Alkmaarsclie Gourant
Eon speelbal der fortuin.
Met Dr. Van der Sleen op reis.
Hit II.LKTON.
EEN GOED
ZAKENMAN
ADVERTEERT IN DE
ALKMAARSCHE COURANT
Woensdag 10 November
No. 265
1926
Hondeiii Acht en Twlntigsfi Jaargang.
2>ienstplicb.t.
Inlevering van Rijksgoederen.
De BURGEMEESTER van ALKMAAR
brengt ter kennis van dienstplichtigen, be-
hcorende tot de lichting 1911 dat zij hunne
militaire goederen moeten inleveren op
WOENSDAG 15 DECEMBER a.s. d?s
voormiddags 9 en 10.15 uur in het gebciiw
„De Nieuwe Doelen," Do-el ens traat 3 alhier.
Van deze inlevering zijn vrijgesteld de
dienstplichtigen, die tot den vrijwilligen land-
storm behooren. Zij verschiinen niettemin met
hun zakboekje.
Verschijningjer inlevering.
De dienstplichtige verschijnt bij de inleve-
ring in burgerkleeding. Order verantwoorde-
lijkheid van den dienstplichtige lean de inle
vering echter nam ens h em door een ander ge-
schieden. Het zakboekje eft het veldzakboekje
word en bij de inlevering vertoond. Van de in
levering wordt in het zakboekje een aanteeke-
ning gesteld.
Inlevering in een plants, in een ander
district.
Aan den dienstplichtige kan door den
Commandant van het Indeelingsdistrict te
Haarlem worden vergund de goederen in te
leveren in een plaats, geDgen in een ander
district. Wordt van deze vergnnning geen ge-
bruik gemaakt op den tad, door of vanwege
den Commandant van het andere district be-
paa'd, dan wordt zij geacht niet te rijn ver-
leend.
Artikel 41 der Dienstplichtwet.
2. De groot-verlofganger is verplicht om
jn de gevallen en naar de voorschriften, door
den minister vast te stel'en, goederen in te
leveren.
4. De groot-verl of conger, die deze ver-
plichting niet na'eeft of wiens foederen bit
zijn inlevering niet in den vereischten staat
b'iiken te verkeeren, kan nogmaals worden
verplicht tot inlevering.
Aptikel 42 der Dienstplichtwet.
1. Aan hem, die niet voldoet aan een in-
gevolge art. 41, 2e lid, op hem rustende ver-
plichting, kan een streng arrest of een licht
arrest van ten hoegste zes dagen worden op-
gelegd. Het streng arrest wordt in een daar-
toe bestemd vertrek of in een huis van bewa
ring, het licht arrest in een kazerne of aan
boord ondergaan.
Verschijning, oak indien inlevering rc
plants had.
De verlofgangers, die de aan hen verstrek-
te rijksgoederen reeds hebben ingeleverd be
hooren vo6r of op den hierboven Vermel den
datum van inlevering, aan den indee'ings-
districtscommandant of den officier, die de
goederen in ontvangst neemt, hun zakboekje
en veldzakboekje te vertoonen, te doen ver-
toonen of toe te zenden.
Indien van de inlevering in het zakboekje
geen aanteekening mocht zijn gesteld, behoo
ren deze verlofgangers zorg te dragen, dat
bij het zakboekje en het veldzakboekje tevens
wordt gevoegd het aan hen uitgereikte bewijs,
dat de inlevering heeft plaats gehad.
Alkmaar, 10 Nov. 1926.
De Burgemeester voornoemd,
WENDELAAR.
XXVII.
Wangtu-bridge en Sholhu Gardens.
Een houten brug a?n 6 zware staaldraden
op^ehangen, de zoogenaamde „suspension
bridge", vormt hier de verbinding tusschen
twee landstreken. die vroeger vrijwel geheel
van elkaar gei'soleerd waren. Kruispunt van
wegen, is het toch niet meer d-n een druk
begane overweg in een steenwocstenij, die
vlak bij in een echte kloof overgaat. Meer
dan torenhoog stapelen zich de rolsblokken
opeen, waar het oog gaat steen en steen en
nog eens steen. de onderste tien meters afge-
rond en afgeslepen door de rivier, die zijn
bed nog steeds d eper in de harde granietrots
uitschuurt, daarboven alles hoekig, gebars
ten, op't punt van ineenstorten, een sprekend
bewijs. dat er nog leven in den steen zit, dat
de gebergte-vorming bog niet tot rust is ge-
komen.
Zoo zie ik het nu, nadat ik eerst rusrig een
uurtje had zitten hameren om mooie kristai-
len los te krijgen en toen een vallende steen
op't hoofd kreeg, die een diepe bloedende
wond veroorzaakte, met als gevolg: drie da-
36
Naar het Engelsch van Rafael Sabatim.
Geautoriseerde vertaling van A. T.
dj kwam de stoep van de herberg af en
vo gde langzaam op kleinen afstand.
i-ij gingen vlug voort tot Rater Noster
Row, waar het verkeer slechts •gering was.
Hier hield de Hertog eindelijk stil, draaide
zich om, en op een teeken'van hem zetten de
mannen den stoel neer.
Zijn Genade kwam naar het raampje, nam
zijn grooten, gepluimden hoed af, en boog
zoo dat de goudblonde krullen van zijn priiik
bijna samenvielen over zijn gezicht.
In den stoel, nog heel bleek, maar nu weer
zeer kalm, zat juffrouw Farquharson, en
keek zijn Genade met een zonderlinge uit-
drukking aan, een uitdrukking die men het
best speculatief zou kunnen noemen.
„Kind," riep hij uit, een hand op het hart
en een verschrikten blik op zijn mooi gelaat.
„ik zweer, dat ge me geleerd hebt, wat
vrees is Want ik ben nog nooit in mijn leven
bang geweest voor vandaag Wat 'n onvoor-
zichtigheid, mijn lieve Sylvia, om u hier in de
City te vertoonen, nu de gemoederen der men
schen zoo verontrust zijn door oorlog en pest
dat zij een zondebok zoeken, waar zij dien
gen lang geiegen om die roiswanden eens
rustig te bekijken. Maar ik zou u dit kleine
ongeval niet verteld hebben, wanneer de ge-
vclgen niet vermeldenswaard waren. Mijn
vrouw heeft mij dadelijk verbonden en,
wat eigenlijk nauwelijks noodig was, naar
bed gebracht in het vlak bijzijnde Public
Works Rest House, gebouwtjes, zooals ze hier
op regelmatige afstanden langs den weg on
derhouden worden om reizende ambtenarer.
te herbergen en waarvoor ik ook met de mees
te welwillendneid een pas had gekregen voor
het geval onze tenten het op de een of andere
manier aflegden. Maar koelies en andere
voorbijgangers hadden het bloed kwistig zien
vloeien. Na een half uur lAvam de eerste vi-
site. Een student uit Lahore, die in de buurt
kampeerde, kwam zijft rijpaard en bedienden
aanbieden om een dokter te gaan halen of
andere diensten te verrichten.
Onaertusschen waren wij van den schik be-
komen, had ik geconstateerd, dat ik nog tot
■tien kon tellen en wist waar ik woonde en dus
geen dokter, alleen wat rust noodig had.
Drie uur later komt de houtvester uit
Nachar, 3y9, mijl verder, met een povje boor-
zalf, een buisje aspirine en een paar wind-
sels. De goede man had gehoord, dat een Sa
hib zwaar gewond was en was dadelijk geko-
men met zijn heele apotheek en. had een
ijlbode naar den dok.er gezonden, 10 mijl ver-
derop, die daar gestafionneerd was vanwege
de houtvesterij. En hij mcest denzelfden
avond met een lampje weer naar hu.s, 3 H
mijl ver en..700 meter hooger, dus goed
2% uur klimmen!
Den volgenden inorgen een mandje met
proenten en fruit, jjok 10 mijl ver weg, uit
Xilba, van een houtvester. De dokter was
naar een ziekte de bergen in, maar zpu zoo
spcedig mogelijk konien. Hij arriveerae dan
ook tegen twaalven 's nachts, na 25 mij! *e
hebben afgelegd,'de laatste 10 op het paard
van mr. Gones. Foresr-officier, de eenige
Eui peaan op de pl.m. 70.000 Indlers die
tusschen Simla en de grens van Thibet zijn
domicilie heeft. Mr. Gones zou zelf den vol
genden moreen komen. Gelukkig vond de
dokter alles in orde. Den volgenden morgen
eerst een gemzenbout met de complimenten
en toen Mr. Gones zelf, een gezellige veel-
bereisde jongeman, waarmee wij een paar
uurtjes genoeglijk hebben gepraat. Resultaai
van zijn bezcek: morgen verhuizen uit deze
sieenwoestenij weg naar Sholtu (zoek maar
niet, ge zult net op egeen enkele kaart vinden)
waar het Forest-Department een prachtige
grcenten en vruchten.uin onderhoudt en die
hij geheel tot onze beschikking kon stellen
En zoo v andcideu wij in den heel vroegen
morgen zes mijl door het oerwoeste rotsland-
schap naar een oase in die woestijn. Een ter-
rasje bij een verbreed.ng in de rivier, waar
een denneboschje stond, een groote boom-
gaard, een paar bedden sla. worteltjes uier.
en zonneblomen, korenblomen, rozen'
Wat een weelde. De abrikozen rolden tijdens
het opslaan in de tent en de vroege appels
waren rijp. Twee tafels en 3 stoelen midden
in den boomgaard. Dat was een beter oord
voor een genezende zieke. Gones kwam nog
even zien of 't aan niets ontbrak en bracht
een stuk. Goudsche kaas meel!
Zoo ziet ge, dat het hier. zoover van de be-
schaving als het nood g is toch niet aan hulp
ontbreekt, maar ook hoe de menschen van
ontwikkeling hier steeds voor elkaar klaar
staan, en dat is mooi.
Uren lang heb ik in den boomgaard liggen
uitkijken. Hij was vol leven. Tallooze vogels.
Van de kleine vuurroode vl'egenvangers tot
spechten aan toe. Meezen, lijsters en allerlei
kleinere zangenj'es. Gaai en kraai ontbraken
natuurlijk ook niet. Dan waren er veel hage-
dissen, enkele ongevaarlijke slangen en na
tuurlijk vlinders, bij en, hommels, libellen, tal
van kevers en. vliegen.
Een vlieg had me gruwelijk verveeld en
terwijl hij even op een steen zit uit te rusten
van de plagerij, springt een groote hagedis
toe en hij is verdwenen. Het onsympathieke
ondier stijgt in mijn achting. Het kom.t nader
en verorbert een paar abrikozenschilletjes,
dan een groote sprinkhaan. Hij verdwijnt tus
schen de opeengestapelde steenen van een
tuinmuurtje en ik wijd mijn aandacht aan een
jongen vogel, een „white eye", die afwisselend
door de beide ouders gevoerd wordt. Ineens
verschijnt de leelijke gepantserde kop van
mijn hagedis. De linkerhand grijpt naar de
camera, de rechter naar de kleine buks, maar
het is te laat. Hij heeft met een sprong het
jenge vogel tje te pakken en rent er mee weg
Mijn kogel ketst tegen den steenen rand
van zijn holleije. Toch zou hij zijn verdiende
loon hebben. 's Middags ligt hij lui en vadsig
na dat vette hapje met zijn heele 300 cM.
lengte languit in het zonnetje. Ineens wfcar-
vandaan weet ik niet. heeft een slang zijn
leelijken kop in den wijdgapenden bek en
heeft hem ook alweer, voordat ik iets doen
kan, in duistere diepten meegesleept. Die
maar kunnen vinden. Niemand zal mij vroom
noemen, toch heb ik op dit oogenblik een
vroom gevoel. Uit het diepst van mijn ziel
dank ik den hemel dat ik als door een wonder
toevallig was, om u uit dit gevaar te red
den!"
Zij boog voorover, en haar mantel met kap
van lichte zijde was van haar hoofd en schou-
ders afgevalien en toonde al haar blanke-
schoonheid. Zij glimlachte even, een glim-
lach, die haar fijne lippen deed krullen en iets
hards en minachtends aan haar oogen gaf
die van nature zacht en lief waren lang-
werpige, peinzende oogen van een diepe
kleur, tusscnen blauw en groen in.
,Het was een zeer gelukkig toeval, uw Ge
nade," zei zij bijna toonloos.
„Inderdaad gelukkig!" stemde hij vurig
toe, en met de hoed in de hand, bette hij zijn
wenkbrauwen met een mooien zakdoek.
„Uw Genade kwam zeer van pas!"
En nu lag er een wereld van spot in haar
toon. Zij dacht, dat zij nu eindelijk be-
greep, ten wiens behoeve die dweper haar bij
het uitgaan bespied, en haar later gevolgd
en aangevallen had, om daardoor gelegen-
heid te geven tot deze zeer romantische red
ding. Toen zij nu zeer slim den toestand over-
zien had, ontwaakte de actrice in haar, om
haar rol hierbij te spelen.
En zoo bespotte zij hem met die woorden:
„Uw Genade kwam zeer van pas!"
„Ik dank God er voor, en dat moogt gij
ook doen, kind," was het vlugge antwoord.
Hij nam geen notitie van de spotternij, die
hem niet ontgaan was.
slang heb ik niet door een arenci zTen vangen
en opeten, dan was het stelletje complect ge
weest.
Terwijl ik gedwongen rust hield, ging
vriend Traanberg op jacht. Ik neem uit zijn
dagboek over:
,,'s Morgens vier uur wekt Santu me en zei
't ontbijt klaar voor de tent. De sterren staan
nog aan den hemel! ,,Goralshoot" zegt San
tu en danst van pret in het pond, dat hij mee
mag. Ik draag de „beeredooier" en hij den
rugzak en't hagelgeweer. Al gauw trekt San-
tu-zijn schoenen uit, wat zooveel zeggen wil
als dat de weg moeilijker wordt. Wij stijgen
snel, passeeren de H. Th.-Rood en beklimmen
dan moedig 'n rots-steilen berg, die heelemaal
uit kwartsiet bestaat, zoo hard, dat de spij
kers van mijn schoenen bekrast worden en tel
kens uitglijden. Maar Santu met zijn eeuwi
gen glimlach gaat blootvcets verder. Al spoe
dig gaan wij ieder een apart millatje (ravijn
tje) in en even later zie ik achter een struik
iets bewegen. „Haanpal om" en zachtjes ver
der. In eens een kleine sDrong en een knaap
van een Goral-bok -'-r-fals uit eikenhout
gesneden op ongeineer 200 M. boven me tus
schen twee roisbloMfen. Even me beheer-
schen, kalm richten! „Flor". Een daverend
sohot uit de 10.75 mM. laat de echo's schal-
len. Een stofwolk op de plek waar eens „de
kracht der bfrgen" stond doch meer zie ik
niet? Zou ik toch gemist hebben? Ik klim
naar de plek, maar de groote gems stond en
eerst toen ik er vlak bij was, zag ik hem lig
gen. Dood. Harstikke dood. Even boven het
schouderblad en den rug doorschoten lag hij
daar in zijn groots^hheid.
Santu danste van pret en liet zich bij he!
gedoode wild fotografeeren en droeg toen het
zware beest 1M uur op zijn nek omlaag, ter
wijl ik den rugzak en de twee geweren nan:
Goral smaakt uitstekend, al was deze niet zoo
malsch als de gazellen uit de Roode Zee en
de Hindoes eten ze ook gelukkig, dus feest
maal in het heele kamp. Dank zij de beere
dooier
Na drie dagen luieren in Sholtu ging het
weer verder. Van 6000 voet hier tot 9000 in
Chini, dus klimmen!
Het zou weer een interessante tocht blijken.
maar hierover een volgenden keer.
Dr. W. G. N. VAN DER SLEEN.
Rechfszaken
VOOK DEN POLI1IERECH i'ER.
Zitting van 8 November.
'N O'UDE VEETE.
De landbouwer Kl. S., te Harenkarspel,
had op 10 September voor het Kantongerecht
te Schagen zijn dorpsgenoot J. Strijbis belee-
digd. De niet tot vriendschap geneigdte hee-
ren hebben vroeger ook al eens voor den po-
litierechter gestaan. Oorzaak steeds dezelfde
koe, die in het bouwland van een hunner
hao gedmeerd. Kiaas S. had Strijbis gekwa-
lificeerd a.s de grootste d'ierenbeul die er
rond liep. Het Kantongerecht was een zeer
ongewenschte plaats voor dergelijke uitlatin-
gen, wat den veidachte dan ook hedien werd
duidelijk gemaakt door het opleggen van
20 boete of 20 dagen hechtenis.
NIET AFGESTAPT OP BEVEL.
De werkman Klaas H., te Wognum, die
te Zwaag in den avond van 18 September
een onverlicht rijwiel bereed, gaf bovendien
oog geen gevolg aan het bevel van een rijks-
ve.dwachter tot afstappen. Reden waarom hij
heden ter zake het niet voldoen aan een amb-
telijke vordering werd veroordeeld tot f 15
boete of 15 dagen hechtenis.
WREEDAARDIG.
De visschersknecht Dirk Gr., te Egmond
'aan Zee, stond terecht wegens ergerlijke die-
renmishandeling. Hij had namelijk op 26
Sept een honci van de familie de Jong, die
naar zijn meening al te brutaal het hof
maakte aan zijn eigen viouwelijk huisdier,
met een scherp voorwerp in den staart ge-
hakt. Hij werd te dier zake tot 15 boete of
15 dagen hechtenis veroordeeld, doch gaf
het voornemen in hooger beroep te zullen
gaan, aangezien hij zien niet sdiu'dig achtte.
EEN DIE ER SLECHT VOORSTAAT.
Zekere Dirk H., te St. Pancras, had zich
in den nacht van 19 op 20 Septefnber schro-
melijk verzet tegen den rijksveldwachter
Mine en Visscher, die hem op vereerend ver-
zoek uit de herberg van Beers hadden ver-
wijderd en hem meermalen den gulden raad
gaven zich huiswaarts te begeven. Toen
daaraan geen gevolg werd gegeven waren
de rijksveldwachters genoodzaakt hem weg
te sleepen, daar hij niet verkoos te loopen.
Deze verdachte werd veroordeeld tot 2
maanden gevangenisstraf en het scheen dat
hem ook nog een voorw. gevangenisstraf
voor den tij-d van 6 maanden was opgeKgd.
OOK 'N ZAAKJE MET EEN
ACHTERGRONO.
De 49-jarige veehouder Corn. v. d. K. had
Maar juffrouw Farquharson was, zoo het
schijnt, niet zoo geneigd tot de vrome dank-
z eg ging, die hij aanraadde.
„Is Uw Genade dikwijls oostelijk van
Temple Bar?" was haar volgende, spottende
vraag.
„Is u dat?" vroeg hij, waarschijnlijk bij
gebrek aan een beter antwoord.
„Zoo zelden, dat het toeval alles overtreft,
wat Dryden voor een van uw spelen kon heb
ben bedacht."
,-,Het leven is verwonderlijk toevallig," zei
de Hertog, die begreep, dat domheid het beste
kleed was voor de onschuld, die hij voorgaf.
„Het toeval is het zout, dat het bestaan redt
van eentonigheid."
„Zoo? En om dit te redden, hebt ge mij ge-
red; en opdat ge gelegenheid zoudt hebben,
mij te redden, hebt ge zeker zelf het gevaar
op touw gezet."
f „Ik het gevaar op touw gezet?" Hij was
ontsteld. Fiij begreep het eerst niet. „Ik het
gevaar op touw gezet! Kind!" Het was een
kreet van smart vermengd met verontwaar-
diging en de verontwaardiging ten minste
was niet voorgewend. De verachting van
haar toon had hem als een zweepslag getrof-
fen. Het toonde hem dat hij in haar oogen be-
lachelijk was, en Zijn Genade van Bucking
ham was evenmin graag belachelijk als een
ander, misschien nog minder graag dan de
meeste menschen. „Hoe kunt ge dat van mij
denken?"
„Het van u denken?" Zij lachte. „0 ik
wist het op het oogenblik, dat ge het tooneel
betrad op het juist slagwoord op, wat men
STELT ALLES IN HET WERK OM ZIJN
OMZET STEEDS HOOGER OP TE VOE-
REN.-ZEER ZEKER ZAL HIJ DE PUBLI-
CITEIT VAN EEN ZEER VEEL GELEZEN
DAGBLAD ONONTBEERLIJK WETEN. -
NEEMT DIT EENS IN OVERWEGING EN
SLUIT EEN REGELCONTRACT BIJ DE
ALKMAARSCHE COURANT. DIE IN ALLE
KRINGEN HAAR LEZERS TELT.
30C
SS^f
op 21 September zijn mond'je wat voorbij ge
praat door zijn medeburger van Uitgeest,
Willem Smit, in het openbaar aan te duiden
als een dief en een smeerlap. Volgens den
verdachte had de beleedigde vroeger zijn
zoons gemolesteerd, maar had hij destijds op
advies van den burgemeester die feiten on-
vervolgd gelaten. Vonnis 10 boete of 10
dagen hechtenis terzake eenv. beleediging.
EEN R'UWE SCHULDENAAR.
De niet verschenen Pieter T., te Alkmaar,
die zich echter schriftelijk had verklaard,
moest terecht staan omdat hij den melkhan-
delaar W. Hopman, aan wien hij geld schul
dig was, van de melkkar had afgesleurd en
vervolgens mishandeld.
De verdachte beweerde dat Hopman hem
een d'iep gezonken mensch en een oplichter
had ge-noemd, waardoor zijn drift werd op-
gewekt Hem werd 15 boete of 15 dagen
hechterjis opgelegd
EEN DRAMA IN EEN LOGFMENT.
De harmonica-virtuoos Jan K., te Alk
maar, moest zich verantwoorden wegens
mishandeling van den getuige P. C. Kuipers,
die hij 25 September in het iogement van den
heer Koeman een mestvork op het lichaam
had stuk geslagen.
Volgens verklaring van den verdachte, die
zich zenuwliider noemde, was Kuiper be-
schonken en had hij den logementhouder bij
de keel gegrepen. De muzikant, die naar zijn
opgaaf, pl.m. 15 per week verdiende met
musiceeren, werd veroordeeld tot 30 boete
of 30 dagen hechtenis, zoodat hij weer heel
wat deutntjes zal moeten spelenf voor hij
zijn eipen portemonnaie zal kunnen be-
denken.
BALDADIG JONOELIN'G.
De 18-jarige rijwielhersteller Jacobus K.,
te Limmen, werd besehreven- als een tot bal-
d'aad geneigd jongmensch. Hij had dan ook
op 3 Juli blijk gegeven dat praedicaat niet
ten onrechte te dragen, daar hij toen spelen-
derwijs 2 betonnen platen, benoodigd voor
den bouw van een rijksbrsggetje, had ver
nield. Hem werd opgelegd f 10 boete of 10
dagen hechtenis.
NIET BEWEZEN VERKLAARD.
De transportarbeider Simon B., te Noord
scharwoude, die dezer dagen veroordeeld
werd tot 10 boete of 10 dagen hechtenis
wegens beleediging van den heer Kuiper,
moest nu weer terecht staan ter zake belee
diging van den gemeenteveldwachter Leu-
rink,, die hij op 4 October een zeer ruw en
onbeschaafd woord zou hebben toegevoegd.
De verdachte erkende dat woord gebruikt te
hebben echter niet met de bedoeling er den
heer Leurink speciaal mede te bedoelen. Hoe-
wel echter de officier veroordeeling requi-
reerde, sprak de politierechter den verdachte
vrij.
OOK'EEN ONGEMANIERD
MENSCH.
De welbekende Frederik B.," te Helder
woonachtig, had in den nacht van 26 op 27
September het raam opengeschoven van een
perceel in de Gasstraat, bewoond door een
ongehuwde juffrouw, Jacoba Pin genaamd.
Vervolgens had hij op ver van zachte wijze
genoemde dame door het raam'op straat ge-
trokken en haar bovendien nog mishandeld.
Mede op grond van zijn antecedenten werd
deze ongalante snijboon veroordeeld tot 1
maand gevangenisstraf.
Daarna sluiting.
ARRO'NDISSEMENTS-RECHTBA'NK
TE ALKMAAR.
MEERVOUDIGE KAMER.
Zitting van 9 Nov.
NIET GEHEEL TOEREKENBAAR?
Johanna T., gehuwd met K. H. B., te Hel-
zou kunnen noemen, het dramatisch oogen
blik. O, heer, ik ben niet zoo gemakkelijk om
den tuin geleid. Ik was dwaas, dat ik me bang
liet maken door die andere dwaze spelers,
den eersten moordenaar, en zijn handlangers
Het was slecht in elkaar gezet. Maar het
bracht het plebs in Paul's Yard geheel van
hun stuk en zij zullen minstens een geheelen
dag praten over uw dapperheid en machtig
voorkomen. Maar u kan toch eigenlijk niet
verwachen, dat het mij treffen zou, daar ik,
als't ware, zelf meespeel."
Men zei van hem, en met waarheid, dat hij
de onbeschaadste kerel van Engeland was,
deze mooie, talentvolle, dwaze zoon van een
man, wiens gezicht zijn fortuin had gemaakt
Maar haar spot bracht h~m nu toch in de
war, en slechts met moeite kon hij de woede
bedwingen, die deze in hem opwekte. Maar
hij bedwong ze, opdat hij niet een nog treun-
ger figuur zou maken.
„Ik zweerik zweer, dat ge schandelijk
onrechtvaardig zijt," kon hij eindelijk stame-
len. „Ge hebt altijd het slechtste van mij ge-
dacht. Het komt alles door dat vervloekte
souper en het gedrang van die dronken gek-
ken. Ik heb u toch bezworen, dat het niet
mijn schuld was, dat ik zeer blijde was over
uw onmiddellijk vertrekken van een tooneel,
waarmede ik u voor geen geld ter wereld had
willen beleedigen. Maar, ofschoon ik het be
zworen heb twijfel ik er aan, of ge me ge-
looft."
„Is Uw Genade daar verwonderd over?"
vroeg zij hem keel.
Hij keek haar een oogenblik met Deinzende,
der, stond terecht ter zake het plegen van
onderscheidene kleine diefstallen door in-
sluiping in eenige perceelen te Helder, waar-
van de bewoners momenteel afwezig waren.
Van alles was van haar gading, niets leek
haar verwerpelijk. Gramophoonplaten, kip-
eieren, een collier en een boodschaptasch
wekten haar begeerlijkheid op, maar ook
ontzag zij zich niet, zich den inhoud van een
spaarpot toe te eigenen. En dat alles zonder
noodzaa,k daar haar echtgenoot 38 per
week verdiende.
De als getuige-deskundlige gehoorde ze-
nuwarts Dr. Groeneveld te Alkmaar, achtte
dan ook bij haar een dwang aanwezig om die
huizen binnen te diringen.
In verband met deze opvatting wenschte
het O. M. dan ook te beproeven wat er be-
reikt kan worden met een voorw. straf en
vorderde 1 jaar gev. straf voorwaardelijk
met een proeftijd van 3 jaren.
VERDUISTERING VAN EEN IN
HUURKOOP VERKREGEN RIJWIEL.
Dat feit werd ten laste gelegd aan den niet
verschenen Jan H., te Midwoud. Verdachte
had het rijwiel op afbetaling voor f 88 ge-
kocht van den handelaar Vos, maar dat toen
er slechts 30 op was afbetaald, verkocht
aan den getuige Miendsema.
Tegen verdachte, die alreeds was veroor
deeld tot een voorw. straf vorderde het O. M.
4 maanden gevangenisstraf.
EEN LAAKBARE GRAP.
De 18-jarige Simon Joachim O., opperman
te Heerhugowaard, die zich den 23sten Au
gustus op het erf zijner moeder amuseerde
met het schieten op vogels, had daarbij de
roekeloosheid zoogenaamd voor de grap te
schieten op een voorbijgaand fietser, dewelke
door het schot in den arm werd geraakt en
zich moest stellen onder behandeling van Dr.
S'pierings. Hoewel de kogelwond weer be-
hoorlijk genas, had de getroffene een gelde-
lijke schade van 23 aan dokterskosten en
arbeidsverzuim.
Tegen verdachte, die zeide het maar voor
de „flauwe kul" te hebben gedaan, werd
gevorderd 30 boete of 30 dagen hechtenis,
benevens toewijzing der civiele vordering.
Verdachte zeide toe, de schade in termijnen
te zullen voldoen, maar wat de boete betrof,
hij was de eenige kostwinner zijner moeder en
die zal dat geld niet kunnen missen.
DIEFSTAL VAN KIPPEN, ALTHANS
VAN 1 KIP.
De kippenhoudcr Jan Pieter R., te Texel,
werd verdacht van kippendiefstal in den
nacht van 15 op 6 September te Texel ge-
p'eegd ten nadeele van zekeren P. Blom.
Deze miste 6 witte leghorns en 1 Rhode Is
land. Deze Rhode Island-was teruggevonden
in het bezit van verdachte. De leghorns wer-
den echter niet herkend. De verdachte die
aanvankelijk was gearresteerd, was later
weer op vj'ije voeten gesteld, doch niettegen-
staande dat, was mr. Kusters, als verdediger,
zijn belangen blijven behartigen. Ondanks dt
ontkentenis van verdachte vorderde het O. M.
4 maanden gevangenisstraf.
Het O. M. vond een krachtige, htimoris-
tisch getinte bestrijding van de zijde der
verdedigers, die memoreerde, dal ook tijdens
het voorarrest van verdachte, kippen waren
gestolen Concludeerende tot vrijspraak, sub-
sidiair een zeer geringe geldboete.
HOOGER BEROEP VONNIS OVER-
TREDING RIJWIEL- EN MOTORWET.
De chauffeur Albert Willem B., uit Leeuwar-
den, bevond zich op 19 Juni op de kermis te
Enkhuizen, teneinde liefhebbers van een
autotochtje gelegenheid te ge^en tot een
goedkoop ritje, voor welk doel hij zijn oude
Ford-touring beschikbaar had gesteld. Deze
slechte oogen aan. Toen liet hij iets van zijn
toorn blijken, maar deed het met een voor-
wenasel.
„Ik wilde voor den hemel, dat ik u had
overgelaten aan die schelfflen, die u achter-
volgden."
Zij lachte hardop. „Ik zou wel willen we-
ten, welken draai de komedie dan genomen
had, als gij niet op uw slagwoord gekomen
waart. Misschien waren mijn vervolgers dan
voor de noodzakelijkheid gesteld, zelf mij te
verlossen, opdat zij zich uw toorn niet op den
hals zouden halen. Dat zou grappig geweest
zijn. O, maar het is gAioegZij hield op
met lachen. „Ik dank uw Genade voor de
aangeboden voorstelling, en daar zij nutte-
loos is gebleken, vertrouw ik dat uw Genade
niet de moerte zal nemen om er nog een van
dezelfde soort op te voeren. Heer, als ge u
over iets kunt schamen, schaam u dan over
de domheid van uw bedenksel."
Zij keerde zich met bijna verachtelijke kort-
heid van hem af, om den drager die naast
haar stond, te bevelen
„Neem op, Nathaniel. Laten wij verder
gaan en vlug, of ik zal te laat zijn."
Zij werd gehoorzaamd, en vertrok, zonder
ook nog maar een enkelen blik voor den vroo-
lijken Hertog van Bucks, die te verbluft, om
te trachten haar tegen te houden, of zijn pro-
testen te hernieuwen, met zijn hoed in de
hand stond, bleek van toorn, op zijn lippen
bijtend, bovenal zich bewrst, dat zij hem
een masker ontrukt had, waardoor hij een
voorwerp van spot was geworden en dat zijn
gelaat toonde als dat van een dwaas te zijn.
(Wordt vervolod.)