DAGBLAD VOOR ALKMAAR EN OMSTREKEN. Dif den Afkmaarschen Raad. No. 233 Honderd zeven en twintigstc Jaargang 1925. Abomicmcntsprijs bij voornitbetaling; per 3 maanden f2.-, fr. per post f2.50. liewijs.i. 5 et Advertent if pr. 25 ct. p. regel, grootere letters naar plaatsruimte. Brieven franco N.V. Bock- en Handclsdr. v.h. Harms. Coster Zoon, Toordam C9, Tel. Adminlstr. No. 3. Eedactio No. 33. Dii aSaaaer fcesfaat uif 3 blatfcn. ZATERBAG Directeur: G. H KRAK. Hoofdredacteur: Tj. N. ADEMA. g OCTOBER Wie zich de moeite geeft het is werkeiijk ioiteressaiste lectuur het strijdprcgram van de S. D. A. P. eens door te lezen, ontdekt dat dte aanhamgers van deze partij streven tnaar afschaffing van alle wetten, die de vrouw politick en economaseh in ongunstiger positie plaatsen dam den man. De S. D. A .P. strijdt dus voor de rechten der vrouw en dit niet alleen, maar zij behar- tigt ook, waar de mogelijk is, de b el am g en van hen die over !het algemeen nog wel eens vergeten dreigen te worden. Vandaar dan ook, dat wanneer vroeger een Aiikmaarsche onderwijzer maar het hoofdschap solliciteerde en niet op de voor- draeht geplaatst werd, de soc. dem. fractie in onze raadszaal haar heftige verontwaar- diging uitte. Waarom zoo vroeg men terecht be- noeint men altijd schoolhoofden van buiten, waarom wordt hier ter stede een goed onder wijzer nimmer een kans gegevem. De klacht was ongetwijield juist en de buxgemeester erkende het ruiterlijk door me- de te deelen, dat dnderdaad ook de Alkmaar sche onderwijzers ervan overtitigd moeten zijn, dat iedereen den maarschalksstaf in zijn ransel kan dragen. Per slot vani Tokening is dit alles theorie gebleken, want de ransels der Alkmaarsche onderwijzers bleven hermetisch gesloten en de maarschalken werden uit allerlei gemeen- ten betrokken, welker namen men soms sleehts met moeite op de Nederlandsehe land- kaart kan terug vinden. Vandaar dan ook, dat de diverse paeda- gogen onzer gemeentescholen destijds onge- twijfeld met vreugde van het wethouder- schap van den heer Westerhof hebben kennis genomen en bet morgenrood van een nieuwen dag zagen gl or en, toen bekend werd d'at dteze strijder voor hun belangen de gemeentelijke portefeuille van onderwijs voor zijn orekening had genomen. Maar dat is ten slotte ook alfemaal t'heorie gebleken. Toen de beer Visser van de school1 voor buitengewoom lager onderwijs onze gemeente gi,ng verlaten, heeit men vrij algemeen ver- wacht dat zijn plaats zou worden ingenomen door de oudste onderwijzeres met hoofdacte, die reeds jaren aan de school verbonden is en ook tijdens de vacature getoond he-eft uit- stekend voor haar taak berekend te wezen. Het was bekend, dat de inspecteur van het buitengewoon onderwijs liever een ma-n dan een vrouw benoemd zag en daarvoor de noo- dige candidaten kon leveren, maar natuur- lijk zou wethouder Westerhoi thans in prae- tij'k brengen, wat hij in tbeorie steeds zoo kranig verdedigd had. Hij zou dte vrouw niet bij den man achter- stellen en een Alkmaarsche onderwijzeres gelegenheid geven haar ransel te openen om den maarschalksstaf over de aehterlijke kinderen te kunnen zwaaien. Alweer theorie. Wethouder Westerhof maakte een voor- dracht van drie manmelijke sollicitanten uit andtere gemeenten en wenschte van maar- schalksstaven en andere militairistische be- grippen verschoond te blijven. Zelfs mevrouw Westerhof, voorzitster van een vrouwendlub, die hier een prachtige ge'e- genheid had haar theorieen in practijk te brengen, dacht er sleehts over dat zij op haar trouwdag beloofd had zonder meer haar man tc zullen volgen. Dus dwaalden zij beiden en natuurlijk de heele fractie over het breede pad der ongerechtigheid en was het sleehts juffrouw Cards, die als vrouwelijk raadslid en be- stuurslid eener vrouwenorganisatie de be langen der Alkmaarsche onderwijzeres be- pleit heeft. De steun van den heer Sietsma bleek niet voldoende om haar sympathiek pogen te doen slagen. Door alle andere raadsleden werd1 een sol- licitamt uit Hilversum benoemd en de Alk maarsche paedadogen hebben weer eens het bewijs gekregen, dat de maarschalkss'taven hun van harte gegund zijn zoolang ze maar onzichtbaar in dten ransel worden meege- dragen. Sint Niicolaas is de tijd van verrassingen en zelfs.het jaarlijks terugkeerend d-ebat over de instelling van een Sint Nicolaas- markt geeft aanleiding tot de meest onver- wachte verwikkelingen. Men kent de geschiedenis. Zoo ongeveer tegen Sint N'icolaas soms nog te laat om een behoorlij'k besluit te kunnen nemen verzoeken de marktkooplieden een Sint Nico- laasmarkt te mogen organ'iseeren. Men heeft ontdekt dat die er vroeger ook geweest is, maar dat er eigenlijk nooit een officieele markt in den geest van artikel 195 der gemeentewet bestond, maar meer een vergumning van Burg, en Weth. aan enkek Alkmaarsche kcoplieden om met kramen en tentjes een staindplaats op de openbare straat te mogen innemen. In 1910 werd besloten geen nieuwe vergun- ningen uit le reiken en daarna behoorde de markt tot bet verleden fcidat enkele jaren gcledeti opnieuw verzoeken inkwamen die sindsdien tot langdurige en heftige debatten geleid hebben. waarna Burg, en Weth. be- 1 oof den te gelegener tijd een prae-advies over de wenschelijkheid eener zgn. St. Nicolaas- markt te zullen uitbrengen. Burg, en Weth. hebben dit thans gedaan en stelden den Raad voor in dte eerste dag en van December een officieele Sint Nicolaas markt in het leven te roepen, waarbij dit ter consessie aan zich banadeeld achtendle winkeliers alleen standplaatsen besohik- baar gesteld worden1 voor Alkmaarsche inge- zetenen, waardoor concurrenten van buiten en de zoogenaamdte stroomannen geweerd konden worden. De bedoeling was duidelijk. Het was een concessie aaim de kleine Alk maarsche koopliedien en zeer terecht heeft de heer Westerhof er op gewezen dat, waar groote wiakelzaken men denke sleehts aan dte tegemoetkoming bij dien bouw der winkelpanden van de finna Vroom en Drees- mann in dten Raad steeds op medewerking kunnen rekenen, ook de belanigeo',der minder kapitaalkrachtige handelaren niet over het hoofd gezien mogen worden. Wethouder Leesberg, een uitstekend1 rechts- geleerdte, die gewoonlijk zeer diep overdachte adviezem geeft, had ditmaal blijkbaar zijn ju- ridischen beau jour niet Hij maakte de nieuwe markt voor een monstermarkt uit en als hij het bij die be- leediging gelaten had, zou hij nog niet zoo heelemaal ongelijik gehad hebben. Maar hij ging verder en rneende, dat Ged1. Staten, die hun sanctie op het instellen van markten moeten geven, aan een dergelijk product van menschelijk vernuft nimmer hun goedkeuring zoudlen verileenen. Het wil ons voorkomen, dat fact toezicht van Ged. Staten in- hoofdizaak sleehts ten doel heeft te voorkomen, dat dte algemeene handtelsbelangen van het gewest door con- curreerende markten geschaad wordten, maar dat't ons hoogste provinciate bestuurs- college vrij koud laat of Alkmaar eigen in gezetenen al dan niet gelegenheid will geven een Sint Nicolaasmarkt te organiseeren. Nog zwakker waren 's wethouders argu- menten toen hij betoogdte dat het publtek niet om deze markt gevraagd heeft. Het is vanzelf sprekend, dat de Markt- bond hier allereerst zijn belangen bepleitte en dat van. een niet georganiseerd publiek geen officieele adressen zijn te verwachten. Wil mm constateererrof dit een markt al dan niet apprecieert, dan heeft men sleehts het bezoek en de kooplust na te gaan en voorafgaandte jaren hebben reeds bewezen, dat de romantische Sint Nicolaasmarkt met haar goedlkoope gelegenheidsartikelen steeds op een druk bezoek van Alkmaars minder ka pitaalkrachtige ingezetenen mag rekenen. De heer Leeesberg heeft de miarkt, die men thans in het leven wildte roepen, een monster markt genoemd en zij draagt inderdaad een eigenaardig karakter. Zij is een markt of zij is het niet en als men officieel de goedkeuring van Ged. Staten wil vragen, moet men geen beperkende bepa- lingen maken waardoor koopliedenuit an dere gemeenten angstvallig geweerd worden. Is dit de bedoeling en wenscht men de markt dus sleehts als tegemoetkoming aan in Alikmaar_ belastingplichtige kleiine koop lieden, dan is het beter niet van een officiee le markt te spreken en Ged. Staten er buiten te laten. Dat heeft ook dte heer Keijsper betoogd en hij pleitte voor het terugnemen van bet oor- spronkelijke voorstel en wiildte Burg, en Weth. sleehts machtigen aam bona-fide Alkmaar sche marktkoopl'iedten met St. Nicolaas ver- gunning te geven een standplaats in te nemen. Vanaf dat oogenblik heeft Sint Nicolaas in onze raadszaal voor de meest verbuffende surprises gezorgd. Men kwam al spoedig tot de ontdtekking dat een verzameling tentjes en kramen eigen lijk precies hetzelfde als een markt is en de heeren Thomsen en Keijspej: verwis-elden cle strijdbijlen voor vredespijpen en verklaarden dat zij het in den grend eigenlijk volkomen eens waren. Verbluffend snel liet de heer Thomsen alle beperkende bepalingen los, maar toen ge- voelde de heer Keijsper als middenstander, dat hij op den verkeerden weg.was, waarna de heer Ringers iri een ander uiterste verviei door aan het voorstel van het college toe te voegen, dat icdere handelaar sleehts die ar- tikelen zou mogen verkoopen, waannee hij gewoonlijk op de markt verschijnt, zoodat degenen, die er met Sint Nicolaas voordeel in zien prenteboeken of kinderspeelgoed te eta- leeren, gedv/ongen zouden worden closetpa- pier, hoestbenbons of schoensmeer te pre- senteeren. Een storm van verontwaardiging stak op en de heer Ringers trok zijn amendement even haastig in als hij het ingediend had. De heer Thomsen bleek zoo gecharmeerd door het voorstel van den heer Keijsper, dat hij het met huid en haar tot het zijne maakte en zijn voorbeeld werkte zoo aanstekelijk, dat het heele college van Burg, en Weth alle oor- spronkelijke plannen liet varen en het voor- stel-Keijsper daarvoor in de plaats stelde. Toen dan ook even later de heer Westerhof het instellen van een officieele jaarmarkt ver- dedigde. merkte de voo'-zhfer bescheiden oo. dat dit van een zeker conservatisme getuigde, daar het college inmiddels met zijn tijd mee- gegaan was en een heel ander standpunt had ingenomen. Toen gaf de heer Westerhof zijn fractie-ge- nooten een wenk en nam het oorspronkelijke voorstel van Burg, en Weth. over, waardoor de verwarring algemeen werd. Er waren zooveel boomen opgezet, dat er een heel bosch was verrezen, waarin wetbou ders en raadsleden naar harfelust aan het boompjeverwisselen waren. Totdat ten slotte het voorstel van Burg, en Weth. dat eigenlijk geen voorstel van Burg, en Weth. was, naar de papiermand werd ver- wezen, doordat de meerderheid van den Raad het voorstel van de soc. dem. fractie aao- vaardde, dat eigenlijk het voorstel van Burg, en Weth. was. Wie geregeld de puzzles van de Haagsche Post leest, moet het bovenstaande maar eens nauwkeurig uitzoeken en mag daarbij nog in aanmerking nemen, dat de heer Thomsen, die zijn eigen voorstel voor dat van den beer Keijsper verruild had, voor het voorstel Wes terhof stemde, en daardoor ten slotte zijn eigen voorstel steunde. Voor lezers, die weinig tijd hebben, willen wij even meedeelen, dat er op 2, 3, 4 en 5 December onder den naam „Sint Nicolaas- nacht" op het Hofplein en de omliggende straten een jaarmarkt zal ingesteld worden en dat de standplaatsen daarvoor alleen be- schikbaar worden gesteld voor ingezetenen dezer gemeente. Bewaarders van oud stedenschoon en die- renbeschermers hebben een hoogst dankbare taak, maar moeten beiden oppassen, de gren- zen van hun gebied niet te ovcrschrijden. Op beider terrein leidt overdrijving tot be- lachelijkheid en daardoor tot benadeeling van het goede, dat zij nastreven. Men moge de schoonheid van oude bouw- werken ten voile waardeeren de kerkrestau- ratie en de in zijn ouden vorm te herbouwen stadhuistoren bewijzen dat ook de Raad het stedenschoon zoo onaangetast mogelijk wil laten maar men mag nimmer den vooruit- gang van een stad tegengaan door angst vallig te conserveeren, wat de ontwikkeling moet belemmererl, Behoud een ouden gevel, maar houdt uit schoonheidsoogpunt niet vast aan een antie- ke bestrating in het winkelcentrum der stad, waar voor handel en verkeer met de eischen van dezen tijd moet worden rekening gehou- den. Overal vragen de winkels gemakkelijke trottoirs, overal worden wegen verbreed en" van de nieuwste bestrating voorzien, om het rijverkeer zoo gemakkelijk en gevaarloos mogelijk te maken. Het is niet mogelijk, eenerzijds te betoogen, dat Alkmaar zicn als handelscentrum moet ontwikkelen en anderzijds vast te houden aan stadsschoon, dat die ontwikkeling belem- mert. Wie buiten Alkmaar woont en het vraag- stuk uitsluitend uit schoonheidsoogpunt kan bekijken, heeft gemakkelijk adviseeren. Wie hier verblijf houdt en de beteekenis van zijn stad niet alleen in het verleden, maar ook in de toekomst wil zoeken, moet met zijn tijd meegaan en noodgedwongen het oude voor het nieuwe offeren. Als Burg, en Weth. er prijs op stelden, de Langestraat haar oude cachet te doen behou den, haddem zij nimmer vergunning moeten geven tot het vervangen van zv.er vele patri- ciershuizen tot moderne winkelpanden. Nu zij dit wel gedaan hebben is het aspect reeds verloren, nu de Langestraat voor drie kwart gedeelte moderne winkclstraat is ge- worden, is het te laat te decreteeren, dat ze sleehts in haar plaveisel het oude stadsbeeld zal moeten bewaren. Dat is niet anders dan een dupeeren van hen, die door kostbaren winkelbouw op de vooruitstrevend hcid van het stadsbestuur vertrouwd hebben en in het algemeen van alle ingezetenen die een nieuwe straat met oud plaveisel uit aesthetisch oogffunt niet bewondercn kunnen en terecht van meening zijn, dat het verkeer van nu andere eischen stelt dan dat van zeventienhonderd zooveel. Hot is herhaaldelijk gebleken, dat zoo poedig een patriciershuis verkochi: is en men veikoopt ze blijkbaar gaarne de ver- kocper zich van het aspect van de Lange straat weinig meer aantrekt en geen enkelen maatregel tot behoud van de oude stoep heeft genomen. Ook stadsschoon is maar al te vaak een handelsartikel en het is niet te verwonderen. dat de Alkmaarsche middenstanders hun vi- tale belangen steeds krachtiger tegenover de schoonhadsoverwegingen van anderen ge steld hebben. Zij kunnen thans tevreden zijn, want men houdt dank zij ook het krhchtige pleidooi van den heer Westerhof niet danger vast aan wat niemand in dezen tijd meer zal kun nen spar en. Burg, en Weth., die in het Krebbeoeeg- vraagstuk hebben bewezen, dat zij veer het. stacsverkeer weinig oog hebben, zijn onder den steeds sterker vvordenden drang der cm standigheden in meerderheid eindelijk met een voorstel \ot afdoende verbeiering van de Langestraat gekemen. De verdediging van hen, die voor alles de oude stoepen wenschten te handhaven, was uiterst zwak en drie van de vijf tegenstem- mers hebben het blijkbaar zelfs niet noodza- kelijk geoordeeld, hun stem te motiveeren. Met veertien iegen vijf stemmen heeft de Raad getoond, de belangen van den midden- stand er. van alien, die voor cle ontwikkeling der stad de meest gunstige levensvoorwaar- den eischen, te willen behartigen en wij doen, op voorbeeld van wethouder Ringers, thans gaarne een beroep op den burgerzin van alle ingezetenen om het thans voorgenomen werk tot een zoo doeltreffend mogelijke uit- voering te breneen. Al heeft de heer Govers zijn koeien elec- trisch gemolken en al toont hij dus, wat de veehouderij betreft volkomen met zijn tijd mee te gaan, toch bleek hij huiverig voor nieuwe onderwijsmethodem-en kon zich dan ook niet vereenigen met de Dalton-proef, die op een onzer gemeentescholen zal worden genomen. De Raad heeft daarvoor evenwel zijn toe- stemming gegeven en de heer Kusters, die de proef gaarne zoo goed mogelijk wil geslaagd zien, heeft aangeraden, den betrokken onder wijzer, ter vermeerdering van zijn Dalto- nistisch inzicht, op excursie naar het buiten- land te sturen. De heer Westerhof scheen daar wel lets voor te gevoelen en bedacht bij nader inzien, dat het ter volmaking van zijn eigen kennis niet slecht zou zijn, als hij dan maar eens meegipg. Het wil ons inderdaad voorkomen, dat de invoering van het Daltonstelsel in dat geval tot aanmerkelijke besparing van gameente- financien zal kunnen leiden. Vermelden wij ten slotte, dat de heer Kla- ver bij het vraagstuk der werkverschaffing den heer Ringers eens duchtig onder handen wilde nemen en tot zijn teleurstelling sleehts den wethouder van sociale aangelegenheden in het krijt zag treden en dat Burg, en Weth. blijkbaar zoo weinig gewend zijn doceurtjes uit de burgerij te krijgen, dat zij geheel ver geten hadden 430 van belanghebbenden voor een brug over de Hoevervaart te incas- seeren, dan is het voornaamste' besproken van een gemeenteraad, die dcor zijn verstrek- kende besluiten voor Alkmaars historie van bijzondere beteekenis geweest is. Buitenland DUITSCHLANDS GROOTE WERKEN. Men schrijft van Fransche zijde aan dc Telegraaf: Gelijk men w°et, is het eenigszins kiesche vraagstuk van de interg^adteerde schulden, een der voornaamste argumenten, door Frankrijk aangevoerd, dat bet immoreel zou zijn, dat dit land aan zijn vroegere geallu er- den sommen zou afbetalen, grooter dan die, welke hetzelf van Duitschland zal onfvangem Welnu, zoo redeneert men, Duitschland moet en kan de herstellingen betalen, die thans zoo zwaar op het Fransche budget drukken; het moet en kan Frankrijk helpen er weer boven op te komen, en dan alleen zal Frankrijk in staat zijn aan de V. S. en aan Engeland de sommen, getemd voor de ge- meenschappelijke overwinning der gealiieer- den, terug te geven. Deze redeneering heeft zich zoozeer vast- geworteld in den geest van alle Franschen. dat men haar onder alle omstandigheden naar voren ziet treden. Zoo wordt de publieke Fransche meening zeer getroffen door de werken die Duitschland sedert eenigen tijd uitvoert. De Franschen zien daarin een dui delijk bewijs, dat het „Reich" over aanzien- lijke betalingsmiddelen beschikt en zij mee- nen, dat Duitschland, voordat het tot zulke ontzaglijke uitgave'n overgaat, het tot zijn plicht moest rekenen, eerst de schade in an dere landen te herstellen, welke het daar ver- oorzaakt heeft. Een in den Elzas verschijnend blad, „Le Journal de l'Esi", publiceert over dit onderwerp een gedocumenteerd artikel, dat getuigt van deze gedachte, die zeer alge meen den geest van Frankrijk vervult. Wij geven hieronder eenige passagiers er uit, die het streven van Duitschland te dien opzichte in de laatste tijden, weergeven: „Ziehier in de eerste plaats den staat der nieuwe bouwwerken in 1924; de technische revue „Baumarkt" gee't dezen nauwkeurig weer. Zoo zien wij dat voor de steden boven de 100.000 zielen bijna 30.000 huizen zijn ge- bouwd (het juiste getal is 27.099). De verhou- ding der nieuwe woningen is voor het ge- heCle riik 1.05 op 1000. Zij bereikt Jte Duis- butg 5>2te Hamburg 3%, te Keulen onze aannemers staan verwonderd, dat pro mille. Helaas onze Fransche steden ken- nen noch deze cijfers, noch deze verhouding, en onze aannemers staan verwonderd, dat Duitschland bij de tegenwoordige prijzen zooveel kan bouwen. Laten wij eenige gemeentewerken opnoe- men. Te Frankfort heeft de gemeente-admini- stratie, die de inrichting van haar haven reeds aanmerkeliik heeft vergroot, besloten tot het maken van een rieuw bassin. Te Leip zig, dat het grootste station van Europa be- zit, heeft de gemeenteraad besloten tot het bouwen van een nieuw goederenstation op een terrein van 360 000 M2 Te Hamburg zal de Senaaf de static ns aanzienlijk laten uit- breiden en een groct gebouw laten zetten, voor de jaarmarklen De kanalisatie van den Neckar is op den weg van volledige uitvoering. De „Neckar A.G." heeft juist haar kapitaal aanzienlijk uit- gebreid. De begrootingscommissie van den Badenschen Landdag, heeft, in weerwil van den hevigen strijd in Baden tegen de gevol- gen van deze kanalisatie, in de uitgaven daarvoor toegestemd met .14 tegen 4 stem- men, met het ,oog op de belangrijkheid dezer werken, uit een sociaal oogpunf. Ten slotte wordt de kanalisatie van den Boven-Donau uitgevoerd. Een onderneming heeft pas een ontwerp aangeboden, hetwelk het vervoer van schepen van 1200 ton op het traject Kehlheim-Ulm mogelijk maakt met 14 sluizen; er is niets gespaard om van dit ka- naal een waferweg van den eersten rang te maken. Het is niet door gebrek aan weelde-uitga- ven, wanneer land en stad zich niet uitbrei- den. Zco gaat men overal tot het teren der wegen over; de steden herstellen of zetten nieuwe bouwwerken en op verschillende plaatsen worden de bruggen vergroot en verfraaid. Ten slotte vraagt het blad zich af, of der- gelijke werken wijzen op zwakte of oumacht. „fs dit een geruineerd Duitschland, ten gron- de gerieht, zooals aan het einde van den der- tig-jarigen oorlog?" EEN SCHANDAAL IN BERLIJNSCHE SOCIETY-KR1NGEN. Sedert eenigen tijd reeds liep in Potsdam het gerucht, dat een lioog regeeringsambte- naar, graaf Bothmer, bij een duel ernstigzou zijn gewond. Eerst thans is deze affaire, die in society-kringen groot opzien baarde, opge- helderd. De 34-jarige cehtgenoote van den graaf, een geboren gravin Ellenor von Dirke. is na- melijk door de politic op heeterdaad betrapt, toen zij een gestolen antieke vaas in een der parken van Potsdam trachtte tc begraven. Reeds sinds langen tijd werden haar gan- gen door de politie sclierp nagegaan, daar'zij verdacht werd van diefstal bij den Geheimer Oberjustizrat Rieck te Potsdam, die haar tij dens zijn vacantie het toezicht op zijn wo- ning had toevertrouwd. Kort nadat hij op reis was gegaan verdwenen eenige tapijten, z.ilverwerk en andere voorwerpen van waar- de uit zijn woning. Ook bij andere bekende families moet zij antiquiteiten ontvreemd heb ben en zelfs heeft zij van haar eigen .nicht al het linnengoed gesiolen. Toen nu korten tijd geleden haar man met een schohvond in het hoofd in een ziekenhuis werd opgenomen, begonnen geruchten te' loopen in vcrband met het gedrag der gra vin. Deze, een elegante verschijning,. had na- melijk betrekkingen aangeknoopt met een ka- pitein bij de politie, Fritz Heffer, en toen deze kort geleden uit Liegnitz, waarheen hij was ovtergeplaatst, naar Potsdam kwam, meende men dat graaf Bothmer Item had uitgedaagd, doch laatstgenoemdc sprak deze geruchten onmiddeliijk tegen- De politie slaagde er in, een brief van den graaf aan zijn vrouw te onderscheppen, waarin de graaf haar meedeclde, zich x^egens haar gedrag van het leven te willen beroo- ven. De verwondingen van graaf Bothmer zijn overigens zoo ernstig, dat nog steeds aan zijn herstel wordt getwijfeld. De gravin is nog niet gearresteerd, doch wordt in haar woning door de politie scherp bewaakt. zeer NAKLANKEN VAN DE INCIDENTEN TE SHANGHAI. Na de relletjes te Shanghai op 30 Mei j I. riditte de Chineesche regeering een nota tot het corps diplomatique te Peking, bevatten- cte dei'tien eischen, waar van enkele betrek- Hng hadden op de verantwoordelijkheid voor de mrideroten en andere op verschillende aparte aangelegenhedcn, die de regeering'te Shanghai aangiugen. Als gevolg van de daarop plaats gehad hebbende ond'erhande- lingen heeft thans een notawisseling plants gehad hebbende onderhandelinigeu heeft thans een notawisseiing plaats met de Chi- reesche regeering, teneinde eenige klaarheid in den toestand te brengen. De vreemde mogendheden drukken bij nota hun verlangen uit het Shanghai-iucidont ge sloten te zien en wijzen erop, dat zoowel het corps diplomatique als de Chineesche autori- teilen te Shanghai al het mogelijke hebben gedaan om een gunstige atmosfeer te schep- pen. De kwestie van de verantwoordelijikheid voor het incident van Shanghai vereischt een nauwgezet onderzoek en de wensch wordt uitgesproken, dat de gedachtenwisseling ten deze voortgezet zal worden. De politiechei zal hangende de regeling van dit gesehf ge- schorst worden. Wat betreft de arbeidsvoor- waarden te Shanghai, welke aangevoerd wer den als de oorsprong van de incidental, ge ven dte mogendheden hun wensch te kennen, dat bijzosJero maatregelen genomen zullen worden om het teweegbrengen te vergemak- k- ijken van bevredigende verhoudmgen tus- schen werkgevers en werknemers. Onmid|del- ij'k zijn zoodanige siappen door de Chinee sche autoriteiten ondemomen. Onderwijl worden de bevindingen van het juridif- h onderzcel naar de voorvalilen te Shanghai tegemoet gezien. MUSSOLINI ALS VOLKSTRIBUUN. Mussolini heeft zich bij zijn terugkeer van de groote manoeuvres ih Piemont in verschil lende plaatsen opgehouden, o. a. in VerceiL waar hij op het balkon van het stadhuis- naast maarschalk Cadorna staande, de nwe" MAARSCHE OURA

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Alkmaarsche Courant | 1925 | | pagina 1