DAGBLAD VOOR ALKMAAR EN OMSTREKEN.
Bedelaars langs de huizen,
No: 32
Honderd zeyen en twintigste Jaargang
1925.
ZATERDAG
7 FEBRUARI
Bssfeal ail 3vfife8en.
AT)onnementsprijs bij yooruitbetaliug per 3 maanden f2.-~fr. per post f2.50. Bewijsn. 5 ct. Advertent iepr. 25 ct. p. regel, grootere letters naar plaatsruimte.
Brieven franco N.V. Boek- en Handelsdr. v.h. Tferms. Coster Zoon, Voordam CO, Tel. Administr. No. 3. Redactie No. 33.
Directeur: G H KRAft.
Hoofdredacteur: Tj. N. ADEMA.
Het lijkt ons wel wenschelijk eens over den
last te schrijven die talrijke huismoeders on-
dervinden door het soms drukke bezoek van
bedelaars en venters in allerlei negotie, die
dagelijks de huisvrouw of haar dienstbode uit
haar werk halen en dikwijls slechts met groo-
te moeite weer weg te krijgen zijn.
Gevallen van tien en zelfs zeventien dezer
ongewenschte bezoekers per dag zouden geen
zeldzaamheid zijn en wie dit bedenkt kan
zich zeer zeker begrijpen dat velen er verlan-
gend naar uitzien dat doeltreffende maatre-
gelen genomen worden om de burgerij tegen
dergelijken overlast zoo afdoend mogelijk te
beschermen.
Zooals het in Alkmaar gaat, zal het wel
overal zijn, hoewel onze gemeente als cen-
trum-plaats van een ruim plattelandsgebied
heel wat zwervers en negotianten uit de om-
geving tot zich trekt, die hier voor korteren
of langeren tijd in de volkslogementen een
rustig onderdak vinden.
Laten wij de landlooperij, die hier betrekke-
lijk weinig voorkomt, buiten beschouwing,
dan is het toch nuttig eens eenigt aandpcht te
schenken aan den omvang dien bedelarij en
het venten met zgn. „bedel-negotie" in den
loop der jaren gekregen hebben, omdat
men ook hier ter stede vrijwel dageli'ks
daarvan de onaangename gevolgen kan ton-
stateeren.
Geen dag gaat er voorb" of, voornamelijk
in de buitenwijken, melden zich van huis tot
huis talrijke schipbreuke'ingen op de levens-
zee aan, die het medelijden der huisvrouw
voor hun kommervol bestaan trachten te wek-
ken.
Nu eens is het een „kistjesman", de eige-
naar van een k'ein „warenhuisje" die met
eenige trots een uitgebreide sorteering van de
meest uiteenloopende gebruiksvoorwerpen op
het deksel van zijn kistje etaleert, dan weer
een minder kapitaalkrachtige negotiant, die
zich in pleisterboekies, potlooden, schrurlin-
nen of veilighcidsspelden gespecialiseerd
heeft.
Heel dikwijls is er heelemaal geen negotie
aanwezig. maar weet de onwelkome bezoeker
de huisvrouw een avontuurlijk verhaal te
doen, waarvan ?t droevige slot reeds menige
huismoeder tot een geldelijk offer voor een
middagjnaal of eer spoorkaartje heeft doen
besluiten.
Soms is er een opkooper, die alles gebrui-
ken kan wat voor niets of bijna niets te koop
is, soms een werklooze, die een beroep op de
hulp zijner medemenschen doet, en door het
aanbieden van een gedicht of een brief die
teruggehaald zuHen worden in poezie of
proza zijn ellende schildert en op de mede-
lijdende harten zijner lezers speculeert.
En wie er zoo 4agelijkc ondanks een kaar-
tje met gedrukte waarschuwingen, aan de
voordeur een lange reeks te woord moet
staan, en zich al spo°dig tot daadwerkelijke
sympathie laat verleiden, komt 'savonds tot
de ontdekking, dat de philantrapie weer heel
wat tijd en ook weer heel wat geld heeft doen
verdwijnen.
Zijn daartegen zoo heeft men ons meer-
malen gevraagd nu geen maatregelen te
treffen en zou het werkelijk waar zijn, da' al
die ongelukkigen voor hun levensonderhoud
zoo geheel en a' van het medelijden onzer
huisvrouwen afhankelijk zijn?
Op het laatste gedeelte van die vraag is
eigenliik moeilijk een antwoord te geven.
Want evenals met vrij groote zekerheid kan
gezegd worden, dat zeer velen van die lasti-
ge huisbezoekers niet zulke beklagenswaardi-
ge slachtoffers der omstandigheden zijn als
zij wel schijnen willen, even zeker is het ook,
dat er zoo nu en dan wel eens een ongelukki-
ge aan de bel trekt, die werkelijk voor zich en
zijn gezin het water tot de lippen heeft zien
stijgen en in vertwijfeling to4 de meest verne-
derende wijze van broodwinning is gekomen.
Tusschen de bedelaars en de zoogenaamde
venters kan allereerst de groote sc'-eidings-
lijn getrokken worden die hen verdeelt in be-
roepsmenschen en in tijdelijk aan lager wal
geraakte ongelukkigen.
De beroepsbedelaars hebben het over het
algemeen zoo kwaad niet, omdat zij het ver-
nederende van hun arbeid en omgeving niet
meer gevoelen en omdat zij gewoon zijn de
tering naar de nering te zetten.
Zij zijn in den regel volleerd in het vrucht-
baarste systeem van „werken", weten daar-
door iederen dag weer een aardig sommetje
bij elkaar te brengen en hun levensbehoeften
aan voeding, kleeding en onderdak zijn zoo
gering, dat menigmaal van een winstgevend
baantje kan worden gesproken.
In den regel zijn dit de zoogenaamde kist-
jes menschen, die voornamelijk in het artikel
verpakte zeep zeer gespecialiseerd zijn en van
gemeente tot gemeente trekken, waarbij zij
voor logies gewoonlijk van de volkslogemen
ten gebruik maken.
Hun door lichamelijke of geestelijke min-
derwaardigheid minder bevoorrechte soort-
genooten hebben een veel eenvoudiger han-
de1
Het niet hebben van een kistje" is in de
volkslogementen al een aanauiding van min-
derwaardigheid en de venters met schuurlin-
nen of potlooden zijn dan ook eigenlijk bede
laars die wed mm we het medelijden der
burgerij dan van de opbrengst hunner nego
tie moeten leven.
Op een nog lagere trap staan natuurlijk de
bedelaars die maar niet eens de moeite meer
nemen wat veiligheidsspelder of een boekje
pleisters te vertoonen, maar eenvoudig om
een aalmoes of een boterham vragen.
Hierbij treft men de laagst gezonkenen
maar soms ook juist de meest geslepenen en
welbespraakten aan.
Want tot die genre behoort niet alleen de
bedelvrouw, die zich met een kinderwagen
met levende armoeds-reclame aan de deur
vertoont, maar ook de welverzorgde „heer"
met het voorkomen van een netien am-
bachtsman of kantoorbediende, die de huis
vrouw vertelt hoeveel weken hij al verkloos
is en hoe hij door den nood van zijr gezin
gedwongen is om de weldadigheid zijner
stadgenooten in te roepen
De Alkmaarsche huisvrouwen hebben het
twijfelachtige genoegen vertegevoordigers
van vrijwel elke categorie dagelijks aan haar
voor- of -achterdeur te zien versehijnen en
voor de keuze tusschen tijd-- of geldsverlies
gesteld te worden.
En wa; neer men nu vraagt of daartegen
niets te doen is en of de politic op deze onge
wenschte bezoekers niet wat nauwlettender
.cczicht kan uitoefenen, dan kan daarop ge
antwoord worden, dat de politie reeds al het
mogelijke doet om het kwaad zooveel moge-
ijk te beperken.
Im tegenstelling met vele andere plaatsen.
waar het venten met negotie geheel verboden
is, kon tot voor weinige jaren in Alkmaar
vrijwel ieder die langs de huizen iets te koop
wilde bieden daarvoor vergunning krijgen.
De toes* and is in zooverre reeds verbeterd
dat niet a! lecci bedelen verboden is, maar ook
het venten met zijn bedel-negotie, wat, zooals
gezegd, in werkelijkheid niets anders dan ver-
<apte bedelarij is.
Toestemming tot het zg.n. „venten" krijgen
dus alleen zij, die iets van eenige waarde
hebben arn te bieden. waartoe dan in den
regel ook de kistjesmenschen met een cenigs-
zins uitgebreide sorteering behooren.
Ieder die dus van huis tot huis gaat met
geen andere koopwaar dan wat bedel-negotie,
en ook ieder die, hetzij door het eenvoudig
vragen van een aalmoes, dm wel door een
verhaal, dat er op berckend is het medelijden
op te wekken, of door het aanbieden van een
gedicht of gesloten brief, eenige giften of ga-
ven tracht in te zamelen, maakt zich aan een
strafbare hmdeling schuldig en loopt gevaar
bij ontdekking proces-verbaal te krijgen.
Dat men desondanks vele van deze men
schen aan zijn deur krijgt, vindt voor een
grcot deel zijn oorzaak in "het feit dat bede
larij vanaf den openbareti weg geconstateerd
moct kunnen worden.
Bij avond en voornamelijk wanneer het een
bcdelaar gelukt geheel binnenshuis te komen,
<s de overtreding heel moeilijk of in het geheel
niet te constateeren, maar het is te verwach-
ten, dat ieder zal wil'.en medewerken dit euvel
zoo doeltrcffend mogeliik te bestrijden.
Vele woonwagenbewoners ook van
doortrekkende wagens gaan met vrouw en
kinderen, op hoop van zegen, met kleerhan-
gers, muizevallen en andere zelf vervaardigde
artikelen „den bocr op" en voor deze beroeps
bedelaars is alles welkom wat eenige waarde
heeft.
Hoe meer kinderen de moeder meeneemt en
hoe slechter ze er uitzien, des te grooter zijn
de verdiensten
Dat voor dit „venten" geen vergunning
verleend is, spreekt vanzelf, maar ook zij, die
werkelijk een negotie van grooter waarde
hebben, krijgen in den regel den wenk aan
den buitenkant van de stad te blijvem, waarbij
zij gewoonlijk het allereerst de volksbuurten
opzoeken.
Dat niemand op een lijst eenige giften of
toezeggingen mag verzamelen zonder dat die
lijst het goedkeuringsstempel der plaatselijke
politie draagt, mogen wij hier nog wel even
in herinnering bren.gen
Talrijke Alkmaarders zijn van hun onwe-
tendheid te dien opzichte nog kort geleden de
dupe geworden.
Ongelukkigen, die door verminkte of ont-
brekende ledematen het medelijden trachten
op te wekken, worden in Alkmaar geweerd.
evgnals straatkunstemakers, acrobaten en mu-
sici die zg.n. bedelmuziek ten gehoore bren-
gen.
Draaiorgels behalve het „stads*-orgel
krijgen alleen in de kermisweek vergun
ning en muziekgezelschappen slechts tus-
schentijds, wanneer zij een goed ensemble
vormeri.
Het is een bekend feit, dat bedelaars en
kleine negotianten niet alleen precies weten in
welke plaatsen zij de minste bemoeilijking on-
dervinden, maar ook bij welke ingezetenen
zij met hun opwekking tot medelijden en
daadwerkelijke sympathie het meeste succes
hebben.
Voornameliik op de omliggende dorpen
blijkt herhaaldelijk. dat de eene huisvrouw tiid
te kort komt om alle bedelaars te woord te
staan, terwiil de andere er weinig of geen last
van ondervindt.
Met vrij groote nauwkcuiigheid worden de
huizen uitgezocht en wie een al te medeli'dend
hart, bezit is al heel spoedig de dupe harer
goedgeefachheid geworden.
En nu komen wij ten slotte tot een bespre-
king van de gevallen, waarin de gevraagde
hulp werkelijk noodig is en de ,,bedelaar"
in welke gedaante hij zich dan ook vertoont
met het oog op de ellende van zijn gezin, in
vertwijfeling tot de meest vernederende brood-
winning heeft besloten.
Die gevallen zijn er, maar zij zijn over het
algmeen vrij zeldzaam en men bedenke wel,
dat men het slachtoffer dan niet het meest en
het duurzaamst helpt door hem een aalomes
te verstrekken.
Reeds eenige jareo geleden heeft een instel-
ling als de „Armenraad" hier ter stede ge-
waarschuwd tegen het „aan de deur" geven
zonder het instellen van een voorafgaand on-
derzoek, omdat op deze wijze meer kwaad ge-
cficht wordt dan oppervlakkig gedacht wordt.
De „Armenraad'" heeft er destijds op ge-
wezen, dat men zoodoende beroepsannen
helpt of menschen die het geld verkeerd be-
stedeji of die reeds door anderen worden ge-
holpen en dat men daarnaast een andere cate
goric van menschen vergeet die werkelijk ver-
dicnen geholpen te worden en in wier behoef-
ten de instellingen van weldadigheid soms
niet voldoende voorzien kunnen.
Dat er onder de werkloozen soms zielige
slachtoffers der tijdso'mstandigheden voorko
men, valt niet te ontkennen.
Soms beproaven zij hun geluk in den han-
del, maar niet iedereen blijkt daar geschikt
voor.
Zij beginnen met een wagen met fruit,
waarvan een deel bederft. zoodat niet opnieuw
.weer ingekocht kan worden en zij zich met
minder soort handdswarm te^/reden moetlen
siellen.
Dan dalen zij, via het schuurlinnen en de
notlooden, snel af tot de categorie van bede-
'-ars zonder eenige negotie
Dat zi:n de gelegenheidsbedelaars en het is
werkelijk te betreuren dat de gemeente niet
veel meer arbeidskrachten aan proclucticf
werk helpt en dat de uitkeeringen van het
Burgerlijk Armbestuur door de laatste bezui-
niging met 80 per week verm indeed moes-
'en worden.
Dat man, vrouw m eeniee kinderen met
Buiteiilaud
f 10 per week end-
^eniimen tiid 'even
nader betoog meer.
eenige
,ninnr n et "w-
k'.mnen, behoeft
geer.
Dat daarnaast vele anderen het bedelaars
w zwerversb'oed in de aderen zit, is tnenlg-
•n?al gebleken.
Een bekende bedelvrouw hier ter stede wei-
wrde een haar aanneboden betnekking
werkvrouw, omdat zij dan ,.niet eten kon op
•te tiiden waarop ze dat gewroon was".
Een zwervende ionge, cngehuwde vrouw
vond een liefderi'k tehuis bij een dame hier te
rtede. Na haar bevalling mocht zij voor lichre
tuiseliike bezicheden blijven; maar na een ire
maanden werd zii onrustig en verhuurde
zich als „huishoudster" in een woenwagen.
omiieuw'het zwerversHven te beginnen
Dat is het zwerversbloed, dat zich nooit
verloochent.
Nog even wil'en wii er op wijzen hoe op
"allend het is dat zooveel meer ionge men
schen en zooveel nvYider oude als bedelaars
rt n^crotiantcn lanes de deuren versehiinen.
Het is we! aan te nemen dat de invoerino-
'•an de ouderdnmsrente daaro" een grootet;
:nv!oed zal hebben uitceoefend.
Wij komen ten slotte tot de conclusie, dat
zij, die door persoonlijk bezoek, door middel
van bedelbrieven of gedichten, of in welken
anderen vorm ook, een verzoek om daadwer
kelijke hulp krijgen, het beste doen hun ver-
stand even luider dan hun hart te laten spre-
ken.
Nog deze week was „een vader van een
groot gezin", die hier ter stede een roerend
gedicht in tal van brievenbussen stopte, niet
genegen zijn na am en ad res op te geven en
bleek al spoedig, dat hij niet eens" te Alk
maar woonde, maar van stad tot stad trok,
om een blijkbaar voordeeligen handel in het
„verkoopen" van zijn gelegenheids-poezie te
drijven.
Wie om hulp of steun aan de deur komt,
heeft recht op onderzoek naar zijn omstandig
heden.
Is zijn toestand werkelijk van dien aard, dat
hij noodgedwongen tot bedelen moest beslui
ten, dan zal hij bereid blijken naam en adres
op te geven.
De „Armenraad" belast zich geheel gratis
op telefonische of schriftelijke aanvrage,
zoowel voor particulieren als instellingen,
met het onderzoek naar de levensomstandig-
heden van iedere ingezetene waarover zijn
advies. gevraagd wordt.
Eeret daarna kan met zekerheid geconsta
teerd worden of de hulpbehoevende" al dan
niet medelij4en en steun verdient en het Bur
gerlijk Armbestuur wil voor zoover dat in
zijn vermogen is steeds gaame medewer
ken alle werkelijk behoeftige ingezetenen, te
gen het ergste gebrek en de grootste ellende
te beschermen.
Wanneer de hier aangegeven weg algemeen
gevolgd wordt, zullen de liefdadigheidsgifter!
niet alleen slechts ten gocde komen aan hen.
die ze werkeljjk noodig hebben, maar zal
tevens op de meest afdoende wiize een einde
wemaakt worden aan den overlast, dien zeer
vele huisvrouwen nog dagelijks van de hindcr-
lijke bezoeken van tal van bedelaars en ne
gotianten ondervinden.
DE VERBANNEN PATRIARCH.
De bladen melden, dat d Engelcche gezant
uit Athene, een bezoek heeft gebracht aan
den Griekschen premier en hem namens zijn
regeeding heeft verzocht, in de kwesMe van
de uitwijzing van den Griekschen patriarch
uit Kcnstantinopd cen zoo gematigd moge
lijke houding aan te nemen. De premier moet
daarop hebben genntivcord, dat Griekcnland
vicdelevende bedoelingen heeft. Hij gaf even-
wel een uiteenzeiiting, waarom de regeering
besloten was, de rechten van het land, zoo
als die te Lausanne zijn erkend, te beschermen
De directeur van de afdeeling pclitieke za-
ken van het Fransche minisierie van Buiten-
landsche Zaken, heeft achtereenvoigens den
Turkschen ambassadeuren den Griekschen ge
zant on:van gen ieder hun standpimt in zake
't Groieksche Turksche oonflict handhaafden
De Fransche regeering zet haar verzoe-
ningspogingen voort ten einde te geraken
tot een joridische en vreedzame oplessingvan
het geschil.
Politis, de Grieksch gezant, verklaarde, dat
het bericht, dat Griekenland zijn mobiliseer-
bare lichtingen heeft opgeroepen, on juist is.
Het Griek-Turksche conflict vi'ndt bij de
openbare meening in Jcegoslavie weinig weer-
klank De bladen zich vrijwel van cormnen-
taar. In regeeringskringen hoopt men dat het
oonflict op vreedzame wijze zal worden tvij-
gelegd. De Joegoslaviedie regeering is bereid
Griekenland langs diplornatieken weg te stou
nen. JoegcSlavic wordt echter op het oogen
bl'ik door de komende verkiezingen geheel in
beslag genomen. In pc'itieke kringen ver-
klaart men overigens, dat in geval van een
Turkscb-Grieksehen oorlog Joegoslavie neu-
traal zal blijven.
DE AFVLOEIING BIJ DE DUITSCHE
SPOORWEGEN.
De Centrum-fractie uit den Pruisischen
Landdag heeft verschillend. oorspronkelijke
voorstellen ingediend, ten einde den Landdag
te doen besluiten aan de Duitsche Rijks-
spoorwegen te verzoeken, de afvloeiing van
het personeel in het Pruisische bezette ge-
bied, hetwelk zijn plicht tegenovcr het vader-
land trouw heeft vervuld, terstond stop te
zetten en de sedert 1 October 1923 afge
vloeiden of ontslagenen ten spoedigste weder
in dienst te nemen.
BOERENONLUSTEN IN RUSLAND.
In de laatste week van Januari hebben de
boeren in de dorpen T oestinka en Liechovitsjt
nabij Osa (aan de Kama, ten Zuiden van
Perm), opgewonden door den gedwongen
graanverkoop voor de betaling van belastin-
gen, gewapend met zeisen, bijlen en dergelij-
ke wapens de bureaux van het plaatselijk
executief comite vernield en alle communisten
in. de dorpen gedood, zelfs de nieuwsagenten
efl 'de ieclen van den Communistischen Jeugd-
boncl. Afdeelingen der gendarmerie trachtten
tevergeefs de boeren uiteen te drijven, die
twee van hen doodden.
Ten slotte werd de orde door een speciale
afdeeling van de geheime politieke politie
hersteld en werden strenge straffen uitge-
deeld.
Een kort offieieel verslag van deze onlus-
ten werd alleen plaatselijk gepubliceerd.
Ook uitande- dclen van Rusland worden
dergelijke onlusten gemeld, welke evenwel
alle op zichzelf staan. De leiders te Moskou
hebben echter aan de communisten in de lan-
delijke gemeenten bevolen gematigder op te
treden tegen de boeren.
DE BROODKORENVOORZIENINO
IN FRANKRIJK.
Een bij de Fransche Kamer ingediend
wetsontwerp, betreffende de noodige voorzie-
ning van broodkoren en meel schrijft voor:
aangifte der huidige voorraden en eventueele
requisitie van niet aangegeven of frauduleus
achtergehouden voorraden.
Het plan tot monopoliseering van den in-
voer van buitenlandsch broodkoren, hetgeen
een crediet van een milliard francs zou heb
ben noodig gemaakt, is opgegeven, maar in
overleg met de importeurs heeft de minister
van Landbouw besloten slechts een crediet
van 100 millioen francs te vragen, welk be-
drag noodig is voor den aankoop van buiten
landsch broodkoren tot het tegengaan van de
speculatie.
De bakkerijen zullen wekelijks een dag ge
sloten zijn. Het te gebruiken percentage sur-
rogaten mag 8 tot 12 bedragen. Het gebruik
van tarwemeel in banketbakkerijen is verbo
den. Op overtreding van deze voorschriften
zullen strenge straffen staan.
SENATOR JOHNSON CONTRA
COOLIDGE.
Donderdag heeft in den Artierikaanschen
Senaat de republikeinsche Senator Johnson,
een van de onverzoenlijke tegenstanders van
het Verdrag van Versailles, het recht van
president Coolidge betwist om de reparatie-
kwestie in Parijs te doen behandelen, zonder
goedkeuring van het Congres.
DE VALORISAT1E-KWESTIE IN
DU1TSCHLAND.
De valorisatiecommissie van den Rijksdag
heeft besloten het in het Rijksministerie van
Financien opgestelde memorandum over de
valorisatie, wat tot dusver vertrouwelijk was,
te laten publiceeren. Het memorandum be-
sluit met de conclusie, dat men tot een rege-
ling moet komen, welke iets duurzaams bc-
teekent. Zoowel particuliere als publieke huis-
houdingen moeten definitief weten, welken
last de oude papiermarkschulden beteeke-
KENNERS ROEMEN DE BIJ DE AUTO-
GARAGE VAN A. DAM 4 Co., HOEK
SCHARLOO, IN HUUR ZI.JNDE WAGENS
TEN ZEERSTE. GEEN WONDER. DEZE
FIRMA HEEFT KEURIGE OPEN EN
DICHTE FIAT-AUTO's IN HUUR, DIE
IN SNELHEID EN SOEPELHEID VAN
GANG UITMUNTEN.
nen.
Hier kan slechts een doel zijn: rechtszeker-
heid op den bodem van een definitieve com-
pensatie welke op de billijkheid berust. Het
gaat ef thans om een eindstreep te zetten on
der de valuta-catastrofe. Hierbij wordt de
wetgeving voor een groote en verantwoorde-
lijke beslissing geplaatst. Van het niet falen
van deze beslissing hangt niets minder dan
de toekomst van het Duitsche volk af.
DE ZAAK-BARMAT.
De „Berliner Borsenzeitung", die eenige
jaren geleden in Duitschnationale handen is
overgegaan, publiceert vandaag een heele
pagina nieuwe onthullingen inzake de Bar-
mat-affaire.
Een niet genoemd zegsman van het blad,
die volgens de „Borsenzeitung" bijzonder
goed op de hoogte is van alles wat er ge-
beurt in de Amsterdamsche ondernemingen
van Barmat, heeft aan het blad heele reek-
sen van nainen genoemd van sociaaldemo-
cratische en centrumpolitici, die zich door
Barmat zouden hebben laten „stoppen". In
de eerste plaats de vroegere rijkspostminister
dr. Hofle, die gedurende den inflatietijd door
bemiddeling van een Duitsche firma te Am
sterdam 500 dollar zou hebben gekregen.
Voorts de directeur van de Pruisische Staats-
bank dr. Hellwig, die in September—October
1924 door een andere Duitsche firma te Am
sterdam 20.000 francs heet te hebben ont-
vangen.
De Pruisische Landdagafgevaardigde
Heilmann kreeg van de redactie van het so-
ciaal-democratische dagblad „Voorwaarts"
te Rotterdam een maandelijksche toelage van
150 gulden, die door de Amexima te Amster
dam als propagandakosten werden geboekt.
Bovendien had de Amexima in 1922 het ver-
blijf van de dochter van Heilmann in Zwit-
serland betaald. De vroegere Saksische mi
nister-president en tegenwoordige gezant van
Saksen te Berlijn, Gradnauer, had in 1919
van de Amexima een leening van ca. 1000
gulden gekregen, die later op de onkostenre-
kening werden geboekt. Regeeringspresident
dr. Griitzner te Dusseldorf had van Barmat
in 1919 een leening van 4000 francs gekre
gen, die naderhand eveneens op de onkosten-
rekening werd ondergebracht. In den zomer
van 1924 had de directeur van de staatsbank,
Geheimrat Habena een reis naar Amsterdam
ondernomen en als aandenken van Barmat
Delftsch porcelein ter waarde van 700 gul
den gekregen, eveneens door de Amexima bq-
Voorts maakte de zegsman van de „Berli-
ner Borsenzeitung" melding van een groot
aantal sociaal-democraten, die „Liebesga-
ben" van Barmat hebben ontvangen. Daar-
ondei- zou ook rijkspresident Ebert zijn
(wiens vrouw daarvoor steeds in bijzonder
hartelijke brieven bedankte), de oud-rijkskan-
selier Bauer, Gradnauer, de voorzitter van
de sociaal-democratische partij Wels, en de
politiepresident van Berlijn Richter. Scbei-
demann zou met zijn vrouw op kosten van de
Amexima zes weken in het Grand Hotel te
Scheveningen hebben gelogeerd. Ook aan de
beide directeuren der Staatsbank, Hellwig en
Ruhe, zouden voortdurend groote Liebesga-
bepakketten gezonden zijn. De Saksische re
geering zou, om Barmat de leverantie van
vet en spek gemakkelijker te maken, bij ver-
schillende bankfirma's inherroepelijke cre-
dietfaciliteiten hebben geopend. Natuurlijk
in den tijd, toen de sociaaldemocraten in
Saksen het heft in handeri hebben.
De geheele voorpagina van de „Berliner
Borsenzeitung" is door deze onthullingen in
beslag genomen. Natuurlijk regent het on-
middellijk tegenspraken.
Ebert laat verklaren, dat hij nooit van zijn
leven „Liebesgaben" van Barmat heeft ont
vangen. De oud-rijkspostminister Hofle deelt
in de „Germania" mede, dat hij nooit eenig
pecuniair voordeel van Bwmat heeft geno-
ten. Heilmann was correspondent van de
„Vorwarts" en kreeg daarvoor 150 gulden
salaris per maand.
Voordat alle tegenspraken nog konden zijn
gepubliceerd, komt de „Lokal-Anzeiger"
reeds weer met nieuwe onthullingen. Het
blad publiceert een afschrift van een brief,
dien de Amexima den 27en October 1923 tot
den rijkskanselier Bauer zou hebben gericht,
en waarin Bauer er aan herinnerd wordt,
wat hij allemaal van Barmat heeft gekregen.
Het blad dringt er op aan, dat ook dit geval
weer ernstig zal worden onderzocht, te meer
omdat Bauer voor de Pruisische Barmat-
commissie nadrukkelijk heeft verklaard, nooit
eenig financieel voordeel van zijn betrekkin-
gen met Barmat te hebben genoten.
MOORDENARES UIT LIEFDE.
Heden zal de rechtbank te Parijs een aan-
vang maken met deb ehandeling van de zaak
tegen de jonge Poolsche kunstenares Umins-
ka, die voor eenige maanden haar vriend den
actcur Zinowski in een Parijsch ziekenhuis
doodschoot, om hem van zijn ongeneeslijkc
ziekto te verlossen. Uminska heeft Zinowski
met groote opoffering verpleegd. Op zijn aan-
houdend verzoek schoot zij den zieke mej eea
ALKMAARSCHE
raBJW
grc
