Alkmaarsche Courant
FEUILLETON.
Zond@r!inf@ &am©rata.
Woensdag 6 Augustus.
Proviueiaal Nieaws
HO. 184
waf] WFgdgtetem V$QV V?c3&tf<5dc, 06 pgtrpcirooittj WotiWf aWdW»m f'ffl, W«fftvanl
Honderd Zcs en Twlntlgste Jaargang,
Stadsmeuws
OPEN'BARF. ANTI-OORL0GS-
VERGADERING
Deze en de volgende maand zullen in het
'teeken van den ceuwigen algemeenen vrede
staan.
E)e reeks vergaderingen en bijeenkomsten
tegen het militairisme is verleden week ge-
ojpend met een samenkomst in de Luthersche
ferk en werd gisteravond voortgezet met een
anti-oorlogsvergadering in dc societeitszaal
ann de „Harmonie", waar de heeren ds. N. J.
C. Schermerhorn, van Nieuwe Nicdorp, en
Bw Lansink Jr., voorzitter van het N. S. V., het
woord voerden*
Deze bijeenkomst was uitgeschreven door
de besturen van het P. A. S. en de Vrije
Groep.
De belangstelling was goed, de zaal was
geheel gevuld.
Voorzitter was de heer A. Fernee, die de
panwezigen welkom heette namons de Vrije
Groep van Sociaal-Anarch isten en het Syndi-
calistisch Plaatselijk Arbeidssecretariaat, er
op wijzende, dat het de taak van de anti-
militairisten is, om nog eens goed bun taak
onder oogen te zien. Wij revolutioneiairen
moeten nog eens onomwonden ons stand,punt
vocr u belichten. Spr. wees er in dit verband
op, dat het dit jaar 20 jaar geleden is, dat de
I. A. M. V. werd opgericht, waarvan ds
Schermerhorn, hier aanwezig, een der oprich-
•ters is. Spr. hoopte, dat eventucel debat
zou staan in het teeken van algemeene broe-
derschap.
Het woord was hierna aan ds. Schermer
horn.
Wij leven in den tijd van lierdenking, al
dus spr. Wij1 lezen in biina ieder blad versla-
fen van vergaderingen. Deze vergaderingen
ebben een tweeerlei doel. De eene hoort her-
denkt de mobilisatie, de andere zijn belegd in
verband met de vredesweek. Met de eerste
gaat het niet zoo erg best. Spr. herinnerde in
dit verband aan het alhier bestaan hebbende
en weder opgeheven comite ter herdenkiag
van de mobilisatie. Het streven van deze be-
weging is volgens spr. niet anders om toch
maar bij het doordringen van de pacifistische
en anti-militairisiische gedaclite, de massa te
suggereeren, dat die mobilisatie toch zoo ge-
wichtig geweest is en dat het toch zoo goed
,is, dat wij eon leger hebben, omdat het an
ders met onze onafhankelijkheid van ons volk
"en alles wat daarmede samenhangt gedaan
zou zijn.
In den Haag, op de herdenkingssamen-
komst, werd gesproken over den verderfelij-
ken inVloed van prof, van Embden, nog niet
eens een anti-mihtairist, doch slechts een pa
cifist. Hij werd ongeveer beschouwd als een
landverrader.
Wij gaan goed vooruit, zeide spr., den
drang naar vrede besprekende. Vervolgens
zette spr uiteen wat parade houden e. d. be
teekent: suggestie uitoefeneci op dc massa, die
yergeet, waarom een leger eigenlijk bestaat.
Men moet aldus spr. liever zeggen:
fk ga niet eens kijken, ik wil die poppenkast
niet zien
Onze ideeen gaan langzamerhand door
dringen tot de hoofdan en de harten van het
Ncderlandsche volk. Het bewijs daarvoor is
m. i. de propaganda, die op het oogenblik
gemaakt wordt, om het militairisme weer pc-
ipulair te maken.
Herinnerende aan de oprichting van de
I. A. M. V., zeide spr., dat Nederland eigen
lijk het eenige tend was, waar zij staande kon
blijven en goed werk kon doen.
Op die oprichtingsvergadermg is er met
nadruk op gewezen, dat het toch zoo bitter
en bitter noodig is, dat er internationaal ge-
werkt wordt en dat er altijd weer gewezen
moet worden op het gevaar van een naderen-
den oorlog. Van hoogerhand af van de re-
geeringen verwachten wij niets, aid wij
zien, hoc er overal weer oorlogsvoorbereidin-
gen gemaakt worden. Als er iets van ontwa-
pening zal komen, dan zal dit aiieen moeten
komen van het volk.
Er is nog iets. dat de aandacht verdient,
II.I. dat er ondanks zichzelf zooveel men-
schen zijn, die gedreven worden in een be-
paalde richting. Spr. illustreerde dit met het
voorbeeld van een Duitschen generaal, een
echte vechtjas, die van militairist tot pacifist
werd en dit openlijk verklaarde aan al zijn
kameraden.
De Hollandsche luitenant-generaai in ruste,
Koolemans Beijne, richtte zich in het blaadje,
Naar het Engelsch van Leonard Merrick.
Oeautoriseerde verbaling vain Mej. E. H.
59)
Ze liet zich nu zelf in een stoel vallen en
begon met veel vuur den inhoud van den
brief te declameeren. Zoo nu en dan keek
ze op met een verklarende aanteekening of
gebaar. De vrouw zat er tijdelijk bij wel zor-
gende dat ze Hilda's blik nooit ontmoette.
Sprakeloos luisterde zij naar David's verkla-
ring aan haar zuster, Tegel voor regel, tot
het eind toe met de handen slap langs zich
afhangende en haar kin droevig naar om-
laag. Enkel de smalle boezem toonde, dat zij
luisterde. Voor het <jerst smachtte zij naa~
de woorden van liefde die niet voor haar
noren bestemd waren, voor het eerst in haar
leven hoorde zij den hartstocht van den
man zich .verklaren tegenover vleeseh en
bloed. Toen ze eindelijk opkeek. was ze wit tot
in de lippen.
„Wat scheelt er aan?"
Diep berouw, liefde en mededobgen woel-
den in haar rond. In het verwrongen lichaam
liet al, wat de vrouw ingeschapen is, tech gel-
den. Over de geschiedenis van zijn kindsche
jaren was ze diep bewogen als een moeder
tegenover zijn passie ontroerde ze, als een
vrouw. De magere handen bewogen zich in
de richting naar den hijgenden boezem. Ze
vond hoar stem wees,
en welcte die op oorlog aan den oorlog te ver-,
klaren
Is het eigenlijk wel te verwonderen, 'dat de
oogen van de menschen opengaan, moel niet
een einde gemaakt worden aaci den oorlog?
Onuitwischbaar is bij ons de gedaclite aan de
ellende en het leed, ons door den oorlog van
1914 gebracht.
De geestelijke traagheid is de groote vloek
en de groote ramp in de wereld en aan die
geestelijke traagheid is het te danken, dat
nog niet honderden en duizenden de oogen
opengegaan zijn, dat zij niet zeggenwij doen
niet meer mee; wij laten ons niet opleiden voor
den massalen broedermoord, die oorlog heet.
(Eenig applaus)
De kuddegeest die nog leeft in de groote
massa, moet plaatsmaken voor wat anders. De
menschen moeten begrijpen, dat zij niet heb
ben te doen, wat anderen hun bevelen Zoo-
lang de groote massa doet als dfe kudde, zal
zij worden geschoren, geslaCht en opgegeten,
zooals dat met de kuddedieren geschiedt. De
kudde zal altijd staan onder den invloed van
de enorme suggestie, die op haar wordt uit-
geoefend. Tegen deze suggestie moeten wij
zoo lcrachtig mogelijk waarschuwen en zeg
gen tot de menschen: la at u toch niet befn-
vloeden door mooie phrases en sChijn.
Als wij preries zeggen, waarvoor er eigen
lijk oorlog gevoerd wordt, blijkt het toch te
duidelijk, dat al die phrases maar larie zijn'
Wilson, de ex-president van Amerika-, heeft
gezegd op een vergadering in San Louis, dat
een oorlog alleen gevoerd wordt om finan-
cieele belangen.
De leugen van den oorlog moeten wij zoo
veel mogelijk .aan de menschen laten zien, op-
dat hun de .oogen opengaan, opdat zij niet on
der den invloed^ komen van een nietszeggende
phrase.
Er zijn inderdaad nog menschen,, die op
aller-antiekste wijze het oorlogvoeren durven
verdedigen, aldus spr. Prof Heering heeft in
de Nieuwe Rotterdamsche Courant een pole-
miek gevoerd met iemand, die het merkwaardi-
ge woord1 uitsprak, dat oorlogvoeren wel eens
goed is om wat menschen op te ruimen, an
ders komen er te veel. (Gelach Spr. meende,
dat de schrijver van dit stuk die zich „On-
bekend" noemde, dan maar met zich zelf
moest beginnen, dan was er vast al een min
der (Gelach.)
Wanneer men met dergelijke argumenten
kcmt, blijkt het diat men geen argumenten
heeft, om den oorlog te verdedigen. Er is geen
enkel voordeel aan den oorlog verbonden.
Voordeel althans voor de gemeenschap. Eco-
nomisch is oorlog van geen beteekenis. Oor
log werkt alleen destructief, maar nooit pro-
ductief
En geestelijk? Zou er wel iemand zijn, die
durft te beweren, dat er aan den coring eenig
geestelijk voordeel is verbonden? Niet alleen
op het slagveld, maar ook na den oorlog
dringt zich de oorlogspsychose op, de geeste
lijke inzinking In welk opzicht kunnen
we nu den oorlog voor onze rekening riemen
Altijd zal het atwoord luiden: er is geen enkel
mctief, waarop wij den oorlog zouden kunnen
aanvaarden.
Natuurlijk kan men aanvoeren, dat de cul-
tureele eigendommen van den staat verdedigii
moeten worden Spr. is het eens met prof. Van
Embden, die in zijn bekende brochure zegt,
dat ons Indie beter zonder dat met een leger
is te verdedigen Het meest lcgische is dat wij
als ontwapende natie veel vrijer staan dan
een bewapende natie. Gevreesde annexatie van
een land dat ontwapend is, is niet mogelijk
omdat een naburige staat wel voorzichtig zou
zijn met een land te annexeeren waar zoo
krachtig de vclkswil zich voor ontwapening
heeft uitgesprcken. Men zou zoo'n wespen-
nest niet gaarne binnen eigen grenzen halen!
Wanneer wij werkelijk arbeiden willen voor
een betere wereld, vervolgde spr., hebben wij
te breken met het militarisme. Is het eigen
lijk geen onzin, dat er aan een ins-telling, die
niets anders dan een schadepost voor een land
beteekent, geen einde komt?
Spr citeerde, wat de Alkmaarsche predi-
kant ds. Deetman in een predikantenblad
schreef. Hii verdedigde daarin de meening
van prof. Heering en wekte de predikanten op
zich om prof. Heering te scharen. Aan het
einde van zijn artikel zegt -hij echter: „Ge-
hoorzaamheid tot in het uiterste aan de web-
ten des lands Dienstweigering acht ik niet
gewenscht."
Hiermede is het uit, zeide spr, de eonse-
quentie van zijn woorden werd door ds- Deet
man niet aanvaard. Dat is weer de slavenmo-
raal.
Spr eindigde met te wijzen op een verblij
dendi teeken, de dienstweigering. Deze bewe-
ging zal niet alleen altijd blijven bestaan,
maar steeds grooter worden, want psycholo-
gisch is het ondenkbaar, dat de veranderde
zienswijze van de menschen zich niet zou ma
nifesteeren in de d a ad1!, Eindelijk zal met
het militarisme worden gebroken en zal de
„Ik moet je iets zeggen. Ik... Ik had het je
al eerdcr moeten vertellen... Ik heb hem ge-
schreven 1"
JijHeb jij'm....? Wat meen je nu?-
Waarom schrijft hij dan aan mij?"
„Hij weet het niet. Ik teekende mij natuur
lijk altijd „H." en eens vrceg hij om mijn
portret. Ik.... Ze aarzelde. Ze liet het hoofd
hangen als een, die voelt dat ze verachting
heeft verdiend.
„Zond hem het mijne!" riep Hilda.
Bee knikte, haar oogen naar den grond
gericht.
De pauze werdl verbroken door Hilda's ge-
giechcl.
„Waarom deed je dat?"
De mismaakte sprak met een geoaar, waar-
na ze op heeschen toon voortging:
„Toen kwam hij in Gods tone en werd ver-
liefd op jou... Ik wist niet, dat hij het was,
toen we daar waren, ik heb't pas vermoed
toen ik hoorde dat hij.... toen ik hoorde, wat
zijn broer je van hem verteld had. Ik was
juist bezig hem te schrijven, dat ik hem mis-
leid had, toen je 'binnenkwam. Het is te laat,
het leed is geschied. Maar ik was aan 't
schrijven."
„Wel een allerncodlottigst verzinsel", riep
Hilda op eens, met groote heftigheid. Vei--
beeld je, dat hij er met Vivian ik bedoel
mr. Harris over gespruken heeft. En dat
zal wel; hij schijnt te weten, dat zijn broer
hier is. Wat moet ik dan een leugenaarster
lijken. Het was een afschuwelijk ondernemen
I Bee. Wat zal zijn brcer van mij den-ken?"
1 nJe bent erg gcsteld op mr. Harris is het
reeds Jesaja sprak: er zal broederschap zijn
op de aarde.
Daartoe mede te werken, dat is ons all er
taak, in de eerste plaats omdat wij menschen
zijn en een menscheilij'ke taak hebben. Wan
neer wij't militarisme niet vernietigen, zal het-
militarisme ons en ons nageslacht en onze be-
scha-ving vOlkomen vernietigen
Dit tegen te gaan is de taak, die niet alleen
op ons rust, maar die wij met blijdschap aan
vaarden, omdat wij iets kunnen doen in het
belang van de mensdien.
(Applaus
De heer B. Lansink Jr. zeTde dat het vraag-
stitk van den oorlog twee elementen onder-
scheidt: de oorzaak van den oorlog en de
mogelijkheid van den oorleg.
De oorzaak ligt in- de kapitalistische grond-
slagen van de maatschappij. Gebiecfen op de
aarde, die nog koper, tin, olie enz. in den
schoot bergen, wekken de begeerte op en zijn
de aanleiding tot oorlog.
De oorlog van 1914 werd niet gevoerd uit
haat tegen de Pruisen, maar het ging om
het jonge Duitsche kapitalisme.
Wat is eigenlijk het militarisme? Voor mij
is het misdadige er van, dat het militarisme
van dien mensch een automaat maakt, dat het
't karakter in den mensch vernietigt. Elke sol-
daat kan de ergste karakterlooze daad uitha-
len en vrij uitgaan., mits hij kan aantoonen,
dat een an-der hem deze daad bevolen heeft.
De bovengestel-de is verantwoordelijik, van
den korporaal tot aan den opperbevelhebber,
die tech weer beroept op zijn regeering, die
zich weer aehter andcre argumenten ver-
schuilt.
Zoo kan dus eigenlijk niem-and aansprake-
lijk gesteld worden voor eigen daden. Onze
strijd gaat dus niet alleen tegen -het mili
tarisme maar ook tegen het regeeren van men
schen over mehschen, welk systeem overal be
staat, niet alleen in het leger, maar ook in de
fabrieken. De geest van het militarisme, be-
toogde spr. leeft in de gansche maatschappij.
Er zijn arbeiders, die wapens maken, waar-
mede later de eene mensch den anderen zal
vermoorden. Hier is weder de geest van de
onverantwoordelij'kheid.
Hier staan wij aan het hart van de kwes-
tie. De regisseur ziet achter de schermen en
evenals on het echte tooneel zien wij al-les af-
spelen zonder dat wij hem, die de draden in
de handen heeft, zelf zien.
Spr. wees er op, dat men aan een leger al
leen niets heeft. Achter het front moeten de
burgers bezig zijn, de irrd'ustrieelen, om nieu
we wapenen en ammunitie aan te maken.
Daaraan hebben in Engeland duizenden
vrouwen en kinderen medegewerkt; zij hebben
mede helpen fabriceeren de wapenen, waar-
mede straks de Engelsche vaders en mannen
medemenschen zouden vermoorden.
De oorlog is mogelijk in de wereld, betoog-
die spr., omdat de huidige arbeidersbeweging
zich laat leiden en altijd maar hoopt op wat
de leiders hun beloven, zooals kinderen ge-
looven, h-etgeen hun verteld wordt van Sin-
terklaas. De huidige arbeidersbeweging
doet alleen wat anderen commandeeren.
Wij kunnen slechts bouwen op den anti-
oorlogswil van de arbeidersklasse en de in-
tellectueelen.
Wie zijn- eigenlijk de schuldigen aan den
oorlog: de kapitalisten, die den oorlog moeten
goedkeuren uit hoofdc van hun stelsel, de in-
tellect-ueelen die giftgassen uitvinden of de
duizenden arbeiders, die zich leenen voor het
fabriceeren van oorlogstuig?
Wanneer daar wer'kelijk oorlog dreigt, zul
len de mijnwerkers, de transportarbeiders, het
spoorwegpersoneel, d-e telegrafisten solidair
moeten zijn. Geen kolen zullen gehakt en
vervoerdi mogen worden voor oorlogsdoelein-
den, geen treineri zullen moeten loopen voor
het vervoeren van kanonnen naar het front,
geen oorlogstelegram zal verzonden moeten
worden. Dat is het eenige middel om den
oorlog te verhinderen. Dienst te weigeren in
de kazern-e niet alleen, maar ook dienst te
wiegeren aan het kapitalisme. (Applaus.)
In plaats van menschen, die doen wat een
ander wil, voortsjokkende onder een1 anderen
wil, moeten komen menschen, die zelf dfenken
en daardoor zullen komen tot het eigen doen!
Alle conferenties ook die te Londen
zijn huiChelarij, betoogde spr. Men kan niet
tot overeenstemming komen, zoolang het ge-
allieerde kapitaal het Duitsche kapitaal geen
gelegen'heid geeft zich op te werken tot op de
hcogte van voor 1914. De geallieerden kapi-
-talisten kunnen dit niet tcestaan omdat dit
voor hen een levensgevaar beteekent.
kent.
Spr. wees op de symptomen van een nade-
renden oorlog. Het zal er nu op aan moeten
kom:n, dat de arbeidersklasse leering put
op wat achter hen ligt.
De eenige mogelijkheid van- het verhinderen
van den oorlog zal zijn, dat de arbeiders zelf
gaan denken. Leiders zullen den oorlog niet
niet?" vroeg B^ bescheiden.
„Misschiea. In ieder geval wil ik niet, dat
hij denkt, hoe ik zoo'n afschuweliike leuge
naarster was dat ik maandenlang, met ie
mand zou kunnen ccrrespendeeren en dan
nog bewcerde, dat ik hem niet kende
,,Dat is gauw genoeg weer opgehelderd,
als ik tr maar geen erger kwaad mee had
gedaan
„Wat voor erger kwaad, in 's hemels
naam?"
Bee klemde de lippen op elkaar. Ze wees
naar den brief van David, die op den- grond
gevallen was.
„Heb je dan vergeten, dat hij je liefheeft?"
vroeg ze.
„0!" Hilda vcelde zich verlic-ht. „Ja, je
zult het tegenover iedereen goed te maken
hebben. Ik hcop voor je, dat dit niet al te
veel moeite kest.... Maar hoe kwam je er toe
om briefwisseling te houden met een man,
dien je nooit gezien hebt, jij-?.... Daar kan
ik nog niet overheen! Wat ter wereld had je
hem te zeggen?"
„Ik schreef hem over zijn work."
„En wat kan het je nu nog scheien, of hij
wist van je gebrek? Wat niaakte dat nu nog
vcor verschil? Werkelijk", en in plaats van
haar ergernis, trad nu oog voor het komi-
sche, „het kan nu allemaal wel over poezie en
de schoone kunsten zijn geweest, maar je zult
zelf toch toegeven, dat het wat ver ging,
vindt je niet? Als ik zoo iets gedaan had...
Een geheime corespondentie met een vreem-
den man!.... Ik zou het nooit van je gedacht
hCW^en. Ik ben er van ontzet. Ik zou ,ie ntet
tfttifh-ert tfcgea houden. net ktfmt #an opTfe d&-
den van de arbeiders: massale dienstweige-
rig en werkstaking. Wanneer dit niet gebeurt,
alien wij opnieuw in een oorlog gedompeld
worden. Wij kunnen geen vertrouwen stellen
in kapitalistische regeerders of in diplomaten,
het komt er op aan, dat de arbeidersklasse
zich gaat ontwikkelen tot de beweging, die
d; mstweigert in dc kazerne, dienstweigert
in de fabrieken en werkplaatsen. Wij mogen
voor den tweeden keer een oorlog niet meer
toelaten, wij moeten een uitbarsting onmoge-
lij-k maken door algemeen verzet; met man en
macht, diep doorvceld in socialisfischen zin,
dien-en wij te weigeren iets te doen ten voor-
deele van den oorlog. (Applaus.)
De voorzitter gaf de gelegenheid tot het
stellen van vragen of tot het aangaan van
debat.
De heer Van Zon imformeerde bij den heer
Lansink waarom deze persoonlijk geen dienst
geweigerd heeft.
De heer De Baan stelde de kwestie van
dienstweigering gelij'k met het weigeren van
oorlogsbelastingbetalen. Spr. vroeg of ook
hier niet iets in massa is te doen. Eigenlijk
gold dit, aldus spr., de rede van ds. Scher
merhorn, doch daar deze inmiddels vertrok-
ken was, wildte misschien de heer Lansink wel
antwoord geven.
De heer Lansink voegde den eerste® spre-
ker toe, dat hij niets voelde voor persoonlijke
dienstweigering. Misschien zijn de dienstwei-
geraars helden, doch de massale dienstweige
ring.zal het ten slotte moeten doen.
Wat de opmerking van- den heer De Baan
betreft, merkte spr. op, dat ook dit een kwes
tie van opvatting is. Ook over belasting beta-
len word-t verschillend gedacht.
De voorzitter sloot hier-op de vergadering
zich aansluitende bij de woorden van de bei-
de sprekers van dezen avond.
UIT HEILOO.
Zondag had op de schietbaan te Lim-men
de Kriugwedstrijd plaats van de Burger-
wachten.
Bij den Korpswedstrijd behaalde de afdee-
ling Heiloo in klasse C den Isten prijs met
295 punten.
In den personmen wedstrijd behaalden de
heeren H. W. Haanraads en M. Klaver den
7en en 8tn prijs met beiden 39 punten (hoog-
s'.e aantal 41 punten).
Gister maakten de kinderen die hebben
medegewerkt om den speldjesdag van Tier-
won ncn Levenskracht" te doen slagcn, een uit-
stapje met de dam-es-bestuursleden Buitcnman
en Gielis-Koopman.
Met een gul onthaal, prijzen en nadat bo-
vendien een photo was gemaakt, werd de dag,
welke voor de kinderen veel te genieten gaf,
besloten.
UIT BERGEN.
Gistermiddag geraakte aan de Breelaan een
jcogen, die op een fiets gezeten was, ondej- het
rijtuig van den heer B. alhier. De jongen,
Content geheelen en verbliif houdend bij den
heer K.. aan het Russ-enplein alhier, werd bij
dokter Blok binnengebracht, die een armbreuk
constateerde. Na verbonden te zijn kon hij
zich loopend huiswaarts begeven.
Naar wij vernemen heeft den koetsier geen
schuld.
UIT BROEK OP LANGEN1DIJK.
Pogingen worden hier gedaan om te komen
(of oprichting eener vereeniging om elkander
te helpen in het tuinbouwbedrijf, bij ziekte,
ongeval of overliiden.
Geboren: Diewertje, dochter van J. Keizer
en van M. Koedijk. Gerrit, zoon van D.
Kansen en van S. Bennema. Dirk, zoon
van G. Ven en van J. C van der Oord.
Cornelis, zoon van H. Klingeler en van N.
Stam. Elisabeth, dochter van R. Ridder en
van G. de Mcoij. Jan, zoon van H. Leeg-
water en van T. Jong. Grietje, dochter van
S. Schoon en van G Blom.
Overleden: Guurtje Kroon. oud acht en
veertig jaren, gehuwd met J. Strijbis. Neel-
tje Spaans, oud veertig jaren, gehuwd met J.
Balsema. Tr
UIT St. PANCRAS.
Naar ens wordt medegedeeld zijn de werk-
zaamheden in de veenderij dermate opge-
schoten, dat thans weer turf afgeleverd kan
worden.
De kostprijs is weer denzelfden van't vorig
jaar.
UIT KOEDIJK (Zuid-Eir.de.)
Het ligt in de bedoeling van het R.. K.
raadslid der gemeente Koedijk, den heer
Oud, binnen enkele weken deze gemeente te
verlaten, waardccr de heer K. Molrnaar zijn
plaats als raadslid kan vervangen. Bedankt
deze daarvoor ,dan is de heer Commandeur
de eerstvolgende, die daarvoor in aanmerking
komt. - >i
graag „licht" noemen. En nu blijkt hij een
neger te zijn!" schaterlachte. „0, hoe dwaas
't is om te gillen
„Hi] heeft je lief", sprak Bee, terwijl een
gloeiend'-rood haar tot aan de slapsn steeg,
„bedenk dat wel!"
Zij voelde zich innig-beschaamd door het
spottende in Hilda's blik. Ze zocht de ver-
strooide bladen bij elkaar en vouwde ze in-
een. Hilda nam ze, achteloos, van haar over
en d-eed haar best, haar mondhoeken in be-
dwang te houden. Nog steeds speelde een
glimlach verstoppertje met de kuiltjes in
haar wangen.
„Welk portret heeft hij gekregen?" vroeg
ze na een minuut.
„Wat ik in Godstone genomen heb."
„Je had nog h-aast beter dat andere kunnen
geven, je weet wel, met dat doekje zoo omge-
slagen. Dat in Godstone laat niet den besten
kant van mijn gezicht zien
„Hij heeft je lief!" riep Bee, hartstochtelijk.
„Ben je dan van hout gemaakt? Je bent alles
en alles voor hem; hij denkt, dat je hem be-
grijpt, hij kofht vandaag je antwoord halen,
in de grootste spanning. Heb je dan geen ge-
voel in je; geen mededoogen?
„Lieve hemel t Val me zoo niet aan. Na
tuurlijk heb ik mededoogen met hem. Het doet
me zelfs heel veel leed voor hem. Ik denk, dat
ik hem een vriendelijk briefje zal schrijven,
als hij wat van den schok bekomen is", vceg-
de ze er nog bij op zelf-vo-ldane wijze, „waar-
in ik dan zeggen zal, hoe ik hoop, dat hij mij
maar gauw vergeet en troost vindt in zijn
werk. Oat kan ik toch doen is he) nfet? lets
TJT\TTmVlSKFRK.
Alhier siaan zoo ongeveer 13 H.A. met
valsclie stoksnijboonen, grootendeels afkom-
stig uit buitenlandsche zaadhuizen.
Nu de ardbeienoogst zujke onbevredigende
financicele resilltaten heeft opgeleverd, was
de hoop nog gevcstigd op het bovengewas.
Men kan zich lichtclijk de ontstemming der
tuinders indenken.
Te Beverwij-k is opgeifclit eene Vrijzin-
nige ZondagS9chool, die geheel afgescheiden
is van de sedcrt vele jaren daar bestaande
school in vrijzinnig-godsdienstigen geest. j
De oprichting geschiedde in samenwerking1
met de vrijzjnnig-hervormdeifen de Ev. Lu-
therschcn.
UIT HOORN,
Nog steeds duren de rijwieldiefstalleri
hier voort. E>ezer dagen werd aan het Kleine
Noord weer een -barretje" ontvreemd. Ook
een fietslantaarn kwam in handou van een
onrechtmatigeni eigenaar. 1,
Do inzendingen bij de verschillende af-
d i.-el in gen voor de a.s- groote landbouwteff-
toonstelling zijn bijzAi-dcr ruim Algemeen
wordt een schitterende tentoonstelling ver-
wacht.
UIT OUDKARSPEL
De raad dezer gemeente vergaderde Maan-
dagavend voltallig.
De voorzitter decide mede, nog, niet met een
plain tot bouw van een doorgangshuis te
kunnen komen, omdat B. en W. nog niet in de
gelegenheid waren grond te koopen. in- comity
zo-udeii hieromtrent nadere mcdedeelingen
gedaan worden.
De voordrachten voor zetters werden als
volgt opgemaakt: 1. J. Schrieken, 2. P.
Kroon Jbz; 1. P Kostelijk, 2. G. Prijs. De
nos. waren aftredend. i f
De circulaire van Ged. Staten inzake de sa-
larioregeling voor ontvangers kwam hiernai
ter tafcl. Hieruit bleek, dat Ged. Staten deze'
gemeente in de 4e klasse wenschen onder te
brengen, waardoor het salaris zal komen op
840 met verhoogingen tot 1260.
De heer Jb. Kroon wees er op, dat heft vo-.
rig jaar het salaris bepaald is op 500 en;
hd: verschil hem te hoog is. Hij wees er op,!
dat o. a. Noordscharwoude een gelijke gi&-j
meente als deze, in een lagere klasse voor-
kcmt. 1 1 w
De heer P. Krocn zou er niet tegen zijn,
het salaris op 840 te bepalen, mits er dan'
geen verhoogingen bij kwamen.
De heer Bregman zou het voorstel van Ged.
Staten willen aanvaarden. 1 |j
De heer Paarlberg wees er op, dat het be-;
sliut van 500 pas het vorig jaar met vrijwel'
algemeene stemmen genomen is en de werk-
zaamheden niet vermcerderd zijn. Hij zou dart
ook dat voorstel willen handhaven en in het
uiterste geval om plaatsing in de dcrde klasse
willen verzoeken. Noordscharwoude heeft
door de bijzondere scholcn veel meer werk en
ze staan in een klasse lager.
De heer Groen was van hetzelfde gevoelett.
Hij zou deen-oods mctcen regeling van 500
tot 800 kunnen meegaan, doch ging in geen
geval met het voorstel van Ged. Staten ao-
coord.
De heer Bakker wees er op, dat er het vorig
jaar onder der sollicitanten waren die admini-
stratief waren onderlegd cn zij het ook nu
nog gaame voor 500 zouden willen doen.
Met 1 dag per week is het werk wel gedaan
en het blijft toch een bijbaantje.
Ook de heer P. Kostelijk vond 800 veel te
hoog. Hij achtte eveneens deze gemeente te
genover de anderen geheel verkeerd ge-
plaatst.
De voorzitter zal Ged. Staten met het gevoe-
len van den raad in kennis stellen-.
Van den heer A. Timmfrman was een ver-
zoek ingekomen om ontslag als gemeehte-
opzichtcr met in gang van 1 September.
Di t werd op de meest eervolle wijze ver'
leend, onder dankzegging voor de bewezen
diensten en er zal een nieuwe oproeping ge
daan worden.
De gemeente-rekening gaf aan een <mt-
vangst van 84480.42 en een. uitgaaf var6
74673.683^, alzoo 'n saldo van 9806 73)4
De rekening van het Armbestuur gaf ban'
een ontvangst van 6071.04, een uitgaaf van
f 6913,71 alzoo een nadeelig sa-Ido van
842,67 N.
De commissie heeft de reken'ngen nagezien
en in orde bevonden, waarom tot vaststelling
besloten werd-.
Ook de rekening van de lichibedrijvea
werd goedgekeurd r
Hierna sluiting. K
UIT OUDORP. (Juli.)
Geboren: Grietje, dochter van Jan Dekker
en Aafje Schermerhorn. Jacobus, Johan
nes, zoon van Jacobus Bont en Catharina
van Veen.
Ondertrouwd: Klaas Vader, watermolenaar
en Grietje Frederiks. Simon van Veen,
kaaspakhuisknecht en Grietje Bos, te Alk-
heels vriendelijks zal ik in ieder geval zeg
gen."
„En als hij vandaag komt?"
„Wat, als hij komt?.... Maar dan verwacht
je toch niet van mij, dat ik hem verklaar hce
de zaak in elkaar zit?"
„Neen, dat meet ik doen, dat weet ik. Mijn
vcrdiende loon dan, omdat ik het al niet
eerder heb opgelost. Maar daarna zal hij jou
willen zien, om je gceden dag te zeggen. En
ga je dan ook bij hem?"
„Waarschijnlijk niet. C>m mij „goeden
dag" te zeggen...?" Maar de man is mij een
vreemde; het zou me vreeslijk geijeeren,
ik zou een gevoel over mij krijgen of ik idioot
was. Zeg jij hem dan maar, dat ik uit moest,
of dat ik ongesteld ben. Bovendien denk ik
niet dat hij mij ook zal willen zien, als hij
hoort, dat hij beetgenomen werd, waarom zou
hij dat willen?"
„Waarom Omdat hij je liefheeft, omdat
heel zij-n wezen naar je uitgaat, hij naar je
smacht! Omdat je lief en zacht bent, en, als
geschapen om door mannen bewonderd te
worden, en hij zal je in het gelaat willen kij
ken en je hand aanraken en ze een seconde
langer omvat willen houden, dan dit wel
noodig is. En als je dit nu toeliet, zou je et
dan nog van dood gaan? Zou het wel zoo
veel zijn dat je hem sejienk?... Kan je dien
brief lezen, kan je van zijn leven hooren, en
dan nog met een glimlach zeggen, dat je je
„vreeselijk geneeren" zou? Voor hem beduicH
het nog iets anders, dan zich „gegeneerd" te
voelen. hii zou wauhopend zijn?"
iW^ldt yery.olgd.
