Alkmaarsche Courant
Par^sohe CaaserieSn.
Scbaakrabrleb.
M 9 m
mH
mm .MB
m 1
W m
111 i
Damrnbrteb. 11
a a m 1
fi~"W to
Zaterdag 20 September.
Alkmaarsche
Huishoud- en IndnstrieschooL
In en om de hooidstad.
0
1924.
Honderd Zes en Twintigsfe Jaargang.
ZIJ, DIE ZICH MET 1 OCTOBER AS.
OP DIE BLAD ABONNEEREN, ONT-
VANGEN DE TOT DIEN DATUM VER-
SCHIJNENDE NUMMERS FRANCO
EN GRATIS.
7 DE DIRECT IE.
Dins (lag 23 en Woensdag 24 Septembor
24 uur Iaatste aangiften voor de Cur-
sussen in Koken, Knippen, Linnen- en
Costuumnaaien en de opleiding akte Nuttig
Handwcrken.
De Directrice, J. P. BEUMER.
TOELATING VAN LEERLINGEN
TOT MET
OPENBAAR VERVOLGONDERWIJS.
BURGEMEESTER en WETHOUDERS
van ALKMAAR brengen ter kennis van be-
langhebbenden, dat de INSCHRIJVING van
LEERLINGEN voor den cursus van OPEN
BAAR VERVOLGONDERWIJS, welke begin
OCTOBER a s aanvangt, alsnog kan plaats
hebben op MAANDAG 22 SEPTEMBER
a.s., des avorads van 7 tot 8 uur, in een der
lokalen van het Stadhuis.
De cursus omvat de gewone vakken lager
onderwijs en kan, zoo daaraan behoefte blij.kt
te bestaan, worden uitgebreid met een of meer
ander vakken, waaronder de Fransche, Duit-
sche en Engelsche taal,
Overlegging van het vaccinatiebewijs is
vereischt.
Alkmaar, 17 September 1924
Burgemeester cm Wethouders voornoemd,
WENDELAAR, Burgemeester.
A. KOELMA, Secretaris.
EMIGRATIE NAAR CANADA.
Personen, die naar Canada zouden wen-
schen te emigreeren en niet genoegzaam ge-
foed zijn om de overtochtskosten te betalen,
unrnen zich om inlichtingen betreffende de
mogelijkheid van emigratie wenden tot de
alhier bestaande plaatselijke commissie voor
de emigratie, wier secretaris zitting houdt in
het gebouw van den Dienst der Arbeidsbe-
middeling aan de Doelenstraat, alhier, op
alle werkdagen van des voorm. 10 tot 12
uur.
Alkmaar 19 September 1924.
Burgemeester en Wethouders van Alkmaar,
WENDELAAR, Voorzifter.
A. KOELMA, Secretaris.
XCVI.
Van een nieuwe haven en een nieuwe kerk.
Het namiddagbezoek, hetwelk op Zater-
dag der vorige week door de Landsvorstinne
aan de hoofdstad van Haar rijk werd ge-
bracht, was zeker van groote beteekenis, om
dat de Koningin op dien dag wijding gaf
aan drie belangrijke gebeurtenissen. Een
daarvan was een buitengewone oefening van
ons brandweercorps, op het IJsclub-terrein
achter het Rijksmuseum, waarbij een merk-
waardige kijk werd gegeven op hetgeen de
Amsterdamsche brandweer vermag te doen
ik ga daar verder niet op in, omdat ieder
couranten-lezer in Nederland dienaangaande
de vorige week in tal van bijzonderhedeu
werd ingelicht.
De beide andere gebeurtenissen, waarvan
Koningin Wilhelmina getuige was, n.l. het
toelaten van het1 Noordzce-kanaal-water tot de
geweldige put, die later, als Coenhaven dienst
zal doen, en het in gebruik nemen der B'ethle-
hemskerk, de nieuwe plaats voor de gods-
dienstoefeningen der leden der Ned. Herv.
Gemeente, verrezen aan het Zwanenplein,
aan gene zijde van het I J, geven mij aanlei-
ding een en ander neer te schrijven in ver-
band met de geweldige uitbreiding van het
Amsterdam van onzen tijd als handels- en
als woonstad.
Vermoedelijk zullen velen bewoners onzer
provincie-plaatsen, die Amsterdam niet in
alle bijzonderheden kennen en misschien
zelfs sommige Amsterdammers, bijaldien zij
de plattegrond der hoofdstad niet voor zich
hebben die Coenhaven gezocht hebben in
het oostelijk deel der stad; in dat gedeelte van
.Amsterdam's watergebied, waar zich de mees-
te handelsinrichtingen bevinden. Onbegrijpe-
lijk is dit niet, omdat gedurende jaren, eeu-
<ven kan men wel zeggen, het havegebied
steeds aan den oostkant der stad was. Het
scheepvaartgebied bevond zich in den tijd der
Oost-Indische Compagnie veel verder land-
waarts in dan nu het geval is en de Schrei-
erstoren. thans nog staande aan de Prins
Hendrikkadfe, is een overgebleven herinnering
aan de pick waar het scheepvolk aan boord
ging en waar de achterblijvende vrouwen,
moeders, geliefden van Janmaat hun tranen
schreiden bij het afscheid van den man, die in
een „Oostinjevaarder" der 16e eeuw het
waagstuk aandurfde Holland's vlag te gaan
toonen in verre, verre landen. Later zijn,
steeds aan den Oostkant- ontstaan 's lands
scheepvaartwerven voor den bouw en inrich-
ting der schepen van de Admiraliteit en heeft
men gekregen de werven op Kattenburg, waar
o.a. Czaar Peter werkte de Czaar Peter-
straat op Kattenburg herinnert nog aan den
Russischen vorst en1 weer later is ontstaan
het Oosterdok, zijn gevormd de Stations-ei-
landen en verrezen in dat gedeelte hetwelk de
'Amsterdammers van de Iaatste helft der vo
rige eeuw de Riethaven noemden, de etablisse-
menten der stoomvaartmaatschappii ,,Nedet-
land", die naar dienst, toen het Noordzee-
Kanaal voltooid was, van Nieuwediep naar
Amsterdam verlegde. En sedert dien tijd is
het steeds „crescendo" gegaan. Meerdere
stoomvaartmaatschappijen cntstonden; Han
dels-, Erts- en Java-kaden werden gebouwd;
grootsche veem-pakhuizen en andere handels-
gebouwen verrezen, alles in het Oosten der
stad, zulks natuurlijk vooral, omdat de nieu
we spoorwegverblndingen het in de hand
werkten. En het westelijk water was van min
der beteekenis. Niet dat de waarde van de in
het westen aangelegde houthaven en petro-
leumhaven, nodi die van de graansMo s al-
daar, ook maar in't minst mag worden on-
derschat, doch alweer, de spoorweg-situatie
leende zich daar nu eenmaal niet voor haven-
bouw voor de groote vaart.
In de latere jaren is te dien aanzien ontzag-
lijk veel veranderd. Men is met het toenemen
van Amsterdam's handel en scheepvaart en
met de uitbreiding van het spoorwegterrein,
ook den blik naar het westen gaan richten.
Wel is waar hebben de oorlogsjaren en de
daarop gevolgde jaren van terugslag veel
vertraging gebracht, d'och stil gezeten heeft
men niet. Eerst zijn de viaducten aan weers-
kanten van het Centraal Station, die beden-
kelijk verzwakt schenen oudere Amster
dammers herinneren zich nog zeer goed die,
voor den leek angstwekkende scheuren, in het
westelijk viaduct vooral, en de steeds in sclie-
ver houding gekomen leeuwen, die dat via
duct bij het toen bekende Zincken-cafe
„kroonden" vernieuwd; toen is gekomen
die technisch merkwaardige verbreeding van
de spoorbanen over de viaducten in het wes
ten der stad en de vergrooting van het Cen
traal Station met de nieuwe perrons en schit-
terende reusachtige overkapping, alles nieu
we bewijzen van de beteekenis der Nederland-
sche ingenieurs-bekwaamheden. En nu de eer-
ste hand'eling, die leiden zal tot het in ge
bruik nemen van een nieuw havengebied in
het westen; het sein, een week geleden door
de Koningin gegeven om het water toe te la-
ten tot het havenbassin der Coenhaven. Wan-
neer de vereischte uitbaggering zql hebben
plaats gehad; de Kaden met al hetgeen er
noodig zal zijn om de schepen naar eisch te
ontvangen, zullen zijn voltooid, zal Amster
dam beschikken over 1500 meer kadelengte
voor zeeschepen en 700 meter voor binnen-
schepen en tegen dat het zoo ver is, mag ge-
hoopt worden, dat de wereld-toestanden zich
weder aanmerkelijk verbeterd zullen hebben
en de toenemende bloei van Amsterdam's han
del deze nieuwe haven ten voile zal kunnen
wettigen.
Naar oosf, naar west, naar alle hemel-
streken is de uitbreiding der stad aan Amstel
en IJ in de Iaatste halve eeuw op merkwaar
dige wijze voortgegaan. Noordwaarts, aan
de overzijde van het IJ, waar in de latere ja
ren een geheel nieuw stadskwartier is verre
zen, met allerlei instellingen van handel en
nijverheid, wat met zich heeft gebracht een
steeds toenemend verkeer van voertuigen en
passagiers over de wateren, waarover de pon-
ten elk jaar meer ontoereikend worden. Een
kwarteeuw geleden had men van de Ruyter-
kade voor „Zincken" de kettingboot, die als
gemeen te-o ve rh a a 1 dienst deed, later kwam er
een tweede bij. Feitelijk was het verkeer toen
niet veel beduidend 's zomers waren de
ponten bij mooi weer vol van degenen, die
verpoozing gingen zoeken in het toen daar
bekende Tolhuis van den heer Mol, waar on-
der het geboomte jong en oud Amsterdam ge-
noot en waar men soms zijn wandelingen uit-
strekte ook buiten dien Toihuistuin, in de z.g.
Vogelwijk. Het scheenof die kant van het IJ
nooit een toekomst zou hebben van beteekenis;
er waren er, die toen lachten over het denk-
beeld, om daar de nijverheidsstad van Am
sterdam te doen verrijzen. ,,'t Kon immers
nooit wat worden zoolang men op overhaal-
ponten was aangewezen, en een brug, wel,
die zou daar immers te eeuwigen dage on-
mogelijk zijn vanwege het verzet der groote
scheepvaart; de zeeschepen moesten steeds
oostwaarts op naar de handelskaden".
Zeker, de meeste schepen moeten nog steeds
oostwaarts op; de ponten varen nog, en hun
aantal is toegenomen op verschillende plaat-
sen; de geneugten van Mol's Tolhuis be
staan niet meer, maar het verkeer over het IJ
is reusachtig gestegen, omdat zich, den pes-
simisten ten spijt, belangrijke nijverheidsoi-
dernemingen gevestigd hebben aan genen
kant van het water. De brug is er nog niet; de
„overhaaldienst" der gemeente eischt schat-
ten gelds en de stedelijke kas komt er duizen-
den en duizenden de ontwerp-begrooting
voor 1925 spreekt van 779.000 op te kort
en de vraag hoe de oververbinding radicaal
verbeterd moet worden is nog steeds aan de
orde. Er zijn er die meenen, dat die geheele
overhaal-dienst vrij behoort te wezen; was er
en brug, er zou toch zeker geen sterveling
over denken, alsdan van voertuigen en voet-
gangers bruggegeld te vorderen maar van
die vrijheid zal wel niets komen, zoolang elke
cent voor de gemeentekas van beteekenis is.
Een tunnel dan inderdaad een onmogelijk-
heid schijnt het niet meer te zijn, de plannen
liggen er#ten stadhuize voor, doch tusschen
plannen hebben en plannen uitvoeren, ligt
vermoedelijk nog een groote „ruimte".
Toch, niettegenstaande de altijd nog onvol-
maakte verbinding tusschen het eigenlijk Am
sterdam aan dezen kant en de Amsterdam
sche „oude" en onlangs geannexeerde ge-
bieden benoorden het I J, is de Vogelwijk ver
anderd in een nieuw stadsgedeelte en het is
daar, dat de Ned. Herv. Kerk is verrezen, die
in tegenwoordigheid van de Koningin en
Haar Gemaal de vorige week is ingewijd. De
behoefte aan een kerkgebouw daar ter plaat-
se bewijst reeds genoeg van hoe groote be
teekenis deze wijk van de hoofdstad gewor-
den is. De verschillende wijken, die allengs
buiten de vroegere singels van Amsterdam
ontstaan zijn, hebben door de namen, die men
er aan de straten en pleinen gaf, alien een
algemeene benaming gekregen wij hebben,
om er maar een paar te noemen, een Archi-
pel-buurt, een Transvaal-buurt, een schilder-
buurt, een staatslieden-buurt, enz. enz., en al
die buurten hebben eigenlijk alien hun eigen-
aardjg „cachet", ik zal er in een mijner vol-
gende causerieen eens wat meer van vertel-
len. Voor ditmaal alleen, dat men zeer te-
recht de straten in dien ouden Vogelwijk
naar vogels genoemd heeft men heeft er
een Zwanenplein, een Ganzeweg, een Mee-
zenweg, een Havikstraat enz. en het is wel
eigenaardig, dat feitelijk alleen dit stadsdee!
van het nieuwste Amsterdam straatnamen
heeft gekregen, die geheel in overeenstem-
ming zijn met den ouden naam, waarpnder
deze terreinen bij de Amsterdammers steeds
bekend waren geweest de Vogelwijk is Vo
gelwijk gebleven, zij- het dan ook in gansch
andere gedaante dan voor jaren her. De „vo-
gels", die er nu „genesteld" zijn, moeten
nog steeds over het water varen, willen zij
aan dezear kant kunnen komen; wanneer zij
dien zullen kunnen bereiken onder den IJ-bo-
dem door is vooralsnog nog een groot vraag-
teeken.
SINI SANA.
HET GEHEIMZINNIGE PARELSNDER.
(Nadi-uk vurboden).
Parijs, 14 September.
Pariji9 heeft weer eens een parel-cotlier-ge-
schiedenis. Maar deze overtreft alle andere,
en wel omdat de waarde van het verdwenen
(ik zeg niet: gestoleu) sieraad alle records
slaat en ook wijl de wijze van verdwijnen
buitengewoon mysterious is. De politie, die
zich met het opsporen bezighoudt, doe-t well
even geheimzinnig; gaat zelfs zoover 0m1 den
naam van het slaohtcffer: Savell, te veran-
deren in miss Edith Smith uit New-York. Het
verdwenen snoer heeft dan ook altijd vol-
gens Mrs. Savelleen waarde van vijf milL
hoen francs.
Mrs. Savell was eenige weken geleden in
Parijs gearriveend en had haar imtrek geno-
men in een pension bij de place de l'Etoile,
waar ze 200 frs. per dag voor haar katner be-
taalde. Bepaald rustig en geregeld was het
leven der Amerikaansche niet. Zc frequen-
teerde al die plaatsen en gelegenheden waar
de „haute noce" zich vertoont, en soms ver-
scheen ze gedhrende twee dagen niet in haar
pension.
Mrs. Savell had de goede gewoonte om al
haar bijoux 's nachts onder haar hcofdkus-
sen te bergen, dus ook het bewucte collier.
Alleen eenvoudige menschen kunnen zich de
luxe veroorloven niet op steenen te slapen.
Op den bewusten dag was zij vroeg thuisge-
komen. Den wlgenden morgen had zij zich
gebaad, en toen ze naar haar-juvveelen zocht
ontdekte ze dat het bostbare halssnoer was
verdwenen. De deuren waren gesloten; het
personeel staat boven verdenking... en meneer
de commissaris moet nu maar uitzoeken.
De commissaris twijfelt of er wel van dief-
sial sprake is. Ja, bij moet zelfs eraan twijfe-
len of er ooit een collier van vijf millioen frs.
aan Mrs. Savell heeft toebehoord. Een col
lier van die waarde kan slechts aan 'n milli-
ardair toehehooren, maar in het adresboek
van de milliardairs noch in een of andere
„Bottin Mondain" kontt de naam van de
schoone New-Yorksche voor. Ten tweede zou
bij alle juweliers het bejstaan van zoo'n kost-
baar sieraad bekend zijn. Men weet precies
waar zich de zeldzame steenen en paarlen
bevinden. Maar geen had er ooit van dit col
lier gehoord. Ten derde beweerde Mrs. Sa-
sell nog voor enkele millioenen aan andere
bijoux te bezitten, terwijl de beele cbllectie
welke de „dieven" hebben achiergeiaten hoog-
stens op enkele tuinduizenden francs wordt
geschat. En waarom, zoo vraagt men zich
af, hebben deze hoogst handige dieven alleen
het parelsnoer gestolen en niet de overige
sieraden?
Indien er ooit in een zaak van overdrij-
ving sprake is, dan zeker wel in deze. Een
Amerikaansch journalist heeft zelfs aan zijn
blad geseind, dat het collier een waarde van
vijf millioen... dollars heeft. Het personeel
van het pension verklaart nimrner Mrs. Sa
vell met een collier getooid te hebben gezien.
De Amerikaansche vrienden van het slacht-
offer legden een dergelijke vciklaring af.
Mrs. Margarethe Savell is de dochter van
een gevluchten /Hongaarschen officier: Alex
ander von Braun en Edowan Moskovict uit
Syrakuse. Ze trouwde met den Amerikaan
Savell, omtrent wiens persoon of hoedanig-
heid1 niets bekend is. Ze verklaarde naar
Europa te zijn gekomen om, na een verblijf
van zes maanden hier, te kunnen seheiden
van haar ecMgenoot... maar de Amerikaan
sche legatie maakt in een communique aan
de pers bekend, dat dat maar een praatje is.
Allemaal tegenstrijdige berichten. En het
vreemdste is nog, dat Mrs. Savell, die eerst
beweerde dat ze er zeker van was het sieraad
enddr haar hoofdkussen te hebben verbor-
gen, thans de mogelijkheid openilaat het te
hebben verloren in de taxi die haar den vo-
rigen avond naar huis had' gebracht.
Heel een leger journalisten zoowel van de
Fransche als de buitenlandsche pers, is erop
uit getrokken om meer te weten te komen over
deze geheimzinnige geschiedenis. Overal
krijgt ge echter ten antwioord1, dat men niets
weet of.... niets mag zeggen. De dame heeft
zoo hoog opgegeven van haar connecties en
relaties met allerlei vooraanstaande perso
nen in allerlei kringen, dat men liever geen
ruchtbaarheid aan de zaak wil geven. Weer
eigenaardig is het, dat de Amerikaansche, in
strijd met de politie-verordening... vergeten
had zich als vreemdelinge aan te melden. De
inspecteurs, met de opsporing van het col
lier belast, hebben zich dan ook onder de
bedrijven door ermede belast om haar voor
deze nalatigheid een Mein proces-verbaaltje op
te maken. Misschien zullen de milliarden en
de invloedrijfce kenndssen haar over deze
moeilijikheid been helper. De Amerikaansche
zdf blijft natuurlijk onzichtbaar. Ze is zelfs
uit het pension gefrokken en heeft elders haar
intrek genomen om door geen nieuwsgierige
kranten-menschen te worden lastiggevallen.
Wel heeft ze aan den commissaris toestem-
ming gegeven om ruchtbaarheid aan de zaak
te geven, doch... dat versterkt slechhs in de
meening dat er nooit een collier van1 vijf mil
lioen in haar bezit is geweest.
Het zich een1 pard-collier laten ontstden1 is
een rage geworden in Parijs. Geen actrice
van naam, geen beroepsscboonheid of dame
,sur le retour", die zich niet eens een paarlen-
halssnoer liet ontfutselen. Een paar dagen
hcort men dan over niets anders spreken, ver-
schijnen portretten van het slachtoffer in alle
ochtend- en avond-edities, en daarop gaat
het heele zaakje de doofpot in, verneemt men
niet meer of het sieraad teruggevonden is,
ofwel dat de recherche er achter gekomen is
dat de geschiedenis op een mystificatie be-
rustte.
Waar dergelijke mystificaties ongestraft
blijven en een even kostelooze als kostelijk
reclame opleveren voor de vrouw, die han-
dig gebruik ervan te maken weet, zou men
zich kunnen afvragen of de schoone Ameri
kaansche, toen ze van deze „mode" hoorde,
niet de handjes in elkaar gestagen heeft,
„4iow nice" gemompeld en besiotcn heeft om
ook op haar beurt het drama eens te ensce-
neeren. Wanneer men een flinke bocte zou
eischen van ieder die zonder grond de politie
mobiliseert zooals iemand die noodeloos
de brandweer alarrneert beboet1 wordt
dan zouden er zeker heel wat minder parel-
coltiers verdwijnen.
Mrs. Savell, gesteld dat ze werfalijk milli-
ardairsche is, heeft geen behoefte aan recla
me. Milliardairs-vrouwen 'afficheeren zich
over het algemeen genoeg door het simpele
feft dat ze aan het Koofd van zulK cdni fc¥-
tuin staan. Doch wat een magnifieke reclame
voor het pension (ad 200 frs. per dag),, waar
Mrs. Savell „bestolen" is. Heeft de maitre-
cFhotel niet, met een schamper glimiachje,
tegen de verzamelde journalisten verklaard
„Ach, mijne heeren, wij zien hier zooveel
colliers, dat we geen acht hebben gestagen
op het kettinkje van Mrs. Savell."
Ik mag niet insinueeren, maar als het blijkt
en alles wijst erop dat die hcele ge
schiedenis fantaisie tot moeder en reclauie-
zucht tot vader had, dan zou 't aanbeveling
verdienen dat pension mede aansprakelijk te
stellen voor de noodelooze emotie. Een huis
waar een collier van vijf millioen onopge-
mcrki blijft, dat is niet een adres waar fat-
soenlijke mensdhen hun intrek kunnen nemen.
Zoo'n huis mcest de oolitie maar liever slui-
ten
LEO FAUST.
Eindspel no. 26.
Zwart: N. N.
e4
Pc3
f4
ef4
Pg3.
Pf3
abedefgh
Wit: Niemzowitsch.
Wit aan zet en geeft in weinig zetten mat!
Baginnen met 1 Ta7. Ka7.
't Eindspel is moeielijk. Men wordt ver-
zocht hierop eens etra zijn krachten te be-
proeven.
Weener partjj.
Gespeeld in D. D. (d. w. z. „Discendo
Discimus") te 's-Gravenhage tusschen
Wit: R. J. Loman. Zw.: I. W. te Kolste.
e5.
Pf6.
d5! 't Beste antwooro.
Pe4. Dreigt 5Dh4f 6 g3
7. Pf3 Dh5.
Pc6. Waarom niet liever 5
Le7 om schaak te geven op h4? Zwart
kan dan rocheeren.
Lb5 Lg4 heeft weinig beteekenis nu
Pc6 gepend is en Wit rocheeren kan.
0—0 af) dwingt tot afruil op c6.
Lc6 bc6:
Del. Dit belet 9 d4 en na 9
Lf3. 10. Tf3 Lc5. 11. Khl is nu ook
Pf2f onmogelijk.
Lf3: t
Pc3:
Lc5t
0—0. I
De7.
Lg5! Nu moet de Dame van 'die diago-
naal af.
De6.
Lf6! g 6.
Dg5. Om Dh6 en Dg7 te kunnen spe-
len.
Tfe8. Om door Lf8 de Dame
van h6 te verjagen.
Th3 Lf8.
Tafl Tb8? Zwart is volmaakt mach-
teloos.
Th7fH Kh7 gedwongen anders volgt
mat.
Tf4 Lg7.
Th4f. I<h8.
Lg7Na I<g7 volgi mat.
f5.
Lf-6.Zwart geeft op. Hij loopt mat
Opl. Eindspel 25.
1. Tfel Lc2:
Tf7: Kf7:
Te7! Ke7:
Dg7f Ke8.
Dg8f Ke7.
Lh4f Kd7.
Df7 mat.
1.
2.
3.
4.
5.
9.
9.
10.
11.
12.
13.
14.
14.
15.
16.
16.
17.
18.
19.
20.
21.
22.
22.
23.
Tf3
dc3:
Khl1
Dg3
2.
3.
4.
5.
6.
7.
wm:
m wm
b c d e f g h
De schaakclub V. V. V. alhier is op Maan-
dag 15 Sept. j.l. zijn tweeden wedstrijd om
den zilveren beker begonnen. Wie de win-
naar van't vorig jaar is, is nog niet bekend.
Er zijn 14 dteelnemers. In een der partijen
ontstond de bovenstaande stelling. Zwart
speellde 1 Pf3Met de dreiging Pd2
om de witte Dame te winnen. 't Voordeel is
dat't witte paard verloren gaat. Maar zwart
had in 3 zetten mat kunnen aankondigen.
Hoe?,
Probleem No. 20
van C. Schlechter.
Bottger. T
Wit: Ka6 Dal Pb5 La3 pi dO e2 en f4.
Zwart: Kd5 pi d7 en f5. u r uf I
1. Dg7 2. Dg8 (f7), (Ui
1.2. Dd4+ r j f
1. 2. og2± v-yv,1
1.2. Pc7±. 1 Mk.1 kK
Op 't eerste gezicht schijnen meer velden
van den langen diagonaal een plaats voor
de Dame te bieden. De Iaatste variant be
wijst bet tegendeel: voor de bezetting vac
f7 is hier Dg7 noodig. Een aardige tempt'
2 zet. Natuurlijk, waar alleen Koningszet-
ten kunnen verwacht worcten, kan van een
dreiging geen sprake zijn.
Ter oplossing: Wit: I<e4 Dg4 Tc8 Pd5. 1
No. 21. Zwart: Kd6 pi g5 (2-zet. S. Loyd)
Oplossingen van Nrs. 20 en 21 voor
Woensdag 1 Oct. a.s. 1
Aan de Dammers! A.
Met dank voor de ontvangen oplossingen
van probleem No. 825, dat zeer moeilijk was,
hetgeen de bekende problemist en oplosser
J. Noome Mz. uit Purmerend gaarne toegaf.
Stand-:
Zwart: 9 scltijven op 1, 3, 10, 14, 20, 25,
27, 31, 32 en dam op 4.
Wit: 12 schijven op 11, 13, 16/1'9, 23, 34,
35, 38, 42, 47
Oplossing:
1. 11—7 1. 1:21
2. 16—11! 2. 32:43
3. 13— 8 3. 4 6
4. 23—18!! 4. 3:23 of 14:12
5. 19 :17 of 8 :28 (4 sch.) 5. 6:30
6. 35 4
Het kleine eindspel is altijd gewonnen.
Speeli zw. 25—30 en 3034, dan slaat wit
eerst 4 31 en speelt daarna 31—22, bezet
ruit 50 en brengt schijf 47 op.
Goede oplossicigen ontvingen wij van de
heeren: W. Blokdijk, C Betlem, G. J. C. De-
nijs. P. Dekker, D. Gerling, G. j. v. d. Ploeg,
A. List, alien te Alkmaar, J. Noome Mz.
Purmerend.
De heer G. Pors te Dordrecht speelde in
den volgenden stand:
a b e d e f
Wti geeft in 2 zetten mat.
Oplossing probleem No, 16 van F. B, H.
Zwart 12 schijven op 3, 6, 7, 9/14, 18, 24,
25.
Wit: 12 schijven op 27, 28, 31, 33, 34, 36,
38, 41/44, 48.
2721 en toen zijn tegenstander 1116
liet volgen, was hij verloren door 3329
(24 22) 42—37(16 27) 34—30 (25 34)
43—39 (34 32) 37 19 (14 :23) en 31 15!!
COMBINATIE.
Een origineele Turksche slag van den heer
Kleute is zeker de moeite van het naspelen
altijd waard.
Wm Wm. Wm
I 0A S «j®i
Zwart: 12 schijven op 1, 4, 6/9, 14, 19, 20,
23, 24, 36 en dam 00 13. j
Wit: 13 schijven"op 17, 22, 25, 27, 32/35,'
38, 41, 44, 45, 47. i
Door 2721 wordt eerst de dam van 13
naar 16 gebracht, daarna komt de zwarte
schijf 24 op 35 door 3530. J:
Nu geeft wit zwart een tweeddn dam door
4742. Vervolgens komt 32—28 De zwarte
dam slaat 3 schijven naar 29 en de witte'
schijf 33 slaat er vier naar 11. Dam 47 slaat
naar 22, waarna 17 10, 25 3 eo, 3 26 de
zaak besluiten. -
Ter oplossing voor deze week
PROBLEEM No. 826
van P. LEYGUES, Rouaan.
Zwart: 15 schijven op 1, 6, 7, 8, 10, 13,
18, 19, 20, 23, 24, 29, 30, 34, 36.
Wit: 13 schijven op 16, 17, 27, 28, 31, 32,
33, 37, 38, 42, 45, 47, 48.
Een fraaie 10 zetten diepe ontleding brengt
hier de overwinning aan wit.
Oplossingen voor ol op 24 September, Bu
reau van dit Blad.
Gemengd nieuws
DE NIEUW-MALTHUSIAANSCHE
BOND.
De R.-K. Artsenvereeniging heeft onlangs
medegedeeld, dat de goedkeuring van de sta-
tuten van den Nieuw-Malthusiaanschen Bend
niet zal worden hernieuwd
Naar wnj vernemen, zegt de N. Rott. Crt.,
is in deze nog geen bcsluit genomen. Opge-
merkt zij intusschen, dat het hier eigenlijk
niet gaat am een hemieuwing, aangezien de
Bond den tijd tot aanvx*aag daarvoor heeft
laten verstrijken. De Bond verkeert dus in
het geval van een pas opgericht lichaam, dat
voor het eerst de koninldijke goedkeuring op
de statuten vraag
r
HO. 223
l&ZZuA
6.
7.
8.
4////S/S/
'"AF?"-
77777/A
W//////Z,
k
