DAGBLAD VOOR ALKMAAR EN OMSTREKEN. Het verkeersvraagstok. 193 Hondcrd zes en twintigste Jaargang 1924 ZATEKDAG 16 AUC .ST US Dft Hammer Eesteal bit 3 Sfeften. Deze Conrant wordt ELKEN AVOND, behalve Zon- en Feestdagen, uitgegeven. Abonnementsprijs blj vooruitbetaling per 3 maanden voor Alkmaar /2.—franco door bet geheele Rijk /2.50. Afzonderlijke en bev/IjMiummers 5 cents. PRIJS DER GEWONE ADVERTENTIEN: Per regel 0.25, blj groote contractcn rabat. Groote letters naar plaatsruimfc. Brieven franco aan de N. V. Boek- en Handelsdrukkerlj v/h HERMs. COSTER ZOOM, Voordam C 9. Directeur: G. H. KRAK, Telef.nr. Administratie 3. Telefoonnr. Redactie 33. Postgiro 37060. Hoofdredacteur: Tj. N. ABEMA. Daarover is al meermalen in deze courant geschreven. En toch is op dit vraagshik meer dan op eenig ander het „frappez toujours" van toe- passing, omdat het noodig is het modeme snelverkeer in goede banen te leiden en omdat eenerzijds de oude stadsstraten daarvoor fcal- rijke bezwaren opleveren en anderzijds het groote publiek moeilijk uit den ouden sleur komt en niet altijd die medewerking verleent welke in aller belang noodzakelijk is gewor den. 1 De Algemeene Nederlandsche Wielrijdders- bond heeft indertijd een practisch klein boekje uitgegeven, waarin de regels voor den weg berijmd, gei'llustreerd en duidelijk toegelicht worden. 4 Dat boekje moest in ieders bezit zijn en op de lcsroosters van alle scholen moest tusschen velerlei overtollige vakken eon half uurtje per week aan een duidelijke uiteenzetting van de gevaren van den weg en de veiligheid voor net verkeer gewijd worden. Dat zijn voor het leven noodzakelijke les sen, welker nut hier en daar gewoonlijk pas ingezien wordt als het te laat is. 1 In de brochure, welfce de regels voor den weg bcsehrijft, komen heel wat practischc wen ken voor, waarvan wij er hier een paar zullen laten volgen. Vondel heeft ze blijkbaar niet gedicht want in diens tijd waren er nog geen autobus sen en motorrijwielen maar zij zijn toch kort en duidelijk genoeg om uit het hoofd1 ge- leerd en onthouden te worden. Etoet wat gij doen moet, goed en tijdig en maakt een ander nimmer nijdig. Met andere woorden dus: wacht niet met het opvolgen van de verkeersregels zoo lang, dat anderen denken dat gij ze niet lcent en een ongcluk verwachten. Rijdt steeds recht op straat en wegen, Voor't verkeer is dit een zegen. Voor het passeeren geldt het volgende rijmpje: Moet gij op zij gam voor een ander, Doet dit rechts of gij ramt clkander. En voor het inhalen zijn weer andere re gels: Wilt gij wie langzaam rijdt voorbij, Doet dit dan aan zijn linkerzij. 1 Het inslaan van zijwegen gceit nog dik- wiils aanleiding tot ongelukken. Vandaar het versje: Moet gij links een weg inslaan, Noemt dan steeds de ruimste baan. Gaat uw weg rechts van de hand, Houdt dan steeds den binnenkant. Ook het geven van verkeersteekons blijft tjog menigmaal achterwege. Wijst met uw hand waarheen gij gaat, Niet waar een ander heen moet Veroorzaakt geen gevaar op straat Doordat gij het verkeerd doet. Rijdt men over een plein waarop b.v. in het midden een plansoentje aangelegd is, dan houdt men steeds den rechtschen weg. Dat leert het versje: Neemt den rechtschen van twee wegen, Dien gij ziet op plein of laan, Gij komt dan geen wagens tegen En hebt zelf eon ruime baan. Dat zijn de grondregels voor de veiligheid van den weg en die versjes moest eigenlijk ieder schoolkind en ieder groot mensch uit zijn hoofd leeren. Het hier besproken boekje van den A. N. W. B. licht alles met eenvoudige illustratics duidelijk toe en publiceert nog talrijke regels voor rijwielpaden, voor voetgmgers, verkeers- teekens, en verlichting. Wie nu denkt, dat deze regels van den weg overal trouw opgevolgd worden, vergist zich Er heerschen op verkeersgebied zulke wan- toestanden, dat het een wonder is, dat er nog niet veel meer ongelukken gebeuren dan dage- lijks reeds in de couranten vermeld worden. Het groote publiek moet de regels van den weg niet alleen kennen, maar ook toepassen en omdat men hier beter opvoedend dan straf- fend te werk kan gaan, hebben automobilis- ten en motorrijders hier en daar een Vereeni ging voor Vrijwillige Verkeerspolitie opge- richt, welker leden er op uittrekken om overal fangs den weg waarschuwend en regelend op te treden waar de veiligheid van het verkeer dit noodzakelijk maakt. y v In Friesland kwam een dergelijke vereeni- ging het eerst tot stand en zij heeft zoo nut- nig werk verricht dat de regeering er haar te- vrcdenheid over betuigd heeft en den wensch heeft uitgesproken. dat zij haar arbeid onver- zwakt zqu voortzetten. In het. begin van dit jaar is voor Noord- Holland boven het IJ een dergelijke vereeni- ging opgericht, waarbij de commissaris van Politic te Alkmaar en de distrietscommandant der Rijksveldwacht te Amsterdam als advi- seurs optreden. De leden dezer Vereeniging hebben in ge- zelschap van ambtcnaren der Rijkspolitie of Marechaussee reeds eenige controle-tochten gemaakt. En als bewijs, dat zij nuttig werk verrichi hebben en het verkeersprobleem nog heel wat moeilijkheden oplevert, moge de mededeeling rliereu. dat op een drietal tochten niet minder dan 50 overt redingen geconstateerd werden. Men ccnstateerde een verkeerde toepassing der regels van den weg, slecht werkende rem- rnen en signaalinrichtingen "bij automobielen en motorrijwielen, afwezigheid van rij- en nummerbewijzen, het overladen van autobus- sen, het rijdCn met ongekeurde bussen en het misbruiken der fietspaden door venters en ver- voerders van paarden, waarbij de vervcerder op een rijwiel was gezeten. Waar de politie-ambtenaren zich zeer gun- stig over deze controletochten uitlieten, heeft het bestuur van de V. V. P. (Vrijwillige Ver- keers Politie) er op aangedrongen ze geregeld door haar leden te laten maken. Na een tocht worden de resultaten op klach- lenkaarten ingevuld, door den begeleidenden politic-ambtenaar onderteekend en bij het se- cretariaat ingediend. De leden slechts zij die daartoe gesehikt bevonden worden, kunnen als zcodanig toe- treden regelen zich geheel naar de bege- leidende ambtenaren en verrichten geen han- delingen waartoe alleen de politie bevoegd is. Hoofddoel der V. V. P. is dus allereerst waarschuwend op te treden en slechts waar opzet door onwil en ongehcorzaamheid of grove nalatigheid blijkt, wordt van politie- zijde tot strengere maatregelen overgegaan. Door den drang van het toenemend verkeer ontstaan, is de V. V. P. voor Noord-Holland boven het IJ een vereeniging geworden die door het leiden van het verkeer in goede ba nen een noodzakelijk en zeer dankbaaT werk kan verrichten. Niet alleen buiten onze gemeentc, maar ook in de stad zelf blijft het verkeersprobleem voortdurend de aandacht vragen. Alkmaar met zijn oude, nauwe straten, hoe pittoresk het uit een oogpunt van oud-steden- schoon ook wezen moge, levert voor het mo deme verkeer zooveel moeilijkheden op, dat er nog heel wat tijd en geld noodig zullen zijn eer het verkeersvraagstuk hier tot een alge- heele oplossing zal gebracht zijn. Niet overal vindt men Accijnstorens die een- voudig op zij geschoven kunnen worden. Ware het mogelijk heele huizenreeksen te verrollen, dan zouden straten als het Schar- loo, de Hoogstraat en zelfs de veel besproken Krebbesteeg op afdoende wijze verbeterd kun nen worden. Nu blijft het sukkelen en vindt men overal belemmering doordat het verkeer zich naar de straten en niet de straten zich naar het ver keer regelen. Hoewel met voldoening geconstateerd kan worden, dat waar mogelijk overal de toegangswegen tot de stad verb reed en smalle bruggen verbouwd worden, om het snelver keer zoo weinig mogelijk te hinderen en de veiligheid zoo groot mogelijk te doen zijn. Wie de teekenen des tijds niet onopgemerkt laat en overal meewerkt te smalle wegen en straten voor het moderne verkeer zoo berijd- baar en veilig mogelijk te maken, komt menig maal in botsing met de bewonderaars van oud stedcnschoon, wier streven allereerst op be- houd van het bestaande gericht is. Nu kan men van beide zijdeti te ver gaan en het is duidelijk, dat het tot een compromis zal moeten komen, waarbij eenerzijds htt oude zooveel mogelijk gespaard wordt en ander- zjjds zooveel geofferd wordt als voor de vei ligheid van een onbelemmerd snelverkeer noodzakelijk moet worden geoordeeid. Als een smalle winkelstraat alleen door het wegnemen van wellicht 'mooie maar ouder- welsche en onpractische stoepen, voor het rij- vcrkeer verbreed en verbeterd kan worden, dan zullen die stoepen nooJgedwongen moe ten verdwijnen. Men ken zich daartegen op grond van al- lerlei historische en aesthetische ovei wegin- gen een tijdlang verzetten, maar men zal op den duur aan het kortste eind trekken. Het oude moet geleidelijk voor het nieuwe wijken, elke tijd stelt zijn eigen eischen en elke stad die op bloei en vooruitgang prijs stelt, heeft daaraan eenvoudig te geheorzamen. Laat zij de teekenen des tijds onopgemerkt. verzet zij haar bakens niet als het gctij begin t te verloopen, dan wordt zij een ville morte, een openluchtmuseum van oude bouwkunst, dat hoogstens nog eenig vopvdeel uit het be- zoek van belangstellende toeristen zal kunnen trekken. De vreemdeling d?- .Mkmaar bezotkt, ver- baast zich over de g mcec'edj Kheid van ons dagelijksch leven en krijgt onwillekeurig den indruk dat men in onze gemeentc, zoo^ls de prinses uit het sprookje, juist uit een honderdjarigen slaap wakker geworden is en alles prccies zoo gevonden heeft als men het eon eeuw geleden heeft neergezet. Tot zelfs in de drukste en smalste straten vindt men afwisselend hooge en lage stoepen, die een belangrijk deel van de straatbreedte opcischen en hier en daar door ijzeren stan- gen en kettingen voor de weg-gebruikers on- toegankelijk gemaakt zijn. En waar ze wel toegankelijk zijn, gebruikt een handelaar ze eenvoudig als etalagekast in de open lucht en stalt, met volkomen verach- ting van alle verkeerseischen. zijn winkelwa- ren op de openbare straat uit. Een timmermanszaak, die niet voldoende ruimte voor groot werk heeft, vocrt haar op- drachten tot het vervaardigen van deuren en raamkozijnen eenvoudig op het trottoir uit. De voorbijgangers hebben de keus over het hout heen te stappen of een omweg over den rijweg te maken. Een wagenmaker werkt bij voorkeur op clen openbaren weg, een smid beslaat er de hem toegczonden paarden en verspert daar- mee den geheelen doorgang van een nauwe straat, een rijtuigverbuurder roskamt zijn paarden in een smalle steeg, waar talrijke schoolkinderen moeten passeeren en een ijzer- handelaar laat met een zware machine mid den op het trottoir werken. Dat zijn allemaal voorbcelden uit het dage lijksch leven en wie er een eind aan wil ma ken, krijgt dadelijk te hooren, dat hij een be- drijf naar den kelder helpt en dat de toestand moet blijven zooals hij is, omdat hij altijd zoo geweest is. Men bedenkt niet, dat aan dien toestand al veel eerder een einde moest gemaakt zijn en dat men dat in allerlei steden gedaan heeft zonder dat ooit gebleken is, dat eenig bedrijf daardoor verloren is gegaan. Inlegendeel, dat men na de aangebrachte verbeteringen overal dankbaar geconstateerd heeft, dat de naleving der verkeerseischen handel en industrie over het algemeen ten goede is gekomen. Als het College van Burg, en Wefli. uil mannen bestaat, die van de noodzakelijke verkeersmaatregelen geen bemoeilijking voor eigen bedrijf duchten, die zich niet blind sta- ren op het verleden, maar een open oog voor de toekomst hebben, dan zal in Alkmaar aan heel wat verouderde toestanden een einde ge maakt kunnen worden. - Een kort woord ten slotte over enkele voor onze stad belangrijke verkeersproblemen. De gevaarlijke hoek bij het voormalig Bur- gerweeshuis wordt dezer dagen weggewerkt, door daar ter plaatse een verhoogd trottoir te maken, waar men omheen moet rijdcn. Men kan elkaar nu van beide zijden zien aanko- men, waardoor ongelukken ter plaatse vrijwel onmogelijk zijn geworden. Door den aanleg van dit trottoir is de rij weg van de Paternosterstraat verlegd en voor het verkeer met autobussen te gevaarlijk ge worden. Die bussen dat zijn roofnamelijk die naar Bergen krijgen vanaf Maandag hun standplaats in een laan aan den Bergerhout tegenover Hotel „De Naehtegaal". Zoo mogelijk zullen zij heen door het Schar- loo en terug langs het Station, door Spoor- straat en over den Geestersingel rijden. Wanneer het Kerkplrin geen standplaats voor autobussen meer is, heeft het geen doel den tuin naast het gebouw van den keurings- dienst geheel of gedeeltelijk voor het station- neeren van autobussen in te richten. Men kan daar en wij meenen dat dit in de bedoeling ligt met behoud van de mooie oude boomen een plantsoentje maken, dat in dit drukke stadsdeel een bijzonder fraai ge heel zal vormen. Een paar banken zullen de vcorbijgangers tot een rustig zitje nooden en wmneer men oen hoekje vrijhoudt voor bloemenmarkt, zal men hier een pittoresk plantsoen-pleintje krijgen, dat de belangstelling van alle passee- rende vreemdelingen zal trekken. Tegelijkertijd wordt daarmee het groote voordeel verkregen, dat de bloemenmarkt van de Kraanbuurt kan verdwijnen, waar door deze gevaarlijke verkeershoek niet han ger noodeloos versmald wordt. Het verkeersvraagstuk zal ook in onze ge- meente geleidelijk tot een oplossing gebracht worden. Wie nagaat hoe aan de versperring van Ritsevoort en Koorstraat door allerlei vraclrtwagens en karrcn bii uitspar.ningcn een einde gemaakt is, hoe vele het verkeer belem- mereude staticnncerende voertuigen fangza- merhand van den hoofdweg naar minder ge vaarlijke zijstraten verplaatst worden, zal moetoi constateeren, dat wij op dc-n gocden weg zijn Met veler medewerking zal langzamerhand ook in Alkmaar aan heel wat verouderde toe standen voorgced een einde gemaakt kunnen worden. Uit de Pers Buitenlaiid. MIJNGASONTPLOFF1NG IN BELGIE. In de mijn Carabinier te Pont de Loup bij CharlerOi heeft Donderdag een mijngasont- ploffing plaats gehad, waarbij 14 mijnwer- kers zijn bedolven. Men is tot dusver onbekend met hun lot. Het reddingswerk wordt snel uiigevoerd. Maatregelen zijn genomen om een inten- sen luchtoevoer te verzekeren. Bij het Do'n- derdag bovengebrachte slachtoffer heeft men de levensgcesten weer kunnen opwekken. DE POOLSCHE NOTA AAN RUSLAND In antwoord op de Poolsche nota omtrent den aanval op 't grensdorp Stolpce heeft Tsjitsjerin Dinsdag aan den Pcolschen zaakgelastigde te Moskou een nota overhan- digd, waarin hij meedeelt, dat de Sovjet-au- toriteiten een onderzoek zullen instellen in- gevolge de in de Poolsche nota vervatte in formatics. Het resultar.t van dit opderzoek zal aan de Poolsche regeering worden meege- deeld. EEN NIEUWE OPSTAND IN BRAZILIE De Amerikaansche bladen gewagen van de groote sensatie, die gewekt is door berich- ten over een nieuwen opstand in Brazilie, al- thans in den staat Amazonas, die sedert de vorige maand gei'sileerd is geweest. Het Braziliaansche consulaat-generaal te New York spreekt het gerucht tegen. Verschillende handelshuizen hebben tever- geefs getracht, zich met de stad Manaos in verminding te steflen. Een der scheepvaart- maatschappijen deelt mee, dat het te Para kalm is, maar dat de scheenvaart op de Ama- zone-rivier op last der regeering is gesloten, terwijl verlof is geweigerd, om zich naar Manaos te begeven. HET KOLEN-SYNDICAAT. Te Essen hebben de besprekingen in zake het kolencyndicaat er ten slotte toe geleid dat drievierden der mijneigenaars zich heb ben uitgesproken voor opheffing van het syn- dicaat die reeds heden zou plaats hebben. Als niet voor dezen tijd een nieuw syndi- caat tot stand komt, zegt de Tel., kunnen de leden van de Ruhrkohlen A. G. van 15 Sep tember af de vrije beschikking krijgen over hun productie na 1 October. DE CONFERENTIE TE LONDEN. Nog steeds geen oplossing in het Ruhr- vraagstuk Tochde algemeene indruk schijnt wel te zijn, dat de conferentie niet zal afspringeu op dit probleem. Althans aan een afbreken van de besprekingen wordt niet geloofd. De Duitsche gedelegeerden, die steeds ree ling hielden met Berlijn, houden aan op een zoo spoedig mogelijke ontruiming. De Fran- schen willen wel ontruimen, doch de daar voor te bepalen tijd' moet zoolang zijn, dat ze zich behoorlijk kunnen overtuigen van den goeden wil van Duitschland om zijn ver- plichtingen na te komen. Van goeden wil lijken ons bride partijen in- derdaad: Duitschland zoowel als het gealii- eerde eenheidsfrcnt. Van een onaangename stemming schijnt geen oogenblik sprake te zijn geweest Beide partijen gaven integendeel blijk van een ernstig streven om de pacificatie van Europa te bevorderen, Dat ieder daarbij in de eerste plaats reke- ning houdt met eigen belangen is men- schelijk en daarom niet euvel te duiden, mits dit niet ontaard't in stijfhoofdigheid en eigen- zinnigheid. En daarvan is absoluut geen sprake. Flughes, de Amerikaansche staatssecretarls, die Donderdag te New-York arriveerde, heeft daar optimistische woordon over de conferen tie gesproken. Wat betreft het ontruimings- vraagstuk, zeide hij niet te gelooven d'at uit dien hoofde voor oen mislukking der bespre kingen gevreesd behoeft te worden. Het „Berliner Tageblatf' is wat pessimlsti- scher gestemd. Het meent, dat, wanneer de Duitsche delegatie geen bindende toezeggin- gen omtrent een snelle ontruiming van de Ruhr verkrijgt, zij onverrichterzake naar Berlijn zal moeten terugkeeren; 't zal alsdan niet haar schuld zijn, als het schadevergoe- tiingsplan weer eens onopgelost is gebleven en de pacificatie van Europa weer is ver- traagd. Er blijkt reeds sprake te zijn van Fransche concessies, doch we vermelden deze voorloo- pig slechts on der voorbehoud. Het persbu- reau Reuter meldt: In Duitsche officieele kringen werd ver- zekerd, dat de Franschen er in zouden heb ben toegestemd, Offenburg en verschillende Rijnhavens, waaronder Mannheim en We- sel, benevens de zones tusschen de brugge- hoofden aan den rechter Rijnoever te ont ruimen, zoodra een overeenkomst te Londen is geteekend. Ook zouden zij er in hebben toegestemd, niet aan te dringen op handhaving van een zeker aantal Fransche spoorwegarbeiders en beambten bij de regiespoorwegen. Zij be- houden zich echter wel het recht voor, inge- val van nood de spoorwegen met troepen k bezetten. Havas lanceert het volgende bericht: In zijn onderhoud met de Duitsche minis ters verklaarde Herriot zich bereid de bezet- tingstroepen uit het Roergebied terug te trekken 'n jaar na de ondertc-ekening van het protocol cn het einde der conferentie. Hij wil- de nogmi als den wensch naar vredc van Frank rijk toonen door dezen tennijn zelfs nog te vei l orten als Duitschland voortaan den' wil toont voor een loyale ui*voering van ALKMAARSCHE COURAN i. VERSCHERPING VAN DE LOTERIJWET. De Middelburgsche Crt. schrijft: Minister Heemskerk is niet gelukkig met zijn wetsvoorstel tegen de loterijen. Anderhalf jaar nadat hij in de Kamer meedeelde een wetsontwerp daartegen voor te bereiden, kwam hij met zijn dezer dagen vermeld wetss ontwerp tegen premielceningen, die geen geld* belegging bedoelen doch verkapte loterijen zijn. Maar terzelfder tijd staan de Touranten vol met reusachtige advertenties over een nieuwe onderneming die feitelijk ook weer een loterij instelt, maar niet volgens het systeem van een premieleening. We vragen ons trouwens af of het wetsontwerp van minister Heemskerk nog noodig was, nadat de rechtcrlijke macht de oude premielceningen van Brockhuijs zoo vol* komen had onmogelijk gemaakt, getuige diens eigen verandering van stelsel. In ieder geval heeft men hier een sterk voor* beeld van de onmacht van den staat als wet* gever tegenover de sluwheid van iemand die weet dat een zeer groot deel van het publiek hem steunt, omdat het nu eenmaal geen kwaad ziet in een klein gokkerijtje. Wanneer er eeas een lijst werd gepubliceerd van de namen der tnenschen die een kansjc waagden in de Broek* huijsloterijen zou men naar we vermoeden, merkwaardige dingen kunnen constateeren. We zullen die gokneigingen van zoo'n groot deel van ons publiek niet loven. Maar de ergste gokkerij gebeurt niet met de luttele sommen die gewaagd worden in die kwasie*premielee* ningen of sneeuwballen. Die gebeurt aan de Beurs. Daar worden sommen gewaagd, die den gokker wfel in den afgrond kunnen brengen. En als nu door de partij van minister Heems* kerk om principieelc redenen de staatsmachi wordt te hulp geroepen om ons volk te verbe* teren door bij de wet dwingend voor te schrij* ven dat loterijen niet mogen plaats hebben, dan mag de vraag gesteld worden: waarom wel te* gen het gokken met kleine sommen opgetre* den, en het speculeeren om groote sommen "n aandeelen en valuta's ongemoeid gelaten? Het antwoord is gemakkelijk: men ziet er geen kans toe! Maar sluit dat niet in zich een veroordeeling van een poging om ter wille van het zedelijkheidsprincipe slechts een deel van de gokkerijen te verbieden? En als men slechts een deel van dat gespeel tracht te belemmeren, kan men dan niet op z'n vingers narekenen, dat de speelneiging van het publiek zich dan Zal richten naar de me* thoden die niet door den maatregel werden ge* troffen? Men ziet het trouwens nu voor zich: de premieleening werd onmogelijk gemaakt door, den rechter, en dadelijk werd de sneeuw* bal aan het rollen gebracht. En als dien sneeuwbal wordt belet verder te rollen er is al door sommigen uitgerekend dat hij niet kan blijven rollen dan zal de man die zoo ver* nuftig op dat gebied bleek, er wel weer wat anders op vinden, nog daargelaten, dat de menschen, die er den smaak van beet hebben, iedcren dag terecht kunnen op het veel gevaar* lijker terrein van de Beurs. We zien daarom heel weinig heil in wette* lijke maatregelen. We kunnenheel oprecht zeggen zelf geen smaak in gokkerijen te heb* ben. Maar dat is een zuiver persoonlijke opvat* ting. En als een ander wel er iets voor voelt om een kans te wagen, dan is het ons onver* schillig of hij het doet in suiker, in koffie, in aandeelen, in franken, in de staatsloterij, of ft een Broekhuijsje. Wie een ander om zedelijk* heidsbeginselen veroordeelt omdat hij een paar gulden in een loterij waagt, moet dat ook een handelaar doen, die tarwe of erwten koopt met de hoop dat een prijsverandering hem een zoet winstje zal bezorgen. Wie uwer zonder zonde is, werpe den eers* ten steen! Broekhuijs en anderen mogen u antipathiek zijn door hun uittarten van de overheid en door hun heele handelwijze, ge zult toch bij het inroepen van de staatsmacht tegen hun gedi s u moeten afvragen of er werkelijk kwaad door geschiedt, en of dat kwaad in ieder geval niet veel kleiner is dan het groote kwaad dat ge ongemoeid laat. En laten moet, omdat de staat er onmachtig tegenover is.

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Alkmaarsche Courant | 1924 | | pagina 1