VOOR ALKMAAR EN OMSTREKEN.
De hand met het litteeken,
FEUILLETON.
No. 186
m nflSSK? mtm iffs m^en
Honderd zeren en twintigste Jaar^anar
1925
MAANDAG
10 AUGUSTUS
Buitenland.
Deze Courant wordt ELKEN AVOND, hehalve Zon- en Feestdagen, uitgegeven.
Abonnementsprijs bij vooruitbetaling per 3 niaanden voor ASkmaar /2.-, franco door
het geheele Rijk /2.50.
Afzonderlijke en bewTjsnummers 5 cents.
PRIJS DER GEWONE ADVERTENTIEN:
Per regel /0.25, bij groote contracfen rabat. Groofe letters naar plaatsrnimte.
Brieven franco aan de N. V. Boek- en Handeisdrukkerij v/h HERMs. COSTER ZOON,
Voordam C 9.
Directeur: G. H. KRAK.
Telef.nr. Adminisfratie 3.
Telefoonnr. Redactie 33.
Postgiro 37060.
Hoofdredacteur: Tj. N. ADEMA.
DE RUMOERIGE DEUTSCHE RIJKS-
DAG.
In den Rijksdag begon Zaterdag de open
bare behandeling van de tariefwet. Zooals
zoo vaak gedurende de laatste weken, kwam
het ook thans weer tot opgewonden tooneelen
Niet alleen de communisten, maar oOk de so
ciaal-democraten, de democraten en een aan
tal afgevaardigden van het Centrum bleken,
naar de Telg. meldt, met de doorjagingspoli-
tiek der meerderheidspartijen niet tevreden.
De meerderheidspartijen hadden het voor
stel ingediend, dat elke partij in het geheel
vier uur spreektijd zou verkrijgen, een uur
bij de algemeene debatten, twee uur voor de
debatten over de landbouw- en industrie-ta-
rieven en een uur voor de talrijke overige po
sides. Toen president Lobe dit voorstel aan
den Rijksdag bekend maakte, brak een storm
van verontwaardiging bij de oppositie los
De meerderheid hield echter voet bij stuk en
het voorstel werd aangenomen, hoewel ook
enkele centrumsafgevaardigden met de oppo
sitie meestemden.
Terwijl de geesten al verhit waren, besteeg
de rijkskanselier dr. Luther de tribune. Hij
werd met beschimpingen ontvangen en kreeg
tiefelijkheden te hooren als „opperroover".
Zijn rede wilde intusschen olie op de golven
gieten. Luther verklaarde, dat de nieuwe ta
riefwet geenszins een definitieve maatregel
was, maar dat zij een voorloopig karakter
had. Deze voorloopige regeling was noodza-
kelijk om' tot opheffing der in- en uitvoerver-
boden, die uit den oorlogstijd dateerden, te
geraken en eveneens om een basis te krijgen
voor de onderhandelingen over de nieuwe
handelstractaten.
In de eerste plaats moet de sterke passivi-
teit van de handdsbalans weggewerkt wor-
den. Over de graanrechten zeide de kanselier,
dat zij niet hooger waren dan voor den oor-
Tog, hetgeen in werkelijkheid, de levensstan-
daard in aanmerking genomen, een aanzien-
lijke vermindering was.
De Rijkskanselier kon bijna geen oogenblik
rustig doorspreken. Hij werd telkens door
lawaai onderbroken, dat zijn hoogtepunt be-
reikte, toen hij de woorden uiitsprak: „Het
Duitsche volk is beklagengswaardig," welke
woorden de oppositie aanleiding gaven tot
een groote demonstrate. President Lobe liet
de orkaan uitwoeden, en toen de Iinkerzijdte
zich moe geschreeuwd had, werd de rijks
kanselier weder verstaanbaar.
Dr. Luther besloot met de verklaring, dat
door de valorisatie, de nieuwe belastingwet-
ten en de tafiefwet, de grondslag gelegd
wordt voor den wederopbouw van het Duit
sche economische leven.
De meerderheidspartijen juichten den spre-
ker toe, terwijl de linkerzijde haar gescheld
herhaalde.
De oppositie sfelde dan voor, de debatten
te verdagen, welk voorstel door de meerder
heid werd verworpen. De besprekingen gin-
gen dus voort. De socialist Hilferding hield
een scherpe rede, waarin hij de regeering ver-
weet de belangen van het geheele volk op te
offeren aan het voordeel van enkelen.
Uit het Engelsch "van Baronesse Orczy.
(Geautoriseerde vertaling van A. T.)
66
Aan den noordelijken kant van het huis
was een onophoudelijk komen en gaan. Sol-
daten en boerenjongens maakten gekheid met
elkander, vrouwen zaten bij elkander op den
grond met kinderen, die zich aan haar rokken
vasthielden en manden met levensmiddelen,
pannen, en kleeren en beddengoed in slor-
dige stapels om haar heen verspreid. Hier en
daar was een vuur aangestoken en een ketel
op een drievoet van stokken gezet om pap
te koken of ale te warmen.
De zware atmosfeer was vol van de oeu-
ren van eetwaren, specerijen, houtskool en
pijnboomen. De groote ijzeren lantaarn bo-
ven t poortgebouw wienp eem kring van dof
geelachtig licht om zich heen en deed den
stalen helm van een der schildwachten aan
de poort, of den hellebaard van een soltiaat
die dicht bij op post stond, glinsteren. Man-
nen liepen heen en weer, sommigen van hen
droegen fakkels van pijnboomhout, die plot-
seilng en geheimzinnig licht wierpen op een
groep opgeheven gezichten of gekromde rug-
gen, of fantastische schaduwen gaven op de
steenen van het plain - schaduwen, die zich
bewogen en uitstrekten, en tot lange, ruste-
looze, sombere spookgestalten werden, die
met lange armen de kasteelmuren trachtten
te bereiken. De hitte was ontzettend. Kinde
ren schreiden en kropen tegen hun moeders
aan, onrustig en bang voor den naderenden
storm; de vrouwen wierpen haar doeken af
en zaten met bloote handen en armen om
haar knieen geslagen, nu en dan beschenen
door het flikkerende licht.
juist in het gezicht van het poortgebouw
Namens de meerderheidspartijen las de
Centrumsafgevaardigde Perlizius cen verkla
ring voor, waarvan de korte zin is, dat de
meerderheidspartijen de tariefwet in den te-
genwoordigen vorm zullen aannemen.
Toen de communistische spreker het woord
nes, daar deze redenaar zich niet aan den
verkreeg, kwam het weer tot rumoerige sce-
vastgestelden fcijd wilde Hiouden. Ten slotte
verliet hij echter het spreekgestoelte.
Intusschen hadderi de sociaal-democraten
uitgerekend, dat er nieit voldoeixle leden der
rechterzijde aanwezig waren voor het quo
rum. Zij lokten een stemming uit, waarbij
zij zelf met de communisten en de democra
ten de zaal verlieten. Inderdaad waren er niet
voldoende afgevaardigden aanwezig. Onder
gejubel der oppositie werd de zitting toen
voor een halt uur verdaagd.
Het Hbl. meldt nog:
Kort voor dr. Luther zijn rede beeindigde,
drongen de communisten andermaal voor het
spreekgestoelte samen en dreigden hem met
hun vuisten. „Aftreden! aftreden!" brulden
zij hem toe. Van rechts werd hierop geant-
woord: „Smijt ze er uit!" wat weer woeden-
de protesten van links ten gevolge had.
De rede van den rijkskanselier werd door
de coalitiepartijen met langdurig applaus,
door de sociaal-democraten met luid gesis en
door de communisten met foei-geroep ont
vangen. Andermaal stel den de oppositiepar-
tijen daarom voor, de zitting te verdagen, ten
einde de fracties in de gelegenheid te stellen
de rede van den rijkskanselier te bespreken.
Ook dit voorstel werd tegen de stemmen der
sociaal-democraten, democraten en commu
nisten verworpen.
Het is thans duidelijk geworden, dat de
regeeringspartijen voornemens zijn, riick-
sichtslos gebruik te maken van hun meerder
heid om alle voorstellen van de oppositie-
partijen te verwerpen en de tariefontwerpen
er coute que coute door te jagen.
UIT DE DUITSCHE TEXTIEL-
NIJVERHEID.
Naar uit Munch'en-GJadbach wordt ge-
meld, hebben de werkgevers in de textielin-
dustrie besloten op 23 Augustus alle arbei-
ders uit te sluiten, daar men het tot dusver
nog niet eens is kunnen worden over een re
geling van de loonkwestie. ndien het niet ge-
lukt, alsnog tot overeenstemming te komen,
zullen er op 23 Augustus 30.000 a 40.0000
man op straat worden gezet.
Ook de organisaties der werkgevers in de
zijdeweverij zullen zich bij deze maatregel
in de textielindustrie aansluiten.
HET SPAANSCH-PORTUGEESCHE
CONFLICT.
Het prijsgerecht te Huelva heeft tot 1500
peseta's boete veroordeeld de eigenaars van
de twee Portugeesche schuiten, die in Spaan-
sche wateren aan den mond der Guadiana
waren aangehouden en opgebracht. De eige
naars hebben onmiddellijk betaald en zijn
kort daarop weer naar een Portugeesche ha
ven vertrokken.
HET GEVANGENISCONGRES TE
LONDEN.
Het Internationaal congres voor gevange-
werd inderhaast een galg opgericht, die met
lange, grimmige armen weer naar het stati-
ge, voorouderlijke huis van den man, die op
net punt stond, den dood van een misdadiger
te sterven.
Terwijl een paar soldaten bezig waren de
galg op te zetten, stonden er een zestal bij
op wacht; stil en somber, leunend op hun
hellebaarden, probeerdeo zij niet te luisteren
naar de scheld- en spotwoorden, die de menig-
te hun toeriep.
Iedereen wist voor wien die galg werd op
gericht. Het gerucht was al reeds bekend ge
worden, dat een Fiennes, de oudste zoon van
Mylord Saye and Sele, beschuldigd van spi-
onnage, als een gewone dief zou worden op-
gehangen men zeide op bevel van den
Koning; maar dit geloofde niemand. Zou de
Koning gelasten, dat de zoon van zulk een
aanzienlijken lord opgehangen werd? Neen!
Het was, omdat die Koningsgezinden het
kasteel Broughton hadden veroverd en het
niet weer wilden opgeven... Nooit weer... en
daarom brachten zij jonker Jim nu ter dood,
en zij waren van plan dan jonker Nathaniel
en jonker John te later, volgen, totdat er geen
enkel lid der familie Fiennes overbleef, om de
aanspraken der koningsgezinden op het kas
teel te betwisten. Dit was het praatje, dat
rondging en waarover gesproken werd, ter
wijl de hamerslagen der timmerlieden tegen
de kasteelmuren weerkaatsten, en het verwij-
derde rollen van den donder hun werk bege-
leidde.
En te denken dat er mannen gevonden wa-
ren', »le v 11'Je werk wilden doen! Man
nen. Mannen uit Oxfordshire, wier vaders en
grootvaders, en nog meerderen voor hen, se-
dert tallooze geslachten in dienst van de
Lords Saye and Sele geweest waren. En
zooals geen mannen uit Oxfordshire, dan
mannenuit de naburige graafschappen
Neen! Geen mannen! Ellendelingen, laf-
sards! Dat war^n 7i.j' Fn wiv 7,n\x fonker
niswezen te Londen keurde een resolutie goed,
behelzende dat in ieder land cen kiachtige
censuur op de films worde ingesteld, met als
eerste doe! de jeugd te beschermen.
De staat behoort organisaties te subsidi-
eeren voor het samenstellen van films, welke
inderdaad voor jonge menschen en voor het
publiek in het algemeen van waarde zijn
Ieder land moet alles doen wat mogelijk is,
om de exploitatie te verhinderen van films,
welke door de censuur zijn afgekeurd.
De Engelsche lord-kanselier, viscount cave,
hield een rede ten gunste van de celstraf
voor onbepaalden duur. Het niet definitief
vaststellen van den duur eener straf in het
vonnis is, zei hij, veel meer dan het tot dusver
geldende systeem geschikt, om op het karak
ter van den misdadiger in te werken en hoop
voor de toekomst op te wekken.
DE TOESTAND IN CHINA.
Een honderdtal belangrijke publieke orga
nisaties in de provincie Wwantoeng hebben
een telegram naar Peking gezonden, waarin
zij de aandachtv estigen op de bolsjewistische
activiteit in deze provincie. In het telegram
word't gezegd, dat Russen, wier namen ge-
noemd worden1, de administratie van de pro
vincie beheerschen. De regeering te Peking
wordtgewaarschuwd tegen Soen-fo en aan-
gedrongen wordt op uitzending van een
straf-expeditie, ten einde deb olsjewisten uit
de provincie te verdrijven, en het "land weder
tot eenheid te brengen. Soen-fo, d'e gewezen
burgemeester van Kanton en lid der regee-
ling van Kanton, die over Kwantoeng
heerscht, tracht, naar gemeld wordt, met Pe
king een overeenkomst te sluiten Eenigen
tijd geleden reeds werd gemeld, dat Russische
generaals aan het hoofd van het leger staan.
DE FINANCIEELE WETTEN IN DEN
RIJKSRAAD.
De Duitsche rijksraad heeft alle belasting-
wetsontwerpen, zooals die door den rijksdag
zijn aangenomen, onmiddellijk goedgekeurd.
Alleen de provincie Saksen en Groot-Berlijn
stemden tegen. Tegen het zoogenaamde „Fi-
nanzausgleichgesetz" waarin de verdeeling
der belastingen tusschen het Rijk en de lan
den wordt geregeld, werd evenmin protest
aangeteekend. Alleen Beieren en Hessen
stemden er tegen.
HET CONFTICT IN DE BRITSCHE
WOLINDUSTRIE.
Het geschil in de wolfabrieken is nog niet
opgelo-t, hoewel de industrieele raad voor
de'textielnijverheid zonder ophouden heeft
vergaderd. Het conflict is ontstaan door de
aanzegging, dat de loonen met 5 pCt. zullen
worden verminderd. Circa tweehonderdvijf-
tigduizend stakers zijn er bij betrokken.
Evenals bij het conflict in de mijnindustrie
weigeren ook hier de stakers te onderhandp-
len voordat de opzegging der bestaande
loonovereenkomst wordt ingetrokken. Een
regeeringsvertegenwoordiger is naar Brad
ford vertrokken, om als bemiddelaar te fun-
geeren bij de conferentie, die gisteren is be-
gonnen.
De eerste moeilijkheid is, om het besluit
ongedaan te maken van de machinisten, sto
kers en andere werklieden, die uit sympathie
Jim het touw om den hals doen, dat zouden
zij wel eens willen weten.
De vrouwen -waren luider in haar afkeu-
ring dan de mannen. Jonker Jim! dien zij
alien als jongen gekend hadden; hij, die nog
geen vlieg kwaad zou doen, en die meer om
een hond of een paard gat, dan de meeste
mannen om hun vrouwen of kinderen deden.
Zulke woorden klonken door de statige plei-
nen van het kasteel Broughton, zooals zij
nooit te voren door zijn muren gehoord wa
ren; scheldwoorden, die maakten, dat de sol
daten om het schavot hun helelbaarden toor-
nig vastgrepen en zij met sombere woede op
den grond spuwden. En nu, als het zomer-
weerlicht het iooneel aan dezen kant van het
kasteel verlichtte, waar de menigte het
dichtst was, bescheen het meer dan een vuist,
die dreigend opgeheven werd.
Kapitein Lovell, die een ronde ter inspec-
tie over het geheele terrein van het kasteel
deed spoedig nadai de klok van den kerkto-
ren van Broughton tien had geslagen, hoor-
de vanuit de duisternis zich meer dan een
scheldwoorrd toeroepen. Hij achtte het voor-
zichtig er niet op te letten, maar toen hij la
ter kolonel Scrape zag, waarschuwde hij hem
ernstig.
„God geve, dat er niets verder van komt",
zeide hij, maar, eerlijk gezegd, bevalt de zaak
mij niet. Ge hebt het recht een spion op te
hangen, maar vervloekt, ge kunt geen edel-
man ophangen!"
,,Als een edelman het werk van een spion
gelieft te doen, moet hij de gevolgen er van
dragen," antwoordde de kolonel koppig. „Ik
zeg, dat Jim Fiennes zal opge.hangen wor
den! Opgehangen, zeg ik! Zoo'n gemeene
misdadiger verdient geen beteren dood."
„De gevoelens onder de menschen hier
„De gevoelens van een troep boerenkin-
keis'zullen mij niet van mijn voornemen kun
nen afbrengen", viel kolonel Scrape toornig
in de rede; „ep wie zijt gij, kapitein, dat zou
tot staking hebben besloten. Deze sympathie-
stakers hebben afzonderlijke ovorcenkomsten
met de ondernemers en de moeilijkheid was,
of zij al dan niet dcel zullen uitmaken bij de
onderhandelingen over het conflict.
Gedurende den geheelen Vrijdagnacht en
ook Zaterdag zijn vergaderingcn gchouden
en omstreeks middernacht was er hoop, dat
een regeling zou worden verkregen.
Een nader bericht zegt:
De conferentie te Bradfort heeft besloten,
het onderhavige geschil aan een onafhanke-
lijke enquete-commissie, door den minister
van Arbeid benoemd, voor te leggen. Over-
eenstemmig ten aanzien eener onmiddellijke
werkhervatting is evenwel nog niet bereikt.
DE CRISIS IN DE BELGISCHE
SIGAREN-INDUSTRIE.
De crisis in de sigarennijverheid gaat
voort groote bezorgdheid te baren. Te Gee-
raardsbergen alleen zijn er niet minder dan
1000 werkloozen. Het plaatselijk verbond van
sigarenfabrikanten hidden besprekingen over
den toestand. Ook arbeidersafgevaardigden
namen er aan deel. Thans hebben zij een de
legate aangesteld, die opdracht heeft gekre-
gen om met het ministerie van Financien te
onderhandelen. Voorggsteld zou worden het
„banderollestelsel" af te schaffen, de inko-
mende rechten op sigaren tc verhoogen als-
ook de belasting op sigaretten.
DE STAKING DER PAR1JSCHE
BANKBEDIENDEN.
Zaterdagmiddag is het congres van de
Federation Confederee de la Finance ge-
opend. Ook afgevaardigden van de Katho-
lieke en onaF-ankelijke vakyereenigingen
waren aanwezig.
Het is vrij zeker dat heden de algemeene
staking zal worden uitgevaardigd.
Het aantal stakers te Parijs is thans tot
20.000 gestegen.
ORLANDO NAAR FRANKRIJK.
De vroegere Italiaansche minister-presi
dent, Orlando, die, naar men weet, afgetre-
den is als Kamerlid, daar hij van oordeel
is, in de huidige omstandigheden aan zijn
land geen diensten te kunnen bewijzen, heeft
zich naar Frankrijk begeven. Waarschijnlijk
zal hij naar Vichy gaan, om daar met den
oud-premier Giolitti te spreken, die in Vichy
een kuur ondergaat.
EEN VRIJMETSELAARSDINER.
Zaterdag werd in het gebouw Olympia te
Londen een feestmaal gehouden, waaraan
800 vrijmetselaars deelnamen. Dit feest had
ten doel, een bedrag van 1 millioen bijeen
te brengen voor den bouw van een centrale
vrijmetselaarsloge te Londen.De voorzitter
deelde aan het slot der bijeenkomst mede, dat
reeds voor een bedrag van 826,000 was in-
geteekend.
DE PARLEMENTAIRE PAPPOT.
Het Schotsche nationalisme speelt den heer
David Kirkwood, afgevaardigde voor de
Clyde in het Lagerhuis, parten. Onlangs is
hij tot lid van het z.g. Kitchen Committee be
noemd, dat is belast met het instellen van een
onderzoek naar de wijze, waarop de buffet
ten in de beide Huizen worden beheerd. Hij
stelt zich nu voor een begin te maken met de
hervorming van de menu's in het restaurant
van het Lagerhuis. Zijn bemoeiingen strekken
zich echter- voornamelijk uit tot de porridge,
de pap, welke in de ochtenduren wordt geser-
veerd en die volgens hem niet de ware is. De
eenige manier in de heele wereld om pap te
koken, is de Schotsche, zegt hij. De Engel
sche poespas, met melk bereid, is niet het wa
re. En hij meent dat het voor de leden van het
Huis heel goed zal zijn om eens het ech't
Schotsche voedsel te probeeren, waarmede de
grootste mannen der wereld zijn groot ge-
bracht. in elk geval zal het den Schotschen
leden smaken.
Zoo wordt dus den M. P.'s de waardeering
voor Scnotland met den paplepeL ingegoten!
DE KONINGIN VAN ROEMENJe IN
WALES.
fer gelegenheid van het Eisteddfod, het
jaarlijksche feest in Wales oorspronkelijk
een bijeenkomst der Keltische zangers tot het
in ontvangst nemcn van prijzen is Konin-
ging Marie van Roemenie (naar men weet 'n
Egelsche prinses), die on het oogenblik in
Engelarid vertoeft, te Pwllheli tot;,Ovate of
the Bards of the Isles of Britain" gewijd, me+
den naam van Mari Gwalia (Maria van
Wales).
Meer dan 16,000 menschen woonden de
plechtigheid bij.
ik wel eens widen weten, dat gij mijn bevelen
durft te bestrijden? Ik heb wel lust u in de
boeien te laten slaan voor ongehoorzaam-
heid."
„Ik denk er niet aan, uw bevelen te bestrij
den", antwoordde kapitein Lovell rustig. „Ik
deed u alleen maar verslag van hetgeen ik
zoo juist op mijn ronde ondervonden heb, en
ik waagde een bescheiden woord ter waar-
schuwing te zeggen."
„Waarschuwing, heer? Waarschuwing
zij vervloekt! En gij ook, heer zijt ver
vloekt! Wat Jim Fiennes betreft, ik zal hem
binnen het uur laten ophangen, dus kunt ge
uw waarschuwing voor u houden. En als gij
of iemand anders er zich weer in durft te
mengen, zal Jim Fiennes niet de eenige zijn,
die aan die galg bengelt. Ik zeg u, heer, dat
nu God eindeiijk recht op deze aarde heeft
gedaan, en Zijne Majesteit de Koning een
groote overwinning heeft behaald, hoop ik,
dat iedere verrader, die de wapenen tegen
hem opgenomcn of zich tegen zijn wil ver-
zet heeft, denzelfden weg zal, opgaan, dien
Jim Fiennes straks zal gaan."
Het was duidelijk, dat het zoowel onver-
standig als vruchteloos zou zijn, nog iets
meer te zeggen. Kolonel Scrape was een van
die menschen, die stijfhoofdig worden naar-
mate men ze tegenspreekt. Misschien was hij
diep inwendig niet heelemaal tevreden over
zicli zelf, misschien stak zijn geweten hem
nu en dan, maar dat steken maakte hem
slechts des te koppiger en te meer onvatbaar
voor rede. Hij achtte zichzelf sterk genoeg,
om de openbare meening te trotseeren, en
koesterde de diepe minachting van den be-
roepssoldaat voor den burger. Zoodra hij van
Longshankes de tijding gehoord had van de
overwinning van den Koning en de overhaas-
te vlucht van het Pariementsleger had hij in
gedachten het plan gevormd, om aan beide
partijen te toonen, wat een trouw onderdaan
doen kon, om de beleediging te wreken. die
DIEFSTAI. VAN SPOORWEG-
ONTVANGSTEN.
Van de geweidige drukte tijdens dc veelbe-
sproken vacantiedagen (Bank" Holiday), in
Engeland, hebben uit den aard der zaak ook
de spoorv/egen geprofiteerd. Zoo werd aan
het Wimbledon-station tijdens het week-end
meer dan twaalfduizend gulden ontvangen.
Dczc som wcrcl naar gjswoonte netjes in ccn
ijzeren kist geborgen, en ten einde niet de
aandacht te trekken, v/Cfd het kisjc in een
•yalies gep^akt en aldns verzonden. Tot Wa-
terloo-stahon ging alics goed, de verschil-
letide heambtc-n, die de kist hadden oveifenV
men, teekenden voor ontvangst af, doclf
na even cp het perron van het Waterloo
station te hebben gestaan, was het valies met
zijn kostbaren inhouc! plotseling op geheim-
zinnige wijze verdwenen. Door d'e politie is
een nauwgezet onderzoek ingesteld, dat ech
ter tot op dit oogenblik nog geen resultaten
heeft gehad.vMen veronderstelt, dat de dief-
stai liet werk van een bende is geweest. chf-
met de verzendingswijze van het' geld op de
hoogte was en juist deze drukke dagen heeft
mtgekozen, om haar slag te slaan.
TOENEMING VAN DIEFSTALLEN
IN LONDEN.
Londen heeft meer politie noodig Dit blijkt
maar al te duidelijk uit het feit, dat het aan
tal misdrijven zich in stijgende lijn beweegt
en b.v. over het jaar 1924 m Londen voor een
waarde van niet mincer dan acht millioen
gulden is gestolen tegen zes-en-een-half mil
lioen in 1923. Dit is dus een toeneming met
niet minder dan anderhalf millioen of 23 pet-
Door den hcofdcommissaris van politie is
dan ook om uitbreiding van het corps ver-
zocht.
Zijne Majesteit door den diefstal der compro-
mitteerende brieven was aangedaan. Zijn
eigen partij zou hem prijzen en iedere bui-
tengewone wreedheid om het dreigende van
het gevaar vergeven. Wat de verraders be
treft, het gezicht, dat zulk een aanzienlijk
edelman als de zoon van Lord Saye and Sele
als een gewone dief werd opgehangen, zou
een heilzame waarschuwing zijn tegen elk
beraamd verraad.
2.
Zij, die Jim zagen, toen hij voor de terecht-
stelling naar buiten werd geleid, zwoeren,
dat hij meer geleek op een schooljongen, die
met vacantie uitgaat, dan op een man, die
op het punt staat, den dood in het aangezicht
te zien. Zijn oogen hadden dien geestesblik,
die ontstaat, als de beelden van deze aarde
geheel zijn weggevaagd en de blik naar
binnen wordt gekeerd, waarbij heerlijke beel
den van het verleden en schitterende gezich
ten der eeuwigheid verrijzen. Om zijn lippen
lag nog een glimlach, alsof hij nog de kus-
sen van zijn geliefde genoot.
Het leven was goedkoop in die dagen, de
menschen stierven of deden sterven zonder
er een treurspel van te maken. Maar bij Jim
was het wat meer dan alleen maar, dat hij
het leven goedkoop achtte. De omstandighe
den waren hem te machtig geweest; hij "had
zijn plicht vervuld en zijn gegeven woord ge
houden, maar beide waren het middel ge
weest, dat de doodsklok deed luiden van het
geluk, waarvan hij gedroomd had. Zonder
Barbara kon het leven niets anders zijn dan
de somberste eentonigheid een voortdu-
rend verlangen, dat nooit gestild kon wor
den. Was de dood met Barbara's kussen nog
warm op zijn lippen, haar bekoorlijk beeld
steeds voor zijn oogen, niet duizendmaal
schooner?
(Wordt verveigdT
A1KMAARSCHE CODRANT.
