Alkmaarsche Gourant
De terugkeer van Klompvoet
Maandag 6 April.
Het Visitekaartje.
FEUILLETON.
S 3
V«. 81
1925
Honderd Zeven en TvrSntigste Jaargang.
Er zijn bruidjes, die met de meest rooskleu-
rige verwachtingen naar het trouw-altaar
schrijden, en er zijn bruiden, die zich reeds
van tevoren op alie mogelijk-denbaar onge-
lukken voorbereidcn. Dczc laatste categorie
houdt zich uiterlijk meestal zeer kalm.
Tot deze tweede soort behoorde madaine
Pauplin, maar dat zij zoo onverschillig en
zorgeloos was, vond zijn oorzaak in haar
stille besluit, om, mocht meneer Pauplin de
geringste reden tot ontevredenheid geven, zij
direct troost zou zoeken bij een harer vroc-
gere aanbidders. ,,Want ik laat mij niet zoo
behandelen a!s mama!", hehaalde zij aldoor
bij zichzelf.
Haar moeder was inderdaad in het huwelijk
zeer ongelukkig geweest en haar dochter had
vroegtijdig geleerd de mannen te wantrou-
wen. De eene soort was leugenachtig, de an-
dere brutaal, maar de gevaarlijkste mannen
waren de vleiers. Wat voor iemand zou me
neer Pauplin zijn? Zij kon er als verioofde
nog niets van zeggen. maar toen hij met een
bouquet zijn opwachtiiig maakte, had zij hem
oprecht 'gewaarschuwd
„Pas u op! als ik mij over u te beklagen
heb, zal ik mij wreken."
Hij had bij die woorden gelachen.
„Welnu, ook goedwe zullen zien",
dacht zij en had van dit oogenblik af haar
aanstaande zer scherp waargenomen. Maar zij
vond niet veel op hem aan te mcrken. Hij had
jets plechtstatigs, zooals het een dokter be-
taamt, en zijn kleeren zaten hem niet extra
ieuk.
Maar als dokter verstgnd hij de kunst voor
zichtig en zacht met haar om te gaan en haar
kleine grillen toegevend te verdragen En aan
gezien zij, au fond, geen slechte natuur was.
voelde zij zich zeer gelukkig. Maar toch dacht
zij er niet over van stellmg te veranderen.
..Wacht maarals jij zoudt verande
ren dacht z|j stil voor zich heen.
En in het tweede huwelijksiaar was er in
derdaad eenige aanleiding om zich te bekla
gen Geen man is volmaakt, a's men hem zon
der toegevendheid becritiseert- Meneer Pau
plin was thuis wat nonchalant, hield erg veel
van zijn oude, platgetrapte pantoffels, ziin
fladderende kameriapon; hij rookte zwaar en
overdag was hij dusdanig met ziin patienten
bezig, dat hij nooit behoorlijk op tijd aan tafe!
verscheen. Ziin vrouwtie werd daarover
langzamerhand wat kregel.
„Wacht maarneem je in achtdc
wraak komt
Als men met dergelijke gedachten in het ge
heim een man voortdurend bedreigt, word
men onrechtvaardig. Zij vond zijn baard on
uitstaanbaar, had't land aan zijn lorgnet. die
geklemd op ziin neus zat, vond ziin uiterlijk
burgerlijk En langzamerhand droomde ze
van een man, die jong en elegant was, di
geen baard had, geen lorgnet drceg, die niet
dokter was en niet steeds naar ziekenkamer-
luchtjes rook En zoo nebeurdc op zekcren
morgen het onvermijdelijke:
„Antoineik heb gruwelijkc pijnen
het is of mijn hoofd zal fcersten wat moei
ik doen?"
Hij had haar vluchtig aangezien en ant
woordde vrustig:
..Neem toch een poeier!". waarop hij op-
nieuw zijn neus in de krant stak.
Zoo, zoo!" barstte zii los ,.Nu heb ik er
eindelijk genoeg van! Met andere patienten
verdne ip nren en <""en en nm wil ie rmt ecru
even onderzoeken Neem toch een
poeiero, wat een ongelukkige vrouw ben
ik toch!"
,,Je wilt dat ik je met de stethoskoop zal
onderzoeken. omdat ze wat migraine hebt?"
..Tdioof!" snoof ze tot an'woord
Dit keer was haar besluit genomen
Na den eten maakte zij m:t veel zorg haar
toilet, zette 'n nieuw, onweerstaanbaar hoedje
op en veriiet het huis. Maar terst op straat
viel het haar in, dat zij nog niet gedecideerci
was over de wijze van wraaknemen Alle
mannen. die zij zag vond zii Ice'iik en die
welke zij in gezelschap had ontmoet, kwa-
raen niet in aanmerking daar zii zich voor
hen zou geschaamd hebben. Zij slenterde ge-
ruimen tijd wat rond, werd moe, was woe-
dend, dat zij steeds geen besluit ken nemen en
herinnerde zich eindelijk, dat-zij een v- iendin
sedert lang geen bezoek had gebracht Bij
deze vond zij een heel gezelschap bijeen Ter
wijl zii babbelde en thee dronk, zag zij een
haar onbekenden jongeman iets 1 anger aan
en .de jongelui van tegenwordig zijn een
cikje brutaal! Hij volgde haar, toen zij het
salon veriiet. bracht haar tot aan haar winning
en stak haar toen een visitekaartje toe met
„morgen vier uur ik zal op u wach
Door Vaientine Williams.
Geautoriseerde vertaling van W. E. Pont.
2D
,,Maar U maakt toch den indruk," ging het
meisje voort, van iemand, die op plaatsen is
geweest, waar het heet toeging. Als ik U zoo
zie, zou ik niet zeggen, dat U een kalm of ge-
makkelijk leven heeft gehad. Zooals het mijne
bijvoorbeeld. Soms denk ik wel eens, dat ai-
leen mannen, die een bezigJeven hebben zoo
als U, weten hoe ze het leven moeten aangrij-
pen. Kunt U zich mij voorstellen in een
plotselinge moeilijkheid bijvoorbeeld?"
„Ja," zei ik. „Ik geloof, dat ik dat wel kan
U heeft een moedigen blik, juffrouw Garth
Ik geloof, dat men het temperament van de
menschen, net als van paarden, naar de
oogen kan beoordeelen."
Zij schudde het hoofd en lachte.
„Wat leert dit soort leven iemand nu? Dit
mooie schip, die goedgeoefende zeelui, de
keurige beaiening, die Daddy's geld ons kan
verschaffen? Hoort U eens, het geeft niets.
of U mij al vleit met mijn moedigen blik
Oelcl maakt een gewekhgen scheidsmuur
totBchen mijn leven en ieder werkelijk belang-
ten
Zij liet toe, dat hij hot kaartje in haar
liandtaschje stopte. Toen zij in huis terug was,
bekeek zij zich in de hall in den Spiegel; haar
oogen fonkelden, haar wangen gloeiden. Zoo
kon zij zich onmogelijk aan haar man vertoo-
nen! Zij haalde het peedexdeosje voor den
dag,, waarbij het kaartje uit het taschje op
den grond viel.
Onbewust van dit kleine voorval, trad zij
daarop haar kamer binnen.
Eenigen tijd later geleidde haai man een
patient naar de voordeur. Hij zag het kaar
tje liggen en raapte het op.
„Weer een zieken-bezoekmompeldc hij
ontevreden en noteerde het adres.
Pauplin had een zeer drukkc praktijk en
hij kon eerst den volgenden middag den pati
ent opzoeken.
Hij werd in een donkere voorkamer ontvan-
gen en iemand riep met zachte stem
„Is u er al? Hoe lief van u. Ik aanbid u!"
Meneer Pauplin vend deze ontvangst wel
wat overdreven en stelde zich voor
,,Maardokterstameldc de don
Juan, ik heb u niet laten roepen
„Hoeik heb uw visite-kaartie toch bij
mij in de vestibule gcvonden?"
„Mijn visitekaartje.. o. ja iuccrdaad
u moet weten er was een vriend bij mij
en hij vond dat ik er slecht uitzagen hij
wilde mij een dokter zenden, zonder mij tevo
ren te waarschuwen."
,Wat scheelt u?"
,Ik weet nietik voel me hcelemaal niet
erg lekker
..Kleedt u zich maar eens uit!"
Pauplin zette zich tot een zeer grondig on
derzoek; hij trok er een heel ernstig gezicht
bij. Don Juan wou in den beginne glimla-
chen, maar aan het onderzoek kwam geen
eind. Ten slotte werd het hem wat benauwd.
„Adem eens heel diep houd nu den adem
in zoo is het voldoende U kunt u aan-
kleeden. U hebt een ernstige liartkwaal
U moet zich bepaald zeer in acht gaan ne
men
„Wat zegt u?" kreet de jongeman ontsteld.
„Een hartkwaal?dat is maar een grap
nietwaar?"
„Gaat u dan licvernaar een anderen dok
terhij zal mijn diagncse onderschrijven
U behoeft heusch er niet om te lachenik
zou in uw plaats heel voorzichtig zijnik
zal u een recept schrijvenu stelt u bloot
aan de ergste gevolgen, wanneer u niet op-
past en de voorschriften niet streng opvolgf
„Lieve hemel, dus u is heel» serieuxik
lijd dus aan een hartkwaalen ik ik had
er geen vermoeden van
Hij was heelemaal kapot, toen hij de deur
aehter den dokter had tcegeslagen en had
veel van een krankzinnige; toen hij een half
uur later madame Paup'in opendeed Deze
had thuis op het ;afeltje in de vestibule het
kaartje gevonden en, hoewel eenigszins on-
rustig, had zij toch niet anders kunnen doen
dan het besluit ten uitvoer ivengen om „op
avontuur te gaan". Zij slaakte een kreet, toen
zij den don Juan aanschouwde in pyama en
met angstig gezicht en vreemde gebaren rond-
loopend.
,„Neen.... neen, blijf hierverlaat mij
niet.... stotterde hij, haar bij den arm grii-
pend.... „er is iets ontzettends gebeurd.. iK
heb een ernstige hartkwaal! Daar ben ik
zoo van geschrokken, dat ik mij nu meer dan
ellendig voel.... het is vreeselijk.... ik zal moe
ten sterven.... en niemand om me heen!.. Zet
dadelijk wat thee voor me....!"
Zij voelde groot medelijden met hem en
hielp hem rust vinden op de canape. Met een
jammerstem schreeuwde hij haar de noodza-
kelijke aanwijzingen toe: „in de toiletkamer
zult u water vinden, in de alkoof is een snel-
Iccker en het thee-servies...."
En zij maakte kennis met de „coulissen"
van een rommelige, slordige jongelui's ka
mer.... een vuile stoffige keuken (de zo'oge-
naamde toiletkamer!), waarin veel kapotie
gebruiks-voorwerpen verspreid lagen, met
onder de tafel een paar afgeslofte muilen en
vuile wasch en op een stoel rommelige klee
ren, een uitdragers-winkel gelijk. en bin
nen in de kamer op de sofa een belachelijk,
mager, doodsbleek don Juannetje, dat onge-
duldisr schreeuwde:
„Krijg ik gauw wat thee!?.... het duurt zoo
lang. ziet u niet, hoe naar ik er aan toe
ben!?"
Madame Pauplin ging kort daarop naar
huis; zij was voor goed genezen van haar be-
geerte naar een avontuur....
Geinengd Nieuws.
ROYAARDS STAAKT ZIJN
OPVOERINGEN.
Naar wij vernemen heeft de Kon. Ver.
„Het Nederlandsch Tooneel", directeur dr.
Willem Royaards, te Amsterdam, in hare
jongste vergadering besloten om in ver-
band met het feit, dat voor haar geen be-
hoorlijke schouwburg te Amsterdam is
aan het einde van het loopende speelseizoen
tijdelijk de reeks harer vertooningen te
schorsen.
Tengevolge van clien zal Royaards dan
ook voor het oogenblik geen nieuwe verbin-
tenissen voor het komende seizoen afsluiten,
doch met het aangaan daarvan wachten tot-
dat gegrond uitzicht bestaat, dat binnenkort
in dezen voor het tooneel in Nederland zoo
ongunstigen toestand verbetering zal zijn
gebracht.
GRUWELIJKE ONVERSCHILLiGHEID.
Een voorbijganger zag in een woning in de
Zakstraat te Haarlem door het openstaande
raam het lijk van een man op een paar stoe-
len liggen. Hij waarschuwde de politie, die
dadelijk een onderzoek instelde. Het bleek. dat
de vrouw des huizes dronken te bed lag, haar
echtgenoot lagziek in een ander bed; het lijk
was dat van den 86-jarigen vader der vrouw,
die een of twee dagen te voren was overleden;
naar uit het onderzoek bleek, was hij een na-
tuurlijken dood gestorven. De politie liet het
lijk naar het gasthuis overbrengen.
NEDERLAND EN BELGIE.
In verband met de onderteekening van het
Nederlandsch-Belgische verdrag deelt het de-
partement van buitenlandsche zaken mee, dat
er tegelijkertijd een notawisseling heeft plaats
gehad tusschen de Nederlandsche en de Bel-
gische regeering eenerzijds en de Britsche en
de Fransche regeering anderzijds, waarbij
laatstgenoemde twee regeeringen, na kennis
te hebben genomen van het ontwerp van be-
doeld verdrag, zich bereid verklaren, de op
19 April 1839 te Londen met Nederland en
met Belgie gesloten verdragen te laten ver-
vallen.
Over de wijze, waarop dit zal geschieden,
zal tusschen de bctrokken vier mogendheden
nader overleg plaats vinden.
Met den trein van 9 uur 24 min. is minis
ter Hijmans Zaterdagmorgen, vergezeld van
de heeren de Reulle en baron van Zuylen, van
het Belgische ministerie van buitenlandsche
zaken, van Den Haag naar Brussel terugge-
keerd. De Belgische gezant, prins de Ligne,
en de leden der Belgische delegatie deden
hem uitgeleide.
D correspondent te Brussel der N. R. Crt.
meldt:
Er is overeengekomen, dat de tekst van het
in Den Haag geteekende verdrag tusschen
Nederland en Belgie op dit oogenblik nog
niet zal worden bekend gemaakt; de primeur
daarvan wil men laten aan de parlementen
De tekst zal dus niet worden bekend gemaakt,
voordat het verdrag gedeponeerd is op de
bureaux van de Kamers.
Paul Hymans heeft zijn hartelijken dank
uitgesproken voor de hem in Den Haag berei-
de ontvangst.
Een R C. uit Londen meldt:
De Daily Telegraph meldt. dat Londen en
Parijs naar Brusselen Den Haag gelijklui-
dende nota's hebben gezonden, waarin zij
hun instemming betuigen met de Belgisch-
Nederlandsche overeenkomst over de Schelde.
Tegelijk hebben Engeland en Frankrijk het
denkbeeld geopperd, dat een eenigszins bc-
langrijker diplomatiek instrument noodig zal
zijn om de volledige terzijdestelling van de
gdheele groep van tractaten van 1839 haar be-
seag te laten krijgen en ze te vervangen en
dat hierover nadere onderhandelingen plaats
mceten hebben. De Britsche regeering heeft
voorbehoud gemaakt ten aanzien van de kwes-
tie van verschillende bij de tractaten van
1839 verworven rechten, waarover de jundi-
sche raadslieden van het departement van
buitenlandsche zaken en de deskundigen van
admiraliteit en ministerie van koophandel be-
raadslagen. Met dat al heeft de uitwisseling
der nota's het thans mogelijk gemaakt dat de
handteekeningen van jhr. van Kamebeek en
Hijmans voor het aftreden van het Belgische
kabinet onder het accoord geplaatst werden.
BRIEDeE OPNIEUW AAN-
GEHOUDEN.
De N. R. Crt. verneemt, dat beambten van
de Engelsche „Central detective department"
gistermorgen te Dublin Briedee, den vroege-
ren directeur van de Brusselsche bank, op-
nieuw hebben aangehouden.
1R. E. H. EKKER.
Overleden is ir. E. H. Ekker, hoofdinspec-
teur van den arbeid in het vierde district, rid-
der in de Orde van den Nederl. Leeuw. Hij
was 59 jaar oud.
VERWAARLOOZING VAN ZIJN -
KINDEREN.
Voor de buitengewone kamer der rechtbank
te Amsterdam heeft zich Vrijdag te verant-
woorden gehad de werkman H. I., beschul-
digd zijn vier kleine kinderen opzettelijk in
hulpbehoevenden toestand te hebben achter-
gelaten.
Beklaagde's vrouw was krankzinnig en hij
moest zelf voor zijn kinderen zorgen, maar
daar kwam al bijster weinig van terecht.'Hij
leefde nog een tijd met een andere vrouw sa-
men; aan deze liet hij bijna geheel de zorg
voor de kleinen over; zelf keek hij er al heel
weinig naar om. Later, toen dit samenleven
geeincligd was, nam hij al evenmin zijn va-
derlijke plichten behoorlijk waar.- Herhaalde-
lijk ging hij uit en liet dan zijn kinderen zon-
wekkend gebeuren! Ik zal tot het eind toe
altijd voorzichtig in watten verpakt blijven!"
„Wat een vreemd persoontje is Uriep ik
uit. „Jonge meisjes van Uw leeftijd met Uw
positie en Uw Uwaantrekkelijkheden
vinden in den rogel geen tijd om te filosofee-
ren. U moest Uw jeugd genieten inplaats van
over het leven te peinzen. Ik wil niet onbe-
scheiden zijn; maaris U ongelukkig?
Wij waren blijven stilstaan bij de verschan-
sing; zoo diicht stonden wij naast elkander,
dat ik de aanraking van haar warme, jonge
lichaam tegen mijn arm voelde.
Zij wendde zich om en keek mij aan. Weer
vond ik, dat dit jonge meisje het mooiste,
meest onbedorven schejDseltje was dat ik ooit
had ontmoet.
„Ik ben maar eens volkomen gelukkig ge
weest", antwoorde zij met iets van weemoed,
„en dat was. toen ik in Frankrijk bij het front
werkte. ik hield van het avontuurlijke, de
spanning, de prettige kameraadschap niet al-
leen tusschen vrorwen onderling, maar ook
tusschen mannen en vrouwen. Geld was toen
niet het een-en-al. Ik was daar een individu,
met mijn cigen persoouliikheid, mijn eigen
vrienden. Maar wat ben ik nu? D. dochter
van den millionnair Garth. En ze zetten mijn
portret in de tijdschriften, omdat ik eenmaal
ontzettencl veel geld zal bezitten, dat Daddy
zijn heele leven heeft vcrdiend. Ik lieb nooit
broers of zusters gehad en mijn moeder is al
der eenige verzorging achter. Van 23 tot 2o
October bleef hij drie dagen en nachteu
achtereen van huis en liet de kleinen van 5
tot 12 jaar oud, geheel aan hun lot over, zon
der vuur, licht, brood of geld. Een paar buur-
vrouwen voorzagen de kinderen van brood en
eten en gaven hun wat hout voor de kachel.
Een ambtenaar van de kinderpolitie rap-
porteerde, dat alles in vernielden toestand
verkeerde en dat de kinderen hongerig en uit-
geput waren. De kinderen zagen met angsi
hun vader tegemoet, die nogai eens dronken
thuis kwam. Buren hadden hout gegeven.
waarmede de kleinen de kachel stookten; de
vlammen laaiden hoog op, zoodat de toestand
zeer gevaarlijk was.
Uit het verhoor der buurvrouwen, die een
complimentje van den president in ontvangst
hadden te ncmen voor haar hulp, bleek, dat
bekl. vroeger niet zoo slecht voor de kinderen
was geweest, maar wel den laatsten tijd. Hij
was herhaaldelijk dronken en bleef dikwijls
den heelen dag van huis. Wanneer getuigen
bekl. op zijn gedrag wezen, zcide deze: Ik
ben in de lorem.
De officier van justitie, mr. van Heijnsber-
gen, vond het geval buitengewoon ergerlijk
en in strijd met beklaagde's zedelijke, godde-
lijke en wettelijke plichten. Spr. eischte een
jaar gevangenisstraf.
De president: Beklaagde, hebt u nog iets
te zeggen? Ziet u zelf wel den ernst van het
geval in?
Beklaagde: Ja, zeker wel. Maar het beste
paard struikelt wel eens!
De president: Zoo heel best was u toch
niet!
Uitspraak 17 April.
OPLICHTER GEARRESTEERD
Een Nederlandsch inspecteur van politie,
bijgestaan door een collega uit Antwerpen,
heeft daar gisterenavond aangehouden een
kantoorbediende ut Amsterdam, M., die ten
nadeele van de bank, waarbij hij werkzaam
was, oplichtingen heeft gepleegd en valsch-
heid in geschrifte, tot aanzienlijke bedragen.
Hij had zijn intrek genomen in een van de
grootste hotels en nam het er van.
ONGEVAL IN EEN WOONSCHUIT.
Een bewoner van een woonschuit, liggende
aan de Marnixkade bij de Rotterdamcshebrug
te Amsterdam is Vrijdagmiddag met ernsti
ge brandwonden overdekt, door den Gemeen
telijken Geneeskundigen Dienst naar het Bin-
nengasthuis vervoerd. Hoe de man in brand
is geraakt is onzeker. Het vermoeden bestaat,
dat drank de oorzaak is. De brandweer, die
gealarmeerd werd, verleende de eerste hulp.
In de woonschuit zelf is geen brand geweest.
MISKENDE LIEFDE.
In den avond van 13 Jan. 1.1. veriiet een
paartje een cafe in de Quellijnstraat te Am
sterdam om in een taxi te stapf>en. Plotseling
schoot een vreemde man op hen toe en stak
met een mes naar het meisje. Het slachtoffer
zonk met een gil ineen, terwijl de kasteiein
den dader aanhield. Het meisje kreeg steek-
wonden in een harer armen en bloedde hevig.
Het bleek, dat zij vijf jaren geleden zonder
middelen van bestaan door de stad zwierf.
De dader had haar toen bij zijn moeder on
der dak gebracht, waar zij eenige jaren ver-
bleef.
Hij kreeg haar lief, maar toen zij hem tel-
kens en telkens weer ontrouw was, werd de
verhouding gebroken. Toen hij haar den be-
wustenavond met een ander in een taxi zag
stapjoen, kon hij zich niet meer bedwingen en
greep zijn lmipmes.
De steken kwamen flink aan, dat bleek
toen hij Vrijdagmorgen bij de bchandeling
voor de Vierde Kamer der Rechtbank een
blouse en een mantel, als overtuigingsstukken
werden vertoond. Deze kleedingstukken zaten
vol gyronnen bloed.
Het O. M. requireerde tegen den bekl. die
bekende vier maanden gevangenisstraf we
gens mishandeling.
DE STAKINGEN IN FRIESLAND EN
DRENTE.
Te Gorredijk is Zaterdagochtend, naar het
Volk meldt, in de Korenbeurs een vergadering
gehouden van vertegenwoordigers van soc.-
dem. raadsfracties uit het Zuicfoostelijk deel
van Friesland, waar ook het soc.-dem. Ka-
merlid Sannes en de propagandist H. d:
Boer uit Leeuwarden aanwezig waren. De
heer Kolk, raadslid van Haskerland, hield
een inleiding, waarin hij den toestand van
de arbeidersklasse in dit deel der provincie
in verband met de hier bestaande werkgele
genheid uiteen zette. De staking, hoewel uit
de omstandigheden verklaarbaar, keurde
spreker onvoorwaardelijk af. Doch er moet
wat gebeuren, omdat de loonen zoowel in
de gemeentelijke als in particuliere werkver
schaffing te laag zijn, waarvan algemeene
loondruk het gevolg is. Besloten werd de
volgende inotie in cie verschillende gemeente
raden aan de orde te stellen en voor de be
handeling daarvan spoedeischende raadsver
gaderingen bijeen te roepen:
De raad der gemeente
overwegende, dat de omvangrijke en lang
durige werkloosheid in deze streken b'lijft
WIJ DREKKEN UW
BEZOEKAANKONDIGINGSKAARTEN
VLUG EX NET.
V
N.V. BOEK- EN HAXDELSDRUK-
KERIJ v.n. HERMS. COSTER EN
ZOOX, VOORDAM C 9, ALKM AAR
\\\\\n\\\\\\
jaren geleden gestorven. Ik heb mijn heele
leven moeten dcorbrengen met mijn geld als
eenig gezelschap. En geld is miets gezellig!"
Zij glimlachte weemoedig en keek toen ver-
strcoid naar het glanzencle water dat tegen
het schip aan sic eg.
„Dit jacht"! ging zij voort. „lk heb hier
alles wat een meisje maar zou kunnen wen-
schen alles beihalve mijn vrijihedd!"
„Gcede hemel!" merkte ik op, „die zal U
ook krijgen, wanneer U trouwt! Daar heeft
U nog genoeg tijd voor!"
Marjorie Garth lachte.
„Maar beste mijnheer Okewood," wiei'p zij
tegen, „wcet U dan niet, dat het gemakkelijker
is een meisje zonder geld uit te huwelijken
dan een, dat zooveel geld bezit als ik zal
krijgen In Daddy's oog is iedere jonge man,
dien ik ontmoet, een fortuinjager. Wanneer
ik een jongeman van de golfclub naar huis
rijd in mijn auto, word ik ondervraagd over
zijn „bedcelingen", wanneer een man mij
's middags meeneemt om te dansen, volgt er
een scene. En Daddy heeft zoo weinig dunk
van de menschen; dat heeft niet betrekking
op U, hoor ik bedoel thuisMaar ik weet
niet wat een tweede generatic van millionnairs
ooit voor nut heeft en ik iieb het Daddy ge-
zegd. Ik zou liever met een bedelaar trouwen
dan met een van die rijke jongetjes, die hij
op mijn weg probeert te gooien
Gelukkige bedelaar, dacht ik.
voortbestaan,
dat de loonen in de gemeentelijke en parti
culiere, door rijk en gemeente gesteunde werk-
verschaffingen te laag moeten worden geacht.
dat de in die werkverschaffingen werkzame
arbeiders dikwijls verschillende grieven heb
ben die naar het oordeel van dezen raad in
nader overleg zouden kunnen worden wegge-
genomen.
verzoekt de regeering dringend zich aan
dat overleg niet te onttrekken en krachtig te
willen medewerken, dat de werkverschafTing
waar dit noodig is, verder op bevrcdigende
wijze voortgang kan hebben.
Besloten werd voor te stellen, dat vertegen
woordigers der gemeentebesturen door "den
Raad aangewezen voor onderlinge bespreking
zul'ln samenkomen en de vraagstukken ern
stig onder de oogen te zien.
DE KAMERVERKIEZINGEN.
De Democratische Partij zal in den kies-
kring Helder met de volgende candidatenlijsi
uitkomen:
1. Prof. mr. J. E. Heeres, 2. mevr. mr. A
Leydensdorff-de Leeuw; 3. G. van Dijk; 4.
mevr. H. van Biema-Hijmans; 5. K. Dilling,
6. generaal G. J. W. Koolemans-Beynen; t.
de Jong; 8. mevr. A. Schwier-Rutters; 9.
dr. R. de Waard; 10. TTi. B. van Dill, 11.
H. S. Eriks, 12. A. van Gent, 13. B. Israel,
14. W. J. Krewinkel, 15. mevr. W. van der
Pauwert, 16. mevr. W Willink-Altes, 17. J.
A. van Sijn, 18. H. F. Tillema, 19. A. I.
Witmans.
De commissie uit de kieskringen Den Hel
der, Haarlem, Amsterdam en Utrecht heeft
aan de binnen die kieskringen gevestigde af-
deelingen van den Vrijzinnig-Democratischen
Bond geadviseerd de plaatsen 13 tot en met
20 te doen bezetten door de volgende perso-
nen: 13. D. Kooiman, Purmerend, 14. W K.
J. Lustig, Utrecht; 15. J. J. van Capelle,
Huizen; 16. J. van den Brink, Baarn; 17 J.
de Nobel, IJmuiden; 18. H. B. Berghuis,
Utrecht; 19 D. Steyn, Beverwijk; 20. E. W.
Goedhart, Haarlem.
DE STRIJD TEGEN DE EMELTEN.
De plantenziektenkundige Dienst te Wage-
ningen vestigt de aandacht van alle landbou-
wers er op, dat de maand April waarschijn-
lijk het geschiktste tijdperk is, voor bestrij-
ding van emelten met zemelen en Parijsch-
groen. Gedurende de wintermaanden warea
:e larven in het algemeen te weinig be-
weeglijk, om op deze wijze even afdoende be-
steden te kunnen worden, als in het najaar
van 1924 op vele plaatsen was geschied. Met
het inzetten van warmer weer worden de
dieren echter weer actiever en kunnen van het
aangegeven bestrijdingsmiddel weer goede
resultaten worden verwacht.
Voor de aanwending van dit middel en
voor de bij die aanwending in acht te nemen
voorzorgsmaatregelen zij verwezen naar
Vlugschrift No. 40 van den Plantenziekten-
kundigen Dienst.
BEDREIGING PER POSTDUIF.
Dezer dagen ontdekte de landbouwer M.
V. te Nispeu bij Roosendaal 's morgens in
zijn schuur een kistje met een duif erin. Aan
een poot droeg het dier een brief je, waarin
50 werd geeischt, onder bedreiging, dat in-
dien de duif zonder geld terug kwam, de
boerderij in brand gestoken zou worden. Na
losgelaten te zijn zonder geld, nam de duif
de richting Roosendaal. De politie houdt een
oog in het zeil.
„Ik weet niet, waarom ik U dit alles ver-
ield heb," beslcot het meisje. „Het schijnt als-
of U het mij ontlcxr. Of misschien is het de
avond. O zie eens 1 Doe een wensch
Een vallende ster schoot door de lucht.
„Ik heb een wensch gedaan,' zei ik; (het
was een van die onbereikbare wenschen, die
een arm man zichzelf maar niet eens moest
bekennen).
„Was't over Uw tocht naar Cock Island?"
„Mijn wensch gaat niet in vervulling, als
ik hem vertel!" antwoordde ik. „Eerlijk ge-
zegd ging het daar niet over
Plctseling legde zij haar warme, zachte
hand cp dc mijne. Die aanraking deed mijn
hart sneller kloppen.
„Heeft U een opdracht van den Geheimen
Dienst?" vroeg zij.
Vcorziclitigheid is een tweede natuur voor
een man, die zijn leeftijd in dat bercep van
zwijgen heeft doorgemaakt. In die zwoele,
geurende lucht, in den helderen mantschijn
was het moeilijk het verzoek van een vrouw
te weigeren, in het bijzonder van een jong
meisje als Marjorie, die zich tot mij voorover-
bcog met schitterende oogen, de lippen even
gecpend, en zoo dicht bij mij, dat ik den geur
van haar haar ken bemerken. Haar hand rust
ic op de mijne en ik legde mijn tweede hand
er over heen.
„U kunt mij vcrtrouwen," zei ze met iets
smeckends in haar stem. „lk geloof zeker, dat
NEDERLAND EN LETLAND.
Het Letsche persagentschap meldt dat het
parlement het handelsverdrag met Nederland
geratificeerd heeft.
ONBEVOEGD UITOFENEN DER
GENEESKUNDE.
Voor de rechtbank te Middelburg is in
hooger beroep behandeld de zaak tegen J. L.
masseur te Bergen op Zoom, wegens onbe-
voegd uitoefenen der geneeskunde, door den
kantonrechter te Gees veroordeeld tot f 50
boete of 30 dagen hechtenis. Thans is 10
boete of 10 dagen hechtenis geeischt.
er iets geheimzinnigs is aan dien tocht van U
naar dat kleine eiland. Ik weet, dat U niet
gaat onder toezicht van het Gouvernement,
(dit was het voorwendsel dat Garth had op-
gegeven voor mijn bezoek aan Cock Island)
„want dat soort van werk wordt altijd door
de Marine gedaan. Vertel mij Uw geheim nu
maar
Ik moest mijzelf in bedwang houdenwant
zij was bijna onweerstaanbaar. Ik wendde
inijn blik van haar af en probeerde mij fe sta-
len voor een weigering. Wat ik even later ge
daan zou hebben kan ik niet zeggen, want
wie kan verantwoordelijk zijn voor wat hij
doet onder de toovermacht van den maneschijn
in de tropen Maar op dat oogenblik orit-
waarde mijn neus den geur van een sigaret
in de nabijheid.
Snel keek ik rond. Het had er alles van of
wij alleen waren. Achter out teekende zich de
witte rookpluim van de „Naomi" af tegen de
lucht; aan beide zijden was h;t dek verlaten;
het eenige ziclitbare menschelijke wczen was
de man aan het stuur, die als een zwarte sil-
houet tegen den flauwen lichtglans van het
kempashuisje afstak. Maar de scherpe geur
van Turlcsche tabak drong tot mij door en de
mogelijkheid van een luisteraar binnen ge-
hoorsafstand bracht mij snel op aarde terug.
(Wordt vervolgd).
V A
K
N S V V..N W V
K V