de aardige Do
rothy Devore als jockey van het „witte"
paard.
Het thans vertoonde programma wordt
gegeven van 11 April tot en met 17 April.
ALKMAARSCH BIOSOOOP THEATER.
„In het land der Mohikanen" brengt de
welbekende film-artist Will. S. Hart weer
eens op het doek in zijn rol van halfbloed
Indiaan, die de illusie heeft zijn „roode broe-
ders" te kunnen verheffen. Voor die illusie
voor dat ideaal zal hij strijden, doch hij
moet den strijd opgeven, erkennende dat niet
een Indiaan, maar slechts een blanke in staat
zal zijn te bewerkstelligen, dat alle rassen
op een gelijken trap van beschaving zullen
staan. Hij sterft, maar heeft toch vertrouwen,
dat eenmaal de tijd van den gouden dage-
raad zal aanbreken voor gelijkheid tusschen
blank en bruin.
Een film met een moraal, die, hoewel zwak
gespeeld, niet nalaten zal indruk te maken.
Van het bijprogramma is vooral te roemen
„Hollands Nieuws", waarin o.a. de voetbal-
match HollandBelgie, en een zeer leuke
twee-acter „De minnaar-plaatsvervanger"
een zot spel van zotte situaties, die duidelijk
demonstreert den precairen toestand, waarin
een verliefde jongeling zich bevindt, die af-
gedwaald is tegen zijn wil op het zon-
dige pad van de bigamie.
RATIONALE BANKVEREE'NIG TNG
De Nlati'onate Biankvereraiging, kantoor
ATkmaar, maakt bckend, dat zij een weke-
Tijksche zitting heeft geopend te Heer-Hugo-
waard, in het cafe „de Zwnan" (eigenaar de
heer G. Rus) waarin' wij1 naar de in dit blad
voorkomende advertenltie verwijzen.
,/t MODE HUIS."'
Maandagmiddag half drie heeft de ope
ning plaats van ,,'t- Modehuis" in het perceel
Langestraat 57, hetzelfde pand, waarin vroe-
ger een fotografisch atelier was gevestigd,
daarna verbouwd werd en tenslotte voor ver-
schillende doeleinden dienst deed.
Thans gaat mevr. Wiedenbrugge, de eige-
naresse, er een zaak in vestigen in dames-mo-
deartikelen, hoeden, nouveaute's enz. enz
Daartoe was het natuuriijk noodig dat ds
winkel, zoodanig veranderd werd, dat hij
zich ook voor het beoogde doel leent.
Deze verandering nu is aangebracht en
wel naar ontwerp van den heer D. Brouwer,
architect te Amsterdam. Aannemer was de
heer L. C. Oudt, de gebr. Mooy zorgden voor
het timmerwerk, de heer S. Koster leverde een
nette beschildering (vooral de origineele
muurschilderijien zullen de aandacht trek
ken), de heer Wiggenraad bracht het elec-
ALlMiilSEIB CeilAfif.
i
