De groote dag
VERBAZENDE
VERLICHTING
VAN INDIGESTIE
Doorzitten
PUROL
fwsdi groeit en lets, waf wij 's winters T '.Tosfen omh'oogzoo was Kef aWijd geweesf,
4.
1.
4.
meestal het ergst hebben, vormen samcn
een stad in Rusland.
Verdubbel de eind'lettcr van een viervoe-
tig dier, dan krijg je den naam van een
stadje in Noord-Brabant.
Voor kleineren.
Mijn eerste wordt door den schoenmaker
gebruikt, mijn tweede moet het water
tegen houden en mijn geheel is een stad'
in Zuid-Holland.
Verborgen lichaamsdeelen.
Was Jaap in Kiel geboren?
Je lippen zijn blauw, An. Graag had ik,
dat je gezonder leefwijze voilgde. (2).
Neen, Ru, geen der jongens gaat van-
daag zwemmen.
Het kind' kwam schoorvoetend nad'erbij
(2)
Foei, wat is het ontzettend warm hier
Welke al'tjjd1 groene plant kun je maken
van:
jk lomp?
Op de zigzag-kruisjeslijm komt, van bo-
ven naar beneden gelezen, de naam van
een stad in het Zuiden van ons land.
X
1. X
lo rij een voorwerp. dat ge-
vlochtan wordt.
X - 2o een zwemvogel.
I X 3o een ded van een plant.
-X 4o een mooie bloem.
X - 5o een hoofdbedfekkmg.
X 6o een jongensnaam.
-X 7o n een nuttige vloeistof.
X So het tegenovergestelde
X van valsch.
9o een getal.
lOo een I iehaamsdfeel van
een dier.
door
TIE BR IN K ORE V LWICHER INK.
Na een omrustigen nacht werd juffrouw
IJosien wakker, toen het morgenlieht door een
reet van het gordijn kierde: was het door de
ongewone drukte op straat, ondanks het vroe-
ge uur?
Haar eerste gedachte was: hoe is het
weer? Ze wierp het dek van zich af en was
in een paar passen bij het raam, en gluurde
tusschen de iranje van: het lancaster gordijn
naar buiten. Een zucht van veradcming out-
snapte haar: het was goed weer en de zon
scheen
Het zou een rnooic dag in iiaar leven wor-
den: vamdaag zou de Konmgui in de stad
komen.
Juffrouw Joaien was formcel dol op de
Koningintot voor enkelc jaren terug sprak
ze nog bij voorkeur van iiet Koningmnetje!
Het laatst had ze Hare Majesteit gezien,
•toen ze veertien jaren oud was,even oud
als het Koainginnetje; dat vriendelijk groc-
tend met de Koningin-Moeder langs de rij
sdioolmeisjes was geloopen, cn waarvaa Jo-
sientjc met oen innerlijkc trilling gevoeld'
had, dat haar speciaal een hoofdkmk was
toebedeeld geworden.
Nu nu zou ze Haar dan weerzien!
Jachterig klcedde ze zich aan, g-unde zich
niet den tijd er rustig bij te gaan zitten om
te on tbijten. Met a lies had zc er op gerckend,
zich dien dag om niets te bekommeren. De
stoet kwam wel niet langs het huis, waar ze
twee karners boven bewoonde, maar toch
dicht in de buurt. En Nel, een getrouwde
kennis van haar, had gezegd: Josien, ,je
komt maar bij ons, boor, dan 'zie je prachtig
alles voorbijgaan. Maar- zorg om half elf er
te zijn, want anders is de weg misschien af-
gesloten. En blijft dan maar een boterham-
metje eten koke'n doen we dien dag niet
misschien gaan we dam 's middags nog
eens uit. Ik kan de Koningirr nooit genoeg
hier zien!"
Ze had Nel wel een zoen kunnen geven,
zoo lief vond ze die invitatie, die ze met
graagte had aargenomen.
Och, Nel met haar man en al twee groote
dochters vond dat zij, Josien, oude jonge
juffrouw met niemand om voor te zorgen,
maar ook niemand om eens door verzorgd te
worden, toch wel vcel te kort kwam Dat be-
greep ze wel! Mischien namen ze haar
's avonds ook wel mee naar het vuurwerk en
de ver'lichting in de stad: als vrouw alleen
kon je daar zoo moeilijk heengaan, want 't
zou me een herrie en een drukte zijn!
Met haar krulpennen no|f in het dunnc
haar keek ze telkens naar buiten, maar plot-
seling werden haar oogen groot van verba-
zing: in de anders stille zijstraat was het
thans ook druk, hoorde je telkens praten cn
roepen, en nu ontdekte ze, vlak voor het
smalle huis, een, vrij corpulente dame, met
een jongen van een jaar of acht bij zich, die
tegehjkertijd naar boven keek, en begon te
wuiven.
Daar had je warempcl haar zuster Anna,
met klemen Jaap!
De ontdekking gaf liaar meer een gewaar-
wording van, schrik dan van blijdschap! Nu
moest ze gastvrouw spejen, en ze had niets
in huis En hoe kon ze er nu uittrekken
en naar Nel gaan!
Ze i ende naar beneden om de deur te ope
ncn: oanoodig en hard had de joimen al
aan de bel getrokken, juist toen ze in het
portaaltjc stond, wat haar een onverwachte
schrik gaf.
„Wat zeg je daarvan?" riep Anna luid-
mchtig na de eerste begroeting. „Tocn ik
m de courant las dat dc Koningin vandaac
hier zou komen, zei ik tegen Frits: ziezoo&
daar ga ik heen, en Josien eens opzoeken In
dat lamme nest bij ons zie je nooit iets. Als
je een gezin hebt, kom je aan uitgaan of pret-
jes haast niet meer toe."
„Als je nu even geschreven had
„Lieve roensch, 't hing ook alles van het
weer af. Als't gegoten had, was ik niet ge-
gaan. En Jaap. zaniktf zoo, dat ie mee wou,
dat ik hem maar een dag vdn school heb ge-
hoiidenje jongste geef je wat toe!"
Onder het spreken was Anna in het mak-
kdijke stoeltje bij het raam gaan zitten
Jaap inspecteerde direct de kamer, hetgeen
betedkende, dat hij al wat breekbaar was in
haoden. nam, zoodat: Josien soms haar adem
inhield' van angst. Schnchter waagde ze nog:
„fk had eigentijk een afspraak bij kennis-
sen gemaakt, zie je".
„0, als je zegt dat je familiehezoek kreeg,
begrijpen de menschen natuurlijk, dat je niet
komem kon."
't Scheen bij Anna niet op te komen, dat
IJosien- zich aan de afs-praak zo-u willen hou
den. lets bitters en opstandigs, welde in
ook vroeger, toen zc nog als meisjes thuis
waren. Anna, de jongere, speelde de baas,
wist al tijd opmeuw Josientje te doen bukken.
En nog was het zooal hadden ze elkaar
in een paar jaar niet gezien, Josien voelde
weer de overmacht, waaraan zc zich niet wist
te onttrekken
Voor zichzelf had ze nog een beetje koffie
van den vorigen dag bewaard om op te war-
men: nu moest ze weer versche gaan zetten,
eerst de boonen malen. In het achterkabinet-
je, dat tot keukentje was ingericht, stond het
gascomfoor: steeds moest ze heen en weer
loopen om water op te schen ken, en Anna
praatte en ratelde maar door vanaf haar
makkelijk plaatsje. Van tijd tot tijd werd
Jaap verboden, soms hardhandig, die zich al
begon, te yervelen op de niet groote bovenka-
mcr, en de straat op wou, wat hij natuurlijk'
niet mocht.
Ineens liet Anna een uitroep hooren:
„Wat zuilen we nou hebbenJosien, kom
eens gauw!"
Meteen schoof ze het raam open, lachend,
roepend.
Josien keek, stond een oogenblik als ver-
suft: was dat oom Johan en tante Saar uit
Zaandam niet?
En ze had niets in huis: geen brood, geert
vleesch, geen koekjes! Ze had1 er immers op
gerekend zelf uit te gaan.
De wijzers van de pendiule wezen half elf.
jaap bonkte op zijm grove jongenssclioe-
nen de trap af of met het noodige lawaai
open te doen<: Josien hieldi haar hart vast;
aanstonds kreeg ze nog herrie met de be-
nedenburen, een paar oude menschen, die
al gauw aanmerkingen maakten.
De kamer was ineens vol: vol van men
schen, vol van drukte. Twee vurige plekken
begonnen te branden op Josien's wangen.
Oom, klein dikkertje, altijd gesticuleerena,
altijd vol grapjes, Cn dan liefst gewaagde
grapjes, waar josien om bloosde, en Anna
om schaterde. Hij was een goedc vijftigcr,
tien jaar jonger dan zijn vrouw, die zeurig
en doovig was, maar er warmpjes inzat, toen
hij haar trouwde. En Josien zag het dadelijk,
met folic, verbeted nijd: Anna coquetteerde
met oom op een schandalige manier, zooals
ze altijd gecoquetteerd had met het manvolk,
dat in haar nabijheid kwam.
't Was een hecle bereddering, eer ieder
van koffie voorzien was: de jongen moest
chocola
„Ik kan geen koekjes presenteeren", zei
Josien. „Als ik geweten had1 dat U allemaal
zou komen
„Mensch, zeur niet", riep Anna. „Wc
gaan straks de stad wel in, en dan- halen we
wat."
„Als dgwinkels tenminste open zijn, ieder-
een is uit vandaag."
„De koekwinkels gesloten! Ben je dwaas,
die moeten het van een dag als nu hebben.".
„Als je dan misschien ook brood kunt op-
duiken. Ik heb net nog een kadetje in huis."
„Dan gaan we allemaal maar kn een cafe
of eeii lunchroom eten", beloofde oom.
,,'t Zou al heel raar moeten loopen, als ik
mijn maag niet wist te vullen
„En ik!" lachte Anna.
Ja, wat tante en mij betreft, daar zul je
je niet veel van aantrekken! dacht josien.
„Waar kunnen we dc stoet nu het best en
liet nicest dicht bij zien?" vroeg oom.
„Als ik er maar iiict ver voor behoef te
loopen", zeurde tante, „ik ben vroeg op ge-
wcest en ik voel mijn beenen nu al
„Over een half uur komt de trein aan,
waar de Koningin mee komt") zei Josien.
„De stoet gaat langs den Parkweg, hier aan
't eind van de straat."
„Prachtig", prees oom, „dan hebben we
ons niet te haasten."
„Maar "*t zal er natuurlijk stikvol zijn."
„Dat is niks, ik kom overal door, ik baan
me wel een weg", verzekerde oom en Anna
viel hem weer bij: „En ik!"
„Ik zai me maar aan jou houden, kind",
zei tante. „Jij houdt ook niet van al die her
rie, dat merk ik wed."
Eindelijk stapten ze op, tot vreugdc van
den jongen, die ongedurig en lastig werd,
niet zoet te houden bleek met oude ingebon-
den illustraties, en een doos met ansichten.
Tante nam dadelijk Josien's arm, Jaap holde
vooruit en oom liep dicht naast Anna, die
ze voortdurend hoorden lachen.
Aan het einde van de straat stand al een
dichte haag van menschen, wel in zes rijen
achter e'lkaar.
,,'t Is hier niks gedaan", verkondde Anna
dadelijk, „als we z6o omloopen, komen we
dan niet bij de Planeetlaan?" 1
„Die is natuurlijk afgezet?"
„Maar wel drie maal zoo breed als die
straat hier."
„Vooruit," riep oom, „wijs jij den weg
maar, Anna, jij bent hier geboren; we gaan
naar de Planeetlaan."
„Ik blijf hier", besliste tante, Josien's
arm tot steun houdend, „i-k inoet niks van
dat gejacht hebben, wat ik er van zie, zie
ik ervan."
Oom en Anna waren al een eindje weg;
Jaap scheen in tweestrijd, waar hij een
•plaatsje zou zoeken, doch zijn moeder riep
vanuit de verte: „Jij blijft bij de tantes,
boor!"
Daar stond Josien nu, achter de mcnsdien-
haag, moest telkens maar den jongen omzien
en roepen, ia angst, dat ze hem kwijt zouden
raken. Tante praatte maar, monotoon, en
als ze ook een opmerking maakte of anf-
woord gaf, moest ze wel een paar maal het-
zelfde herhalen.
O, dacht ze, hoe rustig en gezellig had
ik nu bij Nel kunnen zitten, alles prachtig
voorbij zien komeui. Nooit zie je wat van je
•fatnilie, nooit hoor je wat, brieven krijg je
met, maar als't hun in "t hoofd opkomt, moet
]e maar in alles klaar staanJ
Eindelijk klonk in de verte een zwak ge-
juich' da-t zich voortplantte, en aanzwellend
tot luide kreten, al nader en nader kwam.
Daar zag ze boven dfe hoofden een helm, de
menschen drongen iets naar achteren, weg-
geduwd door de machtigc paardenlijven,
waarop de bereden politic: troonde. Josien
rekf e zich op de teenen, tot ze er kramp van
kreeg: nu gmgen voor haar hoed'en af, met
zakdo-eken en handen werd gewuifd. alles
loste zich op in een oorverdoovend Hoera!
- Ze zag een glimp van een ronde lila zij-
den hoed en een prachtige struisveer; na en-
kele tellen was deze voorbij.
Nog enkele oogenblikken, toen begon de
menigte voor haar zich te verspreiden.
j^ou", meende tante, zwaar leunend op
haar arm, „wc hadden eigenlijk net zoo goed
thuis kunnen Mijven. Maar dit beloof ik je,
ze krijgen mij straks niet meer van mijn stoel
af, voordat het tijd is, om naar dim trein te
gaan. Waar is de jongen?"
Josien keek rond: ze zag geen Jaap.
,.0 heme!, als' hij maar niet meegeloopen
is!"
Tante vatte het nuchtender op.
„Dan zal ie wel weer terug komen; ieder
moet maar op zip eigen kind passen, 't is
erg makkelijk van Anna om te zeggen: blijf
bij de tantes. Kom, laten we teruggaan!"
Maar Josien bleef talmen, wilde den weg
een eind opgaan. Humeurig sjokte tante
naast haar.
Gelukkig, einddijk zag ze hemi in de verte,
en riep en riep. Boos en nukkig slenterde hij
achter hen aan naar Josien's huis. Metmoei-
te hield Josien haar fcranen in: in haar hoofd
begon het te bonzen en te hameren. Ze wist't
al, dat was de voorbode van een '-hevige
hoofdpijn.
Nu zat ze weer op haar kamer, met tante
en den jongen, schonk nog eens koffie in met
een klein scheutje melk:. het kannetje was
ook bijna Jeeg.
De jongen kreeg honger, maar ze kon
toch niet om brood uitgaan efl tante hier la-
ten zitten. En waar zou ze in de buurt ook
brood behoeven te gaan? En waar bleven
oom en Anna toch?
Om twee uur kwamen dezen pas aanzet-
ten: rood, opgewondea.
„We hebben de stoet tweemaal gezien,
prachtig!" riep Arfna; „was maar meege-
sjouwd! En kijk eens wat we meegenomen
hebben voor jullie! Wij hebben al een brood-
je onderweg in een cafe gegeten. Maar vol!
We hadden bijna geen stoel om te zitten."
Uit een wit vloei kwam nu een krentebrood
te voorschijn, en uit een grijs papier een
lap biefstuk.
,,'t Is paardevleesch, maar't was nog een
bof, dat ik't krijgen kon. Je hebt zeker rijst
in huis, Josien?"
„Ja.'
„Mooi, dan kook je een pan rijst strak-
kies, en bak je de biefstuk. Rijst met jus en
biefstuk, daar kennen we 't best eens mee
doen. He, nou krijg ik al zin in thee of limo-
nade, met die .warmte kan een mensch wel
•den heelen dag drinken'V
Met magnetische kracht werden Josien's
oogen telkens naar de wijzers van de pen-
dule getrokken: ze wezen drie uur, half
vier. 't Was of Anna's stem de heele
kamer vulde, of die ingenomen werd door
•Anna's geratel en oom's bewegelijke manie-
ren. En om half vijf zou de Koningin weer
vertrekken.
Ze ging naar het keukentje, om iets te har
len: zakte moe neer op den rieten stoel. O,
een oogenblikje alleen zijn, eeun oogenblikje
zichzelf, niets hooren, niets zien!
Met gesloten oogen leunde ze met het
hoofd tegen den muur.
Als vanuit de verte klonk paardengetrap-
pel tot haar door, haastig gcloop van men
schen, beweging. Toen werd de kamerdeur
opengerukt.
Josien, waar zit je? Mensch, wat jam
mer! We hooren ineens lawaai, een rijtuig
aankomen,' kijkers, en wat denk je! De Ko
ningin met een hofdame! Alleen daarvoor
een rijtuig met een hooge dame. Gunst nog-
an toe, dat jij nou ook net in je keukentje
moest zijn! Ze zijn nou dc hoek al am!"
Josien antwoordde niets, ze was te hope-
loos, verslagen. Haar eenige gedachte was:
was de dag maar voorbij, waren ze maar
vertrokken.
Maar dat duurde nog vier lange uren:
nog vier lange uren moest ze zich met haar
bonzend #oofd overeind houden, gastvrouw
spelen.
Toen trokken ze gezamenlijk weg: oom
en tante's trein ging een kwartier later dan
die van Anna, maar't was wel goed, bijtijds
een plaatsje te zoeken Ze begrepen wel dat
Josien niet meeging wegbrengen!
De schemering viel hi in. Met voeten als
lood besteeg Josien de tijap weer; in de
kamer was het een wanordelij'ke rommel van
vuile kopjes, gerfiorste sigarenasch, leege
glazen. De stoelen stonden schots en scheef
door elkaar. Toen ze langs het tafeltje met
snuisterijen liep, vid rinkelend een fijn gla-
sen hertje om, dat ze jaren terug door een
glasblazer op de kermis zelf had zien ma
ken. Toen ze het opnam, zag ze, dat er een
pootje van gebroken was. En meteen ont
dekte ze een berst in een Saksich porcelei-
nen kop een berst, die er gisteren nog
niet was.
Ze ging in de slaapkamer; 't was of al
les random haar golfde en draaid'e.
Met trillende vingers maakte ze haar ja-
pon los, trok enkele haarspelden uit. het
kapsel. Toen kon ze ook niet meer. Half ont-
kleed liet ze zich op het smalle ledikant ineer-
vallen.
En terwijl buiten een vroolijk jodende me
nigte door de straten hoste, langs straten cn
grachten in tallooze kleurigc electrische bo!-
ietjes het licht fonkelde en glansde, in 1am-
pionnen en vetpotjes de kaarsen en pitjes
werden ontstoken, en het knallen en uiteen-
spatten van het vuurwerk tot haar door-
drong, lag Josien roerloos in de donkere ka
mer. Zelfs de opluchting van een vcrlossen-
den trainenvloed was haar onfzcgd: ze was
er te moe, te ellendig voor. Alleen ontsnap-
te haar van tijd tot tijd een doffe, hortendc
snik."
Ath, too ze slechts het gelaat had mogen
zien onder de reindc lila zijden hoed1: dan
was alles goed geweest!
Nu was de hoop en de illusie, waar ze we-
ken, ja maanden op geleefd en geteerd had,
in rook vervlogen!
Gemengd Nieuws.
PROPAGANDA-COMlTe
voor wegenvf.Rbetering.
Zooals reeds vroeger werd medegedeeld, is
eenigen tijd geleden hier te lande een eomite
gevormd, dat zich de propaganda voor snelle
verbetering van het Nederlandsche wegennet
ten doel stelt. De vorming van dit comite is
een uitv# isel van een op 26 Januari j.l i.n
„iligentia" te 's-Gravenhage, onder presidi
um van den heer Edo J. Rergsma, lste voor-
zitter van den A. N. W. B., gehouden druk
bezochtc vergadering van een groot aantal
bclanghebbenden bij Oen veilig en ongehin-
derd verkeer, op welke vergadering o. m. in
een met algemeene stemmen aangenomen mo-
tic, dc wenschelijkheid werd bepleit van een
kan in vijf minuten worden vei'kregen
door het gebruik van een half theelepeltje
Gebismureerd Magnesium in eene kleine hoe-
veelheid warm water, onmiddellijk na het
nuttigen van voeds-el, of wanneer pijmt wordt
gevoeld. Duizenden die het geprobeerd heb
ben verklaren dat er geen middel bestaat dat
met Gebismureerd Magnesium te vergelijken
is voor indigestie, maagontsteking, aciditeit
en dyspepsie. Denkt er aan om Gebismureerd
Magnesium te vragen, het middel dat ge-.
waarborgd wordt Uw pijn b inn en %5 minuten
tot bedaren te zuilen brengen, of anders
kunt gij op aanvraag Uw geld' terug bekomen,
Gebismureerd Magnesium Depot, Jacob
Marisplein, 23, Amsterdam. Verkrijgbaar bij
alle goede Apothekers en Drogisten, o.a. bij
NIEROP SLOTHOUBER.
Weigert alle vervangingsmiddelen. Lei er op
dat gij het echte Gebismureerd
Magnesium krijgt.
goed wegennet, geschikt voor het snelle en
zware verkeer, gelijk thans dit dagelijks in
beteekenis en omvang toeneemt.
In dit Propaganda-Comite voor Wegen-
verbetering (bij verkorting aangeduid met dc
beginletters P. C. W.) hebben zitting geno-
men de vertegenwoordigers voor de Nijver-
hekl (aangewezen door de werkgeversrorga-
nisaties), ^en Landbouw, (door Maatsch. v
Landbouw), het Toerisme (door den A. N.
W. B., Toeristenbond1 voor Nederland1, en de
Kon. Ned. Automobiel-Club), de bedrijfsau-
tohouders (door den Bond van Bedrijfsauto-
houders) en van de Vereeniging „Het Neder
landsche Wegencongres".
Iiet Comite bestaat uit dc heereni; Edo J.
Bergsma, burgemeester der gemeente En-
schede, voorzitter; Mr. L. G. Kortenhorst
(Nijverheid); Dr. H. Molhuysen (Land
bouw); B. W. van Welderen Baron Rengers
(Toerisme); A. J. ten Hope (Bedrijfsauto-
houders) en H. W. O. de Bruyn (Neder-
landsch Wegencongres).
Als secretaris heeft het Comite zich toege-
voegd den heer P. E. Peaux, journalist te
Amsterdam, die jarenlang verbonden is ge
weest aan de Ralactie van „Het Nieuws van
den Dag" en de laatste twee jaren aan de
Redactie van „De Telegraaf".
Het secretariaat van het „P. C. W." (Pro
paganda-Comite" voor Wegenverbetering)
zal van 15 Augustus a.s. gevestigd zijn ten
huize van den secretaris P. E. Peaux, Prin-
sengracht 579, Amsterdam (telefoon No.
31577).
Het „P. C. W." stelt zich ten doel door
woord en geschrift en door overle^' met ver-
schillende wegbeheerdersr, krachtig propa
ganda te voeren voor deze bij uitstek urgente
zaak: de noodzakelijke verbetering van het
Nederlandsche wegennet.
Het P. C. W. wil door een ijverige propa
ganda, wafrvoor het de medewerking van de
Pers iriroept, en door het uitgevep van ge-
schriften, het publiek doordringen van het
groote belang, zoowel voor de steden als voor
het platteland, van een snelle verbetering on-
zer verkeerswegen.
Het „P. C- W." streeft er naar zijn doel te
bereiken:
Door de aandacht te vestigen op de groote
voordeelen voor de Gemeenschap, van we-
gen, geschikt voor het moderne verkeer.
Door te bevorderen, dat de opbrengst van
belastingen, geheven voor het gebruik van
wegen, ook alleen aan de wegen ten goede
kome.
Het Propaganda Comite voor Wegenverbe
tering heeft zich reeds gewend tot verschil-
lende lichamen, met verzoek om financieelen
steun voor zijn arbeid en heeft alreeds ten
behoeve van het propagandawerk, bijdragen
ontvangen van onderscheidene Karners van
Koophandel, van gemeentebesturen, van de
Nederlandsche Maatschappij voor Handel
en Nijverheid, van verschillende werkgevers-
vereenigingen en bonden, die de gebruikers
van den weg vertegenwoordigen.
Meer hulp en medewerking is noodig, op-
dat het Comite zich bij de te voeren propa
ganda gesteund wete door zooveel mogelijk
belanghebbenden bij een veilig verkeer, de
actie voor betere wegen zoo algemeen moge
lijk zij en de aandrang daartoe kome uit aJ Ie
deelen des lands en uit alle kringen.
Een algemeen landsbelang staat hier op
het spel.
Tot alien, die overtuigd zijn van de nood-
zakelijkheid eener snelle verbetering van het
wegennet, richt het „P. C. W." zich met een
krachtig beroep op steun en medewerking bij
deze propaganda, die staat buiten elke poli-
tieken strljd, maar die uitsluitend betreft een
nationaal belang van groote economische be
teekenis.
DE ZUID'ERZEEVISSCHERS BIJ DE
RIJNVAART.
Uit Duisburg wordt ons gemeld: In
Duitsche officieele en scheepvaartki'ingen be
staat groote belaugstelling voor het bezoek
vain het instructievaartuig „Prins Hendrik"
van het Onderwijsfonds voor de Binnenvaart,
aan de Duitsche Rijnhavens.
Dinsdagavond werden de deelcemers aan
den tocht, zijnde directcuren en leeraren der
Binnenvaartschoien, cen tiental vertegen
woordigers van het Centraal Comite tot
Steunverleening aan Zuiderzeevissdjers, on
der wie de voorzitter, de heer B. Qemmer uit
Volendam, vertegenwoordigers van dewerk-
gcv.ers- en werknemersorganisaties in het
Rijnvaartbedrijf; met uitzondering van den
Centralen Bond van Transportarbeiders,
door den Nederiandschen Consul te Duis
burg, den heer van Lith en zijn echtgenoote
ontvangen. Verder nemen aan den tocht deel
de heer Folmer, directeur van den Rijksdienst
voor de Werkloosheidsverzekering en Ar-
beidsbemiddeling te 's-Gravenhage, de heer
van Kolfschoten, burgemeester van Edam
als voorzitter van de vereeniging van Zui-
derzeegemeenten, de heer Th. Meilema, in-
specteur voor de scheepvaart in het derde
district te Groningen en de heer A. A. Kleyn,
leider van de aid. Binnenscheepvaart van
de Arbeidsbeurs te Dordrecht.
Woensdagmorgen maakte het gezelschap
op een daartoe door het Gemeentebestuur van
Duisburg aangebodem boot e«n rondvaart
door de havens van Duisburg- Buh-rort en
naar het Ri j n- H er nek anaa 1
Aan boord werden de deelneniers begioet
door den burgemeester van Duisburg, dr.
Maiweg, die dr. 'Jarres, den Ober-burge-
meester, die met verlof is, vertegenwoardigde
en namens het Havenbestuur door den Regie-
rungsbaumeister- Bayer, als vertqgenwoordi-
ger van den Directeur Geheimrat: Germanus.
Ondanks den slechten toestamd in deze
grootste binnenvaarthaven cPer wereld, kon-
den de opvarenden een goeden incfiruk krijgen
van den grooten omvang van het scheep-
vaartbedrijf op den Rijn.
Uit het groot aaptal Nederlandsche sleep-
booten en Rijnaken, dat in de haivens ,werd
aangetroffen, bleek duidelij'k het groote aan-
deel van Nederland in dit bedrijf
Na den boottocht werd een bezctek gebracht
aan de in 1900 gebouwde Sch ippersbeurs,
een haven als Duisburg-Ruhrort waardig.
De cleelnemei's vereenigden ziisch daarop
aan een door het Gemeentebestuijr aangebo-
den Mittagessen. Door den burgemeester,
clr. Maiweg, den Nederiandschen consul, den
heer van Lith en den voorzitter van het On
derwijsfonds voor de Binnenvaart, den heer
G. dfe Jong, werden' woordengesproken van
waardeering van elkaars werken, .waarbij
vooral gewezen werd op het groote aandeel
van Nederland in de Rijnyaart. Duitschland,
Nederland en Zwitserlantf aldus dr. Mai
weg hebbeni groot belang bij dfe vrije
vaart op den Rijn en hij deed een beroep op
samenwerking tuschen cleze landen.
Vervoigens werd een bezoek gebracht aan
het „Schifferheim", een R. K. Pensionaat
voor schipperskinderen. Zoowd Nederland
sche als Duitsche schipperskinderen worden
hier opgenomen om op deze wiize in de gele-
genheid te zijn voldoende onderwijs te ont
vangen. Het Pensionaat zal spoedig nitge-
breid worden, doch de bouw van de nicuw
op te richten Pensionaatsgebouwen wordt
thans, ondanks den steun vam stad en pro-
vincie, ernstig belemmerd door den geld-
nood. De leider van het Pensionaat; de voor
al door de kinderen geliefde Pasitoor Albin
Burg, is echter vol goeden moed. In zijn har-
telijke begroetingsrede, wekte hij de Neder
landsche bezoekers op om, indien er geld be-
schikbaai' is, den bouw van het naeuwe Pen
sionaat te willen bevorderen met geldelijken
steun uit Nederland, opd'at ook in de toe-
komst de Nederlandsche schipperskinderen
in Ruhrort opgenomen zuilen kunnen wor
den.
Het bezoek aan DuisburgRuhrort werd
besloten met een autotocht in en om Duis
burg. Het Ehrenfriedhof, waar ongeveer
1700 zonen uit Duisburg, die in den oorlog
vallen zijn en wier lijken gevonden konden
worden, rust-en, maakte op de bezoekers een
diepen indr.uk en werd gevoeld als de scherp-
ste aanklacht tegen het monster, dat oorlog
beet.
Des avonds vereenigden zich de deelne-
mers aan den tocht in hotel „Casino" onder
leiding van den Nederiandschen consul, den
heer van Lith.
Het gemeentebestuur vah Wesel heeft het
best uur van het Onderwijsfonds voor de Bin
nenvaart uitgenoodigd Vrijdag a.s. op den
terugweg naar Nederland met het Instructie-
vaanuig „Prins Hendrik" naar Wesel te
komen, waar de opvarenden de gasten zuilen
zijn van het gemeentebestuur.
bij Wielrijden en een door de Zoo
verschroeide Huid, Schrijnen en
Smetten, verzacht en geneest
men met
30-60-90 ct.
DE KONINGIN BEZOEKT HAAR
PETEKIND.
Te Bunschoten is in den watersnoodnachi
van 1916 een kind geboren, dat aangegeven
is als Aartje Vedder, welke voomaam eenige
jaren later is veranderd in „Wilhelmina". E>it
kind heeft de bijzondere aandacht van H. M
de Koningin en onfvangt dan ook nu en dan
kleine geschenken van Hare Majesteit. \'crle-
den week, aldus meldt het „Utrechtsch Dag-
blad" kwam H. M. met de Prinses per auto
van Soestdijk naar Bunschoten tot den in-
gang van het dorp. Bei'den bestegen daarna
him rijwiel en ondexweg vroeg H. M. aan
een kind, waar de Wed. Vedder woonde me*
haar dodhtertje „Wiihelmina". O, dat is mijn
moeder, juffrouw, antwoordde het kind en zij
zeide meteen waar moeder woonde.
H. M. bracht met Prinses Juliana een be
zoek bij de wed. Vedder en informeerde met
veel belangstelling naar het gezin en naar
Wilhelmina, die thans 9 jaar is. Eenige oo
genblikken later kwam het kind thuis en H.
M. ga£ de kleine een hand, waarna het meisje
voor H. M. een schoolversje opzekte en een
psalmvers. H. M. was zeer met de kleine in
genomen en nam met een handdruk afscheto
van moeder, dochters en Wilhelmina.
Wilhelmina ontving van H. M. een grooten
kaatsbal in.net, waaibij H. M. haar den raad
gaf er in de vacantic maar prettig mede to
spelen.
KORTE BER1CHTEN. 1
Te Rosmalen is de arbeidetswonmg vaa
A. van der E>onk afgebrand. Van den inboe-
del werd zoo goed als niets gered De oor-
zaak is onbekerd Verzekering' deki de schade.
Een vierjarig kind kreeg gisiermiddag
in de Delfgauwstraat te Rotterdam een trap
van een paard. Het werd naar het zidcenhuis
gebracht, waar het is overteden.
Frovinciaal iiienwa
UIT SCHAGEN.
De clraverijen van de vereeniging „West-
friesland" zuilen op 29 September te Scb»
gen worden gehouden. Zij zuilen beat aan ar
een voormiddagdraverij met prijzen van
100, 50 en 25, en een namiddag-drave-
rij diet prijzen van 300, 150, L 75 eir
25.
Naar aanleiding van hare benoemsng
tot lid van de Raad te Schagen brachten wii
een bezoek aan mevr. de Boer, de Moor, die
ons daarbij mededeelde, die benoeming mk te
zuilen aanvaarden.
Alhier werden Dotiderdag eenige
varkens op de markt afgezonderd, als ver-
dacht van besmettelijke ziekten. Later hoor
den wij nog, dat die ziekte varkenspest wm
ziin. -
