Alkmaarsche Courant
Donderdag 18 December.
FEUILLETON.
VOOR SPOEDIGE AFLEVE-
RING VAN ALLE HANDELS-
DRUKWERK IS UWADRES
H#. 259
1924
Honderd Zes en Twintigste Jaargang,
TWEEDE BLAD.
Rechfaaken.
ARRONDISSEMENTSRECHTBANK te
ALKMAAR.
Zitting van Dinsdag.
(Vervolg.)
ONTTREKKING VAN GOEDEREN.
De voormalige koopman in teerproducten
Jac. Pieter T, thans colporteur, wonende te
Alkmaar stond terecht ter zake wederrechte-
lijke onttrekking van goederen en geld van
zijn faillissement, zonder toestemming en bui-
ten weten van den curator mr. Zeijlemaker
Tegen bekl. werd een civiele partij gesteld
groot 16.90, door Hdhdrik Kooijman, die
aan beklaagde zijn schuld had betaald, niet
wetend dat hij gefailleerd was. Ook dit geld
heeft beklaagde niet verantwoord. Beklaag
de had grind, mastiek, triplex en dergelijke
aan den boedel onttrokken en ook verschillen-
de ontvangen bedragen aan den curator niet
verantwoord. De president noemde hem een
raar heer. Het beetje geld, dat het faillisse-
mnt opbracht, heeft hij er nog ioorgelapt.
Bekl. heeft verschillende goederen, grent en
mastiek aajn loodgieters verkocht, voorts tri-
plexplaten #an 'n carosseriefabriek. Voorts
astbest en friplexplaten aan 'n timmerman
Bekl. heeft ongeveer 6 a 700 gulden gei'ncas-
seerd.
De officier stelde voorop dat hij gevangen
neming van beklaagde zal vorderen. Bekl.
heeft op een actief van f 3000 in 3 -ma an den
tegen 1000 opgesoupeerd. De officier
vorderde 8 maanden gevangenisstraf met
last tot onmiddellijke gevangenneming.
De rechtbank, na zich in de raadkamer te
hebben teruggetrokken, beval na heropening
der zitting de onmiddellijke gevangenneming
van beklaagde, daar er vrees voor ontvluch-
ting bestond.
DIEFSTAL.
De 29-jarige koopman Jozef B., geboren
en wonende te Amsterdam en thans gedeti-
nieerd heeft zich op 16 Oct- schuldig gemaakt
aan diefstal van 2 gouden armbanden, 1
gouden ring met diamanten en een gouden
horloge met ketting en een nikkelen horloge
met koperen ketting, een en an der toebe-
hoorende aan den veehouder C. Bakker aan
den Berkhouterweg aldaar. Beklaagde is,
terwijl de bewoners waren wandelen, door de
schuurdeur de woning binnengedrongen. Be
klaagde, die half duitsch spreekt, erkende de
diefstallen.
Bekl. las daarop in het duitsch een ge-
heele levensgeschiedenis voor en riep het me-
delijden der justitie in. Bekl. zegt dat hij in
Kommern in de Rijnprovincie is geboren. De
gestolen voorwerpen waren door de vrouw
van beklaagde in Keulen aan de autoriteiten
af gegeven.
Eisch drie maanden gevangenisstraf.
Mr. Jozephus Jitta, ambtshalve toegevoegd
verdediger achtte de verleiding, waaraan
bekl. was blootgesteld, voor hem een yerzach-
tende omstandigheid- Het is de eerste maal,
dat hij met de justitie in aanraking kwam.
Pleiter verzocht: een.lichte straf, daar hij ook
reeds drie weken in voorarrest heeft doorge-
bracht.
DIEFSTAL VAN ELECTRICITEITS-
BENOODIGDHEDEN.
De 36-jarige rijwielhandelaar Israel de J.
te Helder staat terecht ter zake dat hij in
September van dit jaar zelf heeft weggeno-,
men de benoodigdheden van een electrische
leiding of althans die artikelen door perso-
nen in zijn dienst heeft laten wegnemen.
Bekl. werd verdedigd door mr. de Groot.
Hij ontkende de hem ten laste gelegde
ontvreemding. Hij heeft de leiding buiten de
palen willen koopen. Fr werd 1350 ge-
vraagd, maar bekl. bood 1000 waarom de
koop tot stand kwam. Bekl. heeft tioen 100
gestort en ontving daarvoor een kwitantie.
's Middags heeft bekl. het restant betaald,
maar er was geen aanwijzing geschied. Hij
heeft de lichtlijnen doen weghalen.
Daarop werd aangevangen met het ver-
hoor der getuigen.
De getuige W. H. Klos. Deze getuige heeft
met zijn compagnon Bakker de sluiswerken
aan de Zuiderzeedrooglegging gemaakt en
daarop de verschillende materialen, waaron-
der ook de lichtlijnen van gegadigden ver
kocht. De kwestie is nu, dat beklaagde meer
electriciteitsbenoodigdheden heeft doen weg
halen, dan door hem voor die 1000 zijn ge
kocht. Beklaagde ontkende dit; er was niet
over nummers gesproken, wat door getuige
wel werd volgehcuden. Getuige clacht, dat be
klaagde voor 120 meer heeft weggehaald,
dan waarop hij recht zou hebben gehad. Er
zijn 200 catalogi gratis uitgegeven, doch be
klaagde had geen catalogus gezien. De ge
tuige IJzendoom in dienst van Klos en Bak
ker heeft bekl. de electrische leiding zien
sloopen. Hij heeft bekl. naar den uitvoerder
verwezen om den sleute!.
Bekl. zeide even wel dat getuige hem heeft
gezegd, dat hij den sleutel al had. De uit
voerder W. H. Klos heeft bekl. aanmerking
gemaakt op hetgeen hij medenam. Hij zou
meer nemen dan bekl. toekwam. Niettegen-
staande dit heeft bekl. toch meegenomen,
wat hem door getuige was verboden. Dit
was niet gezegd, zeide beklaagde.
Getuige IJzendoorn bevestigde de getui-
genis van Klos, dat het verboden kas de lei
ding weg te halen, die liep van Keuris naar
het reservoir.
De getuige Hubbeling was overtuigd dat
bekl, de geheele installatie had gekocht. Hij
heeft met bekl. de leiding gesloopt.
De boekhcuder Volgersma verklaarde dat
aan bekl. uitdrukkelijk was gezegd dat hij
niet mocht komen aan de leiding in de uit-
voerders- en aannemerskeet.
De getuige M. Hubbeling door de verdedi-
ging opgeroepen wist te vertellen, dat hij I !-
zendoom was tegengekomen. Die hield de
sleutel op en riep: ik heb de sleutel van de
keet! De president las de beklaagde de kwi
tantie voor die luidde in aansluiting' met de
desbetreffende nummers uit het verkoopboek-
je.
De officier verkreeg het woord en achtte de
ten laste gelegde diefstal bewezen. Hij vor
derde 3 maanden gev. voorw. met verplichte
sch ad'evergoeding.
Mr. de Groot merkte in zijn pleidooi op,
dat volgens dagvaarding het geval zich heeft
afgespeeld te Helder, terwijl het feit zou zijn
gepleegd te Breezand, gem Anna Paulowna.
Voorts nam pleiter de dagvaarding verder
onder handen en kwam tot de conelusie, dat
bekl. de geheele partij ter goeder trouw heeft
gekocht en dus behoort te worden vrijgespro-
ken, subsidair refereerd'e pleiter zich aan het
cordeel der rechtbank.
Kim st.
van Robert Louis Stevenson, geautoriseerde
vertaling van J. C. L. B. Pet.
3)
Den volgenden dien ik tegenkwam, was
een kregel kereltje, met een prachtigen witte
pruik, waarin ik dadelijk een barbier op zijn
rondgang herkende en daar ik wist, dat bar-
biers van een praatje houden, vroeg ik hem
op den man af, welk soort man mr. Balfour
van de Shaws was.
„Nou, nou, nou", zei de barbier, „een heel
slecht soort", en begon toen heel handig te
vragen, wat ik kwam doen, maar daarin was
ik zijn meerdere en hij ging naar zijn volgen
den klant, niet wijzer, dan voor hij mi} had
gezien.
Ik kan niet zeggen, welk een slag dit was
voor mijn illusies. Naarmate de beschuldigin-
gen onduidelijker waren, vond ik ze onaan-
genamer, want zij lieten meer gelegenheid
voor de verbedding. Welk soort van huis wat
dit, dat de heele parodhie opschrikte wan-
neer emaar werd gevraagd of welk soort van
man dat zijn slechte roep zoo algemeen bekend
warn Umga den weg v
KAMERMUZIEK.
De tweede kamermuziek-avond in de con-
certzaal van ,,'t Gulden Vlies" bracht ons een
violoncel recital van de vermaarde celliste
Judith Bokor.
Als openingsnummer tevens het eeni-
ge ensemble-nummer we bedoelen daar-
mede dat de andere stukken siechts solcstuk-
ken voor eel waren, waarin de piano-partij
een meer ondergeschikte plaais inneemt
fungeerde de senate opus 69 van van Beetho
ven, waarin vooral in de uitvoering op den
vcorgrond trad het syncopische Scherzo, met
het cbntrasteerend trio ei> het helaas zoo
korte Andante Cantabile'', dat meer bedbeld
is als inleiding voor het „AHegro Vivace'.'
Doch, alvorans verder te gaan, laten we
eerst zeggen, dat mevr. Bokor over een prach-
tig instrument beschikt, en, kunstenares als
zij is, uit dat instrument de fijnste, teerste
tonen weet te tooveren, en het ook krachtig
kan laten zingen, want de celliste heeft vele
Ideuren op haar muzikaal palet, Dus was dit
cerste mummer al een mooi entree. Toch meen-
den we op te merken, dat mevr. Bokor zich
eerst gehee! in haar element voelde toen ze
met de solostukken begon, die in't bizon-
der het concert van Boccherini, het „Chant
Russe" van Lais, de „Serenade Espagnole"
van Glazounow en „Am Springbrunnen"
van Davidoff haar minder in 't keurslijf
van den vorm houden dan in een Sonate, en
waarin zij zich dus volkomen vrij voelt, want
de hiavierbegeleider, als hij ten minste z'n
vak verstaat, volgt haar wel. En zoo kregen
we prachtvertolkingen van die stukken moei-
lijkheden bestonden er voor de speelster niet.
Schubert's „Adagio" en „Allegro modlerato"
werd eveneens in het gunstigste licht ge-
plaatst.
Bij de vele eerste-rangs kunstenaars die wij
gedurende eenige jaren in Alkmaar hoorden,
kan nu ook gevoegd worden-de naam van
deze jemge celliste, en haar klavierbegeleider
Hans Goemans, leeraar aan't Haagsche con-
seivatorium, wiens werk door mevr. Bokor
zeer werd geapprecieerd. Oorsponkelijk zou
Jaap Spaanderman die taak vervullen, maar
deze bekende pianist kon door ziekte zijn
w#ord niet gestand doen. Goemans verving
hem onvoorbereid, zooals er aangekondigd
v/erd. 't Was echter niet te merken, want
zijn spel was dat van een artist. Een talrijk
publiek heeft beiden voor het gebodene ruim-
schoois met applaus belbond.. waarvoor ten
slotte erkentelijkheid werd betuigd door het
vertolken van het Menuet van Valensin.
A. K.
BILDERDIJK.
,,De Nalcitenschap"blijspel in drie be-
drijven naar het Engelsch van H. V. Es
mond.
De Kon. Rederijkerskamer is met de keuze
van het stuk voor hare eerste uitvoering (die
d'ocr verschillende omstandigheden wat later
werd gegeven dan anders) gelukkig geweest,
want het Engelsche blijspel „de Nalaten-
schap" is voor dilettanten uitstekend geschikt
en twee avonden heeft een voile Harmonie-
zaal zich best vermaakt. Behalve tal van
aardige tafreelen beva't het ook eenige ern-
stige scenes, die een goede afwisseling bren-
gen en de uitvoerenden gelegenheid geven tot
overdacht spel. Het begin en het slot van 't
Als een uur loopen mij weer had terugge-
bracht in Essendean, zou ik mijn avontuur
hebben gelaten voor wat het was, en zijn te-
ruggaan naar mr. Campbell.
Maar nu ik zoo'n reis had gemaakt, dreef
mijn schaamte mij ertoe niet op te geven, en
mijn gevoel van eigenwaarde zette mij aan
tot doortasten, hoe weinig ik mij ook voor-
stelde, na wat ik had geho'orden ofschoon ik
langzamer liep dan tevoren, bleef ik toch den
weg vragen en voortgaan. Het was tegen
zonsondergang toen ik een groote donkere
vrouw zag, met een zuur gezicht, die een
heuvel afsukkelen, en toen ik mijn gewone
vraag had gedaan, met mij terugkeerde naar
den top, die zij juist had verlaten- en wees
naar een grooten steenklomp, die erg een-
zaam stond op een grasvlakte in de naaste
Het land eromeheen was mooi, golvend in
Het land er om heen was mooi, golvend in
lage heuvels, goed voorzien van water en
bosch, en de oogst stond naar mijn meening
bizonder goed, maar 't huis zelf scheen een
soort ruine te zijn; geen weg voerde erheen,
geen rook steeg op uit een schoorsteen, noch
was er iets dat op een tuin geleek. Mijn hart
zakte in mijn schoenen.
„Dat!" riep ik uit.
Het gezicht van de vrouw vertrok tot een
uitdrukking van giftige boos'Jieid.
stuk zijn de canst geslaagde gedeelten.
Vooral het tweede gedeelte van het derde be-
drijf had de schrijver heusch wel wat verras-
sender en minder langdradig 1 annen maken.
Om de hoofdpersoon Eliza ncg eens in hare
oud'e plunje en een modern ccs'tuum te kun-
nen laten optreden, waren onbeteekenende
intermezzo's noodig, die Eliza tijd moesten
laten zich te verkleeden. De spelenden had-
den hier een zware taak. Aan't slot van het
tweede bedrijf zegt Eliza tegen Vera, dat het
een strijd tusschen hen beiden zal worden om
den geliefcien Sandy, maar van dien strijd
hebben wij in drie niets gemerkt .Vera komt
niet meer terug en trouwt met oom George,
terwijl Sandy al heel gemakkelijk zijn nieuwe
vrouwtje verovert. Het stuk brengt ons in de
apartementen van Sandy Verrall een onge-
huwd Engelschman met een inkomen van
700 pond en nog heel wat te wachten van een
zekeren oom George. Sandy is heel zenuwach-
tig en geen wonder. Indertijd heeft een zekere
majoor Fenham Sandy bij een beklimming
van den Matterhcrn het leven gered en San
dy heeft beloofd hem altijd dankbaar te blij-
ven. Toen nu Fenham zijn einde voelde nade-
ren heeft hij Verrall per brief verzccht zich
te ontfermen over zijn doehterije Eliza en
Sandy gaf zijn woord dat hij haar zou lief-
hebben en opvoeden. Sandy weet van het kind
niets af. Hij verwacht een klein kind met
goudblond haar en blauwe oogen en heeft
reeds allerlei speelgced gekocht en een kin-
derjuffrouw gehuurd. En nu zal Eliza op den
bewusten ochtend aan 't begin van 't stuk
arriveeren. Jordan, een vriend van Sandy,
haalt haar af. Welk een ontgoocheling echter
als Eliza binnenkomt. Een volwassen meisjc
van omstreeks 20 jaar, dat er uitziet als een
vogelverschikker, met haar oudevrouwtjes-
kleeren, rare hoed1 en groote bril. Sandy is de
wanhcop nabij. Zijn moeilijkheden worden
nog vergroot door een actrice Vera Laurence,
voor wie Sandy een stuk moet zoeken waar
in zij zich uit kan leven. Ieder leest stukken
voor haar en Sandy heeft ernstige plannen
om haar te frouwen.
In het tweede bedrijf blijkt al spoedig dat
Eliza niet zoo'n onmcgelijk schepsel is als
gedacht kon worden. Zij kleedt zich alleen
zoo om veilig te zijn voor de mannen (advies
van een oude tante). Maar als haar diepere
gevoelens voor Sandy te sterk worden, wil
zij andere kleeren en zij ondergaat een meta
morphose, die ieder met verwondering ziet.
Zij wil concurreeren met Vera. De jalcezie is
opgewekt, dat zegt reed's genoeg. In de derde
acte, als Sandy op reis is. blijkt dat lordan,
de vriend, emstig verliefd is geworden op
Eliza. Tante Elisabeth yerleent haar mede-
werking om beiden tot elkaar te brengen,
E'iza voorhoudend, dat Sandy blij zal zijn,
niet meer voor haar te mceten zorgen. En
dan, Sandy gaat immers met Vera trouwen
Doch dan komt Sandy terug. Vera heeft den
rijken oom George boven den neef verkozen.
Jordan moet van Eliza afzien en Sandy sluit
ten slotte zijn nalatenschap in de armen.
Voor een goede vertolking van dit stuk is
in de allereerste plaats noodig een uitsteken-
de bezetting van de rol van Eliza en Bilder-
d'ijk kan zich gelukkig achten, dat zij de be-
schikking had over een -'kracht als Mevr
Brink-de Geus. Deze heeft inderdaad door
haar voortreffelijk spel de voorstelling ge-
dragen en wij brengen haar gaame hulde
voor de weloverdaehte fijne creatie van deze
Eliza. Hoe suggeslief was reeds haar eerste
entree, hoe boeiend' haar zeggen en stifle
spel in de tweede acte. De metamorphose was
kranig. Ook in de meer gevoelige scenes in
acte drie was zij zeer goed en haar costuums
waren met zorg gekozen.
De heer M. Kater had een zeer moeilijke
taak, want de rol van Sandy eischt veel. Hij
heeft zich echter goed van die taak gekwe-
ten en vooral aan't slot van I en in de twee
de acte uitstekend spel gegeven. I if't be
gin en aan 't eind gaven de zwakke plekken
in 't stuk weinig hou-vast.
De heer L. C. Koster was heel goed als
vriend Jordan en vooral in 't derde bedrijf
wist hij de figuur van de teleurgestelde min-
naar heel goed binnen de grenzen te houden.
Misschien kan deze serieuze dilettant in 't
vervolg iets meer aandaeht besteden aan
het handen- en gebarenspel, zeker een der
moeilijkste onderdeelen.
Mevr. J. Koster- van Twisk was een keuri-
ge imponeerende verschijning als Vera Lau
rence, de actrice. Uitstekend was haar optre
den in de tweede acte als zij Sandy zegt, dat
zij er op gerekend heeft uit te gaan en haar
seduisant toilet toont. Overigens had de rol
wel iets meer temperament kunnen verdra
gen.
E>e kleinere rollen van tante Elisabeth en
Oom Alexander werden door Mevr. Cloeck-
Keuzekamp en den heer J. Lakeman niet on
verdienstelijk gespeeld, de eerste echter wat
te jong. 't Is niet gemakkelijk van zulke rol
len nog niets aparts te maken.
De heer H. Lind was een uitstekende be-
diende. Mej. L. Avenarius, die bij Bilderdijk
debuteerde had de weinig aantrekkelijke rol
van kinderjuffrcuw. 't Was wel erg stijf
Misschien heeft zij een volgende maal een
rol, die beter kan doen uitkomen, waartoe zij
in staat is.
„Dat is het huis Shaws!" riep zij, „Bloed
bouwde het! bloed beeindigde den bouw er-
van, en blocd zal het doen instorten. Kijk
riep ze weer, „Ik spuw op den grond en'ik
knip met mijn vingers er naar! Diep mag
het vallen! Als je den heer ziet zeg hem
dan wat je hoort, zeg hem, dat dit de twaalf-
honderd negentiende maal is dat Jennet
Clouston vloek heeft gercepen over hem en
zijn huis, stal en hok, man, gast en meester,
vi'ouw, meisje en kind diep, diep mogen
zij vallen
En de vrouw, wier stem was gestegen tot
een soort heksenzang, keerde zich om met een
ruk, en was weg. Ik bleef staan, waar zij me
had achtergelaten, terwijl mijn haren ten
berge rezen. In die dagen geloofden de men-
schen nog aan heksen, en sidderden voor een
vervloeking en deze, die als een waarschu-
wond teeken van den weg zoo juist van pas
kwam, om mij te doen terugkeeren, voor ik
mijn doel had bereikt, nam de kracht uit mijn
beenen.
Ik ging zitten en staarde naar het huis
Shaws. Hoe meer ik keek, hoe mooier de land-
streek scheen, vol bloeiende haagdoorn, de
velden gevlekt met schapen, een prarfitige
vlucht kraaien in den hemel en alle teekenen
van een vruchtbaren bodem en een mild kli-
rnaat, maar net bouwsd daarin voldeed niet1
Wat in't geheel voor verbetering vatbaav
is, is het tempo, waarin een blijspel als dit,
gespeeld moet worden, terwijl sommige mede-
werkenden door duidelijkcr spreken, verschil
lende dingen beter over't voetlicht kunnen
brengen.
Het tooneel, de kamer van Sandy, zag er
in alle opzichten keurig verzorgd uit. Voor
het kap- en grimeerwerk van den heer Stee-
man jiiets dan lof-
Zeer goede muziek van de heeren Scliuui-
man en Boot verkortte de pauzes.
G.
Provinciaal nienws
UIT BEVERWIJK.
De Coop. Veilingsvereeniging „Kennemer-
land", omvattend ruim 460 leden, hield
Woensdagavond ledenvergadering in hotel
„De Zon".
De voorzitter, de heer Nijssen, .rde de
vergadering op de gchruikelijkc wijze en dee'.-
de mede due het emballagevrasgstuk, dat was
besproken in hefc besMiur en in den „Kenne-
mer Marktbond", had1 doen besluiten de le
den bijeen te roepen.
Udedeelingen Hoewel de balans en reke-
nirg en verantwoording de juiste cijters ge
ven, wilde spr. zijn onverholen vreugde weer-
geven dat 1924 een vrij gunstig jaar is ge
weest, hoewel de aardbeienteelt en de afzet
(ctoor dfe valuta) nog al iets tc wenschen
hadden overgeiaten.
Omtrent dfe door de leden geteekende
schuldbefcentenissen en rentelooze aandfeelen
deed spr. mede dee lingen, terwijl zij, die wEi-
geren sdiuldbekentenissen te teekenen en aan
te voeren het zijn er siechts 7 zich aan
gerechtelijke vervolging bloof stellen.
Verzonden zijn dit jaar 540 wagons aard-
beien.
Duitschland was een goede afnemer voor
stokboonen, dikke boonen en dunne zondfer
draad, niet voor snijboonen; de strop dien de
tuinders hadden met verkeerd zaad' zal ook
hierop wel van invloed zijn. Het was het be-
stuur en ook den K. M. opgevallen dat het
met het verkeerde snijboonenzaad zeer erg
was. Wij moeten, aldus die voorzitter, met al
le middelen trachten ook Duitschland als
afnemer voor onze snijboonen te verkrijgen
en te.behoudfen.
De droge veiling van bloembollen in sa-
menwerking met dfe vrije veiling is een suc-
ces geweest, voor pl.m. 100.000 is omge-
zet. Spr. bracht dank aan de commissarissen
voor den steun aan deze veiling verlieend,
doch niet minder aan directeur en ambtena-
ren. Het succes in deze heeft ons doen beslui
ten om door te gaan en ook om in 1925 te
begilinen, groene veilingen te houden. Het
veilingsmerk zal worden gewijzigd, voor de
zakken met 1 Januari en voor de kisten met
1 Fe'bruari a.s.
De enrballage met het oude merk is na
dien tijd voor rekening van hen, die dit on
der zich houden.
Aankoop sloffen voor 1925. Het zal de
leden wel hebben verwonderd, zeide de voor
zitter, dat wij voor dit punt de vergadering
hebben bijeen geroepen doch't was drjngend
noodig en wel om twee redenen: 1. vroeger
kocht de vereeniging sloffen en de leden na-
men deze af naar behoefte. Dit gebeurt niet
meer, alleen wordt geleverd op bestelling,
zoodat de leden die niet bestellen ook geen
sloffen ontvangen.
2e. Door het sfabiel worden van het Duit
sche betaalmid'del zijn de sloffen zeer duur
(wij schreven reeds 15 a 16 per 100).
Naar het heette was er een tekort van slof
fen en de oude waren „geheel op". Spr. wil
de dit laatste in het midden laten en voor.de
nieuwe sloffen moest men al hebben opgege-
ven claar het productiecijfer zeer beperkt was.
Daar men vcrmoedde dlat ,.er muziek in zat",
had men maar niet besteld. Gebleken is ech
ter dat de sloffen niet goedkoop zullen zijn
wat wel verklaarbaar is door het stabiel wor
den van het Duitsche betaalmiddel. Doch er
is na herhaaldelijke conferenties en bespre-
kingen met die andfere veilingsbesturen in
Westland' en Zeeland: bereikt dat men de spe-
culatie van> den handel als er speculatie is
-den kop heeft ingedrukt.
Met andere veilingen is bereikt, dat in
Rotterdam een goed bruikbare mand (een
z.g. betimmerde kist is gemaakt) en hoewel
de Saksische slof is te prefereeren is dfe spe
culatie thans uitgesloten.
Na zeer uitvoerige bespreking werd de uit
voering aan het bestuur overgeiaten.
Nieuwe fust voor witlof. Ook dit is van
-zeer groot belang, daar deze emballage een
groot bedrag vraagt in hun tegenwoordige
uitvoering. De bestaande spanen witlofmand
zal naar evenredigheid evenduur zijn als de
sloffen: de tenenmand is veel te duur en
het „kratje", zoo buitengewoon; geschikt voor
export, is niet gewild voor de binnenlandsche
markt. Daarom stelde het bestuur voor om
het witlof in de nieuwe kleine kist te veilen,
welke reeds in gebruik is voor fruit, postelein
{enz., tegelijk kon dan de aangepaste embal
lage voor witlof vervallen.
Een levendige discussie werd hierover ge-
houden en medegedeeld werd hoe de handel
tegenov-er deze fust stond; men was van oor-
aan mijn verwachting. Het landvolk kwam
voorbij van de velden, terwijl ik daar aan den
kant van de sloot eat, maar ik miste de vroo-
lijkheid om hen gcieden avond te wenschen.
Ten laatste ging de zon onder en toen, recht
tegen den gelen heme! zag ik een rookzuiltje
opstijgen, niet veel dikker scheen het mij, dan
de walm van een kaars, maar toch was het
er, en beteekende een vuur, en warmte, en
middageten en een levende bewoner, die het
moest iiebben aangestoken en dit troostte mij
een weinig.
Dus ging ik voorwaarts langs een smal
paadje in het gras, dat in de richting van het
huis liep. Het was wel erg smal voor den
eenigen toegang tot een woning; maar ik zag
geen ander. Even later voerde het mij langs
een paar steenen hekpalen met een daklooze
portierswoning ernaast en wapenschilden aan
den top. Het was duidelijk bedoeld als ftoofd-
ingang, maar nooit voltooid; inplaats van
ijzeren hekken, een paar houten met touw er-
tusschen gebonden, en daar er geen parkmu-
ren waren en geen spoor van een oprijlaan,
liep het paadje dat ik volgde, redits langs de
pilaren heen, en kronkelde verder naar het
huis.
Hoe dichier ik daarbij kwam, hoe meer ver
vallen het leek. Het scheen den eenen vleugel
van een huis, dat nooit voltooid was. Wat hot
N.T. BOEK- EN HANDELS-
DRUKKERIJ v/h. HERMS.
COSTER EN ZOON, V00R-
DAM C 9, ALKMAAR
deel dat het geen fiasco moest worden.
Beslot'en werd de uitvoering aan het be
stuur over te laten en zoo mogelijk geen
nieuwe manden aan te koopen.
Daarna werd de financieeel aangelegen-
heid voor de bloembollenveiling geregeld.
Met de uitvoering, in overleg met de vrije
veiling, werd het bestuur belast.
Aangaande het voorstel van eenige leden
om gezamenlijke boonenstokken en latten aan
te koopen, werd besloten een proef te nemen
en de tijd voor bestelling open te laten.
Na rondvraag volgde sluiting.
UIT NOORDSCHARWOUDE.
Bij de Geref. kerk is beroepen te Lollune
ds. Gillebaard, te Ncord-Scharwoudc.
UIT SCHERMERHORN.
Dinsdagavond hield de afdeeling' Soher-
merhcrn van den Bond van Staatspension-
neering in de zaal van den heer Schreuder
alhier, met welwiilende medewerking van het
Symphonie-gezdschap „Polyphonia" en den
heer Verbeek van Grootschermer als voor-
drager, haar jaarlijksche propaganda-avond.
De zaal was aardiig bezet.
De voorzitter opende met eenige toepaese-
tijkc wclkoanstwcorden dc bijeenkomst, waar-
tia het Symphonie-gezelschap een vroolijkc
marsch inzette.
Het woord was daarna aan den heer H.
Bruin van Alkmaar, in- Schermerhorn welbe-
lcend, die met zijn: gewone radheid van tong,
de aanwezigen trachtte te overtuigen van de
billijke eisch die-door den Bond werd ge
steld om premievrij Staatspensioen voor "de
ouden van dagen te \'erkrijgen. Spr. bracht
in herinnering, dat nog 25 pet. van de oud-
j-es hun toevlucht tot de diaconie- en armen-
huizen moeten nemen.
Anders is het in Denemarken en Engeland,
vooral in het laatste land, waar niettegen-
staande de enorme kosten van den wereld-
oorlog het pensioen voor de oudfen van do gen
is verdubbeki,
Spreker wekte de aanwezigen op met de
verkiezingen in 1925 ten gunste van cfe ver-
worpeHngen te stemmen, door, hun stem op
mannen uit te brengen die de schoone taak
van den Bond v. Staatsp. verstaan. Wij moe
ten niet met ons laten sollen; het is geen lief-
dadigheid, maar recht, dat wij voor onze
oudfen van dagen prerrfievrij staatspensioen
eisgh.en. Helpt alien* raee onze wensch te doen
vervullen.
Ernstige critiek oefende spreker op de Ra-
den van Arbeid uit. Door d'e groote admi-
nistratieve rompslomp en andere dingen
gaan millioenen verloren ten koste van "het
„oud en arm".
Na een epwekking tot degenen die nog
geen lid van de afdeeling zijn, zich nog he-
den a'.s zoodanig op te geven, eindigde spr.
Tevens had dezen avond1 de onthulling van
het vaandfel plaats. Namens de leden werd
door mej. M. Kluit het vaandel aan den
voorzitter overhandigd. Zij zelf had het ver-
vaardigd en boocl1 het met eenige toepasselij-
ke woorden den voorzitter aan. Op zijn beurt
dankte de voorzitter de vyrvaardigster voor
haar prachtig werk, waarvoor haar terecht
alle huldfe toekomt en bood haar bloeinen
aan.
Een luid applaus weerklonk toen het vaan
del werd onthuld.
De heer H. Heringa sprak als voorzitter
van de afdeeling Sch:ermerhorn geiuk met
het bezit van een vaandel.
Ook de heer Bruin sprak daarna nog
eenige woorden.
„Polyphonia" heeft zich dezen avond bij-
zonder goed1 geweerd en een dankbaar ap
plaus volgde na elk nummier, dat ten ge-
hoore werd- gebracht.
Ook de heer Verbeek had sueees met zijn
aardige zangnummertjes, waarvan wij in 't
bijzonder noemen „0versdiotje".
Het geheele programma werd keurig afge-
werkt en het was een recht gezellige avond'.
Na afloop volgde een gezellig bal.
UIT HEERHUGOWAARD
Woensdagmiddag te 2 uur vergaderde de
Raad dezer gemeenie. Met den burgemeester
aanwezig alle raadsleden. Na opening der
vergadering lezing der noiulen, welke werden
goedgelceurdl
Naar aanleiding eener opmerking van den
heer Kostelijk met betrekking tot die' goedkeu-
meest naar binnen gelegen einde behoorde te
zijn, was zonder dak op de verdieping en stak
ed tegen de lucht met hoeken en kanten van
gestaakt metselwerk. Vele vensters waren
zonder ruiten en de vleermuizen vlogen in en
uit als duiven in een .luiventil.
De nacht was gaat? vallen, toen ik gena-
derd was en uit drie van de vensters van den
beganen grond, die hoog en smal en stevig
getralied waren, begon het wisse'ende licht
van een vuurtje te schijnen.
Wat dit het paleis, waarvoor ik was geko
men? Moest ik binnen deze muren nieuwe
vrienden zoeken en een groot fortuin begin
ner? 0 Wel, in mijn vader's huis in Essen-Wa-
terside, schenen het vuur en het heldere licht
een miji ver, en was de deur open voor het
kloppen van een bedelaar.
Ik ging voorzichtig voort, en scherp luis-
terend hoorde ik iets als het rammelen van
borden en een droog scherp kuchje, dat in
buien kwam, maar er was geen geluid van
stemmen en geen hond blafte. \'oor zoover
ik kon zien in dfe schemering bestond de deur
uit een groot stuk hour, hezaaid met spijker-
koppen, en ik lichtte mijn hand op met een
iig hart ..en klopte eenmaal.
^Wordt vervolgd.)
