Brieven nit Berlp.
mmm
zien, dat de Volkenbond de mogelijkheid voor
ten algemeene internationale rechtsorgam-
satie moest scheppen.
Vrage, wat kan en wat moet de taak zijn,
die in de gegeven cinstandigheden op de
kleinei'e staten als Nederland rust? Voora!
geen passiviteit. Een daarwerkelijk optreden
als door Zweden ten behoove van den waren
Volkenbondsgeest aan den dag gelegd, is
ook Neerland's plicht. Ons land heeft geen
vertegenwoordiger gckregen in de Commis-
sie, die zich moet bezig houden met het ac-
tueele probleem, dat in vollen omvang de
samenstelling van den Raad bctreft. Dat is
echter geenszins reden voor de Nederland-
sche autoriteiten om in dezen stil te zitten,
'want elk land kan, zoo het dit verlangt, zijn
fftandpunt voor de Ccmtnissie uiteenzetten.
iWillen wij dus tijdig, d.w.z. eer de Volken-
'bondsvergadermg in September over de dan
laan haar voor te leggen voorstellen te beshs-
sen heeft, werk verrichten, dat allicht vrucht-
dragend kan zijn, dan behooren wij met de
ware Volkenbondsgedachte dienende sugges-
ties in de Commissie te verschijnen.
Maar er is meer. Niet slechts officieel-Ne
derland, neen ons volk als zoodanig, de
Nederlandsche publieke opinie in zake al wat
,den Volkenbond raakt, kan er toe mede wer
den, dat, te samen met andere landen alles
igedaan wordt om het geweten wakker te
'schudden, van volkeren, wier vertegenw oor-
jtiigers te Geneve somwijlen nog te zeer han-
gen aan de oude verfoeilijke methoden van
Igeheime diplomatic, aan kleinzielige verderfe-
'lijke, egoistische belangenpolitiek. Nuttig kan
[<het zijn, indien van Nederlandschen kant
iplannen t.a.v. de Raadskwesties worden aan-
'hangig gemaakt, doch daarnaast is het niet
minder nuttig, dat over heel de wereld, dus
ook ten onzent, verder wordt gearbeid aan het
opvoeden der publieke opinie, opdat meer en
meer alom de staten en hun leiders rijp wor-
'den voor den waren Volkenbondsgeest, die
en ziet daar naar mijn gevoelen de voor"
naamste oorzaak van wat maar al te zeer
aanleiding tot het geween over Geneve gaf
thans nog in te beperkte mate aanwezig
is.
Meer dan ooit is er voor de organisaties.
die voor Volkenbond en Vrede ijveren, werk
aan den winkel. Zij toch hebben tot verheven
taak de volkeren in dezen tot rijpheid, tot in-
xich te brengen. Hierin kan ook juis van Ne
derland veel goeds uitgaan, want als het
aankomt op de internationale publieke opinie,
dan pleegt men d.w.z. de burgerij en zulks
niet zonder reden tot in de grootste en mach-
tigste staten ook bijzondere aandacht te wij-
den aan de gevoelens en meeningen. die !e-
ven in een volk als het onze. Tenslotte gaat
het om een ethisch vraagstuk en daarin beef:
staatkundige macht niet de bovenhand. Dat
eerst langzaam de vruchten van zulk een
pioniersarbeid tot wasdom zullen komen,
mag nooit tot onthouding en nalatigheid
doen besluiten. Late men indachtig zijn aan
de schoone woorden, door zijn daden ge-
volgd, van Willem de Zwijger: „Pas besom
de reussir pour entreprendre ni de vaincre
pour perseverer".
WIJ REPAREEREN UW VULPENHOUDER
ONDER GARANTIE,
Meest voorkomonde onderdeelen in voorraad.
L. FRAN&ENBER&, ALKMAAR.
Ingezonden stukken
(Buiten verantwoordelijkheid van de Redac-
tie. De npname ui deze rubnek bewijst geens
zins dat de redactie er mede insterm.)
o.i. heeft iemand met een verleden als Ds. D.
het recht op een eerstc, op een voorgangers-
plaats in de gemeente verbeurd. Het doet
pijnlijk aan, dat noch Ds. D. noch zijn be-
wonderaars dat schijnen te beseffen.
Het argument van broodnood moet hier
buiten beschouwing blijven. Een academisch
gevormd man kan toch wel wat anders dan
preeken alleen?
Met dank voor de plaatsing.
C. J. TJADEN.
M. d. R-
Met schrik zag ik gisteren weer roode
paaltjes staan in den Singelweg bij't Varne-
broek en wel in de daar juist zoo mooi ge-
maakte verbrceding voorzoover. dat met be-
houd van de boomen mogelijk was. Daar
wordt toch niet weer wat afgenomen?
Trouwens, ook zonder die boomen op te
offeren ware afdoende verbetering naast 't
nieuwe Weeshuis te verlcrijgen door een voet
pad buiten de boomed om, eenerzijds aanslui-
tend bij het reeds bestaande pad achter de
boomen naar de Heilooerbrug.anderzijds tot
aan de Kneppelbrug via een of ander voet-
padbruggetie over de uitmonding van de oude
Zandersioot. Daarmede zou tevens de niet on-
gevaarlijke hoek NassaulaanSingel veel
verbeteren. Moge het nog zoo worden.
Bij voorbaat dankend voor ev. opname.
Hoogachtend,
Uw abonne
A. POT Jzn.
Bergen, N.H., 7 April, 1926.
V
GeacMe Redacteur,
Het is de bedoeling van ondergeteekende
allerminst, Ds. Doevendans en zijn aanhan-
gers door dit schrijven te krenken. Maar te-
genover hun voorstelling van zaken dient o i.
ook een andere te worden gesteld.
Voor een drietal jaren, schorste de kerke-
raad der Nederl. Hervormde gemeente Ds
Doevendans als predikant, omdat hij niette-
genstaande ernstige vermaningen (o.a. van
wijlen Ds. van Noort) voort ging niet het be-
drijven van handelingen, waarover de Chris-
telijke Kerk, in navolging der Apostelen, al
tijd haar afschuw heeft uitgesproken. Ds
D. wist de justitie te ontsnappen door naar
het buitenland te wij ken, en keerde eerst te-
rug, toen de zaak verjaard was. Berouwvol,
zooals hij vaak verzekert, en het past ons niet
daaraan te twijfelen.
Maar een rouwkleed heeft voor velen iets
aantrekkelijks; daardoor wordt het vaak een
pronkgewaad. Ds. Doevendans wake daarte-
fen. Doch het gaat hier geenszins om het
erouw van Ds. D., zelfs niet om Gods gena-
de, waarvan wij weten dat hij onuitputtelijk
is, waarom het gaat, is de vraag of iemand
met het verleden van Ds. D. geschikt is, als
voorganger eener gemeente. Wii meenen, dat
de Bijbel zelf hierop ontkennend antwoordt
Onder het oude Testament mocht zelfs
geen man het priesterambt bedienen, die een
lichamelijk gebrek had, en onder het Nieuwe
Testament, in de gemeenten der Christenen,
mag niemand een afnbt waarnemen, aller
minst dat van voorganger, of hij* moet een
onbevlekten naam hebben. Lees de brieven
van den Apostel Paulus.
De arbeid van een Evangeliedienaar wordt
verlamd, wanneer men hem bij de geringste
aanleiding op een verleden kan wijzen, dat
zelfs den wereldling tot schande strekt.
De profeet verweet eenmaal Koning David
dat hij de vijanden des Heeren grootelijks
had dotn lasteren. Het bevlekte verleden van
een voorganger, die anderen tot boete en be-
keering vermaant, is een rem voor de doorwer-
king van het Evangelie.
Nog eenmaal, God verstoot den boetvaar-
digc niet, en ons past dit allenninst. maar
Prorinciaal nieuws
EEN NIEUW RAADHUIS TE HEILOO.
(Van onzen specialen verslaggever.)
In den raad werd steeds meer de noodza-
felijkheid ingezien van het stichten van een
nieuw raadhuis, met als gevolg, dat de raad
op voorstel van den heer Vrijburg B. en W.
uitnoodigde, de planned daarvan voor te be-
reiden.
In principe sprak de raad zich uit voor een
raadhuis zonder ambtswoning, omdat op de
gedachte plaats alle gevels van het raadhuis
in het gezicht komen en men een onfsiering
door een wasch enz. van de omgeving niet
wenschelijk oordeelde.
Voor deze overwegingea valt iets te zeg-
gen. In vele gevallen is de keukenomgeving
van een bewoond huis iets, dat men gaarne
aan het oog onttrekt, maar anderzi'ds hangt
veel af van het gezin, dat er woont en heeft
een gedeeltelij'ke permanente bewoning van
een gebouw iets, wat wel eenige voorkeur
verdient, aangezien dan zoo'n gebouw des
avonds, als er niet vergaderd wordt, niet
zoo'n verlaten iudruk maakt.
Dat er op de gedachte plaats het mooie
terrein tegenover den Rijksstraatwcg naar
Alkmaar, waar vroeger het hotel „Promena-
de" stond1, dat mam helaas voor een aopel en
een ei liet sloopen niet zoo gebouwd kan
worden, dat een woonhuis aan het raadhuis
voor den voorbijganger van buiten hinder
moet opleveren, is iets wat, zacht uitgedrukt,
overdreven kan worden genoemd.
Een ieder, die het gemeentehuis te Heiloo
bezocht, gevoeldc al een reeks van jaren de
behoefte van deze plaats aan een nieuw raad
huis. Dat het er nu eindelijk eens van zal
komen zal wel door geen enkelem Heilooer
als een overdreven luxe worden oenoemd.
Het oude gemeentehuis is en als secretarie
en als vergaderlokaal voor den raad totaal
on geschikt.
Heiloo wordt zoo langzamerhand een ge
meente van een zoodanige omvang, dat al
leen uit een representatief oogpunt een nieuw
meente van een zoada',:gen o-nvene. dat al-
noodzakelijkheid, dat B. en W. kunnen ver-
gaderen zoirder dat het secretarieoersonee!
voor een groot deel gedwongen wordt het
verhandelde te hooren, bestaat ook reeds
lang, terwijl tal van burgers voor bepaalde
gevallen dm burgemeester wel eens a'leen
willen spreken. De gelegenheid bestaat daar-
toe ook thans wel, doch niet ten gemeente-
huize.
De omvangrijkheid van de gemeenteadmi-
nistratie vordert, dat ook de secretaris de be-
schikking krijgt over een eigen werkkamer.
In groote lijnen kwam dan ook vast te
staan, dat het nieuwe gemeentehuis een
raadszaal moest bevatten, een kamer voor
den burgemeester, een dito voor den secre
taris en pen vertrek voor de vergadteringen
van het B. A. en voor de zitdagen van den
ontvanger. Als bedrag voor de bouwkosten
werd een som van ongeveer f 30000 gesteld.
Aanvankelijk werd gedacht aan- het uit-
schrijven van een prijsvraag. Dit vorderde
-echter volgens de regels van den bond van
architecten een vrij belangrijk bedrag, terwijl
men de beslissing over het bouwp'an na-
genoeg uit handen geeft, terwijl de raad
juist deze beslissing r.an zich wenschte te
houden.
B. en W. schreven daarom een architect,
die zich voor het maken van een uitbreidings-
plan bereid had verklaard. of hij bereid
was een plan voor het raadhuis te maken,
onder voorbehoud dat er niets van kon ko
men en in het vooruitzicht, dat zijn plan niet
in aanmerking kon komen.
Deze architect gaf aan de uitnoodiging ge-
hoor en meerdere architecten dienden eigener
bewegicg eveneens vrijblijvend een plan in,
met als gevolg, dat e£n tiental plannen in-
kwam, waarvan slechts een van een niet-
architect.
Deze plannen worden 6 en 13 April van 2
tot 4 uur en 8 en 15 April van 2 tot 4 en van
7 tot 9 uur in de raad«zaal voor be'ang&tel
lenden gratis ter bezichtiging gesteld.
Wij namen eeu en ander in oogenschouw
en constateerden met voldoening, dat de
inzenders er naar gestreefd hebben, iets aan-
passends voor de omgeving te scheppen.
Dit is vooral het geval met no. 5, een zeer
aardig ontwerp, volgens de situatie-teekening
zoo geplaatst, dat een toren juist in het ver-
lengde komt te staan van den rijksstraat-
weg.
No. 2 bevalt ons, voor wat de indeeling
betreft, bijzonder. Opk wat de lijnen be-
treft, zal dit moderne bouwwerk zeker vol-
doen. Dit plan maakt den indruk van een
architect te zijn, die er naar streefde, iets van
onzen tijd in zijn bouwwerk tot uiting te
laten komen.
Naast het mooie eenvoudige dorpskerkje
zal dit gebouw het ter plaatse zeker goed
doen. Een technisch bezwaar kan zijn, dat de
zijkanten voor de dakbedekking te weinig
helling hebben.
Aan het plan is niet te zien, welke dakbe
dekking de architect zich heeft gedacht.
Van een architect, die een dergelijk plan
.ontwierp, kan men echter wel aannemen, dat
hij dit technisch bezwaar wel onder de oogen
heeft gezien.
Een ander bezwaar van dit plan is, dat er
een won in? in georoiecteerd is, doch ook dit
kan gewijzigd worden.
Nor 4 is over het geheel momentaal. maar
heeft wel iets van een modern kerkje. De ont-
werper van no. 6 heeft o.i. te sterk gedacht,
it ts te ontwerpen, dat aanpast aan de hui-
zen in de omgeving, als die van den dokter
en van den heer Maas Geesteranus.
Dit ontwerp is er geen van onzen tijd, al
1 geeft het wat de indeeling betreft, een maxi
mum van nuttig effect.
Van o. 7 komt de raadszaal1 ons wat kleio
voor, overigens is dit plan wel van de ge-
wenschte indeeling.
No. 8, dat bij het publiek door de perspec-
tieve aquarellistische uitvoering den groot-
sten indruk maakt, is een ontwerp in Hol-
landsch-renessance-stijl. Dc hall is hierin
van een zoodanige afmeting, dat men er aan-
grenzende grootere vertrekken verwacht, dan
er achter liggen. De aardige raadszaal met
kinderbalken1 komt ons in dit plan wat laag
voor.
Het front van no. 9 is wel aardig. De indee
ling van dit plan is wat te verward.
No. 10 maakt op ons een te gediukten
indruk.
De keuze zal voor den raad geen gemak-
kelijke zijuj. Voor ailed gaven wij de voor
keur aan de plannen, die als een schepping
van onzen tijd kunnen worden beschouwd.
Het geldt hier het stichten van een gemeen-
schapshuis op het mooiste punt in het
dorp. De raad zou dan ook o.i. verstandig
doen, advies van Heemschut of van de Prov.
Adviescommissie in te winnen.
Als men zelf wil beslissen, doet men in
ieder geval goed, voorlichting van deskun-
digen te vragen.
UIT BERGEN.
Vanwege het Provinciaal Waterleidingbe-
drijf is aan het gemeentebestuur vergunning
verzocht tot het in bedrijf stellen van twee
centrifugaalpompen, gedreven door 2 elec-
tromotoren op een terrein aan den Zwarte-
weg.
De heer W. A. Dingemans, alhier, gedi-
plomeerde van de afd. Werktuigbouwkunde
der Middelbare Technische School te Haar
lem, is benoemd1 tot technicus bij de Bataaf-
sche Petroleum Mij. ter standplaats Pladjoe
(Sumatra).
UIT DE RIJP.
Op Maandag 5 April 192 b, des avonds te
half acht ure, werd in de Ned. Herv. Kerk
alhier een uitvoering gegeven van gewijde
muziek en wel door de heeren A. C. Prooily
te Purmerend en L. Knip te Beemster. De
opkomst van de belangstellendien mocht niet
groot worden genoemd. Op keurige wijze gaf
ae heer Provily (die organist is van de groo
te kerk te Purmerend) zijn muzicknummers
ten gehoore, terwijl de heer Knip eveneens die
aanwezigen heeft doen genieten van zijn
prachtige zangnummers. Het publiek keerde
dan ook zeer voldaan huiswaarts.
Mocht de prijs van de melk alhier in
een tijdsverloop van' een maand met 2 ccnten
per Liter zijn verlaagd, thans is de prijs der
melik weer op 1 cent gestegen en alzoo ge-
bracht op 12 cent per Liter.
UIT AKERSLOOT.
Dinsdagmorgen is de boot van de Alkmaar
Packet vaxend'e naar de weekmarkt te Pur
merend, wegens de dikken mist, tegen de
vlotbrug aan dlen Kogerpolder gevaren en
heeft daar heel wat averij gemaakt. In den
nam id dag kon het verkeer over de brug weer
plaats hebben.
Het personeel van het Prov. Electr. be
drijf is thans bezig om de tranformator aan
de Zuidervaart te instaileeren voor de ver-
lichting aldaar. Hoogstwaarschijn 1 ijk zal de
opening uw* week nog plaats hebben.
BROEK OP LANGE'NDIJK (Maart.)
Geboren: Neeltje, doch ter van P. J.
de Boer en T. van Soelen. Aarjen, zoon
van C. Balder en van IJ. Prins. Geertje
en Jannetje, dochters van J. Kamp en T.
Krijger. Cornelis, zoon van J. Borsten en
C. M. Blokkeer. Auke, zoon van J. Dirk-
maat en T. Dekker. Catharina, dochter
van W. Twisker en van D. de Vet.
Overleden Neeltje Dirkmaat, oud
82 jaar, weduwe van Dirk Wagenaar.
Te Alkmaar, Ida Vader, echtgenoote van A.
Goudsblom.
NOORDSCHARWOUDE (Maart.)
Gebor e n Jacobus Theodorus, z. van
Simon van Diepen en Elisabeth Kramer.
Cornelis Johannes, z. van Jan Mul en Ka-
tharina Bakker. -Wilhelmus Jozeph, z. van
Wilhelmus Kuin en Cornelia Maria de Wijs.
Overleden Grietje Kooij, oud 32 ja
ren, echtgenoote van Jan Smit. Jan Schil-
der, oud 74 jaren, echtgenoot van Maartje
Bos.
Naklanken van Genfeve. De
„volkswensch". De „Platz der
Republik". De heer de Margerie.
Jolly, de hongerkunstenaar.
Arme millionairen.
Berlijn, einde Maart.
Zoo zijn wij dus in den Volkenbond nog
niet opgenomen. Nu, wanneer men de tee-
dere uiteenzettingen in Geneve als buiten-
staander beluisterde en ontleedde, dan kwain
men wel tot de overtuiging, dat het nu niet
bepaald bovenmatig gemoedelijk en behage-
lijk op dit gezellige samenzijn ten behoeve
van den wereldvrede toeging. Niettemin weet
ieder verstandig mensch in Duitschland, dat
het tot ons programma behooren moet, een
aannemelijken wd£ te vinden, welke het ons
mogelijk maakt, ten slotte toch nog onze
plaats in dit mternationaal parlement van
leidende staatslieden in te nemen.
Men kan zelfs niet zeggen, dat die Duit-
sche groepen, welke er sedert jaren trotsch
op gaan, zich „tegenstanders van den Vol
kenbond" te noemen, zich over het tumult en
de catastrophe van deze nieuwe werJd-cen-
trale op Zwitserschen bodem bijzonder ver-
heugd getoond hebben.
Weliswaar werden er, toen de berichten uit
Geneve binnenkwamen, dreunende phrases
gelanceerd.
„Zie je nu wel", riepen onze nationalisten,
„wij hebben het immers altijd gezegd: den
Geneefschen Bond ontbreekt het in zijn titel
aan twee woorden, hij had eigenlijk „Vol-
kenbond tegen Duitschland" moeten hee-
ten; zoolang hij in overeenstemming met de
zen meer juisten titel werkzaam was, func-
tionneerde hij ook zeer goed; maar op het
oogenblik, waarop hij zijn oorspronkelijke
bestemming verloochenen wilde en met
Duitschland wou samenwerken, ontstond er
een noodlottige verwarring".
Zoo spraken zij. Zoo kon men het in al-
lerlei variaties in de nationalistische pers
lezea. Doch toen Rijkskanselier Luther en de
Rijtosminister van Buitenlandsche Zaken Sfre-
esmann naar Berlijn terugkeerden, werd voor
hun geenszins een brandstapel aangestoken,
maar de overweldigende meerderheid van
den Rijksdag billijkte hun politiek en ver-
standige houding, en ook zij, die tegen het
votum van vertrouwen stemden, zijn nu in
den grond van hun hart blij, dat de tendenz
van vreedzame overeenstemming met onze
vroegere oorlogstegenstanders behouden
wordt.
Men ziet hieruit met bijna verrassende dui-
delijkheid, dat de republiek in Duitschland en
de overtuiging van den onontbeerlijken eisch
eener democratische verzoeningspolitiek bui-
tengewoon verstevigd zijn. Dat bleek ook uit
de bepaald verbluffendc uitspraak van den
„volkswil", welke men als een stormachtig
protest van de meest uit§enloopende kringen
der bevolking tegen de overmatig groote
materieele aanspraken der onttroonde vor-
stenhuizen moet opvatten. Twaalf en een
half millioen menschen hebben zich op de
lijst laten plaatsen van degenen, die den
uiterst sti-engen eisch stellen, om tegenover
de vroegere vorsten en hun familieleden een
radicale onteigening toe te passen en aan hen
zelfs geen schadeloosstelling, hoe gering ook,
voor de inbeslagname van al hun bezittin-
gen willen toekennen. Men heeft vastgesteld,
dat deze millioenenmenigtc in aantal dat der
leden van de communistische en sociaal-dc-
mocratische partijen ver overtreft. Ja, ook nog
grootcr is dan het aantal leden der dcmccia-
tische- en der Katholieke centrumspartij Dat
beteekent, dat metterdaad vele hoiukw ii-
zenden uit het kamp van hen, die men no
aanhangers der monarchic besenouw.tor
dezen stap besloten hebben. Een rcsuliaat,
dat niemand had verwacht.
In!usschen is er geen sprake van, dat al
deze twaalf en een half millioen menschen in
hun hart van meening zijn, dat de voormaligc
Souvereinen nu maar in een volkomen ar-
moede teruggestooten moeten worden. Zonder
twijfel wil slechts een deel der massa, die zich
nu in dezen zin heeft uitgesproken, deze con-
sequentie inderdaad aanvaarden De meesten
wilden voor alles een dringende vermaning
richten aan den Rijksdag, om, bij het treffen
van een „vergelijk" met de vorstenhuizen,
welke kwestie nu eindelijk, bijna acht jaren
na de revolutie, zal worden geregeld, aan de
voormalige koningen, groothertogen en herto-
gen niet de ongehoorde sommen toe te ken-
nen, welke zij op grond van een letterlijke uit-
legging van oeroude documenten opeischen.
Men wil in Duitschland een bepaalde catego-
rie van landgenooten ten slotte niet zoo be-
handelen, dat men haar al haar eigendom-
men, tot op het laatste hemden-knoopje af-
neemt. Want men weet, welke gevaarlijke ge-
volgen dat met zich mede zou kunnen bren
gen. Men heeft bovendien genoeg historischen
zin, om niet in een tijd van rustige evolutie,
de onbekookte maatregelen van een revoluti-
onnaire opwinding te willen treffen. Maar
men wil luid en krachtig daartegen protes-
teeren, dat de voormalige vorsten tot de rijk-
ste pariculieren van het gansche land ge
maakt worden. Zonder twijfel kan men in een
zoodanige uiting van den volkswil een ver-
sterking van de republikeinsche gedachte en
een zeer besliste afsterving van de eertijds
heerschende monarchistische gevoelens her-
kennen.
Nog een ander kenmerkend symptoom, hoe-
wel van geringer beteekenis, wijst in dezelfde
richting. De groo.^ Platz in de Berlijnsche
Tiergarten, in welks midden zich de „Sieges-
saule" verheft, de herinnering aan de overwin-
ningsoorlogen van 1864, 1866 en 1870, en
waarnaast het Rijksdaggebouw met het Bis-
marckstandbeeld voor zijn portaal staat,
draagt sedert meer dan vijfiig jaren den naam
„Konigsplatz." Nu heeft het Berlijnsche
stadsbestuur besloten, dit revier cm te doo-
pen. De naam zal in de toekomst: „Platz der
Republik" zijn. Toen het voorstel pas ver-
scheen, verwekte het nog heftigen tegen-
stand. Maar de afkeuiende stemmen zijn meer
en meer verstomd, en het voorstel is nu in
den gemeenteraad, wederom met groote meer
derheid van stemmen aangenomen.
Men behoeft er niet meer aan te twijfelen,
dat de stemming van onvriendelijkheid,' van
verbittering en animositeit tegen Frankrijk
aanzienlijk milder is geworden Met name in
de ahnosfeer van kunsten en wetensohappen
en verdere intellectueele kringen' in de Duit-
sche hoofdstad wordt deze verandering steeds
meer merkbaar. De tactvolle en hoogst aan-
gename houding van den tegenwoordigesn
Franschen gezant irn Berlijn, c!en heer de
Margerie, heeft daartoe zonder twijfel ten
zeerste bijgedragen. Hij verzuimt persoonlijk
geen enkele gelegenheid, om blij ken te geven
van zijn belangstclling in de cultureele ge-
beurterissen van Berlijn. Hij verschijnf bij de
openinigsfeestelijkheden van de groote ten-
toonstellingen en hij heeft er zich alle moeite
voor gegeven, om het plan voor een groote
tentoonstelling van werken van Honyre Dau-
miers, den genialen Franschen schilder en
teekenaar der vorige eeuw, te doen door
gaan. Aan zijn bemiddelirg is het te danken,
dat het Louvre-museum zelfs twee werken
van Daumjers naar Berlijn gestuurd heeft;
iets dergelijks kwam ook v6or den oorlog
bijna nooit voor. Een bijzonder aandeel in
deze ontwikkcling van meer vriendschappelij-
ke tcirekkingen heeft ook de heer de Marge
rie Junior, de zoon van den gezant, die als
attache aan zijn vader is toegevoegd. Hij
zoowel als zijn jonge vrouw spreken voor-
treffelijk Duit3ch, en 2ij vinden reeds door
deze eigenschap gemakkelijk gelegenheid,
met de leidende figuren in de Berlijnsche
cultuur in aanraking te komen. Men erkent,
van hoeveel gewicht voor de verhouding tus-
schen twee volkeren de keuze is der pensoon-
lijkhedeni, in wier handen de publieke' ambten
worden gelegd.
Een merkwaardige gebeurtenis, welke zich
juist in Berlijn afspeelt, mag ook als een be-
wijs, dat wij nu werkelijk een tijd van vrede
doorleven, worden aangemerkt. Er zijn name-
lijk bij ons tweehongerkunstenaars opge-
treden! Dat zou in dc kwade jaren, welke ach
ter ons liggen, waarlijk niet mogelijk zijn ge-
weest. Tijdens den oorlog en nog langen tijd
na het zoogenaamde vrede-sluiten waren wij
Berlijners in zekeren zin zonder uitzondering
hongerkunstenaars. Want wij hadden niets
of ten minste ontstellcnd weinig te eten, te
weinig zelfs om „satt zu werden"; wanneer
nu twee menschen optreden, die hun vermo-
gen om te vasten, bepaald volgens de regelen
der sport ontwikkeld hebben, dan beteekent
zulks toch, dat het hongerlijden niet meer
een algemeene gewoonte te Berlijn is. De
wijze, waarop de beide kunstenaars hun
kunst vertoonden was hoogst oorspronkelijk
Zij traden namelijk in eenrestaurant op.
Dus op een plaats, welke overigens de men-
schen nu niet bepaald tot een hongerkuur wil
cpwekken.
Het is in een van de talrijke cafe's, door
een vindingrijk brein op meerdere punten in
dc hoofdstad onder den plezierigen naam
„Krokodil" gebouwd. De menschen kwameu
en ze komen zelfs vandaag nog hier-
heen, laten het zich goed smakeu en bewonde-
ren dan in een nevenzaal de merkwaardige
tijdgenooten, die hun toonen willen, met hoe
weinig voedsel de mensch eigenlijk nog kan
leven.
De eene echter moest het schouwspel ontij-
dig staken. Hij had er reeds reeds! na
zestien dagen genoeg van, kreeg maagkram-
pen en werd in zorgwekkenden toestand weg-
gedragen uit de glasvitrine, waaronder hij
neerzat en letterlijk niets deed, zelfs niet at!
Maar zijn collega zit nog altijd in de verze
gelde glazen kast. Terwijl ik deze regels neer-
schrijf, houdt hij nog steeds vol. Over enkele
dagen eerst wil hij zich laten verlossen Hij
heeft dan, wanneer alles goed gaat, niet min
der dan 44 dagen gevast. Een bewonderens-
waardige prestatie. De wonderiijke gast luis-
tert ndar den vertrouwelijken naam „Jolly",
hij is nu al een soort lieveling van de Berlij
ners. Jolly meent intusschen, dat het nog
niets om het lijf heeft; 44 dagen vasten moet
voor hem een peuleschilletje zijn. Hij zal zich
verder gaan trainen en hoopt het nog eens
tot 60 dagen te brengen. Hij is in staat en
drijft het nog zoover, dat hij zich het eten
maar heelemaal gaat afwennen. Wat dan in
elk geval een aanzienlijke levensbezuiniging
zou beteekenen.
In elk geval zijn er nog een groep andere
menschen, die vandaag tenminste niet meer
zoo veel en zeer zeker niet meer zoo „goed"
eten als voor den oorlog. Onlangs heeft
iemand zich het genoegen gegund om een
tnerkwaardig boek uit het jaar 1912 door te
kijken, het ,"jaarbcek der Pruissische millio
naire", om daaruit een vergelijking te ma
ke ntusschen den vroegeren toestand der
8300 uitverkorenen, die toentertijd'de eer ge-
noten, in de lijsten van dit boek te worden
opgenomen, en dien van heden. Daarbij kwa-
men recht merkwaardige en ook zeer tragi-
sche dingen aan het licht. Een zeer groot
aantal van de voormalige millionaire is ge-
storven, tijdens de revolutie gevlucht of uitge-
weken. De meesten van hen kunnen zich niet
meer rijke menschen noemen. Een is, zooals
geconstateerd werd, thans als film-figurant
werkzaam, hij treedt daarbij meerdere malen
ai's „elcgante heer in voornaam gezelschap"
op. Een antler, die totaal verarmd is, is een
eierhandel begonnen en heeft er zich langza
merhand weer wat bovenop gewerkt. Een
derde heeft een betrekking bij het Berlijnsche
electricitcitsbedrijf. Een vierde kan zich
slechts in den levensstrijd handhaven door
het verhuren van zijn woning, of tenminste
van alle kamers op een cnaanzienlijk achter-
kamertie r.a, waarop hij zelf op meer dan
bescheiden voet leeft. En zoo gaat het ver
der. De algemeene wijziging der sociale ver-
houdingen in Duitschland kan niet duidelij-
ker blijken dan door het trekken van zulke
vergelijkingen.
Dr. MAX OSBORN.
Marktberichten
WARMENHUIZEN, 7 April 1926. Roo-
de Kool le s. 5.708; Roode Kool 2e s.
4.507; Gele Kool le s. 4.406;
Gele Kool 2e s. 3.10—3.30; Witte Kool
8.60—/ 9.20; Uien 6.50—/ 7.60.
Aanvoer: 29225 K.G Roode Kool; 2850
K.G. Gele Kool; 1850 K.G. Witte Kool;
1575 K.G. Uien.
u
ZflehfflflHig toesebouwer, als de middenvooT van de tbuia-
elut »ooi de twee<ie maal een ojigelegde kana voor een ope*
goal mist: Yerbazend Jammer, niet? (Humoriai)
.-
