Ilkmaarsclie Courant
Sehaakrnbrlek.
Brieven uit Berlfla.
In 611 om de faootdstad.
FIUILL1TQJL
Honderd Zes in Twfntlgste Jaargang.
Zaterdag 5 Jnli.
ZoBderlinge SamftradeB.
10. I5T. 1984
HEKHALINGSOEFENINGENi
De BURGEMEESTER van ALKMAAR
KOEPT de in het VERLOFGANGERSRE-
OISTER dezer Gemeente ingeschreven VER-
LOFGANGER, hieronder vermeld, bij deze
OP, om in 1924, op het achter rijn naam aan-
gegeven tijdstip, krachtena artikel 31, eerste
Hd b, in verband met artikel 33 dex Dienst-
cljchtwet (Staatsblad No. 43) van 1922),
VOO'R H E RHALING SOEFE NING EN IN
WERKELIJKEN dienst te komen.
0. KOOIJ, lichting 1919, behoorende tot
het 3e Regiment Infanterie, gamizoensplaats
Bergen op Zoom, Kamp Kijk in de Pot, tijd
stip van opkomst 15 September 1924.
Voor nadere bij-zonderheden wordt verwe-
zcn naar de openbare kcnnisgevfag van 23
April I., terwijl de afdeeling Militaire Zaken
ter Gemeente-Secretarie verdere inlichtdngen
veretrekt.
Alkmaar, 4 Jul 1924.
De Burgemeester voomoemd1,
WENDELAAR.
HE R'H AL IN GS'OEFEN INGEN
De BURGEMEESTER van ALKMAAR
roept de in het verlofgangersregister dezer
gemeente ingesehreven verlofgangers, hier
onder vertoeld, bij deze op om in 1924, iedef
op het achter zijn naam aangegeven tijd-
stip, krachtena artikel 31, eerste lid, b, to ver-
hand met artikel 33 der Dienstplichtwet (Stbl.
or. 43 van 1922), voor berhalingsoefeningen
in werkelijken dienst te komen.
VAN VARIK, M. A., lichting 1917, be
hoorende tot het 14e R. I,, gamizoensplaats
Breda, tijdstip 15 Sept. 1924.
VAN KIEL, C., lichting 1918, behoorende
tot het Regt. Kust-Art., garntooensplaata
Helder, tijdstip 11 Augs. 1924.
Voor nadere ■bijizonderheden wordt verwe-
zen naar de openbare keimisgevfag van 23
April j.l.,, tprwijl de afdeeling Militaire Za-
ken ter gemcentesecretarie verderetolichtfa-
gen verstrekt.
Alkmaar, 3 Jul! 1924.
De Burgemeester voomoemd,
WENDELAAR.
LXXXV.
In de vacaritietijd.
Dezer dagen hebben degenen, die gewoon
b]b degelijk noja te nemen van dien inhoud!
ran hun daglblad, daarin ecu betidd kun-
nen liezen aangaande een aanschrijving, door
de directie der Netterlandsche Spoorwegien
tot een deel van het bij dien tak van dienst
werkzaam zijnde personeel gericht. Het was
een1 mededeeling, die groote waardeering ver-
dient, omdat aaaruit blijkt, mte welk een
vaderlijke zoiig die directie voor de belangen
ran dat personeel en die van het pubfiek
waakt. Voor hen, die wat ik bejamlmereti
mu dat bericht niet gelezen mochten
hebben, teeken ik dadelijk aaa, dat het niets
bevatte omtrent verlagfag van de tarieven op
de spoonvegen, want die zijn reeds laag ge-
noeg hebben we tegenwoondig niet reeds
op een aantal baanvaikken „goedkoope"
buurt-verkeer-kaartjes<zullen we zoo met-
een, als de vacantie gekomen zal zijn, niet
met „gocdkoope" vacantie-kaarten van tien,
wren en een halvtem oi vijf gulden den
grootsten afstand in ons land in den trein
kunnen afleggen? Zijn niet de prijzen der
abonnements- en traject-kaaadtlen m ons ge-
zegend vaderland van dien aard, dat elke
handefltsreiziger en dke forens er tevreden over
behoort te zijn? Nleen, over een „onnoodige"
verlagfag van die personen-tarieven handel-
de dit bericht niet het ring over iets van
veel hooger belang; hte betrof een aan
schrijving der spoorwegdkrectie to het belang
der goede zeden en zulk een aanschrijving is
timers van veel mieer beteekenis dan een me
dedeeling zou geweest zijn, die nog goedkoo-
per reizen in uitzicht steide.
De directie heeft to wd, lezer, die het
bericht nite mocht gelezen hebben tot het
momvelijk personeel en er wordt na-
drukkdijk bij vermeld, ook tot die leden der
andere sekse, welke aan de stations dienst
doen de aanschrijving gericht„dat ieder
van dat personed uiterlijk van 1 Augustus
as. af verplicht is to diemst een' eenvoudig,
niet doorziditig, om den hals sluitend, en tot
de poteen reikend bovenkleediagstuk te dra-
gen"
Mij dunkt een ieder, die gienoodzaafct is
vaak of minder dikwerf gebruik te maken
van een „gcedkoop" reisbiljet, van wdken
aard1 dan ook, zal1 zich daarever verheugen.
Vermoeddijk zal hi| er tot dusverre wemig
nota van genomen hebben of de juffiouw
achter het' stations-loket, die hern, staande
achter een glazen ruitje, door een o, zoo
lief en nauw gleufje zijn spooAaartje Jne-
6choof, of dan niet een nauw om den hals en
tot de polsen sluitend bovenkleedingstuk
Ntearhet Engdsch van Leonard Merridc
Geautodaaerde vertaliog wan Mej. Ev H.
12)
HOOFDSTUK XII.
Ze stand in haar atelier, fegenover haar
Aicademy-schilderij, rich malt afvragendl,
vanneer dit wel Iblaar zou rijn en of het op-
genomen zou worden. Ze had ail veracheidene
mafen in Birmingham en1 Manchester geex-
poseerd, en gedurende het afgeloopen vtoor-
jaar was haar: ,,Het Boschje, niets dan een
bleeike, doorzidhtige Never op de tentoon-
Btelling* te Leeds verikocht voor deritig
guinea's; maiar er had' nog nooii iets van'
haar op de Royal Academy gehangen, of-
schoon ze toch meermalen wat hngeznndian
had.
Haar atelier was een zoldertamertje. Aan
de verkleurde wandenl en' hier en daar op
hoekjes van de vloer prijkten die eerste' wer-
ken als eeni soort gedenkschrift van' den ont-
wiikkeliingsgang, dien riji had ddorgemaaikt.
Ze waren er daar ook alto, de schilderstuk-
jes, die mm verwadht zou hebben. Daar had
oroeg, maar in elk gevai, hij! eat er smch toch
over veTheugen, dat hij met ingang van 1
Augustus de zekenheid zal hebben, dat zullk
een juffrouw zoo zedig mogelijk gekleed zal
zrjn en het getuigt zeer voor de zedelifkheids-
begrippen der spoarwegdirectie, dat zij den
nieuwen maatregel gaat tovoeren in den tijd,
dat er aan de spoorweg-loketten zooved va-
cantie-reizigers, en daaronder ieugdigen, ko
men, die zich dan niet behoeven te ergeren
aan een „laag-uitgesneden" hals of te veel
bloote arrnen der spoorweg-loket-juffro uwen
En die dames, van hun kant, zulien den
maatregel hoogelijk waardeeren, bijaldien de
maand Augustus ions eena zou wdlen be-
gunstigen met heerlijke, warrne zomerriagen l
En ik kan miji voorstellen, dat die Amster-
dammers, die rich misschien geergerd ge-
voeld hebben over hun gemeenltieraad, die on-
langs het damsveilbod afschafte en nog rneer.
over hun burgemeester, die, als gevolg van
dien, zoo waar reeds een aantal dansvergun-
ningen uitgaf, erg erkenteldjk zulien rijn jo-
gens dd spoorwegdirectie, die wel geen lagere
spoorweg-tarieven sdionk, maar getuigenis
gaf van hoog zedriijkfaeids-begripl
Maar nog van meer beteekenis voor Am
sterdam is in iverband ook met de naderende
vacantie het tot van de opening van een
nieuwen openJbaren spedtuin de twin-
tigste reeds i—die j.l. Zaterdag jplaata had
op de Eilanden, aan de Groote Wittenbur-
genstaaai Het is nu bijna 44 jaren geleden,
dat door de „Vereeniging voor Openbare
Speeltuinen" op todtiatief van nu wijlen de
heeren N. Tetterode en P. H. Hugenhoftz in
1879 opgericht, de eerste openbare ktoder-
speettuin op 8 Mei 1880 aan den Wetering-
schans Icon worden geopead en birner. ean
jaar daama de tweeda aan de Mamixsiferaat.
Nadien heeft het, niettegenstaande die com-
miSsie zoowel van de Vereenigting „Ons
Huis", van de gemeente, van .het Gymnas-
tiekverbond e.a. veel1 steun en medewerfcing
verkreeg, geruimen tijd „gebokt" v66r die
derde en volgende speeltuinen konden vol-
gen. En het beste bewijs hoezeer het begrip,
dat gezonde lichaamsoefening en openlucht-
spelen een noodzakelijkheid rijn voor de
jeugd, bij de massa is doorgedrongen, is wel
gegeven door het tot, dat allengs het aantal
dier tuinen is toegemomen en nu die twin-
tigste zoo juist op Wittenburg, een der
dichtst bevolkte arbaiderskwartiiereQ, Is ge-
openid.
Bij degenen, die den eersten speeltuin aan
den weteringschans konden openen, heeft bij
hun pogen natuuridjk ook damg gegolden het
tot, dat de Almsterdamsche straatjeugdi in
die d'agen een allerdroevigste vermaardheid
bezat en begrepen wetd dat die baldadigheid
ook zou kunnen worden bestreden door de
kinderen uit het volk, die door gemis aan
8peelrui!mte fa de ouderljke waning, <to
straat opgingen om, rich te vertnaken en
wier vermaak zoo licht oversloeg tot schende-
rijen, door goed geleid spel in afgeslo'ten
ruimten van dte straat te houden. De commis-
sie voor openbare speeltuinen heeft dan ook
prachtig pioniers-werk gedaan en de nu pas
geopende tufa zal zeker weder bijdragen om
de straatacheuderijien te doen vermindieren en
in die burnt een zegen rijn niet altoen voor
de kinderen, doch ook voar de ouders, die in
de komende vacaritie-weken niet altijd vol-
doende gelegenheid hebben hun Idnderen be-
rig te houden en ioezicht op hen uit te oeto
men.
Vj zfjn te Amsterdam, sedert de opening
van den eersten spedtuin te Md 1880, on-
tegenzeggelijk reeds ved vooruitgegaan met
betrekking tot de vertnindering van wandla-
den der jeugd, die steeds hun hoogtepunt fa
den vacaatieJtijd bereikten. Het aantal tufaen
is toegenomen; meer parken rijn aangelegd;
padvindem-vereenigingen en vacantie-kolo-
nies rijn opgericht; vacantie-uitstapjes rijn,
thans reeds, dagelijks aan de orae, maar
zulks wil toch nog lang niet zeggen, dat de
straaischenderij uit Amsterdam is verdwenen.
Bij flange na met I
Is het oiog niet verieden jaar gebleken, dat
men de parken1 nielt onbewaaikt kan laten, om
dat een proef daarmede genomen tengevolge
had, dat de vemtoflfag fa die parken bedenke-
lijke afmetingen ging aannemen en wordt er
nog niet herihaalddijk geklaagd over ver-
nielzudit der Amsterdatasche jeugd. Kan
men rich niet .dagelijks op straat ergeren
over de taal, die men jeugdige Amsterdam-
mers kan hooren ui'tslaan? Er is en wordt
veel gedaan tot fegengaan van verwifldierfag,
tot verbetering der zeddijfce opvoeding, maar
er bflijft nog veel te doen' over, belangrijker
werk dan een verbod1 tot vrouwelijke spoor-
wegdjeambten geridht tegen het dragen van
niet nauw om hals en polsen sluitende Hee
ding.
Hoe het zfj, Wittenhurgsche oudere zulien
bflijde rijn met het nieuwe vacantie-geschenk
en htm kinderen zeker niet minder, en die
oudens, ondier tvie rich daar zeker bevinden
een groot aan'tal daar wonende gemeente-
werfmeden, behouden daailbij den vacantie-
toeslag, die door den Raad[ verieden week
bepaafld is iqp 20.
De geheele loonregeling-geschiedenis is
foen1 fcalm tot een efa.de gekomen, zelfe zon-
der dat er ferg veel groote woorden rijn ge-
je de gewone proeven van faimilie-portretten,
de giewone stiflleven-groepen' van gemberpot-
ten, Japansche waaiers en bloemvazem, dan'
de dodken' waaruit ai meer eerzudht sprak'
van sentimmteel gegroepeerde vrouwenfi-
guurtjes, stoffeerenide middelmiwsdie land-
schappen, met veel moedte bij eflkaar-gehaal-
de overdreven voorstelliingen van' de anders
toch meest in-het-oog-vallende feiten van
een beroemd man. Daar had je de onderwer-
penl van ztiveren beilken en ibeekjes met wifl-
gen er langs, die ze geschildend had1 toen ze
rich voor goed bepaaflde tot het landSehap-
genre en wieer fa Beckcnhampton was tertig-
gekeerd, Steeds vervuld van' het werk van
Gorot vergeleiken bij die vroegere onware
onitboezemlngen was het scfalderij dan wel
een meesterstuk, maar daar keek ze niet naar
ter aaHtnoedigfag; de mieeste Ikon ze niet
Bens rien. Ook was ze niet aan het werk al
waren (to ktouneni op het .pallet dan ook pas
aangemaaiklt.
Cdschoon haar blik vooFtdurend op en meer
ging., van' de schilderij naar de Studie daar-
naast, die fa het fclein dezelfde met-brem-lbe-
groeidie gemeenteweide, met denzelfden op
een bank neergevafllen wandelaar te zien gaf,
kwam er geen bewegiilng fa haar penseel, dat
ze dlan ook eimdelijik maar met een gebaar
sproken, terwijl de debatten veel korter tijd
fa bcslag namem dan men had kunnen ver-
moeden dat het geval zou rijn 'geweest.
Van da tafel van B. en .W. is door den
hear Wierdefls, als wethouder voor de Ar-
beidSaangelegenheden, betoogd, dat door B.
en W. gten neder laag was geleden, want dat
men na gepleegd overleg tot ds conclusie
was gekomen, dat men met geven en nemen
een overeenk'cmst had verkregen. Van den
kant der vertegenwoordigers dier Averklieden
had men aanvaard den verhoogden pensioen-
aftrek van 5 pCt. en den van aertig op twin-
tig gulden vermindierden vacantie-toeslag,
van den 'kant van B. en W. liad men daarfce-
genover besloten de loonsveriagilng, die neer-
kwam op 5 pCt., flos te laten, alithans voor
een jaar een nederlaag kon dat niet ge-
nioemd worden en van een wijken van het ge-
meentebestuur voor dreigementen der werk-
lliedeu was dus geen eprake.
't Is maar hoe men het nemen wil, en
ieder Aimsterdammer zal er het ziihe wel van
denken. Niet onbegrijpelijk is zeker, dat de
„Tribune", het orgaaa der communisten,
durfit beweren, dat van Amsterdam in zoo-
verre de victorie is begonnen, dat „de reac-
tie er voor het eerst den kop heeft gestooiten",
d.w.z. dat B. en W. rijn teruggedeinsd voor
het dreigend gebaar, dat de gemeentewerk-
lieden tegen de voorStellen tot loonsverlaging
hadden gemaakt. Wanneer (het volgend jaar
B. en W. opndeuw zoudeu komen met voor
stellen tot verminderingder flconen, behoeft
men er geen ..oogenblik aan te twijfelen of
het dreigend gebaar zal opnieuw dp hoop
van victorie" worden heFhaald.
iDe communisten to d- i Raad waren bij
de bebmfeliag Jrr ttsJ fcsfe.r dan
men zou gedadht hebben dat het gevafll zou
zijn geweest misschien omdat hun v66r-
man, Wijnkoop, ni'et aanwezig was, maar
toch heeft het vrouwelijk lid der partij een
paar prachtige opmerkingen gemaakt over
net vacantiegeld. Zij vond het natuuriijk
versdirikkelijk, dait dit van dertig tot twin-
tig gulden werd veriaagd en dat de jeugdige
arbeiders slechts 11) tien gulden zoudien
ontvangen, wat zij noemcto: ,^oo wat de
pensionprijs per dag!" En afla men dlan weet,
dat tal van Amsterdammera een vacantie-
verblijf buiten' hun stad bezwaarilijk achten,
omdat zij opzien fa deze tijden tegen pension-
prijzen van vijf en zes gulden!-
jjezelfde dame meende, dat vacantie-
vreugde niet alleqn rit „fa net zidh moe ped-
delen op een fcW, maar „tiat er meer te
genieten moest rijn, anders was het geen va
cantie, wesfaalve een vacantie-toeslag van1
twintig gulden voor volwassenen' en' van tien
gulden voor jeugdige aibeiders vol'gens deze
aen arlbeiderB zoo wel-gezfade stads-bestuur-
deres1 a 1 weder en aanslag is op de gemeente-
werklieden.
Ge riet, dht er voor den vacantietijd voor
ieder zoo wat wilS'is: de Bpoorwegdirectie
zorgt er voor dat d reizigers rich niet bo
I roeven te ^ergeren" aan te ludhtig gekfleede
uffrouwen aan de plaatsloketten; de gerneen-
e heeft voor gezorgd, dat haar werklieden
den vacantie-toeslag behielden afl is die
dan ook voflgens (to communistische fleid'eres
schanddijk taag en de kinderen van1 Wit-
tenburg kregen hun speeltuin. Eh vermoede-
lijk zulien ae laatsigenoemden wel het meest
tevreden zijn met het hun aangehoden va-
cantic-genot. -
8INI SANA.
De afsluitfag van het buitenland op-
geheven, De terugkeer van de slag-
room. Caruso's opvolgen. fctot
paradija fa Mecklenburg.
Berlijn, midden Juni.
Er gebeurt zooveel onverstandigs in de
wereld, dat men reeds blij' moet zijn, als en
eindelijk ook eens iets verstandigs gedaan
wordt. Ook als het slechts daarom gaat, dat
aan een klaarblijkelijke dwaa&hdd een einde
gemaakt is. Zoo heerscht thans in Berlijn op-
rechte en hartelijke vreugde over de opheffin-
gen van den alagboom, die den Duitscners het
reizen naar het buitenland sinds bijna eefl
kwartjaar verhinderd heeft. De verordening
was oorspronkelijk, zooala ik toentertijd ook
uiteen heb gezet, het resultaat van een ver-
standige gedachte. In April stond de nieuwe
Duitsche muntstandaard nog zee® wankel en
men vreesde, dat met den stroom van reizi
gers, die rich met't Paaschfeest naa't buiten
land begeven zouden, z66 veel baar geld over
de grenzen verdwijnen zou, dat de nog zwakke
„rentemark" een vroegen dood zou sterven.
Prachtig! Maar nu was het Paaschfeest lang
voorbij, Pinksteren was zelfs reeds in't land,
en de belasting bestond nog afltijd. Een onge-
looflijke toestand trad in. Men kan zich wel
in abnonnale tijden gedurende een korte pe-
riode een abnonnale verordening laten welge-
vallen, maar niet op den langen duur. Het is
onmogelijk een groot volk van de buitenwe-
reld af te sluiten midden in vredestijd en zon-
der dat aan de een of andere grens een nieuwe
oorlog is uitgebroken. De onistemming en de
ergemis, die rich baan braken, zijn onbe-
schrijfelijk. Tegelijkertijd bleek, dat de wel-
gestelden, die met hun reizen werkelijk noe-
menswaaidige bedragen over de grenzen
van longeduld op tafel wierp.
Ze diacht aan de „Liefdeszanjgen van een
Ongehuwde". Het was nu veertien dagetn ge
leden, diait zij het fcocht, maar het iboek aidh-
tcrvolgde haar. Ze ihad' een fanig veriangen
gevoeld, om ddni dichter te schrijven, hem te
ventellen vani het effect, dlat zijn poerie op
haar had gehad en ook om er hem een1 paar
wagen over tie stellen.
Aan zulke fagevingen wordt dageflijks
door wel een duizend vrouwen gevolg gege
ven, maar deze vrouw, eenzaam en andets
dan anderen rich voelend, als zij. was, kwam
het veri'angen zoo romantisdhi, ja zelfe, onbe-
scheiden, voor, dat ze all bloosde, bij (to en-
kele aanvecfating.
Ze vnoeg rich at, ot zulke dfagen wel' ge
daan werden, of de waardeering van eeni om-
bekend krorn leeflijk kunstenaresje rijn lach-
lust niet zou wefcken.
Die laatste twijfel deed1 haar nog het meest
terugsdirikken. <to vrees dat hij den spot zou
drirven met hergeen zij. hem schreef
De gevoeligheid ten oprichte van haar ge-
brek, wat het een ware bezoebing voor haar
deed rijn een vreemdte te ontmoeten en1 maakte
dat zij rich schaamde over, haar voomaami,
deed' haar zelfe veriegen rijn fa haar cor-
respondentie, en ze vsag er tegen op rich op
brengen, zich door de belasting van 300 Mark
niet in het minst van hun plannen lieten af-
brengen. De anderen, die geen lust haddern
voor de goedkeivring van de overhrid zooveel
geld te betalen, bestormden de belaattogkanto-
ren, de passenbureaux en de mtoistsriegebou^
wen. De ambtenaren konden rich nauwelijks
verweren tegen de menscF«jma£?a'sc die op
grond van de bepalingen "an de "ercrdeoto i
voor zich een uitzondeting vroe^. Dc
„Kreisarzte"; d. w. z door -to
als geneeskunciige inspecceura beuoemde, be-
eedigde artsen, hadden hun spreekkamers vol
werkelijke of zoogenaamde patfenten, die be-
weerden, dat hun lijden slechts fa pen bui-
tenlandsche badplaafe genezen kon worden,
En zooals het steeds bij zulke dingen gaat, ex
werd geknoeid en omgekocht, dat het de spui-
gaten uitliep. Men kende immers uit den oor-
logstijd met zijn ontelbare verboden en ver-
ordeningen nog heel goed het gebruik Kan
kronkelwegen en achterdeurtjes,
De overheid echter bleef onvennurwbaar.
Het moet ontzettend moeilijk zijn, toegeven,
dat men gedwaald heeft als men een ambte-
naar is eu gelooft de wijsheid in pacht te heb
ben. Nu eindelijk heeft men ingezien, welke
schade js aangericht. Hoe wij ons fa't buiten
land, ook bij de wefaige yjienden, die we heb
ben, onbemfad hebben gemaakt. En hoe fa
Duitschland zelf door deze „tol" de prijzen
fa de klefaste pensions dusdapig gestegea
zijn, dat ten eerste een Duitscher met -zijn por-
tefeuille van gemiddelde dikte fa het geheel
niet meer aan reizen denken kon, en dat te
tweede het bezoek aan het buitenland absoluut
ophield. Eindeliik ziia we wee® vrij om weg to
trekken en hebben v/e ciet meer het gevoel. ab
fa de corlogsjsren J® seo to
leven. Eindelijk zal itt derm zomcr Q.% weaw .-i
van vele Duitscners fa vervullfag gaan, wee-
eens een der Hollandsche badplaatsen die bj"
ons zoq geliefd rijn en waarbuiten men h
tien jaar lang moest stellen, te bezoeken.
Nog een ander overblijfsel van de „Kriegs-
wirtsdiafti' is onlangs verdwenen: Er mag
weer slagroom gemaakt en yerkocht worden,
Slagroom of ..Schlagobers", zooals de Zuid-
Duitschers en Oostenrijkera zeggen en zooals
Richard Strausz rijn nieuwe opera en ballet-
werkt genoemd heeft deze heerlijke, zacht
over de tong en door de keel glijdende spijs,
was in Duitschland gedurende den oorlog en
de jaren van gebrek na het z. g. vrede sluiten
een soort symbool geworden. Het grootste ge-
deelte van de bevolktog, ik bedoel de vrouwen
en jonge meisjes, voelde rich fa den dwang
van harde wetten gekneveld, zoolang zij de
ze lekkemij ontberen moesten. Vooral de Ber-
lijnsche vrouwen leden zwaar en zuchtend
onder dit verbod. De slagroom beteekent yoo®
haar juist het element, dat oyer den cmto yan
het leven naar het land van de lief lijke over-
bodigheden wijst, die daarom zoo vroolijk
stemmen, omdat ze met de nuchtere doelma-
tigheid niets te maken hebben. Toen ik van
reizen in het buitenland naar Berlijn terug-
keerde en in gezelschap vertelde, dat net daar-
gfads heel mooi geweest was, had ik erop kun
nen zweren, dat uit den mond van een aardig
vrouwelijk wezen de vraag klfakefl zou: „Ia
daar ook slagroom te krijgen?"
Maar het hielp niets, het symbool bleef ver
boden. De mcnsch. fatusschen weet zich te be-
helpen. Wat hij1 noodig heeft, moet hij hebben.
Het bleek, dat het Duitsche volk het op den
duut toch' niet buiten slagroom kon stellen.
En zoo werd weer heimelijk, in stilte, het ver
boden goed gefabriceerd en yerkocht. Men
noemde het weiiswaar anders, zeide met een
listig iknipoogje ,tefame", maar het was het-
zelfde. In Berlijn zelf, fa de binnenstad, wa
ren de banketbakkerijen nog een beetje huive-
rig. Maar zoodra men fa de voorsteden
kwam, kon men daar heele bergen van de
witfce wolkeu uitgeslagen tnelk vinden, weike
den teederen naam ^slagroom" dragen. On
der deze omstandigheden klinkt de „Freigabe"
van de slagroom' door de regcering fa den
grond ontzettend comisch. De overheid doet
alsof ze van de ontelbare overtredingen van
het verbod niets geweten heeft, en alsof ze nu
de bevolkfag een weldaad heeft bewezen. De
vraag is maar, of den Berlijners de slagroom
nog zoo zal sinaken, nu het eten ervan weer
toegestaan is. Want, zooals men weet, is niets
sterker dan de bekoring van het verbodenO.
Zoo naderen we, trots alle moeilijkheden,
die we op onzen weg ontmoeten, langzaam
maar zeker weer den vroegeren vredestoe-
stand.
Men merkt het ook daaraan, dat de Duit
sche kunstenaars, de beroemde zangers en
zangeressen, de violisten tn pianisten, wier
denken en streven het vorige jaar slechts op
do ,Jiooge valuta" van het buitenland gericht
was, thans weer braaf in Duitschland optre-
den. Het loont weer. Ook .de keerzijde van
de medaille toont rich: de buitenlandsche
kunstenaars komen weer naar ons toe. Ook
voor "hen loont het weer. Zoo is o.a. de on
langs ontdekte „nieuwe Caruso", Benj amino
Gigli, in Berlijn opgetreden. Zijn faam ging
hem vooruit en niettemin heeft hij de verwach-
tingen niet beschaamd. Het is verkeerd, de
stralende tenor van dezen jongen man met het
phanomeen Caruso te vergelijken, dat_ van
dien aard was, dat het hoogstens tens in de
vijltig jaar verschijnt om de wereld te ver-
blijden. Met een dergelijke vergelijkfag doet
papier te 'geven, als met praiten. Maar de-
geen waiartnee ze nu in carrespondentie trad,
zou niet eens weten dat rij krom of loelijtk, of
een onbekend kunstenanesje was, dus zou hi}
ook geen reden hebben, haar te bespotten, be-
halve dan misschien' over de wijze, waarop ze
haar gedachten uitdrukte. Ze meende een
oogenblik, dat het ,;H. Sornenford" hiaar
gewone onderteekenfaig - misschien zelfe
nog wel haar sekse voor hem verborgen
fateld.
Maar die opvatting gaf ze toch ook on-
middellijk weer op. Daar het doel van haar
schrijven' was anitwoord te 'krijgen, moest ze
een. gefnankeerdie en geadresseerde enveloppe
Skisluiten. Jai, hij moest wd weten, dat het
een vrouw was, die haar waardeering uit-
sprak.
Andermaafli wtifeJde ze en wenschte dat
de dichter maar geen man was. In ieen op-
zicht leek ze op alle andere lezers en' lezeres-
sen, die autografieen of inlichkfagen ver-,
langdem, ze wide hem (to onkosten van een
posfeegel besparen. Dit schonk haar moed,
den brief te begfanen. Toch wist ze eerst niet
hoe ze zou aanvangen, toen ze er zich voor
zette en haar openingsregels waren van een
inhoud, die bekende schrijvers zoo langza-
merhand' uit hdi hoofd weten en die zelfe hiun
men den uitnemenden ranger onreti-t. Maar
moet men dan altijd vergelijken? Kan men
zich niet aanvoudig aan de betoovering van
een begenadigde stefai'-vergeven? Deze kleine
Benj amino lean zfagen, dat den toehoorders
het harte trilt. De geheele zangcultuur van
zijn ras culmfaeert nier weer eens fa een won-
derbaarlijk grootsche prestatie. Dit is werke-
!iik eens weer muziek! Het Berlijnsche pii-
bliek, dat anders ato koel te boek staat, was
dan oct bu-ten rich telf van opwindmg, na
lange jaren van ontbering weer eens 't echte
bel canto te hooren, en het was kostelijb te
zien. hoe de kleine Italiaan rich daarover ver-
heugde, hoe hij met buigingen, complimenten,
kushanden en het gehedo samenstel van
wenachen, groeten en liefdesbetuigfagen die
zijn volk ter vervoeriog ft+aaw "O"1" bet don-
dereude applaua danlcte.
Vele hoofden zijn door den oorlog en door
de ellende, die we ook na het verstommen der
kanonnen doorgemaakt hebben, absoluut en
reddeloos fa de war. Zij kunnen den terug-
weg naar een normato geestesgestddheid niet
meer terugvinden. De op verkeerde wegen ge-
leide vaderlandsliefde voooal brengt de
merkwaardigste vruchten voort. Terwijl men
in het buitenland met een geweldige onrecht-
vaardighdd jaren lang den Duitscher als een
versdirikkelijk wezen, als het schuim. van de
menschheid voorstelde, wilton zij traditen te
bewijzen, dat hi} juist het tegendeel, nA een
ideaal van het menschelijke geslacht, is. Het
eene Is natuuriijk even goed groote onrin ?!s
het andere. Zoo heeft eer. faratiek nationalist
onlangs ontdeVt.; dat DWtBchland de wieg
van de menschheid is, dat zelfe het paradija fa
Duitschland en wel in NtxrdDuitsdiland,
nauwkeurig ito Meddenburg gclegen. heeft!
Men zou het niet voor mogelijk houden,
Maaf het is een dik boek, dat deze waanzin-
nige stellfag bewijzen wil, welk boek bij een
bekende, degelijke Uitgeversmaatschappij ver-
schenen is. De schrijver, de heer Franz v.
Wendrin, die aan deze navorschingen tot
..Ontdekking van het paradiis" zoo luidt
ae titel vde iaren mgespannen arbeid ge-
wijd moeten hebben, beweert in alien ernst,
dat Adam en Eva alleen fa Mecklenburg hun
zondenval en alles wat daarmee fa verband
staat beleefd kunnen hebben. In Mecklenburg
en nergens anders. Ook het „beloofde land",
waarvan de bijbel spreekt, kan slechts, aldus
zegt de heer v wendrin, fa. de gezegende
streek tuschen Hamburg en de mark Bran
denburg gelegen Jiebben. Zijn grappige arg '.-
mentatie gaat zoo ver, dat hij de biibelsche na*
men en rivieren, die to Noord-Duitsch 1 and
evengoed roorkomen als fa vele andere lan-
den, als bevestigfagen van zijn ontdekking
aanvoert! Men dacht eerst, dat zich iemand
aan een flauwe grap had sehuldig gemaakt.
Maar neen, het is de heer v. Wendrin bloe-
dige ernst. Met vele kaarten en exegesen, die
een wetenschaj>pelijk luchtje hebben, gaat
den lezer te lijf.
Nu, het bode is de ontvangst ten deel go-
vallen, die het verdient. N5et alleen de weten-
schappelijke wereld, ook het groote publiek
schudt van het lachen over dit product van
een overspannen bredn. De meerderheid van
het Duitsdie volk weet, dat wij zoo min go-
den als duivels zijn en dat wij' Duitschers, om
onze oude plaats in de gemeenschap der vol-
keren weder in te nemen, slechts ten ding te
doen hebben: verstandig en zander protest
aan het werk te gaan.
Dr. M AX OSBORN.
LOOPERSPEL
Wit: H. Geiler.
Zwart: Dr. Kalitenmark.
1. e4 'e5.
2. Lc4 Pf6.
3. d4 ed4:
4. Pf3. Wit heeft een pion geofferd, dus
deze partij wordt daardoor een gam-
bite en heet Keidaniski-gambite.
4. Pe4:
5. Dd4: Anders speelt zwart 565.
5Pf6.
Nu kan weer 6 d5. Om dit te ver-
hfaderen kan wit 6peten 6. Pc3 of dien
tekstzet.
6. Lg5 Le7. Anders kan vollgeni: 7.
Lf6: Df6: 8. Df6: g. f6: en zw. heeft
een ontblooten konfagsvleugel en een
dubbelpion op de f-lyn.
7. Pc3 Pc6.
8. Dh4 00.
9. 00Odd. Cta met den L via f5 den
konfagsvleugel te beschermen.
10. Thel Lf'5.
11. Te7Pe7Op De7 volgt 12. Pd5
wat nog onaangenamer is.
12. Lf6: gf6:
13. Dfd: Lgd.
14. h4! Speelt zwart nu Pf9 dan volgt
15. g41 en 16. h5 waarvoor de L ge-
vangen zou zijn.
14. Dd7. Om met 'Df5 tot afruil
der dames te dwingen. Immers als wit
niet ruilen wil, staat c2 onbeschemid
en dreigt mat.
15. Pd4! 'Nu kan< Df3 niei
19. Tae8. Was 15d5 nief be-
minder begunstigde collega'a niet zelden
onder de oogen komen.
'Het bewustzijn, dat ze den brief als die af
was vrij verscheuren kon, deed haar onge-
dwongen haar gedachten uiten; ze kwelde
zich niet ldnger met de overwegfag of dit
schrijven wel was, zooals ihet hoorde, en of
hij haar bespottlen zou of niet. Ze was geen
letterkundige en ze schreef geen litterair Eri-
gdsch, maar ze was een ongelukkige vriouw,
die voor het eerst van haar leven het genot
had gesmaakt van rich begrepen te weten,
en nu met haar omgeoefende pen siaagde ze
er better fa rich uit te drukkea dan met haar
verkocrd-getrafad penseel.
Otadat ze niet titterair-gevormd waa
meende ze dat ze door het voomaamwoord
Jk" weg te laten het persoonlijk element
wat meer op den achtergrond hield en de
werkelijlke waarde van' den brief lag in de
groote gevodighedd. Haar genot om haar fa-
stemming en haar danfcbaarheid voor de po5-
Zie te betooneny was zeer fanig, en ofedioon
ze zich' maar hield, dat ze dacht hoe de blad-
rijden niet bestemd waren hem onder de
oogen te komen, bleef de fanerlijke bewust-
heid daarvan rich toch ten kradhtigste doen
gelden.
(Wordt vewttegd.)
