Alkmaarsche Gnu rant
De Kluizenaar van Far-End
FEUILLETON.
Modepraatjes van een Parisienne.
Voor do bulsvronw
N.V. Osek- m !'sn-
ij vsorh.
Herms. Cosier Zi>.
Zaterdag 20 September
Geneeskundige brieven.
BuiteMland.
No. S2S 1924
Honderd Zes en Twlnflgsle Jaargang,
LIX.
De zaak Sturkop.
Dr. Sturkop is een geneesheer te Amster
dam, aan wien de controle is cpgedragen over
het personeel der posterijen en telegrafie, dat
wegens ziekte verhinderd is, zijn werkzaam-
heden te verrichten. Van dc zijde van dit per
soneel werden klacihten vernomen over het
optreden van dr. Sturkop, eerst sporadisch,
daarna in steeds tcenemende mate, zoo zelfs
dat van een campagne tegen dezen arts
mocht worden gesproken, hetgeen het duide-
lijkst bleek uit de vorming van een comite van
actie uit de klagers. De kwestie nam een zoo-
danigen omvang aan, dat ten slotte door den
Minister van Waterstaat een commissie van
drie geneeskundigen werd benoemd, door
welke commissie een rapport werd uitge-
bracht. Dat is in het kort „de zaak Stur
kop."
Wanneer zij uitsluitend den persoon van
dien arts betrof, zou het hier niet de plaats
zijn, er over te spreken. Maar vooral na het
verschijnen van het rapport der commissie
blijkt het met zekerheid, dat de beteekenis de-
zer zaak van veel wijdere strekking is. Zij
raakt behalve het vraagsluk der geneeskundi-
ge controle ook dat der medische rechtspraak.
Uit hetgeen thans bekend is geworden en
als vaststaande mag worden aangenomen,
blijkt dat bij de gcnoemde dienstvakken een
schromelijk misbruik werd gemaakt van het
zoogenaamdc ziekteverlof. Voor allerlei kleine
afwijkingen, soms zelfs zonder dat deze er
waren, werd de dienst gestaakt en in geval
len van werkelijke ziekte werd de ocod-ige
staking onnoodig lang gerckt. Zonder twijfel
was dit euvel bekend of werd althans ver-
moed en hield de aanstelling van een con-
troleerend geneesheer verband met den
wensch om er een eirtd aan te maken. Deze
wensch is in vervuiling gegaan. Het ziekte
cijfer is van 9 tot 2 terug gebracht en sedeit
drie jaar op die hoogte gebleven. Dit betee-
kent voor de uitgaven voor den dienst een be-
sparing van toonen gouds. Geen wonder
echter dat de ambtenaren, die langzamer-
hand aan dit misbruik gewend geraakt waren
(men beweert zelfs dat sommige regelmatig
op die manier hun vacantie wisten te verlen-
gen), er minder mee ingenomen waren.
De gevoerde campagne is dan ook alles-
zins verklaarbaar, al is zij, vooral door de
wijze, waarop zij gevoerd werd, niet van een
zekere vrijmoedigheid vrij te pleiten. Het is
toch moeilijk aan te nemen, dat de organisa-
toren van dien strijd zelf onkundig waren van
de ergerlijke misstanden, die nu zoo duide
lijk aan het licht zijn gekomen. Daartegen-
over is van hetgeen aan Dr. Sturkop ten laste
werd gelegd, niet vee'l overgebleven. Zonder
fouten was diens werk niet Dat kon trouwens
niet anders verwacht worden. Ceen mer.sch is
volmaakt en ieder diet op zijn beurt wel eens
iets, dat beter anders gedaan ware. Maar bet
zondenregister van Dr. Sturkop is zoo, dat
menigeen het hem benijden zal. Het comite
had op a lie mogelijke manieren getracht,
Madden tegen hem te verzamelen. De pa-
tienten, die hem bezochten, hadden reeds een
formulier in den zak om al zijn tekortkomin-
gen op te teekenen. Nu is gebleken, dat in
twintig gevallen inderdaad een andere han-
dd wijze dan Dr. Sturkop had gevolgd, te
verkiezen ware geweest. In geen van die ge
vallen kon echter voor den patient eenig na-
deel daaruit voortvloeien. Wanneer men nu
weet, dat die twintig gevallen zijn uitge-
zocht bij een geheel van twintig-duizend con-
troles, dan is het fouten-percentage, gelet op
's menschen feilbaartieid, zeker opvallend ge-
ring. De beklaagde komt er best af, en wat
hem betreft, kan de zaak dus als naar wensch
geeindigd worden beschouwd.
Wat de zaak echter in het algemeen belang-
rijk maakt, is in de eerste plaats de gebleken
medische controle in alle gevallen, waarbij
de ziekte van den patient financieele gevol-
gen voor derden heeft. Hoe jammer het ook
is, wij moeten wel tot de conclusie komen, dat
het publiek als geheel niet hoog genoeg staat,
om het in dit opzicht volkomen te mogen ver-
trouwen. En daar moet dadelijk op volgen, dat
de huisartsen evenmin vrij uitgaan. Zonder
hun bereidwil'ligheid om ziektebriefjes af te
geven, zou toch een zoo ergerlijke corruptie,
als waarvan deze zaak het bewijs levert, niet
wel mogelijk zijn. Dat juist bij hefc personeel
der posterijen en telegrafie zulke bijzonder
ongunstige verhoudingen zouden bestaan, is
niet waarschijnlijk. Wat hier voor geldt, mag
zonder bezwaar op het ge'heeile publiek wor
den overgebracht. Trouwens, bij andere dien-
sten, de spoorwegem bijv. en ook op het ge-
bied der sociale verzekering, worden overeen-
komstige ervaringen opgedaan.
Nu moet het oovenstaande niet als een al
te krasse beschuldiging aan het adres van
iedereen worden beschouwd. In vele geval
len is het begrijpelijk dat iemand na onge-
steldheid uit angst, onwetendheid of voor-
zichtigheid nog wat langer van zijn werk wil
blijven. De juiste beoordeeling is dikwijls wen-
kelijk lastig. En van den huisarts is hefc even-
zeer begrijpelijk, dat hij uit meegaandheid,
gemakzucht of ook door onbekendheid met
de eischen van het werk van zijn patient, er
wel eens wat al te gemakkelijk toe overgaat
om nog een attest van ongeschiktheid af te
geven, Voor alle partijen is het daarom ver-
kieselijk dat de beslisisng ligt in handen van
een afzonderlijken beoordeelaar, die de be-
langen van den patient natuurlijk nimmer uit
het oog mag verliezen maar tevens rekening
houdt met het belang van den dienst. Vooral
voor den huisarts moet het ook een vcordeel
zijn, dat hij op deze wijze bevrijd blijft van
anders onvermijdelijke conflicten met zijn
patient, terwijil hij toch steeds alle -gelegen-
heid heeft, om zooveel ncodig, de belangen
van zijn patient tegenover den controleeren-
den arts te behartigen.
Zoo is uit deze zaak weer duidelijk geble
ken, dat er twee groote groepen van patien-
ten onderscheiden moeten worden, de eene die,
om het eens plat uit te drukken, voor eigen
rekening ziek is en dus zelf zoo veel mogelijk
zal medewerken, om zijn werk tc hervatten
om de onkosten der ziekte niet nog meer te
vergrooten en de tweede, waarbij een langer
ziekteverlof geen enkel nadeel cplevert, doch
integendeel dikwijls een aangename zijde
heeft.
Vroeger bestond deze tweede groep niet,
of was in elk geval zeer fclein, zoodat de huis
arts er geen rekening mede behoefde te hou-
den. Met het ontstaan en aangroeien der
tweede groep vormde zich* tevens een bepaal-
de groep artsen, die hierbij, met name ten
nzichte van de controle, betroklcen waren.
n?ze artsen moesten veel leeren en kwamen
?ds spcedig tot andere inzichten, waaraan
i, vrcger niet zouden hebben gedacht. Nog
:r vele artsen, die uitsluitend met patien-
ten der eerste groep te maken hebben, en zich
niet gemakkelijk kunnen inden'ken in den ge-
dachtengang der anderen. Oak hiervan heeft
de zaak S'turkop het bewijs geleverd. In de
door den minister benoemde commissie had
den twee leden zitting genomen, die tot deze
categorie behoorden. Het derde lid was
iemand, die geheel met de controle van zieken
bekend was. Het rapport der commissie stelde
duidelijk in het licht, dat de zaak door dezen
laatste gansch anders beoordeeld werd dan
door de meerderheid der twee andere artsen.
Het gevolg is geweest, dat het rapport hef-
tige critiek heeft ondervonden. De Vereeni-
ging van controleerende geneesheeren bij het
staatsbedrijf der posterijen en telegrafie en
der Nederlandsche spcorwegen heeft aan den
minister een brief geschreven, die aan duide-
lijfcheid niets te wcnschen overlaat. En Prof.
Burger heeft in een hoofdartikel in hefc Ned.
Tijdschrift v. Geneeskunde ernstige bezwaren
te berde gebracht tegen het rapport, met
name tegen de conclusies der meerderheid.
Bovendien is dit artikel van het grobtste be
lang omdat daarin zonneklaar wordt aange-
toond, dat de commissie, als rechters optre-
dende, ten aanzien van een goede rechtspraak
cardinale fouten heeft gemaakt en bij een
zoodanige behandeling aiefc had mogen na-
laten, zich te doen bijstaan door een rerhts-
kundige.
Schoenmaker, houd je bij je leest!
H. A. S.
door Margaret Pedler.
Geautoriseerde vertaling van W. E. Pont.
36)
_„Nu, als de trein dan voor geen van ens
beiden prettige herinncringen heeft, laten we
diien dan vergeten", sltelde zij hartelijk voor.
„Weet U, wat dat beteekent?" vroeg hij.
„Het beteekent, dat U vriendschap mij
wilt sluiten. Bedoelde U diat?" op dringenden
toon.
Zij knikte zwijgend, zij duiddie niet goed
spreken.
„Dank U", zei hij kort en toen hrak de
vroolijke stem van Andrey Maynard de
spanning, die een oogenblik heerechte.
„Mijniheer Trent, ik kan gewoonweg niet
toestaan, dat Sara langer beslag op U legt.
Nu wij eindelijk erin geslaagd zijn den klui
zenaar uit zijn stulp tie krijgen, willen we
alien graag van zijn gezelschap genieten."
Trent wendde zich dadelijk om, en Sara
glipte de kamer dteor en nam de plaats in, die
Andrey zooeven verlaten had naast de divan
van Miles. Hij begroette haar met een glim-,
lach, maar er waren kringen van vermoeid1-
heid onder zijn oogen en zijn lippen waren
bileek eo vvfg-getrokken. y
Biarritz, Cote Basque, Sept. '24.
„Le vent du sud" stuwt hittegolven over
het Pays-Basque, 't is hier nu warmer dan
in het hartje van den zomer, en we drager.
onze gebreide of met kruissteek bewerkte kor-
te jasjes alleen maar om een variatie te ma
ken op het uniform van dit seizoen: wit crepe
de chine of batisten japonnetje op saumon on
der jurk, vleeschkleur kousen, uitgezocht bij
de tint van onze verbrande armen, witte schoe-
nen en wit vilten hcedje. Wit is de kleur geble
ven dezen zomer, voor elk uur van den dag
en den nacht, het triomfeerde ook op het „Di-
ner des Cent Robes" in alle mogelijke varia-
ties: wit met kralen-broderie, wit met zilver-
kant, witte taffetas, witte velours-panne, ge-
drapeerde zilverstof, witte robe met diamant-
jes geborduurd, zilverkant met zwaneveertjes.
- Wat het „Diner des Cent Robes" eigen-
■lijk was? Het is het groote feest geweest van
dit seizoen aan de Cote Basque, waar niet al
leen „tout Paris", maar waar de elegantste
vrouwen van de heele wereld dongen om de
honderd prijzen voor het mooisje, meest gra.
cieuse, best gedragen toilet. Hoeveel tafeltjes
er geweigerd moesten worden voor dit schit-
terende diner in het Casino, weet ik niet, maar
me dunkt, dat er vele honderden hartjes klop-
ten onder de kanten en kraaltjes en paarlen
en diamanten, in afwachting van den uitslag
der stemming. Je kunt je geen voorstelling
maken van zooveel weelde, smaak, elegance,
die pracht van bijoux het zijn dan ook
„Dit is een luie manier om gasren te ont-
vangen, is het niiet?" zei hij verontschuldi-
gend. Maar mijn kreupel been doet het
vandaag niet, dus mioiet je mij' ma'ar verge-
ten."
Sara's blik rustte met sympathie op zijn ge-
laat.
„Je moest eiigenlijk heelemaal niet bij' de
visite zijn", zei ze. „Je ziet er veel te moe uit
om opgescheept te zi tten met een paar bab-
belende vrouwen)
Hij glimlachte.
„Weet je wel", RuTstcrde hij gufig, ,,'dat
hoewel jullie de liefste vier vrouwen zijn, die
ik ken, de schandelijke waarheid is, dat ik
alleen hier ben tar wills van den eenigen
manlijken bezoeker! Ik ontmoette hem giste-
ren in de stad en inviteerde hem voor van-
middag, en nu ik hem eindelijk uit zijn een-
zame vesting heb opgeltnommeld, kon ik het
niet over mijni hart verkrijgen, hem zonder
eenigen steun tegenover jullie te laten."
„Neen. Ik ben blij, dat je hem er uit ge-
kregen hebt, Miles. Dat was knap gedaan
van je."
„Het zal Monkshaven heel Wat stof tot
praten geven in ieder geval", zei hij gui-
teg.
Sara's kleine voet was druk bezig het pa-
troon van het karpet na te trekken. „Ik ver-
onddrstel, dat je niet eens weet, waarom hij
4ch op dezg anaiipr opsl#t in Far Fndi2'?
niet alleen Francises geweesi, die het blatl-
we zijden lint om haar arm strikten als tee-
ken, dat 2ij meededen aan het contours
maar wel scheen mij, dat de robes in Frank-
rijk gecreeerd waren, een enkelen keer door
de draagster zelf, maar meestal zullen ze
wel een beroemd signature gedragen hebben
van een grooten Parijschen couturier.
Spaansch zal het volgende feest zijn: „Une
Nuit a Grenade": Spaansch de hooge kam-
men van sChildpad met de kanten mantilles,
Spaansch de chales uit Lu?on en Manilla,
met hun schitterende broderles rood en green
op geel, veelkleurig borduursel op zwart; mis-
schien is er een zeldzame chale: zwart, ge
borduurd met zwarte en witte bloemen en
vogels, of een enkele chale, die geheel creme
is-
Maar ik vergeet, dat er in Holland geen
diners zijn van duizend couverts en geen
soiree's met 'n paar duizend dansende en bac
carat spelende elegants en elegantds, dat j<
dus nog liever weet, welke hoed jes, petites
robes, mantels etc. „mode" zullen zijn, dan
welke bijoux de kleindochter van Pierpont
Morgan draagt, of hoe de robe van die of die
maTquise gedrapeerd was.
Nil dan: de „cloche" heeft afgedaan en we
zullen dezen winter kleine hoedjes dragen met
hooge rechte bol, soms wordt de strenge stijf -
heid iets verzacht door een dwarse deuk of
plooi, het randje buigt rechts naar beneden
en links naar boven; dit model is het nieuwtje
voor dit najaar het is geinspireerd op de
style Directoire. Verder hebben de modistes
steekjes gemaakt „marquis" met hooge
randen, met een punt naar voren wijzend, to
ques, die klein zijn en stijf van model, trot-
teurs met onregelmatig gebogen randjes.
Hier dragen we niets dan vilt, maar van 't
winter zullen onze hoeden ook van fluweel
zijn, vooral de hoedjes, die we bij gekleede
middag- en avondrobes dragen; van de vil
ten hoeden vertelde ik den vorigen keer al, de
hoedjes van fluweel panne en ottoman zullen
gegaraeerd zijn met aigrettes, rechtop staand
of in een dikke touffe b.v. wit-met-zwart op
een klein hoedje van souple fluweel, rechts op
het randje. Qnze hoeden zullen dezen winter
dus gegameerd zijn! Soms hangt een Iange
struisveer van het smalle randje van een klein
hoedje langs den schouder neer, of ook aan
een klein hoedje zag ik een touffe bloemen,
bijv. een grijze, een roode en een gele bl'oem
rechts tegen een smalle stijve toque van doffe
en glanzende crepe-satin, of een paar gesty-
leerde bloemen van vi'olette fluweel op den
rechts neerbuigenden rand van een hoedje in
dezelfde tint.
Stijve kopveertjes in de kleur van den h'oed
zijn' boven elkaar links tegen een rechte bol
geplaatst of op een rechten, kleinen vorm vam
panne staat een groote lus van faille links te
gen de bol; de afhangende garneeringen
van rechts, de opstaande links geplaatst. (Veel
Parijsehe modistes en couturiers hebben hier
filialen: Lewis, Worth, Lanvin, etc.)
Niet alleen veel hoeden zijn op de style Oi-
rectoire geinspireerd, de heele mode neigt de
zen winter naar de hooge taille en op straai
naar het middel van de redihgote van de
„Incroyables", met de korte revers, de peleri-
ne-kraag en het vest. Veel petites robes zijn
geinspireerd op de rechte japonnetjes van de
„merveiIleuses", de hooge taillelijn is meestal
nog maar schuchter aangegeven door een
naad, een garnituur, een„steek", nog niet
door een ceinture.
De klassieke tailleur is het costume voor
's morgens, en we zullen hem dragen met een
vos of een echarpe en een witte blouse van
crepe de chine of een vest van grof-geribde
ottoman en een klein brum of zwart vilt-
hoedje- Die tailleurs zullen van gewerkte stof
zijn, „tailleur-stof", de rokken recht en kort
met soms een enkele plooi, tot de knieen vast-
gestikt, de jaquettes zijn iets aangesloten,
midden voor, tamelijk hoog dichtgeknoopt.
De ochtend-mantels, zijn eenvoudig, recht,
van een ruige wollen stof, 's middags is er
meer variatie op te maken. De ftraag zal niet
meer zoo reusachtig zijn als den vorigen win
ter, daarentegen loopen de manchetten dik
wijls van de elleboog tot den pols en zijn daar
wijd (manche-manchon.) Omdat het echte
bont heel kostbaar is, zullen we mantels dra
gen met warme voering van konijnevel, het
garnituur is dan meestal van een ander bont,
langharig, bijv. vos. Een nieuwtje is de „dub-
bele mantel"; stel je voor twee mantels, die
alleen aan den hals en de mouwen aan el
kaar genaaid zijn; de binnenste mantel is van
gewatteerde zijde, als een gestikte deken of
hij is met bont gevoerd, de buitenste is van
een dunne wollen of zijden stof, heeft dikwijls
het cape-model, terwijl de binnen-mantel
warm aansluit. Deze dubbele mantel lijkt me
practisch voor een land, waar het's winters
koud is en waar de vrouwen zuinig zijn!
COLINE.
Jiebbeff. - y f~.
Dat komt doordat :k een paar brieven ont
ving, waarin mij het een en ander verzocht
werd.
De lezeres wil liever tomaten in het zout
inmaken dan sterilisccren, inaar weet niet
hoe.
Ziehier een reeept: -r
Zoek de absoluut gave tomaten uit, (er mag
geen rot plekje aan wezeo!) en wasch deze
goed af.
Leg ze in een inmaakpot. Kbok nu een
hoeveelheid pekel, die zoo zout is, dat een ei
er in blijft drijven. Als deze is afgekoeld, giet
u de pelcel over de tomaten heen. Daarna een
laagje blie en den pot goed afsluiten.
Het steriliseeren 1 s echter veel beterdan
houdt u ze ook langer goed. Het kan met of
zonder scbil gebeuren. In het eerste geval
doorsteekt u de schil op verscheidene punten
met een houtjein het tweede verwijdert u de
schil het snelst door de tomaten eexst in heet
water te dompelen. Leg de vruchten dicht op
elkaar in de glazen, giet er gekookt water
op en steriliseer ze: in nan we Weckglazen 20
min., in wijde 25 rnin. op 80 gr. C.
Een andere dame vraagt mij iets over het
inmaken van augurken te vertellen.
Koop kleine, grcene, harde, maar niet ge-
pikkelde augurken, die goed gaaf zijn, wasch
ze flink af en zet ze in slappe pekel tot den
volgenden dag; wrijf ze dan schoon en doe ze
in een steenen pot.
Voeg hierbij laurierbladen, venkcl, witte
peperkorrels, een stukje Spaansche peper, en
dragen; giet daarna den pot vol met besten
wijnazijnlaat ze zico een paar dagen staan,
giet den azijn er af, kook dien, schenk hem
kokend op de augurken, laat het' weer eendge
dagen staan en herhaal deze behandeling
driemaal. Sluit den pot met een blaas dicht,
maar leg eerst iets zwaars op de augurken,
opdat ze goed onder den azijn blijven en niet
gaan drijven. Wat wit mosterdzaad, in een
lapje gebonden, moet u er op leggen; dat
voorkomt: het spoedig bederven van den
azijn. Is het geen- leuk antiek receptje. Herin-
nert het u niet aan crinolines en pijpelcrullen
O, het kan ook best eenvouddger en moder-
ner; daarvoor heeft u noodig:
100 angurken, wijnazijn, 1 stuk meriks-
wortel, 4 a 5 stukjes gember, 20 peperkor
rels, 5 laurierbladen, venkel, dragon, Spaan
sche peper en zout. Wasch de augurken, zet
ze 24 uur in slap zoui Laat ze op een ver-
giet uitlekken. Dricog ze af, leg ze in een
Keulschen pot met al de kruiden. Kook den
azijn, laat hem koud worden, giet hem er
overheen. Klaar!
En nu hoort u mt jaar geen woord rneer
van mij over inmaak of inmaakrecepten. Het
is feitelijk vandaag al veel te laat om het er
nog over te hebben. Wij denken al weer haast
aan de winterkostjes.
Nog eens inmaak.
Het spijt mij voor de huisvrouwen, "die hu
wel eens lets anders hadden willen lezen,
maar ik mioet het nog eens over de inmaak
Voor ik daar echter over begin, zal ik u
alleen iets over de tomaat vertellen.
Weet u wel, dat deze heerlijk frissche, ge
zonde en smakelijke vrucht in Amerika veel
meer bekend1 is dan in onze keukens? Het is
daar een zeer populair voedsel en er bestaat
geen moestuintje of men kweekt er tomaten
in.
De foode. glanzende „appel" is uit Zuid-
Amerika afkomstig. De inboorlingen kweek-
ten haar graag. Reeds in 1781 werd ziji ook
in Nloord-Amerika gekweekt; het duurde ech
ter nog bijna vijftig jaar tot zij daar een
standaardvrucht werd (1835).
In de laatste jaren maken ook de tomaten-
kweekers in ons land veel reclame voor dit
product; doch het schijnt nog steeds niet te
gelukken het als volksvoedsel ingang te doen
vinden. Jammer, want de vrucht is heel goed-
kcop en op een oneindig aantal verschillende
manieren toe te bereiden.
Dezer dagen kreeg ik toevallig een aliler-
aardigst boekje met honderd Amerikaansclic
tomaten-recepten in handen. Daar zal ik er
u een paar van overschrijven. De tomaat
wordt raw gegeten; dat is bijv. als hors
d'oeuvre of s'la heerlijk friseh. Voorts kunt u
er soep, puree, jams en zuur van maken of
het gebruiken gezamenlijk met vleesch en
visch.
Rauwe tomaten. Snijd goed rijipe toma
ten aan- plakken, laat ze een paar uur uib
draipen. Besprenkel ze dan met citroensap en
suiker en dien ze na een uur op.
Nteem eenzelfde aantal rijpe tomaten en
zure appelen en snijd1 ze aan plakken. Snip
per een paar uien fijn en overgiet alles met
mayonnaise. Laat dit minstens drie uur staan
belast zich met
HIT VERVAARDIGEN VAN ALLE
DRUKWERKEN.
HET PLAATSEN VAN ADVER-
TENTIEN IN ALLE BLADEN.
HET LEVEREN VAN ALLE
BINNEN- EN BUITENLANDSCHE
BOEKEN.
HET LEVEREN VAN ABONNE-
MENTEN OP ALLE BINNEN- EN
BUITENLANDSCHE BLADEN.
Vosnlaffl G 9, Aikraaar
„Neen, dat weet ik niet", antweordde hij.
„Maar ik durf wel wedden, dat het om een
betere reden is, dan de menschen hem1 toe-
dichten Of het kan ook allteen een voorkeur
voor zijn eigen gezelschap zijn. In elk geval
gaat hefc ons niets aan."
Denkend d!at Sara in deze woorden even
een verwijt kon zien, verzachtte hij ze omnid-
dellijk door erbij fe voegen: „Breng me niet
aan 't babbelen, Sara. Wanneer cen man
aani beide voeten gebonden is zooals ik, dan
is al1 wat hij kan doen de neiging bedwingen
tot kletsen over dorpsschandaaltjes zooals
ouwe kwebbels doen."
Hefc was duidelijk mferkbaar, dalt bezoefcen
Herrick tameHjk vermoeiden en, als bij zwijj-
gende afspraak hrak het kleine gezelschap
kort na de thee op.
Molly zei1, dat ze van plan was mevrouw
Maynard naar Greenacres te brengen het
prachtige huis, dat Andrey volgens haar
eigen plannen had laten bouwen, en dat uit-
zichf had over de baai want zij wilde
graag de nieuwe autb zien, die de mooie
jonge weduwe zich pas had aangeschaft.
Treat wendde zidh met een glitmlach tot
Sara.
„Dan valt mij de er te beurfc te zorgen,
dat u vei'lig naar huis komt, juffrouw Ten.'-
nant. Mag ik?"
Zij knikte toestenrmend, en ze gingen op
weg doof. de. l3Aa met de hopge beutohagen,
Sara vooraan in Snellen pas.
Een paar minuten stevende Trent zwijgend
naast haar vocal Toen vroeg hij vriende-
'"k:
Moeten we een trein halen Of is het
alleen, diat u zoo gauw mogelijk van1 mijn ge
zelschap bevrijd wilt zijn
Zij kleurde en matijgde met! iwspanning
haar stap. Weer lewam die vreetnde gejaagd-
heid oyer haar, die zij eerder in zijn tegen-
woordigheid had gevoeld. Het sdieen, alsof
iets van de overheerschende pensoonlijfcheid
van dezen man al haar zenuwen in span
ning bracht en zij was zeer sterk gevioelig voor
zijn tegenwoordigheid.
Hij zag glimlachenid op Kaiar neer.
„Als u dan geen haast heeft om thirls te
komen', mag ik dan met u langs Crabtree
Moor gaan Het hoort bij een kleine boerd'C-
rij van mij en ik heb even wat aan mijn pach-
ter te zeggen."
Sara stemdd toen en nadat Trent in een
oogenblik het zaakje met zijn pachter had af
gedaan, wandelden ze door een! stuk moeras-
landi, dat aani beide zijden door de bebiouwde
velden werd ingeu'oten.
De schcmering viel en bij het fletse licht
van de opkomende maan dat de sdhaduwen
dbnkerder deed schijnen en de bremstruiiken
vervormde tot vreemde, onherkenbare zwarte
gestalten, was het een' h ui veringwekkende
%ajra aide
voor u er van gebruikt.
Op een mooi kropsla'blad wordt een groote
plak tomaat gelegd, daarop een plakje zoete
kaas en daarop een halve zure augurk met
twee rozijnen en in het midden een halve ok-
kernoot.
Eenvoitdige tomatensoep. Bij 1 y. Liter
water of boilillon voegt u 6 middelmatig
groote tomaten, een laurierblad en een ui,
waaun 4 kruidnagels werden gestoken. Laat
deze soep een half uur zachtjes doorkoken ea
wrijf ze door een zeef.
Tomatensoep met melk: zet I Liter melk
te koken en roer er 4 lepels bloem door (met
een weinig melk aangemaakt)laat dit zoo 20
minuten zachtjes doorkoken. Onderwijt zet u
in een andere pan 4 tomaten met een kleinen
eetlep-et suiker en een fijngesneden ui 15 min.
zachtjes aan de kook.(15 minuten doorkoken).
Wrijf nu de tomaten dcor een zeef en giet ze
in de terrine op de melksaus. Voeg er een
flink kluitje boter, zout en peper naar smaak
bij en dien dadelijk op. Denk er om, dat u
deze soep niet meer op kunt warmen. Maak
dus precies zooveel als u noodig heeft.
Tomaten schillen gaat zuinig en gemak
kelijk op de volgende wijze:
Leg de vruchten op den dun lapje (ne-
teldoek bijv.); neem de vier punten bij el
kaar en dompel ze zoo gedurende een minuut
in kokend water. Houd dadelijk daarna alles
onder de koudwaterkraan, dan kunt u zon
der moeite de velletjes alleen er aftrekken.
Tomaten-puree. Koog goed rijpe toma
ten met een beetje water gedurende. een uur.
Wrijf ze dan door een zeef, zoodat zaadjes en
schillen achter blijven en kook dit in tot
het de dikte van puree heeft. Giet de puree
in kleine fleschjes of potjessluit ze losjes met
een kurk en plaats de fleschjes op stroo in
een1 pan met kokend water; zoo, dat ze 3/4
onder water staan. U moet dte fleschjes voor
het gebruik steriliseeren. Doe nu hefc deksel
zoo stijf mogelijk op de pan en laat de
fleschjes een uur koken. Het zal wel noodig
zijn er nu en dan wat water bij1 te gieten.
Denk er om, dat dit kokend zijn moet. Neem
ze er daarna een voor een uit; bevestig de
ikurk en doop die in kokend flesschcnlak.
Voor ltaliaansche puree gaat u op dezelfde
manier te werk. Alleen kobkt u voor het zif-
ten meegesnipperde uien, peterselie, seldery,
kruidnagels, pepertjes en laufierblad.
EEN BRUTALE PIRATEN-OVERVAD.
Te Parijs is een persoon gearresteerdi, Je
rome Max Phaff genaamd, Amerikaan van- gC-
boorte, beschuldigd van betrokken te zijn ge-
wees in het vermeesteren van het Fransdie
stoomschip „Mirlhouse", in Juli j.l. Volgens
den gezagvoerder van de .,Mulhouse" was dit
schip met een lading sterke drank op weg
van Halifax naar Frankrijk, toen het m een
paar dagen varens gepraaid werd door een
schoener, welke semen gaf dat de kapitem
van den schoener vijftig kisten met alcohol
wenschte te koopen. Toen de schepen naast el-
kaoder la'gen, sprongen pl'oitseling twirrtig
met revolvers gewapendfe bandieten aan boord
van de „Mulhouse", namen de officieren en
bemanning van dit schip gevangen en ver-
ni'elden het radio-apparaat. Zes andere schoo
ners vermeesterd werd bij- Saint Pierre de ML
De geheele lading van dit schip werd in de
piratenschepen overgebracht. E>eze operatie
duurde hen dagen, waarma de „Mu!housew
werd vrij gegeven De kapitein keerde naar
Halifax terug en rapporteerde darn den over-
val, met het gevolg, dat een der piraten-schoo
ners vermesterd werd bij Saint Pierre de Mi-
quelon, een Fransch eilandl, en Zuiden van
New Foundlamd.
De Fransche pofrhe bemoeide zich met hbt
geval, daar geloofd werd, dat de piraten-
overval te Parijs was georganiseerd. Dinsdag
dichter trij haar mefgezel. Jnist toen ze een
met brem begroeid heuve!tje omgingen, kwam
uit den mishgen schemer de gedaante van een
man aansluipen met langzame, voorzichtige
stappen.
Met een gesnioiorden vlodk vfoog Kiji epz^,
maar Trent's arm schbot naar voren, greep
hem bij den schouder en draaide hem zoover
rond!, dat hiji hem vlak in het gezidit kon
zien.
„Laat me lose" gromde liij, zich wringend
onder Trent's ijzeren gneep. _Laat me los,
kanje niet?"
„zeker kan ik, maar ik ben' het niet van
flan", zei Trent kalm. „Tenniinste niet zoo-
ang je geen verfclariug hebt gegeven waar
om je hier bent. Dit is parhculier terrein. Wat
leb je hier te maken?"
„Ik doe geen kwaad", grbind'e de man nfj-
dig-
„Niet?" Trent strcek met zap eene vrtje
iiand snel langs den kerel, en voeldc hoe zijn
jas uitpnilde. „Wat beteekenen dan qic ko-
nijnen, die onder je jas uits'telcen? Kijk eens
hiier man, ik ken je, Je bent'Jim Brady, er
het is niet de eerste keer en ook niet de tweede,
dat ik je op stroopen heb betrapt op mijn' ter
rein. Maar nu is het voor't laatot. Begre-
>en Nu moet de nechtbank maar eens met
je verder praten."
De man' zweeg eern oogenblik. Toen' barstte
lij pio'tseliac. los:
'(Wordt vervolgd.)
□-
i ———l
