Afkmaarsche Gourant
De Kluizenaar van Far-End
FEIJII.LETON.
Ho. Sift f924
Honderd Zes en Twfnflgsfe Jaargang,
Pinsdag 2 September
Sfcadsnienms
PEEST CHRISTELIJKE ORANJE
VEREENIGING.
Dte Chris telijke Oranjevereeniging alhier,
die sinds hare oprichting ijverig in de weer
is de liefde voor het Oranjehuis aan te wak-
keren, had gister een feestavond be-
legd. Natuurlijk, want het was toch de ver-
jaardag van de koningin, at werd die dan
ook dezen keer op 1 Sept gevierd. De groote
zaal van de Harmonic was tot in alle hoekem
fbezet door met oranje getooide menschen,
terwijl palmen en verder groene planten het
tooneel een feestelijk aanzien gaven en ook
Hangs de wanden hier en daar palmen ge-
plaatst waren.
Gm half 8 werd de bijeenkomst door den
voorzitter, ds. H. P. de Pree, geopend met
gebed, nadat gezongen was het bekende „Wij
widen Neerland houen." De voorzitter deci
de mede dat van den beschermheer, burge-
meester Wendelaar, bericht was gekomen dat
hij tot zijn spijt door uitstedigheid verhinderd
was tegenwoordig te zijn, met verzoek dit aan
'de vergadering mede te deelen. Daarna zei
spr., dat het bestuur even met de handen in
het haar had gezeten, toen de heer Siebesma
uit Oosterbeek, wien men gevraagd had als
declamator op te treden, geantwoord had
niet te kunnen komen. Echter, er was licht
fekomen, doordat genoemde heer naar zijn
roer te Hillegom had verwezen, die zeker
niet minder zou voldoen. En deze had de uit-
noodiging aanvaard.
Hierna betoogde spr., dat het Oranjehuis
[van zoo grooten invloed in Nederland is ge-
weest en hij hoopte dat alien mochten besef-
fen hoeveejl dank ,wij aan de Koningin zijn
verschuldigd en aan God voor het feit dat Hij
ons zoo'n vorstin gaf. Op 31 Aug. 1880
werden er in Den Haag zes kinderen geboren
en 18 jaar later was daarvan nog maar een
in leven onze koningin. Spr. zag hierin
het bewijs van Gods bescherming van het
Oranjehuis.
Spr. was blij dat er gister was gevlagd,
want het is een feit dat de Jan Saliegeest
rondwaart onder ons volk Deze uit zich
meermalen in de bewering, dat het toch niets
beteekent om den Oranjewimpel te laten
waaien boven de vaderlandsche kleur, en met
de opmerking dat die wimpel zoo duur is 16
stuiver per el) wordt dat dan afgewezen,
maar spr. herinnerde er aan dat zij, die ruim
honderd jaar geleden (na den Franschen
tijd) Oranje durfden dragen en den oranje
wimpel durfden laten zwaaien, daar toch
veel meer voor over hadden, en wel hun hee-
le positie.
Spr. hoopte dat de oranjeavond weer even
zoo zou verloopen als tot dusver steeds ge-
schiedde, omdat deze avonden zoo langza-
merhand in Alkmaar al een goeden naam
gekregen hebben.
Hierna gaf ds. de Pree het woord aan ds.
He Brouwer Hzn. van Heemstede, die meende
dat het niet moeilijk was een rede te houden
op een oranjedag. Spr. behoefde immers niet
meer geestdrift te wekken, want die is er al,
vreugde en geestdrift in en buiten huis voor
het feit, dat de koningin verjaart. Er is veel
verschil onder ons volk in allerlei zaken,
maar eenheid is er, als men spreekt van
Oranje en Wilhe'm'na, uitgenomen dan bij
de kleine groep die het stellen wil zonder
koningin en zonder vader'and. Spr. waar-
schuwde er tegen zich te verheffen boven
hen, die op andere wijze dan wij uiting "-even
aan hunne vreugde, soms op een manier zoo-
als wij dat niet zouden willen doen.
Spr. wilde herinneren aan het woord
tot God: Zie en aanschouw Uw Gezalfde.
Aan God danken wij het koningschap. Het
is wel tijdelijk hier op aarde, soms zelfs niet
wenschelijk (zooals indertijd in Israel), maar
God blijft altijd Koning.
Gezag en macht en leiding en bestuur moe-
ten altijd blijven bestaan in het belang van
de orde en of we nu onder koningschap of
in een republiek of een keizerlijk leven, im-
mer zijn zij noodig.
Het koningschap heeft veel aantrekkelijks.
Zelfs bij de dieren treft men het aan. Voor-
al het erfelijke koningschap heeft voor spr.
hooge waarde, omdat het koninklijk huis dan
samengroeit met het volk, en als dat huis dan
bloeit, is het een heerlijke gave Gods.
Wij hebben een vorstin, gesproten uit het
heldhaftige Oranjehuis, dat steeds voor ons
land deed wat goed was en met ons volk is
samengegroeid.
Weder is onze vorstin een jaar voor ons
gespaard, blijve zij dat nog vele jaren en
blijve Oranje ons vorstenhuis zoolang er
nog een telg van leeft. Het bidden daarvoor
is op een dag als deze niet moeilijk, omdat
ieder die de koningin beschouwt in haar wer-
door Margaret Pedler.
Geautoriseerde vertaling van W. E. Pont.
20)
„Wie woont er?" vroeg Sara met belang-
stelling.
„Een zekere meneer Trent; een rare snui-
ter moet-ie zijn, als allies waar is wat ze van
hem vertellen. Hij heeft er al een jaar of tien,
of laager nog, gewoond hij woont alleen
met een man en vrouw, die zijn huishouden
doen. „Far End" noemen ze het huis.
„Far End", herhaalde Sara. Die naam gaf
dadtelijk een eigenaardige gedachte aan een-
zaamheid en ontoegankelijkheid. Hij scheen
goed te passen bij een huis, dat zoo aan den
rand van het vasteland gebouwd was.
Haar oogen rustten peinzend op de on-
herbergzame kaap. Het zou een goed ver-
blijf zijn; dacht zij, voor een kluizenaar, die
den omgang met zijn medemenschen wilde
ontwij'ken; hier kon hij eenzaam en afgezon-
derd leven, aan drie zijden omringd door de
grijze zee, die hern van de overige wereld
scheidde en aan de vierde zijdle beschermd door
de steile, ongastvrije rotsen, die tusschen de
Stad m het emkgag lag®.
ken en optreden, ziet rial zij niet de minste
is uit haar huis. In haar beluistert men den
geest van Prins Willem I en van den stad-
houder-koning Willem III, die de vrijheid
van hun land voorstonden en verdedigden.
Hoe zij in de historie van haar huis op-
gaat en daarin meeleeft en de traditie ervan
bewaart, bleek toen zij haar dochter noem-
de naar Juliana van Stolberg. Zij heeft een
open oog voor de nooden van ons volk, zoo-
wel als voor zijne vreugden, en daarom reikt
haar invloed zoo ver. Zij rammelt niet met
den sabel en in de achter ons liggende jaren
heeft zij met hare raadslieden door wijs be-
leid ons bewaard voor oorlog.
Zij is zeker wel een van de nobelste perso-
nen uit Nederlands historie en voor ons is
het een geluk dat wij haar nog hebben.
Spr. herinnerde er aan hoe het Romeinsche
imperium en het Fransche koninkrijk onder
Lodewijk XVI uiteen vielen door verkeerd
bewind en onzedelijkheid, die het heele volk
aantastte en het ten slote verdierf.
Niet alzoo onze koningin. Zij sprak het
koninklijke woord „Christus voor alles". Met
zoo'n koningin kunnen en mogen wij bidden
voor haar behoud.
Staande werden hierop gezongen twee
coupletten van het oude Wilhelmus.
Zijn rede daarna vervolgende, ging spr.
het vele na, wat wij in onze koningin hebben
ontvangen.
Wij vragen van God: „Aansehouw Uw
gezalfde" en vragen daarin Gods blik en
steun voor haar. Veler blik, zoowel uit het
buiten- als het binnenland1 wordt op haar ge-
richt vanwege het beleid waarmee zij regeert.
Maar ook haatblikken worden haar .toege-
worpen, haatblikken die alleen hun krachi
kunnen missen door Gods blik. Wij zul-
len en willen haar beschermen en op
den troon houden tegenover hen, die haar
daar af willen dringen, maar dat kan alleen
als Gods blik op haar en haar blik op God
blijft rusten.
Onder Gods blik zal prinses Juliana op-
groeien als een edele telg der Oranjes, dat is
een belofte voor de toekomst.
De dag van H. M. verjaardag wicirde niet
besloten voor dat ons gebed voor haar en
haar huis en ons heele land is opgegaan.
Dan kan haar jaarfeest inderdaad een goed
feest zijn voor ons.
Met een ,,'t Is Oranje, 't blijft Oranje" be-
sloot spr. zijn toespraak, waarop een flink
applaus volgde.
Hierop werden verschillende Oranje-liede-
ren gezongen, alsmede andere, die op een
feest als 't thans gevierde, niet mogen ont-
breken, op de piano en viool begeleid door die
heeren Jacq. en Ge Amoureus.
Ds. de Pree bracht ds. Brouwer 'n harte-
lijk woord van dank voor diens pieidooi voor
het behoud van het koningschap en den
plicht van Nederland om te bidden O God,
aanschouw het aangezicht Uws gezalfden.
De heer Dun, schoolopziener, kreeg hier
op het woord voor de aanMeding van een
vaandel aan de Oranjevereeniging, iets wat
spr. zich een eer rekende te mogen doen.
De geschiedenis van het vaandel werd door
spr. gereleveerd. Zij was een jaar oud en had
haar oorsprong in het regeeringsjubile van
H. M., toen tal van vereenigingen en corpo-
raties en na'.uurlijk vok de Alkmaarsche
Oranjevereeniging zouden defileeren voor de
vorstin. Onze vereeniging zou en moest mee-
dcen, helaas zonder vaandel. Men schafte
raad en met een beddelaken, beschilderd
met den naam der vereeniging, nam men ded
aan de grootsche huldiging. Echter, men
schaamde zich wel een weinig zoo voor den
dag te moeten komen en besloot dat er een
vaandcx moest zijn eer de vereeniging weer
in het openbaar verscheen. De vaandeldrager
was de eerste die besefte, dat het een volgen-
de maal anders mcest en hij stortte aanstomds
een bijdrage voor het door hem zoo noodig
geachte vaandel. En daarop kwamen meerde-
re giften binnen.
Een comiie werd gevormd, bestaande uit
de dames Roskam, Timmer, Brorincr, Meppe-
link, Pander en Slot (laatstgenoemde thans
niet meer in Alkmaar woonachtig), waarbij
nog toetraden de heeren H. Wolzak Gz. en F.
H. Ringers Jr. De werkzaamheden hadden
goeden voortgang, omdat men besefte de
noodzakelijkheid van het vaandel, wijl daarin
steekt het geheimzinnig opwekkende, dat zit
in den naam Oranje, het geheimzinnige,
dat maakt, dat veler oog vochtig wordt als
men de Koningin ziet.
Spr. verheugde zich erover dat de Oranje
vereeniging haar vaandel krijgt, omdat zij
hare leden voorhoudt godsdienst en vrijheid,
de beide pilaren vvaarop hot Oranjehuis altijd
steunde en waarmee wij groot werden. Zon
der deze beide pilaren zal ons volk te niet
gaatn. Laten wij, geschaard rondom het
nieuwe vaandel, de belofte van trouw aan
het Oranjehuis en aan onze Koningin, die wij
hier in gedachte aanwezig zien, vernieuwen,
zei spr. en noodigde dan alien uit om staan
de het vaanddlied ie zingen dat op het pro-
gramma stond afgedrukt (woorden van den
„Hier zijn we er, juffrouw. Hier woont dr.
Selwyn."
De stem van haar koetsier wekte haar uit
haar overpeinzingen en zij zag dat de vic
toria stilstood voor een witgeverfd houten
tuinhek, waarop de naam „Sunnyside" in
groote letters g-eschildierd stond.
„Ik zal maar oprijden naar den stal, juf
frouw, dat zal makkelijker zijn voor het af-
laden van de bagage", voegde de man erbij
met een eenigszins afkeurenden blik naar het
smalle paadje van roode tegels, dat van het
hek naar de voordeur leidde.
Sara knikte, betaaide hem de vracht en
stapte toen door het witte hekje naar binnen.
Geen levende ziel was ergens te zien.
Geen geluid van stemmen verbrak de stilte en
hoewel de deur gastvrij open stond, was er
geen spoor van remand, die daarachter ge-
reed stond om haar te varwelkomen.
Met een vaag gevoel van teleurstelling
want natuurlijk verwachtten ze haar trok
zij aan de bel. Het geiluid waargalmde door
het huis, maar bracht geen ander resultaat
dan dat een stofwolfcje opvloog van den richel
dat naar beneden dwarrelde en als een kleine
boven de beldraad liep. Sara keek, hoe de
stotfstreep van fijn, grijzig poeder op den
vloer lag.
De hall dien men door de open deur kon
2^60, was vjij groot, maar kaaltjes gemeu-
heer Wolzak)'.
Bij het klinken' der' eerste tonen viel
doek, dat het vaandel omhulde en dan
het in voile pracht. Het is inderdaad een
mooi vaandel (onitwenp van den heer H. Wijn
alhier) van zwart fluweel, waarop schitte-
rendi geborduurd <fe Ned. leeuw op een oranje-
tak met erboven een kroon. Daarboven staat
„ChrisMijke Oranjevereemigiog" en er onder
Alkmaar, opgericht 30 April 1920". Het
geheel is geflankeerd door twee oranjestree-
pen, terwijl het vaandtel aan den onderkant
gesderd1 is met roode franje, waaraan .weer
drie kwasten hangen.
De heer E>un overfiancfigde hierop het
vaandel aan het bestuur der vereeniging, dit
aansporende het trouw te bewaren. Wij heib-
ben wederom bij duizenden trouw gezworen
aan Wilhelmina's troon en in de toekomst, hoe
die ook zij, blijven wij trouw aan het ver-
bond met de Koningin. Oranje en Nederland
behooren bij elkaar, wij zullen het verbond
ncqit verbreken.
Een herhaald „hoera" uit de zaal beze-
gelde deze woorden,
Namens het bestuur dankfe ds. de Pree
voor de hartelijke woorden, waarmee de heer
Dun de gedachten van het vaandel hadl ver-
tol'kt. Spr. bracht Jen heer Wijn dank voor
het mooie ontwerp en de commisise voor haar
uitvoeiing. Als nu voortaan de vereeniging
weer demonstreert, zal het niet meer zijn met
een beddelaken, maar met een schitterend
vaandel, waardoor naar spr. hoopte de band
met Oranje nog versterkt zal worden.
Met groote liefde en oprechten dank aan-
vaardde spr. namens het bestuur der Oranje
vereeniging het vaandel, de commissie roe-
mende om het vele werk dat zij daarvoor
heeft willen doen en de vereeniging geluk
wenschende met onder hare leden te mogen
tellen een lid als de heer Dun, die zoo krach-
tig en duidelijk getuigenis aflegde van dte
gevoelens die de vereeniging bezielen.
Muziek en zang en declamatie wisselden
hierna elkander af.
De heeren Amoureus maakten zich hier-
bij zeer verdienstelijk. Voorai „Vision" van
Melchert Schuurman werd heerlijk weergege-
ven, waarbij wij in de eerste plaats de viool
bewonderden. Mej. Siezen, zangeres alhier,
die reeds meermalen zong voor de Oranje
vereeniging, verplichtte de aanwezigen ook
nu dbor haren schoonen zang. Zij zette in
met „W'ithelmina van Nassouwe", woorden
van j. A. Bafcker, waarop zij in den verde-
ren loop van den avond nog verschillende liie-
deren liet volgen, die alle een welverdiend ap
plaus oogs+ten.
De heer Siebesma betrad het too
neel voor het geven van humoristische bijdra-
gen, die in zeer dankbare aarde vielen
Zoo werd de avond verder op aangename
wijze doorgebracht tot ds. de Pree de bijeen
komst slio-ot met dankzegging en een bartelfjk
woord van dank aan alle mcdewerkenden.
Oemengd Nienws
KONINKLIJK BEZOEK AAN MAAS-
SLUIS.
Naar wij vernemen heeft de Burgemeester
der gemeente Maassluis van H M. de Ko
ningin een telegram ontvangen, blijkens het-
welk zij op Vrijdag 19 September die ge-
meenle zal bezoeken.
DE ZUIDERZEEVISSCHER1J BE-
DREIGD.
Sedert eenige jaren bevordert de Regeering
de belangen der Zuiderzeevisschers door het
verbod, om van 1 Aug. tot 1 Novembe:* op
het Pampus met kuilnetten te visschen. Het
kuilnet vangt niet alleen visch voor de con-
sumptie, maar ook alle kleine visch van een
paar centimeters, die boven water terstond
sterven en als z. g- nest voor eendenvoeder
verkocht worden. De bescherming van deze
jonge visch is van belang voor de geheele
Zu i derzeevisscher ij
Op het Pampus wemelt het van jonge
ansjovis, baring, bot, en ook veel snoekbaars.
De St.Ct. ermeldde dezer dagen, dat de
grens van het beschermde terrein langs het
fort Pampus loopt en dus met eenige kilome
ters is ingekrompen. Er wordt nu aan de kuil-
visschers gelegenheid gegeven dagelijks mil-
lioenen jonge vischjes te vermoorden, welke
anders de Zuiderzee moesten bevolken.
Van het beschermde terrein is nog slechts
de plaats overgebleven waar zich al het vuil
uit de Amsterdamsche rioleering verzamelt.
Voor het besluit tot inkrimping is geen
over leg gepleegd'met de visschersvereenigin-
gen, zoodat er onder de Zuiderzeevisschers
nu wel groote ontstemming heerscht.
DE VOETBAL OP TAFEL.
Toen Zaterdagmiddag een bewoner van het
villapark te Loosduinen met zijn gezin het
middagmaal gebruikte, vlicog een voetbal
door het openstaande raam naar binnen,
kwam op tafel terecht en wierp d'aar schotels
en borden door elkaar Groote ontstelitenis.
Terwijl alien nog sprakeloos naar de ruine
staardien, welke de bal veroorzaakt had, ver
scheen een hoofd, toebehoorend aan een 13-
jarigen jongen, door het raam en vroeg be
held. Het groote vlak van de gesauste muur
werd alleen onderbroken door een kapstok,
waaraan een heele voorraad mannenjassen-
en hoeden hing, de meeste te leelij'k om nog
aan te trekken, en door twee stoelen met
rechte ruggenv die met prijzenswaardige
nauwkeurigheid op gelijke afstanden van den
overbelasten kapstok geplaatst waren. Op
den grond lag een zed, dat zoo was afgesle-
.ten, dat van het oorspronkelijke zwart-witte
ruitpatroon ongeveer niets meer te zien was
dan een vlekkerige massa. Een paar tot op
den draad toe versleten kleedjes voltooidien
het eenigszins drukkendle „interieur".
Sara schelde nog eens, ditmaal met een
kracht, die lawaai genoeg iteweegbracht om
de dooden te doen ontwaken. In iedter geval
werden- de levenden erdoor gewekt, want d:a-
delijk klonken zware voetstappen op de trap en
eindelijk verscheen een dieustbode van midl-
delbaren leeftijd, die blijkbaar in alle haast
een muts had opgezet, en keek Sara met een
achterdochtigen blik aan, die zjoo iets scheen
te verondersteltai als: je komt toch naet om te
gappen
„De dokter is uit", kondgdte ze eenigszins
norsch aan. En voordait Sara nog iets had
kunnen zeggen, voegde ze erbij, iets vriende-
lijkerMisschien is u hier vreerodl, Het
spreekuur begint pas om zes uur."
Ze verwaclitte zeker, dat Sara dit wel zou
leefd den Bal ferug. Of hij dozen zonder meer
gekregen heeft, weten wij niet, zegt het Vad.,
waaraan wij dit berieht ontleenen.
HET NIEUWE RIJWIELPLAATJE.
Naar „Hfet Vad." veraeemt, heeft de beeld-
houwer en teekenaar C. J. van der Hoef het
ontwerp gemaakt voor een rijwielplaatje 1925.
Ter duidelijke onderscheiding van de te-
genwoondige zullen de nieuwe plaatjies een
ovalen vorm hebben. In omamenfale letters
dragen ze, de inscriptie: 'Rijwielbelasting
1925.. Hiiainii
DE TARIEFWET. T'"!T"
Mr. L*. G. Kortenhorst deelde reeds in „De
R.-K. Werkgever" mede, dat verschillende
takken der nijverheid, welke door het ont-
werp-tariefwet ernstig zouden worden ge-
schaad, wederom in de positie zullen worden
gebracht, waarin zij zich volgens het oude
tarief bevonden, en de regeering gevolg heeft
gegeven aan den wensch van schicr alle
werkgeversorganisaties om in geen geval be
staande rechten af te schaffen of te vennin-
dferen, wanneer de nijverheid daarvan sehade
zou ohdervinden. Van een omwerking van
het tarief zou echter geen sprake zijn, wegens
gebrek aan tijd en omdat het systeem zoti
moeten worden prijsgegeven. Schr. wees in
dit verband op de mogelijkheid van een aan-
vullende lijst naast de tariefposten van het
ontwerp.
Naar de „N. R. Ct." nu verneemf, heeft
de minister van financien besloten een nota
van.' wijzigiing op het ontwerp in te d'ienen,
volgens welke de minster de bevoegdheid zou
verkrijgen, die goederen, welke volgens het
bestaande tarief aan een invoerrecht zijn on-
d-erworpen en volgens het ontwerp vrij gege
ven zouden worden, bij algemeenen maatre-
gel van bestuur met een invoerrecht te tref-
fen, ten hoogste gelijk aan het bestaande. De
minister is voornemens, zoo spoedig mogelijk
een vcorloopige lijst van dtergelijke goederen
aan de Tweede Kamer te doen toekomen, ten
einde de Kamer thans reeds in de gelegen
heid te stellen, zich over den voor te stellen
maatregel een beter oordeel te vormen. De
definitieve lijst zal eerst in October gereed
kunnen komen, diaar de samenstelling daar
van nog veel werk en tijd1 zal vorderen. De
daarop te plaatsen artikelen zouden dus aan
een invoerrecht van1 5 pet. onderworpen blij
ven.
DE TRACED IE VAN HET RIJWIEL
PLAATJE.
„Ons Noorden schrijft:
Onze stadsredacteuT heeft dte menschen at
honderdmaal gewaarschuwd: Denkt om je
rijwielplaatje.
Gisteren schreef ie er nog twee aandoenlij-
ke stukjes over.
Vanmorgen moest ie in der haast ergens
been voor 'n berichtje.
Hij nam de fiets, reed weg en.... werd
aangehouden: geen rijwielplaatje!
't Lag al 'n maand op z'n bureau!
Per gunst en gratie is de bekeurder er zich
van komen overtuigen.
Toch moest ie mee.
De hoofdredacteur zei: „Maar eerst z'n
werk."
De commies zei: „Maar eerst moet ie mee.
Hij kan 't ook laten."
En zenuwachtig ging hij mee.
Er stonden al zeer veel fietsen te wachten.
Men geloofde hem.
Maar hij moest 3 betalen. Er waren zoo-
veel dubieuze gevallen. Zelfs zij die het rij
wielplaatje op zak hadden, moesten betalen.
De letter der wet, nietwaar.
Rapport etc. zal misschien nog wel komen.
Maar't berichtje
MILITAIRE SCHOUWSPELEN.
De vereeniging „Ons Leger" heeft zich
tot den minister van oorlog gewend met het
verzoek, zooveel mogelijk het publiek in de
gelegenheid te stellen, de groote troepenoefe-
ningen in Noord-Brabant en Limburg, die in
September zullen worden gehouden, gade te
slaan. „Het is bekend zegt „Ons Leger"
dat het Nederlandsche volk veel belang
stelt in militaire schouwspelen. Parades en
wapenschouwingen trokken steeds groote be-
langstelling."
Naar aanleiding daarvan schrijft dte Alk
maarsche predikant Deetman in de „N.
Rott. Crt.":
Ik acht 't mijn roeping, hiertegen een
woord van protest te doen hooren. Waar de
groote naties'streven naar het scheppen van
een vredelievende verhouding tusschen de
volken, past het ons niet, met groot vertoon
wapengekletter te doen hooren. De tijd, dat
we ons aan „militair? schouwspelen" en aan
een „interessante gevechtsperiode" vergapen,
raakt voorbij! Noodig is, de menschheid te
brengen in een andere geestelijke atraosfeer,
waarin „de krijg niet meer zal worden ge-
leerd". „Ons Leger" prikkelt, met zijn ver
zoek aan den minister, tot verzet.
ASSISTENT-RESIDENT VEROOR-
DEELD.
Aan Aneta wordt uit Soerabaja geseind
De Raad van Justitie alhier veroordeelde
den gewezen ass.-resident van de Zuider- en
aannemen als wenk, dat ze weg kon gaan, en
keek vrij verfoaasd toen deze vnepdelijk vroeg:
„Kan ik dan juffrouw Selwyn sprieken, als-
jeblieft? Mevrouw Selwyn- is immers ziek."
„Ja, dat is zoo. Mevrouw kan geen bezoek
ontvangen. En juffrouw Molly, die is niet
ithuis die is naar Oldhaimptcn."
„Maar eh...'stamelde Sara. „Ze ver-
wachten mij toch zeker Ik ben juffrouw Ten-
nant", voegde zij er bij wijze van verklarimg
aan toe.
Juffrou-w Tennanit! Goeje hemel De
vrouw hief beide handen in de hoogte en
siaarde Sara met een ko-mische uitdrukfcmg
aan, die het midden hield tuschen schrik en
verwondexing. „Dat is nu weer net iets voor
hun", ging ze verontwaardigd veort, ,/ii-ks te
zeggen, dat u vandaag komen zou en d'r
zijn nog geen eens lakens op uw bed of
niiksMeneer heeft me er geen woord van
gezegd en juffrouw Molly ook niet. Maar
komt u binnen, juffrouw, a-lstublieft",
haar beleedigd geyoel van gastvrijheid1 'bracht
een zekere hartelijkheid in haar toon.
Zij ginig Sara voor naar een -huiskamer, die
op den hall uitkwaim, bleef naast de aleur
sitaan om Sara binnen te laten en mompelde
half hoorbaar: „U zail wel trek hebben in een
kopje thee, denk ik." Toen verdween ze naar
het achterdeel van het huis, vanw-aar het
gerinkel van kopjes weld® aankondigde, dat
OosIer-afcleelTng van Borneo W. Baljet to!
3H jaar gevangenisstraf wegens verduiste-
ring onder aftrek van de preventieve hechte-
nis. Baljet heeft van het vonnis hooger be-
roep aangeteekend.
EEN GRAFSTEEN VOOR FRANs HALS.
In de Groote Kerk te Haarlem is in den
kooromgang Zuidzijde een epitaaph ge
plaatst van Frans Hals, vervaardigd door
de beeldhouwster Dea Meeter uit E>en Haag.
Het is een mooi stuk werk; de kop is gemaakt
van brons met als voorbeeld het portret van
Frans Hals, voorkomer- - op het schuttera-
s-tuk Sint Jorisdoelen. Dit is het eenige
authentieke portret van Frans Hals. Het op-
schrift onder de plant van Napoleon-marmer
luidt: „In memoriam Frans Hals" en daaT-
onder: anno MCMXXIV. Het geheel is om-
geven- met een krans van donker gekleurd
marmer.
Langen tijd was onbekend waar Frans
Hals eigenlijk precies begraven lag. Thans is
uit het grafboek gebleken, dat hij ligt op
plaats 56 in het koor In het graf zijn later
ook andere personen begraven en de zerk
vermeldt de namen van de familie Ghyblant.
Op dezen steun nu is een gedenksteen ge
plaatst met de woorden: Frans Hals, begra
ven 1 Sept. 1666.
Deze steen is vervaardigd door den kun-
stenaar B. Richter te Amsterdam. De op-
drachten werden betaald uit het geld, dat
uitgetrokken is voor den steun aan noodlij'
dende kunstenaars.
Heden, juist op den sterfdag van Frans
Hals, 1 September, zal deze steen in alle
stilte, zonder eenige officieele plechtigheid
worden onthuld.
HET ONTWERP-ZIEKTE- EN ONGE-
VALLENWET. 1
Het Nederlandsche Verbond van Zieken-
kassen en -fondsen (N. V. Z.) heeft aan de
Tweede Kamer der Staten-Generaal het vol-
gende adres gericht, waarin meegedeeld
wordt, dat het op Zaterdag 23 Augustus
1924 te Arnhem gehouden congres het ten
zeerste betreurt, dat bii de voorbereiding van
genoemd voor-ontwerp het Ned. Verbond van
Ziekenkassen niet is gehoord en gekend, en
het mitsdien aan een grondig onderzoek naar
de werking der particuliere Ziekteverzekering,
en de plaats welke deze in ons volksleven in-
neemt, ontbroken heeft.
Het adres betoogt, dat de voorbereiding
van het voor-ontwerp-Ziekte- en Ongevallen-
wet ui-terst willekeurig is geschied.
dat het gekozen systeem verwerpelijk is
voor de verzekerden en buitensporig duur
voor de risico-dragers;
dat samenkoppeling van ongevallen- en
ziekteverzekering onoverkomelijke bezwaren
meebrengt en deswege niet moet worden
aanvaard,-
dat bij een collectieve Ziekteverzekering tal
van arbeiders buiten de verzekering zullen
vallen.
dat de uitsluiting van de bestaande zie
kenkassen onbi-llijk en onrechtvaardig, en bo-
vendien ten nadeele der ziekteverzekering zal
zijn.
De ziekteverzekering en haar uitvoering
moet, wordt betoogd, in hand-en van de ar
beiders, en d-aarmede maatschappelijk ge-
lijkstelden komen, en hiertoe is invoering der
ziektewet-Talma, aangevuld en gewijzigd in
den zin als door Minister Aalberse d.d. Juni
1920 voorgesteld, noodzakelijk.
RECLAMES INKOMSTEN-BELASTING
Het komt voor, dat iemand, die een be-
zwaar heeft ingebracht of wel een beroep
heeft ingesteld brj de Kroon, op den voet van
art 265i der Gemeentewet, betreffende de
plaats waarbij is aangeslagen in de gemeen-
telijke inkomstenbelasting (meestal betrcft het
bezwaren tegen een forensaal-aanslag), na
dat zijne zaak is behandeld in eene openbare
zitting der afdeeling voor de Geschillen van
Bestuur van den Raad van State, zich wendt
tot het bij de zaak betrokken departement ten
einde zijne belangen a-lsnog of bij herhaling
voor te dragen. Inwilliging van een dtergeTijk
verzoek om gehoord te worden schijnt den
minister van Financien in strijd met de be-
ginselen eener goede rechtspraak. De Raad
van State is het door de wet aangewezen or-
gaan, voor hetwelk men zijn recht kan be-
pleiten, dusdanig, dat ook de tegenpartij van
het pieidooi kan kennis nemen en naar aan
leiding daarvan hare opmerkingen kan ma-
ken. j
De Minister bepaalt daarom, dat verzoe-
•ken van de hierboven bedoelde strekking, diei
zijn departement mochten bereiken, znlkn
worden ter zijde geleg. .mm
DE MOORD TE CULEMfiORa ^5"
O. de B. in „De Arbeid" zijn artikelen-
reeks vervolgend schrijft:
Wij vragen aan den Proeureur-Generaa®
van- het Gerechtshof te Arnhem; aan den
heer Off-icier van Justitie in het Arrondisse-
ment Tiel en aan den heer Burgemeester van:
Culemborg, of het maar goed te maken is
door alle onopgehelderde misdrijven, die te
Culemborg in de laatste jaren plaats vonden,
op den rug te schuiven- van den dooden Ha-
veman? Moet hier niet verantwoordelijlc
de bedoelde drank -in gereedheid wend' ge
bracht.
Sara ging zi-tten in een- vervallen-uitziiend'er
armstoel en nam de kamer, waarin zij zich be
vond, eens op. Die kwam wereen met wait zij
na -het zien van- de hall had verandersteld.
De meeste meubels waren in hun tijd goed
geweest, maar alles zag er nu versleten en
verwaar-loosd uiit. Er waren 'a paar mooie
antieke dingen een paar drippendale
stoelen met -kameelharen rug, een antieke
staande klok en wat mooi, oud zilver; Sara's
geoefend oog, gewend aan de zeldzame en
kostbare meubels van Bamow Court, wast die
enkele mooie dingen dadelijk uit te pMeo tus
schen het ratjetoe van niet-bij-elkaar-passen-
den- modernen romrnel. Deze meubels alleen
hadden het algemeene verval overleefd, maar
ook het zilver zag er verwaarloosd uit en had
dringend een poetsbeurt noodig.
Dat laatste kon met evenveel recht gezegd
worden van bijna iedter ding in de kamer en
Sara veronderstekto, gedachffig aan <te otri-
van-gst, dat in zulk een eigenaardig bestuutd
huishouden, waar de komsft van een ver-
wach'te, blijkbaar zeer gewenschte, betatesrie
logee totaal over het hoofd geziei kon wor
den, het ook niet waarsdnjiuiji was dat aan
klemere bijzonderheden van bet buiisbestwa:
de nood-ige aandacht werd gesdrontaa,
jjWendt yecmlgd,);
.9
