Alkmaarschs Couranl
De hot der leuijenen.
Donderdag 25 Maart.
FKI I l,l,KTON.
Kb 71
1920
Honderd Acht en Iwintigste Jaargang.
ZIJ, DIE ZICH VOOR MINSTENS DRIE
MAANDEN OP DIT BLAD ABONNEE-
REN, ONTVANGEN DE TOT DIEN DA-
TUM VERSCHIJNENDE NUMMERS
FRANCO EN GRATIS.
DE DIRECTIE.
tiemengtl Nieuws
NEDERLANDSCHE VEREENIGING
VAN HUISVROUWEN.
Te Groningen werd gister en vandaag de
algem. vergadering gehouden van de Ne-
derlandsche vereeniging van huisvrouwen on-
der presidium van mevrouw M. J. Brauns-
schagen van Heemsiede, die de vergadering
opende met een hartelijk woord van welkom.
Spr. deelde mee, dat het ledental nog
steeds sterk toeneemt. De vereeniging telt
thans bijna 25000 leden. Het hoofdbestuur
kan over het algemeen zeer tevreden zijn
over den stand van zaken. De vereeniging
zal meer kunnen bereiken, als zij een eenheid
vormt en niet in 59 losse afdeelingen blijft
staan-
Ingekomen waren eenige missives van de
afdeelingen Leiden, Helder, Emmen, Nun-
speet, Den Haag, Breda en Schiedam, hou-
dende protest tegen de handelwijze van het
hoofdbestuur om, gebruik makende van zijn
recht, voor de drie vacatures in het hoofdbe
stuur candidaten te stellen, hoewel door de
afdeeling een voldoend aantal candidaten
was gesteld.
Afdeeling Leiden stelde in uitzicht een
voorste] tot wijziging van art. 8 sub. 1 van
het reglement in dien zin, dat het hoofdbe
stuur alleen dan candidaten zal stellen, als
de afdeelingen in gebreke zijn gebleven.
Met 265 tegen 59 stemmen werd besloten
er niet over te discussieeren.
Het financieel verslag over 1925 werd
goedgekeurd; inkomsten 41.029, uitgaven,
waarbij inbegrepen de saldoreken.ngen kas.
port en Twentsche Bank, resp. 217, 60 en
6868 eveneens 41029. Het saldo der ex-
ploitatie 1925 bedrceg 3804.
Hierna bracht de secretaresse-penning-
meesteresse mevr. D. OppenheimerBelin-
fante (Den Haag) het jaarverslag uit. Daar-
uit bleek dat er in 1925 vijf nieuw-e afdeelin
gen werden opgericht- Als resultaat van de
vorige algemeene vergadering werd opge
richt een commissie tot bestudeering van het
dienstbodenvraagstuk. In totaal werd aan 64
jubileerende dienstboden een medaille of oor-
konde uitgereikt het vorige jaar was dit aan
tal 37, zoodat blijkt, dat de instellingen der
vereenigingen in bekendheid toenemen Er
werd een centraal bureau voor woning- en
kinderruil opgericht. Er kwamen 22 aanvra-
gen voor woningruil in en 8 voor kinderruil
Met goed succes werd bij de Nederl. Spoor -
wegen aangedrongen op de aanwezigheid
van vrouwencoupe's derde klasse. Voorts
geeft het. verslag uitvoerige mededeelingen
over het werk van het hoofdbestuur en de af
deelingen.
Het jaarverslag is goedgekeurd met dank
aan de secretaresse.
Het Jacobafonds, dat dient tot steun aan
leden, die voor herstel van gezondheid korter
of langer tijd buiten haar gezir verpleging
behoeven, is aangegroeid tot 8962. Uitge-
keerd werd aan steun /941, het voordeelig
saldo van dit jaar bedroeg 3373. Het voor
deelig saldo van de fin. der vereeniging, groot
/3804, werd voorloopig gevoegd bij de re
serve voor het congres Opvceding van de
jeugd, speciaal van het meisje voor de ge-
zinstaak. Het hoofdbestuur werd echter ge-
ihachtigd het voor eenig ander doel aan te
wenderi, wanneer dit meer urgent blijkt te
zijn.
"Zij moet er op kunnen vertrouwen, dat
steun noodig is, als deze wordt gevraagd.
De begrooting voor 1926 werd vastgesteld
op een bedrag aan inkomsten en uitgaven
van f 36.380. Het salaris der redactrice is
daarbij gebracht van f 1000 op 500, omdat
het werk van geringeren omvang is gewor-
den.
Tot leden van het hoofdbestuur werden ge-
kozen de door het hoofdbestuur zelf gestelde
candidaten de dames E A. R. BrinVman
Visser-Lokker te Arnhem, F. Dop-van Bom-
mel van Vloten, Utrecht en D. jacobs-Zoet-
hout, 's Gravenhage.
Aan de drie periodiek afgetreden hoofdbe
stuursleden, de dames A. v. Gilse-van Gel-
dermalsen, H. A. van Vriel-Smeenge en M
C. Vermeulen-Olthuis werd door de voorzit-
Naar het Engelsch van Justus Mile
Fosman.
Door J. S.
fth
riij vertelde ons later, met groote ergemis
over ons hartelooze gelach en onzen spot,
dat hij wel een minuut lang met de beide
kerels in een soort kluwen door de nauwe,
donkere gang lag te rollen en te worstelen.
Een voordeel had hij, en dat kon hij niet hd-
pen. De twee anderen wisten in de duistemis
niet of ze hun vriend of hun vijand voor zich
hadden en waren dus voorzichtig. Von Alt-
dorf- daarentegen had twee vijanden en sloeg
er op, waar hij maar raken kon.
Op een oogenblik echter wist de niet ge-
wonde tegenstander zich los te werken. Hij
greep een van de. sabels en diende daarmede
een man, die een ander bij de beenen had, een
vreeselijken houw over de arrr.en toe. Die ar-
men behooren echter jammer voor hem
aan zijn kameraad, die Von Altdorf nu
wel moest loslaten! Deze sprong op, wist zijn
degen weer te bereiken, en viel. den man aan,
en dreef hem al vechtende het atelier binnen.
Baron Von Steinbriiche ondertusschen had
te veel kracht opeens ingezet. Zijn adem ging
snel en gejaagd op zijn hooge, kale voor-
hoofd parelden grcote zweetdruppelen. Hij
was niet zoo jong meer, en vooral, hij had
geen leven geleid, dat de kracht en het uit-
sfir 'dank gebracht. Aan de belde eeratge
noemde dames werd voor haar zeer gewaar-
deerden arbeid een souvenir aangeboaen. Tot
afgevaardigden en plaatsvervangende afge
vaardigden naar de algemeene vergadering
van den Nationalen Vrouwenraad werden be-
noemd mevr. S. F. Doets-Bos en een bestuurs-
lid der afd. Breda.
Hierna werd gepauzeerd.
In de heropende vergadering kwam het
eerst aan de orde het voorstel van het hoofd
bestuur om in beginsel te besluiten tot de
oprichting van een instituut ter bestudeering
van het dienstbodenvraagstuk.
Mevr. van Waveren, die het voorstel uit-
voerig toelichtte, betoogde dat het instituut
zich ten doel moet stellen, allies te probeeren
wat huishoudetijken arbeid vergemakkelijken
kan, trachten de woninginrichting te verbete-
ren, epdat het werk van de huisvrouw tot
het juiste minimum worde beperkt. Zij wil
het instituut stellen onder leiding van een di-
redrice, omdat het hoofdbestuur zelf reeds
werk genceg heeft.
Na eenige bespreking werd het voorstel
aangcnomen.
Een zeer geanimeerde discussie werd ge-
voerd over het voorstel van het hoofdbestuur
art 11 van het huishoudelijk reglement aan
te vullen met de bepaiing, dat der secreta-
resse-penningmeesteresse voor haar werk-
zaaniheden een salaris kan worden toege-
kend, doch dat zij dan slechts een adVisee-
rende stem in het hoofdbestuur zal hebben.
Ten slotte werd met 260 tegen 114 stemmen
aangcnomen een amendement van de afdee
ling Haarlem, dat het hoofdbestuur de dage-
lijksche leiding van het centraal bureau ook
kan opdragen aan iemand buiten het hoofd
bestuur, dat deze leidster verplicht is de ver-
gaderingcn van het hoofdbestuur en de alge
meene vergaderingen bij te wonen, doch dat
zij geen stem heeft.
De overige voorstellen tot verandering van
het huishoudelijk reglement werden onveran-
derd goedgekeurd zooals het hoofdbestuur ze
had voorgesteld.
In het reglement van het Jacobafonds wer
den verschillende wijzigingcn aangebrachf,
waardoor'het voortaan ook mogelijk zal zijn,
steun te verleenen aan verpleegde huisvrou
wen door verschaffing van tijdelijke hulp in
de huishouding. De minimumbijdrage van het
fonds werd teruggebracht van 1 tot 0.50
De ge'den van het fonds, die tot dusver op
de Rijkspostspaarbank werden belegd, zul-
len meer rcndabel worden belegd.
De vergadering sprak de wenschelijkheid
uit, dat de afdeelingen cvergaan tot het ne-
men van maatregelen om te bevorderen, dat
de vereeniging invloed krijigt op den bouw
van woningen, opdat daarbij met practische
wenken der husvrouwen rekening worde ge-
houden.
Hierna werd de vergadering verdaagd tot
vanochtend half 10.
EEN NEGER-OPLICHTER.
Ongeveer twee jaar geleden verscheen in
het hotel, behoorende bij het Zuid-Hollandsch
Koffiehuis aan de Korte Hoogstraat te Rot
terdam, een neger, die in gebrekkig Engelsch
vertelde, dat hij baron Oho de Guric heette,
Engelsch officier was bij het 19de regiment
koninklijke landers en tijdelijk toegevoegd
was aan het Engelsche gezantschap te 's
GrSvenhage. Op zijn reis van Parijs naar
Den Haag had zijn auto bij Roozendaal een
panne gekregen, en zijn moeder en zijn ka-
merdienaar waren in Roosendaal achterge-
bleven, toen hij per trein naar hier doorge-
reisd was- Hij nam zijn intrek in genoemd ho
tel, en besprak kamers voor moeder en knechr
In het hotel hield, naar de N. R. Crt. meldt
in dien tijd ook verblijf een planter uit En
gelsch Guyana, die weldra kennis had ge-
maak^met baron de Guric en hem welwil
lend zijn diensten als tolk aangeboden had,
welk aanbod de baron met graagte aannam.
Men besloot den avond in elkaars gezelschap
door te brengen, en de baron had er geen be-
zwaar tegen, dat een derde, een Rotterdamsch
kantoorbediende, die een kennis van den plan
ter was, zich bij hen voegde.
Voor zij het hotel verlieten, om in de stad
verstrooiing te zoeken, gaf baron de Guric
aan een kellner een cheque, teh waarde van
/2650, in bewaring.
Al spoedig had de baron den planter doen
merken, dat hij op het oogenblik wat schraal
bij kas was. De cheque kon nog niet verzil-
verd worden, evenmin een wissel op de Am-
sterdamsche bank, groot 1600, dien hij
hem liet zien.
De planter stelde hem daarop 29 Neder-
landsch geld ter hand, waarmee de baron
zich voorloopig zou kunnen behelpen, en welk
geld den planter teruggegeven zou worden,
zoodra de cheque geind zou zijn.
Voor een m'rn als de baron was het onder-
hcud, dat de leening ten gevolge had, wel
zeer pijnlijk^eweest. Vandaar dat het ondei
houdingsvermogen van een man spaart. Ik
was nog in het geheel niet vermoeid inte-
gendeel ik begon er pas genoegen in te krij-
gen en ik voeide, dat ik mijn tegenpartij in
mijn macht kreeg. Nog een oogenblik en hij
zou zoo vermoeid zijn, dat ik met hem kon
doen, wat ik wilde.
Toen kwam Denis het atelier binnen. Hij
hield zijn degen gereed, want hij wist niet,
wat hij ontmoeten zou, en zijn arm had hij
om Prinses Eleanor heen geslagen, terwijl hij
haar een weinig achter zich hield om haar te
dekken. Zij wanke'.de op haar voeten nu het
gevaar voorbij was, de arme vrouw, en was
een bezwijming nabij. Het lange wachten met
den revolver in de hand, de spanning bij on
zen inval, het oogenblik van doodsgevaar toen
de schobbejak haar trachtte te vermoorden,
waren te veel geweest voor haar toch reeds
geschokte zenuwen.
Baron Voii Steinbriiche zag Denis met de
Prinses binnen komen. Hij deed een verwoede
poging om van mij los te raken en hem aan
te vallen, maar ik deed vlug eenige uitvallen
achter elkaar, dreef hem terug en wondde
hem daarna vlak bij zijn eersten wond. Hij
vloekte op een wijze, die afgrijselijk was om
te hooren, maar kon me niet ontsnappen.
„Ga weg Denis!" riep ik. „Wacht niet op
ons, breng haar in.het rijtuig en rijdt wat je
kunt! Wij voigen te voet, we zijn hier zoo
klaar. Pak je weg!"
„Maak voort kerel!" klonk het uit den an
deren hoek, waar Von Altdorf nog steeds een
partij schermde voor de aardigheid, daar
van ben ik zcker. Hij had, als hij het gewild
had, allang met zijn vijand af kunnen reke-
vler oogen plaats geha'd had, en de kantoor
bedienae hier niets van wist. In den loop van
den avond zag de baron kans, dezen kantoor
bediende ook enkele oogenblikken alleen te
spreken te krijgen en hem deed hij hetzelfde
verhaal van nog niet te verzilveren cheques
en wissels. De kantoorbediende gaf den ba
ron daarop 60, waartegen hij den wissel in
onderpand nam.
Het drietal amuseerde zich voortreffelijk,
de baron maakte groote verteringen en liet
ook in het hotel de rekening nog al oploopen
Maar eensklaps bleek de baron verdwenen;
zonder betaling was hij plotseling met onbe-
kende bestemming afgereisd, en men hoorde
niets meer van hem, noch van de moeder, noch
van den kamerdienaar, voor welk tweetal nog
steeds kamers opengehouden waren.
Bij het gezantschap bleek de neger baron
De Guric een volslagen onbekende. Daarop
haastte men zich, den cheque en den wissel
ter uitbetaling aan te bieden, hetgeen niet ge-
lukte, omdat zij valsch bleken te zijn.
De politie werd in het geval betrokken,
maar all? nasporingen naar den baron ble-
ven vruchteloos, tot korten tijd geleden een
neger, wegens een of ander misdrijf, in de
strafgevangenis te Rotterdam opgesloten
werd. Deze neger, die opgeeft George Carter
te heeten, toont een treffende gelijkenis met
baron Otto de Guric. Aan verscheidene men-
schen, die indertijd baron de Guric gezien
hebben, is het portret van George Carter ge-
toond, en alien hebben hem met groote stel-
ligheid herkend.
Inusschen ontkent George Carter beslist,
zich ooit als baron de Guric voorgedaan te
hebben. In den tijd, dat de negerbaron in Rot
terdam vertoefde, zou hij volgens zijn verhaal
in het Zuiden van Frankrijk, in Vizza, ver
blijf gehouden hebben, in gezelschap van de
comtesse de Slakowsky. De juistheid van de
ze bewering is nog niet vastgesteld kunnen
worden. Wel is gebleken, dat de neger, die be-
weert George Carter te zijn, reeds talrijke
vonissen wegens oplichting achter den rug
heeft. Duitsche, Fransche, Belgische en En
gelsche gevangenissen hebben hem reeds ge-
herbergd. Het onderzoek wordt voortgezet.
DE BONTMANTEL VOOR HET LIEFJE
VAN EEN ENGELSCH OFFICIER.
Men zal zich, zegt de N. R. Crt., de proce
dure herinneren, indertijd gevoerd door een
firma in Den Haag tegen de erfgenamen van
een ngelsch officier tot betaling van een bont-
een Engelsch officier tot betaling van 'n bont-
maitresse. Zoowtl in Engeland als hier te
lande werd deze vordering ontzegd. De firma
gaf den strijd even wel niet op en eischte
thans teruggave van den mantel met schade-
vergoeding voor het waardeverlies. De recht-
bank overwoog, dat waar thans onherroe-
pelijk tusschen partijen vaststaat, dat de
eischende firma rechtens geen aanspraak kan
doen gelden op de door gedaagden geweiger-
de betaling van den verkochten en geleverden
bontmantel, de levering van dien mantel,
eenig en alleen met het oog op en op den
grond van de haar daartegenover toegezegde
betaling plaats vond, is te beschouwen als te
zijn geschied onverschuldigd. De gevolgeu
van deze onverschuldigde levering zijn hier
te beoordeelen naar Nederlandsch recht. Het
verweer van gedaagden hiertegen was twee-
ledig: de mantel was niet afgeleverd aan wij-
len den Engelschen officier, doch voor zijn
rekening aan diens maitresse, zoodat alleen
tegen haar de actie tot teruggave kon worden
ingesteld, en voorts: de mantel was te goeder
trouw aan mevrouw X geschonken, zoodat
overeenkomstig art. 1399 2e lid B. W. geen
teruggave zou behoeven plaats te vinden. De
rechtbank verwierp evenwel deze beide verwe
ren; het eerste, omdat de officier den mantel
had gekocht en zich tot betaling had verbon-
den, doch mevrouw X. geen partij bij de over-
eenkomst is geweest en zij te beschouwen is
als de bij de overeenkomst aangewezen per-
soon, aan wie de verplichting tot levering
moest voldaan worden, en dus als de gemach-
tigde om den te leveren mantel in ontvangst
te nemen. De rechtsvoorganger van de ge
daagden heeft derhalve door middel van me
vrouw X indertijd een mantel ontvangen. Het
tweede verweer achtte de rechtbank onjuist,
omdat men thans geen beroep kan doen op
goeed trouw, nadat men zich voor den Engel
schen rechter tot afwering van den betalings-
plicht beroepen heeft op net onzedelijke van
de oorzaak der overeenkomst. Immers hij die
uit een verbintenis met onzedelijke oorzaak
iets ontvangt en vervreemdt, doet dat te kwa-
der trouw. Derhalve werd de vordering van
eischeres toegewezen; waar evenwel was ont
kend, dat de mantel ooit 40.000 was waard
geweest, moet de schadevergoeding opge-
maakt worden bij staat.
De reconventioneele vordering tot terugbe-
taling van hetgeen reeds aan de firma voor
andere aankoopen was voldaan, werd ont-
zegd, op grond, dat bij de procedure in Enge-
nen „Maak voort, wij kunnen het best
af. Waarom schiet je niet op?"
Denis keek wat onwillig van den een naar
den ander, want hij hunkerde er i aar om nog
meer te vechten, maar hij gehoorzaamde,
droeg de Prinses weg en liet de rest aan ons
over.
Von Altdorf was het eerst klaar. Ik hoorde
de sabel van zijn tegenpartij over den vloer
krassen, de man zelf zakte langzaam op de
knieen, viel daarna kermend voorover en
bleef stil liggen. Daarop ging Von Altdorf
in den gang kijken hoe de kerel het maakte,
die hem tegen den vloer getrokken had, maar
deze was door den sabelhouw opnieuw bewus-
teloos geraakt en was dus onschadelijk. Zoo
dat er alleen nog maar baron Von Steinbrii
che overbleef, en deze was aan het eind vah
zijn krachten.
Von Altdorf kwam- er bij kijken en zei:
„Maak er toch een eind aan! Het is hier
geen schermzaat!"
Juist toen hij dit zei, struikelde de Oosten-
rijker over een van de kleedingstukken welke
daar op de vloer lagen; hij viel op een knie en
op de linkerhand. Maar de punt van mijn
lemmet, die bij zijn borst was, schoof hij door
den val naar boven, zoodat de degen bij het
strottenhoofd in zijn keel drong en vender
naar boven, zijn kin, zijn tong, zijn verhemelte
doorboorde en wellicht nog dieper doordrong.
Met moeite wist ik mijn kling weer terug te
trekken; een golf bloed kwam hem uit neus en
mond en hij viel voorover om niet weer op te
staan.
„Je hebt henrgedood!" zei Von Altdorf
vers'-Jirikt „of liever hij heeft zichzelf ge-1
land afstand was gedaan van deze vordenn-
gen.
DE ARBEIDSTIJD IN DE METAAL-
INDUSTRIE.
Naar de Voorw. verneemt, heeft het hoofd--
bestuur van den Alg. Ned. Metaalbewerkers-
bond van den directeur-generaal van den ar
beid, den heer Zaalberg, den volgenden brief
ontvangen:
Aan het einde dezer maand loopen de
meeste overwerkvergunnir.gen op scheeps
bouwwerken voor zeeschepen af en ofschoon
nog slechts een enkel verzoek tot verlenging
is ingekomen, meen ik niet langer te moeten
wachten met het vaststellen van een gedrags-
lijn. Wij kunnen wel als zeker aannemen dat
de werven, die overgewerkt hebben, voorne-
mens zijn dit, indien mogelijk, vooreerst nog
voort te zetten. Dat ik mij reeds nu met nog
niet gedane verzoeken bezig houd, behoeft
dus niet uitgelegd te worden als het onge-
vraagd thuissturen van overwerkvergunnin-
gen. De bestuurders van drie belangrijke vak-
bonden, met wie ik deze aangelegenheid be-
sproken heb, hebben dit alreeds begrepen.
De thans heerschende omstandigheden,
waarbij ik het oog heb op de algemeene, zooal
niet afdoende, dan toch goed merkbare verbe-
tering in de metaalindustrie, op de verminder
de valuta-concurrentie van Duitschland en
voorts op loonen en arbeidsduur in Engeland
en op de werktijden te Amsterdam en Vlissin-
gen, hebben mij de overtuiging gegeven, dat
er geen voldoende motieven me-faan om
de afwijkingen van den no: ids-
duur onverminderd te doen Zoo-
wel in het belang van de o die
in hoofdzaak opdrachten van ur on-
derhanden hebben als in het fcG: g der ar-
beiders, die bij een plotselingen teruggang
tot 48 uur hun inkomen belangrijk zouden
zien verminderen (ik acht het niet denk-
baar, dat een werktijdvermindering met 10
pCt. door een evenredige loonsverhooging zal
worden gecompenseerd) ben ik voornemens te
bevorderen, dat op de werven voor zee-
scheepsbouw van 1 April tot 1 Juli ten hoog-
ste 52 uren per week zal worden gewerkt (bij
voorkeur een dag van 8 K> en vier dagen van
9Vj uur en's Zaterdags 5 'A uur) en dat na
1 juli weer 1 uur wordt ingekort, dus nog op
drie dagen een uur wordt overgewerkt.
Wenscht u met mij nog over deze zaak te
overleggen, dan is groote spoed aanbevolen.
Maandag heeft, naar de Voorw. voorts
meldt, te's Gravenhage een onderhoud plaats
gehad tusschen het bestuur van den Metaal-
bond en drie hoofdbestuurders van den mo-
dernen Metaalbewerkersbond. Er werden be-
sprekingen gevoerd over de eindigende over-
werkvergunning in den scheepsbouw. De
werknemers verklaarden op het standpunt
te staan, dat de werkweek per 1 April 51 uur
moest gaan bedragen en dat de tegenwoor-
dige loonen volledig gehandhaafd dienden te
blijven.
Het besting- rip"
slotte bereid, bij de leden van dien bond te
verdedigen, mocht het hierboven vermelde
standpunt van den heer Zaalberg verwerke-
lijkt worden, het eerste uur werktijdverminde
ring ingaande per 1 April, te vergoeden Over
het tweede uur, dat dus per 1 Juli zou in-
gaan, zouden dan nader besprekingen ge
voerd kunnen worden.
DE ZAAK-GfcELKERKEN.
Om tegemoet te komen aan den wensch
van de theologische faculteitsvereeniging aan
de Vrije, Universiteit een wensch die was
te kennen gegeven door vele, ook niet-theolo-
gische studenten om professorale voor-
lichting te mogen ontvangen over de betee-
kenis der synodebesluiten, hebben, naar De
Stand, bericht, aan de V. U. verschillende
voordrachten plaats gehad, na afloop waar-
van de studenten in de gelegenheid gesteld
werden vragen te stellen.
Zoo heeft prof .dr. G. Ch. Aalders voor de
theologische studenten de exegetische zijde in
het licht gesteld. Gisteren besprak prof. dr.
V. Hepp voor de theologische studenten de
dogmatische zijde en vandaag heeft prof. dr.
H. H. Kuyper de kerkrechtelijke zijde bezien.
Dinsdagmiddag heetf prof. dr. F. W. Gros-
heide voor de niet-theologische studenten de
beteekenis der besluiten toegelicht.
DE SPOORLIJN HAARLEM—
IJMUIDEN.
Met het leggen van een dubbel spoor op
de lijn IJmuidenVelsen is thans een begin
gemaakt.
Naar de directie der Nederlandsche Spoor-
wegen meedeelt, wordt dit tweede spoor waar-
schijnlijk reeds op 15 Mei a.s. in dienst ge-
seld. Tevens wordt dan het aantal treinen uit-
gebreid.
Wanneer de electrificatie van de lijn Haar
lemIJmuiden gereed is, vermoedelijk in Mei
1927, zal het aantal treinen nog belangrijk
grooter worden daft thans.
dood! Dat is nu het eind van Von Steinbrii-
che. Hij is gestorven als een hond! Nu, dat is
niet te veranderen. Wdt zullen we nog doen?
We kpnnen toch deze zwijnen niet dnverzorgd
hier laten liggen, want dan gaan ze alle vier
dood."
„Zie er een bij te brengen!" zei ik, „en laat
die voor de rest zorgen. Welke is het minst
gewond. Die ellendige Von Steinbriiche. Ik
kon het niet helpen, hij stortte zichzelf in mijn
degen. Welke zou er nog het best aan toe
zijn?"
„Ik denk, de man, die ik onder handen heb
gehad," zei Von Altdorf. „Ik heb hem alleen
aan den rechterarm gekwetst. Angst en ver-
moeienis hebben hem de rest gedaan. Breng
me water."
Ik ging de slaapkamer binnen om water te
halen en zag, dat de man, dien Denis daar
gewond had, weer overeind zat, maar doods-
bleek en weer buiten kennis. Me smeten hem
een kom vol water over het hoofd. Daarop
huiverde hij en kwam weer tot bewustzijn.
Ook den man, die met Von Altdorf gestreden
had, begoten we met water. We veronderstel-
den, toen ook deze teekenen van leven begon
te geven, dat zij beiden wel verder voor de
zaak zorgen zouden en gingen er toen zoo
gauw mogelijk van door, de trap af en door
de kleine deur, die Denis aan had laten staan,
naar buiten. Op straat zetten we het op een
loopen, totdat we op den Boulevard Edgar
Guinet waren in de schaduw van de sombere
kerkhofmuren.
Terwijl wij zoo de laatste hand aan de on-
derneming gelegd hadden, had Denis met
veel moeite de Prinses de trap afgedragen en
EEN ENKEL WOORD! j
ADVERTEERT IN DE
ALKMAARSCHE COURANT
EEN GEVAARLIJKE KENNIS.
Voor de Vierde Kamer der Rechtbank te
Amsterdam stond gister terecht een 26-jarige
reiziger wegens diefstal. Toen hij in den
avond van 7 November j.l. zich met een ken
nis in het cabaret Tuschinsky bevond, zag
hij kans een bankbiljet van 40 te stelen uit
het taschje van het meisje, toen deze met
haar verloofde aan het dansen was.
Kori daarna, den 26en November, toen hij
zich ten huize van het meisje bevond, nam hij
drie bankbiljetten van 10 weg, welke het
dienshneisje van tevoren op het buffet had
gelegd.
Bekl. ontkende schuldig te zijn aan de bei
de diefstallen.
Uit de getuigenverklaringen bleek, dat be-
klaagde in den avond van den 7en Novem
ber 10 had geieend van zijn kennis. Hij
had gezegd, dat geld noodig te hebben om
naar een bal te gaan en hij zou het den vol
genden morgen terug betalen. Later was be-
klaagde de kennis en zijn meisje komen op-
zoeken in Tuschinsky. Toen het dansen af-
gelcopen was, gingen zijmet hun drieen
naar een ander cafe. Daar miste het meisje
het bankbiljet iut haar taschje. De verden-
king viel echter niet cp beklaagde, temeer
daar hij zelf da politie opbelde.
Den 26sten November was bekl. bij het
meisje thuis. Hij was alleen met haar moe
der in de kamer. Het dienstmeisje, dat een
boodschap gedaan had kwam binnen en leg-
de de bankbiljetten van 10 op het buffet.
Daarna ging zij weer heen om een andere
boodschap te doen. Toen zij hiervan terug
kwam was bekl. vertrokken, maar ook he-
geld was weg. Zij oegreep, dat alleen bekj. de
dief kon zijn en ging hem achterna. Toen zij
hem ingehaald had verzocht zij hem mee te
gaan naar het politiebureau, aan welk ver
zoek bekl. echter geen gevolg gaf. Toen giih;
zij alleen naar het politiebureau en gaf de
zaak aan.
Bekl. werd nu ook verdacht van diefstal
van het bankbiljet van 40 gld. uit het taschje.
Want het bleek, dat hij daags na den diefsta'
een bankbiljet van 40 gulden gewisseld had.
Ook had bekl. toen de geleende 10 terugbe-
taald, terwijl hij geruimen tijd zender geld
liep.
Het O. M., waargencmen door Mr Rei
lingh, wees er op. dat beklaagde reeds ver
scheidene malen van diefstal verdacht ge
weest was en eischte vijf maanden gevange
nisstraf.
KORTE BERICHTEN.
Te Onna, bij Steenwijk, is een door tw ee
gezinnen bewoond boerenhuis van L. Often
afgebrand. Eenig vee is in de vlammen omge-
komen. De oorzaak van den brand is onbe-
kend.
Dinsdag is te Herpen (N.-B.) door on
bekende oorzaak de woning van den winkc-
lier L. de K. tot den grond toe afgebrand. Er
kon niets gered worden.
Dinsdagmiddag ins een hevige brand
uitgebroken in de villa van den heer C. Breit-
hardt, adjunct-directeur der Carp's Garenfa-
brieken, aan de Emmastraat te Helmond. De
brand was op den zolder aangekomen. waar-
schijnlijk door korts'uiting. De bovenverdie-
ping met kap is geheel uitgebrand. Dc belen-
dende garage brandde tot den grond af. Alles
was verzekerd.
Te Emmer-Composcuum is 2V« dag-
werk turf van Dijkhuis te Emmen verbrand.
Men denkt aan kwaadwilligheid.
in het rijtuig gebracht. De oude kast hoste
verschrikkelijk op het ongelijke plaveisel, en
de Prinses, die uitgeput in een hoek lag.
klaagde over de hoofdpijn, die het schokken
haar veroorzaakte. Denis sloeg ten arm om
haar middel en legde haar tegen zich aan.
„Madame," zeide hij zachtjes, „vergeet,
wie ik ben. Ik moet het u gemakkelijk maken,
want straks zult u al uw kracht noodig heb
ben."
Zij leunde tegen hem en vleide haar hoofd
tegen zijn schouder, zoodat het schokken naar
geen pijn meer deed. Op de Place du Lion
liet hij den koetsier stilhouden en stapte uit,
want hij vond het veiliger, niet tot huis te rij-
den.
Zij hadden niet zoo ver meer te gaan, maar
bijna dien geheelen weg moest Denis de
Prinses dragen, die voortdurend dreigde te
bezwijmen. Toer. zij ten slotte voor de deur
van het klooster stonden, was Denis dan ook
volkomen uitgeput. Hij belde aan. De deur
ging open en in het licht zag hij een groep
menschen staan, onder wie Mac Kensie, die
angstig over de hoofden van de dienstboden
heen keek en de Prins, die half razend was
van vrees en van het lange wachten.
Denis hield met moeite de arme vrouw nog
staande en riep: „Jessica! Jessica!" en miss
Mannering kwam te voorschijn en strekte
haar armen naar haar uit. Met groote insnan-
ning deed Eleanor een enkele schrede. „Jess,
Jess," zei ze flauw. „0, ik ben zoo moe
en in de armen van haar nicht viel zij, geheel
bewusteloos.
(Wordt veryolgdji J
I
)opi
aui!iiiiimiii!ii!iiimMini(iiiniiiiiiimiiiiiiiiiiuiniuiiuiUiiiiiiiiiiiiiiuiiniiiiiiin>uuiiiniiiiiu A
O BEHOORT fOCrl ZEKEK TOT
ONZE HEGELMATIGE ADVER-
TEERDERSY ZOO NIET,
PROBEERT HET DAN
EENS MET EEN PAAR
PLAATSINGEN, U
ZULT SUCCES
HEBBEN. EN
ONZE LEUS
WORDT
OOK
DE
UWE;
aiuuiniiiiiiiiiiiiiiiiuiiiniiiiiiiiniuiiiiiiiiniitiiiintiiiiiniiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiio
(iniiiiiiiiinuiiiiiiiiiiHiiiiiinniiiiiiiiiNiiiHiinuiiniiiuiiiiiniiiiinntiiiiiiiiiiiuiiuiiiituiiiiuiB g
