tajeno-d koor onder flezelfde leialwg, met O. Hekket als ninmst, „De Stem des Volks" (waarn. dir. C. Jonker), mannenkoor „de Vereenigde 7angers" (Keereweer) met W. Hessink, cn mannenkoor „Orpheus" (Roeske) dat in .Je Groote kerk het 20-jarig bestaan faeevtacht met de H. O. V. en de H.-H. Schans jttan (tenor) en Smorenberg (bariton) Laatstgenoemde solist zong ook op het tuin- eoneert van „Orpheus" met den heer van Lan- gen, organist alhier, als klavierbegeleider. Vervolgens was er een zangersfeest van arbeiderszangvercenigingen met 1000 leden en een opera-concert van twee dames, den heer Jules Moes, den heer Dirks en den heer Kreeft. Italiaansche opera-artisten concerteerden in Aug. in't Gulden Vlies en in dezelfde zaal traden in Sept. in operafragmenten op Mevr. Bouwmeester. mej. Scheepmaker en de hee- ren Moes, v. d. Ploeg en Kreeft. Het internationale concertbureau Ernst Krauss kwam met „Kammerspiele" door ar- tisten van de Berliner Spieloper en deed ons verder kennismaken met den cellist Foldesz (begeleider Baerwald), het Dresdener kwar- tet en den Hindce-zanger Mohammed Ali Kahn (begeleider Tabbernal). In Oct. von- den plaats een concert van de dames Jo Meeuwse (viool) en Jenny Hoekstra (piano), een vioolavond van Albert Sluyter, met onzen stadgenoot, den pianist Jan Cotvvee. Nov. kwam met iets nieuws, n.m. een Alkmaarsche radio-avond door Hilversum uitgezonden, waaraan werd deelgenomen door het Stede- lijk Muziekkorps, Alkmaarsch Strijkorkest, Doopsgezind Zangkoor, de zangvereeniging „Harmone" van Heiloo (beide koren staan onder leiding van den heer Brands), mej. Meeuwse, mej. Hoekstra, Mevr. Ruijgh Krens, de heeren Hogervorst, Slinger en Grondsma en de Alkmaarsche Volkszang- afdeeling (Brands, en Mevr. Ohlen voor de klavierbegeleiding). In Nov. begon ook de kamermuziekvereeni- •gmg weer en gaf het eerste concert met den Weenschen pianist Paul Wcmgarten, de A O. V. kwam met een matinee, waarop werken voor strijkorkest werden uitgevoerd en onze stadgenoote mevr. Langeveld-Holleman als zaogsoliste optrad. Dit concert werd later als volksconcert herhaald. Het muziekcorps „St Caecilia" concerteerde in die maand, als ook de arbeidersmuziekvereniging „Excelsior'' (Anderson) 2 uitvoeringenDec was bestemd voor Toonkunst met de solisten me- vrouw Pieneman-Haase, Hendrik Koning, Theo de Vries, Alkm. Strijkorkest en mej. Oort (o.a. Ps. 13 van Liszt), een leerlingen- avond van den heer Kiahier en de beide Kerstdagen kondigden's middags (le Kerst- dag) een voorstelling door een opera-ensem ble onder leiding van den heer Jules Moes aan en 2e Kerstdag een matinee door den heer Joh. Kuiper, muziekleeraar alhier met medewerking van de zangeres mevr. Jo van IJzer-Vincent en den heer Maschhaupt (cellist) ten voordeele der kinderbewaar- plaats. De Volkszangavonden werden op ge regelde tijd en gegeven en wat de kerkconcer ten betreft, 8 Oct. was de heer Slinger op z'n post en gaf een concert met Jeanne Bacilek (sopraan), v. d. Meer (cellist) en Hespe's klein koor a cappella. De ook in Alkmaar welbekende orgelvirtuoos de heer Jan Zwart gaf weer zijn veertiendaagsdie orgelbespe- ling. Zoo ziet men dat er in Alkmaar op mu- ziekgdbied heel wat te doen is geweest en het spreekt van zelf dat er avonden geweest zijn waarop weinig publiek was, want wat er aan- geboden is was voor onze stad te veel. A. K. Sport. Natuurlijk kon het niet anders of ook dit jaar waren in vele takken van sport de voor- bereidingen gericht op het hoogst belangrijke sportgebeuren dat ons land in 1928 staat te wachten n.l. De Olympische spelen te Am sterdam. Toch gelooven wij dat er nog steeds velen zijn, die niet genoeg beseffen de buiten- gewone beteekenis die deze spelen voor ons land zullen hebben, vooral tegenover<het bui- tenland. Het is een gebeurtenis die ons land tot in de vcrst afgelegen landen ter wereld zal bekend maken en daarom moet alles in 1t werlc gesteld worden om deze spelen zoo schitterend' mogelijk te doen slagen. De bouw van het nieuwe Stadion onder leiding van onzen oud stadgenoot Jan Wils vordert uitstekend. In de tumwereld heeft een groote verandering plaats gevenden. Hei oude bestuur heeft plaats moeten maken voor een nieuw en men is met krachtige hand be- gonnen om ten minste te trachten het toestel- tumen een flink eind omlioog te brengen, zoo- dat wij tenminste tegenover de beroemdc krachten uit het buitenlank geen als te pover figuur slaan. De bekende Zwitsersche voor- turner G. Miez is drie maanden in ons land geweest en heeft uitmuntend werk verricht. Hij heeft met de beste krachten geregeld ge- oefend, hun veel geleend en bovendien liefde en toewijding aangekweekt. Dat zijn werk succes heeft gehad bleek bij de Steenwedstrijden met Kerstmis te Amster dam gdhouden, waar Fortuin en Mej Polak de overwinning behaalden. Ook de geweldige crisis die de Ned. Wie- lerbond heeft doorgemaakt, mag wel geme- ffloreerd worden en 't zou werkeiijk van veel belang zijn als men er in slaagde alles tot 'n goed einde te brengen en de vele goede krach ten voor de wielersport wist te behouden zoo- als b.v. burgemeester Kolfschoten van Edam. Wat het voetbal betreft, gaat het spelpeil niet vooruit en is de belangstelling in de groote plaatsen dalende. Onze internationale reputatie is niet meer van den eersten rang, wij wonnen van Zwitserland, maar verloren van Belgie en Duitschland. Bepaalde uitblinkende krachten voor diver se plaatsen in't elftal bezit ons land momen- teel niet en wij gelooven, dat er tbans wel vier elftallen waren samen te stellen, die elkaar niets in kracht zouden ontloopen. Het is de triomf van de middelmatigheid. Alcmaria kon het in't vorig seizoen niet fcampioen brengen en ook dit seizoen lijkt one de kans practisch uitgesloten, theoretisch be- staat zij echter nog wel. Toch zijn hier heel goede wedstrijden ge- speeld en waar de belangstelling ook mag achteruit gaan, in AHcmaar zeker niet. Men denke slechts aan den wetstrijd Alcmaria— Haarlem. Een feit van beteekenis was d'at een Alcma- ria-speler dit jaar werd gekozen in het Ned. Elftal. J. Elfring bezette ml. tegen EHiitsch- Tand met succes de echtsJhiitenplaats. Op tennisgebrek heeft ons land een zeer gunstiv indruk gemaakt dit jaar. Wii ver loren (vc-iswaar den Davis Cup wedstrijd tegen Italic, maar wonnen een landenontmoe- ting tegen Belgie, terwijl onze kampioene Mej. Kea Bouman inderdaad op internatio- naal gebied1 van zich deed spreken. Voor de eerste maal werd een internatio nale hcckeywedstrijd gespeeld en wel tegen Duitschland in het Stadion. Met slechts een dodpunt verschil werd verloren. De paandensport werd met toewijding ge- diend door de sportclubs te Duindigt, Hilver sum, Woudensteijn en niet het minst te Alk maar, waar verschillende belangrijke courses van de Kenn. Sportclub groote belangstelling rokken. Op het gebied van de zeilsport neemt ons land nog steeds een belangrijke plaats in en ook op het terrein der geestelijke sporten, zoo- als dammen en schaken, mogen onze verte- genwoordigers met eere genoemd. Vos, Damme en Keller behcoren tot de damspelers ter wereld en op schaakgebied is Dr. Max Euwe nog steeds onze groote voor- vechter. Op hot eind van dit jaar speelde hij een match met den grcohneester Aljechin, maar de uitslag is terwijl wij dit schrijven nog niet bekend (na de vicrde partij 31 voor A.) Op athletiekgebied is in ons land nog ge- weldig veel te verbeteren en er zal ontzettend hard gewerkt moeten worden om bij dc- Olymp spelen in 1928 succes te behaien Dat leiding noodig is, heeft de Athletiek Unie ingezien en daarom den Zweedschen trainer Kriegsman geengageerd. Op zwemgebied blonk ons land weer uit en van de dames was het vooral Mej. Baron, die Neerlands naam hooghield, door het wereld- record 200 M schoolslag op haar naam te brengen. Zoo wordt er in alle takken van sport ijve- rig gewerkt om de prestaties op te voeren. 1927 wordt het groote jaar der vo&rberei- ding. Alle krachten moeten ingespannen om te trachten in den eerewedstigd der volkeren ,een goede plaats in te nemen. BUITENLAND. Waar op Oudejaarsavond 's menschen ge- dachten dikwijls zijns ondanks terug- gaan tot hetgeen het ten einde spoedende jaar bracht, willen wij ons weder stellen in de po- sitie van den verteller, die aan de hand van de hem ten dienste staande gegevens nagaat wat er van het wereldgebeuren de moeite waard is in herinnering te worden gebracht. Wij beginnen dan met den VOLKENBOND. Deze organisatie, bijna zeven jaar geleden (10 Jan. 1920) opgericht als een lichaam dat een herhaling van 1914 moet voorkomen, heeft in het vroege voorjaar de vraag doen rijzen, of zij wel voor hare taak berekend was, of haar opzet niet te groot is en daardoor de resultaten niet in verhouding tot de verwach- tingen. Het was in de tiendaagsche zitting te Geneve in Maart, dat zich een ergerlijk gekijf en gesjacher voordeden in den Volkenbonds- raad over de vraag van Duitschland om toe- lating tot den Bond. De groote of zich groot wanende mogend- heden konden niet tot overeenstemming ko- men over de vraag of den aanvrager al dan niet een vaste zetel in den Raad zou moeten toegewezen worden. Als Duitschland een per- manenten zetel kreeg, wilden ook verschillen de andere landen dien en het gevolg was dat de vertegenwoordigers der 48 aanwezige Staten uiteen gingen, zonder dat eenig resul- taat was bereikt. In Sept. ging het beter. Duitschland werd nu toegelaten, andere Staten trokken hunne eischen om een permanenten zetel in, behalve Spanje en Brazilie, welke landen den Bond den rug toekeerden en boos wegliepen, omdat zij hun zin niet konden krijgen. Heelemaal zonder strijd kreeg Duitschland echter ook nu nog zijn zetel niet, want Frankrijk bleef sterk aandringen op een zetel ook voor zijn bondgenoot Polen. Deze nieuwe Staat kreeg er ten slotte een voor den tijd van drie jaren, waardoor Frankrijk in den Raad een steun te meer heeft voor zijn positie tegenover Duitschen invloed. Immers Frankrijk vreest altijd nog een poging van Duitsche zijde om tot herziening van net vredesverdrag van Versailles te komen. Frankrijk ontkende wel, dat zijn streven om Polen een zetel te verleenen voortsproot uit verlangen naar steun tegen Duitschen in vloed, en zei dat het alleen ging om Po len in staat te stellen zijn belangen te verde- digen tegen „Duitsche kuiperijen", maar deze redeneering gaat niet op, omdat immers elke Staat, wiens belangen in den Volkenbonds- raad ter sprake komen, tijdens den duur dier besprekingen in den Raad wordt opgenomen. Heel lang en soms vrij heftig is er gedebat- teerd en in de verschillende landen zelf leef- den de politici alien mede, wat ook daar meer- malen tot drukke vergaderingen aanleiding gaf, waarbij moties voor en tegen uitbreiding van den Volkenbondsraad werden aangeno- men. De heeren in Geneve werden het echter ten slotte eens over een compromis, behalve dan Brazilie en Spanje, die zich er niet mee kon den vereenigen en daarom meenden te moeten bedanken voor het bondslidmaatschap. Zij blijven krachtens het statuut van den Bond nog twee jaar lid, misschien komen zij voor het verstrijken van dien termijn nog terug. Gebeurt dit, dan hebben zij alle kans om een zetel gedurende drie jaren te krijgen, want Chili en Roemenie, die er thans een kregen, zijn niet herkiesbaar verklaard, in tegenstel- ling met Polen, welks zetel dan wel weer vernieuwd zal worden. Voor Nederland beteekende de reorganisa- tie van den Volkenbondsraad de verkiezing voor den tijd van twee jaar. Al geeft de Volkenbond geen reden tot groot optimisme inzake den wereldvrede, toch is hij, zij het dan indirect, wel zeer bevorder- lijk aan dien vrede. Door de bijeenkomsten van den Bond toch leeren de invloedrijke po litici elkaar kennen en waardeeren en dat is al een stap in de goede richting. Daarin vond het verdrag van Locarno van Oct. 1925 zijn oorsprong en ook de besprekinger van Thoi- ry tusschen Briand en Stresemann (resp. Fransch en Duitsch minister van buitenland- sche zaken) waren er het gevolg van. Een toenadering tusschen de standpunten hunner landen was net restfnaat, veel van wat hun tot dusver was toegedicht inzake geringe ver- zoeningsgezindheid werd hierbij opgehelderd en misschien zou er nog meer zijn bereikt, als niet Poincare, die nog altijd Duitschlands wederopleving vreest, premier in Frankrijk was geweest en daardoor veel invloed heeft. Maar in elk geval kan niet worden ont- kend, dat Briand en Stresemann, ondanks te- genwerkende invloeden in de door hen verte- genwoordigde landen, veel deden en ook be- reikten ten aanzien van een betere verstand- houding. Hun werk in het belang van den vrede werd beloond door de toekenning van den Nobel"-vredesprijs 1926. Eenzelfde prijs over het jaar 1925, die toen niet werd toegekend, is thans toegewe zen aan twee andere figuren, die zich ver- dienstelijk maakten voor de vredesgedachte, n.l. Austen Chamberlain, feritsch minister van buitenlandsche zaken, die de totstandko- ming van het verdrag van Locarno wist te bewerken, en de Amerikaansche generaal Da wes,- die het naar hem genoemde plan voor Duitschlands financieel herstel ontwierp. De vergadering van de Volkenbondscom- missie ter voorbereiding van een ontwape- ningsconferentie, waartoe op een Bondsver- gadering in 1925 reeds werd besloten en die gehouden zou worden 15 Febr., is toen niet doorgegaan als gevolg van het onderling ge- harrewar tusschen verschillende Staten. De een gaf den ander de schuld en allerlei argu- menten werden aangehaald en ten slotte werd de datum van bijeenkomst vastgesteld op 15 Mei en daarna weer uitgesteid tot 1 Sept. Wie nu mocht meenen, dat de groote con ference spoedig zou volgen, vergist zich deerlijk, want thans is er nog geen datum voor vastgesteld, alleen is bepaald dat zij zal plaats vinden voor Sept. 1927. Of zij dan zal doorgaan? Het is moeilijk te zeggen, omdat b.v. Engeland en de Vereenigde Staten heel andere ideeen hebben ten opzichte van de landverdediging dan Frankrijk, wat geen verwondering behoeft te verwekken, als men bedenkt dat beide eerstgenoemde Staten wei nig belang hebben bij een bewapening te land. Een groot aantal arbitrage-verdragen werd gesloten tusschen verschillende staten .van het vasteland. Hierbij werd veelal ook hulp en militaire steun toegezegd bij een oorlog, die niet door de verdrag-sluitende mogendheden is uitgelokt. Dergelijke verdra- gen, zij mogen dan een gevolg worden ge noemd van Let nog niet volkomen aan zijn doel beantwoord van den Volkenbond, dienen toch ongetwijfeld den vrede. DUITSCHLAND. Voor Duitschland sluit de politieke balans van het afgelgopen jaar met een batig saldo, doorda^ het er in geslaagd is zich te ont- worstelen aan zijn isolement, waarin het ge- raakte ten gevolge van den verloren oorlog. De bekroning van het weder-opnemen in het Europeesche concert was het besluit van den Volkenbondsraad (11 Dec. j.l. genome. om de militaire controle volgens het verdrag van Versailles op 31 Jan. 1927 te staken en daar- voor in de plaats te stellen een toezicht van- wege den Volkenbond en dan nog slechts na een klacht. Hiermee is het bewijs gdeverd van de vredelievende gezindheid van de ver schillende machthebbers een voortzetting van Locarno. Dat zelfs ten slotte Poincar^ toegaf aan Briand's telegrammen uit Geneve om de in principe gesloten overeenkomst goed te keuren, pleit wel ten zeerste voor het veld- winnen van de vredesgedachte en een terug- keer van het vertrouwen. Inmiddels is ook reeds besloten tot vermin- dering van de bezetting in het Saargebied, terwijl mede als een gunstig teeken des tijds mag worden beschouwd het op 7 Mei te Pa- rijs geteekende verdrag, waarbij de vrijheid van het niet-militaire Duitsche luchtverkeer werd hersteld en teruggekomen werd op de eertijds genomen beslissing, dat de lucht- schiphal te Friedrichshafen moest worden gesloopt. En dan natuurlijk de ontruiming van de Keulsche zone, wel ruim een jaar la ter dan aanvankelijk was toegezegd, maar dat kwam door de tekortkomingen aan Duitsche zijde inzake de demilitariseering. Op binnenlandsch politiek terrein heeft Duitschland veel beroering doorstaan. De kabinetscrisis, reeds in 1925 ontstaan na het teekenen van het verdrag van Locarno, werd 20 Jan. opgelost (dr. Luther als formateur), toen eindelijk een compromis werd bereikt tusschen de politieke partijen, behalve de Duitsch-nationalen. Al aanstonds openbaar- de zich echter een minder vriendelijke stem ming, toen in de regeeringsverklaring de toe- treding tot den Volkenbond en de invoering van sociale wetten werden aangekondigd. Een motie van vertrouwen, reeds 27 Jan. door de regeering geeischt, kreeg slechL 160 stemmen, terwijl er 150 tegen waren en 130 bianco. In Mei kwam al weer een kabinets crisis, die eindigde met den terugkeer van de meeste ministers. Dr. Luther verdween als rijkskanselier (opvolger werd dr. Marx van het Centrum, tot dusver minister van j*'sti- tie). Later kwam nog eens weer een „repara- tie" voor, maar een goede samenwerking tus schen de groote partijen was niet mogelijk door de afzijdigheid van de Duitschnationa- len van de regeering en aanvankelijk ock van de soc.-dem. Moties van wantrouwen kwamen dan ook herhaaldelijk voor: op 17 Dec. is het ministerie ten val gebracht. Een hoogst belangrijke kwestie en voor de regeering en voor het volk was de regeling van de schadeloosstelling der vroegere Duit sche vorsten, door dezen geeischt na hun vrijwillig aftreden van de regeering. Zeer veel is over deze zaak geschreven en gespro- ken en hard waren vooral vaak de opmer- kingen aan het adres der Hohenzollerns, wie verweten werd dat zij door hun vlucht het land hadden verraden. Groote kapitalen zijn hen reeds in 1925 uitgekeerd krachtens rech- terlijke uitspraken, op grond veelal van oude kabinetsorders, maar nu werd nog teruggave van kunstschatten, kasteelen, enz. geeischt, ter waarde van 2600 millioen mark. Het ver- zet daartegen werd groeiende in den larde naarmate de stabilisatie van de economische toestanden toenam, en de soc.-dem., den com- munlstiscnen invloecr vieezende, TTefen zioff vinden voor samenwerking met dezen, waar- van de indiening van een door beide partijen opgestehl wetsontwerp tot een regeling met de voormalige vorstenhuizen het gevolg was (24 April). Een stemming onder het Duitsche volk ge houden, besliste met 12'A millioen stemmen, dat dit zich bij referendum wilde uitspreken over het op 6 Mei door den rijksdag verwor- pen linksche radicale voorstel tot onteige- ning van de bezittingen der vroegere vorsten zonder eenige schadeloosstelling. Als men bedenkt, dat de soc. en communisten onge- veer 10 millioen stemmen konden uitbrengen, moet men wel tot de conclusie komen dat de ontevredenheid over der vorsten inhaligheid zeer groot was. En dat is geen wonder, om dat de liefde der onttroonden voor hunne landskinderen, waarvan zij steeds zoo hoog opgaven, niet bleek te bestaan. Anders toch zouden zij geen 2600 millioen durven eischen, waar de gezamenlijke spaarpennin- gen van het heele volk op 1600 millioen ge- schat werden, terwijl bovendien niet vergeten mag worden, dat de door hen gesmade en bestreden republiek hun reeds 1600 mark per dag en per vorst uitkeert, waartegenover aan duizenden oorlogsinvaliden slechts een mark of nog minder wordt betaald. Het referendum weTd gehouden op 20 Ju- ni. Van de ongeveer 39.5 millioen kiezers stemden er pl.m. 15 millioen voor, zoodat de onteigening zonder schadeloosstelling niet doorging. Dat er geen meerderheid voor werd gevonden, is stellig een gevolg van de hou- ding der reactionnaire partijen, die adviseer- den om zich van stemming te onthouden. Hierdoor werd mogelijk te controleeren wie voor het wetsontwerp was (ieder die stemde) en dat beteekende natuurlijk vooral ten plat- telande, waar de reactie den boventoon voert, wraakneming op alle mogelijke terrein, zoo dat vrees voor benadeeling ook in economi- schen zin velen zal hebben weerhouden hun stem uit te brengen voor het wetsontwerp, dat anders wel hunne instemming had. Al is dan nu de invloed der monarchisten en andere niet op revolutionnairen bodem staande partijen groot genoeg gebleken om 'n onteigening zonder meer (door hen afgekeurd als een aantasting van het particulier bezit) tegen te houden, de groep der tegenstemmers is in elk geval wel zoo groot geweest, dat zij wel de°;elijk de vroegere machthebbers te den- ken zal geven. Een door de regeering ingediend wetsont werp voor een regeling met de ex-vorsten werd door haar na de tweede lezing in den rijksdag ingetrokken, omdat de soc.-dem. had den besloten tegen te stemmen en de verwer- ping dan zeker zou zijn. De geldigheidsduur van de wet tot opschorting van de processen der bondestaten met de gewezen vorsten werd tot 31 Dec. erlengd en juist dezer digen werd daaraan nog weer een half jaar toegevoegd in afwachtiflg van een moge lijke minnelijke schikking. Zoo'n compromis kwam in Oct. tot stand tusschen den Pruisischen staat .n den ex- keizer, maar zeker is wel, dat de groote mas- sa des volks ontstemd in over datgene, waar in de landdag na verschillende zeer rumoeri- ge zittingen bewilligde. Dh is dan ook geen kleinigheid. Men oordeele: aan het onttroon- de vorstengeslacht werden toegewezen 250.000 morgen land, 10 kasteelen, 24 villa's en groote heerenhuizen, 15 millioen goud- mark, het geheele vermogen der vroegere kroonschatkist, stapels kostbaarheden, 5 mil lioen goudmark als schadeloosstelling voor schilderijen en beeldhouwwerken, die reeds sinds lang staatsbezit en voor het publiek te bezichtigen zijn, alsmede de aan den onttroon den keizer en koning verleendc vergunning, op het slot in Homburg te gaan wonen en het archief van het vroegere Koninklijke Huis te laten bAeeren door een door hem benoemden „Hofarchivaris", dus voor profane nieuws- gierigheid te behoeden. (E)e vrees der soc.-dem. dat de ex-keizer zich op dit slot zal vestigen, zal wel wat voorbarig zijn geweest, tenminste de Pruisi- sche regeering liet officieel verklaren, dat zij zulks in geen geval zou toestaan). Is het wonder dat tegen zulk een overeen komst verzet ontstond en men der regeering verweet, dat zij den Hohenzollerns te zeer ter wille is geweest? Een dergelijke overeenkomst had men niet verwacht van een regeering, die uit soc.-dem., centrum en democraten is sa- mengesteld. De socialistische leden van den landdag onthielden zich van stemming over de door hun partijgenoot Braun als minifter- president aanbevolen regeling misschien de beste houding die zij uit het oogpunt van partijbelang konden innemen, maar waarmee zij de aanneming van het compromis tot een feit maakten. Intusschen geeft deze heele schadeloosstel- lingskwestie wel een kijk op de eigenaardige zig-zaglijnen der binnenlandsche politiek in Duitschland. De kwestie van de veemmoorden heeft Duitschland het heele jaar door bezig gehou den. Men weet dat hiermee bedoeld worden de verschillende moorden, weloverlegd ge- pleegd in oodracht van de verschillende zoo- genaamde vaderlandslievende militaire orga- nisaties, die na de revolutie van 1918 door de monarchisten werden opgericht in strijd met de republikeinsche grondwet. Zij hebben heel wat op hun kerfstok, menigeen die tegen de beginselen dezer organisaties had gezondigd b.v. iemand die lid was geworden zonder goed te weten wat zij beoogden en zich met het streven later niet kon vereenigen heeft dat met zijn leven moeten boeten en ook tal van voorstanders van de anders gezinde par tijen men denke aan Erzberger, Rathenau en anderen hebben ondervonden dat de heeren werkten volgens den regel: wie niet met ons is, is tegen ons en daarom des doods schuldig. Verschillende van de gepleegde moorden, waarvoor men de bewijzen door de bij rijks- dagbesluit van 23 Jan. ingestelde enquete meende te kunnen aanvoeren, werden behan- deld door het hof van gezworenen in het kleine Brandenburgsche provinciestadje Landsberg aan de Warthe, en het moet ge- zegd worden dat de rechters de zaken goed uitgeplozen hebben, zoodat tal van misdrij- ven kwamen vast te staan en de moordenaars gestraft konden worden. Echter de menschen die het geld en het intellect voor de geheime vereenigingen beschikbaar stelden eigen- lijk de hoofdschuldigen dus heeft men on- gemoeid gelaten en dat schokt wel het ver trouwen in den ernst djen officieel Duitsch land Bij deze zdfcen loonde. Maar er kwam meer aan het licht, H.I. dat de zoogenaamde zwarte rijksweer gesteund werd door de officieele regeering, wat dus wil zeggen, dat deze, ondanks Locarno, Ge neve en Thoiry, zich schuldig maakte aan het ontduiken van de bepalingen van het verdrag van Versailles inzake de militaire macht van Duitschland. Minister Gessler, die reeds zeven jaar het departement van de rijksweer beheerde, heeft dat wel ontkend en zelfs het heele be staan van een zwarte rijksweer geloochend de arbeiderscommando's en andere niet- officieele militaire organisaties waren ge- sticht tot afweer van Polen's annexatiezucht maar dit wer^. begrijpelijkerwijze lang niet algemeen geloofd. Dezer dagen is daar- over bij het groote rijksweer-deoat in den rijksdag door den bekenden socialistischen spreker Scheidemann menig hartig woord gezegd en daarop volgde ondanks de weerlegging zijner woorden door den rijks kanselier dr. Marx de indiening eener mo tie van wantrouwen niet alleen tegen Gessler maar tegen het heele ministerie. Deze motie werd den 17 Dec. aangenomen met de stem- men van socialisten, communisten, Duitsch- nationalen en Volkischen (249—171). Uit deze stemming blijkt overtuigend de geringe steun, dien de regeering nog genoot Wat de rijksweer betreft, deze heeft ook nog eens van zich doen spreken, toen bleek dat een zoon van den vroegeren kroonprins zich daarbij had aangesloten. Dit wes na tuurlijk in een republiek niet toelaatbaar zonder dat het den schijn zou wekken dat aangestuurd wordt op het opnieuw vestigen van de monarchic. Doordat bleek dat de leider der rijksweer, generaal von Seeckt, met de toetreding van den prins op de hoogte was geweest, koslte het hem zijn functie (6 Oct. verzocht hij ontslag). Een en ander was voor den socialistischen rijksdagvoor- zitter Lobe aanleiding om aan te dringen op wettelijke regeling van de recruteering voor de rijksweermc.cht. Botsingen tusschen politieke tegenstanders, in vorige jaren zeer vaak gemeld, deden zich in 1926 minder dikwijls voor wat ontegen- zeggelijk een gelukkig verschijnsel kan wor den genoemd. Op 24 Jan. werd er bloedig gevochten te Erfurt, dooden vielen er echter niet; 21 Mrt ongeregeldheden te Metz; 28 Nov. ernstige botsingen met een aantal gewonden te Ber- lijn. Ongeregeldheden van geheel anderen aard, voortspruitende uit de wijnbelasting, deden zich in de laatste dagen van Febr. voor in het Moezelgebied, met als resultaat afschaf- fing dier heffing. Een groot aantal spoorwegongelukken had in den loop van dit jaar plaats, waarvan het ergste is, dat mocht worden aangenomen, dat velen ervan te wijten waren aan misda- digen opzet, zooals dat van 19 Aug. bij Lehrte in Hannover, waarvan de beide hoofdschuldigen op 4 Nov. ter dood werden veroordeeld. Dit spoorwegongeluk kostte aan meer dan twintig personen het leven. Andere waren o.m.: 25 Mei te Munchen 30 dooden en 60 gewonden; 13 Aug. te t-an- genbach in Beieren 12 dooden; 3 Sept. bij Neurenberg 2 slachtoffers. Van hoogerhand werd een onderzoek ingesteld naar de oorza- ken, met als resultaat dat scherpe maatrege- len werden genomen ter beveiliging van de spoorlijnen, want deze bleek in zeer vele ge- vallen alles te wenschen over te laten, zoo dat misdadigers vrij spel hadden. Natuurrampen wolkbreuken, overstroo- mingen en onweer richtten dit jaar zeer veel schade aan, vooral in Midden- en Zuid- Duitschland. Nabij Berlijn werd op 4 Juli een kegelbaan door den bliksgm getroffen, waar een aantal personen was gaan scln.ilen tegen den regen. Dertien hunner keerden niet levend terug en vele anderen werden gewond. Een ernstige typhus-epidemie eischte in de tweede helft van Sept. en begin Oct. in Han nover en Maagdenburg ongeveer 260 men- schenlevens. In het bezette Duitsche gebied is het in het laatst van Sept. tot eei. uiting gekomen van den tegenzin der bevolking in ae aanwezig- heid der vreemde soldaten. Het gevolg was dat op 26 Sept. te Germersheim eenige per- dat op 26 Sept. te Germersheim een p oon door een dronken Fransch officier werd neergeveld en een ander zwaar gewond; op 5 Oct. hadden te Nevstadt vechtpartijen plaats tusschen Franschen en Duitschers met aan weerskanten gewonden De Fransche krijgsraad te Landau heeft den 21 Dec. vonnis geveld in eerstgenoemde zaak en daarbij tot verwondering van ieder en teleurstelling van velen het aangedurfd om den officier vrij te spreken en de Duit schers die bij het geval betrokken waren te veroordeelen tot gevangenisstraf een de zer die thans nog in het ziekenhuis ligt, zelfs tot twee jaren. De krijgsraad nam aan dat de luitenant in zelfverdediging gehandeld had. De Duitsche journalisten, die het proces bij- woonden, zonden direct een protest aan Bri and te Parijs en ook de regeering protesteer- de en't is te verwachten dat de Fransche mi nister van buitenlandsche zaken niet erg in- genomen zal zijn met de uitspraak, omdat zij weer zooveel nadeel zal berokkenen aan den in Locarno en Thoiry geschapen geest van toenadering. Zonder financieele schandalen schijnt in Duitschland geen jaar voorbij te kunnen gaan. Na de Barmat-zaken (die in Jan a.s. opnieuw behandeld zullen worden) en de om- kooperijen door Kutisker (deswege op 30 Ju- ni veroordeeld tot 5 jaren tuchthuisstraf, 10 jaar eerverlies en 4 millioen mark boete) kwam er in juni een serie verduisteringen bij de spoorwegen aan het licht tot een bedrag van 15 millioen mark en thans is er ook weer iets ontdekt aan een van de ministeries. Vermelden wij thans nog de natnen van eenige in den loop van dit jaar overleden bekende Duitschers. Den 3 Febr. stierf te Potsdam de theoloog en kerkpoliticus dr. Lepsius, vooral bekend om zijn in de bres springen voor de Armeniers. Twee dagen la ter verloor Duitschland een zijner grootste beeldhouwers, prof. G. Eberlein te Berlijn. Den 5 Maart stierf te Gross-Flottbeck de Duitsche romanschrijver Otto Ernst (p#eu- doniem O. E. Schmidt), tot wiens bekendste werken o.a. behoort „Asmus Sempers Ju- gendland". 26 Maart ©verleed te Fni- m

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Alkmaarsche Courant | 1926 | | pagina 13