Alkmaarsche Gourant
Tooneel te Louden.
De Kluizenaar van Far-End.
FEUILLETON.
Donderdag 16 October
Ko. 245 1924
Honderd Zes en Twlnflgsfe Jaargang.
SCHOUW.
BURGEMEESTER en WETHOUDERS
der gemeente ALKMAAR brengen bij deze
ter tennis van belanghebbenden, dat op
WOENSDAG 12 NOVEMBER dezes jaars
door den Opziditer over den Hout en de
Plantsoenen zal* worden gehouden de
•JAARLIJKSCHE SCHOUW
over
De oude Zandersloot, beginnende bij net
bruggetje in den Kennemersingel, benevens
de Hoevervaart.
De sloot langs de E gelenburgerlaan en
Ropjestuil tot den weg naar de begraaf-
plaats.
De ringsloot om de Cadettenschool.
De Bleekersloot, loopende van den Nieuw-
landersingel af en de nieuwe Zandersloot,
beide tot aan de bandscheiding van HeiLoo.
De sloot, loopende van het Baanpad af
aehter langs de baanhuizen, tot het pad van
Overdie.
De sloot van de le Kanaalstraaf af ten
Zuiden van de huizen van het Zeglis tot het
Kanaal.
De sloot loopende ten Zuiden van het wei-
land behoorende bij „Oostwijk" en verder
tot het Kanaal.
De slooten loopende langs de Zuidzijde
.van den Schermerweg.
Wordende alle eigenaars of gebruikers van
perceelen aan en langs die slooten liggende,
aangemaand om van de gezegde slooten, en
iwel ieder voor zooverre zija eigendom zich
'daar langs uitstrekt, de kanten af te maaJen
het kroos en afgemaaide op te balen, alsme-
de die slooten uit te diepen en het zand be
nevens den modder, te hunnen koste, ter
weerszijden daaruit op te halen, dies op zoo-
'damge diepte en onder die bode en strafbe-
pdtingen, als bij de beslaande verordeningen
'zijn vastgestelcL
Burgemeester en Wefhouders voomoemd,
WENDELAAR, Burgemeester.
A. KOELMA, Secretaris.
r Alkmaar, dfen 15 October 1924.
(Vervolg)
De satire is in „Our Betters" van Somer
set Maugham veel scherper. Het is een felle,
iwaak rauwe aanval op het leven van de „up-
rr ten". De schrijver gaat in zijn heftigheid
ver en bereikt daardoor het gewenschte ef
fect niet. In de hoofdrol alweer heel goed spel
van Margaret Bannerman als een bekoorlijke
maar sluwe en frivole vrouw uit de „betere"
kringen.
Shaw's nieuwste stuk „St. Joan" is gelulc-
»g ook een succes. Dagen van te voren moet
men plaats bespreken. Op de hem eigen ori-
gineele manier belicht hij de geschiedenis
yan! de maagd van Orleans heel anders dan
wij tot dusver vrij algemeen gewoon waren.
'Haar rechters worden hier niet voorgesteld
als doortrapte wreedaards, maar als eerlijke
menschen, die niet anders konden handelen.
De fout van Joan was, volgens Shaw, dat ze
in botsing kwam met de toen algemeen aan
genomen opvattingen over moraal en gods-
dienst.
Wij zien haar "dood als een onrecht, omdat
zich onze opvattingen in den loop der tijden
grootendeels hebben gewijzigd, maar we zit-
ten in onze dagen even verlegen, als Joan's
rechters, met hen, die eerlijk getuigen van een
geloof, dat indruischt tegen een door ons als
de juiste ingestelde wereldorde.. Het stuk is
knap, geestig, hier en daar zelfs pakkend,
maar over het geheel te veel „litteratuur" en
de „epiloog" (hoe interessant en raak op
zichzelf) verstoort naar mijn gevoel den in
druk van het laatste tooneel: de veroordeeling
van Joan. Het is in dit tooneel, dat de groote
actrice Sybil Thorndike eerst recht gelegen-
heid krijgt haar talent te toonen.
Haar spel als het boerenmeisje, een kind
eigenlijk nog, dat niet ontrouw wil worden
aan datgene wat zij als de waarheid be-
schouwt, maar tegeiijkertijd terugdeinst voor
den gruwelijfcen dood is subliem. Shaw moge
zelf in zijn „Note" aan't begin van't pro-
gramma dit deel van zijn drama „melodra-
matisch" noemen; ik geloof zeker, dat hij hier
den grootsten indruk maakt, In de daarop
volgende „epiloog" laat hij in een droom van
Karel VII (den door Joan gekroonden Dau
phin), figuren uit verschillende tijden ver-
schijnen, die zich alien met den grootsten eer-
bied over de intusschen heilig verklaarde uit-
laten, maar zich verschrikt uit de voeten ma-
ken bij de gedachte, dat ze zou kunnen her-
leven! Ofschoon Shaw met nadruk te kennen
geeft, dat hij zonder deze „epiloog" zijn stuk
als niet beeindigd zou beschouwen, ik herhaal,
dat ik dit slot, dramatisch bekeken, niet ge-
slaagd kan noemen.
Het is een gelukkig verschijnsel, dat een
dergelijk werk zulk een groote belangstelling
heeft gewett. Toch geloof ik, dat die belang
stelling meer de aankleeding geldt en dat in
ieder geval de gedeelten, waaraan het stuk
zijn waarde ontleent aan het overgroote deel
van de toeschouwers voorbijgaan. Ook za!
een zeker snobbisme, een gevoel van „dat
moet ik toeh ook gezien hebben" aan het
succes niet vreemd zijn.
Even moet ik hier nog melding maken van
een actrice, die den allerlaatsten tijd erg op
den voorgrond is gekomen. Ik bedoel Edith
Evans, die in een uit het Fransch vertaalde,
Deensch stuk „Tiger-Cats", een pracht-uit-
beelding geeft van een door en door perverse
vrouw, die haar man zoo tot het uiterste
brengt, dat hij haar tracht te dooden, maar
hem ten slotte toch weer opnieuw aan zich
weet te ketenen. Men moge niet van het soort
stukken houden (er werd dfen avond, dat ik
het zag op verschillende plaatsen gefloten)
het spel van Edith Evans is inderdaad gewel-
dig en wettigt de vrij algemeen geuite ver-
wachting, dat zij de grootste Engelsche actri
ce zal worden.
Henry Irving vierde indertijd triomfen met
,,The Bells", een melodrama, waarin de
burgemeester van een dorpje in de Elzas ge-
kweld wordt door haliucinaties en voortdu-
rend het gerinkel hoort van paardebellen.
Hij heeft n.l. op een nacht, jaren geleden een
rijken Poolschen jood vei'moord, die den
avond te voren gedurende een zwaren
sneeuwstorm in een slede in de dorpsherberg
aankwam. Toen ik hoorde, dat Henry Bayn-
ton eenige voorstellingen van dit stuk zou
geven, kan ik de verleiding niet weerstaan,
het te gaan Hen. Ik hoopte, al was het dan
maar een ietsje van de „thrill" te gevoelen,
die de Londenaars een veertig jaar geleden
moet bevangen hebben. Maar ik vond het
vervelend en een beetje belachelijk.
En nu wel ik wel toegeven, dat Irving het
heel wat beter gedaan zal hebben dan Bayn-
ton, toch was het werkelijk e,en zeer behoor-
lijke voorstelling. Dat soort stukken met hun
grove, naive effecten zijn we echter ontgroeid.
William Archer definieert ergens melodra
ma als „tragedie zonder logica". De juist-
heid liiervan werd mij bij het zien van „The
Bells" wel erg duidelijk en tevens begreep ik
waarom we dergelijk werk in onze dagen van
scherp en critisch analyseeren niet meer kun
nen genieten. We wilien nog altiid even
graag als onze grootouders in den stbomv-
burg door sterke effecten getroffen worden.
Ze behooren bij goed tooneel, (zooais reeds
een Sophocles en Shakespeare best begrepen),
maar ze mogen niet meer uitsluitend doe!
zijn, zooais hier het geval is. Het bijwonen
van een voorstelling als deze is daarom al
de moeite waard, omdat het doet zien, hoeveel
er in betrekelijk korten tijd in ons veranderd
is.
Er zijn eenige schouwburgen^ die geheel
buiten de grenzen van „theatreland" liggen,
waar men meestal betere kunst te genieten
krijgt dan in het West-End. Men is daar he-
laas al te zeer aangewezen op behoorlijke
recettes dan dat men zich kan bezighouden
met artistieke scrupules. „The Old Vie", be-
zuiden de Theems gelegen, tracht het volk
goede en gcedkoope voorstellingen van artis-
tiek gehalte te brengen. Gedurende mijn ver-
blijf was het gesloten, zoodat ik niet kan be-
oordeelen in hoeverre dit pogen geslaagd is.
Het „Lyric Theatre" in Hammersmith
heeft z.cli de laatste jaren ook iloen kennen
als een schouwburg, waar ernstig gewerkt
wordt. Direct na den oorlog zag ik er een
uitstekende voorstelling van „Abraham Lin
coln", geschreven door den begaafden jongen
schrijver John Drinkwater, even voor mijn
komst dezen zomer liep Londen uit om er te
genieten van Congreve's ,,The Way of the
World", dat als een van de belangrijkste ge-
beurtenissen in het tooneelleven van den
laatsten tijd besehouwd wordt en waarin de
reeds gencemde Edith Evans in een rol van
geheel anderen aard dan waarin ze nu op-
treedt, eenb uitengewoon succes had. Ik zag
er nu Midsummer Madness", een aller-
aardigst, geestig stul.je, waarin in den vnrm
van een Pierrot en Colombine geschiedenis
de moderne verhoudingen tusschen man en
vrouw worden gehekeld.
Het „Evervman Theatre' in Hampstead is
in vele opzichten te vergeliiken met Copeau's
„Vieux Colombier" te Parijs.
Het is eenige jaren geleden ook in Amster
dam geweest met een stuk van Galsworthy
(,,The Pigeon") en Munro's „At Mrs
Beam's". Het succes was toen niet zoo erg
groot, maar ik zag ze nu in hun eigen omge-
ving en met hun beste krachten. Een doodeen-
voudig klein schouwburgje, met gepieisterde
muren, simpele, maar smaakvolle verlichting
en nog geen driehonderd plaatsen, die alien
..parterre" zijn. De duurdere plaatsen beslaan
het middenvak, de gcedkoopere de twee zij-
kanten. Het eenig verschjl is, dat de stoelen
in het midden wat beter zijn bekleed. Men
voelt bij het binnenkomen als't ware een an-
dere, zuiverder sfeer dan in de meeste West-
End schouwburgen. Ook hier wordt hard en
serieus gewerkt en er heeft zich een vaste
kern van bezoekers gevormd, die het streven
van dit gezelschap waardeert en klaarblijke-
lijk ziin voortbestaan mogelijk maakt. Nor
man Macdermott is hier de man, die de lei-
Is In 'deze zaafc. Spr. wefife dp lot yoorFdu-
rende activiteit.
DeVoorzif ter stelde de activiteit
van den heer Messelaar op hoogen prijs en
wees 6p Belgie, waar de minister een com-
missie heeft benocmd om de kwestie van de
ook daar bestaande onbeschermide overwe-
gen te onderzoeken. Zooiets heeft de minister
hier te lande afgewezen. Spr. meende dat het
in de gegeven omstandigheden het beste is
om zich bij's ministers besluit neer te leggen
en af te wachten wat andere kamers zuilen
doen. t
De heer G r u n w a 1 ii was het d'aarmee
niet eens en stelde voor een adres aan de Sta-
teci-Generaal te zenden om den minister al-
dus te bewegen op zijn standpunt terug te
komen.
Besloten werd dit voorstel aan te houden
tot een volgende vergadering.
f. Adres der beide Middenstandsvereenigin-
gen te Helder, beoogende een streekmet te ver-
krijgen van Helder met Koegras (Juliana-
dorp), Texel, Wieringen, Anna-Paulowna
(Breezand) en Callantsoog.
De heer K o 1 s t e r stelde adhesfebetui-
ging voor, met de beperking, dat niet de aan-
gegeven plaatsen worden genoemd, om een
soortgelijk adres van Schagen niet te bena-
deelen.
De heer S c h m a 1 z steunde dit, omdat
de K. v. K. niet heeft uit te zer! ?n bij welke
plaatsen de genoemde behooren e worden
aangesloten.
De heer Messelaar betoogde dat
Helder wel met Schagen wil samenwerken.
De heer C o 11 o f wilde een besprekiing
houden met de beide middenstandsvereeni-
gingen alvorens het adhaesie-adres te verzen-
den.
E>e heer d e R a a t vond dit idee het
beste.
De heer S c h m a 1 z-geloofde dat deze
bespreking- overbodig is, nu den Helder het
adres reeds verzonden heeft.
Devoorzitter was het niet eens
met den heer Schmalz.
De heer Nobel meende, dat de Kamer
niet heeft uit te spreken of de een of andere
plaats bij een bepaalde plaats behoort. De
K. v. K. heeft zich op een breed standpunt te
stellen en moet alleen een streeknet aanbeve-
len.
Na nog eenige besprekingen werd het voor-
stel-Kolster zonder stemming aangenomen.
g. Adr-es van dezelfde vereenigingen ter
verkrijging van buurtverkeer op de lijn Hel
derAlkmaar.
De heer Schmalz wilde deze zaak in on-
derzoek stellen bij de commissie van verkeer,
die te zijner tijd aan de dineetie der spoor-
wegen" lean adressccren.
D-e heer K o Is ter- ondersteimdte dit, om
dat men z. i. zich niet behoeft neer te leggen
bij een afwijzende beschikking van den mi
nister.
Besloten werd af te wachten wat de minis
ter op het door Helder gezonden adres zal
antwoorden en dan zoo noodig door de K v.
K-. een adres te doen verzenden.
h. Afschrift van een adres van de gemeen-
te Alkmaar gerkht aan het hoofdhestuur der
posterijen en telegrafie met het verzoek te
bevord'cren, dat het rijkstelefoonkantoor te
Alkmaar vanaf Maari tot O'Ctober des Maan-
dags en Zaterd:ags een uur vroeger worde
opengesteld.
De Secretaris wist dat de directeur
van het postkantoor er voor was; spr. geloof-
de dat er goede kans van slagen is. De be-
doeling is, dat men met Amsterdam een uur
eerder kan teelefoneeren.
Voor kennisgeving aangenomen.
i. Afschrift van een adres der gemeente
Alkmaar gericht aan de directie dei- Neder-
randsche Spoorwegen, teneinde te bevorderen,
dat ook voor Alkmaar op Zaterdag van iede-
re week goedkoope marktkaarten worden be-
schikbaar gesteld.
De heer Messelaar wilde, dat ook
marktkaarten worden afgegeven voor eerste
en tweede klassepassagiers. Spr. zou niet wil
ien wachten tot een antwoord op het verzoek
om buurtverkeer is ingekomen, omdat hij
vrecsde dat daarop toch ongunstig wordt be-
schikt.
De heer d e R a a t amendeerde dat voor
stel met voor te stellen, dat het idee-Messe-
laar in een apart adres wordt uitgewerkt.
De heer Messelaar aanvaardde dit
amendement.
Aangenomen met 7 tegen 6 stemmen.
Besloten werd mede om het adres der ge
meente Alkmaar te Steunen, hoewel die steun
niet gevraagd was.
j. Afschrift van een adres van Schutte-
vaer inzake verbetering van de Mallegatsluis.
Voor kennisgeving aangenomen.
Punt 4. Rapport van de commissie, belast
met het onderzoek der voorgestelde wijzigin-
gen in de Boterwei.
Toelichting van den heer dr. D. Mol, voor-
zitter der commissie.
De voorzitter memoreerde de Instel-
tling eener commissie van onderzoek naar de
voorgestelde wijzigingen in de boterwet. Van
de vergadering dezer commissie waren den
ledert notulen gezonden.
Deze werden 'door dr. MoT nader foege-
licht. Wij stippen hieruit aan, dat de com
missie niet wenscht te adviseeren tot verbod
van verkoop van boter en margarine in een
wimkel.
Verschillende heeren stelden nog vragen
of maakten opmerkingen, die door den heer
Mol werden beantwoord1.
Verworpen werd met 9 tegen 5 stemmen
het voorstel van den Ned. Zuivelbond om te
verbieden het gebruik van urtd!rukkingen voor
de margarine, ontleend aan het Zuivelbedrijf
(b.v. de uitdrukking „versch gekarnd" e. a!)
De heeren waren overtuigd, dat het publiek
door de tegenwoordige boterwet tegen mislei-
dende bewoordingen1 voldoende wordt gevrij-
waard.
De overige conclusTes der notulen werden.
zonder hoofdelijke stemming aangenomen.
De voorzitter bracht de commissie
dank voor hare bemoeiingen en beval de ka
mer bij later eventueel vcorkomende geval-
len ten zeerste bij dr. Mol aan.
Punt 5. Rapport van den heer Hoog-
land, lid der Kamer, omtrent het binnen-
scheepvaai tcongres.
Dit rapport gaf nog eenige bijzonderheden,
o.a. de poging om het volgende jaar het con-
gres te Alkmaar te krijgen, waaromtrent de
heer Hoogland echter nog geen beslissing
kon meedeelen.
Besloten werd, dat het Bureau der Kamer
deze aangelegenheid niet uit het oog zal ver-
liezen en zoo noodig in overleg zal treden
met de gemeente en de V. V. V,
Ete heer Hoogland ontving van dfen voor
zitter een woord van dank voor zijn rapport,
port.
Punt 6. Verslag van den voorzitter van
het „Kleinbedrijf" den heer Schmalz, inza
ke de bijwoning van het Middenstandscon-
gres.
Van dit congres zijn indertijd uitvoerige
versiagen gegeven.
Het verslag werd met applaus begroet en
door den voorzitter met een woord van dank
beloopd.
Punt 7. Verzoek van de N. V. „Esona" onr
bij te dragen in de onkosten tot het verkrij-
gen van een ijsploeg, teneinde het Groot-
Noordholl. Kanaal bij vorst open te houden.
De heer Grfinwald deelde mede, dat
de gemeente Den Helder een renteloos voor-
schot verleende van 1800, af te lossen in
15 jaar. De Marine draagt eveneens bij in
de kosten.
De heer Hoogland wees op het ge-
vaar, dat bij inwilliging van het verzoek een
precedent wordt geschapen. Ook voor andere
vaargeulen kan een dergelijk verzoek komen.
De voorzitter erkende dit,
maar was toch overtuigd, dat het belang van
den handel eischt het zoolang mogelijk open
houden van een vaargeul.
De heer K u ij p e r wenschte, dat aan de
„Esona" werd medegedeeld, dat de ijsploeg
ook afgestaan moet worden voor gebruik in
andere vaarten.
De voorzitter geloofde dat dit niet
zal gaan, omdat de ijsbreker aan de booten
zelf bevestigd wordt.
De heer Wagenaar geloofde, dat an
dere stoombootondernemingen blii zuilen zijn
als het Groot N.-Hollandsch Kanaal zoo
lang mogelijk open blijft. Wat de Langendijk
betreft, als van daar een verzoek komt om een
dergelijke bijdrage, zal die zeker niet worden
geweigerd.
De voorzitter stelde voor f 25 toe te
staan voor een jaar onder goedkeuring van
den minister. Voor volgende jaren moet de
zaak dan opnieuw onder oogen worden ge
zien.
Aldus besloten.
Punt 8. Rapport van den voorzitter der
Kamer omtrent een gehouden bespreking van
de Kamers te Hoorn, Zaandam en Alkmaar
met de bekende commissie van actie, het comi-
te van burgemeesters en secrotarisscn en het
bestuur der vereeniging van Noord-Holl. wa-
terschappen, waarin besloten werd een ge-
meenschappelijk adres samen te stellen en te
verzenden.
Dit adres hebben wij indertijd reeds opge-
nomen.
Punt 9. Is het wenschelijk opnieuw aan le
drjngen op verlaging der posttarieven?
De voorzitter memoreerde, dat op
het middenstandscongres is aangedrongen
op verlaging en dat is toegezegd de zaak in
de Kamers ter sprake te brengen en ook op
de vergadering van de Centrale Kamer van
Koophandel.
Deze toezegglng werd goedgekeurd.
Punt 10. Mededeeling van het gemeente-
bestuur te Alkmaar dat zal worden overge-
gaan tot inrichting van een centrale stand-
plaats voor vrachtwagens op de Paarden-
markt.
De voorzitter meende, dat de ge
meente hiennede een zeer goede zaak heeft
gedaan.
De heer de R a a t wenschte dat de ge
meente de Paardenmarkt ook zal bestraten,
opdat het ontstaan van een modderpoel zal
worden voorkomen.
De voorzitter was overtuigd, dat
B. en W. daartegen wel maatregelen zouden
treffen.
door Margaret Pedler.
Geautoriseerde vertaling van W. E. Pont.
58)
hdofdstuk XVIIL
De openbaring van den nacht.
„Goddank, zij is alleen maar bewusteloos!"
De beteekenis van deze woorden, die lang-
yaam door den dikken nevel, die haar scheen
te omringen, Sara's geest bereikten, drong
nob maar half tot haar door. Het was alsof
iemand zij wist eigenlij'k niet wie plot-
seliimg uiting had gegeven aan haar eigen ge
voel van verlichting.
Eerst kon zij niet bedenkm, waarom zij
zoo'n dlankbaar gevoel van verlichting had.
Maar langzamerhand toch begoneen de ne-
velen op le trekken en zij begon zich iets te
herinneren.
Zij wist weer, dat ze iets had laten vallen
ze kon zich niet voor den geest halen wat
het precies geweest was, maar zij wist, dat
ze een heftige beweging had gemaakt om het
otp te vangen, Toen ja, nu herinnerdc ze_
het zich al duidelijker was iets, waartegen
zij aan'leunde, pfotseling geweken wat het
was, herinnerde zij zich nog niet en een
cndeel'baar oogenblik had zij: geweten, dat
zij zou vallen, dood- zou vallen of ten minsite
vreeselijk gewond of verminkt zou worden.
En nu scheen ze heelemaal niet gekwetst
te zijn! Zij' had geen pijn, alleen haar bcofd
vodde vreeselijk zwaar. Maar verder voelde
ze zich best, Iemand hidd haar vast, het
was bijna atlsof zij- aehterover in een steel
lag en tegen haar wang voelde zij de
zachte warrric van bont. „Sara liefste!"
Het was de stem van Garth, vlafc bij haar
oor. Hij was het, die haar ini zijn armen
hield'.
O, nu wist ze hot. Ze waren sameni op het
eiland, en hij had haar gevraagd, of zij om
hem gaf. Natuurlijk deed ze dat! Het was
zaligheid zoo in zijn armen te liggen, met
de oogen gedotten, en zijn stem te hooren
die diepe, ongelukkige stem: van hem die
nu plotseling zoo ongeloofelijk teer en zacht
werd.
„N'u ben je van mij, liefste! Nu heb ik je
in mijn armen, dezen eenen keer, mijn eigen
beveling
„Neen, dat kon toch niet zoo zijn, want
Garth had haar toch immers niet lief. Hij
had maar gedaan alsoL^. het was niet in
ding geeft en m urfstekend verzorgde voor
stellingen reeds vele kunstwerken uit de mo
derne en klassieke dramatische Iiteratuur ten
tooneele heeft gevoerd.
Ik heb er genoten van Shaw's „Man of
Destiny" en „How he lied to her husband",
voortreffelijk en met buitengewoon goed be-
grip gespeeld.
v. A.
SladsMQgws
KAMER VAN KOOPHANDEL
Gister vergaderde ten stadhuize de K. v
K. em F. voor Hollands Noorderkwartier.
Wegens een defect aan de electrische in
stallatie had de vergadering niet plaats in't
gewone lokaal, maar in de raadszaal.
De voorzitter, de heer Arntz, opende de
vergadering met een welkom aan de leden in
de mooie raadszaal, die het idee geeft, „alsof
wij half N.-Holland regeeren". Spr. heette
speciaal den heer dr. Mol, directeur van den
keuringsdienst, welkom„die als voorzitter der
commisie van onderzoek van de voorgenomen
wijzigingen in de boterwet aanwezig was.
Spr. bracht in zijn openingswoord verder
dank aan de heeren Gorter en Speet voor de
samenstelling van het boek Handel en Nij-
verheid en aan de firma Jung en van der
Hoek, die een adresboek voor den handel had
uitgegeven.
Spr. feliciteerde den heer Messelaar met
zijn herstel en deelde vervolgens mede, dat
bericht van verhindering was ingekomen van
de heeren Offers en Blaauboer.
De heeren Dokter en Ringers, die aanvan-
kelijk afwezig waren, kwamen l^ter nog ter
vergadering.
De notulen werden vastgesleld, waama
aan de orde kwam punt 3: ingekomen stuk
ken.
a. Adres van de K. v. K. te Haarlem be-
treffende den kaasexport naar Spanje en Ja
pan. Hierin wordt bij den minister van bui-
tenlandsche zaken aangedrongen op het doen
van stappen, opdat de invoer van Nederland-
sche kaas in die landen niet nog meer worde
belemmerd.
Het bureau heeft gemeend dit adres mede
te moeten onderteekenen. Voor kennisgeving
aangenomen.
b. Mededeeling van de Nederlandsche
Spoorwegen, dat zij geen succes verwachten
van toepassing van het tarief voor buurtver
keer op de lijn AlkmaarHelder, zoodat
daartoe niet zal worden overgegaan. Wel zui
len des Donderdags aan de stations Alkmaar-
Helder marktkaarten naar Schagen verkrijg-
baar zijn. Voor kennisgeving aangenomen.
c. Schrijven van de firma Ivers-en von Staat
te Rotterdam omtrent de werkwijze der „Ver-
kehrsagentur der Deutsehen R'eichsbahn fiir
die Niederlande".
Devoorzitter ried aan om, als men
vrachten voor Duitschland heeft, de geeischte
vrachtprijzen te laten controleeren door dit
bureau. De inlichtingen worden gratis gege
ven.
d. Afschrift van het schrijven van de Ne
derlandsche Spoorwegen gericht aan het ge-
meentebestuur te Schagen inzake de dienst-
regeling op den stoomtramweg Alkmaar-
Schagen.
De directie der N. S. zegt daarin, dat voor
het verkeer tusschen Schagen en Bergen goe
de reisgelegenheden over Alkmaar "bestaan
met korter reisduur dan over Koedijk.
Hoewel het verkeer met Bergen van de tus-
schenstatioss der tramlijn Schagen—Warmen-
huizenAlkmaar van weinlg beteekenis is,
hebben wij door het vaststellen van wacht-
tijden te Koedijk de volgende aansTuitingen
bij een regelmatigen treinenloop alsnog ver-
zekerd.
Richting Schagen—Bergenl.
Tram 41 wacht te Koedijk tot 9.48 op tram
94. aanlcomst 9.46.
Tram 55 wacht te Koedijk tot 1.41 op tram
98* aanlcomst 1.39.
Tram 65 wacht te Koedijk tot 4.18 op tram
100, aan komst 4.12.
Tram 69 wacht te Koedijk tot 5.13 op tram
102 aankomst 5.12.
Richting Bergen—Schagen'.
Tram 97 wacht te Koedijk tot 10.50 op fra-m
42y aankomst 10.38.
Bij een volgende dienstregeljjig zoo ein-
digt het schrijven zal zooveel mogelijk met
de aansluitingen te Koedijk rekening gehou
den worden.
Voor kennisgeving aangenomen. '7
e. Antwoord op het schrijven der Kamer
aan den minister van waterstaat inzake de
onbcschermde overwegen1.
Tegenover de meening van sommigen en
ook van enkele Kamers v. Koophandel meen
de de heer Messelaar dat de kwestie
der onbesehermde overwegen wel degelijk
de aandacht der K.v. K. mag hebben. Spr. gaf
een voorbeeld uit zijn eigen1 bedrijf, om dit te
illustreeren en wees verder op de vragen van
het kamerlid Kersten aan den minister. Spr.
meende dat de minister zich wel 'wat al te
gemakkelijk van die kwestie af maalct. Als er
nog meerdere offers mogen vallen, kan in elk
geval de K. v. K. v. Hollands Noorderkwar
tier zeggen, gedaan te hebben wat mogelijk
ernst geweest. Het moest Tim zijn, die' tegen
haar sprak, Tim, met wien ze zou trouwen..."
Toen trek piotseilkig de nevel op en Sara
-kreeg haar voile bewustzijm terug, zoodat ze
weer wist, waar zij was en wat er gebeurd
was.
Haar eerste ingeving om de oogetn te ope-
nen en te spreken werdi tegengehoudlen door
een snelle, onverwadrte beweging van Garth.
Pl'otsel'iog voelde zij: hoe hij haar tegen zich
aandrukte en met haar gdaat vllak biji het
zijne, een strcom van hartstoclitalijker bran-
dende liefdewooi-den in haar oor sitortte
allesbeheerschende liefde, vereering, kwel-
lende smart, en eindelijk een gebroken wan-
•hopig opgeven van alle aanspraak en recht.
„En ik zal zonder je moeten leven.. zonder
je moeten sterven... O God! het is niet te
dragen!"
In de duistemis en de eenzaamheid van den
nacht, -alilieen met de bewustelooze gestal-
te van de vrouw, die hij liefhad, in de armen,
stortte Garth zijn heele ziel uit. Er was niets,
dat verborgen bleef en Sana wist eindelijk,
dat hij haar liefhad met dezelfde liefdfe,- die
ook ha-ar hart vervulde.
HOGFDSTUK XIX.
Het einde van de reis.
Sara bewoog zich 'even gn opende de oogen.
Diep in haar hart was zij beschaamd over
die korte >cogenblikken van geveinsde bewus-
teloosheid, die oogenblikken, die haar de ziel
van een sierken man hadden laten zien, zoo
ais hij zelf alleen die kende, zonder eenigen
trots of teruighouding.
Maar niettemin voelde zij zich overgeluk-
fcig. Niiefe kon haar nu meer pijn doen. Garth
had haar liners lief!
Nu hiji, bm de een of andere reden, zelf
nooit den sluiter zou hebben opgelicht om
haar de waarheid te laten zien, was zij blij
blij dat zij ongevraagd een blik in-zija
zid had kunnen slaan door de reet, die die
smart van het oogenblik had gemaakt in zijn
ijzeren zelfbeheersching en terughoudend-
heid.
Zooais zij zich aan hem had geopenbaard
op het eiland, zoo had hij nu, in een oogen
blik van even groote spanning, zich aan haar
laten zien; ze stonden nu gelijk.
„Ik ben weer best", zei ze, moeite doende
om overeind te gaan zi-tten, „dk ben nergens
gekwetst".
„Blijf even stilzitten dain Haal! ik wat
brandewijn voor je uit die auto". Garth sprak
met een merkwaardige vastheid van stem.
In een oogenblik was hij weer terug en het
geestrijke vocbt deed haar spoedig weer ge-
hegl feykofflgn, v A -
„Goddank, dat wij nog maar heel weioig
yaart hadden", zei hij. Anders was je hailf
verplelterd geweest."
„Hoe gebeurde het eigenlijk?" vnoeg zij
nieuwsgierig.'„Hoe ben 1c er eigen lijik uitge-
vallen?"
„Het deurtje Is opengegaan. Die ellencBge
kerel van een Judson herft het niet goal ge
sloten. Weet je zeker, dat je nergens letsel
hebt?"
„Heel zeker. Mijn hoofd dtoet nogal pijn."
„Dat is geen wonder. Je bent een paar mi-
nuten bewusteloos geweest."
Plotseling drong de heri-nnering aan het
doel van den tccht tot haar door. „Moly!
Goede hemel, hoeceel tijd hebbien1 we ver-
knoeid? Hoe lang zijn we met dit vervdende
geval bezig geweest?" vroeg zij in plotselinge
angst.
Garth keek haar vreemd aan biji het
schijnsd van een van de zijiichten van dfe
auto, die hij had meegebracht tegdijk met
dfen brandewijn.
„Vijf minuten, denk ik", zieJ hij en voegde er
bijna onhoorbaar bij: ,,of een holve eeuwig-
heid!"
„Vijf minuten Is dat alles Laten we dan
gauw verder gaan,"
tWordt verv^gd.)
-••i
