AiKmaarsche Courant
Be Seisgenoot®.
EEN aOED
ZAKENMAN
ADVERTEERT IN DE
ALKMAARSCHE COURANT
7swb w Twinfgste Jaargang.
Woensdag 11 November.
Londeusch aanteefeeaboefc.
KEIIILLETON.
300
(Van onzen Londenschen Correspondent.)
Een „Rijk" in puin.
Een tienduizendtal stevige mannen en vrou-
wen zijn bezig de Britsche Rijks-Tentoonstel-
ling stuk te maken. Het gezicht is wat droe-
vigf. Wembley scheen een permanente mstel-
ling te zijn geworden. Wij konden ons het
levcn niet zoo goed meer vGorsteilen zondcr
die betonnen stad aan den zelfkant van Lon-
den. A1 kwamen wij er zelden toe er heen te
gaan, het besef dat ze er was en dat wij, m-
dien onze zin er naar stond, de wonderen
van het ,,Rijk in Miniatuur" konden gaan be-
kijken, was geruststellend. Maar nu m de
vaart van het dagelijksch leven onverwacht
is Wembley gesloten en is dat laatste be-
zoek, lang voorgenomen, ons ontgaan. uc
afbraak met zijn klop- en hamermuziek is a
druk aan den gang. En het is mer^a^,d!®
hoe het aspect van deze machtige „show in
een paar dagen al is veranderd. De voor tij-
delijkheid gebouwde pavil]oens hebben al
veel van hun glorie verloren Een van de
ranke torentjes van Indie helt over als de
scheeve toren van Pisa. Het enorme huis van
Australie, ol dat van Canada, is niets andeis
dan pleister en latten. Die monumentale ge-
vaarten zijn voos van constitutie en zij T-ou-
den het zeker niet nog ens een jaar hebben
uitgehoudcn. Een van de duurste inzendingen
van de Tentoonstelling de juweelen van
Cevlon tot een waarde van een millioen pond
sterling zijn al' op de boot, terug naar
hun vaderHnd. Langer dan een maand za.
Wembley een chaos zijn. Maar de chaos is
als de lezer met de tegenstrijdigheid der
termen genoegen wil nemen systema-
tisch. Voor elke inzending zijn dag en mil
der verwoestihg vastgesteld. Maar wanneer
de dingen der tijdelijkheid zijn verdwenen,
staan er nog de'sterke betonnen gebouwen,
waaraaan zelfs de spreekwooidelijk •doe!-
treffende tand des tijds niet veel zal kunnen
knagen. De groote vraag is wat men er mee
zal beginnen Niemand weet precies hoe
groot het verlies is dat de Tentoonstelling
heeft oogeleverd; maar men spreekt van om
en nabij de 1.800.000 pd. st. Arme borgen,
die dat alles zullen moeten opbrengen Meer
dan 2000 menschen van het Wembley- perso-
neel werden Zaterdagavond, toen de lichten
voor goed uitgingcn, op de arbeidsmarkt
geworpen. Over den arbeid van den af
braak regent het nu hard De regen blijft de
TenfoorHelling trouw tot haar dodd en hij
verinnigt het triestige beeld der verganke-
lijkheid dat Wembley nil biedt.
Vuurvverk.
Op 5 November vragen de straatjongcns
van Londen U:
„Do you remember the 5th of November
With gun powder, treason and plot?"
Zij hebben een leclijke stroopop bij zich,
die Guy Fawkes voorstelt, die de „stroo-
man" was van het groote buskruitverraad in
de zeventiende eeuw, dat ten doel had het
Parlement en zijn ledcn en's Konings minis
ters in dc lucht te doen vliegen. Fawkes werd
gevangen toen hij den bocl zou gaan aanste-
ken en terechtgesteld. Etken 5den November
worden nu nog in Engeiand duizenden Faw
kes' in den vorm van hideuze stroopoppen
op den brandstapel gelegd. Maar dat is niet
het eenige feit van dezcn merkwaardigen her-
denkingsdag. Het is een algemeene dag van
vuur en gloed en oniplofling. En het publiek
is zoo begeerig om met vuur te spelen, dat
het niet tot den 5den kan wachten en reeds
een paar dagen tevoren begint. Londen is
deze week in den avond vol alarmistische
ontploffingen en de winkels, die dure pyro-
technische aantrekkelijkheden in de uitstal-
kasten leggen, worden bestormd. Vuurwerk
is duur en daarom wordt het ook gewoon-
lijk alleen maar onisioken door insiellingen
voor volksvermaak, die het vuurwerkwurmpje
uitwerpen om een baais aan entree- en con-
sumptie-gelden te vangen. Maar de Engel-
schen ziin, geloof ik, de'eenige natie, die zich
de weelde veroorlooft van particulier vuur
werk. ontstoken op daken en in achtertuinen
van huizen. Met een lichtzinnigheid, die om
haar grondigheid eeibied afdwingt, verpaf-
fen zij in den avond van Guy Fawkes-dag
vele ponden sterling aan voetzoekers, vuur-
pijlen, molentjes en maeische vuurfonteinen
en laten zij een week salaris in den koortsi-
Roman.
(Uit het Fransch van Guy Chantepleure).
Geautoriseerde vertaling van W. H. C.
75)
Er was nooit een tijd geweest, dat Jacque
line Albin gehoopt had, dat Willem anders
van haar zou houden dan als vriendin of
zelfs als vriend, zooals hij het in zijn harte-
lijke vrsjmoedighei. uiidrukte en daardoor
hulde brengend aan de trouwe oprechtheid,
de ondubbelzinnigheid van hun intimiteit
Ze had Willem ^ltijd liefgehad met een vast-
beraden liefde en zonder gemaaktheid, een
innige, bewonderende liefde, waarop men kon
bouwen en die toch steeds gereed voor toc-
geeflijkheid, zoowel als voor toewijding; in
haar maagdelijk hart had de teedere lfefde
gewoond van een eenigszins moederlijke echt-
genoote.
Kalm en vriendschappelijk in dlen ouden
tuin met de honderdjarige lindeboom naast
haar zittende, had Willem zelfs op die zo-
meravonden tijdens hun jongelingsjaren,
toen hij haar vertelde van zijn toekomstplan-
nen en zijn utapien als vorccher, van niets
een voorgevoel gel ad.
Toen ze nog een heel jong meisje was,
had Jacqueline tot zich zelf gezegd:
„Als Willem mij niet als zijn vrouw kiest,
dan zal ik niet trouwen." Later echter niet
veel later had ze gezegd: „Aangezien
Willem me nooit zal Kefhebben, zie ik van't
huwelijk af."
En hoewel ze ate mooi en rijk meisje zeer
gen gtoea en den rook van Bengaalsch Iicht
opgaan.
t hgeland's verval en Amerika's voorspoed.
De president van het Verbond van Brit
sche Fabrikanten, die een bezoek aan Ame-
rika heeft gebracht, heeft bij zijn terugkeer
in zijn vaderland diepen indruk gemaakt met
zijn mededeelingen over de welvaart in de
groote republiek aan den anderen kant van
den Atlantischen Oceaan.... en met zijn ver-
gelijkingen met Engeiand. Hij heeft de Ver
eenigde Staten gezien als een levende tegen-
spraak van de theorieen van Marx' socialis-
me. Het land vloeit over van millionnairs en
indien de anti-kapitalisten gelijk hadden
zouden dus de arbeiders in armoede moe
ten zuchten onder de hielen van hun onder-
drukkers. Maar dat is geenszins het geval.
De arbeiders verheugen er zich in inkomens,
waarmede de middenklasse van andere na-
ties heel blij zou zijn. Rijkdom en bezit zijn
er uiteraard niet gelijkelijk verdeeld; maar
wel zijn ze overvloedig verdeeld. Er zijn 74
menschen in de Vereenigde Staten, wier
jaarlijksch' inkomen meer dan drie millioen
gulden bedraagt. Er zijn duizenden men
schen, die meer dan drie millioen gulden rijk
zijn. Maar de handwerksman en de gewone
arbeider wel verre van daarom armer te
zijn gaan elken ochtend in hun auto naar
hun werk, een voorbeeid dat door verschei-
dene werkvrouwen wordt gevolgd. Hoe heeft
deze verbazingwekkende stand van zaken
die betrekkelijk van recenten datum is
zich ontwikkeld? Niet omdat de vakvereeni-
gingen er sterk zijn; want dat zijn ze niet.
Niet omdat de arbeiders hun bazen er onder
hebben gebracht; want beide categorieen
zijn er boven op. Het antwoord is, dat de
Amerikanen alle kapitaal, waar zij de hand
op konden leggen, hebben aangewend voor
productie; en dat de arbeidersrijen het effect
van dezen maatregel hebben gesteund door
het maximum per man te produceeren. Dit be-
teekent niet, dat de arbeiders langere werk-
uren kregen, maar wel dat zij werkten gedu-
rende de werkuren. Zij hebben zich ook niet
verzet uit vrees dat dit hun hun brood-
winning zou kosten tegen de invoering
van nieuwe handwerk-besparende machines,
maar die integendeel-welkom geheeten. Zij
hebben aldus niet tegen hun werkgevers
maar met hen gewerkt. In Amerika gelooft
men niet aan de theorie, die zegt dat werk-
gever en werknemer elkaars natuuriijke vijan-
den zijn. Dat voor wat Amerika betreft. En
nu Engeiand. Daara overheerscht nog het
ouderwetsche denkbeeld, dat beperking in de
voortbrenging meer en blijvend werk voor
den arbeider beteekent. Amerika bewijst het
tegendeel. De voortbrenging per hoofd is er
veel grooter dan in Engeiand. Nochtans is
er geen werkloosheid en de loonen zijn er
drie maal zoo hoog als hier. De President
van het Verbond van Britsche Fabrikanten,
teruggekeerd in zijn lijdend vaderland, komt
nu tot de conclusie, dat zijn landgenooten
moeten worden ingespoten met den geest
van optimisme, die in Amerika wonderen
heeft verricht. Men kan den rijkdom van een
land niet vergrooten door in de lucht te gaan
staan kijken in de hoop, dat er wat goud uit
zal komen vallen. Alleen producten vertegen-
woordigen rijkdom, aangenomen, dat de pro
ducten nuttig en bruikbaar zijn. Producten
zijn alleen te verkrijgen door ze te maken, ze
te verbouwen op het land, of ze voort te
brengen in de fabrieken en werkplaatsen.
Hoe meer men produceert hoe rijker men
wordt en hoe welvarender de producenten.
Amerika is er het schitterende voorbeeid van.
Engeiand moet ontwennen aan die schuw-
heid, die krachtige productie. in den weg
staat. De schuld ligt niet alleen bij den werk
nemer maar ook bij den werkgever; zij wer-
ken samen aan hun verval. De werknemer
meent, dat de vraag naar werk in de ge-
meenschap beperkt is en dat de vraag gauw
"zal zijn opgebruikt indien hij en zijn kamera-
den hard gaan werken. De werkgever lijdt
onder het misverstand, dat er een beperkte
vraag is naar zijn producten en dat die
vraag ook gauw zal zijn bevredigd, indien
hij zijn productie verhoogt. Zij zien over
het hoofd of beseffen niet, dat verhoogde
productie verhoogde welvaart schept mef
meer vraag en meer werk. Verhoogde pro
ductie doet mee. Hoe meer de machine den
werkman helpt, hoe goedkooper hij kan
produceeren en hoe nicer men kan verkoo-
pen. Niets verschijnt me zoo absurd als het
feit, dat vakbondleiders in Engeiand naar
Rusland gaan om °r de arbeidsvoorwaarden
te onderzoeken. Waarom moet men zich
afvragen gaan zij niet naar het land,
waar de arbeider het welvarendst is, waar
hij zijn eigen automobiel heeft en alle stoffe-
lijke vreugden geniet, die alleen de welgestel-
den in Europa zich met voorzichtigheid
in trek was, trouwde ze niet. Toen haar va-
der was overleden, en ze' ergens anders heen
wilde, in een nieuwe omgeving, misschien
wel om haar gevoel van spijt af te stompen,
was ze gaan reizen; verscheidene jaren was
ze weggebleven. In bepaalde omstandigheden
nog hoop te koesteren, scheen haar in strijd
met waren moed; tegen beter weten in, zoe-
ken naar bedrieglijke troostredenen, die de
hoop ingeeft, was in hare oogen, die slechts
waarheid wilden zien, kinderachtige zwak-
heid en een erbarmelijk karaktergebrek.
En toch had zij die lieve, bedeesde bezoek-
ster van eenzame zielen, die onvoorzichtig
en alsof ze uit een schuilhoek van haar gewe-
ten en haar verstand te voorschijn kwam, bin-
nen geroepen, juist toen ze weerloos door
het onverwaehte van de bekentenis die me-
dedeeling had vemomen, die Willem op koe-
len toon had gedaan en toen ze de ongewone
omstandigheden had leeren kennen, waaron-
der zijn huwelijk had plaats gehad en die de
beweegredenen w^ren van zijn echtscheiding.
Wat had ze toen gevoeld? Wat verwachtte
ze van de toekomst?
Willem dien ze als getrouwd man had ge
zien, van wien ze dacht, dat hij voor altijd
door een groote, gelukkige liefde van haar
was gescheiden, was vrij. Hij kwam bij haar
en riep haar hulp in Tusschen hem en
zijn vrouw had de band der liefde, waardoor
ze zoo had geleden, bestaanEn de
wettelijke band, die uroze fictie, zou weldra
worden verbroken.
De indruk was plotseling en verwarrend
geweest
Misschien had Jacqueline zich meer ver-
licht dan gelukkig gevoeld. Maar het was
haar toegeschenen dat haar hart, nu ontlast
van een gewicht, een keten, zacht en licht
kunnen veroorloven? Indien de vaxoondlel-
ders werkelijk uit zijn op de welvaart van 1
de werklieden, dan zullen zij hun mannen
toch de arbeidsvoorwaarden willen verschaf-
fen, die de werklieden in Amerika rijk hebben
gemaakt!
3 November 1925.
Gemenaid Nieuws
OVERWERKVERGUNNINGEN.
De minister van arbeid, handel en nijver-
heid heeft aan hoofden of bestuurders van
broodbakkerijen waarin tevens koek-, banket-,
chocolade- en suikerwerken worden vervaar-
digd, in alle gemeenten des rijks vergund, dat
in afwijking van het bepaalde bij artt. 23 en
24 der Arbeidswet 1919, in het tijdvak van
16 November tot en met 5 December 1925 op
werkdagen, en bovendien op 23, 24, 26, 30 en
31 December 1925, door de in hunne onder
neming werkzame jongens van 16 en 17 ja
ren gedurende ten hoogste 10 uren per dag
arbeid wordt verricht, onder voorwaarde, dat:
a. de betrokken arbeiders niet langer dan
55 uen per week arbeid verrichen;
b. de arbeidstijd in zijn geheel gelegen is
tusschen 7 uur des voormiddags en 7 uur
des namiddags;
c. de betrokken arbeiders, indien zij op Za-
terdag na 1 uur des namiddags arbeid ver-
richten, in dezelfde week hetzij op ten min-
ste een anderen werkdag na 1 uur des na
middags, hetzij op Maandag voor 121/2 uur
des namiddags geen arbeid verrichten.
De minister van arbeid, handel. en nijver-
heid; heeft aanh oofden of bestuurders van
broodbakkerijen, waarin tevens koek-, banket-,
chocolade- en suikerwerken worden vervaar-
digd, in alle gemeenten des rijks vergund,
dat, 'in afwachting van het bepaalde bij art.
40, eerste lid, der Arbeidswet 1919, in het
tijdvak van 16 November tot en met 5 Decem
ber 1925 op werkdagen, en bivendien op 23,
24, 26, 30 en 31 December 1925, de werktijd
van de in hunne onderneming werkzame bak-
kersgezellen per dag met ten hoogste twee
uren en per week met ten hoogste twaalf
uren wordt verlengd.
EERECOMITE VOOR BUZIAU.
Er heeft zich een eere-comite gevormd in
verband met de vering van de dertigjarige
tooneelloopbaan van den heer Buziau in het
Gebouw voor Kunsten en Wetenschappen op
20 November a.s. Dit eere-comite bestaat j
uit:
de heeren Henri Borel, letterkundige; dr.
Deckers en mr. Dresselhuys, leden van de
Tweede Kamer; Joh. Fabricius; F. F. H. van
Gheel Gildemeester, dir.-generaal Mij. Zee-
bad; D. Hans, voorzitter Ned. Journ. Kring;
pater Hyacinth Hermans, redacteur van De
Maasbode; v. d. Horst en Musch (Schouw-
tooneel); mr. E. Hijmans van Wadenoyen,
secretaris Gebouw v. K. en W.; Cor van der
Lugt Melsert, (Hofstad-Tooneel); Maartens,
lid v. d. Kamer van Koophandel en Fabrie
ken; J. C. Pape, burgemeester van Rijswijk;
dr. W. Royaards; jhr. van Riemsdijk; Roe-
land van Kuyven; Schaper, lid,van de Twee
de Kamer; W. Sluiter, voorz. van Pulchri
Studio; Arnold Spoel; Spree, tooneeldirec-
teurpprof. Treub, Nardus Vas> Dias, direc-
teur Ned. Corresp. Bureau voor Dagbladen;
Balthasar Verhagen, directeur v. d. Tooneel-
school; Ed. Verka.le, dr. J. Walch; Kees
Valkestein en mej. Jacqueline Reyneke van
Stuwe.
Het uitvoerend comite bestaat uit de hee
ren Henri ter Hall, voorzitter; dr. J. Mei-
huizen, dir. Gebouw v. K. en W.Loius
Bouwmeester; Joh. Kohler; Willy Mullens en
J. Berlott.
SPOORWEGPERSONEEL.
In de Maandag te Utrecht gehouden ver-
gadering van vakgroep I (ambtenaren en
schrijvers) der Nederlandsche Vereeniging
van spoor- en tramwegpersoneel is de vol-
gende motie aangenomen:
„Vakgroep I, enz., gezien het verloop van
de laatste loonactie, waarbij gepoogd is amb
tenaren tegen beambten uit te spelen; over-
wegend'e, dat er een onverbrekelijk verband
bestaat tusschen de loonen van ambtenaren
en beambten; van oordeel, diat slechts de al
gemeene organisatie in staat is, met vrucht
voor de belangen van het geheele personeel
op te treden; keurt het optreden der loon-
raadsfractie van de Nederl. Vereeniging tij
dens de laatste loonherziening, goed; roept
de ambtenaren buiten de Nederl. Vereeniging
op, zich bij haar aan te sluiten m gaat over
tot de orde van den dag."
Besproken werd o.a. de kwestie van de on-
voldoende bevordering van schrijvers tot bu-
reelambtenaar. Opnieuw werd met ontstem-
ming betoogd, dat de directie zich niet houdt
aan de ter zake bestaande reglementaire be-
STELT ALLES IN HET WERK OM ZIJN
OMZET STEEDS HOOGER OP TE VOE-
REN.-ZEER ZEKER ZAL HIJ DE PUBLi-
CITEIT VAN EEN ZEER VEEL GELEZEN
DAGBLAD ONONTBEER LI J K WETEN. -
NEEMT DIT EENS IN OVERWEGING EN
SLUIT EENREGELCONTRACT BIJ DE
ALKMAARSCHE COURANT. DIE IN ALLE
KRINGEN HAAR LEZERS TELT.
n
3BE
aat=
trilde, als een gevangen vogel, voor welke
plotseling de onbegrensde ruimte zich als
iets geheimzinnigs opentMaar al te vlug
doemden haar herinneringen weer voor haar
op en had ze, door twijfel gedreven, het verle-
den weer opgeroepen; ze had geredeneerd
en Willem in verhoor genomen. Haar trillen-
de onzekerheid had ze verborgen onder vra
gen, die haar het grootste leed konden berok-
kenen.
Ze had van Willem, ze wist zelf niet welke
nauwkeurige, moed gevende antwoorden ver-
wachtantwoorden, welke door die vragen
zelf reeds bij voorbaat onmogelijk schenen te
worden gemaakten die dan ook niet wer
den gegevenEn de antwoorden, die ze
had ontvangen, hadden, zonder te behooren
tot die, welke ze het ergst had gevreesd, haar
toch fijntjes gepijnigd
Toch bleef, toen Willem vertrokken was,
de heerlijke verlichting bestaan, waarvan de
lieflijkheid de tranen had te voorschijn geroe
pen en die lieflijkheid geleek bedriegelijk
veel op vreugde.
O, Jacqueline maakte zich geen illusies.
Willem zou onmogelijk den geur van den
mooien, rosen lotus hebben kunnen ruiken,
zonder er een beetje door te zijn bedwelmd
Welke man van zijn leeftijd zou aan die ver-
leiding hebben weerstand geboden? Maar
dat was een kortslondige koorts geweest, een
voorbijgaande ontroering, die Willem bestre-
den en verdreven had en Willem was even-
min een levensgezel voor Phyllis, als Phyllis
een levensgezellin voor Willem Had hij
er zelf niet zoo over geoordeeld? Deze echt
scheiding, hoe verrassend aanvankelijk ook,,
was even verstandig als het huwelijk, dat
haar nood^akelijk maakte, dwaas was ge
weest
palingen. Vasthoudende aan wat ter zake I
reeds werd bereikt, werd het nieuwe vak-
groepbestuur opgedragen, na te gaan, wat
nog zou kunnen geschieden om de bedoelde
promotie te bevorderen.
UITVOER VAN VISCH NAAR HON-
GARIJE EN ROEMENIe
In vervolg op het gister reeds vermeldde
vinden wij nog de volgende bijzonderheden
in de N. R. Crt.
Van IJmuiden uit wordt reedte visch ver-
zonden naar Zwitserland en Italie, en thans
zal men trachten, het afzetgebied nog verder
uit te breiden en wel met Hongarije en Roe-
menie. Deze uitvoer zal ter hand genomen
worden door de N.V. Vereenigde Ijsfabrie-
ken te IJmuiden, die bij haar fabrieken groo
te koelhuizen heeft. Gisteren is uit Hongarije
een groote koelwagen, behoorende aan de
Scottish Ungariar Trading Company te Boe-
dapest, te IJmuiden aangekomen, waarmede
vandaag een lading van 16.000 K.G. visch
naar Hongarije en Roemenie zal worden ver-
zonden.
Het voornemen is, voorloopig iedere week
deze hoeveelheid naar genoemd land te ver-
zenden.
BRAND.
Te Elst is afgebrand de boerenbehnizinge,
bewoond door den jachtopziener S. D. De
inboediel ging ook verloren, en eenige kip-
pen zijn in de vlammen omgekomen.
PROF. MR. D. JOSiEPHUS JITTA. t
In den ouderdom van 71 jaar is in den
Haag overleden het lid van den Raad van
State, prof. mr. D. Josephus Jitta, die zich
vooral'naam heeft gemaakt op het gebied
van het iotemationaal pdvaatrecht.
Zoo was hij de schrijver van het in twee
deelen verschenen werk over Internationaal
Privaatreeht, gegevems hoofdzakelijk ten be-
hoeve van Nederlandsche rechtsbeoefenaars
bevattende. In de jaargangen van het inter-
naiionaai jaarboek Grotius heeft hij even-
eens eenige malen over het internationaal
privaatreeht geschreven, zoo met betrekking
tot den arbeid van de Staatseommissie voor
het internationaal privaatreeht, waarvan hij
het voorzitterschap heeft bekleed. In zijn laat
ste bijdrage van Januari 1925, waarin hij
nog op zijn wankelende gezond'heid zinspeel-
de, wees Jitta er op, hoe nodi de vol ken,
n<och de individuen, doch de menshheid .zelve
de basis vormde van alle Internationale ver-
iplichtigen en rechten, ook al werden deze in
bepaalde geval ten ontleend aan slechts een
der vele takken van wat hij het algemeene
internationale recht noem.de: het volkenreeht,
het internationaal strafrecht, het internatio
naal fiscaalrecht, het internationaal proces-
recht, het internationaal arbeidsrecht, het
internationaal wisselrecht of het internatio
naal privaatreeht. Hij was zich bewust, dat
die stalling niet algemeen werd aanvaard,
maar aan haar overwinning in de toekomst
wanhoopte hij niet. Enkele jaren geleden
heeft hij ook de in het Vredespaleis gehouden
bijeenkomst van de International Law Asso
ciation geleid.
Staatsraad Jitta was in 1854 te Amster
dam geboren. Hij heeft te Brussel school ge-
gaan en te Brussel en te Leiden gestudeerd.
Bijna 20 jaar is hij hoogleeraar aan de
universiteit van Amsterdam geweest, waar hij
als opvolger van T. M. C. Asser was be-
noemd en behalve internationaal privaati'echt,
handelsredit doceerde. Eenige jaren heeft hij
zitting gehad in den Amsterdamschen ge-
meenteraad en in de provinciale staten vant
Noord-Holland.
Willem vrij! Jacqueline zou haar vriend
van vroeger weer terugvinden. Ernstiger, in-
niger zou hun intimiteit nu weer worden
En dan Wie weet?
Willem was wat ouder gewordenZijn
opvatting van het leven en van het huwelijk
hadden zich kunnen wijzigenAls hij er
eens onder leed, alleen te zijnals zijn ei
gen haard hem eens plotseling te koud, te
verlaten scheen? Als hij tijdens een oo
genblik van uitrusten van zijn zwaren arbeid,
om zich heen de toegewijde, sterke levensge
zellin, die in het leven meehielp, eens zocht?
Jacqueline huilde niet meer. Ze glimlach-
te, ze spotte met zich zelf en met haar droom
van twintigjarig meisje, dat plotseling alsof
er iets in haar hart kiapwiekte, even opleef-
de.
Toen gingen haar liefhebbende gedachten
naar PhyllisPhyllis had Willem niet lief
't was ook niet noodig, dat ze hem liefhad.
Zoo even had ijverzucht Jacqueline verblind.
En wat was dat vreemd! Terwijl ze vurig
wenschte dat Phyllis Willem volstrekt niet
liefhad, scheelde het toch weinig. of ze had
haar kwaliik genomen, dat ze hem niet lief
had Arme, kleine Phyl! Een kind nog!
Kan men op haar leeftijd wel liefhebben?
Jacqueline voelde zich zacht gestemd, als
ze aan de kleine Phyl dacht; ze kreeg een ver-
langen haar bij zich te hebben, tegen haar
te lachen en haar te kussenen terv/ijl het
in de kamer steeds donkerder en de geur der
onzichtbare rozen mystieker werd, zei Jac
queline tot zich zelf:
„Ik zal over haar waken ik zal werkelijk
haar vriendin zijn en hoop dat ik eens haar
gtluk zal kumen toeve'rtrouwen aan een op-
recht man, dien ze zal liefhebben."
Daarna is hij ook in den Raad van State
de opvolger van Asser geworden. Hij heeft
er deel uitgemaakt van de afdeelingen bui-
tenlandsche zaken, justitie en arbeid, handel
en nijverheid.
INOEMAAKTE, NIET UITGEVOERDE
SNIJBOONEN.
Van wel-ingelicht zijde schrijft men aan
de N. R. Ct.:
Het bericht over een uitkeering, welke van-
wege de N. U. M. aan de groentenzouters,
die in 1918 snijboonen hebben ingemaakt,
zal geschieden, is juist, doch dient volledig-
heidshalve te worden aangevuld met het
volgende:
De vereeniging van groentenzouters zou
den na herhaaldelijk te hebben geconfereerd
met de in de crisistijden gevormde regee-
ringscommissies, bij wie zij steeds werden af-
gewezen, eindelijk besloten hebben, zoowel
tegen de regeering als tegen de N. U. M.
een proces aan te binden De laatste heeft dit
echter weten te voorkomen door de vermelde
uitkeering van 2 per vat voor te stellen aan
de zouters, van wie echter de meesten inmid-
dels zijn gefailleerd of onmachtig bevonden
de aan hen door banken en particulieren
voorgeschoten gelden ierug te betalen. De
N. U. M. heeft indertijd de waarde van de
vaten snijboonen, waarvan er voor 15 mil
lioen gulden in Nederland is ingemaakt ge
worden, geschat op 108 per vat en bedong
een zeker percentage aan winst voor zich,
als er uitvoer zou komen. De uitvoerpermis-
sie kwam eerst een half jaar na het sluiten
van den vrede, en toen waren snijboonen ner-
ens meer noodig.
Het gevolg was, dat verreweg de meeste
vaten snijboonen op de mestvaalt zijn terechi
gekomen.
OPLICHTING.
De koopman EI. P. liep Maandag in de
binnensitad te venten met vulpenhouders met
zoogenaamd gouden pennen. In de Raam-
straat alhier sprak hij een rechercheur aan,
wien hij meedeelde, dat hij varensgezel was
en de vulpennen in Amerika gekocht had;
voorts garandeerde hij, dat de pen uit 14 ka-
raats goud bestond. Hij vroeg drie gulden
voor de pen, die ten hoogste vijftig cents
waard was. De rechercheur heeft hem wegens
poging tot oplichting gearresteerd.
INBRAAK.
In den nacht van Zondag op Maandag is
ingebroken in perceel Zijlweg 105 te Haar
lem, bewoond door den heer A. B. De inbre-
kers zijn van de achterzijde door de serredeur
het huis binnengedrongenzij boorden een
gat onder de spanjolet, zoodat deze door mid-
del van 'n draad aan de binnenzijde geopend
kon worden. Alleen de beneden-achterkamer
is doorzocht. Uit een boekenkast, waar de
sleutel inzat, zijn een bankbiljet van10 en
een zilveren rijksdaalder weggenomen, bene-
vens een gesloten blikken trommel, waar
waardelooze papieren in waren geborgen.
De trommel heeft de politie op het terrein
achter het huis teruggevondende achterzij
de er van was opengemaakt. Op hetzelfde
terrein werden een schroevendraaier en een
deurknop gevonden. Deze deurknop was niet
van den heer B. De trommel met inhoud is
aan den eigenaar teruggegeven.
Het onderzoek van de politie heeft nog
geen resultaat gehad. Vingerafdrukken kon
den niet worden genpmen. Wel zijn er aan-
wijzingen dat hier de inbrekers aan het werk
zijn geweest die Bloemendaal onveilig ma
ken.
II.
Jacqueline dacht met een gevoel van onbe-
haaglijkheid aan het voonutzicht nu hun le-
vens nader tot elkaar waren gebracht, ver-
trouwelijke mededeelingen te zullen verne-
men, die Phyllis haar naar alle waarschijn-
lijkheid zou doenze was er bang voor en
er tevens toch ontzaglijk nieuwsgierig naar.
Wat zou dat hart, waarvan ze de diepte niet
kende en waarin missehien het g heim van
haar eigen toekomst stond geschreven, haar
openbaren?
Drie weken waren reeds voorbij gegaan en
het samen leven had voor geen van beiden
moeilijkheden opgeleverd en het bleek door
haar dagelijks met elkaar in aanraking ko
men, dat haar karakters en verstand niet met
elkaar in botsing kwamen en dat die elkaar
niet alleen aanvulden, maar ook op ongedach-
te wijze aan elkaar waren verwant; ook hun
wederzijdsche sympathie was door de door-
stane beproevingen grooter en inniger gewor
den. Toch had Phyllis haar geen vertrouwe-
lijke mededeelingen gedaan.
Ze was zachtmoedig en hartelijk; altijd
hield ze zich met haar gedachten bezig met
hetgeen prettig en geschikt kon zijn voor
haar vriendin Ze bewonderde Jacqueline
en deze was getroffen door dat enthousiasme,
waarvan de opwellingen zoo van harte haar
jonge en oprechte vertrouwen aan den dag
legden. Ze was zoo gewoon en natuurlijk.
Jacqueline had haar vroeger spraakzamer en
vroolijker gekend en toch had men niet kun
nen zeggen dat ze droevig of somber was;
alleen hoorde men minder haar mooien, lief-
lijken, rreparelden lach, die deed denken aan
de helderheid van zuiver hronwater. Niet dat
ze iets verborgen Meld of wilde verborger:
houden van hare gedachten er was immens
afgesproken dat Jacqueline alles zou weten.
(Wordt vervolgd
I92R)
niiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiuiimiiiiiiiumiiiiimiiiiiiHiitiiiiHimiiuiiiiiiimmiiiiiHiiirHuiiiiiiHiimuuiuiiiwiiiiimmuuiiiimiiiniiHiimiuiuuiiiiiuuimiiiiiuiiDiimni
M
