DAGBLAD VOOR ALKMAAR EN OMSTREKEN.
Het verkeersvraagstok.
193
Hondcrd zes en twintigste Jaargang
1924
ZATEKDAG
16 AUC .ST US
Dft Hammer Eesteal bit 3 Sfeften.
Deze Conrant wordt ELKEN AVOND, behalve Zon- en Feestdagen, uitgegeven.
Abonnementsprijs blj vooruitbetaling per 3 maanden voor Alkmaar /2.—franco door
bet geheele Rijk /2.50.
Afzonderlijke en bev/IjMiummers 5 cents.
PRIJS DER GEWONE ADVERTENTIEN:
Per regel 0.25, blj groote contractcn rabat. Groote letters naar plaatsruimfc.
Brieven franco aan de N. V. Boek- en Handelsdrukkerlj v/h HERMs. COSTER ZOOM,
Voordam C 9.
Directeur: G. H. KRAK,
Telef.nr. Administratie 3.
Telefoonnr. Redactie 33.
Postgiro 37060.
Hoofdredacteur: Tj. N. ABEMA.
Daarover is al meermalen in deze courant
geschreven.
En toch is op dit vraagshik meer dan op
eenig ander het „frappez toujours" van toe-
passing, omdat het noodig is het modeme
snelverkeer in goede banen te leiden en omdat
eenerzijds de oude stadsstraten daarvoor fcal-
rijke bezwaren opleveren en anderzijds het
groote publiek moeilijk uit den ouden sleur
komt en niet altijd die medewerking verleent
welke in aller belang noodzakelijk is gewor
den.
1 De Algemeene Nederlandsche Wielrijdders-
bond heeft indertijd een practisch klein boekje
uitgegeven, waarin de regels voor den weg
berijmd, gei'llustreerd en duidelijk toegelicht
worden.
4 Dat boekje moest in ieders bezit zijn en op
de lcsroosters van alle scholen moest tusschen
velerlei overtollige vakken eon half uurtje per
week aan een duidelijke uiteenzetting van de
gevaren van den weg en de veiligheid voor
net verkeer gewijd worden.
Dat zijn voor het leven noodzakelijke les
sen, welker nut hier en daar gewoonlijk pas
ingezien wordt als het te laat is.
1
In de brochure, welfce de regels voor den
weg bcsehrijft, komen heel wat practischc
wen ken voor, waarvan wij er hier een paar
zullen laten volgen.
Vondel heeft ze blijkbaar niet gedicht
want in diens tijd waren er nog geen autobus
sen en motorrijwielen maar zij zijn toch
kort en duidelijk genoeg om uit het hoofd1 ge-
leerd en onthouden te worden.
Etoet wat gij doen moet, goed en tijdig
en maakt een ander nimmer nijdig.
Met andere woorden dus: wacht niet met
het opvolgen van de verkeersregels zoo lang,
dat anderen denken dat gij ze niet lcent en
een ongcluk verwachten.
Rijdt steeds recht op straat en wegen,
Voor't verkeer is dit een zegen.
Voor het passeeren geldt het volgende
rijmpje:
Moet gij op zij gam voor een ander,
Doet dit rechts of gij ramt clkander.
En voor het inhalen zijn weer andere re
gels:
Wilt gij wie langzaam rijdt voorbij,
Doet dit dan aan zijn linkerzij.
1
Het inslaan van zijwegen gceit nog dik-
wiils aanleiding tot ongelukken.
Vandaar het versje:
Moet gij links een weg inslaan,
Noemt dan steeds de ruimste baan.
Gaat uw weg rechts van de hand,
Houdt dan steeds den binnenkant.
Ook het geven van verkeersteekons blijft
tjog menigmaal achterwege.
Wijst met uw hand waarheen gij gaat,
Niet waar een ander heen moet
Veroorzaakt geen gevaar op straat
Doordat gij het verkeerd doet.
Rijdt men over een plein waarop b.v. in
het midden een plansoentje aangelegd is, dan
houdt men steeds den rechtschen weg.
Dat leert het versje:
Neemt den rechtschen van twee wegen,
Dien gij ziet op plein of laan,
Gij komt dan geen wagens tegen
En hebt zelf eon ruime baan.
Dat zijn de grondregels voor de veiligheid
van den weg en die versjes moest eigenlijk
ieder schoolkind en ieder groot mensch
uit zijn hoofd leeren.
Het hier besproken boekje van den A. N.
W. B. licht alles met eenvoudige illustratics
duidelijk toe en publiceert nog talrijke regels
voor rijwielpaden, voor voetgmgers, verkeers-
teekens, en verlichting.
Wie nu denkt, dat deze regels van den weg
overal trouw opgevolgd worden, vergist
zich
Er heerschen op verkeersgebied zulke wan-
toestanden, dat het een wonder is, dat er nog
niet veel meer ongelukken gebeuren dan dage-
lijks reeds in de couranten vermeld worden.
Het groote publiek moet de regels van den
weg niet alleen kennen, maar ook toepassen
en omdat men hier beter opvoedend dan straf-
fend te werk kan gaan, hebben automobilis-
ten en motorrijders hier en daar een Vereeni
ging voor Vrijwillige Verkeerspolitie opge-
richt, welker leden er op uittrekken om overal
fangs den weg waarschuwend en regelend op
te treden waar de veiligheid van het verkeer
dit noodzakelijk maakt. y v
In Friesland kwam een dergelijke vereeni-
ging het eerst tot stand en zij heeft zoo nut-
nig werk verricht dat de regeering er haar te-
vrcdenheid over betuigd heeft en den wensch
heeft uitgesproken. dat zij haar arbeid onver-
zwakt zqu voortzetten.
In het. begin van dit jaar is voor Noord-
Holland boven het IJ een dergelijke vereeni-
ging opgericht, waarbij de commissaris van
Politic te Alkmaar en de distrietscommandant
der Rijksveldwacht te Amsterdam als advi-
seurs optreden.
De leden dezer Vereeniging hebben in ge-
zelschap van ambtcnaren der Rijkspolitie of
Marechaussee reeds eenige controle-tochten
gemaakt.
En als bewijs, dat zij nuttig werk verrichi
hebben en het verkeersprobleem nog heel wat
moeilijkheden oplevert, moge de mededeeling
rliereu. dat op een drietal tochten niet minder
dan 50 overt redingen geconstateerd werden.
Men ccnstateerde een verkeerde toepassing
der regels van den weg, slecht werkende rem-
rnen en signaalinrichtingen "bij automobielen
en motorrijwielen, afwezigheid van rij- en
nummerbewijzen, het overladen van autobus-
sen, het rijdCn met ongekeurde bussen en het
misbruiken der fietspaden door venters en ver-
voerders van paarden, waarbij de vervcerder
op een rijwiel was gezeten.
Waar de politie-ambtenaren zich zeer gun-
stig over deze controletochten uitlieten, heeft
het bestuur van de V. V. P. (Vrijwillige Ver-
keers Politie) er op aangedrongen ze geregeld
door haar leden te laten maken.
Na een tocht worden de resultaten op klach-
lenkaarten ingevuld, door den begeleidenden
politic-ambtenaar onderteekend en bij het se-
cretariaat ingediend.
De leden slechts zij die daartoe gesehikt
bevonden worden, kunnen als zcodanig toe-
treden regelen zich geheel naar de bege-
leidende ambtenaren en verrichten geen han-
delingen waartoe alleen de politie bevoegd is.
Hoofddoel der V. V. P. is dus allereerst
waarschuwend op te treden en slechts waar
opzet door onwil en ongehcorzaamheid of
grove nalatigheid blijkt, wordt van politie-
zijde tot strengere maatregelen overgegaan.
Door den drang van het toenemend verkeer
ontstaan, is de V. V. P. voor Noord-Holland
boven het IJ een vereeniging geworden die
door het leiden van het verkeer in goede ba
nen een noodzakelijk en zeer dankbaaT werk
kan verrichten.
Niet alleen buiten onze gemeentc, maar ook
in de stad zelf blijft het verkeersprobleem
voortdurend de aandacht vragen.
Alkmaar met zijn oude, nauwe straten, hoe
pittoresk het uit een oogpunt van oud-steden-
schoon ook wezen moge, levert voor het mo
deme verkeer zooveel moeilijkheden op, dat er
nog heel wat tijd en geld noodig zullen zijn
eer het verkeersvraagstuk hier tot een alge-
heele oplossing zal gebracht zijn.
Niet overal vindt men Accijnstorens die een-
voudig op zij geschoven kunnen worden.
Ware het mogelijk heele huizenreeksen te
verrollen, dan zouden straten als het Schar-
loo, de Hoogstraat en zelfs de veel besproken
Krebbesteeg op afdoende wijze verbeterd kun
nen worden.
Nu blijft het sukkelen en vindt men overal
belemmering doordat het verkeer zich naar de
straten en niet de straten zich naar het ver
keer regelen.
Hoewel met voldoening geconstateerd kan
worden, dat waar mogelijk overal de
toegangswegen tot de stad verb reed en smalle
bruggen verbouwd worden, om het snelver
keer zoo weinig mogelijk te hinderen en de
veiligheid zoo groot mogelijk te doen zijn.
Wie de teekenen des tijds niet onopgemerkt
laat en overal meewerkt te smalle wegen en
straten voor het moderne verkeer zoo berijd-
baar en veilig mogelijk te maken, komt menig
maal in botsing met de bewonderaars van oud
stedcnschoon, wier streven allereerst op be-
houd van het bestaande gericht is.
Nu kan men van beide zijdeti te ver gaan
en het is duidelijk, dat het tot een compromis
zal moeten komen, waarbij eenerzijds htt oude
zooveel mogelijk gespaard wordt en ander-
zjjds zooveel geofferd wordt als voor de vei
ligheid van een onbelemmerd snelverkeer
noodzakelijk moet worden geoordeeid.
Als een smalle winkelstraat alleen door het
wegnemen van wellicht 'mooie maar ouder-
welsche en onpractische stoepen, voor het rij-
vcrkeer verbreed en verbeterd kan worden,
dan zullen die stoepen nooJgedwongen moe
ten verdwijnen.
Men ken zich daartegen op grond van al-
lerlei historische en aesthetische ovei wegin-
gen een tijdlang verzetten, maar men zal op
den duur aan het kortste eind trekken.
Het oude moet geleidelijk voor het nieuwe
wijken, elke tijd stelt zijn eigen eischen en elke
stad die op bloei en vooruitgang prijs stelt,
heeft daaraan eenvoudig te geheorzamen.
Laat zij de teekenen des tijds onopgemerkt.
verzet zij haar bakens niet als het gctij begin t
te verloopen, dan wordt zij een ville morte,
een openluchtmuseum van oude bouwkunst,
dat hoogstens nog eenig vopvdeel uit het be-
zoek van belangstellende toeristen zal kunnen
trekken.
De vreemdeling d?- .Mkmaar bezotkt, ver-
baast zich over de g mcec'edj Kheid van ons
dagelijksch leven en krijgt onwillekeurig den
indruk dat men in onze gemeentc, zoo^ls
de prinses uit het sprookje, juist uit een
honderdjarigen slaap wakker geworden is en
alles prccies zoo gevonden heeft als men het
eon eeuw geleden heeft neergezet.
Tot zelfs in de drukste en smalste straten
vindt men afwisselend hooge en lage stoepen,
die een belangrijk deel van de straatbreedte
opcischen en hier en daar door ijzeren stan-
gen en kettingen voor de weg-gebruikers on-
toegankelijk gemaakt zijn.
En waar ze wel toegankelijk zijn, gebruikt
een handelaar ze eenvoudig als etalagekast in
de open lucht en stalt, met volkomen verach-
ting van alle verkeerseischen. zijn winkelwa-
ren op de openbare straat uit.
Een timmermanszaak, die niet voldoende
ruimte voor groot werk heeft, vocrt haar op-
drachten tot het vervaardigen van deuren en
raamkozijnen eenvoudig op het trottoir uit.
De voorbijgangers hebben de keus over het
hout heen te stappen of een omweg over den
rijweg te maken.
Een wagenmaker werkt bij voorkeur op
clen openbaren weg, een smid beslaat er de
hem toegczonden paarden en verspert daar-
mee den geheelen doorgang van een nauwe
straat, een rijtuigverbuurder roskamt zijn
paarden in een smalle steeg, waar talrijke
schoolkinderen moeten passeeren en een ijzer-
handelaar laat met een zware machine mid
den op het trottoir werken.
Dat zijn allemaal voorbcelden uit het dage
lijksch leven en wie er een eind aan wil ma
ken, krijgt dadelijk te hooren, dat hij een be-
drijf naar den kelder helpt en dat de toestand
moet blijven zooals hij is, omdat hij altijd zoo
geweest is.
Men bedenkt niet, dat aan dien toestand al
veel eerder een einde moest gemaakt zijn en
dat men dat in allerlei steden gedaan heeft
zonder dat ooit gebleken is, dat eenig bedrijf
daardoor verloren is gegaan.
Inlegendeel, dat men na de aangebrachte
verbeteringen overal dankbaar geconstateerd
heeft, dat de naleving der verkeerseischen
handel en industrie over het algemeen ten
goede is gekomen.
Als het College van Burg, en Wefli. uil
mannen bestaat, die van de noodzakelijke
verkeersmaatregelen geen bemoeilijking voor
eigen bedrijf duchten, die zich niet blind sta-
ren op het verleden, maar een open oog voor
de toekomst hebben, dan zal in Alkmaar aan
heel wat verouderde toestanden een einde ge
maakt kunnen worden. -
Een kort woord ten slotte over enkele voor
onze stad belangrijke verkeersproblemen.
De gevaarlijke hoek bij het voormalig Bur-
gerweeshuis wordt dezer dagen weggewerkt,
door daar ter plaatse een verhoogd trottoir te
maken, waar men omheen moet rijdcn. Men
kan elkaar nu van beide zijden zien aanko-
men, waardoor ongelukken ter plaatse vrijwel
onmogelijk zijn geworden.
Door den aanleg van dit trottoir is de rij
weg van de Paternosterstraat verlegd en voor
het verkeer met autobussen te gevaarlijk ge
worden.
Die bussen dat zijn roofnamelijk die
naar Bergen krijgen vanaf Maandag hun
standplaats in een laan aan den Bergerhout
tegenover Hotel „De Naehtegaal".
Zoo mogelijk zullen zij heen door het Schar-
loo en terug langs het Station, door Spoor-
straat en over den Geestersingel rijden.
Wanneer het Kerkplrin geen standplaats
voor autobussen meer is, heeft het geen doel
den tuin naast het gebouw van den keurings-
dienst geheel of gedeeltelijk voor het station-
neeren van autobussen in te richten.
Men kan daar en wij meenen dat dit in
de bedoeling ligt met behoud van de mooie
oude boomen een plantsoentje maken, dat
in dit drukke stadsdeel een bijzonder fraai ge
heel zal vormen.
Een paar banken zullen de vcorbijgangers
tot een rustig zitje nooden en wmneer men
oen hoekje vrijhoudt voor bloemenmarkt, zal
men hier een pittoresk plantsoen-pleintje
krijgen, dat de belangstelling van alle passee-
rende vreemdelingen zal trekken.
Tegelijkertijd wordt daarmee het groote
voordeel verkregen, dat de bloemenmarkt
van de Kraanbuurt kan verdwijnen, waar
door deze gevaarlijke verkeershoek niet han
ger noodeloos versmald wordt.
Het verkeersvraagstuk zal ook in onze ge-
meente geleidelijk tot een oplossing gebracht
worden.
Wie nagaat hoe aan de versperring van
Ritsevoort en Koorstraat door allerlei
vraclrtwagens en karrcn bii uitspar.ningcn een
einde gemaakt is, hoe vele het verkeer belem-
mereude staticnncerende voertuigen fangza-
merhand van den hoofdweg naar minder ge
vaarlijke zijstraten verplaatst worden, zal
moetoi constateeren, dat wij op dc-n gocden
weg zijn
Met veler medewerking zal langzamerhand
ook in Alkmaar aan heel wat verouderde toe
standen voorgced een einde gemaakt kunnen
worden.
Uit de Pers
Buitenlaiid.
MIJNGASONTPLOFF1NG IN
BELGIE.
In de mijn Carabinier te Pont de Loup bij
CharlerOi heeft Donderdag een mijngasont-
ploffing plaats gehad, waarbij 14 mijnwer-
kers zijn bedolven.
Men is tot dusver onbekend met hun lot.
Het reddingswerk wordt snel uiigevoerd.
Maatregelen zijn genomen om een inten-
sen luchtoevoer te verzekeren. Bij het Do'n-
derdag bovengebrachte slachtoffer heeft men
de levensgcesten weer kunnen opwekken.
DE POOLSCHE NOTA AAN RUSLAND
In antwoord op de Poolsche nota omtrent
den aanval op 't grensdorp Stolpce heeft
Tsjitsjerin Dinsdag aan den Pcolschen
zaakgelastigde te Moskou een nota overhan-
digd, waarin hij meedeelt, dat de Sovjet-au-
toriteiten een onderzoek zullen instellen in-
gevolge de in de Poolsche nota vervatte in
formatics. Het resultar.t van dit opderzoek zal
aan de Poolsche regeering worden meege-
deeld.
EEN NIEUWE OPSTAND IN BRAZILIE
De Amerikaansche bladen gewagen van
de groote sensatie, die gewekt is door berich-
ten over een nieuwen opstand in Brazilie, al-
thans in den staat Amazonas, die sedert de
vorige maand gei'sileerd is geweest.
Het Braziliaansche consulaat-generaal te
New York spreekt het gerucht tegen.
Verschillende handelshuizen hebben tever-
geefs getracht, zich met de stad Manaos in
verminding te steflen. Een der scheepvaart-
maatschappijen deelt mee, dat het te Para
kalm is, maar dat de scheenvaart op de Ama-
zone-rivier op last der regeering is gesloten,
terwijl verlof is geweigerd, om zich naar
Manaos te begeven.
HET KOLEN-SYNDICAAT.
Te Essen hebben de besprekingen in zake
het kolencyndicaat er ten slotte toe geleid
dat drievierden der mijneigenaars zich heb
ben uitgesproken voor opheffing van het syn-
dicaat die reeds heden zou plaats hebben.
Als niet voor dezen tijd een nieuw syndi-
caat tot stand komt, zegt de Tel., kunnen de
leden van de Ruhrkohlen A. G. van 15 Sep
tember af de vrije beschikking krijgen over
hun productie na 1 October.
DE CONFERENTIE TE LONDEN.
Nog steeds geen oplossing in het Ruhr-
vraagstuk
Tochde algemeene indruk schijnt wel
te zijn, dat de conferentie niet zal afspringeu
op dit probleem. Althans aan een afbreken
van de besprekingen wordt niet geloofd.
De Duitsche gedelegeerden, die steeds ree
ling hielden met Berlijn, houden aan op een
zoo spoedig mogelijke ontruiming. De Fran-
schen willen wel ontruimen, doch de daar
voor te bepalen tijd' moet zoolang zijn, dat ze
zich behoorlijk kunnen overtuigen van den
goeden wil van Duitschland om zijn ver-
plichtingen na te komen.
Van goeden wil lijken ons bride partijen in-
derdaad: Duitschland zoowel als het gealii-
eerde eenheidsfrcnt. Van een onaangename
stemming schijnt geen oogenblik sprake te
zijn geweest Beide partijen gaven integendeel
blijk van een ernstig streven om de pacificatie
van Europa te bevorderen,
Dat ieder daarbij in de eerste plaats reke-
ning houdt met eigen belangen is men-
schelijk en daarom niet euvel te duiden, mits
dit niet ontaard't in stijfhoofdigheid en eigen-
zinnigheid.
En daarvan is absoluut geen sprake.
Flughes, de Amerikaansche staatssecretarls,
die Donderdag te New-York arriveerde, heeft
daar optimistische woordon over de conferen
tie gesproken. Wat betreft het ontruimings-
vraagstuk, zeide hij niet te gelooven d'at uit
dien hoofde voor oen mislukking der bespre
kingen gevreesd behoeft te worden.
Het „Berliner Tageblatf' is wat pessimlsti-
scher gestemd. Het meent, dat, wanneer de
Duitsche delegatie geen bindende toezeggin-
gen omtrent een snelle ontruiming van de
Ruhr verkrijgt, zij onverrichterzake naar
Berlijn zal moeten terugkeeren; 't zal alsdan
niet haar schuld zijn, als het schadevergoe-
tiingsplan weer eens onopgelost is gebleven
en de pacificatie van Europa weer is ver-
traagd.
Er blijkt reeds sprake te zijn van Fransche
concessies, doch we vermelden deze voorloo-
pig slechts on der voorbehoud. Het persbu-
reau Reuter meldt:
In Duitsche officieele kringen werd ver-
zekerd, dat de Franschen er in zouden heb
ben toegestemd, Offenburg en verschillende
Rijnhavens, waaronder Mannheim en We-
sel, benevens de zones tusschen de brugge-
hoofden aan den rechter Rijnoever te ont
ruimen, zoodra een overeenkomst te Londen
is geteekend.
Ook zouden zij er in hebben toegestemd,
niet aan te dringen op handhaving van een
zeker aantal Fransche spoorwegarbeiders
en beambten bij de regiespoorwegen. Zij be-
houden zich echter wel het recht voor, inge-
val van nood de spoorwegen met troepen k
bezetten.
Havas lanceert het volgende bericht:
In zijn onderhoud met de Duitsche minis
ters verklaarde Herriot zich bereid de bezet-
tingstroepen uit het Roergebied terug te
trekken 'n jaar na de ondertc-ekening van het
protocol cn het einde der conferentie. Hij wil-
de nogmi als den wensch naar vredc van
Frank rijk toonen door dezen tennijn zelfs
nog te vei l orten als Duitschland voortaan
den' wil toont voor een loyale ui*voering van
ALKMAARSCHE COURAN
i.
VERSCHERPING VAN DE LOTERIJWET.
De Middelburgsche Crt. schrijft:
Minister Heemskerk is niet gelukkig met
zijn wetsvoorstel tegen de loterijen. Anderhalf
jaar nadat hij in de Kamer meedeelde een
wetsontwerp daartegen voor te bereiden,
kwam hij met zijn dezer dagen vermeld wetss
ontwerp tegen premielceningen, die geen geld*
belegging bedoelen doch verkapte loterijen zijn.
Maar terzelfder tijd staan de Touranten vol
met reusachtige advertenties over een nieuwe
onderneming die feitelijk ook weer een loterij
instelt, maar niet volgens het systeem van een
premieleening. We vragen ons trouwens af of
het wetsontwerp van minister Heemskerk nog
noodig was, nadat de rechtcrlijke macht de
oude premielceningen van Brockhuijs zoo vol*
komen had onmogelijk gemaakt, getuige diens
eigen verandering van stelsel.
In ieder geval heeft men hier een sterk voor*
beeld van de onmacht van den staat als wet*
gever tegenover de sluwheid van iemand die
weet dat een zeer groot deel van het publiek
hem steunt, omdat het nu eenmaal geen kwaad
ziet in een klein gokkerijtje. Wanneer er eeas
een lijst werd gepubliceerd van de namen der
tnenschen die een kansjc waagden in de Broek*
huijsloterijen zou men naar we vermoeden,
merkwaardige dingen kunnen constateeren.
We zullen die gokneigingen van zoo'n groot
deel van ons publiek niet loven. Maar de ergste
gokkerij gebeurt niet met de luttele sommen
die gewaagd worden in die kwasie*premielee*
ningen of sneeuwballen. Die gebeurt aan de
Beurs. Daar worden sommen gewaagd, die den
gokker wfel in den afgrond kunnen brengen.
En als nu door de partij van minister Heems*
kerk om principieelc redenen de staatsmachi
wordt te hulp geroepen om ons volk te verbe*
teren door bij de wet dwingend voor te schrij*
ven dat loterijen niet mogen plaats hebben, dan
mag de vraag gesteld worden: waarom wel te*
gen het gokken met kleine sommen opgetre*
den, en het speculeeren om groote sommen "n
aandeelen en valuta's ongemoeid gelaten?
Het antwoord is gemakkelijk: men ziet er
geen kans toe! Maar sluit dat niet in zich een
veroordeeling van een poging om ter wille van
het zedelijkheidsprincipe slechts een deel van
de gokkerijen te verbieden?
En als men slechts een deel van dat gespeel
tracht te belemmeren, kan men dan niet op
z'n vingers narekenen, dat de speelneiging van
het publiek zich dan Zal richten naar de me*
thoden die niet door den maatregel werden ge*
troffen? Men ziet het trouwens nu voor zich:
de premieleening werd onmogelijk gemaakt
door, den rechter, en dadelijk werd de sneeuw*
bal aan het rollen gebracht. En als dien
sneeuwbal wordt belet verder te rollen er is
al door sommigen uitgerekend dat hij niet kan
blijven rollen dan zal de man die zoo ver*
nuftig op dat gebied bleek, er wel weer wat
anders op vinden, nog daargelaten, dat de
menschen, die er den smaak van beet hebben,
iedcren dag terecht kunnen op het veel gevaar*
lijker terrein van de Beurs.
We zien daarom heel weinig heil in wette*
lijke maatregelen. We kunnenheel oprecht
zeggen zelf geen smaak in gokkerijen te heb*
ben. Maar dat is een zuiver persoonlijke opvat*
ting. En als een ander wel er iets voor voelt
om een kans te wagen, dan is het ons onver*
schillig of hij het doet in suiker, in koffie, in
aandeelen, in franken, in de staatsloterij, of ft
een Broekhuijsje. Wie een ander om zedelijk*
heidsbeginselen veroordeelt omdat hij een
paar gulden in een loterij waagt, moet dat ook
een handelaar doen, die tarwe of erwten koopt
met de hoop dat een prijsverandering hem een
zoet winstje zal bezorgen.
Wie uwer zonder zonde is, werpe den eers*
ten steen!
Broekhuijs en anderen mogen u antipathiek
zijn door hun uittarten van de overheid en
door hun heele handelwijze, ge zult toch bij het
inroepen van de staatsmacht tegen hun gedi s
u moeten afvragen of er werkelijk kwaad door
geschiedt, en of dat kwaad in ieder geval niet
veel kleiner is dan het groote kwaad dat ge
ongemoeid laat. En laten moet, omdat de staat
er onmachtig tegenover is.