Alkmaarsctie Couranti
De Kluizenaar van Far-End
Honderd Zes en Twintigste Jaargang,
Zaterdag 15 November.
FEUILLETON.
*•.271 19s#
Provinciaal JNieuws
UIT OUDE NIEDORP.
De Westerkamper, Oosterkamper en Leier-
polder in de Niedorper Kogge hebben zich
tot een polder vereenigd. In de vergadering
van liagelanden werd oeslotea den meuwen
polder den Wolpolder te noemen, znlks naar
de voorletters der namen van de dria ge-
noemden polders.
UIT NIEUWE NIEDORP.
Tot Heemraden van de Schager en Niedor
per Koggen zijn gekozen de heeren J. Stam-
nies te Nieuwe Niedorp en K. Jonker te Alk
maar.
UIT SCI .GEN.
Op de eiei"veiling a r waren Donderdag
3658 eieren aangevceru a v/d 302 eendeieren
en 3356 kipeicren. Dc eendeieren noteerden
7.70 a f 8.10, de kipeieren 13.30 a 16.10.
Daar het meerendeel verkocht werd voor 14
a 16 mt groote toenadering tot 16. komt
de middenmarkt op 15.40.
UIT WINKEL.
De Weerepolder herkoos tot Molenmeester
den heer J. Spaans te Winkel, en de Niedor
per polder den heer G. Liefhebber te Oude
Niedorp.
UIT ZIJPE.
Bij de verhuring van het Gemeenteland van
de Zijpe daalden de prijzen on-geveer 30 pet.
UIT OOSTHUIZEN.
Met Ingang van 16 dezer is naar hier
overgeplaatst de kommies H. Rutgers.
Den 27sten dezer zal de bekende heer
K. Timmerman alhier het feit herdenken, dat
hij 40 jaar bestuurslid is van het hier ter
Elaatse bestaande Burgernut. Het ligt in de
edoeling dien avond eene openbare bijeen-
komst te houden, waarbij de heer Timmer
man dan als spreker zal optreden.
Donderdagavond had ten lokale van
den heer de Boer alhier eene bijeenkomst
plaats waarbij luitenant van Riel nit Hoorn
de bedoeling uiteenzette van een cursus tot
het verkrijgen van een diploma van voorge-
oefendheid voor den militairen dienstplicht.
Eenige ouders van iongelieden uit Warder
benevens enkele jormelingen uit Warder,
Oosthuizen en Kwadiik waren aanwezig.
In totaal waren er'een 12-tal jongelui die
aan een eventueelen cursus wenschen deel te
nemen, terwijl nog enkele anderen dienaan-
gaande gepolst zullen worden. Waar het
minimum aantal cursisten 10 moet zijn, is
het dus zoo goed als vast dat hier ter plaatse
een dergglijke cursus zal komen.
Gemengd Nieuws.
„PRO SENECTUTE".
Men verzoekt ons opname van het vol-
gende:
Dezer dagen werd in het gebouw van de
Industrieele Club een algemeene ledenverga-
dering van de Vereeniging,, Pro Senectue"
(Voor den ouderdom) gehouden.
In zijn openingswoord gaf de voorzitter,
Mr. J. Everts, een overzicbi van de bereikte
resultaten in de afgeloopen jaren. De Vereeni
ging heeft thans drie tehuizen (in Ameron-
gen, in Hilversum en in Dordrecht) en zal
weidra overgaan tot den bouw van een te-
huis in Deventer, terwijl pi amen voor den
bouw van een nieuw Amsterdamsch tehuis te
Hilversum reeds in vergevorderden staat van
voorbereiding zijn.
In zijn openingswoord bracht de voorzitter
eerbiedig hulde aan wijlen Mevrouw Bod-
aaert-Schuurbecque Bc-cye en Freu-le de
Bosch Kemper, die beiden door haar Iegaat
de vereeniging zoo krachtig stermden.
De propaganda in de provincie Friesland is
volgens spr. zoodanig geweest, dat weidra de
bouw van het tehuis in Friesland, onder lea
ding en toezicht van het Provinciaal Comite
ald-aar, lean worden tegemoet gezien.
De geest in de bestaande Tehuizen is zoo,
dat de ouden van dagen er zich geheel thuis
gevoelen. Veel is door „Pro Senectute" in de
afgeloopen jaren bereik, maar zullen de in
voorbereiding zijnde plannen ten ui-tvoer ge
bracht kunnen worden en meerdere tehuizen
worden opgericht, dan zal ook nu nog een
ernstig beroep op de offervaardigh-eid van het
Nederlandsche publiek en op de activiteit der
provinciate en plaatseliike Comite's moeten
worden gedaan,
De secretaresse, mejurfrouw P. L. de Vis-
s^r, het corresponden-tieadres der Vereeni
ging is Heerengracht 174, Amsterdam
deed voorlez'ng v"n het iaarverslan over
1923. Het blijkt, dat de resultaten bevredi-
gend zijn, al blijft er nog veel werk voor de
ouden van dagen te doan, o. a de oprichting
van een steunfonds.
Aan het verslag van den penningmeester,
den heer W. van Raamsdonk Pza, ontlcenen
wljrtflSt volgendej
ook de
verge
hierbij
stuu-rslk
Boeye e:
vermaakt
rlet vermogen der Vereeniging bestond op
31 December 1923 uit 112.448.76, waarvan
belegd in verschillende tehuizen met hun in-
ventaris 99.415.32, terwijl de beschikbare
geldmiddelen op 31 December 35.158.44 be-
droegem. Het aantal stichters (zij, die 500 ol
meer ineens schonken) bedroeg op 31 Decem
ber 1923 73, thans 116, het aantal leden cn
donateurs op 31 December 1922 379, or
December 1923 1136, thans 1980.
Aan de hand van het accountantsrapp
van den heer Abr. Mey, werd door de Co;
missie voor het nazien van de balans en dc
verlies- en winstrekening het geleidelijk be-
heer gecontroleerd en in orde bevonden,
waarna door de vergadering de penningmecs-
ter gedechargeerd werd voor het beheer
over de geldmiddelen in het jaar 1923.
De voorzitter ging daarna den stand van
zaken van elk dor bestaande tehuizen na, als
iv ige planen tot op den dagdc
11 net bijzender vcrmddde spr.
dat door het Algemeen Be
o uw Boddlaer t-S ch u urbecq ue
ngrijk deel van haar vermogen
s aan de Vereeniging, tot stichtin:
van een tehuis
Voorts deelde spr. mede, dat door een
s-chenkin'-' van den heer De la Fontaine Ver-
wey en door de actie van de leden der Ver
eeniging ter plaatse, in Devenier 40.000 is
samengebracht voor het ntenvve. Nationale
Tehuis, dat d'aar zal wordor pgericht.
Inzake het Amsterdamsr' huis deelde de
voorzitter mede, dat de actie in Amsterdam
en omliggencte emecnten iot dusver 54 000
heeft opgeb-'cht. Aanva-nkelijk bestond het
voor nemen or het bestaande tehuis ..Berghof"
te Hilversum zoodanig te verbouwen, dat het
plaatsruimie zou bieden voor 40 personen
Om verschillende rcd-cnen is dit verbouwings-
plan echter opgegeven mocteci worden. Thans
zijn pe plannen in bewerking voor een afzo-n-
derlijk gebouw voor 40 personen, waarvoor
de noodige gelden nog met hiieen zijn. Bliikt
dit onvermijdelijk, d?o zou de Vereeniging
Berghof" moeten verkoopen oin a-ld-us de gib
van f 50 000. v/elke door de Stichting ,.Hul-
na Onderzoek" was gege> n weder vrij r
maken. Het bestuur h'cort --i->er. dat het r-
mogeliik zal blijken f 40.D10 biieen te zanv-
cn, opd'at ..Berghoff". del Oc bcworc
buitengewoon oo priis word: ocsfeld. behon
den lean bliiven De leoge liist van Candida
(en uit Amsterdam en omligsendb gemeentfep
doet zien, dat men „Berghof" feitelijik niet
kan ontberen.
De actie in Amhem, Friesland en Gronv
°"en is in vo-llen gang, terwid de omstandig^e-
den van Overijss-el tot dusverre niet gunstig
waren.
Nadat eenigg gestelde vragen beanhvoord
waren. sloot de voorzitter, den ledm opwek-
kend to^het voeren van een levenidige actie in
den '^r>dip de veroatjeifng.
DE SLAGERIJEN EN DE ARBEIDS-
WET.
Is een slagerswinkel een „werk;plaats" in
den zin van de arbeidswet?
De beantwoording van deze vraag, zegt de
Telg., is van belang voor a-Ue sla-gers, die per-
soneel in den winkel hebben dat de klanten
bedient en omdat de arbeidsinspectie meen-
de, dat deze vraag bevestigend moest worden
beantwoord. liet, eenigen tijd geleden, de sla
ger C. C. Kruymel proces-verbaal tegen zich
opmaken om een rechterlijke uitspraak uit te
lokken.
Ver-ieden week diende deze zaak voor den
Amsterdamsohen kantonrechter. Beklaagde
was ten laste gelegd, dat in zijn winkel geen
arbeidslijst aanwezig was.
Het O M. eischte toen een boete van f 1.,
de verdediger, mr. Asseher, vroeg vrijspraak
Gister deed de kantonrechter, mr.Van
Dam, uitspraak. Bekl. werd vrijgesproken.
De kantonrechter was n.l. van meening,
„dat het drijven van een vleeschhouwerszaak
medebrengt, dat het in den slagerswinkel ten
verkoop of aflevering aanwezig zijnd-e vleesch
met sleehts in groote of kleine stukken word!
afgeleverd. doc.h veeleer in den vorm als door
de afnemers wordt verlangd, b.v. in den vorm
van lappen, rollade, gehakt, biefstuk, enz.,
dat het verrichten van werkzaamheden, die
verr-icht worden om aan dat redelijk verlan-
gen van de afnemers te kunnen voldoen, niet
kan worden beschouwd als het meer geschikt
maken van dat vleesch tot verkoop of gebruik,
z'%nde dat vleesch ook voor die bewerking ge
heel ten verkoop geschikt.
dat dan ook de winkelruimte waar die ar-
beid plaats vindt, niet beschouwd kan worden
als een „werkplaats" in den zin der Arbeids
wet.
HERMAN HETJERMANS.
Zooals men weet wordt Herman Heyermans
3 December 60 jaar, een leeftiid dien men
heeft aangegrepen om groote mannen te hul
digen, Couperns, nu nas van Deyssel en thans
Heyermans. Maar Heyermans is ziek, een
gruweliike ziekte, die, toen hij zich weer tot
schrijven had gezet; hem heeft aangegrepen
en thans belet verder te werken.
Dit mag echter niet beletten den schrijver
te toonen hoezeer zijn werk gewaardeerd
wordt. Onze voornaamste gezelsehappen zul-
ien ajn stukken speren en een tohftft, waar
van dr. J. Th. de Visser eere-vooritter is, wil
geld bijeenbrengen om hem dat op zijn 60en
verjaardag aan te bieden. Het uitvoerend co
mite bestaat uit: F. M. Wibaut, eere-voorzit-
ter, Amsterdam; Johan de Meester, voorzitter,
Rotterdam, Drs. A. J. Fehr Jr., Mr. M. Men-
dels, Paul Miche en Dr. Willem Royaards,
alien te Amsterdam; mevr. Top van Rhijn—
Naeff, Dordrecht; "Mr. D. W. Stibbe, Amster
dam; Henri Dekking, penningmeester, Rotter
dam; M. L. Rosenberg, penningmeester en P
Klijhveld, sccrctaris, beiden te Amsterdam.
DROEVIG ONGEVAL.
Bij den re van de R. K. kerk had Don-
derdagmot; v. ten droevig ongeluk plaats.
Terwijl ir e aan het werk was, brak een 14
meter he steiger en de opperman J. de
Vos stortt net alles wat zic' p den steiger
bevond, naar beneden. Een ctselaar, die
eveneens op den steiger aan ark was, wist
zich te redden door op dan muur te springen.
Geneeskundige hulp was spoedig aanwezig.
De geneesheer achtte overbrenging naar het
ziekenhuis in Almelo noodzakelijk.
De opperman bleek zwaar inwendig letsel
te hebben bekomen.
TREUR1GE CIJFERS.
Het Bestuur van de Ledengroep Amster
dam van de Tucht Unie ontving dezer dagen
op zij- v oek aan het Gemeentebestuur al-
daar, c; i een kostenopgaaf te mogen ont-
vangen betreffende de schaden door de
jeugd aan Gemeente-eigendommen toege-
bracht, een welwillend antwoord, waaruit als
voorloopige mededeeling deze cijfers zeker
de aandacht trekken: Schade, telkenjare aan
Gemeente-eigendommen toegebracht, naar
ruwe schatting plusminus 100.000, waar-
onder b. v. herstellingskosten en vervanging
van beschadigd of verloren bestrntingsmate-
riaal, ongeveer 50.000; schrd aan be-
plantingen plusminus 20.000.
Van een enkele school in een tamelijk af-
gelegen straat en in een omgeving waar nog
weinig verkeer is, werden in 1923 voor een
bedrag van ongeveer 500.aan glasruiten
vernield.
Biiitenlawl.
door Margaret Pedler.
Geautoriseerde vertaling van W. E. Pont
84)
HOOFDSTUK XXX.
Nederlaag.
In afgelegen streken op het land kwam en
ging die geden-kwaardige vierde Augustus,
•toen Engeland den oorlog verklaarde aan
Duirscbian-d, zon-der veel drukte erbij.
De menschen lazen het nieuws met eenige
'onrust, dachten mat een zucht van 'uevreden-
Iheid aan de onoverwinlijke Engelsche marine
en met een gevoel van trots aan de uitrusting
van het leger klaar tot op den laatsten
glimmenden knoop van e-lke soldalenjas toe
en gingen rustig voort met hun gewone be-
zigheden.
Toen kwam de vreeselijke run op de bank
en de zafcenmienschen, die met verlof waren,
ihaastten zich terug naar Londen on# zich
van de nieuwe financieele toestanden op de
hoogte te stellen en hun creaiet te verzekeren.
Dat was al wat er gebeurde r- eerst,
Weinigen vo-orza-gen, dat het grim-mige Oo-r-
logsspook mrddien tusschen hen was neerge-
daald en dat het weidra van huis tot huis zou
rendwaren, in pakizen zoowcl als in hutten,
eerst dezen man, dan gen-en op den schouder
tik'kend met dat enkele woord: „I<om!" op de
lippen, totdat de vo-lkeiien, het eene na het
andere hun vredestaak in den steek lieten, en
den oproep volgden.
Monkshaven had zooals de mees-te andere
stadjes aan zee, ee-n groot aantal zakenmen-
schen zien ve-rtrekken, toen de .stijgende koer-
sen alarm maalcten. Maar, behalve dat, had
voor het oogenblik de corlog weinig invloed
op het da-gelijksehe leven. De amusementen
gingen rustig voort tennis, watersport,
baden. alles ging c-ngestoord verder en knappe
menschen, die trotsch waren op hun handig-
heid om twee en twee bij e'kaar te vcegen en
er vier van te maken, verzekerden, dat nu ver-
klaard was waarom sommige jonge o-fficieren
uit de buurt een paar dagen gsied-en plotsc-
ling waren weggeroepen en waai'-om hun ver
lof was ingetrokken.
Toen 'kwam het sombere bericht van den
langen, wanhopigen terugtecht van Mens,
dat_ het volk tot in't diepst van zijn ziel trof
en in d-en grooten golf van m-oed en dapper-
heid. die in antv/oor-d daarop over het h'eele
land stroomde, begonnen de kleine dingen to
EEN BURENTRAGEDIE.
In het Fransch dierpje Granges les Bourg,
nabij de Zwitsersche grens, heeft zich dezer
dagen een drama afgespeeld, ontstaan uit
burenwrck. Een aifgrij-selijke geschiedenis,
cn tstaan uk geniepige plagerijer^ uitge-
grceid tot een burden haat, onverdraagzaam-
heid, geworden tot nietsontziende wraak-
zucht, een ep-isodc die zoo nietsontziende
wraakzucht,, een episode die zoo ontleend
kon zijn aan een der schrille beschrijvingen
van De Balzac.
De weduwe Sarazin, 68 jaar, woonde met
haar volwassen zoon en dochter uaast een
rijken rentep-ier, Chevillot genaamd, een- ge-
wezen fotograaf. De tuinen grenzen aan el-
kaar en dus was de scheidingsimuur voor
bade pa-rtijen de aan-gewezen plaats om
eens flink te vertellen, welke opinie men over
en weer van elkaar had. De fotogriaaf-in-
ru-ste leefde eenzaam. Hij was mismaakt en
dit was voor zijn buren een gereede aanlei-
ding tiot allerlei plagerijen. Ten minste hij
was overtuigd, dat zijn lichaamsgebrek de
oorzaak was van al de stekeligheden, die over
den mtuur zijn oo-r bereikten.
Op Allerheiligen, laat in den avond, brak
tegelijkertijd brand uit in beide huizen. De,
uiteraard primitieve dorpsbraridweer kon
niet veel anders doen dan, t-cen het vuur uit-
gewoed was, de puinhoopen dioorzoeken. Al
spoedig vond men een dieerlijk verminkt
lichaam, dat nog herkend ken worden als het
stoffelijik o-verschot van den zoon Sarrazin.
Later ontdekte men in de slaapkamer der we
duwe verkool-de werblijfselen, doch het bleek
onmcgelijk na te gaan, of deze van een of
twee ongelukkige-n waren.
In een kast in Chevillot's huis heeft men
brieven gevooden, met zijn naam ondereee-
ken-d, welke misschien eenig licht werpen in
deze traged'ie. De schrijver spreekt daarin
van zijn haat tegen de buren- en van de
hoop, d'ie hij koestert, nog eens wraak te
kunnen nemen voor al hetgeen zij hem heb
ben doen lijden. Zoo zegt hij onder meer: „Ik
ben een lafaard, omdat ik lichamelijk zwak
ben, daarom za-1 mijn wraak dierlijk zijn".
Op een andei'e plaats heet het: „Gns gebeen-
te zal samen verbranden, ik zal een misda-
diger uit den weg ruimen."
Men verdiept zich in allerlei gissingen
hoe deze monsterdaad is geschied.
Een theo-rie is, dat de familie Sarrazin
eerst vermoord is, en dat daarna de gebou-
wen in brand zijn gestoken. De p-olitie is
vrijwel overtuigd, dat Chevilloit! zelf niet in
de vlammen is omgefcomien. In zijn huis is
immers geen spoor van menschelijke overbliif-
selen gevdnden. Bovenclien hebben verschil
lende personen gezien, dat de brand op ver
schillende plaatsen vrijwel gelijktijdig is uit-
gebroken, wat zou wijzen op een aansteken
van buiten af. De geheele omtrelc wordt thans
afgezocht.
EEN INTERVIEW MET MUSSOLINI.
Mussolini heeft in een interview eenige
mededeellngen gedaan over den toestand to
Italie.
Hij zeide de ontbinding van het Parlement
te zullen aanbevelen, 'en evenzoo, indien noo-
dig, de afkondiging van het dictatorschap,
teneinde zijn oorspronkclijk economisch-poli-
tiek program, waarvan de verwezenlijking
Italie onder de eerste naties der wereld zal
brengen, ten uitvoer te leggen. In weerwil
van de berichten in de dagbladen, volgens
welke de toestand sinds 4 November noj
ernstiger is geworden, zeide de premier: „I
ben het, die de fascisten in toom houdt.
Wanneer .ik hen in een rede aanspreek, zal
ik hun precies mededeelen, hoeveel van hun
mede-fascisten in de gevangenis zuchten.
Dit aantal kan op meer dan 1000 geschat
worden.
„"De oppositie beeft van vrees en dit is lou-
ter voor inij", voegde hij er met een zekere
zelfbewustheid aan toe.
De premier, achter zijn schrijfbureau ge-
zeten, strckte zijn armen over tafel uit, liet
zijn blikken door de kamer dwalen en liet
vervolgens het hoofd op de borst zinken, ge-
lijk een leeuw, die op het punt is een sprong
te wagen.
Na een pauze zeide Mussolini, dat hij
reeds een aanvang gemaakt had met onder-
handelingen inzake de betaling der Italiaan-
sche schuld aan de Vereenigde Staten. „Wij
zijn bereid de b ""en terug te betalen,
welke wij ont' hebben. Natuurlijk ver-
wachten wij ue voorwaarden als het
veel rijkere .Li-geland ontving". Mussolini
beschreef de voikeren als: of „s(ctionnair",
of „vooruitgaande", of „achteaHtgaande"
Italie behoort tot de categorie der „vooruit-
gaande" landen, dat kan ik u vei'zekeren. De
wegen, die naar de economische redding van
het land leiden zijn lang", ging de premier
voort, „en ons program is derhalve gebaseerd
op de hoogste industrialisatie van landbouw
en nijverheid. Ons emigratie-probleem is het
moeiiijkste, daar ons bevolkingssurplus meer
dan 2 lA millioen per jaar bedraagt".
De eenige oplossing, welke de premier
hiervoor weet te vinden is, dat Amerika zon
der meer de barrieres harer industrialisatie
en kolonisatie openstelt.
Tenslotte schetste Mussolini nog in alge
meene lijnen de Italiaansche buitenlandsche
politiek, die een politiek vol vredelievendheid
en waardigheid zal zijn, doch steeds de be-
langen der burgerij zal beschermen.
ECHTSCHEIDINGSRECORD IN
TEXAS.
„Ma" Ferguson, de nieuw-benoemde vrou-
welijke gouverneur van Texas, is de verper-
soonlijking van alle vrouwelijke, huiselijke
en moederlijke deugden. Het noodlot wil ech
ter, dat zij het bewind zal voeren over een
staat waarvan de statistiek naar verhouding
het grootste aantal echtscheidingen van de
Unie aanwijst. Gedurende de laatste twaalf
maanden hebben 29.282 Texassers zich van
den knellenden huwelijksband laten ontslaan.
De verhouding van scheidingen tot huwelij-
ken bedraagt een tot vijf. De statistiek wijst
uit, dat de boeren en dorpelingen van het
zuiden en westen in vergelijking met de in-
woners der steden, de „slechte" stad New-
York niet uitgesloten, een belangrijke groote-
re neiging tot echtscheiding vertoonen.
In de Vereenigde Staten is het aantal echt
scheidingen met 11 toegenomen tegen een
toeneming van 8 van het aantal huwelij-
ken. In totaal zijn het laatste jaar 165.136
scheidingsvonnissen uitgesproken.
DE „ONTKLEEDE" FILMSCeNE
TE VERSAILLES.
Hot „siaartje" van het groote filmschain-
daal in het slotpark van Versailles is er. In
den vorm van wat boeten, en een voorwaar-
delijk gevangenisstrafje.
De rechtbank te Versailles heeft n.l. uit
spraak gedaan in die affaire. Men weet wel:
de Weensche filmregisseur Kreisler had voor
een historische film to-estemming gevraagd
en verkregen tot het opnamen van een maan-
lichtscen-e in het park. Daartoe sleepte hij er
een kar vol voetlicht-nimijes been, en ensce-
neerde er de zaak met zulk een opvallen-d te-
kc-rt aan kleedij op plaatsen waar kleedij ge-
hoden ware geweest, dat enkele bezoekers van
het slot zich aan hell1 tooneel geergerd1 hadden
en het geva-1 aangegeven. Hevig geschdd
vooral van film-concurrenten op het vieze
vertoon door „die Boches".
Maar deze Boches waren bijna geen van
alien van over den Rijn. Het waren, lieve,
fleurige vrouwelijke Bochetjes uit de elegante
theaters en cabarets der Licbtslnd.
De rechtbank is aan de hand van alle
denkbare criteria er zijn er nergens zoo
vele als op het stuk van „eerbaarheid" en
kre'nking daarvan die vraag nagegaan, en
kwam tot deze condusie:
„De aan het college voorgelegde foto's van
de park-scene moigen in haar geheel een ar-
tistiek karaklier dragen, de zichtbaar-stelling
van zijn persoon op een openbare plaats, in
een kleedij die minstens indecent mag heeten,
levert een schouwspel op, geschikt om de eer-
baarheid van lieden, die er toevallig en buns
c-naanks getuige van zijn, te kwetsen."
Ten slotte is dan de regisseur Kreisler, die
de film had in-scene-gezet, voorwaardelijk
veroordedd tot fen maancf gevangenTsstraf
en voorts tot 200 francs boete, en vier figu-
rantetjes, die, te zeer -„dun over bloot" waren
geweest, tot 50 francs boete ieder. De opera-
reur zal zich later te veranrwoorden hebben.
verzinken.
Voor Sara, die geschokt was door haar
eigen persconlijk verdriet, kwa-m de oorlog
als een machtige stormwind, die haar waklcer
schudde uit de peinzende, in-zich-zeli-gekeer-
de stemming waarin zij ieefde en haar het
leven weer opnieuw deed opnemen. De gewel-
dige eischen en het oneindige lijden, dat de
krijg met zich meehracht, deed haar het
eigen, persoon-lijk verdiiet vergeten in een
we-rkelijk haidstochtelijk medelijden met de
smart van de wereld om haar heen.
De eerste paar weken van den oorlog wa
ren voldcende om haar te laten voden, waai'
de hulp, die zij geven kon, het mcest noodig
was.
Zij had een cursus van Eerste hulp bij On-
gelukken gevolgd en een diploma daarvoor
behaald en dank zij een verblijf van een jaar
in Fran-krijk toen zij zeventien was een
jaar waarin zij veel gemoppcrd had, omdat
zij van -haar diertaren com Pai-rick geschei-
den was sprak zij het Fransch, mede door
haar natuurlijken aanleg voor talen, bijna
even vloeiend als het Engelsch.
In Fran-krijk werden d-ringend verpleeg-
sters gevraagd; in die periodc van den oor
log was er werk voor iedce vrouw, die ecnig
begrip van verp-legen had en moedig genoeg
was om de verschrikkingen van di«n ecrsten
tijd te doorstaan en dus bcslloot Sara naar
Framkrijk te gaan.
Zij had gehoord, dat een oude kennis van
Patrick Lcvell, een zekere lady Arronby, van
plan was een troepje verpleegsters uit te rus-
ten en mee naar Fra-nkrijk te nemen en zij
schreef haar dadelijk om te vragen, of zij ook
tot de kleine cotonne behooren mocht.
Lady Arronby, die voor haar huwelijk ver-
pleegster was geweest in ee-n Londensch hos-
pi'taai, herinnerde zich het pleegkind van haar
ouden vriend zeer goed. Sara maakte altijd
ind-ruk, zelfs al kende de menschen haar
haar heel weinig en lady Arronby, die haar
vanaf haar eerste dagen in Barrow gekend
had, beanawoordde haar brief zonder aarze-
len.
„Ik vind het heerlijk, dat u zich wilt aan-
sluiten", had zij geschreven. „A1 is u geen
ervaren verpleegster, er is voor vrouwen van
uw soor-t werk te over. Kom dus. Het zal nog
een week of twee duren, eer wij onze heele
uitru-stig klaar hebben, maar ik zet er zoo-
veel mcgelijk speed achter, dus houdt u ge-
reed om binn-en een dag lie kunnen vertrek-
ken."
Intuss-chen kwam Sara's eerste ontmoeting
met de werkelijkheid van den oorlog in den
vorm van enkele lir.flstige regels van Elisa
beth. dk haar schrwf dat maioor Dvirw-ard
door
CYRIEL BUYSSE.
(Nadruk verboden.)
't Is nacht, en stil, en donker. De klok van
het kerktorentje heeft zoo pas elf uur gesla-
gen. In't dorp zijn al de lichten uit: de men
schen slapen. Er is geen maan; er zijn geen
sterren; het is een zwarte nacht als van ver-
getelheid en dood.
Ik zit in mijn paviljoen boven op den Mo-
lenheuvel, in voile eenzaamheid. Ik heb veel
gewekt en gelezen; ik ben moe; ik verlang
naar bed en maak mijn toebereidselen.
Daar wordt zacht op mijn deur geklopt.
Ik schrik. Met onvaste stem zeg ik: binnen'
Het dienstmeisje komt voor. Ik dacht haar
reeds te bed en kijk haar met verbazing aan.
„Wat is er?" vroeg ik.
Het dienstmeisje heeft een bezorsrd gezicht.
Meneer, antwoordt ze, „ik ben daar
ncg even naar beneden geweest en de groote
hend is niet in zijn hok. Ik vrees dat hij in-
't bosch ronddwaalt; en, als hij soms in den
kuil dompelte komt hij er nooit meer uit."
Ik sta op. De groote hond is sinds enkela
da^en ziekelijk en de diepe kuil, waarin de
waterpomp moet komen, ligt open. Flet is ver-
velend: hij ligt al dagen open en de lui ko
men de pomp maar niet plaatsen. Overdag is
het zoo erg niet maar in zoo'n inktzwarten
nachtneen, het arme dier zou er nooit
meer uit geraken. Er is bovendien vooridu-
rend gevaar van instorten. De diepe zand-
wanden zijn steil als muren en er staan boo
men langs den rand, die wel gestut zijn,
maar toch zouden kunnen vallen. Er hebben
reeds herhaaldelijk verschuivinsren plaats
gehad. Vervelend dat die lamme lui nog niet
gekomen zijn!
Geef mij de lantaarn, vraag ik aan 't
meisje.
Meneer, antwoordt ze met aarzcllng,
de lantaarn is in repaiatie en nog niet terug.
Ha! Daar hebben we't alweer! Als je be-
paald lets noodig hebt kan je er staat op ma
ken, dat het weg is. Ik knor.
Ik kan u een ballonnetje geven met een
kaars, antwoordde het meisje deemoedig.
Ik bedenk in mezelf dat ik nog niet te hard
mag bronnmen. Had zk gewoon niets gezegd,
dan zou ik het niet eens geweten hebben dat
de hond niet in zijn hok lag.
Ik krijg een groen lampionnetje en daal er
mee naar beneden. Het verlicht zooveel. als
niets; een groene glimworm tusschen de hees-
ters. Waarom o^k geen wit, of geel, of oranie
lampionnetje? Die geven toch eenig licht!
Maar, naturlijk, die zijn er niet meer. Alleen
nog maar een paar van die ellendige groene.
Ik kijk er mee, zoo goed en zoo kwaad als het
gaat, in het hok van den hond en constateer,
dat hij er niet in ligt. Arm dier, hij is nu a!
dagen ziek; waar doolt hij nu? Zoo hij wer-
kelijk in den kuil gedompeld zijn en er niet
meer uit kunnen? Hoe krijg ik hem er dan
ooit weer uit!
Met voorzichtige schreden stap ik dwars
over den Molenheuvel. Elke schrede verlicht
voor mij een klein, groenachtig kringetje over
het korte gras. lets grauws sprinot plotse-
ling langs mij weg waarvan ik schrik. Ik be-
grijp dat het een wild konijntje is, door mijn
komst verstoord. Ik voel, meer dan ik hem zie,
den ouden, houten molen met zijn oekruiste
wieken in den zwarten nacht. Omzichtig, voet
voor voet, daal ik tusschen de heesters, den
steilen heuvel af en kom a an den rand van
den diepen kuil.
De uitgegraven aarde blikkert blond-fosfo-
risch in het groenachtig schiinsel van het
lampionnetje. In de diepte is het pikzwart. Ik
kniel neer, mij met de eene hand vasthoudend
aan een kleinen boomstam en laat, met de an-
deer, het ballonnetje zoo diep mogelijk neer.
Ik zie niets. Ik zie vagelijk de steile, smalle
diepte van den kuil en den bleeken grond be
neden, maar geens poor van den hond. Ik
roep zijn naam: Oe-Oe! en kijk en luister.
Niets beweegt. Zou hij misschien verder in
den kuil gedompeld Sijn, onder het overwelfde
ge-deelte? Langzaam, mij vasthoudend aan
takken en stammen, daal ik verder dan heuvel
af. Het groene licht van het bengelend lam
pion tje danst spookachtig over de donkere
stammen en de glimmende bladeren. Ik weet
niet goed waar ik ben; ik volg de donkere
lijn van den kuil, langs de zwavelblonde ran-
den en roep weer nu en dan: Oe-Oe!
Oe-Oe! en dat klinkt ake'ig in de zwarte
eenzaamheid van den nacht als een schrij-
nende noodkreet
Ik word bang. Ik weet niet waarom, maar
ik word bang. Ik voel een gevaar om mij
heen; een onbekend gevaar, dat mij omzweeft
en mij bedreigt. Ik weet niet zeker of ik nog
mijn weg terug zal vinden. Het bosch, an
ders mij zoo goed bekend, lijkt mij nu een
griezelige doolhof. De dingen nemen een
fantastische vormen aan die zij in werke
lijkheid niet hebben. Die boom daar, is d nt
nog wel een boom, of is het een gestalfe, cn
reus, die naar den kuil voorover buigt! En
weer dienst had genomien en cnmid-dellijk
naar Frankrijk zou gaan.
Een rilling voer door Sara en zij voelde
den steek in haar hart, die haar telkens en
telkens de volgende maanden weer zou tref-
fen; Garth Trent de man, dien zij liefhad
kon geen deel hebben in dezen prachtigen
dienst van Engeland s zonen voor Enge
land! Het land had nu moedige manen noo
dig geen mannen die versaagd-en, wanneer
versagen gelijk stond met mislukking en ne
derlaag.
Zij had Garth niet weergezien sinds den
dag eeuwen en eeuwen scheen dat geleden
dat zij hem weggezenden had en hij was
heengegaan met de erkenning, dat haar be-
shiit gerechtvaardigd was.
Verder dan dat kon zij niet gaan. Zij zou
Elisabeth getrotseerd hebb n, een heele we
reld van booze tongen gietrotscrd heb Km, drt
hem heschuldigden-, wanneer hij zelf zijn
schuld had ontkend. Maar hij had die niet
kunnen ontkennen. Het was waar de
koude, officieefc waarheid, die ergens in de
diocumenten van haar iand was vastgesteld,
dat de man, Ihrth.od, wgens Jafheid
uit den dienst ontslagen was
(^E'osdt wffirolgd.)
