Alkmaarsche Gourant
De Kluizenaar van Far-End
Londensch Aanteebenboek,
FEUILLETOK
Honderd Zes en TwTntlgste Jaargang.
Maandag 1 September
Gemengtf Nienws
;/a.
No. 200
1924
De groentemarkt en haar stakers.
Is de markt overbodig? De schat-
ten der zee. De gevolgen van een
-gebroken been. De motor in de
lucht.
„Covent Garden" is de naam van de groo
te markt van groenten, vruchten en bloemen
te Londen. In de middeleeuwen was er ter
plaatse waar thans deze markt is een klooster,
waarvan de tuin the convent garden
toen dit klooster later onteigend en gesloopt
werd, al spoedig dienst ging doen voor stand-
plaats van groentenstalletjes. Dat was de
oorsprong van Covent Garden. In het midden
der vorige eeuw werden er groote marktge-
bouwen neergezet, rond een plein de piaz
za dat met zijn colonnades, die dit plein
gedeeltelijk afslol-en, in de zeventiende eeuw
de geliefkoosde wandelplaats was van de
Londensche groote wereld. Voor de glorie
van de zeventiende eeuwsche, modieuze para-
deplaats is in den loop der tijden een van de
slordigste markten in de plaats gekomen,
welke de wereld heeft aan te wijzen. „Co-
vent Garden" is wel een belangwekkend oord
van Londen, indien men het's morgens in de
vroegte gaat bezoeken. Fruit en groenten voor
heel Londen, en voor een groot deel van Zuid-
Engeland worden er drie dagen per week
aangevoerd en verhandeld. De aanvoer komt
uit alle deelen van de wereld en ook voor een
niet gering deel uit Engeland worden er drle
dagen per week aangevoerd en verhandeld.
Het merkwaardigste gezicht van de
markt is de bezigheid der groenten- en fruit-
dragers porters die in een snel tempo
torenhooge stapels manden op hun hoofden
vervoeren. De geur van fruit en groenten is
doordringend en aangenaam voor een stad,
welke zoo ver van de natuur afstaat. Maar
daarmede is al het prettigs van „Covent Gar
den" opgesomd. Het is er vuil en onhygie-
cisch en het heele marktbedrijf is van een
zoodanige achterlijkheid, dat het Londen niet
eert. De positie van de markt, in een onaan-
zienlijke buurt van het „West End", achter
The Strand, is ook ongeriefelijk. Om en bij
Covent Garden hebben zich handel en bedriif
geleidelijk sterk ontwikkeld. Er zijn groote
crukkerijen in de buurt en kantoren van kran-
ten en vaktijdschriften. Het grootste politie-
bureau van de stad, dat van Bow Street, waar
elke vreemdeling, die voor langen tijd naar
Londen komt, zich moet laten inschrijven,
ligt tusschen de drukte van de groentenmarkt.
En ook vindt men in de omgeving het be-
roemde opera-gebouw Govent Garden Ope
ra House .Het is duidelijk, dat het markt
bedrijf veel gerij van wagens en karren
eischt. Al die markwagens staan vaak vast-
gereden in de nauwe straten, welke toegang
geven tot de markta Tot twaalf uur in den
ochtend hoort men er dan ook een ge-
schreeuw als een oordeel van voerlieden, die
nit den weg willen, maar niet uit den weg
kunnen. In den middag luwt de drukte wat en
wanneer de avond is gevallen kunnen de luxe
automobielen wa-armede de menschen naar de
opera gaan, ongestoord vooruitkomen en weg-
rijden. De straten rond de markt en de markt
zelf zijn altijd bedekt met 'n laag modder en
groentenafval. De kantoortjes der inspecteurs
de eethuizen voor het personeel maken een
duister en een vunzigen indruk. Dat ailes is
corzaak, dat de Londenaar niet erg op zijn
groentenmarkt gesteld is al is hij trotsch op
de enorme voorraden groenten en fruit, wel-
ike van Londensch grootheid en consumptie-
vennogen getuigen.
Zooals mijn lezers hebben gehoord, Is er
thans op deze markt een staking aan den
gang. De „porters" hebben ten getale van
een drieduizend het werk neergelegd omdat
ze meer geld willen verdienen. De eisch
schijnt voor menschen, die buiten de „labour-
beweging staan, wat onbilllijk is, want de
idragers verdienen een gemiddelde van vijf
tot zes pond sterling per week en maken soms
weken van 10 tot 12 pond. Maar over de ge-
rechtvaard'igdhcid van de staking wil ik het
niet hebben. Een merkwaardig verschijn-
sel doet zich voor. De werkgevers, die niet
willen toegeven, hebben de functie van „Oo-
vent Garden" voor een groot deel uitgescha-
keld. In plaats van deze centrale markt zijn
gedurende de staking allerlei kleine aanvoer-
centra als vanzelf uit den grond verrezen.
Ze liggen in een kring rond Londen. Een dis
trict, dat groenten en vruchten verbouwt voor
consumptie in Londen' en Zuid-Engeland
voert zijn producten aan naar een centrum
door Margaret Pedler.
Geautoriseerde vertaling van W. E. Pont.
19)
Sara ging zitten met een gevoel van ver-
llichting, dat zij was ontkomen aan haar vo-
jrige reisgenooten die zoo'n voorkeur voor
bedorven lucht hadden getoond en haar ge
dachten dwaalden naar den man in den
hoek, voor wien zij blijkbaar een even on wel
come mede-passagier was.
Hij had zich weer verscholen achter zijn
Jcrant en al wat er van hem te bekijken viel
was niet meer dan een korte broek, goed
ipassende leeren beenkappen en twee gespier-
de, bruin verbrande handen. Deze laatsten
intrigeerden Sara het meest de lange, ge-
voelige vingers en korte, welverzorgde na-
gels pasten niet bij de verweerde kleur, die
een groote lichaamskracht en een buitenleven
deed veronderstellen. Zij wenschte, dat hun
eigenaar zich zou verwaardigen de krant nog
eens te laten zakken, want ze had zijn ge
zicht maar zoo'n ondeelbaar oogenblik ge-
zien, dat ze zich geen voorstelling van zijn
persoonlijkheid kon vormen. En de handen,
die zulke tegenstrijdige veronderstellingen
deden maken, hadden haar belangstelling
opgewekt.
Als in antwoord op haar gedachten, kreu-
kelde de courant plotseling naar beneden op
de knieen van den eigenaar.
bl| Londen, oat voor dit district net gun-
stigst ligt. En aangezien de aanvoer uit Ne-
derland en andere landen op het oogenblik
niet zoo groot is, werkt dit systeem van decen-
tralisatie heel goed. De Londenaars in de
voorsteden kunnen verheugd waarnemen, dat
de voorraden in hun groentenwinkels ruim
zijn en dat de prijzen niet zijn verhoogd, on-
danks het feit van de „Covent Garden"- sta
king. In het proces, dat de producten van aen
verbouwer naar de tafels der consumenten
brengt, is „Covent Garden" uitgeschakeld.
En het effect is heilzaam. En men vraagt zich
nu af of het niet mogelijk is de groote cen
trale markt voor goed op te heffen, waardoor
Londen van een lastig en weinig luistcrrijk
bedrijfscentrum zou zijn veriest, terwijl het
publiek er ook goed mee zou zijn gediend. In
dat geva-l zou men te doen hebben met een
staking, die nut afwerpt, een ongehoord
ding.
De zee heeft zeer veel schatten van het
menschdom opgeeischt. En wat ze heeft, geeft
ze niet licht terug. Maar ergens aan de kust
van het graafschap Donegal, in Ierland,
heeft menschelijk vernuft, gepaard met vol-
harding, de zee een deel van haar 'buit weten
te ontfutselen. Daar ter plaats wc. d in Janu-
arn 1917 het Britsche stoomschip „Lauren-
tic", dat als hulpkruiser dienst deed, door
een mijn tot zinken gebrachit. Een waarde van
zeven millioen pond sterling aan baren goud
en zilver ging mee naar den bodem van de
zee. In 1918 reeds begon men te beproeven dit
edele metaal te bergen. Maar aanvankelijk
maakten siecht weer en de positie van het
wrak het w k onmogeliik Eerst in 1920
slaagde mer er in de kleinste helft van het
goud en het zilver op te halen. Bij de voort-
gezette werkzamheden, ide langen tijd niets
opleverden, brak een duiker ziin been door in
het voorschip te struikelen. Het bleek, dat hij
was gestruikeld over baren goud. Het werd
een aansporing voor de bergers om den arbeid
voort te zetten. Er was groot gevaar aan ver-
binden. Wrakhout en ijzer, het wrak zelf kon-
den verschuiven, terwijl men bezig was door
te dringen in de diepten van het verdronken
schip. Maar de ongevallen blevcn beperkt
tot dat eene gebroken been. En nu heeft men
eemige dagen later kunnen vememen dat meer
dan zes millioen pond sterling uit dat wrak:
aan de zee is onlfutseld. Het bergingswerk
heeft nog geen 20.000 pond gekost.
In den persoon van Lord Montague of
Beaulieu bezit Engeland een vooruitstrevend
en visioenair man. Jaren geleden was hij de
pionier van de automobiel. Nu de motor ons
in het verkeer van Londen meer en meer last
bezorgt doet hij een middel aan de hand de
mceilijkheden op te lossen. Maar wanneer
men zijn mededeelingen leest en de teekenin-
gen ziet, welke er bij zijn gevoegd, dan wrijft
men zich toch de oogen uit. Hij wil niets
minder dan de voornaamste verkeerswegen
van Londen in de lucht verheffen en aldus
bovengrondsche wegen scheppen voor het
snelle verkeer. De gedachtengang is logisch.
Gesteld, ge hebt een provisiekast, hoog en
ruim, met slechts een paar planken er in om
uw provisie op te zetten. De ruimte op de
plank blirkt onvoldoende Wat is de eerste
gedachte? Meer planken aanbrengen in de
hooge ruimte van uw kast. Met het Londen
sche verkeer is het niet anders. De ruimte op
den beganen grond is al lang onvoldoende.
Men heeft als mollen in den grond gegraven
of een deel van het verkeer door die donkere
gangen te leiden Maar boven de huizen is
ruimte in overvloed. Waarom dus, redeneert
dez:e Lord, geen wegen gebouwd boven de
huizen? En de plaatjes, welke hij van zijn
ontwerpen heeft, doen u een fantastisehe toe-
komststad zien, waarvan de luchtruimte een
network van wegen-pijlers bevat. In het ont-
werp zijn de wegen zestig meter boven den
grond, en 25 Meter breed. De pijlers stevi-
ge bouwsels kunnen worden gebruikt voor
,.flat"-woningen., behalve die, welke moeten
dienen voor spiraalwegen naar boven of voor
liften, welke de voertuigen naar de straten
der hooge regionen brengen. De vraag is
maar of de opstoppingen aan de ingangen
der liftpijlers niet zoo groot zouden zijn, dat
er van snel verkeer toch geen sprake zou kun
nen zijn! En de arme voetgangers en het
kruipende verkeer en de wroetende menschen
in de huizen en kantoren zouden met dat dak
van wegen boven hen de lieve zon nooit meer
zien. Dat is niet zoo erg, zouden de voor-
stander van het stoute plan zeggen, zij zien
nu ook nooit zoneen bewering, die al-
thans voor dezen zomer zeer dicht bij de
waarheid is.
DE AUTOBUSRAMP BIJ HEINO.
De Raalter correspondent van het Volk
meldt:
Het treurig ongeval heeft begrijpelijker-
„Ik ben vast en zeker van plan te gaan
rooken," kondigde hij strijdlustig aan. „Dit
is een rookcoupe".
Sara dacht aan een keurig klein geemail-
leerd gouden etuitje in haar handtaschje,
waarin eenige fijne Russische cigaretten wa-
ren, en glimlachte vriendelijk.
„Dat weet ik", antwoordde zij bedaard.
„Daarom ben ik er juist ingestapt. Ik ben
ook van plan te gaan rooken."
Hij staarde haar een oogenblik zwijgemd
aan, haalde toen zonder verdere opmerkin-
gen een pijp en een tabakszak voor den dag
en begon de pijp te stoppen, zorgvuldig de
tabak aandrukkend met zijn slanke, handige
vingers.
Sara nam hem rustig op. Zooals hij daar
lui in zijn hoek zat, kreeg zij een indruk van
kracht en b^chaving, ieis in de slanke, soe-
pele lijnen van zijn lichaam deed haar den-
ken aan staal, hard maar toch buigzaam. Hij
had een mager, scherp gezicht, verweerd
door zon en wind en de lippen waren vast
opeengedrukt en hadden een vreemde stroeve
uitdrukking van bitterheid. Zijn haar was
bruin „alledaagsch bruin", noemde Sara
het in haar gedachten maar er zat een
gezellige golf in en het had ddn glans van
kraehitdge gezendheid. De oogen onder de
rechte, eenigszins gefronste wenkbrauwen
waren lichtbruin en zelfs gedurende de korte
oogenblikken van hun vijandig gesprek even1
te voren, was Sara getroffen geweest door
de buitengewone doordringendheid van hun
blik een vreemde diepfe en glans, dien
men slechts zelden aantreft en dan nog
wijs vooral in RaaTte een onlzeHenden fa-
druk gemaakt Nog vandaag trof ik overal
groepen menschen aan, druk het geval be-
sprekende. Ik beb die gesprekken beluisterd
en het viel mij op, dat velen er schande van
spraken, dat de overheid een dergelijk voer-
tuig toeliet als openbaar middel van vervoer.
Zelfs meent men de gebroeders Doevelaar
van alien schuld te moeten vrijpleiten, welke
schuld men gevoegdijk schuift op de schou-
ders van de overheid.
Dat is mis. De overheid heeft aan dit on
geval geen schuld. De fonkelnieuwe wagen
was van goede constructie. Er was geen kruk
in't portier, een nalatigheid. Doch aan de
achterzijde waren zelfs twee deuren, waar
van de een was gesloten met een spanjolet.
De andere deur was met een steeksleutel of
eigenlijk een losse kruk gesloten, die voor in
den wagen lag.
Ware de verwarring niet zoo ontzettend
geweest, dan hadden de inzittenden slechts
de knop van de spanjolet behoeven op te hef
fen en beide deuren waren geopend geweest.
Sommige bladen bevatten het verhaal, dat
de auto sfopte en dadelijk daarop in brand
vloog. Dit is onjuist. Met eenige wielrijders
uit Raalte reed ik tot mijn woning, een kwar-
tier van de plek waar het ongeval gebeurde,
waar ik afstapte. Het was toen half een. De
wielrijders zijn nog een kwartier doorgereden
en waren ongeveer kwart voor een bij de
bus, die stilstond. Van hen vernam ik slechts
weinig tijd later, dat de auto, kort nadat zij
hem stilstaande gezien hadden, in brand
vloog.
Dat klopt precies met den tijd, dien het
horloge aanwees van een der slachtoffers,
Wissink, dat op 12.49 stond.
Een openbaar middel van vervoer was de
ze autobus niet Immers er was geen vaster,
dienst, geen tarief, geen standplaats, geen
bepaalde tijden van vertrek en aankomst.
Men vierde te Raalte de Oranjefeesten en
voor plezier reed men van het feestterrein
naar Heino en terug. Geen autoriteit kon
verbieden dat deze wagen vertrok.
Den gebroeders Doevelaar zal vermoedelijk
ten laste worden gelegd: Dood door schuld
of het veroorzaken van brand, den dood ten
gevolge hebbende.
ROEP OM VREDE.
De burgemeester van Harderwijk, de heer
M G. J. Kempers, 'n bekend anti-revolution-
nair, heeft aan alle vooraanstaande perso-
nen in den lande den volgenden oproep ge-
richt:
Ondergeteekende, die langer dan een kwart
eeuw deel uitmaakte van het leger, waarvan
ruim 20 jaar als officier in Indie, en als
zoodanig is geweest: aan het departement
van Oorlog (Batavia); leerling van de
krijgsschool te's Gravenhage; in een aantal
vredesgarnizoenen en op marsch; en te vel-
de ,Atjeh 1892, 1893, 1884 en 7885); en die
na terugkeer uit Indie sedert meer dan 20
jaar het ambt bekleed van burgemeester, en
in deze functie, vooral ook gedurende de oor-
logsjaren, velerlei aanraking heeft gehad met
militaire officieren en minderen van het Ne-
derlandsche en van het Belgische leger,
meent, op grond van rijke ervaring in het
militaire en civiele leven, en zonder de erva
ring van anderen, nog rijker en veelzijdiger
dan de zijne, ook maar in het minst te willen
onderschatten, de volgende drie vragen te
mogen stel'en
1. Op welke wijze kan de nationale ont-
wapeningsgedachte beter dan tot dusver door-
dringen tot de overtuiging van de Neder-
'landsche pers en daa^d'eor van heti Neder-
landsche volk en zijn leiders?
2. Op welke wijze kunnen deze voorstan-
ders van de nationale ontwapeningsgedach-
te, behoorende tot de verschillende partijen,
dan wel niet-aangesloten bij eenige politieke
partij, elkander vinden?
3. Op welke wijze vinden deze voorstan-
ders elkander in de politieke partij, waartoe
zij behooren?
De bedoeling moef zijn bij de a.s verkie-
zingen voor de Tweede Kamer een meerder-
heid te verkrijgem, door middel van candida-
ten uit alle partijen, aan wie de nationale
ontwapeningsgedachte zoo sympathiek is, dat
zij de verwezenlijking daarvan willen bevor-
deren.
Ondergeteekende sprak deze ontwapenings
gedachte reeds uit in een te's Gravenhage,
onder presidium van den luitenant-generaal
de Waal gehouden vergadering van de Ver-
eeniging tot beoefening van de Krijgsweten-
schap dp 25 October 1918.
Sedert zijn zes jaar verloopen en men gaat
voort met de oorlogstoerustingen ook in ons
land, alsof het tiental jaren: van 19141924
ons niets geleerd zou hebben.
En zelfs geestelijke voorgangers blijken
nog blind te zijn.
Dat kan toch zoo niet blijven!
Dat moet ver anderen!
Helpt daarom, voorstanders en voorstand-
sters van nationale ontwapening. Helpt!
meestal in oogen die eenigszins grijs van
kleur zijn en waarvan- de iris omrand is door
een dieper tint.
De vlam van een lucifer deed haar op-
schrikken uit haar half doellooze, half-be-
langstellende beschouwingen van haar me-
depassagier en terwijl hij zijn pijp aanstak,
was zij zich sterk bew-ust, dat zijn vreemde,
heldere oogen- haar met een zweem van ironie
aankeken.
Onmiddellijk herinnerde zij zich zijn vij-
andige houding bij haar binnenkomen- en de
uitdagende verklaring, die zij- hem op haar
beurt had gegeven.
Vastberaden- haalde ze -haar sigarettenko-
-ker uit haar taschje en koos een sigarel, Toen
kwam zij tot de ontdekkimg, dat ze geen !u-
cifers bij zich had. Zij zochi ijverig tusschen
al de verschillende voorwerpen, die de tasch
bevatte, maar tevergeefs, en tenslotte, i-nwen-
dig kriebelig dat haar reisgenoot geen aan-
stalten maakte het blij-kbaar ontbrakende tbe
verscha-ffen, keek zij op en zag hij weer
ten minste zoo scheen het vo-lkomen ver-
diept in zijn krant.
Sara -keek hem verontwaardi-gd aan, hi
haar gemoed was zij vast overtuigd, dat hiji
haar verlegenheid bemerkt had, maar niet
van plan was haar emit te helpen.
„Lom-perd!" dacht ze. Toen -hardop, zei
ze vrij scherp:
Heeft u m-isschien ook lucifers voor me?"
Zonder een zweem van- leedvermaak en met
volkomen onverschiHigheid- haalde hij een
doosje vo-or den- dag en ga-f het -haar, onm-id-
dellijk tci'ugkeerena icrt zjja- krani alsof deze
En God zal oils
Om alle misverstand ten deze bij voorbaat
uit te sluiten, zij te kennen gegeven, dat de
te voeren actie niet bedoelt te steunen: mili
taire dienstweigeraars, weerloosheidsmen-
schen, anarchisten, communisten enz., kort-
om niemand dergenen, die in theorie of met
de daad den strijd aanbinden tegen de wetti-
ge overheid of tegen haar organen.
EEN LIEF STE-ENTJE. 1
Bij het graven van sleuven voor een rio-
leering in de Hopstraat te Almelo is een
steen naar boven gehaald die 2500 a 2600
K.G. weegt. «ig?i 1
DE INRICHTING VAN AUTO- W1
BUSSEN.
De door Rotterdam rijdende autobussen
moeten, krachtens voorschrift van de politie
zoowel voor als achter een uitgang hebben,
voor zij in dienst gesteld mogen worden. Er
zijn autobussen, waarvan het achterportier
door een zitplaats gebarricadeerd is. Deze
zitplaats kan zoo noodig opgewipt worden,
waardoor't portier wordt vrijgemaakt.
De verkeerspolitie heeft Zaterdag een extra
controle gehouden over alle autobussen en
de bussen, waarbij de inrichting van den
voor- en achteruitgang niet geheel in orde
was, zijn buiten dienst gesteld.
HET RIJDEN MET VERBLINDEND
LICHT.
De politie te Vlissingen had- een-igen tijd
geleden autobestuurders die met verblindend
licht in de kom der gemeente reden geverba-
liseerd. De kantonrechter te Middelburg
ontsloeg hen van rechtsvervolging.
Na ingekomen klachten en gepleegd over-
leg tusschen politie en justitie, ziin thans
opnieuw verschillende autobestuurr'-rs des-
wepe geverbaliseerd, ten d-e-ele in fcpenwoor-
dipheid van den kantonrechter er den amb-
tcnaar van het O. M.
Woensdag 3 September zullen de overtre-
ders zich voor den kantonrechter te verant-
woorden hebben.
GERAAMTEN GEVONDEN.
Bij werken voor den aanleg van een fram-
baan moest een deel der voormalige wallen
van Retranchement (Zeeuwsch-Vlaanderen)
worden opgegraven.
Daarbij zijn 6 menschenperaarnten pevon-
den, die, naar men vermoedt, afkomstig zijn
uit het begin der 17e eeuw, toen bij Retran
chement, dat een versterking is peweest aan
den mond van het voormalige Zwin, zeesla-
gen weTden geleverd.
DE SUIKER-VOORRAAD.
Het Ned. Weekblad voor den Handel in
Kruidenierswaren meldt de laatste prijsver-
hoogingen der suiker vermoedelijk den indruk
gevestigd hebben, dat er aan het eind der
campagne weer een tekort aan suiker dreigt
te komen. Hieruit verklaart het blad de run
op de pakhuizen der Centrale Suikermaat-
schappij, die in een week geforceerd werd-
40.000 balen af te leveren.
Ter geruststelling van winkeliers en pu
bliek deelt het blad thans mede, dat er voor
ongerustheid geen grond bestaat. De Cen
trale Suikermaatschappij heeft door aankoop
van grondstoffen alle maa-trepden genomen
om een normale suikervoorziening tot den
nieuwen oogst ten voile te waarbo-rgen.
GEEN 40 LEERLINGEN PER KLAS.
In de Dond-erdagavond- gehouden raads-
vergadering van Assen werd een voorstel
van de fractie der S. D. A. P., waarin werd
voorgesteld het maximum aantal leerlinpen
voor de klass-en der O. L. scholen te bepalen
op 40, verworpen met 11 tegen 5 stemmen.
Alleen de led-en der S. D. A. P. stemden
voor.
D-E BEROOVING IN HET STERRiE-
BOSCH TE SCHIEDAM.
Verleden week stond- voor de Rotterdam-
sche rechtban-k een timmerman terecht, reci
divist en gedetineerd, wegens medeplichtig-
heid aan de berooving van een kantoorlooper
in het Sterrebosch te Schiedam. Bij die ge-
legenheid werd de kantoorlooper, die te fiets
zat, door een auto aangereden en toen hij
viel, beroofd van zijn portefeuille met bank-
papier door den beroover, die in de auto zat.
De beklaagde timmerman zou nu aan den
chauffeur hebben medegedeeld, dat de bank-
looper op weg was gegaan en veel geld- bij
zich had
De rechtbank deed thans uitspraak en ver-
oordeelde bekl. tot vijf jaar gevangenisstraf.
De eisch was geweest zeven jaar gevange
nisstraf.
POGING TOT DIEFSTAL NIEUWER-
AMSTEL.
Het drietal jon-gens dat in den nacht van
18 op 19 Februari j.l. te Nieuwer-Amstel een
poging tot diefstal had- gedaan, is Zaterdag
deswege tot een voorwaardeliike gevangenis
straf van 6 maanden vero-ordeeld. De drie
j on gens zullen- onder toezicht geplaats wor
den.
De eisch was 6 maanden gevangenisstraf.
ond-erbreking hem heel lastig was.
Sara- kreeg een kleur, en toen z-e lraar si-
ga-ret op-gestoken- had, gaf ze hem het doosje
terug met een ij-zig „dank u".
Hij schaamde zi-ch vols-trekt niet over zijn
onbcschofthc-id, want -hij- nam het doosje aan
zonder ook maar van zijn krant op te kij-
ken en de rest van de reis -naar Mcn-ksihaven
werd afgelegd- in een atmosfeer van sltille
vijand-igheid.
Toen de trein zijn va-art verminderde, bleek
het Sara, dat Monkshaven ook -het einddoel
van haar reisgenoot was, want -hij begon met
groo-ten ijver zijn krant op te vo-uwen en zijn
valies uit het net te hijschen. Het scheen niet
in hem op te komen zijn d-i-ensten aan- te bie-
den aan Sara, die worste-lde met haar ei-gen
handbagage en -op het oogenblik, dat de
trein- stilsto-n-d, opende hij het portier, sfepte
het perron op en wandelde weg.
Een glimlach van inwendige pret vloog
-haar over het gelaat.
„Het zal me verwo-nderen, wie hij- is", dacht
zij-, terwijl ze een- witkiel- volgde om haar ko-f-
fers in ontvangsit te nemen. „Hij- heeft beslist
een- lesje in man-ieren noodig."
En bij zichzelf deed zij de be'-ofte, dat,
mochten de omstand-igtiedien haar in Monks-
haven de gelegenheid geven, zij tradhten zou
er hem een toe te dienen.
Monkshaven was m-aar een onaanzienlijk
stationnetje en het bleek haar al gauw, dat
er geen rij-tuig of wat dan ook was om haar
af te halen.
„Neen, m-aar er is ook geen en-kel rij-tuig",
aatteaBfife de .witkiel as-a wi«a si iai|ch%-
DE VEEARTSENIJKUNDIGE HOOGE-
SCHOOL TE UTRECHT.
Naar wiji verncmen, ligt het in de bedoe
ling van de regeering binnen afzienbaren tijd1
over te gaan tot de samenvoeging van de vee-
artsenijkundige hoogeschool met de rijksuni-
versi-teit te* Utrecht. Zulks waarschijnlij-k naar
aanleid-ing van het korten tijd geleden ver-
schenen rapport van de hooger onderwijscom-
missie, waarin deze oplossing aan de hand
gedaan werd. ■-
- DE ROOF MOO RD IN DE
DE RIEMERSTRAAT.
De „Haagsche Courant schrijft:
Het moordhuis aan de De Riemerstraat Ss
dezer dagen weer het middelpunt geweest der
huiverige belangstelling van buurthewoners
en voorbijgangers.
Men wees elkander op een geheimzin-nig
licht, dat uiit- een der so-usterrain-ramen straal-
de en flauw de straat bescheen.
Men giste en raadd'e en opperde de ver-
cnd-ersteling, dat, gelijk in vele andere geval
len, ook hier de moordenaar op de plaats
van zijn misdaad was teruggekeerd.
Het werd een formeele opschudding in- 'de
buurt en men waarschuwde de politie, die op
de woorden „De Riemerstraat" als geeleeiiri-
seerd werd en in den kortst mogelijken tijd ter
plaatse verscheen. Zou het einaelijk wat
werden?
Vergeefsche hoop der recherche op een
goede greep en der omstanders op een sea-
satie.
Een kort onderzoek maakte aan alle illu-
sies een einde en hracht het onitstaan der ge-
heimz-innige lichtstralen tot een doodauditere
nalatigheid terug.
De zaak was deze: 's mid dags en's avonds
had de recherche nog eens een nauwkeurig
c-nderzoek ingesteld naar een partij oude pa-
perassen van den vermoorde, wel-ke in het
sousterreln waren neergelegd. Een broer van
h-e-t slachtoffer was hierbij tegenwoordig, dit
ook na het vertrek van de po-litieambtenaren
het perceel afsloot, maar vergat het electrisch,
licht beneden uit te doen.
Dat de recherche, die reeds de stfraat aari
beide zijden had doen afzetten en met de
grootste omzichtighcid het huis was hinnen-
gedrongen, niet weinig teleurgesteld reti-
reerde, is te begrijpen. i
Intusschen was het voor de men-igte bclangj
stellcnden buiten weer een.- argument voor
breedvoerige vertoogen, die tot laat -in den
avond de groepjes bijeen-hielden.
EEN DOODELIJK ONGEVAL.
Toen -een drietal personen den dijk pas-
seerden welke van Haastrecht naar Gouda-
leidt, hebben zij daar in bewusteloozen toe-
stand aangetroffen den 19-jarigen B. Nieuw-
land. Zij hebben den bewusteloozen opgeno-
men en bij kennis gcbracht. Daarna hebben
zij h-em naar zijn woning gebracht. Uit het
onderzoek, door de gemeentepohtie ingesteld,
bleek, dat Nieuwland met de fiets tegen een
dcrschmachine was opgerede-n. De dorsch-
machine was defect geraakt en de eigenaar
had haar la-ten staan midden op den weg,
zonder eenige verlichting aan te brengen.
Daardoor was N. er tegen aangebotst. In
den 1-o-op van den n-acht is de jongeman, die
ernstige inwendige kwetsurcn opgeloopea
had, aan de gevolgen overleden.
E)e gemeentepohtie van Haastrecht heeft de
machine direct d-oen verlichten en proces-ver-
baal tegen den vocrman opgemaakt.
CENTRALE VAN RIJKSPERSONEEL1.
Het dagdijksch bestuur van de „Gentrale
van Vereenigingen van „Personeel in Rijks-
dienst" heeft op 27 Augustus de Besturen
van de bij de „Centrale" aangesloten organi-
saties in buitengewone vergadering bijeen ge-
roepen om verslag te doen van de door het
dagelijksch bestuur gedane stappen inzake
salaris-actie en samenwerking betreffende de
ze actie met andere organisaties.
De vergadering hechtte hare goedkeurlng
aan de afscheiding van de „Centrale" van
het Algemeen Nederlandsch Vakverbond en
het Comite van Neutraal overheidspersoneel.
Zij droeg het Bestuur op, alsnog bij de
Regeering stappen te doen, de aan-hangige
noodlottig geachte salarisregeling niet in be
voeren.
HET INT. MIDDENSTANDSCONGRES
TE GENeVE.
Morg-cn ochtend vertrekt de Nedcrlandsche
delegatie naar het Internationale Midden-
standScongres, dat van 2 tat 6 September te
Bern en te Interiaken zal worden gehouden.
De delegatie bestaat uit de heeren Ed. G.
Schumann, te Rotterdam, voorzitter van den
Ned. M-iddens+andsbond; J. C. Blan-keirt, te
Utrecht, penningmeester van den- Ned. Mid-
denstandsbond, A. Ingen-ool Jr., te 's-Gra-
venhage, directeur van het bureau van den
Ned. M-iddensitandsbond, B. C. van As, te
Scmmelsdijk voorzi-tter van den Bond van-
Ned. Schilderspatroons, en J-cs. ten Berg, te
Utrecht, voorzi-tter van de Utr. Handelsver-
gen vroeg. „Dr. Selwyn houdt er alleen een
klfin ponny-wagentje op na, maar dia-t ge-
bruikt hij bijna altijd zelf. Maar er is een
bus van- het Cliff Jiotel aan- alle treinen, juf-
frouw en" met fieren trofc „er is een
stations-victoria."
Binnen enkele minuten was Sara de trot-
sche en d-ankbare passa-gier van de „statj-
onsvictoria" en na een vreeselij-k gehobhel over
de keien van het stationsplein reed zij in een
gemoedelij-k -tempo door de hoofdstraat van
-het kleine stadje, terwijl dfe koets-ier half orn-
gedraaid op zijn bo-k, de belangrijke punten
aanwees met zijn zweep.
Nu kwamen ze buiten de stad en reden een
stei-len heuvel op, en toen zij den kronkelen-
den weg beklommen, bemerkte Sara, dat zij
de zee zien kon, die achter de smd lag in
grijze rimpeling, met kleine witte schuimkoip-
jes, die de stevige Maartsche bries deed; op-
schuiven.
De stad zelf lag voor haar, een verzaimie-
ling roode en grijze daken, die afdaa-lden naar
de kromming van de baai, terwijl rechts een
voorgebergte in zee uitsta-k en grimmig het
voortdurende beuken van de go-lven weer-
stond. In het fletse licht van den winltermid1-
dag kon Sara de omtrekken van een huis
onderscheiden, dat afstak tegen- den donkeren-
achtergrond van de bosschen op den land-
tong. Vanaf de vooriutspringende kaap strek-
te een lange reeks van door de zee bespoelde
rotsen zich uit voor zoo ver het oog reikte.
„Dat daar is d-e „Monniks Rots", verkou-
digde de koetsier. „Een beetje eenzaam oord
om te wonen, vindt u niet?"
,(Wordt yervolgd.)
|:f to!
jiuiste-
jtechte-
er be
;IALS.
l den
P ge-
door
Haag.
maakt
?t van
utters-
eenige
iet op-
armer
daaT-
is om-
kleurd
Frana
arts is
ft op
later
zerk
'blant.
i ge-
begra-
i kun -
e op-
dat
oodlij
Frans
alle
igheid
IGE-
5
'.ieken-
an de
:t vol-
edeeld
rustus
at ten
g van
d van
id, en
naar
ering,
en in-
aiding
i'allen-
jk is
duur
t- en
waren
■orden
lg tal
zullen
zie-
m bo-
itg zal
>ering
ar-
ge-
g der
gd i n
Juni
TNG
t be-
teroep
:t van
e de
meen-
-ft het
l, na-
nbare
n van
wendt
at ten
taling
gelijk
den
le be-
Raad
an or
al be-
ij van
aan-
ma-
etzoe-
g, die
zullen
I.
kelah
l-eraali
den
idisse-
t van
an is
die te
>nden,
i Ha-
rdelijK
l ge-
end-er
be
■at zij
Id.
goed
an en
moode
atieke
Lara's
e en
st dfe
a tus-
tssen-
aregd
er en
oot-
tusml
vep-
wor-
stuar
mxrr
i had
