DAGBLAD VOOR ALKMAAR EN OMSTREKEN.
Dif den Afkmaarschen Raad.
No. 233
Honderd zeven en twintigstc Jaargang
1925.
Abomicmcntsprijs bij voornitbetaling; per 3 maanden f2.-, fr. per post f2.50. liewijs.i. 5 et Advertent if pr. 25 ct. p. regel, grootere letters naar plaatsruimte.
Brieven franco N.V. Bock- en Handclsdr. v.h. Harms. Coster Zoon, Toordam C9, Tel. Adminlstr. No. 3. Eedactio No. 33.
Dii aSaaaer fcesfaat uif 3 blatfcn.
ZATERBAG Directeur: G. H KRAK. Hoofdredacteur: Tj. N. ADEMA. g OCTOBER
Wie zich de moeite geeft het is werkeiijk
ioiteressaiste lectuur het strijdprcgram van
de S. D. A. P. eens door te lezen, ontdekt
dat dte aanhamgers van deze partij streven
tnaar afschaffing van alle wetten, die de
vrouw politick en economaseh in ongunstiger
positie plaatsen dam den man.
De S. D. A .P. strijdt dus voor de rechten
der vrouw en dit niet alleen, maar zij behar-
tigt ook, waar de mogelijk is, de b el am g en
van hen die over !het algemeen nog wel eens
vergeten dreigen te worden.
Vandaar dan ook, dat wanneer vroeger
een Aiikmaarsche onderwijzer maar het
hoofdschap solliciteerde en niet op de voor-
draeht geplaatst werd, de soc. dem. fractie
in onze raadszaal haar heftige verontwaar-
diging uitte.
Waarom zoo vroeg men terecht be-
noeint men altijd schoolhoofden van buiten,
waarom wordt hier ter stede een goed onder
wijzer nimmer een kans gegevem.
De klacht was ongetwijield juist en de
buxgemeester erkende het ruiterlijk door me-
de te deelen, dat dnderdaad ook de Alkmaar
sche onderwijzers ervan overtitigd moeten
zijn, dat iedereen den maarschalksstaf in zijn
ransel kan dragen.
Per slot vani Tokening is dit alles theorie
gebleken, want de ransels der Alkmaarsche
onderwijzers bleven hermetisch gesloten en
de maarschalken werden uit allerlei gemeen-
ten betrokken, welker namen men soms
sleehts met moeite op de Nederlandsehe land-
kaart kan terug vinden.
Vandaar dan ook, dat de diverse paeda-
gogen onzer gemeentescholen destijds onge-
twijfeld met vreugde van het wethouder-
schap van den heer Westerhof hebben kennis
genomen en bet morgenrood van een nieuwen
dag zagen gl or en, toen bekend werd d'at dteze
strijder voor hun belangen de gemeentelijke
portefeuille van onderwijs voor zijn orekening
had genomen.
Maar dat is ten slotte ook alfemaal t'heorie
gebleken.
Toen de beer Visser van de school1 voor
buitengewoom lager onderwijs onze gemeente
gi,ng verlaten, heeit men vrij algemeen ver-
wacht dat zijn plaats zou worden ingenomen
door de oudste onderwijzeres met hoofdacte,
die reeds jaren aan de school verbonden is
en ook tijdens de vacature getoond he-eft uit-
stekend voor haar taak berekend te wezen.
Het was bekend, dat de inspecteur van het
buitengewoon onderwijs liever een ma-n dan
een vrouw benoemd zag en daarvoor de noo-
dige candidaten kon leveren, maar natuur-
lijk zou wethouder Westerhoi thans in prae-
tij'k brengen, wat hij in tbeorie steeds zoo
kranig verdedigd had.
Hij zou dte vrouw niet bij den man achter-
stellen en een Alkmaarsche onderwijzeres
gelegenheid geven haar ransel te openen
om den maarschalksstaf over de aehterlijke
kinderen te kunnen zwaaien.
Alweer theorie.
Wethouder Westerhof maakte een voor-
dracht van drie manmelijke sollicitanten uit
andtere gemeenten en wenschte van maar-
schalksstaven en andere militairistische be-
grippen verschoond te blijven.
Zelfs mevrouw Westerhof, voorzitster van
een vrouwendlub, die hier een prachtige ge'e-
genheid had haar theorieen in practijk te
brengen, dacht er sleehts over dat zij op
haar trouwdag beloofd had zonder meer
haar man tc zullen volgen.
Dus dwaalden zij beiden en natuurlijk
de heele fractie over het breede pad der
ongerechtigheid en was het sleehts juffrouw
Cards, die als vrouwelijk raadslid en be-
stuurslid eener vrouwenorganisatie de be
langen der Alkmaarsche onderwijzeres be-
pleit heeft.
De steun van den heer Sietsma bleek niet
voldoende om haar sympathiek pogen te
doen slagen.
Door alle andere raadsleden werd1 een sol-
licitamt uit Hilversum benoemd en de Alk
maarsche paedadogen hebben weer eens het
bewijs gekregen, dat de maarschalkss'taven
hun van harte gegund zijn zoolang ze maar
onzichtbaar in dten ransel worden meege-
dragen.
Sint Niicolaas is de tijd van verrassingen
en zelfs.het jaarlijks terugkeerend d-ebat
over de instelling van een Sint Nicolaas-
markt geeft aanleiding tot de meest onver-
wachte verwikkelingen.
Men kent de geschiedenis. Zoo ongeveer
tegen Sint N'icolaas soms nog te laat om
een behoorlij'k besluit te kunnen nemen
verzoeken de marktkooplieden een Sint Nico-
laasmarkt te mogen organ'iseeren.
Men heeft ontdekt dat die er vroeger ook
geweest is, maar dat er eigenlijk nooit een
officieele markt in den geest van artikel 195
der gemeentewet bestond, maar meer een
vergumning van Burg, en Weth. aan enkek
Alkmaarsche kcoplieden om met kramen en
tentjes een staindplaats op de openbare straat
te mogen innemen.
In 1910 werd besloten geen nieuwe vergun-
ningen uit le reiken en daarna behoorde de
markt tot bet verleden fcidat enkele jaren
gcledeti opnieuw verzoeken inkwamen die
sindsdien tot langdurige en heftige debatten
geleid hebben. waarna Burg, en Weth. be-
1 oof den te gelegener tijd een prae-advies over
de wenschelijkheid eener zgn. St. Nicolaas-
markt te zullen uitbrengen.
Burg, en Weth. hebben dit thans gedaan
en stelden den Raad voor in dte eerste dag en
van December een officieele Sint Nicolaas
markt in het leven te roepen, waarbij dit
ter consessie aan zich banadeeld achtendle
winkeliers alleen standplaatsen besohik-
baar gesteld worden1 voor Alkmaarsche inge-
zetenen, waardoor concurrenten van buiten
en de zoogenaamdte stroomannen geweerd
konden worden.
De bedoeling was duidelijk.
Het was een concessie aaim de kleine Alk
maarsche koopliedien en zeer terecht heeft de
heer Westerhof er op gewezen dat, waar
groote wiakelzaken men denke sleehts
aan dte tegemoetkoming bij dien bouw der
winkelpanden van de finna Vroom en Drees-
mann in dten Raad steeds op medewerking
kunnen rekenen, ook de belanigeo',der minder
kapitaalkrachtige handelaren niet over het
hoofd gezien mogen worden.
Wethouder Leesberg, een uitstekend1 rechts-
geleerdte, die gewoonlijk zeer diep overdachte
adviezem geeft, had ditmaal blijkbaar zijn ju-
ridischen beau jour niet
Hij maakte de nieuwe markt voor een
monstermarkt uit en als hij het bij die be-
leediging gelaten had, zou hij nog niet zoo
heelemaal ongelijik gehad hebben.
Maar hij ging verder en rneende, dat Ged1.
Staten, die hun sanctie op het instellen van
markten moeten geven, aan een dergelijk
product van menschelijk vernuft nimmer hun
goedkeuring zoudlen verileenen.
Het wil ons voorkomen, dat fact toezicht
van Ged. Staten in- hoofdizaak sleehts ten
doel heeft te voorkomen, dat dte algemeene
handtelsbelangen van het gewest door con-
curreerende markten geschaad wordten,
maar dat't ons hoogste provinciate bestuurs-
college vrij koud laat of Alkmaar eigen in
gezetenen al dan niet gelegenheid will geven
een Sint Nicolaasmarkt te organiseeren.
Nog zwakker waren 's wethouders argu-
menten toen hij betoogdte dat het publtek niet
om deze markt gevraagd heeft.
Het is vanzelf sprekend, dat de Markt-
bond hier allereerst zijn belangen bepleitte
en dat van. een niet georganiseerd publiek
geen officieele adressen zijn te verwachten.
Wil mm constateererrof dit een markt al
dan niet apprecieert, dan heeft men sleehts
het bezoek en de kooplust na te gaan en
voorafgaandte jaren hebben reeds bewezen,
dat de romantische Sint Nicolaasmarkt met
haar goedlkoope gelegenheidsartikelen steeds
op een druk bezoek van Alkmaars minder ka
pitaalkrachtige ingezetenen mag rekenen.
De heer Leeesberg heeft de miarkt, die men
thans in het leven wildte roepen, een monster
markt genoemd en zij draagt inderdaad een
eigenaardig karakter.
Zij is een markt of zij is het niet en als
men officieel de goedkeuring van Ged. Staten
wil vragen, moet men geen beperkende bepa-
lingen maken waardoor koopliedenuit an
dere gemeenten angstvallig geweerd worden.
Is dit de bedoeling en wenscht men de
markt dus sleehts als tegemoetkoming aan
in Alikmaar_ belastingplichtige kleiine koop
lieden, dan is het beter niet van een officiee
le markt te spreken en Ged. Staten er buiten
te laten.
Dat heeft ook dte heer Keijsper betoogd en
hij pleitte voor het terugnemen van bet oor-
spronkelijke voorstel en wiildte Burg, en Weth.
sleehts machtigen aam bona-fide Alkmaar
sche marktkoopl'iedten met St. Nicolaas ver-
gunning te geven een standplaats in te
nemen.
Vanaf dat oogenblik heeft Sint Nicolaas
in onze raadszaal voor de meest verbuffende
surprises gezorgd.
Men kwam al spoedig tot de ontdtekking
dat een verzameling tentjes en kramen eigen
lijk precies hetzelfde als een markt is en de
heeren Thomsen en Keijspej: verwis-elden cle
strijdbijlen voor vredespijpen en verklaarden
dat zij het in den grend eigenlijk volkomen
eens waren.
Verbluffend snel liet de heer Thomsen alle
beperkende bepalingen los, maar toen ge-
voelde de heer Keijsper als middenstander,
dat hij op den verkeerden weg.was, waarna
de heer Ringers iri een ander uiterste verviei
door aan het voorstel van het college toe te
voegen, dat icdere handelaar sleehts die ar-
tikelen zou mogen verkoopen, waannee hij
gewoonlijk op de markt verschijnt, zoodat
degenen, die er met Sint Nicolaas voordeel in
zien prenteboeken of kinderspeelgoed te eta-
leeren, gedv/ongen zouden worden closetpa-
pier, hoestbenbons of schoensmeer te pre-
senteeren.
Een storm van verontwaardiging stak op
en de heer Ringers trok zijn amendement
even haastig in als hij het ingediend had.
De heer Thomsen bleek zoo gecharmeerd
door het voorstel van den heer Keijsper, dat
hij het met huid en haar tot het zijne maakte
en zijn voorbeeld werkte zoo aanstekelijk, dat
het heele college van Burg, en Weth alle oor-
spronkelijke plannen liet varen en het voor-
stel-Keijsper daarvoor in de plaats stelde.
Toen dan ook even later de heer Westerhof
het instellen van een officieele jaarmarkt ver-
dedigde. merkte de voo'-zhfer bescheiden oo.
dat dit van een zeker conservatisme getuigde,
daar het college inmiddels met zijn tijd mee-
gegaan was en een heel ander standpunt had
ingenomen.
Toen gaf de heer Westerhof zijn fractie-ge-
nooten een wenk en nam het oorspronkelijke
voorstel van Burg, en Weth. over, waardoor
de verwarring algemeen werd.
Er waren zooveel boomen opgezet, dat er
een heel bosch was verrezen, waarin wetbou
ders en raadsleden naar harfelust aan het
boompjeverwisselen waren.
Totdat ten slotte het voorstel van Burg, en
Weth. dat eigenlijk geen voorstel van Burg,
en Weth. was, naar de papiermand werd ver-
wezen, doordat de meerderheid van den Raad
het voorstel van de soc. dem. fractie aao-
vaardde, dat eigenlijk het voorstel van Burg,
en Weth. was.
Wie geregeld de puzzles van de Haagsche
Post leest, moet het bovenstaande maar eens
nauwkeurig uitzoeken en mag daarbij nog in
aanmerking nemen, dat de heer Thomsen, die
zijn eigen voorstel voor dat van den beer
Keijsper verruild had, voor het voorstel Wes
terhof stemde, en daardoor ten slotte zijn
eigen voorstel steunde.
Voor lezers, die weinig tijd hebben, willen
wij even meedeelen, dat er op 2, 3, 4 en 5
December onder den naam „Sint Nicolaas-
nacht" op het Hofplein en de omliggende
straten een jaarmarkt zal ingesteld worden
en dat de standplaatsen daarvoor alleen be-
schikbaar worden gesteld voor ingezetenen
dezer gemeente.
Bewaarders van oud stedenschoon en die-
renbeschermers hebben een hoogst dankbare
taak, maar moeten beiden oppassen, de gren-
zen van hun gebied niet te ovcrschrijden.
Op beider terrein leidt overdrijving tot be-
lachelijkheid en daardoor tot benadeeling van
het goede, dat zij nastreven.
Men moge de schoonheid van oude bouw-
werken ten voile waardeeren de kerkrestau-
ratie en de in zijn ouden vorm te herbouwen
stadhuistoren bewijzen dat ook de Raad het
stedenschoon zoo onaangetast mogelijk wil
laten maar men mag nimmer den vooruit-
gang van een stad tegengaan door angst
vallig te conserveeren, wat de ontwikkeling
moet belemmererl,
Behoud een ouden gevel, maar houdt uit
schoonheidsoogpunt niet vast aan een antie-
ke bestrating in het winkelcentrum der stad,
waar voor handel en verkeer met de eischen
van dezen tijd moet worden rekening gehou-
den.
Overal vragen de winkels gemakkelijke
trottoirs, overal worden wegen verbreed en"
van de nieuwste bestrating voorzien, om het
rijverkeer zoo gemakkelijk en gevaarloos
mogelijk te maken.
Het is niet mogelijk, eenerzijds te betoogen,
dat Alkmaar zicn als handelscentrum moet
ontwikkelen en anderzijds vast te houden
aan stadsschoon, dat die ontwikkeling belem-
mert.
Wie buiten Alkmaar woont en het vraag-
stuk uitsluitend uit schoonheidsoogpunt kan
bekijken, heeft gemakkelijk adviseeren.
Wie hier verblijf houdt en de beteekenis
van zijn stad niet alleen in het verleden, maar
ook in de toekomst wil zoeken, moet met zijn
tijd meegaan en noodgedwongen het oude
voor het nieuwe offeren.
Als Burg, en Weth. er prijs op stelden, de
Langestraat haar oude cachet te doen behou
den, haddem zij nimmer vergunning moeten
geven tot het vervangen van zv.er vele patri-
ciershuizen tot moderne winkelpanden.
Nu zij dit wel gedaan hebben is het aspect
reeds verloren, nu de Langestraat voor drie
kwart gedeelte moderne winkclstraat is ge-
worden, is het te laat te decreteeren, dat ze
sleehts in haar plaveisel het oude stadsbeeld
zal moeten bewaren.
Dat is niet anders dan een dupeeren van
hen, die door kostbaren winkelbouw op de
vooruitstrevend hcid van het stadsbestuur
vertrouwd hebben en in het algemeen van
alle ingezetenen die een nieuwe straat met
oud plaveisel uit aesthetisch oogffunt niet
bewondercn kunnen en terecht van meening
zijn, dat het verkeer van nu andere eischen
stelt dan dat van zeventienhonderd zooveel.
Hot is herhaaldelijk gebleken, dat zoo
poedig een patriciershuis verkochi: is en
men veikoopt ze blijkbaar gaarne de ver-
kocper zich van het aspect van de Lange
straat weinig meer aantrekt en geen enkelen
maatregel tot behoud van de oude stoep heeft
genomen.
Ook stadsschoon is maar al te vaak een
handelsartikel en het is niet te verwonderen.
dat de Alkmaarsche middenstanders hun vi-
tale belangen steeds krachtiger tegenover de
schoonhadsoverwegingen van anderen ge
steld hebben.
Zij kunnen thans tevreden zijn, want men
houdt dank zij ook het krhchtige pleidooi
van den heer Westerhof niet danger vast
aan wat niemand in dezen tijd meer zal kun
nen spar en.
Burg, en Weth., die in het Krebbeoeeg-
vraagstuk hebben bewezen, dat zij veer het.
stacsverkeer weinig oog hebben, zijn onder
den steeds sterker vvordenden drang der cm
standigheden in meerderheid eindelijk met
een voorstel \ot afdoende verbeiering van de
Langestraat gekemen.
De verdediging van hen, die voor alles de
oude stoepen wenschten te handhaven, was
uiterst zwak en drie van de vijf tegenstem-
mers hebben het blijkbaar zelfs niet noodza-
kelijk geoordeeld, hun stem te motiveeren.
Met veertien iegen vijf stemmen heeft de
Raad getoond, de belangen van den midden-
stand er. van alien, die voor cle ontwikkeling
der stad de meest gunstige levensvoorwaar-
den eischen, te willen behartigen en wij doen,
op voorbeeld van wethouder Ringers, thans
gaarne een beroep op den burgerzin van
alle ingezetenen om het thans voorgenomen
werk tot een zoo doeltreffend mogelijke uit-
voering te breneen.
Al heeft de heer Govers zijn koeien elec-
trisch gemolken en al toont hij dus, wat de
veehouderij betreft volkomen met zijn tijd
mee te gaan, toch bleek hij huiverig voor
nieuwe onderwijsmethodem-en kon zich dan
ook niet vereenigen met de Dalton-proef, die
op een onzer gemeentescholen zal worden
genomen.
De Raad heeft daarvoor evenwel zijn toe-
stemming gegeven en de heer Kusters, die de
proef gaarne zoo goed mogelijk wil geslaagd
zien, heeft aangeraden, den betrokken onder
wijzer, ter vermeerdering van zijn Dalto-
nistisch inzicht, op excursie naar het buiten-
land te sturen.
De heer Westerhof scheen daar wel lets
voor te gevoelen en bedacht bij nader inzien,
dat het ter volmaking van zijn eigen kennis
niet slecht zou zijn, als hij dan maar eens
meegipg.
Het wil ons inderdaad voorkomen, dat de
invoering van het Daltonstelsel in dat geval
tot aanmerkelijke besparing van gameente-
financien zal kunnen leiden.
Vermelden wij ten slotte, dat de heer Kla-
ver bij het vraagstuk der werkverschaffing
den heer Ringers eens duchtig onder handen
wilde nemen en tot zijn teleurstelling sleehts
den wethouder van sociale aangelegenheden
in het krijt zag treden en dat Burg, en Weth.
blijkbaar zoo weinig gewend zijn doceurtjes
uit de burgerij te krijgen, dat zij geheel ver
geten hadden 430 van belanghebbenden
voor een brug over de Hoevervaart te incas-
seeren, dan is het voornaamste' besproken
van een gemeenteraad, die dcor zijn verstrek-
kende besluiten voor Alkmaars historie van
bijzondere beteekenis geweest is.
Buitenland
DUITSCHLANDS GROOTE WERKEN.
Men schrijft van Fransche zijde aan dc
Telegraaf:
Gelijk men w°et, is het eenigszins kiesche
vraagstuk van de interg^adteerde schulden,
een der voornaamste argumenten, door
Frankrijk aangevoerd, dat bet immoreel zou
zijn, dat dit land aan zijn vroegere geallu er-
den sommen zou afbetalen, grooter dan die,
welke hetzelf van Duitschland zal onfvangem
Welnu, zoo redeneert men, Duitschland
moet en kan de herstellingen betalen, die
thans zoo zwaar op het Fransche budget
drukken; het moet en kan Frankrijk helpen er
weer boven op te komen, en dan alleen zal
Frankrijk in staat zijn aan de V. S. en aan
Engeland de sommen, getemd voor de ge-
meenschappelijke overwinning der gealiieer-
den, terug te geven.
Deze redeneering heeft zich zoozeer vast-
geworteld in den geest van alle Franschen.
dat men haar onder alle omstandigheden naar
voren ziet treden. Zoo wordt de publieke
Fransche meening zeer getroffen door de
werken die Duitschland sedert eenigen tijd
uitvoert. De Franschen zien daarin een dui
delijk bewijs, dat het „Reich" over aanzien-
lijke betalingsmiddelen beschikt en zij mee-
nen, dat Duitschland, voordat het tot zulke
ontzaglijke uitgave'n overgaat, het tot zijn
plicht moest rekenen, eerst de schade in an
dere landen te herstellen, welke het daar ver-
oorzaakt heeft. Een in den Elzas verschijnend
blad, „Le Journal de l'Esi", publiceert over
dit onderwerp een gedocumenteerd artikel,
dat getuigt van deze gedachte, die zeer alge
meen den geest van Frankrijk vervult. Wij
geven hieronder eenige passagiers er uit, die
het streven van Duitschland te dien opzichte
in de laatste tijden, weergeven:
„Ziehier in de eerste plaats den staat der
nieuwe bouwwerken in 1924; de technische
revue „Baumarkt" gee't dezen nauwkeurig
weer. Zoo zien wij dat voor de steden boven
de 100.000 zielen bijna 30.000 huizen zijn ge-
bouwd (het juiste getal is 27.099). De verhou-
ding der nieuwe woningen is voor het ge-
heCle riik 1.05 op 1000. Zij bereikt Jte Duis-
butg 5>2te Hamburg 3%, te Keulen
onze aannemers staan verwonderd, dat
pro mille. Helaas onze Fransche steden ken-
nen noch deze cijfers, noch deze verhouding,
en onze aannemers staan verwonderd, dat
Duitschland bij de tegenwoordige prijzen
zooveel kan bouwen.
Laten wij eenige gemeentewerken opnoe-
men. Te Frankfort heeft de gemeente-admini-
stratie, die de inrichting van haar haven
reeds aanmerkeliik heeft vergroot, besloten
tot het maken van een rieuw bassin. Te Leip
zig, dat het grootste station van Europa be-
zit, heeft de gemeenteraad besloten tot het
bouwen van een nieuw goederenstation op
een terrein van 360 000 M2 Te Hamburg zal
de Senaaf de static ns aanzienlijk laten uit-
breiden en een groct gebouw laten zetten,
voor de jaarmarklen
De kanalisatie van den Neckar is op den
weg van volledige uitvoering. De „Neckar
A.G." heeft juist haar kapitaal aanzienlijk uit-
gebreid. De begrootingscommissie van den
Badenschen Landdag, heeft, in weerwil van
den hevigen strijd in Baden tegen de gevol-
gen van deze kanalisatie, in de uitgaven
daarvoor toegestemd met .14 tegen 4 stem-
men, met het ,oog op de belangrijkheid dezer
werken, uit een sociaal oogpunf.
Ten slotte wordt de kanalisatie van den
Boven-Donau uitgevoerd. Een onderneming
heeft pas een ontwerp aangeboden, hetwelk
het vervoer van schepen van 1200 ton op het
traject Kehlheim-Ulm mogelijk maakt met 14
sluizen; er is niets gespaard om van dit ka-
naal een waferweg van den eersten rang te
maken.
Het is niet door gebrek aan weelde-uitga-
ven, wanneer land en stad zich niet uitbrei-
den. Zco gaat men overal tot het teren der
wegen over; de steden herstellen of zetten
nieuwe bouwwerken en op verschillende
plaatsen worden de bruggen vergroot en
verfraaid.
Ten slotte vraagt het blad zich af, of der-
gelijke werken wijzen op zwakte of oumacht.
„fs dit een geruineerd Duitschland, ten gron-
de gerieht, zooals aan het einde van den der-
tig-jarigen oorlog?"
EEN SCHANDAAL IN BERLIJNSCHE
SOCIETY-KR1NGEN.
Sedert eenigen tijd reeds liep in Potsdam
het gerucht, dat een lioog regeeringsambte-
naar, graaf Bothmer, bij een duel ernstigzou
zijn gewond. Eerst thans is deze affaire, die
in society-kringen groot opzien baarde, opge-
helderd.
De 34-jarige cehtgenoote van den graaf,
een geboren gravin Ellenor von Dirke. is na-
melijk door de politic op heeterdaad betrapt,
toen zij een gestolen antieke vaas in een der
parken van Potsdam trachtte tc begraven.
Reeds sinds langen tijd werden haar gan-
gen door de politie sclierp nagegaan, daar'zij
verdacht werd van diefstal bij den Geheimer
Oberjustizrat Rieck te Potsdam, die haar tij
dens zijn vacantie het toezicht op zijn wo-
ning had toevertrouwd. Kort nadat hij op
reis was gegaan verdwenen eenige tapijten,
z.ilverwerk en andere voorwerpen van waar-
de uit zijn woning. Ook bij andere bekende
families moet zij antiquiteiten ontvreemd heb
ben en zelfs heeft zij van haar eigen .nicht al
het linnengoed gesiolen.
Toen nu korten tijd geleden haar man met
een schohvond in het hoofd in een ziekenhuis
werd opgenomen, begonnen geruchten te'
loopen in vcrband met het gedrag der gra
vin. Deze, een elegante verschijning,. had na-
melijk betrekkingen aangeknoopt met een ka-
pitein bij de politie, Fritz Heffer, en toen deze
kort geleden uit Liegnitz, waarheen hij was
ovtergeplaatst, naar Potsdam kwam, meende
men dat graaf Bothmer Item had uitgedaagd,
doch laatstgenoemdc sprak deze geruchten
onmiddeliijk tegen-
De politie slaagde er in, een brief van den
graaf aan zijn vrouw te onderscheppen,
waarin de graaf haar meedeclde, zich x^egens
haar gedrag van het leven te willen beroo-
ven. De verwondingen van graaf Bothmer
zijn overigens zoo ernstig, dat nog steeds
aan zijn herstel wordt getwijfeld.
De gravin is nog niet gearresteerd, doch
wordt in haar woning door de politie
scherp bewaakt.
zeer
NAKLANKEN VAN DE INCIDENTEN
TE SHANGHAI.
Na de relletjes te Shanghai op 30 Mei j I.
riditte de Chineesche regeering een nota tot
het corps diplomatique te Peking, bevatten-
cte dei'tien eischen, waar van enkele betrek-
Hng hadden op de verantwoordelijkheid voor
de mrideroten en andere op verschillende
aparte aangelegenhedcn, die de regeering'te
Shanghai aangiugen. Als gevolg van de
daarop plaats gehad hebbende ond'erhande-
lingen heeft thans een notawisseling plants
gehad hebbende onderhandelinigeu heeft
thans een notawisseiing plaats met de Chi-
reesche regeering, teneinde eenige klaarheid
in den toestand te brengen.
De vreemde mogendheden drukken bij nota
hun verlangen uit het Shanghai-iucidont ge
sloten te zien en wijzen erop, dat zoowel het
corps diplomatique als de Chineesche autori-
teilen te Shanghai al het mogelijke hebben
gedaan om een gunstige atmosfeer te schep-
pen. De kwestie van de verantwoordelijikheid
voor het incident van Shanghai vereischt een
nauwgezet onderzoek en de wensch wordt
uitgesproken, dat de gedachtenwisseling ten
deze voortgezet zal worden. De politiechei
zal hangende de regeling van dit gesehf ge-
schorst worden. Wat betreft de arbeidsvoor-
waarden te Shanghai, welke aangevoerd wer
den als de oorsprong van de incidental, ge
ven dte mogendheden hun wensch te kennen,
dat bijzosJero maatregelen genomen zullen
worden om het teweegbrengen te vergemak-
k- ijken van bevredigende verhoudmgen tus-
schen werkgevers en werknemers. Onmid|del-
ij'k zijn zoodanige siappen door de Chinee
sche autoriteiten ondemomen.
Onderwijl worden de bevindingen van het
juridif- h onderzcel naar de voorvalilen te
Shanghai tegemoet gezien.
MUSSOLINI ALS VOLKSTRIBUUN.
Mussolini heeft zich bij zijn terugkeer van
de groote manoeuvres ih Piemont in verschil
lende plaatsen opgehouden, o. a. in VerceiL
waar hij op het balkon van het stadhuis-
naast maarschalk Cadorna staande, de nwe"
MAARSCHE
OURA