Atkmaarsche Courant
Geldkoningen.
a
a
a
a
a
a
a
a
a
a
a
a
a
a
a
a
a
Met Dr. Van der Sleen op reis.
FEUILLETON.
Brieyen nit Weenen.
IB
B-
Ifo. 193 1926
Hondsrd Acht en Twintigste Jaargang.
Woensdag 18 Augustus.
TOELATING VAN LEERLINGEN TOT
DE PARALLEL-EERSTE KLASSE DER
GEMEENTESCHO'LEN NRS. 6 EN 9.
BUR GE MEESTE'R en WETHOUDERS
van ALKMAAR brengen ter algemeene ken-
nis dat de MOGELI JK'HE ID bestaat dat
nog eenige leerlingen toegelaten kunnen wor-
den tot ae parallel-eerste klasse der Gemeen-
teschool nr. 6 aan de Snaarmanslaan, on-
der te brengen in een lokaal der U. L.
School voor jongens en meisjes aan de Kre-
lagestraat, en tot de parallel-eerste klasse der
Gemeenteschool nr. 9 aan de Bleekerskade
R ochdalekwar tier
Bovenstaande klassen vangen op 1 Sep
tember e.k. aan.
De kinderen moeten, om toegelaten te
kunnen worden, uiterlijk 28 Februaxi 1927
den 6-jarigen leeftijd bereiken.
Geboortebewijs (eventueel trouwboekje) en
inentingsbewijs moeten worden medege-
bracht.
De aangifte van leerlingen uit ANDERE
GEMEENTEN1 moet plaats hebben bdj het
bestuur der gemeente van inwoning
De aangifte tot toelating kan plaats heb
ben TER GE M E ENTE-SECRETARIEaf-
deeling Onderwijs, en wel op VRIJDAG 20
AUGUSTUS e.k., van des namiddags 3—5
/uur.
Alkmaar, 17 Augustus 1926.
S Burgemeester en Wethouders voornoemd,
f A. F. THOMSEN, lo.-Burgemeester.
A. KOELMA, Secretaris
SLUITINGSUUR KERMIS 1926.
VOOR CAFe'S ENZ.
'Als SLUITINGSUUR voor de kermis,
cafe's en andere inrichtingen is vastgesteld:
van 21 tot en met 27 AUGUSTUS 1926
tot des nachts 1 uur en van 28 tot en met 29
AUGUSTUS 1926 tot des nachts 2 uur.
GEVONDEN VOORWERPEN.
Aanwezig aan het Bureau van Politie,
Langestraat, en aldaar als gevonden gedepo-
neerd op 13, 14, 15 en 16 Augustus:
Een R. K. kerkboekje; een sigarettenpijp
een notitleboekjeeen portemonnaie; een be
lastingplaatjeeen damestaschje; een vermoe
delijk gouden broche; benevens diverse sleu
fds, mantelbanden en hatvdschoenen.
Aanwezig en te bevragen bij de navolgende
ingezetenen, onderstaande voorwerpen, als
gevonden aangegeven op 13, 14, 15 en 16
Augustus:
Een pakje, inh. scheermes enz., P. Kes, K1
Nieuwland 5; een ceintuur, B. Meotema
Langestraat 36; een poesje, Haaikman. Boter-
straat; een portemonnaie met inhoud C. Slen-
gers, Akerslaan 23; een portemonnaie met
inhoud, A. Volgere, Keetgracht 6een rijwiel
belastingmerk, P. v. d. Meer, Kweerenpad;
een jonge bruine hond, J. Reijne, Snaarmans
laan 109; een gouden ring (gemerkt), W.
Harsevoort, Trompstraat 4; een rijwielbelas-
tingmerk, F. Hink, Tuinstraat 4; een gabar
dine regenmantel, C. Peperkamp, Lindegracht
43a; een zilveren rozenkrans, F. Veer, Zout-
straat 2; een vulpen, S. Soup, Wagemakers-
sftraat 13; een vermoed&'ijlk zilveren heeren-
horloge, B. Blokdijk, Kennemerstraatweg 72;
een portemonnaie met inhoud, P. Grondsma,
Rapjeskuil: een rijwielbelastingmerk, C. Blee-
ker, St. Jacobstraat; een rijwielbelasting-
merlc, C. Koreman, Achterstraat 29 een moer
van een wagen, J. Ditsel, Rochdalestraat 21
een knipmes, N. Adolf, Eikelenbergstraat 25.
Wanneer men weder in het bezit is van het
verloren voorwerp, wordt men verzocht
hiervan kennis te geven aan helt Bureau van
Politie.
De Blue Band-reis maar
Zwitserland.
K Flflelen, 14 Aug.
De leiders hebben Piet, den Schiedamschen
gangmaker, een weinig tegen zichzelf in be
scherming moeten nemen, Hij zou het slacht
offer van zijn eigen grappen geworden zijn;
telkens, langs den weg en op de boot, vorm
den zich groepjes uit de andere jongelui om
hem heen en Piet scheen het miet moe te wor
den hen te vermaken. Intusschen ondervonc
de vrij nerveuse jonge® de zorgen van het
voorrecht, onder de massa een uitblinker te
zijn al is het dan maar in de grappigiheid
Hij blijkt niet de eenige, die af en toe eens*
geremd moet worden, al zijn de amderen te
voortvarend in anderen geest: zoo'n groote
troep beweegt zich naar den zin van sommi-
gen wat traag; de leiders gaan
niet van de gewone wandelwegen,
ferwijil die voortvarenden liever de
kleine paadjes zouden willen af- en
Geautoriseerde vertaling naar het Engelsch
van E. Philips Oppenheim
door W. M D. Spies—Van der Linden.
£2)
HOOFDSTUK XIV.
Stella blijft onvermurwbaar.
Littleson bereikte Stella's hotel juist op tijc
om te zien, dat de hall vol stond met haar
koffers en dat zijzelf, in donker reiskleeren en
zwaar gesluierd, bezig was afscheid te nemen
van den hotelhouder. Hij liep haastig op haar
toe.
„Ik schijn juist op tijd te zijn, juffrouw
Duge", zei hij, „gaat u vertrekken?"
„Ja, ik ga vertrekken", zeide zij, moest u
me spreken
Haar manier van doen bracht hem eenigszins
van zijn stuk. Hij bedacht echter, dat heel wat
menschen konden hooren, wat ze zeiden en
dat zij er verstandig aan deed, voorzichtig te
zijn.
„Hebt u een oogenblik voor mij?" vroeg
hij, „ergens waar we alleen zijn?"
Zij bracht hem naar 'n zitkamer, waar ge-
lukkig niemand was.
„Nu", zeide zij, voortgaande haar hanc-
tchoenen aan te trekken, „wat wenscht u,
iffltnen; 3at is op 3eze vrij groole fioog-
te-verschillen eenigszins gevaarlijk; daarom
is deze afwijking taboedaarbij komt, dat op
deze wijze voor een onervaren klimmer de
tocht veel te vermoeiend zou worden op den
duur. Vrijdag, toen zij op den Rigi-Kulm wa-
ren geweest waar het bergspoortje hen ge-
bradit had, trachtten 'n paar van 't gezel-
sohap eenige malen op eigen gelegenheid de
aMaling te ondernemen. Ze werden onmid-
dellijk opgemerkt door den man in de achter-
loede, die het signaal gaf waarmee ze met
vriendelijken, doch niet af te wijzen aandrang
werden uitgenoodigd zich weer bij de tro.p
te voegen. Hetgeen ze dlilrect deden; de stem
ming was prachtig, na het meer dan verruk-
kelijke uitzicht, dat ze hadden genoten van
den Rigi af en de voortreffelijke lunch in het
groote hotel op den top, waar toevallig nog
een ander talirijk gezelschap Hollanders werd
gespijzigd. Het was een bijzondere dag,
zoo helder als de Zwi+sers maar weinig ken-
nen; daardoor kwam het uitzicht tot ver aeh-
ter Luzern vrij, en het verloop van het heele
Vierwoudstedenmeer behalve het gedeelte
achter den Rigi; aan den anderen kant stond
praditig tegen de blauwe lncht de besneeuw-
de rug van het Bemer-Oberland. Op den te-
rugtocht over het meer, van Weggis af, kon
den de jongelui van de avondtinten genieten,
een genoegen, dat slechts in zeer lichte mate
en alleen op het eind getemperd werd door
het verlangen naar tafel. Om kwart na acht
werden ze opgevangen door het bedienend
personeel van de vier hotels, dat de handen
vol kreeg met aandragen, en dat eerst ver-
laasd, maar tenslotte geamuseerd bleek door
de merkwaardige hoeveelheden, die de jon
gens en meisjes konden verwerken.
Gisteren, Zaterdag, was allies consequent
het tegenovergestelde. Met den trein den an
deren kant uit, tot Gosehenen, en vandaar
door den SchoMenenschlucht, den grooten
weg naar Italic langs, tusschen de hooge ber-
gen door, naar Andermatt, een niet vermoei-
ende klimpartij, waarbii o.a. Piet een buiten-
gewone belangstelliing aan den dag legde
voor allerlei soorten steenen. Op het laatst
had hij een zoo wichtige verzameling, dat
rij zich voor het verdere tot kijken moest be-
palen. In het bijzonder voor de DuivelSbrug,
waar de Reuss brulend en kokendi omlaag
komt en de leikleurige bergwanden steil
staan als ontzaglijke muren, waar bijna
geen groen is en nog altijd de sinistere herin-
nering schijnt te heerschen van dden vreese-
lijke slag, waarin de Russische Generaal Su-
waroff het leger van Napoleon tegenhield, zij
kwamen sterk onder den indruk van het mo
nument, dat in de rotsen is uitgehouwen. Als
om de ver bee lding wat te hulp te komen met
betrekking tot den slag zagen de jongelui op
den terugweg een paar mitrailleuT-afdeelm-
gen gepakt en gezakt, terugkomend van een
oefening.
Het weer hield zich ook Zaterdag buitenge-
woon, maar vanavond moesten de jonge gas-
ten wat vroeger thuis zijn, vanwege den
feestavond1 in hotel Sternen. Die is goed ge
slaagd, vooral wanneer men in aanmerkiog
neemt, dat de jongelui zelf het programma
vulden met muziek, zang en voordracht, ter-
wijl er geen tijd van voorbereiding gevonden
had kunnen worden; vooral de muziefcnum
mers waren een verrassing. Op hun verzoek
woonden enkele vreemdelingen, die dit Hol-
landsche gezelschap vanmiddag in den trein
had hooren zingen, den feestavond bij. Ze
bleven er opzettelijk den nacht in Fliielen
voor over en ze hebben zich best geamu
seerd.
De jongens en meisjes boden de leidsters
en leiders cadeaux aan, waarbij een van hen
hartelijk dankte voor de prettige dagen. Een
meisje uit Apeldoom, met den weinig poeti-
schen maar karakteristieken bijnaam Puck,
stelde voor een telegram van dank te zenden
aan de directie der N.V. van den Bergh's Fa
brieken, een voorstel, dat stormachtigen bij-
val uitlobte. Alls 'heritonering aan deze reis
werd door den heer van Rees, reclame-chef
van de firma, aan alien een artistiek door Be
geer geslagen gedenfcpetming namens de fa-
briek aangeboden.
VI.
VlucM uit Weenen. Klosternea-
burg: het zwem-dorado. Paradi/s-
promenade. Kermis aan den Donau,
Weenen, begin Augustus.
Wat Scheveningen voor den H
teekent, dat is Klostemeuburg
agenaar be
voor den
Weener.
Het is wel de belangrijkste badplaats van
de vele groote en kleine langs den Donau en
een gezondheidsoord bij uitnemendheid, ter-
wijil het tevens dengene, die oip vermaak en
op „vrijagien" belust is, ten voile bevmiigen
kan.
Als mien> er nooit geweest is, dan kan men
zich moeiliijk voorstellen hoe het er uitziet.
Ik wil echter trachten u een klein beeld te
mijnheer Littleson?"
„U weet heel goed, wat ik wensch", ant-
woordde hij snel, )?ik heb cheque-boek in mijn
zak en ik ben bereid meer dan honderduizenc
dollar te betalen. Als u tien minuten wilt
wachten, kunt u h^t geld in bankpapier krij
gen.
„Hoe weet u, dat ik het stuk heb?" vroeg
ze kalm.
„Uw nichtje, juffrouw Virginia is op ons
kantoor geweest. Zij dacht natuurlijk, dat u
het bij ons gebracht had. Ik weet niet, of zi;
in ernst verwachtte, dat wij het weer zouden
afstaan, maar dat scheen het doel van haar
bezoek te zijn. In ieder geval kwamen wij te
weten, dat uw poging gelukt is".
Stella was bezig met den laatsten vinger
van haar handschoen.
„Ja, *t is mij gelukt", zeide zij. „Het was
een schiandelijke daad en ik zal het mijzel::
nooit vergeven, maar ik kreeg het stuk.
„Nu?" zeide hij.
„Nu?" antwoordde zij kalm.
Een verschrikkelijk vermoeden kwam in
hem op.
„U hebt het todi niet weggegeven??' vroeg
hij. „U hebt het toch niet aan uw vader terug
gegeven?"
„Ik heb het niet aan mijn vader gegeven",
zeide zij, „maar in mijn bezit heb ik net ook
niet meer. Honderdduizend dollar is heel wai:
geld, mijnheer Littleson, maar ik pleegde
geen diefstal terwille van u en uw vrienden"
„Wat meent u?" vroeg hij heesch.
„Precies wat ik zeg", antwoordde zij.
geven van 3e genletingen, "die dit oord biedt.
Men begrijpt hoe de Weeners de geheele
week verlangend uitzien naar hun week
end" als je zoo dag in, dag uit's morgens
in een voile tram naar het bureau jakkert, op
de zooveelste etage de uren gebogen over het
papier moet doorbrengen, terwijl de meedoo-
genlooze zonnestralen de kamer op broeikas-
temperatuur brengen en's avondls de terug-
tocht ondernoxnen wordt in hetzelfde tram-
metje, dat nu meer dan ooit doet den ken aan
een kommetje met naar lucht happende vis-
schen (hier voorwaar geen goudvisechen!),
dan beteekent de Zaterdag cfe dag der ein-
delijke bevrijding, de dag, die de mogelijk-
heid opent, de lichtelijk verzuurde ademha-
lingsorganen op peil te brengen.
Maar ter zake! Ik zou u naar Klostemeu
burg voeren en we nemen daartoe een van de
tallooze open taxitjes, die als vliegen door
Weenen zwermen en die hun passagiers voor
een luttel bedrag een heel stuk vervoeren
We stappen in en het volgende oogenblik
schieten we langs eenige angstig wegbeenen-
de voorbijgangers en scheren langs de tram;
de chauffeurs staan hier voor niets, rijdien
met een ongelooflijke handigheid, houden
steeds links en zouden in Niederland de
grootste onheilen aanrichten.
Al spoedig zijn we uit de grootste drukte
en we suizen langs de Donau-oevers. Het is
een gloeiend heete dag en het zal in Kloster-
neuburg wel stampvol zijn, temeer omdat er
vandaag een groot kunstenaarsfeest is: ver-
sieringen, boks- en gymkhana-wedstrijden,
ballet, cabaret, waaraan vele Weensche
groofheden medewerken, goochelaars, jazz-
band, fox-trott en Charleston, vuurwerk en
nog tal van heerlijkheden meer. Een vol pro
gramma, van's morgens acht uur af tot mid-
dernacht, en daartusschen in zwemmen en
blakeren in de zon! Het belooft wat voor
vandaag.
We vliegen al langs eenige kleinere zwem-
pulaatsen en we zien gebruinde naaktloopers
en in het water kano's en drijvende hoofden.
We stuiven door Nuszdorfdan gaat het den
grooten weg naar Klostemeuburg op; voor
ons een volgepropte autobus, die er took al
zoo'n duivelsche vaart op na houdt. De men
schen schudden door elkaar wanneer de bus
een weinig uitwijkt: een wonder, dat op deze
drukke dagen nooit een ongeluk gebeurt.
Na een kwartier zijn we er: nu een entree
van drie shilling gekocht, maar het is van
daag wegens het groote feest al totaal uit-
verkocht, ook de entree's voor de cabinetjes.
Natuurlijk is alles weer in handen van de
opkoopersals er wat belangrijks gebeurt op
opera- of comediegebied of wat dan ook, dan
hebben deze heeren zich dikwijls al van den
geheelen voorraa-d meester gemaakt. Te
Weenen bestaat een heel legioen van deze
iparasieten, die onder elkaar hun betrekkin
gen hebben en waar een gewoon sterveling
eenvoudig niets tegen kan uitrichten. Ook de
overheid schijnt er niets tegen te kunnen of
te willen doen.
Dan maar naar een van deze snuiters, die
ons met een beminnelijk gezicht afzet en we
mogen het nog als een gunst opvatten, dat
hij een kaart voor ons gereserveerd heelt.
Want zoo stelleni ze de zaak gewoonlijk nog
voor ook.
Eindelijk zijn we dan toch binnen: in het
Weensche zwem-dorado! En nu is het vrij
moeilijk u zoo opeens een goed beeld hiervan
te geven, want zooals dikwijls: men kan een
zaak van twee kanten bekijken. Zoo ook nu
Je ziet hier dingen, waarvan de een zal zeg-
gen, dat het net het koninkrijk van Satan is
(en dan kan hij soms wel een beetje gelijk
hebben), maar een ander, die er anders over
denkt of zich doordrongen voelt van de
waarde voor den mensch van het gezonde
openiuchtleven, zonder zware kleerenbedek-
king, vindt dat het noga-1 meevalt.
De heeren in een zwembroekje, de lieftal-
lige dames (en er zijn vandaag heel wat
snoezige aetrieetjes onder!) in zwemcostuums
van een dikwijls geraffineerde coquetterie en
veel schitterende kleurmengeling, waarmede
ze den armen mannen maar het hoofd op hoi
brengen, zie je er genoeglijk gearmd door
elkander wriemelen en rondom de tafeltjes
op het caf6terras zit het publiek ook zoo
ongeveer in neglig^.
Als degelijk Nederlandier zijn er in het be
gin nog wel eenige remmen, die je weerhou-
den ook maar zoo dadelijk je colbertje en
wat dies meer zij voor het ontegenzeggelijk
veel luchtiger aaamscostuum te verwisselen.
Maar je hebt nu eenmaal het nummertje van
je cabine en je verdwijnt er dus maar gauw
in om het volgende oogenblik meer in harmo-
nie met de anderen ook aan deze paradijs
promenade deel te nemen.
Achter het groote restaurant liggen de
straten met de cabinetjes, groote en kleine:
in de eersten, die je voor een heel seizoen
huren kunt, is het mogelijk den nacht over te
Mijven en ze zien er uit als keurige kleine
slaapkamertjes met een divan en een wasch-
lE
sc
„Het stuk is veilig bewaard; u zult waar-
ihijnlijk binnenkort hooren, wie het heeft"
Littleson was sprakeloos. Alle mogelijke
vreeselijke angsten benauwden hem.
„U moet mij zeggen, waar het is, wie het
heeft! drong hij met schorre stem aan. „Dit
is schandelijk!" Wel, als ik u niet verteld
had
„Dan zou ik nergens van geweten hebben",
viel zij hem in de rede.
,.Volkomen waar. Eigenlijk hoorde ik u te
bedanken. Hoe dan ook, het stuk is, zooals ik
zeg, in veilige handen, maar niet in die van
mijn vader. U zult er waarschijnlijk binnen
kort van hooren.
.Juffrouw Duge, vertel me wie het
heeft!" smeekte hij. „U kunt niet begrijpen,
wat dit voor ons beteekent. Wij waren dwazen
om onze handteekening te zetten, ik weet het;
maar uw vader drong er op aan en wij had
den, denk ik, een zwak oogenblik. Per slot van
rekening is het niet zoo iets vreeselijks. Wi;
hebben het redit ons zelf te verdedigen, wij
Trustmannen, of wij gelijk hebben of niet".
„Precies, erkende zij. „Ongetwijfeld zal er
een proces van komen. Stel dat het ergste
gebeurt, dan vrees ik, dat u de publieke opi-
nie niet op uw hand zult hebben. De roeeste
dingen zijn in dit land te koop. Ik weet nog
niet precies hoe het Amedkaansche publiek
het op zal nemen, dat men getracht heeft't
geweten van hun staatlieden om te koopen.
Misschien zal het u voor een tijdje wat on-
popidair maken een trip naar Europa
misschien of iets van dien aard. No, ik
BEKWAME MANIER
rtEGELMATIG EN OP
ADVERTEERTIN DE
ALKMAARSCHE COURANT
tafel en men kan ze geheel naar eigen
smaak inrichten en versieren. Aan den an
deren kant liggen zelfs kleine bruinhouten
chalets met een verandaije er om heen, waar-
op potten geraniums A andere bloemen in
bonte mengeling door elkander.
En de menschen bakken in hun ligstoelen,
turnen of springen en kronkelen zich onder
de talrijke aan den rand van het water opge-
richte douches.
Maar het gekke van dit zwemoord is, dat
Slechts enkele sportievelingen den sprong in
het water wagen. Vooral de dames achten het
minder voordeelig voor haar uiterlijk zich on
der te dompelen en geven er de voorkeur aan
zich even haastig bij de douche te reinigen.
Dan trekken ze maar weer gauw haar ver-
leidelijk badcostuum aan en spoeden zich
dan snel naar den tuin in het midden met de
witte banken en de muziekkapel, die in de
middaguren wals-, foxtrott- en charlestonlief
hebbers een overdadig menu jazzband-melo-
dieen voor zet. En het is een wonderlijk ge
zicht al deze zonverbrande Adams en Eva's
zich vroolijk lachend of ook weer hoog em-
stig (wat nu eenmaal onvermijdelijk bij de
moderne dansen schijnt te behooren) te zien
overgeven aan godin Terpsichore, onver-
moeid en bruin bakkend onder de felle zon
nestralen. Er zijn er, die blootsvoets hun
danspassen op het harde grint uitvoeren:
hun voetzolen moeten wel zeer gehard zijn
Maar er is vandaag nog zooveel meer te
zien: daar op een groot vlot, drijvend in het
water, dansen de bekoorlijke en gracieuse
meisjes van het Bodenwieser ballet; het vol
gende oogenblik zwemt een van de beroemd-
ste boksers uit Weenen een paar duizend me
ter met gebonden handen en voeten, luide
toegejuicht door zijn tallooze vereersters, en
boven op het dak van een van de cafetjes
staat Larette, de beroemde kaartengooche-
laar,. die de laatste jaren ook in Nederland
een liitbundig succes had en met zijn ver wqg
vliegende kaart-en zulk een prachtige recla
me voor sigareten maakte.
Dan begint om vijf uur het cabaret en
wanneer daar iemand als de bekende Ween
sche komiek van het „Theater an der Wien",
Hans Moser, die in de operette „Die Zirkus-
prinzessin" zijn toehoorders lachkrampen
weet te bezorgen terwijl hij zelf onverstoor-
baar voor zich uit blijft kijken, conferencier
is, dan begrijpt men, dat de tuin en de tafel
tjes dicht bezet zijn. Zelfs het dak van het
restaurant is bezaaid met een krioelende bad-
pakkenmassa.
Maar hier krijgen we ook ernstige kunst
te hooren: artisten van de groote Weensche
schouwburgen werken mee, sommigen van
hen draaien ook al hun repertoire in een
badpakje af.
Het is onmogelijk om alles te volgen wat
er gebeurt; als we het cabaret uitgaan zijn
ze daar in de verte al weer bezig met de
schoon'heidswedstrijden-prijzen voor de
schoonste dame en heer, voor de juffrouw
met de mooiste beenen en met de bekoorlijkste
pyjama. De sollicitanten voor de prijzen
staan op een hooge stellage en een kerel met
een omroeper schreeuwt hoeveel stemmen
Mizzi of Daisy al veroverd hebben. De be-
wuste dames lonken met hun aanminnigste
lachjes naar de heeren, om nog maar meer
stembiljetjes te veroveren, tervvijl ze elkaar in
een onbewaakt oogenblik gauw even venijnig
beloeren.
Als getatoueerde Indianen-opperhoofden
rein wandelen, dan is ook daar de pret in
vollen gang. Hier zie je den sdiilder, die de
menschen mooier (maar het resultaat is m. i.
leelijker) tracht te maken dan ze zijn. Hij be-
schildert ze met fantastische roode, groene
of blauwe strepen en toovert op je borst of
ergens anders bloemboupuetten of een rossig
wensch u het beste ermee en nu moet ik wer-
kelijk gaan. Als het er van komt, dat u in
allerijl over moet steken, mijnheer Littleson,
dan treffen we elkaar misschien nog in Pa-
rijs.
„Gaat u naar Europa?" vroeg hij stom
verbaasd.
„Met de boot van morgenochtend," ant
woordde zij. „Ik zend mijn koffers nu naar
de boot en logeer vannacht bij vrienden."
„Kom tenminste even mee naar Bardsley
en Weiss," smeekte hij. „Ik zal er u in mijn
auto brengen; het zal u geen vijf minuten
ophouden."
Zij schudde het hoofd.
,Ik kan er in't minst't nut niet van inzien
om uw vrienden te gaan opzoeken. Ik heb
werkelijk volkomen afstand van het stuk ge-
daan en degene, aan wien ik het gegeven
heb, zal ongetwijfeld van zich laten hoo
ren."
„Zip naam?" vroeg Littleson. „U moet
mij zijn naam zeggen.
„Dien weiger ik te noemen," antwoordde
zij, „maar ik wed, als u gauw naar het kan
toor van mijnheer Weiss gaat, dat u daar
wel iets hooren zult. Kijkt u niet zoo boos,
wij hebben alien ons eigen spel te spelen,
mijnheer Littleson. Ik moet toegeven, dat ik
niet heel netjes tegenover u gehandeld heb,
maar ziet u, ik moest met mezelf rekening
houden en u weet, wat dat in New York zeg
gen wil. Au revoir! Ik heb idee, dat ik u nog
wel eens in Europa zal ontmoeten."
Zij verliet Littleson, die de „bar" van het
vlammenvuur.
maar vandaag heerscht, een pracht-uitvin-
verlaten de menschen hun tent en zij laten
een tot vijf schilling in het laatje achter, al
naar de hoeveelheid verf, die hij op hun
lichaam gesmterd heeft. Een tamelijk onsma-
kende geschiedenis!
Of je ziet de menschen met ballen gooien
naar een zwarte stip boven een jongen, die
op een bankje in de lucht zweeft: als je de
zwarte plek raakt, splitst het bankje zich
en de jongen valt met een oorverdoovend la-
waai, gelukkig op een stel zachte kussens,
naar beneden. Toch zal hij's avonds na a!
die valpartijen wej hoofdpijn hebbe*
Er zijn hier nog veel meer van die kinder-
lijke genoegens, die echter gauw vervelen.
Maar als je dan door een klein laantje wat
verder doorloopt dan sta je plotseling weer
bij den prachtigen Donau-oever en je geniet
van de stilte en de rust en van het zachtijkab-
belende water en je ziet de kleine versierde
bootjes, kano's en gondeltjes, en daar in de
verte liggen de donkere bergen en de oude
ruines en je komt weer even op adem na al
de herrie van daar straks.
Je gaat languit liggen in het hooge gras
en je voelt je na zoo'n heelen dag in de Dui-
tenlucht zonder den knellenden boord en de
warme kleeren zoo heerlij-k gezond. En je
vindt dat Klostemeuburg, dat door zijn een-
voudigheid toch eigenlijk maar zoo bitter
weinig aan luxe oorden als Deauville en
Monte Carlo doet denken, afgezien van het
kermisgedoe, dat er trouwens ook alleen
maar vandaag heerscht, een prachtijuitvin-
ding is!
TH. J. H.
xvii.
DE REUZENVLAKTEN VAN BRITSCH-
INDIe EN DE MOGULPALE1ZEN.
Voort rolt de trein weer uren achtereen
door de felle zon beschenen vlakte. Uren?
Neen dagen en steeds hetzelfde dor kale land-
schap, in afwachting van den regen. Enorme
uitgestrektheden zijn het waar Indus, Canges
en andere groote rivieren hun zand en grind
hebben neergevleid. Af en toe een paar berg-
resten, granietklompen meestal, die duidelijk
de sporen van een vroegere ijsbedekking ver-
raden. En thans 110 graden in de schaduw.
En toch is er steeds wat te zien. Daar
sluipt een vos weg, ginds een jakhals, een
lcudde springbokken"(black buek) staat naar
den trein te staven. Papegaaien zitten op de
telefoondraden, en vaak stapt een.prachtige
pauw rustig voort. Daar holt een groote grij-
ze aap een eind mee, even verder zitten er
twee in de boomen, en op een station is een
troep van een 25 stuks druk bezig. Door heel
Britsch Indie is de aap een heilig dier, en in
dezen staat wordt nooit geschoten. Er is een
wagen met linzen geladen, waarbij natuur
lijk menig korreltje viel, en die zitten ze nu op
te rapen. Ik kom te dichtbij. Een luid kefferi.
De jongen rennen naar moeder toe en een
paar oude mannetjcs komen met dreigende
gebaren en tandenknarsend naar voren Dan
komt de stationschef vragen of de Sahib klaar
is en moeten we weer voort, voort en voort.
Breede rivierbeddingen „meest drooglig-
gend", andere met hier en daar een plas wa
ter, waar vrouwen logge karbouwen rond-
wentelen in de modder.
Dan weer trekt een dorp onze aandacht,
hutten van zongebakken leemsteenen of bijen-
korfachtig van stroo en takken. Massa' naaic-
te kindertjes komen aanhollen, de knappe
vrouwengestalten met de koperen waterkan-
en gaan weer af en aan bij de bron. Groote
ruwe karren, meest door twee karbouwen of
zebra's getrokken, hobbelen over wat men eer.
hotel opzocht en een stevig glas dronk.
Daarna stak hij een cigaret op en keerde
naar zijn auto terug.
„Kom," mompelde hij, terwijl hij zijn auto
in de richting van de stad deed zwenken, „ik
kan net zoo goed teruggaan en het gevaar
onder de oogen zien."
Het kantoor van Weiss was vol menschen,
toen Littleson tergkwam. Er heerschte een
opgewonden stemming op de beurs, em
ploye's renden heen en weer, overal ging de
telefoon. Weiss stond met zijn jas uit mid
den van dit alles, gaf bevelen, luisterde naar
de telefoon en wisselde haastig een enkel
woord met ontelbare bezoekers. Hij had een
groote, onaangestoken sigaar in zijn mond,
waar hij, zonder ophouden, op kauwde. Hij
duwde Littleson in zijn privekantoor, maar
volgde hem de eerste oogenblikken niet. Toen
hij eindelijk binnen kwam, was het lawaai
daarbuiten aan't verminderen. Het was vijf
uur en de zaken waren voor dien dag ge-
daan. Weiss ging naar een klein buffet en
nam er een flesch whiskey en eenige glazen
uit. Voor hij een woord sprak, had hij een
glas naar binnen geslagen
„Drukke dag?" vroeg Littleson werktuige-
lijk.
„Een duivelsche dag," steunde Weiss.
Wij zitten er nu tot over onze ooren in, wij
allemaal, jij en ik, Bardsley en Heggins.
Weet je, dat Phineas Duge al dien tijd, dien
hijzoogenaamd ziek te bed lag, bezig was
op de beurs van Chicago te koopen?"
- - rWordit vervolgd).
moet gij adverteeren, Indian ge
wenscht dat het publiek uwzaak
zal verkiezen boven die van uw
collega's,
Als gij er prijs op stelt dat uw
zaak steeds meer en meer be-
kend wordt, is er ook maar een
middel: ADVERTEEREN.
En wanneer gij eens een bijzon
dere advertentie wilt plaatsen
of een speciale reclame-cam-
pagne wilt beginnen en ge zijt
het niet met uzeli eens, hoe te
handelen, wendt u dan eens tot
ons, we zullen u gaarne van
advies dienen.
