i
VT
Kippen en Konijneti.
rj~nT
WECKEN.
En nu voor de huisvrouwen, die zoo geluk-
kig zijn er een Weck-toestel op na te houden,
eerst wat algemeene adviezen zooals deze
door Week zelf zijn voorgeschreven.
Week raadt af om groenten in het zout in
te maken. Zij bevatten betrekkelijk weinig
voedsel (t. w. eiwit, vet en koolhydraten),
doch veel voedingszouten. Door de pekel, die
door het zouten ontstaaty worden deze zou-
ten uitgeloogd, en blijft er dus vrij waarde-
loos voedsel over, terwijl dit bovendien niet
erg lekker smaakt. En niet alle groenten kan
men in zout in maken.
Ook de overige inmaak-methoden juicht
Week natuurlijk niet toe. Behandeling met
chemicalien kan gevaarlijk wezen; er komt
bijv. wel salicylzuur in voor.
Toevoeging van te veel suiker geeft fruit
een naar zoeten smaak en bederft absoluut de
oorspronkelijke aroma van de vrucht.
Ook gedroogde groenten en vruchten sma-
ken na het opkoken lang zoo lekker niet als
versch. Wie echter weckt, houdt wat zij in-
maakt, versch en frisch, zooals het in de
glazen kwam. Er kan hier geen bederf bij ko-
men. Jaren lang houdt men ze zoo goed en
nooit verliezen zij hun voedingswaarde.
Wanneer u al deze dingen overdenkt, dan
is het geen wonder, dat het wecken het hart
van vele huisvrouwen stal. Het aanschaffen
is duur, maar bent u daar eenmaal overheen,
dan kunt u uw gqzin den winter door voor
denzelfden prijs als's zomers stevig en sma-
kelijk voedsel geven. Ook is het veel waard,
dat u hierdoor afwisseling in uw menu's
kunt brengeniets, dat gunstig prikkelend op
iden eeflust werkt en dus eveneens de gezond-
heid ten goede komt.
Ook voor zieken is het gesteriliseerde voed
sel zoo uitstekend, vooral wanneer u het ge-
,weckt heeft. U weet dan precies de kwaliteit
van de door u zelf gekochte vruchten, groen
ten, sappen, vleeschsoorten en melk, en u weet
ook, dat alle bacterien zijn gedood. Immers:
juist bij zieken moet u heel voorzichtig met
het eten wezen. Het moet hen zooveel moge-
lijk versterken en mag in geen geval schade-
lijkzijn.
St el: u krijgt plotseling in den winter een
koortspatient in huis; u woont buiten en hij
is zoo dorstig. Naar het dorp gaan kunt u
niet en bovendien: daar zijn nu geen andere
vruchten als sinaasappelen te krijgen. Op
zoo'n oogenblik is „de inmaak" een reddende
engel. U heeft er glazen met kersjes, perzi-
ken, ananas en peertjes. U heeft vruchtensap
en zachte asperges, versch vleesch, bouillon,
ja; wat niet al, en het staat er zoo maar voor
het grijpen
Dat zijn dan oogenblikken, ik verzeker
het u dat u uw inmaakmoeiten en -kosten
driedubbel zegent en alien last, dien het
iWecken u gaf, vergeet.
Want al is het een heel pleizierige manier
van werken met dit toestel, het neemt toch
natuurlijk uw tiid geducht in beslag. U kunt
't niet zoo eventjes tusschen de druppels door
doen. U moet er uren, ja dagen aan besteden,
t. m. als u het goed in orde hebben wilt.
Zoo af en toe moet u de Week controleeren.
Wanneer u alle voorschriften precies heeft
opgevolgd, is bederf of loslaten van de dek-
sels onmogelijk; maar toch is geregeld nakij-
ken zeer aan te bevelen.
Als uw inmaak klaar is en ieder glas van
een etiket met naam en datum voorzien
(sommige dames zeiten daar ook op bij wien
vij den iphoud kochten, omdat zij het dan
iweten voor het volgend jaar en het van den
smaak af laten hangen of zij zich weer tot
dat adres zullen wenden), zet u ze alle op
een koele, droge, luchtige, maar donkere
plaats. Sommige levensmiddelen veranderen
n.l. van kleur, \vanneer zij te veel aan licht
zijn blootgesteld.
'Wanneer u de bewaarplaats met een don-
ker gordijn afsluit, staan de glazen luchtig
en toch niet te licht. Temperatuur controlee
ren door een thermometer bij de glazen op te
hangen is heel verstandig. Groote koude is
stecht voor den inmaak. Zet de glazen naast
niet op elkaar, dan kunt u gemakkelijker na-
gaan of alle deksels goed klemmen; is er on-
verhoopt een los gegaan, onderzoek dan of
het ingemaakte nog goed is; controleer kleur
en smaak. Is er geen kwestie van bederf, ge
bruik den inhoucl dan maar meteen; gooi
hem anders weg.
De Week wordt dikwijls gebruikt voor
overzee. Het ingemaakte kan jaren lang goed
blijven. Vruchten en sappen winnen zelfs aan
geur en zijn 2 a 3 maanden na het inmaken
het lekkerst.
Is een glas losgegaan of gebruikt u niet
alles in een keer, dan kunt u, als de inhoud
absoluut in orde is, nogmaals steriliseeren, al
is er nog maar weinig over in het glas.
Is het vanzelf opengegaan, dan is er mis-
schien een fout met het steriliseeren gernaakt
en moet u het nog eens overnieuw doen.
Sluit het glas al dadelijk niet, als de in
houd dus nog versch is, dan moet u eerst
delcsel, ring en rand van het glas controlee
ren misschien is daar iets aan beschadigd en
is dat dan oorzaak van het mislukken. Is er
iets niet in orde aan glas of delcsel, doe ze
clan weg. Zoo kunt u ze toch niet gebruiken.
Als u vruchten wecken wilt, moeten zij rijp
maar piet overrijp zijn.. Met bessen moet u
heel voorzichtig wezen; zij gaan zoo licht ka-
pot of verliezen hun mooien, ronden verm.
Steenvruchten moet u alleen ontpitten als
de steen gemakkelijk los laat; anders mishan-
deld u de vrucht en wordt deze onooglijk. Be-
halve kleine peersoorten, die men in hun ge-
heel of in de helft doorgesneden met schil en
al inmaakt, schilt men de meeste pitvruchten.
Als de vruchten goed schoon zijn gemaakt
kunt u van de schillen sap trekken of gelei
maken. Van zure appelen b.v. gaat' dat uit
stekend.
Recepten:
Aalbessen. Gebruik alleen groote bes
sen, roode, witte of zwarte; hoe zonniger zij
gestaan hebben, des te zoeter zijn ze en des
te beter behouden zij bij het steriliseeren hun
kleur. Na een kouden zomer, of als ze in de
schaduw zijn gegroeid, moet er wat meer sui
ker bij worden gedaan. Ris de bessen voor
zichtig breek ze niet; dompel ze in koud
water en wasch ze snel. Doe ze daarna in de
glazen met een heete suikeroplossing (1 K.G.
suiker op 1 L. water) en verhit ze langzaam:
in nauwe glazen 10 min., in wijde 15 min.
op 75 gr. C.
Boschbessen. Zoek ze goed uit, wasch
ze flink, vermeng ze gelijkmatig met suiker
(300 gr. suiker op 1 K.G. bessen) en zet ze
zoo tot den volgenden dag op een koele
plaats weg. Vul dan de glazen met de vruch
ten en het sap en verhit ze langzaam in nau
we glazen 20 min., in wijde 25 min. op 80
gr. C.
Druiven. Neem niet te rijpe druiven,
blauw of wit, waschze zonder de vruchten
van den tros te doen; neem de beschadigde
weg; vul de glazen met de trossen, giet er de
suikeroplossing over heen (500 gram op 1 L.'
water) en verhit in nauwe glazen 20 min., in
wijde 25 op 75 gr. C.
Kweeperen. Wrijf de vruchten met een
doelcje af, schil ze met een bronzen mesje,
deel ze in vieren; haal het klokhuis er uit.
I.eg de stukken op een door zout water ge-
haalden doek, opdat ze niet verkleuren, en
dek ze met de punten toe. Kook dan de stuk
ken in een zwakke suikeroplossing tot ze
even week worden. Vooral niet teveel vruch-
ten tegelijk behandelen. Neem nu de stukkerr^
peer met een schuimspaan uit het water, vul
er de glazen mee, doe er de suikeroplossing
over (750 gram op 1 L.) en verhit in nauwe
glazen 30 min., in wijde 35 m. op 80 gr. C.
Waar ook voor hem salarisverl aging nood-
zakelijk is, had zijn oog gericht dienen te zijn
op den1 toestand, zooals deze was voor den
oorlog Nimmer heeft de Staat zich voor
1914 te beklagen gehad over gebrek aan lief-
hebbers voor een of andere openvallende be-
trckking.
De omstandigheden in de oorlogsperiode
hebben er toegeleid, dat de aanvankelijk vol-
ioende salarissen ontoereikend en met het
oog daarop verhoogd werden.
Is men nu doordrongen van de noodzake-
Sjkheid van salaris-verlaging, dan moet men
naar onze meening teruggaan tot den voor-
-orlogschen tijd, dien we thans als de nor
male periode kunnen beschouwen. Men legge
zich de salarissen van kort voor 1914 voor
en overlegge dan met welk percentage deze
verhoogd dienen te worden, met het oog op
net duurdere leven, op.de meerdere kosten
voor het levensonderhoud in den tegenwoor-
digen tijd. We vreezen geen tegenspraak als
ve beweren, dat een op deze wijze opge-
maakte salaris-schaal er gansch anders uit-
gien zal, dan't resultaat, dat min. Colijn
.al bereiken met zijn vert aging met eenige
honderden van salarissen, die in niet weinige
gevallen met duizenden tegelijk omhoog wer
den gevoerd in den tijd toen men meende, dat
een tijdperk van vette jaren voor eeuwig was
aangebroken.
Salaris-verhoogingen, zooals volgens de
nuidige plaonen van den Minjs.ter enisle
groepen van hoofdambtenaren gevonden
worden, komen dan zeker niet voor en behoe-
ven geen bron van ergernis te vormen voor
hen wier salaris wel verlaging ondergaat.
De toeslag kan jaarlijks naar de dan heer-
schende omstandigheden en de dan geldende
prijzen opnieuw bepaald worden. Zoo alleen
is de mogelijkheid geboren, dat men op het
terrein van loonen en salarissen weer terug-
keert tot de normale bedragen van voorheen
en dat de schatkist, die door belastingen van
ieder, hoog en laag, moet worden gevuld,
niet meer gep'.underd worde dan strikt nood-
zakelijk is.
Dd minister handelt als iemand, die voort-
durend met „huismiddeltjes" het lijden van
een emstig zieke tracht te verminderen,
doch daarmede het gevaar loopt de kans te
verspelen om langs operatieven weg radicale
genezing te brengen. En ook de Nederland-
sche Staat is zoo ernstig lijdend, dat slechts
van een' krachtig ingrijpen hell is te ver-
wachten.
Heeze Dr. VAN DER MYLE
Voorz. Nat. Bond voor
Bezuiniging.
BETER PLUIMVEE EN MEER EIEREN.
Neen, zoover is het nog niet gekomen met
onze sportdat het de spuigaten al uit- -
lo.opt. loch komt er meer leven in de broutye-
rij, en als we „de koorts" nog wat kunnen
doen stijgen, dan komen wij nader bij ons
streven naar ,J3eter pluimvee en meer
eieren".
En dit is noodig, omdat de productie nog
veel te min is, terwijl de aanvraag steeds
grooter wordt. En waarom zult gij ook niet
aeelen in de voordeelen van pluimvee en
eieren? Ik hoop dat het u niet aan het noodi-
ge enthousiasme ontbreekt. Ik weet het, som
mige menschen hebben „bezwaren", en vree
zen dat als iedereen met hart en ziel voor
„beter pluimvee en (dus) meer eiren" zou in-
gaan, dat er dan spoedig „overproductie"
zal zijn. Dit is eenvoudig dwaasheid. En al
ware het ook dat alle landen eens „jaren van
overvloed" zouden hebben, dan 'mag dit de
v.ereldmarkt even effecteeren, maar de aan
vraag zal grooter zijn omdat dan zelfs
het arme huisgezin ook een eitje kan pikken.
Vandaag is het ei nog een te dure delicatesse,
andaar dat niet iedereen er gebruik van kan
maken.
Praat van vitaminenIk bezweer het plech-
tiglijk dat er onder alle klassen der maat-
schappij gebrek aan vitaminen bestaat, of je
ze nu onder A, B, C of D rangschikt. Dit is
misschien de oorzaak dat velen niet eens
meer uit voile borst het „Wien Neerlands
Bloed" kunnen zingen, ja ter nauwernood
n°g „Oranje boven" kunnen roepen. Meer
eieren blijve de leuze!
Evenmin dat gij behoeft te vreezen dat de
boeren eens te veel koren zouden oogsten,
evenmin behoeft gij bang te zijn voor over-
productie op pluimveegebied. En vooral als
wij eens een bloedigen oorlog wilden voeren
tegen alle rommel allegaartjes niets be-
teekenende hanen, hennen en piepers, dan zal
de pluimveewereld er dadelijk op vooruit-
gaan!
Hoenders houden kan, zoo te zeggen, ieder
een, maar het is geheel iets anders als uwe
hoenders u kunnen onderhoiiden. Als gij
voordeel van uw pluimvee zoekt, dan moet
gij het „Beter Pluimvee" het beste
aanhouden. Er is altijd 'n markt voor goede
dieren en in het broedseizoen, voor goede
broedeieren en prima een-dag-oud-kuikens,
tegen tienmaal den prijs van het allegaartje,
dat steeds een nadeelig saldo aanfoont
als gij uw voeder moet koopen.
In vroeger dagen werd het hennetje dat
van 80100 eieren pef jaar legde een puikje
genoemd. Die klas is vandaag niet veel meer
waard dan in den pot gestoken te worden.
En vandaag is een hen die 200 eieren in haar
le leg jaar voortbrengt, niet bijzonder meer,
terwijl wij van hennen weten die het getal
van 300 bereikt hebben en daarboven!
Het hoen in zijn natuurstaat legde slechts
van 3040 eieren per jaar.
Wij gaan er dus wel op vooruit, niettegen-
staande Jan Salie, Lolpot Co beweren, dat
pluimveehouden en eieren verkoopen, niet be-
taalt.
Als gij nu ook niet tevreden zijt over uw
pluimvee, dan raad ik u aan om er eens een
half dozijn pluimveekenners bij te halen, elk
met een scherp mes in de hand, om, na con-
sultatie, alles wat niet deugt of nooit zal
deugen af te slachten. Is het doodvonnis
eenmaal gevallen, dan geen genade meer!
Natuurlijk, er kunnen ook andere oorza-
ken zijn, waarom uwe hennen niet leggen,
b.v. ongeschikte behuizing, slechte en onreine
hokken, natte grond, geen schaduw genoeg
tegen de warme zonnestralen, verkeerd voed
sel, gebrek aan groenvoeder, enz. enz. Daar-
om zeg ik, raadpleeg ook anderen.
Iemand schrijft: Wat zou u doen in mijn
geval om een hoenderpark te beginnen, als u
over kapitaal kunt beschikken om het beste
aan te schaffen?
Als u iets koopt verwacht u dan voile
waarde voor uw geld en indien u dit niet zou
krijgen, wat zou u doen?
De zaak is zoo: Onlangs bestelde ik bij
een bekenden fokker eenige dieren. Bij aan-
komst der zending waren de dieren in het ge
heel niet volgens de* beschrijving. Dit heeft
mij zeer geschokt en ik begin nu advertenties
door een anderen bril te lezen.
Waar kan ik het beste koopen?
Op uw eerste vraag kan ik kort zijn. Als a
voldoende kapitaal hebt, zooals u schrijft, is
het niet moeilijk om alles naar behooren in te
richten of aan te koopen, en als men hierbij
de noodige kennis van het vak bezit, dan kan
het goed zelfs heel goed gaan. Drijft
men alleen met kapitaal, zonder kennis van
zaken, dan is het meermalqn gebeurd, dat de
balans naar den ongewenschten kant over
slaat. Bezint eer gij begint!
Als gij voor iets goeds een hoogen prijs be-
taalt, dan hebt gij zeker recht om te eischen,
dat gij voile waarde voor uw geld krijgt. En
waar gij mij vraagt wat ik zou doen in uw
geval, wil ik dit eens rondborstig op papier
zetten en onderteekenen. Als een fokker-
handelaar mij knollen voor citroenen aan-
smeert, dan noem ik hem een bedrieger. Zulke
personen doen onze sport en de pluimvee-
industrie in het algemeen groote schade. Zij
zijn de oorzaak dat eerlijke fokkers ook onder
verdenking komen, terwijl Redactie en Admi-
nistratie er ook onder lijden. Oneerlijke prak-
tijken zou ik dadelijk (met de bewijsstukken)
aan Red. en Adm. van het blad waarin de
(leugenachtige) advertenties voorkomen, be-
kend maken. Tusschen ons gezegd en gezwe-
gen, zij houden er een lijstje op na ze noe-
men dit de zwarte lijst als ze daarop be
ginnen te schrijven, dan staat dit gelijk aan
een paspoort met roode strepen, wat alleen
uitgereikt wordt aan soldaten die slecht
gediend hebben. Dit is dus geheel iets
anders dan een medaille.
Verder zou ik zulk een persoon dadelijk ge-
rechtelijk doen aanschrijven voor restitutie
van de laatste penning, plus gemaakte on-
kosten. En hiermede is zijn zaakje dan met
een gesloten. Al is de leugen nog zoo snel
Waar u het beste kunt koopen?
Ik zou u aanraden om een bezoek te bren
gen aan het meest bekende hoenderpark,
waar men, indien niet uitsluitend, dan toch in
hoofdzaak het ras houdt, waarmede ik het
liefst zou beginnen. En als er meer fokkers
zijn, dan zou ik daar ook een bezoek brengen.
Dit kost wel tijd en geld, maar de ondervin-
ding die men opdoet is tienmaal meer waard
dan de uitgaven. Laat zuinigheid hier niet de
wijsheid bedriegen. Ik zou dan bij mijn be
zoek allerlei vragen stellen en de antwoorden
diep in mijn geheugen prenten, om deze dan
later in de praktijk toe te passen. Gij zult dafl
dingen hoorendie niet altijd in boekjes
geschreven staan; practische wenken die
goud waard zijn.
Ik heb heel wat kennis opgedaan en ge-
leerd door zulk een persoonlijk onderhoud
met mannen, die jaren en jaren een studie
gemaakt hebben en de pluimveeteelt als hun
levenstaak aanvaard hebben.
Ik zou het liefst met menschen praten die
van de onderste sport tot bijna boven geklom-
inen zijn, die met gesukkel en tegenslag later
toch op het pad van succes uitgekomen zijn.
Vraag niet alleen naar hun succes, maar la-
ten zij u ook vertellen over de moeilijkheden
van het bedrijf. Om den goeden weg te be
houden, moet men ook de kronkelende zij.
paadjes kennen. Daarom is het zoo beslisf
noodig om kennis op te doen, en steeds op de
hoogte te blijven, ja, een studie er van te ma
ken, eer men (dikwijls) zuur verdiende peii-
ningen op het spel zet.
Ik zou dan zeggen dat ik eenige dieren wil
aankoopen en vragen welke hennen hij denkt
voor mij het beste te zullen beantwoorden, en
wat ik er mogelijk van kan verwachten. Al3
de fokker zijn bezigheid verstaat, dan zal hij
u zeker bevredigen ic zijne keuze. Dit is zoo-
wel in zijn belang als uw verlangen. Dit kunt
gij gerust aan een eerlijken fokker overlaten.
Is nu eenmaal de koop der hennen afgehan*
delci, dan is het oogenblik gekomen om ee:
koning over de prinsessen een haan ft
kiezen. Het wordt nu algemeen door kenpers
verkondigd, dat de haan meer dan de halve
tfoom uitmaakt. 't Is dan ook niet het werk
van iedereen om een goeden haan uit te zoe-
k en.. j..:
Dit alleen kan de fokker zelf het best doen:,
omdat hij de afkomst en de levensgeschiecfc-
nis van zijne dieren kent. Hij zelf stelt hoo-
ge eischen en wat hieraan niet voldoet gaat
naar het slachthok. De goede en eerlijke fok-:
leer is bang om zijn bezigheid te schaden
door iets aan te bevelen wat niet zal beant
woorden. Alleen beunhazen durven zulks te
doen.
Is dan eenmaal uw toom samengestel^-
vraag dan verder raad. Dit kost niets. De
verkooper weet wat hij u verkocht heeft en:
daar hij zijne dieren ,,van top tot teen" kent,
raad ik u aan om zijn instructies te volgen.
Niets is een fokker aangenamer dan van u te
hooren als gij succes hebt met uw toom. Dit
is zijn beste advertentie! Het is volstrekt niet
noodig altijd het duurste te koopen, maar zie
ook niet op een paar stuivers, als de same»
stelling goed is.
Ik beschouw het als een grove fout alsp
„beginners" van jaar tot jaar rondgaan om
„nieuw bloed" in te voeren door aankoop of
ruiling van hanen. Hiermede behaajt men
niets en bederft men veel.
Als gij eenmaal begonnen zijt met dieren
van een fokker, die, zooals reeds gezegd, zijn
eigen fokker zoo goed kent, ga dan, als gij
meent een of ander zwak puntje ontdekt te
hebben, naar den fokker terug en krijg een
andere haan van hetzelfde bloed om hierin
verbetering te brengen. Nog eens, hoe beter
uw haan is, zooveel beter zal uw resultaat
zijn. Een slechte haan bij goede henneq
brengt teleurstelling. ,.g
Nieuwsgierige klelue jongen; Pappie, wanneer eindigt de
'aoiuertiidjj .^London Opirii n)
VacferiyEe ou'de heer: Wel mels'Je-lief, en wal gs
je nu doen wanneer je een groote dame gewordea
bent, zooals je moeder?
Modern kindi Dieet houden, natuurlijk!
^(London Opinion}'
De kleine dames: -- Juffronw Smith' Eva m*n gedachi r
zijn al langen tijd door een. groot onderwsrp in best,
■genomen. (Humor.,,
R'-delaar: Meneer, ik heb in geen dagen een
-hoorlijk maal gehad.
idplaats-bezoeker: Groote hemel, logeer je ooh
in ons pension? (Punch)
OnverstoorbaaT picknicker: Neem me niet kwalp, mag ac
mt£9Sj§ ffia%.h£bjjeni t (Punch),
Roe kwamen ze er toe om t* trouwen?
i Wel, ze waren twee jaar geSngageerd gewees,
en ik veronderstel dat ze er genoeg van kregen om
S4tt.it 0f«?«O
