Alkmaarsche Oaurani
Een speelbal der fortuin.
Parijsche CahseHein.
Woens.iae 3 November.
TEll I.I.ETON.
Rechtszaken
No. 259 1926
lionoeiu Aciat en Twinligsti Jsargang.
TO it sland.
(Nadruk verboden).
DE STRIJD IS ONTBRAND.
In West-Europa wordt vaak, en met zon-
der recht, de ijzeren discipline bewonderd,
die de leiders van de bolsjewistische partij in
hun geleden wisten in te voeren. Dat was
hoofc.zakelijk bet werk van den genialcn lei-
deir Lenin, die door rijn volgelingen voraf-
good werd, wiens woorden, zelfs de mecsi on-
benullige, bij zijn volgelingen als openba-
ringen golden. Lenin wist zijn partij tot een
hecht gebeel te maken en dit st'elde hem in
staat tijdens de algemeene anarchie in Rus-
land, welkt bet gevolg was van de revolutie
en van de ineenstorting van al e oude instel-
lingen en verhoudingen, 't uitgestrekte land
te onderwerpen. De bolsiewiki gehoorzaam-
den onvoorwaardelijk aan alle bevelen van
Lenin en van het door hem ingestelde cen-
trale comite van de partij, en alle bevelen
van dat comite werden stipt nagevolgc.
Trouwens, de bolsiewiki konden ook r.iet
Anders doen. Zij wisten, dat zij een kleide
minderbeid in het land vormden, dat zij het
land alleen dan konden beheerschen, wan-
neer zij ten absolute discipline bewaardtn.
•En zij moesten al het mogelijke doen om de
macht te behouden, want een nederlaag zou
voor hen alien de dnod onder vreesefijke
m artel in gen beteekenen.
En toch was zelfs in dien lieiofschen tijd
van de bolsjewiki de eenheid niet zoo abso-
■luut als men gewoonlijk aanneemt. Telkens
ontstonden er botsingen tusschen de ver-
6chTlende groepen, waaruit de partij be
st-aid. Lenin wist echter deze botsingen bij
te leggtn en zijn gczag was zoo groot, dat
niemand het waagde zich tegen zijn besTis-
singen te verzettcn, zelfs de naaste adjudan-
ten niet. Na zijn dood ontbrandde echter on-
tniddellijk de strijd om de macht.
Zooals bekend was Trotzki na den dood
van* Lenin de meest populaire bolsjewistische
leider en algemeen werd aangenomen, dat
hij de plaats van Lenin zou innemqi Stalin,
die, wegens ongeschiktheid tot elk ander
ambt, tot secretaris van de bolsjewistische
■partij werd benoemd, koesterde echter eer-
zuchtige plannen: hij wilde de p'aats van
Lenin innemen Een rechtsfcreeksche worste-
ling met Trotzki zou echter toen voor hem
onvermijdelijk de nederlaag hebben gebracht
en hij besloot een bondgenootschap met Zi-
nowjef en Kamenef. Met hun drieen hebben
zij toen Trotzki ten val gebracht en hem
gedwongen „ziek" te worden. Trotzki heeft
zich aan de beslissing van de partij onder
worpen en ging toen in ballingschap. Daar
Trotzki in 't Poode Leger. waarvan hij toen
het hoofd was, veel aanhangers telde en het
gevaar bestond, dat hij, steunende op het
leger, wel eens een staatsgreep zou kunnen
doorvoeren (dit gevaar was overigens niet
zoo groot als sommigen denken), werd hij
veiligheidshalve door een ander vervangen,
door een, op wiens trouw Stalin kon rekenen.
Een tijdfang regcerden de drie mannen
(Stalin, Kamenef en Zinowjef) over het land
Stalin verlangde echter naar de alleenheer-
schappij en volgens zijn gewoonte begon hij
te intrigeeren en den val van zijn twee
„vrienden" voor te bereiden. Dit was voor
hem niet moeilijk, omdat hij als secretaris
generaal van de bolsjewistische partij de ge-
heel organisatie in zijn handen had. De ver-
kiezingen van afgevaardigden voor de partij-
congressen zijn in Bolsjewikie en farce; daar
de stemming niet geheim is, durft nkmand te
stemmen op andere candidaten dan die welke
door de plaatselijke secretarisscn, onderge-
schikten van Stalin, uit naam van het cen
tra le comite aanbevolen worden. Op deze
wijze kan Stalin steeds een meerderheid op
de partijeongressen verkrijgen. Als een vcr-
standig mtnsch laat hij oogluikend toe, dat
eenige tegenstanders gekozen zouden wor
den, om deze wijze den indruk te wekken,
dat de verkiezingen vrij waren. Daar de
bolsjewistische partij de hoogste instantie in
Sovjet-Rusland is en alle besliuten van de
partijeongressen dor de regeering stipt wor
den nagekoinen, beheerscht Stalin op deze
wijze peheel Rusland. Zoo is het mogelijk
geworacn, dat ieniand, die de betrekkelijk
onbelangrijke functie van secretaris der com
munstische partij vervult, de ongekroonde
heerscher van een geweldig land ken wor
den. De congressen, samengesteld* uit door
Stalin aangewezen leden. keuren steeds zijn
Naar het Ertgelsch van Rafael Sabatim.
Geautoriseerde vertaling van A. T.
IiOOFDSTUK XI.
Een versmade vrouw.
Kolonel Holies ging te voet naar de Ci'y
terug. ten rijtuig, zooals hij Ijjjna in triomf
naar de Cockpit gereden was, was niets meer
voor hem, hij kon zich ook niet de uicgave
veroorloven vai. over water te gaan, nu dat
het onverwachte, het eenige was, dat tusschen
hem en volslagen ar»oede stond.
En toch was het onverwachte nog niet ge-
hee! het eenige. Er was een alternatief, o
schoon een zeer wanhopig Er was de op-
stand, waarin Tucker hem tot 'nu toe vruch-
teloos had trachten te betrel.'cen. De gedachtc
daaraan begon in zijn verslagen gemoed te
werken, toen hij zich met looden schreden
naar Temple Bar richtte in de bijna verstik-
kende hitte, die zich dat jaar aan het einde
van de Meimaand in Londen deed gevoelen.
Verzoeking trok hem, gevoed niet alleen door
de omstandigheid, dat in een opstand zijn
laatste hoop lag, om aan den hongtidood te
ontkomen, maar ook door heftigen toorn
tegen een onmecJoogende en onreJfnvaardige
regeering, die bekwame kriigslieden, zoe-als
hij, in de goot ioeg, ten ijl onwasrd.'ge aau-
ToGrstelleit goed. "Zitrcvcjef cn Kanrtiref "7£>
gen, hoe Stalin hen langzamerlumd uit alle
verantwoordelijike beirekkingen verdrong en
zij begapen, dat hij hun volkomen nederlaag
voorberciade Er bleef von hen sicchts een,
zij het zeer gennge k*ns zich uit den doode-
lifken greep van Stalin ee bevrijclcn, ml. open-
iijk den strijd tegen den dictator aan te bin-
den. Hiervoor moesten zij echter de ontevre-
dencn veroenigen en zoo gebeurde het, dat
Zinowjef en Kamend, die nog kort geleden
gezworen vijanden van TrotzKi waren, toe-
nadering tot dezen zochten. Er ontstond eon
nieuwe groep, de NOP, die den stijd tegen
SHUn aanbond.
De eerste aanval op Stalin mislukte. Het
laatste plenum van de bolsjewistische partij
sprak zich tegen de opposite uit en Zinowjef
en Kamenef werden uit hun ambten onizet.
Zinowjef, de leider van de Derde Internatio
nale, word zelfs geweerd uit zijn functie die
hem door het intcrnab-onale congres van de
communistische partijen werd toegewezen.
De opposite beschouwde zich echter nog
niet als verslagen. In stilte verzamelde zij
haar krachten, organiseerde naar aanhan
gers, bereidde den aanval voor. De worste-
ling zou plaats vinden op de conference, die
tegen 15 October werd bijeengeroepen. Sta
lin wist door zijn ontelbare spionnen, wat de
oppositie in haar schiid voerde. Volgens zijn
gewoonte bereidde hij zijn tegenaanval voor
in stilte en zoo, dat hij zelf acbter de scher-
nien bleef. want dez£ sluwe Georgier (Stalin
is geen Rus, maar een Georgier, en beet in
werkeliikheid Dzjoegasjwili) geeft er steeds
de voorkeur aan anderen te lalen ageeren en
zelf de pose van een toeschouwer aan te ne-
men, ondertusschen aan de touwtjes trek-
lccnd en de noodige oevelen uitdeelend
Zijn eerste zet was: de conference 10 da-
gen nits teller. Dit deed naruurlijk niet hij,
want de secretaris van de partij kan toch niet
zoo maar de bijeenkomst van een partijeon-
ferentie uiGtellen, maar het centraie comite,
dat geheel uit creaturen van Stalin samenge
steld is Intusschen kregen alle secret arissen
in het land de opdracht resoiuties te doen
aannemen, waarin de oopositie +en strengste
werd veroordeeld. De sovjet-pers kreeg be
vel geen artikekn van de oppositie op te ne-
men. zoodat de bevolking en dd bolsiewis-
tische massa alleen het standpunt van de
aanhangers van Stalin kon vernemen De op
positie antwobrdde hierep met ,n het geheim
gedrukle prcclamati'ps Stalin liet toen de
drukkerij in bes'.ag nemen.
Langzamerhand we. den de mindere goden
van de oppositie geroyeerd Op deze wijze
verloren de oppositie-mannen hun steunpun-
ten in de partij De leiders van de oppositie
zelf werden niet lastig gevallen, omda Stalin
bij de arbeiders de overhiiging \yilde wek
ken, dat de oppositie volkomen vrij was, dat
de nederlaag die hij haar voorbereidde het
gevolg was van het verzet van de gewone
leden der partij, tegen de th^orleen van Zi-
nowief. Trotzki c.s Zoo zien wij dat dat-
ffne wa* door ?o"irnio-e W-pst-Europepsche
bladen als bewijs van zwakte van Stalin
werd besehouwd. in werkelijkheid een zeer
sluwe tactiek was.
Stalin is echter een tegenstander van al te
krasse maatregelen. Indien het hem zou ge-
lukken met de oppositie een accoord te slui-
ten dan zou hi] dit prefereeren boven een
openlij'ke breuk. In stilte worden dan ook
ondeihandelingen gevoerd, waarbij. naar
het blijkt Kamenef. die reeds spijt h> eft van
zijn besluit om in de oppositie te gaan, als
tusschenpersoon optreedt. Kamenef is een
aartsintrigant en in sluwheid doet hij voor
Stalin niet onder. Stalin liet het Politieburrau
(de hoogste instelling van de bolsiewisti
sche partij) een resolutie aannemen, waarin
Zinowjef c.s werdpn veroordeeld maar het
bleef voorloopig bij een resolutie. Tot daden
(verbanning van de opposanten, het bestraf-
fen van de ..opstandelingen" enz.) is Stalin
nog niet overgegaan.
Is er echter kans voor een verzoening Ab-
soluut buitengesloten is dit niet. De bolsje
wistische leiders ziin grootendeels opportu-
nisten en zij hebben reeds herhaaldelnk
vreemde capriolen gemaakt, maar toch lijkt
een dergeli'ke verzoening minder waarschijn-
lijk" de strijd is te vei gegaan De naaste
toekoms* zal de oplossing van het vraa.gstuk
brengen
Dr BORIS RAPTSCHINSKY.
Inmiddels hebben Trotzki. Zinowjef c.s
zich aan Stalin onderworpen Deze onder-
werping was het gevolg van de onderhande-
lingen die de laatste dagen tusschen beide
partiien werden gevoerd StaHn heef waar-
schiinliik zekere conc-ssies verieend. die.
voor'oopig althans, niet gepublioeerd zullen
worden.
REDACTIE.
hangers begunstigd werden, omdat zij de
losbandigheid van een onwaardigen prins ter
wille waren.
Hij zeide tot zich zelf, dat ondeugd het
eenige paspoort was, om dit Engeland der
herstelde Stuarts te dienen Tucker en
Rathbone hadden gelijk. Wat zij deden, was
ten minste gerechhvaardigd en geheiligd door
de noodzakelijkheid om het land te redden
van de zedelijke melaatschheid, waarmede
het bezocht werd, een ziekte, die verwoesten
der en doodelijker was dan de pest, waarop
de republikeinen steunden, om het volk tot het
besef van zijn toestand te doen ontwaken.
Hij berekende de onkosten van de misluk-
king; maar hij spotte er mede. Zijn leven zou
opgeeischt worden. Dat was zijn inzet hij het
spel. Maar, aangezien het de eenige inzet
was, die hem overbleef, waarom zou hij dan
aarzelen? Wat was eigenlijk zijn leven
waard, dat hij het niet zou durven zetten op
dezen laatsten worp tegen het Geluk? Het
Geluk begunstigt de stoutmoedigen. Mis-
schien was hij vroeger niet vermetel genoeg
geweest. In zijn geaachten verdiept had hij
St. Clement Danes bereikt, toen hij plotse-
b'ng opgeschrikt werd door een stem, die
scherp en waarschuwend bevelend klonk.
„Blijf op een afstand Heer!"
Hij keek naar rechts, vanwaar het bevel
kwam.
Hij zag een man met een spies voor een ge-
sloten deur staan, die met een rood kruis van
een «oet lengte beschilderd was, waarboven
ook net dikke roode letters geschreven stond:
Heer, erbaim u over ons.
Zoo onverwachts oveiwallen, sidderde de
koloael als bij de aanr^- >.0 van iets onreins
EEN APACHEN-BAL.
Het lijkt u misschien een waaghalzerij
maar u kunn gerust mccgaan, we znlien
er de etruge nieuwsgierigen niet zijn
hoe wel ik u aanra-ad u zoo std en Ixschei
den mogelijk te houden, niets opvallends te
zeggen of te doen, en uw vreemdelingschap
maar zoovcel mogelijk verborgcti te houden
geen andere taal dan Fransch te spreken.
We zullen naar een apachen-bal gaan in
die buurt van de Bastille, daar zija meerdere
srraicn, die bekend zna om hun apachen-
bals bekend in de apachen-ki-ingen zelf
cn bij de enkele ingewijden daarbuiten. We
kiezen daartoe een bal in de rue de Lappc'
De rue de Lappe is overdag eea straat
met winkels van ijzerwerk, potten en pan
nen vooral. Er wonen daar veel Auvergna
ten, die er de producten van hun landstreek
verkoopen: behalve dat ijzerwerk, ingezou
ten spijzen en bruin brood in enorm groote
vormen gebakken, brooden als molenstee-
nen zoo groot! En dan wonen er makers
van doedelzakken, van het soort dat de Au
vergnaatsche herders becpelen. „Musetjes"
heeten die muziekinstrumenten. En bals
musettes heeten de bals, waar gedanst
wordt op de muziek van die doedelzakken
In de rue de Lappe waren veel van die bals,
omdat de Auvergnaten er hun eigen volks-
dansen, zooals bijvoorbeeld de „bourree"
dansen wilden bij hun eigen muziek op hun
eigen instrumenten gespeeld. Op den duur
echter werden die Auvergnaatsche bals druk
bezocht door de apachen en hun damesge-
zelschap, het karakter ervan ging verloren,
de doelzak werd vervangen door een Y rmo
nica, begeleid door gitaar en viool, soms
met nog een fluit erbij maar de naam van
„bals-musette" bleef bestaan, En die is nu
zelfs de algemeene benaming geworden voor
de apachen-bals in heel Parijs. Van de oor-
spronkelijke bals-musette, de Auvergnaat
sche, met hun bourrees en hun doedelzak-
muziek, daar zijn er maar weinig meer over
in de rue' de Lappe zijn er nog enkele,
maar naar de overige is met een lantarentje
te zoeken.
Maar wat ons intersseert, dat zijn nu
juist die geiransiormeerde bals-musjue, de
gewone apachen-bals, waar gedanst wordt
op muziek van harmonica, gitaar en viool
We gaan dus de rue de Lappy in. Een
krcit van de straat bestaat bijna enkel uit
„marchands de vin", waarvan de meesten
aan hun clienten de gelegenheid bieden om
een dansje te doen. In groote lichtende let
ters kendigen ze dat van buit&i op hun
lcroegje aan. En al die kro^jes lijken op
cllcaar, van buiten zoowel als van binnen.
Laten we nu in een daarvan binciengaan.
Dit hier, waar twee poliCe-agenton bij den
ingang geschaard staanzoo zijn we in elk
geval zeker van een goede bewaking. Een
troepje nieuwsgierigen staat rond de agen-
ten neen naar binnen te gluren. Vreemdelin-
gen, zooals wij, of nieuwsgierige Parijze-
naars, die ook wel eens naar een apachen-
bal zouden willen, maar toch niet gced dur
ven. Ze kijken ons onderzoekend aan, en
twee, die begrepen hebben, dat ook wij
maar nieuwsgierigen zijn, volgcn ons naar
binnen.
Een fel licht valt ons in de oogen, zoodra
we binnen zijn,, een licht zoo brutaal-fel als
in een cinema-studio, een licht'dat scherp
doet uitkomen de smakelooze versiering der
wanden, het buffet vlak bij de deur met
zijn pfanken daarboven, waarop mannetje
aan mannetje de vele en veelsoortige drank-
flesschcn geschaard staan; het orkestje van
harmonica, gitaar, viool en nog een piston,
op een verhooging tegen den muur gezeten,
in het midden van de zaal; en de dansende
paren.
Vooral die dansende paren interesseeren
ons. Maar we vragen ons af: Zijn we niet
een verkeerd bal binncngegaan Zijn diat
nu de beroemde, beruchte Parijsche apachen
en hun vrouwen? De mannen lijken veel
meer op werklui op z'n Zondagsch, de vrou-
w en or> jonge winkelmeisjesDe mannen
hebben keurige paken van degelijke sfof
en goede snit, en nieuwe petten hebben ze
op. Gele sehoenen hebben ze aan, van het
laatste model, waarboven mooie kleurige
sokken komen te voorschijn kijken. Enkele
zijn er bij, die pronken met een roze hemd,
or met een fel-groene trui. Ze hebben alle-
maal frisch geschoren gezichten en ze roo-
ken sigaretten van de beste tabak. De vrou
wen hebben vilthoed'jes op naar de laatste
mode, slechts enkelen dansen blootshoofds
en vertoonen dan een keurig-verzorgd kap-
sel, kortharig naturlijik. En allemaal dragen
ez kousen van kunstzijde en hoogehakte
sierlijke schocntjes.
Ze dansen, dansen hartstochtelijk, die
mannen en die meisjes, heelemaal overge-
en vreeselijks. Haastig ging hij naar het mid
den van de ongeplaveide straat, bleef daar
even staan, en keek naar de gesloten blinden
van het besmette huis. Het was het eerste,
dat hij zag; want hoewel hij een week gele
den hier langs gekohien was, toen de pest
reeds in de buurt heerschte, was het toen nog
beperkt tot Buterker's Row aan den n'oord-
kant van de kerk en de mindere straten, die
daa.r op uitkwamen. Het nu op den hoofd-
weg te zien, tusschen de City en Whitehall
deed hem de onaangename waarheid begrij-
pen, dat zi> zich verspreidde. En toen hij nu
zijn weg vervolgde met instinctmatig ver-
snelde schreden, dacht hij meer nog dan te
voren na over het gebruik, dat de revolutio-
nairen van deze gevreesde pestziekte konden
maken. In zijn verstoorden geestestoestand
deed al te veel peinzen hem de dingen ver
keerd zien, zoodat hij weldra tot het inzicht
kwam, dat deze pest een bezoeking van den
hemel was over een stad, die zich aan godde-
loosheid overgaf. Daaruit volgde, dat de
hemel aan de zijde zou staan van hen, die
trachtten een verandering ten goede te bower-
ken.
Het slot was, dat zijn besluit genomen was,
toen hij langs Ludgate Hill naar St. Paul's
ging. Dien avond zou hij Tucker opzoeken
en zich bij de republikeinen aan sluiten.
In Paul's Yard aangekomen, vond hij een
groote menigte bijeen voor de westelijke deur
der kerk. Zij bestond uit menschen van alle
soort: kooplieden, winkeliers, leerjongens,
staljongens, straatvegers, schelmen uit de
sioppen die achter de oude Beurs lagen, leeg-
loopers en gauwdieven van Paul's Walk,
met een aantal vrouwen, stadheertjes en sol-
geven 533' tieii-'aSs 2ijfl z&.. Neen, het tt
niet de Charleston, die ze daar dancen bij
de r^aclien, die zottigheid laten ze over aan
de monaine bals! Zij dansen een ouder-
wetsche, meesleepende wals maar hoe!
vVaai zaagt ge ooit. behalve in Weenen, zoo
walscu? En waar hebt ge ooit, behalve in
Weenen, zoo een wals hooren spelen?!
Hij is een werkelijk virtuooe, die harmonica-
speler, en hij is heelemaal in zijn spel ver
diept aandachtig over zijn instrument
gebogen doet hij het zingen cn. juiclien en
klagen en verleidelijk lokken als hij even
opkijkt naar de zaal hebben zijn oogen een
peinzende, afwezige uitdrukking.
Op het onweeTstaanbare wals-rhythme
laten ze zich meedragen, de apachen en hun
meisjes, soms zacht voorschuifelend, soms
ing, om clan plotseling, wanneer de muziek
zwijgt met een enkelen ruk stil te staan.
Dan biedt galant iedere cavalier den arm
aan zijn dame, en leid't haar naar haar
plaats terug. Doch slechts voor korten tijd,
want weldra begint het orkestje te preludee-
ren voor een volgcnden dans. Een kort be
velend „Psst!" en alsof ze niet aan haar
eigen wensch maar slechts aan dat bevel
gehoorzaamden, staan dadelijk de meisjes
op, en richten zich naar de uitgestoken
hand. En de paren stellen zich in postuur
op het dansruimtetje voor en opzij van de
or kest-verhoog i ng.
Naast de muziek op het podium zit een
man in hemdsmouwen - in schoone hemds-
mouwendie krijgt nu zijn taak te vervul-
len. Hij stapt van het podium af, en al ram-
melend met een blikken geld'bakje, begint
hij te roepen: „Passons la monnaie s'il vous
plait, passons la monnaie! Vagons mes
sieurs, passons la mondaine!" Want voor
iedere dans moet apart betaald worden, en
van tevoren! Wie geen last wil hebben
met geldwisselen, schaft zcih tegelijk een
stuk of tien dans-penningen aan, waarmee
hij in den loop van den avond den kassier
betaalt, dans-penningen, die gestempeld zijn
met den naam en het adres van het etablis-
sement, zoodat met geen andere dan de
eigen penmingen aan het etablissermnt be
taald kan worden.
De volgende dans is een „Java" maai
alweer niet de „Java" der mondaine bals
neen, ze hebben hun eigen cu eigen aardige
dansen nog, de apachen van Parijs, wal
men er ook van zeggen moge. Hun „Java"
bestaat uit een heeieboel kleine vlugge zij
waartsche pasjes, uit duize'.ingwekkendc
ronddraaii'ngen en uit een z.g. „chalonpce".
met gebogen schouders en lichtelijk inge-
trckken hals. De vrouwen zijn de absoluut
onderworpen slavinnen van hun „homme".
voor en door wien ze leven en sterven willen,
voor wien ze gereed zijn de vuilste misdaad
te plegen, het iaagste vcrraad. Want het
is een troep boeven, dieveti, moordenaars, in-
brekers, die hier danst! Al zou je dat niet
raden kunnen aan hun kleeding, en zelfs niet
aan hun gezichten.
Maar de politie weet het wel. En die een-
zarne toeschouwer daar in dien hoek, die
zoo kalm zit rond te kijken met een glaasje
bier voor zich, dat is een geheime politi"-
inspecteur, zwaar gewapend, die hier naai
een moordenaar is komen zoeken. Misschien
is het wel die daar, die jonge bleeke man,
die met zijn oogen half toe, zijn mond half
open voortdanst, voortdanst, en geniet
En, zaagt ge straks dien anderen jongen
man, die plotseling opstond, en met een
cenigszins verlegen gezicht, en geflankeerd
door twee andere jonge mannen, zich naai
den uitgang begaf?Die twee andere
jonge mannen liepen zachtjes de gespeeide
dans-melodie mee te fluitenBijna nie
mand lette op hen: een misdadiger tusschen
twee agenten in civiel, die daar" op dat bai-
musette hun vangst maakten. Hun mooiste
vangstcn maken ze op die bals-musette, want
al weet een Parijsche apache zich ook nog
zoo handig verborgen te houden voor het
oog der politie, wat vroeger of later keert hij
terug naar het bal-musette, want daar is hi]
zeker dem akkers te zullen vinden, wier hulp
hij noodig heeft voor nieuw beraamde boe-
venplannen. Geen beter politie-muiznvallen
voor misdadigers dan hun eigen bals-
Een anderen avend kan het gebeuren, dat
ge twee jonge mannen samen ziet opstaan,
en samenzich naar ded eur ziet begeven
Als ze op straat zijn, begeven ze zich in de
richting van het Kanaal. En daar zullen ze
met hun messen uitvechten, aan wien .van
hen de jonge blonde vrouw behoort, waarop
ze beiden recht meenen te hebben.
En dat meisje daar, in dat blauwe man
teltje met grijzen bcntlcraag, dat daar lief-
jes, maar toch eon beetje schuw, te praten
staat met de eigenares van achter het buf
fet, en die nerveus telkens even met haar
hand aait over de pees van het huis het is
best mogelijk, dat ook zij op een ongelulcki-
daten. En daar op de treden van den ingang
stond de magneet, die hen had aangetrokken,
in den vorm van zoo'n zwarten kraai van
een Presbyter, die den ondergang der stad
oredikte. En zijn tekst die hij steeds her-
iiaalde, als het refrein van een bed was
deeds dezelfde:
„Ge hebt uw heiligdommen verlaagd door
We menigte uwer ongerechtigheden, door de
ongerechtigheden van uw wandel."
En toch waren van tusschen de Corinthi-
sche zuilen, die hem tot achtergrond dien-
den, de winkels der modisten verwijderd, die
daar tijdens dc republiek gestaan hadden
Hetzij dat de gedachte hieraan zijn woor
den niet de ware beteekenis gaf, of dat er
een geest van onverantwoordelijke dyaasheid
door een groep jonge leerlingen in de menig
te gebracht werd, zeker is het, dat de woor
den van den prediker met luid gelach begroet
werden. Zonder zich hieraan te storen, be-
hield de profeet der vervloeking een onbe-
vreesd toornig uiterlijk.
„Hebt berouw, gij spotters!" zijn stem
zette zich uit, om het vroolijke lawaai te over-
sdireeuwen. ,,Denkt, waar gij staat! Nog
veertig dagen en dan zal''Londen verwoest
worden! De pest legt beslag op deze stad
van goddeloozen. Als een woedende leeuw
gaat zij rond, zoekende, waar zij u bespnn-
gen kan. Nog veertig dagen, en
Een ei, door een slagersjongen geworpen,
trof hem midden in zijn gezicht en noodzaak-
te hem, op te houden. Hij wankelde en hijgde,
toen de klevirge massa van geel en wit in
zijn baard en vandaar op zijn vale, zwarte
jas droop.
Lachers! Spotters! schreeuwde hij, en met
gen avond tusschen twee agenten In wegge-
voerd zal worden. Voor welke misdaad?
Begint ge het een beetje griezelig te vin
den hier in deze oogenschijnlijk zoo fatsoen-
lijjce, burgerlijke omgeving?Laten we
dan maar heengaan. Het is trouwens al over
12, we kunnen nog net de metro halen op
de Place de la Bastille.
Buiten zien de in de verte een oploopje
van menschen. Een arrestatie? Een dronken
berel?.... We moeten er langs, en hooren
in het langsgaan iemand zeggen dat „dc
messteek haar recht in het hart getroffen
heeft"We hebben geen moed om te
blijven staan, en mee te kijken
M. DE ROVANNO.
Parijs, 15 October 1926.
VOOR DEN POLITIER'ECHTER.
Zitting 1 October.
VERZETZAAK.
Jacob S., die zich had verzet tegen een
hem uitgesproken veroordeeling, was niet
verschenen. Derhalve werd dat verzet ver-
vallen verklaard.
Tegen de niet verschenen 2 getuigen werd
acte verieend.
VOORTGEZETTE ZAAK.
In de zaak contra Mies H., thans te Eg-
mond aan Zee, die veroordeeld was tot I
maand gevangenisstraf, werd alsnog ge-
hoord de reclasseeringsambtenaar, die vol-
hardde bij het door hem uitgebrachte rap
port.
De officier persisteerde bij zijn requisitoir
waarbij hij bevestiging van het vonnis vor-
derde.
De politierechten zal zijn uitspraak 6
maanden aanhouden. Intussehen had ver-
dachte den tijd aan te toonen dat het hem
ernst was met zijn voorncmen.
De eerste Maandag in Mei '27 (2 Mei)
zal uitspraak gedaan worden.
DIEFSTAL VAN GRAS.
De niet verschenen Joh. K., te Texel,
moest zich verantwoorden ter zake dat hij
in de maanden Jhli-Augustus zich weder-
rechtelijk had tocgecigend een hoeveelheid
gras van een stuk grasland, dat de rietdekker
R. Siot in huur had. Slot gaf als schade we
gens het afmaaien en wegnemen van bedoeld
gras 2.50.
Eisch tegen verdachte, die beweerde ter
goeder trouw te zijn geweest, 10 boete of
10 dagen hechtenis. Vonnis conform.
BLOEDIGE MISHANDEING.
De niet verschenen verdachte Maartje Gr..
wcrkster te Helder, had op 27 Aug. den
eveneens niet verschenen getuige L. Meijer
getroffen dat hij bloedend werd verwond.
Maartje was in gezelschap van Meijer in
een cafe, waar zij verschil van meening kreeg
met gezegden Meijer. Zij zijn toen met z'n
drieen, ook de timmerman Bogaard was van
de partij. Onderweg had Meijer Maartje Gr.
een slag toegebracht, waardoor zij bewuste-
loos op den grond viel.
Genoemde timmennan had nu heel wat
minder gezien, dan hij voor de politie had
verklaard. Hij had i>u niet gezien dat Meijer
had geslagen.
De officier eischte 25 boete of 25 dagen
hechtenis. Vonnis 20 boete of 20 d. hecht
NOGMAALS MISHANDELING.
Thans moest als verdachte terecht staan
de getuige in de vorige zaak, L. M. Meijer
te fielder, aan wien was ten laste gelegd
mishandeling van Maartje Groen, dien hij
een zoodanigen slag toebracht dat zij op den
grond vie! en buiten kennis bleef leggen.
Ook in deze zaak werd gehoord de timmer
man R. Bogaard. Maartje Groen was niet
verschenen, waarvan acte.
Ook nu verklaarde Bogaard niet te hebben
gezien dat Meijer een sjag toebracht.
Eisch f 25 bOet eof 25 dagen hechtenis.
Vonnis als in vorige zaak.
DOODEN VAN EEN KAT.
De niet aanwezige Hendr. Jan L., te Hel
der, had zich schuldig gemaakt aan het
doodan van een kat dp IS Augustus. Hij had
die kat eerst in het water geworpen en gooi-
de hij het dier met steenen. Ten slotte stuur-
de hij zijn bond op het gemartelde dier af.
die het uit het water haalde en daarop dood
beet en verscheurde.
Verdachte is bloemist en beweerde veel last
van katten te hebben. De buren plagen hem
door die katten op zijn erf te jagen.
De verdachte was inmiddels gearriveerd,
maar de zaak werd niet opnieuw behandeld.
Eisch tegen verdachte, die overigens gunstig
bekend staat, 20 boete of 20 dagen hecht.
Vonnis 15 boete of 15 dagen hechtenis.
DOOD0N VAN EEN KIPJE.
De 66 jarige landbouwer Pieter K., t<
Wieringen, had op 12 September een witte
kip, toebehoorende aan een buurman, dood
armen, die zich als in vervloeking in de lucht
verhieven, leek hij op een door den wind be-
wogen vogelverschrikker, „uw oordeel is na-
bij, Uw
Een oorverdoovend gelach, opgewekt door
het schouwspel, dat hij bood, klonk boven
zijn opgewonden stem uit, en een regen van
allerlei voorwerpen kwam van alle zijden op
hem neer. Het laatste was een levende kat,
die zich tegen zijn borst vastklemde, en in
haar angst hevig blies.
Verschrikt keerde de profeet zich om en
vluchtte tusschen de zuilen onder bescher-
ming van St. Paul's zelf, vervolgd door ge
lach en scheldwoorden. Maar nauwelijks
was hij verdwenen, of met angstwekkende
snelheid zonk dat gelach van gebrul tot ge-
sputter. Hierop volgde een oogenblik van
doodelijke stilte. Toen brak de menigte op en
ging uiteen de menschen vluchtten haastig in
alle richtingen met kreten, waar nu schrik,
inplaats van vroolijkheid doorheen klonk.
Kolonel Holies, die zich opeens alleen zag
en er tot nu toe ver van af was, te begrijpen,
wat er gebeurd was, om die mannen en vrou
wen in zoo'n schrik uiteen te drijven, kwam
een paar schreden dichter naar de plotseling
ledige ruimte voor de treden van de kerk.
Daar op den grond, zag hij een ineenkrim-
pend man, een stevig gebouwden jongen ke-
rel, wiens kleeding een zekere welvaart ver-
ried. Zijn ronde hoed lag naast hem, waar
hij was neergevallen, en hij wierp het hoofd
krampachtig van den eenen naar den anderen
kant, terwijl hij zacht kreunde. Van zijn
oogen was slechts het wit te zien, dat onder
zijn halfgesloten oogleden zichtbaar was.
(Wordt vervolgd.)
30)