DAGBLAD VOOR ALKMAAR EN OMSTREKEN.
zatermg
Uit den Alkmaarschen Raad.
No. 275
Hooderd zcreo cn fwintisrste Janrsrani?
1925.
AlbonneTneiitsprijs bij yooruitbctaling per 3 m nan don f2.—fr. per post f2.50. Bewijsn. 5 ct. Adrcrfontlopr. 25 ct. p. rojroigrootcre letters naar plnntsrntml#.
Biieven franco N.Y. Bock- en Ilandelsdr. v.h. Hcrms. Coster Zoon, Voordam C9, Tel. AuniinLlr. So. 3. Itcdactie So. 33.
21 NOVEMBER
Dft iwmmer bestaat ntt 3 bladen.
Directeur: G. H. KRAK.
Hoofdredactenr Tj. N, ADEMA.
De politieke weervoorspellers hadden dit-
maal, met het oog op de vrij onbelangrijke
agenda, een korte zitting en een slappe dis-
cussie aangekondigd.
Maar het" verloop der laatste raadsverga-
dering heeft wel bewezen, dat ook politieke
weerberichten altijd op veronderstellingcn be-
rusten en dat er soms storm en rcren in aan-
tocht is als er een matig briesje en een ver-
kwikkend najaarszonnetje voorspeld werden.
De Alkmaarsche Raad zorgt altiid voor
verrassingen en er is zelfs bij de onbelang-
rijkste agenda's nog wel een verschil in
zienswijze te demonstreeren dat gelegenheid
biedt de voortreffelijkheid van eigen beginse-
len tegenover de nietswaardigheid van an-
derer partijprogramma's in het licht te stel-
len.
Het begon al met een onverwachte inter
pellate van den heer Veen over de verplichte
winkelsluiting.
Heelemaal nieuw is de kwestie niet, want
het vraagstuk schijnt in den loop der jaren
in diverse andere gemeenten reeds tot -en op-
lossing gebracht te zijn.
En ook werd er niet voor de eerste maal in
den Alkmaarschen Raad over gesproken,
want reeds in 1918 is een verzoek van den
R K. Bond van Handels-, Kantoor- en Win-
kelbedienden om tot 8 uur-win'-elsluiting over
te gaan, in linden van de Commissie voor de
strafverordenmgen gesteld om bericht en
raad, zooals de officieele term luidt.
Een kwart jaar later het was nog in den
tijd dat er met spoed gewerkt werd kwam
de kwestie a! op de agenda, maar men had
door al dat haastwerk vergeten de meening
van de betrokken winkeliers te vragen, zoo
dat het punt weer afgevoerd werd om eerst
nog eens naar het advies van de R. K. Mid-
denstandsvereeniging te kunnen informeeren.
Weer een kwart jaar later op 26 Juni
191 q verzochten de winkeliers om niet tot
de 8 uur-winkelsliiiting over te gaan en op
dien gedenkwaardigen dag nam de Raad het
gewiclitige besluit het adres bij de stukkc-n
„ter zake" te voegen.
Dat schoot dus al een heel eind op en toch
waren er nog raadsleden van oordeel, dr* net
nog lang niet hard genoeg ging.
De heer Veen -- dezelfde die nu weer de
kwestie ter tafel gebracht heeft interpei-
leerde reeds in October 1919 en na gedaeh-
tenwisseling werd toen besloten dat B, en W
de kwestie zoo spocdig mogelijk onder het
oog zouden zien en in den Raad brengen.
Bijna'een jaar later werd weer door kan-
toorbedienden en slagersgezellen geadres-
seerd met het resultaat dat B. en W. zich op-
nieuw bereid verklaarden dfe zaak met spoed
ter hand te nemen.
Een paar maanden later ingekomen adres-
sen werden dan ook zoo spoedig mogelijk bij
de overige stukken „ter zake" gevoegd.
Meer dan twee jaar later bleken de han-
delsbedienden zoowaar ongeduldig te worden
en adresseerden opnieuw, welk adres alweer
om bericht en raad in handen van B. en W
gesteld werd
En nu, meer dan drie jaar daarna, inter-
pelleert het raadslid Veen en schijnt er wer-
kelijk kans te zijn, dat het vraagstuk in een
verre toekomst nog eens in den Raad bespo
ken en weer om bericht en raad gezonden zal
kunnen worden.
Het blijkt dat B. en W. al dien tijd met be-
kwamen spoed op een rijksregeling gewacht
hebben, maar in Den Haag werkt men lang
niet zoo vlug als in Alkmaar en daarom
heeft het college nu maar besloten de zaak
zelf tot een oplossing te brengen.
De vroegere adviezen waren wat won
der een beetje verouderd en daarom heb
ben B. en W. nu maar weer nieuwe aange-
vraagd.
Daarop wordt nu weer met spoed gewacht,
waaruit duidelijk blijkt dat B. en W. wel ac-
tief zijn en het verwijt van den heer Plevier
dat de zaak al zeven jaar „gehangen" heeft
allerminst tot het college mag gericht wor
den.
B. en W. zullen deze hangende zaak weer
met bekwamen spoed afhandelen en de heer
Plevier ziet met vreugde den dag tegemoet
dat alle slagersgezellen en winkelbedienden
na 8 uur's avonds niet langer in dienst van
het kapitalisme uitgebuit zullen worden, hoe-
wel de heer Keijsper, die voorzitter van een
middenstandsvereeniging is, een heel beden-
kelijk gezicht zette en er \ang niet zoo zeker
van was, dat ook de middenstanders zoo
hartgrondig naar het einde van dit politieke
drama verlangen.
Het salaris van den heer Tauber behoort
tot de vraagstukken die op geregelde tijden in
den Alkmaarschen Raad ter sprake gebracht
worden.
Volgens den heer Leesberg heeft deze ver-
dienstelijke ambtenaar min of meer kame-
leon-achtige eigenschappen en neemt hij tel
kens weer de kleur aan die het best bij zijn
salaris past.
Hij zou destijds boekhouder-teekenaar ge
weest zijn, toen er een groepsregeling ge
maakt werd waarin de boekhouders in een
hoogere groep dan de teekenaars geplaatst
werden.
Toen betoogde de heer Tauber, dat hij
eigenlijk altijd in hooldzaak boekhouder was
geweest, maar toen hij tot opzichter benoemd
werd en graag alle periodieke verhoc dngen
wilde hebben, is men tot de ontdekking geko-
men, dat de heer Tauber altijd opzichter en
niets anders geweest is.
Dat leek heel eigenaardig, maar de heer
Westerhof deed de verrassende ontdekking,
dat iemand het liefst wil ingedeeld worden in
de groep die het hoogste gesalarieerd wordt.
En inmiddels bleek de betrokkene geheel in
het gelijk gesteld te worden, daar de commis
sie voor Georganiseerd Overleg tot de con-
clusie gekomen is dat de heer Truber bij zijn
indiensttreding een verkeerden titel heeft ge-
kregen en in werkelijkheid nooit anders dan
opzichter geweest is.
Dat bevestigden zijn directeur en collega's
en zelfs de wethouder van Publieke werken
herinnerde zich plotseling dat hij daarvan
als raadslid vroeger ook altijd overtuigd ge
weest was.
De heer Vogelaar deed een tusschenvoor-
stel en het gevolg van de langdurige en
soms vrij heftige debatten was, dat het colle
ge van Burg, en Weth. een smadelijke neder-
laag leed.
Alle rardsleden en zelfs twee der wethou-
ders stemden voor het voorstel-Vogelaar om
den betrokkene met ingang van 1 Januari
1926 zijn maximum salaris toe te kennen.
Met 14 tegen 16 stemmen verwierp de raad
het afwijzende voorstel van B. en W. en
slechts mr. Leesberg en de heer Thomsen
hebben daaraan hun stem gegeven, bien
etonnes de se trouver ensemble.
Opmerkelijk in de debatten is de door den
burgemeester geuite waarschuwing'tot voor-
ziclitigheid bij de beslissing omdat er naast
d i heer Tauber nog andere gemeente-amb-
tonaren zijn die eenzelfde verzoek tot den
Raad zouden kunnen richten.
En ook de in de bijlage gepubliceerde mee
ning van B. en W. dat de zaak reeds vroeger
in clen Raad beslist was, waarom aan het
destijds genomen besluit behoort te worden
vastgeh ouden.
Dat B. en W. van de waarheid van dit
laatste ten diepste doordrongen zijn bewijst
wel het feit, dat zij nimmer bp een vroeger
raadsbesluit terug zijn gekomen, of het moest
over de verbreeding van de Krebbesteeg
gaan, die in den loop der jaren door alle
elkaar opvolgende raadsbesluiten tot ver
breeding en instandhouding tot een soort
harmonica-steeg is geworden.
Het eerste argument lijkt ons minder ge
lukkig.
Er is geen enkele reden den heer Tauber
zijn maximum te onthouden uit vrees dat ook
anderen daarom zullen vragen.
Integendeel, ieder gevalkan afzonderlijk
onderzocht worden en wanneer er werkelijk
ambtenaren zijn die dezelfde aanspraken als
de heer Tauber kunnen laten gelden, is het
niet meer dan billijk ook hun dezelfde rech-
ten te verschaffen.
Mej. Carels, die in den Raad als een mo
derne Jeanne d'Arc voor de belangen harer
sexe-genooten in het strijdperk treedt, was
terecht tot de conclusie gekomen, dat een
vrouw in geen enkel opzicht de mindere van
den man behoeft te zijn.
En wanneer dus-op de 3e gemeenteschool,
musgaders dit is nog een woord uit de
Alkmaarsche gemeentebcgrooling m.tsga
dprs dus op de gemeentelijke U. L. O. scholen
de vakken handenarbeid en lichamelijke oefe-
ning ingevoerd werden, behoort dit h. i. even-
zeer voor meisjes als voor jongens te ge-
schieden.
Daarvoor valt ongeiwijfeld iets te zeggen,
maar de wethouder van endenvijs herinnerde
er aan, dat meisjes eigenlijk al handenarbeid
in den vorm van naaien, breien en kousen-
stoppen moeten meemaken.
De jongens zullen nu in hout en klei gaan
werken en hamer en nijptang leeren gebrui-
ken, wat mej. Carels ook-nutiig voor de meis
jes achtte, maar ifrevrouw Westerhof gaf ver-.
reweg de voorkeur aan stoppen en naaien en
meende dat een arbeidersvrouw al handig-
heid genoeg heeft als ze netjes de sokken lean
stoppen, de kinderkleertjes kan fabriceeren
en een lap in het kruis van een broek kan zet-
ten.
Mej Carels versmaadde deze eigenshap-
pen geenszins, maar is blijkbaar minder van
den ouden stem pel. Zij sprak zelfs eenigszins
schamper van de naailap, waarover de arme
meisjes gebogen moeten zitten, terwijl de
jongens in de gezonde buitenlucht den
schooltuin mogen onderhouden-.
Ja zelfs verkondigde zij de ultra mod-erne
opvatting, dat zij het heelemaal niet erg zou
vinden als ock een jongen eens leerde een'
knoop aan zijn jas te zetten, wat natuurlijk
een storm van verontwaardiging deed op-
gaan onder de overgroote meerderheid der
mannelijke raadsleden.
Waarvoor zou een vrouw nog nuttig zijn
als iedere man zijn eigen knoopen kon aan-
zetten De heeren Sluis en Kusters verkon-
digden luide dat dan geen enkele man meer
een vrouw zou nemen en de arme juffrouw
Carels, de sympathieke voorvechtster van de
belangen der vrouw, de voorzitster van de
plaatselijke afdeeling der Staatsburgeressen,
die de waarde der vrouw hier zag afgemeten
naar het aantal knoopen dat zij per uur aan
een jas van den heer der schepping kan zet
ten, werd in dezen ongelijken striid slechts
gesteund door haar partijgenoot, die het rid-
derlijk voor de miskende schoone sexe heeft
opgencmen.
De heer Westerhof beweerde het eens te
zijn met mevrouw Westerhof-Koopal, welke
openlijke demonstratie van echtelijke zielsge-
meenschap met luid gejuich begroet werd.
Evenwel is ook hij toegankeliik voor de
emancipatie-gedachte, met het resultaat, dat
hij zal overwegen als de thans gen-omen
proof slaagt ook de meisjes van handenar
beid en in het bijzonder van het onderhoud
van de schooltuincn te laten profiteered
Eindelijk is er lang en breed gesproken
over de vraag of voortaan rector en leeraren
van het gymnasium de leerlingen zullen be-
vorderen, dan wel of dit, als van ouds, door
het college van curatoren zal gebeuren
Een bepaalde klacht over dit laatste is er
niet, maar het genootschap van leeraren
heeft adressen aan diverse gemeenteraden ge
zonden, waarin de bi'.lijkhcid betoogd wordt
de bevordering alleen door rector en leeraren
te laten geschieden.
En nu was het maar de vraag of men den
bestaanden toestand veranderen zou, waar
nimmer geb'eken was, dat curatoren, die zeer
hoogstaande menschcn zijn, het niet goed ge-
daan hebben, hoewel daar steeds weer aan
toegevoegd werd dat er natuurlijk geen enkele
reden-zou ziin om te verordcstellen dat ook
de leeraren het niet evengoed zouden doen.
Onwillekeurig brengt deze overweging
Hildebrand's geschiedenis over het dir.kcn-
huismannetje in herinnering
Keesje had geld veel geld onder zijn hem-
metje verborgen, maar het werd ontdekt en
aan den thesaurier van't diaconiehuis in be
waring gegeven, hcewel Keesje het dolgraag
weer veilig onder zijn hemmetje geborgen zou
hebben.
Toen heeft Oom Stastok er zich voorge-
spannen en werden regenten voor een extra
vergadering geconvoceerd.
Daar is eindelijk de president, na lang
wikken en wegen, tot de conclusie gekomen,
dat Keesje een man was van vcorbeeldig ge-
drag, die het geld zeker tot aan zijn docd toe
zoo goed bewaren zou als de ijverige thesau
rier zelve waarop de „ijverige thesaurier
zelve" boog maar dat, aan den anderen
kant, de ijverige thesaurier het weder even-
zoo good bewaren zou als Keesje, en dat het
dus volstrekt niet noodig was Keesje in het
vooroordeel te stijven, dat zijn geld beter be-
waard zou worden en zekerder tot deszelfs,
d. i. Keesjes, doel zou werden aangewend in
dien hij. Keesje, het zelf bewaarde. dan indien
de ijverige thesaurier het bewaarde.
Zoo ging hef ook hier.
Met klem is, o. a. door den voorzitter en
den heer Kusters, betoogd, dat het aan den
eenen kant zeker dcen'ijk was rector en icer-
aren de bevoegdhejd tot bevordering hunner
leerlingen te geven, daar dit zeer hoogstaande
tnenschen zijn, die het er zeker zo-o goed zul
len afbrengen als de curatoren, maar dat aan
den anderen kant de hoogstaande en volko-
men objectieve curatoren het weder evengoed
kunnen dcen als de leeraren en dat't dus vol
strekt niet noodig is de leeraren in de ge
dachte te versterken dat de zaken beter zou
den loopen als zij de bevordering in handen
kregen dan indien de hoogstaande curatoren
deze bevoegdheid hielden.
En hier was de conclusie ten slotte, dat er
geen enkele reden bestond curatoren cnaan-
genaam te zi:n door dezen hun oude bevoegd
he id *te ontnemen.
De heer Westerhof bekeek de kwestie uit
sen anderen gezichtshoek.
Hoe volkomen hij curatoren ook voor dez-
ta-ak berekend achtte, hij vond tcch de be-
sta'ande regeling niet in overeen-stemming met
d(en te,genweordigen tijd. die on vrijwe] a'le
latere en middelbme sch-o'en de bevoegdheid
tot bevordering alleen aan directeuren en
eeraren toekent.
Z i. was het verzoek van het gcnootschar
van leeraren, die om em billiike regeling
vroegen. een veroordeeling van den bestaan
den toestand en km nimmer getu'gd worden
-'at de Alkmaarsche leeraren het daar riet
mee e^ns zoud°n zim. cmaiat van de 16 lcci-
-ren 8 voor verandering, 3 tegen en 5 bianco
"patemd hadden.
Bedenkt men dat Ic-marm o"rUr curatoren
eta an en de curatoren de ver."nd'"r!n'T onaan-
"■maam kunnen vinden, chn durf-'e de heer
Westerhof de 5 Hmm st"nim?n ook wel bij
der voorstanders ont-e11en.
De moerderh°id der hceraron we"safite da3
verandaring on waar z'i or"r"+wi';fe1d da
meest bevoe,vdan zitn, bap'o^'e hij aannne
min-g van het genootsa'mpsadres.
van leeraren afgaan en dat er dus geen enkel
bezwaar kan ziin deze leeraren zelf te laten
beslissen, desnoods in tegenwoordigheid van
curatoren.
Waarom hier een oude uitzondering op
den algemeenen regel, voornamelijk nu in de-
zen tijd dit privilege van curatoren door be-
la-nghebbenden als onbi'lijk gevoeia wordt?
De burgemeester heeft er op gewezen, dat
hij ook adviezen ontvanot en daarna zelf be
slist, maar het is duidelijk, dat dit voorbeeld
geenszins opgaat. v
Want de advireurs van den burgemeester
kunnen diens taak niet overnemSi, maar de
adviseerende leeraren wel die van het c
torium, ja in hun oogen zelfs metuitsh.l
van het curatori :n.
Het gevolg va het uitvoerige debat is gc
weest, dat alles blijft zcoals het is, daar de
heer Westerhof slechts den steun van zijn
fractiegenoeten en van de vrijzinnig-dcmo-
craten heeft gekregen.
In de geschiedenis van het diakenhuisman-
netje wordt nog gemeld, dat de ..ijverige the
saurier zelve" de edelmoedighcid had afsland
te doen van het „custodieeren der penningen
ir. quaestie" en men eenparig besloot aan
Keesje zijn twaalf gulden weder behoorlijk in
een zeemlederen zakje genaaid terug te ge
ven.
Wellieht willen gezien den uitslag der
stemming onder de zestien Alkmaarsche leer
aren de hoogstaande curatoren ook de
edelmoedigheid hebben vrij will ig van't voor
recht tot bevoddering van leerlingen afstand
te doen en eenparig besluiten deze bevoegd
heid aan rector en leeraren over te dragen
al zal dit dan ook n:et in een zeemlederen
zakje kunnen gebeuren.
Ten slotte de vermelding, d.'t de heer Kus
ters tot dusver nog niet erg gelukkig met zijn
interpellaties geweest is
Op de eerste heeft hij nog maar een half
antwoord gekregen en de twecde bleek slechts
ontstarn uit de omstandigheid, dat de hoofd-
agent Feijen door ziekte van een der wach-
ters, een gepensienneerd gemeentewerkman
vader van het gemeenteraadslid Veen
dc kapitale som van 3 heeft laten ver-
dienen.
Namen mogen er, volgens den heer Kus
ters^ eigenlijk niet genoemd worden, maar
dan blijft er van de interpellatie heelmaal
niets meer over.
Intusschen heeft de heer Kusters de inder-
daad belangriike zekerhcid gekregen. dat B.
en W. het volkomen met hem eens zijn, dat
'in dergeliikc geval'en allereerst aan werkioo-
zen van de arbeidsbcurs moet gedacht wor
den.
Bij de eerstvolgerde komarkt zal het Alk
maarsche werklcosheidsvraagstuk dan ook
een heel eind dichter bij zijn definitieve oplos
^ing cebracbt worden.
<2pmon£rfl Niouws
Het liikt ons het beste dez*3 zaak von Alk
maar les te mak°". om dmrr!oor z°lfs dm
echimt te venmiiden, dat wii curatoren of
'eeraren van het gvmnamum hier tm stede in
he! biizondgr zouden wiFm beoerdeeten.
Het lande'nk genc-otechan v^n Eeraren
vraa<rt wiiziging van de*1 bes'amden tee-
stand. wat dus ze^en v;l. dat d" mrerde1*
'mid d°r 'epmren a"n N-rd^r'r-d-phe"vmno
rm het b'l1iil*ier aoh+ wn"-,*",r uits''i"tend z'1
^ie het kind mA'rwijzen, ook over zijn be-
"or/iering beslEsen.
Hn nu fen pn^fc '*1°*
duidelijk, dat curatoren slechts op advies
DE BEROOVING OP KATENDRECHT.
De heer A. S., van den Katendrechtschen
Lagedijk, die, zooals gemeld, in zijn woning
aldaar overvailen en gebonden was en door
een broodbezorger pas drie kwartier later
bevrijd kon worden, is Donderdagavond
overleden, hoofdzakelijk als gevolg van den
schrik.
Uit een nader door de politie ingesteld on
derzoek is nog het volgende gebleken. De
verslagene was 74 jaar. Hij heeft nog kunnen
meedeeten, dat zijn aanranaer een forsch ge-
bouwde kerel van omstreeks 30 jaar ge
weest is. die hem onmiddellijk na zijn binnen
dringen bij de keel gegrepen en op den
grond geworpen heeft. De oude man heeft
toen zelf nog aangeboden de plaats aan te
wijzen waar geld bewaard werd, als de in-
dringer hem verder mec/rust wilde laten, en
de aanrander is in zoover in dit aanbod ge-
treden. dat hij zijn aanvankelijk geuit voor-
nemen om S. ock nog een prop in den
mond te duwen heeft laten varen, en het bij
het binden van handen en voeten met tame-
lijk versleten bindtouw, dat hij meegebracht
en achtergelaten heeft, heeft gelaten.
Het was ten publiek geheim in de buurt
dat de gebroeders S. de jongste broer was
tijdens den overval naar de markt op den
Goudschensingel om eenige inkoopen^te doen
er warmpjes inzaten en he* vorfge jaar
ook nog een erfenis gekregen hadden. De
broers rieldep er de gewoonte op aa, zil
vergeld in gioote kommen te bewaren. een
voor de gulden? en rijksdaalders, een voor
de kwartjes en een /ocr de dubbeltjes Na de
aanwijzing door het slachtoffer van de kast
waar deze kommen stonde.i heeft de in
breker ze op zijn gemak geltdigu, zoodst het
gestolen fcedrag in elk geval veel hooger is
dan de eerstgemelde 60 Hoeveel het pre-
cies was. kon de uitgeputte oude man bii
zijn ve'hoor niet meer meedeelen en de an
dere broer was na zijn terugkomst zoo onder
den indruk, dat hij het zich ook niet her-
innert.
De politie heeft een uitgebreid onderzoek
ingpsteld om den dader in handen te krijgen
Het signakment dat de overledent nog heeft
kunnen geven is echter zeer vaag.
EEN OUDE SNOEPER
De 71-jairge J. Z. te Rotterdam, wiens
vrouw uitstedig was ging Donderdagavond
een luchiie scneepen en werd op de Leuve-
haven aangesprdken door een iuffrouw die
htm uitnoodigde een glaasje bier te komen
drinken in haar wonir.g in de Schilderssteeg
a'hier. De man gaf aan die u'tnoodiging ge-
i/olg, doch kreeg lat.r ve-^ct van meening
over de b^taling, waarop ds juftrouw den
oeruchten K K te' hulp. ren. die den ouden
man met een koekepan eenige slagen op het
hoofd toebracV Z beef1 toen geen verdere
aanmerking op de r°kenmg g maakt maar
heeft van de rui.-Hamleling aanoSfte gedaan op
het bureau aaa de Paauwenstmg
UITSI.AANDE BRAND.
Gisternacht kwam te Rotterdam de heer P.
J. B uit de Sirrahstraat. aan den politie-
post Rondolaan meedeelen. dat het feestge-
bouw in de Courzandschestraat in lichte
laaie stond. Dit gebouw staat nog tamelijk
geisoleerd het naaste huis bevindt zich
twintig meter verder zoodat de brand
eerst bemerkt is, toen de vlammen al met ge-
weld naar buiten drongen Er werd groot
alarm gemaakt maar aan blusschen viel bch
ter nie' meer te denken. en het geheele ge
bouw is met den completen inventaris volko
men uitgebrand, a'leen de vier naakte muren
ziin overgebleven. Het is der brandweer
echter gelukt het aangebouwde cafe Cour-
zand te behouden; echter heeft dit deel van
het complex van gebouwen belangrijke wa-
terschade gekregen.
Tegen halfzes konden de spuiten inrulcken.
De ze'kastelein P. Z. had het feestgebouw
tegen half een gisternacht verla'en Een
kachel brandde op dat oog°nhlik waar-
schiinliik nog flauwtjes. maar het 'okaal was
's avonds niet in gebruik geweest, zoodat de
kastelein geer. biizonder nauwk°urige inspec-
tie heef* gehouden Vermoed wordt. dat een
defect aan den schoorsteen de oorzaak van
den brand is geweest.
Het afgebrande pand is eigendom van de
Rotterdamsche Droogdokmaat-?chappij en
was. evenals de inboedel. verzekerd.
DOOR EEN GRANIETEN FILAAR
GEDOOD.
Cistermorgen omttreeks kwart over negen
is naar de N. R. Crt. meldt, bij het werk van
de uitfcreiding van de Nederlandsche Bank-
gefcouw op den hoek van Noordeinde en
Heulstraat in Den Haag een ernstig ongeluk
gebeurd.
De voormalige Wilhelmina=galerij aldaar
wordt afgebroken ten behoeve van de uitbrei-
ding van het gebouw van de Nederlandsche
Bankgebouw. Deze afbraak geschieclt door de
gebroeders De Groot, aannemers in Den
Haag.
Vanmm-gen maakte men een begin met het
omtrekken van de zware granieten boogpila-
ren. Dit werk geschiedde onder leiding van
den voorman W. Vermeer uit de Van Foreest-
straat. Een der granieten pilaren is toen in
een andere richting gevallen, dan men zer-
wachtte. De bedoeling was, de pilaren naar
voren te doen vail en, en dit was reeds twee-
maal goed gegaan. De derde pilaar echter,
waarin vermoedelijk tengevolge van het vele
geklop en gehamer een inwendige wringing
is ontstaan, viel niet op dezelfde wijze als
de vorige, maar kwam zijwaarts op het ter-
rein terecht. Een groot aantal werklieden
stond in de onmiddellijke nabijheid, maar zij
hadden nog gelegenheid, zich in veiligheid
te stellen, toen het zware granieten blok naar
beneden kwam.
De voorman van de ploeg echter kon zich
niet zoo spoedig uit de voeten maken, met het
srevolg, dat de pilaar hem op het hoofd viel.
De schedel van den man werd verpletterd*
zoc-dat de dood ormiddelliik intrad.
Het slachtoffer was 48 jaar oud en hoofd
van een talrijk gezin. Twee zoons van hem
werkten ook aan de afbraak en zagen het on
geluk dat aan hun vader het leven kostte,
voor hun oogen gebeuren.
Het lijk van V. is door den gemeente:ge-
neeskundige dienst naar he^ zickenhuis over-
gebarcht.
De bouwpolitie stelde dadelijk na het on-
geval een onderzoek ter plaatse in Volgens
ir. Dees was er van nalatigheid in het ne
men van voldoende voorzorgen g"en sprake.
Op het terrein van het ongeval verscheen
ook de substituut-officier van justitie. mr. En-
ger, de hoofdeommissaris van politie, com-
missaris Kramer en de directeur van he'
bouw- en woninntoezicht, de heer Mever.
PROF. COHEN NAAR AMERIKA.
De Cornell-universiteit te Ithaca N.-Y.
heeft het aldaar nieuw gestichte ,,non resi
dent professorship" in de chemie voor de eer
ste maal aangeboden aan prof. Ernst Cohen
te Utrecht, die deze uitnoodiging heeft aan-
genomen.
Prof Cohen zal van februari tot de zo-
mervacanfie aldaar college geven over speci
al onderwerpen en het onderzoek in het phy-
sisch-chemisch laboratorium leiden Later zal
hij aan de Columbia-universiteit te New-York
en aan een aantal aniere universiteiten le-
■ungen houden; over een jaar zal hij zijn
werk te Utrecht weer opvaften
GOUDEN DOCTORAATSFONDS
PROF. LORENTZ.
Onder leiding van de professoren Kamer-
lingh Onnes, Zeeman en Fokker heeft zich
een nationaal comite gevormd tot stichting
van een „Lorentz's gouden doctoraat fonds
in verband met de Tierdenking op 1.1. Decem
ber van het 50-jarig feest van de promotie
van prof H. A. Lorentz te Leiden, die in
1923 wegens het bereiken van de leeftijds-
orens is» afgetreden maar sedert nog cursus-
<*en geeft.. Naast het national is nog een
internationaal comite gevormd
ALKMAARS
OURANT.
p"rI°rd i?
