Maa& een einde aan die Itioedelooze pfjn. wnnDMAMcTARWtB,QlMKR!srAl In en om de hoofdstad. MIUrriANj mo bakme£ l Ons Raadsclhoekje. Pijn, pijn, pijn heel den dag die ell en dige rugipjjn! Van dat gij opstaat, tot git naar bed gaat, steeds die afmattende pijn. En morgen precies hetzelfde. Zoo leunt gij niet voortgaanWaarom niet een einde gemaakt aan die ellende? Waarom niet de oorzaak aangetast? Hoogst waarschijnlijk zijn het uw nieren Die doffe, onophoudelijke rugpijn is vaak de eerste waarschuwing der natuur van ten nierkwaal Meerdere waarschuwingen vol gen spoedig, als duizeligheid, lioofdpijn, urinekwalen, stekende pijnen bij bukken of overeind komen, zenuwachtigheid, rheuma- tische pijnen, graveel en waterzuchtige zwel- lingen De nieren worden van kwaad tot erger bij verwaarloozing. Laat zich geen chronische nierziekte ontwikkelen, doch kom irw nieren zonder uitstel te hulp. Gebruik Foster's Rugpijn Nieren Pillen, voor het te laat is. Fosters Pillen hebben duizenden blijvend baat verschaft. Gij kunt dit overal om u heen hooren. Let op de verpakking in glazen flacons met geel etiket (alom verkrijgbaar), waar door gij zeker zijt geen verlcgen buiten- landsch goed te ontvangen. Prijs 1.75 per flacon. ruchtmaking wordt aangezien voor be- kwaamheid. De E. V., zooals die nu wordt toegepast, mdskent het recht van den kiezer om contact te hebben en te onderhouden met zijn candi daat of liever met de gekozenen. Men stemt op een lijst in plants van op een persoon en de kiezer weet niet wiens kans op verkiezing hij door zijn stem bevordert. De samenstel- ling van de eandidatenlijst is in hoofdzaak in handen van de leiders; die op elke lijst eeri man van onmiskenbare bekendhcid of zelfs beroemdheid no. 1 zetten en dan de kiezers opwekken om op dezen no. 1 te stemmen; wat hij te veel heeft aan stemmen wordt ver- deeld over de overige eandidaten, waarvoor men desnoods willekeurigc personen kan nemen. Volgens het nu geldende kicsstelsel is het land verdeeld in 18 kieskringen. Misschien heeft de wetgever zich inder- tijd voorgesteld, dat er dan ook voor elken kieskring een lijst van caudidaten zou wor den geschapen en -dat er zoodoende toch nog eert zeker verband was tusschen de kiezers en de eandidaten, wier namen bun werden voorgelegd, maar daar is niets van te recht gekomen. En dat is verklaarbaar, omdat er voordeel in zit om dezelfde lijst in meer kieskringen te stellen en bovendien levert de* ze methode een groot gemak op bij het sa- mensteleln van de lijst: ook de gecstdriftige partijleiders zijn ten slotte op hun gemak ge- steld en hun vertrouwen en de volgzaamheid der kiezers is groot, even groot wellicht als dc overtuiging, dat zij alleen „het weten" De kleinere partijen hebben dat zelfs noo- dig, omdat zij in een kieskring niet over zoo- veel leden beschikken, dat zij kans zouden hebben op een vertegenwoordiger. Zoo wordt de verkiezing een zaak, die bui- ten het meerendeel der kiezers omgaat: het woord „verkiezen" moest eigenlijk, als ver- ouderd of als misleidend, in dezen zin wor den afgeschaft. Want hoe grooter het aan- tal kieskringen is, waarvoor de lijst wordt besteoid, hoe minder de invloed op den uit- slag wordt van de inwoners van den kies kring en dus van de kiezers. Geen wonder, dat dezen ten slotte vrij onverschillig wor den de kiezer is naar de wet degene, die de afgevaardigden aanwijst en hij gcvoelt, dat hij niet leidt maar geleid wordt. j usschen de afgevaardigden en den kiezer is geen locale band; zij voelen niets voor elkaar; de kennis van een Kamerlid van een bepaald deel van het land is of een toevalligheid 6f iets, dat aangebracht is door dezen of gencn en dus mogelijk niet vrij is van eenzijaigheid. Dat alles was in het oude stelsel aiuders; dt candidaat was bf een gckende en erkende streekgenoot 6f lemand, die gcestd'rift had gewekt in het district, dat hij zou vertegen- .woordigen. Die mogelijke geestdrift is bij meer dan de helft der kiezers totaal uitge- bluscht en alleen mogelijk vervangen door .wat opgetogenheid voor een lijst, waarop namen staau, die hij nooit ontmoet heeft. Op dergelijkc overwegingen, in anderen vorm gekleed. steunt het voorstel van de heeren Dresselhuijs c.s. Zij willcn het land vtrdeeleri in 100 kies- districten, zoodat elk district ben afgevaar- digde aanwijst. Elke 25 kiezers kunnen een candidaat opgeven; in elk kiesdistrict zullen dus zooveel eandidaten zijn, als er partijen zijn, niet meer. Dezelfde candidaat mag ge steld worden in ten lioogstc vijf aan elkander grenzende districten. De opgaven kunnen 1 De partij, die b'.v. recht heeft op 20 plaat- sen, heeft tot afgevaardigden de 20,-die de meeste stemmen op zich liebbeu vereenigd. Doordat de eandidaten gesteld worden in&de districten bestaat er alle kans, dat de vcr- schillende stroomingen in dezelfde partij ook vertegenwoordigd zullen zijn en dus dc vertegenwoordiging aan evenredigheid wint. Len paar moeilijkheden dat valt niet te ontkennen zijn aan de uitvoering verbon- den. Er is kans, neen zekerheid, dat bepaal- de streken grooter invloed zullen hebben op de vertegenwoordiging van de meerderheid< der daar overheerschende partij dan ander gedeelten van het land. En wie een wat goed geheugen hebben, zullen zich nog wel herinneren tot welk een geknutsel en gescharrel de verdeeli-ng van het land in kiesdistricten onder het vroegerc kiesstelsel aanleiding heeft gegeven. Hoe men vocht om een of ander dorp bij het eene of het andere kiesdistrict te krijgen; en hoe in het eene district b.v. 4500 kiezers een ver tegenwoordiger hadden, terwijl in het andere er 14.500 waren. Door de invoering van het algemeen stemrecht is dit laatste bezwaar zeer sterk verminderd, omdat het aantal kie zers meer rechtevenredig is aafi het bevol- kingsdjfer. exxx. Een fustorisch gebouw in gevaar. Sport- terreinen en de Olympiade. Bij de tafclredenen, die onlangs aan het feestmaal ter gelegenheid van het 25-jarig bestaan van „Amstelodamum" werden gehou- den, werd door een der fcestredenaars ook ge- wezen op het dreigende gevaar voor het oude Buitengasthuis, dat in den volksmond het ou de Pesthuis wordt genoemd. Er is n.l. thans boekwfitemeel 5PECIAAIV00R HUlSHOUDtLIJK GEpRUlK een ander sportterrein ontstond in de Planta- ge nadat de ruine van den Parkschouwburg eindelijk verdwenen was en het vrij gekomen terrein tot speelveld kon worden gebruikt. Het beoefenen van vcrschillende sporten, in de hoofdstad steeds meer toegenomen, heeft er ten slotte toe geleid dat men kon geraken tot den bouw en inrichting van het Stadion aan den Amstelvcenschen weg en daarmede was de gclegenheid verkregen tot het houden van sportbetoogingert en sportwedstrijden op elk gebied enwaaraan buitenlanders gaarnc kwa men deelnemen. Reeds menige internationale vervvijderd moeten worden alle overdrij- ving schaadt, waar dan ook, maar dat alles neemt niet weg, dat het wereld-sportfestijn, dat wjj in 1Q28 te wachten hebben, in tal van opzichten voor Amsterdam van Iict grootste bclang worden genoemd. De hoofdstad zal er wet bij varen; geheel Nederland zal er op den duur vruchten van plukken; het zal ecu festijn zijn, dat aan het vreetndelingenverkeer, dus aan den handeldrijvenden tniddenstand vooral, ten goede tnoet komen. Amsterdam, dat in den loop der jaren zijn sport-ontwikke- ling zag; zijn gelCgcnheid am gezonde* li- chaamsoefening te bevorderen steed3 zag uitbreiden, en ten slotte de kroon op het wcrlc zag gezet door het ontstaan yan het Stadion, dat steeds met trots kan gqwagen van zijn in ternationale wedstrijden op het water en op het land, maar zicli'de eer der 9de Olympiade niet zien ontgaan; zal zeker alles in het werk stellen om die tot zich te krijgen en geheel Nederland zal de hoofdstad daarin helpen. Durft iemand er aan twijfelen? SINf SANA. Binnenland. DE BEZUINIG1NG SCOM MISS 1E-R INK. Men sehrijft „van bevoegde zijdc" aan ,Het Gemeencbcst", orgaan van het Genoot- I schap voor zeddijke volkspolitiek; ,Bcdriegen wij ons niet, dan heeft het af- treden van de bezuiuigingscommissie-Rink in wijden kring ontroering en ontstemming, ja veromtwaard Lgi ug gcwcld en zict men met een dit conflict tusschenregecring en Twecde Kamer tegemoet. Een conflict tusschen regee- nng en J wcedc Kamcr, zoo mag en nioet men het inderdaad zien. Want het is toch niet aan ■I wiWHd er plants6,h ,iK d,n, I ISSSS Sf Kg?s" aanhangig een voocdracbt van B cS W., wel- ^mdtn en duizenden word bezocht en Am- S„udine vau de regcSL die a in si- UnAu --1-- I e-iot-Anr^ aprmpHp nrPwnrHpn fnf A^n I u.iUP sa dat de hoofdlijnen van hare rapportai zoo als steeds getuigen van een juist iuzicht en van practisch besef. Het geven van eroot-'ir zelfstandigheid aan 1 age re ambtenareu tot het a f do en van minder gewichtige zaken, het tegengaan van rompslomp (bij agendeeren indiceeren etc.), van een overbodig groot aan tal paraphen, het verzet tegen exparisiezueht van chefs, tegen het vorrnen van nieuwe af- dcelingen, tegen het bevorderen, zondci dat modlijker werk kan worden opgedragen het verdedigen- van cen eenvoudiger formatie' met een geringer aantal rangen etc., etc., zijn ideeen van groote befeckenis voor een zuiiii- ger en efficientcr Staatsdienst. Or.getwijfelci heett dc commissie tal van malen den vinger °P. «e wonde gelegd! En daarom betreuren wi] het te meer, dat zij, door gemis van aner gic en takt, de vruchten Can haren arbeid zo<) zelden heeft kunnen plukken en moest af- treden te.ngevolge van een in hoofdzaak door haar eigen fouten veroofzaakt konflict. Het staat al zoo goed als vast, dat dit affreden een gevolg is van de door de commissie bij haar plan tot onderzoek van het hoofdbe- stuur aangenomen houding. waarbij zij met negeering van het behoorlijk geargumen'teerd wrzoek van den verantvvcorelelijken minister haar onderzoek toch doorzette. En juist in haar rapport over het hoofdbe- stuur moeten zeer veel fouien voorkomen, het- geen het conflict nog verseherpte. Het spreekt vanzelf, dat er in ambtelijke knngen ever het algemeen vreugde heersdit zekere spannuig'de verdere omtwikkelmg vau I ffr, c,°mmissie.^yij dragon iflict tusschen regcerimr en 1 teedc I J"!0ver ,Dlt le5d ^n."hter ke bedoelt een aanmerkelijke uitbreiding van het Wilhelmina-Gasthuis, noodzakelijk ge- worden omdat vele instellingen, die noodig zijn voor dc opleiding van medische studenten beslist onvolaoende zijn. De uitbreiding sluit in zich de afbraak van het oude Pesthuis, het- welk naast het Wilhelmina-Gasthuis staat, door welke afbraak aanmerkelijke bouwter- rcinen voor het beoogde doel zouden vrij ko men. Het is van-zelf-sprekend, dat deze af- braak-kwestic ter sprake werd gebracht in de bovengenoemde vereeniging, wier doel is zoo veel mogelijk van het oude Amsterdam te be- sterdam was daarmede geworden tot een stad, die zich ten voile in staat mocht achten de eer te kunnen genieten in 1928 de deelne- mers aan de Olympische spelen te kunnenn ontvangen. Men weet dat er reeds gedurende langen tijd voorbereidende maatregelen voor dat groote internationale gebeuren zijn gemaakt en dat tevens herhaaldelijk de vraag is ge- hoord: of Nederland zich bereid verklaarde de deelnemers aan de Olrnypiade ie ontvan gen, zich daarmede eigenlijk niet had over- sehat? Zou men in staat zijn bijeen te brengen waren, maar er werd aan den feestdisch in't de duizenden en duizenden, die noodig zouden icht gesteld, dat zelfs cen burgemecster van Amsterdam, ook al voelde deze nog zooveel voor het helpen in stand houdqn van de eer- bicdwaardige gebouwen der hoofdstad, niet altijd in staat zou zijn aan de venschcn van hen, die zooveel mogelijk voor dit en volgende geslachten trachten te bewaren, te voldocn. door de partij over het geheelc land verbon- den worden, zoodat er een uitgebreider groep ontstaat van opgaven van dezelfde partij met versdiillende eandidaten, wier stemmen, samengcsteld, beslissen over het aantal ze- tels, dat aan de partij of groep zal worden toegewezen. In elk district wordt gestemd over tie eandidaten, die in dat district gesteld zijn. De eandidatenlijst, die men thuis krijgt, wordt dus heel wat eenvoudiger. De uitslag wordt ongeveer op dezelfde wijz bepaald als nu. Het totaalaantal stem- men van alle groepen wordt door 100 ge- decld om den kiesdeelcr te krijgen. Zoo kan vooraf worden bepaald op hoeveel zetels elke partij recht heeft. Gekozeu zijn die leden van de groep, die de meeste stemmen h«bben; bij tusschentijdsche vacaiure komt degene in aamnerking, die na hem de meeste steinmen verwierf. De voordeelen van dit stelsel zijn: to. de kiesvereenigingen in een district stellen zelfstandig de eandidaten; 2o. De strijd loopt over personen, niet over lijsten; 3o. Men kiest den candidaat, die het meest in den smaak valt is zeker, dat de uitge- brachte stem hem ten goede komt; 4o. De aanwijzing der gekozenen wordt eenvoudiger en zekerder; 5o. De evenredigheid der vertegenwoordi ging blijft ongeschonden 6o. De kleine partijtjes hebben 'minder kans, omdat zij in 100 districten telkens 25 omderieekenaars van een opgave zouden moeten hebben, wat niet te verwachten is, zoodat voor hen het euvel der onpersoonlijk- heid van de verkiezing blijft bestaan. Dat het gemeentebestuur van deze stad al let mogelijk doet om te zorgen, dat de ver schillende laboratoria, klinieken en ziekenhui- zen ten behoeve van het medisch onderwijs zoo goed mogelijk zijn ingericht en voldocn aan alle billijke eischen, die de wetenschap daaraan in onzen tijd stellen mag, is begri;- pelijk, omdat de medische faculteit de belang- rijkste is voor de Amsterdamsche universiteit. Nu beschikt Amsterdam sedert de groote grensregeling van enkele jaren her over uit- gestrekte terfeinen in die nieuwste gedeelten, doch het heeft zeker geen aanbeveling de me dische inrichtingen al te ver van het centrum der stad te-verwijderen Dat men er dus toe gekomen is de nieuwe uitbreiding te zoeken in de onmiddellijke na- bijheid van het Wilhelmina Gasthuis is alles- zins te verdedigen, doch of daarmede ge- paard moet gaan de noodzakelijke afbraak van een historisch gebouw, is een andere vraag en dat zij, die steeds voor het behoud van dergclijke gebouwen en schilderachtige plekjes te Amsterdam krachtig ijveren, al het mogelijke in het werk stellen om het Pesthuis te behouden, is slechts toe te juidieu. Het Pesthuis is een instelling, die Teeds van eeuwen her dateert en Opgericht werd bui- ten dc stadspoorten in tijden, toen de gevrces- de zickte geen zeldzaamheid was en de lijders zooveel mogelijk geisoleerd dienden te worden. Het huidige gasthuis dateert uit de eerste helft der 18e eeuw en werd opgetrokkeji toen het eerste door brand whs vernield. Later is het Oude Pesthuis tot Buiten-Gasthuis geworden en zulks gebleven, toen men. ongeveer een kwarteeuw geleden begreep, dat het volstrekt niet meer aan de eischen, die de medische we tenschap in onzen tijd stelt, kon voldocn gevolg daarvan is geweest, dat het huidige Wilhelmina-Gasthuis is verrezen. Toen het oude Pesthuis verlaten was, zijn pogiugen aangewend oni het door verbouwing in te richtcn tot ethnographiscli museum, aaii- ..gezien de etluiographi^che schatten te leiden slecht bewaard waren. Doch de pogingen draartoc aangewend hebben gefaakl en het oude gebouw bleef na de ontruiming als gast huis eenigen tijd zonder bepaalde bestemming totdat het, dank zij het bekende echtpaar Jon- ker, werd dienstbaar gemaakt voor hulp "aan onbehuisden. Als zoodanig heeft het ontegen- zeggelijk in een zoo groote stad als Am sterdam onschatbare diensten bewezen en als het inderdaad tot cen afbraak zou komen, zou men zeker op de eene of andere wijze moeten trachten een andere stichting voor onbehuis den te vinden. Dat het in de omgeving van het Wilhelmi na-Gasthuis en het oude Pesthuis tot andere toestanden zal dienen te komen, zal dadelijk worden toegegeven door een ieder, die met lijn 3 de Bilderdijkstraat door rijdende aan de andere zijde van de brug over het Jacob van Lcnnepkanaal, ter rechterzijde reeksen barakken ziet staan tot het ziekenhuis behoo- rende bewijs genoeg dat uitbreiding van die stichting een dringende noodzakelijkheid is geworden. Op de plaats, waar nu de barakken staan, was vroeger een klein sportterrein, waar voor al het korfbalspel beoefend werd. Amsterdam heeft in den loop der jaren op het gebied der sporten ook al heel wat verandering gezien. Met het toenemen van het beoefenen van ver- schillende spelen moest men naar doelmatige terreinen daarvoor zoeken en zulks was niet altijd even gemakkelijk. Wij hebben wielerbaneti gekend achter het Rijksmuseum en in het Willemspark beide zijn reeds sedert lang verdwenen en in de late re jaren, toen de museum-terreinen hoe lan- ger hoe meer bebouwd werden; toen de Am sterdamsche IJsclub daar haar gebouw had zijn, wilde men goede gastvrijheid kunnen be- toonen? Zou dc stad Amsterdam, die even- min als het rijk, op een rijkgevulde schatkist kan wijzen, in staat en bereid zijn de noodige financieele offers daarvoor te brengen? Was het Amsterdamsche Stadion, hoe voortreffe- lijk^voor nationale en internationale wedstrij den, wel zoo groot cu zoo naar alle eischen ingericht, dat men daar alle Olympische spe len zou kunnen houden en de duizenden te verwachten toeschouwers ontvangen? Had Amsterdam wel genoeg gelegenheid aan al die deelnemers uit den vreemde een passend logies aan te bieden? Ziedaar een aantal vragen, die men telkens kon hooren.en die door pessimisten ontken- nend werden beantwoord. Zij meenden, dat het particulier initiatief zeker niet bereid zou blijken de noodige gelden bijeen te brengen. Wat zou er aan het Stadion moeten worden veranderd en vergroot, en aan gelegenheid tot logies zou de stad zeker te kort schieten, Zonder subsidies van rijk, provincie en ge- meente kwam men er zeker niet. Toen is gekomen het Regeeringsvoorstel om met een millioen gulden uit's rijks financien te steuncn en de toezegging van provincie en hoofdstad om, werd dat millioen toegestaan* naar verhouding het hunne te doen het had er alles van dat de pessimisten geheel en al in liet ongelijk zouden worden gesteld. Maar hier gold wel degelijk: de Regeering des lands wikt, doch de Tweede Kamer be schikt, en wat die beschikt heeft is dc vorige week geblekcn en het parlementaire besluii is thans in alle kringen, men mag gerust zeggen, in elk Nederlandsch gezin het onder- werp van gesprek. Natuurlijk wel aljereerst in deze stad, omdat Amsterdam in de eerste plaats belang had bij het zijn of niet-zijn der Olympische spelen van 192S, doch.ook overal elders in den lande, omdat gevoe'ld, wordt, dat het hier niet alleen meer gaat om de Olympiade, doch ook en wel in de eerste plaats om de eer van Nederland en van de hoofdstad. „Eer is teer", en dat zal zeker ook blijken onder de omstandigheden, door deze Tweede Kamer-beslissing in het leven geroepen. Men mag veilig aannemen, zou ik durven zeggen, dat dit Kamer-votum zal blij ken te zijn geweest hetgeen de Engelschen iiocmena ble-sing in disguise; datgene, wat men onder den eersten indruk bij het verne- meh der beslissing misschien heeft beschouwd als en groote teleurstelling, als een ramp voor het land bijna, zal vermoedelijk zijn een ze- gen, omdat nu eerst zal kunnen worden ge- toond, dat het Nederlandschc volk^ bij bui tenlanders bekend om zijn gastvrijheid; be- kend cok om zijn „koppig' eid", wanneer het een doel Wil bereiken, trots gcweldige tegen- werking, zich niet laat dwingen, wanneer men zijn eer, de eer des lands, te na komt. En die eer is door het Tweede Kamer-besluit grove- lijk aangcrand. Zouden de Olympische spelen er nifet komen, Nederland en Amsterdam voor^ al louden beschuldigd kunnen worden van klaplooperij op groote schaal. De Nederland schc sportmannen werden op de vorige Olym- piaden als gasten door den vrcemdeling ont vangen; zou men zich thans, nu de gelegen heid zich over drie jaar aanbiedt, op onze beurt als gastheerea op te kunnen treden, die eer laten ontnemen het is niet denkbaar. Het particulier initiatief heeft nu de prachtig- ste gelegenheid om te toonen dat het, ook a! leven wij in een tijd, waarin zoovele'n meenen rechten te kunnen doen gelden cp subsidies uit de openbare kassen, ook zonder dien steun nog tot groote dingen in staat is. Er kan geen twijfel bestaan of Amsterdam vooral zal all^r eerst krachten inspanuen om te helpen tot stand te brengen hetgeen noodig is om in 1928 dengenen. die onlangs in 's lands ver- gaderzaal de Olympiade-subsidie verwierpen te kunnen toeroepen: „Hier.zijn wij; trots uw tegenwerking houdt de hoofdstad, houdt heel Nederland hoog de eer, die gij, om welke re- denen dan ook, poogdet te schenden." Niemand zal tegenspraken, dat er in dien tijd, waarin wij leven,op sportgebied meerma- gekregen, werd dit laatste gedurende de zo- len overdreven is; dat er uitwassen zijn die mermaanden ook tot sportterrein ingericht; I onverdedigbaar zijn en zoo spoedig mogelijk k - g, die eer op botage dan op medewerking leek. Wat zal er gebeuren r Zal de 1 weede Kamer op cen par lementaire euqucte-eoinmissie aandringen en liet ruw afgebroken bezuinigingswerk met nieuwe kracht en ruimer bevoegdheden aan- vangen? Niemand weet Jiet zeker, men moot afwachten. Maar al zeer onwaarschijnlijk is, oat dit muisje geen staartje zou hebben. Daar- toe is het conflict te d'iepgaand. Bovendien loopt het tegen de verkiezingen en laat de sa- menwerking tusschen regeering cn voiksver- tegenwoordlgiug evenals tusschen de partijen OflGcrling siitds lang alles ie wenschen over. Nog eens, afwachten is de boodschap. In het bovenstaande ligt al opgesloten, dat wij dc regeering, wat hare houding tegenover dc commissie betreft, niet van schuld kunnen vnjpleiten. Toch geldt ook hier het spreek- woord, dat waar twee kijven, twee schuld heb ben. Ja, op dc keper beschouwd, wil ons de schuld der commiesic nog heel wat grooter voorkomen dan die der regecring, zooals aan de hand van hare eigen verslagen overtuigend is aan te toonen. Dc font der regeering is vooral deze ge weest, dat zc dc voorstellen der commissie meestal niet „au serieux" heeft gencimen en ze op de gebruikelijke ambtelijke wijze heeft laten afmaken. Een minister is, zooals van zelf spreekt, zeer in beslag genomen en moet bij tal van zaken zeilen op het kompas van zijn adviseurs. In den regel is hier niets tegen. Maar het was een principieele fbut deze werk- wijze tee te passen op de voorstellen der be- zuinigingscommissie-Rink, daar zoodoende de aangevallen ambienarcn rechters in eigen zaak werden en dc beschikking krt-gen over de macht van ministers en ministerraad. Deze beschuldiging van list niet-geschapen hebben van een behoorlijiken vorm van onder zoek, zal de regeering "bezwaarlijk kunnen ontzenuwen. Aan de bezuinigingscommissie-Rink kun nen echter nog veel ernstiger dingen worden verweten, n.l. een hardnekkig vasthouden aan een onhoudbare werkwijze en een gemis aan takt, ernst en aanpassingsvermogen. De ze verwijten zijn ernstig, maar de gegrond- heid kan blijken aan een ieder, die zich de moeite neemt, de verslagen der commissie zelf te bestudeeren. Daaruit blijikt duidelijk, dat de commissie het eigenlijke onderzoek geheel heeft overge- laten aan hare inspecteurs en zich zelve abso- luut aan die moeilijke taak is blijven onttrek- ken (vcrg. o.a. biz. 11 e. v. van Verslag I, biz. 218 van Verslag IV etc.) Deze houding, welke van weinig ernst en verantwoordelijk- hcidsbt ef getuigt, moest haar prestige onder- mijnen cn vcrzwakken. Men vergelijke met dit laks gedoe eens de activiteit en pit der Ged- des-commissie! Erger nog is, dat dc commissie haren in specteurs verbood omtrent het resultaat van; hunne bevifidingen voor de publicatie met leicttnde ambtenaren overleg te plegen, en luettegenstaande 'n desbetreffend, van groote bereiclwilligheid tot medewerking getuigend aanbod van den minister van justitic (zie biz. 71 e. v. van Verslag IV) om eenige hoofd- anibttnaren van zijn departeipent met de com missie in overleg te doen treden, bij haar standpunt volhardde, dat zij zich enkel tot ministers had te wenden. En het toppuht is, dat de commissie, alboe- wel dric reorganisatie-commissies daar reeds aan het werk waren, haar onderzoek van het hcofdbestuur van het staatsbedrijf der P. T. I doprzette, alhoewel de minister van water- staat op grond van dientengevolge te vreezen moeilijkheden dringend vcrzocht daarvan af te zien. Tevergeefs vraagt men zich af, waar om de commissie haar plan tot dit onderzoek dcorzette. Was er geen ander werk? Een mas- sa. Was zij blind voor het feit, dat deze hard- nekkigheid en bij de regeering en bij de hoofd- ambtenaren van het staatsbedrijf kwaad bloed moest zetten? Het is niet aan te nemen. Het bovenstaande raakt enkel den formee- len kant van de zaak, n.l. dc wijze van on derzoek. Maar het schijnt, volgens onpartij- dige deskundigen, die overigens vol lof zijn voor het vele goeds, dat de voorsteller. der commissie (juister gezegd: van hare inspec teurs) bevatten, wel degelij'k vast te staan, dat in die voortselien ook zeer veel grove fouten zijn geslopen. Is het wonder, nu vrij we! alle voorafgaand overleg^ met leidende ambtenaren heeft ont- broken? Hoe heeft de commissie door een en ander hare positie verzwakt!.' En van hoewei- mg zelfkerinis en zelfcritiek getuigt haar her- haalde klacht over gebrek aan medewerking van regeering en ambtenaren! Het bovenstaande neemt niet weg, dat in de verslagen der commissie zeer veel goeds is aan te treffen. Het wil ons zelfs voorkomen. in vreugde veiandeien, als dc Statcn-G^ncraal c€n ni^u* we bezuiiiigings-commissie in het leven roe- pen, die de fouten van liaar vooi'gangster vermijdt en op het vele goeds, door haar ver- richt, voorthouwt. Ook daarom is afwachten het parool In Engeland omzeilcn de ministers der -Spending Departments" deze moeilijkheid tioor de hulp van Financien voor een enquftte in te roepen. Hier te lande is men daar na<r ver van af. 81 Oplemngen der raad&els uit't vorige nurruner. Voor grooteren. A ntomobiel Uit v I u c h t T r c C h ter 0 o s t 2 e t M o n n i k O eve l 5 ram I e r E I L 1. Auto- nwbiel. K L A - M L 1 i N A A 1 N A M A A S 3. 4. Geduld over wint alles. W Outer, Gouda, winter, Vlissingen. vuil, aarde, Londen. Memel (Me-mc-el). Voor kleinercn. Het mes is scherp en stevig. (Herpen). Al is er ijs, wij Aunnen toch niet schaat- senrijden. (Rijswijk). Mijn broertje nam zeven (Mrdappelen op zijn bord. (Zevenaar). Heeft Lies in de sleur het huis voorbij- geloopen? Je moet beter opletten, Barend. (Elten) 0 Garnaal. ham mere 1 Garnaal F r a n s k at 1 3. Dom, bom, gom, Aom, som, Torn. 4. Kanarie. OM OP TE LOSSEN. Voor grooteren. 1. Onthoofd een mooien vogel en je krijgt een ander woord voor verbeelding. 2. Mijn geheel is een ciland, dat met 15 letters geschreven wordt. en 12, b, 13, 14, 10 wordt door vorafce- lijke personen gedragen. 7, 5, 6, 15 is zachte stof in beendem en hout. ■Jc 12, 11,9 is een deel van je gezicht- Een 12, 5, 6, 1, is een sappig vruchtje. Een 1, 2, 3, 4, 7 is een ander woord voo! schaduw. 15, 14, 8, 6 is een stad in Overijssel. 3. Ik ben een Oo&terling en word met 6 letters geschreven. Laat mijn vijfde let ter weg en ik word een viervoetig dier. 4. Welke bloeiende plant kan je maken van: poel kaf rem ei. Voor klcineren. Verborgen vogels. t Hij sprong over het hooge hek; sterfct stukje zag ik niet. Brand? Kom, u schreeuwt wat hard! Geef mij de schaar en den vingerhoed. Foei, wat ben jij nieuwsgierig, Margot! Heb je mijn lijst ergens ziem liggen mis schien? 2. Weike stad in ons land wordt zonder staart een edel mctaal? 3. Met I ben ik niet vast, met b een bundel, met v een viervoetig dier. met m groei i4 in het bosch en met kl hoor ik in de naaidoos thuis; 4. Op de zigzag-kruisjeslijn kom{, van bo- ven naar beneden gelezen, de naam van een stad in Limburg. X lo rij ^en roof vogel. X - .,2o een jongensnaam. X 3o ocn lichaamsded. X 4o aen boom. X 5o een vrucbt X - bo een nuttige vloektof. X 7o een zltplaats X So een Ikhaamsdeel van - X sommige dferen. j X 9o een henveHje. lOo timmennansgereed- schap. i

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Alkmaarsche Courant | 1925 | | pagina 6