Aikmaarsche Ooorant
Een speelbal der fortuin.
Met H, M. IXil naai Inilie,
FEDILLETON.
Dinsda? 4 Januari.
Ct.
Ct.
Gt.
Gt.
Honderd negen en twintigsti Jaargang.
HINDERWET.
BUROEMEESTER EN WETHOUDERS
van ALKMAAR brengen ter algemeene ken
nis d'at zij bij hun beshrit van heden vergun-
ning hcbben verleend aan de N. V. Twentsche
Schelpkalkbranderij ald'aar tot het uitbreiden
van een schel pkalkbranderij, door het bijbou-
wen van een schelpkalkoven op het perceel
Noorderkade ten kadaster bekend gemeente
Alkmaar in Sectie C nr. 2283.
Alkmaar, 31 December 192b.
Burgemeester en Wethouders voomoemd,
WENDELAAR, Burgemeester,
A. ROELMA, Secretaris.
GEVONDEN VOORWERPEN.
Aanwezig aan het Bureau van politie,
Langestraat en aldaar te bevragen op alle
werkdagen tusschen 11 en 1 uur, de navol-
gende voorv/erpen als gevonden gedeponeerd
op: 29, 30, 31 December 1926 en 1 Jan. '27
Paardendei, kinderportem., hondenhalsband
no. 963 en collier.
Aanwezig en te bevragen bij de navolgen-
de ino-ezetenen, onderstaande voorwerpen als
oevonden aangegeven op: 29, 30, 31 Decem
ber 1926 en 1 Jan. 1927. 2 nieuwe stoppen.
Wed. Hoogeboom, Egelenburglaan 8; paar
dameshandschoenenC. Bakker, Omval 13,
dop van een fietsbel, D. Daaider, Snaar-
manslaan 119; portem. met inhoud, W. Hop-
man Ruiterstraat 1roode zakdoek, A. Mo-
reels, Korte St. Jacobstraat; rijwielhandbe-
schermer, J. de Jager. Steynstraat 31zwarte
dameshandschoen, M. ih. Adolf, Eikelen-
bero'straat 25; rol vloerzeil, L. Koopinans,
Jaaopad 34; arnfband, W. Donders, Oude-
gracht 259; doos met pillen, Kl. Pietersen,
Dahliastraat 16; leeren damestasch, K. Kras-
ser, Bergerweg 90rozenkrans, H. op de
We'egh, Dijk i9; handschoen. glace, C. Lug-
tig, Liefdelaan 16; schakelring, B. van Eijk,
Kruislaan 10; vulpen „Bepel", A. E. Kooy,
Eike'enbergstra at 1; Engdsche sleutel, Si
mon Wokke. Heiloo, Oosterzij 4a; kinderpor
tem Nelly Sonneveld. Liefdelaan 25; norte-
monnaiie met inhoud, A. Schenk, Westerburg-
straat 2; collier, J. Essen, Appelstefeg C 5.
Wanneer men weder ;n het bezit is van het
verloren voonverp, wordt men verzocht hier-
van kennis te geven aan het Bureau van po
litie^
De niiunimie »vas in Luxor, juist was no-
ward Carter er weer heen gegaan om de op-
gravingen voort te zetten. 1 wee van ue drie
kjstcn waren in het museum. Het was een
eigenaardig idee, alle voorwerpen, die men
een paar jaar geleden ill de plaatjescouran-
ten dag aan dag zag afgebeeld, nu in werke
lijkheid te zien. Indertija maakten ze op uuj
a-itijd den indruk van leelijk en onbehoipeu
te zijn. In werkelijkheid vond ik ze heel mooi.
Men zou in dit museum, waar zoo lien
veel te zien is wel dagen kunnen doorbren-
gen, maar daarvoor ontbrak de tijd.
Na een stevige lunch zijn we met onztn
Kawasj in de tram naar Gizeh gestapt.
Men rijdt ongeveer een half uur met deze
tram door een neel interessant gedeelte van
Cairo. Men passeert o a. het eiland waarop
Napoleon gedurende zijn verblij'f te Cairo
woonde. Een Egyplenaar, die bij ons zat en
vermoedde, dat wij Hollanders waren, heeft
ons veel van de eigenaardige punten aange
wezen.
Hij was tot onze verwondering zeer goed
op de hoogte van Holland, wist zelfs ocge-
veer dt breedte van die Waal en was er nog
nooit geweest. Alileen maar belangstelling,
vertelde hij.
In Gizeh aangekomen zaten wij al dade
lijk, naar wij dachten, heel dicht bij de pyra-
miden. De afstand viel later tegen, we wet
den bedrogen door de hoogte, die ongeveei
150 M is. Men veronderstelt ze meestai veel
lager te zijn.
In het hotel Menahouse te Gizeh huurden
wij kameelen en kameeldrijvers en gingen
toen onder leiding van een gids, die op zijn
kaartje niet minder had staan, dan:
Abd el Azis
Dragoman and Contractor for Upper and
Lower Egypt,
op weg. Alle verhalen over zeeziek worden
op een kameel lijken mij nu sterk overdreven.
De beesten waar wij mee gereden hebben,
hadden een gang, waarbij niet de minste be-
weging te bespeuren was.
Na ongeveer een half uur waren we bij de
eerste pyramide, dien van Cheops.
Geweldig is de indruk, dien de kolossale
steenmassa maakt.
Zij
Naar het Engelsch van Rafael Sabatim.
Geautoriseerde vertaling van A. T.
ill
,Hoe zijit ige binnengekomen, dwaas", riep
„Kent u me net, juffrouw Barlow", vroeg
hif haar.
Die yrienddijke, vertrouiwelijke woorden
jvenschrikten haar weer en zij keek henl aan.
En toen onfdekte zij hem onder de mooie
•xleeren, en de Israeli, die hem bijma onher-
kenbaar maakten voor oogen, die zich alleen
den mageren, eenvoudig gekleeden man van
een maand te voren herinnerden.
„Goede hemel! Het is kolonel Holies!" En
bijna onmiddeMijlk ging zij voort met droe-
vige stem: ,,Maar u had vandaag het rust-
feuis moeten verlaten. Wat in's hemelsnaam
kan u hier teruggevoerd hebben, om ales on-
gedaan te maken?"
„Neen, niet om omgedaan te maken. Maar
om te doen, juffrouw Barlow, met Gods hulp.
Aiaar u hebt een bijzonder goed goheu^en
<fet u zich. hermnert, dat ik vandaag zou weg-
gzan!
Zij schudde het hoofd en ffltrnlachte een
beetje treurig.
men een paar Arabieren langs de wanden
naar boven laat klimmen. Dit te mogelijk,
doordat de pyramiden op eA*ar gestapelde
steenblokken zijn, die i«iws ids verschovcn
liggen ten opzichte van elkaar. Mm kan de
pyramiden binneogaan door een heel nauwe
gang, waarin men met handen en voeten
moet kruipen, ten laafcste komt men dan in
de doodenkamer, waarin alleen nog maar een
leege Sarcophaag staat.
Bij Gizeh vindt men drie groote pyrami
den en twee kleine en dan nog de Sphynx
Deze was juist weer geheel uitgegraven,
v/at in geen twintig jaar gobeurd was, meest
ai zit hij er tot den hails onder. Nu kon men
het tusschen de vcorpooten ingebouwde
tempeltje binnentreden. Achter de Sphynx
ligt de tempel van de Sphynx, die is de be-
graafplaats der hoogepriesters. Ook hier
weer zeer groote steenmassa's. Steenen van
6 M. lang, anderhalve M. hoog en een meter
dik komen voor. Aan de hoeken zijn geen na-
den, maar is de steen weggezaagd. Men be-
grijpt met hoe de Egyptenaren nu 5000 jaar
geleden konden bouwen met dergelijke groote
stukken. De helft van deze steensoort is *al-
bast, de rest graniet. Volgens de beweringen
van onzen gids ,heeft het bouwen der pyra
miden ongeveer dertig jaar geduurd, 10 jaar
had men noodig om de steenen in prauwen,
den Nijl af te halen, nog eens 10 jaar om ze
te vormen en nog eens 10 om ze te stapelen,
Of het waar is weet ik matuurlijk niet.
Vanaf Gizeh kan men duidelijk de andere
pyramiden, die van Sakkarah (het oude
Memphis) zien. Hier zijn ook de vier en
twintig sarcophagen der apis, dat zijn de
heilige stieren van Egypte.
Dit waren geheel witte stieren met twee
bepaalde merkteekenen, een op den kop, een
op de tong, ik meen een kever.. Deze stieren
werden aanbeden in Memphis. Stierf zoo'n
heilig beest, dan h'okken de pricsters de bos-
schen in en kwamen niet eerder te voorschijn
voor zij een nicuwen apis gevonden hadden
Natuurlijk had het dier dan al een kunstbe
working ondergaan.
Na dit alks bezichtigd te hebben zijn we
tcrug gekeerd naar Menahouse. Graag had
den we de maan eens zien schijnen boven de
Sphynx, om den bekenden raadselachtigen
gllmlach te zien, maar dat is niet gelukt, de
naan kwam niet door.
In Cairo teruggekemen hadden we juist
tijd om, men vergeve ons de heiligschennis,
.n de consulaatskamer van het Nederlandsche
gezantschap van kleeren te verwisselen, ten
eindc ten huize van den Consul te gaan di-
neeren. Daar werden plannen gemaakt voor
een anderen minder bekenden tocht, en zoo
zijn we den volgenden iiiorgen in gezelschap
van den Heer en Mevrouw Crommelin een
stuk de woestijn in geweest.
We zijn begonnen met in Cairo eenige
moskeeen te bezichfigen, die van Sultan
Hussein en nog die van Sultan Hassan. Deze
groote gebouwen met hun hooge koepels en
hooge spitse minarets maken juist het gezicht
op Cairo zoo mooi, zoo typisch Oostersch
Van binnen v.ndt men groote, kale ruimten
met een soort preekstoel, en verder aan heele
lange kettingen de bekende bidlampen De
meeste van deze lampen zijn nu veilig opge-
borgen, omdat zeer veel Amerikaansche tou-
risten zich niet ontzien, aan Arabieren geld
te bieden voor het stelen van die lampen.
Aan den rand van de stad ligt de citadel,
gedeelidij'k nog werlc van Napoleon. Bovenop
staat de nieuwerwetsche moskee de Mehemet-
Ali, we zijn er niet in geweest, volgens onzen
gastheer was er niet veel interessants te zien
Gezeten op ezels zijn we over de citadel ge-
klommen en gereden naar het klooster der
draaiende derwischen, van het draaien heb
ben we niet veel bemerkt, het was zeker de tijd
er niet voor. Het klooster was geheel in de
rotsen uitgehouwen en heerlijk koel. Vanaf
dit punt heeft men een buitengewoon mooi ge
zicht op Cairo. Nu ziet men pas-, hoe groo*
het is en hoe ontzaglijk veel moskeeen er
voorkomen. Bijna elke sultan heeft er zijn
moskee laten bouwen, waarin dan zijn gral
kwam.
Na dit klooster zijn we de woestijn ingere
den, een stuk den weg naar Suez op. Hier
kwamen we tegen, wat iedereen in de woestijn
venvacht, een echte kameelen-karavaan. Het
was htel jammer, dat ik al mijn films op mijn
kiektoestel verbruikt had, dit kiekjc had ik er
graag bij gehad.
Na een paar uur rijden in de rotsachtige
wcestijn kwamen we op een punt, waar we
een groot gedeelte van de vlalcte der Nijldelta
konden overzien. Cairo, met zijn moskeeen,
Gizeh met de pyramiden en recht tegenover
ons aan den overkant der Njjl Sakkarah, met
pyramiden en de Apisgraven. Dit was zeer
mooi en ieder die ooit in Cairo komt, zou ill
kunnen aanraden dezen tocht ook eens te ma
ken.
Na een heerl-ij:ke pic-nic zijn we naar Cai
ro teruggegaan.
Hiermede was ons bezoek aan deze plaats
„Ik herinnerde het mij niet, heer. Juffrouw
Sylvester deed het." En zij schudde weer het
hoofd.
„Dus zij is hier! Ha! Is zij gezond?"
„Gezond wel, het lieve schepsel. Maar
och, zoo diep treurig. Zij rust daar onder de
ceders de plaats, waar zij deze maand
telkens is."
Hij wendde zich af, en zonder iets meer
dan een vluchtig woord van dank of veront-
schuldiging liep hij vlng over het grasveld,
naar de ceders, waar tusschen hij een grijs
kleed kon onderscheiden. Zij had die plek in
de afgeloopen maand steeds weer opgezocht,
had juffrouw Barlow gezegd. En het was de
plek, waar zij elkander vaarwel hadden ge
zegd.-O, ditmaal zou de Fortuin hem zeker
niet bedriegen! Zij zou hem niet weder den
beker van de lippen wegslaan, zooals zij zoo
dilcwijls gedaan had!
Toen hij nader kwam over het zachte gras
veld, dat iederen Hank van zijn stappen demp-
te, zag hij haar op die steenen bank zitten,
waar hij haar een maand geleden verlaten
had in de vaste overtuiging, dat hij haar met
zijn vleeschelijke oogen nooit meer zou aan-
schouwen. Haar rug was naar hem toege-
keerd, maar in haar houding kon hij zoo
zelfs iets bemerken van de lusteloosheid, die
zich van haar meester gemaakt. Hij bleef
staan, zijn polsen klopten, hij vreesde haar
te doen schrikken, zooals hij zeker doen zou,
on welke manier hij ook naderde.
Hij stond daar stil. met ingehouend adem.4
afoeheid van onze gastvrouw en gastheer, en
niet minder van Faiag. onzen Kawasj, en ook
dit gedeelte van ons ra»sp*ogramma was ach
ter dui i ug.
Na een tremicU, met een heerlijk diner,
kwamen wij met c*n uur vertraging in
Afacamdrie a tea.
In Alexandria moet het Romeinsch-Egyp-
tisch museum zeer de moeite waard zijn, tijc!
en gelegenheid hebben ons outbroken dit te
gaan zien. Maandagavond 1 November, ving
onze telegrafist de tijding van de nederlaag
van het Nederlandsche elttal tegen het Duit-
sche op. Jammer vondcr. we het allemaal. Ik
hoopte alileen maar, dat onze stadgenoot
Elfring een goed1 figuur geslagen had en uit
de later ontvangen verslagcn heb ik gezien
dat het zoo geweest is. Gelutokig maar. Na
nog een diner meegemaakt te hebben, waar-
aan ook een te Alexandria wonendc- rechter,
lid van de Internationale rechtbank in
Egypte, als eenig Nederlander aanzat, zijn
we naar Port Said vertrokken.
Hier kwamen we na ongeveer een dag va
ren aan. Op het uitnoodiigcnd gebaar van het
standbeeld van Ferdinand de Lessens, om
het Kanaal binnen te varen, zijn we ingegaan
en zoo lagen we 4 November's morgens ge-
meerd op d-e boeien in Port-Said.
Hier namen we afscheid van alios wat ons
verder nog aan Europa bond. De blauwe uni-
formen werden verwisseld tegen de witte In
dische. De blauwe werden in koffers gepakt
en vooruitgestuurd naar Indie. Denkelijk over
twee jaar, wanneer hier in Port-Said de deur
naar Europa weer voor ons zal worden open-
gezet, zullen we ze op ongeveer dezelfde
plaats weer aantrekken.
Port Said bezit weinig fraais, beter gezegd,
totaal niets. Het is een echte international
havenstad, met alle aankleve daarvan Het
eenige waar iedereen op afstormt is de beken
de winkel van Simon Artz, waar men niet
alleen sigaretten kan koopen, maar alle din
gen, die men noodig heeft. De bedienden spre-
lcen er alle' talen, zelfs vindt men er Arabie
ren, die vrij goed Hollandsch spreken. Mel
allerlei geld kan men er betalen.
Vaste sluitingstijd bestaat er niet. Komt er
midden in den nacht een passagierboot bin
nen dan opent Simon Artz zijn magazijn. Ge-
lukkig maar voor hem, dat er geen gemeen-
telijk sluitingsuur bestaat.
Na eenige rustige dagen in het Casino
Palace Hotel, met een mooi uitzicht op de
Middellandsche Zee, doorgebracht te hebben,
ziin we verder gegaan op onze reis.
Wanneer de redactie der Aikmaarsche
Courant er plaats voor heeft en die plaats
zou willen afstaan, komt misschien bij gele
genheid nog wel een verslagje van dit ^ce
de stuk.
Het eerste stuk, ik zou bijna zeggen het
Europeesehe, is achter den rug. Het gaat
over een weg van ongeveer 3600 zeemijlen,
dat is pirn. 5700 K.M. Voor ons liggen nog
ongeveer 6400 mijl, allicht dat we ook daar-
op nog iets ondervinden, dat de moeite van
verroelden waard is.
In zee, 1825 November 1926.
DE INWIJ DING VAN DEN
ZAKEL.IJKEN OMROEP.
Maandagochtend, klokslag half tien, heeft,
zooals wij reeds in het fcort mUdden, de mi
nister van waterstaat het nieuwe radio-telefo-
nie-station voor den zakelijken omroep te
Schevaiingen-haven ingewijd Spr. noemde
het een voorrecht, bij de inaiensistelling van
dit station eenige woorden tot de luisteraars
te kunnen richten. Hij erkende de grcote ver-
diensten vaci hen, die vijf jaar geleden de
overheid verzoehCn, een radio-telefonic-
station te mogen stichten voor de draadlooze
verspreiding van berichten. In de eersix
plaats geldt die erkentelijkheid het bestuur
van de Vereeniging voor den Efiectenhandei
te Amsterdam, die het persbureau Vaz Dias
in de gelegenheid stelde, ook den beurszender
te gebruiken. Hetgeen die twee lichamen op
radio-gebied tot stand hebben gebracht,
heeft in het buitenland navolging gevonden
en verdient alleszins icf.
Het rijk staat thans voor een verder gaande
taak. Het oude station moest door een nieuw,
moderner vervangen worden. Nieuwe gega-
aigii-.m hebben zich aangemeld voor het ver-
kecrsmiddel, dat meer kan doen voor de voor-
ziening in de veelsoortige maatschappelijke
behoeften
Het zal ook bijdragen tot de algemeene
kennis en ontwikkeling, voor zoover die met
ondergebracht kan worden bij de andere
draadlcos- telefonisehe uitzendingen.
Er zullen echter nog wel moeilijkheden ko;
men, die, naar ik hoop, aldus spr., zcarler
veei ongerief opgelost zullen worden.
Met den wensch, dat de luisteraars met
steeds meer lust de berichten zullen opvangen
en dat het nieuwe instituut zich zal ontwik-
kelen voor een schare van gebruikers, ver-
Eun toen, alsof zij zijn tegenwoordigheid
gevoelde, keerde zij zich langzaam om en
keek achter zich. Eenige oogenbiikken keek
ze, verschrikt, met Week gelant.
„Randal!P" Zij sprong op.
Hij haastte zich nader te komen.
„0, Randal, waarom ben je hier gekomen?
Je had vandaag weg moeten gaan
„Ik ben weggegaan, en weer teruggekeerd,
Nan," zei hij, nu naast haar staande.
„Je bent teruggekeerd!" Zij keek hem nu
met meer aandacht aan, en zag het mooie
donkerblauwe pak, dat zijn lange, slanke
gestalte zoo goed stend en de mooie Spaan-
sche laarzen, die nu bedekt met stof waren.
„Je -bent teruggokomen," zeide zij nog eens
„Nan," zei hij, „er is een wonder gebeurd".
En uit zijn wambuis haalde hij het perka-
ment met grooten zegel.
„Een maand geleden was ik een bedelaar.
Heden ben ik kolonel Holies, in nog iets meer
dan alleen in naam, het bevel voerend over
iets meer dan een enkel regiment. Ik ben te-
ruggekomen, Nan, om dat ik je eindelijk iets
kan aanbieden in ruil voor datgene, dat ge
wilt opofferen, door mij te nemen."
Zij zonk langzaam cp de bank neer, hij
stond voor haar, totdat zij in dezelfde hou
ding waren als een maand geleden. Maar
hoe verschillend was nu al het andere. Zij
leunde voor een oogenblik haar ellebogen op
haar knieen, en drukte haar handen tegen
haar kloppende slapen.
„Is dit werkelijkheid? Isis het waar?
Hierna nam de diredeur van het persbu
reau Vaz Dias het woord. Hij schetste den
gang van za-ken in 1922 met haar enthousi-
asme en teleurstellingcn. Thans is de draad
looze dienst een gestabiliseerd bedrijf en
voorziet in de behoeften van een uiterst Snel
len berichtendienst Na nog even aan het
belang van den dienst herinnerd te hebben
in de angstige dagen van den watersnood,
dankte hij den minister van waterstaat, het
h'jofdbcstuur der P. T. T., de Vereeniging
voor den Effcctenhandel en de N. S. T., en
hoopte, dat dit nieuwe station de Nederland
sche dagbladpers tot zegen mag strekken.
Ten slotte spraken nog een drietal ge-
abonneerden op dezen nicuwen dienst den
luisteraars toe
HET AU TO'B'U SB ED RIJ F DER NEDER
LANDSCHE SPOORWEGEN.
De N. V. Algemeene Transportonderne-
ming, zooals de naam van het autobusbedrijf
der Nederlandsche Spoorwegen luidt, heeft,
naar de N. R. Ct. meldt, aan de betrokken
colleges van Gedeputeerde Staten vergun-
ning voor de volgende autobusdiensten ge-
vraagd1 behalve deegne, die we reeds vermeld
hebben.
GroningenGieten, met zijtak Zuidmaren
Friesch Zuidmaren (station); Eukhuizen—
HoogkarspelHoorn; Ejikhuizen.Venhui-
zen—Hoorn; Alkmaar—Medemblik; Alk
maar—OudkarspelGorinchem—Utrecht;
Via n en—Cuenb o rg—Rest erenBeusich em
Tiel; GorinchemTiel; Gorinchem—Gies-
sendam—Papendrecht—Groot Ammers
GorinchemGorinchemHeusden—Den
Bosch (over Rijswijk)GorinchemHeus
den (over Dussen)GorinchemKeizers-
veen—Geertruidenberg; Eethen—Waalwijk
DongenGilze Rijen (station); Den
Bosch—Ammerzoden—ZaltbommelDen
BoschKerkdriel Zaltbommel; Nijmegen
Grave (veer); Hendrika-Ido-Ambacht—Rid-
■derkerk—Barentirecht; Riaderkerk—IJssel-
monde.
BRANDEN.
Gistennorgen 5 uur heeft een surveillee-
rende agent van politie ontdekt, dat brand
was uitgebroken in de dancing Lybelle aan
de Baan te Rotterdam. Bij onderzoek bleek
een trijp bekleede bank, welke dicht bij een
radiateur van de centrale verwarming stond,
vlam te hebben gevat. Ook de decoratieve
paneeien van een pilaar waren in brand ge-
raakt. Gasten van spuit 27 hebben het vuur
met een straal op de waterleiding geblusche.
- Zaterdagavond viel J. S de Boer aan den
Hoogendijk (Fr.) bij het veevoeren met den
stallantaarn. Het osse hooi vatte vlam en
spoed:g stond de heele keuterij in vlammen.
Niets kon gered worden. Zes koeien. drie p:n-
ken en twee kalveren kwamen om De Bo^r
werd verwond en is naar een ziekenhuis ge
bracht.
Zondagavo.nd is te Aarlerixtel bij Helmond
de boerderij afgebrand van den landfcouwer
v. G. De brand brak uit tijdens de afwezig-
heid der bewoners. Het vee kon niet meer ge
red worden. Een paard en 7 steks hoornvee
kwam :n de vlammen om. Stallen en berg-
plaatsen werden een prooi der vlammen. Al-
'een het woonhuis kon prepnsn«-d Wjiven Dp
schade wordt gedeelteiijk door verzekering
gedekt. Oorzaak onbekend
AANGEHOUDEN
Op den Sloterdijk te Spaarndam heeft
Zondagmorgen een patrouille der miiitaire
politie een 27-jarigen Franschmaji aange-
houden Hij droeg een pak mti chocolade,
kauwgem enz Het b'eek, dat hij e-en en an-
der uit een clubhuis op een s-portveld te
Heemstede had ontvreemd Verder had de
man zeven voetbaltruien over elkaar aange-
trokken. Een der truien had hij eveneens uit
een chibhuis van een ander sportveld gesto-
!en. De man is ter besehikking van de
Heemsteesche politie gesteld en heef! bekend
de beide inbraken gepleegd te hev'*en.
OVERSTROOMINGEN.
Uit Medan wordt d.d. 2 en 3 Januari door
Aneta gemeld: Benoorden de Wampoerivier
is het water stijgende. PangkaMnbrandan is
geheel geisoleerd.
VECHTPARTIJ TE 's-GRAVENHAGE.
In den nacht van Zaterdag op Zondag
heeit, zooais wij-reeds m het kort meldaen,
een ernst^ge veclitpartij plaats gehad in de
jacob Catsstraat te 's-Gravehnage.
De gtbroeders v. A. hadden den geheeien
avond in een cafe doorgebracht en hadden
biijkbaar wat te veel gedronken Buiten ge
komen, kregen zij om een kleimgheid ruzie
en werden hanogemeen. Vele personen, die
ook in het cafe gezeten hadden bemoeiden
zich er mee en er vielen tusschen beide par-
tijen harde klappeu. Een der vechtendtn
sloeg den jongste van de twee broeders v A.
met 'n bierfiesch op't hoofd, die zich zoo erg
aan het rechteroor verwondde, dat hij zich in
het Ziekenhuis onder geneeskundige behan-
deiing moest s tell en.
In verband met deze mishandeiing heeft
Waar?" vroeg zij hierop, maar toch niet aan
hem. En toen ging zij achterover zitten, en
keek op naar zijn gezicht.
„Het is misschien niet zooveel, als alles ge
zegd is, cfschoon het mij heden veel toeschijnt
en met jou naast me, zal ik weten, hoe ik het
meer moet maken. Maar, zooals het nu is,
bied ik het je aan". En hij legde het perka-
ment in haar Schoot.
Zij keek naar de witte rol, zonder ze aan
te raken, en toen weer naar hem, en een glim-
lach vertoonde zich aan de hoeken van haar
lieven mond en bleef daar. De herinnering
kwam bij haar op, van de groote belofte van
verovering om harentwil, waarmede hij lang
geleden was heengegaan.
,Is dit de wereld, die je me beloofd hebt,
Randal", vroeg zij. En zijn hart sprong op
bij dien ouden schertsenden toon, die zijn laat
sten twijfel weg nam.
„Zooveel er van, als ik heb kunnen krij-
gen" zei hij.
„Dan zal het mij genoeg zijn," antwoordde
zij. En er klonk nu geen scherts in haar stem,
alleen een oneindige teederheid. Zij stond
op, en vlak voor hem staande reikte zij hem
het ongeopende perkament toe.
„Maar je hebt het niet gelezenverzet-
te hij zich.
„Wat behoef ik te lezen? Het is jouw ko-
ninkrijk, heb je me gezegd. En ik wil je ko-
ninkrijk met je deelen, wat het ook moge
zijn."
„Het list in Indiein B-pjnbay", zei hii
De vechtpartij had plaats voor de woning
van de broeders v. A. Hun moeder, die voor
het raam had gestaan, wilde zich naar bene,
den begeven, teneinde zich bij de vechtenden
te voegen. Zij had echter het ongeluk van de
vrij hooge trap te vallen, kwam daarbij op
haar achterhoofd terecht en bleef dood lig
gen. Toen later eenige personen de trap wil-
den opgaan vonden zij in het portaal het lijk
van de 53-jarige vrouw, badende in haar
bloed liggen.
Aanvankelijk rees het vermoeden, dat de
vrouw in het gevecht was geslagen, tenge-
volge waarvan zij was overleden. De offi-
cier van justitie, die gewaarschuwd was,
stelde vergezeld van den commissaris van
politie een onderzoek in. Dit wees echter uit,
dat de vrouw tengevolge van de val was
overleden. Het lijk is naar het Ziekenhuis
overgebracht.
ROUWDIENST OPPERRABBIJN
PALACHE.
De Nederlandsch Israelietische gemeente
heeft Zondagmiddag in de Groot eSynagoge
een herdenkiugsdienst gehouden ter eere van
de nagedachtenis van den overleden opper-
rabbijn der Portugeesche zustergemeente.
wijlen den heer 1. v. J. Palache. Voor deij
dienst had in de kerkeraadszaal der Ned
Isr. gemeente de plechtige ontvangst plaafei
van de genoodigde autonteiten, waarna meu
zich ter synagoge begaf, die reeds door een
groote mensdienmenigte was g^vuld.
Na het Middaggebed droeg de oppervoor-
zamger, de heer I. E. Maxoko, op gevoelvol-
le wijze Psalm 49 voor, waarne de opper-
rabbijn, de heer S. Onderwijzer, het om-
fioerste spreekgestoelte beklom tot het hou-
den van de treurrede. Uitgaande van Joel
2-10 Zon en maan zijn verduisterd en de
sterren hebben haar glans verloren, waarin,
naar een woord der Joodsche wijzen, be-
schreven is, op welke wijze de koning der
wereld zijn rouw toont, schetste spr hoe de
dood van opperrabbijn Palache overal droef-
heid heeft verspreid. Na deze roerende ont-
boezeming richtte zich de spr. tot de verzamel
de gemeente teneinde haar moed in te spreken
en tot berusting aan te manen. Het hoogste
loon, dat de overledene kon verwerven, be
staat in het volgen van het schoone voor-
beeid, door hem gegeven. Met een opwek-
king om te leven, zooals de ontslapene het
heeft gedaan, eindigde spr.
Vervolgens sprak de opperrabbijn het ge-
bed voor de zielsrust van den overledene uit,
waarna door den oppervoorzapger Ps. 16
wodt gereciteerd. De dienst eindigde met
het avondgebed, waarna de oudste zoon van
den overledene, prof, dr J. L Palache, het
gebed van de rouwbedrijvenden reciteerde.
DE DOODSLAG IN DE ROSESTRAAT.
De advocaat-generaal van den Hoogen
Raad mr Besier heeft gister geconeludeerd
tot verwerping van het cassatieberoep van J.
L. O., die door het hof in Den Haag is ver-
oordeeld tot 10 jaar gevangenisstraf. De
rechtbank te Rotterdam had hem tot 4 jaar
veroordeeld wegens doodslag op zijn vrouw.
Arrest 31 Januari.
DE ZOMFRDIENST DER
SPOORWEGEN.
De Zomerdienstregeling op de Nederl.
Spoorwegen zal 15 Mei in werking treden.
KOLEN VOOR ITALIe.
De heer Enrico Varni, ingenieur, chef van
de Delegatie te Rotterdam der Italiaansche
Staatsspoorwegen, deelf mede, dat het be-
richt over een aankoop van 300.000 ton
Duitsche steenkool voor rekening der Italiaan
sche regeering ter verzending naar Italie via
Antwerpen, geheel onwaar is.
De kolen voor de Italiaansche regeering
zuilen ook voortaan' nog via Rotterdam ge-
zonden worden.
DE MAATSCHAPPIJ ZEELAND.
Op Nieuwjaarsdag heeft de Mij. Zeeland
voor d5 eerste maal de nieuwe loute Harwich
Vlissingen gevaren met de Oranje Nassau,
die den dag te voren te Harwich was aange
komen rnet het Zeeuwsche koor de Zuid-Beve-
landers aan boord. Tijdens deze eerste reis
hebben de staf van de London and North
Eastern Railway C.I., de directie van de mij.
Zeeland en vertegenwoordigers van de En-
ge'sche en Neder'andsche pers gezameniijk
een noenmaal gebruikt, waaraan vele harte-
iijke toespraken gehouden zijn.
EEN RARE VISSCHER.
Met de Kerstdagen is te IJmuiden aange-
houden de Amsterdammer visscher J. K., die
in het quarantaine station had ingebroken
en een vlet vol goederen had gestcien. De
man, die, na in de eel te IJmuiden het ledi-
kant kapot geslagen en het bed in brand te
hebben gestoken, naar het huis van bewaring
te Haarlem werd overgebracht, is daar spoe-
dig weer vrijgeiaten.
Vrijdagnacht was K. al weer in IJmuiden en
brak weer in in het quarantainehuis, waaruit
hij de dommekracbt en andere p-oederen weer
met een zekeren schroom.
Zij luisterde. „Ik heb alt'ijd grooten lust in
rnzen gehad," zei ze rustig.
Hij vcelde, dat zij recht had te weten van
welken aard zijn aanstelling was, en hoe hi;
er aan kwam. Hij ging haar de uitlegging
geven. Voordat hij aan het einde kwam was
zij in tranen.
„Waarom? waarom? Wat nu,'' riep hij in
angst. „Gaat je hart twijfelen?"
„Twijfelen?' O, Randal! Hoe kan je dat
denken? Ik ween uit dankbaarheid. Ik heb een
maand van zulke wanhopige angst doorge
bracht, en nu
Hij legde een arm om haar schouder, en
trok haar hoofd Lgen zijn borst.
„Lieveling," fluisterde hij. Hij zuchtte en
hield haar zoo zwijgend vast als in gebed,
totdat zij eindelijk haar gezicht ophief.
„Weet je wel, Randal, dat het meer jaren
geleden is, dan ik wel weet, sedert je me het
laatst gekust hebt, en toen maakte je me boos,
door te stelen, waarop je nu recht hebt."
Hij was een beetje verschrikt. Masr met al
zijn gebreken, gaf hij nooit aan vrees toe.
Zij trouwden den volgenden morg, en en
hun wittebroodswek'en brachten zij door in de
afzondering, die de wet voorschreef. Eindelijk
werden zij vrij van besmetting verklaard, en
mochten heengaan. om de eer te oogsten, die
de Fortuin voor Randal Holies opgezameld
had, en waardoor zij alles goed maakte, wal
hij vroeger van haar geleden had
EINDE,
1
I
T|
oj
- I
ll
E
