ran bet hersfel van Oosfenrljk eft 3e BevoT-
king voor dit werk te winnen.
De nieuwe Bondskanselier Dr. Ramck ver-
zekerde, dat de regeering den eenmaal door
Seipel ingeslagen weg stipt zal volgen en de
economische politiek, alsmede de be'slissingen
van Geneve nauwkeurig zai vervullcn.
FRANSCHE GASTVRIJHEID EN
SPAANSCHE REVOLUTIONNA1REN.
Een geestige boutade bevatte dezer dagen
jjQeuvre" naar aanleiding van de aangekon-
digde interpellatie van het KamerJid Payra,
afgevaardigde voor de Oost-Pureneeen, over
dte ruwe wijze, waarop de Fransche regee
ring de vorige week den Spaanschan kappers-
bediende Candido Rey, die bij de revolution-
naire beweging was betrokken, aan de
Spaansche autoriteiteu heeft uitgeleverd.
Candido Rey, zoo zegt het blad, distritm-
eerde op de openbare straat in Perpignan
revoluiionnaire geschriften met het doel ge-
neraal Primo de Rivera en kondng Alfonso
XIII onaangenaam te zijn. De bewoners van
Perpignan stellen weinig beiang in de ge-
beurtenissen in Spanje, en de propaganda
van den kap-per zou beter op haar plaats zijn
geweest in het iand van Figaro, of in een of
andere pelugueria te Barcelona of Pampe-
lona. Maar Candido Rey meende dat zij te
Perpignan minder gevaarlijk zou zijn en dat
een bedachtzaam samenzweerder beter deed
om op verre afstand samen te zweren. De
heer Babillot, secretaris-generaal van de
prefectuur der Oost-Pyreneeten, deed hem
zijn dwaling mzien. De kapper word over de
grens gezet ofschoon zijn positie als vreem-
deling in i rankrijk volkomen in orde was en
hij geen enkel vergrijp had gepleegd.
Het blad verwacht dat de gein'terpelleerde
minister eenige fraaie woorden over de
„Fransche gastvrijheid" zal spreken, en ver-
volgt: Onder ons zijn wij nu niet direct van
een vrome verdraagzaamheid, en wij zijn
gaarne geneigd om alle Franschen, die niet
zooals wij denken, vooral als het meenings-
verschil zeer klein is, uit te jouwen en te ver-
volgen. Maar wij openen onze armen op edel-
moedige wijze tegenover buitenlandsche ban-
melingenbij het openen onzer armen sluiten
wij de oogen. Evenak wij de verbannenen
van het tsarisme hebben ontvangen, herber-
gen wij thans leden der Russische aristorcra-
tie en de slachtoffers der Sovjets. Binnen
drie maanden, een jaar wellicht, zal Alfonso
XIII onze gast zijn, en zal hij de gastvrij
heid van Frankrijk inroepen tegen de justi-
tie der jonge Spaansche republiek. die zijn
fouten zal willen berechten
[•EEN PROTEST OVER HET KASTEEL'
t VAN CHAMBORD.
Gisteren ving voor de rechtbank een be-
lan-gwekkend geding aan, hetwelk beslissen
zal over het eigendomsrecht van het histo-
rische kasteel van Chambord, dat in 1883
door den graaf van Chambord aan de familie
Bourbon—Parma werd gelegeteerd. In 1907
bij den dood van hertog Robert van Bour
bon—Parma ging het kasteel over in het be-
zit van denegentien kinderen, die hertog
Robert uit zijn twee huwelijken- bezat. De
Weensche rechtbank wees na een langdurig
proces in 1916 het kasteel toe aan prins Elie
van Parma, de oudste zoon uit hertog Ro
berts eerste huwelijk. Daar prins Elie echter
Oostenrijksch officier was, legde de Fran
sche regeering beslag op de geheele bezitting.
Aanstonds na den oorlog dienden de prin-
sen Sixtus en Xavier van Bourbon—Parma
(naar men weet breeders van ex-keizerin
Zita van Oostenrijk) een nieuwe klacht in.
De beiden prinsen, die wegens het fei-t dat zij
stammen uit een- der geslachten, die eertijds
Frankrijk regeerden, niet in het Fransche
leger dienst mochten nemen, streden in den
wereldoorlog aan Belgische zijde en onder-
scheiden zich diisdanig dat hun het Fransche
Oorlogskruis werd verleend.
Intusschen is prins Elie Spaansch onder-
daan geworden, doch men is in Frankrijk
van oordeel dat het niet aangaat Oostenrij-
ker te zijn om te erven en Spanjaard om zich
aan het sequester te onttrekken! Historisch
beschouwd is het kasteel van Chambord zui-
ver Fransch, zoo wordt betoogd. Het is zelfs
tweemaal met het geld der Fransche Baltic
betaald: eerst toen Frans I, wiens gel den met
die van den staat samenvloeiden, er 444.000
livres voor betaalde (1800 arbeiders hadden
er twaalf jaren aan gewerkt); daarna, onder
Lodewijk XVIII, toen het bij nationale in-
schrijving aan den laatste der Bourbons ten
geschenke werd aangeboden en er 134 milli-
oen voor werd betaald. In het statige kasteel
hebben zich tal van historische tooneelen
afgespeeld (Karel V is er door Frans I ont
vangen; Maria Stuart heeft er vertoefd; Mo-
liere heeft er zijn Bourgeois geniilhomme
opgevoerd), zoodat het feitelijk deel uit-
maakt van Frankrijks geschiedenis.
Daar de Fransche Staat echter thans geen
geld heeft om het te koopen en te onderhou
den, hoopt men dat de rechtbank het aan de
beide prinsen Sixtus en Xavier zal toewijzen,
die hebben verklaard een groot deel van het
terein voor het publiek te zullen openstellen.
300 JAAR LOGARITHMEN.
Dit jaar zal het 300 jaar geleden zijn, dat
de eerste logarithmen-tafel verscheen. Het
rekenen met logarithmen, uitvinding van Na
pier (1614) was enthousiast ter hand geno-
men door een der beste Engelsche mathema-
tici van dien tijd, Heni^ Brigg, die tien jaar
later de gewone logarithmen in veertien de-
cimalen publiceerde van alle getallen van
1 tot 20,000 en van 90,000 tot 100.000. De
ontbrekeftde 70.000 weraen later berekend
door den boekhandelaar Adriaen Vlacq, in
Gouda, die zijn werk in 1628 bescheidenlijk
publiceerde als 2de druk van Brigg's tafel,
„vermeerderd door Adrianus Vlacq Gouda-
num".
Den laatsten tijd bestaat er behcefie aan
tafels met grooter aantal decimalen. Van
Fransche, zoowel als van Duitsche zijde
bestaan plannen daartoe, maar de grootste
opzet is die van het biometrisch laboratorium
der Londensche universiteit, dat onder den
naam „Logarithmetica Britannica" de loga
rithmen van de cijfers van 1 tot 100.000 in
20 decimalen zal uitgeven. Het wordt een
uitgave in negen afleveringen, waarvan het
eerste deel thans bij de Cambridge Press in
druk gaat.
DE BOTSING TE MESAGNE.
Gelijk in een telegram in ons vorig nom-
mer is gemeld. is het in het dorp Mcsagnej
nabij BrindisI to! eett geregeldeh opstand ge-
komen van een deel der bevolking tegen de
fasci3ten. De fascisten hadden ter gelegen-
heid van den verjaardag van den komng van
de d-orpsmuziekkapel geeischt, den fascisten-
marsch te spelen, waarop de communisten
verlangden, dat de kapel ook de internationa-
le ten beste zou geven. Daarop ontstond een
gevecht, dat spoedig een ernstig karakter
aannam. Op het gerucht, dat een fascist een
arbeider met dte kolf van zijn revolver zwaar
gewond zou hebben, trok 'een optocht van
vijfhonderd personen, met de roode vlag
voorop, naar de huizen der fascisten en wierp
daar de vensters in. Vervolgens werd't the
ater bestonnd omdat men vcrmoedde, dat de
fascisten daar een schuilplaats hadden ge-
zocht. De zich in de minderheid bevindeude
fascisten moesten zich in hun huizen barri-
cadeeren, en de aankomst van militairen af-
wachten, die uit Bmd-s in auto's aankwamen.
Op het stadhuis was de roode vlag gehe-
sclien. yolgens de „Idea Nazionale" werden
vele personen gewond. Tachtig personen zijn
gearresteerd, onder wie drie fascisten.
STEUNT DEN V'OLKENBOND.
Lord Robert Cecil, die als kanselier van
het hertogdom Lancaster tot het Britsche ka-
binet behoort (in het beiang van- den wereld-
vredte is dit zeer toe te j-uichen, want Cecil
staat als een pacifist bekend) heeft te Lin
coln een redevoering gehouden i.n een verga-
dering, welke reeds voor zijn benoemkig door
de plaatselijke afdeeling van de Engelsche
Volkenbondsunie was belegd.
Degenen, zoo zei hij o.a., die onverschillig
of sceptisch nopens den Volkenbond zijn,
dienen te bedenken, dat de menschheid aan
een groot gevaar blootstaat, en als zij niet
bereid zijn den Volkenbond met hun krachti-
gen steun tot iets effectiefs te maken, dan
dienen zij althans een ander middel aan de
hand te doen, om de menschheid tegen oor
log te bev-eiligen.
De kwestie der bewapening is een delicate
zaak, maar voor mij is het alleszins duidelijk,
dat wij nimmer eesn werkelijke veiligheid en 'n
duurzamen vrede zullen krijgen, tenzij wij
op de een of andere manier de Europeesche
landen er toe kunnen bewenen hun bewane-
-ninig te venninderen.
EEN MONSTER-CATALOGUS.
Dat Amerika veel meer en veel grootere
warenhuizen heeft dan Europa, is wel alge-
meen bekend. Maar veel minder weten we
van de geweldige verzendingswarenhuizen,
welke de groote massa van de bevolking van
Amerika voorziea van de dagelijksche be-
noodigdheden.
Verreweg het grootste van deze verzen
dingswarenhuizen is dat van Sears Roebuck
Co. te Chicago, dat tweemaal per jaar een
catalogus zendt aan 8 millioen adressen. De
wintercatalogus voor 1924/1925 is een lijvig
boekdeel van niet minder dan 1-076 biz. en
begint met 16 biz. inhoudsopgave. De cata
logus is zoo ingericht, dat de klanten toch
makkelijk keus kunnen maken, al zien zij de
gewenschte goederen niet eerst in o-atura
voor zich. Alle voorwerpein, die worden aan
geboden en het zijn er vele duizenden
zijn daarom in den catalogus afgebeeld. Pak
kende, typisch Amerikaansche beschrijvingen
zijn er aan toegevoegd, en bovendien worden
mededeelingen gedaan over het gewicht van
het artikel in verband met de verzendings-
kosten.
De heele catalogus heeft iets van een ge-
sprek tuschen een verkooper en een klant.
De vragen van den klant kan ieder zich naar
eigen temperament bij denken, de antwoorden
van den employe van Sears, Roebuck Co.
staan in den catalogus.
De afdeeling dameskleeding is verlucht
met tallooze-afbeeldingen, waarbij men ge-
zorgd heeft, dat deze plaatjes niet steeds het
traditioneele Amerikaansche vrouwentype
vertoonen, maar ook nu en dan Duitsche,
Slavische en Romaansehe gezichten. Overi-
gens doet het goed, te zien dat ook de
.Amerikaansche warenhuizen goochelen met
cijfers, die eenige fracties blijven beneden
een „duur" schijnend rond getal, dus prijzen
stellen als 14.98 dollar, 39.98 en 23.95.
De inhoudsopgave bevat 3000 namen, zoo
dat men werkelijk alle levensbehoelten, van
de kinderluier tot de grafzerk toe, per brief-
kaartje bestellen kan.
„It's easy to order from us", heeft het in
den aanhef. En in dien ietwat schoolmeester-
nchtigen, altijd sup-gestieven toon is't heele
boek gehouden.- „Write in any language",
zegt het verder, en ofschoon het boek overi-
gem Engelsch is, heeft men er toch een halve
pagina in. waar op in het Duitsch, Itali-
aansch, Nederlandsch, Noorsch, Fransch,
Spaansch, Cechisch, Poolsch, Finsch,
Zweedsch en Jiddisj de raad wordt gegeven,
in de „eigen taal" te schrijven, daar ook be-
stellingen in vreemde taken prompt worden
uitgevoerd. „Wij lezen alle talen", beweren
Sears, Roebuck Co. En men gelooft hen.
In het boekwerk komt hun naam meer dan
10.000 maal voor, en zoo wordt, met dien
naam, de wenschelijkheid tot inkoopen bij de
firma aan 8 millioen menschen ingehamerd.
IigezeBdeu stukken
(Buiten veranlivoordelijkheid van de Redac-
tie. De opname in deze rubriek bewijst geens-
zins dat de redactie er mede instemt.)
Alkmaar, 21 Nov. 1924.
Aan de Redactie van de Aim. Crt!
Beleefd verzoek ik U ©nderstaande te wil
len plaa-tsen.
Ondergeteekende die als piwinciaal verte-
genwoordiger de verschiilende gemeentebe-
sturen bezcekt met het artikel Rids in ver
band met de toepassing voor de malaria-be-
strijding, deed meermalen de ervaring op dat
door verschiilende contrclc-urs van de com-
missie tot bestrijding van de malaria door de
bevolking, wanneer hun door die gemeente-
besturen werd gevraagd naar de werking van
Rids, dat die gemeen lebesturen dan als ant-
dwoord kregen: Ja, Rids schijnt wel goed
■te zijn maar is veel te duur.
Waar ik niet zeker was of die bewering
van de commissie bovengencemd lewam of
van de controleurs persoonilijk, heb ik mij
eerst van de bro-n willen verzekcren, en is
mij uit een verslag in een der Noord-Hol-
landsche dagbladen van de door de commis
sie gehouden vergadering tc Hoorn op 14
November j.l. gebleken, dat de commissie
zich de vrijlTcid permiteert te yexkondigen dat
Ri.cls te dqur is,
Naar aanleiding r ain die bewering door
de commissie tot bestrijding van de malaria
door de bevolking, verzoek ik beleefd de
commissie zutks nader aan te toonen, aaoge-
zien het noodzakelijk is (gezien het hiermede
in verband staan met de volksbelangen) dat
nader wordt aangetoond of de bewering van
de commissie juist is dat Rids te duur is in
het gebruik.
Om bij voorbaat aan te toonen dat het
preaparaat niet duur in het gebruik is, kan
dienen het volgendebij demonstratie voor de
gemeente Schagen is door mij in twee sfal-
len de werking van Rids aangetoond n.l.
in een stal met een inhoudsmaat van onge-
veer 200 M3 werd gebruikt voor 40 ct. en in
een stal van ongeveer 100 kub. M. voor 25 ct.
Ik weet niet in hoeverre of de commissie
meen-t dit duur te mceten noemen, doch ik
zou gaarne willen dat de commissie aantoont
dat met Lyso-1 een goedkooper resultaat is te
■bereiken, en dit dan ook afdeende vliegen en
muggen doodt, nog afgezien van de meerdere
arbeidstijd gevordterd door het gebruik van
Lyso-1, (bevengenoemde demonstratie's dviur-
den in iederen stal niet langer dan vijf minu-
ten.)
Ik verzoek de commissie tot bestrijding van
de malaria door de bevolking in de provin-
cie NcArd-Hcil'land dan ook een bewering, dat
Rids te duur is, achterwege te latenitotdat
door haar is bewezen, dat met Lysol (het
door de commissie aanbevolen middel) goed-
koopere resultaten zijn bereikt, of mocht de
commissie niet in de gelegenheid verkeeren,
wanneer het haar onmogelijk blijlct met Lyso!
goedkooper resultaten te bereiken, haar bewe
ring in bet openbaar te herroepen.
Hoogachtend,
J. B. ACKERMANN.
Alkmaar, Nov. 1924.
Mijnheer de Redacteur, vergun mij een
plaatsje in uw blad, bij voorbaat mijn dank.
In uw rubriek Gemengd Nieuws van de
Alkm. Courant van 18 Nov. j.l. komt voor
een bericht betreffende een twaalf en een
half jarig bestaan van een Anti-Trekhonden-
bond.
Kunt u mij van dezen bond misschien een
briefadres opgeven, waaraan ik onderstaand
schrijven kan doen toekomen; als volgt:
M. Door een bericht in de Alkm. Courant
kwam ik met het bestaan van uw bond in
kennis, en zou ik gaarne van u de bewijzen
willen vernemen welke een hond als trekdier
ongeschikt achten. Het zal u misschien al
of niet bekend zijn, dat voor zeer vele men
schen, kleine kooplieden, melkventers, enz.,
een hond onmisbaar is, zoowel voor als on
der een wagen. Wat het eerste betreft kan ik
haast gerust zeggen is de hond het middel
van bestaan of wel de broodwinning (de trek-
hond stelt deze menschen in de gelegenheid
zich buiten de stad met een wagen te bege-
ven, wijl een dergeliike reis zonder hond
bljna ondoenlljk is) en voor de laatste Is de
trekhond ook enmisbaar, omdat een zwaar
beladen handwagen zeer slecht door eei
mensch alleen den geheelen dag voortge-
duwd kan worden, anders zouden zij er toch
geen hond onder nemen. Ik kan mij best be-
grijpen, dat u het gebruik van honden als
trekdier een punt van bestrijding acht om
hiertegen een bond te hebben gesticht, doch
waar er al een sterk toezicht juist op trek-
honden is, wat maat betreft enz., hetgeen ik
zeer goed acht, zou ik UEd. haast dun/en
verzoeken uw bestrijdingsidealen naar eene
andere richting te wenden, daar als uw doel
bereikt zou worden, er zeer vele menschen
broodeloos zouden zijn, of zou u iederen trek
hond willen omruilen voor een paard en
gratis voedsel, dan geloof ik, dat uw doel
graag door velen zal worden aanvaard.
Doch het wordt wel onnoodig geacht, daar
toch sinds jaren een hond heeft getoond een
zeer goed trekdier te zijn, ook vooral onder
een wagen. Wij kunnen toch geen dier hoo-
ger achten dan een mensch. Het is met een
zwaar beladen wagen martelen, en je zelf
afmoorden, maar met een hond gaat het zeer
veel lichter, zoodat een hond als trekdier
onmisbaar is, zooals hij immer onmisbaar
was en altijd blijven zai.
EEN ABONNe.
(Wij vermoeden, daf de bond zijn zetel wel
in Den Haag zal hebben.
Inzender richie zich anders met zijn betoog
tot jhr. mr. L. W. C. von Weiler te 's-Gra-
venhage, die voorzitter van de Ned, Ver. tot
bescherming van dieren is.
Deze heeft Zaterdag op het jubileum van
den Anti-trekhondenbond het woord gevoerd
en zal inzender dus zeker aan het verlangde
adres kunnen heloen.
Red. Alkm, Crt.)
EEN NAKLANK OP HET EELTW-
FEEST DER BEIDE R E DDI NO
MA ATSCHAPPI JEN.
Mijnheer de Hoofdredacteur.
De jubiileumdagen van de red-dingmaat-
schappijen Zijn voorbij, een eeuw van op-
bouwend werk ligt alweer achter ons.
Erkentelijk zuilfen zeker de beide maat-
scbappijen zijn voor de groofe hulde, die de
Nederiandsche natie hen heeft gebracht; een
fends van ruiin anderhalve ton goods is reeds
bijeengekomen, zooals wij oniangs In de dag
bladen lazen; welk bedrag aan ieder der beide
inaatschappijen voor de helft zal worden af-
gedragen.
in alle kringen der samenleving heeft het
werk der red-di ngm aatschappi jen, zoowei
hier te lande als in overzeescne ger,vesten, er-
kenning en waardeering gevonden. Op waar-
dige wijze zijn de redders gehuldigd en door
de Regeering en door het volk.
Een tweede eeuw is ingetreden. Opnieuw
wordit met kracht aangepakt, daden van
moed en doodsverachting zu-llen weer volgen,
al mem net groote puftBex er met alfifS van.
Al hetgeen tot nog toe op het gebied van
het reddingwezen is tot stand gebracht is de
vrucht van het particulier initiatief een kleine
rijkssubs-idie aan de Zuid-Hollandbche red-
dingmaaischappij buiten foeschouwing gela-
ten.
Moge menigeen zich weer gedrongen ge-
voelen het streven der beide reddingmaat-
schappijen, ieder naar zijn vermogen, te blij-
►an steunen. Geld blijft er noodig, wil het
reddingwezen ten alien tijde voldoen aan de
grootet mogelij'ke eischen van volmaaktheid.
Moge ieaere N'?derlander, zoowel hier te
lande als in welk deel ook van de wereld, zich
als contribuant opgeven en dte jaarlijksche
gift, welke hij schenken wil, in gelijke mate
verdeelen tusschen de Zuid-Hcllandsche
Maatschappij tot redding van schipbreuke-
lingrn, die te Rotterdam (Wijnhaven) zetelt
en de Noord- en Zuid-Hollandsche redding-
maatschappij, die te Amsterdam (Amstei
342) haar bestuur heeft.
Beide pariicuMere nraatschappijen toch zija
gehee! van elkaar cnafhankelijk, ook op ft*
naneieel gebied. Zij hebben ieder hun ejgea
bestuur, zij zijn geen concurrenten en hebbeit
!beiden recht op groote en gelijke waardee
ring voor het pracbtig werk, door hen in de
afgeloopoti honderd jaar verricht. Het eeni
ge onderscheid tusschen beiden is slechts,
uat de Zuid-Hollandsche dek uststrook be-
ueert van af Ter Heyde noordwaarts tot aaa
dte Belgische grens. de Amsterdamsche de
kuststrook van af Tar Heyde noordwaarts tot
aan de monden van de Eems, zoomede de
Friesche kust.
Menige gift is dezer dagen met liefcfe
spo-nlaan geschonk-en, moge de belangstelling
biijveno zijn.
Gedenk wat in een dit jaar uitgekomen
werkje ovei- „Het Reddingwezen aan de Ne-
derlandsche kust" als motto is gesteld
„Hun hani is vast, him werk is hecht
Het is een schip waarop men kan ver-
[trouwen".
U dank zeggend, Mijnheer dte Hoofdredac-
teur, voor de verkende plaaisruimte,
Hcogachtend,
G. F. G. GOBIUS,
Gep. kapitein ter zee
Amsterdam, 31 November 1924.
(Andere bladen worden verzocht dit stuk
over te nemen.)
100-TARIG BESTAAN DER NOORD- EN
ZUID HOLLANDSCHE REDDING-
MAATSCHAPP1T EN Z. H. MA AT
SCHAPPI T TOT REDDING VAN
SCHiPBREUKELINGEN.
1924—Uovember—1924. Zooals thans als
algemeen bekend verondersteld mag worden,
herdenken bSvengenoemde Maatschappijen
deze maand.haar honderdjarig bestaan.
In dat aantal jaren zijn vele reddingsta-
tions lan OS onze kust opgericht en hebben de
Trotsche efgenaar (geeetdrlftlg)": Zeg, we vreten
»'nt kilornetertjes op deze manier.
Zonuwaohtige passagler: Jja, zouden we niet even
stoppen om er wat b|] te drlnkenj |Lqudoa Opinion)
a— Wil je haar fronwen, omdat re zoo rp 1s^
Je weet del ze nogal een iw(jfelachtig vent
leden heeft?
Ja. itiaar als Ik ha&i niet trouw, heb ifc
een twiileltwliUge toekomst (Passing Shuwf
F Marfet'Ja (mef Kef ptenlenboeVji K zoo wel iera
Wihen weten, waarom St Nieolaae altijd wit baar beatt
pp de plaatjea.
j Betsy: Ik dent dat Kg het van het piekeren ovei
cadeautjea voor de mensehen heeft, de arme mam
(London opinion)
Darnel M*n man I* gewnonwag vrWaelijk,
Gistetavond deed hij net, of hi) me geloofde, t#t»,
w(jl hfj wist, dat ik hem wat wijsmaakte. I
(London Uailjj!
nulsvrouw: Ik zou wel eens wiiien weten. Mina,
eat er van al die roastbeef en take geworden la, die
gisteren zijn overgebleven?
Mina: Nou mevrouw, had u nooft eena een polltia-
agent op Waite. toen a zoo Pttd was als Ik?
vOtiBdM OpMft»)
Moeder: Je moef probeeren, wat meer vorderinge*
te maken met Pranaeh, Betty. 4
3^ty; Ja, >k zou wei eens op sen goeden dag tegen
mam'sel In het I'tanseh willen
jja mi
VWr
