Alkmaarscha Gourant
De Kliiizenaar van Far-End
11
FEUILLETON.
Vrijdag 21 November
Abonnenienten
op Tjjdschriften,
zoowel Binnen-als Buiienlandsche
tfo. 276 1924
Hondsrd Zes en Twintlgsfe Jaargang.
Stadsnienws
CENTRALE COMMISSIE VOOR
ARBEIDERSONTWIKKELING.
Gisteravond hield bovengenoemde instal
ling een vergadering in de bovenzaal in cafe
Central, welke bijeenkomst zich kenmerkte
door een druk bezoek.
De voorzitter wees er na de opening op,
dat de C. C. v. A. voor dezem winter een
tweetal Alkmaarsche predikanten heeft uit-
genoodigd. Dit vindt hierin zijn oorzaak, dat
de socialisten zich geen materialisten noemen.
Materialisten zijn onze tegenvoeters, aldus
spr.: de kapitalisten. Zij denken niet aan het
welzijn der wereld, zij zijn alleen belust op
winst.
Spr. gaf hierop het woord aan ds. W. D.
M. Baar, die zou behandelen het onderwerp:
Heeft godsdienst in een socialistische maat-
schappij een taak?
Ds. Baar noemde het een aangename taak
hedenavond te kumnen spreken. Er bestaat
een zekere afzijdigheid ten opzichte van do-
jninees. Daarom is het mij een aangename
taak, dat ik u bereiken lean. Wij kunnen
elkaar nu eens een enkelen blilc in de ziel
werpen, dan leeren wij elkaar verstaan en
zoo mogelijk wat meer waardeeren.
Spr. deelde mede, dat zijn onderwerp oor-
spronkelijk getiteld was: Zal de godsdienst
nit de samenleving verdwijnen? Op verzoek
van een lid van de C. C. v. A. was het ech-
ter veranderd in den anderen (bovenstaan-
den) titel.
In onze dagen gaan vele stemmen op, ver-
volgde spr., die beweren, dat de godsdienst
gaat verdwijnen en reeds bezig is te sterven.
Gelet op de groote onverschilligheid voor
zuiver geestelijke zaken, hebben zij die dit be
weren, gelijk.
Door alle eeuwen been beeft de godsdienst
zijn aanvallers en verdedigers gehad. De een
trachtte het bestaan van God te loochenen,
de ander trachtte het te bewijzen.
Ik zeg: getracht, want het bestaan van
God kan niet op logische gronden bewezen
worden, evenmin als zijn niet-bestaan is te
bewijzen. De godsdienst bestaat uit het ge-
loof aan God, wat in de eerste plaats een
zaak van het menschelrk hart, het mensche
lijk gevoel is. Dit is bij al die bewijzen ver-
geten.
't Bestaan van God kan niet wetenschap-
pelijk worden bewezen. U zult vragen: is
het bestaan van God voor den geloovige dan
minder zeker dan b.v. het geloof dat 2 X 2
vier is.
Wat de men-sell zelf heeft doorgemaakt ge-
looft hij't zekerste. Alles wat ligt op het ge-
biecf van gevoel gaat door de ziel en geeft ze-
kerheid. Wij kunnen dit echter nooit iemand
voorrekenen en bewijzen en toch weten wij
dat het bestaat.
Zoo nu is het ook met de religie.
Spr. wildle ailereerst het verschil aantoo-
nen tusschen gelooven en weten.
Sommige menschen vinden weten beter dan
gelooven, dit is m. i. onjuist, aldus spr. Het
leven van handel en bedrijf is slechts moge
lijk door geloof, d. w. z, ze zijn gevestigd op
het wederzijdsch vertrouwen. Het huwelijk is
een kwestie van geloof. Wij vaardigen uit ge
loof onze menschen naar de Tweede Kamer
af. Zonder geloof is geen nieuwe wetenschap
mogelijk. Dit is het zuivere geloof."waarmede
iedere geleerde begint: hij gelooft dat het
juist is wat hij ziet. Door het geloof, doet de
geleerde zijn onderzoekingen, door het ge
loot bliiven de mantschappelijke hervormers
trouw aan hun taak.
Geloof heeft zijn eigen weg en zijn eigen
noodzakelijkheid. Van dag tot dag, van mi-
uuu tot minuut gaat het menschelijk samen-
leven terug tot geloof.
Naarmate de wetenschap toeneemt, wordt
het gebied van het geloof kleiner. Weten
schap geeft antwoord op de vraag: hoe de
dingen zijn, daarentegen geeft geloof ant
woord op de vraag: waarcm de dingen zijn.
Ik spreek nu al'ercersc een getuigenis,
dat het geloof aan God geen uitvinding is
van menschen, maar wortelt in de menschelij
ke natuur en als zoodanig ook onuitroeibaar
is.
De vraag in het onderwerp gesteld, hangt
samen met tal van andere vragen, omdat het
geloof aan God verbonden is aan tal van
andere begrippen
Wij spreken in het dagelijksch leven telkens
weer van plicht. In het geloovig standpunt
heeft dit een goeden zin, want wij gelooven
dat God eischen stelt, die wij hebben te ver-
vullen. Gesteld nu dat God niet bestaat, doch
dat die eischen gesteld worden door natuur-
krac'hten, hoe kunnen wij dan spreken van
plicht? Natuurkrachten kunnen ons toch
geen plicbten opleggen. Komen wij haar in
den weg dan vermorzelen zij ons, maar zij
door Margaret Pedler.
Geautoriseerde vertaling van W. E. Pont.
89
Zij had het gevoel aisof zij in een reusach-
tigen smeltkrees geweest was, waarin de ijzer-
harde meeningen en overleveringen, die de
meeste menschen er op na houden, buigzaam
en vloeibaar waren geworJen door de groote
hide van het vuur, terwijl zooveel andere be-
standdeelen in die smeltkrees hun inwerking
hadden doen gelden, dat de oorspronkelijke
hardheid nooit weer bereikt kon worden.
En nu was dat jaar van druk werk en in-
gespannen dienst voorbij, en zij had voor on-
beperkten tijd verlof op advies van den dok-
*er.
„Ga terug naar Engeland", had deze haar
gezegd, „naar het meest rustige hoekje, daifc
a vinden kunt en probeer daar te vergeten,
dat er een oorlog bestaat!"
Deze tengere vrouw, met haar hartstochte-
lijk gelaaf, over wie iedereen in het hospitaal
in gloeiende bewoordirtgen sprak, boezemde
hem groot belang in. Hij zag wel, dat dit eene
|aar werken dubbel zooveel van haar had ge-
verlangen of efschen van ons niefs. De na
tuur is niets dan een samenstel van biinde-
lings werkende krachten.
Wat onze medelnenschen aangaat: zij stel-
len wetten, maar hebben wij den plicht naar
die wetten te leven. isiemand neeir het rem
ons te beletten die wetten ie negeeren.
Dus: hebben wij geen God, dan kan nie-
mand ons verplichen opleggen.
Maar, zeggen wij dan: Een mensch meet
toch als mensch het goede willen en doen?
Dit is echter een vraag, geachte hoorders,
die op gdoovig standpunt hoort.
Nu echter op emgeloovig standpunt: Wie
heeft dan het recht te zeggen, dat een mensch
als mensch het goede moet willen en doen?
Dit zeggen is op dit standpunt even d:om als
te zeggen, dat een boom b.v. niet krom mag
groeien: die boom groeit, zooals de natuur
hem laat groeien, krom of recht. Natuur-
krachien hebben geen bedoelingen, die bren-
gen eenvoudig voort.
Het eenige, wat men op ongelcovig stand
punt kan zeggen is: Wij vinden het leelijk,
dat een mensch niet behoorlijk leeft.
Zooals het met het begrip plicht" is, is
hetook met het begrip „recht" aiweer, wat
dit op geloovig standpunt zegt, begrijp ik.
God heeft de bedceling gehad, dat de maat-
schappij zop zou worden, dat ieder recht had
op een bestaan.
Maar van ongelcovig standpunt be-
schouwd, kunnen de wet.en, waaronder wij
leven, aangemerkt worden als te zijn gemr t
door menschen.
Spr. constateerde hierop, dat verwerping
van het geloof aan God, leidt tot een geheele
cmkeerhig van begrippen.
Schijnbaar zeer vers.andig is het, vervolg-
de spr., aan te nemen de begrippen van
plicht en recht en daarnaar te leven en het
bestaan van God maar te laten iusten. Bij
het nauwe verband echter dat er bestaat tus
schen gelooven aan God en de opvattingen
omtrent recht en plicht, is deze "edeneering
verkeerd. De maatschappij waarin wij leven,
aldus spr., heeft duizenden en duizenden ja-
ren gestaan onder den invloed van he: gods-
dienstig geloof en nu gaat het toch niet aan
den wortel af te snijden en de vrucht te wil
len behouden.
Spr. bestreed de meening van Nietsche,
die het recht van*den sterkste verdedigde en
den dood van God de grootste gebeurtenis
van dozen tijd noemde.
Er mogen dan in ons land zcovele wijze
mannen zijn, die God loochenen en zeggen
het goede te willen, dit is eigenlijk een incon-
sequentie.
Spr. ging hierop over tot de eigenfijke be-
strijding van den godsdienst. Daarbij dben
zicn drie richtingen voor: het Darwmisme,
het natuurwetenschappelijk materialisme en
het historisch materialisme van Marx.
Wat het Darwinisme ibetreft, dit berust op
de leer, dat alle bestaande soorten van levetide
wezens zich langzamerhand hebben ontwik-
keld uit een eenvoudig schensel. Spr. ontwik-
kelde Darwin's theorie nader, aangevende,
dat de wezens, die voerdeelen hadden boven
anderen, bestaan bleven, terwijl de anderen
ondergingen. Zoodoende klommen de wezens
al hooger en hooger op. Deze ontwikkclings-
leer leert. dat de mensch zich ciatuurlijk ont-
wikkeld heeft uit de lagere soorten.
Deze evolutie-theorie deed haar langza
merhand inicee over alle takken van weten-
schappen. In den laarsten tijo echter hebben
vele geleerdee deze evolutieleer weer laten
varen.
Het 19-eeuwsche materialisme wil de na-
tuurwetenschappelijke verklaring der wereld
zijn. Het verklaart niet alleen het organisch
leven van den mensch uit den opbouw van
stoffelijke dingen (atomen), doch ook het
geestelijk leven. Stof zal het eenige zijn. De
meta-piiysica, het geloof aan het bovenzinne-
lij'ke, is verwerpelijk. Theologie bestaat
niet. Aldus het materialisme. Kracht en stof
bestaan alleen, zonder phospor, zonder ge-
dachte.
Dit sloeg in bij de menschen en zoo word
God een leugen.
Dat materialisme heeft het op den duur
niet kunnen houden, mijne hoorders, dat weet
gij in uw gelederen ook zoo gced. In wijsgee-
rige, in wetenschappdijke kringen heeft het
a-fgedaan.
Bovendien, wat weten wij nog, als wij we
ten, dat alles in de wereld kracht en stof is.
We zijn dan toch nog even ver.
Het oude na tu u rwetensehappelijke materi
alisme heeft vrijwel afgedaan, althans zijn in
vloed op het algemeen denken is bijna voorbij.
Het historisch materialisme doet een ge-
heel andere opvatting ons kennen van de ge-
schiedenis. Spr. zette de theorie van Marx
uiteen, wijzende op diens uitspraak, dat met
de verdwijning van den godsdienst bij de
dcord'ringing van het sorialisme, de voorge-
schiedenis van het menschelijk zijn zal zijn
afgesloten.
Het socialismeg elooft in zijn maatschap
pij den godsdienst niet meer noodig te hebben
en de menschen zuflen lachen am dat geloof
van hun voorvaderen.
Spr. constateerde hierop, dat de godsdienst-
loosheid in de arbeidersbeweging aTs massa-
vergd als het van ieder ander, minder ge-
voelig gemoed zou gedaan hebben en zijn
scherpzinnige to 1 ik deed hem vermeeden, dat
nog iets anders, lets meer dan het harde werk
hier de oorzaak was van dien lijdenden, afge-
matten trek om haar mond.
Tijdens een haastigen maaltjjd, voordat
een nieuw transport gewonden verwacht werd,
had hij lady Arronby eens gepolst over het
geval. Deze schudde het hoofd.
„Ik kan u heel winig vertelTen. Ik geloof,
dat er een ongelukkige liefdesgeschiedenis is
geweest juist voordat de oorlog uitbrak. Al
wat ik weet, is dat zij verloofd was en dat het
engagement plotseling afgebroken werd".
„Hm! En nu heeft ze na dien tijd op haar
oude kracht voortgeleefd. Zend u haar naar
Engeland zoo gauw mogelijk".
Dus was Sara in October weer in Enge
land terug en toen de trein het station van
Mcnkshaven binnenstoomde en haar verlan-
gende blik de kleine groep gewaar werd, die
daar stond te wachten op het perron om haar
te verwelkomen, schoten haar de tranen in de
oogen.
Zij pinkte ze weg en leunde uit het raampje.
Daar waren ze aliende groote Dick Selwyn
en Molly, die er uit zag als een verideede
Venus in haar uniform van roode kruis ver-
pleegster, en de Lavendeltaute en Miles en
stralend en elegant his altijd, Miles' vrouw,
versdiijnsel optreedt. De Ielders hebben een
anti-kerkelijke en daardoor ook een anti-gods-
dienstige propaganda gemaakt, de kerk kenr
merkende als een handlangster van het kapi-
taal.
Om eerlijk te zijn, moest spr. zeggen dat in-
derdaad de kerk en de predikers in haar
dienst in deze niet vrij uitgaat. Inderdaad
zijn het vele predikers „pastoor, dominee en
rabbi" die het bestaande verdedigen en rern-
mend optreden tegen verbetering.
De strijd om de betere levensvoorwaarden
vraagt de voile ahndacht van het prolctariaat,
dat hongert naar het lichaam en dus niet vra
gen zal naar geestelijke spijzen.
Spr. merkte daarna op, dat het practisch
idedealisme ook opbloeit, zelfs hoogtij viert,
in deze maatschappij. Dit practisch idealisme
nu is de grootste vijand van de religie.
Spr. keurde het koortsachiig jagen naar
geld eii vermaak, het kenmerk van dezen tijd,
af. Uitvoerig stond spr. hierbij stil en merkte
drama op, dat nog steeds onomstootelijk vast
staat de waarheid van het woord van Chris-
tus: Een mensch zal bij brood al'leen niet le
ven.
Voorts constateerde spr. tot zijn genoegen,
dat de oude leuze „Godsdienst is privaatzaak"
veel van zijn kracht begint te verliezen. Er
komt inderdaad meer en meer belangstelling
voor religieuze onderwerpen. Niet alleen ge-
leerden gaan er over spreken en denken, maar
ook in de socialistische beweging komt het
tot uiting.
De tijd raalct voorbij dat men spreekt van
het geloovig deel der maatschappij als een
niet-denkend deel. Inderdaad, er komt een
kentering, de koers van den godlsdienst begint
te stiigen.
De beantwoording van de vraag in het on
derwerp uitgedrukt, hangt af van het wezen
van den godsdienst.
Cchleiermacher spreekt van godsdienst als
't vclstrekte gevoel van afhankelijkheid. Von
Hartmann zegt: Godsdienst is geboren uit be-
bcefte an.n veidossing. Thielen zegt: Gods
dienst is geboren uit behoefte aan vereering
Spr. vond dit de meest markante uitspra-
ken over den godsdienst en werkte deze ge-
dachten nader uit.
Ieder dient te weten, dat hij staat onder een
macht die sterker is dan hij. Dit voelt men
zoo goed aTs men sterven gaat. Wie zich zelf
deel weet van een oneindige wereld, of hij ka-
pitalistisch of socialistisch is, voelt zich zelf
ook klein. Hij weet, dat hij niet zelfbewust
zijn geschiedenis maakt, doch dat hij is een
druppel in de zee. Daarbij komt, dat de
mensch een onbegrensd vertrouwen heeft in
de macht, waarvan hij zich afhankelijk ge-
voelt.
De mensch heeft ook behoefte om te ver-
eeren. De mensch, die verleerd heeft zijn
knie6n te buigetn, heeft toch geen rust. Hij
zal zoeken en zoeken, tot hij iets anders ge-
vonden heeft om te vereeren. Hii zal z>ch
werpen op de wetenschap, of een Ideaal (met
een hoofdletter, zeide spr.) nastreven.
Voorts heeft de mensch behoefte om ver.
lost te worden. B.v. een dronkaard wil ver
iest zijn van den band, die hem aan deze zon-
de bindt. Hij weet. dat hij verkeerd doet en
in nuchtere oogenblikken wil hij zoo gaarne
dien band verbreken, zoo gaarne vcrlost
worden.
En naar het geluk hijgen wii alien. De een
zoekt het in de zucht naar geld, de ander in
de jacht naar vermaak. Alles is echter ten
slofte een zoeken naar levensvoldaanheid.
Zooals een kind zich veilig en rustig weet
aan moeder's schoot, zoo zal de mensch zich
gaarne veilig en rustig voelen in het leven.
Een van de diepste verlangens in het men
schelijk leven is de zucht naar geluk, naar le
vensvoldaanheid en harmonic.
Voor al die behoeften, voor al die verlan
gens heeft de mensch altijd gezocht naar een
vorm om die te uiten, en hij heeft ze altijd ge-
vonden in den godsdienst.
De godsdienst, dat niet is een angst voor
een cnbekende bovennatuurlijke macht, vindt
haar oorsprong in "de eigenaardige gesteld-
heid, in den bouw, de structuur van de men-
schelijke natuur.
Wat altijd den mensch zal vergezellen in
zijn leven is, wat midden in den godsdienst
staat: het kruis, het lijden, de smart. De
smart, die altijd op de wereld geweest is en
altijd zijn zal. De smart en de dood komen
in elk leven en gelukkig is de dood dan weer
de gerechtigheid.
Daarom zal de mensch voldoening voor
smart blijven zoeken.
Zoolang als menschen menschen zullen zijn
en dat is zoolang de aarde de voorwaarden
heeft om te leven, zoolang zullen de men
schen smart hebben en. srhreicn.
Zoolang wij zullen bewonderen den nooit
falenden loop van den sterrenhemel, zoolang
wij in verrukking zullen staan over het
groeien cei bloeien der natuur, over het flitsen
van den fellen bliksem, zoolang zullen wij
weten, dat de liefde is opgebloeid- in het men-
schenleven.
God geeft den wasdom, maar 'onze plicht,
zegt Paulus, is te besproeien. De godsdienst
is een teere plant, maar overal zal ze geuren,
overal Women en overal het leven sheen van
Het huwelijk van Herrick en Audrey had
in alle stil te plaats gehad. Gngeveer een
maand na Sara's vertrek naar Frankrijik
waren Miles en An drey op een morgen om
negen uur kalm naar de kerk gewanddd en
hadden hun huwelijk laten inzegenen.
Monkshaven was geweldig releurgesteld ge
weest.
De babbelaars, die zoo dikwijils van Audrey's
gastvrijheid hadden gebruik gemaakt en haar
daarna scherp hadden becritiseerd, hadden
gerekend cp een reusachtig festijn, waarmee,
zelfs in oorlogstijd, de bruiloft van een mil-
lionnairs-weduwe verwacht werd gevierd te
zullen worden.
Inplaats daarvan was er niets geweest dan
een seort van „achter de schermen" bruiloft,
zooals de teleurgestelde vrouwelijke helft van
Monkshaven het verkcos te noemen, en na een
zeer korte huwelijksreis waren Miles en Au
drey teruggekeerd en hadden zich met hart
en ziel geworpen op het organiseeren en ge-
reedi maken van een hospitaal voor herstel-
lende officieren, waarvan Audrey de geheele
bekostiging op zich had genomen.
Van toen af waren de kwaadsprekende
monden geslcten. Zij was niet lunger „die
aanstellerige kleine weduwe met dat ge-
verfde h2ar", maar een vrouw, die door haar
huwelijk tot een van de oudste families in het
land behoorde en wier reusachtig eigen for-
fiem, cfle Kaar plukken Zal.
Wij hebben tegenover dit kostelijke bezit
een duren plicht en wee den mensch, die zich
daaraan onttrekt.
Mijn antwoord op de vraag of de gods
dienst een taak heeft in een socialistische
maatschappij, liebt gij kunnen vememen.
Ik hoop, dat gij alien propagaodisten wilt
zijn voor het schoonste wat er in de wereld
is
Spr. eindigde ten slotte met de woorden
van een ouden kerkvader, die gezegd heeft,
dat de godsdienst vele vormen zal hebben,
maar het esscntieele, het ware, zal eeuwig
bliiven. (Applaus).
De voorzitter opende de gelegenheid om
vragen te stellen.
De heer Oostei"wijk merkte o. a. op dat den
vorigen avond in de Ger. Kerk aan de Oude-
gracht prof. Diepenhorst had beweerd, dat,
niocht er een socialistische maatschapoij ko
men, het met de godsdienst gedaan zal zijn.
Ds. Baar stelde hiertegenover, dat het dan
gedaan zal ziin met den godsdienst van prof.
Diepenhorst, omdat deze den ideeelen gods
dienst nog niet heeft bereikt.
De voorzitter sloot hierop de vergadering
met veel woorden van dank aan ds. Baar.
Proviriciftal yienws
UIT AKERSLOOT.
Dinsdag- en Woensdagavond werd door de
tooneelvereeniging „St. Willebrord" een
openbare uitvoering gegeven in het cafe van
den heer Schoon alhier. Beide avonden was
de opkomst bevredigend.
Opgevoerd werd het drama in 3 bedrijven
„de getrouwe Knecht" en het blijspel in 3
bedrijven „De onuitstaanbare" benevens een
paar zangnummers.
De rollen waren goed ingestudeerd en
ieder der medespelenden heeft zijn best ge
daan om deze avonden te doen slag en. Ge-
slaagd zijn deze avonden maar een avond
voor de jongelui tot bijna half een te zitten
luisteren duurt te lang. Ten slotte is de aan-
dacht van het spel af, hetgeen niet pleizierig
voor de vereeniging is.
Na afloop der tooneeluitvoering bij
Schoon hadden eenige jongelui de aardig-
heid wegens een oude vete een jongen zooda
nig te misbandelen dat hij bloedend werd
verwond. Daar de daders bekend zij.n zullen
de gevolgen niet uitblijven.
De arbeider D. alhier werkzaam aan
het Gem. Eiectr. Bedrijf in de Starnmeer ver-
voerde op zijn rijwiel een handheiblok en
geraakte zijn stuur kwijt, waardoor hij zoo
danig kwam te vallen op den weg dat zijn
kin was opengesdheurd en hij zich onder ge-
neeskundige behandeling moest stellen en
zijn werk eenige dagen niet kan verrichten.
Voor de betrekking van gemeenteont-
vanger 15 Dec. a.s. vaceerende hebben zich
5 sollicitanten aangemeld.
UIT DE RIJP.
Van bevoegde zijde wordt ons medege-
deeld, dat met ingang van 1 December a s.
het hulp-post- en telegraafkantoor alhier zal
worden ondergebracht in het perceel van den
kantoorhouder D. Spaarman, Rechtestraat
No. 80, waardoor het thans bestaande hulp-
post- en telegraafkantoor (Rijksgebouw) leeg
komt te staan.
Terwijl de beer Kat aan d'e rechterzijde
met zijn rijwiel de Rechtesti'aat bereed, kwam
plotseling de heer Beumer met een kruiwagen
uit een der aanwezige sloppen, met't gevolg
dat het rijwiel van K. zoodanig in aanraking
kwam met dien kruiwagen, dat dit geheel
werd verbogen. terwijl de lantaam werd ver-
nield. De heer K. kwam er met den schrik af.
Tengevolge van de hooge kosten, ver
bonden aan de keuringen van auto-bussen, is
de passagiersdienst De RijpWormerveer,
welke dienst oderhouden werd door dm heer
Jacob Kat, voorloopig opgehouden blijven te
bestaan. Naar wii vememen zullen door hem
uiisluitend arbeiders worden" vervoerd, die
werkzaam zijn op de fabriek van Wessanen en
Laan te Wormerveer.
VAN DEN LANGENDIJK.
De Langedijker Groenten Centrale verga-
derde in den loop dezer week in het Betaal-
kantoor.
Burgemeester Slot opende de vergadering
welke door vertegenwoordigers van alle aan-
ges-loten vereeniuirmen werden bijgewoond,
benevens Koophandel.
De notulen werdem goedgekeurd.
Daarna volgde het rapport over het betaal-
kantoor van de maanden September en Octo
ber. Geveild werd in die maanden voor een
bedrag van 267.730.28 en 205.076.90
waarvan voor Broek op Langemdijk
72.666.21 en 87.940.53, St. Pancras
59.928.08 en 36718.77, St. Pancras R.K.
5213.33 en 2509.28, Koedijk 43079 96
en 42545 17, Zuidschcnvoude 15511.79
en 17744.64, idem R.-K. 410.40 en
388.98. Heer-Hugowaard 20227.22 en
26154.51, idem R.-K. 12917.53 en
20109.87, de Sehermeer 12240.77 en
10032.47, Hensbroek 11351.74 en
30096.33, Ursem 7644.77 en 13031.-
tuin haar in staat had gesleld het land in
zijn ontzaglijke nooden van grooten dienst te
zijn.
„I'k vind het gewoon prachtig van je, An-
drey", zei Sara cp warmen toon, toen alien
aan de thee bijeen waren cp Greenacres, waar-
been de auto van Audrey hen van het station
had gebracht.
Audrey lachte.
„Maar kind, wat kon ik nu anders doen
met mijn geld? Ik lieb zoo afschuwelijk veel
geld, zie je! Bovendien" zei ze met een
plagenden blik naar haar man „ik geloof,
dat het alleen maar het vooruitzicht was, van
zich hier in het hospitaal nuttig te kunnen
maken, dat Miles er toe bracht met mij te
trcuwen. Hij is nu mijn particulier secreta-
ris, zie je, en baas van het commissariaat".
Miles salueerde.
„Kwartiermeester, om u te dienen, juf-
frouw", zei hij vroolijk en met een grinnikend
lachje: „Ik zag de kans schoon een baantje
te krijgen, wanneer ik met Audrey trouwde,
en die heb ik natuurlijk waargenomen."
Hij zag er buitengewoon goed uit. Het feit,
dat hij zich nu nuttig kon maken in de we
reld was een prikkel voor hem geweest en de
blik van geluk en volkomen begrijpen tusschen
hem en zijn vrouw was niet te miskennen.
Sara zag het en was er blij om, maar het
hermoerde haar pijnlijk aan alles vyat zij.
N.V. Boek- en
v.h. HERMS. COSTER ZOON,
Yoordam C 9, Alkmaar,
Is HET ADRES voor
Schermerhorn 2624.07 en 935.67, Oter-
leek 1587.03 en 3374.41, de Rijp L.T.B.
941.18 en 268.57, de Rijp en Omstreken
160.74. Diversen 1225.4,) en 1226 70.
'Daarna werd medegedeeld het resultaat
van het verhuren der akkers bij inschrilving,
waaruit bleek dat Arie de Bree hoogste in-
schrijVer was voor beide perceelen voor
170.75 a?.n wicn het is gegund.
Verslag werd uitgebracht over de vergade
ring van den Vierbond, waarin behandeld
is het 1/4 pet. hetwelk de kooplieden ont-
vangen voor contante betaling.
Aangaande dat punt werd voorgesteld
Koophandel te vragen om het schrijven dat
zij zouden sturen na een gecombineerde ver
gadering, welke gehouden was in 1920 over
hetzelfde punt en waar nog geen gevolg aan
was gegeven. Thans is dit schrijven ingeko-
men waaruit verklaart werd dat als het 1/4
pet. niet meer wordt uitbetaald het uoodzake-
lijk zal zijn langer crediet te geven, daar het
anders voor verschillecide koopers niet moge
lijk zal zijn aan hunne verplichtingen te vol-
doen, waarvan gevolg: dat zij niet meer op
de veiling kunnen koopen, wat beslist de prij-
zen zal drukken.
Nog was op de Vierbond besproken het
uitgeven van bonnen voor het uit de hand!
koopen. Dit was thans als volgt geregeld.
De permissie om uit de hand te koopen zal
niet meer geschieden op een bon waar het
geheele kwantum opkomt, doch op bonnen
van 1000 K.G. Op deze bon mag niet meer
gekocht worden dan 1000 K.G. doch wei ge-
deelten. De verkooper mag ook niet meer dan
1000 K.G. op een bon verkoopen, terwijl ver
kooper den bon in ontvangst moet nemen en
inleveren bij den betaalmeester. Met deze re-
geling kon de vergadering zich heel goed
vereenigen. Verder is op de Vierbond nog
voorgesteld om bij vriezend weer de ring-
vaart vanaf de sluis te Noordscharwoude tot
Alkmaar open te houden. Dit kon bij de ver
gadering geen ingang vinden omreden het
veel zal kosten met weinig resultaat. Wel kon
de vergadering er in medegaan wanneer de
Ringvaart dicht was en het begint te dooien
en de behoefte wordt dan gevoel d om de
Ringvaart open te breken voor het vervoer
van groenten er aan bij te dragen.
De telefoonverbinding Broek op Laugen-
dijkNoordscharwoude is gereed en de
aanlegkosten bedragen 136 en verder elk
jaar 134, welke kosten door de beide vei-
lingen en Koophandel voor elk' 1/3 zullen
worden gedragen.
Voor het plaatsen van een schuurtje op de
laadplaats voor het bergen der bascules werd
geen lagere huur toegestaan.
Een schrijven van de Moderne Chr. Tuin»
bouwarbeiders om bij dicht water het ijs te
mogen opbreken vanaf de veiling tot het
Grafje, werd toegestaan.
Het afmijntoestel is grondig gerepareerd
en heeft gekost f 395.
Verder dat er een nieuw valluik aange-
bracht zal worden voor aan het veilingsge-
bouw.
Over het keuringsstelsel werd gevraagd of
een koopman het recht heeft een product af
te keuren zonder keurmeester. Dat kan en
mag de koopman beslist niet doen, en de
aanvoerders wordt het ten zeerste aanbevolen
in zoo'n geval zelf de keurmeester te halen.
Ook het afmaken tusschen kooper en ver
kooper is ten strengste verboden.
Het sorteeren der bloemkool was de laat-
ste dagen veel beter waardoor weer betere
prijzen. De wensch werd uitgesproken dat
de tuinders zich daaraan zullen houden ia
het belang van kooper en verkooper. Ge
vraagd werd of de overkapping niet in de
eerste plaats bestemd was voor producten die
den volgenden dag moeten gevei'd worden.
Na bevestigend antwoord werd de verga
dering gesloten.
UIT EG MOND— BINNEN.
Hoewel de aandachtige lezer dit wd be-
grepen zal hebben, wiTen we even wijzen op
een cnjuiSt'heid in het nummer van gisteren.
In het schrijven betreffende de verg-oeding
van kosten verbonden aan het zenden van
kin der en naar een bijzondere school stond:
„Het recht op vergocding staat vast, ook al
stuurt men zijn kinderen naar Egmond aan
Zee".
gemist had, Het wekte opnieuw het groote
verfangen naar Garth Trent, dat haar ai die
lange maanden van haar afwezigheid niet
'had verlaten, al had zij er tegen geworsteld,
het onder gehouden en het soms een korten
tijd niet zoo hevig gevoeld, doordat het dage-
lij'ksche werk haar duizend eischen stelde.
Hierdoor had zij dat teere, uitgeput e ge-
kregen, niet door den harden lichamelijken
arbeid, dien zij had verricht. Zij was altijd
tenger geweest, een raspaardje, maar nu had
zij bijna iets doorschijnends en haar sombere
oogen leken dubbel zoo groot in het smalle
gezidhtje, dat zich zoo scherp af.eekende.
Toch was zij even levendig als altijd; zij
scheen als het ware met een soort geestelij-
ken stralenkrans omgeven.
„Zij doet je denken aan een vlam", zei
Andrey tegen haar man, toen zij weer alleen
waren. „Zij heeft zoo lets levenskrachtigs, on-
danks haar eigenaardig teere uiterlijk."
Miles knikte.
„Zij brandt zichzelf inwendie op", zed hij
kort.
Andrey keek verschrikt.
„Wat meen je daarmee, Miles?"
„Goede hemel! Ik zou denken, dat het nog-
al duidelijk is. Zij houdt nog net even veel
van Garth Trent ails een jaar geledem en ze
veeht er ieder uur van haar leven tegen. En
die igspamiinp' breekt haar."
(Worck vervokd.)
