JUk.inaar.SGhe Courant
Nisuwiaarswenschsn.
Gemeenteriad van Alkmaar.
Het ondprgrondsche syndicaat.
Try dag 18 December.
L. PEAOTF.NIBBS, Alkmaar
FKI ILL ETON.
No. 29» if35
Honder:! Zevsn on TwTntlgste laargang.
Zij, die zich met 1 januari voor minstens
3 maanden op dit blad wil abonneeren, ont-
vangen de tot dien datum verschijnende num-
mers franco en gratis.
DE DIRECTIE.
In het nummer, dat DONDERDAG 31
DECEMBER verschijnt, zal wederom gele-
genheid bestaan tot het plaatsen van
NIEUWJAARSWENSCHEN a 50
cent a contant.
DE DIRECTIE.
treuren zij, dat dergelijke zaken spoedshalve
beslist worden.
Door de bijzondere omstandigheid, dat
vandaag een abnormale vergadering noodig
was, wordt de Raad nu voor een besluit ge
steld. In normale omstandigheden zou dit niet
mogelijk zijn geweest. In het algemeen is dit
geen goede manier van doen. Spr. zou het op
prijs stellen, wanneer eerder een beslissing
was gevraagd. Speciaal in de wintermaanden
heeft de Raad de laatste jaren wel eens meer
dergelijke verzoeken gehad en zich er steeds
tegen verklaard. In de oorlogsjaren zijn ze
misschien wel ingewilligd, maar toen waren
het crisismaatregelen, waarvoor thans geen
aanleiding meer is. Nu de uitkeering alleen
voor werkloozen wordt gevraagd, komt daar-
in een bizonder element van onbillijkheid te
voorschijn.
Waarom alleen de werkloozen, die in nood
verkeeren, een steun verleend.en een belang-
rijk deel andere menschen, dat in moeilijke om
standigheden verkeert, dien steun onthouden?
Spr. bedoelt de bedeelden van het B. A. Wil-
men ook die in de uitkeering betrekken, dan
komt de zaak anders te liggen, want dan
komt men op het terrein van de armenzorg,
dat toevertrouwd is aan het B. A., van wie
geen aanvraag is ingekomen en dat reeds een
uitkeering geeft met Kerstmis. Spr. weet wel,
dat die uitkeering niet zoo hoog is als ge
vraagd wordt. Dit kan echter de zaken ir.divi-
dueei onderzoeken en houdt er rekening mee,
dat er vejschillende kerkbesturen zijn, die
met Kerstmis ook wel iets voor hun armen
doen. Een uniforme uitkeering, zooals wordt
voorgesteld,.gaat dan ook niet op en zou in
veel gevallen zeer .onbillijk werken. Ook het
geven aan de andere bedeelden, voor wie de
uitkeering een voorrecht zou zijn, is onge-
wenscht, met het nog op de uitkeeringen,
die de Kerkbesturen doen. De meerderheid
van het College meent dan ook, dat het ver-
zoek niet moet worden ingewilligd.
Het stand punt van den Heer Westterhof.
De heer Westerhof stond als minder-
heid in het College tegenover het standpunt
van den Burgemeester. De overw ging, dat't
tot nog toe niet gebeurde, had z i. op zich-
zelf geen waarde. Ieder verzoek moet men op
zichzelf beschouwen en dit verzoek dient men
te beschouwen vanuit de donkerte van den
tijd, dien wij thans doormoken. Sinds vele ja
ren heeft men niet zoo'n vroeg invallenden
winter gehad als thans. Men spreekt zoo
gaarne van de voo"hije crisis. Dit is voor een
belangrijk deel het geval voor de toonaange-
vende geldmenschen in de wereld; voor de
werkloozen geldt dit niet. De werkloosheid
neemt toe. Het vorige iaar bedroeg het aan-
tal werkloozen in de vorige week 307 en nu
377.
Door de terugkeerende lange periode van
werkloosheid komt cr steeds grooter inzin-
king in de gezinnen van de arbeiders, die
daardoor de donkere tijden nog moei-
lijker doormaken dan vroeger. Het argu
ment, dat men het niet voor het eene deel kan
doen, als men het ook niet voor het andere
doet, kon spr. niet waardeeren, omdat de
voorzitter er tegen was, het voor beide te
doen.
Zonder meer had de voorzitter kunnen zeg
gen dat hij er voor beide tegen was. Spr
fractie wenscht het verzoek van de vakcen-
trales over te nemen en dit zoo te amendee-
ren, datsiok de andere armlastigen daaron-
der vallen. Spr. vindt het begrijpelijk, dat
de vakcentrales het eerst denken aan de werk
loozen. De armlastigen, die nog een kleiner
uitkeering krijgen dan de werkloozen, voe-
len den druk van den vroeg invallenden win
ter niet minder, waarom spr. met klem ver-
dedigt, ook hen in de uitkeering te doen dee-
len. Het beroep van den voorzitter op de Ar-
menwet leek spr. onhoudbaar. Spr. las het-
geen de Armenwet in art. 29 dienaangaande
zegt en hield staande, dat de geest van de
Armenwet niet wordt uitgeschakeld, als men
aan alle bedeelden een, percentage boven hun
uitkeering verschaft. Wanneer men ieder
b.v, 5 zou geven dan zou het zijn af te wij-
zen, maar als men iederen bedeelde 50 pCt.
boven zijn uitkeering geeft, dan blijft de ver-
houding en wordt het beginsel niet geschokt.
In Amsterdam waren verschillende voorstel-
ien. De Communisten stelden daar voor, om
aan iedfer f 5 te geven. B. en W. verklaarden
zich daar bereid, 25 pCt. op alle uitkeerinnen
te leggen en spr. meent, dat daarmede onder-
vangen is de magere opmerking, dat het in
striid zou zijn met de Armenwet.
,,'Het in strijd met de wet", wordt z.i. veel
gebruikt, als men liefst iets niet wil. De wet
is overigens nogal plooibaar. Spr. denkt aan
de gemeentewet, die dan weer zus en dan
weer zoo wordt uitgelegd. Hij wees er voorts
op, dat Haarlem, Middelburg en Weesp ook
een uitkeering geven en oordeelde, dat men
wettelijk ook hier wel mag doen, wat men
daar deed. Spr. geloofde dan ook niet, dat
het denkbeeld bij de meerderheid van het
College gestrand is op de wet, maar meer,
Hij berekende, wat het zou kosten. Er zijn
103 werkeloozen, die nog van de Bonden
trekken. Deze krijgen gemiddeld nog 13
uitkeering; geeft men hen voor de Kerstweek
50 pCt. toeslag, dan vordert dit een 6.50.
Het B. A. keerde de laatste week aau arm
lastigen 1800 uit en voor de werkeloozen
1200, totaal dus 3000; 50 pCt. hiervan
is 1500, zoodat de uitkeering voor alle ar
men 2150 zal vorderen.
De voorzitter zeidte, dat het volgens
zijn berekening ongeveer 1900 zou kosten,
zoodat men het bedrag maar op ongeveer
2000 moest stellen.
De heer Westerhof ging hiermede ac-
eoord en was van meening, dat die 2000
nog wel gevonden konden worden. De post
onvoorzien bedraagt nog f 15000.
Er moeten nu nog wel af- en overscbrij-
vingen gebeuren, maar in ieder geval blijft
er meer dan gene eg over om het te kunnen
doen. In het Armbestuur, men weet dit, is er
geen stemming om nog meer te vragen, maar
spr. weet, dat het Armbestuur het wel graag
zou willen doen. De voorzitter, de heer Ap-
pel, noemde het tegenover spr., een sympa-
thiek voorstel, al vond hij het wel bezwarenc
in verband met de geldmiddelen en vreesde
hij, dat het verzoek ook het volgend jaar weer
gedaan zoii worden. De uitgaven stellen
grenzen. Voor dezen keer mag men met Kerst
mis wel eens iets voor de armen doen, te meer,
omdat de uitgaven er niet diep door worden
be'fnvloed. Vooral voor de werkeloozen is het
aangenamer, een uitkeering van de gemeen-
schap te ontvangen dan van particulieren.
De werkelooze, die steeds bereid is om te wer
ken, mag van de gemeenschap den plicht ei-
schen, in zijn levensondierhoud te voorzien.
Deze meening wordt door alle staathuishoud
ku*digen gedeeld.
Het gaat er om of men deze menschen met
de Kerstdagen een beetje vreugde zou willen
brengen of niet.
Spr. kan zich voorstellen, dat iemand
daar principieel tegen is, maar deze heeft den
plicht, te ijveren, dat de uitkeering in het al
gemeen hooger wordt. De armlastige en de
gesteunde werklooze kan in geen geval iets
voor de feestdagen wegleggen. Spr. deed
een beroep op den Raad, om op het laatst van
het iaar een goede daad te doen, door het
verzoek in te willigen, zooals zijn fractie het
amendeerde. Hij weet wel, dat men niet al
leen het hart mag laten spreken, maar een
klein beetje hart leek hem niet ondienstig,
aangezien men anders een hartlooze poli-
tiek krijgt. Waarheid is, dat de winter onge-
woon vroeg is ingevaden. Waarheid is ook,
dat we het kunnen doen en waarheid is ook,
dat het een daad is van goed gemeentebe-
leid, om, als wij het kunnen doen, om voor
den armlastige een vriendelijke daad te ver-
richten.
Spr. hoopte van harte, dat de beraadsla-
gingen van de fracties tot inwilliging van het
verzoek en het daarbij voegen van de arm
lastigen zal leiden.
De voorzitter zeide, dat alien wel
gaarne hun goede hart zouden willen laten
spreken. Het verstand mag echter niet bui
ten werking worden gesteld. De meerder
heid meent dat het voorstel den Raad op een
gevaarlijke weg brengt. Spr. wil de zaak niet
op de spits drijven in den zin, dat hetgeen
gevraagd wordt, in strijd zou zijn met de
wet, al onderschrijft hij niet, wat de heer
Westerhof zeide, dat het in overeenstemming
is met de wet.
Op z'n zachtst uitgedrukt is dit een twist-
punt.
Een kwaad punt is, dat Amsterdam het ge
daan heeft, aangezien daar toch geen men
schen zitten, die de wet terzijde stellen. De
Armenwet zegt, dat ieder geval afzonderlijk
bekeken moet worden, en nat. is daarmee in
strijd het idee om iedere arme een bedrag
van f 5 te geven, dat erkent ook de heer
Westerhof. Maar het blijft ook een strijdpunt
om aan ieder arme een zeker percentage op
de uitkeering te geven, al geldt hier het be-
zwaar niet in dezelfde mate.
Er zijn personen, die ter gelegenheid van
Kerstmis reeds een extraatje krijgen. Onder
de armlastigen zijn ook gestichtsverpleegden,
waarvan de besturen op voldoende wijze
van Kerstmis nota nemen. Voor die men
schen is in ieder geval de zaak niet indivi-
dueel bekeken en de uitkeering beslist niet
noodig. In zoo'r geval is een percentsgewijze
verhooging van uitkeering ook yel degelijk
in strijd met de wet. Nu Amsterdam het ge
daan heeft wil spr. echter wel aannemen, dat
het toelaatbaar is. Uit het verslag in „Het
Volk" bleek echter, dat het B. A. van Amster
dam over voldoende geldmiddelen beschikt
om die uitkeeringen te doen.
Dit is een belangrijk verschilpunt met Alk-
maar. In Amsterdam verminderde de laatste
jaren de armoede. De uitkeeringen aan het
B. A. werden op de begrooting ieder jaar
wat minder, en het B. A. hield daar ieder
jaar wat over. Als het daarvan rtiet Kerstmis
een uitkeering zou geven van 25 pCt. boven
omdat het meent, dat het zoo wel goed is.
den gewonen toeslag, dan gaat dat eigenlijk
buiten het gemeentebestuur om. Hier ligt de
toestand omgekeerd. Wij hebben de laatste
jaren een stijgende uitgave voor het B. A.
gehad; herhaaldelijk moesten er suppletoire
begrootingen worden bthandeld, en nog
verleden week moest de Raad er bij het B A.
op aandringen toch vooral zuinig te zijn.
Het klinkt dan ook vreemd om nu, zonder
eenige aanvrage van het B. A., zelfs het
B. A. als't ware het geld op te dringen. B.
en W. meenen bovendien. dat men zich op
een gevaarlijken weg gaat begeven In het
college is nog gezegd: wat waarborgt ons
dat er straks nie* een verzoek zal komen om
nog verder te gaan, of bij een andere gele
genheid weer iets dergelijks te doen?^
Toen werd de uitkeering van 25 pCt. van
Amsterdam besproken Wij dachten aan de
.mogelijkheid, dat in Jan. en Febr., wanneer
de kcu hier het feist is. om een extra winter-
uitkeering gevraagd zou worden. Wat staat
er in-den weg om straks ook een Paasch-
uitHering te vragen? Zekerheid is, dat nu
ree's 50 pCt toeslag gevraagd wordt. Wie
zegt mij dat er het volgend jaar geen 100
r>Ct gevraagd zal worden. en waarom nog
niet hooger? Aldus werd in B en W. gespro-
ken, en hier ligt reeds het bewijs, hoe
iuist degenen spraken. die zeiden. dat als
men de eerste schrede zet, die spoedig door
een tweede moet worden gevolgd.
Wanneer spr. den heer Westerhof goed
heeft begrepen, dan geeft Haarlem den toe
slag niet doer een ^ast percentage. Spr.
vindt dit een belangrijk verschil Spr. oor
deelde net ook zeer moeilijk om positief te
zeggen dat db stand van de financien van
Alkmaar een uitgave van 2000 niet zou
gedogen. Toch kan hij niet met dezelfde ze
kerheid als de haer \Vesterhof deed, zeggen,
dat de post onvoorziene di* wel toelaat Het
merkwamhge is, dat deze post de laatste
post van de begrooting is. waaruit alle over-
schreden posten worder bestf-den Pas in
Jum 1926 kan men zeggen, of op den post
onvoorzien in Dec. nog geld beschikbaar
baar was Spr weet het dus niet, al wil hij
niet zeggen, dat er gi en geld is Ook wil hij
wel toegeven dat 2 0! niet zoc'n groot be
drag is dat het van imloed kan zijn op de
begrooting Er wordt ^-en uitkeering ge
vraagd voor de ingesclueven werkloozen bij
de arbeidsbeurs Daaiorder vallen dus ook
degenen, die te werk zijn gesteld bij de ge-
mcentelijke w eikverschaffing.
Spr vraagt of dit wel juist is Hij wil -niet
bewtien, dat zij het breed hebben, maar toch
ve.di'ren zij hun loon
De heer Van Drunen: Dat is niet de
bedoeling.
De voorzitter nam dit aan, maar wees
er op, dat zij volgens het verzoek er onder
vallen Ook worden uitkeeringen gevraagd
voor die werkloozen, die op't oogenblik nog
trekken uit de werkloozenkassen. Ook dit
leek hem geen juist systeem. Daarmede wordt
het systeem van de werkloozenverzekering
buiten boord gegooid. Hoezeer ook zijn
goede hart hem bereid doet zijn rets te doen,
blijft hij toch den weg gevaarlijk oordeeien.
De heer Westerhof deed het genoegen,
dat de voorzitter het in s+rijd zijn met de Ar
menwet niet meer als een geldig argument
handhaafde. Overigens vroeg hij of de voor
zitter de zaak niet wat had overdreven.
Heeft U, zoo vroeg bij, van mij in deze 3
jaar gemerkt. dat ik bij het besturen van de
gemeente rnijn verstand niet laat werken?
De' voorzitter: Volstrekt niet.
De heer Westerhof: Ik weet evenpoed
als wie ook, dat wij't hart niet altijd kunnen
laten spreken Ook in dit opzicht wil ik niet
verder gaan dan mogelijk is. Dit is wei moge
lijk.
Aan den chef v. financien vroeg spr. (en
deze weet het beter dan wij vijven hoe het
staat), gelach, of het kon, en van hem ver-
nam hij dat op den post onvoorzien nog
f 15.000 staat, al vfees ook hij op de at en
overschrijvingen.
Wethouder Thorn sen: Hij kan het
even min zeggen als wij!
De heer Westerhof: Hij is een zeer
voorzichtig man, en in elk geval is er geen
financieel bezwaar, zelfs al was er niets
over. Het kan ook bij suppletoire begrooting
worden geregeld. 2000 op onze begrooting
is een ondeelbaar procent. Wij zouden ons
begeven op een gevaarlijken weg? Spr. voelt
de grenzen evengoed.
Mr. S1 u i s Waar liggen de grenzen?
De heer W e s t e r h o f Naar zijn ge-
aardheid ziet men die spoediger of later Ook
het armbestuur stelt vaak met een gevoel
van leedwezen de uitkeering zoo laag De
leden zijn een voor een blij, iets extra's te
kunnen doen. Men moet de zaak niet pogen
af te maken met den boeman van 'n „Paasch-
uitkeering". Hier is e'en verzoek van de vak-
centrale. De aanvrage lijkt mij niet overdre
ven en a1s de zaak zoo staat. dan is liet geen
gevaarlijke weg. In de oorlogsjaren hebben
De raad vergaderde Donderdagmiddag ten
4 ure. Alle leden waren aanwezig.
De notulen werden onveranderd vastge-
steld-
Het woord was hierna aan den Wethouder
van financien, die mededeelde dat Ged
Staten bezwaar hadden gemaakt tegen de
voowaarde van de Friesche Levensverzeke-
ring Maatschappij, dat na 1930 de aflossing
van de leening van 300.000 met 6 maanden
opzegging geheel of gedeeltelijk kan worden
gevorderd. De Maatschappij was bereid ge-
voqden om deze beperking te laten vervallen,
waarcm werd voorgesteld het besluit in den
voor de gemeente gunstigen zin te wijzigen.
Conform besloten.
De Wethouder van het grondbedrijf deed
hierna het vcorstel om een stuk land aan de
Noorderkade, dat van bouwland in grasland
was omgelegd onderhands te verhuren aan
den heer S. Kramer voor den tijd van 1 jaar
voor 100 per H.A. onder bepaling dat 25
per H. A. kunstmest op het land wordt ge-
bracht.
Conform besloten.
Dezelfde wethogder deed nog het voorstel
om een turn aan de Doodelaan voor 2 jaar
aan mej. Schwaner overeenkomstig de schat-
ting van deskundigen te verhuren voor 400
per jaar. De tegenwoordige huur, in de oor
logsjaren bedongen was 6O0-—
Conform besloten.
De Voorzitter stelde hierna voor
B. en W. een crediet te verleenen van 1900
voor het inrichting van het perceel Lange-
straat 05, dat voor Openbs.re Leeszaal "n
archief wordt verbouwd. De uitgave :s be-
doeld voor gcrdijnen, meubelen en kachels
Conform besloten.
Hiercp kwameh de ingekomen stukken in
brhandeling.
ingekomen zijn
a. een brief d.d. 9 December j.l. nr. 21 van
Gedeputeerde Staten, houdende toezending
van een afschrift van het Koninklijk besluit,
waarbij het maximum der vergunnmgen voor
den klein handel in sterkefl drank voor deze
gemeente wordt verlaagd, overeenkomstig
Raadsvoorstel d.d- 27 Augustus 1925 nr. 14
Voor kennisgeving aangendmen.
b. een brief d.d. 9 December j.l. nr. 63 van
hetzelfde college, ten geleide van het goedge
keurde Raaclsbeslu.it d.d 19 November j.l tot
het aangaan van een dading met de N. V
Exolcitatie „Westerweg".
Alsvoren.
c. pen orlef d.d. 9 December jr. nr. 73 van
hetzelfde college, ten geleide van het goedge-
kevr A Raadsbeslu.it inzake de eindafrekening
bouw 89 wonin^en van de woningbouwver-
eeniging ..Rochdale".
Alsvoren.
d. een adres d.d. 10 December j.l. van het
bestuur der vereeniging D. E- S., gevormd mt
bewoners van won'ngen cler vereeniging
voor Volkshuisvesting „Alkmaar", daarbi;
verzoekends de totstandkoming van een speel-
plaats vocr bewoners van het complex aan de
I.anddwarsstraten te wi'1en bevorderen.
In handen van B. en W. om bericht en
raad.
e. een adres d.d. 15 December j.l. van het
bestuur der afdeeling Alkmaar en omstreken
van de Nederlandsche Vereeniging tot be-
scherming van dieren, daarbij verzoekende in
het woonwagenpark een paardenstal te bou-
wen
Alsvoren-.
f. een adres van den bond van Koffiehuis-
houders houdende het verzoek om het slui-
tingsuur van 11 op 12 te brengen.
De Voorzitter stelde voor dit adres
maar af te dcen, aangezien de kwestie pas de
vorige week was afgehandeld- Namens de
meerderheid van het college stelde spr. voor
er afwijzend op te beschikken.
Mr. Leesberg zou daarvoor stem-
men, omdat de vorige week de zaak pas was
afgedaan, hoewel hij principieel voor verlen-
gjng was.
Dit voorstel werd met 16 tegen 3 stemmen
aangenomen.
Tegen stemden Mr. Kusters, Mr. Bosman
en de heer Govers.
Mr. S 1 u i s oordeelde de stemming niet
erg zuiver, doch men moest die z.i. maar aan
vaarden.
g. een adres d.d- 15 December j.l. van den
R.-K. Volksbond, den Christelijken Bestuur-
dersbond, den Neutralen Bestuurdersbond/
het Plaatselijk Arbeids-secretariaat en den
Alkmaarschen Bestuurdersbond, houdende
het verzoek aan de bij de Arbeidsbeurs inge-
schreven werkloozen gedurende de Kerstweek
een extra-uitkeering te willen verleenen.
De voorzitter stelde behandeling
aan het einde der agenda voor.
Conform besloten.
Punt 2 der agenda was:
Nieuwe stemming over het voorstel van
Burgemeester en Wethouders tot wijziging
der verordening betreffende het grondbedrijf
(bijlage nr. 180), over welk voorstel in de
vergadering van 11 December j.l. de stem
men hebben gestaakt, met vaststelling der be
grooting van het Grondbedrijf, dienst 1926
en van don post nr. 446 van het ontwerp der
gemeentebegrcoting dienst 1926.
Het voorstel beoogde het grondbedrijf met
de rente van het geschonken kapitaal 5 pet.
van 500.000 te belasten.
Het voorstel van B. en W. werd verworpen
met 19 tegen 9 stemmen.
Voor stemden de Soc.-Dem. Mej. Carels en
de heeren Govers, Mr. Bosman en Thomsen
De Voorzitter nam aan, dat ieder
een er voor was om de 25.000.nu uit het
pctje te halen.
De heer Veen tot Mr. Sluis: Het an
dere jaar gaat U aan belastingverhooging
doen.
Mr. Sluis: Dat zal ook geen bezwaar
zijn.
Mr. Kusters deed het voorstel de-
25.000.uit het reservepotje te nemen.
De heer Westerhof oordeelde dit nu
het eenige m'.ddel, al oordeelde hij dit funest
voor de gemeentepoliliek.
Het voorslel-Mr. Kusters werd hierop met
18 tegen een stem aangenomen.
Tegen stemde de heer Thomsen.
DE VERNIEWING DER WILLEMS-
EN ROOTORENBRUG.
Aan de orde was nu de nieuwe stemming
over het voorstel-Mr. J. P. Bosman toe
schrapping van de ramingen voor de ver-
nieuwing der Willems- en der Rootcrenbrug
(post 542 van het ontwerp der gemeentebe
grooting, dienst 1926), over welk voorstel de
stemmen in de op 11 December j.l. gehouden
vergadering eveneens hebben gestaakt, met
vaststelling van post 542 van het ontwerp
der gemeentebegrooting, dienst 1926.
Dit voorstel werd met 10 tegen 9 stemmen
aangenomen.
Tegen stemden de heer en mevrouw Wester-
.hof, Mr. Leesberg, de heer Plevier. mej. Ca
rels, de heeren Vogelaar, Veen', v. Drunen en
Ringers.
VASTSTELLING VAN DE GEMEENTE-
BEGROOTING.
De gemeentebegrcoting dienst 1926 'werd
hiercp vastpesteld.
DE EXTRA KERSTUITKEERING AAN DE
WERKLOOZEN EN DE ARMEN.
De raad verwerpt het voorstel met
10 tegen 8 stemmen, omdat hij meende,
dat men hierdoor op een verkrerden
weg kwam en den prikkel voor de par-
ticuliere weldadigheid schaadt.
De Voorzitter bracht het boven-
genoemde verzoek van de vakcentrale in be-
spreking.
De heer B a k vroeg schorsing van de
vergadering opdat de fracties zich konden be-
raden.
De Voorzitter oordeelde het beter,
dat eerst B. en W. aan het woord kwamen
Mr. S 1 u i s en de heeren Govers en Wes
terhof ondersteunden deze zienswijze.
Het standpunt van de meerderheid
van het college.
De Voorzitter zeide, dat toen het
verz.oekschrift B. en W. nog niet bekend was,
de zaak toch reeds in't College een punt van
bespreking had uitgemaakt. De meerderheid
van het College is van oordeel, dat dit ver
zoek en soortgelijke niet voor inwilliging in
aanmerking komen. In de eerste plaats be-
in een stemming was om te schrijven. Ze had
zich al nerveus gewerkt zei ze, en zou veel
beter voelen als ze kalm wat praatte. En dus
praatte ze, maar niet kalm, niet alleen over
haar eigen aangeiegenheden, maar over die
van iedereen van eenig gewicht in het hotel.
Ze vertelde Sheila dat" Lady Marsden vreese-
lijlc diep in de schulden zat en dat overal
waar ze kwam de schuldeischers haar lastig
vielen en dat de „arme, mooie Viola" een vree-
selijk leven had bij zulk een moeder. Maar
op de een of andere manier, ging Lady Eth-
ington vertrouwelijk voort, was Lady Mars
den er in geslaagc' Mark Carrington, die mil-
lionnair, die iedereen zoo aardig vond, in
haar netten te vangen. Hij was een buitenge-
woon knappe man en een weldadig en goed
mensch ook, maar hij was niet slim genoeg
geweest om Lydia Marsden te doorzien. Men
zei, dat ze er vroeg of laat wel in zou slagen
zijn vrouw te worden en het zou natuurlijk
schitterend voor haar zijn en ook voor Viola,
als ze deze slag kon slaan. Maar toch had
den de handelslui niet genoeg vertrouwen in
haar succes om den rijke man aan den haak te
slaan en dat leek wel wat verdacht, omdat
zulke kcoplui juist altijd zoo'n fijne neus heb
ben.
Sheila voelde zich heel schuldig dat ze hier
al die intieme dingen over Lady Marsden en
de arme Lady Viola zat aan te hooren en zou
Lady Ethington graag hebben willen doen
ophouden a's ze maar had geweten hoe, hoe
wel ze niet kon he'pen dat ze er b3lar>g in
stelde. Het was echter voor iemand in haar
positie onmogelijk om iemand als Lady Eth
ington terecht te wijzen en ze kon dus niets
anders doen dan luisteren tot haar uur om
was.
Ze moest als ze met haar werk voor Lady
Ethington klaar was, weer naar de kamer
van Mr. McKinnon gaan om te liooren of de
tijd die voor extra werk was open gehouden,
gevuld moest worden. Toen ze op het punt
stond om binnen te gaan ging de deur plotse-
ling open en mr. Franklin kwam zoo snel
naar buiten, dat Sheila achteruit moest sprin-
gen om een botsing te vermijden. Hij maakte
zijn excuses, maar ze had juist tijd om te zien,
dat er een uitdrukking van buitengewone
voldoening op zijn knap gezicht lag.
„Hij heeft misschien de een of andere gunst
van mr. McKinnon gedaan gekregen," dacht
het meisje; doch mr. McKinnon was er niet.
Mr. John Munro was alleen in de kamer en
zat aan zijn eigen schrijftafel met een bundel
papieren in de hand. Hij zag er echter niet
uit of hij gewerkt had. Hij was schijnbaar
onder den jndruk van een of andere sterke
emotie, die hij, toen hij Sheila zag binnen
komen met moeite trachtte te onderdrukken.
Maar hij kon niet verhinderen, dat zijn vin-
gers beefden toen ze nerveus aan de papieren
frommelden en dat er twee felroode plekken
waren op zijn vrij hooge jukbeenderen.
Sheila kon zich alleen maar voorstellen,
dat Mr. Franklin iets moest gezegd hebben,
dat mr. Munro beleedigd of gehinderd had,
rrrsschien had hij de een of andere fout in de
regeling becritisee\d op een manier. die mr.
Munro als ondergeschikte niet had kunnen
teruggeven. Ze had medelijden met den blee-
ken jongen man en glimlachte vriendelijk en
kameraadschappelijk" tegen hem, toen ze hem
vroeg of er werk voor haar was tusschen drie
en half vijf.
Hij antwoordde eerst niet, sclieen zelfs haar
vraag niet gehoord te hebben, ofschoon zijn
oogen zoo dringend op haar gevesbgd waren
alsof hij wilde spreken. Hij sprong op en be-
gon de learner op en neer te loopen, rusteloos,
ongedurig, als een beest in zijn kooi.
„Ik ben blij, dat u gekomen is blij dat u
gekomen is, juffrouw Douglas," zei hij einde-
lijk.
„Had u me noodig?" vroeg ze.
„Ja neen. Ik bedoel, ik ben blij, dat u
in G'entorly gekomen is. Ik ben hier niet ge-
lukkig. Ik ben een man met onbegrensde
ambities. Dit is geen plaats om daaraan te
voldoen. Ik heb me dood ongelukkig gevoeld.
met geen enkele vnend om eens mee te praten
niemand met wien ik in dien zin zou hebben
wihen praten. Maar zcodra ik u zag gisteren
voelde ik de tegenwoordmheid van een ver-
warte geest. Ik verlarg dat u miin vriendin
wordt, mag ik u zoo beschouwen?"
„Zeker," zei Sheila, wel wat verbaasd en
niet heelemaal op haar gemak, maar toch
rog met vriepdeiijkheid in haar hart jegens
haar collega. Ze was er lang niet zeker van,
dat zij een verwante geest van Muro was,
maar ze was geheel bereid zijn vriendin te
zijn
AX/ordt vervGigd.)
Dcor Mrs. C. N. Williamson.
Nederlandsche verlaling van Ada van Arkeb
13)
Sheila antwoordde dat ze mr. Franklin ie
dere avond van zes tot zeven zou helpen, ten-
zij voegde ze er ondeugend bij hij haar
diensten aan een van zijn kennissen wilde
leenen.
„Aan een van zijn kennissen leenen?
herhaalde Lady Ethington opeens een en al
opwinding. „Daar bedoelt hij gravin Karovs-
ki mee." Ze zweeg even en dacht schijnbaar
ernstig na. Toen ging ze verder met een bios
en schitterende oogen:
„Lieve, ik heb je iets te vragen. Houdt je
veel van juweelen? Natuurlijk. Dat doen alle
normale jonge meisjes. Je gaat me nu zoo
heerlijk met mijn werk helpen en ik wil je iets
moois geven om je aan te moedigen. Mis
schien heb je wel gehoord, dat ik een manie
heb voor juweelen en er heel wat bezit. Nu,
ik zal de doos halen waarin ik mijn ringen
bewaar en ik zal er eenige aanwijzen, waar
van je er een mag uitzoeken!"
„0 neen, Lady Ethington, als het u blieft
niet!" riep Sheila. „U is heel vriertdelijk,
maar ik zou zoo'n cadeau niet kunnen aanne
men. Ik word door den directeur van het ho
tel betaald voor al wat ik voor u doe en
„0, maar er is nog iets anders, dat ik zou
willen dat u voor me deedt, iets, waar de
directie niets mee te maken heeft en waar die
ook niets over zal te weten komen als je -het
aardige, verstandige meisje bent, waar ik je
voor aanzie," viel Lady Ethington haar in de
rede. „U heeft niet te aarzelen om deze ring
aan te nemen en misschien nog een andere
kleinigheid later, als u uw best hebt gedaan,
want u zult het verdiend hebben. Kijk niet
zoo bedrukt. Het is iets heel makkelijks dat ik
je wil laten doen en het zal je andere werk
heelemaal niet beinvloeden. Ik vraag je alleen
maar om me te laten weten of mr. Franklin
minnebrieven schrijft of brieven van welken
aard ook aan vror.wen en of u als u bij hem
is iets ziet of hoor' dat u dan indruk geeft,
dat hij om gravin Karovski geeft."
„Dat kan ik onmogelijk doen," antwoordde
Sheila snel. „Ik weet zeker dat u er niet over
heeft nagedacht, want als ik deed wat u
vraagt, zou ik een spion zijn, een gemeene
spion en ik zou verchenen ontslagen te wor
den."
„0 lieve hemel," riep Lady Ethington uit.
„Dait is nooit in me op gekomen. Natuurlijk
zou ik het u nooit gevraagd hebben als -ik
daaraan gedacht had. Vergeet het maar
gauw. Maar u moet toch cp een goeien dag
mijn juweelen eens zien, nu als u wilt
„Zouden we nu niet liever gaan werken,"
stelde Sheila voor, „wij hebben nu al een half
uur gepraat."
Doch Lady Ethington beweerde, dat ze niet
HEEFT RLTTME SORTEETtINU
GROOT30EICEI8, M5B0EKE1S,
KAI1TOORBOEKEI3.
