Alkmaarsche Gourant De terugkeer van Klompvoet Maandag 6 April. Het Visitekaartje. FEUILLETON. S 3 V«. 81 1925 Honderd Zeven en TvrSntigste Jaargang. Er zijn bruidjes, die met de meest rooskleu- rige verwachtingen naar het trouw-altaar schrijden, en er zijn bruiden, die zich reeds van tevoren op alie mogelijk-denbaar onge- lukken voorbereidcn. Dczc laatste categorie houdt zich uiterlijk meestal zeer kalm. Tot deze tweede soort behoorde madaine Pauplin, maar dat zij zoo onverschillig en zorgeloos was, vond zijn oorzaak in haar stille besluit, om, mocht meneer Pauplin de geringste reden tot ontevredenheid geven, zij direct troost zou zoeken bij een harer vroc- gere aanbidders. ,,Want ik laat mij niet zoo behandelen a!s mama!", hehaalde zij aldoor bij zichzelf. Haar moeder was inderdaad in het huwelijk zeer ongelukkig geweest en haar dochter had vroegtijdig geleerd de mannen te wantrou- wen. De eene soort was leugenachtig, de an- dere brutaal, maar de gevaarlijkste mannen waren de vleiers. Wat voor iemand zou me neer Pauplin zijn? Zij kon er als verioofde nog niets van zeggen. maar toen hij met een bouquet zijn opwachtiiig maakte, had zij hem oprecht 'gewaarschuwd „Pas u op! als ik mij over u te beklagen heb, zal ik mij wreken." Hij had bij die woorden gelachen. „Welnu, ook goedwe zullen zien", dacht zij en had van dit oogenblik af haar aanstaande zer scherp waargenomen. Maar zij vond niet veel op hem aan te mcrken. Hij had jets plechtstatigs, zooals het een dokter be- taamt, en zijn kleeren zaten hem niet extra ieuk. Maar als dokter verstgnd hij de kunst voor zichtig en zacht met haar om te gaan en haar kleine grillen toegevend te verdragen En aan gezien zij, au fond, geen slechte natuur was. voelde zij zich zeer gelukkig. Maar toch dacht zij er niet over van stellmg te veranderen. ..Wacht maarals jij zoudt verande ren dacht z|j stil voor zich heen. En in het tweede huwelijksiaar was er in derdaad eenige aanleiding om zich te bekla gen Geen man is volmaakt, a's men hem zon der toegevendheid becritiseert- Meneer Pau plin was thuis wat nonchalant, hield erg veel van zijn oude, platgetrapte pantoffels, ziin fladderende kameriapon; hij rookte zwaar en overdag was hij dusdanig met ziin patienten bezig, dat hij nooit behoorlijk op tijd aan tafe! verscheen. Ziin vrouwtie werd daarover langzamerhand wat kregel. „Wacht maarneem je in achtdc wraak komt Als men met dergelijke gedachten in het ge heim een man voortdurend bedreigt, word men onrechtvaardig. Zij vond zijn baard on uitstaanbaar, had't land aan zijn lorgnet. die geklemd op ziin neus zat, vond ziin uiterlijk burgerlijk En langzamerhand droomde ze van een man, die jong en elegant was, di geen baard had, geen lorgnet drceg, die niet dokter was en niet steeds naar ziekenkamer- luchtjes rook En zoo nebeurdc op zekcren morgen het onvermijdelijke: „Antoineik heb gruwelijkc pijnen het is of mijn hoofd zal fcersten wat moei ik doen?" Hij had haar vluchtig aangezien en ant woordde vrustig: ..Neem toch een poeier!". waarop hij op- nieuw zijn neus in de krant stak. Zoo, zoo!" barstte zii los ,.Nu heb ik er eindelijk genoeg van! Met andere patienten verdne ip nren en <""en en nm wil ie rmt ecru even onderzoeken Neem toch een poeiero, wat een ongelukkige vrouw ben ik toch!" ,,Je wilt dat ik je met de stethoskoop zal onderzoeken. omdat ze wat migraine hebt?" ..Tdioof!" snoof ze tot an'woord Dit keer was haar besluit genomen Na den eten maakte zij m:t veel zorg haar toilet, zette 'n nieuw, onweerstaanbaar hoedje op en veriiet het huis. Maar terst op straat viel het haar in, dat zij nog niet gedecideerci was over de wijze van wraaknemen Alle mannen. die zij zag vond zii Ice'iik en die welke zij in gezelschap had ontmoet, kwa- raen niet in aanmerking daar zii zich voor hen zou geschaamd hebben. Zij slenterde ge- ruimen tijd wat rond, werd moe, was woe- dend, dat zij steeds geen besluit ken nemen en herinnerde zich eindelijk, dat-zij een v- iendin sedert lang geen bezoek had gebracht Bij deze vond zij een heel gezelschap bijeen Ter wijl zii babbelde en thee dronk, zag zij een haar onbekenden jongeman iets 1 anger aan en .de jongelui van tegenwordig zijn een cikje brutaal! Hij volgde haar, toen zij het salon veriiet. bracht haar tot aan haar winning en stak haar toen een visitekaartje toe met „morgen vier uur ik zal op u wach Door Vaientine Williams. Geautoriseerde vertaling van W. E. Pont. 2D ,,Maar U maakt toch den indruk," ging het meisje voort, van iemand, die op plaatsen is geweest, waar het heet toeging. Als ik U zoo zie, zou ik niet zeggen, dat U een kalm of ge- makkelijk leven heeft gehad. Zooals het mijne bijvoorbeeld. Soms denk ik wel eens, dat ai- leen mannen, die een bezigJeven hebben zoo als U, weten hoe ze het leven moeten aangrij- pen. Kunt U zich mij voorstellen in een plotselinge moeilijkheid bijvoorbeeld?" „Ja," zei ik. „Ik geloof, dat ik dat wel kan U heeft een moedigen blik, juffrouw Garth Ik geloof, dat men het temperament van de menschen, net als van paarden, naar de oogen kan beoordeelen." Zij schudde het hoofd en lachte. „Wat leert dit soort leven iemand nu? Dit mooie schip, die goedgeoefende zeelui, de keurige beaiening, die Daddy's geld ons kan verschaffen? Hoort U eens, het geeft niets. of U mij al vleit met mijn moedigen blik Oelcl maakt een gewekhgen scheidsmuur totBchen mijn leven en ieder werkelijk belang- ten Zij liet toe, dat hij hot kaartje in haar liandtaschje stopte. Toen zij in huis terug was, bekeek zij zich in de hall in den Spiegel; haar oogen fonkelden, haar wangen gloeiden. Zoo kon zij zich onmogelijk aan haar man vertoo- nen! Zij haalde het peedexdeosje voor den dag,, waarbij het kaartje uit het taschje op den grond viel. Onbewust van dit kleine voorval, trad zij daarop haar kamer binnen. Eenigen tijd later geleidde haai man een patient naar de voordeur. Hij zag het kaar tje liggen en raapte het op. „Weer een zieken-bezoekmompeldc hij ontevreden en noteerde het adres. Pauplin had een zeer drukkc praktijk en hij kon eerst den volgenden middag den pati ent opzoeken. Hij werd in een donkere voorkamer ontvan- gen en iemand riep met zachte stem „Is u er al? Hoe lief van u. Ik aanbid u!" Meneer Pauplin vend deze ontvangst wel wat overdreven en stelde zich voor ,,Maardokterstameldc de don Juan, ik heb u niet laten roepen „Hoeik heb uw visite-kaartie toch bij mij in de vestibule gcvonden?" „Mijn visitekaartje.. o. ja iuccrdaad u moet weten er was een vriend bij mij en hij vond dat ik er slecht uitzagen hij wilde mij een dokter zenden, zonder mij tevo ren te waarschuwen." ,Wat scheelt u?" ,Ik weet nietik voel me hcelemaal niet erg lekker ..Kleedt u zich maar eens uit!" Pauplin zette zich tot een zeer grondig on derzoek; hij trok er een heel ernstig gezicht bij. Don Juan wou in den beginne glimla- chen, maar aan het onderzoek kwam geen eind. Ten slotte werd het hem wat benauwd. „Adem eens heel diep houd nu den adem in zoo is het voldoende U kunt u aan- kleeden. U hebt een ernstige liartkwaal U moet zich bepaald zeer in acht gaan ne men „Wat zegt u?" kreet de jongeman ontsteld. „Een hartkwaal?dat is maar een grap nietwaar?" „Gaat u dan licvernaar een anderen dok terhij zal mijn diagncse onderschrijven U behoeft heusch er niet om te lachenik zou in uw plaats heel voorzichtig zijnik zal u een recept schrijvenu stelt u bloot aan de ergste gevolgen, wanneer u niet op- past en de voorschriften niet streng opvolgf „Lieve hemel, dus u is heel» serieuxik lijd dus aan een hartkwaalen ik ik had er geen vermoeden van Hij was heelemaal kapot, toen hij de deur aehter den dokter had tcegeslagen en had veel van een krankzinnige; toen hij een half uur later madame Paup'in opendeed Deze had thuis op het ;afeltje in de vestibule het kaartje gevonden en, hoewel eenigszins on- rustig, had zij toch niet anders kunnen doen dan het besluit ten uitvoer ivengen om „op avontuur te gaan". Zij slaakte een kreet, toen zij den don Juan aanschouwde in pyama en met angstig gezicht en vreemde gebaren rond- loopend. ,„Neen.... neen, blijf hierverlaat mij niet.... stotterde hij, haar bij den arm grii- pend.... „er is iets ontzettends gebeurd.. iK heb een ernstige hartkwaal! Daar ben ik zoo van geschrokken, dat ik mij nu meer dan ellendig voel.... het is vreeselijk.... ik zal moe ten sterven.... en niemand om me heen!.. Zet dadelijk wat thee voor me....!" Zij voelde groot medelijden met hem en hielp hem rust vinden op de canape. Met een jammerstem schreeuwde hij haar de noodza- kelijke aanwijzingen toe: „in de toiletkamer zult u water vinden, in de alkoof is een snel- Iccker en het thee-servies...." En zij maakte kennis met de „coulissen" van een rommelige, slordige jongelui's ka mer.... een vuile stoffige keuken (de zo'oge- naamde toiletkamer!), waarin veel kapotie gebruiks-voorwerpen verspreid lagen, met onder de tafel een paar afgeslofte muilen en vuile wasch en op een stoel rommelige klee ren, een uitdragers-winkel gelijk. en bin nen in de kamer op de sofa een belachelijk, mager, doodsbleek don Juannetje, dat onge- duldisr schreeuwde: „Krijg ik gauw wat thee!?.... het duurt zoo lang. ziet u niet, hoe naar ik er aan toe ben!?" Madame Pauplin ging kort daarop naar huis; zij was voor goed genezen van haar be- geerte naar een avontuur.... Geinengd Nieuws. ROYAARDS STAAKT ZIJN OPVOERINGEN. Naar wij vernemen heeft de Kon. Ver. „Het Nederlandsch Tooneel", directeur dr. Willem Royaards, te Amsterdam, in hare jongste vergadering besloten om in ver- band met het feit, dat voor haar geen be- hoorlijke schouwburg te Amsterdam is aan het einde van het loopende speelseizoen tijdelijk de reeks harer vertooningen te schorsen. Tengevolge van clien zal Royaards dan ook voor het oogenblik geen nieuwe verbin- tenissen voor het komende seizoen afsluiten, doch met het aangaan daarvan wachten tot- dat gegrond uitzicht bestaat, dat binnenkort in dezen voor het tooneel in Nederland zoo ongunstigen toestand verbetering zal zijn gebracht. GRUWELIJKE ONVERSCHILLiGHEID. Een voorbijganger zag in een woning in de Zakstraat te Haarlem door het openstaande raam het lijk van een man op een paar stoe- len liggen. Hij waarschuwde de politie, die dadelijk een onderzoek instelde. Het bleek. dat de vrouw des huizes dronken te bed lag, haar echtgenoot lagziek in een ander bed; het lijk was dat van den 86-jarigen vader der vrouw, die een of twee dagen te voren was overleden; naar uit het onderzoek bleek, was hij een na- tuurlijken dood gestorven. De politie liet het lijk naar het gasthuis overbrengen. NEDERLAND EN BELGIE. In verband met de onderteekening van het Nederlandsch-Belgische verdrag deelt het de- partement van buitenlandsche zaken mee, dat er tegelijkertijd een notawisseling heeft plaats gehad tusschen de Nederlandsche en de Bel- gische regeering eenerzijds en de Britsche en de Fransche regeering anderzijds, waarbij laatstgenoemde twee regeeringen, na kennis te hebben genomen van het ontwerp van be- doeld verdrag, zich bereid verklaren, de op 19 April 1839 te Londen met Nederland en met Belgie gesloten verdragen te laten ver- vallen. Over de wijze, waarop dit zal geschieden, zal tusschen de bctrokken vier mogendheden nader overleg plaats vinden. Met den trein van 9 uur 24 min. is minis ter Hijmans Zaterdagmorgen, vergezeld van de heeren de Reulle en baron van Zuylen, van het Belgische ministerie van buitenlandsche zaken, van Den Haag naar Brussel terugge- keerd. De Belgische gezant, prins de Ligne, en de leden der Belgische delegatie deden hem uitgeleide. D correspondent te Brussel der N. R. Crt. meldt: Er is overeengekomen, dat de tekst van het in Den Haag geteekende verdrag tusschen Nederland en Belgie op dit oogenblik nog niet zal worden bekend gemaakt; de primeur daarvan wil men laten aan de parlementen De tekst zal dus niet worden bekend gemaakt, voordat het verdrag gedeponeerd is op de bureaux van de Kamers. Paul Hymans heeft zijn hartelijken dank uitgesproken voor de hem in Den Haag berei- de ontvangst. Een R C. uit Londen meldt: De Daily Telegraph meldt. dat Londen en Parijs naar Brusselen Den Haag gelijklui- dende nota's hebben gezonden, waarin zij hun instemming betuigen met de Belgisch- Nederlandsche overeenkomst over de Schelde. Tegelijk hebben Engeland en Frankrijk het denkbeeld geopperd, dat een eenigszins bc- langrijker diplomatiek instrument noodig zal zijn om de volledige terzijdestelling van de gdheele groep van tractaten van 1839 haar be- seag te laten krijgen en ze te vervangen en dat hierover nadere onderhandelingen plaats mceten hebben. De Britsche regeering heeft voorbehoud gemaakt ten aanzien van de kwes- tie van verschillende bij de tractaten van 1839 verworven rechten, waarover de jundi- sche raadslieden van het departement van buitenlandsche zaken en de deskundigen van admiraliteit en ministerie van koophandel be- raadslagen. Met dat al heeft de uitwisseling der nota's het thans mogelijk gemaakt dat de handteekeningen van jhr. van Kamebeek en Hijmans voor het aftreden van het Belgische kabinet onder het accoord geplaatst werden. BRIEDeE OPNIEUW AAN- GEHOUDEN. De N. R. Crt. verneemt, dat beambten van de Engelsche „Central detective department" gistermorgen te Dublin Briedee, den vroege- ren directeur van de Brusselsche bank, op- nieuw hebben aangehouden. 1R. E. H. EKKER. Overleden is ir. E. H. Ekker, hoofdinspec- teur van den arbeid in het vierde district, rid- der in de Orde van den Nederl. Leeuw. Hij was 59 jaar oud. VERWAARLOOZING VAN ZIJN - KINDEREN. Voor de buitengewone kamer der rechtbank te Amsterdam heeft zich Vrijdag te verant- woorden gehad de werkman H. I., beschul- digd zijn vier kleine kinderen opzettelijk in hulpbehoevenden toestand te hebben achter- gelaten. Beklaagde's vrouw was krankzinnig en hij moest zelf voor zijn kinderen zorgen, maar daar kwam al bijster weinig van terecht.'Hij leefde nog een tijd met een andere vrouw sa- men; aan deze liet hij bijna geheel de zorg voor de kleinen over; zelf keek hij er al heel weinig naar om. Later, toen dit samenleven geeincligd was, nam hij al evenmin zijn va- derlijke plichten behoorlijk waar.- Herhaalde- lijk ging hij uit en liet dan zijn kinderen zon- wekkend gebeuren! Ik zal tot het eind toe altijd voorzichtig in watten verpakt blijven!" „Wat een vreemd persoontje is Uriep ik uit. „Jonge meisjes van Uw leeftijd met Uw positie en Uw Uwaantrekkelijkheden vinden in den rogel geen tijd om te filosofee- ren. U moest Uw jeugd genieten inplaats van over het leven te peinzen. Ik wil niet onbe- scheiden zijn; maaris U ongelukkig? Wij waren blijven stilstaan bij de verschan- sing; zoo diicht stonden wij naast elkander, dat ik de aanraking van haar warme, jonge lichaam tegen mijn arm voelde. Zij wendde zich om en keek mij aan. Weer vond ik, dat dit jonge meisje het mooiste, meest onbedorven schejDseltje was dat ik ooit had ontmoet. „Ik ben maar eens volkomen gelukkig ge weest", antwoorde zij met iets van weemoed, „en dat was. toen ik in Frankrijk bij het front werkte. ik hield van het avontuurlijke, de spanning, de prettige kameraadschap niet al- leen tusschen vrorwen onderling, maar ook tusschen mannen en vrouwen. Geld was toen niet het een-en-al. Ik was daar een individu, met mijn cigen persoouliikheid, mijn eigen vrienden. Maar wat ben ik nu? D. dochter van den millionnair Garth. En ze zetten mijn portret in de tijdschriften, omdat ik eenmaal ontzettencl veel geld zal bezitten, dat Daddy zijn heele leven heeft vcrdiend. Ik lieb nooit broers of zusters gehad en mijn moeder is al der eenige verzorging achter. Van 23 tot 2o October bleef hij drie dagen en nachteu achtereen van huis en liet de kleinen van 5 tot 12 jaar oud, geheel aan hun lot over, zon der vuur, licht, brood of geld. Een paar buur- vrouwen voorzagen de kinderen van brood en eten en gaven hun wat hout voor de kachel. Een ambtenaar van de kinderpolitie rap- porteerde, dat alles in vernielden toestand verkeerde en dat de kinderen hongerig en uit- geput waren. De kinderen zagen met angsi hun vader tegemoet, die nogai eens dronken thuis kwam. Buren hadden hout gegeven. waarmede de kleinen de kachel stookten; de vlammen laaiden hoog op, zoodat de toestand zeer gevaarlijk was. Uit het verhoor der buurvrouwen, die een complimentje van den president in ontvangst hadden te ncmen voor haar hulp, bleek, dat bekl. vroeger niet zoo slecht voor de kinderen was geweest, maar wel den laatsten tijd. Hij was herhaaldelijk dronken en bleef dikwijls den heelen dag van huis. Wanneer getuigen bekl. op zijn gedrag wezen, zcide deze: Ik ben in de lorem. De officier van justitie, mr. van Heijnsber- gen, vond het geval buitengewoon ergerlijk en in strijd met beklaagde's zedelijke, godde- lijke en wettelijke plichten. Spr. eischte een jaar gevangenisstraf. De president: Beklaagde, hebt u nog iets te zeggen? Ziet u zelf wel den ernst van het geval in? Beklaagde: Ja, zeker wel. Maar het beste paard struikelt wel eens! De president: Zoo heel best was u toch niet! Uitspraak 17 April. OPLICHTER GEARRESTEERD Een Nederlandsch inspecteur van politie, bijgestaan door een collega uit Antwerpen, heeft daar gisterenavond aangehouden een kantoorbediende ut Amsterdam, M., die ten nadeele van de bank, waarbij hij werkzaam was, oplichtingen heeft gepleegd en valsch- heid in geschrifte, tot aanzienlijke bedragen. Hij had zijn intrek genomen in een van de grootste hotels en nam het er van. ONGEVAL IN EEN WOONSCHUIT. Een bewoner van een woonschuit, liggende aan de Marnixkade bij de Rotterdamcshebrug te Amsterdam is Vrijdagmiddag met ernsti ge brandwonden overdekt, door den Gemeen telijken Geneeskundigen Dienst naar het Bin- nengasthuis vervoerd. Hoe de man in brand is geraakt is onzeker. Het vermoeden bestaat, dat drank de oorzaak is. De brandweer, die gealarmeerd werd, verleende de eerste hulp. In de woonschuit zelf is geen brand geweest. MISKENDE LIEFDE. In den avond van 13 Jan. 1.1. veriiet een paartje een cafe in de Quellijnstraat te Am sterdam om in een taxi te stapf>en. Plotseling schoot een vreemde man op hen toe en stak met een mes naar het meisje. Het slachtoffer zonk met een gil ineen, terwijl de kasteiein den dader aanhield. Het meisje kreeg steek- wonden in een harer armen en bloedde hevig. Het bleek, dat zij vijf jaren geleden zonder middelen van bestaan door de stad zwierf. De dader had haar toen bij zijn moeder on der dak gebracht, waar zij eenige jaren ver- bleef. Hij kreeg haar lief, maar toen zij hem tel- kens en telkens weer ontrouw was, werd de verhouding gebroken. Toen hij haar den be- wustenavond met een ander in een taxi zag stapjoen, kon hij zich niet meer bedwingen en greep zijn lmipmes. De steken kwamen flink aan, dat bleek toen hij Vrijdagmorgen bij de bchandeling voor de Vierde Kamer der Rechtbank een blouse en een mantel, als overtuigingsstukken werden vertoond. Deze kleedingstukken zaten vol gyronnen bloed. Het O. M. requireerde tegen den bekl. die bekende vier maanden gevangenisstraf we gens mishandeling. DE STAKINGEN IN FRIESLAND EN DRENTE. Te Gorredijk is Zaterdagochtend, naar het Volk meldt, in de Korenbeurs een vergadering gehouden van vertegenwoordigers van soc.- dem. raadsfracties uit het Zuicfoostelijk deel van Friesland, waar ook het soc.-dem. Ka- merlid Sannes en de propagandist H. d: Boer uit Leeuwarden aanwezig waren. De heer Kolk, raadslid van Haskerland, hield een inleiding, waarin hij den toestand van de arbeidersklasse in dit deel der provincie in verband met de hier bestaande werkgele genheid uiteen zette. De staking, hoewel uit de omstandigheden verklaarbaar, keurde spreker onvoorwaardelijk af. Doch er moet wat gebeuren, omdat de loonen zoowel in de gemeentelijke als in particuliere werkver schaffing te laag zijn, waarvan algemeene loondruk het gevolg is. Besloten werd de volgende inotie in cie verschillende gemeente raden aan de orde te stellen en voor de be handeling daarvan spoedeischende raadsver gaderingen bijeen te roepen: De raad der gemeente overwegende, dat de omvangrijke en lang durige werkloosheid in deze streken b'lijft WIJ DREKKEN UW BEZOEKAANKONDIGINGSKAARTEN VLUG EX NET. V N.V. BOEK- EN HAXDELSDRUK- KERIJ v.n. HERMS. COSTER EN ZOOX, VOORDAM C 9, ALKM AAR \\\\\n\\\\\\ jaren geleden gestorven. Ik heb mijn heele leven moeten dcorbrengen met mijn geld als eenig gezelschap. En geld is miets gezellig!" Zij glimlachte weemoedig en keek toen ver- strcoid naar het glanzencle water dat tegen het schip aan sic eg. „Dit jacht"! ging zij voort. „lk heb hier alles wat een meisje maar zou kunnen wen- schen alles beihalve mijn vrijihedd!" „Gcede hemel!" merkte ik op, „die zal U ook krijgen, wanneer U trouwt! Daar heeft U nog genoeg tijd voor!" Marjorie Garth lachte. „Maar beste mijnheer Okewood," wiei'p zij tegen, „wcet U dan niet, dat het gemakkelijker is een meisje zonder geld uit te huwelijken dan een, dat zooveel geld bezit als ik zal krijgen In Daddy's oog is iedere jonge man, dien ik ontmoet, een fortuinjager. Wanneer ik een jongeman van de golfclub naar huis rijd in mijn auto, word ik ondervraagd over zijn „bedcelingen", wanneer een man mij 's middags meeneemt om te dansen, volgt er een scene. En Daddy heeft zoo weinig dunk van de menschen; dat heeft niet betrekking op U, hoor ik bedoel thuisMaar ik weet niet wat een tweede generatic van millionnairs ooit voor nut heeft en ik iieb het Daddy ge- zegd. Ik zou liever met een bedelaar trouwen dan met een van die rijke jongetjes, die hij op mijn weg probeert te gooien Gelukkige bedelaar, dacht ik. voortbestaan, dat de loonen in de gemeentelijke en parti culiere, door rijk en gemeente gesteunde werk- verschaffingen te laag moeten worden geacht. dat de in die werkverschaffingen werkzame arbeiders dikwijls verschillende grieven heb ben die naar het oordeel van dezen raad in nader overleg zouden kunnen worden wegge- genomen. verzoekt de regeering dringend zich aan dat overleg niet te onttrekken en krachtig te willen medewerken, dat de werkverschafTing waar dit noodig is, verder op bevrcdigende wijze voortgang kan hebben. Besloten werd voor te stellen, dat vertegen woordigers der gemeentebesturen door "den Raad aangewezen voor onderlinge bespreking zul'ln samenkomen en de vraagstukken ern stig onder de oogen te zien. DE KAMERVERKIEZINGEN. De Democratische Partij zal in den kies- kring Helder met de volgende candidatenlijsi uitkomen: 1. Prof. mr. J. E. Heeres, 2. mevr. mr. A Leydensdorff-de Leeuw; 3. G. van Dijk; 4. mevr. H. van Biema-Hijmans; 5. K. Dilling, 6. generaal G. J. W. Koolemans-Beynen; t. de Jong; 8. mevr. A. Schwier-Rutters; 9. dr. R. de Waard; 10. TTi. B. van Dill, 11. H. S. Eriks, 12. A. van Gent, 13. B. Israel, 14. W. J. Krewinkel, 15. mevr. W. van der Pauwert, 16. mevr. W Willink-Altes, 17. J. A. van Sijn, 18. H. F. Tillema, 19. A. I. Witmans. De commissie uit de kieskringen Den Hel der, Haarlem, Amsterdam en Utrecht heeft aan de binnen die kieskringen gevestigde af- deelingen van den Vrijzinnig-Democratischen Bond geadviseerd de plaatsen 13 tot en met 20 te doen bezetten door de volgende perso- nen: 13. D. Kooiman, Purmerend, 14. W K. J. Lustig, Utrecht; 15. J. J. van Capelle, Huizen; 16. J. van den Brink, Baarn; 17 J. de Nobel, IJmuiden; 18. H. B. Berghuis, Utrecht; 19 D. Steyn, Beverwijk; 20. E. W. Goedhart, Haarlem. DE STRIJD TEGEN DE EMELTEN. De plantenziektenkundige Dienst te Wage- ningen vestigt de aandacht van alle landbou- wers er op, dat de maand April waarschijn- lijk het geschiktste tijdperk is, voor bestrij- ding van emelten met zemelen en Parijsch- groen. Gedurende de wintermaanden warea :e larven in het algemeen te weinig be- weeglijk, om op deze wijze even afdoende be- steden te kunnen worden, als in het najaar van 1924 op vele plaatsen was geschied. Met het inzetten van warmer weer worden de dieren echter weer actiever en kunnen van het aangegeven bestrijdingsmiddel weer goede resultaten worden verwacht. Voor de aanwending van dit middel en voor de bij die aanwending in acht te nemen voorzorgsmaatregelen zij verwezen naar Vlugschrift No. 40 van den Plantenziekten- kundigen Dienst. BEDREIGING PER POSTDUIF. Dezer dagen ontdekte de landbouwer M. V. te Nispeu bij Roosendaal 's morgens in zijn schuur een kistje met een duif erin. Aan een poot droeg het dier een brief je, waarin 50 werd geeischt, onder bedreiging, dat in- dien de duif zonder geld terug kwam, de boerderij in brand gestoken zou worden. Na losgelaten te zijn zonder geld, nam de duif de richting Roosendaal. De politie houdt een oog in het zeil. „Ik weet niet, waarom ik U dit alles ver- ield heb," beslcot het meisje. „Het schijnt als- of U het mij ontlcxr. Of misschien is het de avond. O zie eens 1 Doe een wensch Een vallende ster schoot door de lucht. „Ik heb een wensch gedaan,' zei ik; (het was een van die onbereikbare wenschen, die een arm man zichzelf maar niet eens moest bekennen). „Was't over Uw tocht naar Cock Island?" „Mijn wensch gaat niet in vervulling, als ik hem vertel!" antwoordde ik. „Eerlijk ge- zegd ging het daar niet over Plctseling legde zij haar warme, zachte hand cp dc mijne. Die aanraking deed mijn hart sneller kloppen. „Heeft U een opdracht van den Geheimen Dienst?" vroeg zij. Vcorziclitigheid is een tweede natuur voor een man, die zijn leeftijd in dat bercep van zwijgen heeft doorgemaakt. In die zwoele, geurende lucht, in den helderen mantschijn was het moeilijk het verzoek van een vrouw te weigeren, in het bijzonder van een jong meisje als Marjorie, die zich tot mij voorover- bcog met schitterende oogen, de lippen even gecpend, en zoo dicht bij mij, dat ik den geur van haar haar ken bemerken. Haar hand rust ic op de mijne en ik legde mijn tweede hand er over heen. „U kunt mij vcrtrouwen," zei ze met iets smeckends in haar stem. „lk geloof zeker, dat NEDERLAND EN LETLAND. Het Letsche persagentschap meldt dat het parlement het handelsverdrag met Nederland geratificeerd heeft. ONBEVOEGD UITOFENEN DER GENEESKUNDE. Voor de rechtbank te Middelburg is in hooger beroep behandeld de zaak tegen J. L. masseur te Bergen op Zoom, wegens onbe- voegd uitoefenen der geneeskunde, door den kantonrechter te Gees veroordeeld tot f 50 boete of 30 dagen hechtenis. Thans is 10 boete of 10 dagen hechtenis geeischt. er iets geheimzinnigs is aan dien tocht van U naar dat kleine eiland. Ik weet, dat U niet gaat onder toezicht van het Gouvernement, (dit was het voorwendsel dat Garth had op- gegeven voor mijn bezoek aan Cock Island) „want dat soort van werk wordt altijd door de Marine gedaan. Vertel mij Uw geheim nu maar Ik moest mijzelf in bedwang houdenwant zij was bijna onweerstaanbaar. Ik wendde inijn blik van haar af en probeerde mij fe sta- len voor een weigering. Wat ik even later ge daan zou hebben kan ik niet zeggen, want wie kan verantwoordelijk zijn voor wat hij doet onder de toovermacht van den maneschijn in de tropen Maar op dat oogenblik orit- waarde mijn neus den geur van een sigaret in de nabijheid. Snel keek ik rond. Het had er alles van of wij alleen waren. Achter out teekende zich de witte rookpluim van de „Naomi" af tegen de lucht; aan beide zijden was h;t dek verlaten; het eenige ziclitbare menschelijke wczen was de man aan het stuur, die als een zwarte sil- houet tegen den flauwen lichtglans van het kempashuisje afstak. Maar de scherpe geur van Turlcsche tabak drong tot mij door en de mogelijkheid van een luisteraar binnen ge- hoorsafstand bracht mij snel op aarde terug. (Wordt vervolgd). V A K N S V V..N W V K V

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Alkmaarsche Courant | 1925 | | pagina 5