i
Alkmaarsche Courant
Een speelbal der fortuin.
a
Mijn indrukken uit Amerika.
DE®~
®®®®®®®®®®®®®®H®®®®®®H®®®@®®!®
Kanderd Acfit en Twintigste Jaargang.
Woecsdag 13 October
FEUILLETON.
Rechtszaken
ADVERTEERTIN DE
ALKMAARSCHE COURANT
REGELMATIG EN OP
BEKWAME MANIER
*0. 941 1926
mijn indrukken uit amerika.
door Dr. Neil van Aken.
XVII.
New-York, 30 Augustus.
Dat ik al niet eens eerder geschreven heb
over het veelbesproken en veelbezongen Ame-
riikaansche Meisje, dat zoo'n belangrijke
plaats inneemt in het Amerikaansche leven,
is voornamelijk te danken aan het feit, dat
het een glibberig terrein is om zich op te wa-
gen, in de eerste plaats omdat de Amerikaan
zijn eigen meisjes de mooisteven de aardig-
ste van de wereld vindt, en in de 2de plaats
omdat de vreemdeling er vaak heel anders
over denkt. Ik heb dan ook niet gewaagd
mijn eigen oordeel te formuleeren, maar laat
hier een Hollandsch meisje aan het woord,
dat verscheidene jaren op een Amerikaansch
kantoor heeft gewerkt en haar grieven bij
mij kwam uitstorten.
„Op ons Europeanen," zei mijn Hollandsch
kennisje, „maken de Amerikaansche meisjes
vaak den indruk van veeleischend, verwaand,
berekenend en harteloos. Nu ligt dat niet ge
heel aan het Amerikaansche meisje zelf, dat
wij dezen indruk van haar krijgen; de Ame
rikaansche mannen zijn daar voor een groot
gedeelte de schuld aan, omdat zij, vooral in
uiterlijke huldeblijken, de vrouw zeer verwen-
nen. De getrouwde man doet veel meer in het
huishouden dan een Europeaan ooit zou
willen doen; hij draagt de baby, of staat
goedmoedig met den kinderwagen in de
brandende zon te wachten totdat Mama in
een „drugstore" haar dorst' gelescht heeft.
Vaak maakt de houding van den Amerikaan-
schen man den indruk van serviliteit; hij is
als het ware getraind om haar voor te laten
gaan, met ongedekt hoofd in een lift te
staan (de typisch Amerikaansche beleefd-
heid tegenover het sohoone geslacht), in een
restaurant post te vatten achter haar stoel,
en dien voor haar bij de tafel te schuiven, etc.
Een werkgever, die zich respecteert, zou het
niet moeten wagen te vloeken en te schelden
in het bijzijn van zijn stenotypisfe, want hi]
zou zich blootstellen aan de verontwaardig-
de vraag van het meisje, hoe hij het waagde
zulke woorden te gebruiken in tegenwoordig-
heid van een „lady." Dat deze beleefdheid
grootendeels uiterlijk en aangeleerd is, wordt
wel bewezen door de wantoestanden in de
subway, waar de vrouwen tijdens de groote
drukte heusch niet met consideratie behan-
deld worden, en man en vrouw ruzien in
Amerika minstens evenveel of zelfs meer, dan
in Europa. Maar hoe dit ook moge zijn, de
vrouwen zijn er stokstijf van avertuigd, dat
zij recht hebben op uiterlijke eerbewijzen, en
verlangen dan ook beleefdheid in een man
in de allereerste plaats.
Dat de Amerikanen er zelf ook al een
beetje mee beginnen te spotten, bewijst wel de
volgende anecdote. Twee vriendinnen be-
schrijveq haar „idealen man!" „Mijn aan-
staande man moet beleefd zijn, achter mijn
jstoel staan, voor me buigen, en altijd dinee-
ren in rok, zegt het eene meisje. „Waarom
trouw je geen kellner?" antwoordt de ander.
Natuurlijk slaat dit niet op alle klassen
van Amerikaansche'meisjes, en heeft voor
namelijk betrekking op het kantoormeisje.
Maar waarom dit genre, waarvan New-York
er honderdduizenden telt, niet als voorbeeld
te nemen? Zij zijn aardig goed verzorgd en
goed gekleed naar haar smaak richten
rich verscheidene dagbladen, voor haar voor-
liefdes worden boeken gecreeerd.
Er wordt veel gesproken over de vraag of
het Amerikaansche meisje haar Europeesche
zusters in schoonheid „slaat". Sommigen
beamen het, en geven als oorzaak de rassen-
vermenging op. Anderen spreken het tegen,
en noemen sport, toilet-middelen en goede
kleeren verantwoordelijk voor haar aardige
verschijning. Ik voor mij ben er van aver
tuigd, dat de Amerikaansche meisjes „en
masse" mooier zijn dan die van welke natio-
naliteit ook, al worden ze zeer zeker gehol-
pen door allerlei kunstmiddelen en vooral
goede^kleeren. Het Amerikaansche meisje is
slank, heeft rechte, goedgevormde beenen, is
niet bepaald elegant, maar wel sportief en
vlug. Zij besteedt veel zorg aan haar coiffure,
en volgt de grill en van de mode nauwkeurig;
geschoren wenkbrauwen of gedunde, veel of
weinig „Schmink", bovenlip geverfd of de
geheek mond, etc.
Ved Europeanen opperen het bezwaar te-
Naar het Engelsch van Rafael Sabatini.
Geautoriseerde vertaling van A. T.
Maar dit troostte Randal niet, en hij ver-
'fiet mijnheer Sylvester, bij zich zelf zwe-
rende, dat hij niet meer zou terugkeeren„ er
mocht gebeuren wat wilde.
Maar toch, voordat hij Potteridge verliet,
kreeg hij het bewijs, dat mijnheer Sylvester
gelijk had. Tevergeefs wachtte Nancy dien
dag zijn terugkomst. En's nachts stortte zij
tranen deels uit boosheid, deels uit werkelijk
verdriet, dat Randal wegging.
Heel vroeg den volgenden morgen, nog
voor het dorp ontwaakt was, reed Randal
been om de wereld te veroveren, gesterkt
door een vrij zware beurs en dat gloednieuwe
Kwaard de geschenken, die de zegenin-
gen van zijn vader vergezeld hadden. Toen
hij langs den muur reed, waarboven de ker-
Benbloesems prijkten, in de richting van de
grijze pastorie, die onmiddellijk over den
weg lag, werd boven een venster openge-
eloten, en hoofd en schouders van Nancy
kwamen te voorschijn.
..Randal!" riep zij zacht, toen hij dicht bij
was.
Hij hie Id zijn paard in en keek op. Zijn
toorn smolt dadelijk weg. Hij voelae zijn
Pols sneller kloppen.
,Nan!"
gen cfe Amerikaansche meisjes, dat zij zoo
uniform" zijn. Dit is een groote waarheid.
Het Amerikaansche meisje wordt geboren
met haar eigen individualiteit, maar zij moet
al een heel sterke persoonlijkheid zijn als zij
tegen den collectieven stenotypisten-geest kan
oproeien. Een van de beste voorbeelden daar-
van is wel haar houding tegenover den
courtizeerenden Man, een onderwerp, dat
zoowel door het Europeesche als door het
Amerikaansche meisje «er belangrijk gevon
den wordt. Overal waar twee of meer meis
jes bijeen zijn, wordt er gesproken over de
diverse „boyfriends." Want het Amerikaan
sche meisje is smakeloos openhartig; haar
vriendinnen weten minstens evenveel van
haar blijvende of tijdelijke liefdes af als zij
zelf. De gesprekken gaan meestal over de
auto, dien de boy-friend heeft, over de snel-
heid, waarmee hij reed, over de dure restau
rants, waar hij haar mee naar toe nam, en
over het geld, dat hij heeft gespendeerd.
Een jonge man hoeft het heusch niet te wa
gen om het meisje, waarmee hij den avond
heeft doorgebracht in een theater of restau
rant, in een tram of een subway thuis te bren-
gen, als hij geen auto heeft kan hij een taxi
nemen, en hoe 'n grooten afstand hij daar-
mee moet afleggen, des te meer pleizier heeft
het meisje. Van een jongen die probeert het
wat zuinig aan te leggen, moet zij niets heb
ben wat zouden de vriendinnen er wel van
zeggen? En zoo heb ik eens een overigens
lief en zacht meisje de relaties met een van
haar vrienden zien verbreken, terwijl zij spij-
tig zuchtte, dat het jammer was, dat hij het
financieel niet kon volhouden.
Zelfs niet buitengewoon mooie of aantrek-
kelijke meisjes stellen de hoogste geldelijke
eischen aan den man, waarmde zij zouden
willen trouwen. „Honderd dollar in de week,
niet minder," besliste een kleine stenotypiste,
wier vader zeker op niet meer dan twintig
dollar begonnen was. En een platina verlo-
vingsring met diamanten en een even dure
trouwring worden als vanzelf sprekend be-
schcuwd. Hier geldt het ook weer: Hoe duur-
der de ring, des te gelukkiger is het meisje.
De ring wordt door al de vriendinnen ge-
taxeerd, geinspecteerd, hoe groot is de vol-
doening wanneer zij moeten bekennen, dat
het een kostbare ring is, die Ann of Lillian
of Matty gekregen heeft.
Dat deze toestanden niet geheel rechtvaar-
dig zijn voor den man, is duidelijk. Vaak ver-
dient het meisje bijna evenveel als de man
die met haar uitgaat, maar het zal niet in
haar hcofd opkomen om een gedeelte daarvan
zelf te betalen. Trouwens, de Amerikaansche
jongen zou daar bijna beleedigd door zijn.
Natuurlijk zijn er ook eenvoudige, aardige
meisjes, die een jongen niet op kosten willen
jagen, die tevreden zijn met een klein Fordje
of het zelfs zonder auto doen, die geen ca-
deaux wens'chen en eenvoudig willen begin
nen, maar de mode is nu eenmaal anders.
De mode schrijft voor het pralen met rijke
vrienden, het hartelooze behandelen van den
jongen, die toont om het meisje te geven. De
mode verbiedt om ooit door een man te lijden,
en verbiedt eigenlijk om lief te hebben. Want
hoewel zeker veel meisjes in haar hart veel
zouden willen opofferen voor een bepaalden
jongen, als hij maar van haar hield, en ande
ren zich in stilte dood treuren over een man,
die haar in den steek gelaten heeft, zij laten
dit uiterlijk niet merken. Zij zijn daar te ijdel
voor, en hechten te veel aan de meening van
de vriendinnen. Liefde is in Amerika niet een
cultuur, maar een tcehniek. Er zit niets be-
nijdbaars in om lief te hebben, maar het is
heerlijk de vriendinnen de oogen uit te ste-
ken. En daarnaar wordt veel geregeld, zelfs
tegen de eigen natuur in.
Mocht het bovenstaande niet zoo zeer plei-
ten voor de mentaliteit van het Amerikaan
sche meisje, er zijn toch veel dingen, die pret-
tig zijn in haar. Zij zijn opgewekt, flink en
buitengewoon lief en vriendelijk onder el-
kaar. Steken onder water, zoomin als open-
lijke vijandelijkheden, zal men weinig onder
het vrouwelijk personeel van een groot kan
toor vinden. Zij zijn beleefd, altijd bereid om
een vriendelijk woord tegen elkaar te zeggen
over een pas gefabriceerde „permanent wa-
vel" of een nieuwe japon, zelfs al vinden ze
het niet mooi. Zij zijn actief, behulpzaam,
niet kleingeestig en niet moeilijk om mee om
te gaan.
Haar ontwikkeling is niet erg groot. Som
migen hebben een paar jaar middelbaar on-
derwijs gehad op een „high school," waar
zij, volgens het Amerikaansche systeem, haar
eigen cursus mochten kiezen. Zoo kan men
soms een typiste ontmoeten, die een jaar La-
tijn geleerd heeft, maar er toen maar mee
opgenouden is. Een meisje vroeg mij eens de
beteekenis van „Qu-est ce que c'est?", zij
had dezen zin op een papiertje gekrabbeld
gevonden. Toen ik haar de beteekenis vertel-
Zijn geheele ziel lag in de wijze, waarop
hij den naam uitsprak.
„Het split me, dat ik gelachen heb, beste
Randal. Ik was in werkelijkheid niet vroo-
lijk. Daarna heb ik gehuild. Ik ben den ge-
heelen nacht wakker gebleven, om je nu niet
te missen".
Dit was waarschijnlijk niet waar, maar
even waarschijnlijk geloofde zij dat het zoo
was.
„Ik wilde je vaarwel zeggen en dat God
je behoeden moge, beste Randal, enen
kom gauw bij me terug."
„Nan!" rieo hij weer. Het was alles, wat
hij zeggen kon; maar hij zeide het met
groote welsprekendheid.
lets viel zacht op den nek van zijn paard.
Hij stak zijn hand uit, om het te grijpen en
merkte, dat hij een kfcinen handschoen, met
franjes versierd, in zijn hand had.
Er klonk een kreet van boven. Mijn hand-
schoen!" riep zij. „Ik heb hem laten vallen.
Toe, Randal!"
Zij leunde ver voorover en stak een smee-
kende hand uit. Maar zij was nog te ver
boven hem, om het mogelijk te maken, dat
hij den handschoen teruggaf. Daarenboven,
bedroog zij hem ditmaal niet met haar ko-
mediespel. Hij nam zijn hoed af, en stak den
handschoen tusschen den band.
„Ik zal hem als een bewijs van liefde dra-
gen, tot ik kom om de hand te vragen. die hij
bedekt heeft", zei hij haar geestdriftig. Hij
kuste den handschoen, boog diep, dekte rich
met een edelen zwier en gaf zijn paard de
sporen.
Toen hij wegreed, klonk haar stem hem
na, een beetje spottend, maar met een licbfe
de, zd een ander meTsfe, Hat fietzeffde sfukfe
papier onder oogen had gehad: „Ja, dat
had ik toch eigenlijk ook moeten weten ik
heb een jaar lang Fransch gevolgd1!"
Tot zoover de meeningen van mijn Hol
landsch kennisje. Zij heeft mij bij hoog en
laag verzekerd dat geen jalouzie haar opvat-
tingen heeft beinvloed, en dat geloof ik ook
wel. Want het Europeesche meisje is heel
anders dan het meisje van de Nieuwe We-,
reld en beoordeelt de Amerikaansche volgens
haar eigen standaard. Ook de Europeesche
mannen waardeeren over het algemeen de
vrouwen en meisjes van hun eigen nationali-
teit veel meer dan de mooie Amerikaanschen.
Maar aan den anderen kant voelt de Ameri
kaan zich ook meer tot zijn eigen meisjes
aangetrokken, en zullen de Amerikaansche
meisjes op haar beurt waarschijnlijk vele fou-
ten in haar Europeesche zusters ontdekken,
waarvan deze zelf niet bewust zijn.
VOOR DEN POLITIERECHTER.
VERZETZAAK, MISHANDELING.
De arbeider Mies H. te Egmond aan Zee,
vroeger te Alkmaar, is in verzet gekomen
iegen het vonnis, vaarbij hij is veroordeeld
lot een maand ier z«kt mishandeling van
den getuige J Paulue. Veroordeelde vond
deze straf te zwaar en dit is de voornaamste
reden van zijn verzet Voorts bev eert hij niet
te hebb:n gestagen, coch alleen geduwd. De
mishandeling is gepieegd in het Kennemer-
parx.vcor het steegje dat toegang geeft tot
het Achterom. Verdacbte heeft Paulus ge-
slagen. zijn beste pak beschadigd en wilde
hem ook nog m?.t een riooldeksel gooien.
De getuige Boots heeft gezien. dat ver-
dachte getuige Pav'us in het gezicht gesla-
gen en tegen de borst heeft ges'ompt. Paulus
is ook van achteren tegen het lichaam aange-
trapt Ook wilde hij met een riooldeksel
gooien. Voorts heeft verdachte gezegd: Ga
nou maar naar de politie en zeg, dat Mies H.
weer bezig is
De officier zag geen enkele reden om wijzi-
ging in de straf te orderen en vorderde be-
vestiging van het vonnis.
Verdachte drong rogmaak aan hem e'en
geldboete op te ngeec of een voorw. strat.
Hij is bereid tot geheelonthoudirg en be-
loofde plechtig beterschap. Hij is bereid de
toegebrachte schade f 13 te voldoen. Het
is de Zondagsche pantalon van Paulus, die
in't gedrang is geraakt.
De politierechter stelde de zaak in handen
der reclasseering en bepaalt de verdere be-
handeling op 1 November.
MISHANDELING.
Voortgezet werd de zaak tegen P. B. te
Egmond aan Zee, die zich te Egmond aan
Zee op 6 Mei heeft schuldig gemaakt aan
ernstige mishandeling met een mes op een
persoon, die inmiddels door andefe oorzaak
is overleden.
Voorgesteld wordt door de reclasseering
een voorw. straf.
De officier vereenigde zich met dit advies
en vorderde 3 maanden gevangenisstraf met
3 jaar proeftijd. Vonnis: 4 maanden gevange
nisstraf met 2 jaar proeftijd. Als bijzondere
voorwaarde wordt hij verplicht tot geheel-
onthouding.
BESCHADIGING VAN TAMME EENDEN.
De tuinder Pieter Martinus A. te Limmen
stond terecht ter zake het feit, dat hij op
10 Augustus zich heeft schuldig gemaakt
aan het dooden en beschadigen van een aan-
tal tamme eenden. De jacbtopziener Kieft
trad in deze zaak op als getuige.
Verdachte ontkende. Hij heeft op last van
zijn baas hanen nagezeten.
De getuige Jan Kieft verklaarde op 10
Augustus gezien te hebben in de Limmer
polder, dat verdachte iets op joeg. Getuige
heeft hem beloend en zag hem met een voor
werp naar de eenden gaan. Later heeft hij
zich laten vallen om 16 eenden op te vangen.
Getuige vond 3 eenden gestrengeld en 1 eend
dood.
Verdachte zeide, dat Kieft hem wilde zoe-
ken. Eisch 40 boete of 40 dagen hechtenis.
De politierechter verdaagde de zaak tot
a.s. week, teneinde nog twee getuigen te
hooren.
EENV. BELEEDIGING.
De niet verschenen verdachte Floras R. te
Enkhuizen heeft op 9 Augustus de 46-jarige
mej. Kok beleedigd, door haar toe te voegen:
Is het G. v. d. nou uit met dat water gegooi,
gek mirakel, of ik zal een emmer water over
je hersens gooien, leelijk stuk vergift.
Verdachte is een buurvrouw van de be-
leedigde en schijnt die bedreiging den vol
genden morgen te hebben uitgevoerd. De
echtgenoot van de beleedigde werd als
tweede getuige gehoord. Verdachte is een
vreeselijk lastig mensch.
trilling, die haar heimelijke tranen verried.
„Vergeet niet, de wereld met je mee terug
te brengen
En dat was de laatste maal, dat hij haar
stem meer gehoord had.
Vijf jaren gingen voorbij, voordat hij
weer in Potteridge kwam. Weer stonden de
kersenboomen in bloei, weer zag hij ze door
den wind heen en weer bewegen, boven de
grijze muren van den boomgaard bij de
pastorie, terwijl hij met luid kloppend hart
voorwaarts reed, gevolgd door een knecht.
Zijn vader, die kort nadat de zoon dienst
had genomen bij Monk, voor goed naar Lon-
den gegaan was, was sedert twee jaren
dood. Al had Randal zijn trotsche belofte,
om de wereld te veroveren, niet vervuld,
toch had hij er een belangrijke plaats voor
zich zelf in verkregen, een mooien rang in
het leger, die de ladder voor grooter din
gen zijn zou. Hij was de jongste kolonel in
het leger, dank zij, zoowel zijn eigen ver-
diensten, als de bescherming van Monk
want Monk zou hem nooit zoo begunstigd
hebben. als hij het niet waard geweest was;
en bewezen had, dat hij een man van betee
kenis was, van wien alien, die hem kenden,
veel vorwachtten. Dit alles was duidelijk aan
hem te zien: zijn hoog voorkomen, zijn rijke
kleeding, de prachtige uitrusting van zijn
mooi oaard de knecht achter hem, uit alles
sprak een man van aanzien. En hij was er
trotsch op terwille van haar, die hem bezield
had Diep in zijn hart dankte hij God voor
deze dingen, omdat hij ze haar koa aanbie-
den
Hij was benieuwd, hoe zij er uit zou zien,
terwijl hij vlug voortreed, zijn gelaat opge-
Gevorderd werd f 30 boete of 30 dagen
hechtenis. Vonnis conform.
BELEEDIGING VAN EEN AMBTENAAR.
De 19-jarige bakkersknecht Jan V. te Eg
mond aan Zee heeft op 15 Augustus den ge-
meente veldwachter ten Bruggencate belee
digd door hem voor vuile boef te noemen.
Verdachte zeide, dat hij driftig geworden
is door het optreden der politie tegen hem.
Eisch 20 boete of 20 dagen hechtenis.
Verdachte vond het schandalig erg.
Vonnis f 15 boete of 15 dagen hechtenis.
EEN JUFFROUW MISHANDELD.
Jacob S. heeft op 11 Augustus Grietje v.
Baden, huisvrouw P. Meuleveld te Alkmaar,
mishandeld door haar in't gezicht en haar
neus aan het bloeden te 6laan. Haar ma::
had kwestie met verdachte en wreekte zich
op de vrouw.
Gevorderd werd 20 boete of 20 dagen
hechtenis Vonnis conform.
MISHANDELING.
De 71-jarige kermisreiziger Pieter V., 'n
klein grijsharig mannetje, stond terecht om
dat hij op 30 Juli zijn college den getuige
D. Visser heeft mishandeld.
De oude man zeide, dat Visser uitdagende
en bsleedigende woorden tegen hem heeft ge
sproken. Hij heeft 'm een goeie douul tegen
zijn kin gegeven.
De officier vorderde f 15 boete of 15 da
gen hechtenis.
Verdachte werd dienovereenkomstig ver
oordeeld.
BLIJFT ZOO.
Op 10 Augustus heeft de 45-jarige vee-
houder Simon v. d. H. te Uitgeest de huis
vrouw van den mede aldaar woonachtigen
Koorstra mishandeld. De oorzaak was het
optreden van de wederzijdsche kinderen. Ver
dachte zeide, dat juffrouw K. met de tang
heeft gedreigd.
De juffrouw zeide, dat de mishandeling
niet erg was. Zij heeft «r geen pijn van ge
had.
Verdachte zeide de juffrouw in 't minst
niet te hebben aangeraakt.
De officier verzocht vrijspraak en raadde
den verdachte zich kalm te houden.
Overeenkomstig dezen eisch sprak de Poli
tierechter den verdachte ditmaal vrij.
WEDERSPANNIGHEID.
De niet aanwezige Sietse de H. te Helder
heeft zich op 14 Aug. aldaar met geweld
verzet tegen den agent van politie Bakker
Verdachte verkeerde in kennelijken staat
van dronkenschap en verzette zich, toen hij
deswege door den agent was aangegrepen
ter overbrenging.
Eisch 1 maand gevangenisstraf. Vonnis
conform.
EENV. BELEEDIGING.
De melkslijtersknecht Jacob S. te Schagen
heeft op 9 Augustus den getuige de Wit be
leedigd.
Er heerschte een animositeit tusschen de
f ami lie van verdachte en de familie de W. over
een wrakke koe, die de vader van verdachte
voor 200 op een door de Wit gehouden
boelhuis had gekocht. Eisch f 10 boete of
10 dagen hechtenis. Vonnis overeenkomstig
dezen eisch.
De politierechter vermaande den ver
dachte met schelden op te houden.
MISHANDELING MET EEN BOKSIJZER.
Een forsch gebouwd ingezetene uit den
Helder, W. genaaifid, stond terecht terzake,
dat hij in den nacht van 14 op 15
Augustus den niet verschenen getuige
P. Brise mishandelde in een tusschen ver
dachte en dezen getuige ontstane vechtpartij.
wekt en vol spanning. Het was drie jaren,
maar dat was zeer begrijpelijk, want de ge-
sedert hij het laatst van haar gehoord had;
durige verplaasingen die zijn krijgsmansle-
ven meebracht, maakten het onmogelijk, dat
brieven hem dikwijls bereikten. Hij had haar
herhaaldelija geschreven. Maar in al drie ja
ren Jiad hij slechts een brief ontvangen, en
dat was lang geleden, dien zij hem geschre
ven had na Dunbar, in antwoord op zijn me-
dedeeling, dat hij kapitein was geworden en
dus een stap verder was gekomen in zijn ver-
overing van de wereld.
Hoe zou zij hem nu begroeten? Hoe zou
zij hem aanzien? Wat zou haar eerste woord
zijn? Hij dacht, dat het zijn naam zou zijn.
Dat hoopte hij, want uit de manier, waarop
zij dien zeggen zou, zou hij alles hooren, wat
hij verlangde te weten.
Zij hielden stil bij de deur van de pastorie.
Hij sprong van zijn paard zonder op de hulp
van zijn knecht te wachten. De deur ging
open. Voor hem stond met versehrikten blik
een magere oude vrouw, die in niets op de
dikke Mathilde geleek, de vroegere huishoud-
ster van den predikant. Hij keek haar aan,
rijn gelaat verloor iets van zijn blijde opge-
wektheid.
„Dede predikant?" vroeg hij, stame-
lend. „Is hij thuis?"
„Ja," mompelde zij, terwijl zij wanfrou-
wend ziin indrukwekkende gestalte aankeek.
„Wacnt een oogenblik, terwijl ik hem
roep".
Zij verdween in de schemering van de ves
tibule, vanwaar hij haar stem kon hooren,
roepend
„Heer, Heer! Hier is een vreemdejing!"
Verdachte werd tot twee maal door B. op
den grond gewerkt en heeft toen gebruik ge-
maakt van een boksijzer, dat hem, zeide hij,
door de omstanders moet zijn verstrekt Hij
heeft een dergelijk wapen niet in zijn bezit.
Eisch 40 boete of 40 dagen hechtenis.
Vonnis f 50 boete of 50 dagen hechtenis.
MISHANDELING UND KEIN EINDE.
De 42-jarige visscher Pieter G. te Egmond
aan Zee heeft in haar woning op 14 Augus
tus zijn moeder, de weduwe Stam, mishan
deld.
Verdachte had van zijn moeder geld ge-
leend en een naaimachine in pand gegeven.
Hij kwam om de machine op te eischen, wat
door zijn moeder werd geweigerd.
In de daardoor ontstane woordenwisseling
heeft verdachte zijn moeder mishandeld. De
verdachte heeft bezwaren, dat zijn 74-jarige
moeder en 77-jarige tante den eed afleggen.
De zitting werd geschorst en na herope-
ning deelde de politierechter mede, dat er
geen bezwaren waren, de getuigen onder
eede te hooren. Moeder G zeide, dan dat
haar zoon niet dronken en niet nuchter was.
Hij had het geleende geld nog niet geheel af-
betaald, daarom wilde zij de naaimachine
niet afgeven. Hij heeft de naaimachine en een
stoel vernield en zijn moeder bij de borst
gegrepen en tegen den grond gegooid.
Verdachte viel haar wel meer lastig. Zij
verlangde hem niet meer in haar woning.
Verdachte vond dit goed, maar ontkende
haar te hebben geslagen. Ook de tante van
verdachte beweerde, dat hij haar heeft mis
handeld.
Hoewel lettende gelet op het weerzinwek-
kende van het feit, dat een zoon die zijn hoog
bejaarde moeder mishandelt, acht de off. het
uit taktische overwegingen gewenscht dezen
verd. te veroordeelen tot 2 maanden gevange
nisstraf voorwaardelijk met 3 proef jaren en
waarbij als bijzondere voorwaarde wordt op-
gelegd een verbod van verdachte om zijn
moeder buiten haar toestemming te bezoeken.
Overeenkomstig dit requisitoir werd ver
dachte veroordeeld.
DIEFSTAL VAN EEN
DEKKLEED.
De 49-jarige landbouwer Petrus Paulus B.,
wonende te Harenkarspel, stond terecht ter
zake .ontvreemding van een dekldeed, toebe-
hoorende aan den landbouwer A. Bruin.
Verdachte zegt het dekkleed in Alkmaar te
hebben gekocht. Het weet niet wie deze per-,
soon was. Hij heeft er 3 gulden voor be-
taald.
De landbouwer A. Bruin te Oude Niedorp
is op 17 Juli een dekkleed kwijtgeraakt, dat
hij over een partij aardappelen heeft neerge-
legd. Hij heeft dit kleed naar hij veronder-
stelt gevonden in het bezit van verdachte.
De prijs van het kleed is 8 nieuw. De land-
arbeider Groot van Zijdewind herkent het
zeil aan een drietal gaatjes die er zijn inge-
prikt.
De officier meent dat de identiteit van het
kleed Avel vast staat. De verdachte kan de
aanwezigheid van het kleed in zijn bezit niet
behoorlijk verklaren. Bovendien is de prijs
die hij zegt aan den onbekenden man te heb
ben betaald te hoog. Maar de officier gelooft
dat het de beste weg zal zijn. dat de eige-
naar het kleed terug kocht. Doph dit ligt
niet op den weg van den officier en daarom
vordert het O. M. ter zake diefstal 30 boe
te subsidair 30 dagen hechtenis.
De verdediger mr. Wynne meent dat
schuldheling ten laste had moeten worden
gelegd. Voorts bestrijdt pi. de dagvaarding
en acht het ten laste gelegde niet bewezen en
verzoekt vrijspraak.
Een vreemdeling! O God! Het was hier
niet zooals het zijn moest.
Er klonk een vlugge, jeugdigc stap, en
een oogenblik later verscheen een jonge man
uit de schemering. Hij was lang, knap en
had blond haar; hij droeg het geestelijke
zwart en de das van een predikant.
„U verlangde me te spreken, mijnheer?"
vroeg hij.
Randal Holies keek hem een langen tijd
sprakeloos en verstomd aan. Hij bevochtigde
zijn lippen en sprak eindelijk:
,Het was mijnheer Sylvester, dien ik
wenschte te spreken, mijnheer," antwoordde
hij. „Zeg mij," en in zijn vuur was hij onge-
manierd genoeg om den arm van den onbe
kenden predikant vast te srijpen, „waar is
hij? Is hij niet meer hier?"
„Neen", was het vriendelijke antwoord.
„Ik ben hem opgevolgd."
De jonge geestelijke hield even op.
„Mijnheer Sylvester is sedert drie jaren
overleden."
Holies beheerschte rich.
„Dat is een slechte tijding voor me, miin-
heer. Hij was een oude vriend van me. En
zijn dochterjuffrouw Nancy? Waar is
zij?"
„Dat kan ik u niet zeggen, mijnheer. Zij
was uit Potteridge vertrokken, voordat ik hier
kwam."
„Maar waarh'een is zij gegaan? Waar,
heen?" In plotselinge drift schudde hij den
ander bij den arm. De predikant verdroeg
zwijgend, daar hij de onrust van den man
zag.
(Wordt vervolgd.y
moot glj adverfeoren, Indien go
wenscht dat hot publiek uw zaak
zal verkiezen boven die van uw
collega's.
Als gij or prijs op st< dat uw
zaak steeds meer en meer be-
kend wordt, is er ook maar een
middel: ADVERTEEREN.
En wanneer glj eens een bljzon-
dere advertentie wilt plaatsen
of een speciale reclame-cam-
pagne wilt beginnen en ge zijt
het niet met uzelf eens, hoe te
handelen, wendt u dan eens tot
ons, we zullen u gaarne van
advies dienen.
UI
12i
