m
Biwnenland
Bioscopen
Townee!.
Londensch aanteekenboek.
BURGEMEESTER en WETHOUDERS
van ALKMAAR;
ttS^fjST artikel 6, 2e M der Warenwet
1919, Sra. nr. 581;
maloen bekend, dat bij onheiroepelijlk we-
jworden vonmais van den Kantonreehter te
ADkmaar van 26 November 1926 GERRIT
BROEK, vischverkoopcr, wonende te Velser-
ootrd, gemeente Velsen, is veroordeeld toteen
geldboete van f 5 subsidiair 3 dagen hechte-
nis, wegenis het te Aftmaar ten verkoop in
yoonraad hebben van visch, die in ondeuigde-
Bjken toestand verkeert.
AUkmaar, 7 Januari 1927.
Buirgemeester en Wethoudens voornoemd
i A. F. THOMSEN, Loco-Burpem.
A. KOELMA, SeCretans.
DE ZAAK VAN DE ..LOTUS",
twee atforre agemefl OpgeWacfit.
De bdde agenten, als getuigen genootrtt,
verklaard'en, dat het raadslid een heftige re-
devoering had gehouden tegen een volksop-
ioop van minstens 150 persooen. Aan hun
verzoek, hiermede op te hondten en door te
loopen, had hij niet voMaan.
Het O. M., waargenomen door mr. A.
Rombach, eischte bevestiging van het vonnis.
De heer Coremans, die dlaaraa het laatste
woord verkreeg, zeide, dat hij bleef volhou-
den, dat de Rotterdamsche politic voor 80
pet. onbetrouwbaar is.
Uitspraak over 14 dagen.
HET PROCES OM EEN GETUIG-
SCHRIFT.
Qp 4 Augustus heeft, zooals indertijd is
genreld, de kantonreehter te Leiden de Haag-
sche Tramweg Maatschappij veroordeeld,
aan den door haar ontslagen werkman v. O.
Op 4 Januari hebben de Fransche gezan-t U1,t Lei>decti ee? ;^tuigischrift af te geven, be-
\en de Turksche zaakgelastigde te's Graven-
lhage ter griffie van het Permanent Hof van
/Intern. Justitie de vraag van rediterlijke be-
#yoegdheid te onderwerpen, welke tusschen
®aar gerezen is als gevolg van de aanvaring
jOp 2 Augustus 1926 van de stoomschepen
,,Boz-Kourt" en „Lotus".
In deze zaak, welke thans bij het Hof aan-
[fcangig is gemaalct, zal dit zidi hebben uit te
spreken over de twee volgende punten:
Heeft Turkije, in strijd met artikel 15 van
[het Verdrag van Lausanne van 24 Juli 1923
fbetreffende de vestiging en de rechterlijke be-
'..voegdheid, gehandeld tegen de beginselen
'van het intemationaal recht zoo ja, in
strijd met welke beginselen door als ge-
Kvolg van de aanvaring op 2 Aug. 1926 ^in
voile zee, voorgevallen tusschen het Fransche
stoomsdiip ..Lotus" en het Turksche stoom-
schip „Boz-Kourt" en bij de aankomst van
j'het Fransche sc'hip te Konstantinopel straf-
vervolgingen in te slellen tegelijkertijd tegen
den kapitein van het Turksche stoomsdiip en
tegen den heer Desmons, officier van de
wacht aan boord van de ..Lotus" op het
oogenbl'ik van de aanvaring, welke strafver-
volgingen gevoegd zijn krachtens de Turk
sche wetgeving en welke hebben plaats gehad
als uitvloeisel van het vergaan van de „Boz-
Kourt", dat den dood van adit Turksche ma-
trozen en passagiers ten gevolge heeft gehad
En bij bevestigend antwoord op deze vraag,
welke geldelijke vergoeding aan den heer
•Desmons verschuldigd is, indien er volgens
de beginselen van het internationaal recht een
zoodanige vergoeding behoort te worden
gegeven?
De vereischte kennisgevingen, voorgeschre-
ven door de geldende regelingen, hebben ten
aanzien van dit compromis plaats gehad. In-
gevolge de verplichting, welke het statuut van
het Hof aan de griffie oplegt, wanneer het de
interpellatie betreft van een verdrag, waar-
ami andere staten hebben deelgenomen dan
de partijen in geschil, is van dit compromis
kennis gegeven aan de Staten, welke behalve
Frankrijk en Turkije de hierboven vermelde
conventie, te Lausanne geteekend, hebben be-
krachtigd.
Ongetwij'feld zal het Hof deze zaak in zijn
§ewone zitting behandelen, d.w.z. in Juni a s
lij deze gelegenheid zal een Turksche rec'hter
ad hoc, door de regeering van Ang,ora aan te
wijzen, overeenkomstig het statuut van het
Hof.
De verdediging van het Fransche stand-
punt is toevertrouwd aan prof. Basdevant. De
Turksche agent is nog niet aangewezen.
De
zal 13
GYMNASTIEK.
jaarvergadering van het K. N.
Maart a.s. te Amserdam plaats vi
G. V.
vinden.
OP PRESENTIEGELD VAN EEN
RAADSLID BESLAG GELEGD.
Toen het Rotterdamsche conlmunistische
raadslid, de heer G. van Burink, op het stad-
huis zijn presentiegeld wilde komcn halen,
werd hem incdvgedeeld, dat wegens belas-
tingschuld een deurwaarder van de perso-
neele bdasting er beslag op had gelegd.
Te Rotterdam wordt een vaste som uitge-
trokken voor presentiegeld, welke som
pondspondsgewijze verdeeld wordt over de
raadeleden naar verhouding van het aantal
zittingen, dat zij hebben bijgewoond. »En de
verrekening vindt eens per jaar plaats.
Het zal wel de eerste maal zijn, dat beslag
is gelegd op presentiegeld voor het bijwo-
ffin van raadszittingen.
HET ROTTERDAMSCHE RAADSLID
COREMANS VOOR DE RECHTBANK.
Gistermiddag heeft voor de rechtbank te
Rotterdam in hocger beroep terecht gestaan
de meubelmaker-cafehouder, raadslid van de
Rapalje-partij, die heer L. G. A. Coremans,
d'ie door den kantonreehter, wegens het ver-
storen van de orde en het veroorzaken van
een vol'ksoploop op den Middensteiger, en
•ten tweede het niet voldoen aan den last der
politic zich te vmvijderen, was veroordeeld
tot twecmaal 10 boete, subs, tweemaal vijf
dagen •hechtom's.
De heer Coremans verklaarde, naar de Tel
bericht, dat hij als lid van dten gemeenteraad
jeen Oipmerking had gemaakt tegen twee re-
<hercheuns van de zedenpolitie, die hij niet
voor hun taak berekend achtte en dat zij
daar moesten gaan, waar zedemisdrijven ge-
.pleegd werden. Een volksoploop was het vol-
•«*u»s verdachte niet geweest, omdat er slechts
menschen bij betrokken waren. Zcnder
waarschuwing is hij daarop door-
vattende een juiste opgave omtrerat den aard
van den door dezen vemichten arbeid en den
duur der diensflbetrekiking, als mede de wijze
waarop hij aan zijn verpldditimgen heeft vol-
daam; verder werd- de H.T.M. veroordeeld,
den werkman een schadevergoeding te beta
len van 12 per week van den da-tym van het
ontelag, zijnde 5 Maart 1926 af, tot den da
tum, waarop het getuigschrift in kwestie zal
zijn uitgereikt^ en tot de kostei.,
De werkman had zidi op het standpunt
gesteld, dat het getuigschrift, dat een arbei-
der bij het eindigen van de diienstbetrekking
van den werkgever kan verlangen, moet in-
houden o.m. de wijze, waarop de werknemer
aan zijn verplichtiingen heeft voldaam, ter-
wijll de H.T.M. art. 1638 AA B. W. zoo uit-
legf, da-t als de werkman in zijn getuigschrift
wil opgenomen zien „de wijze, waarop hij
aan zijn verplicbtitngen -heeft vol-daan", daar-
bij ook moet worden opgenomen de wijze
waarop de di-e-nstbetrekking is geeindigd.
De werkman, aldus de H. T. M., heeft zich
ziek gemeld o-p een ochtend, volgende op een
avond, waarop hij in geztlischap van een an-
der versoheidene cafe's had bezocbt en vri;
faat in den nacht in beschonken toestan-d
was thu-isgebracht. Zou ik aa-n het verzoek
van den werkman hebben voldaan, dan zou
ik ook in het getuigschrift hebben moeten op
nemen ontslagen in verband met een voor-
gewende ziekte en het afleggen van onjuiste
verfclaringen. Had ik een getuigschrift a-fge
geven, waarin op verzoek was opgenomen
,,de wij;ze, waarop hij aan zijn verplicbti-ngen
-heeft voldaan", en als gevolg daarvan mee-
-gedeeld -hoe de dienstbetrekkinig is geeindigd
dan had v. O. zek^r moeilijker een nieuwe
betrekkng gekregeh dan thans. Voor vertee-
n-en van schadevergoeding is geen reden, al
dus de H. T. M., die dan ook van het vono-is
van den kantonreehter in appel was gegaan.
De rech-tbank te 's-Gravennage -heeft nu in
deze zaak voonloopig vonnis gewezen, dodh
heeft daarbij de beantwoording van de twist-
vraag over de ui-ffegging van art. 1638 A A
B. \V. omzeild. I-mmers in haar vonnis over-
weegt de rech-tbank, dat wa-t er van de 'wist-
vraag waar zij, partijen, het er over eens
zijn, da-t in het getuigschrift mag en moet
opgenomen worden „de wijlze, waarop de
werknemer aan zijn- verplichtingen -heeft vol
daan", en da-t dit in zich shift, dat, als de
man zich ziek heeft gemeld, terwijl hijdit
niet was, gelijk de H. T. M. beweert, dit in
het getuigschrift, alsm-ede de wijze, waarop
hij aan zijn verplichtingen heeft voldaan,
mag opgenomen worden. In dat geval zou
de werknemer geen belang daarbij gehad
hebben en door de niet afgifte daarvan geen
schade hebben geleden.
Daar de werkman ontkent, zich ten on
rechte ziek gemeld te hebben en den avond
aan den betreffenden morgen voorafgaande
dironiken te zijn geweest, zal, aldus de recht
bank, de beslissdng in dit geding afhangen
van de al dan niet juistheid van deze ziekte-
meld-ing en dronkenschapjbetichtin-g.
De H. T. M. heeft hiervoor getuigenfoewijs
aangeboden; dit getuigenver-h-oor zal gehou-
d'en worden ten overstaan van den rechter-
commissaris mr. A. S. Rueb op Maandag 24
dezer.
Intusschen -heeft de werkman, niet te vre-
den over de onrwijking van de ontwijking
van de beantwoording door de rechtbank van
de twistvraag betreffende art. 1638 B. W„
AA, een request civiel ingediend om de her-
roeping van het voormelde vonnis te ver
ier ijgen.
Voor den werkman treed't in dezen op mr.
A. J. Romijn te Leiden en voor de H. T. M.
mr. J. M. van Stipriaan Luicius in Den Haag.
oeboren:
Emma Margaretha, 3. van Gerard* Lconaro
Paleairi en Anna Francisca Quax. Pieter
Oornelis, z. van Arnoldus Johannes Kruij&-
sen en Maartje MhThoff.
OVERLEDEN:
Jan Slot, 3 jaar.
KORTE BERICHTEN.
Het bestuur van het Kinder Herstel-
hngsfonds van den Qhr. Werkmansbond te
Amsterdam heeft van H. M. de
Moeder een belangrijke gift ontvaijgen.
In de buurtschap Keyenborg is de klom-
penmaker H. met zijn hand in de cirkelzaag
bekelmd geraakt, waardoor hem v-ier vingers
werden afgesoeden.
Op den Ka-naalwe-g te Delft geraak-te een
autobus in- brand, doordat een jongen met
bi andendien lucifer te dich-t bij het benzine-re
servoir- kwam. De politie-brandweer bluschte
het vuu-r. In de autobus zaten geen passa
giers.
Programme's van Vrijdag 7 Januari tot en
met Donderdag 13 Januari.
Theater Cinema Americain.
Hoofdnummer: Gloria Transita (opera-film
met zangbegeldding).
Alkmaarsch Bioscoop Theater.
Hoofdnummer Vrijdag, Later dag en Zon-
dag: Een min-uut voor twaalf (sensatie).
Hoofdrol: Luciano Albertini.
Hoofdnummer Maandag, Dinsdag, Woens
dag en Donderdag: Irene (operette-film)
Hoofdrol: Colleen Moore.
Victoria Theater.
Hoofdnummer: De roman van een revue
meisje (revue-film).
Hoofdrol: Zazu Pitts.
BURGERLIJKE STAND.
ONDERTROUWD:
Pieter Rolie en Afra Maria Liefting.
Thomas Ruijter en Ana Stych.
4.
Rbmtnfiacbe dameJO, de Uatete kreet van een ver-
lorene. Welke boodschap tweugt die )e T"
Strarvdjuttw,Jlon, dat de kerel die dat fleasie over-
Ooosd jooide ook geen geheelonthouder was. Juffie
".I'l. Uimw 1
fit
Paschen van Strindberg, door het
Schouwtooneel.
De derde abonnementsvoorstelling gisteren
in de Harmonie gegeven, was wel van een
geheel ander genre, dan de beide voorgaande
stukken en zal zeker de vele tooneelliefheb-
bers, die altijd zoo gaarne een stuk zien,
„waar wat in zit" ten voile bevredigd hebben.
Over Paschen van Strindberg is zeer veel te
den ken. Om aile symbol iek en alle bedoelin-
gen van den pessimist Strindberg te doorvoe-
len eischt geweldig veel. Maar al was het
dan een zware avond, hoogst belangwekkend
was de voorstelling zeker.
Strindberg leidt ons binnen bij de familie
Heijst. De vader heeft gelden verduisterd en
zit in de gevangenis. Allen in huis lijden
daar geweldig onder, de zoon Elis, leeraar en
candidaat in de wijsbegeerte, Christina zijn
verloofde, de jonge Benjamin in huis opgeno
men, de moeder, die zich nog steeds aan de
meenin-g vastklampt/dat haar man onschul-
dig zou kunnen zijn, ofschoon hij bekende,
en de overgevoelige dochtter Eleonora die
thuis komt uit een gesticht, waarin men haar
heHt doen opsluiten. Een buitengewoon neer-
drukkende atmosfeer ligt over alles. De
groote schuldeischer Lindkwist dreigt in
eerste en tweede bedrijf als nieuwe beproeving
te komen. Maar Strindberg wil dat de men
schen eerst zullen lijden, alvorens de za-ligheid
der bevrij-ding der Paaschopstanding d-eelach-
tig te worden. Steeds komen nieuwe moeilijk-
heden; het niet slagen van Bqnjamin, de
valschheid van Elis' vrien-d Petrus, de schijn-
bare bloemdiefsta-1 van Eleonora enz. Maar
dan eindelijk in het derde bedrijf 's avonds
voor Paschen, volgt de bevrijding, worden de
lasten, die loodzwaar gedrukt hebben, van de
schouders der slachtoffers afgenomen, en
ju-ist de gevreesde Lindkwist is de bevrij-d-er,
na eerst den hoogmoed die in de zie! der men
schen zoo welig tiert, en de jaloezie uit den
mensch (hier in den persoon van Elis) te
hebben geba-n-nen, zij het dan ook met de ste-rk-
ste m-iddelen. Dan keert de vrede weer, de
les is geleerd: door de duistemis tot het licht.
Het Schouwtooneel heeft met deze opvoe-
ring zeer veel eer ingelegd. 't Was mooi werk
en de zes artisten hebben met voile o-vergave
getracht -de atmosfeer, die Stindhergs werk
eischt, geheel te doen voelen. Daarnaast vie-
den inderdaad schitterende individueele pres-
taties te waardeeren. Wij noemen dan in de
eerste plaats Charlotte DefresneKohler, die
op inderdaad buitengewone wijze Eleonora
heeft u-itgebeeld.
Vooral in de eerste acte hield zij de aan-
wezigen op beklemmende wijze ge van-gen, en
ontroerde sterk, maar ook in de twee andere
bedrijiven toonde zij deze figuur zoo prachtig
te doorvoelen, dat een woord van hulde aan
deze artiste zeker op zij© plaats is.
Hij treedit a-lleen op in t laatste, doch 't
groote tooneel, dat hij daarin sipeelde met
Elis was prachtig, evena-ls het slot met Eleo
nora. Hri was echt die goede reus u-it de ber-
gen.
Ko Arnoldi gaf al zijn talent aan de zeer
moeilijike rol van Eli-s. Vooral zij© samenspel
met Lindlcwist stond op zeer hoog peil. Lena
Kley als de moeder en Jetty van DijikRiec-
ker sl-oten zich in hun spel zeer mooi bij 't
geheel aan en Carel Rijken trof door zij©
mooi sober spel i© de rol van Benjamin.
Onder leidimg van den heer Prager zorgde
een orkest van Ailkmaarsche musici voor in-
leidende muziek bij de drie bedrijven, waar
door de stemming zoo goed werdi voorbe-
reid.
Haydln-'s mu-ziekSie-ben Worten des Er-
ldsens voldeed- daar bijzonder voor en de
musici, die hier hun belamgelooze medewer-
ki-ng verleenden, verdienen een woord van
dank.
G.
De Scheepsbouwer.
Het Nieuwe Rotterdamsch Tooneel, onder
d-irectie van Frits Tartaud, zal Maandag voor
de eerste maal in Alfomaar optreden en wel
met hun successtuk „de Scheepsbouwer".
(The Ship van den Engelschen- schrijver
Erv-ine).
In dd-t stuik. waarin Tartaud, Mevr. Tar
taud—Klein, Jules Verstraete, Aleid-a Roelof-
sen, en Adolf Rijkens als voornaamste krach-
ten opfreden, komen wij morgen nog even
nader terug. Een goede tooneelavond wordt
het Maandag in het Guld-en Vlies zeker.
Van onzen Londenschen correspondent.
De krantenstraat.
- Londen bezat eens een straat, die Grub
Street heette. Een van de merkwaardige figu-
ren in de letterkundige geschiedenis van En-
geland, Dr. Johnson, zeide in zijn tijd (een
150 jaar geleden) van die Grub Street, dat
zij druk werd bewoond door schrijvers van
slechte geschiedenis en vergankelijke gedich-
ten. Nu is Grub Street geleidelijk in de taal
van Engeland een verzamelnaam geworden
voor behoeftige broodschrijvers en litteraire
mislukkingen, alsmede voor hun geestespro-
ducetn. De Grub Street van de geschiedenis
heet tegenwoordig Milton Street en heeft
dus de litteraire traditie met een luisterrijken
naam in haar benaming behouden; maar zij
is thans een straat van pakhuizen en kleine
hande^skantoren jn een van de dichtst be-
bouwde en rommeligste deeien van de City,
„Grub Street" is als woord een abstract be-
grip geworden. Maar in dit geval is de
abstractie zoo stevig en solide aan stof blij-
ven hangen, dat wij Grub Street kunnen zien,
voelen en ruiken. De Fleet Street van onzen
tijd kan men gemakkelijk vereenzelvigen met
de Grub Street van dien van Dr. Johnson.
Want de vermaarde krantenstraat van Lon
den is „grubby" (hetgeen groezelig betee-
kent)en in en om haar gebied krioelt het
van letterkundige en journalistieke gelukzoe-
kers, nooddruftigen, miskenden en „arri-
ve's" van de laatsten niet te veel. Indien
de Fleet, het riviertje, dat ergens diep onder
het asfalt van de straat zijn weg zoekt naar
den Theems, in de zaak aer nomenclatuur
niet zulke hooge aanspraken had, zou de lo-
gika vragen, dat de „grub" in dat opzicht in
eere werd hersteld. Het is Fleet Street's naam
en roem, dat zij de persstraat van Londen is.
Maar zij heeft, strikt genomen, niet langer
recht er op; want in den loop der laatste
kwarteeuw zijn alle groote krantenbedrijven
naar den doolhof van laantjes en steegjes ia
de omgeving verhuisd. Van de Londensche
dagbladen heeft alleen de „Daily Telegraph"
nog zijn gevel aan de rooilijn van Fleet
Street; en van alle andere ondernemingen,
die zich opvallend onderscheiden in den
dienst voor de pers, is het alleen de „Press
Association" het groote cooperatieve
nieuwsagentschap voor binnenlandsche be-
richtgeving die haar adres in dezelfde
straat heeft. Niettemin heeft Fleet Street
niets van haar bijzonder karakter verloren.
Zij blijft de krantenstraat bij uitnemendheid,
al is ze dan ook niet langer de straat der
Londensche couranten. Van het begin tot het
einde overwegen er aan de gevels de enorme
borden van blauw email met witte letters
zoo nu en dan afgewisseld door letters van
goor verguld die gewagen van nieuws-
dienst in een of anderen vorm. Het zijn de
opschriften van agentschappen van provin
cial, Schotsche, Iersche en Britsche over-
zeesche bladen; of die van advertentiebu-
reaux; of die van de zoo geheeten photo-
pers. In het gekrioel van de straat blijven de
krantenmenschen overheerschen, de repor
ters, die uit zijstraatjes schieten, in hun jacht
naar sensationeele copy („matter") of de zit-
redacteuren, die „grub" (grub is ook een
grof woord voor voedsel) gaan zoeken in een
der vele restaurants, of de „news boys"
(krantenverkoopers), die als amokmakende
Maleiers ronddraven met pakken verscne
edities en onder het draven wilde en onver-'
staanbare kreten uitstooten. Het ruikt er
naar drukinkt en „newsprint" (krantenpa-
pier) en er is van etmaal tot etmaal een on-
dertoon van verwijderd gebrom, dat wordt
ontwikkeld in de kelderzalen der groote kran-
ten in de omgeving, waar de rotatiepersen
mmmer zwijgen. Op elk uur van den dag
wordt uw oog er verbijsterd door motorwa-
gens met een laadvermogen van vijf ton,
zuchtend onder den last van pakken onver-
kochte kranten of onder dien van maagdelijk
papier, in klossen van een meter dik en twee
meter breed. Het veege lijf wordt er voortdu-
rend bedreigd door woeste automobielen, ge-
schilderd in felle kleuren, scharlaken, geel of
blauw. De auto's der krantenexpedities heb-
ben de buurt van Fleet Street en omgeving
geleidelijk vrij gemaakt van alle belemmeren-
de verkeersbepalingen, zoodat het wel zaak is
voor den onbekende in deze buurt zich zoo
dicht mogelijk lartgs de gevels voort te be-
wegen. De auto's trachten er elkaar te over-
troeven in de snelle verzending en versprei-
ding van edities, die elkaar den heelen dag
opvolgen. De „news boys" volgen het voor-
beeld van de auto's en gaan met redelooze
vaart door de nauwe straatjes, in den ren
kranten overhandigend aan scharen lanter-
fanters, die begeerig zijn sportuitslagen,
waarop zij geld hebbeen gezet, te vernemen.
Aan den zelfkant van de buurt staat het ge-
bouw van de .Times", waar rust en waar-
digheid heerschen, wel in overeenstemming
met het karakter van het vermaarde dagblad.
Een ander contrast, eerst de laatste maanden
ontstaan, is, dat temidden dier ouderwetsche
rommeligheid van Fleet Street thans een hy-
permodern reusachtig blank krantengebomv
staat, dat van de „Dailv Mail", dat straks in
gebruik zal worden genomen en waarin al
het nieuwste op het gebied van techniek is
toegepast, dat de productie van het meest
gelezen dagblad van de wereld kan verge-
makkelijken en verhaasten.
De voetganger en de straat.
Hoewel er nog geen plaatselijke verorde-
mngen of landswetten zijn, die -een einde
moeten maken aan de vrijheid van bewegino'
van voetgangers in verkeersstraten (het zal
er vroeg of laat van moeten komen) is men
nu toch aan het einde der vorige week in
Londen al begonnen de voetgangers te nopen
op speciaal voor het doel aangegeven punten
de straat over te steken. Niemand kan de
voetgangers verplichten van die gelegenheid
gebruik te maken; maar de eerste proef
nu aan den ingang op het plein voor de
1 arlementsgebouwen, waar indertijd ook
het eerst werd aangevangen met de proeven
voor de „verkeerskolken" heeft geleerd,
oat het publiek er graag gebruik van maakt.
Up het punt dat voor de proefneming is ge-
kozen, heeft men e^n gelen paal opgericht,
voorzien van een bord met een groen kruis en
het opschrift „Please cross here" (Steek hier
a.u.b. over). Een witte lijn loopt over den
rijweg teneinde de voertuigen te doen zien,
dat zij een punt naderen, waar voetgangers
oversteken en dat zij daar en daar alleen
door de gebiedende hand van een agent
kunnen worden opgehouden. De verkeers-
draaimolen rond het plein wordt nu op die
plaats zoo nu en dan in zijn groote vaart ge-
stuit; het was wel noodig, want het was er
langzamerhand onmogelijk geworden voor
voetgangers de andere zijde van de straat U
bereiken. Indien de werking van den nieuwen
maatregel de autoriteiten bevredigt, krijgen
ook de andere verkeersmolens, op drie andere
plaatsen in Londen, een dwarslijn met aan-
wijzing ten behoeve van voetgangers, die wil-
len oversteken. Het is zeer attent van de
autoriteitenen het is het begin van het
einde van de oude voetgangersstelling: „de
weg is vrij".
De balzaal en barbarendom.
De jazz-muziek heeft nu al jaren lang in
de balzalen den boventoon gevoerd. En tot
dat de Charleston kwam is de jazz-dans een
eentomge beweging geweest. Die Charleston
wilde ons van de eentonigheid verlossen. Hij
is er in geslaagden in meer. Hier in
Londen althans sehiint het qpenbare leven er
uOi ic zijn aangerasL De newegingen van
de Charleston moeten buitengewoon aanste-
kelijk zijn, indien meisjes en vrouwen, kijkend
voor winkelruiten, of pratend in groepjes op
straat, of binnentredend in een postkantoor
of een station met haar voeten schuifelen en
draaien in den onmiskenbaren Charleston-
trant. Het is wat vreemd maar alleen een
kmesoor zal dit openbaar vertoon van opge-
wektheid en levenspleizier kunnen afkeuren.
Maar de Charleston, ontleend aan de bewe-
gingen van uitgelaten negers en dus niet van
zoo heel goede komaf", schijnt den weg te
hebben aangegeven naar zeer wilde en pri-
mitieve dansmodes. De ziel van de moderne
menschheid schijnt te smachten naar het
jazz-rhythme. En om het te kunnen bewaren
in den dans moet men indien men afwis-
seling wil hebben in bewegingen wel gaan
zoeken bij de wilden, die jazz in hun aderen
hebben. Men heeft mij verklaard, hoe het
komt, dat de wilden jazz in hun aderen heb-
ben. Wanneer zij zuigelingen zijn, van den
eersten levensdag af, gaan zij mee op den
rug van de moeder; en het ligt niet in den
aard van de moeder veel notitie te nemen van
net wicht op haar rugzij loopt en springt en
araaft door de wildernis alsof er geen leven-
de ransel was, die op haar rug meehotste
Van geslacht op geslacht en door de eeuwen
heen hebben de neger-babies gehotst in hun
teederste jaren. Geen wonder, dat zij de be
weging in hun leden hielden, wanneer moe
der hen tenslotte kon laten loopen. Aan deze
omstandigheid beweert men ongeveer, is toe
te schrijven, dat de negers zulke wonderlijke
exponenten zijn van onregelmatige en heftUe
dansbewegingen.
De „Heebie-Jeebie".
Men doet nu moeite voor den Charleston
een wilderen en nog primitieveren dans in de
plaats te stellen. Het is de Heebie-jeebie, die
evenals zijn voorgangers uit Amerika
hier is aangeland. De zes voornaamste stap-
pen worden beschreven als vertegenwoordi-
gend de bewegingen van een offerpriester,
bewegingen, die zijn lofzangen begeleiden,
wanneer hij een menschenoffer brengt. Op
deze onheilige plechtigheid zullen indien
de zaak succes heeft de dansbewegingen
in de balzalen van Londen in de toekomst
zijn gei'nspireerd. Vooralsnog schijnt niet het
voornemen te bestaan de Heebie-Jeebie-bals
in Londen vergezeld te doen gaan van de
slachting van een der gasten. Zoo ver zal
men durf ik verwachten niet gaan.
Maar de Heebie-jeebie schijnt ongemeen ge-
schikt te zijn om er den dood van een gavot
te, een menuet en een wals (die waarlijk
waren gewijd aan Terpsichore) mee te vieren.
De nieuwe dans eischt van den beoefenaar
dat hij zal „sidderen, springen en stampen",
netgeen heel natuurlijk is voor eea dans, die
is afgekeken van een heidensch ritueel in het
donkerst Afrika. Wij danken de nieuwe bezoe-
king aan eenige heeren uit Chicago, die be-
weren, dat zij hiermede het oudste en wildste
rhythme in den modernen dans hebben vast-
gelegd. Wanneer de Heebie-jeebie ver-
ouderd is, rest hun slechts nog naar de apen
te gaan, uit wier bewegingen zij, met behulp
van het alles-overwinnende jazz-rhythme,
zeker een dans kunnen „creeeren", onze bal
zalen waardig.
Londen, December 1926.
KUNSTLICHT IN DE REN?
Men heeft ons gevraagd hoe wij denken
over al of niet belichting van de ren in het
donkere deel van het jaar, of dus de kleine
iiefhebber in zijn stadsren al dan niet een
belichting in den laten avond zal toepassen.
wij zouden het met wagen hierop met een
afwijzend neen, maar ook niet met een vol-
mondig ja te antwoorden. Hoewel onze kip-
pen een zeer langen nacht moeten doorma-
ken, soms wel van 15 a 16 uren, is er nog
nooit een van honger gestorven als ze des
namiddags te voren met goed gevulde krop
op stok waren gegaan. De vrees voor hun
leven is't dan ook niet die de stads-men-
schen er toe brengt nog een extra-voedering
bij kunstlicht toe te passen, maar het is de
ervaring, die geleerd heef^, dat behalve het
onderhoudsvoer ook nog een produktie-voer
verschaft moet worden, als men in die korte
dagen eieren wil rapen. Het komt er slechts
op aan uit te maken wat men eigenlijk van
zijn dieren verlangt. Is het uitsluitend te
doen om van een toom pas in het vooriaar
best bevruchte eieren te bekomen, waaruit
sterke kuikens te verwachten zijn, welnu dan
is er geen kunstmatige belichting met extra
voedering noodig en heeft men nieis anders
te doen dan te zorgen dat het in de uren,
welke in da ren worden doorgebracht den
dieren aan niets hoegenaamd ontbreekt, dat
ze dus ruim gevoederd worden, dat ze niet al
te koud water drinken, frisch groen en ook;
level traan- en gisthoudend bijvoer krijgen
en verder alles zoo ingericht isj dat ze gedu-
rende die weinige daguren flink in beweging
blijven en vooral niet op een koppel in een
hoek staan te suffen. Met andere woorden
voor den toom, waaruit gefokt zal worden in
het voorjaar is kunstlicht niet noodig.
Heel anders is het echter gesteld als men
m den winter zooveel mogelijk consumptie-
Cieren wenscht te rapen. Dan moet alles in
het werk gesteld worden om door een zeker
surplus in de voederstoffen tot zijn doel te
geraken. Men heeft opgemerkt en algemeen
vastgesteld dat de produktie van eieren over
het heele jaar genomen, zoo goed als niet
vergroot, maar ook niet' verminderd wordt
door de extra belichting, maar wel is komen
vast te staan, dat de winterleg er door bevor-
derd wordt, juist als de eieren duur zijn.
Het komt dus neer op een verschuiving
met op een verhooging van den leg. Waarom
zou nu ae houder van een mooi stelletje ras-
kippen in zijn stadsren zich des avonds de
moeite geven zijn warm plekje bij den gezel-
ligen haard te verlaten en af te wisselen met
het koude baantje van het bijvoeren van zijn
gepluimde huisgenooten? En dan nog, als
zijn toom hetzij groot, middelslag of dwerg,
waarlijk goed gezqnd en van beste afkomst
is, komen er toch wel eieren zonder kunst
licht, al is het aantal lets kleiner. Daarbij
blijven de beestjes beter op fok-kracht. Wie
het onderste uit de kan wil halen, laat die
maar de kunstbelichting toepassen en die
verwijzen wij naar wat onze collega Boshou-
wers daarover ten behoeve van de boerderh"
heeft meegedeeld in No. 353 van onze K. V.
en ook naar de teekeningen op de voorpagina
van No. 354. Het een en ander is wel ms-
klaar te maken voor de stact v
V tfLUlUO juwx iiaai W^INTIldli V. VJ
Atl ,-1 <-* r 11 -»~1 .L» 11i* 1 I /-> I t/Q O on 111,1 Cs4y> J1
