Scbaakrobriek.
M (MM
m
ji Dikkg keel
Ill H
m
m
n
m
nt
w,
m
w*
m.
w
is 'f begin en een
kan't eind zijn van IJw gewone
verkoudheid. Genees daarom
Uw dikke keel direct met
Akker's
m m
m Wm
M
M.
li
Si
M
Wk
M
M
Wk
ft
wm
0
w
fH
0.
Si
L.i \oci-Ui vet verdi, zmtlii uj kJov Van
den Franschen adel voorfcaan in het oog van
den staat niets anders dan gewone burgers
zijn. Titels als „Monsieur le Comte," zullen
dus in trouwacten niet meer voorkomen, en de
bruid wordt alleen Madame" en niet Ma
dame la Comtesse".
In 1877 waren volgens een toen gepubli-
ceerd werk, in Frankrijk circa 60.000 arristo-
craten, doch slechts een heel klein deel daar-
van behoorde tot de aristocratic van voor de
groote revolutie, terwijl het meerendeel be
hoorde tot den door Napoleon verleenden
adel of tot den adel in het leven geroepen tij-
dens de restauratie, de Juli-regeering of door
Napoleon III.
DE ENGELSCHE DOMINIONS EN HET
PROTOCOL VAN GENeVE.
Men verwadht, dat het Protocol van Gene
ve in de eerstvolgende zitting aan het Cana-
deesche parl-ememt zal worden voorgelegd en
dat het vrijwel zeker zal worden verworpen.
Men neemt aan, dat dit ook de meening is
van den minster van Landsverdedigipg, die
juist uit Engeland teruggekeerd is, en dat
Australie en Nieuw-Zeeland in dit opzicht
het met Canada eens zijn. Ook Britsch-Co
lumbia is een besliste tegenstander van elke
overeenkojflst, welke eenigen invloed zou kun
nen hebben op de vermindering van de vol-
strekte co-ntrole der Dominons over de immi-
gratie.
EEN VLIEGTUIG-KOMPAS.
Het gewone zee-kom-pas is voor de lucht-
vaart minder geschikt, a-1 was het alleen
rc-eds om de vele trillingen waaraan de roos
is blootgesteld. Voor het vliegen boven de
wolken kan men er echter niet buiten en on-
bekende landen, zonder opvallende pun-ten,
zoud-en voor den aviateur zonder kompas ge-
vaarlijk terrein worden.
De Amerikaansche wereldvliegers hebben
nu een nieuw model kompas gebruikt, dat
op een vernuftige vinding berust. Hen laat in
dit instrument stroom opwekken door de
magneet-kracht van de aarde. Een gewone
dynamo berust op het beginsel, dat in een
gesloten geleider een stroom ontstaat wan-
neer zij zich loodrecht op een magnetisch
veld beweegt. In- de bekende electrische ma
chines, zoowel in de groote centrales als in
de on-tstekingstoestellen voor mo'oren, is
daartoe een magneet aangebracht en het
„an-ker", omwon-den met geleidenden draad,
loopt hier altijd loodrecht op de „kraehtlij-
nen" van het magnetisch veld, loodrecht op
de richting waarin de aantrekkings-kracht
wordt uitgeoefend. Neemt men nu deze mag-
neet weg, dan blijft er toch nog een over,
want de aarde zelf fun-geert dan als een reus-
achtige magneet. Laat men het anke-r draaien,
dan wordt er evengo-ed- een wel heel zwakke
stroom opgew-ekt, zoola-ng het anker maar in
de juiste rich-ting ten opzichte van deze
magneet blijft draaien. In een anderen stand
ontstaat in't geheel geen stroom. Hier heeft
men het kompas in beginsel aangeduid. Een
anker wordt door een kleine luchtschroef be-
wogen, de stand, dien het moet aaftn-emen,
kan gewijzigd worden naar den koers dien
men wil houden en alles wat de aviateur ver-
der te doen heeft, is opletten, dat er geen
stroom ontstaat: een voltmeter on der zijn be-
rei-k moet nul blijven wijzen. Slaat de wijzer
nit, dan is het anker en dus zijn heele ma
chine van richting veranderd, en hij moet zoo
spoedig mogelijk den juisten stand terugvin
den en den koers herstellen.
GAAN DE AMERIKANEN SNOR EN
BAARD DRAGEN?
Rodolfo Valentino, de vermaerde filma-c
feur, die met baardeloos gelaat uit New York
naar Europa was vertrokken, is in de Ver.
Staten teruggekeerd met een prachtigen
baard en stoere knev-els. Zijn vrienden zijn
erg verrast door die transformatie, en daar
de groote Rodolfo, na den Prins van Wales,
de toonaangever der mode is, lijk-t het zeer
waarschijnlijk, dat zijn talrijke bewonderaars
zijn voorbeeld zulleh navolgen.
DE BEKLIMMING VAN DEN
MOUNT EVEREST.
De physieke moeilijikheden waarmede de
pogingen gepaard- gingen om den top van
den Mount Everest, de hoogste berg ter we-
reld, te bereiken, werden den leden van de
„Royal Geographical Society" te Londen
uitieen gezet door majoor Kingston, den me-
dischen officier van de expedi-tie, welke ge-
leid werd door luitenan-t-kolone! Norton na
de terugkeer tepgevolge van ziekte van den
brigade-generaal Bruce.
Kingston zeide dat op groote hoogten het
ademen meer snel -dan diep ging. Op 2700-0
voet moest men zeven, acht of tien maal vol-
ledig ademhai-en voor iederen eenvo-udigen
stap voorwaarts! Zelfs bij deze langzame
vordering moest men een paar minut-en rus-
ten na iedere twintig of dertig meter. Op
28000 voet was Norton na een uur lang ge-
klommen te hebben slechts ongeveer zeventig
meter gestegen. Dit is het hoogste punt dat
bereikt werd zonder de hulp van zuurstof.
Groote hoogten, zoo zeide Kingston, v-er-
oorzaakten gees-testoornissen on-der de leden
der expeditie. Een lid had g-een macht meer
Over zijn wil en had steeds minder het ver-.
Ian-gen om den top te bereiken hoe verder hij
klom.
DE RUSSISCHE ReFUGIeS IN
FRANKRIJK.
Nu de Fransche regeering Sovjet-Rusland
heeft erkend, is de kwestie acuut geworden,
hoe de staatsburgerlij-ke positie zal worden
van de 400.000 Russische refugies, diezichin
Frankrijk bevinden. Er zijn zeer veel politieke
refugies bij, maar ook Russen, die tijdens den
oorlog aan het Fransche front streden en sol-
daten uit de contra-revolutionnaire legers van
Wrangel en Denikin. De overgroote meerder-
heid van hen weigert naar Rusland terug te
keeren.
Toen het waarschijnlijk werd, dat Frankrijk
de Sovjet-regeering zou erken-nen, richtten de
refugies zich natuurlijk tot de Fransche re
geering, die hen geruststelde met de verzeke-
ring, dat hun aanwezigheid door Frankrijk
als een binnenlandsche kwestie wordt be-
schouwd en dus n-iet.tot Russische interventie
zal kunnen leiden.
Van de 400.000 Russen in Frankrijk wonen
er, naar de „Times" meldt, 135.000 in Parijs
en omgevin^. De overigen wonen voor het
meerendeel in de ind-ustriestreek van Noord-
Frankrijk, waar velen van hen werkzaam zijn
in de machine- en automobielfabrieken.
Toen bij besluit van de Russische regeering
van 16 December 1921 alle Russische emi- -
granten van hun nationa-liteit werden beroofd
en hun eigendommen werden geconfiskeerd,
kwam de vraag aan de orde, hoe hun staats-
rechtel-ijke positie zou zijn in dte landen van
hun ba-llingschap. Het aan-tal Russische emi-
granten in West-Europa bedraagt in totaal
ongeveer 1 Vs> millioen. De Volkenbond schiep
voor hen een systeem van identiteitsJbewijzen
(de z.g. Nansen-passen), welke thans door 33
staten worden erkend, en waarop zij kunnen
reizen. Voor het verblijf in Frankrijk hebben
de emigranten speciale identiteits-bewijzen.
Er zijn in Frankrijk 79 Russische emigran-
ten-organisaties, die een eomite van negen
leden hebben gekozen om hun aangelegenhe-
den te behartigen. Voorzitter daarvan is de
vroegere gezan-t te Parijs Makla-kof. Deze
heeft op 15 October aan Herrio-t een memo
randum cverhandigd, waarin hij verzocht de
positie der refugies definitief te regelen, met
behoud van de identiteits-bewijzen en Nari-
sen-pass-en en liefst met toepassing van de
Fransche wetten met zekere uitzonderingen
in verband met afwijkende bepalingen in het
oud-e Russische burgerlijke recht. Reeds heeft
Herriot aan de emigranten de handhaving
der identiteits-kaarten en Nansen-passen toe-
gezegd.
AFLOOP VAN VERKOOP1NGEN.
Uitslag veiling, gehouden bij opbod, op
Donderdag 13 Nov. 1924, te Schagen, ten
overstaan van den notaris Mr. A. P. H. de
Lange, van:
De kapitale boer-enplaats, koeb-oet, ierkelder,
mestvlak, diverse perceelen uitmuntend wei-
land, nieuwe arbeiderswoning, alles aan. en
bij elkand-er gelegen aan den Sint Maartens-
weg en den Ruigenweg, halte tram Alkmaar
Schagen, te zamen groot 29.37.76 H.A., be-
hoorende aan de erven van wij-len den heer
W. Gutker.
De p-erceekm staan te zamen in bod op
66621,38
De afslag en -combinatien blijven bepaald
op Donderdag 20 November 1924, des mor-
gens 11 uur, in het Noordhollandseh Koffie-
huis te Schagen.
Ingezonden stutken
(Buiten verantwoordelijkheid van de Redac-
tie. De opname in deze rubriek bewijst geens-
zins dat de redactie er mede instemt.)
EMIGRATIE VAN HOLLANDSCHE
LANDBOUWERS.
Hoe zij zich dienen voor te bereiden.
In een Landbouwvergadering, dezer dagen
te Utrecht gehouden, bracht de voorzitter, L.
baron van Voorst tot Voorst, lid van de Twee-
de Kamer, bij een bespreking over den econo-
mischen toestand van den Boerenstand o. a.
in het midden, dat hier te lande reeds een
tekort van 15000 boerderijen bestaat.
Dat wil dus zcggen, dat op het oogenblik
reeds 15000 jonge landbouwers vergeefs uit-
zien naar een bedrijf, groot of klein. En
ieder jaar stijgt dit aantal. Onze bevolking
neemt elk jaar met minstens 100.000 zielen
toe, waarvan 40.000 op 't platteland. Ieder
jaar wordt dus de toestand voor de jongelni
in den Boerenstand benauwder, want cultuur-
grond, waarop nieuwe boerderijen gesticht
kunnen worden, komt er niet bij, al zou hier
en daar nog wel wat in deze richting kunnen
worden gedaan. Maar afdoende niet.
Er zit dus niet veel anders op, dan dat de
landbouwers verhuizen naar landen, waar
wel bouwgrond beschikbaar is. Tot die lan
den behooren o.a.: Canada, Amerika, Au
stralie, om ons nu alleen maar te bepalen
tot de Engelsche sprekende landen. Zoo ve.*-
trekken er ieder jaar b.v. ?5000 personen
uit Engeland naar Australie met steun van
hun regeering, ook Engeland lijdt aan over-
bevolking. Om meer dan een reden is Canada
van alle landen voorloopig het meest ge
schikt voor onze menschen.
Uit ons land vertrokken dit jaar reeds
pl.m. 1500 personen naar Canada. Maar dit
aantal is nog zeer gering in verband met de
cnmetelijke gronden, die nog in cultuur ge-
nomen kunnen worden en slechts wachten op
„den boer met zijn ploeg of tractor".
Nu geven we dadelijk toe, dat het gemak-
kelijker is in Holland te blijven dan te ver
huizen naar Canada, doch als hier nu een-
maal geen bedrijf is te vinden en in Canada
wel, dan is er weinig keus.
Op het oogenblik heeft Canada een bevol
king van ongeveer 9 millioen inwoners,
waarvan naar schatting een honderdduizend
van Hollandschen oorsprong. Daaruit blijkt,
dat Hollanders heel best slagen kunnen.
En waarom ook niet?
Wie iverken kan en wil, het boerenvak ver-
staat en daarbij wat En.gelsch spreekt om
zich wat ^emakkelijk onder de Canadeesche
bevolking te kunnen bewegen, wat bovendicn
ook veel aangenamer is omdat men zich
daardoor veel sneller aanpast, moet slagen.
Natuurlijk slaagt deze of gene wel eens
niet. Dat gebeurt in Holland immers ook wel
Ieder.een kent wel van die boeren, die zich niet
uit, maar in den grond werken, doch de groo
te meerderheid slaagt, zoowel bij ons als in
Canada.
Wie bij zijn aankomst in Canada direct met
de menschen zelf praten kan, overal inlichtin-
gen kan inwinnen, heeft veel voor. Hij voeH
zich direct op zijn gemak. Daarom dient ieder,
en dit geldt zoowel voor de mannen als
de vrouwen en jonge dochters die zich
voorneemt te eeniger tijd te emigreeren, wat
Engelsch te leeren.
De lange herfst- en wi-nteravonden zijn als
geknipi, ook voor den landafbeider, am die te
besteden voor het aanleeren van de Engelsche
taal, voor zooverre men die noodig heeft om
zich in den beginne te kunnen behelpen.
Hoe dat onderwljs dient gegeven te worden
weten de leeraars en onderwijzers wel;
da a rover behocven we hier niets te zeggen.
Wel willen we opmerken, dat de Afdeelin-
feu van de LanUtwuwmaaisdiappijen en
uinbouwbonden hier een mooie gelegenheld
vinden om een krachtig handje te helpen. Die
zouden b.v. cursussen kunnen organiseeren.
Wellicht zouden de gcmeer.teraden zulke cur
sussen finamieel kunnen steunen, o.a. ook
door't gratis beschikbaar stellen van een lo-
kaal met vuur en lich-t, zooals in Den Haag
en Apeldoom a-I gebeurt.
De Afdeelingen van de Maatschappij voor
het Nut van het Algemeen zouden zich even-
eens verdienstelijk kunnen maken door't op-
richfen van taal cursussen; ook de vele kerke-
lijke vereenigingen op het platteland vinden
hier mooi en nutti-g werk te doen.
Uit deze taalcursussen zouden zich vanzelf
dan ontwikkelen emigratie-clubjes, waarvan
de deelnemers later gezamenlijk de reis naar
het nieuwe vaderland konden ondernemen.
Clubsgewijze vertrekken heeft veel voor;
men voelt zich dan in't geheel niet eenzaam,
wat de opgewekfheid na-tuurlijk zeer'versterkt!
Het heeft er dan veel van of men met vrienden
en bekenden uit is.
Maar zoo gezegd, eerst wat Engelsch lee
ren.
En mocht't -om de een of andere reden niet
tot emigratie komen er kan nog van alles
zich voordoen dan is't g erde immers
toch nog niet weg. Vooral de jonge dochters,
die eenmaal ook een nieuw vaderland zullen
krijgen en de gehuwde vrouwen, die met hun
mannen medegaan, moeten niet nalaten zich
wat Engelsch eigen te maken. Zij wennen dan
veel sneller.
Dan willen we er nog op wijzen, dat het
zeer gewenseht is, dat de vro n goed op de
hoogte zijn met de pltumveehouderi}, want die
werpt daar groote voordeelen af.
Ook hiervoor is in Holland goede gelegen-
heid; op vele plaatsen worden pluimveecur-
sussen gehouc i. Voor deze cursussen zou
men zich lcunn-n wenden tot den heer G. J.
Westerink, rijkspluimveeteeltconsulent, te
Bee-kbergen, gem. Apeldoorn, die gaanie gra
tis alle noodige inlichtingen geeft.
Het werken met een broedmachine geeft on
de bcerderijen in Canada groote voordeelen.
omdat men het dan in de macht heeft de kui-
kens op het geschikte oogenblik te doen ge-
boren worden, zoodat zij aan den leg gaan in
den tijd, dat de eieren duur zijn. Wat men
dus bij ons winterlegsters noemt.
Wie het best zich voorbereiO slaagt ook
het best; hij geld-t voor twee. Voor het vinden
van een positie in Canada kan men zich wen
den tot de Emigratie Centrale Holland. Anna
Paulownastraat 6, den Haag, die in Canada
georganiseerd is; voor algemeene inlichtin
gen betreffende overzeesche landen en de daar
bestaande arbeidsmogelijkheid, tot de Ned
Vereeniging Landverhuizing, den Haag, bei-
de instellingen in welker bestuur regeerings-
vertegenwoordigers zitting hebben en die gra
tis gaarne iedereen voorlichten.
SPAANSCHE PARTIJ.
Gespeel-d1 in 1912 te Ween-en door Dr.
Haas (wit), H. Wolf (zwartV
1e2 e4
2. Pf3 Pc6.
3. Lb5 a6
4. La4 Pf6.
5. 0—0 Pe4: Zwart mo-et hier de voort-
zetting na 6 Tel goed kennen, anders
verliest hij. Bij goed tegenspel wint wit
alleen zijn e-pion terug.
6. d4Dit is nog de best-e zet
6b5
7. Lb3 d51ed4 is gevaadijk.
8. P-e5. Gewoonlijk speelt men hier 8 d-e5
Le6 g.c3.
8Pe5.
9. de5: Lb7.
10. Le3. Ter verhind-ering van- 10Lc5
of 10d4.
11Lc5. i
12. Dg4? Le3!
13. Dg7 Dg5!
14. DhS Ke7.
15. Dh7, Lf2! Speelt wit hier 16 Tf2,
dan volgt 16 Dclf 17. Tfl De3.f
18. Khl. Pf2. 19. Kgl (gedwongen na
19. Tf2 volgt mat in twee zeiten).
19Dh3ff (dubbel schaak). 20.
Khl Dglj!Tgl gedwongen. 21. Pf2
(verstikt mat).
16. Khl Tg8.
17. Dh3. Lc8
18. Df3. Pg3!
19. Dg3 gedwongen-; na 19 hg3 volgt ma-t
met 19 Th8.
19Dg3! Zwart geeft op want na
20. hg3 vo'gt 2-0T-h-8 mat
Einds-pel 32.
(Roselli).
Jm-L
h
a b o d f
Wit speelt en wint in 6 zetten.
Oplossing Pr-obleem No. 32 van F. B. H.
Bottger (Alkm. Cour. 1911).
Wit: Kc8 Db6 Pe6 Lb8 pi a-5 f3 g5 h4 en
h5.
Zwart: Kf5 Pg3 en h6 Lh8 pi a6 en f7,
1 Dd4 Ke6: 2. Dd7 mat.
1Ld4: 2. Pd4: mat.
1Le5 2. De5: mat.
1Lf6 2. Df6: mat.
1 Lg7 2. Pg7mat.
1f6 2. Dd5 mat.
2. Dg4(:) mat,
2. De4(:) mat.
2. Df4 mat.
Een tempo 2 zet der 2e soort. Doorzich-tige
dame-offers als dit wo-rde een beetje a-ntiek.
Voor beginners is het altoos een min of meer
verbluffende vertooning. Het zwaartepunt is
dan ook weer gelegen in de varianten door
de -diverse logperzetten te voorschijn geroe
pen.
Probleem No. 35
van Dr. J. Dobrusky.
1Pht»
1Pgoo
1fe6:
Zwort (3)
WUmi.
i
mm
a bo d e r g h
Wit (7).
Wit geeft mat in twee zetten.
Aan de D;t\ers!
Met dank voor de ontvamgen oplcssingen
van probleem No. 833 (au-teur P. Kleute).
Stand1:
Zwart: 14 sc' p 2, 6, 7, 8, 13, 14,
15, 18, 19, 20, 2 36, 45.
Wit: 14 schijv. i op 16, 17, 21, 22, 27,.
29, 30, 34, 40, 41, 43, 44, 49, 50
Oplossing
1. 3025 1. 36 47
2. 34—30 2. 47 35
3. 43—38 3. 45 34
4. 17—11 4. 6 of 26:28
5. 50—45 5. 26 of 6 17.
6. 27—22 6. 18 27
7. 44—40 7. 35 -44
8. 49 9 8. 14 3
9. 25 1
Een m-ooie, maar moeilij-ke opgave
Goede oplossingen ontvkigen wij van 'de
heercn: C. B-etfcm, W. Blo-kdijk, P. Dekker,
D. Gerlin-g te Alkmaar.
Twee verschillende sta-nden v-olgen hier van
den heer Kleute. De witte schijven staan in
beide vrijwel gelijk. Door verp!raising der
zwarte verandert de onfled-ing aanmerkelijk.
ma m
Zwart: 11 schijven op 2, 6, 8, 9, 13, 15,
17 20, 22, 30, 41.
Wit: 10 schijven op 11, 28, 29, 33, 37/40,
.2, 46.
Wit wint door:
1. 40—34 1. 41 43 of 23
2. 34 21 2. 23 of 43 naar* 32-
3. 42—38 3. 6 26
4. 38 9
En nu de twesde stand
tl
M
WB>
Zwart: 10 schijven op 5, 8, 9, 11, 16, 17,
20, 22, 30, 41 en dam op 15.
Wit: 10 schijven op- 26, 28, 29, 33, 37/40,
42, 46.
Hier speelt wit:
1. 40—34 1. 41 :23 of 43
2. 34:21 2. 23 of 43:32
3. 42—37 3. 15 31
4. 26: 6!
Men bestudeere beide standen aandachtig.
Ter oplossing voor deze week:
PROBLEEM No. 834
van P. KLEUTE Jr., den Haag.
mm.
'03.
M
Zwart: 8 schijven op 5, 16, 20/24, 29,
dam op 15.
Wit: 11 schijven op 32, 33, 34, 38, 39, 40,
42/45, 47.
Oplossingen voor,of op 19 November, bu
reau van dit blad.
DE BITTERE NASMAAK VAN DE
GLORIE.
(Van onzen Parijschen Correspondent.)
(Nadruk verboden.)
Parijs, 8 November.
„Foei, foei! 't moest toch niet mogen!!
hoorde ik een dame mompelen in het voorbij-
gaan. Wat „niet moest mogen", dat was een
ongelukkige stakker, een afzichtelijk vermink-
te uit den grooten oorlog, die zoo maar vrij
op straat wilde-loopen. Hij kwetste immers de
esthetische gevoelens der wandelaars; hij was
een litteeken op het schoone aangezicht van
Parijs, een valsche noot in het uezang der Si-
renen dat den vreemdeiing begroet op den
boulevard.
Pauvre gueule cassee Wat werkelijk niet
moest mogendat die verminkte de linker
hand zijn rechter is hem afschoten
moest ophouden om een aalmoes in ontvangst
te nemen. Neen, dat moest niet mogen.
O, 't is prachtig, magnifiek, die geest van
internationalisme, van vrede door recht; het is
uitmuntenci, dat men al die droeve oorlogsner.
inneringen ter zijde schuift voor bespiegelin-
gen over arbitrage en menschen-liefde, over
ontwapening en verbroedering. Maarmet
goede voornemens zijn we niet van onze oude
verplichtingen ontheven. Het is een schande,
een aalmoes te moeten seven aan de cnge-luk-
kigen die rechten op ons hebben.
Er was een tijd, dat men voor een oorlogs-
verminkte opstond en hem zijn plaats aan-
bood Het is vergeten. Hij moet, verminkt,
mee dringen, moet duwen, om een zitplaats
te veroveren. Ongraag schuift men een stuk-
je opzij Foei, fcei, zoo'n sueule cassee te-
genover u, 't is niet aangenaam.
Nu heeft men toch het recht te vragen: Die
Jtopstukken van het Bloc National, die jaren
achtereen, dag in, dag uit, hebben ge-
schreeuwd en geschettert „dit zijn we ver-
plicht en dat, tegenover onze dierbare doo-
denwat hebben ze gedaan voor de leven-
den? voor hen die verminkt zijn teruggeko-
men?Een mager, a-llerellendigst pen-
sioentje, niet voldoende om van honger om te
komen, dat is alles wat er overbleef van de
beloften, welke men hun tijdens den oorlog
deed.
De heer Rene Cassin, voorzitter van de
Union Federate des Mutiles, heeft er een
even typisch als schrijnend expose van gege
ven aan de persmenschen die hem kwamen in-
terviewen naar aan-leiding van zekere geruch-
ten als zou de regeering van Herriot voorne
mens zijn verbetering te brengen in het lot van
die beklagenswaardigen.
Men heeft de toelage van 6000 frs. voor de
a-mfotenaren goedgekeurd, zegsen de oorlogs-
verminkten. Men geeft hun het minimum dat
noodig is om in leven te blijven. Uitstekend.
Maar wij? Hebben wij niet meer het recht
om te leven?
De wet van 31 Maart 1919 kent aan de
verminkten toe: „droit a reparation calculee
en proportion du cout moyen de la vie" Voor
de groote verminkten (aangeduid met den
naam: „mutiles a 100 pet.") bedroeg dat.
2400 frs. per jaar. Maar 2400 frs. in 1919 is
Siiet hetzelfde als dat bedrag in 1924. En
toch hebben we in 1924 oo-k vleesch en brood
noodig, net als in 1919. Is't dan niet billijk,
tenzij men per se wil dat we van honger om-
ko-men, dat dit cijfer herzien wordt?
De heer Cassin merkt zeer terecht op: men
heeft de gesinis-reerden in het verweeste ge-
bied wel uitbetaa'.d, op een centime na precies
vergoed het bedrag der schade welke zij geie-
den hebben. Waarom heeft men niet evenzoo
gedaan tegenover hen die een arm of een
been verloren? Is iemand die beide oo.gen er-
bij insc-hoot minder erg er aan toe dan dte
ander wiens schuur, huis of fabrielc in puin
lag? We hebben ons tevreden gesteld met
een pensi-oentje. Het leverde een groote bespa-
ring voor den Staat, want in plaats i n 300
milliard zou het hem 600 milliard gekost
hebben. De Staat is dus beter ermee af om ons
pensioenen uit te keeren. Maar is dit op zich-
zelf niet reeds een argument ten gunste van
ons verzoek om .om in leven te mogen
blijven?
Het is begrijpelijk, dat de heer Cassin, zelf
een zwaar verminkte, bitter wordt wanneer
hij vervolgt:
Ach, we weten het wel; naarmate de
herinnering aan den oorlog vervaagt houden
wen op een onderwerp voor patriotische litera-
tuur te zijn. Er is nog maar weinig toe noo
dig of we worden lastig gevonden. Weinig ook
is er maar noodigof neen, zoover zijn we
thans aleen groot aantal van ons moet
met bedelen een bestaan vinden. Laatst, in
den trein naar Brest, we waren Versailles
nog niet voorbij, of een oorlogsblinde kwam
overal, in de gangen en compartimenten, een
aalmoes ophalen. En hoort u dan maar eens
wat een ieder zegt: dat het een schande is,
dat men zich gegeneerd gevoelt. wanneer men
zullk een tafereel aanschouwt.
Diezelfde gegeneerdheid heeft ook Edouard
Herriot ondervonden. Te Boulogne, op het
congres van de radicaal-socialisten, heeft hij
in zijn toespraak gezegd: „Voorts overweeg
ik hoe we tegemoet kunnen komen aan den
nood der oorlogsverminkten, die lijden onder
het dure leven". Als Herriot zulk een belofte
doet, dan mag men ook iets ervan verwach-
ten. In het communique over den ministerraad
van gisteren wordt venneld: „De minister
raad heeft zich bezig erehouden met de kwestie
der pensioenen van de oorlogs-verminkten en
zal binnenkort dienaangaande een belangrijk
voorstel doen."
Sedert 1919, toen het Bloc National begon
te regeeren, hebben we tot in den treure hoo-
ren herhalen, dat men „iets" moest doen
Maarmen repliceerde steeds, dat er geen
geld was. De nieuwe regeering redeneert: We
moeten het geld zoeken waar het verborgen
zit. Wanneer er oorlogs-verminkten, wedu-
wen en weezen zijn, er zijn er ook die de oor
log heeft verrijkt. Bij hen moeten we het geld
halen om de wonden te lenigen.
Het doet verrassend aan, dat dit nieuwt
initiatief van dezen kant moest komen, uit da
kringen waar men zoo weinig mogelijk oor*
logs-monumenten, doode of levende, in be-
scherming neemt. De nieuwe regeering geeft
dag-aan-dag blijk, humaner inzichten te heb
ben, mensohelijker gedachten te huldigen dan
die welke haar voorafging. Het gaat hier niet
om partij-politiek, doch om de eenvoudige ver-
vulling van een plicht, een verplichting, wel
ke Poincare, Millerand en Oemenceau met
zijn „jusqu'au bout" op zich hebben genomen
namens Frankrijk.
Toch zijn er nog sommigen, die ondanks
deze edelmoedige houding van Herriot, voort-
gaan naar hem met slij'k te gooien en beweren,
dat dit alles „maar een politieke manoeuvre"
is. Wat een jaar geleden ..redden van het Va
derland" zou hebben geheeten, noemen deze
heeren immers „landverraad". Doch ook al
was deze nieuwe maatregel van Herriot gdn-
spireerd door de begeerte o-m een macht'.gen
groep kiezers (te machtig, helaas!) voor zich
in te nemen, dan nog mogen we ona erover
verheugen, want het resultaat alleen felt in
dit geval.
LEO FAUST.
Uit enze StaatsmacMne.
UrrVOERlNG VAN ART. 90,
LAATSTE LID, DER GRONDWET.
Dat opschrifi ken weleens afsciirikken. Wij
zullen daarom allereerst in herinnering bress-
gen,dat art. 90 der Grondwet cte schadeloos-
stelling regclt van cte leden der Tweede Km-
mer. Men weet dat deze bepaald is op 5000.
B-ovendien wordt aan aftrcdcncte leden eejt
pensioen in uitzicht gesteld van .150 WW
j/ZWw/ r
V//////A
WW;
"■Ma
'A
WM
"'a
