P
De Oudjes.
Buitenland
DE RUiNES VAN EEN STAD
GEVONDEN.
Een drietal Engelschen, die zich bezfg hou
den met het ouderzock naar de geheimemaeen
van de onbekende oude steden in het binnen-
land van Britsch Honduras, doet daar
voortdurend interessante ontdekkingen. Een
van hen, F. A. Mitchell Hedges vertelt, dat
in een groot stuk wildernis, waar men ailes
had neergeveld en afgebrand, de ru'ines ont-
dekt werden van een rcusachtige verwoeste
stad, een van de geweldigste ontdekkingen,
welke men ooit op het vasteland van Ameri
ca heeft gedaan.
We weten thans voldoende, schrijft hi], om
stellig te kunnen beweren, dat hier over een
oppeTvlakte van ongeveer 16 vierkante mijlen
naar alle windstreken het land dicht bevolkt
is geweest. Dit blijkt uit de ruines en grafheu-
vels, die overal worden gevonden. Oak een
geweldige hoeveel'heid aardewerk werd aan-
getroffen. Twee grafkamers werd en blootge-
legd, waarvan een, te oordeelen naar de ge
vonden voorwerpen, van een vrouw moet zijn
geweest.
Onder de oppervlakte, bi] het uitgraven,
dicht bij den kant van een groote steenen py-
ramide, stooten wlj op een raadsel, zoo vertelt
de schrijver, dat wel nooit zal worden opge-
lost. We vonden een gedeelte van een schedel,
die onder de stevige iundeering van de pyra-
'mide geduwd moet zijn. Het ziet er uit also!
de schedel als een offer daar is geplaatst ten
tijde van de vergrooting van den grafheuve'
door een volgende bescnaving.
De geofferde persoon schijnt begraven
zijn in een bepaalde soort schaaldieren, zoo-
als die daar in de rivieren voorkwamen, want
op die eene plaats werden niet minder dan
tweeduizend dezer dieren gevonden.
De meeste afbeeldingen, die gevonden zijn,
>«even bekende figuren te zien. Een tijger-god
icomt het meest voor. Afbeeldingen van vrou-
wen zijn niet zeldzaam; een draagt een merk-
waardig kleed, dat veel op cen corset gehjkt.
MEDISCHE STUDENTEN TEGEN
i EEN JOODSCH DOCENT.
Een dezer dagen kwamen voor de Chirur-
oische Kliniek te Innsbruck de studenten der
medische faculteit bijeen om te protesleeren
tegen het geven v^n de „venia legendiaan
dn W. Bauer, een katholiek tandarts uit Inns
bruck, omdat deze van. Joodsche afkomst
zou zijn.
De praeses van het corps en dc praeses
der medische studentenfaculteit verklaarden,
naar we in de „Netie Freie Pressclezen, te
gen toelating van. een Jood als docent aan de
Innsbriicksche faculteit te zijn.
Ten slotte" werd met alle stemmen op arte
na het besluit genomen om niet voor het col
lege van dr. Bauer in te schrijven en alleen de
inaugurate rede bij te wonen, om dan een uit-
eenzetting van hun standpunt tc geven.
Voors werd besloten om als protest tegen het
college ran prolessoren der medische iacul
teit die dezc „venia legendi" had gegeven
a.s. Woensdag de medische colleges niet
volgeu.
DE ONGEREGELDHEDEN IN CHINA
Uit Shanghai wordt gemeld, dat er een
massa-dononstratie van ongeveer 25.000 stu
denten et. arbeiders heeft plaats gehad, wei
ke een ze?r levendig verloop had. Er werden
ophitsends redevoeringen gehoudeu. Men
nam de vdgende resoluties aan.
1. De economische betrekkingen met
Groot-Brit'anuie en Japan van hedeu al te
verbreken.
2. Er bij de centrale regeering op aan te
dringeu, dat zij voor de Engelsche en Ja-
panscbe scrietpartijen op 30 Mei voile ge-
noegdoening verlangt.
3. Voor het geheele land de algemeene
staking te proclameeren iudien binnen 14
dagen niet aan deze eischen is voldaan.
De berichten uit Canton melden, dat de
'Joenantroepen uit de stad gedreven aijn.
Vroeg in den mofgen begonnen de troepen
van Canton met het bombardement, terwijl
ongeveer tegen den middag de aanval werd
begonnen. De Joenantroepen bewogen zich
naar de stad van 't Westeu uit langs den
spoorweg, terwijl de kadetten onder Russi-
sche officieren den aanval leidden van uit
Whampoa, waar de schecpswerven en de mi-
litaire academies zijn. Troepen van canton
•rokken van Hon an over de rivier en kregen
vasten voet in de stad. De Joenantroepen
hebben zich noordwaarts teruggetrokken, en
hebbai Canton geheel in handen van de
Kwo-Ming tang gelaten.
Een groote menigte heeft de Chineesche
politie te Hankow die rond de Britsche con-
cessie w as opgesteld, met steenen gebombar-
deerd. Daarna vernielde de menigte een aan-
tal Japansche winkels en viel de winkeliers
aan. De Chineesche autoriteiten zonden tree-
pen ten einde de concessie te beschenr.cn De
Britsche consul-generaal verzocht't Interna
tionale marinedetachement te landen, dat in
samenwerking met de Chineesche troepen de.
orde herstelde.
Te Hongkong blijft de toestand kalm De
regeering onderdrukt "de propaganda en-heefi
een Chineesch communistisch nieuwsblad
verboden. Een officieele proclamatie doet een
beroep op de vredelievende inwoners om aan
hun gewone werkzaamheden te blijven en op
de bescherming van de regeeing te vertrou
wen.
De Russische Vakwereenigingsraad heeft
aan de Chineesche revolutionnairen in Pe
king 5000 pond sterling overgemaalrt a!s
geschenk.
Een ondermaatschappij van de Komintern
de Mopr heeft aan de Chineesche revolution,
nairen 1000 dollar gezooden.
De Kamer van Koophandel te Sjanghai
heeft groote sommen ontvangen uit Peking-,
Tientsin, Ned.-lndie en Mexico ten einde ae
staking te kunnen voortzetten.
HET WAARBORGVERDRAG.
EEN HONGAARSCH PROCES OVER
EEN SCHILDERIJENDIEFSTAL.
Zooals door een dezer dagen te Boedapest
gehouden gerechtszitting bekendl werd, zijn
vier schilderijen van Engelsche meesters in
Hongarije ontvreemd en waarschijnlijk naar
Amerika overgebracht
Tijdens de radenheerschappij in Hongarije
deed graaf Emil Mirbach vier schilderijen,
geschilderd door Lawrence, Hoppiier, Opie
en Ginsboroogh, aan prins Ludwig Win-
dischgratz toekomen, met het verzoek deze
te Parijs te verkoopen. Op aanraden van den
juwelier Carier stelde de prins zich met den
kunsthandelaar Vorree in verbinding, die be-
loofde de schilderijen aan een Amefikaansch
milliardair te verkoopen. Vorree verdween
echter spoorloos met de schilderstukken en
bleef, ondanks het onderzoek der politie, on-
vindbaaji'. Graaf Mirbach heeft daarop van
prins Windischgratz schadeloosstelling ver-
langd, welke eisch aanleiding gai tot het
proccs. De deskundigen schatten de waardc
der schilderstukken op ongeveer 4 milliard
kronen. Voor het gerecht kwam lvet tot een
vergelijk, waarbij prins Windischgratz zich
verplicht den bestolen eigenaar 180 millioen
cronen te betalen.
te
DE COMUNISTISCHE BEWEG1NG
IN ENGELAND.
De Russiche gezant te Londen, Rakofski,
zal een dezer dagen naar Moskou vertrekken,
blijkbaar zoo schrijft de Morning Post", om
daar 'over de teleurstellende ontwikkeling der
ocnununistische beweging in Engeland rap
port uit te brengen.
OPNIEUW EEN REGEERINGSCRISIS
IN BELGle.
Poullef heeft den kaning gisteravond mee-
gedeeld, dat hi] de opdracht om de nieuwf
regeering te vormen moest weigeren.
Een eerste tegenslag voor Poullet was gis-
termorgen het besluit van Tschoffen, die
Poullet's rechterarm was bij de onderhande-
lingen met de sccialistische leiders, om de
portefeuille van justitie, die hij reeds had
aanvaard, thans te weigeren.
Donderdag was de Katholieke Vereeniging
te Luik, dat door Tschoffen in het parlement
wordt ver tegenwoordigd, bijeengekomen om
o\'er den toestand fe beraadslagen. Tsoffen
verdedigde er met groote overtuiging de socia-
listisch-katholieke coalitie, als het eenige mid-
ijel om uit den chaos te geraken. Oud-minis-
ter Jaspar, die eveneens Luik in het parle
ment vertegenwoordigt, bestreed daarentegen
de combinatie Poullet-Vandervelde. Er ont-
stond cen buitengewoon verwarde bespreking,
die niettemin op'Tschoffen den indruk maak-
te, dat de meerderheid der Luiksche kiezers
niet op zijn hand was, met het gevolg, dat hij
Poullet te kennen gaf. dat hij na de weige-
ning van de Waalsche Kamerleden De Liede
kerke en Carton om van dc regeering deel uit
te maken, geen portefeuille wenschte te aan-
vaarden, daar hij de eenige katholieke Waal
in de combinatie zou zijn.
De twefede tegenvaller wan Poullet is ge
weest, dat op de vergadering van de rechtsche
leden van 'Kamer en Senaat zich slechts 63
leden voor Poullet verklaarden. tegen 72 bij
een vorige vergadering, terwijl 62 leden zich
tegen de combinatie verklaarden en zes leden
bianco stemden. Een stem meerderheid dus.
Van dc vijftig Senaatskden stemden er 22
voor en 38 tegende meerderheid was er dus
tegen. In de Kamer was de uitslag omgekeerd
41 voor en 24 tegen.
Feitelijk heeft de campagnc tegen het soci-
alistisch-kathcliek kabinet, die vcoral door
Segers werd gevoerd en grootendeels in de
provincie weerklank heeft gevonden, gezege-
vierd.
Vcoral het feit, dat de portefeuille van
binnenlandsche zaken aan cen socialist Pe-
viel, heeft koren op den molen gebraclit, ter
wijl de aanwezigheid van Kainiel Huysmains
aan het hcofd van Kunsten en Wetenschap-
pen minder ergernis schijnt verwekt te hebben
dan verwmcht kon worden. Dat Vandervelde
buitenlandsche zaken zou lciden, was ook den
nicest en conservgtieven een doorn in het oog.
Dadelijk na de vergadering van de rech-
terzijdc heeft zich Poullet naar het paleis be-
geven en den koning op de hcogte van den
toestand gebracht.
Nu Poullet weigert, kan men weer van
meet af aan herbeginnen. Er is veel gespro-
ken over Kamerontbjncling en nieuwe verkie-
zingen. Poullet heeft echter verklaard, dat hij
als minister van binnenlandsche zaken in geen
geval een besluit tot ontbinding aan de on-
derteekening van den koning zou onderwer-
pen. Hij meende, dat dc toestand op die wijze
niet kon worden opgelost en dat alleen het
vormen van een kabinet door wie dan ook de
crisis beeindigen kon.
Het lijkt er zoo zegt het Hbld., aan den an-
deren kant op, of Segers en de Vlaamschge-
zinde en de Waalsche conservatievm, die hem
steunen, er op uit zijn, om cen centrumpartij
te vormen, die zou trachten het met de libera-
len. op rtn accoord te gooien.
Zoo ver zijn we echter nog niet, dcch in-
tusschen zit het land, dat uit de misere scheen
grtiolpen te zijn, weer diep in die politieke el-
lende, dank zij de manoeuvres van een groep
anti-Vlaamschgezinde katholieken, die de
macht uit hun handen zien glijden en er nu
alles op wagen om die macht terug in hun bt-
zit te krijgen.
Wat zal de toekomst brengen? vraagt zich
hier haast een ieder af. Doch niemand weet
er het antwoord op te geven.
VOOR EN TEGEN DEN HONGAAR-
SCHEN RIJKSBESTUURDER.
De rechtsch-radicale organisaties alsmede
de nationalistische organisaties van het
spoorweg-, post- en anaer personeel hebben
den rijksbestuurder Horthy een huldiging ge
bracht. Een stoet van ongeveer 8000 man
trok naar de Burg en zond een deputatie naar
den rijksbestuurder om clezen uiting te geven
van hun sympathie. Horthy verklaarde in zijn
antwoord, dat het Hongaarsche volk zich ook
door de in den laatsten tijd tegen hem ge-
richte aanvallen niet zal laten misleiden.
Aan de sociaal-democraten, die als tegen-
demonstratie op het graf van de vermoorde
redacteuren een krans wilden leggen, werd
zulks door de politie verboden. In verband
liiermede zullen dc sociaal-democraten waar
schijnlijk een interpellatie in het Parlement
indienen.
KORTE BERICHTEN.
- Nadat Mussolini hem in zijn villa aan
het Garda-meer bezocht had, heeft d'Annun-
zio zeer hard gewerkt aan litterairen arbeid.
Hij schijnt zich daarbij overwerkt te hebben.
En dit, gepaard met een ernstigen aanval van
influenza, heeft den dichter op het ziekbed
geworpen. Waarschijnlijk zal hij verscheidene
weken zijn kamer moeten houden. Mussolini
heeft hem wenscben van spoedige beterschap
gezonden.
I! I
Vronw JLnat eene nan, waarom waren we ook 1
mtgegaan
Man „Omdat ik me niet prettig voekte eo Je dacM,
dat een kJejo loopje in d« frieeobe lucbt me goed zem
doen,* iLoodon
Het Fransche antwoord op de Duitsche me>
morie inzake het waarborgverdrag zal in het
begin van de volgende week te Bcrlijn overs
handigd worden. De Belgischc regeering heeft
reeds verklaard met den tekst in te stemmen.
Austen Chamberlin, dc Britsche minister van
buitcnlandsche zaken, heeft gister te Geneve
cen langdurig onderhoud gehad met Carton de
wiart. Men meent, dat het liep over de Belgi=
sche veiligheid en het vraagstuk van de bepers
king der bewapening.
De eeuw deT reclame.
Berste inbreker (tot z'n maat): Wat heteekenen
>1 die Btukjes papier die je in dat boek geplakt hebt?i
Tweede dito: Stukkies papier. Man, dat is m'n
verzameling krante-recensies. (Humoristy
Volgens officieele inliohtingen zal de Ita=
liaansche gouverneur>t»eneraal van de Dodes
canese niet toestaan, dat opstandelingen van
Samos, de gebroeders Yayades, naar de Dode*
canese uitwijken.
Ook in Frankrijk heeft de hitte haar
slachtoffers gemaakt. Vooral bij het zwemmen
zijn verscheidene personen verdronken. De
laatste dagen bedroeg het totaal dezer ver>
dronkenen aan de Fransche kusten niet minder
dan negen.
„\Vat heb ik 'nnachten met hem opgetrok>
ken!" mompelt heel zacht de oudc vrouw, ter»
wijl ze meteen haar man begluurt.
De man zegt niets. Hij bekijkt den moerbci»
boom. Ja, ja, die wordt knapjes oud, evenals
hij zclf. Vorig jaar had hij veel loofblad.
.Voortdurend heh ik van hero gcdroomd,
praat dc vrouw door, roaar de man- luistcrt
blijkbaar heelemaal niet. „Weet je wat ik ge
loof, het kind moet een ongeluk overkomen
zijn
vrouw
de
De sehilder: Dit to het portret van een meisje dat ft
Kefheb.
Vriend: Zeg, kewl, ft zou wel eenB het portret
Wilton ilen van een meifcto dat to haat. (Humorit t.)
De man haalt dc sehoudcrs op; dc
zegt heel zachtjes:
,Ht, als jc hem toch een woordjc
schrijven!
Dc man antwoordde bits;
„Daar kan hij lang op wachten."
Daar de vrouw geen moed mecr voor een
nieuw gesprtk heeft, hij daarentegen graag
wat mokken wil, valt hij uit;
„Heeft hij eenige belatogstellinjJ in jou gc
toond? Hem moet je noodig schrijven! Hij, dc
raeneer! Wat heeft hij aan jouw bricven! Hij
leest ze zelfs niet, daar doc ik een eed op!"
„Hoc kan je zoo iets zeggen!?" smcekt
vrouw verschrikt.
„N7ou dan, schrijf hem, wat gaat 't mij
aan!"
De vrouw gaat treurig hcen. Zij schreit een
bectje, terwijl zij wat voedsel naar dc eendjes
werpt.
Eenigen tijd later, nadat de man weer kalm
is geworden en zijn pijpjo gestopt heeft,
waagt het mocdcrtje nog eens ccn vraag:
„Weet je wel?"
„Wat?"
„Maar man vandaag is het precies op den
dag, dat je het kind vdor zeventien jaren naar
de stad hebt gebracht. Dat herinner je je dus
niet meer?! Mijn hemel, hoe de tijd vliegt!"
De man doet eenige heftige trekjes aan zijn
pijp en begint opnieuw te brommen.
„Ik heb genoeg onaangenaamheden met
hem beleefd. We mocbten volstrekt niet derde
klasse reizen, die kwajongen!Ik wou web
eens weten van wie hij die verbeelddng
heeft!?van mij zeker niet. Had ik hem toen
maar eens flinker aangepakt!"
„Maar man, hoe kun je zoo iets zeggen?"
„Zeggen doe ik het toch. Hadt jjj naar mij
geluisterd, dan was er een ander mensch uit
hem geworden."
„Een ander mensch? Je sprcekt over hem
alsof hij weet wat voor een verdorven ziel be*
zat."
„Heeft hij ook! daar heb je 't nu, op je
ouden dag kun je lang wachten op ook maar
het kleinste woordje".
„De lieve jongen heeft immers zoo veel te
doen."
„Hct eerste moet zijn: vader en moederl
wat kan mij 'took Bobelenl Vjoot mils
part kan hij blijven waar hij is. Mij behoeft hij
niet te sohrijven! Dat mij betreft, behoef ik
hem niet meer terug te zien,..!1
Tegen den middag kwam dc oude brievenbes
steller voorbij. De man keek heelemaal niet
op, scheen zelfs niet te hooren, hoe het oudje
zenuwachtig vroeg:
„En, en... niets?"
Ook de brievenbesteller zou gaarne zien dat
het kind schreef, maar toch verontschuloigt hij
hem met de woorden:
Ik heb toch onlangs nog wat gebracht. Hij
kan toch niet altijd schrijven!"
De man bromt in zijn baard cn zegt dan met
groote tevredenheicl tegen zijn vrouw:
„Heb ik 't je niet gczegd, dat je lang wach»
ten kon?"
Marie, het wijsneuzige dienstmeisje, mengt
zich nu ook in het gesprek.
„Als ik onze jonge mencer was, dan..."
De man wil niets hooren en slentert naar den
pastoor aan de overzij. Dc postbode krijgt een
glas rooden wijn en bekent:
„Mij kijkt de juffrouw niet meer aan, als
ik haar morgen geen brief breng."
In den namiddag dribbelt de vrouw veef
heen en weer. Zij zockt iets, maar voor geen
geld zou ze willen verradon, wat zij zoekt.
Met zorg haalt ze de groote tafella uit Veel
oude bricven, kleine doosjes, scharen, touw;
tjes, netjes bijeen gebonden pakjes, die eigea*
lijk niets bevatten het bewaren waard, maar
desondanks trouw behoed. Het een na het an*
der wordt ter hand genomen en weer terzij
gelegd. Zij vindt niet wat zc zoekt.
De man rookt voor het venster vredig zijn
pijp. Hij kijkt heelemaal niet naar zijn vrouw.
Na de la komt de chiffonierc aan de beurt.
Tusschen dierbare wasch liggen ook brieven
cn bijeengebonden pakjes. Juist onder de
groote servetten liggen acht roode getuig*
schriften, waarop met gouden drukletters ge*
sehreven staat:
„Ter belooning van dc vlijt." Deze stukken
heeft het kind in dc school verkregen. Zoo
dikwijls het een dergelijk naar huis bracht,
ontving meestal de leeraar ook zoo lets als
een muisje rookvleesch, een zak nooten,«eeni*
ge glazen met morellen en wat dies meer zij,
opdat hij het vlijtige kind nog maar beter zou
lesgeven.
De verstokte mensch aan 't venster rookt
altijd maar door; hij doet alsof hij zelfs deze
roode stukken n' t ziet.
Maar in de chiffonierc vindt zij niet wat zij
zoo ijverig zoekt.
De roan, hoewel toch een dergelijk mensch
ook een hart in't lijf heeft, beweegt zich niet,
Iegt de pijp ook niet uit den mond, al hoort hij
heel goed dat dc vrouw met moeite nu op een
stoel klautert om boven op dc kast to zoeken.
Hoera! daar heeft ze het! Natuurlijk is het
daar boven, want het staat immers- bijna altijd
daar: het inktpotje en de pen.
'„He, he", zucht de vrouw.
„Nou, wat heb je nu weer?" bromt de man.
„Niets!" antwoordt zij en slikt.
„Ja, zeker omdat de inkt verdroogd is."
Zij stommelt naar de keuken. Marie doet
een paar druppels azijn in het fleschjc.
„Waarvoor die inkt?" vraagt de man nu,
zonder de pijp uit den mond te nemen.
Zij antwoordt hem niet.
Het begint al te schemeren.
„Ik zou wel eens willen weten hoe lang deze
comedie nog moet duren", mompelt de man.
Heel zacht, maar z6o als of zij een ander in
haar leed betrok, zegt zij:
..Zelfs als men mij naar 't graf brengt, ver*
geet ik dat nooit van hem. Heeft die man nog
een hart? Hij kijkt maar toe, hoe zijn vrouw
zich inspant, terwijl hijzelf den heelen namid*
dag rustig zijn pijpje zit te rooken!"
„Dat beetje rooken wordt me ook al niet
gcgund!"
..Rook jij maar, rook maar,..."
En zij klautert weer op den stoel, schuift
het inktpotje op zijn plaatsje terug met de pen
ernaast, het papier in de la, alles zonder een
woord tc zeggen, akelig langzaam en triest als
een begrafenis.
Het wordt donker. Dc man staat voor het
cer.e, dc vrouw voor het andere raam,
De vrouw begint opnieuw;
,,Johan!"
„Ik luister!"
„Slaap je?"
„Heelemaal niet."
„lk daoht het."
Weer wordt het stil.
Marie zit op den drempcl van de keukeft
deur, maalt de koffie eo neuriet zacht een
deuntje; naast en om haar dribbelen de kleine
gele eendjes. Zoo juist is de zes*uur sneltrein
voorbij gedaverd, de vensters rammelen. Te
gen den muur, boven het bed, tikt de oud»
klok. -jVs
„Vaderl" A - i '.I
»Ja?"
„Weet je wat't morgen vo;r een dag is?''}
„Nu?"
„Mijn God, ook dat weet je niet meer?" Jj,
„Wat moet ik weten?"
„Den verjaardag van je jongen, meoseh'
valt de vrouw uit.
„En, en, wat zou dat?"
De vrouw barst in snikken uit. Inmiddels i»
het heelemaal donker geworden.
...Tohan!"
„Ik luister".
„Heb je een zakdoek?"
De man reikt haar zijn zakdoek.
Ook hij zucht even diep en zegt dan!
„Morgen reis ik even naar Gaja, om tabalr
te koopen".
In 't donker stopt hij zijn pijp. steekt haar
aan en zegt na enkele diepe trekken met een
zekere tevredenheid, bijna eenigermate trosch:
..Morgen wordt hij zeven--en*twintig, de kwa«
jongen!"
„Om vijf uur -s morgens", zegt de vrouw en
ook haar stem klinkt opgewekt.
„Wat had het geregend! Zeven*en»twintig
jaren dat het geleden is, en ik herinner me al*
les als den dag van gisteren, hoe ik dien mor*
gen in den hof tot op de huid nat ben gewor*
den!"
„Wat hadt je eigenlijk toen in den hof te
zoeken?"
..Malle vraag! Heb ik het je niet al duizend
maal gezegd, dat ik liever niet bij je bleef? Ik
had zoo'n angst, dat het een meisje zou zijn!
„En het was een jongen."
„N'atuurlijk, een jongen!"
„De lieve God heeft ons toch vcrhoord, na
zoovele jaren."
„Hm!" hoest de man. „En wat heb je daar
nu aan? Een jongen, ja. dat is hij. een kerel,
maar hij bekommert zich al heel weinig om de
oudjes. Zelfs aan jou denkt hij niet!"
„0, zeg dat niet. Johan. Hoc kan je z66 icr*
van 'tkind zeggen!"
..Waarom zou ik het niet zeggen? Als hij
aan je dacht, was het nu zijn plicht bij je te
komen, of tenminste een Brief te schrijven
lieve moeder, sehrei niet, ik ben gezond!
maar jij komt bij hem pas't allerlaatst!"
„Denk eens even aan den mooien brief, dien
hij ons met nieuwjaar geschreven heeft! Too
schreef hij immers ook. dat hij jou een mooie
meerschuimen pijp zou zenden."
„Tot heden heeft hij niets gestuurd."
„Hu heeft 't misschien even vergeten, de
vent."
..Natuurlijk praat jc dat weer goed."
„Je doet soms net of hij je zoon niet is.
..Zoolang hij wist, dat wij wat voor hen
j doen konden, vergat hij niet. dat hij mijn zoon
was. Toen kwamen er wel brieven. En moo-
redeneerenals een advocaat. Ook jou wist
hij in tc paltnen, zoodra hij geld bij jc ver*
moeddc."
„Maar Johan...! houd nu maar je mond!"
„Dat zeg je altijd", sprak de man opgewon*
clen verder. „Jij zou jc laatste korst brood aan
hem gegeven hebben; daarmec heb je hem
juist bedorven. Maar van nu af aan htb ik das.
genoeg van!"
En alsof het kind voor hem stond, grecp de
oude kwaad naar zijn pijpe-peuter, waarmce hi]
balloorig zijn pijpje uitkrabde, terwijl dc oudc
moeder heimelijk haar trancn wegslikte
Schrei nou niet, vrouw! ik zeg niets
meer't is mogelijk dat hij heusch heel veel
te doen heeft, de kwajongenin een groot*
stad als Boedapest is het leven geen grapje.
„En vergcet niet, hoc eenzaam hij het vaak
gehad moet hebben, hij was toen maar even
twintig jaar."
..Alles hebben wij voor hem gedaan.
„Daar heb je toch geen spijt van?"
„Och, welnee. Er is tenminste uit den kwa*
jongen een mensch geworden!Als nu maar
geen ®al vrouwspersoon hem het hoofd op
hoi brengt Het zou nog niet zoo onwaarschijn*
lijk zijn als de meisjes hem achterna liepen
Je zult zien, hij brengt het nog eens tot iets
groots.",
Even later staken zc d.e lamp aan.
De oude vrouw heesch zieh weer op dc--.
stoel omhoog, nam inkt en pen en papier; d<-
oude man zette de bril op en schreef met
groote, dikke letters:
„Mjjn lieve zoon!"
Het oude moedertje vraagt telkens:
„Is er wel genoeg inkt? Wat krast de pen.
Lees voor, Johan, wat je geschreven hebt.
De oude leest: „Mijn lieve zoon!"
De oude vrouw is cr niet tevreden mee.
zacht dringt ze aan: „Zo6 is bet niet heele*
maal je dit, Johan!"
„lk zal er zeker nog boven moeten zetten:
..hooggeeerde zoon?"
„Neen, necn, maar schrijf: „Onz« lieve
zoon!"
Marie komt uit de keuken gerend:
Juffrouw, juffrouw, een wagen...*
„Het kind!" gilt het moedertje en ijlt
buiteii.
.,Kalm, kalm", bromt de oude en doet aik
moeite om zijn gezicht in de plocd te houden,
terwijl hij zich bijna in het rooken verslikt. t
nav
