DAGBLAD VOOR ALKMAAR EN OMSTREKEN.
Laat uw kousen aanbreien
Uit den Aikmaarschen Raad.
No. 136
Honderd acht en twintigste Jaarsrang
1926.
khMTxemwUmlte bii vooruitbetaling per 3 maanden f3.—fr. per post f2.50. Bewjjsn. 5 et Advcrtentiepr. 26 ct. p. regel, grootere letters naar plaatalmt*
Brieyen franco NX Boek- en Handelsdr. yJL Herms. Coster Zoon, Yoordam C9, Tel. Administr. No. 3. Redactie No. 33.
ZATER1UG
12 J UNI
i :*rk
De naam GOUDSBLOM op Uw
sigarenzakjes is U een waarborg
dat de inhoud is:
EEN HOOGSTAANDE KWALITEIT.
Bnitenland.
Oil numtner bestaat uit 3 bladen.
Direcleur: G. H. KRAK.
Hoofdredacteur Tj. N. ADEMA.
Bescherm den mensch tegen het gevaarlijk-
gte wezen, dat er op dezen aardbodem rond-
wandelt.
Bescherm hem dus tegen zieh zelf.
Dat is de leuze van dc heeren sociaaWSmo-
craten.
Laat de overheid op elk gebied reglementce-
rend en dwingend optreden, leg de persoon
lijke vrijheid aan banden en als de tegen wil
en dank beschermde de zegemngen daarvan
niet kan inzien, doe het clan toch maar, want
ieder mensch is een grcot kind, dat zelf met
weet wat goed voor hem is. i
Bescherm hem, ook als hij niet beschermd
wil worden en later za^ hij er dankbaar vooi
blijken.
Het vrije Amerika is droog gelegd en
iedereen, of hij het wil of niet en of hij net
noodig heeft of niet, wordt daar dus op de
meest afdoende wijze tegen den drankduivel
in bescherming genomen.
In Alkmaar is het nog zoo ver met. Maar
we zijn vreeselijk zuinig met het sluitingsuur,
we iagen de gasten vroeg naar huis en vroeg
naar bed en we rangschikken de cafehouders
onder de gevaarlijke elementen onzer samen-
leving en we zijn dus al aardig op weg ora
het Atnerikaansche'voorbeeld te volgen.
Ook hier moet de vrije burger langzamer-
hand tot de merkwaardige zoogdieren uit het
verleden gaan behooren en daarom gaan we
stap voor stap verder en beschermen o t 'S
wat er maar eenigszins voor in aanmerking
kan komen.
We beginnen nu ook de volwassen men-
schen tegen de zedelijke en maatschappelijkc
gevaren van de bioscoop te beschermen.
Onze Arbeidswet en tal van andere wetten
waken er nauwkeurig voor, dat ons personeel
zich niet langer dan acht uren per dag aan
inspanning bloot stelt althacis bij denzelf-
den patroon en we zijn nu al zoo ver, clai
wii ons de vraag stellen of ook een patroon
al dan niet mag worden toegestaao voor zijn
gezin of voor zijn genoegen te werken als hi]
daar zelf zin in heeft.
Wij willen hem dwingen zi]n werk te laten
rusten om tijd voor zijn gezin over te hou-
den. En als het blijkt, dat dit niet helpt en
dat hij na 8 uur 's avonds toch niet thuis is,
dan zullen we straks misschien nog een stapje
verder gaan en dien winkelier dwingen dat
hij elken avond in zijn huiskamer moet zittcn.
En als ook dat geregeld is, dan zullen wi]
hem voorschrijven hoe laat hij moet opstaan,
wat hij 'smiddags moet eten, en of hij pan-
toffels of schoenen zal mogen dragen.
We zijn al begonnen met de cafehouders,
nu nemen wij de winkeliers er bij de bak-
kers zitten #1 heelemaal in de verdrukking
en straks gaan we ons ook bemoeien met de
muziekonderwijzers, de advocaten, de verze-
keringsagenten, de handelsreizigers en de
gepensienneerde kaasdragers.
We wijzen, zooals Dirk Witte het zoo ka
Kikteristiek gezegd heeft, aan ieder het paadjc
waarlangs hij mag gaan.
En we roepen o foei als hi] even blipt
staan.
Mensch chirf te leven.
Zoo is dus van sociaal-democratische zijde
nog eens een aanval op de persoomlijke vrij
heid gedaan.
Na zeven jaren van overweging zqn B. en
W dank zij ook de adviezen van belangheb-
benden, gelukkig tot de conclusie gekomen,
dat men iemand die voor zijn gezin werken
wil, zoolang als hij daar zelf plezier en voor-
deel van heeft, niet als een misdadiger mag
beschouwen, die kans loopt voor den kanton-
rechter te moeteei verschijnen.
Daar is Donderdagmiddag nog heel wat
<wcr afgepraat en het rcsultaat is ten slotte
gfweest, dat alleen de sociaal-democraten en
de katholieke heer Van Slingerland hun stem
vo6r gedwongen achturigen winkelsluiting
iitgebracht hebben.
•De laatste vooral is met over een nacht ijs
gcgaan.
Want hij had 5 zegge en schrijve 5
heele winkeliers opgezocht of eigenlijk maar
vier-en-een-half, want de laatste was maar
een koopmannetje, dat van de hand in den
tand leefde.
En van die vier-en-een-halve winkelier
hadden er drie hem verzekerd, dat zij niet te-
fen gedwongen winkelsluiting waren, mits
un concurremten dan ook moesten sluiten.
Ziedaar het beste bewijs dus, dat wij hier
in Alkmaar groote behoefte aan gedwongen
winkelsluiting hebben gekregen.
Ook de middenstandsvereenigingejn en de
Kamer van Koophandel hadden een enquete
gchouden en daaruit bleek, dat het overgroole
deel van de winkeliers hier ter stede mets
voor een gedwongen winkelsluiting gevoelt
en alles behalve op deze overheidsbescher-
ming gestekl is.
Dat heeft blijkbaar de meerderheid van
den Raad er toe gehracht de persoonlijke vrij
heid niet aan te randen, wanneer dat niet be-
slist nocdzakelijk was en naagezien al spce-
di" bleek, dat het personeel, waarvoor de ge
dwongen winkelsluiting in !;oofdzaak bc-
tiocld is4 in Alkmaar tocji na 8 uur 'S avoods
geen arbeid verricht, heeft men het verstan-
dige besluit genomen, de winkeliers zslf ver
der maar met rust te laten.
De burgemeester heeft daarbij zeer juist
nog even doen uitkomen, dat, waar het hier
geen bescherming van maatschappelijk
zwakken betreft en noch de consumenten,
nocli de producenten, in casu de winkeliers
zelf, op overheidsinmenging gestekl zijn, men
z. i. geen enkel maatschappelijk belang dient
door tot gedwongen winkelsluiting over te
gaan.
Hoe wij daarover den ken, is voldoende uit
ons hoofdartikel van 13 Februari j.l. ge-
bleken.
„Bekijken wij de kwestie van het standpunt
van den consument", zoo hebben wij toen
betoogd, ,.van de burgerij dus, dan is het
duidelijk, dat wij geen enkel belang bij ge
dwongen winkelsluiting hebben.
Waarom zouden wij het prettig vinden een
vergeefschen gang naar een gesloten winkel
te maken en's avonds niet meer te kunnen
krijgen wat wij soms plotseling blijken noo
dle te hebben
[>c burgerij is door een gedwongen vroege
winkelsluiting in geen enkel opzicht gebaat.
Wie 's avonds na 8 uur in Amsterdam
loopt, ergert zich, dat er in die groote stad
vol winkels niets meer te koop is en krijgt
meer dan ooit het gevoel, dat de overheid in
haar dwingende voorschriften de persoonlijke
vrijheid te dezen opzichte wel wat te sterk
aan banden gelegd heeft."
Personeel is vrijwel nergens na 8 uur nog
aanwezig.
„A1 erkennen wij gaarne, dat social® wet
gcving noodig is om de maatschappelijk
zwakken te* beschermen en uitwasscn tegen te
gaan, dan hebben wij toch nog altijd zooveel
respect voor de persoonlijke vrijheid, dat wij
niemand zouden willen belemmeren te wer
ken wanneer hij dit uit eigen vrijen wil doet,
Slechts concurrenten kunnen afgunstig
worden, maar mag dan de overheid zich daar-
mee gaan bemoeien en den een beletten iets te
verdienen, enkel eri alleen ter wille van de
omstandigheid, dat een ander dat niet
wenscht of niet kan?
In dezen tijd wefdt de persoonliike vrijheid
van alle kanten al zoo bedenkelijk aan ban
den gelegd, dat wij er niet gaarne toe willen
meewerken, dat de cverheidszorg zich ook tot
cen gedwongen winkelsluiting uitstrekt."
Het bovenstaande geeft ook nu nog vollo-
men weer hoe wij deze kwestie beschouwen
en wij verheugen er ons dan ook van hartc
over, dat althans deze aanslag op de persoon
lijke vrijheid niet door den Raad gesanctio-
neerd is geworden.
En aangezien Ds. Makkirtk onlangs ook
tot tijdelijk leeraar benoemd is, heeft hij dus
tot taak goed op zich zelf te passen en na te
gaan of hij in alle opzichten wel over zich
zelf tevredien kan wezen.
Is de toestand nog als vroeger, dan is hij
de eenige leeraar die direct aan die kjasse-
verhooging van zijn eigen leerlingen mag
meewerken.
Laten wij hopen wij zijn daar trouwens
wel van overtuigd dat in het bijzonder
de tijdelijke leeraar in het Hebreeuwsch
steeds tot voile tevredenheid van dezen nieu-
wen curator zal mogen optreden.
Het „potje van de waterleiding", waaruit
bij de bespreking van zoo menige gemeente-
begrooting gouden bergen beloofd zijn, het
theoretiscn fczit, dat een rots der eeuwen was
voor iedereen die Alkmaar's financien roos-
kleurig wilde voorstellen en een luchtkasteel
voor alle pessimisten, dat geheimzinnige ka-
pitaaltje staat nu op het punt werkelijk uit
de kraan van het Provinciaal Waterleiding-
bedrijf in onze gemeentelijke schatkist te
vloeien.
Wij zullen voor afkoop van al onze rech-
ten op de waterlevering een bedrag van
367000 ontvangen en uit de omstandig
heid, dat men van de zijde van het bedrijf
meermalen moeite gedaag heeft ons er van
te overtuigen, dat het niet goed zou zijn er
over te schrijven alvorens het in den Raad
in behandeling zou zijn gekomen, kan zeker
wel blijken, dat men er daar nog lang niet
zeker van was, dat de gemeente ten slotte
met dit bedrag genoegen zou willen nemen.
Daaruit zou kunnen volgen, dat wij wel
een aardig kapitaaltje kriigeni maar daai te-
genover ook heel wat recnten en jaarlijks te-
rugkeerende baten uit handen hebben gege-
ven.
Volgens sommigen zou de gemeente dan
ook verstandiger hebben gedaan buiten de
waterlevering der provinde te blijven en haar
rechten voor een eigen bedrijf te houden
waardoor ten slotte producent en consument
het meesie gebaat zouden zijn.
Evenwel is deze zaak voor niet-deskundigen
uiterst moeilijk te beoordeelen en heeft al
thans de Raad het beter gevonden een vogel
in de hand dan tien in de lucht te hebben
Zooals gezegd, is dit vogeltje een beetje
laat komen aanvliegen en het is dan ook
geen postduif maar waarschijnlijk een gebra-
den hoentje van 367000 dat weldra veilig
in een gemeentelijk kooitje zal worden opge-
sloten.
Hopelijk zal het, nadat de wederzijdsche
onderteekeningen van h^t contract hebben
plaats gehad, in goeden staat bij den ontvan-
ger komen binnen vliegen, die dan wel zal
constateeren, of het al dan niet een canard
geweest is.
(ook die heele fijne casimire) in de Macb. Brei-inrichting „De Toekomst".
Depftt voor Alkmaar en OmstrekenM. BEUDEKERTEGRL, Hofplein.
Langdurig is er gedebatteerd over de
vraag of de gemeente zelf het risico voor on-
gevallen van haar personeel moet dragen
dan wel of zij dit aan een ongevaljenverze-
kering moet overlaten.
De heer Westerhof betoogde het laatste, de
heer Vogelaar en anderen gevoelden er inte-
gendeel meer voor de gemeente zelf fe laten
verdienen wat zij andcrs aan premies zou
moeten storten.
Het blijkt, dat wij een heel aardig ongeval-
lenfonds hebben. Dank zij de degelijkheid
van en het goede toezicht op onze bedrijven,
komen ongelukken van eenige beteekenis hier
niet dikwijls voor. Het fonds steeg tot
28000 en de heer Vogelaar wilde geleide-
lijk daarmee voortgaan en een fonds van
50.000 vormen uit welks rente dan telken-
jare de noodige uitkeeringen gedaan kunnen
worden.
Dat leek heel verstandig en er is ook
eigenlijk geen enkele reden waarom een ge
meente die over voldoende kapitaal beschikt
en bij een onverwacht groote ramp altijd
leenen kan niet zelf een risico zou dragen,
dat tot dusver van bctrekkelij'k geringe betee
kenis is gebleken.
Zelf iets dcen is altijd nog voordeeliger dan
iets laten doen omdat in het laatste de beloo-
ning eh de winstkansen van anderer arbeid
zijn begrepen.
Hoe goed werken niet de onderlinge wyze-
keringen die over voldcend kapitaal beschik-
ken en de gemeente is nu eenmaal in veel
gunstiger conditie dan particulieren doordat
zij een vrij wat grooter risico zal kunnen
dragen.
Vandaar dan ook, dat de heer Vogelaar
die trouwens op verzekeringsgebied lang niet
de eerst de beste is bij zijn verdeciging
van het voorstel van de meerderheid van B.
en W. een belangstellend gehoor had en de
Raad besloot dat de gemeente voortaan zelf
het risico van de ongevallen harer ambtena-
ren zal ragen.
Zoolang opzettelijk door Gemeentewerken
gestichte branden tot eenige huisjes op het
Scharloo beperkt worden. zoolang de poli-
tieagenten bij motorraces buiten de baan blij
ven en de conducteurs van de tractor over
eenige jaren niet tot onze gerneente-ambtena-
ren worden gerekend, is er alle kans dat ook
in dc toekomst het foncls voor groote uitga-
ven gespaard zal blijven.
En dat de gemeente in eigen zak kan hou
den wat andcrs aan premies onvermijdelijk
verloren zou gaan.
Tot ecnpat«" van het Gymfissiutn ;s doev ufti
Raad Ds H. Makildk Wtiwrnd.
voorkennis en toestemming een uitstapje ge-
maakt heeft.
De sociaal-democraten waren daar alles
behalve over te spreken en de Wethouder van
Publieke Werken achtte zich eveneens gepas-
seerd en meende, dat als zijn Commissie den
verbouw van het gebouw van Gemeentewer
ken noodzakelijk oordeelf, de Financieele
Commissie alleen heeft na te gaan, of het
geld daarvoor aanwezig is en het niet te pas
komt, dat deze laatste commissie zich dan ter
plaatse nog eens persoonlijk van de noodza-
kelijkheid van het werk gaat overtuigen.
Ziedaar een strijd om de macht, een strijd,
waarbij ieder hardnekkig zijn eigen afgeba-
kend terreintje tegen anderer indringing ver-
dedigt.
Een strijd, die niet zoo gemakkelijk te be-
slissen is. want waar eindigt de bevoegdheid
van de eene commissie en begint die van de
andere?
De grenzen zijn uiterst vaag en confhcten
als dit zullen op den duur niet kunnen uit-
blijven.
Wij zijn nimmer bewonderaars van al die
commissies geweest, wij hefcben ze steeds
meer als een rem dan als een steun be-
schouwd en zouden ze nog altijd hoe eer hoe
lie ver zien verdwijnen.
En conflicten als dit zijn zeker uiet m staat
onze opinie daarover te wijzigen.
Vergrooting van het aantal gemeente-
ambtenaren is altijd een verheugend ver-
schijnsel behalve dan voor de belastingbe-
talers.
Want het wil toch niet anders zeggen, dan
dat de gemeente zoo groeit en zoo vooruit
gaat, dat haar administratie door het tegen-
woordige personeel niet meer kan worden
bijgehouden.
Of wij ook verheugd moeten zijn omdat de
gemeentelijke armbezoeker - zijn werk niet
meer af kan is een vraag die niet direct posi-
tief beantwoord zal kunnen worden omdat
juist hij tot de categorie ambtenaren behoort
waarvan er meer noodig zijn naarmate de
welstand der ingezetenen in het algemeen
een ongunstiger beeld gaat vertoonen.
Evenwel hebben B. en W. te kennen gege-
ven, dat de zich steeds uitbreidende werk-
zaamheid van het Burgerlijk Armbestuur de
wenschelijkheid heeft doen gevoelen van een
intensiever controle, waartoe de aanstelling
van een ambtenaar naast den armbezoeker
onmisbaar is te achten.
Die functie is dan door den Raad ook in-
gesteld en nu het zeker is, dat deze ambte
naar er komen zal, rijst tevens de vraag of
het niet tijd wordt eens te breken met het sy-
steem waarbij de visites van den armbezoeker
onmogelijk gemaakt zijn in al de gezinnen,
die mede door kerkelijke instellingen bedeeld
worden.
Zijn wij wel ingelicht, dan is de toestand
zoo, dat b.v. de katholieke gezinnen nimmer
met den armbezoeker in contact komen door
dat het daarvoor bestemd geld eenvoudig
aan de kerkelijke instelling of daarvoor aan-
gewezen personen wordt overgedragen, die
het weer aan de behoeftiget uitkeeren.
Ook met andere kerkgehootschappen moet
dit het geval zijn en zoo zijn er dus een groot
aantal gezinnen waar de armbezoeker nooit
aan huis komt, waardoor het burgerlijk arm
bestuur het contact en daardoor de juiste be-
oordeeling mist die maatstaf voor de uitkee-
ring zijn moet.
Wellicht zal door het aanstellen van dezen
tweeden armbezoeker een meer direct contact
tusschen het Burgerlijk Armbestuur en de
armen verkregen kunnen worden.
Dan is er nog de kwestie van het optreden
van de Financieele commissie, die onder lei-
ding van wethouder Thomsen een uitstapje
on verboden terrcin zou gemaakt hebben.
Ditmaal kwam niet de Commissie voor de
strafverordeningen daartegen op, maar wel
de Commissie voor Publieke Werken, op wier
partlculicf terreiu men zonder voldoende I
Er is een Commissie voor de Plantsoenen,
die alles overweegt wat daarmee in verband
En eveneens is er zoo een voor de Lichtbe-
drijven, een voor Publieke Werken, enz.
Al die commissies hebben tot taak, plannen
na te gaan, welker uitvoering een nauw-
keurige en zoo mogelijk deskundige voorbe-
reiding behoeft.
En dit moet o.i. dan ook uitsluitend de taak
van de Financieele Commissie zijn. Haar on-
derzoek en voorbereiding moet dus b.v. alle
belastingplannen omvatten, de kwestie van
het vermenigvuldigingscijferde pensioens-
berekening, de begrootingscijfers m het al
gemeen, het sluiten van leeningen, enz.
Maar kort geleden wij meenen, dat de
heer Kusters daarop heeft aangedrongen
is in den Raad verkondigd, dat de Finan
cieele commissie naast deze, haar eigynlijke
taak, nog een veel grooter bevoegdheid zou
moeten krijgen.
Alle voorstellen, die een belangnjk bedrag
vorderen, zouden fcnslotte naar deze com
missie om advies gmnden moeten worden.
Dat was de groote fout.
Want als zij nu dergelijke plannen toege
zonden krijgt, zijn er maar twee mogelijk-
h^den.
Of zij bepaalt zich uitsluitend tot de vraag
of er geld voor is en dat zal er in den rege
niet zTjn en dan kan evengoed de wethou
der van Financien als de commissie dat in
den Raad mededeelen.
Met andere woorden: dan is de commissie
dus overbodig.
Of zij gaat na of het werk al dan niet noo
dig is, en dan treedt zij als censor van andere
commissies op, komen er allerlei gevoelig-
heden tot uiting en doet de Financieele Com
missie eigenlijk het werk, dat uitsluitend tot
de bevoegdheid van den Raad zelf behoort.
„Als wij ons niet ter plaatse overtuigd had
den", zegt de heer Thomsen, „dati zouden
wij een geheel ander advies hebben ge-
geven".
En aangezien de commissie- met in net ge
bouw van Gemeentewerken is gaan kijken o
er al dan niet geld voor den verbouw be-
schikbaar is, blijkt hieruit ten duidelijkste, dat
men ter plaatse heeft nagegaan of het werk
noodzakelijk was, of wellicht goedkooper
uitgevoerd kan worden, dan de Commissie
van Publieke Werken het voorgesteld had.
Ergo: een controle op die commissie, wat
toch uitsluitend tot de competentie van den
Raad behooit.
Het is duidelijk, dat de Financieele Commis
sie verder gaat dan haar taak is.
Maar het is ook duidelijk, dat de schuld
daarvoor ligt bij hen, die alle woorstellen van
eenige beteek-mis aan haar controle willen
endcrwerpen en haar daardoor als het ware
gedwongen hebben zich steeds verder buiten
liaar eigen .terrain te begeven.
Dat de h*tr Van Drunen, die nota bene als
lid dier commissie voor het gemeenschappe-
lijk bezoek aan Gemeentewerken stemde en
daar 's morgens zonder protest aan heeft
deel genomen, des iniadags in den Raad den
treurigen moed had, critiek over het werk
zijner mede-commissieleden uit te oefenen
critiek, die toch ook hem zelf moest treffen
dat hij ronduit verklaavde voor spion te heb
ben gespeeld, doet ons inderdaad de veront-
waardiging begrijpen van hen, die verklaard
hebben met een dergelijk commissielid liever
niet meer in vcrgaderin'g bijeen te willen
komen.
I tigd, nog eens met Orpheus en met de Ex
ploitatie-commissie van den Muziektuin te on-
derhandelen, om te trachten, beiden tot over-
eenstemming te brengen.
Wo man singt zegt een oud DuitscF
versje da iass dich ru-hig nieder,
Bose Menschen haben keine Lieder
En aangezien Orpheus heel wat liederen
op zijn program heeft, mag zeker geconsta
teerd worden, dat men hier met zeer vrede-
ievende ingezfetenen te doen heeft.
Het is dan ook niet duidelijk, hoe men dc
ixploitatie-commissie kan beschuldigen, dat
zij het op de kas van Orpheus vocrzien heeft
Want, zegt he- zelfde versje: Wo man
singt, da wind kern Mensch beraupt, Ohne
Furcht, was man im Lande glaubt.
Helaas schijnt het hier toch wel eenigs
zins anders te zijn, in dezep zin dan dat men
Orpheus zoo weinig wilde uitkeeren, dat de
zangvereeniging het voorgenomen concert
niet aandurfde.
En daarbij is de verrassende mededeeling
gekomen, dat de tuin niet meer aan zangver-
eenigingen verhuurd wordt, zoodat dus dt
toestand toch Eigenlijk zoo is geworden, dat
de Exploitatie-commissie, die daarbij uit
sluitend financieele overwegingen kan laten
gelden, ten slotte beslissen zal, wie er al dan
niet in onzen Stedelijken Muziektuin zal mo
gen optreden.
Blijkt het huurcontract haar die macht te
geven, blijkt zij niet alleen als Exploitatie-
commissie, maar ook als censor te kunnen op
treden en het hek van een muziekpark, dat
toch in wezen een gemeentelijke en dus een
voor alien toegankelijke instelling is, wille-
ceurig te kunnen openen en sluiten^ dan wordt
het hoog tijd, dat het Muziekpark, evenalf
het Sportpark. rechtstreeks onder het beheer
der gemeente gebracht wordt.
Wij vertrouwen dan ook, dat men bij be-
eindiging van het thans loopende contract
een anderen weg zal inslaan en zullen, nu de
burgemeester het lam en de leeuw nog
vreedzaam in een hok tezamen wil brengen,
op dit oogenblik maar niet verder op deze
kwestie ingaan.
Hopelijk zal zijn pogen met succes be-
kroond worden en zal Orpheus weldra een
druk bezocht concert in onzen Stedelijken
Muziektuin kunnen geven.
De Raad heeft den tiurgenieester gemach
-STUDENTEN CONTRA PROFESSOR
De tioebelen aan de Hannoversche Tech-
nische Hoogeschool trekken meer en meer
de aandacht. Naar onze correspondent te
Berlijn hedennacht ineldde, denkt de - Prui-
sische minister van onderwijs, dr. Becker, er
niet aan, toe te geven aan de terreur der stu-
denten tegen hun lector dr. Lessing, dien zij
met alle geweld willen ,,wegpesfen".
Tusschen dit conflict tusschen het oude en
het nieuwe Duitschland, dat van de hooge
school te Hannover dreigt over te slaan op
de geheele Duitsche universitaire wereld, en
het groote conflict van monarchisten en repu-
blikeinen, hetwelk thans bij het naderen van
den dag van het berlichte referendum de
splitsing van het Duitsche volk in twee groote
groepen meer en meer doet toenemen, bestaat
verband. Dr. Lessing toch, die politiek zeer
ver links staat, heeft kort voor Hindenburg's
verkiezing tot rijkspresident een scherp arti-
kel in het „Prager Tagblatt" over den veld-
maarschalk geschreven, hetwelk in de stu
de'ntenwereld veel kwaad bloed zette; ook on
der de burgerij waren er velen, die zeer ver-
bolgen wjaren over dezen uitval tegen hun
vereerden medeburger. Sindsdien betoogden
de studenten voortdurend tegen dr. Lessing
en boycotten zijn colleges. Van den betrokken
minister kreeg dr. Lessing een reprimande
over zijn wetenschappelijke schrifturen, wel-
ke men in zakelijk opzicht en wat den toon be
treft afkeurde. (Sterk heeft Lessing de aan
dacht op zich gevestigd door zijn agitatie te
gen het doodvonnis van den bekenden massa-
moordenaar Haarmann, dien hij niet verant-
woordelijk achtte voor zijn daden en opgeslo-
ten wenschte te zien in een krankzinnigenge-
stciht) Het gevolg van een en ander was, dat
dr. Lessig eenigen tijd geen college gaf. Toen
hij onlangs deze bij den aanvang van het zo»
mertremester weer wilde hervatten, hebben de
studenten hem dit eenvoudig met geweld be-
let, hetgeen het begin was van het huidige
stddium in de zaak-Lessing, waarin ook het
anti-semitisme een rol schijnt te spelen
Hoewel de rector in den aanvang tot krach-
tige'maatregelen is overgegaan tegen de bel
li amels, hetgeen echter slechts leictde tot een
nog feller houding van de rebelleerende stu
denten, schijnt de minister van onderwijs, dr.
Backer, die weigert te capituleeren voor de
terreur van een groep nationalistische studen
ten, thans te staan tegenover hoogleeraren-
en studentenkorps, waarbij zich nog de be-
langen doen gelden van de stad Hannover
KM A A RSI! HE COURANT.
