AlKmaarsche Gourant
Geldkoningen.
FEPILIETOS.
Hendird Acht en Twintigste JaargaHg.
Woensdag 1 September
Stadsnieuws
Binnenland
(Wordt steciKtoft
Ho 905 1926
GEVONDEN VOORWERPEN.
Aanwezig aan het Bureau van politie,
Langestraat en aldaar te bevragen op a'le
verkdagen tusschen 11 en 1 uur, de navol-
'rende voorwerpen als gevonden gedeponeerd
fo 27, 26, 29 en 30 Augustus 1926:
portemonnaie, sigarenkokekr, portemon-
oaie's.
Aanwezig en te bevragen bij de navolgen-
<fc ingezetenen, onderstaande voorwerpen, als
gevonden aangegeven op 27, 28, 29 en 30
Augustus 1926:
portemonnaie, M. Schelhngs, Roemer Vis-
•oherstraat; nikkel bonbonmand'je, J. Lange-
berg, Poppelmanslaan 16; jongensmuts, S.
Ruiter, Stuartstraat 6; kindermanleltje, E.
Bats, R.O.G. I; duif, Molenaar, Schermeer-
gtraat 12; portemonnaie met rozenkrans, K.
Tip, Oudegracht 173; portemonnaie met inh.
f Kooi, Z. en N. Schermer, Laanweg 49;
gjaal, B. v. d. Pol, v. d Woudestraat 57;
portemonnaie, F. Huiberts, Varnebroek 8;
ken baal haver, J. Buur, Zes Wielen 2;
abeunsje met kruis, P. Boekesteyn, Druiven-
Saan 44; manehester jas, P. Vriesman, Wes-
Wkolkstraat 4; dameshorloge, C. Relk, Hee-
jenweg Heiloo; gouden armbondhorloge, D.
Vodder, Overdiestraat 53; portemonnaie met
,'jrhoud, 'J. Boots, Lindegracht 2; 20 ledige
ih-ommels, P. Tuinman, Baansingel (woon-
echip), kin der portemon naieA. Henneman,
Verdronkenoord 74; koperen bus, S. v. d. Vis,
Widenstraat 27; leesboek, A. Brouwer, Ka-
oaalweg 139, Heiloo; geld W Esscher,
Spoorstraat 24; vliegende Hollander, A.
Dpdam, Scharloo 26; portemonnaie met zil-
veren shifting, N. Kerssens, Nieuwesloot.
Wanneer men weder in het bezit is van
het verloren voorwerp, wordt men verzocht
bieryan kennis te geven aan het Bureau van
politie,
HERDENKING HR. MS
VERJAARDAG.
De Chr. Oranjevereeniging hier ter stede
sad gisteravond hare leden samengeroepen
In de groote zaal van de Harmonic, om den
verjaardag van H. M. de Koningin te her-
denken. Zeer velen hadden aan (he uitnoodi-
ffine gehoor gegeven, zoodat de zaal (ook bo-
Sf bijna geheel bezet was. Op het tooneel
•yas het vaandel der vereeniging geplaatst.
Onder de aanwezigen merkten wij o.m. op
ten heer mr. W. C. Wendelaar, beschermheer
der vereeniging, en mevr. Wendelaar.
Nadat gezamenlijk gezongen was een cou
plot van Psalm 103 en de heer Dun,
voorzitter der vereeniging, was voorgegaan
i, sprak deze de openingsrede.
lij begon met er op te wijzen hoe het He
len van de gedenkdagen poezie geeft^aan he.
toch al vaak zoo prozaische leven. Houdt de
gedenkdagen uit uw gezin en uw leven, a'ls
verjaardagen, huwelijksdagen enz., in
zeide spr., zij maken het leven njk en geluk-
Allans zijn wij hier om den verjaardag on-
zer Koningin te herdenken en wij denken
daarbij ook aan wat het afgeloopen jaar
Haar bracht. Spr. herinnerde aan Haar zil-
veren huwelijksfeest en aan den watersnood,
waarbij bewezen werd welk een kostbaar be
zit wij in onze koningin hebben, toen zij im-
mers in waarheid bewees een landsmoeder te
aJOok tot verdieping van onze liefde voor het
Oranjehuis dient een dag als deze, zei spr.,
daarbij opmerkend dat die liefde wortelt m
hetgeen het Oranjehuis in den loop der
eeuwen voor Nederland deed. De Oranjelief
ig heeft een historie en gelijk alles wat een
historie heeft, zit zij zoo diep in ons gemoed
Met eenige voorbeelden en een terugblik
in de geschiedenis lichtte spr. dit nader toe
Onze Oranjeliefde is geboren in een tijd, toen
Verdrukking Nederland bedreigde en een
vorst uit het Oranjehuis zich opwierp als de
vfirdediger van bet volk. In dien tijd kregen
yij ook ons volkslied, het „Wilhelmus", een
volkslied als waarop geen ander volk zich
kan beroemen. Dat lied geeft weer wat er om-
ging in de vaak vermoeide en afgematte ziei
Van Willem van Oranje, gelijk spr. aantoon-
de met het dteeren van een paar van de vijf
tien coupletten. Het geeft weer wat die groo
te man over had voor ons volk en die toewij-
ding aan het Nederlandsche volk is zoo
doorgegaan tot op dezen dag. De liefde van
Oranje voor Nederland vinden wij ook terug
bij Koningin Wilhelmina, de vredesvorstin
bij uitnemendheid met een innig diep geloofs-
Geauloriseerde vertaling naar het Engelsch
t van E. Philips Oppenheim
door W. M D. Spies—Van der Linden.
84)
„Het is een zaaikje van vijf duizend pond",
hoorde zij hem zeggen. „Dat is te zeggen,
twee dluteend vijfhonderd pond ieder en het
kan gebeuren zooder risico. De man is hier
wein-ig bekend en 'heeft geen vrienden. Hij
rt kamers in een huis, waar je gemakke-
int komt, twee liften op iedere verdie
ping en aparte uit gang en en hij woonf heel
alleen".
„Twee duizend' vijf honderd pond
Vrornde de andere man. „Het klinikt mooi,
aiaar
Toen liet hij zijn stem dalen en hoonde zi]
oiets meer een paar minuten lang. Zij riep
een kelltaer en bestelde iets, nauwelijks we-
fend wat. De stemmen achter haar waren
zachter en zaohter gewordem; zij kon nu
heekmaal nicts hooren, maar zij maakte er
uit op, dat de Heine man den ander tot iets
trachtte over te halen en dat zijn metgezel,
howel hij geneigd was, toe te alaan, bezwa-
ren opperde. Zij wachtte een tijdje en begon
toen weer brokstukken van het gesprek op
k vangen.
-MafeuttSl.iJk", hoorde zii den kleinen man
/ertrouwen, 'dat Haar nooit verliei, gelijk spr.
met voorbeelden aangaf.
Al komt H. M., doordat zij' constitutioneel
vorstin is, niet zoozeer op den voorgrond,
toch heeft ieder die ooit met Haar sprak, zich
verbaasd over Hare groote kennis van alles
wat er onder Haar volk leeft en Hare groote
regeerkunst. Steeds is zij d'aar waa het volk
lijdt en waar emstige vraagstukken het be-
zighouden (watersnood, Zeeuwsch-VI iande-
ren-kwestie, enz.) Spr. wees er op hoe bij elk
officieel bezoek van H. M. aan een of an
dere streek of stad steeds een groot deel van
het programma is gewijd aan de lijdende
menschheid,
Voor het jaar, dat nu voor Haar aanbreekt,
smeeken wij den Heer om een gelukkig jaar
voor Haar en Haar Huis, vrede en geluk en
voor ons volk vragen wij een voortduren van
den hechten band die Oranje met Nederland
bindt. Oranje en Nederland een! Dat het volk
den band nooit verbreke, eindigde spr.
(Applaus).
Hierop weitien staande de twee eerste cou
pletten gezongen van het Wilhelmus, op de
piano begeleid door mej. Steinz uit Hilver-
sum.
Onder luid applaus beklom daarna de heer
mr. W. C. Wendelaar het tooneel, van-
waar hij een woord van dank bracht aan den
voorzitter voor de roerende wijze waarop de
ze geschilderd had de groote verdiensten en
de liefde van het Oranjehuis voor het volk
van Nederland.
Maar nog 'n- andere reden had spr. om het
woord te vragen. Hij wees er op, dat er in de
ze stad jammer genoeg nog si edits een smeu-
lend vonkje van de Oranjeliefde bestaat. Spr.
hoopte dat het mogelijk zou zijn deze Vonk te
doen aangloeien tot een vuur, zij het dan
aanvankelijk ook niet meer dan een beschei-
dien vuurtje. Spr. hoopte dat het de vereeni
ging zou mogen gelukken het zoover te bren
gen.
Spr. vertelde dan van de groote waardee-
ring en eerbied, waarmee men in het buiten-
land over onze koningin spreekt, zooals hij
nog onlangs te Chamonix (Z.-Frankrijk)
heeft kunnen hooren. Spr. toefde ook in Ge
neve en hij zag daar het groote monument
van de helden der hervorming. Behalve figu-
reh van dezen ziet men er ook die van ande-
ren, die pal stonden voor de gewetensvrijheid,
en nu had het spr. ten zeerste getroffen de fi-
guur van Willem den Zwijger te herkennen,
waarbij een spreuk van dezen grooten man,
eheel in het Nederlandsch weergegeven.
oen had spr. echt gevoeld Nederlander te
ijn.
Spr. hoopte met het vertellen van een en an
der iets te hebben bijgedragen tot het aan-
wakkeren van de liefde tot ons vorstenhuis.
^A§e heCT en mevr. Wendelaar verlieten hier
op de vergadering, omdat men op nog een an
dere bijeenkomst eveneens den verjaardag
van H. M. herdacht en spr. verzocht had ook
daar tegenwoordig te willen zijn.
De vergadering werd voortgezet met mu-
ziek van het trio Steinz uit H'ilversum (piano,
viool en violoncel). Onder groote aandacht
der vergadering werd allereersit gespeeld Jo
seph van Mehuel, waarop volgden van cello
en piano Air van Handel en Sarabanda van
Tartini. Zeer verdienstelijk werd er gespeeld
en dankbaar klonk het applaus.
Hierna was het woord aan den heer G.
Grondsma van hier, bekend als declama
tor zoowel te dezer stede als elders. Zijn goe-
den naam als zoodanig deed hij gister alle
eer aan. Eerst gaf hij de „Twintigste verjaar
dag van de keunegin", in het Overbetuwsch
dialect, een herinnering van een oude vrouw
aan den vijfden verjaardag van Willemientje,
gegeven op den 20sten verjaardag. Daarop
volgde „Janmaats Saluut", waarin eveneens
groote vereering van de koningin doorstraal-
de.
In de pauze werden gezamenlijk eenige
Dranjeliederen gezongen, gedrukt op het
oranjekleurige programma, waafbij mej.
Steinz op de piano speelde en de heer Dun de
viool hanteerd'e.
Na de pauze kreeg de heer Grondsma
weer het woord, die declameerde „Holland"
van Adam a van Scheltema, „Waterland" van
v. Meurs, „Holland" van Agatha Zeegers, al
le welke gedichten een geest van liefde voor
■la
stemmingstuk „De Blt«Ie',, waarin roerend
is beschreven hoeveel een am blind geboren
kind te Groningen moest missen, maar ook
hoe groot haar gehik was toen ze de koningin
tot haar mocht hooren spreken, zo6 groot
zelfs, dat ze dankbaar zei: ik heb haar ge-
zien, ik zie haar nog en altijd weer, mijn ko
ningin en prinsesje".
De heer Grondsma gaf vervolgens
met groot succes „De Maaiers" van Gouwe,
„De Wilgen" en „De Dljk" van Adama van
Scheltema, alle gewijd aan het Hollandsche
landschap.
„Op hechten grondslag", een stukje proza,
werd hierop gelezen door den heer Dun, die
ook daarmee blijk gaf een vergadering goed
bezig te kunnen houden. Dat een dankbaar
applaus zijn loon was, spreekt vanzelf.
,,De Opmarsch", van Rene de Clercq, was
het slot van den avond, voorgedragen door
den heer. Grondsma. Mooi zei hij dit
gedicht, dat verplaatst naar Brussel bij den
aanvang van den' oorlog.
Hierna sloot de heer Dande vergadering
met dankzegging, na vooraf den heer Gronds
ma voor zijn voordracht te hebben bedankt
en den wensch te hebben uitgesproken, dat
deze zich ook in de toekomst bereid zal ver-
klaren de vergadering op te luisteren.
het vaderTand ademen. De heer Grondsma
wist door juiste tonatie dien geest weer ie
geven en dat is zijn groote verdienste.
Het trio Steinz verwierf met een paar mu-
zielmummers opnieuw grooten bijval, ndie
het om de wijze waarop ze gespeeld werden
ook ten zeerste verdiende.
De heer Dun vertolkte op geestige wijze
den dank der vergadering, daarbij het trio,
dat naar huis terug moest, behouden over-
komst wenschend. Op zijn verzoek begeleidde
mej. Steinz, alvorens te vertrekken, nog den
zang van een paar liederen door de aanwezi-
gon.
DeVoorzitterlas hierop het mooie
-
'zeggen, „als wij hem in New-York hadden,
zou het uiiterst gemakkelijk gaan. Het is
waarschijnlijlk, omdat hij dat weet, dat hij
hier kwam."
„Weet hij dan, dat hij in gevaar is? vroeg
de andere Stem.
„Hij weet, dat zijn leven op het spel
staat", was het amtwoord. Hij moet dat ge-
weten hebben, sedert een paar dagen, voor-
,dat 'hij zich naar Eur op a inscheepte. Hij
wordt al dien tijd nagegaan en naar wat Jk
ervan gezien heb, zou ik zeggen, dat zijn
zenuwen onder de spanning beginnen te ver-
slappen.
De andere man' momspelde wat, dat zij naet
kon verstaan.
„Daar hebben jij en ik niet mee te maken,
antwoordde zijn metgezel. „Hij heeft verko-
zen zich de vijandschap op den hals te halen
van enkele van dd machtigste mannen in
Amerika en het is zijn eigen schuld als hij
daar onder lijdt. Hij heeft aardig hoog spel
gespeeld, maar hij heeft niet al de kaarten in
nandlen.
Er kwamen meer vragen en aotwoorden,
alle onverstaanbaar. Zij schoof haar stoel
wat meer terug, blijkbaar nog zonder hun
argwaan te wekken en toen hoorde zij ejnde-
lijk iets bepaalds.
„Coniston Mansions, no. 57. Het is heel
gemakkelijk om binnen te komen. Bijna ieder-
een, die er woont, is aan't tooneel en er is
zoo goed als niemand tusschen half acht en
elven. Vanavond weten we precies, wat hij
doen zal. Hij zal dineeren op zijn club en
evea yaor e(ven terug koujeo, dffl zich. te ver-.
HET VLAGGEN' VAN GEMEENTE-
WEGE OP KONNINGINNEDAG
In de Maandagavond onder voorzitter-
schap van den burgemeester, den heer W. v.
d. Sluis, gehouden Vergadering van dep raad
der gemeente Goor is met 6 tegen 4 stemmen
aangenomen een voorstel van het soc.-dem.
raadslid H. Boswinkel om gister ter gele
genheid van den verjaardag van de Koningin
niet te vlaggen.
De soc.-dem. burgemeester had vooraf de
volgende rede uitgesproken
Het wil mij toeschijnen, dat in de eerste
plaats de vraag moet worden beantwootd,
wie bevoegd is, te beslissen over de vraag, of
er al of niet van gemeentewege zal worden
gevlagd.
Ik merk op, dat er ten deze van regeerings-
wege diets is voorgeschrevenmij is althans
geen Koninklijk besluit en geen aanschrij-
ving in dien geest bekend, zoodat dus, los
van de inzichten der hoogere autoriteiten, een
beslissing kan worden aangenomen.
Die beslissing moet, naar't mij voorkomt,
wocden genomen door den raad. Niet door
den burgemeester, niet door het college van
B. en W., maar door den raad, die aan het
hoofd staat van de gemeente en als hoogste
gezaghebber de beschikking heeft over alle
gemeente-eigendommen.
Het is de gewoonte, dat in de gemeente
Goor op 31 Augustus van gemeentewege
wordt gevlagd. Er is, vergis ik mij niet, sinds
menschenheugenis in deze gemeente gevlagd,
wanneer het staatshoofd jarig was.
Wanneer met deze gewoonte zal worden
gebroken, dan is het aan den raad, zijn
wensch daartoe kenbaar te maken. Wanneer
de burgemeester op eigen houtje van die ge
woonte zou afwijken, zou dat, naar het mij
toeschijnt, van weinig democratisch besef ge-
tuigen. Ik zou een dergelijke handeling voelen
als onbehoorlijk. Wanneer de raad als hoog
ste lichaam in deze gemeente zich uitspreekt
voor vlaggen, zal Ik dat besluit eerbiedigen
en last geven, van gemeentewege de vlag uit
te steken. Mocht echter de raad het voorstel
van den heer Bos win ke laannemen en zich
dus uitspreken voor niet-vlaggen, dan zal die
wensch door mij worden geeerbiedigd en zal
er van gemeentewege niet worden gevlagd.
Ik meen in dezen niet anders te kunnen en
te mogen zijn dan de uitvoerder van's raads
besluiten.
Intusschen stel ik er prijs op, den raad
mede te deelen, hoe ik zelf over deze aangele-
genheid, die ik niet zeer gewichtig acht, denk
De Koningin, die verjaart, is het Neder
landsche staatshoofd.
Zij is dat geworden op volkomen wettige
wijze. Zij regeert volkomen constitutioneel.
Ieder zal dat erkennen, ook hij, die overigens
aan een republikeinschen staatsvorm de voor-
keur geeft.
Desondanks is de geestdrlft van de socialis-
ten voor het Nederlandsche staatshoofd niet
groot, bij velen zelfs beneden het vriespunt.
Vraagt men, hoe dat te verklaren is, dan
meen ik, dat de schuld moet worden gezocht
bij hen, die het Koningshuis hebben mis-
bruikt in hun propaganda tegen het socialis-
me. Dat is zoo geweest van het oogenblik af,
dat het socialisme in Nederland naar voren
kwam.
Ik mag hier herinneren aan het refrein van
het oude lied Domela moet zakjes plakken,
Leve Willem III.
Ik denk hier o.a. aan 1903, toen de bestrij-
ders van het socialisme de Koningin de woor-
den in den mond legden: misdadige woelin-
gen, een uitdrukking, die gevoeld werd als 1
onredelijk en die aan de geestdrift van het
Koninklijk Huis niet bevorderlijk was. Ik mo-
ge hier herinneren aan de laatste dagen van
1918, toen zekere politieke partijen het staats
hoofd meevoerden in haar propaganda tegen
de moderne arbeidersbeweging.
Men kan dit tpejuichen of betreuren, maar
het is nu eenmaal een feit, dat dergelijke ge-
beurtenissen tot gevolg hebben gehad, dat
men een steeds groeiend volksdeel van het
Koningshuis heeft veiwijderd.
Het is denkbaar, dat eenmaal de tijd komt,
dat het Koninklijk staatshoofd in Nederland
lean worden gezien als staatshoofd en als
staatshoofd alleen. Ik meen zelfs te hebben.
opgemerkt, dat de ontwikkeling zich in deze
richting beweegt.
Zoodra dat het geval is. zal mijn advies
luiden: steekt de vlag uit. Thans moet ik tot
mijn leedwezen adviseeren: steekt ze niet uit.
GENERALE SYNOD'E TE ASSEN.
Gister is in de Zuidersingelkefk te Assen
de Generale Synode der Geref. Kerken on
der presidium van ds. K. Fernhout van
Vreeland wederom in vergadering bijeenge-
komen. De praeses opende de synod - met net
doen zingen van psalm 121 vers 1 en het
lezen van Openbaringen 3 vers 710, waar-
na hij een toespraak hield.
In geding zeide hij o.a. is niet maar de
exegese of ook de opvatting van een enkel
deel der Heilige Schrift, maar de verhouding
der bijzondere Openbaring tot de organen
door wie en tot het menschelijk milieu waarin
zij ons werd gegeven en daarmede volstrek-
te autoriteit en net absoluut gezag der Hei
lige Schrift.'
En op di punt mag en kan ons antwoord
op alien eisch en elke bede om toegeeflijkheid
straffe van ontrouw aan Hem, die het
oofd Zijner duur gekochte kerk is, geen
ander zijn dan een onverzettelijk: „Non pos-
sumus".
Aan H. M. de Konigin zond de synode het
volgend telegram:
„De Gereformeerde kerken van Nederland,
in buitengewone vergadering te Assen bij-
een, bieden Uwe Majesteit bij de herdenking
van Haren geboortedag haar eerbiedige ge-
lukwensche aan en spreken de hartelijke en
innige bede uit, dat onze God Uwe Majesteit
en het Koninklijk Huis blijve gedenkeu in
Zijn trouw en genade en Uwe Majesteit ook
ver der bekrachtige tot de vervulling van
Haar hoogst gewichtige taak.
Fernhout, Praeses.
De voorzitter dankte vervolgens de kerk
van Assen voor de hemieuwde ontvangst der
Synode en de onderscheiden leden voor hun
gastvrijheid. Vervolgens deelde de voorzitter
mede, dat een groote stap. 1 brieven was inge-
komen van sympathie zoowel als van be-
zwaar. De praeses stelde voor om des tijds
wille deze stukken niet voor te lezen, maar
slechts te vermelden van wie ze gekomen zijn.
Ouderling S. Brandsma van Middelburg
stelde vervolgens voor, ae Synode niet met
haar arbeid te doen voortgaan. Spr. acHtte
het fliet Gereformeerd, en ziet het groote ge
vaar, dat men rechter wordt in eigen zaak.
Spr. wees er op, dat particuliere synode? het
voorbeeld van het laten doorzitten van haar
leden volgen. Spr. meende ook dat deze syno
de speciaal is saamgekomen voor de behan-
deling van de zaak Geelkerken en niet voor
■wat er zijdelings verband mee houdt. Spr.
wees op wat in de classis Drachten gebeurd
is, waar men een predikant dwong, om bij
deze synode een gravamen in te dienen. Ook
het feit dat dr. Geelkerken geen gravamen
mocht indienen, terwijl men andere bezwaar-
de predikanten dwingt een gravamen in te
dienen, keurt spr. af. Spr stelde voor, deze
synode te sluiten en de leden huiswaarts te
doen gaan. Men kan de Groninger Synode
dan vervrovgd samenroepen
De voorzitter merkte op, dat zulks niet
gaat, omdat de Synode zelve besloten heeft
samen te komen als zulks noodig is.
Er waren 21 bezwaarschriften ingekomen
Gistermiddag kwam aan de orde het rap
port der commissie van advies (Kuyper-Gros-
heide-Schouten).
EEN FLESCH MET EEN BRIEFJE.
Een weesjongen uit Groningen, die met
vacantie op Terschelling was, vond Maan
dag 23 Augustus op het strand aldaar een
bierflescb, waarin zich een stuk grauw pa
pier bevond. Daarop stond aan den eenen
kant geschreven: 5-6-1926; op de andere
zijde: 6-6-1926, der Dampfer Westphaha
Hamburg hat uns ertrinken lassen, waaxon-
der onleesbaar een naam.
De jongen heeft verzuimd aarvan mede-
deeling te doen aan den burgemeester van
Terschelling. De Groningsche politie heeft
dat nu alsnog gedaan,
ALG. NEDERL. ZUIVELBON'D (F.N.Z.)
Heden wordt te Maastricht de jaarverga-
dering gehouden van den Algemeenen Ne-
GOEDE RAAD
IS DUUR!
ADVERTEERT IN DE
ALKMAARSCHE COURANT
derlandschen Zuivelbond. De voorzitter, dfi
leer Dr. F. Posthuma, opende de vergad#-
ring met een rede, die tot onderwerp had;
„De plaats van den Algemeenen Nederland-
schen Zuivelbond1 in het Landbouwvereeni-
gingsleven".
DE VIERING VAN KONINGIN'NEDAG
IN D'E HOOFDSTAD.
Men schrijft ons uit Amsterdam: i
De verjaardag van onze Koningin is slnA
vele jaren niet zoo vreugdevOl gevierd als
gister. Zoo hebben verscnillende factoren er
toe bijgedragen, dat deze Koniginnedag een
ieest is geworden, waaraan vrijwel de geheele
Amsterdamsche burgerij in groote opgewekt-
heid heeft deelgenomen.
Moeder Natuur kan wel als de belangrijk-
ste factor aangerekend worden, want zoo
zomersch als het gister was, is bet in het
zomerseizoen van 1926 nog niet geweest.
En een factor van groote beteekenis was
de wijze, waarop de „Vereeniging totverede-
ling van het Volksvermaak" verschillende
feesten voor de Amsterdammers heeft geor-
ganiseerd.
Het gunstige weer en het programma van
genoemde vereeniging hebben de menschen
tot feestvieren gelokt. Vele duizenden hebben
in den loop van den dag de muziek- en zang-
uitvoeringen op de verschillende piemen en
in de parken der stad bijgewoond. Zooals ge-
meld waren meer dan 20.000 personen ge-
tuige van het welgeslaagde feest in het Sta-
dion. In de kerken, waar een orgelbespeling
werd aangeboden, bleef schier geen plaats
onbezet.
De feestelijke bijeenkomst, die vervolgens
gisteravond in het Concertgebouw werd ge
houden, onder de auspicien van de Amster
damsche Christelijke Oranje Vereeniging was
een waar succes en niet minder slaagde de
filmvertooning in het gebouw van den Wer-
kenden Stand, waar zoowel des middags als
's avonds vele honderden Amsterdammers
genoten van het prachtige nationaal en
to 1 k 1 or is tisch filmwerk „Nederland's volks-
leven in den zomer."
Dat de ouden van dagen en de weezen op-
getogen den Stadsschouwburg verlieten, na
dat zij onthaald waren op de wondermooie
voorstelling van het veelbesproken tooneel-'
werk van J. "M. Barrie: „Deftige Straat",
behoeft nauwelijks te worden vermeld.
Zonder echter te kort te willen doen aan
de talrijke nummers van het programma
de tocht van verlichte en versierde vaartuigen
door de grachten van Amsterdam trok o.a.
ook buitengewone belangstelling mag wel
geconstateerd worden, dat het slotnummer:
Het vuarwerk op den Amstel het best is ge-
slaagd.
Om tien uur was het vuurwerk afgeloopen
en toen verspreidde de menigte zich naar het
centrum der stad, waar het reeds den gehee-
len avond zeer druk was geweest. Op de ter-
rassen yan de groote cafe's vermaakte men
zich met de openluchtvoorstellingen van
clowns, worstelaars, harloopers en „kunste-
makers". Bij de muziek der draaiorgels
dansten de jeugdige paren onvermoeid den
geheelen avond door.
Op het Frederiksplein trok de verlichte fon-
tein de bewondering van de duizenden voor-
bijgangers. Overal waar men zich bewoog,
op" het Rembrandtplein, op den Dam of op
het Damrak, overal heerschte een opgewekte
feeststemming.
Wanordelijkheden kwamen voor zoo
ver was na te gaan met voor en gelukkig,
werden er ook geen ongelukken .van eenig<
kleeden, want hij gaat naar een reoeptie in
het Amerikaansche gezantschap.
„Vanavond is te vroeg," hoorde zij den an-
deren man zeggen. „Ik moet tijd hebben, om
de plek te verkennen. Ik moet precies weten,
hoe ik't aan moet leggen en wat de gemakke-
lijkste manier is om weg te komen, zonder ge
zien te worden. Er zijn nog een massa derge
lijke kleinigheden, waar je op te letten hebt,
als de zaak gebeuren moet volgens alle rege-
len der kunst."
„Elke dag uitstel is gevaarlijk," zei di
kleinste.man weifelend. „Kom nou, Dick! Het
is een bom geld en het bod kan ieder moment
terug genomen worden.
Het drong plotseling tot Virginia door, dat
zij, als deze mannen haar gezicht te zien kre
gen, herkend zou kunnen worden. Zij kon
merken, dat zij op het punt stonden, weg te
gaan en hun gesprek was kl aarblijfcelij k teu
einde. Zij riep een kellner, betaalde haar re-
kening en ging naar buiten.
Zij liep langzaam „Regent Street" af en
„Shaftesbury Avenue" 4nslaande, ging zij te
voet naar het „boardinghou9e", waar zij
woonde. Zij ging ineens naar boven, naar
haar kamer en ging zitten denken. Voor zich-
zelf had zij uitgemaakt, dat deze mannen
waarschijnlijk handlangers \in Littleson wa
ren en dat zij, dien nacht blijkbaar, een aan-
slag op het leven van Norris Vine zouden
doen. In ieder geval zou haar eerste opwel
ling geweest zijn, hem te waarschuwen, maar
zij had daarvoor ook persoonlijke redenen.
Indien dit stuk, dat Vine in zijn bezit had,
^apd aftd?© prd .we^geflemeh, ?ou
haar onderneming unislukt zijn. Als het
Littleson en zijn vrienden in handen kwam,
zou het zonder twijfel onverwijld worden ver-
nietigd en er zou haar niets anders te doen
overblijven, dan naar Amerika terug te gaan.
om haar nederlaag te erkennen. Eerst dacht
zij er over, om te schrijven of te telegrafee-
ren. Toen herinnerde zij zich, dat het al over
zessen was en dat Vine niet eerder op zijn
kamers terug z-ou komen dan na het diner.
Hij zou dus waarschijnlijk noch brief n6ch
telegram ontvangen, vo6r hij in de val was
I geloopen. Er stond haar maar een ding te
doen. Indien deze mannen zich toegang tot
Vine's kamer konden verschaffen, kon zij het
ook. Zij moest daar het eerste zijn en hem
waarschuwen.
Zij verkleedde zich en na eenige minuten
aarzelens ging zij naar een van de restau
rants, die ze op haar lijst had staan. Het was
smaakvol en Bohenle-aehtig ingericht, maar
zelfs hier stonden de vrouwen, die alleen kwa
men, aan heel wat opmerkingen bloot en een
bios steeg haar naar de wangen, toen zij er
aan'dacht, hoe de kellners, den eersten keer,
dat zij er kwam, fluisterend beraadslaagden
of zij haar een tafeltje zouden geven of niet.
Zij kwam daar nu vrij geregeld. Dezen avond
heer-
vlak
kreeg zij een tafeltje tegen den muur, 'n heer-
lijke verkenningsplek voor haar, maar vlak
tegenover drie mannen, die blijkbaar stevig
gedronken hadden en die van't oogenblik af,
dat zij binnen kwam, hun voile aandacht op
haar schenen te vestigen. Zij bestelde haar
diner, hen aldoor bedaard negeerende en zat,
als gcwoouliik. met haar oogeo on de deur
gevestigd, maar haar onverschilligheid wai
niet in staat het vuur van belangstelling van
de jongste der drie mannen te dooven. Zij
zag hem een kellner roepen en iets achter op
een kaartje schrijven en dadelijk daarna
kwam de kellner, met eenige aarzeling en
een half gemompelde verontschuldiging, het
haar brengen. Zij verscheurde het en at door,
zonder iets te zeggen. Toen deed een stem
vlak bii haar opsdirikken.
„Juffrouw Longwortb," zei iemand, »wi)t
u me niet toestaan, aan uw tafeltje te komen
zitten? Ik zal u beloven heel bracheiden te
zijn en mogelijk zult u dan verder bevrijd
bliiven van dergelijke onbeschaamdbeden".
Hij wees op den kellner, die zich verlegen
terug trok en Virginia herkende opeens, met
een lichten kreet van veftukking, den beer
Mildmay, die voor haar stond.
„Mijnheer Mildmay!" riep zij uit, hem
haar hand toestekend. „0, wat ben ik blij, u
weer te zien!" t
„En ik u, jufrouw Longworth", antwoord
de hij hartehjk, ,^naar, om eerlijk te zijn,
moet ik bekennen, dat ik u liever ergens an
ders ontmoet had".
De bios, die plotseling op haar wangai ge
komen was, verdween en zij zuchtte. Lang,
heel onberispelijk in de keunge eenvoud van
zijn streng „evening dress", leek mi haar
veel voornamer, dan ooit op de boot. Hij kon
ook niet helpen, dat de atkeuring, die hij
voelde, eeoigszins op zijn gelaat zichtbaar
was. a ;S
Zlll
Wl) echter kunnen II
een goedon reed ge
ven, din absoluut niet
duur Is. Wanneer gl|
merkt, dat het santal'
uwer klanten steeds
gelijk blljtt, geen voor-
ultgang vertoont, dan/
Is dst een bewl|t, dat
uw zaak niet bekend
genoeg la. U zult due
U meer reclame moeten
gaan maken. Regel-
matlg adverteeren Is
dan ook een eerste
verelsehte en we kun
nen U daarom slechts
met klem adviseeren:
