Alkmaarsche Gourant
Geldkoningen.
t Gaat prachtig
luri.
en viug
Donerdag 16 September
Sfradsnisuws
JFElflLLETON.
Binnenland
Xo. 218
1926
Honderd Acht en Twintigste Jaargang.
FEESTAVOND SOC.-DEM.
VROUWENCLUB.
Oodaaks de ontzettende regenbui, die in
ten minimum van tdjd alles blank zette, was
je ziaial van het „Wapen van Heemskerk",
,waar de soc.-dem. vrouwenclub haar 12J4-
jarig bestaan vierde, gisteravond toch geheel
gevuld. Eigenlijk ook geen wonder, want het
Srogramma bevatte zeer veel aanlokkelijks
oordat het optreden van den bekenden zan-
ger Geert Dils was aangekondigd en boven-
dien de onthulling van de nieuwe vlag der
club ter vervanging van het oude vaandel.
Verder muziek van piano en viool, dus al
les te zamen een programma, dat moest trek-
ken. Dit bleek dan ook alleszins uit de drukke
opkomst, zoo druk, dat een groot aantal be-
ilangstellenden moest worden teruggestuurd1
wegens plaatsgebrek.
Ter inleiding van den feestavond werd de
Internationale gespeeld (mej. Wiglama aan
de piano, de heer Portegijs viool). Tegen half
9 opende mevr. Westerho fK o op a 1
als presidente de bijeenkomst met een welkom
aan de opgekomenen, allereerst aan de leden
die zoovele jaren hunne trouw aan het be-
gdnsel hadden getoond, Spr. dacht hierbij.
ook aan't oud-lid en bestuurslid mej. Maai-
tje Groot en roemde ten zeerste haar werk in-
de club. Dan wijdde spr. ook een hartelijk
,woord aan het oud-lid mej. v. d. Berg—
Sjoers, die terstond bij de oprichting lid werd,
jnaar nu wegens ziekte niet had kunnen
komen. Het bestuur had haar bloemen laten
brengen als bewijs van erkentelijkheid voor
het vele dat zij in de club had ged'aan.
Mevr. Westerhof bracht voorts dank aan
hare medebestuursleden en de oud-bestuurs-
leden voor den steun, dien zij steeds van hen
moclit ontvangen. Spr. hoopte dat de samen-
werking in de toekomst even prettig zal zijn.
Spr. ging in gedachten terug naar de eer
ste jaren van het bestaan der club, de jaren
die zoo moeilijk waren, omdat de vrouwen
nog niet recht wisten hoe ze de zaken moesten
aanpakken en voor zoovele teleurstellingen
.werden geplaatst. Aardige ervaringen opge-
daan bij de colportage met „De Proletarische
Vrouw", werden door spr. medegedeeld, er
varingen, die niet altijd moedgevend waren.
Dan gin-g spr. na hoe de vrouwenclub mee-
werkt aan de Meifeesten, hoe el'k jaar (met
een enkele onderbreking) de internationale
vrouwendag is gevierd en daarmee de socia-
listische eischen propageerde en steunde, hoe
zij sinds 1916 met de afd. S. D. A. P. en
den Bestuurdersbond het St. Nicolaasfeest
voor de kinderen der georganiseerdte arbei-
ders op touw zette, waarvoor later het kin-
der-Meif-eest in de plaats kwam, waaraan de
club eveneens meewerkt.
Spr. herinnerde aan de cursusvergaderin-
gen, die geregeld gehouden werden, memo-
reerde voorts wat de vrouwenclub deed in den
distributietij-d en bracht in herinnering dat
de club het was, die den stoot gaf aan de op
richting der kinderbewaarplaats.
Niet altijd was het gemak<kelij'k_ gevallen
om vol te houden. In den oorlogstijd was er
soms heel wat moed noodig om uit de ver-
warmde huiskamer naar het vaak koude en
steeds slecht verlichte vergaderlokaal te
gaan, zoo zelfs, dat er stemmen opgingen
voor tijdelijke opheffing van de club. Echter
het bestuur bleef vol'houden, vooral omdat
juist in dien tijd propaganda onder de vrou
wen noodig was.
De leden begonnen langzamerhand hun
plichten ook beter in te zien en bezochten ge-
regelder de vergaderingen, zoodat die meer-
malen zeer gezellig waren. Om steeds meer
vrouwen te krijgen, werd1 iets feestelijks aan
de vergaderingen verbonden en ofschoon men
wel eens'te kamtpen had met geldzorgen,
slaagden die avondjes geregeld zver goed.
Daardoor en vooral door het woord' van een
spreker of spreekster konden de socialistische
ideeen meer naar voren worden gebracht.
Spr. maakte duidelijk dat de club hare udt-
gaven zelve financiert uit vrijwillige bijdra-
'gen der leden en stelde in het licht dat deze
Verder veel doen voor d'e propaganda (col
portage, steun rondreis propagandiste, enz.),
om daarna te wijzen op den vrouwendag op
27 Oct. a.s. en het belang van de raads- en
vtatenverkiezingen van het volgende jaar,
Waarvoor nu reeds gewerkt moet worden, op-
dat naast en met de S. D. A. P. candidaten
der vrouwenclub gekozen kunnen worden,
om een sterk bolwerk tegen de reactie te
yormen.
Tot den steun van al dit werk riep spr. op,
Geautoriseerde vertaling naar het Engelsch
van E. Philips Oppenheim
t door W. M D. Spies^-Van der Linden.
47)
Maar weinige uren later stapte Guy, die
dien nacht bijna niet geslapen had en een
wanhopig besluit had genomen, uit de lift
en klopte op Virginia's deur.
De huisknecht kwam uit de bediendenka-
mer naar hem toe.
„Die dame is vertrokken, mijnheer," deci
de hij hem mee.
Vertrokken," herhaalde Guy werktuiglijk.
„Wanneer? Hoe lang geleden?"
»Nog geen half uur geleden, mijnheer,"
tntwoordde de man. „Zoover ik weet, betaal-
cte zij haar rekening en liet den sleutel ach-
ter. Ze heeft de kamer nog voor veertien da-
gen in huur, maar zij deed, alsof ze niet
meer terug kwam."
„Liet zij geen adres voor brieven achter?"
yroeg Guy.
„Dat zullen ze u op't kantoor wel zeggen
kunnen," antwoordde de man.
Guy ging naar't kantoor.
„Kunt u me ook zeggen," vroeg hij, „of
Juffrouw Longworth niet een adres achter
gelaten heeft?"
De man schudde het hoofd.
den nadruk er op leggend, dat de rij van le
den uitgebreid kan en moet worden en dat
nieuwe jonge leden moeten worden aange-
worven, die het werk der ouderen kunnen
overnemen, als die het zelf niet meer kunnen
verrichten. Met meer liefde zullen zij het
zeker niet kunnen doen, maar zij zullen wel
andere, misschien juistere inzichten hebben
op welke wijze het doel, de bespoediging van
die komst van het socialisme, kan worden be-
■reikt.
Een kort woord wijdde spr. nog aan de
nieuwe vlag, die de oude, die door de vrou
wen met zooveel liefde gemaakt werd, moet
vervangen. Achter deze nieuwe vlag zullen
a.s. Zondag in Den Haag de Alkmaarsche
vrouwen met duizenden anderen allereerst
den eisch voor ontwapening demonstreeren.
Dit zullen we steeds weer doen, zei spr., tot
we de vervulling ervan hebben bereikt of ten-
minste naderbij hebben gebracht. Wij willen
nu niet meer zien naar den tijd die achter ons
ligt, ofschoon die veel goeds en moois bracht,
we moeten vooruit naar den nieuwen tijd,
waarin wij hopen vele kden voor partij en
club te winnen
Spr. besloot hare speech met te declamee-
ren het gedicht „De nieuwe tijd" van den
oud-leider mr. P. J. Troelstra. (Daverend
apiplaus.)
Na de openingsrede werd het programma
voortgezet met de uitvoering van een tweetal
muziekni'mmers door bovengenoemd orkest.
Een dankbaar welverdiend1 applaus was het
loon voo de spontaan verleende attractie
Bloemtnhuid
De heer P. Det.ker, voorzitier van de afd.
S. D. A. P. hier ter stede, was de eerste, die
de feestvierende club feliciteerde met haar
jubile. Hij herinnerde daarbij aan het vele
zeer gewaardeerde werk, door haar verricht
in het belang der arbeidersbeweging en
overhandigde daarbij als blijk van die waar-
deering een mand met mooie bloemen'
Daarop volgden nog de heer Alfrink na-
mens den Alfem. Bestuurdersbond, de heer
Thomassen namens het instituut voor arbei-
dersontwikkeling afd. Alkmaar, de heer
Arts namens de arbeiders-muziekvereeniging
Excelsior en mevr. Van de Vail namens de
afd. Heiloo van de S. D. A. P. Allen deden
liunne bloemenhulde vergezeld gaan van de
beste wenschen voor de club en spraken de
hoop uit, dat men door samenwerking steeds
nader mocht komen tot de gestelde idealen.
De heer P. van den Berg bracht namens
zijn zieke moeder gelu'kwenschen voor de
jubileerende vereeniging, daarbij haren
dank overbrengende voor de haar gezonden
bloemen.
Mevr. Westerhof richtte tot alien een har
telijk woord van dank, daarbij de verzekering
gevende dat de vrouwenclub zal voortgaan
op den ingeslagen weg, daarbij hopende op
den steun van nog veel meer vrouwen dan
waarop tot dusver mocht worden gerekend.
Optreden Geert Dils.
Daarna kwam Geert Dils ten toonee-
le, de populaire minstreel, die in zoovele
plaatsen reeds grooten bijval vond. Hij stel
de voorop, dat hij niet komt met de nieuwste
liedjes, maar poogt de oude zangen van ons
volk, zoowel in Zuid- als Noord-Nederland,
weer ingang te doen vinden. Of hem dit zal
gelukken, weten we niet, we betwijfelen het
zelfs ten zeerste, omdat de tijden thans zoo
veel anders zijn dan hi de middeleeuwen,
waaruit verschillende dezer liedjes dateeren,
maar wel weten we, dat de zangen uit dien
tijd) ook nu nog zeer mooi klinken en niet rfe-
laten indruk te maken, als ze gezongen wor
den op de manier als Geert Dils dat doet,
gekleed in zijn oud-Hollandsch costuum. Met
zijn klankrijke voile stem zong hij bij de mu
ziek van de ouderwetsche luit allereerst „Het
daghet in den Oosten", waarop hij dan nog
een vijftal liet volgen, die hij ^lle liet voor-
afgaan door een korte verklaring. Dat na
elk lied hartelijk geapplaudisseerd werd, is
eigenlijk overbodig te zeggen. Het blijkt vol-
doende uit de toegift, waaraan de zanger
niet kon ontkomen. Het refrein van het vroo-
lijke „De pastoor zijn koe" werd geestdriftig
meegezongen. Dit was trouwens niet het
eenige vroolijke lied dat ten beste werd ge-
geven. Het „Driekoningenlied" b.v. ontlokte
meermalen een daverend gelach.
Feestrede.
Na een kojie pauze, waarin het orkest zich
weer verdienstelijk maakte, trad als feestre-
denaar op de heer J. Westerhof, die zijn
vreugde uitsprak over de eer een woord te
mogcn zeggen. S-pr. onderstreepte wat de
voorzitter had gezegd, n.l. dat niet altijd zoo
veel eendracht heerscht en niet altijd alles zoo
mooi is als nu, maar hij meende toch ook,
dat het volharden in den vaak moeilijken
strijd voor betere levensvoorwaarden voldoe-
ning geeft. Persoonlijik knoopte spr. diaaraan
gelukwenschen vast voor de feestvierende
„Zij is een uur geleden vertrokken, mijn
heer," zei hij. „Zij zeiae, dat er geen brieven
voor haar zouden komen en dat we, als we
wilden haar kamers verhuren konden, omdat
ze stellig niet terug zou komen."
„Zoudt u me dan niet helpen kunnen, haar
adres te weten te komen?" vroeg Guy. „Ik
ben de hertog van Nowbray en ik zou ieder,
die er toe meewerkte de jonge dame te vin
den, buitengewoon dankbaar zijn."
Zij werden alien gehaald, de portier, de
huisknecht, de liftjongen. De inlichtingen,
die hem gegeven werden, waren echter maar
zeer gebrekkig.
Virginia was met haar bagage in een cab
gestapt en had den koetsier order gegeven
door „the Strand" naar Charing Gross te
rijden.
Guy reed naar „Grosvenor Square" terug
en drong er op aan bij zijn tante, die nog op
haar kamer was, toegelaten te worden. Zij
ontving hem mopperende, gekleed in een
peignoir.
,Mijn beste Guy," zei ze op terechtwijzen-
den toon, ,wat beteekent dit? Je weet dat ik
voor de lunch nooit te spreken ben."
„Vergeeft u me!" zei hij. „Ik weet van-
morgen nauwelijks wat ik doe."
„Nu, wat is er?" vroeg zij.
Virginia is verdwenen!" antwoordde hij.
„Zij is vertrokken zonder adres achter te la-
ten. Ik was gek gisteravond om haar niet te
volgen. Zij heeft tot vanmorgen op me ge-
wacht. Zij moet verwacht hebben, dat ik zou
komeir en ik kwam niet. Ik .was een stomme
club, daarbij de hoop uitsprek'ende, dat ook
in naburige gemeenten (met name noemde
spr. Heiloo, vanwaar de afd. S. D. A. P.
bloemen had geschonken) een soc.-dem. vrou
wenclub worde opgericht. Spr. wekte de aan-
wezigen op, om voorzoover nog geen lid van
de S. D. A. P. of vrouwenclub, eens bij zich-
zelVen na te gaan waar hun plaats is in den
strijd in de maatschappij. Het meewerken
geeft voldoening en rijkdom aan het leven.
Gij, die nog geen keus hebt gedaan, zult gij
aan den weg blijven staan en critiseeren wat
anderen doen, zult gij meedoen met hen die
de huidige maatschappij met al hare fouten
willen behouden, of zult gij hen steunen, die
achter de roode banier strijden voor verbete-
ring? Spr. wekte met klem op om zich aan de
zijae van de laatstbedoelden te scharen en
de helaas nog millioenen tellende gelederen
der onverschilligen te verlaten. Eenmaal zal
de schitterende zon van het socialisme de we-
reld beschijnen, eenmaal zal aanbreken de
tijd waarvoor zoovele mannen en vrouwen
jarenlang hebben gestreden tegen de legioe-
nen van de reactie. Het geloof aan die heer-
ldjke toekomst sterkte die strijders en maakt
bet ook thans nog mogelijk den strijd te
blijven strijden voor het stukslaan van een
verworden maatschappij met haar verruwend
'kapitalisme. Ieder die dat ideaal Vil nastre-
ven, die ijvert voor de ontvoogding van het
proletariaat, behoort bij het leger der soda-
listen, de strijders voor een nieuwe opkomen-
de cultuur, een nieuwe beschaving, gedragen
door de armsten die de broederschapsgedach-
te, het „allen voor een, en een voor alien"
huldigen. S>»iaal de jongeren werden door
spr. opgewekt tot aansluiting bij de S. D. A.
P., opdat zij straks de taak van de strijders
van thans kunnen overnemen.
Dit meende spr. ook de vrouwenclub op het
hart te moeten bdmden: zorg dat er jongeren
komen, die uw taak kunnen voortzetten ook
in deze stad, waar nog zooveel te verbeteren
valt op verschillend gebied.
De idealen van de socialisten moeten uit-
drukking vinden in de kleuren van de vlag,
die de schutse is van den wereldvrede. Onder
en naast en bij die vlag zullen wij de wereld
moeten winnen, zei spr. overtuigd. De vlag is
ook de schutse van de waarheid en van de
trouw, laat daarom nooit varen die beide
deugden. Ten slotte is de vlag schutse van de
broederschap, het zoo machtige idleaal dat
sinds eeuwen is nagejaagd door duizenden en
duizenden menschen. (Applaus.)
Onthulling van de vlag.
Onder het uitspreken van den wensch, dat
ook voor de vrouwenclub de vlag de schutse
zal zijn en blijven van den wereldvrede, de
waarheid, de tfkmw en de broederschap, ont-
deed spr. de inmiddels op het tooneel ge-
Geen wonder... hij ge
bruikt Erdal en kan er.
deuntje bij fluiteni.
Een goed midjdelii.s
het halve werk\
ezel!" c-T
Lady Medlincourt gaapte.
„Beste jongen, ben je hier gekomen om
me dat te vertellen?" vroeg zij. „Hoe overbo
dig! Je had tenminste kunnen telefoneeren."
„Luister u eens!" zei hij, „we waren gis-
teren middag te hard tegen haar. Ik had geen
voorwaarden gesteld over wat ze me zou ver
tellen, toen ik haar vroeg mijn vrouw te wor
den. Het was me volkomen genoeg als ze
maar ja zei. Ik weet, dat alles met haar in
orde is; ik voel 't en ze is 't eenige meisje,
waar ik ooit om geven zal."
„Ik zie heusch niet in," zei Lady Medlin
court, waarom je me uit mijn bed moet ha-
len, om zoo te staan zeuren. Als dat je ge-
voelens zijn, ga haar dan zoeken. Je bent ge
heel vrij om te trouwen me^ wie je wilt, des-
noods met de juffrouw die primula's verkoopt
op de hoek van de „Square." Het eenige is,
dat je van je vrienden niet hetzelfde kan ver-
wachten. Wat kom je hier doen, mij om raad
vragen of mijn medelijden opwekken? Dat
laatste heb ik heelemaal niet met je en goe-
den raad wil je niet aannemen. Toe, wees een
lieve jongen en ga weg. Ik moet mijn bad
nog nemen en mijn kapster wacht al."
Guy keerde om en verliet het huis. Hij
ging naar het kantoor van een particulier
detective.
„Denk er aan," zei hij, toen hij alles ver-
teld had, wat noodig was, „ik wil niet, dat
de dame op eenigerlei manier wordt lastig
gevallen of gehinderd, als zij gevonden
mocht worden. Laat me alleen weten, waar
brachte nieuwe vlag van haar omhulsel,
waarop zij met hare mooie roode, paarse en
blauwe kleuren in gouden rand op het tooneel
prnkte.
Een danieskwartet zong hierop bij het pas
onthulde symbool onder verschillende belich-
ting zeer zuiver een vaandellied.
In de nu volgende pauze werd op Ameri-
kaansche wijze een mooi servies verloot. On
der applaus werd bij het bereiken van den
vooraf bapaalden prijs het servies aan de
winnares uitgereikt.
De heer S c h a t s e die als veilingmeester
was opgetreden, maakte, nu hij toch op het
tooneel stond, van deze gelegenheid gebruik
om mede te deelen dat hier ter stede is ge-
vormd een afdeeling van de vereeniging
„Zonnestraal", die zich ten doel stelt de be-
hartiging van de nazorg voor de t. b. c -
patienten van alle gezindten. Er zal binnenr
kort een cotlecte voor dit doel worden gehou
den, waarvoor spr. dames van minstens 16
jaar opwekte om als collectrices daarvoor
zich aan te melden. Waar de Alkm. Bestuur
dersbond, die met instemming der betrokken
vereenigingen de leiding dezer zaak op zich
nam, nog nooit tevergeefs een beroep had ge
daan op de medewerking van de dames, was
spr. overtuigd, dat zij ook nu in voldoenden
getale zich zouden aanmelden.
t
Na de pauze trad de heer Dils weer voor
het voetlicht, bij zijn optreden direct al met
handgeklap begroet. Een zevental liedjes
werden door hem ten beste gegeven, waarop
als dank voor het daverend applaus nog een
toegift volgde.
Nadat alien gezamenlijk staande de Inter
nationale gezongen hadden, sloot mevr.
Westerhof de bijeenkomst met een hartelijk
woord van dank aan alien die hadden mee-
gewerkt aan het welslagen van dezen feest
avond.
DOGDSLAG TE SITTARD.
Voor de Recbtbank te Maastricht had
zich. Dinsdag te verantwoorden ter zake van
mishandeling den dood tengevolge hebbend,
de 45-jarige cafe- en logementhouder H. J.
W. te Sittard. Aan verdachte is ten laste ge-
kgd, dat hij in den avond van den 18 Juli,
zekere v. d. Vleuten, welke bij hem was ge-
logeerd gewelddadig met het dikke einde van
een billard queue op het hoofd geslagen
heeft, waardoor schedelbreuk waa ontstaan,
tengevolge waarvan v. d. V. vier dagen
daarna is overleden. Beklaagde verdedigt
zich, door te zeggen, dat hij zich moest te
weer stellen tegenover v. d. V., die dronken
in zijn cafe liep en het anderen zeer lastig
maakte. Hij had hem aangeraden naar buiten
of naar boven, naar bed te gaan. V. d. VI.
wilde daarvan niet hooren en onder de woor-
den „Ik ben hier baas", kwam hij op den kas-
telein af, pakte hem beet, zoodat beiden op
den grond rolden. Toen ze weer waren op-
gestaan, dreigde v. d. VI. hem met een mes en
uit angst daarvoor pakte hij een billardqueue
en sloeg daarmede naar v. d. VI. tengevolge
waarvan deze bewusteloos op den grond
viel.
Getuige F. H. Schmieding, een Duitscher,
verklaart geen mes in de hand van den ver-
slagene te hebben gezien, noch dreigende
woorden of houding van v. d. VI. tegenover
Westendorp te hebben gehoord of gezien. De
verdediger wijst echter op de onbetrouw-
baarheid van dezen getuige die kwestie met
West'endorp heeft gehad. Hij wilde het aan-
leggen met de dienstmeid, en dat heeft Wes
tendorp verhinderd. Deze getuige heeft zelfs
anderen overgehaald een valsche' verklaring
af te leggen.
Nadat de doktoren hebben verklaard hoe
de verwonding was toegebracht en de gevol-
gen van de verwonding, schedelfractuur,
bloedig in de hersens, en hersenvliesontste
king, waaraan v. d. VI. tenslotte is overleden,
wordt getuige J. J. Beyerink gehoord. De
verdachte wordt de zaal uitgeleid en tevens
getuige Schmiederig. Get. B. herroept nu zijn
verklaring voor den Rechter Commissaris af-
gelegd, dat hij met v. d. VI. het cafe is bin
nen gekomen en alles heeft gezien. Hij is niet
in het cafe geweest en heeft dus van het heele
drama niets gezien. Get. Schmiederig heeft
hem getracteerd en overgehaald tegen Wes
tendorp te getuigen. Hij wordt nu met get.
Schmiederig geconfronteerd. Deze laatste
ontkent echter, hij Heeft niets tegen Beyerink
gezegd, kent hem zelfs niet eens. De verdedi
ger Mr. Tupeds vraagt of hij dan ook niet
aan Meyerink heeft gezegd, dat hij er Wes
tendorp (de beklaagde) wel eens flink in zou
laten draaien. Get. Beyerink verklaart, dat
Schmiederig die woorden wel tot hem heeft
gesproken, maar Schmiederig ontkent zulks.
Getuige P. J. Schoutesen heeft ook alles ge
zien, doch de verdediger merfct op, dat den
zij woont. De rest is mijn zaak. Hebt u 't
goed begrepen?"
„Volkomen!" antwoordde de man. „We
behoeven zeker geen kosten te sparen?"
Het deed hem goed in staat te zijn met
vuur te antwoorden:
„In't minst niet, als u haar maar vindt!"
HOOFDSTUK XV.
Dreigementen van Phineas Duge.
De ochtendbladen waren vol van het
nieuws. Phineas Duge was in Londen gear-
riveerd. De stemming op de Effecten Beurs
was onzeker. Zij, die de hand hadden op de
geldmarkten van de heele wereld weifelden,
terwijl zij het hoofd wendden naar 't hotel
waar hij een reeks kamers had betrokken. In
terviewers, kennissen, werkelijke en denk-
beeldige, bedelaars voor zichzelf en voor
anderen, gaven hun kaartje af en bleven in
dte buurt. In't hotel werd er alleen met ge-
dempte stem over hem gesproken, alsof er
iets goddelijks verbonden was aan de per
soonlijkheid van den man, wiens raacht over
goed en kwaad zoo verreikend was.
Intusschen sliep Phineas Duge, die een
afmattende reis had gehad en geen klein
beetje vermoeid was, het grootste gedeelte
van den morgen, die op zijn aankomst volg
de, terwijl zijn trouwe knecht buiten de deur
de wacht hield.
De eerste bezoeker, die toegelaten werd,
toen 't hem eindelijk behaagde om op te
man evenmin als Beyerink iets van de zaak
weet, hij is ook inet in het cafe Westendorp
geweest maar handelt eveneens onder den
invloed van Schmiederig. Schoutesen, aldus
de verdediger, heeft zelfs na afloop van het
verhoor bij den rechter-commissaris tegen
Beyerinck gezegd: „Ik geloof dat wij er alle-
!>ei in vlieg-en, dat loopt raar voor ons af".
Ook dit ontkent Schoutesen, doch get. Beye
rink erkent, dat Schoutesen die woorden wel
heeft gezegd. Get. Catharina Coumans, 21
jaar dienstbode bij Westendorp, heeft op 18
Juli gezien, dat v. d. VI. Westendorp bij de
keel greep en met een mes dreigde, beiden
zijn toen gevallen en ook weer opgestaan.
Zij heeft noch Beyerinck, n-och Schoutesen in
het cafe Westendorp gezien. Na al deze te-
genstrijdige getuigenv-erklaringen besluit de
voorzitter, om de zaak naar de rechter-com
missaris terug te zenden ter nader onder-
zoek.
VEREENIGING NEDERLANDSCH
FABRIKAAT.
Gister heeft te Utrecht de jaarlijksche al-
gemeene vergadering plaats gehad van de
Vereeniging Nederlandsch Fabrikaat.
De voorzitter, ir. J. van Dusseldorp, uit
's Gravenhage, hield de openingsrede.
De heer H. F. R. Snoek, secretaris-pen-
ningmeester, bracht vervolgens het jaarver-
slag over 1925 uit.
Sinds 1 Januari zoo wordlt daartoe o.».
gemeld, werden vier nieuwe correspondent-
schappen op gericht, n.l. te Alkmaar, Amers-
foort, Gorinchem en Hqogezand/Sappemeer.
Een nieuw onderdeel van werkzaamheden
is sinds kort ook het verschaffen van namen
en wat hiermede verbonden is, aan vereeni
gingen welke voor hare leden lezingen wen
schen te organiseeren van bevoegde spreekers
over onderwerpen, verband houdende met de
Nederlandsche industrie.
De vergadering was druk bezocht, Aan de
Koningin en den Prins werden telegrammen
van hulde gezonden.
HET HALVE EEUWFEEST VAN i
HET RIJKSLANDBOUW-
ONDERWIJS.
Gistermiddag is in de Groote Kerk te Wa-
geningen een plechtige samenkomst gehou
den van het Nationale Comite voor de her-
denking van het halve eeuwfeest van het
Rijkslandbouwonderwijs in Nederland.
Voor deze herdenking had zich een eere-
comite gevormd, waarvan voorzitter is Z. K.
H. Prins Hendrik, leden o. m. jhr. S. van
Citters, president-curator der Landbouwhoo-
geschool; Z. Exc. minister J. B. Kan, mi
nister van binnenl. zaken en landbouw; Z.
Exc. dr. J. C. Koningsberger, minister van
kolonien; J. M. A. Wijnaendts van Resandt,
burgemeester van Wageningen, enz.
Terwijl de autoriteiten de kerk binnentra-'
den speelde de heer J. F. van Zutphen op het
orgel: Wacht auf, ruft uns die Stimme, Ko-
raal van Bach. Vervolgens beklom dr. F. E.
Posthuma den voor den preekstoel geplaat-
sten katheder en sprak een welkomstwoord.
Zich tot den Prins wendende zeide hij o.a.
Een afzonderlijke begroeting veroorloof
ik mij te richten tot U, Koninklijke Hoogheid,
die wel heeft willen goedvinden als voorzitter
van het Eere-Comite, Uw naam aan ons po-
gen te verbinden, en tot zijne excellentie, den
minister van binnenlandsche zaken en land
bouw, die als vertegenwoordiger van de re-
geering onze plechtige herdenking bijwoont,
en verder gij alien, dames en heeren, die in
welke kwaliteit of uit welken hoofde ook, aan
de uitnoodiging van het uitvoerend comite,
om hier in dit gebouw, op dezen stond tegen-
woordig te zijn, gevolg hebt willen geven,
weest hartelijk welkom."
De chr. zangvereeniging „De Lofstem"
onder leiding van den heer Van Zutphen,
zong nu het Wilhelmus, door de aanwezigen
staande aangehoord.
Daarna nam dr. Posthuma opnieuw het
woord:
„Mag ik thans uw aller aandacht vragen
voor hetgeen ik in den vorm van een herden-
kingsrede tot u meen te mogen zeggen. Ver
volgens sprak hij over „Een halve eeuw Rijks
landbouwonderwijs."
Daarna sprak de heer J. Sibinga Mul
der, over: De invloed van het landbouwon
derwijs op den Indischen landbouw.
Na hem voerde dr. Posthuma opnieuw het
woord en wel ter aanbieding van het ge-
schenk van het Nationale Comite aan de re-
geering.
Hierop antwoordde minister J. B. Kan:
De zangvereeniging zong „Bede voor het
Vaderland", waarna de aanwezigen de kerk
verlieten onder het spelen door het orgel van
„Halleluja" van Handel.
In Junushof gaven de hoogleeraren der
Landbouwhoogeschool een thee voor genoo-
digden.
ONDER DE WIELEN.
Het 10-jarige eenige zoontje van de wed.
Meyer te Zwolle was, uit de kerk komende, op
staan, was Littleson. Het was tegen lunch-
tijd en de twee mannen gingen samen naar
beneden naar de „grillroom" van het hotel.
„Een rustige lunch en een rustig hoekje,"
stelde Littleson voor, „ergens waar we pra-
ten kunnen. Duge, 't doet iemand goed je hier
in Londen te zien. Ik heb 't gevoel, dat we,
nu jij op't tooneel verschenen bent, veilig
zijn."
Phineas Duge glimlachte eenigszins twij-
felachtig. Zij vonden hun stille hoekje en be-
stelden een lunch. Toen boog Littleson zich
over tafel naar Phineas Duge toe.
„Duge," zei hij, „ik ben blij, dat we't bij-
gelegd hebben. Weiss seinde dat jullie het
eens waart geworden en dat je op weg was
hierheen in verband met die andere zaak. Het
heeft ons een paar millioen gekost, om te
trachten je een hak te zetten."
Phineas Duge lachtc heel flauwtjes, dat is
te zeggen, zijn lippen gingen even van el-
kaar maar in zijn trekken was geen ontspan-
ning merkbaar.
„Littleson," zei hij, „voor we iets verder
bespreken: heb je iets gemerkt van mijn
nichtje hier?"
Littleson was wat verwonderd. Hij had
niet gedacht, dat Phineas Duge zich ooi'
weer t bestaan van zijn nichtje zou herinne
ren.
„Ja," zei hij, „ik was met haar op de boot."
„En later?
(Wordt yervolgd).
I
