Alkmaarsche Oaurani Een speelbal der fortuin. Parijsche CahseHein. Woens.iae 3 November. TEll I.I.ETON. Rechtszaken No. 259 1926 lionoeiu Aciat en Twinligsti Jsargang. TO it sland. (Nadruk verboden). DE STRIJD IS ONTBRAND. In West-Europa wordt vaak, en met zon- der recht, de ijzeren discipline bewonderd, die de leiders van de bolsjewistische partij in hun geleden wisten in te voeren. Dat was hoofc.zakelijk bet werk van den genialcn lei- deir Lenin, die door rijn volgelingen voraf- good werd, wiens woorden, zelfs de mecsi on- benullige, bij zijn volgelingen als openba- ringen golden. Lenin wist zijn partij tot een hecht gebeel te maken en dit st'elde hem in staat tijdens de algemeene anarchie in Rus- land, welkt bet gevolg was van de revolutie en van de ineenstorting van al e oude instel- lingen en verhoudingen, 't uitgestrekte land te onderwerpen. De bolsiewiki gehoorzaam- den onvoorwaardelijk aan alle bevelen van Lenin en van het door hem ingestelde cen- trale comite van de partij, en alle bevelen van dat comite werden stipt nagevolgc. Trouwens, de bolsiewiki konden ook r.iet Anders doen. Zij wisten, dat zij een kleide minderbeid in het land vormden, dat zij het land alleen dan konden beheerschen, wan- neer zij ten absolute discipline bewaardtn. •En zij moesten al het mogelijke doen om de macht te behouden, want een nederlaag zou voor hen alien de dnod onder vreesefijke m artel in gen beteekenen. En toch was zelfs in dien lieiofschen tijd van de bolsjewiki de eenheid niet zoo abso- ■luut als men gewoonlijk aanneemt. Telkens ontstonden er botsingen tusschen de ver- 6chTlende groepen, waaruit de partij be st-aid. Lenin wist echter deze botsingen bij te leggtn en zijn gczag was zoo groot, dat niemand het waagde zich tegen zijn besTis- singen te verzettcn, zelfs de naaste adjudan- ten niet. Na zijn dood ontbrandde echter on- tniddellijk de strijd om de macht. Zooals bekend was Trotzki na den dood van* Lenin de meest populaire bolsjewistische leider en algemeen werd aangenomen, dat hij de plaats van Lenin zou innemqi Stalin, die, wegens ongeschiktheid tot elk ander ambt, tot secretaris van de bolsjewistische ■partij werd benoemd, koesterde echter eer- zuchtige plannen: hij wilde de p'aats van Lenin innemen Een rechtsfcreeksche worste- ling met Trotzki zou echter toen voor hem onvermijdelijk de nederlaag hebben gebracht en hij besloot een bondgenootschap met Zi- nowjef en Kamenef. Met hun drieen hebben zij toen Trotzki ten val gebracht en hem gedwongen „ziek" te worden. Trotzki heeft zich aan de beslissing van de partij onder worpen en ging toen in ballingschap. Daar Trotzki in 't Poode Leger. waarvan hij toen het hoofd was, veel aanhangers telde en het gevaar bestond, dat hij, steunende op het leger, wel eens een staatsgreep zou kunnen doorvoeren (dit gevaar was overigens niet zoo groot als sommigen denken), werd hij veiligheidshalve door een ander vervangen, door een, op wiens trouw Stalin kon rekenen. Een tijdfang regcerden de drie mannen (Stalin, Kamenef en Zinowjef) over het land Stalin verlangde echter naar de alleenheer- schappij en volgens zijn gewoonte begon hij te intrigeeren en den val van zijn twee „vrienden" voor te bereiden. Dit was voor hem niet moeilijk, omdat hij als secretaris generaal van de bolsjewistische partij de ge- heel organisatie in zijn handen had. De ver- kiezingen van afgevaardigden voor de partij- congressen zijn in Bolsjewikie en farce; daar de stemming niet geheim is, durft nkmand te stemmen op andere candidaten dan die welke door de plaatselijke secretarisscn, onderge- schikten van Stalin, uit naam van het cen tra le comite aanbevolen worden. Op deze wijze kan Stalin steeds een meerderheid op de partijeongressen verkrijgen. Als een vcr- standig mtnsch laat hij oogluikend toe, dat eenige tegenstanders gekozen zouden wor den, om deze wijze den indruk te wekken, dat de verkiezingen vrij waren. Daar de bolsjewistische partij de hoogste instantie in Sovjet-Rusland is en alle besliuten van de partijeongressen dor de regeering stipt wor den nagekoinen, beheerscht Stalin op deze wijze peheel Rusland. Zoo is het mogelijk geworacn, dat ieniand, die de betrekkelijk onbelangrijke functie van secretaris der com munstische partij vervult, de ongekroonde heerscher van een geweldig land ken wor den. De congressen, samengesteld* uit door Stalin aangewezen leden. keuren steeds zijn Naar het Ertgelsch van Rafael Sabatim. Geautoriseerde vertaling van A. T. IiOOFDSTUK XI. Een versmade vrouw. Kolonel Holies ging te voet naar de Ci'y terug. ten rijtuig, zooals hij Ijjjna in triomf naar de Cockpit gereden was, was niets meer voor hem, hij kon zich ook niet de uicgave veroorloven vai. over water te gaan, nu dat het onverwachte, het eenige was, dat tusschen hem en volslagen ar»oede stond. En toch was het onverwachte nog niet ge- hee! het eenige. Er was een alternatief, o schoon een zeer wanhopig Er was de op- stand, waarin Tucker hem tot 'nu toe vruch- teloos had trachten te betrel.'cen. De gedachtc daaraan begon in zijn verslagen gemoed te werken, toen hij zich met looden schreden naar Temple Bar richtte in de bijna verstik- kende hitte, die zich dat jaar aan het einde van de Meimaand in Londen deed gevoelen. Verzoeking trok hem, gevoed niet alleen door de omstandigheid, dat in een opstand zijn laatste hoop lag, om aan den hongtidood te ontkomen, maar ook door heftigen toorn tegen een onmecJoogende en onreJfnvaardige regeering, die bekwame kriigslieden, zoe-als hij, in de goot ioeg, ten ijl onwasrd.'ge aau- ToGrstelleit goed. "Zitrcvcjef cn Kanrtiref "7£> gen, hoe Stalin hen langzamerlumd uit alle verantwoordelijike beirekkingen verdrong en zij begapen, dat hij hun volkomen nederlaag voorberciade Er bleef von hen sicchts een, zij het zeer gennge k*ns zich uit den doode- lifken greep van Stalin ee bevrijclcn, ml. open- iijk den strijd tegen den dictator aan te bin- den. Hiervoor moesten zij echter de ontevre- dencn veroenigen en zoo gebeurde het, dat Zinowjef en Kamend, die nog kort geleden gezworen vijanden van TrotzKi waren, toe- nadering tot dezen zochten. Er ontstond eon nieuwe groep, de NOP, die den stijd tegen SHUn aanbond. De eerste aanval op Stalin mislukte. Het laatste plenum van de bolsjewistische partij sprak zich tegen de opposite uit en Zinowjef en Kamenef werden uit hun ambten onizet. Zinowjef, de leider van de Derde Internatio nale, word zelfs geweerd uit zijn functie die hem door het intcrnab-onale congres van de communistische partijen werd toegewezen. De opposite beschouwde zich echter nog niet als verslagen. In stilte verzamelde zij haar krachten, organiseerde naar aanhan gers, bereidde den aanval voor. De worste- ling zou plaats vinden op de conference, die tegen 15 October werd bijeengeroepen. Sta lin wist door zijn ontelbare spionnen, wat de oppositie in haar schiid voerde. Volgens zijn gewoonte bereidde hij zijn tegenaanval voor in stilte en zoo, dat hij zelf acbter de scher- nien bleef. want dez£ sluwe Georgier (Stalin is geen Rus, maar een Georgier, en beet in werkeliikheid Dzjoegasjwili) geeft er steeds de voorkeur aan anderen te lalen ageeren en zelf de pose van een toeschouwer aan te ne- men, ondertusschen aan de touwtjes trek- lccnd en de noodige oevelen uitdeelend Zijn eerste zet was: de conference 10 da- gen nits teller. Dit deed naruurlijk niet hij, want de secretaris van de partij kan toch niet zoo maar de bijeenkomst van een partijeon- ferentie uiGtellen, maar het centraie comite, dat geheel uit creaturen van Stalin samenge steld is Intusschen kregen alle secret arissen in het land de opdracht resoiuties te doen aannemen, waarin de oopositie +en strengste werd veroordeeld. De sovjet-pers kreeg be vel geen artikekn van de oppositie op te ne- men. zoodat de bevolking en dd bolsiewis- tische massa alleen het standpunt van de aanhangers van Stalin kon vernemen De op positie antwobrdde hierep met ,n het geheim gedrukle prcclamati'ps Stalin liet toen de drukkerij in bes'.ag nemen. Langzamerhand we. den de mindere goden van de oppositie geroyeerd Op deze wijze verloren de oppositie-mannen hun steunpun- ten in de partij De leiders van de oppositie zelf werden niet lastig gevallen, omda Stalin bij de arbeiders de overhiiging \yilde wek ken, dat de oppositie volkomen vrij was, dat de nederlaag die hij haar voorbereidde het gevolg was van het verzet van de gewone leden der partij, tegen de th^orleen van Zi- nowief. Trotzki c.s Zoo zien wij dat dat- ffne wa* door ?o"irnio-e W-pst-Europepsche bladen als bewijs van zwakte van Stalin werd besehouwd. in werkelijkheid een zeer sluwe tactiek was. Stalin is echter een tegenstander van al te krasse maatregelen. Indien het hem zou ge- lukken met de oppositie een accoord te slui- ten dan zou hi] dit prefereeren boven een openlij'ke breuk. In stilte worden dan ook ondeihandelingen gevoerd, waarbij. naar het blijkt Kamenef. die reeds spijt h> eft van zijn besluit om in de oppositie te gaan, als tusschenpersoon optreedt. Kamenef is een aartsintrigant en in sluwheid doet hij voor Stalin niet onder. Stalin liet het Politieburrau (de hoogste instelling van de bolsiewisti sche partij) een resolutie aannemen, waarin Zinowjef c.s werdpn veroordeeld maar het bleef voorloopig bij een resolutie. Tot daden (verbanning van de opposanten, het bestraf- fen van de ..opstandelingen" enz.) is Stalin nog niet overgegaan. Is er echter kans voor een verzoening Ab- soluut buitengesloten is dit niet. De bolsje wistische leiders ziin grootendeels opportu- nisten en zij hebben reeds herhaaldelnk vreemde capriolen gemaakt, maar toch lijkt een dergeli'ke verzoening minder waarschijn- lijk" de strijd is te vei gegaan De naaste toekoms* zal de oplossing van het vraa.gstuk brengen Dr BORIS RAPTSCHINSKY. Inmiddels hebben Trotzki. Zinowjef c.s zich aan Stalin onderworpen Deze onder- werping was het gevolg van de onderhande- lingen die de laatste dagen tusschen beide partiien werden gevoerd StaHn heef waar- schiinliik zekere conc-ssies verieend. die. voor'oopig althans, niet gepublioeerd zullen worden. REDACTIE. hangers begunstigd werden, omdat zij de losbandigheid van een onwaardigen prins ter wille waren. Hij zeide tot zich zelf, dat ondeugd het eenige paspoort was, om dit Engeland der herstelde Stuarts te dienen Tucker en Rathbone hadden gelijk. Wat zij deden, was ten minste gerechhvaardigd en geheiligd door de noodzakelijkheid om het land te redden van de zedelijke melaatschheid, waarmede het bezocht werd, een ziekte, die verwoesten der en doodelijker was dan de pest, waarop de republikeinen steunden, om het volk tot het besef van zijn toestand te doen ontwaken. Hij berekende de onkosten van de misluk- king; maar hij spotte er mede. Zijn leven zou opgeeischt worden. Dat was zijn inzet hij het spel. Maar, aangezien het de eenige inzet was, die hem overbleef, waarom zou hij dan aarzelen? Wat was eigenlijk zijn leven waard, dat hij het niet zou durven zetten op dezen laatsten worp tegen het Geluk? Het Geluk begunstigt de stoutmoedigen. Mis- schien was hij vroeger niet vermetel genoeg geweest. In zijn geaachten verdiept had hij St. Clement Danes bereikt, toen hij plotse- b'ng opgeschrikt werd door een stem, die scherp en waarschuwend bevelend klonk. „Blijf op een afstand Heer!" Hij keek naar rechts, vanwaar het bevel kwam. Hij zag een man met een spies voor een ge- sloten deur staan, die met een rood kruis van een «oet lengte beschilderd was, waarboven ook net dikke roode letters geschreven stond: Heer, erbaim u over ons. Zoo onverwachts oveiwallen, sidderde de koloael als bij de aanr^- >.0 van iets onreins EEN APACHEN-BAL. Het lijkt u misschien een waaghalzerij maar u kunn gerust mccgaan, we znlien er de etruge nieuwsgierigen niet zijn hoe wel ik u aanra-ad u zoo std en Ixschei den mogelijk te houden, niets opvallends te zeggen of te doen, en uw vreemdelingschap maar zoovcel mogelijk verborgcti te houden geen andere taal dan Fransch te spreken. We zullen naar een apachen-bal gaan in die buurt van de Bastille, daar zija meerdere srraicn, die bekend zna om hun apachen- bals bekend in de apachen-ki-ingen zelf cn bij de enkele ingewijden daarbuiten. We kiezen daartoe een bal in de rue de Lappc' De rue de Lappe is overdag eea straat met winkels van ijzerwerk, potten en pan nen vooral. Er wonen daar veel Auvergna ten, die er de producten van hun landstreek verkoopen: behalve dat ijzerwerk, ingezou ten spijzen en bruin brood in enorm groote vormen gebakken, brooden als molenstee- nen zoo groot! En dan wonen er makers van doedelzakken, van het soort dat de Au vergnaatsche herders becpelen. „Musetjes" heeten die muziekinstrumenten. En bals musettes heeten de bals, waar gedanst wordt op de muziek van die doedelzakken In de rue de Lappe waren veel van die bals, omdat de Auvergnaten er hun eigen volks- dansen, zooals bijvoorbeeld de „bourree" dansen wilden bij hun eigen muziek op hun eigen instrumenten gespeeld. Op den duur echter werden die Auvergnaatsche bals druk bezocht door de apachen en hun damesge- zelschap, het karakter ervan ging verloren, de doelzak werd vervangen door een Y rmo nica, begeleid door gitaar en viool, soms met nog een fluit erbij maar de naam van „bals-musette" bleef bestaan, En die is nu zelfs de algemeene benaming geworden voor de apachen-bals in heel Parijs. Van de oor- spronkelijke bals-musette, de Auvergnaat sche, met hun bourrees en hun doedelzak- muziek, daar zijn er maar weinig meer over in de rue' de Lappe zijn er nog enkele, maar naar de overige is met een lantarentje te zoeken. Maar wat ons intersseert, dat zijn nu juist die geiransiormeerde bals-musjue, de gewone apachen-bals, waar gedanst wordt op muziek van harmonica, gitaar en viool We gaan dus de rue de Lappy in. Een krcit van de straat bestaat bijna enkel uit „marchands de vin", waarvan de meesten aan hun clienten de gelegenheid bieden om een dansje te doen. In groote lichtende let ters kendigen ze dat van buit&i op hun lcroegje aan. En al die kro^jes lijken op cllcaar, van buiten zoowel als van binnen. Laten we nu in een daarvan binciengaan. Dit hier, waar twee poliCe-agenton bij den ingang geschaard staanzoo zijn we in elk geval zeker van een goede bewaking. Een troepje nieuwsgierigen staat rond de agen- ten neen naar binnen te gluren. Vreemdelin- gen, zooals wij, of nieuwsgierige Parijze- naars, die ook wel eens naar een apachen- bal zouden willen, maar toch niet gced dur ven. Ze kijken ons onderzoekend aan, en twee, die begrepen hebben, dat ook wij maar nieuwsgierigen zijn, volgcn ons naar binnen. Een fel licht valt ons in de oogen, zoodra we binnen zijn,, een licht zoo brutaal-fel als in een cinema-studio, een licht'dat scherp doet uitkomen de smakelooze versiering der wanden, het buffet vlak bij de deur met zijn pfanken daarboven, waarop mannetje aan mannetje de vele en veelsoortige drank- flesschcn geschaard staan; het orkestje van harmonica, gitaar, viool en nog een piston, op een verhooging tegen den muur gezeten, in het midden van de zaal; en de dansende paren. Vooral die dansende paren interesseeren ons. Maar we vragen ons af: Zijn we niet een verkeerd bal binncngegaan Zijn diat nu de beroemde, beruchte Parijsche apachen en hun vrouwen? De mannen lijken veel meer op werklui op z'n Zondagsch, de vrou- w en or> jonge winkelmeisjesDe mannen hebben keurige paken van degelijke sfof en goede snit, en nieuwe petten hebben ze op. Gele sehoenen hebben ze aan, van het laatste model, waarboven mooie kleurige sokken komen te voorschijn kijken. Enkele zijn er bij, die pronken met een roze hemd, or met een fel-groene trui. Ze hebben alle- maal frisch geschoren gezichten en ze roo- ken sigaretten van de beste tabak. De vrou wen hebben vilthoed'jes op naar de laatste mode, slechts enkelen dansen blootshoofds en vertoonen dan een keurig-verzorgd kap- sel, kortharig naturlijik. En allemaal dragen ez kousen van kunstzijde en hoogehakte sierlijke schocntjes. Ze dansen, dansen hartstochtelijk, die mannen en die meisjes, heelemaal overge- en vreeselijks. Haastig ging hij naar het mid den van de ongeplaveide straat, bleef daar even staan, en keek naar de gesloten blinden van het besmette huis. Het was het eerste, dat hij zag; want hoewel hij een week gele den hier langs gekohien was, toen de pest reeds in de buurt heerschte, was het toen nog beperkt tot Buterker's Row aan den n'oord- kant van de kerk en de mindere straten, die daa.r op uitkwamen. Het nu op den hoofd- weg te zien, tusschen de City en Whitehall deed hem de onaangename waarheid begrij- pen, dat zi> zich verspreidde. En toen hij nu zijn weg vervolgde met instinctmatig ver- snelde schreden, dacht hij meer nog dan te voren na over het gebruik, dat de revolutio- nairen van deze gevreesde pestziekte konden maken. In zijn verstoorden geestestoestand deed al te veel peinzen hem de dingen ver keerd zien, zoodat hij weldra tot het inzicht kwam, dat deze pest een bezoeking van den hemel was over een stad, die zich aan godde- loosheid overgaf. Daaruit volgde, dat de hemel aan de zijde zou staan van hen, die trachtten een verandering ten goede te bower- ken. Het slot was, dat zijn besluit genomen was, toen hij langs Ludgate Hill naar St. Paul's ging. Dien avond zou hij Tucker opzoeken en zich bij de republikeinen aan sluiten. In Paul's Yard aangekomen, vond hij een groote menigte bijeen voor de westelijke deur der kerk. Zij bestond uit menschen van alle soort: kooplieden, winkeliers, leerjongens, staljongens, straatvegers, schelmen uit de sioppen die achter de oude Beurs lagen, leeg- loopers en gauwdieven van Paul's Walk, met een aantal vrouwen, stadheertjes en sol- geven 533' tieii-'aSs 2ijfl z&.. Neen, het tt niet de Charleston, die ze daar dancen bij de r^aclien, die zottigheid laten ze over aan de monaine bals! Zij dansen een ouder- wetsche, meesleepende wals maar hoe! vVaai zaagt ge ooit. behalve in Weenen, zoo walscu? En waar hebt ge ooit, behalve in Weenen, zoo een wals hooren spelen?! Hij is een werkelijk virtuooe, die harmonica- speler, en hij is heelemaal in zijn spel ver diept aandachtig over zijn instrument gebogen doet hij het zingen cn. juiclien en klagen en verleidelijk lokken als hij even opkijkt naar de zaal hebben zijn oogen een peinzende, afwezige uitdrukking. Op het onweeTstaanbare wals-rhythme laten ze zich meedragen, de apachen en hun meisjes, soms zacht voorschuifelend, soms ing, om clan plotseling, wanneer de muziek zwijgt met een enkelen ruk stil te staan. Dan biedt galant iedere cavalier den arm aan zijn dame, en leid't haar naar haar plaats terug. Doch slechts voor korten tijd, want weldra begint het orkestje te preludee- ren voor een volgcnden dans. Een kort be velend „Psst!" en alsof ze niet aan haar eigen wensch maar slechts aan dat bevel gehoorzaamden, staan dadelijk de meisjes op, en richten zich naar de uitgestoken hand. En de paren stellen zich in postuur op het dansruimtetje voor en opzij van de or kest-verhoog i ng. Naast de muziek op het podium zit een man in hemdsmouwen - in schoone hemds- mouwendie krijgt nu zijn taak te vervul- len. Hij stapt van het podium af, en al ram- melend met een blikken geld'bakje, begint hij te roepen: „Passons la monnaie s'il vous plait, passons la monnaie! Vagons mes sieurs, passons la mondaine!" Want voor iedere dans moet apart betaald worden, en van tevoren! Wie geen last wil hebben met geldwisselen, schaft zcih tegelijk een stuk of tien dans-penningen aan, waarmee hij in den loop van den avond den kassier betaalt, dans-penningen, die gestempeld zijn met den naam en het adres van het etablis- sement, zoodat met geen andere dan de eigen penmingen aan het etablissermnt be taald kan worden. De volgende dans is een „Java" maai alweer niet de „Java" der mondaine bals neen, ze hebben hun eigen cu eigen aardige dansen nog, de apachen van Parijs, wal men er ook van zeggen moge. Hun „Java" bestaat uit een heeieboel kleine vlugge zij waartsche pasjes, uit duize'.ingwekkendc ronddraaii'ngen en uit een z.g. „chalonpce". met gebogen schouders en lichtelijk inge- trckken hals. De vrouwen zijn de absoluut onderworpen slavinnen van hun „homme". voor en door wien ze leven en sterven willen, voor wien ze gereed zijn de vuilste misdaad te plegen, het iaagste vcrraad. Want het is een troep boeven, dieveti, moordenaars, in- brekers, die hier danst! Al zou je dat niet raden kunnen aan hun kleeding, en zelfs niet aan hun gezichten. Maar de politie weet het wel. En die een- zarne toeschouwer daar in dien hoek, die zoo kalm zit rond te kijken met een glaasje bier voor zich, dat is een geheime politi"- inspecteur, zwaar gewapend, die hier naai een moordenaar is komen zoeken. Misschien is het wel die daar, die jonge bleeke man, die met zijn oogen half toe, zijn mond half open voortdanst, voortdanst, en geniet En, zaagt ge straks dien anderen jongen man, die plotseling opstond, en met een cenigszins verlegen gezicht, en geflankeerd door twee andere jonge mannen, zich naai den uitgang begaf?Die twee andere jonge mannen liepen zachtjes de gespeeide dans-melodie mee te fluitenBijna nie mand lette op hen: een misdadiger tusschen twee agenten in civiel, die daar" op dat bai- musette hun vangst maakten. Hun mooiste vangstcn maken ze op die bals-musette, want al weet een Parijsche apache zich ook nog zoo handig verborgen te houden voor het oog der politie, wat vroeger of later keert hij terug naar het bal-musette, want daar is hi] zeker dem akkers te zullen vinden, wier hulp hij noodig heeft voor nieuw beraamde boe- venplannen. Geen beter politie-muiznvallen voor misdadigers dan hun eigen bals- Een anderen avend kan het gebeuren, dat ge twee jonge mannen samen ziet opstaan, en samenzich naar ded eur ziet begeven Als ze op straat zijn, begeven ze zich in de richting van het Kanaal. En daar zullen ze met hun messen uitvechten, aan wien .van hen de jonge blonde vrouw behoort, waarop ze beiden recht meenen te hebben. En dat meisje daar, in dat blauwe man teltje met grijzen bcntlcraag, dat daar lief- jes, maar toch eon beetje schuw, te praten staat met de eigenares van achter het buf fet, en die nerveus telkens even met haar hand aait over de pees van het huis het is best mogelijk, dat ook zij op een ongelulcki- daten. En daar op de treden van den ingang stond de magneet, die hen had aangetrokken, in den vorm van zoo'n zwarten kraai van een Presbyter, die den ondergang der stad oredikte. En zijn tekst die hij steeds her- iiaalde, als het refrein van een bed was deeds dezelfde: „Ge hebt uw heiligdommen verlaagd door We menigte uwer ongerechtigheden, door de ongerechtigheden van uw wandel." En toch waren van tusschen de Corinthi- sche zuilen, die hem tot achtergrond dien- den, de winkels der modisten verwijderd, die daar tijdens dc republiek gestaan hadden Hetzij dat de gedachte hieraan zijn woor den niet de ware beteekenis gaf, of dat er een geest van onverantwoordelijke dyaasheid door een groep jonge leerlingen in de menig te gebracht werd, zeker is het, dat de woor den van den prediker met luid gelach begroet werden. Zonder zich hieraan te storen, be- hield de profeet der vervloeking een onbe- vreesd toornig uiterlijk. „Hebt berouw, gij spotters!" zijn stem zette zich uit, om het vroolijke lawaai te over- sdireeuwen. ,,Denkt, waar gij staat! Nog veertig dagen en dan zal''Londen verwoest worden! De pest legt beslag op deze stad van goddeloozen. Als een woedende leeuw gaat zij rond, zoekende, waar zij u bespnn- gen kan. Nog veertig dagen, en Een ei, door een slagersjongen geworpen, trof hem midden in zijn gezicht en noodzaak- te hem, op te houden. Hij wankelde en hijgde, toen de klevirge massa van geel en wit in zijn baard en vandaar op zijn vale, zwarte jas droop. Lachers! Spotters! schreeuwde hij, en met gen avond tusschen twee agenten In wegge- voerd zal worden. Voor welke misdaad? Begint ge het een beetje griezelig te vin den hier in deze oogenschijnlijk zoo fatsoen- lijjce, burgerlijke omgeving?Laten we dan maar heengaan. Het is trouwens al over 12, we kunnen nog net de metro halen op de Place de la Bastille. Buiten zien de in de verte een oploopje van menschen. Een arrestatie? Een dronken berel?.... We moeten er langs, en hooren in het langsgaan iemand zeggen dat „dc messteek haar recht in het hart getroffen heeft"We hebben geen moed om te blijven staan, en mee te kijken M. DE ROVANNO. Parijs, 15 October 1926. VOOR DEN POLITIER'ECHTER. Zitting 1 October. VERZETZAAK. Jacob S., die zich had verzet tegen een hem uitgesproken veroordeeling, was niet verschenen. Derhalve werd dat verzet ver- vallen verklaard. Tegen de niet verschenen 2 getuigen werd acte verieend. VOORTGEZETTE ZAAK. In de zaak contra Mies H., thans te Eg- mond aan Zee, die veroordeeld was tot I maand gevangenisstraf, werd alsnog ge- hoord de reclasseeringsambtenaar, die vol- hardde bij het door hem uitgebrachte rap port. De officier persisteerde bij zijn requisitoir waarbij hij bevestiging van het vonnis vor- derde. De politierechten zal zijn uitspraak 6 maanden aanhouden. Intussehen had ver- dachte den tijd aan te toonen dat het hem ernst was met zijn voorncmen. De eerste Maandag in Mei '27 (2 Mei) zal uitspraak gedaan worden. DIEFSTAL VAN GRAS. De niet verschenen Joh. K., te Texel, moest zich verantwoorden ter zake dat hij in de maanden Jhli-Augustus zich weder- rechtelijk had tocgecigend een hoeveelheid gras van een stuk grasland, dat de rietdekker R. Siot in huur had. Slot gaf als schade we gens het afmaaien en wegnemen van bedoeld gras 2.50. Eisch tegen verdachte, die beweerde ter goeder trouw te zijn geweest, 10 boete of 10 dagen hechtenis. Vonnis conform. BLOEDIGE MISHANDEING. De niet verschenen verdachte Maartje Gr.. wcrkster te Helder, had op 27 Aug. den eveneens niet verschenen getuige L. Meijer getroffen dat hij bloedend werd verwond. Maartje was in gezelschap van Meijer in een cafe, waar zij verschil van meening kreeg met gezegden Meijer. Zij zijn toen met z'n drieen, ook de timmerman Bogaard was van de partij. Onderweg had Meijer Maartje Gr. een slag toegebracht, waardoor zij bewuste- loos op den grond viel. Genoemde timmennan had nu heel wat minder gezien, dan hij voor de politie had verklaard. Hij had i>u niet gezien dat Meijer had geslagen. De officier eischte 25 boete of 25 dagen hechtenis. Vonnis 20 boete of 20 d. hecht NOGMAALS MISHANDELING. Thans moest als verdachte terecht staan de getuige in de vorige zaak, L. M. Meijer te fielder, aan wien was ten laste gelegd mishandeling van Maartje Groen, dien hij een zoodanigen slag toebracht dat zij op den grond vie! en buiten kennis bleef leggen. Ook in deze zaak werd gehoord de timmer man R. Bogaard. Maartje Groen was niet verschenen, waarvan acte. Ook nu verklaarde Bogaard niet te hebben gezien dat Meijer een sjag toebracht. Eisch f 25 bOet eof 25 dagen hechtenis. Vonnis als in vorige zaak. DOODEN VAN EEN KAT. De niet aanwezige Hendr. Jan L., te Hel der, had zich schuldig gemaakt aan het doodan van een kat dp IS Augustus. Hij had die kat eerst in het water geworpen en gooi- de hij het dier met steenen. Ten slotte stuur- de hij zijn bond op het gemartelde dier af. die het uit het water haalde en daarop dood beet en verscheurde. Verdachte is bloemist en beweerde veel last van katten te hebben. De buren plagen hem door die katten op zijn erf te jagen. De verdachte was inmiddels gearriveerd, maar de zaak werd niet opnieuw behandeld. Eisch tegen verdachte, die overigens gunstig bekend staat, 20 boete of 20 dagen hecht. Vonnis 15 boete of 15 dagen hechtenis. DOOD0N VAN EEN KIPJE. De 66 jarige landbouwer Pieter K., t< Wieringen, had op 12 September een witte kip, toebehoorende aan een buurman, dood armen, die zich als in vervloeking in de lucht verhieven, leek hij op een door den wind be- wogen vogelverschrikker, „uw oordeel is na- bij, Uw Een oorverdoovend gelach, opgewekt door het schouwspel, dat hij bood, klonk boven zijn opgewonden stem uit, en een regen van allerlei voorwerpen kwam van alle zijden op hem neer. Het laatste was een levende kat, die zich tegen zijn borst vastklemde, en in haar angst hevig blies. Verschrikt keerde de profeet zich om en vluchtte tusschen de zuilen onder bescher- ming van St. Paul's zelf, vervolgd door ge lach en scheldwoorden. Maar nauwelijks was hij verdwenen, of met angstwekkende snelheid zonk dat gelach van gebrul tot ge- sputter. Hierop volgde een oogenblik van doodelijke stilte. Toen brak de menigte op en ging uiteen de menschen vluchtten haastig in alle richtingen met kreten, waar nu schrik, inplaats van vroolijkheid doorheen klonk. Kolonel Holies, die zich opeens alleen zag en er tot nu toe ver van af was, te begrijpen, wat er gebeurd was, om die mannen en vrou wen in zoo'n schrik uiteen te drijven, kwam een paar schreden dichter naar de plotseling ledige ruimte voor de treden van de kerk. Daar op den grond, zag hij een ineenkrim- pend man, een stevig gebouwden jongen ke- rel, wiens kleeding een zekere welvaart ver- ried. Zijn ronde hoed lag naast hem, waar hij was neergevallen, en hij wierp het hoofd krampachtig van den eenen naar den anderen kant, terwijl hij zacht kreunde. Van zijn oogen was slechts het wit te zien, dat onder zijn halfgesloten oogleden zichtbaar was. (Wordt vervolgd.) 30)

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Alkmaarsche Courant | 1926 | | pagina 5