Maa& een einde aan die
Itioedelooze pfjn.
wnnDMAMcTARWtB,QlMKR!srAl
In en om de hoofdstad.
MIUrriANj mo bakme£ l
Ons Raadsclhoekje.
Pijn,
pijn, pijn heel den dag die ell en
dige rugipjjn! Van dat gij opstaat, tot git
naar bed gaat, steeds die afmattende pijn. En
morgen precies hetzelfde. Zoo leunt gij niet
voortgaanWaarom niet een einde gemaakt
aan die ellende? Waarom niet de oorzaak
aangetast?
Hoogst waarschijnlijk zijn het uw nieren
Die doffe, onophoudelijke rugpijn is vaak de
eerste waarschuwing der natuur van ten
nierkwaal Meerdere waarschuwingen vol
gen spoedig, als duizeligheid, lioofdpijn,
urinekwalen, stekende pijnen bij bukken of
overeind komen, zenuwachtigheid, rheuma-
tische pijnen, graveel en waterzuchtige zwel-
lingen De nieren worden van kwaad tot
erger bij verwaarloozing. Laat zich geen
chronische nierziekte ontwikkelen, doch kom
irw nieren zonder uitstel te hulp. Gebruik
Foster's Rugpijn Nieren Pillen, voor het te
laat is. Fosters Pillen hebben duizenden
blijvend baat verschaft. Gij kunt dit overal
om u heen hooren.
Let op de verpakking in glazen flacons
met geel etiket (alom verkrijgbaar), waar
door gij zeker zijt geen verlcgen buiten-
landsch goed te ontvangen. Prijs 1.75
per flacon.
ruchtmaking wordt aangezien voor be-
kwaamheid.
De E. V., zooals die nu wordt toegepast,
mdskent het recht van den kiezer om contact
te hebben en te onderhouden met zijn candi
daat of liever met de gekozenen. Men stemt
op een lijst in plants van op een persoon en
de kiezer weet niet wiens kans op verkiezing
hij door zijn stem bevordert. De samenstel-
ling van de eandidatenlijst is in hoofdzaak
in handen van de leiders; die op elke lijst eeri
man van onmiskenbare bekendhcid of zelfs
beroemdheid no. 1 zetten en dan de kiezers
opwekken om op dezen no. 1 te stemmen;
wat hij te veel heeft aan stemmen wordt ver-
deeld over de overige eandidaten, waarvoor
men desnoods willekeurigc personen kan
nemen.
Volgens het nu geldende kicsstelsel is het
land verdeeld in 18 kieskringen.
Misschien heeft de wetgever zich inder-
tijd voorgesteld, dat er dan ook voor elken
kieskring een lijst van caudidaten zou wor
den geschapen en -dat er zoodoende toch nog
eert zeker verband was tusschen de kiezers
en de eandidaten, wier namen bun werden
voorgelegd, maar daar is niets van te recht
gekomen. En dat is verklaarbaar, omdat er
voordeel in zit om dezelfde lijst in meer
kieskringen te stellen en bovendien levert de*
ze methode een groot gemak op bij het sa-
mensteleln van de lijst: ook de gecstdriftige
partijleiders zijn ten slotte op hun gemak ge-
steld en hun vertrouwen en de volgzaamheid
der kiezers is groot, even groot wellicht als
dc overtuiging, dat zij alleen „het weten"
De kleinere partijen hebben dat zelfs noo-
dig, omdat zij in een kieskring niet over zoo-
veel leden beschikken, dat zij kans zouden
hebben op een vertegenwoordiger.
Zoo wordt de verkiezing een zaak, die bui-
ten het meerendeel der kiezers omgaat: het
woord „verkiezen" moest eigenlijk, als ver-
ouderd of als misleidend, in dezen zin wor
den afgeschaft. Want hoe grooter het aan-
tal kieskringen is, waarvoor de lijst wordt
besteoid, hoe minder de invloed op den uit-
slag wordt van de inwoners van den kies
kring en dus van de kiezers. Geen wonder,
dat dezen ten slotte vrij onverschillig wor
den de kiezer is naar de wet degene, die de
afgevaardigden aanwijst en hij gcvoelt, dat
hij niet leidt maar geleid wordt. j usschen de
afgevaardigden en den kiezer is geen locale
band; zij voelen niets voor elkaar; de kennis
van een Kamerlid van een bepaald deel van
het land is of een toevalligheid 6f iets, dat
aangebracht is door dezen of gencn en dus
mogelijk niet vrij is van eenzijaigheid.
Dat alles was in het oude stelsel aiuders;
dt candidaat was bf een gckende en erkende
streekgenoot 6f lemand, die gcestd'rift had
gewekt in het district, dat hij zou vertegen-
.woordigen. Die mogelijke geestdrift is bij
meer dan de helft der kiezers totaal uitge-
bluscht en alleen mogelijk vervangen door
.wat opgetogenheid voor een lijst, waarop
namen staau, die hij nooit ontmoet heeft.
Op dergelijkc overwegingen, in anderen
vorm gekleed. steunt het voorstel van de
heeren Dresselhuijs c.s.
Zij willcn het land vtrdeeleri in 100 kies-
districten, zoodat elk district ben afgevaar-
digde aanwijst. Elke 25 kiezers kunnen een
candidaat opgeven; in elk kiesdistrict zullen
dus zooveel eandidaten zijn, als er partijen
zijn, niet meer. Dezelfde candidaat mag ge
steld worden in ten lioogstc vijf aan elkander
grenzende districten. De opgaven kunnen
1 De partij, die b'.v. recht heeft op 20 plaat-
sen, heeft tot afgevaardigden de 20,-die de
meeste stemmen op zich liebbeu vereenigd.
Doordat de eandidaten gesteld worden in&de
districten bestaat er alle kans, dat de vcr-
schillende stroomingen in dezelfde partij
ook vertegenwoordigd zullen zijn en dus dc
vertegenwoordiging aan evenredigheid wint.
Len paar moeilijkheden dat valt niet te
ontkennen zijn aan de uitvoering verbon-
den. Er is kans, neen zekerheid, dat bepaal-
de streken grooter invloed zullen hebben op
de vertegenwoordiging van de meerderheid<
der daar overheerschende partij dan ander
gedeelten van het land.
En wie een wat goed geheugen hebben,
zullen zich nog wel herinneren tot welk een
geknutsel en gescharrel de verdeeli-ng van
het land in kiesdistricten onder het vroegerc
kiesstelsel aanleiding heeft gegeven. Hoe
men vocht om een of ander dorp bij het eene
of het andere kiesdistrict te krijgen; en hoe
in het eene district b.v. 4500 kiezers een ver
tegenwoordiger hadden, terwijl in het andere
er 14.500 waren. Door de invoering van het
algemeen stemrecht is dit laatste bezwaar
zeer sterk verminderd, omdat het aantal kie
zers meer rechtevenredig is aafi het bevol-
kingsdjfer.
exxx.
Een fustorisch gebouw in gevaar. Sport-
terreinen en de Olympiade.
Bij de tafclredenen, die onlangs aan het
feestmaal ter gelegenheid van het 25-jarig
bestaan van „Amstelodamum" werden gehou-
den, werd door een der fcestredenaars ook ge-
wezen op het dreigende gevaar voor het oude
Buitengasthuis, dat in den volksmond het ou
de Pesthuis wordt genoemd. Er is n.l. thans
boekwfitemeel
5PECIAAIV00R HUlSHOUDtLIJK GEpRUlK
een ander sportterrein ontstond in de Planta-
ge nadat de ruine van den Parkschouwburg
eindelijk verdwenen was en het vrij gekomen
terrein tot speelveld kon worden gebruikt. Het
beoefenen van vcrschillende sporten, in de
hoofdstad steeds meer toegenomen, heeft er
ten slotte toe geleid dat men kon geraken tot
den bouw en inrichting van het Stadion aan
den Amstelvcenschen weg en daarmede was
de gclegenheid verkregen tot het houden van
sportbetoogingert en sportwedstrijden op elk
gebied enwaaraan buitenlanders gaarnc kwa
men deelnemen. Reeds menige internationale
vervvijderd moeten worden alle overdrij-
ving schaadt, waar dan ook, maar dat alles
neemt niet weg, dat het wereld-sportfestijn,
dat wjj in 1Q28 te wachten hebben, in tal van
opzichten voor Amsterdam van Iict grootste
bclang worden genoemd. De hoofdstad zal er
wet bij varen; geheel Nederland zal er op
den duur vruchten van plukken; het zal ecu
festijn zijn, dat aan het vreetndelingenverkeer,
dus aan den handeldrijvenden tniddenstand
vooral, ten goede tnoet komen. Amsterdam,
dat in den loop der jaren zijn sport-ontwikke-
ling zag; zijn gelCgcnheid am gezonde* li-
chaamsoefening te bevorderen steed3 zag
uitbreiden, en ten slotte de kroon op het wcrlc
zag gezet door het ontstaan yan het Stadion,
dat steeds met trots kan gqwagen van zijn in
ternationale wedstrijden op het water en op
het land, maar zicli'de eer der 9de Olympiade
niet zien ontgaan; zal zeker alles in het werk
stellen om die tot zich te krijgen en geheel
Nederland zal de hoofdstad daarin helpen.
Durft iemand er aan twijfelen?
SINf SANA.
Binnenland.
DE BEZUINIG1NG SCOM MISS 1E-R INK.
Men sehrijft „van bevoegde zijdc" aan
,Het Gemeencbcst", orgaan van het Genoot-
I schap voor zeddijke volkspolitiek;
,Bcdriegen wij ons niet, dan heeft het af-
treden van de bezuiuigingscommissie-Rink in
wijden kring ontroering en ontstemming, ja
veromtwaard Lgi ug gcwcld en zict men met een
dit conflict tusschenregecring en Twecde
Kamer tegemoet. Een conflict tusschen regee-
nng en J wcedc Kamcr, zoo mag en nioet men
het inderdaad zien. Want het is toch niet aan
■I wiWHd er plants6,h ,iK d,n, I ISSSS Sf Kg?s"
aanhangig een voocdracbt van B cS W., wel- ^mdtn en duizenden word bezocht en Am- S„udine vau de regcSL die a in si-
UnAu --1-- I e-iot-Anr^ aprmpHp nrPwnrHpn fnf A^n I u.iUP sa
dat de hoofdlijnen van hare rapportai zoo
als steeds getuigen van een juist iuzicht en
van practisch besef. Het geven van eroot-'ir
zelfstandigheid aan 1 age re ambtenareu tot
het a f do en van minder gewichtige zaken, het
tegengaan van rompslomp (bij agendeeren
indiceeren etc.), van een overbodig groot aan
tal paraphen, het verzet tegen exparisiezueht
van chefs, tegen het vorrnen van nieuwe af-
dcelingen, tegen het bevorderen, zondci dat
modlijker werk kan worden opgedragen het
verdedigen- van cen eenvoudiger formatie' met
een geringer aantal rangen etc., etc., zijn
ideeen van groote befeckenis voor een zuiiii-
ger en efficientcr Staatsdienst. Or.getwijfelci
heett dc commissie tal van malen den vinger
°P. «e wonde gelegd! En daarom betreuren
wi] het te meer, dat zij, door gemis van aner
gic en takt, de vruchten Can haren arbeid
zo<) zelden heeft kunnen plukken en moest af-
treden te.ngevolge van een in hoofdzaak door
haar eigen fouten veroofzaakt konflict. Het
staat al zoo goed als vast, dat dit affreden
een gevolg is van de door de commissie bij
haar plan tot onderzoek van het hoofdbe-
stuur aangenomen houding. waarbij zij met
negeering van het behoorlijk geargumen'teerd
wrzoek van den verantvvcorelelijken minister
haar onderzoek toch doorzette.
En juist in haar rapport over het hoofdbe-
stuur moeten zeer veel fouien voorkomen, het-
geen het conflict nog verseherpte.
Het spreekt vanzelf, dat er in ambtelijke
knngen ever het algemeen vreugde heersdit
zekere spannuig'de verdere omtwikkelmg vau I ffr, c,°mmissie.^yij dragon
iflict tusschen regcerimr en 1 teedc I J"!0ver ,Dlt le5d ^n."hter
ke bedoelt een aanmerkelijke uitbreiding van
het Wilhelmina-Gasthuis, noodzakelijk ge-
worden omdat vele instellingen, die noodig
zijn voor dc opleiding van medische studenten
beslist onvolaoende zijn. De uitbreiding sluit
in zich de afbraak van het oude Pesthuis, het-
welk naast het Wilhelmina-Gasthuis staat,
door welke afbraak aanmerkelijke bouwter-
rcinen voor het beoogde doel zouden vrij ko
men. Het is van-zelf-sprekend, dat deze af-
braak-kwestic ter sprake werd gebracht in de
bovengenoemde vereeniging, wier doel is zoo
veel mogelijk van het oude Amsterdam te be-
sterdam was daarmede geworden tot een
stad, die zich ten voile in staat mocht achten
de eer te kunnen genieten in 1928 de deelne-
mers aan de Olympische spelen te kunnenn
ontvangen.
Men weet dat er reeds gedurende langen
tijd voorbereidende maatregelen voor dat
groote internationale gebeuren zijn gemaakt
en dat tevens herhaaldelijk de vraag is ge-
hoord: of Nederland zich bereid verklaarde
de deelnemers aan de Olrnypiade ie ontvan
gen, zich daarmede eigenlijk niet had over-
sehat? Zou men in staat zijn bijeen te brengen
waren, maar er werd aan den feestdisch in't de duizenden en duizenden, die noodig zouden
icht gesteld, dat zelfs cen burgemecster van
Amsterdam, ook al voelde deze nog zooveel
voor het helpen in stand houdqn van de eer-
bicdwaardige gebouwen der hoofdstad, niet
altijd in staat zou zijn aan de venschcn van
hen, die zooveel mogelijk voor dit en volgende
geslachten trachten te bewaren, te voldocn.
door de partij over het geheelc land verbon-
den worden, zoodat er een uitgebreider groep
ontstaat van opgaven van dezelfde partij
met versdiillende eandidaten, wier stemmen,
samengcsteld, beslissen over het aantal ze-
tels, dat aan de partij of groep zal worden
toegewezen. In elk district wordt gestemd
over tie eandidaten, die in dat district gesteld
zijn. De eandidatenlijst, die men thuis krijgt,
wordt dus heel wat eenvoudiger.
De uitslag wordt ongeveer op dezelfde
wijz bepaald als nu. Het totaalaantal stem-
men van alle groepen wordt door 100 ge-
decld om den kiesdeelcr te krijgen. Zoo kan
vooraf worden bepaald op hoeveel zetels
elke partij recht heeft. Gekozeu zijn die leden
van de groep, die de meeste stemmen h«bben;
bij tusschentijdsche vacaiure komt degene in
aamnerking, die na hem de meeste steinmen
verwierf.
De voordeelen van dit stelsel zijn:
to. de kiesvereenigingen in een district
stellen zelfstandig de eandidaten;
2o. De strijd loopt over personen, niet over
lijsten;
3o. Men kiest den candidaat, die het meest
in den smaak valt is zeker, dat de uitge-
brachte stem hem ten goede komt;
4o. De aanwijzing der gekozenen wordt
eenvoudiger en zekerder;
5o. De evenredigheid der vertegenwoordi
ging blijft ongeschonden
6o. De kleine partijtjes hebben 'minder
kans, omdat zij in 100 districten telkens 25
omderieekenaars van een opgave zouden
moeten hebben, wat niet te verwachten is,
zoodat voor hen het euvel der onpersoonlijk-
heid van de verkiezing blijft bestaan.
Dat het gemeentebestuur van deze stad al
let mogelijk doet om te zorgen, dat de ver
schillende laboratoria, klinieken en ziekenhui-
zen ten behoeve van het medisch onderwijs
zoo goed mogelijk zijn ingericht en voldocn
aan alle billijke eischen, die de wetenschap
daaraan in onzen tijd stellen mag, is begri;-
pelijk, omdat de medische faculteit de belang-
rijkste is voor de Amsterdamsche universiteit.
Nu beschikt Amsterdam sedert de groote
grensregeling van enkele jaren her over uit-
gestrekte terfeinen in die nieuwste gedeelten,
doch het heeft zeker geen aanbeveling de me
dische inrichtingen al te ver van het centrum
der stad te-verwijderen
Dat men er dus toe gekomen is de nieuwe
uitbreiding te zoeken in de onmiddellijke na-
bijheid van het Wilhelmina Gasthuis is alles-
zins te verdedigen, doch of daarmede ge-
paard moet gaan de noodzakelijke afbraak
van een historisch gebouw, is een andere
vraag en dat zij, die steeds voor het behoud
van dergclijke gebouwen en schilderachtige
plekjes te Amsterdam krachtig ijveren, al het
mogelijke in het werk stellen om het Pesthuis
te behouden, is slechts toe te juidieu.
Het Pesthuis is een instelling, die Teeds
van eeuwen her dateert en Opgericht werd bui-
ten dc stadspoorten in tijden, toen de gevrces-
de zickte geen zeldzaamheid was en de lijders
zooveel mogelijk geisoleerd dienden te worden.
Het huidige gasthuis dateert uit de eerste helft
der 18e eeuw en werd opgetrokkeji toen het
eerste door brand whs vernield. Later is het
Oude Pesthuis tot Buiten-Gasthuis geworden
en zulks gebleven, toen men. ongeveer een
kwarteeuw geleden begreep, dat het volstrekt
niet meer aan de eischen, die de medische we
tenschap in onzen tijd stelt, kon voldocn
gevolg daarvan is geweest, dat het huidige
Wilhelmina-Gasthuis is verrezen.
Toen het oude Pesthuis verlaten was, zijn
pogiugen aangewend oni het door verbouwing
in te richtcn tot ethnographiscli museum, aaii-
..gezien de etluiographi^che schatten te leiden
slecht bewaard waren. Doch de pogingen
draartoc aangewend hebben gefaakl en het
oude gebouw bleef na de ontruiming als gast
huis eenigen tijd zonder bepaalde bestemming
totdat het, dank zij het bekende echtpaar Jon-
ker, werd dienstbaar gemaakt voor hulp "aan
onbehuisden. Als zoodanig heeft het ontegen-
zeggelijk in een zoo groote stad als Am
sterdam onschatbare diensten bewezen en als
het inderdaad tot cen afbraak zou komen, zou
men zeker op de eene of andere wijze moeten
trachten een andere stichting voor onbehuis
den te vinden.
Dat het in de omgeving van het Wilhelmi
na-Gasthuis en het oude Pesthuis tot andere
toestanden zal dienen te komen, zal dadelijk
worden toegegeven door een ieder, die met
lijn 3 de Bilderdijkstraat door rijdende aan
de andere zijde van de brug over het Jacob
van Lcnnepkanaal, ter rechterzijde reeksen
barakken ziet staan tot het ziekenhuis behoo-
rende bewijs genoeg dat uitbreiding van die
stichting een dringende noodzakelijkheid is
geworden.
Op de plaats, waar nu de barakken staan,
was vroeger een klein sportterrein, waar voor
al het korfbalspel beoefend werd. Amsterdam
heeft in den loop der jaren op het gebied der
sporten ook al heel wat verandering gezien.
Met het toenemen van het beoefenen van ver-
schillende spelen moest men naar doelmatige
terreinen daarvoor zoeken en zulks was niet
altijd even gemakkelijk.
Wij hebben wielerbaneti gekend achter het
Rijksmuseum en in het Willemspark beide
zijn reeds sedert lang verdwenen en in de late
re jaren, toen de museum-terreinen hoe lan-
ger hoe meer bebouwd werden; toen de Am
sterdamsche IJsclub daar haar gebouw had
zijn, wilde men goede gastvrijheid kunnen be-
toonen? Zou dc stad Amsterdam, die even-
min als het rijk, op een rijkgevulde schatkist
kan wijzen, in staat en bereid zijn de noodige
financieele offers daarvoor te brengen? Was
het Amsterdamsche Stadion, hoe voortreffe-
lijk^voor nationale en internationale wedstrij
den, wel zoo groot cu zoo naar alle eischen
ingericht, dat men daar alle Olympische spe
len zou kunnen houden en de duizenden te
verwachten toeschouwers ontvangen? Had
Amsterdam wel genoeg gelegenheid aan al
die deelnemers uit den vreemde een passend
logies aan te bieden?
Ziedaar een aantal vragen, die men telkens
kon hooren.en die door pessimisten ontken-
nend werden beantwoord. Zij meenden, dat
het particulier initiatief zeker niet bereid zou
blijken de noodige gelden bijeen te brengen.
Wat zou er aan het Stadion moeten worden
veranderd en vergroot, en aan gelegenheid
tot logies zou de stad zeker te kort schieten,
Zonder subsidies van rijk, provincie en ge-
meente kwam men er zeker niet.
Toen is gekomen het Regeeringsvoorstel om
met een millioen gulden uit's rijks financien
te steuncn en de toezegging van provincie en
hoofdstad om, werd dat millioen toegestaan*
naar verhouding het hunne te doen het
had er alles van dat de pessimisten geheel en
al in liet ongelijk zouden worden gesteld.
Maar hier gold wel degelijk: de Regeering
des lands wikt, doch de Tweede Kamer be
schikt, en wat die beschikt heeft is dc vorige
week geblekcn en het parlementaire besluii
is thans in alle kringen, men mag gerust
zeggen, in elk Nederlandsch gezin het onder-
werp van gesprek. Natuurlijk wel aljereerst
in deze stad, omdat Amsterdam in de eerste
plaats belang had bij het zijn of niet-zijn der
Olympische spelen van 192S, doch.ook overal
elders in den lande, omdat gevoe'ld, wordt,
dat het hier niet alleen meer gaat om de
Olympiade, doch ook en wel in de eerste
plaats om de eer van Nederland en van
de hoofdstad. „Eer is teer", en dat zal zeker
ook blijken onder de omstandigheden, door
deze Tweede Kamer-beslissing in het leven
geroepen. Men mag veilig aannemen, zou ik
durven zeggen, dat dit Kamer-votum zal blij
ken te zijn geweest hetgeen de Engelschen
iiocmena ble-sing in disguise; datgene, wat
men onder den eersten indruk bij het verne-
meh der beslissing misschien heeft beschouwd
als en groote teleurstelling, als een ramp voor
het land bijna, zal vermoedelijk zijn een ze-
gen, omdat nu eerst zal kunnen worden ge-
toond, dat het Nederlandschc volk^ bij bui
tenlanders bekend om zijn gastvrijheid; be-
kend cok om zijn „koppig' eid", wanneer het
een doel Wil bereiken, trots gcweldige tegen-
werking, zich niet laat dwingen, wanneer men
zijn eer, de eer des lands, te na komt. En die
eer is door het Tweede Kamer-besluit grove-
lijk aangcrand. Zouden de Olympische spelen
er nifet komen, Nederland en Amsterdam voor^
al louden beschuldigd kunnen worden van
klaplooperij op groote schaal. De Nederland
schc sportmannen werden op de vorige Olym-
piaden als gasten door den vrcemdeling ont
vangen; zou men zich thans, nu de gelegen
heid zich over drie jaar aanbiedt, op onze
beurt als gastheerea op te kunnen treden, die
eer laten ontnemen het is niet denkbaar.
Het particulier initiatief heeft nu de prachtig-
ste gelegenheid om te toonen dat het, ook a!
leven wij in een tijd, waarin zoovele'n meenen
rechten te kunnen doen gelden cp subsidies uit
de openbare kassen, ook zonder dien steun
nog tot groote dingen in staat is. Er kan geen
twijfel bestaan of Amsterdam vooral zal all^r
eerst krachten inspanuen om te helpen tot
stand te brengen hetgeen noodig is om in
1928 dengenen. die onlangs in 's lands ver-
gaderzaal de Olympiade-subsidie verwierpen
te kunnen toeroepen: „Hier.zijn wij; trots uw
tegenwerking houdt de hoofdstad, houdt heel
Nederland hoog de eer, die gij, om welke re-
denen dan ook, poogdet te schenden."
Niemand zal tegenspraken, dat er in dien
tijd, waarin wij leven,op sportgebied meerma-
gekregen, werd dit laatste gedurende de zo- len overdreven is; dat er uitwassen zijn die
mermaanden ook tot sportterrein ingericht; I onverdedigbaar zijn en zoo spoedig mogelijk
k - g, die eer op
botage dan op medewerking leek. Wat zal er
gebeuren r Zal de 1 weede Kamer op cen par
lementaire euqucte-eoinmissie aandringen en
liet ruw afgebroken bezuinigingswerk met
nieuwe kracht en ruimer bevoegdheden aan-
vangen? Niemand weet Jiet zeker, men moot
afwachten. Maar al zeer onwaarschijnlijk is,
oat dit muisje geen staartje zou hebben. Daar-
toe is het conflict te d'iepgaand. Bovendien
loopt het tegen de verkiezingen en laat de sa-
menwerking tusschen regeering cn voiksver-
tegenwoordlgiug evenals tusschen de partijen
OflGcrling siitds lang alles ie wenschen over.
Nog eens, afwachten is de boodschap.
In het bovenstaande ligt al opgesloten, dat
wij dc regeering, wat hare houding tegenover
dc commissie betreft, niet van schuld kunnen
vnjpleiten. Toch geldt ook hier het spreek-
woord, dat waar twee kijven, twee schuld heb
ben. Ja, op dc keper beschouwd, wil ons de
schuld der commiesic nog heel wat grooter
voorkomen dan die der regecring, zooals aan
de hand van hare eigen verslagen overtuigend
is aan te toonen.
Dc font der regeering is vooral deze ge
weest, dat zc dc voorstellen der commissie
meestal niet „au serieux" heeft gencimen en
ze op de gebruikelijke ambtelijke wijze heeft
laten afmaken. Een minister is, zooals van
zelf spreekt, zeer in beslag genomen en moet
bij tal van zaken zeilen op het kompas van
zijn adviseurs. In den regel is hier niets tegen.
Maar het was een principieele fbut deze werk-
wijze tee te passen op de voorstellen der be-
zuinigingscommissie-Rink, daar zoodoende
de aangevallen ambienarcn rechters in eigen
zaak werden en dc beschikking krt-gen over
de macht van ministers en ministerraad.
Deze beschuldiging van list niet-geschapen
hebben van een behoorlijiken vorm van onder
zoek, zal de regeering "bezwaarlijk kunnen
ontzenuwen.
Aan de bezuinigingscommissie-Rink kun
nen echter nog veel ernstiger dingen worden
verweten, n.l. een hardnekkig vasthouden
aan een onhoudbare werkwijze en een gemis
aan takt, ernst en aanpassingsvermogen. De
ze verwijten zijn ernstig, maar de gegrond-
heid kan blijken aan een ieder, die zich de
moeite neemt, de verslagen der commissie
zelf te bestudeeren.
Daaruit blijikt duidelijk, dat de commissie
het eigenlijke onderzoek geheel heeft overge-
laten aan hare inspecteurs en zich zelve abso-
luut aan die moeilijke taak is blijven onttrek-
ken (vcrg. o.a. biz. 11 e. v. van Verslag I,
biz. 218 van Verslag IV etc.) Deze houding,
welke van weinig ernst en verantwoordelijk-
hcidsbt ef getuigt, moest haar prestige onder-
mijnen cn vcrzwakken. Men vergelijke met dit
laks gedoe eens de activiteit en pit der Ged-
des-commissie!
Erger nog is, dat dc commissie haren in
specteurs verbood omtrent het resultaat van;
hunne bevifidingen voor de publicatie met
leicttnde ambtenaren overleg te plegen, en
luettegenstaande 'n desbetreffend, van groote
bereiclwilligheid tot medewerking getuigend
aanbod van den minister van justitic (zie biz.
71 e. v. van Verslag IV) om eenige hoofd-
anibttnaren van zijn departeipent met de com
missie in overleg te doen treden, bij haar
standpunt volhardde, dat zij zich enkel tot
ministers had te wenden.
En het toppuht is, dat de commissie, alboe-
wel dric reorganisatie-commissies daar reeds
aan het werk waren, haar onderzoek van het
hcofdbestuur van het staatsbedrijf der P. T.
I doprzette, alhoewel de minister van water-
staat op grond van dientengevolge te vreezen
moeilijkheden dringend vcrzocht daarvan af
te zien. Tevergeefs vraagt men zich af, waar
om de commissie haar plan tot dit onderzoek
dcorzette. Was er geen ander werk? Een mas-
sa. Was zij blind voor het feit, dat deze hard-
nekkigheid en bij de regeering en bij de hoofd-
ambtenaren van het staatsbedrijf kwaad bloed
moest zetten? Het is niet aan te nemen.
Het bovenstaande raakt enkel den formee-
len kant van de zaak, n.l. dc wijze van on
derzoek. Maar het schijnt, volgens onpartij-
dige deskundigen, die overigens vol lof zijn
voor het vele goeds, dat de voorsteller. der
commissie (juister gezegd: van hare inspec
teurs) bevatten, wel degelij'k vast te staan,
dat in die voortselien ook zeer veel grove
fouten zijn geslopen.
Is het wonder, nu vrij we! alle voorafgaand
overleg^ met leidende ambtenaren heeft ont-
broken? Hoe heeft de commissie door een en
ander hare positie verzwakt!.' En van hoewei-
mg zelfkerinis en zelfcritiek getuigt haar her-
haalde klacht over gebrek aan medewerking
van regeering en ambtenaren!
Het bovenstaande neemt niet weg, dat in
de verslagen der commissie zeer veel goeds is
aan te treffen. Het wil ons zelfs voorkomen.
in vreugde
veiandeien, als dc Statcn-G^ncraal c€n ni^u*
we bezuiiiigings-commissie in het leven roe-
pen, die de fouten van liaar vooi'gangster
vermijdt en op het vele goeds, door haar ver-
richt, voorthouwt. Ook daarom is afwachten
het parool
In Engeland omzeilcn de ministers der
-Spending Departments" deze moeilijkheid
tioor de hulp van Financien voor een enquftte
in te roepen. Hier te lande is men daar na<r
ver van af. 81
Oplemngen der raad&els uit't
vorige nurruner.
Voor grooteren.
A ntomobiel
Uit v I u c h t
T r c C h ter
0 o s t 2 e t
M o n n i k
O eve l
5 ram
I e r
E I
L
1.
Auto-
nwbiel.
K
L
A -
M
L
1 i
N
A
A
1
N
A
M
A
A
S
3.
4.
Geduld over wint alles. W Outer, Gouda,
winter, Vlissingen. vuil, aarde, Londen.
Memel (Me-mc-el).
Voor kleinercn.
Het mes is scherp en stevig. (Herpen).
Al is er ijs, wij Aunnen toch niet schaat-
senrijden. (Rijswijk).
Mijn broertje nam zeven (Mrdappelen op
zijn bord. (Zevenaar).
Heeft Lies in de sleur het huis voorbij-
geloopen?
Je moet beter opletten, Barend. (Elten)
0 Garnaal.
ham
mere 1
Garnaal
F r a n s
k at
1
3. Dom, bom, gom, Aom, som, Torn.
4. Kanarie.
OM OP TE LOSSEN.
Voor grooteren.
1. Onthoofd een mooien vogel en je krijgt
een ander woord voor verbeelding.
2. Mijn geheel is een ciland, dat met 15
letters geschreven wordt.
en 12, b, 13, 14, 10 wordt door vorafce-
lijke personen gedragen.
7, 5, 6, 15 is zachte stof in beendem
en hout.
■Jc 12, 11,9 is een deel van je gezicht-
Een 12, 5, 6, 1, is een sappig vruchtje.
Een 1, 2, 3, 4, 7 is een ander woord voo!
schaduw.
15, 14, 8, 6 is een stad in Overijssel.
3. Ik ben een Oo&terling en word met 6
letters geschreven. Laat mijn vijfde let
ter weg en ik word een viervoetig dier.
4. Welke bloeiende plant kan je maken
van:
poel kaf rem ei.
Voor klcineren.
Verborgen vogels. t
Hij sprong over het hooge hek; sterfct
stukje zag ik niet.
Brand? Kom, u schreeuwt wat hard!
Geef mij de schaar en den vingerhoed.
Foei, wat ben jij nieuwsgierig, Margot!
Heb je mijn lijst ergens ziem liggen mis
schien?
2. Weike stad in ons land wordt zonder
staart een edel mctaal?
3. Met I ben ik niet vast, met b een bundel,
met v een viervoetig dier. met m groei i4
in het bosch en met kl hoor ik in de
naaidoos thuis;
4. Op de zigzag-kruisjeslijn kom{, van bo-
ven naar beneden gelezen, de naam van
een stad in Limburg.
X lo rij ^en roof vogel.
X - .,2o een jongensnaam.
X 3o ocn lichaamsded.
X 4o aen boom.
X 5o een vrucbt
X - bo een nuttige vloektof.
X 7o een zltplaats
X So een Ikhaamsdeel van
- X sommige dferen.
j X 9o een henveHje.
lOo timmennansgereed-
schap.
i