Atkmaarschs Gourant
Het ondergrondsrche syndicaat.
'J-
m
^*1
LJ Alb v. M/I/15 -e« Wflfl L|
Honderd Acht en Twlntigste Jaargang,
Dinsdag 5 Januari.
De ovepstrooming
in ©rss land.
FKULLETON.
ivttr? r vl
V
No. 9
1926
,fUit Schoonhoven.
De waterstand van de Lek heeft, naar men
aan de N. R. Crt. meldde, veroorzaakt dat
het plein buiten de Veerpoort is ondergeloo-
pen. De kisting is in de Veerpoort 48 c.M
gistermorgen was de stand 60 c.M. Ook in de-
Rat is de kisting aangebracht en in de groo-
te sluis zijn de balken neergelaten. Een woon-
wagen werd nog met moeite uit het water
naar een hooger gelegen punt gebracht. Ver
schillende woningen buiten de Veerpoort zijn
ontruimd.
Voorbij Jaarsveld in de Lekdijk dreigen
wellen te ontstaan. Gisternacht is bij de kis
ting in de Veerpoort en de Kat gewaakt. Het
verkeer over de.rivier per pont is gestaakt.
Het veerbootje vaart op ongeregelde tijden
De commissaris der Koningin in Utrecht
heeft gistermorgen een inspectietocht langs
den Lekdijk gemaakt.
(j Uit Alphen aan de Maas.
De burgemeester van Den Bosch heeft een
-telegram van wethouder De Leeuw te Alphen
aan de Maas ontvangen dat als volgt luidt:
„Is er plaatsing ten uwent voor vluchtelin-
gen? Niets over dan de dijk, die ook zal over-
stroomen. Van alles te kort."
Uit Dinxperlo.
Het uitgestrekte Anholtsche Broek, 130
H.A. groot, grenzende aan de Zwarte Beek,
staat geheel blank. Het verkeer met de buurt-
schap Voorst is geheel verbroken.
Uit de Vechtstreek.
De toestand langs de Vecht is verbeterd.
Bij Vreeland, waar tegenover de VeChtbrug
het water over de kade stuwde, is het water
gezakt. Een algeheele ontspanning bij de be-
woners is daarvan het gevolg. Men is trou-
wens langs de Vecht zeer waakzaam geweest,
zoodat de dreigende plaatsen dadeliik met
mannen bezet waren om grooter onheil te
keeren.
In de binnenpolders blijft zeer veel water
staan, vooral tusschen den spoorweg Utrecht
Amsterdam, en ook aan de Oostzijde van
den weg naar Weesp.
De treinen warden bestormd.
Een redacteur van de N. R. Crt. deelde o.a
aan zijn blad mede:
De trein, die over Eindhoven in Boxtel
noodaansluiting gaf met Den Bosch, en die
verder doorging naar Holland, werd letter-
lijk bestormd- Zijn rijtijd was 4.49. Kaars-
licht in de tjokvolle wachtkamers, achter de
belegerde loketten, een fakkel bij de con-
trole op het perron, waar een acetyleen-vlam
een fantastisch fel schijnsel gaf over de hon-
derden zenuwachtige reizioers. Velen zochten
uit hun nood droger gewesten op. Boyendien
was het't einde van de Kerstvacantie De
wagens werden er mee vclgepropt. En aan
alle halten was het dezelfde bestorming Dat
de vertraging in Rotterdam nog slechts een
half uur bleek, is een oluimpje waard voor
het spoorwegpersoneel. Want dat beleeft in
alle rangen zorgelijke ti'den. En de kosten
van de Nederlandsche Spoorwegen zuller.
overweldigend wezen.
Van andere zijde werd gemeld:
In Den Bosch gaat het leven normaal zijn
gang, maar men is er tcch niet zonder be
duchtheid, dat er wanneer het rondom Grave
nog verder mis gaat ook hier overstrooming
zou kunnen komen. De meest vercntrustende
berichten over verschillende plaatsen in de
buurt, speciaal over Boxmeer en Beugen
doen de ronde. en zooeven hcoren wij dat te
Beugen menschen on de daken in rood ver-
keeren Men kan zich vcorstellen, wat dit met
den nacht in het vooruitzicht moet ziin ED4
zijn vreeseliike danen en men leeft van het
eene oogenblik op het andere in angst en be
zcrgdlm'd
Militaire maatregelen.
Aanvoer van vletten naar Nijmegen blijkt
nog steeds noodzakelijk.
Bti be* d"1" "*ement van ocrlog zijn ver-
zoeken tot zending van reddingbooten ingeko-
men van de gemoenten Anneltern en Altvorst
De Nederlandsche Seintoestellenfabriek
Wij belnsten ons met de plna'sing Hirer
advrrtenties in alle binnen- en buitrnland-
sehe bladen zonder priisrerhooging.
L. FRAfcKB&BEBG - ALKMAAR
Door Mrs. C. N Williamson.
Nederlandsche verialing van Ada van Arkel
25)
Op dit oogenblik keerde Carrington het
hoofd half om, om te vragen: „Hoe vindt u
het juffrouw Douglas? U is toch hoop ik niet
bang?"
Sheila voelde dat ze voor geer. geld in de
wereld zou hebben gezegd: „Ja". „Ik vind
het heerlijk!" antwoordde ze dapper, hoewel
de innerlijke stem fluisterde: „Zeg hem te
stoppen. Zeg hem te stoppen!"
Ze kwamen nu aan een stijl, afloopend pad,
en Carrington had al zijn aandacht noodig
om te sturen. Hij sprak niet meer en de meis-
jes konden ook zwijgen of samen praten, wat
ze wilden.
„U ziet er niet erg opgewekt uit," zei Viola.
„Ik geloof dat u toch een beetje bang is. Wat
mij betreft, ik zou er niet veel om geven,
als ik alleen aan mezelf behoefde te denken,
als mr. Carrington regelrecht op die rots
daar aanreed."
„Hoe kunt u dat zeggen!" riep Sheila. „U,
die zoo mooi is en zoo jong en zoo bemind
u heeft het beste wat het leven geven kan."
„Wat weet u daar weinig van," antwooi'd-
de Viola bitter. „Wat geeft het om jong te
komst? Wat geeft het om te worden bem'nd.
Drutrr?
buten
tyhchetn
o
LeeuwfiTL
v.'amei
hu nihrn
lad
Oreumtl
o
ri oHieti todeUt
o
°Hcrvttld
4^
minen oHonseii - \-zwp>k\
hut. 0HerneH NurkaA
Oeowejiburj
Cent*
Otye
Million
nel
fiel
Alcrn
Ltf/ioyen
Ma ran 1
JfrwsjfTiJr
JfiachireJu
oTetfMui
Bfir/rsen
HttffTt®
In-au'
•WiU
VertnO(,
He/hoc
HeescA.
Doa'eJtihi Borstal Hudsuii.
untooOss nerj*n o
r^ketri.
oUl/P.
hj ne dft
0 WiicAfcTL nOierTo
jaalapy r
Jii>ent/v.
Ljndcn
ICVth ,^-V
°Hjt mitt
flaJifefte
ftali rotft-
Zudttriii
0vff»a»elt j
Waursmoodozbied
£>c/i4jn nxoo.ooo
Riviere n..
JJistalrode.
to Keif
Zeilmd?
JWL
oloorbr&u
I
ptnr Spoorwegen.
Borpeh. A Cfthochtttn
iOtteravrr\\
heeft zich bij het departement van oorlog be-
zijn, als je niets te hopen hebt van de toe-
#eid verklaard, door den Hilversumschen
Draadloozen Omroep alles te laten doen wat
noodzakelijk mocht blijken voor de militaire
hulpverleening,
Ook het Roode Kruis vereent op tal van
plaatsen hulp en zendt o.a. zeer veel bedden
uit.
De burgemeester van 's Gravenhag;e heeft
het Roode Kruis drie stoombrandspuiten en
een motorspuit aangeboden.
De toestand bij Grave.
Uit Grave werd o.a. nog gemeld:
De marechaussee te Grave surveilleert dag
en nacht langs de dijken.
De gister in den dijk te Alfen gegraven ga-
ten zijn elk ongeveer 4 meter breed en 2%
meter diep. Er was ontplofbare stof onderweg
met een deskundige van de Hembrug, om
twee gaten, elk van 50 meter, in den dijk te
laten springen. Hierdoor zal men door het
uhstroomen van het water in de Maas ver-
iiching brengen voor het geheele land van
Maas en Waal en Rijk van Nijmegen.
Van gistermorgen 4 uur af wast het water
van de Beersche Maas langzamer, daar het
van de Beersche Maas in de gewone Maas
overstroomt.
Door men ook voor Gassel en Escharen
.het ergste vreest, en deze dorpen geen ande-
ren uitweg hebben dan naar Grave, heeft de
burgemeester van Grave vannacht in Dec
Bosch nog meer veerbooten aangevraagd
Hij requireerde's nachts verschillende boeren
om planken te rijden naar de Beersche Maas,
welke per roeiboot naar Velp overgebracht
werd, om kistingen te maken.
Grave is geheel door het water omgeven,
en er is groote behoefte aan vervoermiddelen
te water.
Later werd een meer stati&nnaire Maas-
stand gemeld.
De koningin te Maasticht.
Over het bezoek der koningin te Maastricht
meldde men gister nog aan de N. R. Crt.
Ook in verband met de komst van de Ko
ningin waren er duizenden op de been. Maar I
waren de wegen droog, aan weerskanten was
het een grcote watervlakte, waar kleine boot-
jes de verbinding onderhielden en de men
schen van het noodige voorzagen. Nabij Vo
gelsang, waarlangs Heugem alleen te berei-
ken was, lag nog een der pontons (de andere
waren reeds weg), die echter geen dienst meer
konden doen, omdat het water niet diep ge-
noeg meer was. Die worden nu gedirigeerd
naar plaatsen, waar ze meer hulp kunnen
verleenen.
In Heugem is thans de kerk vrij Daar is
zooveel mogelijk het vee opgeborgen. Men is
echter nog niet gerust, wat de val van het
water betreft. Het gaat te langzaam en men
vermoedt, dat het voornamelijk de doorbra-
ken van de dijken zijn, die dezen val veroor-
als je er niet op kunt rekeuen ooit je dagen
door te brengen met hen, die je het liefst
zijn?"
„Er is altijd hoop," antwoordde Sheila,
„tot je oud bent toe."
„Ik voel me oud, al ben ik nog geen twin-
tig," zei Viola. „Ik weet, dat met niemand zoo
moes-t praten als ik doe, maar ik voel me zoo
ongelukkig en beh-.lve u heb ik niemand die
ik verticuw. Ik zou werkelijk graag willen
sterven, tenzijtenzij
„Tenzij wat?"
„Tenzij ik plotseling een massa geld kon
krijgen of een paar juweelen vinden zoo-
als die mr. Carrington ons een paar dagen
geleden liet zien. Dan zou alles anders zijn".
„Zijn de dingen erger dan u me onlangs
vertelde?" vroeg Sheila.
„Duizendmaal erger, als dat mogelijk is
Moeder en ik zitten in groote mpeilijkheden.
Ik weet niet wat er van ons moet worden
Elken dag, elk uur kan de vreeselijkste
schande over ons komen en zullen we voor
altijd geruineerd zijn."
„Kan daar niets aan gedaan worden?"
vroeg Shei'a vol sympathie, en al haar eigen
moeilijkheden vergetend.
„Ik kan iets doen en ik zou liever ster
ven dan dat doen."
„U bedoelt
„Ik zie dat u het geraden heeft."
„Mag ik conduit spnken?"
„Ja We zijn vriendinnen U heeft veel voor
me gedaan. O, u kunt me nu niet helpen be-
halve met uw sympathie Maar Hat is al veel
als een meisje zoo ellendig er aan toe is als
zaken. Zoolang boven Luik geen flinken val
geconstateerd wordt, is men nog niet op den
goeden weg. De telegraaflijn van den Belgi-
schen waterstaat met de Maasbrug werkt nog
niet; dus vaste gegevens van de boven-Maas
ontbreken nog.
't Werd donker. En de Koningin was nog
niet aangekomen. Volgens den burgemeester
zou het wel 5 uur worden. Te laat dus om
heden nog naar het overstroomde gebied te
gaan.
't Is nog later geworden. In een Limburg-
schen auto kwamen de Koningin en de Prins
aan het station aan, waar inmiddels de ko-
ninklijke trein, van Roermond uit hierheen
gestoomd, gereed stond en waar H. M. den
nacht zou doorbrengen.
Intusschen is het water nog slechts 1 c.M
gevallen. De stand is nu 4.61 M., dus nog
hooger dan in 1920.
Pas was Maastricht ontwaakt of de Ko
ningin en de Prins reden, om kwart voor 8,
van het station naar de Herbenusschool,
waar de vluchtelingen uit Heugem en om
streken waren ondergebracht. H.M. ging in
de gymnastiekschool tusschen de bedden door
waar de menschen opgesteld stonden. Voor
iedereen had H. M. een vriendelijk woord. Zij
informeerde zeer belangstellend naar hun om-
standigheden. Ruim 10 minuten verbleef zij
daar en toen ging het in voile vaart langs
Hertogsingel door Villapark, Lage Kanaal-
dijk over St. Pieter tot aan de grens bij La-
naye, waar ir. Kansteln H. M. wees waar het
water over den dijk was geloopen en haar de
gemaakte kistdam bij de brug toonde, die het
water had tegengehouden.
Vandaar ging het met burgemeester en
den commissaris der Koningin voorop over
den Hoogen dijk tusschen Maas en kanaal
terug, waar H. M. meteen de verwoesting
aan den St. Pietersberg in oogenschouw kon
nemen en waar aan de rechterzijde het over
stroomde dorp Heugem een troosteloozen
aanblik opleverde.
Over de Maasbrug door Wijk en door Heer
Amby ging het over Meerssen naar Bunde;
ook daar kon men duidelijk de verwoesbngen
van het water waarnemen. In Bunde werd
nog een hoogte beklommen, vanwaar men een
grootsch maar droevig uitzicht had op de
geheele Maasvallei.
Inmiddels was de Koninklijke trein ui!
Maastricht aangekomen en verliet H. M. met
gevolg de geteisterde streek. Pas had zich het
gerucht van de komst van de Koningin ver-
spreid of een massa volk stroomde toe. De
menigte werd op het perron toegelaten en zij
juichte H. M- bij haar vetrrek lang en harte-
lijk toe. De Koninklijke trein vertrok om 9.10
in de richting Cuyck.
Uit Nijmegen en omgeving.
De coupures in den waterkeerenden muur
langs een deel der kade, zijn ter beveiliging
ik."
„Uw moeder wil dat u een xijke man
trouwt?"
„Dat zou niets nijuws zijn Daar heeft ze
me voor opgevoed Vroeger kon me die ge-
dachte niet zooveei schelen, toen ik nog om
niemand bijzonder veel gaf en toen het al
leen maar een abstract idee was. Maar nu
moeder er op staat dat ik „ja" zal zeggen,
dat het mijn plicht is het te doen tegen een
man
„Mr. Franklin! Heeft hij al met j gespro-
ken?"
.Hij sprak gisterenavond met moeder Ze
mag hem vreeselijk graag. Hij her-ft haar al
Us van zijn omstandigheden verteldl Hij is
vri eselijk rijk en hij heeft haar zoo goe-.l
als beloofd, dat als ik eenmaal mijn woord
had gegeven, hij haar in alle opzichten zou
helpen
,,U geeft het hem toch niet? Dat kunt u
nu-t doen." riep Sheila uit
„Ik weet niet wat ik doen zal. Ik vrees, dat
ik moet. Er schijnt geen andere uitweg.
O, ik geloof dat ik zou kunnen bedeien of
stelen, als ik maar genoeg geld kon krijgen
om ors op een amUre manier te redden."
Sheila wilde antwoorden, wild? (rachten
het meisje moed in tet spreken en af te wach-
ten, toen plotseling de auto overhelde, er
klonk een gekraak van hout, een gevoel of
een wiel weg schoot, een oogenblik van ont-
zettende angst, zonder dat ze verlangde te
gillen en toen niets meer De wereld had
voor haar opgehouden te bestaan.
„Is dit dood-ziin? Ben ik gestorven en heb
in de benedenstad hoog afgedamd. Ofschoon
de afsluiting voldoenden weerstand biedt aan
den erlangs schurenden stroom, worden de-
genen, die er niets te maken hebben, toch op
een behoorlijken afstand gehouden.
Vooral bij het Veer aan de onder water
staande hooge kade, bij de Centrale, was een
druk beweeg.
De kleine pont is tegen de kade gelegd als
steiger, waarheen over de kade leidt een ste
vige houten vlonder. Aan den Lentschen kant
is de aanlegplaats tusschen de spoorbrug «n
de gewone plaats. De groote pont, die vroeger
bij buitengewonen rivierstand werd gesleept,
heeft, nu zij van motoren is voorzien, deze
hulp niet meer noodig.
Vlug vaart zij over den fellen breeden
stroom heen en weer.
Tal van auto's bracht zij over de rivier.
Gistermiddag 3 uur had het water 'in de
Ooy de rivierhoogte bereikt en stroomde ook
de Beekschewej? van het hotel Promenade tot
den tol onder. Beek weet dus ook weer, wat
overstrooming wil zeggen.
Het land van Maas en Waal.
In Maas en Waal is de toestand weinig
veranderd. Beunipgen en Weurt zijn nog wa-
tervrij, Neerbosch eveneens. In de omgeving
van Dreumel' was de toestand ernstig. Op
last van den burgemeester-dijkgraaf is
's nachts bij Dreumel de overlaat van de
Maas doorgestoken om het water uit het land
van Maas en Waal te spuien.
Te Grave was gister de Maas 4 c.M., tot
10.56 M. gevallen. In de streek ten Westen
van Nederasselt is de toestand ernstig. Te
Balgooi zijn woningen ingestort, en het kerk-
gebouw aldaar begint te scheuren.
Vanwege den rijkswaterstaat is begonnen
met het dichten van het gat in den dijk ondei
Nederasselt. Met het plaatsen van kribben en
het storten van grind zou men willen begin-
nen. De bedoeling zou zijn, eerst een ringdijk
om de doorgebroken plaats te maken en ver-
volgens, bij laag water, den dijk te herstellen.
Uit Oost N.-Brabant.
In Den Bosch is alles voor hulpverleening
in actie.
De commissaris der Koningin in Gelder-
land zendt alle vliegers naar Den Bosch en
heeft den Rijkswaterstaat verzocht deze over
b» brengen en assistentie te verleenen. De bur
gemeester van Deume, meldde, dat vandaar
2 of 3 booten naar Boxmeer werden doorge-
zonden.
Intusschen werd ook van andere zijde niet
stil gezeten. Het bestuur van het R. K. Huis-
vestingscomite was elk oogenblik in conferen
ce en onafgebroken in actie. Talrijke comite's
waren direct in actie en verschillende konden
reeds onmiddellijk goede diensten bewijzen bij
het onderbrengeu van vluchtelingen uit de
overstroomde gemeenten, die van verschillen
de zijden werden aangevoerd.
ik het groote mysterie opgelost? Sta ik op
den drempel van een nieuw leven?" Lang
zaam, aarzelend, vormden deze woorden zich
in Sheila's brein.
Ze voelde geen pijn; ze herinnerde zich
nauwelijks wat er gebeurd was, maar toch
had ze een vage herinnerirg aan iets vreese-
lijks, dat haar pas overkomen was. Of haar
oogen waren open en ze zag niets dan een
zacht groen en goud licht, veranderlijk en
flikkerend, of het was een zinsbeboocheling,
een wakende droom.
„Ik moet dood zijn, want het is net of 'K
geer, lichaam heb," zei ze in zichzelf. „Wat is
er gebeurd, en wat zal er verder gebeuren?"
Toen wist ze ineens weer alles. Misschien
was ze dood. maar^ats ze dat was, was het
laatste wat ze bij haar leven gedaan had in
een auto rijden met mr. Carrington en Lady
Viola Rayne. Er was een ongeluk gebeurd.
Ais ze alien dood waien was het haar schuld
want ze was gewaarschuwd en had gewei-
gerd er naai te luisteren. De gedachte dat
Mark Carrington dood was en dat zij hem
had kunnen redden, maakte haar duidelijk,
dat ze nog een hart had dat klopte, een li
chaam met warm bloed, dat snel door de
bonzende aderen vloeide. Ze begon een hef-
tige pijn te voelen achter in haar hoofd en ze
wist, dat het groote mysterie voor haar nog
niet bericht was. Ze leefde en lag ercfens aan
een wegkant op den grond Het gouden en
p-roene licht wat dat van de namiddag-'on
die speelde door de hooge varens die zrh bo
ven haar uitspreidden als een dak van sma-
ragd.
Een telegram uit Den Bosch mtldde nog:
Om 6 uur arriveerde weer uit Dreumel twee
autobussen met vluchtelingen, 6 mannen en
11 vrouwen en kinderen en om half zeven een
auto met 11 persor.en. Om 8 uur kwam er
een auto met 1 vrouw en 5 kinderen.
Een bijzonderheid.
Uit Boxtel wordt o.a. gemeld:
Een damastweverij welke bij diverse over-
stroomingen sinds de laatste zeventig jaren
nooit onderliep was Zateraagmiddag nog vrij
van water, doct Zondagm'ddag stond het
water er ca. 5 c.M. hoog binnen de gebou-
wen. Wel een bewijs dat het water hier hooger
staat dan ooit tevoren hier het geval was.
Uit Arnhem en omgeving.
Het water staat zoo hoog, dat de bewo-
ners per roeiboot uit de huizen komen en
gaan.
Aan de Rijnkade staat het water over de
geheele lengte nog slechts een handbreedte
onder de hoogste kade, terwijl tusschen Roer-
mondsplein en Nieuwe Kraan de kade reeds
overstroomd is en ook hier het water de hui
zen binnen loopt, evenals aan de Nieuwe
Kraan, waar de winkels wegens overstroo
ming moesten sluiten.
De boerderijen aan de overzijde van de ri
vier langs den Eldenschen dijk zijn thans vrij-
wel alle verlaten. Zondagavond is men tot
laat in den nacht bezig geweest om de leven-
dp have naar de stad te brengen. Ook heden
zagen wij nog heele koppels vee uit de Betu-
we aankomen. Op het Roermondsplein ston
den een aantal vrachtwagens met varkens.
De weg van Arnhem naar Heteren, aan
de overzijde van den Rijn, staat diep onder
water en de daaraan gelegen woningen heeft
men gisteravond alle moeten verlaten, daar
men ook op de zolderverdiepmgen niet meer
veilig was.
De meeste woningen toch staan bijna tot
aan het dak in het water en de geweldige ko-
kende stroom beukt tegen deuren en vensters.
Boerderijen, die zelfs bij den hoogsten water-
stand nog vrij bleven, zijn thans eveneens
overstroomd.
Langs den weg naar Nijmegen staat het
water aan weerszijden tot aan de kruin van
den weg; hier en daar'klotst het reeds over
den weg heen en deze dijk heeft dan ook zeer
veel te I i j den van den voortdurenden golfslag.
Het verkeer is evenwel nog steeds mogelijk.
Duizenden kwamen hedenmiddag een kijkje
nemen, Vooral Bcvenover en langs de Rijrika-
de was het den geheelen dag een ongekende
drukte.
Op den Eldenschen dijk spoelt het water
thans over den dijk heen, zoodat spoedig de
verbi-nding met Elden, Elst enz. zal verbroken
zijn. Ook naar den kant van Westervoort
spoelt het water op verschillende plaatsen
reeds over den dijk. Men is druk bezig ver-
sterkingen aan te brengen, doch door het
steeds hooger worden van den geweldigen
„Ik moet hem vinden ik moet Lady Viola
vinden," fluisterde ze gebroken, halfluid en
was blij, dat ze het geluid van haar eigen
stem hoorde in de stilte, die een tragische be-
vestiging van haar angstige voorgevoelens
leek.
Ze ging pijnlijk recht overeind zitten en.
als ze ook maar een oogenblik aan zichzelf
had gedacht, zou ze den hemel bedankt heb
ben, dat ze het gebruik van al haar ledematen
nog had. Haar hoofd deed ontzettende pijn
en ze voelde zicn overal gekneusd, maar de
pijn was nergens zoo ondrageujk, dat haar
aandacht op zichzelf werd gevestigd. Ze xrab
belde overeind, zwaaide een oogenblik duize-
lig heen en weer, terwijl de boomen en de
lucht en de boomtoppen voor haar oogen
dwarrelden, maar in een paar seconden was
ze in staat te loopen, al was het tamelijk on-
vast, en haar weg banende door de varens
door haar val geknakt, kwam ze op den weg
en viel bijna over Lady Viola Rayne, die
naast Mark Carrington geknield lag.
Terwijl ze daar zoo in het stof kaielde,
was de rug van het meisje naar Sheila toege-
wend en ze was zoo verdiept in wat ze deed
dat ze het geritscel van het hooge varenkruid
niet hoorde. Ze had de jas van den bewuste-
loozen man, die met een bebloed gelaat dicht
bij de groote, kapotte auto lag. open ge
maakt Haar kleine handen zochten gretig
naar iets, en ze was met hart en ziel bij haar
werk.
(Wordt vervolgd.)
m
r
OtTaut o Host
0
i nix
rn"
rO»T HtJmei
%*'*Vv
I
,\0°
