Alkmaarsche Courant
0 m
De ferugkeer van Klompvoet
3
BEIJILLETON.
l~
Woensdag 1 April.
In en om de hoofdstad.
liuitenland
No. 77 1925
Honderd Zeven en Twlntigste Jaargang.
CXXIII
ten merkwaardig stukje geschiedenis.
Men heeft Haarlem niet alleen herhaalde-
1ijk hooren betitelen als de „bloemenstad",
doch ook wel als de „Hofjes-stad'', omdat
zij meer dan eenige andere stad in Neder-
land wijzen kan op een aantal goed-be-
waard-gebleven liefdadigheids-stichtingen,
die door onze voorouders met de benaming
,.hofjes" werden aangeduid en die thans nog
door hun bouwstijl uit voorbijgegane eeuven
getuigenis afleggen van den kunstzin derge-
nen, die ze ontwierpen.
Toch is Haarlem zeker niet de hofjesstad
bij uitnemendheid; elke oud-Hollandsche
sfad zal er zeker wel een of meerdere kunnen
aanwijzen en Amsterdam telt er ook nog
eenige, hier en daar in de oude stad ver-
spreid. Het voornaamste, het meest bekende
er van is ongetwijfeld het Begijnen-hof, mis-
schien nog veel te weinig bekend bii de niet-
Amsterdammers en toch een eigenaardige
plek, gelegen in het hart der oude stad, in de
onmiddellijke nabijheid van een, men mag
wel zeggen, van den druksten verkeersweg
der hoofdstad; een plek, die waard is be-
zocht te worden door elken Nederlander uit
de provincie, door elken vreemdeling, om
dat het een merkwaardig stukje oud-Amster-
damsche geschiedenis is.
Wie ooit de Citv van T.onden bezocht en
gelegenheid had daar rond te kijken, stond
zeker steeds verbaasd, dat hij zoo opeens uit
de een of andere straat met geweldig verkeer
van onze moderne voertuigen, door het in-
slaan eener navwe steeg komen kon nanr een
of andere. aan de onmiddellijke grens van
dat verkeer gelegen open plek, waar de rust
heerschte van een middeleeuwsche stad eii
waar men omringd door oude huizen en in
de schaduw van oud geboomte even op adem
en tot rust kon komen. Een dergelijke p'.Uc is
de Begijnenhof van Amsterdam, gelegen tus-
schen Kalverstraat, Spui en N. Z. Voorburg-
wal. Sla dicht bij het Spui, van den Dam ge-
komen, de Beniinensteeg in, ga het poortje
bij de Presbyteriaansche Kcrk door en ge be-
vindt u in het rustige oude hofje, dateerende
uit de 14e eeuw.
Ge staat er op Amsttrdamsche gewijden
grond, zooals eigenlijk het geheele stuk Kal
verstraat tusschen Spui en St. Luciensteeg
gewijden grond is, ook al denken weinigen
daaraan en ook al weten zelfs velen het niet,
die door onze voornaamste winkelstraat slen-
teren en zich verlustigen aan al het schoons,
dat de moderne winkels er te kust en te keur
uitstallen. De meesten, die daar wandelen en
kijken, of gezien willen worden, weten zelfs
niet, dat die St. Luciensteeg daar zoo ge-
noemd is, omdat ter plaatse eens het St. Lu-
cia-klooster heeft gestaan, waarvan hetgeen
er nog van over is, nu al sedert jaren en ja-
ren is het bekende Amsterdamsche Burger-
weeshuis, weten niet dat daar tusschen de
beide Kapelstegen eens stond de Nieuwe
Zijdskapel, in't laatst der 19e eeuw, na heel
wat geschrijf en heel wat geprocedeer, groo-
tendeels afgebroken, veranderd in een zaal
voor samenkomsten, terwijl het geheele ter-
rein met winkel is ombouwd; weten niet dat
er vermoedelijk onderaardsche verbindings-
wegen hebbcn bestaan tusschen dat vroegere
.dooster en de N. Z. Kapel en naar het Be
gijnenhof.
Maar telken jare en in de laatste acht
jaren is dat meer en meer het geval gewor-
den wordt nu in de Vastentijd de aan-
dacht van de Amsterdammers met betrekking
tot deze oude kerkelijke geschiedenis in en
om de Kalverstraat gevestigd door den „S
!e Ommegang", die alsdan wordt gehouden
Die plechtigheid heeft nu juist weder plaats
gehad in den nacht van Zaterdag op Zondag
22 Maart„
Lit alle deelen des lands hebben geheel
den Zaterdagavond treinen, booten, auto's,
motorbussen de duizenden mannelijke katho-
lieken gebracht, die met hun Amsterdamsche
geioofsgenooten aan den Stillen Ommegang
zouden deelnemen.
In het kort zij de geschiedenis van het ont-
staan van dezen Ommegang, die feitelijk een
processie, een bedevaartstocht is, geschetst.
Het was in het jaar 1345, aldus verhalen
de Kronieken, dat in een huis in de Kalver
straat een stervende man, aan wien het Hei-
Door Valentine Williams.
Geautoriseerde vertaling van W. E. Pont.
17)
„Het eiland is bergachtig," las Garth voor
met zijn prettige, diepe stem, „en geheel vul-
kanisch en verheft zich in sommige punt.ge
toppen tot 2856 voet. Deze pieken zijn waar-
schijnlijk vulkanen, maar het binnenland is
nog niet onderzocht en bijna ontoegankelijk,
omdat het zoo steil en ruw is en er veel af-
gronden zijn, veel snelle stroomen en een zeer
dichte plantngroei. Er zijn enkele gedeelten,
waar de bodem betrekkelijk vlak is in de om-
£eyjng van de Sturt- en Horseshoe baai
Hij sloeg de bladzijde om en sioeg een mas-
sa hijzonderhedeni over.
„Er zijn slechts tw.ee havens," las hij, „de
bturt- en de Horseshoe baai. De Horseshoe
Baai is grooter dan de Sturt Baai maar is
minder beschut, omdat hij open ligt naar het
westen en er daardoor veel deining is gedu-
rende de eerst maanden van het jaar Boven-
dien zijn de hellingen rondom die baai veel
steiler en het gedeelte vlak land in de nabij
heid is veel kleiner."
Ik herinnerde mij dat Adams er van had
gesproken, dat hij en Dutchey bij het graf
gekomen waren bij een open plek in het
struikgewas dicht bij de kust. Hij had ook ge-
zegd, dat hun sloep een weg er heen had
moeten vinden door de zandbank. Het leek
mij daarom waarschijnlijk, dat zij geland wa
ren in de Horseshoe Baai, waar de hellingen
dichter bij de kust begonnen dan in de Sturt
Baai.
Wij lazen verder. Het eiland scheen nooit
lige Sacrament was toegediend, in zijn be-
nauwdheid die Heilige Hostie uitbraakte.
Deze werd door de vrouw, die bij hem waak
te, zonder te weten wat het was dat zij weg-
wierp, in het vuur geworpen. Toen zij
's morgens het vuur oprakelde, zag zij de
Heilige Hostie opkomen; zij stak haar hand
in't vuur en haalde de Hostie er uit, zonder
daarbij haar hand te branden. Het gebeurde
werd verhaald aan de buren en aan den
Priester, die het Heilige Sacrament in een
kist legde en later werd dif naar de Parochie-
krrk gebracht, naar de kerk, die nu de Oude
Kerk is. Dit Mirakel van Amsterdam werd
bekend door geheel het land en ver daar bui-
ten. Op de plek waar het huis gestaan had,
waarin het wonder was geschied, bouwde
men de Nieuwe Zijdskapel en daarin, op de
plaats waar de Hostie in het vuur had gele
gen, het Heilig Sacramentshuis en sedert het
laatst der 14e eeuw kwamen in de Vasten-
dagen, op Sacramentsdag, de duizenden
naar de Heilige Stede om te vereeren het
Heilig Sacrament. Zoo groot was het aantal
bedevaartgangers, dat men een weg van
Sloten naar de stad moest aanleggen 'angs
den Overtoom en verder tot de Kalverstraat,
de Heiligenweg, waaraan thans nog slechts
een korte sf.nat van dien naam tusschen
Kalverstraat en Singel herinnert.
Zoo lang de Katholieke Kerk nog de
eenige was in ens land, heeft elk jaar die
groote processie tot vereering van het Heilige
Sacrament, die ging door Kalverstraat, over
den Dam, langs Nieuwendijk, Raamskooi,
over de Nieuwe Brug en door de Nieuwe
Brugsteec, dcor Warmoesstraat en Nes, over
de I.angebrug door de Taksteeg naar het
punt van uitgang, de N. Z. Kapel, terug, on-
gehinderd plaats gehad.
Maar de Hervorming kwam; de godsdienst-
haa* laaide op; beeldenstormerij, vervolging
der katholieken deden zich gelden en in het
laatst der 16e eeuw was de processie onmoge-
lijk geworden Sedert dien konden de geloovi-
ge katholieken slechts geheim en zonder eenig
vertoon hun pelgrimstocht naar de Heilige
Stede doen en heeft men den „Stillen Omme
gang" zien cntstaan
In den loop der jaren was ook die Stille
Ommegang in cnbru'k gemaakt. Wel is waar
waren er steeds geioovigen geweest, die, liefst,
in dc vrocge mcivenuren, ten einde zich te
vrijwaren tegen molest en spotternij van an-
ciersdenken, devoteujk naar de N. Z. Kapel
gingen of den ouden prccessie-weg aflegden,
maar van een Ommegang door velen geza-
menlijk was reed? lang geen sprake meer
Het cude gcbruik is eerst weer in eere her-
steld in onze dagen, toen in 1885 eenige Ka
tholieken het „Gezelschap van den Stillen
Oirn oprichten en met goedkeuring en
medewerking hunner geestelijke leiders beslo-
ten den Ommegang in eere te herstellen. De
Rector van het Begijnenhof, de toen zeer be
kende Mgr. B. H. Klonne, lichtte de bede
vaartgangers uit de oude documenten, op het
Heilig Mirakel betrekking hebbende, die in
het Begijnenhof zijn bewaard, in, over den
histovischen weg, die gevolgd diende te wor
den en sedert 1886 is het aantal, die aan den
Ommegang deelnemen naar oud gebruik
bevinden zich geen vrouwen in de processie
van jaar tot jaar toegenomen. Bedroeg
hun aantal aanvankelijk slechts enkele hor.-
derden, allengs groeide dit tot duizenden aan
en hoewel niemand met juistheid hun a ants'
weet te geven, gemeend wordt, dat jongstle-
den Zondagochtend het aantal dergenen, die
den weg, zooals ik hem boven in herinnering
bracht, aflegden, zeker de 40.000 zeer nabij's
geweest. Gedurende den tocht werden op die
plaatsen in den weg, waar in vroegere eeu
wen de zegen met het Heilige Sacrament werd
ge geven, voorgeschreven gebeden gezegd. Na
afioop van den Ommegang zijn, zooals ge-
bruiklijk is, in vele Katholieke kerken, ook na-
tuurlijk in die van het Begijnenhof, dat met
de geschiedenis der voormaiige N. Z. Kapei
als't ware een is geweest, de Heilige Missen
opgedragen.
Men ziet uit het bovenstaande, dat die
jaarlijksche Stille Ommegang in't hart van 'f
oude Amsterdam een merkwaardige histori
sche gebgurtenis is; naast de jaarlijksche St
Jans processie te Laren welke echter naar
oud gebruik met alle openbare katholieke
praal mag geschieden is die Amsterdam
sche gebeurtenis er steeds eene die duizenden
trekt. Maar hoe de tijden veranderd zijn
Vijf honderd jaren geleden kwamen de pel
grims langs den Heiligenweg de „Heilige
Stede" binnen, na dikwerf uren te voet te heb
ben afgelegd thans kwamen zij uit plaat
sen ver van Amsterdam verwijderd in auto-
bussen en eigen auto's, die in lange rijen in
de Spuistraat stonden te wachten, tot cle pel-
grims daarin weder h'uiswaarts zouden wor
den gebracht.
Eeuwen zijn voorbij gegaan en nog wordt
de Westertoren van Amsterdam gesierd door
de Keizerskroon, die ook het Amsterdamsche
wapen dekt en die te danken is aan het Mira
kel, hetwelk in de Kalverstraat was geschied.
Want die kroon werd immers aan de stad ge-
schonken door dienzelfden Maximilaan van
Oostenrijk, graaf van Holland, die eenige ja
ren voor hij zoo deze stad eerde, te Den Haag
ziek liggende, de gelofte had afgelegd, dat hij
de Heilige Stede te Amsterdam zou bezoe-
ken, indien hij zijn gezondheid zou terugkrij-
gen en die gelofte dan ook gehouden heeft.
Daar ligt wel een merkwaardig stuk stads-
geschiedenis tusschen den Dam en het Spui,
waaraan de Amsterdammer in deze dagen
weder herinnerd is.
SINI SANA.
eenige blijvende bevolking gehad te hebben
Het was „het verblijf van zeeroovers in de
zeventiende eeuw, en later een plaast, waar
walvischvaarders „water kwamen innemen."
De fauna was ,,niet uitgebreid"; wat er voor-
kwam, waren wilde varkens, het nakroost van
de varkens, die Martin, de kapitein van het
fregat Rover er in 1774 had achtergelaten
en ratten, die er gekomen waren door sche
pen, die het eiland aandeden. Verder werd
nog gezegd, dat verschillende onderzoekers
mealing hadden gemaakt van reusachtige ge-
sneden houten beelden, die in het binnenland
gezien zouden zijn, ongeveer zooals die waar-
voor Easter Island beroemd is; maar met
zekerheid was van hun bestaan niets bekend.
Er waren tal van bij zonder heden omtrent
pogingen om het eiland te koloniseeren, door
zwervende troepjes zeelieden, die er geland
waren met de bedoeling zich daar te vestigen,
maar die waren binnen een fweetal jaren met
een voorbijgaan dschip teruggegaan of waren
er gestorven. En er was een heele reeks van
namen, Britsche en vreemde, van zeelui of
ontdekkingsreizigers, die na geland te zijn
om water in te nemen of om den voorraad
wild aan te vullen een paar opmerkingen over
het eiland hadden neergeschreven en toen
weer weg waren gezeild over den eind-eloozen
Oceaan.
„En nu weet U, meneer Okewood," zei
Garth op vriendelijk-gemoedelijken toon, „dat
U en ik en wij allemaal passagiers van kapi
tein Lafyess hier zijn, en met Uw permissie
stel ik voor dat wij hem vertellen, wie U is
en wat U mij juist heeft toevertrouwd. U
heeft er zeker geen bezwaar tegen?"
„Hoegenaamd niet," zei ik.
„Vertelt U het hem dqn. maar zelf!" drong
Garth aan, neervallend op de lederen canape5
Dus vertelde ik zittend tusschen de beide
mannen mijn geheele plan, terwijl het jacht
DE MIJNRAMP IN ENGELAND.
Zooals gemeld, bevonden zich in de Mon-
tagu-mijn bij Scotswoodon-Tyne ongeveer
driahonderd arbeiders toen het water begon
binnen te dringen. Met uitzondering van drie
en dertig man konden zij echter cntsnappen.
Den geheelen nacht zijn reddingsbrigades be-
zig geweest deze menschen te bevrijden, doch
zij zijn daarin nog niet geslaagd. Het lot der
negen arbeiders, die diep in de mijn werkten,
acht men beslist. De hoop op de redding der
overige 24 is nog niet opgegeven.
ONGELUK BIJ EEN VELDOEFENING
VAN DE RIJKSWEER.
Bij eene groote velddienst-oefening van de
rijksweer aan de BovenWeser niet" ver van
Detmond is een door pioniers gebouwde brug
ineengestort, terwijl groote troepenafdeelin-
gen, in voile uitrusting, er over trekken. De
scldaten stortten in het water.
Een officier en eenige manschappen der
motorafdeeling VI worden vermist.
EEN INBREKERSSCHOOL.
In de Parijsche voorstad Sain Ouen heb
ben in den laatsten tijd een veertigtal inbra-
ken plaats gehad Het leek wel of er ergens
in de nabijheid een school voor inbrekers was
geopend, die goede resultaten ©pleverde. In-
derdaad fungeerde een zekere Moutet als m-
structeur. Hij had, zooals thans is gebleken,
een klasse van zes leerlingen, waarondertwee
meisjes, die alien trouw de lessen en demon-
straties van hun leermeester volgden in een
vervallen huis, dat hem als woning diende.
Volgens de verklaringen van de leerlingen
genoten zij onderricht in 't gebruik van val-
sche sleutels en hoe de gestolen voorwerpen t
best te gelde te maken zonder de politie op
het spoor te brengen.
Moutet voorzag hen ook van de noodige
strumenten voor het werk. Van hun geregelde
strooptochten brachten de studenten in dit
edele bedrijf steeds den buit in triomf naar
hun meester, om met trots hun vorderingen
te toonen.
Zoo slaagden zij er in, op een nacht drie
inbraken te plegen waarbij voor een waarde
van 20.000 francs werd gestolen.
Maar ten slctte wist de politie toch de iden-
titeit der inbrekers vast te stellen en toen
duurde het niet lang meer, of het zesta! plus
de leermeester zat veilig en wel achter slot en
grendel.
HET DRANKSCHANDAAL TE
CINCINNATI.
De heele straat Ohio is diepgeschokt door
de sensationeele onthullingen in zake het
grcotste drankschandaal sinds Amerika's
drcoglegging. Honderd en droogleggings-
ambtenaren, vele burgemeesters en gemeente-
lijke ambtenaren, benevens heele pclitie-corp-
sen worden beschuldigd van terrcrisme, om
kooping en corruptie.
Alle dorpen om Cincinnati en de geheele
politiemacht van die stad zijn bij de zaak.be-
trckken. Reeds zitten 20 inspecteurs van poli
tic in voorarrest en zijn bevelen tot inhechte-
nisneming uitgevaardigd tegen 200 droogleg-
gingsambtenaren. Vele andei'en trachten zoo
snel mogelijk naar andere staten of landen te
ootkomen.
De autoriteiten te Washington hebben den
attorney voor Zuid-Othio de vrije hand gela-
ten om alle schuldigen voor het gerecht te
sleuren, en de attorney heeft toegezegd, dat
hij bij deze razzia ook de hoogste staats-auto-
riteiten niet zou sparen.
Naar de „Chicago Tribune" mededeelt, om-
vat het drankschandaal, waarvan hier sprake
is, niet slechts tal van overtredingen van de
droogleggingswet, maar vcoral tal van mis-
bruiken bij het vervolgen en niet-vervolgen
van deze overtredingen. Toen twee jaar gele-
zacht deinde op de golven en de dekzeilen
buiten klapten als een zweep in den bries.
Toen ik alles verteld had, zei Gart:
„Je zult mij toegeven, dat weet ik zeker,
dat we wel een week den tijd er voor hebben!"
„Ik hang geheel van U af, Sir Alexander!"
antwoordde de kapitein. „Maar ik zou graag
een voorwaarde willen maken en dat is, dat
deze zaak geheel tusschen- ons drieen blijft.
Ik heb 'n uitstekende bemanning, Sir Alexan
der, kerels die hard werken en betrouwbaar
zijn en die ik persoonlijk al jaren ken. Ik zou
wel durven zeggen, dat U het puikje van het
puike heeft op de „Naomi". Maar dit is geen
oorlogsschip heeren, of zelfs maar een koop-
vaardijschip. Op een pleziervaartuig zooals
dit heerscht natuurlijk niet die discipline die
men op die groote schepen vindt en rond-uit ge
zegd zou ik niet graag zien, dat de majoor den
mannen het hoofd op hoi bracht met zijn ver-
haal van begraven schatten. Legt U aan bij
Cock Island, ga in ieder geval aan land om
daar „eens een kijkje te nemen," maar praat
er in s hemelsnaam niet over, of U bederft de
beste bemanning, die ooit op een schip diende!
Laten we deze zaak voor ons zelf houdenik
wil zelfs liever nog verder gaan. Laat mij er
buiten! Dan kunnen de mannen, wanneer hun
iets ter oore mocht komen, niet zeggen, dat
ik er deel aan heb gehad en zij met! En om
U de waarheid te zeggen, heeren, ik heb een
stren^pchristelijke opvoeding gehad, ze gin
gen bij mij thuis altijd naar de kerk, en ik heb
altijd geleerd, dat er geen zegen kan rusten
op geld, dat je niet verdiend hebt in het zweet
van je aanschijn met het werk van je eigen
handen. U beiden gaat een week aan land en
ik blijf op het schip passen!"
Garth wendde zich tot mij.
„Ik wilde er liever kapitein- Lawless niet
buiten laten," zei hij. ,.maar ik kan niet h 1-
pen, dat ik hem gelijk geef wat de bernan-
den een droogleggings-corps voor den staa.
Ohio in het leven werd geroepen, kregen de
leden van dit corps legitimatie-bewijzen, wel
ke hun het recht gaven te alien tijde de hui
zen der inwoners te betreden en naar drank
te zceken.
De leden van het corps maakten daarvan
niet alleen gebruik om velen, die werke'ijk
drank in huis hadden, onder bedreiging van
zware gevangenisstraffen geld af te persen
en bovendien nog zwaar te -beboeten zij
brachten zelfs hoeveelheden alcohol in de hui
zen van volkomen onschuldigen ten einde hun
chantage te kunnen plegen! Een speciaal po-
litie-keurcorps, dat een eind aan dezen toe-
stand moest maken, was ook al ras volkomen
gecorrumpeerd.
Het is gebleken, dat bijna alle gearresteer-
de droogleggingsagenten wel eens gezeten
hebben. In een ver trek, waar een inval werd
gedaan, vond men den hoofdeommissaris, die
juist een drankfuifje gaf aan zijn personeel,
waarbij twaalf vrouwen.
EEN LOFREDEN OP NEBUCADNEZAR
ZAR.
Een Londensche firma in antiquiteiten is
in't bezit gekomen van een bewerkt cylinder-
vormig steenen fragment met inschr.ft be-
treffende den Babylonischen koning Nebu-
caclnezar II (den Nebucadnezar uit den Bii-
bel).
Nebucadnezar wordt erin beschreven als
„de groote, de majestueuze, de vorst zonder
fouten". Het inschrift eindigt met een bede
tot den- god Lougal-Marad, voor de zege-
praal der wapens van den koning.
De cylinder is gevonden in de fundamen-
ten van een ouden tempel te Wanah-wa-Sa-
dum, in het dal van den Euphraat.
OPGRAVING VAN OUDE TEMPELS
IN MEXICO.
In het Ncorden van Mexico, op het schier-
eiland Yucatan, vindt men overblijfselen van
een cude Indiaansche cultuur van den stam
der Maya's. Deze cultuur is bij de komst der
Spanjaarden vrij spoedig te gronde gegaan.
De Maya's zijn tot een primitieven staat te-
ruggevallen.
Van een Amerikaansche expeditie komen
nu berichten over opgravingen, die men on-
dernomen heeft in de ru'fne van een Maya-
tempel te Benque Vieo. Dr. Gann, die er net
meeste werk deed, had geen gemakkelijke
taak, want de regen viel dag en nacht in
stroomen.
De hcofd-tempel staat op een steenen wal
van veertig voet hcogte. De tempel zelf is een
gebcuw met 27 kamers, met een fries van 20
voet boven de daklijst. De totale hoogte van
het gebouw is bijna 100 voet hoog. Daar de
wal zelf weer rust op een natuurlijke, kegel-
vcrmige bedemverheffing, verkrijgt men een
prachtig uitzicht over de wildernis.
In de buurt van den tempel wonen nog
eenige nakomelingen van het eens zoo f'.ere
ras der Maya's, die de rui'ne aanduiden met
den naam van „Xunantunich", hetgeen be-
teckent „steenmaagd".
Naast de ru'fne ontdekte dr. Gann een bree-
de graf-terp. Met 20 Indianen, gewapend met
schoppen en houweelen, drong hij er in door
en groef ten slctte 42 voorwerpen op, die van
de meest uitgezochte gesteenlen vervaardigd
waren en meestal een heel buitenissigen vorm
hadden, waarvan men de beteekenis nog moet
ontdekken.
Er kwam een groot blok obsidiaan aan den
dag, waarop de Maya's hun messen maak
ten, met steenen en hamers voor het siijpen
van wapenen. Zelfs kwam de volledige instal
latie van een juwelier of steenwerker van
1400 tot 1500 jaar geleden voor den dag, met
instrumenten, ruw materiaal en afgewerkte
voorwerpen. De Maya's kenden geen metalen
en deden alles met steenen werktuigen.
Men vond cok vijf groote gedenksteenen
Een van deze was van de soort, die steeds om
de twintig jaar werden opgericht. Het zijn
eigenlijk gesneden kalenders, waarin de ja
ren trouw werden vastgelegd, zonder een dag
te missen. Op een van die steenen* was meer
dan levensgroot een Maya-krijger afgebeeld
Daarvoor stond een altaar met de afbeelding
van den God des Doods en een aantal nog
niet cntcijferde inscripties.
Men is vol verwachting van belangrijk
nieuw materiaal over de Maya-cultuur, want
het schijnt, dat in deze streek een heele reeks
tempels ligt.
DE KOERDISCHE OPSTAND.
In de nationale vergadering te Angora
heeft de minister van binnenlandsche zaken
verklaard, dat de regeering er rekening mede
houdt, dat de Koerdische opstand uiterlijk in
Mei geheel onderdrukt zal zijn. Dat een tien-
N.V. BOEK- EN HANDELSCRUKKERIJ
voorh. HERMS. COSTER EN ZOON,
ZIET UWE DRUKWERKENlA
ONZE ZETMACHINES STEL
LEN ONS IN STAAT U YLUG
TE BEOIENEN
VOORDAH C 9
ALKHAAR
nin-g betreft!"
„En wat alle anderen aan boord betreft,
Sir Alexander!" viel Lawless hem in de rede.
„De vrouwen bedoel je?"
„Ik bedoel iedereen aan boord, juist zooals
ik zei, Sir!" antwoordde de kapitein weer met
groote vastberadenheid en met bedoeling
„Wat ieders geheim is, is niemands geheim!
Zwijgen is het wachtwoord of U komt in
moeiiijkheden! Zwijgen zqg ik!"
„Wel!" zei Garth, „dat moet dan maar
Zwijgen is het wachtwoord!"
Toen kwam een onvoorziene interruptie.
„Waarom „zwijgen"? Wat is er voor ge
heim?"
Een heldere, jonge stem klonk buiten de
deur. Alle drie sprongen wij haastig ovcr-
eind. Het meisje uit den rooksalon stond op
den clrempel.
„Morgen Marjorie!" zei Garth.
Hij keek een beetje beteuterd. Ik ook,- denk
ik, terwijl ik mijn best deed mij achter hen
te verstoppen. Ik vroeg mij af, wat het meisie
van tnij denken zou, wanneer zij mijn onwille-
keurig bedrog ontdekte. Gelukkig maakte de
groote gestalte van Lawless mij bijna geheel
onzichtbaar.
,,Wat hebben jullie met z'n beiden voor
geheimen?" vroeg zij, met de deur in huis
vallend. „En waarom is zwijgen het wacht
woord?"
Garth keek naar Lawless en Lawless keek
naar Garth, maar geen van beide beant-
woordde de vraag. Toen keek zij den kapitein
aan. Zijn gezicht deed mij denken aan een
zakkenroller, die op heeterdaad betrapt
wordt.
Goede it-' morgen, juffdouw Garthl" mom-
pelde hij en maakte een stijve buiging. Die
buiging was mijn ongeluk, want nu werd ik
zichtbaar achter hem.
„0!" riep het meisje met een grappig ge.
tal dagen door Konstantinopel b'ericht werd,
dat de opstand toen reeds onderdruk was,
schijnt men vergeten te zijn.
DE STAKINGEN IN MORAVISCH
OSTRAU.
In het industriegebied van Moravisch Os--
trau is de sedert lang door derf communisten
voorbereide staking uitgebroken; 68 procent
der mijnwerkers is niet op het werk versche-
nen. In de metaal- en chemische industrie
staken 10 procent der arbeiders.
DE MOORD OP DE BEIDE
RUSSISCHE COMMUNISTEN.
Naar aanleiding van den moord in den
(rein op de beide Russen door een Poolschen.
politie-onderofficier heeft een protestdemon-
stratie voor het Poolsche consulaat te Minsk
plaats gehad. De Sovjet-gezant te Warschau
heeft opdracht gekregen bij de Poolsche re
geering een scherp protest naar aanleiding
van het gebeurde te doen hooren en op een
ernstig onderzeek, alsmec* een flinke afstraf-
fing van den schuldige aan te dringen.
DE SPANJAARDEN IN MAROKKO.
Uit Madrid wordt gemeld, dat het trans-
porteeren van een deel der Spaansche trocpen
uit Marokko begonnen is.
Volgens bericht uit, Melilla hebben de
Spanjaarden Alkazar Sequin weer bezet
MEXICO EN DE VOLKENBOND
Volgens de biaden heeft Mexico de uitnoodi-
ging van^den Volkenbond cm deel te nemen
aan het Congres tot controleering van den
wapenhandel afgeweien. Mexico wil door
deze weigering tegen de onrechtvaardige uit-
sluiting van Mexico doer den Volkenbond bij
diens organisatorische besprekingen protes-
teeren.
DE DUITSCH-ENGELSCH-FRANSCHE
BESPREKINGEN.
Volgens de Parijsche „Temps" heeft Her-
riot tegenover een deputatie uit de buiten-
landsche commissie van de Fransche Kamer,
welke den wensch uitsprak met Duitschland
niet eerder te onderhandelen voordat het tot
den Volkenbond tcegetreden is, verklaard,
dat hij met Fngeland overeengekomen is met
Duitschland reeds daarvoor onderhandelin-
gen in te leiden.
DE TOESTAND IN GEORGIe.
De „Moming Post" meldt uit Kcnstantino-
pel:
De Amerikaansche „waarnemer" is juist uit
Georgie hier angekomen en heeft mij (corres
pondent Morning Post") medegedeeld, dat
het Sovjet-regime in Georgie sinds de revolu-
tie van den vorigen herfsf veel straffer is ge
worden. De bevolldng leeft onder den terreur
van de Tsjeka en wederzijdsche verdenking
karakteriseert den geheelen nationaien atmos-
feer. Volgens plaatselijke schattingai be-
draagt het aantal na de revolutie in den herfst
terecht gestclde contra-revolutionnairen tus
schen 3000 en 4000. De Tsjeka doet thans
doorloopend arresfaties, al dan niet met eeni
ge reden. Productie heeft niet plaats. De par-
ticu'.iere handel is nog steeds verboden om te
verhinderen dat niet-communisten economi-
sche macht zouden krijgen, waarmede zij op-
nieuw de politieke macht van de communisten
zouden kunnen bedreigen. Levensmiddelen,
kleeren en andere noodzakelijke voorwerpen
zijn enorm duur; een paar schoenen kost 45
Pcnd Sterling.
De algemeene indruk is, dat dit regeerings-
systeem van een minderheid reclnstreeks Icidt
naar de algemeene instorting.
TROTZKY NIET GEVLUCHT.
De „Tlmes" meldt uit Riga: In verband
En,
een
grinnik van plezier, „het is cle dokter
heeft U mijn raad opgevolgd?"
„Ja," antwoordde ik Toen nam ik
kloek besluit en stamelde:
„Maar ik ben de dokter niet
Nu kleurde het meisje een beetje. Ik wist,
waaraan zij dacht en onze blikken ontmoet-
ten elkaar. Ik vond het een verlichting eep
sprank van humor in haar oogen te zien tin-
telen.
Toen kwam Garth die zich had omgewend
om tot den kapitein te spreken, tusschenbeide.
„Ik had je ook moeten voorstellen, Majoor,
dit is mijn dochter. Marjorie, majoor Oke
wood, die tot Honolulu met ons meegaat. Zou
je aan Carstairs willen zeggen dat hij een
hut voor hem in orde brengt?"
Met een vriendelijk knikje naar haar vade*
en een glimlach naar mij, die een gcheime
beteekenis had voor ons beiden, ging Mar
jorie weer naar boven naar het zon-nige dek.
Wij drie mannen gingen weer voort met onze
beraadslagingen en toen ten laatste de gong
ging voor de lunch, hadden wij een voorloo-
pig plan voor onzen tocht opgemaakt.
Ik vertelde Garth heel openhartig, dat het
bericht, dat op het graf gevonden" was op
Cock Island mij dermate onbegrijpeliik toe-
scheen, dat ik niet zeker was het ooit'te kun
nen ontcijferen.-Wat ik voorstelde, was het
graf en het eiland in 't a 1 gem een te onder
zoeken om te zien of ik ter plaatse iets kon
vinden, dat eenig licht omtrent het bericht
kon verschaffen. Wij spraken daarom af.
dat, wanneer Cock Island bereikt was, Garth
en ik een kampuitrusting zouden meenemen
en aan land zouden gaan voor den tijd van
hoogstens een week; wanneer aahet eind
daarvan mijn nasporingeii niet tot een resul-
taat hadden geleid, zou ik de heele onderne-
ming opgeven en met hem naar het jacht te
rug keeren.
(Wordt vervolgd).
II II M
II II II
