Kom nw pijnlijke rug te bulp
In en om de hootdstad.
Lendensch aanteehenboek.
Ons Raadselhockje.
Voelt gij u ellendig door deffe, stekende
rugpijn? Wordt gij gemarteld door rheuma-
tische pijnen, stijfheid en harde zwellingen
in nw gewrichten en ledematen? Hebt gij
last van de liinderlijke steken van spit? Van
onaaugename uriraestoornissen? Voelt gij u
vermoeid, uitgeput en op, zcnuwaclitig, prik-
kelbaar en temeergeslagen? Pas dan op uw
nieren.
De nieren zijn de filters van het bloed, en
zoodra zij haar taak met meer behoorlijk
vervullen, blijven vergiften in het bloed ach-
ter en raakt uw gestel van streek. Rugpijn en
scherpe steken als van een mes beginnen u
tc kwellen, gij krijgt last van hoofdpijn, dui-
zeligheid, blaasstoornissen en slapeloosheid.
Wacht niet tot zich verdere verschijnselen
van merzwakte voordoen. Help uw verzwak-
te nieren voor het te laat is. Gebruik
Foster's Rugpijn Nieren Pillen. Dit speciale
niergeneesmiddel dient uitsluitend voor nier
en blaaskwalen. Foster's Pillen hebben dui-
zenden gehdlpen en kunnen u evenzeer hel
pen.
Let op de verpakking in glazen flacons
met geel etiket (alom verkrijgbaar), waar-
door gij zeker zijt geen verlegen buiten-
landsch goed te ontvangen. Prijs 1.75 per
flacon.
7. 36 4 7. 15:24.
8 4:20!
Ier oplossing voor deze week:
Probleem 863 van Georges Defoy (Fr)
Zwan: 13 schijven op 7, 0/13, 15, 16,
19, 20, 30, 35, 37.
Wit: 13 schijven op 21, 22, 24, 27, 28, 29,
33, 40, 44, 46, 47, 48, 50.
Een moeilijke opgave.
Opl. voor of op 10 Juni bureau v. d: blad.
CXXXIII.
Verkiezingen in uitzicht. Stofzuigers
Nog een maand ongeveer en dan is het
weer zoo ver, waarmede ik wensch te zeg-
gen, dat dan het kiezerscorps: al die geluk-
kigen, mannen en vrouwen, welke binnen de
termen vallen, geroejpen zullen zijn om door
middel van het stembiljet te helpen aandui-
den, aan wie voor de komende vier jaren, die
men heel deftig: „de parlementaire periode"
pleegt te noemen, de behartiging van de be-,
langeo des lands zullen worden toever-
trouwd. Dus ook de belangen van Amster
dam, voor zoover zij niet raken die zuiver
plaatselijke aangelegenheden, welke toever-
trouwd zijn aan de edel-aohtbaren op ons
Prinsenhof. Maar de belangen van Amster
dam, die de rijksregeering ook aangaan, zijn
in onze dagen zoo vele; het rijk grijpt in zoo
tallooze aangelegenheden zoo diep in, in het
gemeentelijk zelfbestuur der gemeente n, zelfs
al betreft het de grootste gemeente in het
land, dat de uitslag van de komende parle
mentaire verkiezingen voor ons hier van even
groot gewicht is als voor u en anderen, ginds
in de provincien.
Wij zijn hier zoo groot in omvang en zoo
groot in inwonertal, dat we zelfs een eigen
kieskring op ons zelf vormen. Dies zou men
bij u in de provincie allicht tot de veronder-
stelling kunnen komen, dat we, trotsch op
dat eigen kieskringschap, overvloeien van
belangstelling voor de nader komende stem-
bus en reikhalzend naar de ontvangst van
onze stemkaart uit zien. 't Is zeer wel moge
lijk, dat er werkelijk enthousiasten zijn, die
dit laatste doen; die de dagen tellen, welke
nog zullen verloopen voor zij als ,,gewich
tige" kiezer of kiezeres tot de stembus zullen
mogen nadereu; 't is mogelijk, dat er werke
lijk zoo zijn, maar ik kan niet zeggen, dat ik
er veel van bemerk; 't zal misschien nog ko
men in de loop dezer maand, doch ik heb
nog nergens met groote belangstelling over
de komende Kamer-verkiezingen hooren pra-
ten. Het eenige wat ik er tot dusverre van
heb kunnen opmerkem is dat mijn schoenzo-
len nu en dan bekleefd werden met op de
straten hier en daar in den vorm van letters
neergesmeten gore stijfselpap, welke letters
de aanbeveling waren. voor een of andere,
meestal vuur-roode partij; die bezocdeling
zal in den loop der eerstvolgende weken nog
wel wat erger worden, omdat er nu eenmaal
stemgerechtigde burgers zijn we zijn im
mers thans zoo wat alien zoo verstandig dat
we.stemmen mogen! die meenen dat zij
den gemeenschappelijken openbaren weg ten
eigen gerieve en tot ergernis van anderen
mogen ontsieren. Leve de vrijheid!
Maar overigens is de geestdrift zoowat nul
of beneden nul. Dat hebben we heel wat an-
ders gekend in de dagen, toen we nog niet
tot de evenredige vertegenwoordiging plus
den stemdwang gekomen waren. Op de kwes-
fie van het billijke en mooie van die even
redige vertegenwoordiging ga ik hier thans
niet in, evenmin op de vraag of het zin heeft
de kiezers en kiezeressen door de wet te ver-
plichten hun stemplicht te gaan vervullen,
maar er staat toch wel vast dat die dwang
bij velen den lust tot stemmen heeft bekoeld,
aangezien het nu eenmaal in den aard ligt
van het beestje, dat Nederlander heet, juist
baloorig te worden als men hem tot iets
dwingen gaat en dat die evenredige verte
genwoordiging, welke medebrengt, dat men
op een partijhjst en op bepaalde personen
zijn stem gaat uitbrengen en de uitslagen
van de stembus veel langer op zich doen
wachten dan bij het oude stelsel het geval
was, de belangstelilng der meerderheid
voor verkiezingen danig heeft gedood.
Dat was vroeger in deze hoofdstad heel
wat anders. In dien ouden tijd was een Ka-
men erkiezing, daaronder te verstaan de
voorbereiding door het stellen der candida-
ten gingen praten; de stemdag zelf en bo
venal de stemdag-avond, als de uitslagen be-
kend werden, een Amsterdamsch „evene-
ment", waarin ieder medeleefde, zelfs dege-
nen, die geen stemrecht hadden. En na
zoo'n uitslag-avond begon men al dadelijk
met geestdrift te ijverem voor en te spreken
over de herstemmingen en wcrd zoo'n her-
stemmingsdag soms nog gcestdrift-voller
dan de cerste stembus-dag.
Dat is alles voorbij jammer genoeg!
Men stemt nu op partij-lijsten, waarop de
partij-mannen en -vrouwen heel deftig en
wettelijk genummerd1 staan; men moet nu
stemmen op personen, van wie men vaak
nooit gehoord1 heeft en die men uit het open-
bare leven meest alleen kent van hooren zeg
gen, nooit in een openbare vergadering hoor-
dte of zag, dies is de belangstelling al ver-
flauwd van het oogenblik af dat die lijsten
in Kiesvereenigingen in e'lkander werden
gezet.
In die dat van voorlncn was de Am
sterdamsche eet Street" N.Z. Voor-
burgwal, aan den avond van den stemdag
een menschen-massa voor gebouwen der
dagbladen, waar op daartoe opgerichte reus-
achtige borden werd aangeplakt elke uitslag,
die uit stad en land in kwam, terwijl boven-
dien uit de ramen der redactie-bureaux die
uitslagen door middel van een spreektrompet
tot de menschenmassa werd uitgebazuind.
En na elken uitslag daverden dan de hoera:s
van degenen, wier gewenschte verkozene,
was bekend geworden en klonkem daartegen
in de joelkreten en hoon-fluitjes van de me-
destanders van den candidaat, die het afge-
legd had. En zoo ging het door, den gehee-
len avond, tot bij middernacht soms, tot de
laatste der honderd uitslagen was bekend
geworderi.
En gansch dien avond-was er groote geest
drift in de om den Dam zich bevindendc kof-
fiehuizen, waar de gebeurtenissen van den
dag luidduchtig werden besproken en vooral
op het terras en in de zalen van net hotel-
restaurant „Palais Royal" aan den Voor-
burgwal, als het dichtst bij de couranten-
gebouwen gelegen, was de verkiezingsdrukte
op z'n uitbundigst. Daar verzamelden zich
dan laat in den avond journalisten en de
leiders der toonaangevende kiesvereenigin
gen en gingen af en toe luide hoera's op,
werden ovaties gebracht, soms korte redevoe-
ringen afgestoken. wanneer een der nieuw-
gekozen Kamerleden er zich kwam vertoo-
nen. Dat was alles in de dagen, toen het
kiesrecht nog miet voor beide seksen gelijk
was; toen er nog geen evenredige vertegen
woordiging en geen stemdwang bestonden
'k Beweer niet, dat het toen beter ingericht
was dan nu; 'k beweer evenmin, dat toen de
verkiezingen eerlijker gemeend waren; maar
'k beweer wel, dat het een feit was dat toen
meer met de verkiezingen werd medegeleefd
en dat zoo'n verkiezingsdag, en zeker zoo'n
verkiezingsavond, gezelliger waren! er zat
meer „sport" in, er zat „muziek" in; het was
'n typisch Amsterdamsche gebeurtenis,
waarnaar men kijken ging, ook al deed men
heelemaal niet aan politiek. en al mocht men
er, volgens de wet, zelfs niet officieel aan
mede doen.
Dat is alles anders geworden en dat heeft
de openbare belangstelling doen verflauwen
de aardigheid is er met die lijstenstem-
ming af; de personen tellen niet meer zoo-
dadelijk, zooals toen wel het geval was.
K En zelfs het „Palais Royaldat al die
verkiezingsdrukte gekend heeft, is al eenigen
tijd ter ziele. Het staat er nog wel als ge-
bouw, maar het is eigenlijk zelf ook een snik
van een „partijlijst" geworden; een brok van
een complex ten doode opgeschreven, ten
deele zelfs reeds „gedioode gebouwen, die
samen een andere partij", een reusachtig
rijksgebouw voor giro en andere financieele
aangelegenheden moet worden. Sedert het
als hotel-restaurant verdween is het tot voor
korten tijd grootendeels in gebruik geweest
van een aanta! post- en telegraafambtenaren,
doch nu staat het heelemaal uitgestorven,
wachtende op de handen der sloopers en
als het dan straks verdwenen zal zijn en op
die plek een deel van dat geweldige rijksge
bouw zal verrezen, dan zal slechts door dd
geschied-annalen der hoofdstad herinnerd
worden aan de echt-AAmsterdamsche verkie-
zingsavonden: uit den tijd, toen deze, zoo al
geen „publieke vermakelijkheid" dan toch
zeker wel een typisch Amsterdamsche ge
beurtenis waren, waarvoor de Amsterdam-
mers zich nog warm maakten en te hoop
liepen in hun duizendtallen.
In den tegenwoordigen tijd loopen de ge-
kozenen in onze openbare bcstuurs-colleges
in den regel warmer dan degenen, door w ie
zij gekozen worden; wij weten genoeg hoe
„vriendelijk" zij elkander nu en dan in de ha-
ren kunnen zitten en hoeveel kwesties er
zijn, waarover men zich b.v in den Am-
sterdamschen gemeenteraad warm maakt.
Zelfs over stofzuigers. Dat is nog pas de
vorige week gebeurd. 't Ging wel niet uit
sluitend over deze meest-moderne onder on
ze nieuwe uitvinden, doch zc werden toch
in figuurlijken zin ditmaal in de stedelijke
raadszaal danig op het (apijt gebracht.
Zulks in verband met het winkelbedrijf
van het gemeentelijk electrisch bedrijf. Die
winkel van allerlei electrische apparaten,
als daar zijn haarden, strijkijzers, toast-
roosters, waterketels, melkkokers, stofzui
gers, is a! sedert lang een stcen des aanstoots
voor den hardeldrijvenden middenstanc! in
het algemeen en van de handelaars in der-
gelijke artikelen in het bijzonder.
Het electrisch bedrijf heeft van deze voor-
werpen en w inke! in de Vijzelstraat bij den
Singel, een houten gebouw een deel er
van werd zelfs verrold toen de plek, waarop
het gedeeltelijk stond. getrokken'werd bij het
terreim, waarop men thans bezig is het groo
te, nieuwe hotel te doen verrijzen waarin
al die voorwerpen keurig ?n tegen niet te
hooge prijzen zijn uitgestald.
De Winkeliers zijn tegen die gemeente-con-
curren'ie fel gekant en diongen steeds weer
op opheffir.g van den winkel aan en hun
woordvoerders in den Raad. daarvoor strij-
dende, kwamen aan met tal van mededeelin-
gen, waaruit blijken moest dat de directie der
gemeentelijke electriciteitswerken door drang
op haar personeel en door provisie van den
verkoop voor haar provisie-reizigers de par-
ticuliere nijverheid nadeelig was, dus den
winkeliers, die gemeente-belastingen moes-
ten opbrer^en, benadeeldi.
De wethouder van de gemeente-bedrijven
heeft niet beslist kunnen ontkennen, dat er
wel eens iets niet in den haak was geweest.
doch ook doen uitkomen, dat door den winkel
der gemeente een aantal electrische appara-
ten bij het publiek populair zijn geworden
en daaronder voor een niet geripg deel de
stofzuigers en dat daardoor dus indirect ook
de verkoop van dergelijke artikelen door par-
ticuliercn winkeliers is vermeerderd. Maar,
natuurlijk, met',die argumenten waren de
middenstand-woorders niet voldaan en ze
hebben heel Wat stof over deze geschiedenis
laten opgaau. Ze zijn er niet in geslaagd 'et
gemeentelijk electrisch winkelbedrijf den aek
om fe draaien, daar durfde de Raad1 niet aan,
althans ditmaal nog niet, maar dat de mid-
denstandcrs de zaak wai'm zullen houden en
zullen uitspelen bij de eerstvolgende gem een-
teraadsverkiezingeiii, is wel zek^r. De geheele
kwestie is nog zoo eenvoudig niet; opper-
valkkig bekeken is het zeker niet bill ij'k dat
een gemeente be-concurreert degenen, van
wie zij de belastingen halen moet, maar aan
den anderen1 kant vraagt men: als de burge-
rij goedkeurde dat de gemeente electrisch be-
dnjf, gasbedrijf, watei-bedrijf aastte, waar-
om mogen dan die bedrijven geen electrische
apparaten, geen gaskachels, geen badkui-
pen en tuinsproei-artikelen leveren? Rrachti-
ge stof voor verki'ezings-meetings!
SINf SANA.
De Communistcn. De positie der
Sovjet-lichamen in Engeland. De
zwarte kant van „Bank Holiday",
Ziekte en het jachtende leven.
De Ccmmunisten in dit land hebben de
laatste dagen de algemeene belangstelling.
Zij hebben een congres gehouden in Glas
gow, een stad, waarvan het heet, dat- haar
aimosfeer Communisme doet gedijen. In ver
band met dat congres heeft de regeering, in
den perscon van Sir William JoynsonHicks,
minister van Binnenlandsche Zaken, strenge
bepalingeh uitgevaardigd om te verhoeden
dat buitenlandsche communisten de laatste
weken het vuur na aan de schenen gelegd en
voor al die vreemdelingen, die hier niet zijn
gekomen om een eerlijk stuk brood te verdie-
nen en wier houding verdenking doet ont-
staan, wordt het nu in Engeland wat warm.
Er is eenige reden om te twijfelen of de auto-
riteiten hierbij wel goed beleid en kieskeurig-
heid betrachten. Men heeft reeds hotel- en res-
tauranthouders die altijd vele vreemdelin
gen in hun bedrijf hebben hooren klagen,
dat de jacht op de vreemdelingen van ver-
dacht allooi hun ondernemingen treft; aan
eenige vreemdelingen, die verantwoordelijke
posities in hotel- en restaurantbedrijven be-
kleeden, is aangezegd, dat zij het land moe-
ten verlaten. Er is nu uiteraard nog de moge-
lijkheid dat de regeering wel degelij'k weet
wat ze doet en dat ze in haar keuze van de
..aliens," (niet-genationaliseerde buitenlan-
ders), wie het verb'ijf in Engeland niet lan
ger wordt waardig gekeurd, toch wel afgaat
op juiste kennis over hun schadelijlcen invloed
op de maatsdiappij hier. Indien dat zoo is„
dan moet men een hoogen indruk krijgen
van de indringingskracht dezer „rooden en
wordt het terstond duidelijk, dat men in de
keus van zijn personeel hier niet voorzichtig
genoeg kan zijn. Dat die indringingskracht
zeker aanwezig is, blijkt treffend uit het feit,
dat 2 buitenlandsche communisten, de Duit-
scher Stoecker en de Frangaise Lebel er on-
danks dc strenge voorschriften en maatrege-
len door de betrokken Ministei- uitgevaardigd
en getroffen voor het vreemdelingenverkcer
aan de havens, or in zijn geslaagd op het con-
gres-podium der communisten in Glasgow
te verschijnen, cen verschijnen, dat de groot
ste verrassing baarde en in dit milieu'diepe
voldoenmg en geestdrift wekte. De Duitscher
pochte in zijn speech voor de roode schare,
dat hij er trotsch op was de aanwezigen per-
soonlijk te kunnen begroeten „ondanks alle
maatregelen door Hicks (den minister van
Binnenlandsche Zaken) genomen." De twee
communisten, die de autoriteiten hadden ge-
tart, werden nadat zij in de vergadering
het woord hadden gevoerd weggemoffeld
door hun partijgenooten. En zij zullen wel
weggemoffeld blijven, totdat hun aanwezig-
heid in het vergeetbo-ek raakt, de politie min
der waakzaam wordt en zij weer ongemerkt
het land kunnen verlaten. Maar het moet
ledereen opvallen, dat zulke actie der Britsche
ccmmunisten om de aandacht te trekken en
van zich te laten spreken nog al kinderachtig
is. Met wat listigheid en beraad is het altijd
mogelijk zulke kunststukken, als door den
Duitscher en dc Francaise zijn bedreven, uit
te voeren Ze kunnen de aandacht niet aflei-
den van het voor de „rooden" minder bevre-
digende feit, dat hun partij-sterkte hier in
Britiannie nog geen 5COO bedraagt, een aan
tal dat eer af- dan toeneemt. Intusschen put.
ten zij hun kracht uit hun vertoo: en hun
luidruchtigheid. waarmede zij den indruk
trachten te wrkken dat zij in werkelijkheid een
sterke machi vormen in de samenleving. Zij
doen me altijd denken aan dien fermen sol-
daat (en de soldaat vergeve me de weinig
iiatteerende vergelijking). die alleen m'een
Ioopgraaf heen en weer rende, O'P allerlei
punten over den berm zijn geweer afschietend
en aldus den indruk bij den vijand wekkend,
dat dc Ioopgraaf vollcdig was bc-zet.
En nu hebben we zoo^aar vernomen, dat
de beer Rakcfsky, die den Bond van Russische
Sovjet-republieken in Londen vertegenwoor-
digt, met een aansiag op zijn leven is be-
dreigd, Rakofsky heeft terstond de goede po
litie van Londen gcwaarschuwd -en de diplo-
matieke beleefdheid en traditie gebieden, dat
de bedreigde wordt beschermd. Vandaar dat
thans een stcvige „bcbby" de deur van Gres-
ham House, het oude Russische gezantschaps-
gebouw, waar de Sovjet-legatie thans is ge-
iiuisvist, bewaakt. Het snoode moordplan
heet in Nedeiiand tc zijn uitgebroed; en de
„Wit-Rus", die het plan zou uitvoeren, is
naar men heeft hooren beweren uit Neder-
land naar Lcnden gekomen. Dit geval vestigt
weer eens de'aandacht op de sevjct-delegatie
hier, haar fcrmeelen aanhaog in den vorm
van verscheidene handelsondernemingen en
de verondersteldi: taak, die deze lichamen
hier vervullen. Het personeel van de Russi
sche legatie is grooter dan dat van alle an
dere officieele, vertegenwoordigende instellin-
gen; en de handelsinstellingen (er zijn er
wel een dozijn) hebben een flink leger Russen
in haar dienst. Al deze mensclien zijn be-
vriend met de Engelsche communisten eh men
kan met anders dan aannemen, dat zij over-
tuigde bclschewisten zijn. Zij zijn diploma-
tiek-onschendbaar en dus vrij van alle innven-
ging voor wat hun heen en weer trekken, hun
correspondentie en al hun doen en laten be
treft. Men hoort nu herhaaldelijk de vrees
uitspreken, dat dit leger van meer of minder
officieele Russen in London op slinksche en
aclit rbaksdic wijze de activiteiten van het
handjcvol communisten van Engelschen stam
steunt en meehelpt het Gezag te 'ondei-mijnen.
Men kan er zich van overtuigd houden, dat
het officieele Sovjet-Rusland' in ons midden
el tc voorzichtig is om dat openlijk te doen
om zijn positie vrij als cen vogel in die
iucht daardoor in de waagschaal tc stel
len. Maar het kan ongemerkt genoeg doen.
En het groote aantal employe's bij de Lega
tie en in de groote City-gebouwen, waar de
handelsondernemingcii van de Sovjet haar
kantoren hebben, ache men minstens verdacht,
in het besef dat dc' schrale relaties, zoowel
diplomatieke als oommercicele, die uitgebreid-
lieid van het personeel nauwelijks kan wCtti-
.gen.
De Pinksterdagen zijn des Londenaars
grootste uitgaansdagen. En een kort verblijf
in Kew, in den avond van den tweeden Pinic-
sterdag, heeft me geleerd, dat het schouwspel
van naar huis terugkeerende pleziergangers
hier niet verheffend is. De volksbeweging was
is verband met het aantrekkelijke alleen trok-
in verband met het aantrekkelijke weer zeer
groot. Naar de Tentoonstelling te Wembley
alleen trokken bijna 25000 menschen. Maar
dat was niet de eenige magneet. Er was een
groot Zomer-feest op de groote heide van
Hampstead, waar duizenden zich vermaakten
met kermisaantrekkelijkhedlenGroote aantal-
len gingen naar Kew, het plaatsje ten Wes-
ten van Londen, aan den Theems, waar de
wereldbercemde tuinen zijn. Die tuinen zijn
cmstreeks dezen tijd in hun schoonsten bloe-
men- en plantenpraalen een bezcek er aan
is ten feest voor oog en gemoed, dat den ont-
vankelijken mensch stil en deemoedig maakt
torn de wonderlijke heerlijkheid, die de Natuur
kan cntplooien. Maar ik heb zelden stuitender
tooneelen gezien dan dien .Tweeden Pinkster-
dag-avond, toen de zoogenaamde dagjesmen-
schen in dichte drommen de schoone tuinen
verlieten en hun weg zochten naar de kreegen
van Kew. Hun gemoederen waren blijkbaar
niet ontoan'kelijk geweest voor de zegeningen
der schoone natuur, die zij binnen de tuinen
hadden kunnen ondergaan. De menigte be-
stond uit vaders, moeders en kinderen vaak
heel jonge kinderen. De kinderen mochten den
drempel van een ..public house" (schenkerij)
niet overtreden. En zoo kon het oog zich pij-
nigen aan het gezicht van een vijftal herber-
gen. dtoor honderden kleine kinderen bele-
gerd, kinderen, die schreeuwden.cn jengelden,
terwijl de ouders binenn veel meer bier dron-
ken dan goed voor hen was. Men stelle zich
het tooneel voor. Het gejodl was oorverdoo-
vendde te vroolijke volwassenen in de kroe-
gen begennen te dansen en te schreeuwen en
te hossen; en hier en daar kwam een lallende
vrouw wel eens even naar buiten om als mis-
plaatste daad van gewetenswroeging een
jammerend kind met een slok uit haar bier-
glas zoet te maken. Men moet wanhopen aan
een publiek, dat nog zoo ver van uiterlijke en
mnerhjike beschaving af schijnt te staan. Een
van mijn Engelsche kennissen beweert altijd
dat er niets zoo freurig en niets zoo hcpeloos
en niets zoo meelijwekkend is als een feestende
massa; en een „bank holiday" is voor zijn
gevoel altijd een scherpe, dramatische episo
de in het Londensche leven. Hij moet zijn pes-
simistische opvatting ont'leenen aan de herin-
nering aan schouwspelen ars waarvan ik dien
avond in Kew een oogenblik getuige was.
Een achthonderd dokters uit Amerika is
naar Londen gekomen oom er met Britsche co!
lega s te praten over ziekteverschijnselen bij
de menschheid en over de middelen, waarme
de men moet trachten die verschijnselen te
verbannen. In de eerste besprekingen is het
gevoelen tot uiting gekomen, dat de oude
ziekten meer en meer worden vervangen door
nieuwe, van anderen aard dan de vorige. En
men meent dit te moeten toeschrijven aan het
jachtende, moderne leven. Het 'karakter der
nieuwe ziekte wijst daarop. Sir Thomas Her
der, een der meest vermaarde geneesheeren
van Engeland, vend dat men zijn aandacht
meer moest concentreeren op de middelen, die
den weerstand van het li'chaam kunnen ver-
hoogen dan op de middelen, die een door
ziekte aangetast lichaam weer moesten op-
knappen Deze oude waarheid is in dezen
tijd van allerlei patent-middeltjes tot „opkale-
fatering" nieuwer dan ooit en het is verheu-
gend een man van het gezag van dr. Horder
dit te hooren verklaren De dokter vond dat
het leven der mensclien eenvoudiger moest
worden. Propaganda moest worden gemaakt
vcor bet naleven van gezondheidsregelen,
niet alleen wat lichamelijke functies maar
vooral wat geestelijke en gemcedsfuncties be-
trof; gematigdheid en eenvoud in geestelijken
arbeid en niet in het minst in de ontroeringen
van het gemoed waren van het hoogste be-
lang Wie klaar denkt, zeidc Sir Thomas,
kan de ccnclusie niet ontgaan dat de span
ning en de haasi van het moderne leven, de
zenuwspanning en de geestelijke zwaarte er
van, factoren van groote beteekenis zijn ge
worden in het voorkomen van ziekten, ziekten
die als type geheel verschillend zijn van die,
waarmede wij bekend waren.
Londen, 2 Juni 19^5.
BuiteMland.
DE PERSOONLIJKE ADJUDANT VAN
DEN RIJKSPRESIDENT.
Dc Duitsche rijkspresident heeft als op-
perbtvelhcbber te land en ter zee aanspraak
op cen persoonfijken adjudant Het is dus het
goedi reclit van president Hindenburg om
van zijn bevoegdheid gebruik te maken om
een persoonlijk adjudant te benoemen. Hi]
heeft dit dan ook gedaan en majoor v. Bene-
kendorff en Hindenburg, zijn zoon>, die tot nu
toe in de cavaleriesehool te Hannover werk-
zaam was, daartoe uitverkoren.
Van de zij de der tegenstanders van de
candidatuur-Hindenburg werd hiertegen
niets ingebracht.
Hoewel het menschelijk is, dat de presi-
dent zijn zoon, met wien hij in Hannover sa-
menwoonde, heeft gekozen, merken sommige
bladen, o. hi. de „Voss. Ztg." op, dat indien
president Ebert iets dergelijks zou hebben
gedaan, deze zaak niet een zoo kalm verloop
zou hebben gehad; welk een geschreeuw zou
er dan niet zijn opgegaan,
Hetzelfde geldt voor het tractement van
den president. Wat een kabaal is er door de
Duitsch-nationalen niet gemaakt over Eberts
tractement! En nauwelijks was zijn opvolger
in functie of diezelfde Duitsch-nationalen
deden in den Rijksdag- een voorstel tot ver-
hooging. Terecht, want de vergoeding, die
de rijkspresident voor zijn diensten aan den
staat kreeg, waren wel heel karig, maar dat
gold evengoed voor Ebert als Hindenburg,
meent het blad.
De „Voss. Ztg." hoopt, dat de Duitsch-
tnationalen uit de houding van de tegenstan
ders van de candidatuur-Hindenburg een
lesje zullen trekken, nu zij ervaren, dat deze
den president, wiens verkiezing zij bestreden
hebben, willen geven, wat hem toekomt.
Oplassingen der'rpadsels uit 7 J
vorige numrner.
Voor grooteren.
1. Brandewijn, Wijn, Rijn, brand, Bar end,
rand.
L
t i I
h a/ner
Lint b u r g
s 1 u r f
urn
Z
3. Laa? An g^rust naar bed gaan. (Tanger)
Heeft die eene dikke musek alle brooa
kniimels opgegeten? (Halle).
Zij zou tegen Avaalf uur hier zijn (Gent)
Gaat Bruno sfoten op cfeuren maken?
(Oslo).
Heeft Jeanne me meloenen gestuund of
deed Annie dat? (Memel),
4. Woestijn, Ton, westen, Soest, wijn.
Voor kleineren.
1. Fuin, rfuin, Mvin, puin
2. In een ragebol.
3. Kar, pet; Karpet.
4. Heeft Jacoft fsther niet gezien? (bes).
Goed afgesproken dus: ik loop eerdet
naar huis en jij haalt mij in. (peer).
Met den b\aker stond zij nog te wachten;
het was reeds pikdonker. (kers).
Zij won de weddenschcp; pefgrimstoch-
teni werden reeds in vroege tijden onder-
nomen. (appel).
Ik loop ruim een kwartier reeds op en
neer. (pruim).
OM OP TE LOSSEN. I
Voor grooteren. Tf
1. Mijn geheel is een bekend spreekwoord-
Het wordt met 12 woordem en 43 letter*
geschreven.
Een 33, 2, 2136 leeft in de bergen.
Een 33, 5, 42, 9, 29, 41, 34, 40 is e«i
bevelvoerder.
29, 8, 40, 4, 9 is een dorp in Drente
Een 43, 14, 6 is een boomsoort.
Een 7, 31, 29, 3 is een mooi viervoetig
dier.
36, 16, 40, 41, 13, 31 wordt gegeten.
Een 43, 28, 40, 19 is een wapen.
Een 23, 28, 40 leeft in een 30, 8, 40.
10, 2, 40, 26, 39, 35 is een stad in Ov»
ijssel.
36, 37, 38, 8, 28, 12 is het tegenovwge-
stelde van vuil.
De 15, 20, 22, 32, 14, 17, 22, 27, 32, 22.
14, 17 zijn een volksstam in Afrika.
!Je 1, 27, 17, 18 is een dee! van je ge
zicht.
Een 3, 29, 24, 11, 25 is een vervoer
middel.
2. Welke twee plaatsen in Noord-Holland
kun je maken van
uieegmdrrb
(Voor elke plaats heb je alle letters
noodig.)
3. Welke vreemdeling wordt, als men hem
een als hoofd geeft, trotsch?
4. Met M ben ik een jongensnaam, met D
de naam van een keizer uit de Oudheid.
Voor kleineren.
1. Kruisraadsel.
Op de kraisjeslijnen komt de naam van
een voorwerp, dat in geen huis ontbreekt.
en op de meeste deuren te vinde® is.
X
X 4
X
XXXXXXX
X
X.
X
lo rij een medeklvnker.
2o een hooge berg.
3o een deel van een vogel.
4o 't gevraagde woord.
5o een najaarsbloem.
6o een scherp voorwerp.
7o een medeklinker.
2. Met z ben ik timmermansgereedschap,
met m een lichaamsdeel, met v oozeker
en met I nooit hoog.
3. In welke huizen heeft men nog nooit
een schoorsteen aangetroffen?
4. Welk kleverig goedje wordt oingejceewi
een vogel?,
HEN NIEUW PROCES OVER EBERT.
Op 9 Juli beyint tc Bcrlijn een proces dat een
vrij sensationeel karakter zal hebben. Beklaag*
dc is Theodor Wolff, hoofdrcdacteur van het
Berliner Tagcblatt die bcschuldigd wordt van
belcediging van de uit het Maagdenburgsche
proces bekendc rcchters Bcversdorff en Sohub
ze. Theodor Wolff had namelijk in een artikel
dat aan de nagedaohtenis van rijkspresident
Ebert was gewijd beweerd dat de aanvallen die
naar aanleiding van het vonnis in het Maaga
denburgsche proces tegen Ebert gericht waren
tot ,diens vroegen dood hadden bijgedragen.
Daarop hadden de beide rechters, die in het
artikel niet werden gespaard een klacht tegen
Wolff ingediend. Als vcrdedigers van Wolff
zullen optreden Justizrat dr. Loewenstein, en
dr. Ludwig Haas, Karlsruhe, democratisch lid
van den Rijksdag. Deze hebben beiden een uit*
oerige memoric ontworpen, waarin zij zich
o.a. beroepen op de pleidooien van de advocaa
ten Landsberg en Heine en voorts van versch'.b
lende getuigen uit het Maagdenburgsche pro*
ces, om te bewijzen dat dit proces niet op om
uurtijdige wijze werd gevoerd. --
Ebert zelf had na zijn ondervraging vtr<
klaa: .en indruk te hebben dat hij den recm
ter Beversdorff als een politick vijand diende
tc bcscliouwen. De genccsheer die Ebert bij
zijn ziekte bchandclde zal als getuige bij het
proces worden gehoord.
